Veilig werken kent vele functies, visies en verhalen.
Veiligheidscoördinator
Alexia, vertrouwenspersoon Thean en chauffeur Martin vertellen waarom veilig werken voor alles gaat.
NIEUWE RUBRIEK: DE ZIJ-INSTROMER 4 24
Ze ruilde de paarden in voor vrachtwagens. Barbara heeft er nog geen dag spijt van. De vrijheid die ze voelt onderweg is onbetaalbaar voor haar.
GROEPSPORTRET
Ze zijn stuk voor stuk razendsnel.
En voorzien van een goede conditie om veilig door de Domstad te navigeren. Het hechte team van De Fietskoerier uit Utrecht heeft een onbedwingbare passie voor fietsen.
Maximaal partnerpensioen. Wat dat is, legt pensioenconsulent Michael uit aan Peter en Joline. Geen dag te vroeg: een paar dagen later overlijdt Peter en blijft Joline alleen achter.
PARTNERPENSIOEN
VEILIG WERKEN
Na het werk heelhuids
Veiligheid op het werk kent vele gezichten. Zo is er een vertrouwenspersoon die zorgt voor sociale veiligheid, waarbij geen plaats is voor pesten of intimidatie. Of de veiligheidskundige: iemand die risico’s van werken in transport en logistiek zo klein mogelijk probeert te maken. Want dat die risico’s er zijn, bewijst het verhaal van Martin, die een ernstig ongeluk kreeg.
veiligheidscoördinator Alexia Bosman
De vertrouwenspersoon
Tips van Thean
Let op je naaste collega’s. Merk je dat iemand zich anders gedraagt? Vraag eens wat er aan de hand is.
Spreek de ‘grappenmakers’ aan als ze te ver gaan. Als je dat niet durft in de groep, zeg het dan eens één op één bij de koffieautomaat.
Steek het slachtoffer een hart onder de riem. Geef hem of haar het gevoel niet alleen te staan.
Meld het bij een leidinggevende als je vermoedt dat er iets speelt. Niet iedereen is mondig genoeg om voor zichzelf op te komen.
Meld intimidatie en ander ongewenst gedrag van een leidinggevende bij HR. Het slachtoffer is vaak bang voor gevolgen en zal dit niet snel zelf doen.
Thean van Spanje is 62 jaar woont in Emmer-Compascuum werkt bij Royal Den Hartogh Logistics (voorheen de H&S Group) is 8 jaar Learning & Development manager was 30 jaar planner bij verschillende transportbedrijven is 5 jaar vertrouwenspersoon
De veiligheidscoördinator
Alexia Bosman is 59 jaar woont in Rijswijk werkt 11 jaar bij Logicall Installation Services (voorheen Rollema) in Delft is 4,5 jaar veiligheidskundige en facilitair medewerker opleiding: mbo-veiligheidskunde
Tips van Alexia
Bedenk bij alles wat je doet op je werk: veiligheid komt altijd op de eerste plaats.
Denk eerst na voor je wat doet. Controleer het materiaal waarmee je werkt voor je aan de slag gaat. Probeer nooit een lading op te vangen. Loop weg.
Slachtoffer van een ongeval
Martin Neyhoft is 61 jaar woont in Rotterdam is 28 jaar internationaal chauffeur werkte 28 jaar bij Bergwerff en rijdt sinds half maart op de bus bij de RET. is getrouwd met Monique dochter Iris en kleinzoon Otis
Tips van Martin
Zet je wagen aan de kant als je voelt dat je moe bent. Doe een korte powernap
Als je dubbelbemand rijdt, schaam je niet om het stuur over te dragen als je vermoeid bent. Je hoeft geen 4,5 uur te rijden.
Ga uitgerust op pad. Veiligheid van jezelf en andere weggebruikers gaat voor alles.
“De brandweer heeft me bevrijd”
Internationaal chauffeur Martin Neyhoft raakt twintig jaar geleden, op zijn verjaardag, ernstig gewond bij een verkeersongeval. Het gebeurt op de Duitse snelweg vlakbij Düsseldorf. Zijn rug is op zeven plaatsen gebroken. Na anderhalf jaar revalidatie zit Martin weer achter het stuur.
Op vrijdagmiddag 15 oktober 2004 was je op de terugweg van Italië naar Nederland. Je reed dubbelbemand en had net anderhalf uur geslapen. Toen ging het vreselijk mis.
“Meestal reed ik alleen op Italië. Maar dit keer reed ik samen met een collega. We hadden een vliegtuigmotor op de trailer. Die nacht hadden we over de Brennerpas doorgereden. Ik had uitgerekend dat ik rond een uur of vier ’s middags thuis zou zijn. Mijn vrouw had een verrassingsfeest voorbereid voor mijn 41e verjaardag. Nadat ik het stuur had overgedragen aan mijn collega, heb ik anderhalf uur geslapen. Ik zat me op de bijrijdersstoel aan te kleden toen ik in een flits zag dat het mis ging. Ik zette snel mijn voeten op de middenconsole. Daarna herinner ik me alleen nog flarden. Mijn collega schijnt vlak voor de botsing een black-out te hebben gehad. Misschien door vermoeidheid. Hij heeft de auto in een reflex naar links gestuurd. Met negentig kilometer per uur botsten we achter op een vrachtwagen die stilstond door een file. Als ik mijn voeten niet op de middenconsole had gezet, had ik nu geen benen meer gehad. De vliegtuigmotor die we vervoerden kwam door de klap dwars door de voorkant van de trailer heen. Mijn collega is door een Nederlandse chauffeur uit de wagen geholpen. Ik zat bekneld. Een arts heeft mij in de wagen gestabiliseerd en morfine gegeven. Daarna heeft de brandweer mij uit de auto bevrijd.”
Je kwam bij in het ziekenhuis in Solingen. “Klopt. Mijn vrouw en dochter van elf waren erbij. Ze hebben die nacht aan mijn bed gezeten. Mevrouw Bergwerff, de vrouw van mijn werkgever, had ze naar het ziekenhuis
gebracht. Het was erg traumatisch voor hen. Ik zag er niet uit. Mijn gezicht was pimpelpaars en dik. Over heel mijn lichaam had ik glassplinters. Ik had mijn pink en sleutelbeen gebroken en al mijn ribben waren gekneusd. Inwendig had ik bloeduitstortingen op mijn lever en longen en mijn rug was op zeven plaatsten gebroken. De pijn was ondraaglijk. Als er een potje pillen op mijn nachtkastje had gestaan, had ik die genomen. Na een week in Duitsland ben ik naar Nederland vervoerd. Ik heb nog een maand in het ziekenhuis gelegen.”
Hoe ging het revalideren?
“Ik had een op maat gemaakt korset en moest lopen met een rollator. De eerste keer dat ik op mijn benen stond was in het ziekenhuis. Ik heb een paar meter gelopen en was helemaal kapot. Ik heb gehuild van opluchting. De revalidatiearts vertelde dat het maar twee millimeter had gescheeld of ik had een dwarslaesie gehad. Ik ben wandelend het ziekenhuis uitgelopen. Mijn focus lag op lichamelijk herstel. Zwemmen en veel sporten, omdat ik half februari weer op de wagen wilde zitten. Dat heb ik gehaald, maar ik hield het niet lang vol. Na twee dagen stortte ik in. Ik zat huilend achter het stuur. Bij Bergwerff hadden ze in de gaten dat het niet ging. Thuis werd ik om het minste of geringste erg boos op mijn vrouw en dochter. Borden spaghetti vlogen tegen de muur.”
Wat was er met je aan de hand? “Voor mijn gezin was het een heel zware periode. Mijn dochter herkende mij niet meer. Van een vrolijke weekendvader was ik nu altijd thuis en altijd boos.
Door het ongeluk had ik posttraumatische stressstoornis (PTSS) gekregen. Uiteindelijk kwam ik bij een psychiater die mij medicatie voorschreef. Ook kreeg ik tips om met mijn boosheid om te gaan. Als ik woede voelde opkomen, moest ik in de tuin gaan staan en diep in- en uitademen terwijl ik mijn armen bewoog. Dat hielp. Ik slik nu nog steeds medicijnen. Gelukkig niet zoveel meer als toen. Het helpt me om niet aan het ongeluk te denken. In totaal ben ik anderhalf jaar uit de running geweest. Met hulp van een re-integratie coach ben ik weer gaan rijden. Eerst twee uur in de week, toen drie en zo hebben we het langzaam opgebouwd. Dubbelbemand rijden wil ik nooit meer. Ik wil zelf het stuur in handen hebben. Bij Bergwerff hebben ze daar begrip voor. Ik heb veel steun van het bedrijf gehad. Mijn collega heb ik trouwens nooit iets kwalijk genomen.”
Hoe ging het financieel, in de anderhalf jaar na het ongeluk?
“We vielen terug op mijn basissalaris en dat was krap. Ik heb toen een zaakwaarnemer in de arm genomen die met de verzekeringsmaatschappij TVM-letselschade ging onderhandelen. Hij regelde alles voor mij. Van een goede stoel voor thuis tot een andere personenwagen en later ook het schadebedrag. Bij elkaar heeft dat vijf jaar geduurd.”
Ben je nog steeds chauffeur in hart en nieren?
“Met pijn in mijn hart heb ik ontslag genomen bij Bergwerff. Ik ga binnenkort als buschauffeur bij de RET in Rotterdam werken. Dat voelt als een mooi einde van mijn carrière. Want ik begon als touringcarchauffeur, ben internationaal vrachtwagenchauffeur geweest en eindig als buschauffeur. Met meer tijd voor mijn gezin en kleinkind.”
COVERSTORY
Anne ten Dolle-Zemmelink is 27 jaar woont in Winterswijk Meddo samen met haar partner Roy (32) en zoontje Rowan van een halfjaar is 7 jaar chauffeur rijdt voor Boermarke in Enschede en is boerin op een melkveebedrijf
Boerin, chauffeur én
Twee dagen per week rijdt Anne ten Dolle-Zemmelink op de vrachtwagen. De andere dagen helpt ze mee in het melkveebedrijf van haar partner en schoonmoeder. Anne houdt van de afwisseling. Ze is boerin, maar straalt als ze achter het stuur van de vrachtwagen kruipt.
“Ik ben opgegroeid op een boerderij”, vertelt Anne. “Mijn vader is melkveehouder in het Gelderse Hengelo. Mijn oudere broer zit in de maatschap met hem en met mijn moeder. Toen ik elf was, ging ik al mee met de RMO-melkwagen (Rijdende Melk Ontvangst). Ik wilde zien waar de melk heen ging: ik ben een heel nieuwsgierig meisje. Op mijn achttiende, bij het halen van mijn B-rijbewijs, zei mijn vader: ‘Als je ooit vrachtwagenchauffeur wilt worden, dan kan dat gewoon.’ Ik denk dat hij het wel bij me vond passen. Toch ging ik melkveehouderij studeren. Ik wilde boerin worden en gaan werken met jongvee.”
Tóch op de auto
“Toen ik niveau twee op het agrarisch opleidingscentrum had gehaald, ging ik twijfelen. ‘Wil ik wel verder op de boerderij?’ In die tijd kreeg ik via Facebook een vriendschapsverzoek van de eigenaar van een verkeersschool in Doetinchem. Ineens dacht ik: ‘Ik ga tóch op de auto’. Begin 2018 haalde ik mijn rijbewijs voor de bakwagen en een halfjaar later het CE-rijbewijs.”
Met melk gereden
“Voor Brutra Logistiek in Doetinchem heb ik een tijd fulltime gereden. Maar op den duur werd ik zó moe. Je maakt heel lange dagen, het werd te zwaar voor me. En toen mijn moeder een hartstilstand kreeg, besloot ik daarom een paar dagen per
week te gaan rijden en de andere dagen thuis te zijn bij mijn ouders. Ik heb ook nog bij Remie Transport Huissen meerdaagse ritten op het buitenland gereden. En voor TGG Lochem reed ik met melk van Friesland Campina tussen de fabrieken. Maar toen kreeg ik een trombosebeen en werd mijn contract helaas niet verlengd. De oorzaak van de trombose was de pil. Ik kreeg steunkousen, die ik nu nog steeds draag. Ik mag ze uitlaten, maar durf dat nog niet zo goed. Gelukkig heb ik geen pijn meer, maar als ik te lang zit, worden mijn benen weer dikker.”
Liever niet thuiszitten
“Ondertussen leerde ik Roy kennen via Facebook. Het voelde meteen goed. We zeggen wel eens tegen elkaar: ‘Hadden we elkaar maar tien jaar eerder ontmoet’. Ik ben met hem gaan samenwonen hier op de boerderij van zijn ouders. Vorig jaar raakte ik zwanger van Rowan en ben ik driekwart jaar thuis geweest. Dat was niet makkelijk voor me. Ik vind het niet fijn om thuis te zitten: ik wil af en toe van het erf af. Ik houd van het contact met andere mensen.” Partner Roy: “Ze moet doen wat ze leuk vindt. Je hebt ook genoeg jonge vrouwen die op kantoor werken en daardoor niet thuis zijn.”
Maaien, schudden en harken
Anne vindt het dan ook heerlijk om op de vrachtwagen te rijden. “Het geeft me een
gevoel van vrijheid. Lekker afstanden rijden. De zelfstandigheid, de rust in de cabine, ik vind het heerlijk. Sinds een paar maanden rijd ik voor Boermarke twee dagen per week met zuivelproducten door het hele land. Rowan gaat twee dagen per week naar een gastouder en is één dag bij mijn schoonmoeder. Op dinsdag heb ik meestal lekker een dag voor mezelf. De andere dagen help ik op de boerderij. Roy en zijn moeder hebben tweehonderd koeien. Ze hebben vier melkrobots. Ik voer de jongste kalfjes en help in de zomermaanden met maaien, schudden en harken. Werk op de tractor gaat me goed af.”
Mee op de tractor
Voor de foto’s bij dit artikel stuurt Anne haar trekker met oplegger het erf op. De combinatie verschijnt voor het eerst op het erf van melkveebedrijf Ten Dolle. Anne rijdt achteruit tussen de stallen van het melkvee. Partner Roy met zoontje Rowan op de arm en schoonmoeder Anja kijken toe. Ze zien dat Anne helemaal op haar plek is in de vrachtwagen.
Rowan is nog niet mee geweest in de vrachtwagen, vertelt Anne. “Wel had ik ‘m als baby van twee of drie weken in de draagzak bij me terwijl ik bij Roy op de bijrijdersstoel zat op de tractor. Als hij kan zitten straks, kan hij mooi met mij mee op de trekker. Het twee dagen rijden per week wil ik aanhouden. Stel dat er meer kinderen komen, dan kan het nog veranderen. Maar voorlopig nog niet.”
DIT ZEGT DE CAO
Alles wat je wilt weten over de verblijfkostenvergoeding
Koffie, een broodje of een gehaktbal met friet: tijdens je werk krijg je hier een vergoeding voor van je werkgever. Maar niet altijd. Hoe zit dat precies? Hieronder lees je de antwoorden op de meest gestelde vragen over verblijfkostenvergoeding.
Is verblijfkostenvergoeding hetzelfde als onkostenvergoeding?
Verblijfkostenvergoeding is een netto vergoeding voor de kosten die je onderweg maakt. Bijvoorbeeld een maaltijd. Of de kosten voor het toilet bij een wegrestaurant. Op de ene loonstrook staat ‘verblijfkostenvergoeding’, op de andere ‘onkostenvergoeding’ of ‘cao-vergoeding’. Het betekent hetzelfde.
Wanneer heb je recht op de verblijfkostenvergoeding?
Je hebt alleen recht op de verblijfkostenvergoeding als je langer dan vier uur weg bent van je standplaats. Je standplaats is het bedrijfsterrein van je werkgever. Of de plek waar je de vrachtwagen moet parkeren.
Mijn werkgever zegt dat ik twee standplaatsen heb. Kan dat?
Nee, je kunt maar één standplaats hebben. In je arbeidsovereenkomst staat wat je standplaats is.
Mijn verblijfkostenvergoeding stopt als ik op mijn standplaats kom om te koppelen. Ik krijg pas weer een vergoeding vanaf het moment dat ik van de standplaats vertrek.
Klopt dat?
Ja. Je hebt geen recht op verblijfkostenvergoeding zolang je op de standplaats verblijft.
Op de boot betaalt mijn werkgever geen verblijfkostenvergoeding.
Klopt dat?
Nee, de verblijfkostenvergoeding loopt door zolang je van je standplaats af bent. Dus ook als je een bootovertocht maakt, pauze neemt of ligt te slapen tijdens een meerdaagse rit.
Ik kan bij de klant koffiedrinken. Heb ik dan nog recht op verblijfkostenvergoeding?
Ja. Ook als je bij een klant koffie, thee of soep krijgt, heb je recht op verblijfkostenvergoeding.
Als ik een meerdaagse rit maak, krijg ik geen toeslag uitbetaald voor eendaagse (nacht)ritten. Klopt dat?
Ja, dat klopt. Je hebt alleen bij eendaagse ritten recht op de toeslagenmatrix die de toeslag voor nachtdiensten bepaalt. Je verblijfkostenvergoeding loopt dan wel door.
Stel dat ik dubbelbemand rijd, maar ik rijd op dat moment zelf niet. Krijg ik dan ook verblijfkostenvergoeding?
Ja. De verblijfkostenvergoeding wordt betaald als je als werknemer onderweg bent. Dus ook als je dubbelbemand rijdt en zelf niet achter het stuur zit. En ook als je werkt als bijrijder.
Heb je vragen over de cao?
Kijk dan op www.caonaleving.nl
Of neem contact op met stichting VNB via het gratis telefoonnummer 0800-0225022 (op werkdagen) of de mail: transport@fnv.nl
De bedragen van de verblijfkostenvergoeding
Op 1 januari 2025 zijn de vergoedingen voor verblijfkosten met 4% verhoogd. Dit zijn de nieuwe bedragen:
Bij eendaagse ritten
Eendaagse ritten zijn ritten waarbij vertrek en aankomst binnen 24 uur liggen.
korter dan 4 uur van de standplaats geen onbelaste vergoeding
langer dan 4 uur van de standplaats
tussen 18.00 en 24.00 uur, vertrek voor 14.00 uur
In memoriam
Dennis Ton
€ 0,80 per uur
€ 3,65 per uur vertrek na 14.00 uur en minstens 12 uur afwezig
Bij meerdaagse ritten
Meerdaagse ritten zijn ritten van minstens 24 uur.
eerste dag
tussen 17.00 en 24.00 uur als je voor 17.00 uur vertrekt
€ 15,22 (extra)
€ 1,60 per uur
€ 3,65 per uur tussentijdse dagen, dus na de eerste dag en voor de laatste dag
laatste dag
laatste dag, tussen 18.00 en 24.00 uur
Bergingschauffeur Dennis Ton is afgelopen maart op 58-jarige leeftijd in het harnas gestorven. Hij was aan het werk in Dordrecht en overleed in het ziekenhuis aan een hartinfarct.
€ 63 per dag
€ 1,60 per uur
€ 3,65 per uur laatste dag, tussen 24.00 en 06.00 uur
€ 3,65 per uur
€ 1,60 per uur laatste dag, tussen 24.00 en 06.00 uur, aankomst na 12.00 uur
De meest actuele versie van de verblijfkostenvergoeding vind je op de website van VNB. Zijn er verhogingen van de vergoeding, dan vind je die daar. Scan hiervoor de QR-code.
Handig de VNB Looncheck App
Je kunt je verblijfkostenvergoeding ook laten berekenen door de VNB Looncheck App. Dat werkt heel simpel. Je voert de vertrek- en aankomsttijd van de standplaats in en de app maakt de berekening voor jou. Scan de QR-code voor meer informatie over de Looncheck App!
Trouwe TON-lezers zullen zich Dennis herinneren: hij was van februari 2011 tot juni 2017 de vaste columnist van TON. Dennis schreef recht uit het hart. Een hart dat hij had verpand aan het internationale bergingswerk.
Dennis Ton werkte sinds 2013 voor Hoogwout Berging in Oostzaan. Directeur Maarten
Pels: “Dennis ken ik al veertig jaar. Hij was collegiaal, een eigenwijze grappenmaker en een zeer gewaardeerde collega. Voor Dennis was de bestemming niet belangrijk, maar de reis ernaartoe. Daar ging het hem om.”
Na zijn tijd als columnist voor TON maakte Dennis vlogs over zijn ervaringen en belevenissen als internationaal berger.
IRRITATIES OP DE WEG
‘Waar ben je nou
Automobilisten die appen achter het stuur of plotseling op de rem trappen: dat is voor chauffeurs niet alleen irritant, maar ook levensgevaarlijk.
Wat vinden Daphne, Henjo, Jan, Jeffry en Matthijs van het rijgedrag van zichzelf en van collega-chauffeurs? En hoe zorgt planner Arno dat de wagens veilig én op tijd van A naar B komen?
‘Levensgevaarlijk: te kort op elkaar in een treintje’
Wat vind je van het rijgedrag van anderen?
“Ik vind het minder veilig op de weg dan twintig jaar geleden. Dat komt niet alleen door automobilisten, maar soms ook door andere truckers. Soms zie ik zo’n treintje rijden. En dan denk ik: ‘de voorste weet de weg’. Maar als die chauffeur moet remmen, zit de rest er zó tegenaan. Levensgevaarlijk om zo weinig afstand van elkaar te houden.”
Krijg jij weleens een boete?
“Tegenwoordig rijd ik alleen binnenland, maar in Duitsland op de Bundesstraße kreeg ik weleens eens boete. Dat is mijn eigen domme schuld. Maar ik let goed op om boetes te voorkomen, want ik moet ze zelf betalen. Van dat geld kun je beter uit eten gaan. En ik hoef niet te haasten, er zit geen grote tijdsdruk achter mijn planning.”
Wat doe je zelf om veiliger te rijden?
“Ik probeer altijd afstand te houden. Want vijfendertig ton staat niet in één keer stil. Ik maakte eens mee dat een mafkees voor me zo nodig plotseling op de rem moest staan. Ik had een andere wagen ingehaald, en dat duurde hem blijkbaar te lang. Het is gelukkig goed afgelopen.
Verder besteedde ik altijd veel aandacht aan het vastzetten van mijn lading. Daar moet je als chauffeur zelf voor zorgen. Dit hoef ik niet meer te doen, omdat ik nu met een kettingbaan rijd. Daardoor staan pallets stevig vast en worden automatisch geladen en gelost.”
mee bezig?’
‘Wisselbeker
voor de meeste boetes’
Wat vind je van het rijgedrag van anderen?
“Ik rijd LZV. Daarom houd ik rekening met een langere remweg. Ik zet ‘m op de adaptive cruise control en houd automatisch veel afstand. Maar veel andere weggebruikers duiken vervolgens in dat gat. Zelfs andere vrachtwagenchauffeurs. Dan moet ik me weer terug laten vallen. Ik merk dat mensen dat irritant vinden, maar het is wel nodig voor de veiligheid.”
Krijg jij weleens een boete?
“Tuurlijk, maar dat is gelukkig al even geleden. Bij mijn huidige werkgever heb ik pas drie boetes gereden in ruim vijf jaar. Bij een vorige werkgever hadden ze een trofee voor de chauffeur die de meeste boetes in een jaar reed. Nou, die wisselbeker heb ik een keer gewonnen, al weet ik niet meer hoeveel boetes ik toen had. Het ging om kleine bedragen. Bijvoorbeeld omdat je nét iets te snel had gereden. Ik moet ze zelf betalen, ook bij mijn huidige werkgever. Dat vind ik wel logisch, want vanuit de werkgever zit er geen druk op waardoor ik moet haasten.”
Wat doe je zelf om veiliger te rijden?
“Door de code 95-trainingen blijf ik up-to-date. Daarbij gaat het vaak ook over veiligheid. Ik heb onder andere een slipcursus met de vrachtwagen gedaan, en een training over hoe je lading vastzet. Verder doe ik mijn oortjes in om handsfree te bellen, nog voor ik instap. En tot slot rijd ik altijd met mijn werkschoenen aan. Nooit op slippers of sokken.”
Jan Ravensbergen ∫ is 53 jaar ∫ woont in Alphen aan den Rijn ∫ werkt als chauffeur bij Arrow Line, Beverwijk
‘Tijdsdruk kan invloed hebben op rijgedrag’
Wat vind je van het rijgedrag van anderen?
“Het is tegenwoordig drukker op de weg. En er is meer agressie omdat veel mensen haast hebben. Toch vind ik het rijgedrag van andere chauffeurs meestal goed. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Ik snap wel dat sommige chauffeurs even een stuk negentig rijden, omdat ze bijvoorbeeld file hadden en tóch de boot naar Engeland of Zweden moeten halen. Tijdsdruk kan negatieve gevolgen hebben op je rijgedrag. Gelukkig komt het bij mijzelf niet zo vaak voor dat ik haast heb.”
Krijg jij weleens een boete?
“Even afkloppen, maar ik krijg weinig boetes. Misschien is dat meer geluk dan wijsheid. Op een N-weg of in Duitsland bij wegwerkzaamheden kan ik weleens nét te hard gaan. Als ik een boete rijd, moet ik die zelf betalen. Zeker als het om rood licht en de snelheid gaat. Daar ben ik als chauffeur zelf verantwoordelijk voor.”
Wat doe je zelf om veiliger te rijden?
“Vorig jaar heb een slipcursus gevolgd op een circuit in Lelystad. Dat was heel leerzaam. Door de slipoefeningen en uitwijkmanoeuvres leerde ik in een veilige omgeving wat de vrachtwagen kan, mét en zonder technische hulpmiddelen als ABS.”
Henjo Visser ∫ is 57 jaar
woont in Zwolle
werkt als chauffeur bij Klomp Transport, Zwolle
Hamersveld
is 45 jaar
woont in Eemnes
werkt als chauffeur bij Besseling Koeriersdiensten, Amersfoort
‘Met kwetsbare lading doe ik extra voorzichtig’
Wat vind je van het rijgedrag van anderen?
“Mensen zijn tegenwoordig minder oplettend door alle elektronica in de auto. Dan zitten ze te appen of filmpjes te kijken. Als ik dat zie, haal ik ze liever even in. Collega-chauffeurs vind ik meestal wel veilig rijden. Ze zijn vaak zwaar beladen en willen, net als ik, hun vracht veilig op de eindbestemming brengen. En de meeste wagens zijn begrensd. We kunnen vaak wel iets harder dan tachtig, maar dat is om in te halen.”
Krijg jij weleens een boete?
“Het zal altijd wel beter kunnen, maar over het algemeen rijd ik redelijk veilig. Als ik bel in de wagen, dan bel ik handsfree. Maar het liefst bel ik helemaal niet onderweg, omdat ik merk dat ik dan toch ben afgeleid. Een boete krijg ik zelden. Eén per jaar is al veel. En dan is het meestal omdat ik nét te hard heb gereden op een weg waar je vijftig mag.”
Wat doe je zelf om veiliger te rijden?
“Ik heb net een nieuwe vrachtwagen met camera’s die de buitenspiegels vervangen. Het is even wennen, maar je ziet veel meer! Op een grote rotonde bijvoorbeeld kan ik nu veel verder de straten inkijken en fietsers blijven volgen. Daarnaast ben ik extra voorzichtig als ik kwetsbare lading vervoer, zoals medische apparatuur. Maar in principe moet je natuurlijk elke vracht voorzichtig vervoeren.”
‘Gun
elkaar de ruimte’
Wat vind je van het rijgedrag van anderen?
“Er zijn gelukkig nog veel chauffeurs die elkaar wat gunnen met inhalen en een seintje geven als je er voorbij bent. Maar jammer genoeg zijn er ook chauffeurs die je nog net niet de vluchtstrook op duwen. We hebben allemaal weleens haast, ik ook. Toch vind ik dat je elkaar de ruimte moet geven. Ik zie veel chauffeurs die met andere dingen bezig zijn, bijvoorbeeld een film kijken via de laptop die op het dashboard staat. Dan denk ik bij mezelf: ‘Waar ben je nou mee bezig?’.”
Matthijs van de Ruit ∫ is 23 jaar ∫ woont in Hendrik-Ido-Ambacht ∫ werkt als chauffeur bij Ancotrans, Schelluinen
Krijg jij weleens een boete?
“Helaas wel een paar keer op de Duitse snelweg. Je mag 80 kilometer per uur en wordt pas bij 85 geflitst. Maar als het bergaf gaat, stel je in dat de wagen tot bijvoorbeeld negentig mag uitrollen om diesel te besparen. Dat is beter voor de remmen én voor het milieu. Maar als er dan net een flitser op dat stuk staat, dan ben je erbij. Boetes moet ik zelf betalen, maar dat vind ik wel terecht.”
Wat doe je zelf om veiliger te rijden?
“Ik heb altijd mijn oortjes in om te bellen met collega’s. En op de zaak hebben we een ‘drivers coach’ die via de boordcomputer alles uitleest: hoe hard je rijdt en remt, hoe lang je uitrolt. Hij geeft tips hoe je veiliger kunt rijden én diesel kunt besparen.”
edereen wil gezond en heel thuiskomen na het werk. Maar veilig werken gaat over meer dan ongelukken voorkomen. Het gaat ook over goed contact met je leidinggevende. En over collega’s die niet over je grenzen gaan. Hoe denkt het TON Panel over veiligheid? Het grootste deel van de panelleden zegt dat hun werkgever aandacht heeft voor veilig werken.
NEEMT JOUW BEDRIJF
GENOEG MAATREGELEN OM VEILIG TE WERKEN EN ONGEVALLEN TE VOORKOMEN?
23 % hier is veel aandacht voor
4 % dat weet ik niet
6 % hier is nauwelijks aandacht voor
er is aandacht voor, maar dat stelt weinig voor
18 %
er is voldoende aandacht voor
PESTEN EN ANDERE NARIGHEID
Pesten, roddelen, seksuele intimidatie: dit gedrag zorgt voor een onveilige sfeer op het werk. Een meerderheid van de panelleden (59%) spreekt collega’s daar zelf op aan. Een kwart gaat naar de leidinggevende of een vertrouwenspersoon. De meerderheid van de panelleden weet hoe ze ongewenst gedrag moeten melden.
HOE GA JIJ OM MET ONGEWENST GEDRAG VAN EEN COLLEGA?
ik zeg tegen die collega dat ik dat gedrag niet accepteer 59 %
ik bespreek het met een leidinggevende of vertrou wenspersoon. 24 %
ik negeer het gedrag en ga verder met mijn werk
VERTROUWEN IN LEIDINGGEVENDE
Als jou iets dwarszit, voel je je dan veilig genoeg bij je leidinggevende om dit te bespreken? Ja, zegt het grootste deel van de panelleden (79%). Een klein deel (6%) voelt zich niet veilig genoeg.
IK VOEL ME VRIJ OM DINGEN DIE MIJ DWARSZITTEN MET MIJN
LEIDINGGEVENDE TE BESPREKEN.
WEET JIJ HOE JE GRENSOVERSCHRIJDEND
GEDRAG KUNT MELDEN BINNEN JOUW BEDRIJF?
48 %
37 %
15 % nee, ik weet het niet (helemaal) mee eens 79 % ja, ik weet precies wat ik dan moet doen
ik weet het, maar twijfel over de details
13 % neutraal
6 % (helemaal) oneens
2 % weet ik niet
Van pure paardenkracht naar 450 power-pk’s
Na jarenlang tussen de paarden te hebben gewerkt, vindt Barbara Ridderhof het tijd voor iets nieuws. Ze verruilt de manege voor de transportwereld en wordt chauffeur op een vrachtwagen. Daar heeft ze geen seconde spijt van. Terwijl ze groente en fruit door Nederland vervoert, geniet Barbara van de vrijheid. “De vrachtwagen is mijn eigen kantoor.”
Wat heb je hiervoor gedaan?
“Vijftien jaar lang werkte ik op een manege. Daar verzorgde ik paarden, onderhield stallen en gaf les. Ik ben gek op dieren en had het naar mijn zin. Toch kreeg ik steeds meer moeite met klanten. Ze hadden vaak een eigen mening over wat goed was voor hun paard. En dat botste. Bijvoorbeeld als ze vonden dat hun paard meer voer moest. Of als ik aangaf dat iemand te zwaar was om te rijden. Die conflicten werd ik zat. Ik werd er ongelukkig van en bedacht dat ik iets anders moest.”
Waarom de switch naar het transport?
“Ik wist dat op kantoor zitten niks voor mij is. Ik wil in beweging blijven. Toen zag ik een lesvrachtwagen langs de manege rijden. Dat bracht me op het idee om te informeren naar de mogelijkheden. Autorijden vond ik altijd al geweldig. Dat heb ik van mijn vader: die was vrachtwagenchauffeur en jarenlang touringcarchauffeur. Op aanraden van de rijschool ging ik naar de instapdag van Euser. Ik was meteen enthousiast.”
Hoe bevalt je nieuwe loopbaan?
“Ik heb het hartstikke naar m’n zin. Ik geniet van de vrijheid. ’s Ochtends begin ik gezellig met collega’s op kantoor en daarna is de vrachtwagen mijn eigen kantoor. Sinds 2021 rijd ik voor Bakker en vervoer ik groente en fruit naar distributiecentra. Ik ben vegetariër, hoe mooi wil je het hebben? Ik rijd ’s nachts. Dat is ideaal voor mij, want ik slaap toch niet veel. ‘Stoer hoor, een vrouw achter het stuur’, zeggen mensen weleens. Dan denk ik aan hoe ik jonge paarden trainde tot ze goed te berijden waren. Dát is pas stoer. Nadelen kan ik eigenlijk niet bedenken. Ik heb mijn baan gevonden, dit blijf ik doen tot aan mijn pensioen.”
GROEPSPORTRET
Liefde voor het fietsen staat
Je moet het samen doen. Dat gaat gemakkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. Dat weten de bikkels van De Fietskoerier in Utrecht. Keurig op tijd leveren ze door weer en wind hun pakketjes af. En of de collega’s nu aan het stuur zitten van het bedrijf, op de fiets of bij de planning: ze voelen zich verbonden met elkaar, met de bedrijven en met de inwoners van Utrecht.
is 21 jaar woont in Utrecht
werkt sinds 2022 bij de Fietskoerier studeert Aardwetenschappen wil ooit de Fietskeuken openen
“Ik droom van een fietskeuken”
Jelte Achterkamp
“Buffelen in de winter, dat is het echte werk in koeriersland. Maar de zomer heeft ook z’n charme. Ik ben namelijk gek op groen. Soms kan ik me niet bedwingen. Als ik bijvoorbeeld in een park een mooie hazelaar met prachtige gele bloemen tegenkom. Dan spring ik van de fiets, maak een foto en stuur die inclusief begeleidend tekstje naar de collega’s. Daarna weer snel op pad om mijn vrachtje op tijd af te leveren. Utrecht is sowieso groen, zelfs tussen de hoge flats in buitenwijk Overvecht. Daar kun je ook geweldig fietsen.
De liefde voor de natuur zit in mijn genen. Mijn vader is ecologisch adviseur, ma bioloog. Mijn studie Aardwetenschappen is dus geen verrassing. Bovendien ben ik vrijwilliger bij vleermuizenonderzoeken voor provincies: vangen, piepkleine zendertje aanbrengen en volgen om te checken hoe het de beestjes vergaat.
Ik doe graag mee aan straatraces voor koeriers en andere fietsfanaten: puzzelritten vol afwisselende opdrachten in onder meer Amsterdam. Mijn grootste droom is om een pleisterplaats voor fietsers te beginnen, waar ze kunnen relaxen, hun dorst lessen en genieten van mijn kookkunsten. Die noem ik dan ‘de Fietskeuken’. De fiets zal altijd een centrale plek in mijn leven houden.”
De Fietskoerier Utrecht is een duurzaam koeriersbedrijf. Voor medische zendingen naar apotheken en ziekenhuizen, de dagelijkse post naar tweehonderd klanten, zoals drukkerijen, advocaten, onderwijsinstellingen en de gemeente. Dat doet het bedrijf sinds 2004, met inmiddels 44 medewerkers.
Wendy van Roosmalen
is 26 jaar woont in Utrecht werkt sinds 2022 bij De Fietskoerier studeert voor dierenarts
Renske Jouwsma
“Ik lees lichaamstaal om weggedrag te voorspellen”
“Ik zat in de finale van het WK-Fietskoeriers”
“De koningin te rijk. Zo voel ik me. Vooral als het mooi weer is. Dan is fietsen het allerleukste. En ik verdien er ook nog geld mee. Ik word ook blij van de collega’s. Dat is een gemengd gezelschap, van allerlei leeftijden en leefstijlen. Waarschijnlijk zijn daarom de borrels bij brouwcafé de Boot 122 zo gezellig. Oud-collega Carlos brouwt daar bier. En wij breien de grote dingen des levens aan elkaar: van kunst tot klimaat.
Ik kom uit Overijssel, woonde in Amersfoort en wilde na corona iets avontuurlijkers doen dan mijn schoonmaakbaantje. Daarom koos ik voor Cycloon, een landelijke fietskoerier. Inmiddels woon ik in Utrecht en rijd voor De Fietskoerier. Toch keer ik regelmatig terug naar Overijssel. Bijvoorbeeld om samen met mijn vader een rondje te fietsen. Hij is 62 en nog altijd sneller dan ik. Werk en tochtjes vormen een stevige basis voor mijn fietsvakanties. Maar ze waren ook een goede voorbereiding op het WK 2024 voor Fietskoeriers in Zürich, met 857 deelnemers uit allerlei continenten en landen. Een heuvel opsprinten van vijfhonderd meter, een pakketje van A naar B brengen en meedoen aan de ‘Main Race’. Ik ben niet eerste geworden, maar heb wel de finale gehaald!”
“Onze monteurs houden het fietspark in conditie. Elf vrachtfietsen op spierkracht en voor de grote ladingen drie elektrische. De helft van de tijd gebruik ik een bakfiets van de zaak als er een koelbox met medicijnen naar bijvoorbeeld Nieuwegein moet. Meestal zit ik op mijn eigen snelle werkpaard: een normaal achterwiel, kleiner voorwiel en een rek voorop. Daarmee zoef ik over het prachtige Utrechtse fietsnet. Ik let altijd goed op de andere weggebruikers. Aan iemands lichaamstaal probeer ik weggedrag af te lezen. Zoals de fatbiker die wijdbeens rijdt en claimt: ‘Wegwezen, hier kom ik!’
Eerst werkte ik bij een adviesbureau om automobilisten naar de fiets te lokken. Mooie missie, maar een heel leven achter de computer zag ik niet zitten. Ik werk nu als koerier en bij een Amsterdamse specialist in vakantiefietsen. Tijdens het fietsen geniet ik van de alledaagse situaties en interacties. Ik smelt als een mevrouw mij als dank voor het brengen van haar medicijnen kleingeld toestopt. Dan maak ik graag een praatje. Niet voor niets luidt onze bedrijfsfilosofie: maak verbinding met de stad en haar mensen.”
is 33 jaar woont in Zeist werkt sinds 2019 als koerier bij De Fietskoerier wil voorlopig een gelukkige fietser blijven sleutelt graag aan fietsen
Rik van Huik
“Ik staar niet alleen naar beeldschermen om slimme routes te maken”
“Als planner verdeel ik het werk en stel de slimste routes samen met behulp van het koerier-planningssysteem. Zo kunnen onze koeriers de pakketten soepel wegfietsen. Bijvoorbeeld voor de tweehonderd postklanten voor de postrondes: zes in de ochtend en zeven in de middag. De routes staan in de app op de smartphones, maar ook in de hoofden van de koeriers. Ik tuur niet alleen naar een scherm. Ik sta ook in verbinding met de collega’s op de fiets. Bijvoorbeeld als ze pech hebben. Dan bel ik de klant dat we iets later zijn en stuur een monteur.
is 33 jaar woont in Den Haag sinds 2018 fulltime planner bij De Fietskoerier studeert Informatica wil later bij de overheid werken
Geld is niet zaligmakend. Dit werk doe ik vooral omdat het leuk is. Ook als ik klaar ben met mijn deeltijdstudie in Amsterdam blijft dat mijn drijfveer. Bovendien wil ik iets betekenen voor de samenleving. Een loopbaan bij de overheid is dan een mooie optie. Voorlopig zit ik hier goed. Al ben ik niet zo’n fanatieke fietser als de rest. Ik spring elke dag op mijn trouwe vouwfiets na de treinrit van woonplaats Den Haag naar Utrecht. Vorig jaar was ik zelfs op fietsvakantie op Sardinië.”
“Ik blijf in vorm als fietser, fotograaf en fanatiek reddingsklimmer”
“In de oertijd van het koerieren zat ik al op de fiets. Dwars door Londen sjezen om filmpjes bij het lab af te leveren bijvoorbeeld. Zonder smartphone, maar met een kaartje in de hand de weg vinden in die vieze, drukke metropool. Aan het eind van de dag was je blij dat je nog leefde. Nu fiets ik in de hemel. Negentig kilometer per dag over de mooiste fietspaden. ‘s Avonds ben je vermoeid en dat voelt dan weer heerlijk. Bovendien biedt de planning genoeg variatie. Voor mij zijn geneesmiddelen het dankbaarste werk. Want soms ben ik de eerste en enige persoon die een patiënt die dag ziet. Dat raakt me tot in mijn ziel.
Ik doe dit werk ook om in vorm te blijven. Bijvoorbeeld voor de loodzware Iron Man-triatlon in Wales. Verder verleg ik ook op een ander niveau mijn grenzen: als reddingsklimmer. Zo klim ik bijvoorbeeld in een zendmast naar zo’n honderd meter hoogte om een collega bij te staan van een bedrijf dat klussen uitvoert voor onder meer mobiele providers. Maar de meeste tijd steek ik in fotografie. In Engeland en nu vanuit Utrecht. Van portretten tot natuurreportages.”
Timon Jacob
is 54 jaar woont in Utrecht werkt sinds drie jaar bij de Fietskoerier is ook fotograaf en reddingsklimmer
Peter wilde zijn vrouw goed achterlaten
Eind vorig jaar sterft chauffeur Peter Massuger na een kort ziekbed aan blaaskanker. Hij wilde zijn vrouw Joline goed achterlaten. Een paar dagen voor zijn overlijden regelde hij een zo hoog mogelijk partnerpensioen. Daardoor ontvangt Joline nu, na zijn overlijden, een paar honderd euro bruto per maand meer.
Peter Massuger is 65 jaar geworden was chauffeur bij Remondis Recycling Veldhoven
Joline Massuger is 62 jaar weduwe van Peter woont in Geldrop heeft een zoon (37) en een dochter (32)
dan de bijstand voor iemand die alleenstaand is: ruim 1.300 euro netto per maand. Ik raad je aan om aanvulling aan te vragen tot aan bijstandsniveau. Want je gaat terug in inkomen, omdat je na Peters overlijden zijn inkomen moet missen. Over vijf jaar ben je 67 jaar en drie maanden: dan stopt je WIA en krijg je AOW. Als je dan je eigen pensioen in laat gaan, heb je samen met de AOW en het partnerpensioen 2.000 tot 2.100 euro netto per maand.”
ZORG- EN HUURTOESLAG
“Ach, ik kom er wel”, reageert Joline. “Na de scheiding van mijn eerste man heb ik nog moeilijker tijden meegemaakt. Ik kan nu zorg- en huurtoeslag aanvragen. En misschien ook vrijstelling van gemeentelijke belastingen.”
Joline blikt terug op haar kennismaking met Peter in 2010. “We hadden allebei een nare scheiding achter de rug. Hij werd een vader voor mijn zoon Maurice en dochter Jeanette. In het begin was het wel een strijd met Jeanette omdat Peter heel recht voor zijn raap is. Daar moest ik zelf ook aan wennen.”
VIJFTIG OVERHEMDEN
“Later voelde Peter voor Jeanette als eigen vader. Voor mijn zoon Maurice heeft hij geregeld dat hij ook bij Remondis aan de slag kon. Hij loopt nu nog achter de vuilniswagen, maar als hij zijn groot rijbewijs haalt, mag hij op de vrachtwagen. Peter stond voor iedereen klaar, was altijd vrolijk en zag eruit als een echt heertje. Altijd netjes verzorgd en met een lekker luchtje op. Dat vond ik zo mooi aan hem. Hij had wel vijftig overhemden in de kast hangen en baalde ervan dat hij in bedrijfskleding zijn werk moest doen.”
VAN KOK TOT VRACHTWAGENCHAUFFEUR
“Peter is begonnen als kok. Hij werkte in ziekenhuizen en bejaardenhuizen, op een cruiseschip, in een nonnenklooster en zelfs op een onderzeeër. Toen we elkaar pas kenden, heeft hij zijn groot rijbewijs gehaald en is in het transport aan de slag gegaan. Dat vond hij geweldig werk. Liefst ver weg, lange stukken rijden en weinig losadressen. Ik ben vaak met hem mee geweest.
Vragen
over je pensioen?
Stel ze tijdens een chauffeurscafédag!
Op chauffeurscafédagen zitten consulenten van Pensioenfonds Vervoer voor je klaar om vragen over je pensioen te beantwoorden. Als je wilt, kunnen ze ook een berekening voor je maken. Een afspraak maken is niet nodig – rijd gewoon op een van deze data even langs! De pensioenconsulenten zijn aanwezig tussen 13.00 en 18.00 uur.
Woensdag 30 april 2025
Chauffeurscafé Landlust
Landlustweg 1, 4455 TK Nieuwdorp
Dinsdag 3 juni 2025
Chauffeurscafé Treurenburg Treurenburg 1 5221 CD Den Bosch
Ook tijdens het Truckstar Festival op 26 en 27 juli zijn pensioenconsulenten aanwezig. Voor dit festival in Assen is een kaartje nodig, maar het bezoek aan de pensioenconsulent is natuurlijk gratis. Scan de QR-code voor meer info over het Truckstar Festival.
Chauffeurscafé Treurenburg
Landlust Nieuwdorp
AGENDA
Houdt jouw
werkgever zich aan de cao?
Heb je vragen over de cao Beroepsgoederenvervoer? Of wil je een loonberekening laten maken? Op zaterdag 10 en 24 mei organiseert VNB bijeenkomsten waar je je vragen kunt stellen.
Stichting VNB is door de FNV opgericht en houdt in de gaten of de cao’s in de sector Transport en Logistiek goed worden nageleefd. Je maakt een afspraak met een juridisch medewerker van VNB, die een halfuur tot drie kwartier met je meekijkt en je vragen beantwoordt. Het is ook mogelijk om jouw chauffeurspas uit te lezen, zodat je salaris van de laatste zes tot twaalf maanden wordt gecontroleerd. Neem twee of drie recente loonstroken mee!
Aanmelden
Mail het nummer van de bijeenkomst waar jij naar toe wilt samen met je naam en telefoonnummer naar transport@fnv.nl Je krijgt dan een bevestiging en het tijdstip waarop je wordt verwacht.
Liever online?
Plan je liever een online-overleg in? Dat kan ook! Stuur een e-mail naar transport@fnv.nl, dan maken we een afspraak.
Vrachtwagenchauffeur worden?
Kom naar een instapdag!
Ken je iemand die vrachtwagenchauffeur wil worden? Op een instapdag kun je ervaren hoe het is om in een vrachtwagen te rijden. Ook zijn er werkgevers en een adviseur van sectorinstituut STL aanwezig om vragen te beantwoorden. De instapdagen zijn van 18.15 tot 22.00 uur op deze data en locaties:
Donderdag 8 mei
Bingoal Stadion Den Haag
Dinsdag 13 mei
Johan Cruijff Arena Amsterdam
Donderdag 5 juni
Victoria Park Wolvega
Dinsdag 17 juni
Dek Opleiding Goed
Meld je aan via de QR-code:
Training voor preventiemedewerkers
Heb je een nieuwe functie als preventiemedewerker? Of wil je jouw taken als preventiemedewerker nog beter uitvoeren? Volg dan deze training van STL op 3 juni in Heerenveen
Sam Meester is fanatiek fietser. Elk jaar doet hij mee aan sponsortochten om geld op te halen voor een goed doel. Dit jaar fietst de 63-jarige chauffeur vijfhonderd kilometer voor de Nierstichting. “Sam is een voorbeeld voor ons allemaal,” zegt directeur Rinus Peekstok van Dailycool. “Hij verdient het om in het zonnetje gezet te worden.”
Een man met een missie
Sam gaat een flinke uitdaging aan op 28 juni: dan doet hij de Coast to Coast Challenge. Dit is een sponsortocht voor de Nierstichting. In 24 uur fietst hij vijfhonderd kilometer. “Op dit moment staat er al ruim 3.800 euro op de teller”, vertelt Sam. “Steeds als ik bijna mijn streefbedrag haal, verhoog ik het bedrag om nog meer impact te kunnen maken.” Ook zijn collega’s en zijn werkgever steunen zijn actie.
Zware uitdaging
Fietsen is Sams grote passie. Hij doet het bijna ieder weekeind. “Ik schat dat ik jaarlijks zo’n tienduizend kilometers fiets.” Sam heeft al diverse grote tochten op zijn naam staan. Bijvoorbeeld de Alpe d’HuZes en klassiekers als Luik-Bastenaken-Luik. Maar deze rit van vijfhonderd kilometer wordt een van de zwaarste uitdagingen die hij ooit is aangegaan. Toch twijfelt hij geen moment om deze sponsortocht te rijden: “Je gezondheid is niet vanzelfsprekend.”
Lange dagen
Als chauffeur maakt Sam lange dagen bij Dailycool. Het bedrijf is gespecialiseerd in het vervoer van verse en
diepvriesproducten en levert aan onder andere Albert Heijn en Makro in Nederland, België en een deel van Duitsland. “Om twee uur ’s nachts gaat de wekker”, vertelt Sam. “Om halfvier ’s ochtend begint mijn werkdag. Na zo’n lange dag heb ik geen tijd om te trainen. Maar in het weekend haal ik dat ruimschoots in.” Directeur Rinus Peekstok is trots op Sam: “Als bedrijf vinden wij gezondheid ontzettend belangrijk. Voor veel chauffeurs is bewegen een uitdaging. Na tien tot twaalf uur in de truck is de motivatie om te sporten vaak laag. Maar Sam bewijst dat het kan.”
Belang van beweging
“Sam laat zien hoe belangrijk het is om niet alleen je werk goed te doen, maar ook iets voor een ander te betekenen”, vervolgt Rinus. “Hij motiveert anderen en laat zien dat het nooit te laat is om in beweging te komen. Bij ons in het bedrijf zien we jaarlijks hoe waardevol een goede gezondheid is. Helaas moeten we soms afscheid nemen van medewerkers door ziekte. Dat maakt ons extra bewust van het belang van beweging en een gezonde levensstijl.”
Opgeven is geen optie
Sam kijkt ernaar uit om zijn tocht te volbrengen.
“Vijfhonderd kilometer, 24 uur achter elkaar, dat wordt een flinke kluif,” zegt hij. “Maar als het geen echte uitdaging was, zou ik er niet aan beginnen.” Rinus Peekstok kijkt er vol vertrouwen naar uit. “We weten zeker dat Sam dit gaat halen. Wij steunen hem op alle mogelijke manieren.”
Ook Sams vrouw Anja ondersteunt hem waar ze kan. Tijdens de tocht rijdt ze samen met haar zus in de volgauto mee, terwijl Sam en zijn zwager van Zoutkamp naar Zoutelande fietsen.
“Soms vraag ik me wel eens af waar ik het allemaal voor doe,” lacht Sam.
“Maar opgeven is geen optie. Als ik eenmaal op de fiets zit, ga ik door.”
Wil je bijdragen aan de challenge van Sam?
Scan dan de QR-code.
Op onderstaand kaartje zie je de tocht die Sam gaat afleggen.
Sam Meester is 63 jaar woont in Andijk werkt sinds 20 jaar als chauffeur voor Dailycool in Warmenhuizen
IN BEELD
Bloemenzee op rolletjes
Wie in het bloementransport werkt, moet flexibel zijn.
En dat is Martijn Hilbink. Hij rijdt sinds acht jaar voor Faber Bloementransport in Eelde. “Het werk gaat 24 uur door.” Wie flexibel werkt, wil ook dat het gemakkelijk gaat. Martijn is daarom blij met de ‘Deentjes’ waar hij mee werkt: soepel rijdende Deense rolcontainers.
Het familiebedrijf Faber Bloementransport is gespecialiseerd in het transport van bloemen, planten en overige sierteeltproducten in Nederland en Noord-Duitsland. De sierteeltvervoerder rijdt dagelijks van en naar alle vestigingen van Royal FloraHolland in Nederland, veiling Rhein-Maas in Herongen en naar bloemenveiling Plantion in Ede. Faber Bloementransport heeft twintig vrachtwagencombinaties en ruim vijftig medewerkers.
Start van de werkdag
Het terrein van Faber Bloementransport ligt pal achter Royal FloraHolland, de bloemenveiling in Eelde. Op het terrein staat de wagen van Martijn Hilbink. Zijn trailer is vannacht door een collega van de nachtploeg voorgeladen met violen, perkgoed, en planten. Ook Martijn heeft vanochtend een paar Deense karren met planten geladen. “Het werken met rolcontainers en Deense karren doe ik al twintig jaar.”
Op kantoor maakt Martijn een praatje met Theun Faber, de commercieel directeur. Theun vraagt of Martijn koffie wil. “Theun, weet je het nu nog niet? Ik drink geen koffie.” Martijn vindt het fijn om voor het familiebedrijf te werken. “De lijntjes zijn kort en alles is bespreekbaar. Als ik iets wil bespreken, kan ik zo op Theun, Jan Wybren of Anneke afstappen.”
Onderweg
De eerste rit gaat naar Leeuwarden. Onderweg vertelt Martijn dat hij eerst zes jaar fulltime in de nacht werkte. Bij kwekers haalde hij dan planten op. “Sinds twee jaar werk ik overdag. Meestal begint mijn werkdag tussen 07.00 en 08.00, uur maar het komt ook wel eens voor dat ik om 04.00 uur of in de middag begin. Elke donderdag ben ik vrij, dat is mijn papadag.” Martijn is flexibel: dat hoort erbij als je bloemenrijder bent. “Wat tuincentra en bloemisten vanavond bestellen, willen ze morgenochtend geleverd hebben.”
Lossen in Leeuwarden
09.00 uur
Bij distributiecentrum De Friese Wadden is er een dock vrij. Soepel dokt Martijn aan. In de loods laat hij met een druk op de knop het laadbordes zakken. Hij maakt in de wagen de stangen en spanbanden los. “Bij het laden zorg ik er altijd voor dat de Deense karren naar voren staan met de kant waar het gekleurde tagje (slotje) zit. Daar zitten de zwenkwielen. Op die manier kan ik bij het uitladen direct sturen.” Binnen vijf minuten staan er drie karren met planten en bloemen in de loods. Voor Martijn is dit een fijn losadres. “Deze Deentjes zijn licht. Ze wegen nog geen honderd kilo. De ondergrond is vlak en er zijn geen obstakels. Dat zorgt ervoor dat deze karren soepel rijden. Ik hoef niet veel kracht te gebruiken.” 07.30
Martijn Hilbink doet de bbl-opleiding beroepsgoederenvervoer en rijdt daarna twaalf jaar voor Lekkerland, Distributiecentrum Meppel. “Ik leverde levensmiddelen aan onder meer tankstations en de HEMA. Die rolcontainers wogen vaak meer dan 200 kilo. Bij tankstations en winkels heb je vaak te maken met stoeprandjes, heuveltjes en andere obstakels. Fysiek is het zwaar werk. Dan liep ik te sjorren aan die karren en moest ik ze ook afstapelen. Ik kreeg last van mijn rug.”
Martijn solliciteert acht jaar geleden bij Faber en wordt aangenomen. Hier is het werk veel minder belastend, vertelt hij. Niet voor niets hebben Royal FloraHolland en Faber Bloementransport de intentieverklaring ‘Veilig werken met rolcontainers en Deense karren’ ondertekend.
Hij werkt met goed rollend materiaal. “Dat is belangrijk in dit werk. Bij tuincentra en supermarkten zijn er ook minder obstakels. Dat maakt het werk een stuk lichter.” Met al zijn ervaring is Martijn ook mentorchauffeur. Hij leert nieuwe chauffeurs hoe ze om moeten gaan met rollend materiaal, hoe ze het vast moeten zetten in de trailer en hoe ze de karren het best kunnen lossen.
Martijn Hilbink is 38 jaar woont in Assen werkte 12 jaar in de distributie werkt 8 jaar bij Faber Bloementransport in Eelde
Karren inladen
09.15 uur
Na het tekenen van de laadbrief laadt Martijn twee lege Deense karren in. Met spanbanden zet hij zijn lading weer vast. “Deze karren maken deel uit van een ruilsysteem van Container Centralen. Zij zijn de eigenaar van de Deense karren en doen het onderhoud. Wat ik aan karren lever, haal ik ook weer op bij de klanten. Voordat ik de karren inneem, kijk ik of er een tag op zit en of de platen niet kapot zijn. Anders neem ik de kar niet mee. Als er een kar kapot is, bel ik met Faber om te horen of ik hem mee moet nemen. Op ons kantoor houden we precies bij hoeveel karren we leveren en hoeveel we er mee terugnemen.”
Bij het tuincentrum
09.30 uur
De volgende rit gaat naar tuincentrum De Leeuw in Marsum. Daar gaan er vier karren uit en neemt Martijn er zeven weer mee. De volle karren die Martijn op zijn laadklep zet, wiebelen vervaarlijk. “Soms zijn karren te hoog geladen”, vertelt Martijn. “Als er dan een wieltje verkeerd staat, kiepert -ie zo om.”
Om een kar van de laadklep te halen, wipt Martijn de kar met zijn voet op. Daarna rijdt hij de kar over de betonplaten. “Veel tuincentra hebben betonplaten of bestrating. Maar over asfalt rijden deze karren het makkelijkst. Bij kwekers is dat soms wel anders. Dan moet je bijvoorbeeld op een veldje laden met slechte bestrating. Je loopt dan erg te trekken of te duwen aan de karren. Dat is erg belastend voor je rug en schouders.”
Laden bij Rob’s Tuincentrum
10.10 uur
Het volgende adres is het tuincentrum in Menaam. Langzaam rijdt Martijn zijn wagen achteruit naar de plek waar medewerker Johannes de Haan al klaarstaat om te helpen. Geroutineerd lossen Johannes en Martijn achttien karren met violen, kruiden, groentestekjes en planten. “Bij dit adres heb ik niet te klagen. Ik krijg hier altijd hulp bij het lossen. Johannes gaat mee de wagen in. Daardoor gaat het lossen snel.”
Na het lossen laden Martijn en Johannes lege karren en platen in de trailer. De platen worden op een paar karren gestapeld. Ook de onderstellen worden gestapeld, zodat ze minder ruimte innemen. Martijn kijkt ondertussen of al het materiaal in goede staat is. “Hé Johannes, deze plaat is stuk, die kan ik niet meenemen.” Op zijn lijst staat dat er dertien karren mee moeten. Het zijn er meer, maar dat is geen probleem: “Ik heb de ruimte en neem ze wel mee. De kapotte karren of platen laat ik staan.”
Bij
de supermarkt in Harlingen
11.30 uur
De laatste twee karren met planten lost Martijn bij een supermarkt in een nieuwbouwwijk in Harlingen. “Deze rotonde gaat maar net. Dat zie je wel vaker, dat rotondes net te krap zijn voor ons.” Hij moet even zoeken naar de laadplek, maar het lossen is zo gepiept. Hierna gaat zijn rit naar de veiling in Aalsmeer. “Ik los daar de lege karren en dan hoor ik wat ik moet laden.” Hoe laat Martijn vandaag klaar is, weet hij niet. “Dat hangt af van wat ik in Aalsmeer moet laden en waar ik daarna ga lossen. Het voorjaar komt eraan, en dan wil ieder tuincentrum, bloemenzaak en supermarkt perkgoed.”
Laad- en lostips voor het werken met rolcontainers
Werk je met rolcontainers en Deense karren? Dat kan zwaar zijn voor je lichaam en leiden tot klachten aan spieren en gewrichten, vooral in de schouders en rug.
Martijn geeft enkele tips voor het laden en lossen:
Moet je een heuveltje op, druk dan met je voet tegen de onderkant van de kar. Dan gaat het soepeler.
Vervoer je pallets? Neem dan een (elektrische) pompwagen mee.
Duw de karren als het kan. Dat is minder belastend dan trekken.
Ga zorgvuldig om met je lichaam. Dus niet stoer doen en twee zware karren tegelijk trekken.
Draag veiligheidsschoenen en handschoenen.
Kijk voor meer tips voor werken met rolcontainers op de website van STL
PUZZEL
Horizontaal 1. duizend maal duizend; 7. medicijn met omhulsel; 12. vruchtennat; 13. ambitie (ijver); 14. kledingstuk; 15. te koop (afk.); 17. signaal (teken); 19. kraaiachtige vogel; 21. buitengewoon onderwijs (afk.); 22. paling; 24. iemand in dezelfde situatie; 27. bekeuring; 28. koffiebezinksel; 30. gevangen verblijf; 31. griezelig; 32. verzamelnaam voor Japanse vechtsport; 33. asvaas; 35. Latijns-Amerikaanse dans; 37. bloeimaand; 38. fiets; 41. tennisterm; 42. plaats in Friesland; 44. glibberig; 46. Indonesisch eiland; 47. rivier in Spanje; 48. verdrietig (triest); 49. verdragsorganisatie (afk.); 50. hondenras; 52. kabeljauwsoort; 54. deel van een bruidsjurk; 56. bevel aan een hond; 58. patiënten controle achteraf; 61. Europeaan; 62. gezicht (Bargoens); 64. zwarte kleverige stof; 65. gentleman; 67. Electric Light Orchestra (afk.); 68. withandgibbon; 70. zwemvogel; 72. roem; 73. van porto voorzien; 76. koordans; 77. met name (afk.); 78. inwendig orgaan; 79. gemalen graan; 81. personal computer (afk.); 82. Leidse onderwijs instelling (afk.); 83. verdieping; 84. nachtroofvogel; 86. draaien (wenden); 87. risicovol.
Verticaal 1. stierenvechter; 2. den lezer heil (Lat. afk.); 3. kledingstuk; 4. Duits automerk; 5. havenstad in Frankrijk; 6. open ruimte in een gebouw; 7. dodelijke virusziekte; 8. plezier; 9. kledingstuk; 10. klein kind; 11. staathuishoudkundige; 16. voertuig; 18. Internationaal Olympisch Comité (afk.); 20. deel van een naald; 21. bieding; 23. enigszins warm; 25. hard doorschijnend materiaal; 26. vogelverblijf; 27. deel van het lichaam; 29. rang bij de politie; 32. zee tussen Azië en Amerika; 34. troefkaart; 36. vrouwelijk zoogdier; 37. in de grond levend zoogdier; 39. rivier in Gelderland; 40. naderhand; 42. gokken (riskeren; 43. ooievaar; 45. doctorandus (afk.); 46. deel van het zitvlak; 51. sterk ijzerhoudende grondsoort; 53. houten drinkbeker; 54. tussen licht en donker; 55. melkklier; 56. familielid; 57. ver (in samenst.); 59. berggeel; 60. literair product (vers); 62. pesten; 63. geaderd gesteente; 66. lidwoord; 67. tijdperk; 69. klein hertje; 71. namaak; 73. sportief; 74. vochtig door zweet; 75. deel van gelaat; 78. afgemat; 80. streling met de tong; 82. militaire rang (afk.); 85. muzieknoot.
OPLOSSING
Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 19 mei 2025. TON loot uit de goede inzendingen vijf gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen.
Oplossing puzzel in TON 118: personeelstekort
De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn:
Theunis Faber uit Oudehaske
Markus Pieter Groen uit Berkenwoude
Imca Op t Hof uit Hansweert
Katja Donicie uit Aalsmeer
J.A. Verberne uit Liessel
Met de VVV Cadeaukaart kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de kaart gebruiken in winkels en in webwinkels.
En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.
VRAGEN? VRAGEN!
Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden.
Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!
088 25 96 111 info@stlwerkt.nl stl.nl
Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: beroepsbegeleidende leerweg (BBL), vacatures, functiewaardering, loopbaanbegeleiding en subsidies. STL helpt je graag om veilig, gezond en met plezier aan het werk te blijven.
0800 02 25 022 caonaleving.nl
Vragen over rechten en plichten in de transportsector?
Leeft je werkgever de cao goed na?
Wat zijn de regels voor loonberekening?
Wat te doen als je een boete krijgt?
CAONALEVING.NL
VNB heeft ook een handige Looncheck App, waarmee je je loon kunt berekenen. Kijk op de website.
088 33 22 999 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl
Hoe zit het met je pensioen?
Kun je je pensioen eerder in laten gaan?
Mag je werken als je met pensioen bent?
Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?
0800 02 25 022 fnv.nl
030 75 11 007 cnvvakmensen.nl
088 45 67 567 tln.nl
Transport en Logistiek Nederland
0345 516 993 verticaaltransport.nl
Vereniging Verticaal Transport
COLOFON
TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport & Logistiek, en CNV Vakmensen. UITGEVER en REDACTIE Via Bertha, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl
REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Gerrit Jan van Barneveld, Bert Bukman, Daphne Doemges-Engelen, Marjon Langereis, Annet Koops, Olga Leever, Carien Neeleman, Gerjanne van Oort, Shamrock, Ingrid Timmermans, Eric Vocking en Ben Westervoorde FOTOGRAFIE Marco Hofsté, Annelies van ’t Hul, Ruud Jonkers en Harry Linker ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht DRUK Senefelder Misset, Doetinchem WEBSITE tonmagazine.nl
FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790
TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd.
Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl
