Op het moment dat ik dit schrijf, is het EK voetbal net afgelopen. Over twee jaar mogen de meeste spelers opnieuw laten zien wat ze waard zijn. Maar dan op het WK. Voor een aantal was dit hun eindtoernooi: the last dance. Over vier jaar zijn ze als topvoetballer hoogbejaard. Om eerlijk te zijn zou ik niet meer tegen een bal trappen als ik ook maar een klein deel van hun vermogen had. Dan zou ik heerlijk in een hangmat liggen. Maar dat terzijde.
Volgens critici liep Christiano Ronaldo op zijn laatste benen. Terwijl de ‘oudjes’ Luka Modric, Manuel Neuer en Jesús Navas nog top presteerden. Op de tribune keek Gianluigi Buffon toe. Tot zijn 45e stond hij voor Italië onder de lat. Voor mij was Portugals verdediger Képler Laveran Lima Ferreira, voetbalnaam Pepe, de grootste van dit EK. Met zijn 41 jaar nog steeds de schrik van menig spits. Hoezo oud?
Tijdens het afgelopen jaar zag ik mezelf als een onervaren speler die langzaam maar zeker leert. Soms lekker in de wedstrijd, soms verlangend naar een wissel voor de rust. Liep mijn dag op rolletjes, kantelde toch weer die pallet omdat ik vergat hem vast te maken. Leeftijd? Misschien. Gebrek aan ervaring? Zeker. Inmiddels weet ik hoe belangrijk ze zijn op de werkvloer, die oudjes met hun inzicht, overzicht en relativeringsvermogen. Een blik op mijn ritlijst en de tips van oudere collega’s vliegen me om de oren. “Maak je niet druk meid, we zijn allemaal zo begonnen.”
Waar de jonge collega na mijn ongelukkige actie op een modderpad lachend opmerkt: “je zat vast hè”, troost de senior me door te zeggen dat het iedereen is overkomen. Ik heb respect voor enthousiaste jonkies die zoveel verantwoordelijkheid nemen op mega-trailers, de Lamine Yamals van de weg. Als het aankomt op ondersteuning, ben ik fan van oude rotten als Pepe!
Marjon Langereis
Chauffeur bij Ben Becker International B.V.
IN DIT NUMMER
Werken met een beperking 4
Frank is Mister Avondvierdaagse 12
Dit zegt de cao 15
Van consultant naar chauffeur 16
Vakantietijd 18
TON-panel 23
Groepsportret G. de Kruijf BV 26
Pensioenverhaal 32
In ’t zonnetje 37
Agenda 40
Strip 41
Beeldverhaal met Nigel 42
Puzzel 50
Adressen en colofon 51
OVER EEN ANDERE BOEG
16 26
De verrassende stap van Jos: na 30 jaar als consultant werd hij op 53-jarige leeftijd chauffeur. Hij heeft nog geen dag spijt gehad.
WERKEN MET EEN BEPERKING
4
Dorus, Younes en Monica kennen de grenzen van hun beperking en laten zich daardoor niet tegenhouden.
GROEPSPORTRET
Collega’s voor het leven. Met dienstverbanden van tientallen jaren is dat niet overdreven bij Transportbedrijf G. de Kruijf BV.
Frank loopt de longen uit z’n lijf voor blije smoeltjes.
12
WERKEN MET EEN BEPERKING
Younes, Monica en hebben hun draai
Je wilt chauffeur worden maar de weg lijkt versperd te zijn. Bijvoorbeeld door een gehoorbeperking, een ontwikkelingsstoornis of een lichamelijke beperking. Wat doe je dan? Younes, Monica en Dorus vonden een flexibele oplossing. Drie verhalen van mensen die zich niet laten beperken.
Monica Luijpers
Dorus gevonden
Younes El-Ouarti
Ken je iemand die vrachtwagenchauffeur wil worden?
Neem hem of haar mee naar de instapdagen! Meer informatie vind je in de agenda op pagina 40.
Dorus Dirksen
Younes El-Ouarti is 24 jaar woont in Amsterdam
BBL-opleiding Beroepsgoederen Chauffeur
werkt 4 dagen in de week bij CTS GROUP in Nieuw-Vennep
“Dat ik doof ben, is geen probleem voor mijn werk”
Younes is geboren met een ernstige gehoorbeperking. Net als zijn vader, twee broers en een oom. Met één oor hoort hij niets, met het andere alleen heel harde geluiden. Younes’ moedertaal is gebarentaal. Zijn gehoorbeperking houdt hem niet tegen bij zijn droom om vrachtwagenchauffeur te worden.
BBL-leerling Younes loopt nu anderhalf jaar stage bij CTS GROUP in Nieuw-Vennep. Vier dagen in de week rijdt hij met een bakwagen door Nederland. Binnenkort kan hij zijn bakwagen inruilen voor een vrachtwagen. Nog één theorie-onderdeel voor code 95 en dan is zijn C-rijbewijs compleet. Hij gaat direct verder met het behalen van zijn CE-rijbewijs. Het klinkt als een gewone BBL-route. Maar zijn gehoorbeperking zorgt voor uitdagingen.
Red Bull
Na de middelbare school begint Younes met een ICT-opleiding. “Het was heel saai. En ik kwam erachter dat ik liever alleen werk.”
Younes neemt een tussenjaar. Als hij een dag meegaat met zijn oom die chauffeur is, is hij verkocht. “Die vrijheid en zelfstandigheid die je als chauffeur hebt, dat is precies wat ik zoek.”
De lange zoektocht naar een leerbedrijf voor de BBL-opleiding begint. Younes solliciteert veel en begint ondertussen met lessen voor zijn B-rijbewijs. “Dat gaf me betere kansen om aangenomen te worden. Ik haalde het in één keer. Het bewijst dat mijn gehoorbeperking geen belemmering is. Mensen die horen, hebben vaak de radio hard aan staan. Dan hoor je ook geen sirenes bijvoorbeeld. Omdat ik doof ben, gebruik ik
mijn andere zintuigen beter. Ik let constant op en zie bijvoorbeeld veel. Door het extra opletten ben ik wel eerder moe. Genoeg rusttijd, koffie en een blikje Red Bull zijn onmisbaar.”
Gebarentaal
Met zijn rijbewijs B op zak solliciteert Younes verder. BBL-adviseur Nikita van Doetzelaar van STL helpt hem een leerplek te vinden. Na 25 sollicitaties is het raak. CTS GROUP wil hem graag als leerling. “Ik had geluk, want bij dit bedrijf werkt al een dove chauffeur. Zij heeft mij ingewerkt. Met gebarentaal legde ze mij uit hoe ik moest laden en lossen. CTS GROUP vervoert alles wat op een pallet past. Van pakketten, plantjes, tv-schermen tot gevaarlijke stoffen. Ik heb daarom ook mijn ADR-certificaat gehaald.”
Snelle communicatie
Younes geniet van het rijden in de bakwagen. Per dag heeft hij zo’n vijftien adressen.
“Dat ik doof ben, is geen probleem voor mijn werk. De planners sturen opdrachten naar mijn werktelefoon. En met klanten communiceer ik per telefoon en soms met pen en papier.” Eén dag in de week gaat Younes nog naar school. Hij zit in de klas met mensen die horen. “Ik heb een vaste doventolk. De theorielessen zijn daardoor goed te doen.”
Ook bij het lessen voor zijn rijbewijs C is zijn gehoorbeperking geen probleem. Na een intakegesprek bij rijschool Neelen start Younes met lessen. “Mijn instructeur had twee papieren waar ‘links’ en ‘rechts’ op stond. Dat hield hij dan voor mij en dan wist ik waar ik af moest slaan. Of hij schreef bijvoorbeeld Weesp op. Of het nummer van de afslag op de snelweg.” Zijn C-rijbewijs haalt Younes ook in één keer. Binnenkort gaat hij op voor zijn CE-rijbewijs.
Zin in
Younes moet nog een halfjaar naar school en dan heeft hij zijn diploma. Bij CTS GROUP kan hij blijven werken. Daar is hij blij mee. “Ik ben niet anders dan mijn horende collega’s. Elke ochtend om halfacht begin ik. Rond een uur of vier ben ik klaar, tenzij er veel file is. Het werk dat ik dadelijk als vrachtwagenchauffeur ga doen, verschilt niet veel van wat ik nu doe. Ik heb er zin in!”
Begeleider Gert-Jan Treur: “Younes is een goede leerling. Dat hij een gehoorbeperking heeft, was voor ons geen reden hem niet aan te nemen. We hebben al ervaring met een dove chauffeur. Het enige verschil met horende collega’s is dat we meer via de smartphone communiceren. Ik raad iedere werkgever aan mensen zoals Younes een kans te geven.”
Monica Luijpers
is 50 jaar
woont in Veghel
is 7 jaar chauffeur
werkt 5 jaar bij Kuijpers
Transport in Veghel
“Mijn werk houdt me gezond”
Monica Luijpers heeft scoliose, een verkromming van de wervelkolom. Daar is ze al zes keer aan geopereerd. Elke dag heeft ze pijn. Door haar lichamelijke beperking kan ze niet fulltime werken. Maar thuis zitten is geen optie voor Monica. “De contacten met klanten en collega’s wil ik niet missen. Die houden mij gezond.”
Monica is vandaag samen met haar teckel Romeo op pad geweest. Ze rijdt tien uur in de week. “Bij dit bedrijf kreeg ik de tijd en ruimte om het vak te leren. Ik heb in het begin veel schade gereden. Mijn rug zit namelijk vast vanaf mijn bekken tot mijn middenrif. Dat maakt achteruitrijden lastig. Ik moet mijn hele lijf meebewegen. Camera’s zijn voor mij heel belangrijk.”
Operaties
Op haar achttiende krijgt Monica haar eerste operatie. “Er werd een H-frame langs mijn wervelkolom geplaatst. Dat is een metalen constructie die je ruggengraat stabiel en recht houdt.” Bij een controle blijkt dat de schroeven waarmee het frame aan haar ruggenwervels vastzit, zijn afgebroken. “Ik was een wilde puber en ging met mijn vriendinnen stappen enzo.” Een nieuwe operatie volgt om dit te herstellen. Na het halen van haar mbo-opleiding Verzorgende start Monica met de meao-opleiding Transport en Logistiek. “Mijn vriendje van toen was chauffeur. Ik ging af en toe met hem mee. Zo kreeg ik interesse in het transport.”
Korter been
Op de meao leert ze de vader van haar dochter kennen. Na een moeilijke zwangerschap begint Monica slechter te lopen. “Door mijn scoliose is mijn ene been
korter. Uit mijn andere been is toen drie centimeter bot gehaald.”
Daarna volgt een periode waarin Monica weinig last heeft van haar rug. Ze werkt in de zorg en de horeca. Totdat ze ziek wordt in 2003. “Ik was helemaal op. Na twee jaar ziektewet belandde ik in de bijstand. Een Wia-uitkering werd afgewezen. Toen werd duidelijk dat een Wajonger ben: ik ben met een kromme rug geboren. Eigenlijk had ik vanaf mijn achttiende recht op een Wajong-uitkering.”
Handgeschakelde vrachtwagen
Ze neemt een pauze en gaat de politiek in, doet vrijwilligerswerk en zorgt voor haar dochtertje. “Die rust was nodig”, zegt ze. “Het bracht me weer in balans. In 2012 moedigde mijn dochter me aan om het vrachtwagenrijbewijs te halen. Dat was een langgekoesterde wens. Ik heb in een handgeschakelde vrachtwagen gelest met zo’n oude tachograaf. Gelukkig rijd ik nu met een automaat. Dat is beter voor mijn lichaam.”
Met haar rijbewijs op zak wil Monica aan de slag. Helaas speelt haar rug weer op. In 2014 krijgt ze drie flinke operaties. “Het hele traject duurde zes weken. Daarna mocht ik drie maanden niets doen. Ik liep met een rollator.” Anderhalf jaar na de operaties krijgt Monica eindelijk een keuring van een verzekeringsarts. “Toen ik toestemming had om te werken, heb ik veel bedrijven in de regio aangeschreven.”
Koffiekransje
Bij Simon Loos in Tilburg wordt Monica uiteindelijk aangenomen. Zes weken werkt ze keihard tot haar lichaam weer opspeelt. “Zestig uur in de week is te veel. Ik ben toen teruggegaan naar veertig uur. Dat ging prima. Helaas werd mijn contract niet verlengd omdat een nieuwe manager mij niet flexibel vond.”
Monica werkt kort bij een ander bedrijf en solliciteert dan bij Kuijpers Transport. Een week later zit ze daar fulltime op de wagen. Dat blijkt te veel. Vooral in de wintermaanden heeft Monica veel last van haar rug. Nu rijdt ze tien uur per week. En als het nodig is, springt ze bij. “Ik woon op vijf minuten afstand van de zaak. Als er een spoedklus is, sta ik klaar. Kuijpers is een echt familiebedrijf. Elke zaterdag is er een koffiekransje waar ik altijd bij ben. Ik denk er niet aan om weg te gaan.”
Directeur en planner Ad van Geffen: “Monica is altijd positief. Ze zorgt voor een goede sfeer in het bedrijf. Ze is flexibel inzetbaar. Omdat Monica een Wajonger is, krijgen we een Ziektewetuitkering van het UWV als ze ziek is. Door de noriskpolis bij ziekte loopt het bedrijf geen risico en kan Monica met veel plezier blijven werken.”
Dorus Dirksen is 29 jaar woont in Cothen is 1,5 jaar chauffeur en belader bij Remondis Nederland, locatie Scherpenzeel woont zelfstandig op een zorgboerderij in Cothen
“Ik ken de routes uit mijn hoofd”
Dorus is gefascineerd door grote landbouwmachines en vrachtwagens. Eigenlijk houdt hij van alles wat groot is en veel lawaai maakt.“Als kind achtervolgde ik op mijn fiets de vuilniswagen in het dorp.” Dat heeft hem geïnspireerd, want hij werkt nu als chauffeur en belader op een vuilniswagen.
De weg die Dorus aflegt om chauffeur te worden, kent hobbels. Dorus heeft Autisme Spectrum Stoornis (ASS), in de volksmond bekend als autisme. Hij vindt het moeilijk om contacten te leggen. “Een gesprek met een vreemde kost mij veel energie. Ook het leren van nieuwe dingen, zoals het halen van mijn rijbewijzen, is erg vermoeiend.” Maar ondanks zijn beperking zet Dorus door. Wat hij eenmaal in zijn kop heeft, gaat er niet meer uit.
Op de trekker
Na de basisschool gaat Dorus naar een speciale school. Dorus heeft een diploma MBO 1 assistent Groen waarmee hij tuinierswerk kan doen. Ook gaat hij elke week naar een kaasboerderij om klusjes te doen. Als Dorus dertien is, vraagt de boerin of hij een keer op de trekker wil rijden. “Na één keer wilde ik dat altijd. Maar mijn ouders waren daar niet blij mee. Die vonden het gevaarlijk. Gelukkig vond de boer het goed en kon ik op zijn erf rondrijden.” Bij de boer leert Dorus RMO-chauffeur Jaap Merkens kennen. Met hem gaat hij een paar keer mee. “Dat was geweldig! Dat werk wilde ik ook wel.”
Groenvoorziening
Op zijn zeventiende haalt Dorus zijn trekkerrijbewijs. Zijn ouders vinden een baantje in de groenvoorzienig bij een sportpark. “Ik reed daar op een tractortje, maaide de sportvelden en snoeide de
struiken.” Daarnaast begint Dorus met eigen gereedschap tuinen van particulieren te onderhouden. “Dat doe ik nu nog steeds, naast mijn werk bij Remondis.”
Ondertussen haalt Dorus in één keer zijn rijbewijs B en E. Na vijf jaar werken op het sportpark gaat Dorus aan de slag bij een groenvoorziening voor mensen met een beperking. Op een grote trekker met watertank rijdt hij door de Utrechtse Heuvelrug om jonge bomen en planten water te geven.
Rijlessen
Als corona in 2020 het land plat legt, komt Dorus thuis te zitten. Uit verveling rijdt hij op zijn fiets achter vuilniswagens aan. Weer komt zijn wens naar voren om zijn groot rijbewijs te halen. Uiteindelijk gaan zijn ouders overstag. Voor zijn theorie-examens volgt Dorus een paar keer een cursus. “Het was moeilijk, maar ik heb mijn theorie in één keer gehaald.” Ondertussen begint hij met rijlessen. En hij gaat drie dagen in de week werken als belader van een vuilniswagen bij Wolfswinkel Containers in Maarsbergen.
Combinatie
Na twee keer afrijden heeft Dorus zijn C-rijbewijs. Als hij ook geslaagd is voor zijn CE-rijbewijs nemen zijn ouders weer contact op met Jaap, de RMO-chauffeur. “Ik mocht een nacht mee en ook zelf rijden. Voor het eerst met een combinatie over al die kleine wegen. Het was geweldig! Maar mijn vader heeft de hele nacht niet geslapen.” Als Remondis Scherpenzeel de licentie huisvuil overneemt van Wolfswinkel, besluit Dorus te solliciteren. Hij wordt aangenomen. Sinds anderhalf jaar werkt Dorus nu bij Remondis Scherpenzeel. Eerst als belader. “Bij mijn sollicitatie vertelde de manager dat we het rijden rustig gingen opbouwen. Dus toen ik na drie maanden opeens af en toe als chauffeur was ingedeeld, vond ik dat super. Rijden vind ik het leukste wat er is. Ik ken de routes uit mijn hoofd. Maar ik mag helaas niet altijd rijden. Op sommige dagen werk ik als belader. Dan loop ik achter de vuilniswagen. Dat vind ik echt niet leuk.”
Een meid die van vrachtwagens houdt
Dorus heeft een uitgebreide wensenlijst. Met als stip op één een vriendin. “Als het even kan een meid die ook van vrachtwagens houdt, of haar grootrijbewijs heeft. Dan kunnen we samen op pad. Ik wil graag lange afstanden doen of met containers rijden. Volgens mijn ouders leer ik langzaam. Maar mijn instelling is dat ik wil leren en kijken hoever ik kom.”
Vestigingsmanager Eniel Methorst: “Vanuit de Social Returnverplichting hebben wij een aantal mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in dienst. Dorus is een gewaardeerd collega en Wajonger die extra begeleiding nodig heeft. Samen met zijn begeleider hebben we periodiek overleg. Binnen het bedrijf begeleidt een planner hem. In een functioneringsgesprek kan Dorus aangeven wat hij graag wil. Er zijn zeker mogelijkheden.”
MISTER AVONDVIERDAAGSE
“Mijn werk is mijn hobby”, zegt bijna elke chauffeur. Maar voor sommigen is er meer. De één trekt tussen twee losadressen even snel de hardloopschoenen aan, de ander maakt in de vrije uren enorme Lego-bouwsels. Frank Broekhof is mede-organisator van de avondvierdaagse in het Groningse Haren.
‘Dankbaar werk door zoveel vrolijke
Voor Frank Broekhof is de avondvierdaagse een ‘familieding’. Zijn schoonvader was jarenlang marsleider en droeg in 1996 het stokje aan
Frank over. Wie denkt dat de chauffeur daar alleen de vier wandeldagen in juni druk mee is, heeft het mis. Samen met het organisatieteam bereidt hij maandenlang het evenement tot in de puntjes voor.
Frank ontmoet zijn vrouw Corrie zo’n 37 jaar geleden en wordt al snel besmet met het ‘avondvierdaagse-virus’. Zijn schoonouders namen in 1970 de organisatie van dit evenement over van de Harense wandelclub. “Er liepen toen een paar honderd mensen mee. Onder leiding van mijn schoonvader groeide het evenement steeds verder uit. Toen ik in beeld kwam bij de familie, zei mijn schoonvader al snel: ‘Jij gaat mij opvolgen als marsleider’. In 1996 was het zover, al noemen we deze functie nu ‘organisator’.”
Verkeersregelaars
De voorbereidingen gaan al in januari van start. “Dan kijk ik hoeveel vrijwilligers we hebben en of er nieuwe aanwas nodig is. Ook moeten we een vergunning voor het evenement aanvragen bij de gemeente Groningen. Daar komt meer bij kijken dan het sturen van een mailtje. Zo moeten we een verkeersplan aanleveren. In dat plan staat onder andere heel gedetailleerd waar wandelaars kunnen oversteken.” Het organisatieteam regelt ook de zestien verkeersregelaars. “Zij volgen in mei, een maand van tevoren, een online-opleiding bij de Stichting Verkeersregelaars Nederland.”
Dwars door de brandweerkazerne
smoeltjes’
De kinderen van Frank helpen mee met de voorbereidingen. Zo verdiept zijn zoon zich samen met Frank in de route. “Het is de kracht van onze vierdaagse dat mensen niet elk jaar hetzelfde stuk lopen. De route van dit jaar komt pas over vier jaar weer aan de beurt.” Vooraf fietst of loopt Frank met zijn zoon de hele route, die over dijken en door polders en bossen voert. “Elk jaar zorgen we voor een verrassing. In 2010 liepen alle wandelaars dwars door een NS-werkplaats hier in de buurt. We liepen ook eens langs de zorgboerderij in Haren, waar alle kinderen een ijsje kregen. En afgelopen jaar ging de route dwars door de brandweerkazerne in Haren. Aan weerszijden van het parcours stonden de wagens met de blauwe lichten aan. De wandelaars liepen door een rookgordijn.
De reacties waren zó enthousiast: ‘Dat overtreffen jullie nooit!’. Dat is voor ons juist een uitdaging om volgend jaar weer met een verrassing te komen.”
Sfeer onderweg
De organisatie van de vierdaagse drijft volledig op vrijwilligers, van wie de jongste vijftien is en de oudste tweeënzeventig. De vrouw en dochter van Frank zorgen voor de muzikale omlijsting. “Zij hebben geregeld dat er maar liefst vijf bands spelen, voor extra sfeer onderweg.” Ook de verzorgingsplaatsen worden voorbereid. “Een kraam met puddingbroodjes of limonadesiroop bijvoorbeeld.”
Kind kwijt
is. En kinderen schieten van hot naar her, bijvoorbeeld om even een paard in een weiland te aaien. Stiekem lopen ze zo nog meer.”
Last van klagende kinderen heeft Frank nooit. “Als er iemand moppert, zijn het soms de ouders. Door dit vrijwilligerswerk snap ik nu dat het moeilijk is om manager van een transportbedrijf te zijn. Je moet iedereen te vriend houden, je oren openzetten voor mensen. We willen dat het een aantrekkelijk evenement blijft.”
Na de finish
Met eigen kleding en portofoons is de organisatie duidelijk herkenbaar. Dat is wel nodig, want tijdens het wandelen komen er mensen met allerlei vragen op Frank af. “Na de start controleer ik onderweg of er bijzonderheden zijn en check ik de route op uitvallers. Ook raap ik eventueel achtergebleven afval op. En eens in de
Frank Broekhof is 63 jaar woont in Haren is chauffeur bij Sluyter Logistics Assen
In het dagelijks leven rijdt Frank al 37 jaar bij Sluyter Logistics in Assen. De week van de vierdaagse is hij altijd vrij. “Op maandag beginnen we met opbouwen: borden plaatsen, dranghekken zetten. We rijden de routes op het laatste moment nog eens na. Er kan ineens een gat in de weg zitten of een afsluiting zijn.”
twee jaar raakt een kind kwijt. Dat komt altijd wel goed, het kind loopt meestal met een andere school mee.”
Best pittig
Frank ziet vaak vermoeidheid bij de deelnemers. “Vanaf groep 5 van de basisschool lopen kinderen tien kilometer. Dat kan best pittig zijn, zeker als het warm
De avondvierdaagse in Haren heeft 2700 deelnemers. “Dat is veel voor een dorp van 18.000 inwoners. Er doen ook vier scholen uit de stad Groningen mee. Het is echt een sociaal evenement.” Nadat iedereen op de laatste avond een medaille krijgt, gaat voor de vrijwilligers het werk nog even door. “We verzamelen de dranghekken en ruimen alles op. Een paar uur later sluiten we het evenement met z’n allen af met een patatje en drankje.” Gedurende het jaar is het team doorlopend bezig met het werven van vrijwilligers. “Ik zeg altijd als iemand twijfelt: ‘Loop gewoon een avond mee’. Dan zie je wat voor dankbaar werk dit is. Je krijgt er geen geld voor, maar wel heel veel vrolijke smoeltjes!”
DIT ZEGT DE CAO
Nieuwe cao: zo is het geregeld met de stagevergoeding
Loop je stage binnen de transport en logistiek? Of ben je werkgever en heb je stagiairs? Dan is het goed om te weten dat in de nieuwe cao een stagevergoeding is opgenomen. Hoe hoog die vergoeding is en wanneer je er recht op hebt, lees je hieronder.
Wanneer ben je stagiair?
De cao beschrijft in artikel 3 lid 19 wat een stagiair precies is: Een stagiair is iemand die ervaring opdoet bij een bedrijf om te leren voor zijn of haar opleiding.
Afspraken over de stage staan in een contract tussen de stagiair, de werkgever en de school. De school moet een erkende opleiding zijn. In het contract staat wat de stagiair mag en kan doen tijdens de stage. De stagiair is geen werknemer.
Let op: een BBL-leerling is geen stagiair. Voor BBL-leerlingen zijn er in de cao andere afspraken gemaakt. Bijvoorbeeld over het loon.
Wanneer krijg je een vergoeding voor je stage?
In eerdere cao’s was geen stagevergoeding afgesproken. Een werkgever hoefde zijn of haar stagiair dus niet te belonen.
In de nieuwe cao staan wel afspraken over vergoedingen voor stages. Dit zijn de voorwaarden en de bedragen:
Je hebt recht op minimaal € 200,- bruto per maand als je ten minste vier dagen per week stageloopt.
Loop je minder dagen per week stage? Dan heb je recht op een deel van dit bedrag, afhankelijk van de hoeveelheid dagen. Loop je bijvoorbeeld twee dagen per week stage,
dan heb je recht op minimaal € 100,- bruto per maand aan stagevergoeding.
De cao spreekt over een minimumbedrag. Het stagebedrijf kan dus een hoger bedrag dan € 200,- bruto afspreken met de stagiair.
Heb je vragen over de cao? Bel op werkdagen gratis met de Stichting VNB op 0800 – 022 5 022. Of mail naar transport@fnv.nl Ook vind je informatie op www.caonaleving.nl
ZIJ-INSTROMER
In 2017 gooit consultant en projectleider Jos van Heuveln het roer om. Hij besluit zijn vrachtwagenrijbewijs te halen. De 61-jarige chauffeur uit Bennekom rijdt nu alweer zeven jaar voor Meubellogistiek Rhenen. Nog elke dag geniet hij van die beslissing. “Dit werk blijf ik doen tot aan mijn pensioen.”
Van consultant naar chauffeur
Waarom ben je gestopt als consultant?
“Ik had een goed betaalde baan als consultant bij UP learning, een bedrijf dat interactieve leeractiviteiten en trainingen maakt voor bedrijven en overheden. Als consultant bezoek je klanten, geef je advies, maak je offertes en geeft je leiding aan je team. Na de agrarische hogeschool ben ik daar begonnen als assistent en doorgegroeid naar consultant/projectleider. Het klantcontact en bedrijfsbezoek vond ik altijd fijn om te doen. Voor de KLM heb ik vaak trainingen voor het grondpersoneel gemaakt. Ik heb er dertig jaar met veel plezier gewerkt. Toen ik 53 jaar was, liep ik vast. Er kwam minder uit mijn handen en het enthousiasme was weg. Er waren veel ontwikkelingen op digitaal gebied waar ik niet in mee ben gegaan. Mijn leidinggevende kwam met een verbetervoorstel, maar dat zag ik niet zitten. Toen heb ik de knoop doorgehakt. Achteraf denk ik dat ik tegen een burn-out aan zat. Gelukkig ben ik op tijd gestopt.”
En toen?
“Vroeger heb ik een tijdje op de boerderij van mijn oudere zus gewerkt. Die grote landbouwmachines vond ik leuk. Zo kwam ik op het idee om een proefrijles op de vrachtwagen te nemen. Ik mocht direct achter het stuur. Dat was geweldig. Na die eerste les was ik verkocht. Ik leste vier uur per dag en heb de examens in één keer gehaald. Annette, mijn vrouw, steunde me. Toch wist ik toen nog niet zeker of ik wel echt chauffeur wilde worden. Ondertussen moest ik van het UVW verplicht solliciteren omdat ik een WW-uitkering had. Ik ben toen met een loopbaantraject gestart. Dat heeft mij erg geholpen. Ik had geen enkele ervaring met het schrijven van een sollicitatiebrief of het maken van een cv. Tijdens dat traject werd het duidelijk dat ik als chauffeur aan de slag wilde.”
Hoe reageerde je omgeving?
“Mijn omgeving vond het een verrassende stap. Al is het maar omdat je als chauffeur minder verdient: een derde tot de helft minder dan als consultant. Ik ben kostwinner en mijn vrouw heeft geen betaald werk. Ze stond echter vierkant achter mij. Ze zei: je moet iets doen waar je plezier in hebt. Dat is het belangrijkste. We gaan ervoor.”
Hoe kwam je bij Meubellogistiek Rhenen terecht?
“Annette zag in de lokale krant hun advertentie staan. Die heeft een week op mijn bureau gelegen voor ik een mail stuurde. De volgende dag kon ik op gesprek komen. Er was een klik en ik heb een dag meegereden. Dat beviel zo goed dat ik besloot het avontuur aan te gaan. Ik vroeg me ooit af wie er zat te wachten op een chauffeur van 53 zonder ervaring. Uit mijn loopbaangroep had ik geleerd om in mezelf te geloven en vertrouwen te houden. Dat heeft gewerkt!”
Jos van Heuveln is 61 jaar woont in Bennekom was 30 jaar consultant /projectleider bij UP learning is 7 jaar chauffeur bij Meubellogistiek Rhenen
Moest je wennen?
“Ik begon met witgoed. Het kostte mij tijd om dat onder de knie te krijgen. Ik deed bijvoorbeeld veel te lang over het laden van mijn auto. Maar al doende leerde ik het. Daarna ben ik meubels gaan rijden. Ook op België. Dan heb ik één overnachting. Dat heb ik thuis besproken en Annette staat er volledig achter. Ook moest ik wennen aan het vroege opstaan. Gisteren ging de wekker om half drie en zat ik om vier uur in de auto.”
Heb je ooit spijt gehad van je overstap?
“Geen dag. Ik geniet van het contact met de klanten. Zo was ik gisteren in Drenthe. Daar liggen mijn roots. Bij mijn eerste adres, een boer, moest ik lossen. Even later zat ik samen met hem aan de ontbijttafel. Dat geeft het werk sjeu!”
Ken jij ook iemand die de overstap naar vrachtwagenchauffeur wil maken? Meer info is te vinden op www.ikwordvrachtwagenchauffeur.nl
ZOMERVAKANTIE
Vrijheid, blijheid
Willeke van Es
is 61 jaar administratief medewerker bij Heemskerk Slootweg woont in Lisse
Busreis door Engeland
HEB JIJ IN JOUW WERK LAST VAN DE VAKANTIETIJD?
“Ik noem mezelf ‘manusje van alles’. Ik heb diverse taken: van het overmaken van de lonen tot het aanvragen van vergunningen. We verzorgen voornamelijk transport van afval. En dat gaat in de vakantietijd door. Het is druk rond de zomer. Veel bedrijven besteden hun transport aan ons uit omdat hun eigen mensen met vakantie zijn. Als ik weg ben, blijft er administratief werk liggen. Dat vind ik zelf niet zo fijn. Daarom ga ik drie keer één week weg: in juni, augustus en september.”
GA JE DAN OOK DRIE KEER WEG?
“Ja, we gaan altijd wel weg. In juni een weekje naar Engeland. Dat was een geheel verzorgde reis met een bus. We werden van hot naar her gesleept en sliepen in drie verschillende hotels. We hebben ontzettend veel gezien. In augustus gaan we met drie kleinkinderen naar een vakantiepark in Nederland en in september met vrienden naar een huisje in Zeeland.”
BEN JE TIJDENS JE VAKANTIES NOG BEZIG MET HET WERK?
“Dat niet, maar ik check wel altijd thuis mijn mails op de laatste vakantiedag. Zo ben ik al een beetje ‘bij’. Dat hoeft van niemand, maar ik vind het bedrijf waar ik werk gewoon heel leuk. Dus ik doe het graag.”
In de zomervakantie is alles anders dan anders.
Op de weg, in het magazijn én bij het maken van de planning. Willeke , Jan, Jeroen, Herman, Bertus en nog een Jan vertellen over hun vakantieplannen en ervaringen met het vakantieverkeer.
Actieve rondreis door Ierland
IS JOUW WERK ALS PLANNER RUSTIGER IN DE VAKANTIETIJD?
Jan van Leeuwen
is 62 jaar planner bij Kraanbedrijf Nederhoff, Gouda woont in Bodegraven
“Niet echt. Er zijn wel klanten die een paar weken sluiten tijdens de bouwvak. Je zou denken dat we daardoor minder werk hebben. Maar tegelijkertijd zijn een paar collega’s vrij. Dan zijn de kranen en de vrachtwagens wel beschikbaar, maar moet ik goed puzzelen of ik uitkom met de mensen. Het is soms spannend om het allemaal voor elkaar te krijgen. En dat is ook wel weer een sport.”
WAT ZIJN JE EIGEN VAKANTIEPLANNEN?
“Jarenlang werkte ik in september als vrijwilliger voor de najaarsmarkt in Bodegraven. Dat vrijwilligerswerk doe ik nu niet meer, maar ik neem nog steeds vrij in die maand. Het is een fijne periode om met vakantie te gaan. Dit jaar gaan mijn vrouw en ik naar Ierland. We zijn er al een keer geweest, het is een heel mooi land. Tijdens de rondreis verblijven we in hotels en B&B’s.”
WORD JE TIJDENS JE VAKANTIE
WEL EENS GESTOORD DOOR DE ZAAK?
“Mijn telefoon gebruik ik zowel privé als zakelijk. Het komt dus weleens voor dat een klant belt: ‘Heb je een kraan beschikbaar?’ Ik vind dat geen probleem, die mensen kunnen niet weten dat ik weg ben. Ik verwijs ze dan door naar het kantoor in Gouda.”
Met de caravan naar Kroatië
HOE ZIEN JOUW VAKANTIES ERUIT?
“Mijn vrouw en ik gaan al zo’n 25 jaar met de caravan op pad. Je bent zo vrij als wat, staat meestal in de natuur en hebt je eigen spulletjes mee. Meestal gaan we op de bonnefooi. In juni dit jaar waren we drie weken in Kroatië.”
IS HET ANDERS RIJDEN MET EEN CARAVAN DAN MET EEN VRACHTWAGEN?
“Als we met de caravan weggaan, rijd alleen ik. Mijn vrouw zegt altijd: ‘Jij bent dat gewend’. Rijden met de caravan is eenzelfde soort ervaring als rijden met de vrachtwagen. Wel anders is dat ik tijdens de vakantie geen opdrachten in de boordcomputer krijg, haha!”
Groepsreis naar Oostenrijk
SPOT JE TIJDENS
JE VAKANTIE OOK GRAAG WAGENS?
“Ik kijk altijd wel een beetje naar wagens. In Kroatië zie je geregeld wagens uit Nederland, dat zie je aan de opbouw en de kleuren. Maar naast oude wagens zie je ook daar steeds meer moderne auto’s.”
Jan ter Harmsel is 65 jaar chauffeur bij Nijhof Wassink, Rijssen woont in Notter
IS JE WERK TIJDENS DE VAKANTIETIJD ANDERS DAN DE REST VAN HET JAAR?
“Ik werk bij een groothandel in meubels. Over het algemeen is het in de zomer wat rustiger met orders. Maar we moeten het werk ook met minder mensen doen, vanwege de vakanties. Dus eigenlijk blijft voor mij de werkdruk hetzelfde.”
WAT ZIJN JOUW EIGEN VAKANTIEPLANNEN?
“Ik ben lid van de kerk in Tholen en ga elk jaar via een landelijke christelijke organisatie met mensen van mijn leeftijd naar een Europese bestemming. De meeste reisgenoten
Jeroen Scherpenisse
is 32 jaar
heftruckchauffeur bij Habufa Meubelen, Tholen woont in Tholen
Genieten van de kleine dingen
WAT ZIJN JE VAKANTIEPLANNEN?
“Ik ben geopereerd aan mijn schouder en moet nu revalideren. Daarom zit ik in de Ziektewet. De afspraken bij de fysiotherapeut zijn leidend, ook in vakantietijd. Het is jammer, maar het gaat erom dat straks mijn schouder weer in orde is. Nu houden wij normaal gesproken toch al niet van verre, lange reizen. Mijn vrouw en ik genieten meer van de kleine dingen: een weekend of midweek weg, meestal in Nederland. Ik hoef niet uren in het vliegtuig te zitten voor een vakantiegevoel. De Veluwe kan ook mooi zijn. Je moet het alleen willen zien.”
ken ik al van eerdere trips naar Denemarken, Frankrijk, Duitsland en Engeland. Waar we dit jaar naartoe gaan weet ik nog niet: dat blijft altijd tot het laatst een verrassing. Na deze groepsreis ben ik trouwens nog twee weken vrij. Dan ga ik graag wandelen. Ik neem altijd mijn afvalgrijper mee, zodat ik direct zwerfafval kan opruimen.”
BEZOEKEN JULLIE DAN VEEL KERKEN, VANWEGE HET
GELOOF?
“We hebben het tijdens de reis wel over het geloof, maar het is geen speciaal thema bij de excursies. Collega’s vragen mij daar ook wel naar. Ze zijn nieuwsgierig hoe het gaat met zo’n reis.
WAT MERK JE OP DE WEG VAN DE VAKANTIEPERIODE?
“Buiten de vakantietijd zijn er veel beroeps-weggebruikers die professioneel op elkaar reageren. In de vakantietijd zijn er mensen op de weg die niet gewend zijn om met een caravan of camper te rijden. Dat zie je meteen. Ik neem het ze niet kwalijk, want normaal rijden ze niet met zo’n combinatie. Ik vind dat wij als vakmensen ons professioneel moeten opstellen, zodat het wegbeeld rustig blijft.”
Herman Boven
is 53 jaar chauffeur bij Firma Koopman, Nijkerk woont in Veendam
In de zomer met kunstkerstbomen rijden
WAT IS JOUW FAVORIETE VAKANTIEBESTEMMING?
“Vroeger al gingen we met de kinderen naar Griekenland. Mijn vrouw en ik doen dat nog steeds. Afgelopen vakantie waren we in Kos. We zoeken meestal de kleinere, rustige eilandjes op. Dan huren we een scootertje om lekker op pad te gaan. Meestal gaan we vroeg in het seizoen en dan nog een keer in september. Daar werken we allebei hard voor. Nog even en dan ga ik met pensioen. Mijn plan is om dan met een gehuurde camper helemaal naar Griekenland te rijden.”
BEN JE TIJDENS JE VAKANTIE NOG BEZIG MET
JE WERK?
“Elke vakantie rijd ik wel een dag alleen op de scooter door de Griekse binnenlanden of naar de havens. Er worden veel oude Nederlandse auto’s geëxporteerd naar Griekenland. Als ik een wagen zie staan die uit Nederland komt, maak ik een foto.”
HEB JE IN DE ZOMER IN NEDERLAND LAST VAN
VAKANTIEVERKEER OP DE WEG?
“Ik let extra op omdat ik weet dat er in de vakantietijd mensen om me heen rijden die niet zo ervaren zijn. Ik rijd bloemen, planten en andere tuinartikelen voor tuincentra. In de zomer ben ik al bezig met een heel ander seizoen: in juni bracht ik de eerste kunstkerstbomen weg.”
Bertus Snel
is 63 jaar chauffeur bij G. Snel, Woerden woont in Reeuwijk
hauffeurs maken lange dagen. Dat blijkt uit het TON-panelonderzoek over pauzeren tijdens je werk. Hieronder zie je, dat veel panelleden die als chauffeur werken de 8 uur per dag overschrijden. Houden ze wel regelmatig pauze?
En wat doen ze tijdens die vrije momenten? TON zocht het voor je uit.
HARDE WERKERS
Vooral internationale chauffeurs werken meer dan 8 uur per dag: 98%. Dat blijkt uit het antwoord op de vraag:
HOEVEEL UUR WERK JIJ OP EEN GEMIDDELDE WERKDAG?
minder dan 8 uur per dag
8 uur per dag
meer dan 8 uur per dag
De tachograaf en laden en lossen bepalen vaak de pauzes van de chauffeurs. Bij overige functies gelden soms vaste lunchtijden (19%) of koffiepauzes (13%). Toch kiest een meerderheid van de panelleden met overige functies (55%) zelf wanneer het pauze is.
WAT ZIJN VOOR JOU
DE PAUZEMOMENTEN WAARIN JE LUNCHT OF KOFFIE HAALT?
DE PANELLEDEN KONDEN HIER MEERDERE ANTWOORDEN GEVEN
ETEN EN EEN DUTJE DOEN DE TACHOGRAAF BESLIST
eten
rusten / dutje doen social media bekijken praten met collega’s contact met familie/vrienden laden en lossen wandelen/bewegen lezen administratieve taken
dat bepaal ik zelf
tachograaf bepaalt pauzes
bij laden en lossen
als ik moet plassen
bij een tankstop
vaste lunchtijd in ’t bedrijf vaste koffiepauzes
een andere reden
Tijdens de langere pauzes doet 57% van de chauffeurs een dutje. Social media bekijken is ook erg populair. 21% van alle panelleden komt in beweging en maakt bijvoorbeeld een wandeling.
WAT DOE JIJ TIJDENS DE LANGE PAUZES?
DOORWERKEN TIJDENS DE PAUZE
SLA JE WEL EENS EEN PAUZE OVER?
21% van alle panelleden slaat vaak een pauze over. De internationale chauffeurs doen dat het meest. Soms worden ook de wettelijk verplichte pauzes genegeerd om het werk op tijd af te krijgen.
KWIEK ALS EEN HOENTJE
Even pas op de plaats maken is goed voor een mens. De meeste panelleden voelen zich na een pauze weer uitgerust om door te gaan met werken.
IK VOEL MIJ NA EEN
DOE JE DAT OM JE WERK OP TIJD AF TE KRIJGEN? regelmatig af en
niet van
Collega’s voor het leven. Met dienstverbanden van tientallen jaren is dat niet overdreven bij Transportbedrijf G. de Kruijf BV. Daarnaast stroomt er ook weer nieuw talent binnen. Het bedrijf denkt mee over de loopbanen van werknemers. Doorgroeien van chauffeur naar planner bijvoorbeeld. Of kiezen voor minder uren. Over één ding zijn de 62 medewerkers het eens: de warmte van het familiebedrijf is en blijft voelbaar.
Geen vrije jongens-romantiek meer
“M’n collega’s en ik hebben geluk. We vervoeren iets wat iedereen in huis wil hebben. Water en bier. Daarom heb je in deze sector altijd werk. In coronatijd waren de kratten pils niet aan te slepen. Toch bestaat het beroep waarop ik verliefd werd niet meer. De vrije jongens-romantiek is ervan af. Mijn opa bijvoorbeeld vervoerde een kwart eeuw geleden luchtpost. Van Schiphol naar Madrid. Daar wachtte hij dan twee dagen op een fax met nieuwe vracht. Dat waren nog eens tijden.
Opa heeft me wel aangestoken met het chauffeursvirus. Hij had een eigen transportbedrijf en ik zou dat op den duur overnemen. Daarom heb ik de vierjarige chauffeursopleiding aan ROC Midden Nederland gevolgd: van magazijnbeheer tot ondernemerspapieren. Maar toen stierf opa onverwacht en spatte die droom uit elkaar. Het werd dus huisje-boompje-beestje. Toch hoor je mij niet klagen hoor. Met een jong gezin is het fijn op op gezette tijden thuis te zijn.
Dit is echt seizoensgebonden vracht. Ik rijd het licht uit mijn ogen als het warm is. Maar ‘s winters, met minder drukte, kan en mag ik eerder naar huis. Sowieso zorgt de directie goed voor ons. Niet voor niets werken sommige chauffeurs hier hun hele leven al. Wellicht hoor ik daar straks ook bij.’
Bram Knoppers
is 36 jaar woont in Odijk werkt sinds zijn 18e bij het bedrijf vervoert mineraalwater en deelt de truck met zijn vader (nachtrijder)
‘Mannen roddelen bijna nooit’
“Het vak is me met de paplepel ingegoten. Toen ik vier was, zat ik al bij papa op de truck. Die rijdt trouwens nog steeds bij G. de Kruijf. Ook wat dat betreft is het een familiebedrijf. Nu wil mijn oudste broer ook op de vrachtwagen. Het zal wel in de genen zitten. En ja: ook ik ben gevallen voor de vrijheid van dit beroep. Je bent de hele dag onderweg, zonder dat iemand op je vingers kijkt. Je komt overal, ziet van alles en bent voortdurend bezig. De tijd vliegt.
Ik lust geen bier. Misschien zit ik daarom wel op de bierwagen. Maar ik maak wel mooie ritjes. Met een vracht Dommelsch van de brouwerij in het Brabantse Dommelen naar het distributiecentrum in Zaandam van Albert Heijn. Soms parkeer ik de oplegger van bijna zeventien meter in de achtertuin van Erica: een kleinere drankhandel. Lastig, maar het lukt me altijd. Heb ook een prima rijopleiding gevolgd.
Vrachtwagenchauffeur zijn is nog steeds een mannenwereld. Maar ik houd me prima staande. Bovendien hebben mannen een groot voordeel: ze roddelen bijna nooit. Al zijn sommigen wel een tikkeltje wereldvreemd. Die gaan gerust midden op de snelweg met hun truck naast me rijden, hangen half uit hun raampje en staren me aan alsof ze nog nooit in hun leven een vrouw hebben gezien.”
Vaatjes voor de thuistap leveren
“Ik ben met dit vak grootgebracht. Mijn vader was chauffeur, mijn broer en ik nu ook. Al 42 jaar. Het is leuk en afwisselend werk, al was je vroeger een stuk vrijer. Nu heb je allerlei regels. Zoals het rijtijdengebod en nascholing. Bovendien is het veel drukker op de weg en verdwijnen de ouderwets gezellige chauffeurcafés. Nu maak ik zelf eten klaar, in de magnetron aan boord als je langer onderweg bent. Gelukkig zorgt mijn vrouw voor lekkere, verse maaltijden.
Toch voel ik me nog steeds eigen baas. Met een rit naar Noord-Frankrijk om een lading zeslitervaatjes voor de thuistap af te leveren. Of naar België en Luxemburg en kriskras door Nederland. Altijd met bier achterin, geladen bij het distributiecentrum Plan2 Transport in Eersel. Van daaruit regelen we met collega-transportbedrijven Voets en van de Heijden alle ritten voor brouwerij AB InBev Nederland en Benelux.
Fysiek is het een stuk minder zwaar dan dertig jaar geleden. Dan reed ik naar de AH-winkels en moest je zelf laden en lossen. Nu wordt dat gedaan. De paar keer dat je zelf de handen uit de mouwen moet steken, pak je de elektrische pompwagen. Een makkie. Met drank moet je wél oppassen. Helemaal als je het vervoert. Die les heb ik de loop der jaren wel geleerd. In mijn begintijd verloor ook ik een pallet bier op een rotonde. Dat gebeurt me echt niet meer.”
Bert Rekoert >
is 60 jaar
woont in Nieuwegein
werkt sinds 1980 bij het bedrijf heeft even ergens anders zijn geluk beproefd, maar was snel weer terug
Danique Vervloed
is 24 jaar
woont in Noordeloos werkt sinds maart 2024 bij het bedrijf wil graag het probleem van de ´dode hoek’ tackelen
Transportbedrijf G. de Kruijf BV heeft in het 80-jarige bestaan al heel wat vracht door Nederland en Europa vervoerd. Het begon met vee voor de Utrechtse Veemarkt. Tegenwoordig zijn bier, frisdrank en glaswerk voor de foodsector de hoofdmoot. De onderneming heeft een perfecte uitvalbasis: hartje Nederland, vlak bij de snelweg en genoeg ruimte voor het vrachtwagenpark.
Leo Hoekstra
is 62 jaar woont in Houten werkt 43 jaar als monteur en chauffeur combineert sinds 2004 deze functies bij het bedrijf
“Van tractor naar trucker. Zo begon mijn carrière. Op de boerderij van mijn pa zat ik al vroeg op de trekker. Toen begon het vervoersbloed te stromen. Maar ik was pas helemaal verkocht toen de oude Gerrit de Kruijf over de vloer kwam om koeien op te halen voor de Utrechtse veemarkt. Ik wilde ook zo’n grote vrachtwagen besturen. En nog steeds, al ruim een halve eeuw.
DAF.
Een feest om in te rijden
Er is ondertussen een hoop veranderd. Vroeger had je een boekje met rijtijden. En hup, de hele dag in alle vrijheid aan de slag. Naar klanten toe, lossen, praatje maken, koffiedrinken. Tegenwoordig zit je meer in een harnas. Allergrootste klacht: met vijftig jaar ervaring zit ik op mijn zeventigste nog in de schoolbanken om code 95 te halen. Absurd. Dan jaag je mensen weg.
Toch geniet ik elke dag. Dit bedrijf beschikt over de crème de la crème: DAF. Een feest om in rijden. De oudste trucks zijn nog geen zes jaar oud. Met soms 200.000 km op de teller, als ze overdag én ‘s nachts aan de bak moeten. Maar ze zien er piekfijn uit. De sfeer hier is die van een familiebedrijf waar iedereen elkaar kent. Dat is eigenlijk nooit veranderd.”
Gerrit van Dijk
is 70 jaar woont in Houten is 51 jaar chauffeur, waarvan 25 jaar bij Transportbedrijf G. de Kruijf, standplaats Houten vervoert twee dagen per week limonade en verkoopt nooit ‘nee´
Compleet gekreukelde achterklep vervangen
“Vliegende keep. Zo mag je me gerust noemen. Ik sleutel regelmatig aan ons wagenpark, maar stap op een doordeweekse dag zo op als invaller. Monteur en chauffeur is een geweldige combinatie. De collega’s weten dat ik aardig kan sleutelen. Als ik als invaller ergens naartoe moet met een vrachtje, dan roepen ze ‘Leo! Neem mijn wagen maar.’
Omdat ze weten dat ik eventuele gebreken meteen onder handen neem. Prima, want daarmee voorkom ik dat ze zelf gaan prutsen en de boel slopen.
Kijken en nadenken is het geheim van een goede monteur. Daarna begin je pas met sleutelen. Zo doe ik dat al 43 jaar. Vooral ‘s winters vind je mij in de garage op onze locatie in Houten. Soms met John, een collega-chauffeur, die ook goed overweg kan met een sleutel. Tegen het voorjaar is al het onderhoud weer mooi op peil.
Ik ben natuurlijk geen twintig meer, en de techniek wordt steeds ingewikkelder. De schroevendraaier raakt uit zwang. Nu heb je prints vol ingewikkelde schakelingen.
Van truck naar computerscherm
“Plannen is puzzelen. Zorgen dat de ritten van chauffeurs op elkaar aansluiten en dat ze niet in een wachtrij terechtkomen. Als de doorvoer in een distributiecentrum stokt, zoek ik naar een alternatief. Ook als een chauffeur ziek wordt. Dan probeer ik snel een collega op te trommelen. Of we huren iemand van buiten in. Via computer en smartphone, zeg maar mijn gereedschap, onderhoud ik het contact met collega’s.
In mei 2023 vroeg de directie mij als opvolger van de oude planner. Het leek me wel wat. Maar ik wilde eerst een paar dagen proefdraaien. Dat beviel uitstekend. Van truck naar computerscherm is een hele stap, maar ik kreeg het snel in de vingers. Door mijn tijd bij Blokker ken ik Nederland op mijn duimpje. Ik heb ook een ijzeren geheugen. En ik spring bij als we rijders tekortkomen. Bijvoorbeeld voor een pendeltje fris tussen Utrecht het oosten.
Ik houd van aanpakken, stond op mijn veertiende op de markt. Nu zit ik helemaal op mijn plek. Ik stuur twaalf van de ruim zestig collega’s direct aan. Ze behandelen me nog net zo normaal als toen ik chauffeur was. Omdat ze doorhebben dat ik hun ritten zo goed mogelijk probeer in te plannen. Daar doe ik mijn best voor.”
Robbie van Dokkum
is 56 jaar
woont in Nieuwegein heeft sinds 2016 een contract als chauffeur en is sinds mei 2023 planner doorkruiste vroeger voor Blokker het hele land
En zendertjes, die een piepje afgeven als er iets loos is. Dat signaal lees je uit op een computer. De toekomst haalt ons in. Maar een compleet gekreukelde achterklep vervangen, daar draaien John en ik onze hand niet voor om. Dan leggen de jonkies het echt af tegen ons.”
Peter is volledig
arbeidsongeschikt en laat zijn pensioen alvast ingaan
“Een pak van mijn hart”
Peter van der Borgt (61) werkte zo’n vijfentwintig jaar als chauffeur. Vanwege de ziekte van parkinson is hij voor honderd procent afgekeurd. Hij wil alvast een deel van zijn pensioen in laten gaan. Zo heeft hij 575 euro netto extra per maand. Daardoor hoeft zijn vrouw minder te werken.
Peter en zijn vrouw Jolanda (61) vragen Pensioenfonds Vervoer om advies.
Peter en Jolanda wonen met hun twee honden in het Zeeuwse Kloetinge. Het zijn harde werkers. Altijd geweest. Jolanda: “Ik had de zorg voor onze twee kinderen. En samen met mijn zus had ik 29 jaar een kapsalon. Peter zat in zijn eerste jaren als chauffeur vooral ‘s nachts op de vrachtwagen.” Peter: “Ik werkte eerst als lasser in een aluminiumfabriek. Dat was heel zwaar werk. Vanwege een hernia heb ik me toen laten omscholen tot chauffeur. Ik heb van alles gereden. Gevaarlijke stoffen, containers, Lang Zwaar Vervoer (LZV), fosfor, bevroren vis. De laatste jaren reed ik aardappels. Ik vond het heerlijk, die vrijheid van de vrachtwagen.”
IN DE BERM
Peter werkt graag als chauffeur. Totdat hij pijn in zijn rug krijgt. “Ook werd ik steeds stijver. Ik raakte regelmatig met mijn vrachtwagen in de berm. Ook moest ik wel tien keer steken voordat mijn wagen goed stond voor het dok. Ik ga niet graag naar een dokter, maar toen ik bij de huisarts kwam, zag hij het meteen: parkinson. Ik ben nu drie jaar thuis.” Jolanda: “Je ziet het aan zijn manier van lopen. De motoriek is anders. Hij loopt voorzichtig en heel stijf, met de armen strak langs het lichaam.”
DOPAMINE
Peter: “Ik ontkende het in eerste instantie. Ik wilde nog lang niet stoppen met rijden. En ik ben niet van de pillen. Wat dat betreft ben ik wel een eigenwijs rotmannetje hoor. De acceptatie heeft een hele tijd geduurd. Ik heb nota bene altijd heel gezond geleefd. Nooit gerookt en gedronken en altijd veel gesport. Dat doe ik nu nog. Ik train met
apparaten hier achter het huis en ook wel in de sportschool. Gelukkig reageer ik goed op de medicijnen en staat de ziekte nu stil. De neuroloog raadde me aan om te sporten en zei: zorg dat je gelukkig bent. Daardoor maak je dopamine aan. En dat werkt nog beter dan de pillen. Met de medicijnen ben ik af en toe wel slordig. Je moet ze om de vier uur nemen.” Jolanda: “Laatst was hij ze vergeten. Max Verstappen was op televisie en dan denkt meneer niet meer aan zijn medicijnen. ’s Nachts hoorde ik een gil. Bleek dat hij met een sprong tegen de muur was geknald. Hij heeft altijd heel naar gedroomd en vocht in zijn slaap als een leeuw. Dat is ook een voorteken van parkinson.”
NACHTMERRIES
Doordat Peter niet meer werkt, heeft het echtpaar een enorme inkomensval gemaakt. Jolanda: “Peter bracht met al zijn toeslagen 4.500 euro netto per maand
binnen. Nu zit hij op ongeveer de helft van dat bedrag. Ik heb met het knippen nog zo’n 500 euro netto aan inkomsten. En ik werk sinds drie jaar als zzp’er in de zorg. Daarmee verdien ik 800 euro netto. Maar ik zit nu in de lappenmand omdat ik onlangs een TIA heb gehad. Peter kreeg al nachtmerries dat ik doodging. We hielden er nooit rekening mee dat mij ook wat kan gebeuren. Toen bedachten we dat we misschien alvast wat van Peters pensioen aan kunnen spreken.”
HUIDIGE
SITUATIE
Pensioenconsulent Richard Dudink van Pensioenfonds Vervoer komt bij Peter en Jolanda op bezoek. Hij kijkt eerst naar de huidige financiële situatie. “Je bent sinds februari 2023 volledig afgekeurd. Van UWV ontvang je een IVA-uitkering van ongeveer 2.000 euro netto per maand. Pensioenfonds Vervoer keert drie jaar een aanvulling uit van 10% (zie kader pag. 36). Dat is een bedrag
van 241 euro. Samen met de 1.300 euro van Jolanda zitten jullie nu op een inkomen van ruim 3.500 euro netto. Als de tien procent aanvulling van Pensioenfonds Vervoer in februari 2026 wegvalt, hebben jullie zo’n 3.300 euro samen.”
ALS AOW INGAAT
Daarna bekijkt Richard de financiële situatie als Peter AOW krijgt. Dat is in december 2029, als Peter 67 jaar en drie maanden is. “Het pensioen dat je hebt opgebouwd in de aluminiumfabriek heb je meegenomen naar Pensioenfonds Vervoer. Je ontvangt vanaf december 2029 netto 2.079 euro, inclusief je AOW. Drie maanden later krijgt Jolanda ook haar AOW. Ze heeft dan geen inkomsten uit werk meer. Jolanda heeft nooit pensioen opgebouwd als zelfstandig kapster en ontvangt alleen AOW. Samen hebben jullie dan 3.089 euro netto.”
PENSIOEN NU AL AANSPREKEN
Peter vertelt dat Jolanda en hij veel stress hebben over hun financiële situatie, omdat ze allebei ziek zijn. “Ik wil een deel van mijn pensioen nu al in laten gaan, zodat Jolanda haar baan in de zorg kan laten vallen. Ik zat te denken aan een bedrag van zo’n 600 euro.” Richard pakt de pensioenplanner van Peter erbij en komt uit op 575 euro netto extra per maand vanuit Peters opgebouwde pensioen. Richard: “Dat betekent wel dat je vanaf je AOW-leeftijd in december 2029 geen 2.079 euro netto per maand ontvangt, maar 350 euro minder.” Jolanda: “Ik heb bij
Vragen over je pensioen?
Stel ze tijdens een chauffeurscafédag!
Op chauffeurscafédagen staan de pensioenconsulenten van Pensioenfonds Vervoer voor je klaar om vragen over je pensioen te beantwoorden. Ze kunnen ook een berekening voor je maken als je dat wilt. Kom langs tussen 13.00 en 18.00 uur op een van de locaties. Een afspraak maken is niet nodig!
Donderdag 12 september
Wegrestaurant de Raket Industrieweg 2
7949 AK Rogat
Donderdag 3 oktober
Chauffeurscafé Treurenburg Treurenburg 1
5221 CD Den Bosch
Chauffeurscafé Treurenburg
Wegrestaurant de Raket
mijn stiefvader gezien hoe het kan lopen met parkinson. Mijn moeder had daar veel zorgen over. Mijn stiefvader heeft vijftien jaar in een heel goed verzorgingstehuis gezeten. Vanwege de hoge eigen bijdrage hebben ze hun eigen huis helemaal moeten opeten. Na zijn dood kwam mijn moeder in een huurwoning terecht.”
LENING
Peter: “Jolanda en ik hebben van alles geprobeerd om onze eigen situatie beter te maken. We hebben bijvoorbeeld twee ton overwaarde in ons huis. Maar daar kunnen we niets mee.” Jolanda: “We dachten aan een lening van 50.000 euro voor een uitbouw achter het huis. Daar kan Peter
Aanvulling op UWV-uitkering
Als je door ziekte nog maar 65% of minder van je oude loon verdient, krijg je van UWV een WIA-uitkering. Er zijn twee soorten WIA-uitkering: een WGA-uitkering als er een redelijke kans op herstel is een IVA-uitkering als de verwachting is dat je niet meer herstelt
Pensioenfonds Vervoer geeft een aanvulling op de arbeidsongeschiktheidsuitkering van UWV. Die aanvulling is 10 % van het pensioengevend loon (het deel van het salaris dat meetelt voor pensioenopbouw). Bij een IVA-uitkering krijg je die aanvulling maximaal drie jaar. Als je een WGA-uitkering hebt, krijg je de aanvulling tot aan je AOW.
dan slapen als hij de trap niet meer op kan. Maar de bank geeft ons geen lening: ons gezamenlijke inkomen is te laag. Nu proberen we over te stappen op een gelijkvloerse woning. Die is erg moeilijk te vinden.”
OPLUCHTING
De 575 euro extra per maand is een opluchting voor Peter. “Een pak van mijn hart. We vragen het nu meteen aan.”
Jolanda: “Ja, want ik kan niet blijven werken zoals ik het nu doe. En de neuroloog zei nog zo: ‘Probeer zo gelukkig mogelijk te zijn’.”
Daniël van Essen is al 35 jaar chauffeur. En al die tijd zorgt zijn vrouw Petra voor een rustig thuisfront.
“Als chauffeur moet je een sterke vrouw hebben die thuis haar eigen boontjes dopt. Is er gedoe met de kinderen, dan lost zij het op. Ze staat elke dag samen met me op, ook al is het om vier uur ’s nachts. Dan zet ze een goedgevulde broodtrommel klaar. Ze verdient het om in het zonnetje gezet te worden.”
In ’t zonnetje
Rust op de thuisbasis
“Meestal is het mooi weer als ik vrij heb”, zegt Daniël. “Maar op deze vrijdag, net voordat we naar Limburg gaan voor een week vakantie, komt het met bakken uit de hemel.” Gelukkig biedt een kunstmatig licht uitkomst tijdens de fotoshoot: in een zacht goudkleurig lichtje zit Petra te stralen in het zonnetje.
25 jaar getrouwd
Daniël: “Ik zag de oproep voor ‘In ‘t zonnetje’ van TON op Facebook staan. Ik moest meteen aan Petra denken, omdat zij vierkant achter me staat.” Petra is verrast. “Ik had dit niet verwacht. Hij zegt weleens dat hij blij met me is. Vanaf ons achttiende zijn we bij elkaar. Inmiddels zijn we 25 jaar getrouwd en hebben we twee kinderen. Een zoon van achttien die de opleiding tot chauffeur volgt en een dochter van twaalf. Het leven van een chauffeursgezin ken ik van vroeger thuis. Mijn bonusvader was ook vrachtwagenchauffeur. Mijn moeder wachtte altijd op hem met het warme eten.”
Puberende zoon
Daniël: “Toen we nog geen kinderen hadden, reed ik op het buitenland. Maar toen we kinderen kregen, kwam het gezin op de eerste plaats. En toen onze zoon flink ging puberen werd het heel onrustig voor me onderweg. Hij belde me geregeld als hij onmin had met zijn moeder. Ze hebben allebei het hart op de tong en willen het laatste woord hebben. Toen hebben Petra en ik afgesproken dat zij thuis de baas is. In het weekend zijn Petra en ik samen de baas. Mijn zoon mocht me door de week niet meer bellen. Dat gaf me rust.”
Opschrijfboekje
Petra: ”We hebben toen een boekje aangeschaft waarin onze zoon kon opschrijven wat hem gedurende de week dwars zat. In het weekend kon hij dat dan zo nodig aan zijn vader voorleggen. We hebben ook de afspraak dat we zondagavond samen eten. Dan mogen de kinderen niets anders plannen. Tijdens het eten bespreken we met elkaar wat er speelde de afgelopen week.” Daniël: “Dan houden we ons niet in. Laatst zat het vriendinnetje van mijn zoon erbij. Die wist niet wat er gebeurde.”
Locaties delen
“Toen ik vroeger op het buitenland reed en er nog geen mobiele telefoon bestond, was contact met Petra lastig. Dan was het maar hopen dat er iemand thuis was.”
Petra: “Nu is het contact veel makkelijker en kunnen we zelfs onze locaties delen. Elke morgen bellen we elkaar. Gelukkig is Daniël elke avond thuis. Ik vind het fijn om elke ochtend met hem op te staan en elkaar goed gedag te zeggen. Chauffeurs zijn zo kwetsbaar op de weg.”
Daniël en Petra van Essen
beiden 53 jaar wonen in Soest twee kinderen
Daniël is chauffeur bij Wezenberg
Transport, standplaats Nieuwegein
Petra werkt 20 uur als administratief medewerker
Flinke knauw
“We hebben al twee keer een ongeluk meegemaakt in ons gezin. In januari 2017 is Daniël door een storm van zijn laadklep afgeblazen en kwam een paar meter verder op de grond terecht. Hij had flinke schade aan zijn tanden en lip. Twee jaar geleden heeft onze zoon een schedelbasisfractuur opgelopen toen hij op de fiets is aangereden door een auto. Gelukkig is dat allemaal weer goed gekomen.”
Daniël: “Petra heeft daar een flinke knauw van gekregen. Bij elke sirene dacht ze dat er iets was met een van ons.”
Eigen leven
Petra: “Ik zorg dat alles in huis goed loopt, maar daarnaast heb ik ook graag tijd voor mezelf. Ik werk twintig uur per week als administratief medewerker. Ook ben ik vrijwilliger bij de hockeyclub van onze dochter. Ik zorg dat de keeperstassen op orde blijven. Onze dochter is keepster en droomt ervan om ooit uit te komen voor het Nederlands team.”
Daniël: “Voor mij is het vaste prik om op zaterdag bij haar wedstrijd te kijken. Daar komt niks tussen.”
OPROEP
Wil je ook iemand in het zonnetje zetten? Je vrouw die je steun en toeverlaat is en thuis alle ballen in de lucht houdt? De planner die je haast nooit achter je broek zit? Of je opa die jou inspireerde om in het transport te gaan werken? Stuur dan een mail naar redactie@tonmagazine.nl
AGENDA
Training preventiemedewerker
Ben je preventiemedewerker? En wil je jouw taken nog beter uitvoeren? Volg dan de training preventiemedewerker en leer wat er komt kijken bij veilig en gezond werken in jouw bedrijf.
Donderdag 5 september
9.30 – 17.00 uur ∫ Zwolle
Dinsdag 22 oktober
9.00 – 13.00 uur ∫ Online
Scan de code voor meer informatie en aanmelding
Kom naar een instapdag en rijd mee op de vrachtwagen!
Ken je iemand die vrachtwagenchauffeur wil worden?
Tijdens de instapdagen ervaar je hoe het is om in een vrachtwagen te rijden. Ook staan werkgevers en een adviseur van het sectorinstituut STL klaar om vragen te beantwoorden. De instapdagen zijn van 18.15 – 22.00 uur op deze data:
Dinsdag 8 oktober
Stadion Galgenwaard , Utrecht
Dinsdag 15 oktober
Goffertstadion, Nijmegen
Schrijf je snel in
Wereldhavendagen Rotterdam
Tijdens de wereldhavendagen beleef je transport en logistiek met spectaculaire shows, bijzondere schepen en spannende excursies. Ontdek welke carrièremogelijkheden er voor je zijn in de haven op 6, 7 en 8 september
Meer info
Workshops voor werkgevers
Ben je werkgever in transport en logistiek en wil je meer weten over verzuim & duurzame inzetbaarheid of over functiewaardering? Meld je dan aan voor een van deze workshops!
Verzuim & Duurzame inzetbaarheid
Donderdag 19 september
9.00 – 16.30 uur ∫ Heerenveen
Dinsdag 1 oktober
9.00 – 16.30 uur ∫ Utrecht
Donderdag 17 oktober
9.00 – 16.30 uur ∫ Breda
Meer info en aanmelden
Functiewaardering
Dinsdag 1 oktober
11.00 – 15.00 uur ∫ Zwolle
Dinsdag 15 oktober
11.00 – 15.00 uur ∫ Zoetermeer
Meer info en aanmelden
grote hoogte
Nigel Hendriks 25 jaar woont in Reuver is 4,5 jaar chauffeur werkt sinds 1 mei 2024 bij Mateco
Chauffeur en machinist
Nigel Hendriks brengt glazenwassers en monteurs in zijn werkbak naar hun werkplek. Altijd op grote hoogte. Nigel
rijdt door heel Nederland. Zijn vrachtwagen-autohoogwerker heeft een bereik van 53 meter. “Prachtig werk. Ik geniet elke dag van het uitzicht.”
Veiligheid voor alles
Vanochtend vroeg haalde Nigel vanuit zijn woonplaats Reuver zijn vrachtwagen-autohoogwerker op. De wagen staat geparkeerd op 200 meter van zijn huis. Vervolgens reed hij naar Sint Willebrord. Nigel zorgt altijd dat hij tijdig op zijn werkplek is. Hij heeft twintig minuten nodig om de hoogwerker veilig op te stellen en eventueel de omgeving met rood-witte linten af te zetten. Vlak bij de afslag Sint Willebrord op de A58 heeft Nigel de vrachtwagen-autohoogwerker naast een hoge telecomzendmast neergezet. Vier grote stempelpoten houden de wagen stevig aan de grond. De wielen hangen in de lucht, waardoor de wagen niet kan veren. “Die stempelpoten moeten het gewicht van mijn vrachtwagen-autohoogwerker kunnen dragen: 29 ton.”
Bij deze zendmast zijn er geen voetgangers en ander verkeer waarmee Nigel rekening hoeft te houden. “Als ik in de bebouwde kom aan het werk ben, is het heel belangrijk dat ik de omgeving goed afzet”, vertelt hij. “Er kan altijd iets uit mijn werkbak vallen en je wilt niet dat iemand een schroevendraaier op zijn hoofd krijgt. Ik ben verantwoordelijk voor de veiligheid van mijzelf, de mensen in de werkbak en de omgeving.”
Hoog in de lucht
De wagen is ingehuurd door een installatiebedrijf gespecialiseerd in het bouwen van mobiele telecomnetwerken. De monteurs hebben vanochtend de oude antennes in de top van de zendmast ontmanteld. Naast de wagen van Nigel liggen ze op de grond. “De monteurs zijn nu bezig om de oude kabels los te maken. Morgen gaan ze nieuwe kabels bevestigen”, vertelt Nigel. Samen met de monteur stapt hij in de werkbak en gaat de lucht in. “Deze mannen houden van doorwerken”, lacht hij. Zijn valbeveiligingsharnas maakt hij vast aan de werkbak.
Abseilen
Nigel rijdt met een vrachtwagen-autohoogwerker met een maximale werkhoogte van 53 meter. Mateco heeft ook autohoogwerkers met een werkhoogte van 90 meter. Als beginnend machinist vindt Nigel 53 meter hoog genoeg. “Tijdens mijn opleiding bij Mateco vond ik die hoogte heel spannend. Ik moest ook leren abseilen vanaf de werkbak. Dat moet je kunnen in noodgevallen, als de bediening niet meer werkt. In de werkbak heb ik een rode zak met alle spullen voor abseilen. Ik ben nu niet meer bang om met de werkbak omhoog te gaan. Ik vertrouw mijn machine. Hoe langer ik boven ben, hoe comfortabeler ik me voel. Ik geniet dan van het uitzicht.”
Wind en kou
De monteur in de werkbak is aan het sleutelen op dertig meter hoogte. Een andere monteur is in de mast geklommen en maakt kabels los. Dan zwenkt de kraan naar links en zakt een meter.
Nigel moet veel staan tijdens zijn werk. Daarom heeft hij een geïmproviseerd krukje waar hij af en toe op zit. “Ik kijk wat de monteurs doen en af en toe help ik een beetje mee. Hierboven is het veel winderiger en kouder dan beneden. Vandaag is het fris. Vandaar dat ik me goed heb aangekleed.” Langzaam laat Nigel de werkbak naar beneden. Op de bodem liggen de oude kabels.
En doorrrr
De mannen werken flink door, vindt Nigel. Dat maakt hij weleens anders mee. Om halfvier gaat Nigel nog één keer met een monteur de hoogte in. “Ik ben als machinist in dienst van degene die mij inhuurt. Als ze willen doorwerken, doen we dat.”
Toch kan Nigel het werk stilleggen als dat nodig is. “Ik ben verantwoordelijk voor de veiligheid. Als de wind sterk aantrekt of als het onweert dan stop ik het werk. Deze weersomstandigheden zijn gevaarlijk als je in de werkbak staat.”
Nigel komt uit een chauffeursfamilie. Zijn vader, moeder en broer zijn ook vrachtwagenchauffeurs. “Ik waste vanaf mijn veertiende vrachtwagens en vond de wagens te gek. Ik wilde onderwaterlasser worden, maar ben met de opleiding gestopt.” Bij een instapdag van STL komt hij in contact met logistiek bedrijf Nabuurs. “Daar werkte ik drie maanden in de loods. Toen ik mijn rijbewijs had, reed ik voor de Sligro. In maart 2020 stortte de horeca in vanwege de coronapandemie. Er was geen werk meer voor mij.”
Nigel gaat internationaal rijden. “Zo’n 4 jaar reed ik voor verschillende werkgevers, onder andere exceptioneel vervoer voor Mammoet Road Cargo. Prachtig werk.” Als hij in 2023 gaat samenwonen met zijn vriendin, wil Nigel meer thuis zijn. Hij ziet een vacature van Mateco. “Ik bekeek een paar filmpjes op internet. Het werken in de hoogte zag er gaaf uit. Ik kreeg een interne opleiding. Van tevoren was gezegd dat het tussen de zes á acht weken kon duren voor ik zelfstandig op pad kon. Maar ik schijn er feeling voor te hebben want na twee weken mocht ik al op pad. Daar ben ik trots op. Ik vind het prachtig mooi werk.”
Poolse les
Het is vier uur. Tijd om in te pakken. Nigel laat de hoogwerker met werkbak langzaam op zijn wagen zakken. Harnas, helm, jas en trui bergt hij op in de kist aan de zijkant van zijn wagen. Hij schuift de stempelpoten in en bergt de stempelplaten op. Voor vertrekt spreekt Nigel met de monteurs af hoe laat hij morgen begint. Dat doet hij in het Engels: “We werken veel met monteurs uit het Oostblok. Ik ben van plan om binnenkort een talencursus Russisch of Pools te volgen. Dan kan ik echt een praatje met de mannen maken.”
Overnachten
Nigel rijdt naar het hotel in Roosendaal waar hij overnacht. Een ritje van 12 kilometer. “De ene week rijd ik 500, dan weer 1.500 kilometer per week. Geen lange ritten dus. Ik vind dat prima. Als internationaal chauffeur heb ik in mijn vorige banen genoeg kilometers gereden.” Nigel overnacht gemiddeld twee keer in de week. Hij kiest per keer of hij in zijn wagen slaapt of in een hotel. “Vorige week was het dertig graden. Toen heb ik twee nachten in een hotel met airco geslapen. Ik heb mijn slaap hard nodig. Ik sta de hele dag op mijn benen in weer en wind en ben continu aan het opletten. Dat is vermoeiend.”
Na het eten en een alcoholvrij biertje kijkt Nigel nog even voetbal voor het licht uit gaat. Morgenochtend om zeven uur staat Nigel weer bij de zendmast in Sint Willebrord. Waar hij de dagen daarna heen moet weet hij nog niet. “Het kan best weer een telecommast zijn. Maar voor hetzelfde geld ga ik met een glazenwasser de hoogte in.”
PUZZEL
Horizontaal 1. vogel met zeer snelle vleugelslag; 7. zangvogeltje; 12. oude lap; 13. zuiver gewicht; 14. mollengang; 15. laagtij; 17. op het kantje; 19. vensterglas; 21. Verenigde Naties (afk.); 22. bergpapegaai; 24. zangvogeltje; 27. onderricht; 28. windrichting; 30. ontvlekkingsmiddel; 31. ordinaire vrouw; 32. violist uit Maastricht; 33. dierengeluid; 35. stekelige plant; 37. op grote afstand; 38. netjes en schoon; 41. groef in papier of karton; 42. binnenste van een ei; 44. vervelend persoon (Frans); 46. plaats in Italië; 47. wortel; 48. visetend vogeltje; 49. vogelverblijf; 50. doopbekken; 52. lamgeslagen en weerloos; 54. op een later tijdstip; 56. dierenmond; 58. onvriendelijk en knorrig; 61. zangstem; 62. begroeid met haar; 64. landcode van Malie; 65 azijn; 67. reuzenslang; 68. roem; 70. boomvrucht; 72. cilinder; 73. volièrevogel; 76. ontkenning; 77. westerlengte (afk.); 78. zeer open asfaltbeton (afk.); 79. hoop rommel; 81. lidwoord; 82. schrijfgerei; 83. dopheide; 84. Amerikaanse geheime dienst (afk.); 86. paardenruif; 87. plek uit de zon.
Verticaal 1. vogelsoort; 2. laatstleden (afk.); 3. elektrisch geladen deeltje; 4. leeshulpmiddel; 5. niet uitwonend; 6. waterkering; 7. graanzaadje; 8. jongensnaam; 9. van huis weg; 10. bekende Nederlandse motorrace; 11. uilensoort; 16. bontgekleurde papegaai; 18. hoofddeksel; 20. nachtroofvogel; 21. bezit van een boer; 23. oud-Griekse stad; 25. melklier; 26. nobel; 27. oud Italiaans betaalmiddel; 29. roofvogel; 32. steltloper; 34. kolenemmer; 36. Oostenrijker; 37. schuurmiddelmerk; 39. muggenlarve; 40. spottend lachje; 42. godin van de storm; 43. partij in een rechtsgeding; 45. Europeaan; 46. vertragingstoestel; 51. wijnmaand (afk.); 53. Rotterdamse tramwegmij (afk.); 54. roofvogel; 55. spoorstaaf; 56. staaf van goud; 57. plaats in Oekraïne; 59. bolgewas (mv.); 60. bekende vogelsoort; 62. oneffenheid; 63. gelaatsuitdrukking; 66. roeipen; 67. Beatrix (afk.); 69. een zekere; 71. plechtige belofte; 73. begrensd gebied; 74. jongensnaam; 75. korte droge hoest; 78. duw of por; 80. Koreaans automerk; 82. naschrift (Lat. afk.): 85. anno domini (afk.).
OPLOSSING
Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 11 september 2024. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen.
Oplossing puzzel in TON 114: Kraakperswagen
De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn:
Peter van der Lans uit Sassenheim
Johan Boonstra uit Dokkum
Eric Wijsman uit Halfweg
Tonny Willems uit Haps
Met de VVV Cadeaukaart kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de kaart gebruiken in winkels en in webwinkels.
En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.
VRAGEN? VRAGEN!
Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden.
Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!
088 25 96 111 info@stlwerkt.nl stl.nl
Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: beroepsbegeleidende leerweg (BBL), vacatures, functiewaardering, loopbaanbegeleiding en subsidies. STL helpt je graag om veilig, gezond en met plezier aan het werk te blijven.
0800 02 25 022 caonaleving.nl
Vragen over rechten en plichten in de transportsector?
Leeft je werkgever de cao goed na?
Wat zijn de regels voor loonberekening?
Wat te doen als je een boete krijgt?
CAONALEVING.NL
VNB heeft ook een handige Looncheck App, waarmee je je loon kunt berekenen. Kijk op de website.
088 33 22 999 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl
Hoe zit het met je pensioen?
Kun je je pensioen eerder in laten gaan?
Mag je werken als je met pensioen bent?
Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?
0800 02 25 022 fnv.nl
030 75 11 007 cnvvakmensen.nl
088 45 67 567 tln.nl
Transport en Logistiek Nederland
0345 516 993 verticaaltransport.nl
Vereniging Verticaal Transport
COLOFON
TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport & Logistiek, en CNV Vakmensen. UITGEVER en REDACTIE Via Bertha, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl
REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT
MET BIJDRAGEN VAN Gerrit Jan van Barneveld, Daphne Doemges-Engelen, Annet Koops, Marcel de Korte, Marjon Langereis, Olga Leever, Frank de Man, Carien Neeleman, Shamrock, Ingrid Timmermans en Eric Vocking FOTOGRAFIE Marco Hofsté, Annelies van ’t Hul, Ruud Jonkers, Harry Linker en Shutterstock ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht
TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd. Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl
