TON Magazine 112, feb 2024

MAGAZINE VOOR MENSEN DIE WERKEN IN TRANSPORT EN LOGISTIEK

Louis rijdt hulptransporten naar Oekraïne “Ik wil alles doen om te helpen”

Anton is chauffeur en dj:

een combinatie waar muziek in zit

Jonny maakt

Zweedse sneeuwtrip bij min 43

TONMAGAZINE.NL 112 ∫ 02 ∫ 24

TON 112 02-24 ¬ p 2

COLUMN

IN DIT NUMMER Werken in een warehouse

4

Hulptransporten naar Oekraïne TON-panel

Snoozen Eén minuut over vijf in de ochtend en mijn wekkerradio gaat af.

Als een volleerd rugcrawl-zwemmer zwier ik mijn arm sierlijk naar achteren en met uiterste precisie raak ik de snooze-knop van de wekker. Zeven heerlijke minuten volgen.

Dit tafereel herhaalt zich nog een paar keer en uiteindelijk raap ik al vloekend wat werkkleding bij elkaar en begeef me naar de badkamer. Twee drukken op de knop van de deodorant en achttien seconden tandenpoetsen later kunnen we hier oprecht spreken van een hygiënische wanprestatie.

Eenmaal beneden vul ik m’n tas met blikjes cola en bammetjes die, heel tactisch, de vorige avond zijn gesmeerd. Op weg naar de voordeur staart één van onze twee katten me aan met een blik van “daar gaat ie weer, die loser van een snoozer”. Omdat ik allang blij ben dat ik die haarbal niet hoef uit te laten, negeer ik het. Ik kijk op m’n horloge en zie dat ik twee minuten speling heb.

Tevreden laat ik de voordeur achter me dichtvallen.

Begrijp me niet verkeerd! Ik heb het mooiste beroep van de wereld en houd van het vak, maar nog net iéts meer van mijn bed. Ik ben altijd jaloers geweest op collega’s die twee seconden na de wekker al naast hun bed staan te gymnastieken. Dan rustig een bakkie doen, de hond uitlaten en nog even een legpuzzel van duizend stukjes maken om vervolgens naar het werk te vertrekken.

In mijn functie als mentorchauffeur overtuig ik collega’s constant dat juiste routines de beste manier zijn om lastige stappen te zetten. Maar zelf stoppen met dat gesnooz is blijkbaar een onmogelijke missie voor Mijnheertje de mentor.

Want de volgende ochtend, één minuut over vijf, is daar weer die sierlijke beweging van die prachtige rugcrawl ...

Coen van Extel (Mentor)chauffeur bij Sanders|Fritom

15

Rijdende familie Kuil

18

DJ-chauffeur Anton

22

Strip

12

25

Groepsportret Koopman Transport Pensioenen in januari verhoogd Jonny rijdt op Scandinavië Cao-vraag Agenda

32

37

40 41

Beeldverhaal Twinpack Puzzel

26

42

50

Adressen en colofon

51

42

TON 112 02-24 ¬ p 3

Oproep Denk mee over TON van de toekomst!

De wereld verandert, ook die van het transport. En dat roept allerlei vragen op.

Hoe ziet bijvoorbeeld het chauffeursvak eruit over tien jaar? Zijn chauffeurs en logistieke medewerkers überhaupt nog nodig? Welke technologieën en brandstoffen gebruiken we?

Rijdt iedereen over tien jaar in elektrische auto’s? Bestaat het pensioen nog in de vorm zoals we die nu kennen? Wat voor opleidingen zijn er? En wat is over tien jaar de invloed van digitalisering en kunstmatige intelligentie?

Aan het eind van dit jaar komt er een TON van de Toekomst. Daarbij is jouw expertise hard nodig!

Wat zijn jouw ideeën? En ben jij al bezig met veranderingen die inspelen op de toekomst?

Stuur een mail naar info@tonmagazine.nl en wie weet zie jij jouw thema of verhaal terug in TON.

TRANSPORTVIRUS

18

De familie Kuil heeft bijzondere genen: zowel de mannelijke als de vrouwelijke lijn is belast met liefde voor transport.

GROEPSPORTRET RONDJE WESTLAND René Maat bezorgt verpakkings­ materialen aan tuinders en kwekers. “Elke avond eet ik met mijn familie. Ik kan mijn zoontjes zelf op bed leggen. Dat is voor een chauffeur een luxe.”

Met Koopman kom je verder!

Teamleden vertellen over kansen en mogelijkheden.

Groei en ontwikkeling is er voor iedereen.

26

TON 112 02-24 ¬ p 4

WERKEN IN EEN WAREHOUSE

Je moet je kop Van volle schappen in winkels tot op tijd je bestellingen binnenkrijgen. Daar zorgen logistieke medewerkers voor.

Zij zijn een belangrijke schakel in het distributieproces.

Want zonder logistiek krijgen supermarkten geen levensmiddelen, kunnen bedrijven niet produceren en ligt het land stil. Hoe dat er in de praktijk uitziet, vertellen de mensen van het warehouse bij Claassen Logistics in Tilburg.

TON 112 02-24 ¬ p 5

gebruiken voor dit werk

TON 112 02-24 ¬ p 6

“Vrachtwagenchauffeur worden was mijn jongensdroom.

Alles met een groot stuur vond ik mooi. Toen ik zestien was, ging ik hier in het warehouse stage lopen als onderdeel van mijn BBL-opleiding Chauffeur. Dat was nog op de oude locatie.

Er werkten toen zo’n vijftien man in de loods. Dat is nu ruim elf jaar geleden en ondertussen is dat aantal verviervoudigd. Kun je nagaan hoe Claassen gegroeid is door de jaren.

Op mijn achttiende had ik mijn rijbewijzen en heb ik een halfjaar op de vrachtwagen gezeten. Ik kwam erachter dat ik het werk van chauffeur niet leuk vond. Ik houd van fysiek bezig zijn, van praatjes maken en contact met mijn collega’s. Alleen in mijn cabine had ik het niet naar mijn zin. Ik gaf aan dat ik terug wilde naar het warehouse en werd met open armen ontvangen. Ik ben heel actief in het vrijwilligerswerk, ben getrouwd en heb een prachtige dochter van een jaar. Dan is het heel fijn om elke avond naar huis te gaan. Als chauffeur heb je dat niet.

“Met open armen ontvangen” Ik heb de BBL-opleiding logistiek teamleider gedaan en was drie jaar teamleider. Nu werk ik sinds drie jaar als supervisor. Daar heb ik geen opleiding voor gedaan – ik leerde het in de praktijk, vooral van mijn collega-supervisor Kees de Groot. In het leiding geven ben ik gegroeid.

In het begin vond ik het lastig om beoordelingsgesprekken te voeren met medewerkers die ouder zijn. Of als er een conflict was. Die gesprekken gaan mij nu beter af.

Logistiek is voor mij: uitdaging en afwisseling. De uitdaging is om samen met de planning te zorgen dat het werk gedaan wordt. Soms moeten er tweeëntwintig auto’s tegelijk geladen worden. Dan wil ik weten wie als eerste de weg op moet. Ik werk op de vloer, de planners zitten op kantoor.

Dat betekent veel mail- en telefooncontact.

In mijn kantoor heb ik overzicht op het crossdock. Ik stuur de medewerkers aan, maak de roosters, regel verlof en zorg voor vervanging bij ziekte. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor het onderhoud van alle 75 deuren van de docks, de pompwagens in het warehouse en die van onze vrachtwagens. In totaal zijn dat 125 machines die jaarlijks gekeurd moeten worden.

Ik repareer zoveel mogelijk zelf als er wat kapot is. Dat is een groot onderdeel van mijn werk. Techniek heeft mijn interesse en sleutelen vind ik leuk. Misschien dat ik ooit nog een opleiding voor monteur ga doen. Maar voor dit moment heb ik genoeg uitdaging. Ik loop hier soms rond alsof het mijn eigen bedrijf is.”

Maik Willemse is 28 jaar woont in Dongen is supervisor crossdock werkt 11,5 jaar bij Claassen Logistics

TON 112 02-24 ¬ p 7

Claassen Logistics uit Tilburg heeft 320 werknemers, 110 trekkende

A

chter de kantoren van het hoofdkantoor van Claassen Logistics in Tilburg liggen vier grote hallen. Dit is het terrein van supervisor Maik Willemse. Samen met collega Kees de Groot geeft hij leiding aan 35 logistiek medewerkers op het crossdock en 30 medewerkers in het warehouse.

Vanuit zijn kantoor met grote ramen heeft Maik een goed zicht op het crossdock. In het midden van de grote hal staan al enkele orders klaar. “Vanavond staat deze hal helemaal vol”, vertelt Maik. “Tijdens de avond en nacht worden onze wagens geladen voor distributie in Nederland en België.

We hebben 75 docks.”

Dag en nacht Overdag werken er acht logistieke medewerkers op het crossdock. De dagploeg wordt aangevuld met zes medewerkers in de vroege dienst (05.00 tot 14.00 uur) en zes in de late dienst (14.00 tot 23.00 uur).

Maik: “We leven in een 24-uurs economie.

En dus gaan we dag en nacht door. Naast ons vaste team hebben we ook nog zo’n tien jongeren die de auto’s lossen. Dat is een leuke bijbaan voor schoolgaande jeugd.”

Het werk vraagt wel om zorgvuldigheid, zegt Maik: “Niet gooien en smijten met goederen.

Een pakket moet zonder beschadigingen afgeleverd worden.”

Van hele lading tot klein pakketje Elke dag zetten de logistiek medewerkers in het warehouse zo’n 1700 orders klaar.

Maik: “Ons warehouse staat vol met pallets, kisten en dozen.” Een order kan bestaan uit een hele lading voor een vrachtwagen.

Maar ook uit één klein pakketje. “Naast de vier hallen bij het hoofdkantoor hebben we

eenheden, 47000 m2 warehouse en een crossdock van 10.300m2 en 75 docks.

Het bedrijf krijgt gemiddeld per dag 1700 transportorders en 4000 tot 5000 warehouse-orders per dag.

De klanten van Claassen Logistics zijn vooral mkb-bedrijven. In het warehouse staan onder meer medische apparatuur, bouwmaterialen, laminaat en ADR-goederen (gevaarlijke stoffen). nog ons oude warehouse in de Heliosstraat.

Daar staan de voorraden van webshops opgeslagen. Sandra Parag werkt daar als logistiek teamleider. Zodra een webshop een order binnenkrijgt, gaan ze in de Heliosstraat aan de slag. Het pakket wordt dan verzendklaar gemaakt. Dat zijn vaak kleine orders.”

Zeecontainer uit China Aan de linkerkant van het crossdock wordt een zeecontainer uit China gelost. De lading bestaat uit kleine doosjes voor de een grote non-foodretailer. Teamleider Inbound Sean Westmaas (33 jaar) is verantwoor-

delijk voor het lossen van zeecontainers.

“Wij lossen de containers met de hand.

De lading wordt gesorteerd, op pallets gezet en met plastic geseald. Daarna krijgen de doosjes een draagnummer en geeft de scanner aan waar ze in het warehouse geplaatst moeten worden. Daar komen ze pas weer uit als de klant ze nodig heeft”, legt Sean uit.

Bevroren lading Het aantal zeecontainers wisselt per dag.

De ene keer zijn het er vijftien, andere andere dagen maar één of twee. “De inhoud is altijd een verrassing. Soms zitten er wel

TON 112 02-24 ¬ p 8

15 duizend doosjes in, maar het kan ook voorkomen dat er maar 300 doosjes in zo’n container zitten.” Sean werkt vier jaar bij Claasen Logistics en is van logistiek medewerker doorgegroeid naar teamleider.

“Ik heb het naar mijn zin. Lekker met collega’s bezig zijn. Wat minder mooi is aan dit werk? Werken als het koud of te warm is. Als het vriest kan de lading in containers bevroren zijn en in de zomer is zo’n container net een sauna.”

Zoef Op elektrische pompwagens zoeven medewerkers met volle pallets voorbij.

De vloeren van de hallen zijn spic en span. Voor Claassen Logistics is het belangrijk dat het warehouse schoon is. Eén van de klanten produceert voor de voedings­industrie. Maik vertelt: “Wij doen de opslag van hun goederen.

Dat is aan strikte regels gebonden.

Wij mogen dan ook geen planten en voeding in ons warehouse opslaan vanwege de kans op kruisbesmetting.”

Rick van Oorschot (32) is verantwoordelijk voor de schoonmaak. In zijn eentje houdt hij de vier grote hallen schoon. Eerst gaat hij met een grote veger door de hallen.

Daarna reinigt hij met een schrobzuigmachine de vloeren. “De hallen moeten schoon zijn, anders wordt het een zooitje Ik maak hier veel kilometers. Als het erg druk is, help ik ook met het sealen van pallets.

Maar ik wil geen logistiek medewerker worden. Schoonmaken vind ik het leukst.”

Pallets plaatsen op ruim 18 meter In hal C staan goederen voor de export naar het buitenland. De chauffeurs van Claassen Logistics halen in Nederland en

TON 112 02-24 ¬ p 9

België goederen op die bestemd zijn voor Europese landen. “Het vervoer van deze orders naar het buitenland doen wij niet zelf”, vertelt Maik. “Dagelijks maken we hier ladingen klaar voor tweeëntwintig landen in Europa, waaronder Duitsland, Italië, Spanje, Griekenland en Ierland. We proberen altijd zo hoog mogelijk te stapelen.”

Trots laat Maik hal D zien, die twee jaar geleden is gebouwd. Hier staan gesealde pallets, kisten en dozen strak in het gelid in twintig meter hoge magazijnstellingen.

“Dit is onze hoogste hal. Onze hoogbouwtrucks kunnen pallets op 18,75 meter plaatsen.” De truck is een variant van de heftruck, die pallets op grote hoogte kan plaatsen en oppakken in hoge magazijn­ stellingen. Er rijden zeven van deze hoogbouwtrucks rond.

Op de hoogbouwtruck Magazijnmedewerker Karolina Dzwonkowska (38) bedient met gemak haar hoogbouwtruck. Geroutineerd scant ze het draagnummer van een klaargezette pallet. Dan pakt ze de lading op. Met één druk op een hendel in de cabine rijdt de truck naar de juiste locatie in de smalle gang tussen de stellingen. Daar gaan de lading en de cabine de lucht in en stopt de machine bij de juiste stelling om de pallet te lossen.

Karolina doet dit werk zeven jaar en deed zes jaar nachtdiensten. Die zijn sinds vorig jaar gestopt. “Ik heb leuke collega’s en het werk is niet moeilijk”, vertelt Karolina. “Gelukkig heb ik geen hoogtevrees.” Ze is tevreden met haar baan en heeft geen behoefte om door te groeien.

TON 112 02-24 ¬ p 10

“Ik kom uit Suriname en ben op mijn 17e naar Curaçao verhuisd. Vijf jaar geleden verhuisde ik naar Nederland omdat het slecht ging met de economie op Curaçao. In Nederland kon ik aan het werk. Ik heb in verschillende magazijnen gewerkt voor ik tweeënhalf jaar geleden bij Claassen kwam via een uitzendbureau.

Hier heb ik mijn draai gevonden. Ik heb leuke collega’s en het is een fijn bedrijf. Als het druk is, vind ik het niet erg om overuren te maken. En als het echt nodig is, kom ik ook op zondag een halve dag werken.

Vorig jaar april werd ik gevraagd om teamleider te worden.

Dat vond ik een compliment. Mijn leidinggevende had mij een goede beoordeling gegeven. Een opleiding voor teamleider heb ik niet gehad.

Ik heb alles in de praktijk geleerd.

Mijn werkzaamheden zijn door deze nieuwe functie veranderd. Ik heb nu meer verantwoordelijkheden. Er werken in het magazijn Heliosstraat 25 medewerkers. We werken in twee

“Stilzitten kan ik niet” ploegendiensten: vroeg van 07.00 tot 16.00 uur en laat van 16.00 tot 01 uur. Ik ben er verantwoordelijk voor dat alle orders goed worden verwerkt. Mijn collega’s hebben niet veel begeleiding nodig: ze weten wat ze moeten doen. En moeten we iets nieuws doen, dan maak ik mij dat eerst eigen zodat ik daarna mijn collega’s goed kan aansturen.

Hier in het magazijn ben ik op mijn plek.

Ik kan niet stilzitten en ik houd ervan om problemen op te lossen. Samen met mijn collega’s maken we het gezellig. Het werk moet toch gedaan worden – dan liever met een lach op je gezicht.”

Sandra Parag is 48 jaar woont in Tilburg is teamleider warehouse Heliosstraat werkt 2,5 jaar bij Claassen Logistics

TON 112 02-24 ¬ p 11

Pallets ruilen In hal D klinkt popmuziek, gezoem van de elektrische pompwagens en gepiep van de scanners. Volle vrachten staan netjes in rijen.

Elke lijn is een complete vracht voor één klant. Alles wat hier staat, gaat vandaag de deur uit. Buiten is BBL’er Stijn Berkelmans bezig. Met een pompwagen haalt hij een vrachtwagen met houten pallets leeg.

Claassen Transport heeft zo’n 80 duizend pallets in het warehouse staan. “Het is een ruilsysteem. Als we een vracht afleveren bij een klant, nemen we de lege pallets weer mee”, vertelt Stijn.

BBL’er Stijn moet nog een half jaar naar school en dan is hij gediplomeerd logistiek teamleider.

Bij Claassen begon hij als BBL logistiek medewerker. “Mijn teamleider heeft mij alles geleerd. Bij het beladen van een vrachtwagen is het een gepuzzel om alles er goed en netjes in te krijgen. Je moet je kop gebruiken voor dit werk. Het is een uitdaging om alles er goed en veilig in te stapelen.

Ik houd van dit werk. Hele dagen op een vrachtwagen zitten is niets voor mij.”

Doorgroeien Stijn wil graag bij Claassen blijven werken als hij van school komt. En dat zit er zeker voor hem in, zegt zijn supervisor Maik. “Hier in het warehouse kunnen we altijd goede mensen gebruiken - ook uitzendkrachten die goed Nederlands of Engels spreken. Voorwaarde is wel dat je secuur en nauwkeurig kunt werken.

We hebben hier goede teamleiders die nieuwe medewerkers het vak leren. Samen met de teamleider doen we de gesprekken met school. Het is prachtig om die jongeren alle stappen te zien doorlopen, door te groeien naar medewerker en als het meezit naar teamleider. Zo heb ik het zelf ook gedaan.”

Wat doet een logistiek medewerker?

Orderpicken, inkomende goederen opslaan, goederen verpakken en verzendklaar maken, laden en lossen van vrachtverkeer en de administratieve taken die hierbij komen kijken.

Claassen Logistics werkt met een slim Warehouse Management Systeem.

Dit softwaresysteem houdt alle magazijnprocessen bij. Vanaf het moment dat goederen binnenkomen tot ze het warehouse verlaten. Elke logistiek medewerker heeft een eigen scanner met een account. Zo weet iedereen precies wat er met de gescande goederen moet gebeuren.

TON 112 02-24 ¬ p 12

COVERSTORY Louis van der Meer is 58 jaar tankwagenchauffeur bij Slump Oil uit Heerenveen

LOUIS RIJDT HULPTRANSPORTEN NAAR OEKRAÏNE

Klompen als ijsbreker

TON 112 02-24 ¬ p 13

Op 24 februari is het twee jaar geleden dat de oorlog in Oekraïne uitbrak.

Kort na het uitbreken van de oorlog krijgt Louis van der Meer een berichtje van een oud-collega die een hulptransport rijdt. Hij twijfelt geen moment. “Als het nodig is, ga ik mee”, appt hij terug. Inmiddels is Louis al zes keer vrijwillig naar Oekraïne gereden met een vrachtwagen vol hulpgoederen. Een ervaring die zijn kijk op vluchtelingen heeft veranderd, vertelt de chauffeur uit Friesland.

“Ik rijd voor Slump Oil met diesel de provincie rond. Het is mooi werk, waarvoor ik vaak bij vaste klanten kom. In maart 2022, net na het uitbreken van de oorlog, krijg ik een bericht van mijn oud-collega Henk. Hij rijdt een hulptransport naar Oekraïne en ik volg hem via de reis-app Polarsteps. Ik stuur hem direct een appje terug en laat hem weten dat ik ook wel wil rijden. Weet je wat het is? Veel mensen zeggen zoiets, maar als puntje bij paaltje komt, doen ze het toch niet. Voor mij is dat anders. In april 2022 ben ik met Henk voor de eerste keer naar Oekraïne gegaan. Ik heb geluk met mijn werk, dat het mogelijk is zo’n reis te maken.

Overuren genoeg. En mijn collega’s en baas zeggen: ‘Altijd gaan, wij hebben er begrip voor’.”

LEGE BLIK IN DE OGEN “In april 2022 vertrekken we voor mijn eerste rit. Ik had wel eens eerder in Duitsland gereden, maar in Polen nog nooit.

Het beeld van Polen moet ik bijstellen. Het is daar moderner dan ik dacht, en de wegen zijn er goed. Tot de grens bij Oekraïne is het allemaal wel gezellig. Maar vlak voor de grens komen we de eerste vluchtelingen tegen. Voornamelijk vrouwen en kinderen.

Dat is heel erg om te zien. Ze hebben een rolkoffertje of rugzak bij zich. Verder niets.

Wat me die eerste keer direct aangrijpt, is dat ze allemaal dezelfde lege blik in de ogen hebben. Ze hebben helemaal niets meer, hebben huis en haard verlaten. Als je die

blikken eenmaal hebt gezien, wil je alles voor deze mensen doen.”

GEBOMBARDEERDE FLATS “De eerste twee keer lossen we net over de grens. Dat stelt niet zoveel voor. De derde keer is het anders. Die keer gaan we in het centrum van Charkov lossen, duizend kilometer Oekraïne in. Dat is een hele onderneming. Hoe dichter we bij Charkov komen, hoe meer militairen we zien, met de mitrailleurs in de aanslag. We zien tanks en moeten langs wegblokkades.

De route is nog redelijk goed begaanbaar zolang we op de hoofdwegen blijven.

’s Avonds stoppen we zo’n 250 kilometer voor de stad. Pas als het ’s morgens licht is, mogen we lossen in het centrum.

In het centrum van Charkov is alles helemaal kapotgeschoten. Dieptriest om te zien. We rijden langs flats die de avond daarvoor zijn gebombardeerd en denken aan de mensen die daar mogelijk onder het puin liggen. Op onze plek van bestemming, een gaarkeuken, helpen vrijwilligers met het lossen van onze pallets vol etenswaren. Als het luchtalarm afgaat, gaan ze gewoon door met wat ze aan het doen zijn. Natuurlijk is het spannend, maar ik ben niet zo snel bang.”

TON 112 02-24 ¬ p 14

vluchteling, die moet je helpen. Sommige mensen zeggen dat wij helden zijn, of ze vinden het knap wat we doen. Maar zo zie ik dat helemaal niet. Ik rijd erheen, los mijn spullen en rijd weer terug naar mijn veilige omgeving. Ik woon in een klein dorpje in Friesland, twee kilometer van de Waddenzee.

Het is hier prachtig. Tijdens mijn reizen naar Oekraïne kom ik langs dorpjes die door de Russen helemaal kapot zijn geschoten. Van de tien huizen zijn er zeven verwoest en toch wonen er nog mensen. Dan besef je wel wat voor geluksvogels wij zijn.”

DAGENLANG IN DE RIJ

FRIKADELLENDOOSJE “Ik zie onze hulp als een kleine druppel op een gloeiende plaat. Ik besef dat we in relatieve luxe rijden. De eerste keer hadden we een knots van een Mercedes mee, met alles erop en eraan. We zijn ook een paar keer met een oud ding gegaan. De bedjes in de cabine van die wagen zijn net een frikadellendoosje. Als ik me omdraai, gaat mijn collega-rijder tegen het dak aan. Het is krap, maar het heeft ook wel wat. We rijden altijd met z’n tweeën. Er gaan ook wel jongens alleen, maar dan ben je ook langer van huis. Samen gaat het sneller, en je bouwt een band met elkaar op. Henk kende ik als collega. Maar dat wordt anders dan als je samen naar Oekraïne rijdt. Dan ben je dagenlang op elkaar aangewezen. Het gaat altijd goed, een kwestie van geven en nemen.”

OP KLOMPEN “We brengen van alles naar Oekraïne: van etenswaren tot ziekenhuisbedden, meubels en medische spullen. De mensen zijn zó verschrikkelijk dankbaar als we aankomen.

Er zijn adresjes waar wij als chauffeurs kunnen eten en douchen. Als we aankomen, rennen mensen naar buiten, ze zijn in tranen en willen ons omhelzen. Ze hebben niets, maar willen ons alles geven, zoals een kop koffie en een warme hap. Als ik op mijn klompen aan kom lopen, is er meteen een onderwerp om ontspannen over te ‘praten’. Het breekt het ijs zo nu en dan, bijvoorbeeld aan de grens. Iedereen wil even kijken, sommigen willen de klompen zelfs uitproberen.”

GELUKSVOGELS “Door de hulptransporten kijk ik nu anders aan tegen vluchtelingen. Een echte

Tot nu toe ben ik in totaal 41 dagen weggeweest en heb ik 28.000 km gereden.

Ik heb drie volwassenen zonen en een vrouw.

Zij keuren het goed dat ik ga. Maar mijn vrouw is altijd weer heel blij als ik terug ben.

Toch ga ik zo weer als het nodig is. Het liefst naar Charkov, want ik wil zo dicht mogelijk bij het doel komen. Wat ik minder fijn vind aan de reizen, zijn de soms lange wachttijden.

Inmiddels mag je als hulptransport naar voren in de rij aan de grens. Maar toch voelt dat niet zo lekker. Sommige mensen staan daar dagenlang, zonder douche of wc. Het is mensonterend. De laatste keer moesten we zelf vier dagen in de buurt van de grens wachten. Dat hoeft voor mij niet meer. Maar eenmaal thuis begint het toch weer te kriebelen. Binnenkort ga ik voor de zevende keer!”

Vrijwilligerswerk via stichtingen Louis heeft via twee vrijwilligersorganisaties hulptransporten gereden: Stichting Mir Wam www.mirwam.nl Hope4Ukraine www.hope4ukraine.nl De komende reis onderneemt Louis met Gerjan Wielink uit Dronten. Gerjan geeft humanitaire hulp in gebieden dicht bij de frontlinie, in samenwerking met diverse stichtingen en kerken.

TON 112 02-24 ¬ p 15

DESIGN: BORINKA -AND- SHAMROCK .COM

e telefoon op stil zetten tijdens het rijden? Of toch soms bellen en berichtjes checken? Het TON-panel kreeg vragen over hun eigen gedrag en over de MONO-campagne, die verkeersdeelnemers bewust maakt van veilig gebruik van smartphones in het verkeer.

IN WELKE SITUATIES GEBRUIK JIJ JE TELEFOON TIJDENS JE WERK?

ch

Hoe vaker de panelleden op de weg zitten, hoe meer ze de telefoon gebruiken. Vooral om zelf te bellen. Toch leest of stuurt 35% van de chauffeurs die de hele dag rijden ook wel eens berichten tijdens het rijden. Het panel kreeg de vraag:

au he ffeu le rs da d g o ie p d vrij e w we eg l ch zij au n af ffeu en rs to die er ijd en all ee ve n vo rk or ee w r o oo f p nriv we é rk -

BELLEN ONDERWEG

alleen als ik stil sta

20%

47%

36%

ik beantwoord inkomende telefoongesprekken als ik rijd

24%

28%

22%

ik bel zelf wel eens iemand als ik rijd

46%

23%

27%

ik lees tijdens het rijden wel eens berichten

20%

8%

9%

ik lees en verstuur wel eens berichten als ik rijd

35%

15%

11%

ik gebruik de telefoon nooit

3%

3%

17%

HE T PAN E L KO N HIE R ME E RDE RE ANT W OOR DE N G E V E N

TON 112 02-24 ¬ p 16

MONO? DIE KENNEN WE!

LASTIG, DIE REGELS

KEN JE DE MONO-CAMPAGNE? 2021 2024

HET IS ONMOGELIJK OM JE ALTIJD AAN DE MONO-REGELS TE HOUDEN.

Bijna alle panelleden (96%) kennen MONO: meestal via reclame langs de weg, tv of radio. In 2021 stelde TON deze vraag ook: toen was de campagne nog iets minder bekend.

ja, van reclame langs de weg

57%

64%

ja, mijn bedrijf geeft er aandacht aan

2%

4%

ja, van reclame op radio en tv

49%

51%

ja, maar weet niet precies waarvan

5%

4%

nee, nooit van gehoord

8%

4%

HE T PAN E L KO N HIE R ME E RDE RE A NT W OOR DE N G E V E N

AFSPRAKEN ZIJN ER IN JOUW BEDRIJF AFSPRAKEN OVER MONO RIJDEN?

10

er is over gesproken, maar % nog geen concrete afspraken

ja, er zijn duidelijke afspraken gemaakt

8

1

De MONO-regels zijn goed, maar je kunt je er niet altijd aan houden. Dat vindt bijna de helft van de panelleden.

Zij reageerden op de stelling:

neutraal

22

%

25 oneens %

12 weet niet %

mee eens

41

%

De ene werkgever maakt wel afspraken over MONO, de andere niet.

Zes van de tien panelleden geven aan dat in hun bedrijf geen afspraken zijn gemaakt over telefoongebruik. Zij kregen de vraag:

WELKE AFSPRAKEN OVER TELEFOONGEBRUIK ONDERWEG ZOU JIJ WILLEN INVOEREN? 33%

%

ja, dat zit in de planning

32% 22% 19%

%

dat weet ik niet

17%

20

38

%

nee, en ik denk niet dat dat gaat gebeuren

23

8% %

4% 3%

nee, (nog)niet

3%

%

2% H E T PA NE L KON H I E R ME E R DE R E A NT W OOR DE N G EVEN

TON 112 02-24 ¬ p 17

RUST

IK VOEL MIJ RUSTIGER ALS IK MONO RIJD. mee eens

44

Bijna de helft van de panelleden (44%) is het eens met de stelling ‘Ik voel mij rustiger als ik MONO rijd’.

Panelleden die vrijwel de hele dag op de weg zitten zijn het minder eens met de stelling.

Zij antwoorden vaker neutraal.

En wordt het werk saai zonder telefoon?

Dat vindt maar 12%.

neutraal

%

24

22

ik rijd nooit MONO

IN DE TENT

4

%

weet niet

%

6

%

oneens %

IK VIND HET WERK SAAIER ALS IK MONO RIJD. neutraal

20 12

oneens

40

%

%

%

mee eens

20

8

%

ik rijd nooit MONO

%

weet niet

MONO IS

De meeste panelleden (77%) vinden dat MONO de veiligheid op de weg vergroot: panelleden die vrijwel de hele dag rijden en zij die af en toe rijden. Ook in 2021 waren de panelleden daarvan overtuigd.

VEILIG

MONO RIJDEN ZORGT VOOR MEER VERKEERSVEILIGHEID.

mee eens

42

12 neutraal %

%

mee eens

3 oneens

42

15 neutraal %

%

%

2021 helemaal mee eens

35

1 helemaal oneens %

%

7 weet niet %

2 oneens %

2024 helemaal mee eens

35

1 helemaal oneens %

%

5 weet niet %

TON 112 02-24 ¬ p 18

RIJDENDE FAMILIE

Het virus van de familie

TON 112 02-24 ¬ p 19

Je hebt van die families waar de liefde voor het transport met de paplepel wordt ingegoten. Van generatie op generatie. Zoals bij de familie Kuil uit Noord-Holland. In het ouderlijk gezin van Joop Kuil senior gingen maar liefst vier van de zes kinderen het transport in. Twee van zijn eigen kinderen volgden hem. Net als twee van hun neven. Een portret van een rijdende familie.

Kuil

Op een parkeerterrein in De Kwakel staan de trailers van Barry Kuil Transport, een klein transportbedrijf gespecialiseerd in koeltransport door heel Europa. Sonja manoeuvreert haar oplegger van R. Nagel naast de andere opleggers. Sinds een paar jaar is ze weer begonnen met het chauffeursvak en smult ervan. Broer Joop en neven Frank en Barry, die alle drie in het bloemtransport zitten, maakten haar enthousiast.

Het eerste meisje

Sonja: “Ik haalde op mijn 25e mijn groot rijbewijs en heb een paar jaar distributie gereden voor een bedrijf uit Beverwijk. Ik was daar het eerste meisje. Nu kom je heel veel meiden en vrouwen van alle leeftijden tegen.

Toen de kinderen kwamen, ben ik gestopt.

Maar het is altijd blijven kriebelen. Ik ben aangestoken door het virus in onze familie.

Mijn vader reed natuurlijk en ik ging met mijn broer al mee naar het buitenland. Mijn neef Frank reed ook. Ik keek tegen ze op.”

Claxongeluiden opnemen Frank: “Joop en ik trokken altijd al als vrienden met elkaar op. Altijd waren we met auto’s en vrachtwagentjes bezig.

Op viaducten namen we met onze cassetterecorder geluiden en claxons van vrachtwagens op.” Joop: ”Ik denk dat we toen een jaar of twaalf waren, misschien nog wel jonger.” Sandra: “En toen begon neef Barry ook nog met zijn eigen transport­ bedrijf, dat alweer zo’n 25 jaar bestaat.”

TON 112 02-24 ¬ p 20

Sonja Schellevis-Kuil ∫ is 53 jaar ∫ chauffeur bij transport­bedrijf R. Nagel in Oude Meer

Poppetjes met wielen Barry, eigenaar van het bedrijf, rijdt zelf ook.

“Ik zeg altijd dat ik een bestuurlijke functie in de logistieke sector heb”, lacht hij. Ook bij hem was het al vroeg raak: “Ik heb zelfs een jaar extra over de kleuterschool gedaan omdat ik wielen in plaats van benen tekende onder poppetjes.”

Joop Kuil ∫ is 56 jaar ∫ chauffeur bij Barry Kuil Transport in De Kwakel

Wat maakt het rijden zo mooi? Joop: “De vrijheid.” En, vult Barry aan, “je klus klaren.

Je begint ergens en als je je bloemen zo snel mogelijk op de juiste plek hebt afgeleverd, geeft dat een enorme voldoening. Dan sta je met je collega’s bijvoorbeeld in Parijs en trek je een biertje open. ‘Dat is weer mooi gelopen vandaag’, denk je dan.”

Verse handel Joop: “Ik heb een paar jaar staal gereden, maar het bloemenvervoer blijft toch altijd trekken. Het is verse handel. Vandaag gekocht en vannacht al bij de handelaar.

Ik ben op den duur overgestapt naar de planning en heb dat een jaar of zeventien gedaan. Maar drie jaar geleden ben ik weer achter het stuur geklommen.”

Sonja: “En toen ging bij mij het vlammetje

Frank Kuil ∫ is 56 jaar ∫ chauffeur bij De Wit Transport in Oegstgeest

TON 112 02-24 ¬ p 21

Barry Kuil ∫ 50 jaar ∫ eigenaar en chauffeur Barry Kuil Transport in De Kwakel weer branden. De mannen stuurden mij foto’s en filmpjes van onderweg. Dat wilde ik ook! Mijn chauffeursdiploma was niks meer waard omdat je Code 95 moet hebben. Ik heb een bedrijf gezocht waar ik mijn Code 95 kon halen en nu rijd ik een jaar op de trailer. Met luchtvracht die ik van Schiphol naar diverse plekken in Nederland en net over de grenzen vervoer. Ik wil nooit meer iets anders.”

Altijd maar weg Frank: “Jij bent hartstikke enthousiast, terwijl ik er al best naar uitkijk om te stoppen. De beloning is goed. Dat is voor mij de grote drijfveer.” Frank rijdt twee keer per week dubbelbemand met bloemen en planten naar Brest in Bretagne. “Mijn hele leven ben ik alleen maar weg-weg. Als ik op zaterdagmiddag thuiskom, hoef je me niet te verrassen met een discofeestje ’s avonds.”

Barry lacht: ”Nou, je bent er anders wel altijd wel bij.” Joop: “Op deze leeftijd denk je wel eens na over eerder stoppen. Er komen andere dingen. Zo ben ik in januari een maand met mijn vrouw in Nieuw-Zeeland geweest. Heerlijk!”

Mack met hokkie “De helft moet je niet geloven hoor”, lacht Joop senior, terwijl hij aansluit bij het gesprek. Maar hij is maar wat trots op zijn nazaten. “Ik ben toch ook deels de

Joop Kuil senior ∫ 80 jaar ∫ werkte tot zijn 72e in het transport ‘schepper’ van dit verhaal.” Joop senior is er op zijn 72e mee gestopt. “Met die auto’s van tegenwoordig is er niks meer aan. Ze hoeven niet eens meer te schakelen. Nee, dan de Mack waar ik vroeger op reed. Daar plaatsten ze eerst de motor in en dachten daarna: ‘O ja, er moet ook een piloot in. Daar moeten we nog een hokkie voor maken’.”

Sonja: “Jammer genoeg hebben onze eigen kinderen geen trek in het transport.

Wij vieren hebben in totaal negen kinderen.

Allemaal meiden en één jongen, mijn zoon.

Hij is mee geweest met Joop maar vindt ’t niks, helaas. Er zijn ook al vier kleinkinderen.

Wie weet pakt één van hen het op.”

TON 112 02-24 ¬ p 22

HET GOUDEN NUMMER VAN DJ ANTON

“Mijn werk is mijn hobby”, zegt bijna elke chauffeur. Maar voor sommigen is er meer.

De één trekt tussen twee losadressen even snel de hardloopschoenen aan, de ander maakt in de vrije uren enorme Lego-bouwsels.

Anton Briene is in zijn vrije tijd dj.

‘Het begon met

plaatjes draaien bij onze zendpiraat’

TON 112 02-24 ¬ p 23

Overdag zit Anton achter het stuur van een vrachtwagen van transport­­ bedrijf Vonk en Co. Hij vervoert witgoedapparatuur door het hele land.

Maar op vrijdag- en zaterdagavond vind je hem gegarandeerd achter één van zijn draaitafels op een bruiloft, verjaardag of bedrijfsfeest.

“Een feest is voor mij geslaagd als ik de dansvloer vol krijg.”

Anton draait vanavond op een bedrijfsfeest in Breukelen. Als hij aankomt, regent het pijpenstelen. Hij is er al vroeg om zijn draaiset en de verlichting op te bouwen.

“Ik ben de hele dag met muziek bezig”, vertelt Anton. “Om bij te blijven luister ik in de vrachtwagen naar Radio NL, Sky Radio, Radio 538, noem maar op. Als ik geboekt ben voor een feest, gaat er een hoop tijd zitten in de voorbereiding. Vooraf vraag ik de mensen voor wie ik ga draaien om hun top 10 van favoriete nummers. Op mijn laptop heb ik mapjes met nummers uit de jaren 70, 80, 90 en uit de top 40.”

Engelbewaarder “Op het feest zelf sta ik ter plekke te mixen. Mensen kunnen bij mij ook nummers aanvragen. Afgelopen jaar werd op elk feest het nummer De Engelbewaarder van Marco Schuitmaker aangevraagd.

Vaak meerdere keren op een avond.

Mijn eigen muzieksmaak?

Ik vind Hazes mooi, de Snollebollekes, Stef Ekkel, René Karst. En o ja, ik ben vijf keer bij Prince geweest. Mijn vrouw is groot fan. En toen we elkaar leerden kennen toen we zestien waren, werd ik dat ook.”

De dansvloer op “Het maakt me niet zoveel uit waar ik draai. Bruiloften zijn altijd goed, want daar wil iedereen graag dansen en feestvieren.

Op een verjaardagsfeest maak je nogal eens mee dat mensen veel staan te praten omdat ze elkaar een tijd niet hebben gezien.

Elk feest is weer anders. Er is niet één formule. Wel probeer ik altijd het ‘gouden nummer’ te vinden waarmee ik de mensen de dansvloer op krijg. De muziek moet zichzelf verkopen.

Ik praat de nummers niet aan elkaar.”

Zendpiraat Het zat er al vroeg in, de liefde voor het plaatjes draaien.

Als kind heeft Anton samen met zijn broer een geheime zender in een klein kamertje in het rijtjeshuis van zijn ouders. Bij deze zendpiraat draait Anton de middaguurtjes aan elkaar. Rijdt de peilwagen door de buurt, op zoek naar illegale zenders, dan worden de jongens getipt door de buren. De broers draaien vooral Nederlandstalig. Wat later, op feestjes van zijn voetbalclub, draait Anton voor het eerst als dj. Net als op de camping in Ingen, waar hij de muziek verzorgt bij spooktochten. Hij koopt mixapparatuur, verlichting en rookmachines.

TON 112 02-24 ¬ p 24

Eindmusical In 2016 begint Anton met het verzorgen van kinderdisco’s. Bij de vriendinnetjes van zijn dochter informeert hij welke muziek ze leuk vinden. “Ik had weinig ervaring, maar ben het gewoon gaan doen, voor groepen van 6 tot 12 jaar en van 12 tot 17 jaar. Ook werd ik gevraagd om te draaien tijdens de eindmusical van groep acht van de basisschool. Dat doe ik komend jaar al voor de tiende keer. Daarna kwamen de eerste ouders met de vraag of ik kon draaien op hun feestje. Ik kocht een betere geluidsset en toen kwam corona. Na twee jaar corona bleek die set kapot. Met de aanschaf van een nieuwe en duurdere geluidsset heb ik me gelijk ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en me aangemeld bij landelijke boekingsbureaus.”

Adrenaline “Mijn bedrijf loopt heel goed. Ik pak alleen feesten aan binnen een uur rijden vanaf mijn woonplaats. Want als ik vanaf ’s morgens vijf uur zo’n twaalf of dertien uur heb gereden, zit ik al aardig tegen de grens van mijn kunnen aan. Maar het draaien geeft me enorm veel adrenaline. Ik doe het met plezier. Mijn baas werkt trouwens ook heel erg mee. Als ik op vrijdag draai, zorgt de planner dat ik vroeg in de middag terug ben.

Vonk en Co is een heel sociaal bedrijf.”

Benieuwd naar Antons bedrijf?

Kijk op www.djanton.nl

Anton Briene is 52 jaar ∫ woont in Ingen ∫ vrachtwagenchauffeur bij Vonk en Co uit Tiel

TON 112 02-24 ¬ p 26

GROEPSPORTRET

Groeien naar een

Je moet het samen doen. Dat gaat makkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. En als er mogelijkheden zijn voor persoonlijke groei en doorstromen naar een volgende stap op de carrièreladder.

Bij Koopman Logistics Group B.V. is doorstromen naar een andere functie of tak van transport de gewoonste zaak van de wereld. Ook doordat het bedrijf verschillende vestigingen en transporttakken heeft. Negen collega’s vertellen daarover.

TON 112 02-24 ¬ p 27

volgende stap

Koopman Logistics Group B.V. is een familiebedrijf met honderd jaar ervaring in de logistiek. Met meer dan 1.100 medewerkers in Nederland, België en Duitsland biedt het bedrijf logistieke oplossingen op het gebied van Cargo Logistics en Automotive Logistics. Koopman heeft negen vestigingen en diverse standplaatsen verspreid over Nederland, België en Duitsland.

TON 112 02-24 ¬ p 28

Luka Tamminga is 20 jaar woont in Amersfoort is begonnen als BBL’er en werkt sinds oktober 2023 bij Koopman, standplaats Nijkerk is nu chauffeur bij Koopman Autotransport

Leon Janssen is 30 jaar woont in Hoogerheide werkt 1,5 jaar bij Koopman, standplaats Bergen op Zoom is distributiechauffeur en mentorchauffeur op de bus. wordt distributiechauffeur bakwagen bij Koopman TransMission “Deze week heb ik mijn laatste theorie-examen en dan mag ik met een bakwagen de weg op. Ik sta te popelen. Rijden in een vrachtwagen geeft mij een machtig gevoel. Ik ga direct door voor mijn CE. Busjes zijn leuk, maar dat heb ik na elf jaar wel gezien. Voordat ik bij Koopman aan de slag ging, heb ik jaren voor UPS gewerkt. Dat was altijd heel stressvol. Het werk bij Koopman TransMission in Bergen op Zoom kan ik op een prettige en rustige manier doen. Als ik bij een klant een bakkie drink, is dat geen probleem. Hier heerst de mentaliteit: het maakt niet uit hoe lang je bezig bent, als het werk maar af komt. Ik ben ook mentorchauffeur B. Nieuwkomers gaan eerst met mij mee in de bus. Ik heb alle leeftijdsklassen wel begeleid. Iedereen heeft andere aansturing nodig. Door het mentorschap heb ik veel mensenkennis.

Ik had nooit gedacht mijn C-rijbewijs te halen, tot ze het hier aanboden. Bij Koopman kan ik doorgroeien. En ze hebben hart voor hun personeel. Ik wil hier nooit meer weg.”

“Had je mij een paar jaar geleden verteld dat ik chauffeur autotransport zou worden, dan had ik je niet geloofd. Na de havo heb ik een tussenjaar genomen. Ik heb toen een studiecoachreis gemaakt naar Bonaire om uit te zoeken wat ik wilde. Uit de testen kwam HBO ICT, maar ik zag mezelf niet op kantoor. Het balletje is gaan rollen nadat ik Janneke Visser ontmoette tijdens de reis. Haar vader werkt bij Koopman. Bij thuiskomst kwam ik in actie en kwam als BBL’er in de werkplaats bij Koopman in Nijkerk terecht. Daarna haalde ik mijn C-rijbewijs en mijn CE en volgde ik een masterclass autotransport bij Koopman in Noordhorn. Twee weken ben ik met een mentorchauffeur op pad geweest. Daarna heb ik twee weken achter mijn mentor aangereden. Zo leerde hoe ik de auto’s moest laden en kon ik mijn weg vinden in de havens waar we de auto’s vaak ophalen. Ik rijd nu drie maanden zelfstandig en geniet van de vrijheid.”

TON 112 02-24 ¬ p 29

Sietse Boersma is 51 jaar woont in Groningen werkt 25 jaar bij Koopman, standplaats Leek is nu applicatiebeheerder Koopman Logistics Group en rijdt nog een dag per week bij Koopman Cargo.

Remco van Malsen is 37 jaar woont in Kollum werkt bijna 20 jaar voor Koopman, standplaats Noordhorn, Bergen op Zoom en Nijkerk was stagiair, allround kantoormedewerker, operational manager, vestigingsmanager is nu General Manager TransMission & Cargo “Ik kom uit een chauffeursfamilie. Mijn vader is eigen rijder. Elke schoolvakantie ging ik met hem mee. Voor mij stond vast dat ik mijn vader zou opvolgen. Toen ik klaar was met de mavo, was ik te jong voor de BBL-opleiding chauffeur beroepsgoederenvervoer. Daarom ben ik de mbo-opleiding Manager Transport en Logistiek gaan doen. Mijn laatste stage daarvoor liep ik bij Koopman. Dat beviel zo goed, dat ik niet meer ben weggegaan.

In 2006 kwam ik in vaste dienst en hield ik me bezig met de klantenservice, planning, commerciële ondersteuning en ICT. Door die brede functie leerde ik het bedrijf goed kennen. Vier jaar later werd ik operationeel manager. Ik was 24 en twijfelde of ik medewerkers met 25 dienstjaren of meer kon aansturen.

Ik heb de sprong gewaagd omdat het bedrijf alle vertrouwen in mij had. Hierna ben ik doorgegroeid naar vestigingsmanager.

In 2019 nam Koopman de vestiging in Bergen op Zoom over en werd ik general manager voor beide TransMission-vestigingen.

Bij Koopman kan iedereen die dat wil doorgroeien. Het belangrijkste is dat je plezier hebt in je werk.”

“Na de havo wist ik niet wat ik wilde en heb ik mijn chauffeurs­ papieren en het vakdiploma beroepsgoederenvervoer gehaald. Via uitzendbureaus werkte ik voor besteldiensten. Daarna heb ik één jaar internationaal gereden op Noorwegen, Zweden, Italië en Frankrijk.

Daarna kwam ik op kantoor terecht. Onder andere via de planning bij Kramer Transport. Bij Koopman was er in 1999 geen vacature. Maar goede mensen konden ze wel gebruiken. Zo ben ik begonnen op de operationele administratie van Koopman Autotransport. Door de jaren heen ben ik doorgegroeid op verschillende afdelingen en sinds 2017 houd ik mij bezig met IT als applicatiebeheerder voor alle Koopman werkmaatschappijen.

In 2022 zag ik op LinkedIn dat Koopman Cargo een chauffeur voor één dag had aangenomen. Dat leek mij ook wel wat. Ze reageerden positief. Ik moest nog wel mijn Code 95 halen. Door verschillende collega-chauffeurs ben ik ingewerkt. Ik werk nu vier dagen per week op kantoor en rijd één dag. Dat voelt als ‘thuis klussen’, alleen dan voor de baas. Ik geniet elke keer als ik weer op pad ga.”

TON 112 02-24 ¬ p 30

Peter Kramer is 28 jaar woont in Dronten werkt 4,5 jaar bij Koopman, standplaats Nijkerk was chauffeur Koopman Autotransport is nu rittenmaker/werkvoorbereider Koopman Autotransport

Johnny Haisma is 50 jaar woont in Dokkum werkt 7 jaar bij Koopman, standplaats Noordhorn was chauffeur Koopman TransMission Noordhorn en is nu autotransportchauffeur bij Koopman Autotransport “Mijn carrière als chauffeur ben ik begonnen bij de Kollumer Koerier. Van 2008 tot 2017 reed ik in een bakwagen als charter voor Koopman. Toen het bedrijf failliet ging, ben ik bij Koopman TransMission Noordhorn in dienst gekomen. Ik werkte de ene week dagdiensten en de andere week reed ik nachtdistributie.

Dat heb ik vijftien jaar gedaan. Een ideale combinatie omdat ik ‘s avonds thuis kon zijn voor mijn twee kinderen.

Door veranderingen in mijn privésituatie had ik behoefte aan een nieuwe uitdaging. Het bedrijf stimuleerde mijn overstap naar Koopman Autotransport. Totaal ander werk dan ik gewend was. In het begin dacht ik wel eens: waar ben ik aan begonnen? Alle auto’s moet je netjes op de wagen krijgen en goed vastzetten.

Het is puzzelwerk. Een Porsche laad ik meestal als laatste, want die auto’s zijn laag en er zitten spoilers op. Ik heb een goede mentor gehad, maar het begin was niet makkelijk.

Nu geeft het een gevoel van vrijheid.”

“Ik ben begonnen als chauffeur in het koeltransport. Dat heb ik twee jaar gedaan. Daarna ben ik terug naar de schoolbanken gegaan. Ik wilde een goede opleiding hebben en van mijn spaargeld heb ik een tweejarige opleiding Automotive Business Management betaald. Na de opleiding ging ik verder in het transport. Dat was toch mijn jongensdroom. Autotransport leek mij een mooie combinatie met mijn opleiding. Bij Koopman heb ik die droom waargemaakt. De eerste twee jaar was ik springer. Daarna kreeg ik mijn eigen wagen. Een halfjaar later kreeg ik de vraag of ik op kantoor wilde komen werken als rittenmaker. Als springer heb ik veel ervaring opgedaan met autotransport. Dat komt goed van pas. Ik weet onder andere van het laden en van de hoeveelheid wagens die geladen kunnen worden. Ik zit nu twee jaar op kantoor en heel af en toe mis ik het rijden. Afgelopen december ben ik een week met een wagen weggeweest. Leuk hoor, maar ik merkte dat mijn stap naar kantoor de juiste is geweest. Over een tijdje gaat er bij ons een planner met pensioen. Misschien is dat iets voor mij. Wie weet waar ik eindig bij Koopman.”

Dikkie Postma is 49 jaar woont in De Westereen werkt 25 jaar voor Koopman, standplaats Noordhorn was 18 jaar chauffeur bij Koopman Autotransport is nu 7 jaar distributie­ chauffeur Koopman TransMission

TON 112 02-24 ¬ p 31

Janneke Visser is 19 jaar – woont in Damwoude is begonnen als BBL’er in augustus 2022 en heeft sinds september 2023 een contract bij Koopman, standplaats Noordhorn is nu distributiechauffeur bij Koopman TransMission “Na de middelbare school wist ik niet wat ik moest studeren. Tijdens de studiecoachreis naar Bonaire kwam het beroep van vrachtwagenchauffeur naar voren.

Dat vak kende ik: mijn vader is jarenlang chauffeur geweest bij Koopman. Nu heeft hij een andere functie in het bedrijf. Ik besloot de BBL-opleiding te gaan doen. Die duurt twee jaar, maar ik heb vrijstellingen en doe de opleiding in tien maanden. Eind januari heb ik mijn diploma op zak. Ondertussen rijd ik al op een bakwagen voor Koopman TransMission. Twee weken geleden ben ik met een trekker-oplegger op pad geweest.

Ik was bang dat ik klem zou rijden in de dorpjes en nauwe straatjes hier in het noorden. Maar het ging prima. Met de bakwagen heb ik geen problemen.

Daar wil ik eerst veel ervaring in opdoen voor ik met de trekker oplegger op pad ga. Veel oefenen met achteruit rijden en aandokken. In de toekomst lijkt het mij mooi om internationaal te rijden.

Ik leef bij de dag en heb het goed naar mijn zin.”

“Achttien jaar zat ik in het autotransport. Ik was vier nachten per week van huis.

Nooit heb ik mijn kinderen voor het slapen een verhaaltje kunnen voorlezen.

Nu ben ik elke avond thuis door mijn werk bij Koopman TransMission. Als ik geweten had hoe goed dit werk mij zou bevallen, had ik de overstap veel eerder gemaakt. Koopman heeft me goed geholpen toen het privé minder ging. Er was altijd aandacht en als ik een dag vrij nodig had, kon dat. Het is een fijn en sociaal bedrijf. Ik heb nooit overwogen bij een ander bedrijf te solliciteren.

De overstap van Koopman Autotransport naar TransMission was wennen.

Van zevenhonderd naar maximaal honderdvijftig kilometer per dag. Van twee adressen naar dertig per dag. Ik ben goed ingewerkt. Eerst met een busje goederen ophalen, later met de bakwagen en daarna met de trailer. Het leuke is het klantcontact. Ik heb vaste adressen en weet precies wat te doen. Dat stellen de klanten op prijs. Dit werk blijf ik doen zolang mijn gezondheid het toelaat.”

Geert Bos is 38 jaar woont in Oldekerk werkt 20 jaar bij Koopman, standplaats Noordhorn was BBL-leerling chauffeur, chauffeur autotransport, wagenparkbeheerder is nu teamleider Wagenparkbeheer “Ik ben hier als stagiair in de loods binnen­­ gekomen. Ik had toen maar één doel en dat was op de auto. Elke ochtend stapte ik op mijn fietsje, want om 05.00 uur begon mijn dienst. Zodra ik daarmee klaar was, ging ik regelmatig mee met een chauffeur. Op mijn achttiende begon ik als chauffeur bij Koopman TransMission. Binnen een jaar ben ik overgestapt naar Koopman Autotransport. In 2008 werd mij gevraagd of ik het wagenparkbeheer wilde gaan doen. Die kans heb ik met beide handen aangegrepen. Een beetje bezig zijn met techniek leek mij wel wat. Ik dacht: als het niet bevalt kan ik altijd terug op de wagen.

Tien jaar heb ik dit werk gedaan voor Koopman Autotransport. In 2018 werd het wagenparkbeheer van alle vestigingen binnen Koopman samengevoegd. Ik heb toen enkele managementcursussen gevolgd en mijn technische achtergrond opgefrist. Nu ben ik verantwoordelijk voor zo’n vijfhonderd trekkende eenheden. Met een team van vijf mensen zorgen we dat het materiaal in orde is.

Eén dag in de week bezoek ik de vestigingen in het land.”

TON 112 02-24 ¬ p 32

PENSIOENVERHAAL

Pensioenen in januari verhoogd

“Dat is best een mooi bedrag”

TON 112 02-24 ¬ p 33

Per 1 januari heeft Pensioenfonds Vervoer de pensioenen met 7,55 % verhoogd.

Pensioenconsulent Michael Bührs legt aan twee bijna-gepensioneerden uit wat dat nou concreet betekent. De één kijkt uit naar zijn pensioen. De ander wil nog van geen stoppen weten.

Charles Mekes (64) en Frank Marinus (63) zijn al 27 jaar collega’s bij transportbedrijf M.J. van Riel uit Tilburg. Ze zijn vandaag samen naar Utrecht gekomen om van pensioenconsulent Michaels Bührs te horen hoe het met hun pensioen is gesteld.

En of het slim is om van de zwaarwerkregeling gebruik te maken.

De pensioen­consulenten van Pensioenfonds Vervoer houden op zes locaties in het land spreekuur, waaronder hier in Utrecht. “Zodat iedereen binnen ongeveer een uur rijden bij ons kan zijn”, verklaart Michael Bührs.

7,55% verhoging Net als iedereen met een pensioen bij Pensioenfonds Vervoer kregen Frank en Charles onlangs een brief. Die brief ging over de verhoging van het pensioen op 1 januari 2024. Michael: “Hebben jullie een idee om hoeveel geld dat gaat, met die 7,55 % verhoging? Ik geef een voorbeeld. Stel dat je straks een pensioen van Pensioenfonds Vervoer hebt van zo’n 24.000 euro bruto per jaar, dan krijg je ongeveer 1.800 euro bruto erbij.” Frank: “Dat is best een mooi bedrag.”

Speciale maatregel Michael: “Door een speciale maatregel van de overheid mogen pensioenfondsen dit jaar de pensioenen meer verhogen dan normaal. In de jaren 2008 tot en met 2021 konden de pensioenen niet omhoog. Vanaf 2022 gelukkig weer wel.” Frank: “Eigenlijk is die 7,55 % niet voldoende. Alle salarissen gingen jarenlang omhoog,

TON 112 02-24 ¬ p 34

Frank Marinus is 63 jaar woont in Tilburg heeft een vriendin, twee kinderen en twee bonuskinderen is chauffeur bij transportbedrijf M.J. van Riel uit Tilburg krijgt AOW vanaf september 2027

Charles Mekes is 64 jaar woont in Tilburg getrouwd, twee kinderen is chauffeur en ballastopbouwer bij transportbedrijf M.J. van Riel in Tilburg krijgt AOW vanaf december 2026

TON 112 02-24 ¬ p 35

maar de mensen met een pensioen hadden het nakijken. De pensioenen zijn veertien jaar niet verhoogd. Dus in mijn ogen is deze verhoging heel terecht.”

Michael: “De pensioenen kunnen in de huidige regeling omhoog als er genoeg geld is én de lonen in de cao’s Beroepsgoederenvervoer, Bus of Taxi stijgen. De pensioenen konden inderdaad lang niet omhoog, omdat er volgens de huidige regels niet genoeg geld was. Dat kan nu gelukkig weer wel. Maar we mogen niet méér verhogen dan de lonen stijgen.”

week hebt gewerkt, krijg je elke maand bruto 2.182 euro. Je mag dan tot aan je AOW geen betaald werk doen. De meeste mensen vullen dit bedrag aan door een deel van het pensioen in te laten gaan. De zwaarwerkregeling geldt in ieder geval tot eind 2025.

De overheid bepaalt of de regeling verlengd

stoppen met werken. “Als chauffeur kun je door de week nooit wat afspreken. Alle leuke dingen moeten in het weekend gebeuren.

Bang voor verveling ben ik niet. Zo wil ik meer tijd besteden aan de motor die ik in de schuur heb staan. En mijn vriendin heeft al een heel lijstje met klussen die ik van boven naar beneden in huis kan doen.

Ze is vier jaar jonger dan ik. Als zij met pensioen gaat, willen we een huis in de Eifel kopen.”

“Mijn vriendin heeft een hele lijst klaarliggen met klussen in huis”

Nieuwe pensioenregeling “In de nieuwe pensioenregeling kan je verwachte pensioen sneller en meer omhoog als het goed gaat. Daartegenover staat dat het verwachte pensioen ook sneller omlaag kan. We snappen dat dat best eng is. Maar de kans is redelijk groot dat jouw pensioenuitkering in de nieuwe pensioenregeling uiteindelijk hoger wordt dan in de huidige regeling. Het ziet ernaar uit dat jouw pensioenuitkering niet snel verlaagd wordt zodra het pensioen eenmaal is ingegaan.

En het is nog steeds de bedoeling dat je pensioen elk jaar omhooggaat als het kan.”

Zwaar werk Michael vertelt over de zwaarwerkregeling, waar Frank gebruik van wil maken. Michael: “Die regeling geldt voor mensen die vijftien jaar in het beroepsgoederenvervoer zitten en zwaar werk doen. Zoals chauffeurs in het transport. Volgens de zwaarwerkregeling mag je drie jaar voordat je je AOW krijgt, stoppen met werken. Als je veertig uur per

Kunstknie wordt. Daarna moeten de werkgevers en vakbonden het over willen nemen in de cao.

Misschien zegt de overheid wel ‘we hebben de mensen van die leeftijd nog hard nodig’ en houdt de regeling op te bestaan.”

Motor in de schuur

Frank kan vanaf zijn 64e gebruik maken van de zwaarwerkregeling. Dat is voor hem vanaf 1 oktober 2024. Hij kijkt ernaar uit om te

“Ik merk ook aan mijn lijf dat het minder wordt. Ik heb een kunstknie. Daar waar ik vroeger zonder problemen een container op sprong, moet ik nu een ladder regelen of aan jongere collega’s vragen of ze de container opklimmen. Maar het voornaamste is, dat ik niet weer iets aan me voorbij wil laten gaan. Ik ging er mijn hele leven vanuit dat ik op mijn 65e AOW zou krijgen. Nu krijg ik dat pas op mijn 67e. Ik wil niet weer teleur­­

Niet vergelijken, maar zélf contact opnemen Frank en Charles vertellen dat onder collega’s verhalen rondgaan over de hoogte van het pensioen. Frank: “Dan hoor je dat iemand een pensioen heeft van maar liefst 3.000 euro per maand. Daar word je jaloers van. Maar later begrijp je dat die persoon bijvoorbeeld tot zijn/haar AOW een hoger pensioen laat uitkeren en vanaf de AOW een lager bedrag. Dat vertellen ze er niet bij. Veel jonge collega’s vragen aan ons, oudere chauffeurs, hoe het met hun pensioen zit. Ik zeg dan altijd: ‘Bel zelf met Pensioenfonds Vervoer, dan weet je het precies’.” Pensioenconsulent Michael Bührs benadrukt dat geen pensioen gelijk is, omdat iedereen nu eenmaal in een andere situatie zit en andere keuzes maakt.

Vergelijk jouw situatie niet met die van je collega’s, maar neem zelf contact op met Pensioenfonds Vervoer! Bel 088 33 22 999, vanuit het buitenland +31 88 33 22 999. Of mail naar pensioen@pfvervoer.nl

TON 112 02-24 ¬ p 36

gesteld worden. Daarom ben ik blij met de zwaarwerk­regeling.”

Mogelijkheden genoeg Pensioenconsulent Michael laat Frank zien hoeveel inkomen hij vanaf zijn 64e krijgt.

Hij heeft de mogelijkheid om de eerste tien jaar een hoger pensioenbedrag uit te laten keren. Dan zal hij vanaf zijn 74e een lager bedrag ontvangen. “Dat doen veel mensen”, vertelt Michael. “Je bent die eerste tien jaar waarschijnlijk een stuk vitaler en hebt meer wensen.” Frank is bang dat het vanaf zijn 74e dan veel te karig wordt. Michael: “Volgens mij hoef je je geen zorgen te maken. De helft van het bedrag op je 74e bestaat uit de AOW. En dat wordt elk jaar verhoogd. Van het andere deel, dat van het pensioen, staat inderdaad niet vast of dat verhoogd wordt. Maar volgens het Nibud is bewezen dat mensen

minder geld uitgeven op hogere leeftijd.

En ik begrijp dat je een eigen huis hebt met een kleine hypotheek.”

kun je dan aanvullen door alvast een deel van je pensioen te laten uitkeren.”

Lijfrenteverzekering

Charles scheelt maar een paar maanden met zijn vrouw. “Ze is ook aan het werk en heeft net als ik nog drie jaar te gaan tot aan haar AOW. Als ik nu al gebruik maak van de zwaarwerkregeling, kom ik alleen thuis te zitten. Daar ben ik geen mens voor. Ik doe mijn werk ook nog veel te graag. Ik zit al 44 jaar in het transport en in tegenstelling tot Frank heb ik nergens last van. Ik voel me nog geen 64. Volgens mij komt dat omdat we veel met jongeren werken. Weet je, ik zou wel vijftien of twintig jaar jonger willen zijn. Om alle techniek die er nog aan komt in ons vak nog mee te kunnen maken. Wie weet blijf ik na mijn AOW wel een dag of wat doorwerken bij Van Riel. Ze staan bij ons te springen om mensen.”

Frank: “Ik heb trouwens ook een lijfrenteverzekering waarvoor ik vanaf mijn 23e al premie betaal. Geen idee wat dat me na mijn pensionering oplevert per maand.” Michael: “Daarvoor moeten we een nieuwe afspraak maken.”

Charles wil geen gebruik maken van de zwaarwerkregeling. “Bij deze regeling is het alles of niets. Ik zou het fijn hebben gevonden als ik er nog een dag of twee bij kon werken.” Michael: “Dat vraagt te veel controle en administratie. Vandaar dat voor deze uitwerking is gekozen. Maar je kunt al wel minder gaan werken. Dan krijg je natuurlijk minder salaris. Je lagere inkomen

44 jaar in het transport

TON 112 02-24 ¬ p 37

RIJDEN OP SCANDINAVIË

Jonny rijdt al ruim twintig jaar in het noorden van Europa

“Min 43 is zelfs voor Zweden extreem”

TON 112 02-24 ¬ p 38

Begin januari haalt het Zweedse weerbericht het nieuws in Nederland: er is een verkeersinfarct bij min 43 graden.

Door harde wind en forse sneeuwbuien staat het verkeer in het binnenland anderhalve dag muur- en muurvast.

Doorgewinterd Noord-Europa-rijder Jonny Tuinstra (43) uit het Groningse Niehove rijdt op dat moment door het gebied over wegen vol ijs en sneeuw.

WAAROM KIES JE VOOR RITTEN NAAR HET HOGE NOORDEN? “Altijd al gedaan. Ik ben chauffeur vanaf mijn twintigste en rijd inmiddels ruim twintig jaar voor NVO Transport uit het dorp Zuidbroek in Midden-Groningen. Ik ga graag naar Noorwegen, Zweden, Denemarken en Finland. De mensen zijn er relaxed en gastvrij en de natuur is prachtig. De barre winters horen daar ook bij. Maar 43 graden onder nul is zelfs voor Zweedse begrippen extreem!”

STOND JIJ OOK VAST IN HET VERKEERSINFARCT? “Gelukkig niet, maar ik had er flink last van.

Mijn dochter van twaalf had vakantie en was mee. We reden langs de westkust omhoog richting Göteborg en hoorden van de slechte situatie in het binnenland. Op de terugweg moesten we langs het stuk waar eerder

het verkeer anderhalve dag geen kant op kon. Er was inmiddels bijna niemand meer onderweg. De weg was één grote sneeuwen ijsvlakte. Het waaide hard, maar we verplaatsen ons langzaam en ik paste me aan de omstandigheden aan.”

HOE BEREID JIJ JE VOOR OP BARRE OMSTANDIGHEDEN? “Ik heb ijskettingen en een schep bij me en bij laden en lossen draag ik een thermo-overal. Natuurlijk heb ik warme schoenen en gevoerde handschoenen. In de cabine is het sowieso warm door de standkachel. Verder zorg ik altijd voor volle tanks en goed onderhouden accu’s. Ik rijd op winterbanden met een zacht compound voor veel grip. En ik neem genoeg brood en fruit mee. Ook liggen er kaarten in mijn wagen, want daar staan ook hoogtemeters op. Soms is omrijden sneller dan een lastige bergweg

TON 112 02-24 ¬ p 39

nemen. Naast goed materieel vertrouw ik op het advies van de plaatselijke bevolking. Ik vraag soms bij een benzinepomp of aan een klant of het verstandig is om door te rijden.”

HEB JE TIPS VOOR RIJDEN IN WINTERS WEER? “Laat je planning los. Je moet niet gestrest op pad gaan, want dan zit je jezelf op de hielen. Door winterse omstandigheden heb je nu eenmaal meer oponthoud. Goed vooruitkijken en defensief rijden, dat is het belangrijkste.”

ZIJN ER NOG MEER GEVAREN ONDERWEG? “Wild voor je wagen! In Scandinavië heb je veel tweebaanswegen zonder vangrail. Dan doe ik niets anders dan links en rechts kijken naar elanden. Ik heb er zeker twintig gezien die vlak voor de auto langs kunnen rennen.”

HEB JE NOOIT PROBLEMEN GEHAD? “Toch wel, één keer. Mijn vader is ­gepensioneerd chauffeur. Twee jaar geleden ging hij een keer met me mee in de winterperiode. We reden dagen over sneeuw en ijs en na elke bocht waren de condities anders. We kwamen bij een bergpas die vanwege het weer ineens was afgesloten.

Stonden we daar anderhalve dag vast op een douaneparking. Er was een klein gebouwtje met één wc. Verder niets. We warmden noodles op en ik belde met de Noorse instanties om te horen wanneer de pas weer

begaanbaar was. Ook had ik contact met twee Noren daar op die parkeerplaats. Toen we weer mochten rijden, liet ik de Noorse chauffeurs eerst gaan, want zij hebben nog meer ervaring dan ik. Mijn vader gaat voortaan liever mee in de zomer. Zelf geniet ik van het rijden in alle vier de seizoenen. De winterse wereld kan ontzettend mooi zijn, ondanks de gevaren.”

TON 112 02-24 ¬ p 40

DIT ZEGT DE CAO

Een nieuwe cao!

Wat betekent dat voor jou?

Sinds 1 januari is er een nieuwe cao voor de sector. Dat is goed nieuws voor jou, want de lonen gaan omhoog. Hoe zit dat precies? En wat verandert er nog meer?

Op deze momenten krijg je loonsverhoging De nieuwe cao loopt tot en met 31 december 2025.

Tijdens deze periode zijn er een paar momenten waarop je loons­verhoging krijgt. De percentages hieronder gelden voor de lonen in de loonschalen A tot en met H, de brutotoeslagen en de verblijfkostenvergoeding.

1. Op 1 januari 2024 zijn de lonen en toeslagen verblijf­ kostenvergoeding verhoogd met 4%.

2. Vanaf 1 juli 2024 geldt een verhoging van 2%.

3. Vanaf 1 januari 2025 komt daar nog een verhoging bovenop van 4%. De verblijfkostenvergoeding gaat op die datum misschien ook omhoog. Maar dat hangt onder meer af van bepaalde prijsstijgingen en wordt later bekend.

Dit verandert er voor jongeren Ben je 15 jaar of ouder, maar niet ouder dan 20 jaar?

En ben je gekwalificeerd? Dan krijg je per 1 januari 2024 loon volgens de loonschaal. Het artikel voor het loon van gekwalificeerde jongeren verdwijnt uit de cao.

Stagiairs ontvangen per maand 200 euro bruto aan stagevergoeding. Dit is een minimumregeling: werkgevers mogen ook een hogere stagevergoeding geven.

september 2024 – december 2024 verschillende varianten van de cao januari 2025 – juli 2025 medewerkers keuze bieden in arbeidsvoorwaarden januari 2025– juli 2025 duurzame inzetbaarheid en ziekteverzuim september 2025 – december 2025 basisinkomen bij fulltime dienstverband

En verder …

Je mag overwerk weigeren als je meer dan 50 uur per week gemiddeld hebt gewerkt. Het gemiddelde wordt per vier weken bekeken. Wil je gebruikmaken van deze regeling? Dan moet je dit vier weken vóór het nieuwe kwartaal aanvragen bij je werkgever.

Loontrede 0 verdwijnt uit de loonschalen A tot en met H. De wachtdag bij ziekte vervalt. Dit betekent, dat je ook je eerste ziektedag krijgt doorbetaald.

Heb je vragen over de nieuwe cao?

Praten over een modernere cao Hoe kan de cao worden gemoderniseerd? Daarover gaan de cao-partijen graag met elkaar in gesprek. In deze cao zijn perioden afgesproken waarin de diverse onderwerpen worden besproken: januari 2024 – juli 2024 meer autonomie en (regel)vrijheid

Het akkoord voor de nieuwe cao is nog zo vers, dat de definitieve tekst nog niet klaar is. Maar als het zover is, krijg je een nieuw cao-boekje van je werkgever. Heb je intussen vragen, neem dan contact op met de VNB! Bel met 0800-0225022 Kijk op caonaleving.nl Stuur een mail naar transport@fnv.nl

TON 112 02-24 ¬ p 41

AGENDA Training preventiemedewerker Ben je aangesteld als preventiemedewerker? En wil je jouw taken als preventiemedewerker nog beter uitvoeren? Volg dan de training preventiemedewerker en leer wat er komt kijken bij veilig en gezond werken in jouw bedrijf.

De volgende training is op 4 april 2024 van 09.30 – 17.00 uur in Eindhoven.

Scan de code voor meer informatie en aanmelding

Vragen over je pensioen?

Kom naar een chauffeurscafédag!

Tussen 13:00 en 18:00 uur staan de pensioenconsulenten van Pensioenfonds Vervoer voor je klaar om al je vragen over jouw pensioen te beantwoorden. Als er tijd genoeg is, kunnen de pensioenconsulenten zelfs een berekening voor je maken.

Neem dan ook je DigiD en wachtwoord mee.

Kom langs, een afspraak maken is niet nodig.

De volgende chauffeurscafédagen zijn op:

Dinsdag 12 maart 2024

Kom naar een instapdag in een voetbalstadion en rijd mee op de vrachtwagen!

Ken je iemand die vrachtwagenchauffeur wil worden?

Tijdens de instapdagen kun je ervaren hoe het is om in een vrachtwagen te rijden. Ook kun je er in gesprek gaan met werkgevers en een adviseur van STL. De instapdagen beginnen om 18.15 uur.

Dinsdag 5 maart Arnhem - GelreDome Dinsdag 19 maart Helmond - GS Staalwerken Stadion - Helmond Sport Dinsdag 26 maart Amsterdam – Johan Cruijff ArenA Donderdag 18 april Enschede - De Grolsch Veste Dinsdag 14 mei Den Haag - Bingoal Stadion

Alkmaarse Poort Omval 72 ∫ 1812 NB Alkmaar

Dinsdag 19 maart 2024 Chauffeurscafé Treurenburg Treurenburg 1 ∫ 5221 CD Den Bosch

Donderdag 18 april 2024 Frans op den Bult Hengelosestraat 6 ∫ 7561 RT Deurningen

Alkmaarse Poort Frans op den Bult

Chauffeurscafé Treurenburg

Meld je aan

Meer weten ? kijk op

www.stl.nl

TON 112 02-24 ¬ p 42

BEELDVERHAAL

Rondje Westland René Maat (37) werkt sinds vijf jaar bij Van der Linden en rijdt voor Twinpack, een bedrijf gespecialiseerd in verpakkingsmaterialen. Klanten zijn voornamelijk tuinders en kwekers. Deze ochtend maakt hij een rondje Westland.

“Als ik achter het stuur zit, ben ik gelukkig. Vooral als ik een mooie rit heb en als het goed weer is.”

TON 112 02-24 ¬ p 43

Van der Linden Transport uit Hillegom rijdt onder meer charter voor Vegro, C&A en Twinpack. Het bedrijf heeft 40 trekkende eenheden, 50 werknemers en bestaat ruim 125 jaar. Het werkgebied is Nederland, België en Duitsland.

René Maat is 37 jaar woont in Hillegom is 19 jaar chauffeur werkt bij Van der Linden uit Hillegom rijdt voor Twinpack uit Noordwijkerhout

TON 112 02-24 ¬ p 44

Aardedonkere start De lantaarnpaal op de Monsterseweg ter hoogte van tuindersbedrijf L.G. Vreugdenhil in ‘s-Gravenzande is kapot. Het is aardedonker.

Gelukkig weet chauffeur René Maat precies waar hij moet zijn. “Vanochtend rijd ik in het Westland. Ik ken dit gebied op mijn duimpje.

Die kapotte lantaarn is lastig voor chauffeurs die hier voor het eerst komen, want je rijdt in het donker zo aan het bedrijf voorbij.” De potplanten- en bollenkweker is zijn eerste adres van deze ochtend.

Moeiteloos dokt René zijn trekker-oplegger aan. Lossen doet hij zelf.

Met zijn elektrische pompwagen zet hij de pallet in de hal. Er staan al stellingen met potplanten en bollen klaar voor verzending. Achter de los-en laadruimte ligt de kwekerij. René kijkt rond of hij iemand kan vinden om zijn laadbrief te tekenen. “Normaal gesproken ben ik hier wat later en is er altijd wel iemand die de vrachtbrief tekent. Nu leg ik hem maar in het houten bakje, dan vinden ze hem wel.”

Lossen zonder dock Over kleine dijkjes met aan weerskanten water rijdt René naar het volgende adres.

In de schemer is het opletten geblazen.

Zonder hulp van navigatie rijdt René naar Regal Rexnord, een bedrijf dat onder andere transportbanden maakt voor de automotive en voedings­industrie. “We leveren het meest aan tuinders en veilingen.

Dit bedrijf is een vreemde eend in de bijt. Bij Regal Rexnord is er geen dock. Ik moet achteruit een heuveltje op rijden om te lossen.

Even Marcel bellen, dan kan hij de deur openmaken.”

Marcel staat al klaar met zijn heftruck om de twee pallets met verpakkingsmateriaal uit de vrachtwagen te lossen. Binnen no time is de klus geklaard. René zet de dwarsstang weer vast, zodat zijn lading niet kan gaan schuiven. Ondertussen maken de twee mannen grappen: “Hier krijg ik nooit een bakkie koffie!” Lachend tekent Marcel de vrachtbrief.

Gistermiddag heeft René zijn wagen geladen. Van Twinpack krijgt hij een ritlijst met daarop vaak de lostijden. “Ik plan zelf mijn route aan de hand van die lijst. Als ervaren chauffeur weet ik wat de beste volgorde is.” Vanochtend heeft hij tien adressen in het Westland.

Wat er op de planning van vanmiddag staat, weet hij nog niet.

“In Noordwijkerhout los ik en daarna hoor ik wel waar ik heen moet.

Waarschijnlijk een rondje Noord-Holland.”

TON 112 02-24 ¬ p 45

In één keer aandokken Bij het derde adres moet René zeven pallets lossen.

Het smalle zijstraatje waar de sierteelttuinder gevestigd is, is in het donker moeilijk te zien.

“Als je het niet weet, rijd je er zo aan voorbij.

Toch rijd ik nooit op navigatie. Bij een nieuw losadres kijk ik van tevoren op Google maps. Ik heb de navigatie alleen aanstaan voor de files.” Geroutineerd dokt René aan.

“Met in één keer aandokken en niet te hoeven steken, kan ik tijd winnen.”

Binnen komt een grote herdershond hem begroeten. “Ik kom meestal bij dezelfde klanten en ken de mensen die de goederen in ontvangst nemen. Dat is gezellig en maakt het werk leuk. Ik weet ook waar ze de lekkerste koffie hebben en schone wc’s. Bij dit bedrijf is dat goed geregeld.”

In een mum van tijd heeft René zijn vracht voor deze klant gelost. Hij controleert of het de juiste pallets zijn. Daarna tekent een medewerker de vrachtbrief. En dan is het tijd voor een bakkie.

René rijdt sinds vijf jaar voor Twinpack. Van der Linden heeft negen wagens die rijden voor het verpakkingsbedrijf. René heeft ook werkkleding van Twinpack aan. “Voor ik bij Van der Linden ging werken, reed ik planten en bloemen voor binnen- en buitenland. Nu kom ik bij dezelfde klanten, maar lever ik verpakkingsmateriaal. Ik rijd hier al jaren rond.”

Eén of twee keer in de week rijdt René in het Westland. De andere dagen rijdt hij door heel Nederland. “Vandaag heb ik echt distributiewerk waarbij ik op veel adressen kom om te lossen. Ik maak liever een rondrit door Nederland.

Dan maak ik meer kilometers met minder losadressen. Gisteren was ik in de buurt van Nijmegen en had ik maar vijf adressen.”

TON 112 02-24 ¬ p 46

Het vierde losadres De volgende tuinder bevindt zich aan een smal weggetje in Hoek van Holland. Om er te komen rijdt René parallel aan de Maasdijk. Op het terrein is weinig ruimte om te manoeuvreren. René heeft geluk: het terrein is vrijwel leeg. “Soms moet je achteruit dit weggetje weer afrijden, maar vandaag zit het mee. Ik heb genoeg ruimte om te steken. En het verkeer wacht maar even. Ik zit nu bijna twintig jaar in het vak en maak me niet meer zo druk. Een opgestoken middelvinger van een automobilist doet me niets.” De eigenaar van de tuinderij staat al te wachten. René laadt een pallet uit vol kartonnen verpakkingen en een paar europallets.

Even kletsen onderweg René wordt gebeld als hij op weg is naar het volgende adres. Het is een collega die een praatje wil maken. “Ik heb met een aantal collega’s een goede klik. We bellen elkaar onderweg. Even lekker ouwehoeren.” Bij Van der Linden heeft René het goed naar z’n zin. “Ik heb twee keer de vraag gehad of ik op de planning wilde komen werken. Na lang wikken en wegen heb ik besloten om dat nu niet te doen.

Misschien als ik ouder ben. Ik ben liever onderweg dan dat ik op kantoor zit. Dit werk is ook een beetje hobbywerk. Je moet overuren maken om een goed salaris te hebben. Het moet echt in je bloed zitten.”

TON 112 02-24 ¬ p 47

Uitladen bij een binnendock Razendsnel dokt René aan bij het vijfde adres.

Een paar minuten later is hij alweer onderweg naar de volgende tuinder. Bij het zesde adres zijn er twee binnendocks. René heeft de code om de deur te openen. “Binnen uitladen is vooral fijn als het regent.” In de los- en laadruimte staan potplanten klaar om opgehaald te worden.

Tien pallets lost hij hier. In de ruimte en de tuinderij is niemand te bekennen. De vrachtbrief laat hij achter in een bak. “Iedereen is bezig in de tuinderij. Dan heeft het geen zin om het hele bedrijf af te lopen. Dit is een bekende en vertrouwde klant. Bij nieuwe klanten wil ik zekerheid: dan laat ik wel altijd de vrachtbrief tekenen.”

René komt uit een chauffeursfamilie. Als jongen gaat hij elke schoolvakantie zes weken met zijn vader mee. Zijn opa, vader, ooms en neven zijn allemaal vrachtwagenchauffeur. “Mijn leer-werkbedrijf zat in Rijsenhout. Toen ik 18 jaar en drie maanden was, ben ik voor hen planten en bloemen gaan rijden. Mooi werk, maar ik was elke avond laat thuis. Na de geboorte van mijn eerste zoon wilde ik meer thuis zijn.” Bij Van der Linden begint zijn werkdag tussen 05.00 en 06.00 uur en elke avond is hij tussen 17.00 en 18.00 uur klaar. “Ik ben op de fiets in vijf minuten op mijn werk. Heerlijk! Elke avond eet ik met mijn familie. Ik kan Bram (4) en Stein (6) op bed leggen. Dat is voor een chauffeur een luxe. Ik ben liever thuis met mijn gezin dan dat ik ergens moet overnachten.

Deze baan is top.”

Zijn twee zoontjes gaan af en toe een dag mee met René. Wel om beurten, anders is het met die twee niet te doen in de cabine, vertelt hij. Of ze later ook chauffeur worden? René lacht: “Ze spelen wel met vrachtwagens, maar houden ook veel van voetbal. Dus daar gok ik op, want dan is mijn pensioen gegarandeerd.”

TON 112 02-24 ¬ p 48

Bijna leeg Bij het zevende adres moet René tien minuten wachten voor hij kan lossen.

Er staan twee vrachtwagens voor de docks. “Eén wagen is van de tuinder zelf. Die is aan het laden. De andere wagen brengt stellingen. Ik ben bijna leeg. Bij de volgende adressen moet ik even goed opletten. Deze kweker heeft zes bedrijven en ik moet natuurlijk wel bij de juiste bedrijven lossen.” Het lossen gaat in een rap tempo. Daarna volgen korte ritten naar twee tuinders. Ook hier is het minutenwerk: aandokken, lossen en weer verder.

De cabine van René is brandschoon.

“Mijn cabine moet spic en span zijn, want ik breng hier meer uren door dan thuis. Voor mij is mijn wagen meer dan een werkauto.

Volgens mij ben je meer betrokken bij je werk als je jouw werkplek schoonhoudt.”

Laatste adres van de ochtend Op het laatste adres op zijn lijst rijdt René zijn wagen vloeiend naar de deur van het binnendock.

De pallets zet hij neer naast een stelling vol begonia’s.

Daarna rijdt hij naar het grote bedrijventerrein van De Jong Verpakkingen. Helaas staat zijn lading voor Twinpack nog niet klaar. “Nu haalt een collega later op de dag deze lading op. Ik ga terug naar Noordwijkerhout en dan laad ik voor mijn rit voor de middag. Waarschijnlijk ga ik een rondje Noord-Holland maken. En daarna laden voor morgen. Waar ik dan heen ga, is nog een verrassing.”

TON 112 02-24 ¬ p 49

TON 112 02-24 ¬ p 50

PUZZEL

Horizontaal 1. werkplaats van een kunstenaar; 7. officiersrang; 12. sociaal economische raad (afk.); 13. gevechtsplaats; 14. Europeaan; 15. erbium (scheik. afk.); 17. gereedschap; 19. vrouwtjeshond; 21. lidwoord; 22. tennisterm; 24. extra openingstijd; 27. kerk in Utrecht; 28. bushokje; 30. afkerig van werk; 31. gymnastiektoestel; 32. snaarinstrument; 33. ratelpopulier; 35. sein; 37. afgericht; 38. bedaard (stil); 41. kledingstuk; 42. fototoestel;

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

1

12 2

3

4

13 5

6

7

14 8

9

10

11

15

16

22 15

16

28 22

12

23

23

33

28

38

39

38

39

47

47

voertuig; 50. leesmateriaal; 52. ver (in samenst.);

54

61 55

54. voetbalterm; 56. koninklijke militaire school

65

66

72 65

66

(afk.); 58. bekende junglefiguur; 61. klein hertje;

72. lang stuk hout; 73. dierentoilet; 76. duw of zet; 77. verbrandingsrest; 78. gebarenspel; 79. eikenhout van schors ontdoen; 81. familielid; 82. deel van gelaat; 83. afwateringsbuis; 84. rivier in Utrecht; 86. plaats in Noord-Holland; 87. militair van de laagste rang.

Verticaal 1. roofvogel; 2. loofboom; 3. Europeaan; 4. land in Azië’; 5. stukjes vlees met saus; 6. rivier in Rusland; 7. textielstof; 8. chanson; 9. uitroep van

29

24

24

34

34

51

50

51

73

82

86

40

25

26

25

31 26

35

35

45

36 41

27 32 37

57

56

57

68

62

74

52

63

63

68

43

37

43

53 58

58

69

69

64

64

75

84

87

49

53

75

79

83

32

49

79

83

21

27

42

52 56

21

14

46

74

84

59

60

59

60

70

70

80

80

71 76

76

85

71

81

81

85

2

79

20

42

9

86

35

1

29

60

84

63

87

79

20

42

9

86

35

1

29

60

84

63

87

opluchting; 10. nummer (afk.); 11. oosterse snack; 16. zeehond; 18. duinvallei; 20. bouwland; 21. droog en kaal; 23. gat in een vestingmuur; 25. regenworm; 26. gierigaard; 27. gemanierde vrouw; 29. plaats in

Vul de oplossing in op

Turkije; 32. voorraden aanleggen; 34. meisjesnaam;

Doe dat vóór 19 maart 2024. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen.

36. deel van en fiets; 37. deel van een boom; 39. nachtroofvogels; 40. influenza; 42. militair in

tonmagazine.nl

opleiding; 43. limonadesiroop; 45. scheepsvloer; 46. explosieve stof (afk.); 51. Scandinavische munt;

Oplossing puzzel in TON 111:

53. zonder moed; 54. een zijweg nemen; 55. uitwas

Telescoopkraan

op de huid; 56. beknopt; 57. teken; 59. waspoeder; 60. salpeterzuur (zout); 62. deel van een krant; 63. opstandig (dwars); 66. handbagage; 67. toiletartikel; 69. glansverf; 71. zeepwater; 73. jong mens; 74. heldendicht; 75. deel van de hals; 78. Russisch ruimtestation; 80. Nederland (afk.); 82. vogel; 85. familielid.

2

87

OPLOSSING

59

20

46

86

59

19

42

45

73

82

20

36

41

67

78

19

31

48

67

78

77

30

62

61

77 72

30

48

50

13

18

40

44

verward spreken; 48. Europees land; 49. militair

67. voertuig; 68. dun en mager; 70. vogelverblijf;

29

18

44

55

62. metaalsoort; 64. sprookjesfiguur; 65. dierenverblijf;

17

33

54

44. karakter; 46. belasting; 47. door koorts

17

De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Rene Rutten uit Lottum J.W. Bosch uit Vriezenveen Miranda Domhof uit Lievelde Gert Frens uit Elspeet Lucinda Malestein uit Bunschoten-Spakenburg

Met de VVV Cadeaukaart kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de kaart gebruiken in winkels en in webwinkels.

En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.

TON 112 02-24 ¬ p 51

VRAGEN? VRAGEN!

COLOFON

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen.

Maar TON heeft niet alle antwoorden.

Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en

088 25 96 111 info@stlwerkt.nl stl.nl Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: beroepsbegeleidende leerweg (BBL), vacatures, functiewaardering, loopbaanbegeleiding en subsidies. STL helpt je graag om veilig, gezond en met plezier aan het werk te blijven.

0800 02 25 022 caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector?

Leeft je werkgever de cao goed na?

Wat zijn de regels voor loonberekening?

Wat te doen als je een boete krijgt?

VNB heeft ook een handige Looncheck App, waarmee je je loon kunt berekenen. Kijk op de website.

CAONALEVING.NL

werknemersorganisaties FNV Transport & Logistiek, en CNV Vakmensen.

UITGEVER en REDACTIE Via Bertha, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Gerrit Jan van Barneveld, Daphne Doemges-Engelen, Coen van Extel, Annet Koops, Olga Leever, Frank de Man, Carien Neeleman, Shamrock, Ingrid Timmermans en Eric Vocking FOTOGRAFIE Marco Hofsté, Annelies van ’t Hul, Ruud Jonkers, Harry Linker en Shutterstock, Jonny Tuinstra ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht DRUK Senefelder Misset, Doetinchem WEBSITE tonmagazine.nl

088 33 22 999 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen?

Kun je je pensioen eerder in laten gaan?

Mag je werken als je met pensioen bent?

Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy

0800 02 25 022 fnv.nl

van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd.

Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid

030 75 11 007 cnvvakmensen.nl

ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen.

Heb je toch het idee dat er iets niet goed

088 45 67 567 tln.nl Transport en Logistiek Nederland

gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl OPLAGE 157.500 exemplaren © TON Magazine 2024 Via Bertha / SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder

0345 516 993 verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

schriftelijke toestemming van de uitgever en/ of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

MET JOUW OPLEIDINGSBUDGET HAAL JE MEER UIT JEZELF! GA ERVOOR. JE KAN HET!

Blijf jezelf ontwikkelen. Met een extra (vak)diploma of training die bij jou past. Dat kan je nu zélf regelen. Wij helpen je. Er ligt een persoonlijk opleidingsbudget voor je opleiding, training of cursus klaar!

Meld je snel aan op stl.nl/opleiding of bel voor advies 088 - 2596 271.