TON Magazine 111, dec 2023 by TON Magazine

MAGAZINE VOOR MENSEN DIE WERKEN IN TRANSPORT EN LOGISTIEK

Ralph en Ruud

gaan 60 meter de lucht in de voornemens van Rogier, Mahender en Gert-Jan Marjon en Coen schrijven beurtelings de column TONMAGAZINE.NL 111 ∫ 12 ∫ 23

TON 111 12-23 ¬ p 2

COLUMN

IN DIT NUMMER Kleine stappen, grote voornemens

Dag van de Vrachtwagenchauffeur

Columnisten voorgesteld Cao-vraag

Geduld

TON-panel

Marjon Langereis Chauffeur bij Ben Becker International B.V.

23 26

Bernard en zijn vergeten pensioen Strip

SOOB is jarig

Beeldverhaal Van Riel Puzzel

Adressen en colofon

nze nie colum uwe n Coen e isten n Marj on stellen zich vo or

Marco van Zuijlen schrijft boeken

Ik moet aansluiten bij het volgende laadadres, dus ik parkeer en meld me op kantoor. Iedereen is druk. Deze keer wacht ik geduldig tot iemand mijn kant op komt. “Mooi T-shirt,” zeg ik ondertussen tegen de receptionist. Verrast kijkt hij me aan en voor ik het weet hebben we een gesprek over zijn shirt. Gekocht na de eerste marathon die hij liep nadat hij was gestopt met roken. Ik deel mijn ervaring met stoppen met roken en hij luistert begripvol. Hij geeft tips om vol te houden én een laaddock. O

pagina

Groepsportret Anne Transport

Geef me dan een laaddock, probeer ik degene bij de balie te vermurwen. Het is maar een klein pallet. Maar nee, niemand laat vanmorgen voor mij de koffie staan. Buiten rookt de groep tevreden verder. “Neem lekker koffie, wijffie!” Ik ontplof bijna. Na het uitladen vertrek ik met een boos hoofd.

Opgewekt ga ik lossen en neem me voor in het vervolg wat relaxter te wachten. Geduld is een schone zaak. Hoe gezellig zou het worden als iedereen die moet wachten stampvoetend door een DC loopt?

Ode aan de suikerbiet

Het stroomt van de regen en de files groeien. Het is nog donker. Op mijn ritlijst staat een distributiecentrum dat nieuw voor mij is. Ik wil er graag voor de lunchpauze zijn. Het is erg druk en ik moet even zoeken. Als ik het heb gevonden, loop ik groetend langs een groepje en lever m’n vrachtbrief af bij de balie. Er is helaas sprake van een uitgestelde koffiepauze. Ik moet een halfuur wachten. Wachten? Ik? Als vrouw ontvang ik normaal gesproken direct alle medewerking, krijg ik meestal voorrang en wordt m’n lading van de klep gehaald. Deze behandeling valt vies tegen. Ik merk dat ik verwend ben geraakt.

TON 111 12-23 ¬ p 3

MARCO SCHRIJFT BOEKEN

Schrijven is schrappen. Dat geldt ook voor vrachtwagenchauffeur Marco van Zuijlen die boeken schrijven als passie heeft. Uren spendeert hij aan zijn rijke fantasie en aantekeningen.

BERNARD EN ZIJN VERGETEN PENSIOEN Het vergeten pensioenpotje zorgt vaak voor een glimlach. Zeker als je ‘m vindt. Bij Bernard in ieder geval. Omdat alle kleine beetjes tellen, vindt hij.

ODE AAN DE SUIKERBIET GROEPSPORTRET Een tank vol vertrouwen en veiligheid. Dat krijgt de klant van het team van Anne Transport. Rien, Anne Sophie, Martin, Nadia, Mustafa, Leroy, Danny en Ton vertellen erover.

19 De Peergroup speelt een theater voorstelling over de bietencampagne in Groningen. In dit spektakel heeft de vrachtwagen een hoofdrol.

TON 111 12-23 ¬ p 4

OP NAAR 2024

Kleine stappen

Kilo’s kwijtraken

2020 2021 2022 2023 2024 2025 2026 2027 2028

TON 111 12-23 ¬ p 5

Gezonder eten

grote voornemens Aan het eind van het jaar maken we vaak goede voornemens. Afvallen staat met stip op nummer 1. Minder alcohol drinken, stoppen met roken, relaxter leven en meer tijd voor familie en vrienden staan in de top 10. Ook staat Een nieuwe opleiding ‘iets nieuws leren’ op veel wensenlijstjes. Rogier, Mahender en Gert-Jan zijn al begonnen met hun goede voornemens. Laat je inspireren.

TON 111 12-23 ¬ p 6

Mahenderpersad Laldjising 62 jaar woont in Rotterdam is 2 jaar chauffeur bij EIMSKIP in Rotterdam was hiervoor 25 jaar taxiondernemer volgt achtdaagse opleiding Planner Wegtransport basis bij Advance groep

TON 111 12-23 ¬ p 7

Van vrachtwagenchauffeur tot planner Mahender denkt graag vooruit. Zo haalde hij tweeënhalf jaar geleden op eigen kosten zijn code 95 en nam hij rijlessen CE. Want na 25 jaar op de taxi werd het tijd voor verandering. Bij EIMSKIP werkt hij met veel plezier als chauffeur. Toch kijkt hij vooruit: “Ik wil na mijn pensioen doorwerken. Daarom volg ik nu een opleiding tot planner.” ALLES LAG STIL In de jaren 80 haalt Mahender zijn vrachtwagenrijbewijs. “In die tijd kreeg je na het afrijden met bakwagen ook direct je CE erbij.” Maar Mahender gaat niet rijden op de vrachtwagen. Hij start een taxibedrijf met personeel. “Ik had een paar busjes rijden. We vervoerden vooral kinderen in het speciaal onderwijs.” Tijdens de financiële crisis in 2009 heeft Mahender het moeilijk. Het lukt hem om zijn bedrijf overeind te houden. Tot corona komt in 2020. “Alles lag stil en ik had geen energie om mijn bedrijf overeind te houden. Niet nog een keer, dacht ik.”

AANDOKKEN OEFENEN

MAHENDER WORDT PLANNER Mahender werkt nu twee jaar bij EIMSKIP. Hij denkt aan zijn toekomst. “Ik heb weinig pensioen opgebouwd. Daarom ga ik ervan uit dat ik nog lang door zal werken. Nu gaat het mij goed af, maar hoe is dat als ik ouder word? Zo kwam ik op het idee voor een opleiding tot planner.” Mahender zoekt op internet en komt uit bij de opleiding Planner wegtransport basis van de Advance Groep. Met subsidie van STL kan hij de achtdaagse opleiding volgen.

BRUTAAL ZIJN Met die informatie stapt hij naar directeur Mark van Well. Mark vindt het een goed initiatief. Mahender neemt contact op met STL en zijn dochter helpt hem met het online invullen van de subsidieaanvraag. “Binnen een paar dagen was het allemaal geregeld. Je moet een beetje brutaal zijn, want als je afwacht gebeurt er niets.” Mahender heeft nu vier van de acht lessen gehad op de Hogeschool Breda. “De opleiding duurt vier maanden. De lesstof vind ik niet zo moeilijk, maar het is wel veel. Ik moet er echt tijd voor maken. Want naast mijn werk ben ik ook voorzitter van een voetbalvereniging.”

Zijn medewerkers vinden werk bij andere taxibedrijven. Mahender verkoopt zijn wagenpark en denkt na over zijn toekomst. “Ik had mijn groot rijbewijs en er is zoveel vraag naar chauffeurs. Daarom besloot ik om op eigen kosten mijn code 95 te halen.” Hij solliciteert: “Ik heb eerlijk verteld dat ik achteruitrijden met een bakwagen erg lastig vind.” Mahender wordt aangenomen bij een koeriersbedrijf en rijdt zes maanden met een bakwagen. Daarna neemt hij rijlessen CE, want hij wil met een trekker-oplegger de weg op. Via een kennis komt Mahender De tip van Mahender bij EIMSKIP. Mentor Piet in ‘t Veld werkt hem tien dagen in. “We hebben vooral Kijk vooruit, denk aan je toekomst. achteruitrijden en aandokken geoefend. Een extra diploma kan nooit kwaad. Piet gaf mij vertrouwen.”

CONTAINERS RIJDEN Na zes maanden containers rijden in België, Duitsland en Nederland, krijgt Mahender een vast contract bij EIMSKIP. “Ik ging net zo veel verdienen als mijn collega’s. Daar was ik erg blij mee. Ik geniet van mijn werk. Ik voel me hier thuis en heb fijne collega’s”. Met de afdeling planning heeft Mahender goed contact. “Ze zitten je niet op de hielen. Ik heb genoeg tijd om mijn werk te doen.”

KANTOORTUIN

Binnenkort gaat hij stagelopen op de afdeling planning. “Ik heb praktijk opdrachten gekregen. Ik kijk ernaar uit om in de kantoortuin te werken. Ik kom al regelmatig op de afdeling planning en heb met iedereen goed contact.” Als Mahender klaar is met zijn opleiding, wil hij voorlopig blijven rijden. In de toekomst wil hij graag twee dagen per week op de planning werken en de andere dagen achter het stuur zitten. “En als het werk als chauffeur te zwaar wordt, ga ik fulltime op de planning werken, in ieder geval tot mijn 70e.”

TON 111 12-23 ¬ p 8

Rogier Boute 47 jaar woont in Amersfoort werkt 22 jaar bij Bouw Logistic Services, eerst als accountmanager en de laatste 8 jaar als ICT-specialist

De tips van Rogier Vaker bewegen hoeft niet moeilijk te zijn: neem de trap in plaats van de lift of roltrap pak de fiets in plaats van de auto of probeer enkele keren per week een rondje te lopen in de pauze

TON 111 12-23 ¬ p 9

De kilo’s vlogen eraf Als ICT-specialist Rogier Boute met een collega-chauffeur praat die 15 kilo afvalt, zet dat hem aan het denken. Tegelijkertijd krijgt Rogier een uitnodiging voor de vitaliteitscheck van STL. Daaruit blijkt dat zijn BMI te hoog is. Sinds Rogier niet meer hardloopt zijn de kilo’s er geleidelijk bijgekomen. Het aanbod van STL om met een My Daily lifestylecoach een traject van drie maanden te gaan volgen, grijpt hij dan ook met beide handen aan.

SNURKEN Als ICT’er heeft Rogier een zittend beroep. In zijn vrije tijd loopt hij hard, totdat hij tijdens een marathon last krijgt van zijn knie. “Ik ben lopend gefinisht. Uit onderzoek bleek dat ik te weinig kraakbeen heb. Daarna ben ik veel minder gaan hardlopen.” Rogier schiet van 92 kilo door naar 115 kilo. Door die extra kilo’s gaat hij snurken en voelt hij zich niet meer lekker in zijn lijf. Rogier beseft dat het tijd is voor actie.

ALTIJD SAUZEN OP TAFEL

100 DAGEN BEWEGEN Ook moet hij van zijn lifestyle coach meer bewegen. Op zijn sportschool start een 100 dagen-challenge om strak de zomer in te gaan. Rogier besluit er vol voor te gaan. “Ik ben 75 van de 100 dagen gegaan. Het was mooi dat die challenge samenviel met mijn afvaltraject. Ik zag de kilo’s verdwijnen. Toen ik onder de 105 kilo was, snurkte ik niet meer. Daar was mijn vrouw erg blij mee!”

BRUILOFT Na drie maanden is Rogier 18 kilo kwijtgeraakt. Hij voelt zich fitter en gezonder. Strak in het pak kan hij naar de bruiloft van zijn neef. Wel zijn er moeilijke momenten. “Ik moet sterk zijn als we uit eten gaan of bij een borrel met vrienden. Dan zeggen ze: doe niet zo ongezellig, neem toch een biertje. Af en toe heb ik een zwak moment, maar dan let ik de dagen erna op mijn voeding en sport ik meer.”

“Mijn vrouw zei hetzelfde, maar naar haar luisterde ik niet”

Online neemt hij met zijn lifestylecoach Neeke Smit zijn voedings patroon door. Daar is ruimte voor verbetering. “Ik ontbeet nooit en rond een uur of tien nam ik dan een plak ontbijtkoek. Bij de lunch at ik vier boterhammen en natuurlijk altijd koekjes bij de koffie. Vette sauzen als mayonaise, ketchup en pindasaus waren mijn valkuil. Die stonden elke avond op tafel. En dan in de avond chips.” Van zijn coach krijgt Rogier de opdracht om elke dag te ontbijten en meer fruit en magere producten te eten.

TARTAARTJE Een keer per maand heeft Rogier contact met zijn coach en iedere week krijgt hij een doel. “Gelukkig hoefde ik mijn eetpatroon niet in één keer om te gooien. Vooral met ontbijten en de sauzen laten staan, had ik moeite.” Rogier krijgt het advies om vijf keer per dag te eten, zodat je lichaam energie blijft verbranden. Ook etiketten bekijken en letten op dikmakers helpen om gezondere keuzes te maken. “Nu laat ik de cordon bleu staan en eet ik een tartaartje.”

SPORTHORLOGE EN APP

Rogier is nog niet klaar. Zijn streefgewicht is tussen de 85 en de 90 kilo. Om dat te bereiken, staat hij elke werkdag om 06.00 uur in de sportschool. Ook laat hij de auto staan en pakt hij de elektrische fiets naar zijn werk. Wat Rogier helpt om het vol te houden, is zijn sporthorloge waarop hij kan zien hoeveel calorieën hij verbrandt. Ook de eetmeter, de app van het Voedingscentrum, helpt. Hierin houdt Rogier bij wat en hoeveel hij eet en hoeveel hij beweegt.

STOK ACHTER DE DEUR Rogier is duidelijk: zonder hulp van Neeke, zijn coach, zou hij nu nog 115 kilo wegen. “Zij was een stok achter de deur. Mijn vrouw zei precies hetzelfde maar naar haar luisterde ik niet. Door de vitaliteitscheck en het lifestyleprogramma ga ik vol vertrouwen de feestdagen tegemoet. Ik raad het iedereen aan. Als je drie maanden achter de rug hebt, zul je dankbaar en trots zijn.”

TON 111 12-23 ¬ p 10

Gert-Jan van Ark 53 jaar woont in Putten is internationaal chauffeur werkt sinds september bij Van Deuveren Transport uit Barneveld

De tips van Gert-Jan Als je je levensstijl wilt veranderen, doe dat dan in kleine stappen. Zet er geen druk op. Luister naar de podcast van Janneke van der Meulen en kijk naar The gamechanger op Netflix. Volg Gert-Jan op Instagram: gjplantaardig voor recepten voor onderweg.

TON 111 12-23 ¬ p 11

Vegan eten vanuit de cabine In de biologische supermarkt in Barneveld doet Gert-Jan van Ark zijn wekelijkse boodschappen. Morgen kookt hij zijn basissaus met verse kruiden voor de komende werkweek. Alles wat Gert-Jan doet staat in het teken van duurzaamheid en gezondheid. “Ik ben een veganist en daar voel ik mij goed bij.” Inspiratie haalt Gert-Jan uit de podcast van toproeister Janneke van der Meulen. “Vooral haar uitspraak ‘wij zijn niet gemaakt om te doden’ raakte bij mij een snaar.” Ook de Netflix-documentaire The gamechanger over veganistische topsporters sterkt Gert Jan in zijn levenswijze: zonder dierlijke producten leven is de juiste keus voor je gezondheid en de gezondheid van de planeet.

SPELTPASTA Onderweg maakt hij zijn eigen eten klaar. Als ontbijt eet hij een shake van havermout, cranberry’s, vitamine D en een chocoladedrank. Voor de lekkere trek tussendoor heeft hij pinda’s en cashewnoten. De lunch bestaat uit speltpasta met groenten met een thuisgemaakte saus. En in de avond bestaat zijn maaltijd uit fruit. “Alles wat ik eet, is biologisch. Dat smaakt veel beter. Ik warm mijn eten niet op in de magnetron. Koud vind ik het net zo lekker. Koffie en thee drink ik niet. Alleen water. En af en toe trakteer ik mijzelf op appel-mangosap. Ik heb niet veel nodig.”

DAF YBZ 3300 DKX De liefde voor vrachtwagens zit er al vroeg in. Op twaalfjarige leeftijd raakt hij in de zomervakantie bevriend met een gezin waarvan de vader chauffeur is. “Ik ben in de herfstvakantie bij ze gaan logeren. Daar maakte ik mijn eerste rit in een oude Bedford. Ik was direct verkocht: dat wilde ik ook.” Als hij voor zijn verjaardag van een vriendje een Truckstar krijgt, weet hij: ik word chauffeur. Gert Jan hoort tot de laatste lichting dienstplichtig militairen. In het leger haalt hij in 1994 zijn groot rijbewijs. “Ik reed met een DAF YBZ 3300 DKX. Prachtig mooi was dat.”

DRUIPENDE KETCHUP In 2002 hoort Gert Jan van collega’s dat zij zijn gestopt met roken dankzij Allan Carr, schrijver van zelfhulpboeken. “Ik zat toen in een huwelijkscrisis. Ik was te zwaar en wilde afvallen. Daar heeft Carr

ook een boek over geschreven en toen viel het kwartje. Als ik een hamburger at moest de ketchup er aan alle kanten uitdruipen. In het boek stelt Carr de vraag: waar ben je naar op zoek? Is het de saus, het vlees of het broodje? Bij mij bleek het om de saus te draaien. Toen besloot ik te stoppen met vlees eten. Ik beloofde mezelf dat als ik weer trek in vlees kreeg, ik weer hamburgers zou gaan eten. Dat is nooit meer gebeurd.”

VEGAN Gert-Jan is vanaf dat moment vegetariër en in 2015 krijgt hij een relatie met een vrouw die in een biologische winkel werkt. Samen besluiten ze om helemaal vegan te gaan leven. “Dat we hier samen voor kiezen, helpt me. Vegan houdt in dat je totaal geen dierlijke producten meer eet. Dus ook geen kaas, eieren en melkproducten. Ik voelde me stukken beter, gezonder en fitter. Tegelijkertijd ben ik biologisch gaan eten. Ik wil gezond honderd worden en een betere wereld creëren door mijn bewuste keuzes.”

ALTIJD HARDLOOPSCHOENEN MEE Nu Gert-Jan weer fulltime chauffeur is, besteedt hij aandacht aan bewegen en zijn geestelijke gezondheid. Hardloopschoenen neemt hij standaard mee. “Als chauffeur zit je de hele dag in je eentje in de cabine. Genoeg tijd om na te denken over het nieuws. Als ik ’s avonds stop, maak ik een wandeling om mijn hoofd leeg te maken. Drie keer in de week loop ik hard. In het begin moest ik van mijzelf en nu gaat het gewoon vanzelf.” Ook doet Gert-Jan elke ochtend yogaoefeningen. En voor hij gaat slapen doet hij ademhalings oefeningen. Als hij onderweg open water tegenkomt, neemt hij een frisse duik – geïnspireerd door Wim Hof, “The Iceman” die diverse kouderecords op zijn naam heeft staan. “Ik krijg hierdoor rust in mijn kop en slaap goed. Ik kan het iedereen aanraden.”

TON 111 12-23 ¬ p 12

14 DECEMBER

Een schouderklopje is goud waard

Een gratis broodje bal bij de pomp, een lunchpakket van de werkgever of een gebakje bij een klant: sinds 2019 wordt de Dag van de Vrachtwagenchauffeur georganiseerd. Dit jaar op 14 december. Wat merken Wim, Antoon, Ton, Remco en Peter van deze dag? En hoe is het de rest van het jaar gesteld met de waardering voor hun vak?

TON 111 12-23 ¬ p 13

‘Waardering zit in alledaagse dingen’ Wim Boverhof

is 58 jaar ∫ woont in Darp ∫ werkt bij Nijhof-Wassink in Rijssen

De Dag van de Vrachtwagenchauffeur: doen of laten? “Ik werk al dertig jaar als chauffeur, maar ben niet zo bekend met deze dag. Dat komt misschien ook omdat ik de afgelopen tweeënhalf jaar wat anders heb gedaan binnen het bedrijf. Inmiddels zit ik weer op de wagen. Dat deze dag wordt georganiseerd, vind ik goed. Want waardering is één van de belangrijkste dingen in je werk.”

Waardoor voel jij je gewaardeerd? “Ik hoef echt niet elke dag te horen: ‘joh, wat heb jij het goed gedaan’. Wel hoor ik graag welgemeende feedback. Dat als je meedenkt, iemand zegt: ‘Bedankt, daar was ik zelf niet opgekomen!’. De waardering bij klanten is trouwens wel minder geworden in de loop der jaren. Dat ligt aan de tijd waarin we leven. Er is minder betrokkenheid en begrip voor elkaar.”

Merk je de rest van het jaar ook dat je ertoe doet? “Er wordt in dit vak best veel van je gevraagd. Het is mooi als daar oog voor is. Bij Nijhof-Wassink heb ik daar niet over te klagen. Toen het afgelopen voorjaar extra druk was, kregen we een cadeaubon van 75 euro. Waardering zit ‘m voor mij ook in alledaagse dingen. Als je een dag vrij wilt, proberen ze er bij dit bedrijf alles aan te doen om dat te honoreren.”

‘Ik tref het met de klanten’ Antoon van Berkel

is 52 jaar ∫ woont in Heijningen ∫ werkt bij DP World in Rotterdam

De Dag van de Vrachtwagenchauffeur: doen of laten? “DP World doet zeker mee. Vorig jaar stonden er op deze dag lunchpakketjes voor ons klaar. Ik vind het een goed initiatief. Het is aandacht voor het chauffeursvak en een soort van waardering vanuit de baas. Een klant voor wie wij rijden deed vorig jaar ook mee. Alle chauffeurs kregen roze koeken. Ik tref het sowieso wel met de klanten. Waar ze je kennen, zit er wel een bak koffie in.”

Waardoor voel jij je gewaardeerd? “Sommige dagen zit het wel eens tegen. Een aardig berichtje vanuit de planning is dan extra fijn. Dan stuur ik een bericht dat ik klaar ben met de rit, en komt er terug: ‘Goed gewerkt, bedankt voor de inzet vandaag’.”

Merk je de rest van het jaar ook dat je ertoe doet? “Zeker. Wij krijgen sowieso elk jaar rond Sinterklaas een chocoladeletter of banketstaaf. En rond de kerst een kerstpakket of een cadeaubon. Het is een fijn bedrijf om voor te werken, ik zit er niet voor niks al 31 jaar! In elk bedrijf is wel wat. Je kunt er altijd samen uitkomen.”

TON 111 12-23 ¬ p 14

‘Het gaat om de waardering, niet om de waarde’ Ton Berg

is 64 jaar ∫ woont in Zoeterwoude ∫ werkt bij Cornelissen Groep in Nijmegen

De Dag van de Vrachtwagenchauffeur: doen of laten? “Vorig jaar kregen we snoepjes. Ik vind het goed dat deze dag er is, maar het is belangrijker dat een werkgever het hele jaar aandacht aan je schenkt.”

Waardoor voel jij je gewaardeerd? “Ik kom nog uit de tijd van een stapje harder zetten als het druk is, maar ook een schouderklopje krijgen na het werk. In de huidige maatschappij hoor je het vaak alleen als je het fout doet. Daar heb ik wel eens moeite mee. Ook bij klanten is het niet meer zoals vroeger. Ik reed jarenlang melk naar kleine (buurt)supermarkten en melkboeren. Bij de vaste klanten kreeg ik met Kerst van alles, zoals flessen wijn, bier of hele kerstpakketten. Dat gebeurt vandaag de dag niet meer. Toch denk ik: je kunt beter een flesje wijn van een paar euro geven, dan helemaal niets. Het gaat mij niet om de waarde, maar om de waardering. Een kleinigheidje is vaak al meer dan voldoende.”

Merk je de rest van het jaar ook dat je ertoe doet? “We krijgen wel eens een klein presentje als er iets te vieren is. En één keer per jaar in de zomer staat er een foodtruck op het terrein. Maar wat ik belangrijker vind: ik kan goed opschieten met de planners, waar ik dagelijks mee te maken heb. Als ik mijn werk naar behoren doe, zijn ze daar blij mee en dat laten ze ook blijken. Dat waardeer ik dan weer.”

14 DECEMBER

TON 111 12-23 ¬ p 15

‘Ze hoeven het niet te doen, maar doen het toch!’ Remco van den Berg

is 40 jaar ∫ woont in Ermelo ∫ werkt bij St vd Brink Ermelo

De Dag van de Vrachtwagenchauffeur: doen of laten? “Wij krijgen van de werkgever een presentje op deze dag. Vorig jaar was dat een spel kaarten met een blocnote en een pen. Van mijn werkgever krijg ik altijd wel waardering, maar die ene dag net wat meer! Extra aandacht aan het vak geven vind ik sowieso goed, want aan alle kanten komen ze chauffeurs tekort.”

Waardoor voel jij je gewaardeerd? “Een compliment van de planning, daar word ik enthousiast van. Momenteel kom ik meestal bij boeren, omdat ik veevoer in zakgoedvorm los met een kooi-aap. Bij die boeren is er nog tijd. Ze vragen altijd of je zin hebt in een bakje koffie. Dan komt er vaak een plak cake bij of een koek, en zit je bij die mensen aan de keukentafel. Hiervoor reed ik twaalf jaar met een koeloplegger en moest ik bij grote vrieshuizen en distributiecentra van supermarkten lossen. Bij dergelijke grote bedrijven is het allemaal toch wat onpersoonlijker.”

Merk je de rest van het jaar ook dat je ertoe doet? “Met Sinterklaas krijgen we een chocoladeletter. Het kerstpakket is altijd goed verzorgd. En afgelopen jaar kregen we na een hectische periode een tegoedbon van 50 euro. Ook worden de nodige feestjes georganiseerd. Dit is absoluut een sociale werkgever. Ik werk er al vanaf mijn zestiende, dus dat zegt genoeg! Dat ze goed voor mij zijn, is zeker één van de redenen dat ik er met plezier blijf werken.”

‘Liever het hele jaar door vriendelijk zijn’ Peter Bosloper

is 65 jaar ∫ woont in Den Haag ∫ werkt bij Staalduinen Logistics in Maasdijk

De Dag van de Vrachtwagenchauffeur: doen of laten?

Waardoor voel jij je gewaardeerd?

“Ik vind het een goed initiatief. Het geeft toch meer bekendheid aan ons beroep. En ik krijg het gevoel dat ik gewaardeerd word. Ik werk al ruim veertig jaar als chauffeur, maar ben bij mijn huidige werkgever pas drie maanden in dienst. Dus ik weet niet of ze vorig jaar iets hebben gedaan op deze dag. Vorig jaar merkte ik wel bij klanten dat het de Dag van de Vrachtwagenchauffeur was. Op één adres stonden gebakjes voor ons klaar. En bij de bekende benzinepompen kun je op deze dag een gratis balletje gehakt halen. Aan de ene kant zie ik dat soort acties echt als een blijk van waardering. Aan de andere kant vind ik: ze mogen het hele jaar ook aardig en vriendelijk zijn. Maar een gebakje sla ik natuurlijk nooit af!”

“Vroeger werkte ik voor een baas waar het nooit goed genoeg voor was. Bij Staalduinen merk ik wel die waardering. Het is een heel sociaal familiebedrijf. Een complimentje maakt je werk leuker, al hoeft dat niet elke dag.”

Merk je de rest van het jaar ook dat je ertoe doet? “Bij mijn huidige werkgever zeker. Een poosje geleden belde mijn vrouw naar de zaak omdat haar moeder heel slecht lag. Ze belden mij toen gelijk op: er was alle ruimte om naar huis te gaan, ook al was ik nog niet klaar met mijn rit. Een dergelijke sociale instelling vind ik belangrijker dan een aardigheidje speciaal op deze dag.”

TON 111 12-23 ¬ p 16

NIEUWE COLUMNISTEN

Op de vraag wie de schoenen van Erik Pathuis wilde vullen na zijn vertrek, kreeg de redactie veel enthousiaste reacties van schrijvende lezers. De bijdragen van twee van hen sprongen eruit. Ze zeiden ja op het verzoek duo-columnist te worden: Marjon Langereis en Coen van Extel. Ze schrijven om beurten een column voor TON.

Als ik onder de Dom sta met mijn wagen ben ik apetrots Haar carrière leest als een spannend meisjesboek. Vanuit de horeca bij Van der Valk ging Marjon in 1987 aan de slag als stewardess bij KLM. Via een korte tussenstop op Curaçao en een baantje in de horeca op dat eiland kwam ze in 1994 weer terug bij de vliegtuigmaatschappij. De laatste jaren gaf ze daar trainingen aan cabinepersoneel. “Langzamerhand kreeg ik minder plezier in mijn werk. Dus gooide ik het na corona over een andere boeg. Ik ging geschiedenis studeren en kwam na de studie voor de klas terecht. Al gauw ontdekte ik dat lesgeven niet honderd procent mijn ding is. Omdat ik jaren geleden mijn vaarbewijs had behaald, kwam ik op het idee ook het vrachtwagenrijbewijs te halen. Zo ben ik bij Ben Becker terechtgekomen. Na een dikke week intensieve begeleiding van de mentor-chauffeur, vond de planning dat ik wel alleen op pad kon.”

Daarom wilde ik columnist worden “Vrachtwagenchauffeur zijn is meer dan rijden alleen. Het is nadenken, vooruitdenken, plannen, oplossingen verzinnen, verantwoordelijk handelen, anticiperen en altijd een heer in het verkeer zijn. Als ik onder de Dom in Utrecht sta met de wagen ben ik apetrots. Dít is mijn passie. En daarover schrijf ik graag. Dus de stap naar columnist is niet raar. En hoe mooi is het dat ik er een collega bij krijg? Laat ons maar schuiven… schrijven ;-) “

Ja zeggen tegen nieuwe dingen in het leven, stoppen kan altijd nog Heel anders is het verhaal van Coen. Het vak van vrachtwagenchauffeur sprak hem aan, hij vond het een stoer beroep. Via de mavo kwam hij terecht bij de Vakopleiding transport en logistiek. “Niemand in mijn familie is chauffeur, dus de stap leek onlogisch. Misschien is er ooit een zaadje geplant toen ik in groep 8 een brandweerwagen zag. Kan zijn. Chauffeur zijn past me in ieder geval uitstekend. Via een stage bij een drankenhandeI rolde ik bij Sanders|Fritom binnen in 1998. Ik had tot voor kort een tamelijk romantisch idee van het vak: sissende machines, dieseldampen, glimmende buitenkanten en dagenlang onderweg zijn. Al heb ik dat laatste nooit gedaan. Internationaal is het niet voor mij. Die romantiek heb ik ingeruild sinds ik op een elektrische vrachtwagen heb gereden. Dat is pas machtig!” Coen rijdt onder andere LZV, maar is sinds 2015 ook mentorchauffeur. “Die rol past me. Ik weet het echt niet beter, maar ik vind het fijn om anderen te begeleiden en mijn ervaring in te zetten. Zijpaden inslaan doe ik vanuit het motto: ik zeg ja, want stoppen kan altijd.”

Daarom wilde ik columnist worden “Toen ik ooit te horen kreeg dat ik aardig kon schrijven, heb ik de pen opgepakt. Dat is de reden dat ik me nu als columnist heb aangemeld. Stoppen kan altijd nog.”

Aangenaam kennis te maken

TON 111 12-23 ¬ p 17

Coen van Extel 1978 geboren in Beek en Donk woont in Gemert getrouwd, 2 kinderen werkt bij Sanders|Fritom BV uit Uden

Marjon Langereis 1963 geboren in Utrecht woont in Huizen relatie, 3 kinderen werkt bij Ben Becker Internationaal Transportbedrijf B.V. uit Soest

TON 111 12-23 ¬ p 18

DIT ZEGT DE CAO

Werken tijdens de feestdagen wat zijn jouw rechten? Kerst én nieuwjaarsdag vallen dit jaar op doorde weekse werkdagen. Veel mensen zijn dan vrij. Maar in het transport is de kans groot dat je toch moet werken. Wat zijn je rechten? Op feestdagen ben je vrij, tenzij … In de cao staat, dat je op deze feestdagen vrij bent, ook als ze op doordeweekse dagen vallen: Tweede Paasdag, Hemelvaartsdag, Tweede Pinksterdag, beide kerstdagen, nieuwjaarsdag en Koningsdag. Bevrijdingsdag is elke vijf jaar een officiële feestdag. In 2025 is het weer zover en is 5 mei een vrije dag.

… het niet anders kan Er is wel een belangrijke uitzondering op de regel dat je altijd vrij bent op deze feestdagen. De cao schrijft voor, dat je wel moet werken “als de aard of het belang van de onderneming zulks vordert”. Met andere woorden: als je werkgever je met een goede reden vraagt om te komen werken op een feestdag, moet je dat doen. Wel moet je werkgever de feestdagen zoveel mogelijk verspreiden over alle werknemers. Hiervoor moet hij een rooster maken, zodat je weet waar je aan toe bent.

Valt een feestdag op een zondag? Dan heb je die keuze niet: je krijgt dan altijd de toeslag van 100%. Goed om te weten: werk je op een feestdag in het weekend, dan komt de extra betaling voor werken op een weekenddag er niet nog eens bovenop.

Werken op feestdagen wordt beloond Moet je toch werken op een officiële feestdag? Dan heb je recht op iets extra’s. Je kunt kiezen uit: een toeslag van 100%: je krijgt dan voor één uur werken twee keer je uurloon een extra vrije dag van acht uur. Deze extra dag neem je op binnen acht weken.

Vragen over de cao? Bel op werkdagen gratis met de Stichting VNB op 0800 – 022 5 022. Kijk op caonaleving.nl of mail naar transport@fnv.nl

TON 111 12-23 ¬ p 19

LOCATIETHEATER

Theatervoorstelling over de Bietencampagne in Groningen

Bieten in beeld

Locatietheater in de cabine van een rijdende vrachtwagen: dat is de voorstelling De Bietencampagne. Drie bezoekers per keer kunnen mee. Edwin Hageman is één van de chauffeurs die meewerken.

Op het donkere terrein van HS Agri in Zuidlaarderveen is een piepklein wit café gebouwd met de naam Keerpunt. In de ruimte staat één tafeltje met een Perzisch kleedje erop en een thermoskan koffie. Bedoeld voor de drie bezoekers die aanschuiven voor De Bietencampagne van theatergezelschap de Peergroup. Om 18.30 uur komt Edwin Hageman met zijn vrachtwagen voorgereden. Als de drie bezoekers zijn ingestapt, kan de voorstelling beginnen.

CULTUURBARBAAR Vanavond speelt Edwin de rol van Jelle. Hij heeft er zin in. Het is zijn zesde voorstelling. “Ik kende de Peergroup al. Ze maken

Edwin Hageman

locatietheater. Ik ben een redelijke cultuurbarbaar. In de schouwburg zie je mij niet of nauwelijks. En nu speel ik zelf mee in een voorstelling.” Edwin is één van de tien chauffeurs die meewerken aan De Bietencampagne.

BIETEN LOSSEN Elke avond zijn er twee voorstellingen. Er wordt één ronde bietencampagne afgelegd: van de opstapplaats bij het agrarisch transport- en loonbedrijf naar de bietenboer waar de suikerbieten worden opgehaald, via de suikerfabriek in Hoogkerk (bij Groningen). Daar worden de bieten gelost en rijdt de vrachtwagen weer terug naar het startpunt op het terrein van HS Agri. De voorstelling in de cabine bestaat uit audioverhalen, muziekfragmenten, gedichten, een pratende vrachtwagen en suikerbiet. En langs de route duiken meerdere keren figuranten verkleed als bieten op.

is 54 jaar woont in Zuidlaren werkt als manager bij de Provincie Groningen en is 1 dag in de week chauffeur heeft 1,5 jaar zijn CE-rijbewijs

UITDAGEND STUURWERK

Voor Edwin is het de eerste bieten campagne die hij rijdt. Zijn vrouw komt uit Groningen stad en is opgegroeid met de bieten. De weeïge lucht van de suikerfabriek en de grote aantallen zware bietenwagens dag en nacht op de weg, dat wil Edwin ook wel eens meemaken. Bij HS Agri kan hij aan de slag. “In het dagelijks leven ben ik manager bij de provincie Groningen. Autorijden is voor mij ontspanning. Vanaf het moment dat ik mijn vrachtwagenrijbewijs heb, ben ik één dag in de week als chauffeur aan het werk. Heerlijk.” Het rijden met bieten vindt hij fantastisch. Uitdagend stuurwerk voor een chauffeur, vindt hij. “Volgend jaar ben ik weer van de partij!”

KLETSNATTE GROND Edwin vindt bieten rijden een uitdaging. Het is veel manoeuvreren op kleine boerenerven en rijden over smalle donkere weggetjes.

TON 111 12-23 ¬ p 21

“Het is totaal anders dan van distributiecentrum naar distributiecentrum rijden. Tijdens een normale twaalfuursdienst rijd ik zo’n zes à zeven korte rondjes in ons gebied. Van een bult met suikerbieten naar de fabriek en dan weer naar dezelfde of een andere bult. Elke keer is het anders. Laatst reed ik met bezoekers naar een bult bieten en kwam ik met mijn truck naast de rijplaten terecht. Ik zakte weg in de kletsnatte grond. De kraan die de bieten in de auto laadt, moest eraan te pas komen om mijn auto weer op de weg te krijgen. Voor de bezoekers was het spectaculair.”

PRATENDE BIET Edwin vertelt: “In de rol van Jelle maak ik praatjes met de bezoekers. Tijdens deze voorstelling rijd ik de gewone rondes, net als mijn collega’s. Ik moet in de gaten houden of de bult waar ik naar onderweg ben, nog bieten heeft. Onderling geven we dat aan elkaar door. Als de bult weg is, moet ik mijn route veranderen. Achter mij rijdt wel een busje van de Peergroup met daarin de technici en de figuranten. Ze moeten weten welke route ik neem om op tijd de figuranten in het veld te zetten. En in de cabine heb ik een pratend bietje staan en een kastje met knoppen die ik moet bedienen. Daarin zitten de geluidsfragmenten. Ik moet goed timen wanneer ik welk fragment in start, want het luistert nauw.’

Suikerfabriek Van september tot en met januari worden de suikerbieten van Noord-Nederland naar de suikerfabriek van Cosun bij Hoogkerk gebracht. 160 vrachtwagens rijden 24 uur per dag af en aan. Cosun heette voorheen Suikerunie. HS Agri haalt elk bietenseizoen 300 hectare bieten op. Landelijk is er 85 duizend hectare met bieten. Binnen zeven uur wordt in de fabriek suiker gemaakt van één biet. Het grootste deel is bestemd voor de export. De suikerbiet wordt daarnaast ook gebruikt voor het maken van zeep, shampoo en veevoer.

TON 111 12-23 ¬ p 22

De koplampen van de vrachtwagen maken er een sprookjesachtig tafereel van. En elke voorstelling is anders. “De locaties wisselen. Soms ligt de bult bieten op honderd meter van het vertrekpunt. Dan rijd ik een half uurtje een rondje over de donkere weggetjes. Heel soms heeft een bezoeker dat in de gaten.”

SPROOKJESACHTIG TAFEREEL Om 17.00 uur is het tijd voor de avondmaaltijd. In de kantine van HS Agri eten de figuranten, de twee dames van de techniek en Edwin hun maaltijd. Daarna rijdt Edwin een kleine proefronde om te kijken of alles werkt. Plotseling staat er in groen licht een biet in het veld.

Dan is het wachten op de bezoekers. Om kwart over zes zit een echtpaar in Het Keerpunt aan de koffie. Nog vijftien minuten voor ze in de cabine van de vrachtwagen van Edwin kunnen stappen en de voorstelling begint. Vanavond rijdt hij twee voorstellingen. Als alles meezit, is hij vannacht rond half twee klaar met zijn werkdag. Zijn collega’s werken normaal in diensten van 05.00 tot 17.00 en van 17.00 tot 05.00 uur.

Locatietheater met bietendiner De Peergroup maakt locatietheater. De Bietencampagne is een ode aan de suikerbiet en aan iedereen die werkt in de teelt, het transport en de verwerking ervan. De voorstellingen lopen tot en met eind januari en zijn

allemaal volgeboekt. Bij de Bietencampagne hoort een bijzonder bietendiner bij HS Agri. Een viergangendiner geïnspireerd op de suikerbiet, met muziek en gedichten uit de voorstelling.

TON 111 12-23 ¬ p 23

DESIGN: BORINKA -AND- SHAMROCK .COM

at zijn je verwachtingen voor komend jaar? En waar kijk je het meest naar uit in 2024? Van de panelleden kijkt 71% het meest uit naar de eigen vakantie. Ook de F1 Grandprix in Zandvoort en de presentatie van een nieuw kabinet werden genoemd. Daarnaast sprak het panel zich uit over goede voornemens en de verwachtingen op werkgebied.

mijn vakantie De panelleden kijken veruit het meest uit naar hun vakantie. Bij ‘iets anders’ noemden ze persoonlijke gebeurtenissen als hun pensioen of de geboorte van een kind of kleinkind.

WAAR KIJK JE HET MEEST NAAR UIT IN 2024?

de F1 Grandprix van Zandvoort presentatie van nieuw kabinet EK voetbal in Duitsland Tour de France Olympische Spelen in Parijs Pinkpop of ander festival iets anders

71 % 18 % 16 % 13 % 9% 4% 4% 14 %

TON 111 12-23 ¬ p 24

WAAROVER HEB JIJ PLANNEN OF VOORNEMENS VOOR 2024? CONCREET PLAN

VOOR NEMEN

NIET VAN TOEPASSING

49%

vakantie

41%

sparen voor later

22%

meer bewegen/sporten

21%

48%

31%

gezonder eten

20%

48%

32%

meer tijd voor familie en vrienden

20%

meer tijd voor hobby’s

19%

minder werken

14%

een opleiding volgen

5 6

79%

een andere baan

5 10%

85%

3 7

90%

meer werken

34%

10% 43% Bijna de helft (49%) van het panel heeft al concrete plannen voor de vakantie. Naast andere concrete plannen als sparen voor later zijn er ook genoeg voornemens. Denk hierbij aan meer bewegen en gezonder eten en meer tijd voor hobby’s. Een andere baan of opleiding worden het minst genoemd als voornemen of concreet plan.

27% 50%

31%

28%

58%

KLINKENDE MUNT

VOOR

KOM JE IN 2024 UIT MET JE INKOMEN?

WELK RAPPORTCIJFER GEEF JIJ DE TOEKOMST VAN…

ta to

nie

im pa

ik heb geen idee

ik verwacht geen problemen

r tt

im llt fu rk

ik kom niet meer uit

ik verwacht het nét te redden

Wat voor cijfer geef je je bedrijf, de sector, de samenleving en jouw persoonlijke toekomst? De panelleden geven het laagste cijfer voor de toekomst van de samenleving. Over hun persoonlijke toekomst zijn ze het meest positief. Parttimers scoren overal net even wat hoger.

Voor veel plannen is geld nodig. Maar de inflatie blijft hoog en de energierekening en benzinekosten zijn onzeker. Ruim de helft verwacht desondanks geen financiële problemen.

EEN CIJFER

het bedrijf waar je nu werkt

7 ,4

7 ,6

6 ,9

7 ,4

de toekomst van de sector

6 ,9

7 ,4

7 ,2

7 ,1

de samenleving

5 ,8

5 ,9

6 ,2

5 ,8

jouw persoonlijke toekomst

7 ,5

7 ,7

7 ,5

7 ,6

TON 111 12-23 ¬ p 25

Personeelstekort is een groot probleem. We vroegen in 2022 en ook nu weer aan de panelleden wat je doet als je werkgever je vraagt om over te werken:

WAT DOE JIJ ALS JOUW WERKGEVER JE IN 2024 VRAAGT OM (MEER) TE GAAN OVERWERKEN?

23 daar moet %

ik eerst goed over nadenken

als het echt nodig is, doe ik het

dat doe ik graag

doe ik niet 15 datsowieso %

68% van de panelleden vindt dat er een goede cao afgesloten moet worden voor 2024. Daarna zijn het behouden van personeel en oplossen van parkeerproblemen het belangrijkste aandachtspunt.

WAT ZIJN DE BELANGRIJKSTE AANDACHTSPUNTEN VOOR TRANSPORT & LOGISTIEK?

ik eerst goed over nadenken

als het echt nodig is, doe ik het

dat doe ik graag

dat weet ik niet

BELANGRIJK VOOR DE SECTOR

18 daar moet

doe ik niet 24 datsowieso %

dat weet ik niet

71 % behoud van personeel voor sector 31 % oplossingen parkeerproblemen 26 % werving van voldoende personeel 20 % imago van de sector te verbeteren 12 % verlaging werkdruk 12 % beter contact leidinggevende en werknemers 12 % oplossingen vinden voor stikstof-, Pfas- en klimaatproblemen 5% iets anders 4% dat weet ik niet 1% een goede cao voor 2024

TON 111 12-23 ¬ p 26

GROEPSPORTRET

Een trouw op het

TON 111 12-23 ¬ p 27

team

Je moet het samen doen. Dat gaat makkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. Bij Anne Transport in Moerdijk zijn ze gespecialiseerd in tanktransport. Chauffeurs rijden vaak met ADR-stoffen door Europa. Dat is transport waarbij voor het laden en lossen strikte veiligheidsvoorschriften gelden. Daarom zijn kennis, discipline en een goed contact met de klant vereist.

tanktransport

TON 111 12-23 ¬ p 28

Ton van Berkel

65 jaar ¬ internationaal chauffeur ¬ woont in Waddinxveen “Ton komt in TON, geweldig! Ik werk al 47 jaar in het vak en ben hier de oudste chauffeur. Mijn familie van moederskant zat in het transport en ik hoorde als jongetje spannende verhalen van mijn neven. Het avontuur, dat trok me. Ik houd van andere landen. Ik ben overal geweest: van Noorwegen tot Rusland tot Marokko. De afgelopen drie weken was ik in Finland, ik reed door Polen en Zuid-Duitsland. Vroeger kon er veel meer. De regels zijn nu strenger. Maar ik vind dat wel goed, het is veiliger. En het is ook nodig, want het is zoveel drukker op de weg. Ik werk al jaren voor Anne Transport. Anne en Rien zijn goed voor hun medewerkers. Ze luisteren naar je. Daardoor doe ik ook makkelijk iets terug als ze iets extra’s vragen.”

Nadia Verhoeff

27 jaar ¬ administratief medewerkster ¬ woont in Krimpen a/d Lek “Bij het vorige bedrijf van Rien werkte ik eerst in het tanktransport op de planning. Daarna kwamen er taken bij als facturatie, tarieven maken, orders doorzetten en klantencontacten onderhouden. Omdat ik ervaring met planning had, kon ik bij Anne meteen goed bijspringen. Het is een kleinschalig bedrijf - alles wat er speelt krijg je van elkaar mee. Daardoor krijg je echt gevoel bij je werk. Ik begin de werkdagen meestal tussen zeven en half acht. De tijd vliegt elke dag weer voorbij. Het kantoorwerk is heel afwisselend. Je moet vaak snel reageren op de klant met je tarieven. Tegen het eind van het jaar is het ook veel tenderen. Dan moet je alle tarieven goed op een rij zetten voor het volgende jaar. Enige nadeel van het werk is het woon-werkverkeer. Ik zou natuurlijk thuis kunnen werken. Maar daar is niks aan. Dan mis ik het contact met mijn collega’s en de sfeer. Vorig jaar heb ik een opleiding voor management gevolgd. Daarmee verbreed ik mijn mogelijkheden binnen het bedrijf verder.”

TON 111 12-23 ¬ p 29

Danny Wijnans

40 jaar ¬ internationaal chauffeur ¬ woont in Breda “Ik werk nu zo’n twintig jaar als chauffeur. Ik begon in de distributie op een bakwagen. Ook heb ik een aantal jaren met zeecontainers, koel- en diepvries gereden. Vanaf april rij ik bij Anne Transport tankcontainers. De ritten zijn vooral op Duitsland, België en Frankrijk. Ook naar Engeland komt wel eens voor. Het ene moment rij je met tankcontainers. Dan is het weer met een tankwagen. Ik zie het als een extraatje dat ik het werk met een prachtige wagen mag doen. Die gaat in het weekend ook mee naar huis. Hij staat vlakbij geparkeerd. Op maandagochtend ga ik op de fiets naar de wagen om de werkweek te beginnen. Op vrijdagavond fiets ik weer naar huis. Het komt wel eens voor dat ik op zaterdagochtend thuiskom. Maar dat gebeurt in overleg.”

Rien Meijndert

58 jaar ¬ mededirecteur ¬ woont in Rotterdam “In 2007 startte ik als eigen rijder in het tanktransport en kreeg al snel mensen in dienst. In 2018 verkocht ik het bedrijf. Na een jaar besloten Anne en ik samen een bedrijf te beginnen. Anne doet operationeel, ik doe het technische gedeelte. En samen bezoeken we klanten om naar de beste transportoplossingen te zoeken. In deze branche met gevaarlijke stoffen spelen kwaliteit en veiligheid de grootste rol. Dat betekent dat je als transporteur bij de klanten goed het verschil kunt maken. We werken het liefst met klanten die bij ons passen. Wij zijn er niet op gefocust om werk binnen te halen, maar om het juiste werk binnen te halen. Als je een klant hebt die bij je past, is het makkelijker om samen te kijken naar de beste oplossingen.’’

TON 111 12-23 ¬ p 30

Leroy Gravestein

35 jaar ¬ internationaal chauffeur ¬ woont in Bergschenhoek “In augustus 2017 ben ik bij Anne komen rijden. Daarvoor reed ik waardetransport. Maar door het toenemende aantal pinbetalingen kregen we steeds minder werk. Door een overname ontstond daar ook een lastige situatie. Mijn oom kende Rien Meijndert en ik solliciteerde bij Anne Transport. Nu rijd ik op het binnen- en buitenland. Buitenland heeft mijn voorkeur. Vooral Finland is mijn favoriet. Ik vind het land mooi en houd van de uitdaging van het rijden in de winter. Maar dat is nu lastiger geworden: drie maanden geleden hebben we een dochter gekregen. Omdat mijn vrouw op zaterdag werkt, ben ik thuis die dag. Een bijzondere rit was naar Schotland. Ik reed met mijn vader mee in de cabine, door een van de nationale parken. Mijn vader houdt van whisky. Daarom deden we de whisky-trail met uitdagende krappe weggetjes. Ook kregen we een rondleiding bij Glenfiddich. Nadeel van dit werk vind ik de toenemende verkeersdrukte op de weg en de files. Soms vraag ik me daarom af of ik tot mijn pensioen chauffeur blijf.”

Mustafa Bozali

54 jaar ¬ internationaal chauffeur ¬ woont in Zevenbergen “Achttien jaar heb ik als eigen rijder met een koeler gereden. De eerste zes jaar in Turkije. Daarna vanuit Nederland. Die ritten gingen door heel Europa, maar ook door landen als Rusland en Iran. Door vervelende omstandigheden van buitenaf raakte mijn bedrijf in 2010 failliet. Rien Meijndert heeft mij toen uit de ellende geholpen en bood me ook een baan aan als chauffeur. Ik ben hem daar nog steeds dankbaar voor. Hij is als mijn broer. Daarom is er een airbrush van Rien en mij achterop de cabine gespoten. Tanktransport is beter dan het rijden met koelers. Er is veel minder haast en stress. Ik rij een week nationaal en dan weer twee weken buitenland. Alle twee vind ik mooi om te doen. Er zijn veel vaste adressen waar ik de mensen ken. Als ik zestig jaar ben, wil ik stoppen met werken en terug naar Turkije.”

TON 111 12-23 ¬ p 31

Anne Sophie Meijndert

30 jaar ¬ mededirecteur ¬ woont in Fijnaart “In het vorige bedrijf, dat van mijn vader was, werkte ik op de planning en deed ik het klantcontact. Het was niet mijn plan om in het bedrijf te komen werken: ik had een opleiding tot grafisch vormgever gedaan en wilde in die branche een baan zoeken. Na mijn studie kwam ik, om alvast geld te verdienen, werken in het bedrijf van mijn vader. Maar het werk beviel me zo goed, dat ik ben gebleven. Mijn creativiteit kan ik zeker kwijt in dit werk: de planning is af en toe best een puzzel, ik denk hier graag in mee. En dat ik een opleiding in vormgeving heb gedaan, zie je nog terug in bijvoorbeeld onze website en de bedrijfskleding. We zijn snel gegroeid. Het samenwerken met mijn vader werkt goed. Hij heeft veel kennis en ervaring en is vooral bezig met de technische zaken van de auto’s en tankwagens. Ik kan mij daardoor focussen op kantoor en de chauffeurs. Het klantcontact doen we samen.”

Martin van de Ree

48 jaar ¬ internationaal chauffeur ¬ woont in Barendrecht “Toen ik hier kwam werken had ik al ervaring met tankcontainers en tankwagens. Dat is nu drie jaar geleden. Mijn vriendin werkte bij een klant van Anne Transport. Toen ik aangaf wel weer op de auto te willen, ben ik bij Anne gaan solliciteren. Daarvoor heb ik zeventien jaar als kraanmachinist in de haven gewerkt. Er waren toen vacatures en als machinist werk je maximaal 32 uur per week. Maar steeds op dezelfde werkplek en ook weinig contact met andere mensen beviel me niet meer. Als chauffeur heb ik meer afwisseling. Meestal ben ik doordeweeks van huis en in het weekend thuis. Het tanktransport bevalt mij goed. Ik ben geen type voor het distributiewerk. Dat heb ik ook wel gedaan. Hier is rijden naar de laad- en losadressen relaxter. Het werken met de vloeistoffen kan ook niet gehaast. Enige nadeel van het werk is dat ik wel eens bij een fabriek lang moet wachten.”

Over Anne Transport Anne Transport in Moerdijk is in 2020 opgericht als tanktransporteur. De directie bestaat uit dochter Anne en vader Rien Meijndert. Eerder had Rien al een gelijksoortig bedrijf. Hij startte in 2007 als eigen rijder in het tanktransport en breidde gestaag uit. Toen hij in 2018 de zaak verkocht, telde het bedrijf veertig trucks en vijftig medewerkers. Rien: ”Daardoor hadden we al

ervaring, kennis en contacten toen Anne Transport ging starten. En veel klanten wilden met ons door.” Anne: ”Dat komt omdat je in deze branche het juiste gevoel moet hebben bij elkaar. De voorschriften, locaties en situaties kennen. Veiligheid speelt een heel belangrijke rol. Door oog te hebben voor veiligheid en kwaliteit kun je je als transporteur onderscheiden.”

TON 111 12-23 ¬ p 32

PENSIOENVERHAAL

Bernard

en zijn vergeten

TON 111 12-23 ¬ p 33

Wat gebeurt er als iemand recht heeft op pensioen van Pensioenfonds Vervoer maar ‘onvindbaar’ is? Bernard Wiegman uit Groningen was zo iemand. Twee medewerkers van het pensioenfonds wisten hem op te sporen. En dat levert hem toch maar mooi zo’n vijftig euro per maand op.

pensioen

Niet opgevraagd pensioen, heet het officieel. Lin Deelstra en Gertjan Herrema van Pensioenfonds Vervoer vertellen dat een paar duizend mensen hun pensioen niet hebben opgevraagd. Het gaat daarbij om bedragen van een paar tientjes tot nabetalingen van enkele duizenden euro’s. Lin: “We hebben van deze mensen geen rekeningnummer en ze reageren niet op onze brieven. Vaak zijn het mensen die een kortere periode in het vervoer hebben gewerkt. Maar het kan ook gaan om mensen die niet weten dat ze nog recht hebben op een arbeidsongeschiktheidspensioen van ons. Of het gaat om niet opgevraagd partnerpensioen of bijzonder partnerpensioen voor ex-partners.”

TON 111 12-23 ¬ p 34

Ongeopende brieven Bernard is zo iemand. Hij kreeg meerdere brieven van Pensioenfonds Vervoer, maar verdiepte zich er niet in of liet de enveloppen dicht. Bernard: “Ik heb een tijdje met schulden te maken gehad. Dan krijg je zo ontzettend veel brieven in de bus. Je hebt dan de moed niet om ze open te maken.”

Discovloer Bernard heeft heel wat baantjes in zijn werkende bestaan. Bij veel banen bouwde hij geen pensioen op. In Groningen heeft hij voor de horeca de verlichting in een aantal discovloeren gemaakt. Op zo’n vloer heeft hij zijn vrouw ontmoet toen hij 28 was. Zij was zeventien. Ze kregen samen twee dochters. Bernard: “Ik zou eigenlijk profvoetballer worden, maar dat liep anders omdat ze me te brutaal vonden. Daarna ben ik van

alles gaan doen. Ik ben medeoprichter van omroeporganisatie Groningen. Ik heb voor de horeca gokkasten en jukeboxen gerepareerd, bij een legerkerncentrale in Duitsland gewerkt, stroomgeleiders voor de technische dienst van de NS vervoerd.”

Aanbellen Bernard: ”Ik heb me nooit verdiept in mijn pensioen. Ik dacht altijd dat het pensioen vanzelf met de AOW meekomt, die ik vanaf mijn 67ste ontvang.” Totdat Lin en Gertjan van Pensioenfonds Vervoer op een dag aanbellen bij zijn huis. Het is het adres in Groningen dat bij het pensioenfonds bekend is. Gelukkig woont Bernard daar nog. Het blijkt dat hij in enkele banen pensioen heeft opgebouwd voor het Pensioenfonds Vervoer: hij deed koerierswerk en vervoerde kinderen van en naar het bijzonder onderwijs. Voor dit pensioen heeft hij samen met zijn werkgever

ruim vijf jaar geld opzijgezet. Dat geeft hem recht op een pensioen van duizend euro bruto per jaar en dus bijna vijftig euro netto per maand.

Speuren Hoe gaat zo’n speurtocht in z’n werk? Lin: “Ik ben één dag in de week bezig met speuren naar mensen met niet opgevraagde pensioenen vanaf ongeveer duizend euro. We sturen deze mensen brieven. En om meer op te vallen, zijn we vier jaar geleden begonnen met het sturen van een kerstkaartje. Ook kies ik elke maand tien mensen uit die ik een bloemetje stuur om ze te attenderen op hun pensioen. Sinds anderhalf jaar gaan samen we naar de huisadressen toe. Wij zijn het eerste pensioenfonds dat dat doet. Een ander pensioenfonds volgt nu ook ons voorbeeld.

TON 111 12-23 ¬ p 35

“Het hoogste niet-opgevraagde bedrag? Bijna 100.000 euro”

Handgeschreven kaartje “Eens in de twee maanden gaan we een dag op pad. Dan proberen we tien adressen te bezoeken. Als we niemand thuis treffen, doen we een handgeschreven kaartje in de bus met onze namen erop. Dat maakt toch een andere indruk dan een voorgedrukte brief van het pensioenfonds. En dat werkt goed. Van de tien kaartjes die we in de bus doen, krijgen we acht reacties terug. We zijn ooit begonnen in Groningen, omdat wij daar werken. Maar inmiddels reizen we door het hele land.” Gertjan: “Het hoogste niet opgevraagde bedrag waar we mee te maken hadden, was bij elkaar bijna 100.000 euro. Dat was van een man uit Zeeland, die reageerde op een bloemetje van ons. Voor dat bedrag doen ze de deur wel open.”

Huurtoeslag Gertjan: “We maken ook weleens mee dat mensen toch ‘nee’ zeggen tegen het pensioen. Uiteindelijk moeten we ons daarbij neerleggen. We gaan dan niet doordrammen. Iemand kan het pensioen dan altijd nog opvragen. Er wordt niets anders met dat geld gedaan.” Bernard snapt wel dat niet iedereen het geld wil hebben. “Mijn vrouw was er ook huiverig voor. Want we hebben huurtoeslag. Raak je die kwijt als je het pensioen krijgt, waardoor je uiteindelijk slechter uitkomt? Bij ons was

Bernard Wiegman

is 71 jaar woont in Groningen was zo’n vijf jaar chauffeur

TON 111 12-23 ¬ p 36

dat niet zo, maar ik denk dat veel mensen daar bang voor zijn.” Lin: “Dat begrijpen we. Daarom bieden we altijd aan om samen te kijken wat de gevolgen zijn.”

Miljonair In de flat van Bernard en zijn vrouw staan diverse jukeboxen en orgels die hij op wil

knappen. Ook al is Bernard gepensioneerd, hij kan niet stilzitten. “Van oorsprong ben ik productontwikkelaar. Ik ben heel technisch aangelegd. Op dit moment ben ik vooral bezig met een grote vinding op het gebied van zon- en windenergie. Let maar op, volgend jaar kan ik zomaar miljonair zijn. Binnenkort komt de vinding

Oproep Denk jij dat je nog pensioen tegoed hebt van Pensioenfonds Vervoer? Omdat je een paar jaar in het vervoer hebt gewerkt, of nog recht hebt op (bijzonder) partnerpensioen? Of ken je andere mensen die misschien pensioen tegoed hebben? Neem dan contact op met Pensioenfonds Vervoer. En zorg dat je altijd een actueel telefoonnummer en e-mailadres aan het pensioenfonds doorgeeft. Dat kan via de website van het pensioenfonds of met een mail of telefoontje. Verder zijn er pensioenconsulenten om je te helpen. Bel naar 088 33 22 999 of mail naar Lees meer op www.pfvervoer.nl

pensioen@pfvervoer.nl

op de landelijke televisie en er wordt al een proef gedraaid met de NOM, de investerings- en ontwikkelingsmaatschappij voor Noord-Nederland. Ik hoop zo extra geld te verdienen voor mijn kinderen en kleinkinderen.”

Privacywet Zijn hoofd loopt over van de ideeën. Zo komt hij tijdens het gesprek met Lin en Gertjan met allerlei voorstellen om niet-bereikbare mensen tóch te vinden. En dan vooral de mensen met een kleine beurs. Bernard: ”Leg bijvoorbeeld eens contact met de Kredietbank Nederland, die mensen met geldproblemen helpt.” Lin: ”Helaas lopen we al snel tegen de privacywetgeving aan. Voor veel werkgevers is dat ook de reden om geen persoonsgegevens van oud-werknemers door te geven. Daarom roepen we mensen op om hun gegevens bij ons zo actueel mogelijk te houden. En bij twijfel: altijd bellen!”

TON 111 12-23 ¬ p 38

SCHRIJVENDE CHAUFFEUR

“Mijn werk is mijn hobby”, zegt bijna elke chauffeur. Maar voor sommigen is er meer. De één trekt tussen twee losadressen even snel de hardloopschoenen aan, de ander maakt in de vrije uren enorme Lego-bouwsels. De hobby van Marco van Zuijlen is boeken schrijven.

“Ik heb vaak wel

vijf verhalen tegelijk in mijn hoofd”

TON 111 12-23 ¬ p 39

Een nare jeugd zorgt ervoor dat Marco van Zuijlen als kind zijn toevlucht zoekt in talloze kinderboeken. Het levert hem een rijke fantasie op. Nu schrijft hij zelf. Hij heeft al twee boeken laten uitgeven en de derde ligt bij de drukker. “Ik verdien er niets mee. De aandacht is mooi en ik vind het bijzonder fijn om te doen.” Marco heeft al zijn hele leven volop verhalen in zijn hoofd. “Toen onze kinderen klein waren, maakte ik ze wijs dat ik een giraf had gestolen of kabouters had ontvoerd in de caravan. Ze geloofden de verhalen.” Zijn vrouw Esther vult aan: “Hij kan van iets kleins een heel groot verhaal maken.”

ONVEILIG

rijbewijzen gehaald. In de burgermaatschappij bleek ik met mijn LEAO niet zoveel te kunnen. Ik kwam een oud-collega van de marine tegen en die verdiende als vrachtwagenchauffeur best redelijk. Dat ben ik toen ook gaan doen.” Inmiddels rijdt Marco al 23 jaar als internationaal chauffeur bij FedEx (voorheen TNT). Hij rijdt dubbel bemand naar depots van FedEx door heel

Die grote fantasie komt voort uit een onveilige thuissituatie vroeger. Marco: “Het was altijd oorlog. Mijn vader was zwaar alcoholist en sloeg mijn moeder. Ik was een heel stil mannetje. Op mijn kamer dook ik in de leesboeken. Ik durfde bij wijze van spreken Marco van Zuijlen nog niet naar beneden is 58 jaar ∫ woont in Westervoort te gaan om te plassen ∫ werkt 23 jaar als internationaal als het weer bonje was. chauffeur bij FedEx Ik heb als kind zowat de hele bibliotheek leeg gelezen. Op school werd opgemerkt dat ik goed was met verhalen. Maar gezien de belabberde situatie thuis, ben ik nooit gestimuleerd om er wat mee te doen.”

VLUCHT VAN THUIS Na de LEAO gaat Marco bij de marine. Hij werkt daar acht jaar. “Het was een vlucht van thuis.” Hij ontmoet Esther en ze krijgen twee kinderen. “Bij de marine had ik al mijn

Europa. Als hij niet achter het stuur zit, maakt hij aantekeningen. “Ik heb vaak wel vijf verhalen tegelijk in mijn hoofd.” Aanvankelijk maakt hij weken van wel 110 uur. Nu vindt hij een werkweek van 55 uur meer dan genoeg. En nu de kinderen het huis uit zijn, komt er tijd voor zijn grote passie: schrijven.

TON 111 12-23 ¬ p 40

GEWOON BEGONNEN “Ik ben maar gewoon begonnen. Heb er speciaal een laptop voor gekocht. Mensen om me heen liet ik meelezen. Ze gaven me tips en wezen me op stopwoordjes. Een collega bij FedEx die als leraar Nederlands voor de klas heeft gestaan, kijkt mijn teksten na. Mijn eerste verhaal rolde er zo uit. Ik schrijf heel makkelijk. Vaak weet ik het einde van mijn boek ook al.” Inmiddels liggen er twee boeken en een derde is in de maak. Ze worden uitgegeven bij een kleine uitgeverij die op bestelling zijn boeken drukt. “De boeken zijn te koop bij Bol.com en bij een plaatselijke boekhandel. Veel van mijn collega’s hebben de boeken gelezen. Of ik krijg een opmerking van een collega dat zijn vrouw het zo mooi vond.”

SCHRIJFKAMER Hoewel de onderwerpen van zijn boeken heel divers zijn, draait het steeds om één of meerdere vrouwen die te maken krijgen met geweld. “Dat lijkt inderdaad terug te voeren naar mijn jeugd. Dat ik zag hoe machteloos mijn moeder was tegenover het geweld van mijn vader. Maar dat is onbewust.” Sinds kort schrijft Marco boven in een aparte kamer. Esther: “Ik vond het best vervelend dat hij hier aan de eettafel zat met overal briefjes om zich heen. Heel onhandig als er visite kwam. Als ik wilde stofzuigen, stond hem dat al tegen.”

NIKITA In zijn schrijfkamer hangt een bord dat is volgeplakt met post-it-briefjes met allerlei zinnen of woorden. “Dat zijn allemaal ingevingen.” Zijn derde boek gaat over een blind meisje dat de liefde vindt. “Ik hoorde het nummer Nikita van Elton John met de zin ‘Do you ever see the letters that I write?’. Toen bedacht ik ineens: ‘Stel dat een persoon in het verhaal de brieven niet kan lezen omdat ze blind is’.” Voorlopig wil hij ieder jaar een boek schrijven. Hij wil ook blijven rijden. “Er zit nog steeds avontuur in het werk voor FedEx. Ik moet er niet aan denken om de hele dag hierboven achter mijn laptop te zitten.”

amen hebben we al een hele afstand afgelegd! En dus is het tijd dat we SOOB in het zonnetje zetten. Want zonder SOOB zou TON niet bestaan. Je zou dus kunnen zeggen dat het ‘dikke mik’ is. En tegelijkertijd opereren we onafhankelijk. SOOB bemoeit zich namelijk niet met de inhoud van TON.

IN 50 JAAR IS ER VEEL

VERANDERD SOOB is in 1973 opgericht door organisaties van werkgevers en werknemers in de transport en logistieke sector. Een compleet andere tijd dan nu. Er was een oliecrisis met een autoloze zondag. Er waren geen mobiele telefoons of computers. Er was geen Schengen-akkoord. Zonder controle kwam

je de douane niet voorbij. Files waren uitzondering net als kant-en-klaarmaaltijden. Eten bij de Chinees was een uitje. En de tachograaf kwam in 1974 op de markt. Stoppen met roken, afvallen of een opleiding voor persoonlijke ontwikkeling moest je zelf betalen. Van code 95 had niemand voor 2009 gehoord.

EEN PAAR

WEETJES OVER SOOB

SOOB staat voor Stichting Opleidingsen Ontwikkelingsfonds Beroepsgoederenvervoer over de weg en de Verhuur van Mobiele Kranen. Via de loonstrook draagt elke werknemer in transport en logistiek bij aan SOOB. Dat zijn rond de 150.000 mensen bij ruim 6.400 transportbedrijven. Werkgevers dragen 2x zo veel af. Via het Sectorinstituut Transport en Logistiek (STL) maken werkgevers en werknemers in de sector gebruik van producten en diensten waar SOOB een bijdrage aan levert. Die staan op www.stl.nl

TON 111 12-23 ¬ p 42

BEELDVERHAAL

Werken op grote hoogte vergt stevige basis Kraanmachinisten Ruud Verhagen en Ralph van Gijsel werken met een 700-tons telescoopkraan. De kraan heeft een lengte van 20,80 meter en kan 60 meter uitschuiven. Vandaag gaan de mannen in Kruiningen luchtbehandelingskasten bovenop een frietfabriek in aanbouw plaatsen. TON kijkt met ze mee.

TON 111 12-23 ¬ p 43

Ruud Verhagen ∫ 28 jaar ∫ woont in Bladel ∫ werkt 9 jaar bij Van Riel als kraanmachinist Ralph van Gijzel ∫ 34 jaar ∫ woont in Tilburg ∫ werkt 17 jaar bij Van Riel als kraanmachinist

M.J. van Riel uit Tilburg is een transportbedrijf in hijsen en heffen, exceptioneel transport, horizontaal en verticaal transport en industriële verhuizingen. Het bedrijf is opgericht in 1946 en heeft een grote vloot met diverse kranen. Van 205 ton/meter-autolaadkranen tot 700-tons telescoopkranen. Het werkgebied is Nederland, België en Duitsland.

TON 111 12-23 ¬ p 44

Bij de frietfabriek Het is nog aardedonker 07.00 uur als Ruud Verhagen met de telescoopkraan het modderige bouwterrein van frietfabriek Lamb Weston oprijdt. Achter hem rijdt zijn maat Ralph van Gijzel met een vrachtwagen met contragewichten. “Vanochtend zijn we om kwart over vijf begonnen”, zegt Ruud. “We hebben hier twee dagen werk. Vandaag zit Ralph op de kraan en werk ik buiten. Morgen wisselen we. Vandaag zijn er nog drie collega’s bij ons. Zij brengen met hun vrachtwagens meer contragewichten en de JIB, de verlenger van de telescoopkraan.” Uitvoerder Ed van de Berg van Van Riel is al op het terrein aanwezig. Hij opent het hek en wijst zijn collega’s de plaats waar ze de telescoopkraan en de vrachtwagens moeten parkeren.

Eerst even een bakkie Ruud en Ralph melden zich bij de keet, waar ze een dagpas krijgen. Daarna is het tijd voor een bakkie. Chauffeur Luuk Horsten en kraanmachinist Nick Koster zijn erbij om te helpen bij de opbouw. Uitvoerder Ed legt uit wat er vandaag gedaan moet worden.

07.20 uur

Naar de hijsplek Ralph rijdt de telescoopkraan naar de hijsplek. Ruud rijdt er met zijn auto achteraan. Ralph stapt uit om de juiste afstand van de kraan tot het gebouw te meten. “Het opstellen is het belangrijkste onderdeel van ons werk. Het gaat om de juiste plek”, legt Ed uit. Na wat aanwijzingen staat de telescoopkraan op zijn plaats. Tijd om te gaan opbouwen.

07.50 uur

Stempelpoten vastzetten Ruud bedient de stempelkast. Langzaam schuiven de linker- en daarna de rechterstempelpoten uit. Behendig maakt Ruud de stempelvoeten vast en kijkt daarna op de display aan de zijkant van de kraan of hij waterpas staat. Ondertussen staat Ralph op de kraan om de valbeveiliging vast te maken. Als een geolied team werken de mannen samen.

08.00 uur

Nick Koster, Ralph van Gijzel, Ruud Verhagen en Ed van de Berg

TON 111 12-23 ¬ p 45

“Samen hebben we een brug over een rivier geplaatst” Ralph van Gijsel heeft het vak geleerd op BBL-opleiding kraanmachinist, die inmiddels niet meer bestaat. “Bij ons thuis werd een dakraam door een kraan geplaatst. Op dat moment is de liefde voor dit werk begonnen. Als zeventienjarige ging ik stagelopen bij Van Riel. Daarna kwam ik in vaste dienst.” Ruud Verhagen leerde het hijsvak in de praktijk bij Van Riel. “Als zesjarig jongetje wist ik al dat ik kraanmachinist wilde worden. Ik heb mijn rij- en hijsbewijs op eigen kosten gehaald en ben daarna bij Van Riel begonnen. Het is machtig mooi werk.” Ruud en Ralph werken altijd samen. “Dat doen we al twee jaar,” vertelt Ralph. “Het is fijn om een vaste maat te hebben. We kunnen met elkaar lezen en schrijven.” Ze hebben al veel

mooie klussen gedaan. “De mooiste en meest spectaculaire klus was in Mechelen. Daar hebben we een brug over een rivier geplaatst. In de lucht pakten we de brug over. Met een hoogwerker gingen we ernaartoe om de brug aan de kraan te bevestigen,” vertelt Ralph. Dit werk moet je liggen, vinden ze. Ruud: “Het opbouwen van de kraan is lichamelijk zwaar met al het geklauter en gesjouw met zware materialen. En heel vaak moet je wachten tot je kan gaan hijsen. Wachten hoort bij dit werk. We komen op de meest bijzondere plekken. Zo moesten we laatst een torenkraan ontmantelen in het centrum van Amsterdam. Dat is millimeterwerk. Daar houden we van!”

TON 111 12-23 ¬ p 46

Ballastplaten takelen Ralph zit in de kleine cabine van de kraan. Ruud geeft hem aanwijzingen via de portofoon. Ralph draait de cabine naar de achterkant, tegelijkertijd schuift de kraan een stuk uit. Ruud staat op de vrachtwagen van collega Luuk en maakt ballastplaten vast aan het hijsblok. Met de half uitgeschoven kraan takelt Ralph de ballastplaten op. Ruud geeft aanwijzingen en langzaam laat Ralph de ballastplaten zakken bij de stempelvoet. Elke stempelvoet komt op zo’n plaat te staan. “De platen verdelen het gewicht over een groter oppervlakte. Zo komt de kraan stevig te staan en zakken de stempelvoeten niet weg in de modder”, legt Ruud uit.

08.30 uur

Contragewichten plaatsen De vrachtwagen van Nick komt achteruit aangereden met op zijn trailer gele contra gewichten. Op de vrachtwagen van Ruud staat de gele basisplaat van 40 ton. Elk ander blok weegt 10 ton. De contragewichten worden op de voorkant van de telescoopkraan geplaatst. Als legoblokken vallen ze in elkaar. Het is precisiewerk. Ruud staat op de kraan om de gewichten los te maken van het hijsblok. In totaal plaatsen ze 100 ton contragewicht op de kraan.

08.50 uur

Verlengstuk telescoopkraan hijsen De telescoopkraan staat nu stevig verankerd op de hijsplek. Luuk komt met zijn autokraanwagen de JIB en het verlengstuk brengen. Ruud en Ralph demonteren het zware hijsblok van de kraan. Daarna maken ze de hijskabels los. Eerst wordt het verlengstuk van de wagen gehesen. Daarna hijst de autolaadkraan de JIB omhoog en draait het ijzeren gevaarte, tot het in de juiste richting hangt. “Het verlengstuk kan 40 graden knikken. Dat hebben we hier nodig om de luchtbehandelingskasten op de juiste plek op het dak te zetten”, vertelt Ralph. “We plaatsen er ook een camera op, zodat de machinist kan zien wat hij doet.”

09.15 uur

TON 111 12-23 ¬ p 47

Verlengstuk vastmaken Met grote, zware, ijzeren pennen maken de mannen het verlengstuk vast aan de JIB. Luuk bedient zijn autokraan en laat het verlengstuk met wiel langzaam zakken. De gaten moeten precies in elkaar passen, anders kunnen de pinnen er niet in. Het lijkt op meccano, maar dan in het groot. Met een moker slaat Ruud op de pennen: hij deelt flinke klappen uit. Eén pen springt steeds weer naar buiten. Na tien minuten zitten de vier pennen erin en kunnen de kraanmachinisten het verlengstuk aan de telescoopkraan bevestigen.

09.50 uur

JIB omhoogtakelen en bevestigen Ruud klimt bovenop de telescoopkraan en maakt zich vast aan de valbeveiliging. Nick en Luuk duwen de JIB in de richting van de kraan. Luuk takelt de JIB omhoog en Ruud bevestigt de JIB aan de kraan met ijzeren pinnen. De onderste pinnen slaat Ralph erin. Binnen drie minuten is de klus geklaard. Daarna sluit Ruud de elektriciteitskabels aan. Luuk takelt het kleine hijsblok van zijn wagen. Die wordt aan de JIB bevestigd. Langzaam laat Ralph de telescoopkraan omhoogkomen. De knik die de JIB maakt is duidelijk te zien.

10.15 uur

TON 111 12-23 ¬ p 48

Windvaan bevestigen Ruud bevestigt een camera, een windvaan en een vliegtuigdetector aan de top. “Die windvaan is erg belangrijk voor ons werk. Wind is allesbepalend. Wij beslissen of we hijsen of niet. We kijken naar de mastlengte en naar het oppervlak van de last. Wat we hier gaan hijsen is licht en windgevoelig materiaal. Gelukkig waait het vandaag niet, maar je weet nooit hoe dat boven op het gebouw is.” Als het hijsblok vastzit is de telescoopkraan klaar om te gaan hijsen. De opbouw heeft ruim twee uur geduurd. “Soms hebben we een hijsklus van tien minuten,” zegt Ruud. “Dan is het open afbouwen van de kraan het meeste werk.”

10.35 uur

Koffie en hijsen Na de koffiepauze is het tijd voor het hijswerk. Eerst is er overleg met uitvoerder Joop Rulkens van EQUANS. Dit bedrijf levert de luchtbehandelingskasten voor de frietfabriek. Een heftruck haalt de eerste aluminium kast van de vrachtwagen. Ruud maakt ondertussen een uithouder vast aan het hijsblok met daaraan hijsbanden. De mannen van EQUANS helpen mee om de kast aan de kraan te bevestigen.

11.15 uur

TON 111 12-23 ¬ p 49

Het dak op Ruud staat inmiddels op het dak van de frietfabriek samen met de installateurs. Door de portofoon geeft Ruud aanwijzingen aan Ralph. Langzaam hijst Ralph de kist omhoog. De cabine van Ralph is gekanteld. Wiegend in de wind hangt de kist boven een frame die omgeven is door steigers. Millimeter voor millimeter laat Ralph de kist zakken. Nog één millimeter en dan staat de kist in het frame.

11.30 uur

Kisten plaatsen Beneden maakt Nick een tweede kleiner kist klaar om opgehesen te worden. Binnen een paar minuten staat de tweede kast op het dak. Vandaag plaatsen de mannen van Van Riel acht kleine kisten op het dak plaatsen. Morgen zijn de grote luchtbehandelingskasten aan de beurt. Nog even een paar kisten naar boven hijsen en dan is het schafttijd.

12.00 uur

Overnachten in de buurt van de klus is niet nodig vandaag: dat doen Ruud en Ralph alleen als het echt nodig is. “Op mijn vrachtwagen staat een kleine container. Dat is een slaapplek. Een van ons slaapt in de vrachtwagencabine en de ander in de gele container. Maar vandaag gaan we lekker naar huis.”

TON 111 12-23 ¬ p 50

PUZZEL

Horizontaal 1. echtverbintenis; 7. vuurspuwende berg; 12. klein hertje; 13. bijenhouder; 14. vordering; 15. maanstand (afk.); 17. bedehuis; 19. Duits automerk; 21. bevestiging; 22. fraaie kleding; 24. zeer zware klap; 27. lage zangstem; 28. geestdrift; 30. plechtige belofte; 31. niet goed snik; 32. oude Nederlandse munt; 33. algemene ouderdomswet (afk.); 35. uiteinde van dwarsmast; 37. mannetjes bij; 38. visgerei; 41. drinkbeker; 42. denksport; 44. tafelgast; 46. plaats in Italië; 47. behaagziek; 48. plaats in Noord-Holland; 49. deel van een bijenkorf; 50. plezier; 52. bewijs van

12 2

13 5

14 8

22 15

28 22

62. Europese hoofdstad; 64. tentoonstellingsgebouw

61 55

in Amsterdam (afk.); 65. Nederlandse omroep;

72 65

67. bloeiwijze; 68. niet wild; 70. bladader; 72. boeren

77. operatiekamer (afk.); 78. kledingstuk; 79. hoofd van een moskee; 81. familielid; 82. laagte tussen twee bergen; 83. slot (afloop); 84. droog en kaal; 86. vechten; 87. geen enkel persoon. Verticaal 1. telwoord; 2. wereldrecord (afk.); 3. eikenschors; 4. taaie grondsoort; 5. springend waterdier; 6. berggeel; 7. blij en jolig; 8. niet gevuld; 9. frisjes; 10. verbrandingsrest; 11. medemensen;

31 26

36 41

27 32 37

53 58

52 56

71 76

16. in de grond levend zoogdier; 18. gordijnrail; 20. nagerecht; 21. jongensnaam; 23. Zweeds automerk; 25. plaats in Noord-Holland; 26. grote teug water; 27. strook grond langs een weg;

Vul de oplossing in op

29. prijs van de wetenschap; 32. beroep in de

Doe dat vóór 16 januari 2024. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen.

filmwereld; 34. rechtsregels; 36. middeleeuwse Scandinaviër; 37. waterkering; 39. bejaard persoon;

tonmagazine.nl

40. appelsoort; 42. bloedgever; 43. verdieping; 45. knaagdier; 46. kippenloop; 51. cilinder; 53. kever;

Oplossing puzzel in TON 110:

54. deel van een woonkamer; 55. heldendicht;

Veiligheidsschoenen

56. land van de Inca’s; 57. proefopname; 59. insect; 60. angsthaas; 62. Nederlands natuurreservaat; 63. achteraf (later); 66. gymnastiektoestel; 67. oude vochtmaat; 69. toiletartikel; 71. vertragingstoestel; 73. zuivelproduct; 74. cirkelvormig; 75. larve van insecten; 78. deel van een schoen; 80. masker; 82. muzieknoot; 85. dwarshout.

OPLOSSING

77 72

58. rotzooi; 61. symbool waarmee je richting aangeeft;

voor economische aangelegenheden (afk.);

kiel; 73. miniatuurstad bij Den Haag; 76. raad

betaling; 54. ervaren matroos; 56. onverharde weg;

De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Wouter van der Meer uit Almelo Twan Theeuwen uit Venlo Sicco van der Land uit Dokkum Alex van der Meer uit Rockanje Albert Heerkes uit Hoogvliet Rotterdam

Met de VVV Cadeaukaart kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de kaart gebruiken in winkels en in webwinkels. En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.

TON 111 12-23 ¬ p 51

VRAGEN? VRAGEN!

COLOFON

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden. Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en

088 25 96 111 info@stlwerkt.nl stl.nl Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: beroepsbegeleidende leerweg (BBL), vacatures, functiewaardering, loopbaanbegeleiding en subsidies. STL helpt je graag om veilig, gezond en met plezier aan het werk te blijven. 0800 02 25 022 caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector? Leeft je werkgever de cao goed na? Wat zijn de regels voor loonberekening? Wat te doen als je een boete krijgt? VNB heeft ook een handige Looncheck App, waarmee je je loon kunt berekenen. Kijk op de website.

CAONALEVING.NL

werknemersorganisaties FNV Transport & Logistiek, en CNV Vakmensen. UITGEVER en REDACTIE Via Bertha, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Gerrit Jan van Barneveld, Daphne Doemges-Engelen, Annet Koops, Marjon Langereis, Olga Leever, Harry Linker, Frank de Man, Carien Neeleman, Shamrock, Ingrid Timmermans en Eric Vocking FOTOGRAFIE Reyer Boxem, Marco Hofsté, Annelies van ’t Hul, Ruud Jonkers, Harry Linker en Shutterstock ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl

088 33 22 999 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen? Kun je je pensioen eerder in laten gaan? Mag je werken als je met pensioen bent? Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy

0800 02 25 022 fnv.nl

van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd. Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid

030 75 11 007 cnvvakmensen.nl

ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed

088 45 67 567 tln.nl Transport en Logistiek Nederland

gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl OPLAGE 158.200 exemplaren © TON Magazine 2023 Via Bertha / SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder

0345 516 993 verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

schriftelijke toestemming van de uitgever en/ of zijn partners. TON wordt mede mogelijk gemaakt door

MET JOUW OPLEIDINGSBUDGET HAAL JE MEER UIT JEZELF! GA ERVOOR. JE KAN HET!

Blijf jezelf ontwikkelen. Met een extra (vak)diploma of training die bij jou past. Dat kan je nu zélf regelen. Wij helpen je. Met je persoonlijke opleidingsbudget: er ligt € 3.000,- voor je opleiding, training of cursus klaar! Meld je snel aan op stl.nl/opleiding of bel voor advies 088 - 2596 271.

Er ligt

€ 3.00

voor j 0,e klaar!