TON 100 02-22 • p 66
VASTE PUZZELAAR
Uit de oude doos Germt de Vries (80) uit Munnekezijl is vaste puzzelaar. De oplossing van het kruiswoordraadsel stuurt hij trouw in, per briefkaart. Niks online invullen; Germt grijpt nog naar de pen. Soms schrijft Germt een brief. Zoals eind vorig jaar, met een speciaal verzoek. VERVOERSVERBOD. Dat is de oplossing van de puzzel in TON 97. Ook deze keer dingt Germt mee naar een VVV Cadeaukaart, want zoals altijd heeft hij het juiste antwoord. En ook nu weer is zijn inzending handgeschreven. Germt laat weten: “De TON weer ontvangen. Wat is het toch een fijn boekje om te lezen. Vooral de mooie puzzel. Als ik mag vragen om ook eens een stukje over vroeger te schrijven, zou dat wel mogen?” Dat mag, voor deze honderdste TON. Germt schrijft:
Met de hondenkar besloot op een dag in juni 1883 “Grootvader Hendrik de Vries Munnekezijl naar Groningen. bestellingen te gaan bezorgen van r dag en dauw vertrok hij om De kar en een hond had hij al. Voo dan en. Volgens mijn vader had hij ’s avonds laat weer thuis te kom 20 tot 30 cent verdiend. grotere wagen aangeschaft, met Na een aantal jaren werd er een de hondenkar vervangen door een 5 honden ervoor. In 1894 werd r otvader met zijn oudste zoon naa kapwagen met paard. Zo reed gro een in Noordhorn even pauze voor Groningen. Vertrek om 5 uur, hun op ze n rde vee rd. Om 9 uur arri kopje koffie en voer voor het paa tijd n eve , bestellingen werden gedaan standplaats bij de A. Kerk. De brood van moeder de vrouw. voor koffie en het meegebrachte ngen in ontvangst. Vertrek om ’s Middags namen ze de bestelli en, il werd nog even pauze gehoud 5 uur uit Groningen. Op Slaperst
gen drik en zijn zoon geen tegensla de paarden gevoerd. En als Hen r in Munnekezijl. hadden, waren ze om 9 of 10 wee waren er wel eens problemen. Als ’s Winters, bij zware sneeuwval, eerd nog niet in Munnekezijl gearriv de bodekar om 10 uur ’s avonds en dorp eropuit. Ze trokken paard was, ging een man of 10 uit het n zoo en drik dop. Zo kwamen Hen wagen los, want het dier was doo r. had moeder de stamppot klaa Sjoerd weer veilig thuis en daar en eden. Nee, dan stonden Hendrik Op donderdag werd er niet ger : den rleg Ove praken de vrachtprijzen. zijn vrouw om 6 uur op. Ze bes drik 5 cent, zak meel 10 cent. Hen klein doosje 3 cent, iets groter n bodekar-werk ook nog een klei en zijn vrouw hadden naast het d Har in. sele por wat ocht ook nog winkeltje. Mijn grootmoeder verk sjes mei 2 en s Vries, waar 8 jongen werken geblazen, in het gezin De het leven van mijn grootvader.” geboren mochten worden. Zo was
Hoe het verder ging? Zoon Sjoerd zette het bedrijf van vader Hendrik voort. Germt zelf ging als dertienjarig jochie meedraaien in de zaak. “Maar toen zestig jaar geleden steeds meer bedrijven zelf hun vervoer gingen regelen, was de winst weg”, zegt Germt. De kleine onderneming stopte. Germt solliciteerde bij de gemeente Groningen en reed de rest van zijn werkzame leven op een vuilniswagen.
