TON Magazine 100, februari 2022

MAGAZINE VOOR MENSEN DIE WERKEN IN TRANSPORT EN LOGISTIEK

Hoe het verder ging met

Vincent …

… en met Fred en Peter en René en Floor en Arnold en Jack en Monique en Arjan en Manon en Dennis en Jarno en Hilco en Rik en Herwig en Bayram en Carla en Jan en Leo en Jordy en Dimitri en Peter en Agnes en Thijs en Belinda en Haiko en Erwin en Linda en Peter en Germt en Hayley en TON TONMAGAZINE.NL 100 • 02 • 22

TON 100 02-22 • p 2

COLUMN

Miniatuurtjes…

Ik heb nooit wat met miniatuur-vrachtwagens gehad. Daarmee behoor ik waarschijnlijk tot een minderheid onder chauffeurs. Bij mijn vorige werkgever Huisman Transport heb ik een keer een miniatuur-Scania gewonnen, op een chauffeursdag. En ik heb er een keer eentje gekregen van Huisman. Een Volvo. Ik denk met kerst ofzo.

Een van die autootjes heeft lang ergens onzichtbaar in de kast gestaan.

De ander belandde al gauw in de speelgoedbak van zoonlief. Als ik met het voorgaande mensen pijn doe, dan sorry. Maar ja, zo is mijn interesse in miniatuurtjes nu eenmaal. Uiteindelijk heb ik de Scania en Volvo later aan collega-vriend Herman gegeven. Misschien dat die er wat mee kon.

Ooit kwam er een miniatuur-Space Cab uit van DAF: de Space Cab 3600.

Net zoals mijn pa heeft gehad. Nou ja, bijna net zo een. Mijn pa reed de 3300, maar voor mij zijn ze hetzelfde. Ik zie het verschil alleen als ik de cijfers kan lezen. Ik heb hem besteld. Hij staat nu al een poosje te shinen in de kast. Later is daar ook een Super Space Cab 500 bij gekomen. De laatste auto van mijn vader en van mijn broer. Op maat gemaakt. In de kleuren van Newexco. Zelfs met de showbordjes van mijn broer, BIG SHOT en ROLLING LIBERTY, achter de voorruit. De bordjes die ik nu al ruim 20 jaar meeneem achter mijn eigen vrachtwagenraam.

Afgelopen maand verraste collega-vriend Herman me met een pakketje.

Het type Volvo dat ik hem gegeven had, heeft nooit bij Huisman gereden.

Maar ik rij er nu wel mee bij De Boer. Ik maakte het pakketje open, en daar stond hij: mijn Volvo en trailer in de kleuren van de firma De Boer. Met achter het raam de bordjes BIG SHOT en ROLLING LIBERTY. Ik moet zeggen: deze persoonlijke miniatuurtjes met een verhaal vind ik meer dan prachtig.

DANKJEWEL

Sinds augustus 2005 valt er elke twee maanden een magazine in de bus bij werknemers en bedrijven in transport en logistiek.

Een blad over werken en leven in een bedrijfstak waarin van alles verandert - en veel hetzelfde blijft.

TON laat werknemers aan het woord. Hoe beleven zij hun beroep? Wat vinden zij mooi en wat moeilijk? Waarover maken zij zich zorgen en hoe zorgen zij dat ze ontwikkelingen kunnen bijbenen?

TON dankt alle mannen en vrouwen die de afgelopen 99 nummers met hun gezichten en gedachten in het blad wilden staan.

Ik ga weer even voor de kast zitten genieten…

Erik Pathuis (42) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.

Zij maakten TON tot TON.

Dit is Vincent Stel.

Dezelfde Vincent als de jonge vent die op cover van de eerste TON stond.

Vincent is een van de meer dan drieduizend mensen die sinds 2005 hun verhaal deden in het magazine. In dit 100e nummer kijkt Vincent terug en vooruit. Net zoals nog bijna dertig en mannen en vrouwen.

Zij hebben een paar dingen gemeen. Liefde voor het vak. De wil om er iets van te maken. En de ervaring dat het leven niet altijd loopt zoals je hoopt. Wil jij ook je verhaal delen in TON? Mail naar

info@tonmagazine.nl

TON 100 02-22 • p 4

IN DIT NUMMER Hoe het verder ging met Belinda en Haiko Op de cover: Vincent Stel Strip

6

8

11 12

Hoe het verder ging met René Nieuwenhuis CAO-vraag

14 15

Duurzaam inzetbaar blijven

Hoe het verder ging met De Lichtmis

24

VERANDERD

26

Samen 100 jaar in dienst

28 Linda is een van de (nog te weinig) vrouwen die in transport en logistiek werken. In 2015 stond zij op de cover, als chauffeur in het afvaltransport. Tegenwoordig doet ze heel ander werk.

Hoe het verder ging met Arnold van de Graaf 30

Jarno, de Rijdende Dichter 3.113 mensen in TON

31

Hoe het verder ging met Fred Mombarg Veranderende levens van vier vrouwen

Hoe het verder ging met Peter van Caulil 56

Trouwe TON-panelleden

Puzzel

38 40

48

Ex-beginners

TON-panel

40

61

64

Puzzelaar Germt de Vries Adressen en colofon

67

66

54

6, 12, 24, 28, 38 en 54

HOE HET VERDER GING…

In de loop der jaren kwamen mannen en vrouwen met een bijzonder verhaal in TON aan het woord. Zes van hen geven een update.

Het leven gaat zijn eigen gang. Lees maar hoe het bijvoorbeeld Peter verging.

TON 100 02-22 • p 5

TON HEET JAN VOLHOUDEN

15

Veranderen gaat niet vanzelf. Een stok achter de deur en een zetje in de rug kunnen helpen.

Jordy, Dimitri, Carla en Peter vertelden eerder in TON over hun ‘verandertraject’.

Hoe staan ze er nu voor?

31

TON turfde verschillende kenmerken van mensen die de afgelopen jaren in het blad verschenen. Dat leidt tot allerlei cijfers over 99 x TON. Bijvoorbeeld dat Jan de naam is die het vaakst voorkomt.

EX-BEGINNERS

48

Elk jaar beginnen er duizenden mensen aan een loopbaan in het beroepsgoederenvervoer. Ze leren het vak in de praktijk.

Vinden zij ook hun plek in de bedrijfstak?

Hilco, Bayram en Rik gingen in elk geval hun eigen weg.

HOE HET VERDER GING MET…

Belinda en Haiko Verhoeven

Een stralend stel op de cover van TON 74: Haiko en Belinda uit Hank. Ze werken allebei bij Hermus International en gaan – als het kan – samen de weg op. Het is 2017 en ze verheugen zich op hun bruiloft. Sindsdien is er veel gebeurd…

TON 100 02-22 • p 7

NOOIT MET RUZIE VAN HUIS Bonje Eén ding weten ze zeker: van elk moment willen ze genieten.

En als ze bonje hebben – dat komt toch in het beste huwelijk voor - dan maken ze het goed voordat Haiko maandagochtend weer voor een week naar het buitenland vertrekt. Want het leven kan zomaar voorbij zijn.

Slip Ze hebben het aan den lijve ondervonden. Vier maanden na hun huwelijk in 2018 krijgt Haiko een verkeersongeluk. Onderweg naar zijn vrachtwagen neemt hij een B-weg om een file te vermijden. In een S-bocht ligt veel modder op de weg. Haiko raakt in een slip en belandt in de sloot. Hij kan nog zelf uit de auto klimmen. Gaat zelfs even terug, omdat hij een van zijn klompen mist. Een passerende automobiliste vangt hem op en belt Belinda met Haiko’s toestel. Die neemt op met een vrolijk “Hoi schatje”… maar krijgt dus een ander aan de lijn. Met een alarmerend bericht.

Scheurtje Haiko gaat per ambulance naar het ziekenhuis in Breda. Het lijkt mee te vallen. Geen botbreuken, geen letsel aan zijn organen. Zijn werkgever Bart Hermus komt direct naar het hospitaal en staat aan zijn bed. Haiko belt met Belinda om te zeggen dat Bart hem naar huis zal brengen. Dan komt de arts binnen. Slecht nieuws. Op de foto’s is te zien dat Haiko een scheurtje in zijn schedel heeft. Met spoed wordt hij naar het ziekenhuis in Tilburg gebracht. Binnen tien minuten ligt hij op de operatietafel bij de neurochirurg.

Genieten Bij het ongeluk is Haiko tegen de achteruitkijkspiegel geklapt.

Vandaar dat gat in zijn schedel. Het hersenvlies is gescheurd.

Gelukkig zijn de hersenen slechts geschampt. Eén millimeter

verder en de ellende was niet te overzien. Later vertelt de neurochirurg Belinda dat het weinig scheelde of ze was weduwe geweest. Het ongeluk laat het paar pijnlijk ervaren hoe je leven in een ogenblik kan veranderen. Daarom dus: nooit met ruzie de deur uit. Als je leeft, moet je het goed doen, vinden zij.

En dat is genieten van elk moment samen.

Rust Haiko ligt vijf dagen in het ziekenhuis. Daarna moet hij twee maanden rust houden. En dat ook écht doen, drukt de arts hem op het hart.

Anders loopt hij kans op epileptische aanvallen.

Belinda Verhoeven-Jongeneelen (54) En dan kan hij rijden Haiko Verhoeven (39) ∫ wonen in Hank als chauffeur wel ∫ zijn 10 jaar samen en in 2018 getrouwd vergeten. Op 19 maart ∫ hebben 2 chihuahua’s: Chanel (13) en 2019 krijgt Haiko van Faith (1) de neurochirurg groen licht. Alles is oké, hij Belinda is 15 jaar vrachtwagenchauffeur mag weer aan het werk. ∫ werkt 3 dagen per week bij Marcel van den Broek Transport in Breda ∫ is gedeeltelijk arbeidsongeschikt Hondjes Tegenspoed leert je het leven omarmen Haiko is 21 jaar internationaal chauffeur en genieten van kleine ∫ werkt bij Hermus International in Made dingen, vinden Belinda en Haiko. Bijvoorbeeld van hun twee chihuahua’s. De hondjes zijn hun kindjes. Vier jaar geleden, op hun trouwdag, waren dat nog Noa en Chanel.

Maar Noa is inmiddels overleden. Een beetje van haar as draagt Belinda in een hanger om haar hals. Sinds vorig jaar is er de kleine Faith. Elke werkdag gaan de hondjes met Belinda mee.

Hun vaste plek is het bed in de wagen. Ook dat is genieten.

TON 100 02-22 • p 8

OP DE COVER

TON 100 02-22 • p 9

Iemand die plezier heeft in zijn werk

Hij staat op de cover van de

eerste en van de honderdste TON: Vincent Stel (37) uit Arnhem.

Toen een enthousiaste beginnende chauffeur, nu een ervaren vakman.

Nog altijd op de wagen. En zoals het er nu voor staat, gaat dat zo blijven.

Twintig jaar is Vincent Stel als hij in 2005 op de voorkant van de eerste TON staat. Stralende lach, beste kop met haar, armen stoer over elkaar. Laat het leven maar komen, lijkt hij te zeggen. Letterlijk vertelt hij: “Op de middelbare school wilde ik nog planner worden.

Maar één dag met mijn vader meerijden en ik was om. Chauffeur zal het worden. Puur om het werk, de vrijheid.” Vincent rijdt dan bij Riksen Arnhem en meldt daarover: “Ik zit hier goed.” En over de toekomst: “Voorlopig ga ik niet verder leren.” Hoe is het met Vincent, zeventien jaar later?

De beste kop met haar is nu een kale schedel.

Ben je je wilde haren kwijt, Vincent?

“Dat is wel een groot verschil met toen, ja. Maar ik heb altijd tegen mijn vrouw Marit gezegd: mocht ik inhammen krijgen, of het wordt dunner, dan gaat de schaar erin. Een paar jaar geleden zwom mijn dochtertje Evie af. Mijn schoonmoeder maakte een foto terwijl ik Evie hielp met haar natte kleding. Ik stond gebukt en dan zie je dus op de foto je bovenkant. Ik leek wel kaal. Toen ben ik op een avond naar boven gegaan en hup, de tondeuse erop. Tien minuten later zat ik met een kale kop op de bank. Marit was er wel blij mee. Ze had al eerder gezegd: ‘Kaal zal je best staan’.”

Wat voor werk doe je nu?

“Sinds vorig jaar mei ben ik in dienst bij B&B Transport in Elst.

Ik rijd op het binnenland, voor onder andere Dachser en FedEx. Het is stukgoed. Voor FedEx maak ik altijd hetzelfde rondje in Zuidoost-Nederland. Koppelwerk, laden en lossen. Dat is wel lekker, zo’n voorspelbare rit. Begin ik om halftien ’s ochtends en ben ik tegen tien uur ’s avonds weer thuis. Bij Dachser ligt het minder vast waar ik naartoe ga en dat vind ik ook wel mooi.”

Hoe is je loopbaan verlopen?

“Na Riksen heb ik bij een aantal verschillende bedrijven gezeten.

Onder andere bij Mantrans in Renswoude, A.G. Transport in Ederveen en Thijssen Transport in Millingen aan de Rijn. Of ik niet honkvast ben? Dat is niet zozeer mijn bedoeling. En ik ben de moeilijkste niet. Klanten zullen nooit over mij klagen. Maar ik vind wel dat je werkgever rekening moet houden met redelijke wensen. Zeker als het om je privéleven gaat. Ik wil niet ergens werken en dan mijn kinderen nooit zien. Dus ik ben wel eens veranderd omdat ik werk dichter bij huis zocht. En ik ben ook een keer bij een werkgever weggegaan, omdat de balans tussen werk en privé wel erg scheef was.”

Hoe is het je in je privéleven vergaan?

“Prima. In 2008 zijn Marit en ik gaan samenwonen. We kennen elkaar van de middelbare school. Marit werkt als management-

TON 100 02-22 • p 10

Bij B & B Vincent werkt sinds mei 2021 bij B & B Transport in Elst. Een jong bedrijf, in 2013 gestart. Er rijden nu 30 bussen, 11 trekkers, 3 motorwagens en er zijn 49 werknemers.

assistent logistiek bij Bunzl Verpakkingen. In 2009 zijn we getrouwd.

Dat is dus straks in mei alweer 12,5 jaar. In 2010 is onze zoon Julian geboren en dochter Evie in 2012. Het is misschien wel cliché, maar we vormen een gelukkig gezinnetje.”

Jij ging je vader achterna. Wordt jouw zoon ook vrachtwagenchauffeur?

“Bij mijn eigen keuze speelden destijds natuurlijk de verhalen van mijn pa mee. Die gingen over een wereldje dat veel gemoedelijker en minder gehaast was. Dat was al lang niet meer zo toen ik begon.

Maar het bevalt mij nog prima. Al erger ik me weleens als ik in eigen land Engels moet spreken om mijn lading te kunnen lossen. We gaan wel zien. Voordat Julian achttien is, zijn we weer zes jaar verder. Maar hij is wel echt vrachtwagengek. En dat heb ik niet gestimuleerd of zo.

Mocht hij chauffeur willen worden, dan zal ik hem dat niet afraden.

Ik wil wel dat hij pas kiest als hij weet hoe die wereld in elkaar zit.

Daarom heb ik hem bijvoorbeeld vorig jaar zomer meegenomen toen ik een week voor Schotpoort op weg was, met overnachtingen.”

Als je naar de Vincent Stel van 2005 kijkt, wat zie je dan?

“Iemand die plezier in zijn werk heeft. Het was niet allemaal nieuw voor me. Ik wist wel zo’n beetje wat ik kon verwachten, want ik had al vaak met mijn vader en met neven meegereden. Volgens mij ben ik niet heel veel veranderd sinds 2005. Misschien ben ik wat zekerder van mezelf geworden. Ik ben best wel vlot in de babbel en houd ervan met collega’s te grappen.”

En als je naar de Vincent Stel van 2040 kijkt, wat zie je dan?

“Oei, dat is een moeilijke. Tegen die tijd ben ik ongeveer 55. Ik zie me dan nog wel in het transport werken. Vrachtwagenchauffeur blijft natuurlijk een apart vak. We zitten niet van acht tot vijf met mensen om ons heen. Wat ik zou gaan doen als ik toch met de vrachtwagen stop? In mijn hoofd zie ik me dan wel op de bus, of als treinmachinist. Het zal in 2040 allemaal wel heel anders zijn, door de technologie. En ik hoop dat ik dan nog steeds met Marit van het leven mag genieten. En dat we trots zijn op wat Julian en Evie dan geworden zijn en doen. Ik ben gek op die drie.”

TON 100 02-22 • p 12

HOE HET VERDER GING MET…

René Nieuwenhuis

Een vrijdagmiddag in januari. De directiekamer van De Romein Group in Veendam. René Nieuwenhuis (43) doet er zijn verhaal. Vanochtend is hij uit het Duitse Grenzach-Wijhlen vertrokken. Sinds mei werkt hij daar op een bodemsaneringsproject.

Na een jarenlange loopbaan als chauffeur is René nu planner. En dat bevalt hem goed.

TON 100 02-22 • p 13

ALS PLANNER OP MIJN PLAATS Begin 2017 vertelt René in TON over zijn lymfeklierkanker.

Hij heeft vier chemokuren ondergaan en is door zijn artsen genezen verklaard. Maar terug naar zijn oude baan als tankwagenchauffeur gevaarlijke stoffen zit er niet in.

Zijn hematoloog vindt het beter als hij niet meer met zijn neus in giftige dampen zit. René gaat op zoek naar ander werk, maar dat valt tegen. Pas met hulp van Sectorinstituut Transport en Logistiek kan hij aan de slag bij Hoogwerker- en kraanverhuurbedrijf Freddy Pertien. “Dat was geweldig. Ik ben gewend om alles zelf te regelen, maar ik merkte dat werkgevers huiverig zijn om een ex-kankerpatiënt aan te nemen.”

Toch te zwaar René haalt zijn hijsbewijzen en gaat vol goede moed aan de slag. Toch blijkt het werk te zwaar. “Door al die chemo’s raakt mijn energie snel op. Als ik thuiskwam, was het eten en slapen. Hoe leuk ik het werk ook vond, mijn lijf wilde dit niet meer.” René vindt ander werk bij een bedrijf in Gieten. Hij rijdt op Scandinavië. De hele week is hij onderweg. “Voor mij was dat ideaal. Het laden en lossen deed ik zelf, maar daarna zat ik weer achter het stuur. Dat was met mijn lichaam goed vol te houden.”

Balletje gaat rollen Maar dan komt hij in zijn woonplaats Veendam een bekende tegen, die weet dat René zijn papieren voor planner heeft.

“Dat was Harm Jan Haan, een van de directeuren van De Romein. Die papieren heb ik in 2015 gehaald met het idee om ooit als planner te gaan werken.” En zo gaat het balletje rollen. Onderweg naar Scandinavië krijgt René een telefoontje van De Romein Group. Of hij niet voor hen wil komen werken.

René ziet een functie als planner/chauffeur wel zitten, maar

krijgt een ander aanbod. “Op 13 maart 2021 kwam ik op gesprek. Ik kon kiezen: of één jaar op de vrachtwagen of logistiek planner op een bodemsaneringsproject in Duitsland.

Ik heb mijn vriendin gebeld en samen maakten we de keus voor Duitsland.”

Nul ervaring Zijn nieuwe baan als planner is een uitdaging. René heeft dan wel de opleiding, maar nul ervaring. Op 3 mei wordt hij in het diepe gegooid. Hij regelt samen met een Duitse collega het vervoer van afvalgrond en alle documenten die voor de uitvoer daarvan nodig zijn. Het kantoorwerk bevalt hem goed.

Als internationaal chauffeur spreekt hij zijn talen. Wel heeft René wat moeite met de Duitse mentaliteit. “Duitsers denken heel hiërarchisch. Ook zijn ze strikt met de scheiding werk- en privé-tijd. Dat ben ik niet gewend.”

Naar Veendam Tot april zit René op het project in Grenzach-Wijhlen. Daarna hoopt hij op kantoor in Veendam te gaan werken. “Mijn collega in Veendam is 63 jaar en gaat richting pensioen. Het lijkt mij mooi als ik zijn werk langzaamaan kan overnemen.”

Mist hij het rijden niet? René lacht. “Af en toe begint het te kriebelen. Maar als ik dan vrachtwagens op een parkeerplaats zie staan in de bloedhitte, dan ben ik blij dat ik niet meer rij.”

Controle geeft rust Binnenkort is het vijf jaar geleden dat hij ziek werd. Elk jaar heeft hij een controle-onderzoek. “Ik ben niet zo met die ziekte bezig. Maar twee dagen voor ik een controle krijg, slaap ik toch wel slecht. Zo’n jaarlijks onderzoek geeft mij rust. Ik weet daarna dat het goed zit.”

TON 100 02-22 • p 14

CAO-VRAAG

Wat zijn verplichtingen van mijn werkgever?

In een cao staan verschillende regels.

De ene is een verplichting waar jij je als werknemer aan moet houden.

Een andere regel gaat juist over iets waarop je als werknemer recht hebt.

Dat zijn de verplichtingen van je werkgever. Wat zijn de belangrijkste?

Je arbeidsovereenkomst De cao schrijft voor welke afspraken er minimaal in je arbeidsovereenkomst moeten staan. Dat zijn zaken die redelijk voor de hand liggen. Zoals welke functie je gaat uitoefenen en voor hoeveel uur per week je dit gaat doen. Daarnaast moet je standplaats in je arbeidsovereenkomst vermeld worden.

De standplaats is de plek waar of vanuit waar jij je werk gaat doen. Dit kan het kantoor van je werkgever zijn. Maar bijvoorbeeld ook je huisadres. Of een depot, of het adres van een klant van je werkgever. Het kan maar één adres zijn. Je standplaats is onder andere belangrijk voor de berekening van de vergoeding van verblijfkosten.

Je loon Verder moet in je arbeidsovereenkomst staan welk loon je gaat verdienen. Je werkgever is ook verplicht dat loon op tijd uit te betalen. Jouw basisloon moet betaald worden vóór het einde van

Kom je er niet uit? Of heb je andere vragen? Bel dan tijdens kantooruren gratis met Stichting VNB 0800-0225022, of mail naar transport@fnv.nl.

je 4-wekenperiode of vóór het einde van de maand. Je overuren moeten uiterlijk betaald worden in de periode volgend op de periode waarin je deze overuren (of andere toeslaguren) hebt gemaakt. Dus in januari ontvang je het basisloon van januari en je overuren en andere toeslaguren van december.

Je administratie Wanneer het loon wordt uitbetaald, moet je een loonstrook ontvangen. Bij je loonstrook hoort een geschoonde uitdraai te zitten van je boordcomputer (als je daar eenmalig om gevraagd hebt). De ongeschoonde uitdraai moet je altijd krijgen, na iedere rit. Hierop staat zonder correcties wat jij hebt ingevoerd in je boordcomputer. Werk je met handgeschreven urenstaten?

Dan moeten deze getekend worden en moet je een kopie van dit overzicht krijgen.

Je cao-boekje Je werkgever moet de kosten van je rijbewijskeuring betalen en de kosten van je bestuurderskaart. Om te zorgen dat je na kunt lezen aan welke regels jij en je werkgever zich moeten houden, moet hij je kosteloos een exemplaar van de cao geven. En zo zijn er nog meer verplichtingen die je werkgever heeft.

TON 100 02-22 • p 15

DUURZAME INZETBAARHEID

Veranderen gaat niet vanzelf. Regelmatig vertellen mensen in TON hoe ze hun manier van leven en werken aanpassen. Vaak krijgen ze het laatste zetje na het invullen van de Inzetbaarheidscheck van Sector­instituut Transport en Logistiek. Die wijst je op ‘verbeterpunten’, zodat je gezond en met plezier je werk kunt blijven doen.

Dimitri, Jordy, Carla en Peter gaven een inkijkje in hun ‘verandertraject’. En wat erbij kwam kijken: doorzetten, volhouden, afzien.

Hoe staan ze er nu voor?

AFZIEN, VOLHOUDEN, DOORZETTEN

TON 100 02-22 • p 16

Dimitri Louwiesse

∫ 45 jaar ∫ woont in Terneuzen ∫ is chauffeur bij Adantra Logistics in Eede

TON 100 02-22 • p 17

IK ZAG OM ME HEEN GEKKE DINGEN GEBEUREN Als Dimitri in 2013 voor TON op de foto gaat, is hij al flink afgevallen.

Hij weegt een keurige 95 kilo. In de daaropvolgende jaren sluipen de kilo’s er toch weer aan. Voor hij het weet, staat de ‘teller’ op 135 kilo. De rem moet er echt op, beseft Dimitri vorig jaar.

Nu staat hij op de wachtlijst voor een maagverkleining. En hij is gemotiveerder dan ooit.

“Sinds 2013 ben ik twee keer van werkgever veranderd. Na Meeus heb ik vijf jaar in de internationale repatriëring van luxewagens gewerkt. Daar ben ik in september 2020 mee gestopt. Door de coronacrisis was er nog maar weinig werk. Nu rijd ik in het inter­nationaal koeltransport. Voor Adantra Logistics vervoer ik onder andere vis, groente, fruit en vlees naar Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Denemarken, België… noem maar op. Werken in het transport, ik zou niet anders willen.”

Onregelmatig leven “Om dat werk te blijven doen, besefte ik wel dat ik iets moest doen aan mijn gewicht. In 2013 ben ik flink afgevallen, maar dat is er in de loop der jaren toch weer allemaal bijgekomen. Ik vind het niet makkelijk om gezond en op gezette tijden te eten. Ik leid een onregelmatig leven. Soms ga ik van de nacht- naar de dagdienst en aan het eind van de week weer terug naar de nacht. En nog zo’n valkuil: onderweg lekker eten en drinken in chauffeursrestaurants.

Dat is een momentje van ontspanning. Je bent dan toch even buiten de auto en zit gezellig met collega’s bij elkaar.”

Dimitri in TON 51 ∫ rijdt stukgoed voor Meeus

Transport in Bergen op Zoom ∫ loopt hard en gaat regelmatig

fietsen ∫ viel zo in 1 jaar tijd 35 kilo af

Gewicht zit in de weg “Ik merkte de laatste jaren dat mijn gewicht me weer in de weg kwam te zitten. In mijn werk én privé ging alles wat moeizamer.

Dus ben ik weer gaan sporten en gezonder gaan eten. In een paar maanden ben ik al tien kilo afgevallen. Ik voel het verschil en dat is een goede motivatie om door te zetten. Waarom ik zelf die stap zette? Ik zag om mij heen gekke dingen gebeuren. Mensen van mijn leeftijd die ook veel te zwaar waren en ineens problemen kregen met hun hart, met diabetes, artrose… Ik wil die klachten voorkomen.

En daarom trok ik aan de bel.”

Wachten op oproep “Omdat mijn BMI boven de 40 was, kwam ik in aanmerking voor een maagverkleining. Ik sta nu op de wachtlijst voor zo’n gastric bypass.

Vorig jaar september werd ik gescreend en begin december ging ik een groepstraject in. Samen met zeven anderen krijg ik de komende twee jaar intensieve begeleiding. We hebben nu zes sessies gehad, waarin we worden voorbereid op de operatie en het leven daarna.

Nu is het wachten op de oproep.”

Leefstijl moet anders “Mijn hele leefstijl moet blijvend anders. Ik heb het hardlopen weer opgepakt en ben ook gestopt met alcohol. En ik heb mijn eetpatroon aangepast. Na de operatie kan ik de rest van mijn leven alleen kleine porties eten en drinken. Dus ik neem straks grotendeels mijn eigen voedsel en drank mee de wagen in. Natuurlijk zal ik altijd als het zo uitkomt in een chauffeursrestaurant gaan eten. Alleen zal dat nooit meer zo overvloedig zijn als ik het de laatste 25 jaar deed. Dat zal niet altijd makkelijk zijn, maar ik weet zeker dat ik het kan.”

TON 100 02-22 • p 18

IK HOOR BUITEN THUIS, WEET IK NU In 2018 werkt Jordy hard aan een mooie carrière in het transport.

Een loopbaangesprek leidt hem naar een andere functie. Anno 2022 is het tijd voor een volgende stap. Jordy kiest voor een baan die beter past bij zijn leven op dit moment.

“Na mijn opleiding autotechniek en de chauffeursopleiding ging ik aan het werk als vrachtwagenchauffeur. Toen ik bij ALE Heavylift terechtkwam, reisde ik als transportspecialist de hele wereld over.

Maar door de jaren heen verandert je leven. Ik ging samenwonen, wilde meer thuis zijn. Daarom vroeg ik in 2018 een toekomstgesprek met mijn leidinggevende aan. Daardoor kon ik in november van dat jaar beginnen als medewerker binnendienst, met een proefperiode van drie maanden.”

Grote overstap “Het was een grote overstap. Van altijd buiten werken ineens naar een kantooromgeving. Toch keek ik nooit naar de klok, de dagen vlogen evengoed voorbij. Ik hield me bezig met de vrachtindeling, administratie, personeelsplanning en ik ondersteunde de engineers.

Als medewerker binnendienst werkte ik veel meer met de computer.

En hoewel het heel wat anders was dan ik voorheen deed, verliep de overstap prima. Maar toch weet ik inmiddels: ik hoor buiten thuis!”

Kwartiertje van huis “In oktober twee jaar geleden werd het bedrijf waar ik werkte overgenomen door Mammoet. Daardoor ontstonden er voor mij meer mogelijkheden, want Mammoet is een groot bedrijf en heeft in Nederland een aantal vestigingen. Sinds 1 december 2021 werk ik nu bij Mammoet in Nieuwdorp, een kwartiertje van mijn huis vandaan. Ideaal!”

Interne sollicitatie “Via een interne sollicitatie kreeg ik deze functie als uitvoerder buitendienst. Ik begeleid hijswerkzaamheden en installatie­ projecten. We zijn gefocust op lokale markten. Het werk vindt vaak in de havens van Terneuzen en Vlissingen plaats. Het bevalt me heel goed. Het is een interessante wereld en ik heb het idee dat ik er echt op mijn plek ben. Ik zit weer vol in de buitendienst. Dat is het helemaal voor mij. Waarom? De regen in je nek, het zonnetje op je wangen. Kantoorwerk was leuk, maar ik wilde het niet jaren blijven doen.”

Serieuze opleiding “Eigenlijk doe ik min of meer hetzelfde werk als vroeger in het buitenland. Alleen nu is het naast de deur. Ik ben inmiddels verloofd, we bouwen hier aan een toekomst en willen graag kinderen. Eind van dit jaar ga ik een uitvoerderscursus volgen. Die duurt een jaar of twee. Het is een serieuze opleiding, die door Mammoet wordt gefinancierd. Zo blijf ik mezelf ontwikkelen in deze branche.”

Jordy in TON 81 ∫ werkt als transportspecialist bij

ALE Heavylift in Breda ∫ vraagt om een toekomst­gesprek

met zijn leidinggevende ∫ krijgt daardoor een nieuwe

functie als medewerker binnendienst

TON 100 02-22 • p 19

Jordy Geers

∫ 35 jaar ∫ woont in Middelburg

∫ is uitvoerder buitendienst bij Mammoet

TON 100 02-22 • p 20

Carla van Leerdam

∫ 61 jaar ∫ woont in Schiedam is ∫ chauffeur bij Overmeer Logistics in Mijnsheerenland

TON 100 02-22 • p 21

ZIEKTE DOORKRUIST MIJN AFVALPLANNEN Ze zit in zo’n positieve vibe, in 2015. In TON verhaalt Carla over hoe de knop om gaat. Hoe ze 38 kilo afvalt. In de jaren daarna gaat haar leven nog meer over de kop. Ze wordt ernstig ziek. En toch blijft Carla met plezier chauffeur.

“In 2015 vulde ik de Inzetbaarheidscheck in. Toen bleek dat ik echt iets aan mijn gewicht moest doen. Na gesprekken met een coach besloot ik er samen met een collega voor te gaan. En met succes.

Door een ander eetpatroon en meer beweging viel ik veel af. Helaas kwam het grootste deel van die kilo’s er ook weer bij. In 2017 werd ik ziek: borst- en lymfeklierkanker. Na de operaties, chemo’s en bestraling wilde ik graag weer aan het werk. Ik was er zeven maanden uit geweest, maar op de bank zitten is ook niet goed.”

Enorme steun “Mijn baas steunt mij enorm. Hij heeft me vanaf het moment dat ik ziek werd zó goed begeleid. Kwam op bezoek, appte hoe het ging…

Hij heeft honderdtachtig mensen in dienst, maar echt oog voor zijn mensen. Toen ik aangaf weer te willen beginnen, vroeg hij of ik het zeker wist. Ik kreeg alle ruimte om het rustig aan te doen. De eerste paar weken kwam een collega me halen en na een halve dag bracht hij me weer thuis. Ik had nog een petje op, omdat ik kaal was. Maar het deed me goed er even uit te zijn. De baas bestelde een nieuwe wagen voor me en ik besloot er weer voor te gaan.”

Carla in TON 64 ∫ werkt al jaren bij Overmeer

Logistics ∫ krijgt na het invullen van de

Inzetbaarheidscheck coaching ∫ gaat anders eten én meer bewegen en valt zo’n 38 kilo af

Niet aan ziekte denken “Als ik aan het werk ben, denk ik niet aan ziek zijn. Wat ik wel jammer vind, is dat de klad is gekomen in het afvallen. Ik ben aangekomen, niet alleen door de medicijnen, maar ook door het eten. De motivatie om af te vallen is er nu niet meer. Ik ben alleen maar bezig met de gevolgen van mijn ziekte. Door de chemo en medicijnen beginnen mijn kiezen af te brokkelen. Ik heb elke drie maanden een controle… Ook al zijn de meeste behandelingen klaar, ik ben er nog lang niet.”

Geen zwaar werk “Ik rij nog steeds op de tankwagen, maar bepaalde zware werkzaamheden lukken niet meer. Rechts mis ik al mijn lymfeklieren. Als ik mijn arm overbelast, bouwt zich daar vocht op.

Ik krijg nu nog steeds immunotherapie en slik elke dag een stuk of vijf medicijnen. Ik word nooit meer gezond verklaard, maar wil tóch werken. Internationale ritten doe ik niet meer. Als er wat misgaat met mijn gezondheid ben ik in Nederland beter op mij plek. Meestal rij ik naar het Botlek-gebied, soms ga ik op en neer naar Antwerpen.”

400 kaarten “Mijn energie is sneller op. Aan het eind van de dag ben ik ontzettend moe, maar het werk geeft me tegelijk ook veel energie.

En ik put kracht uit de jongens om me heen. Toen ik ziek was, stond iedere dag de bloemenboer voor de deur. Ik kreeg ruim vierhonderd kaarten. Van collega’s, maar ook van bedrijven waar ik al jaren kom om te laden. Dat is de kracht van de transportwereld.”

TON 100 02-22 • p 22

GOEDE LAATSTE JAREN NA MIJN BURN-OUT In TON 83 vertelt Peter hoe hij na een burn-out overstapt naar een andere werkgever. Begin 2022 komt TON vragen hoe het verder is gegaan. Peter is dan nét drie dagen met pensioen. Hij maakt gebruik van de Zwaarwerkregeling en kan zo eerder stoppen. Nu eerst nog een heupoperatie en dan lonkt de vrijheid.

“De laatste drie jaar werkte ik bij Van Den Broek Logistics in Helmond. Had ik die overstap maar eerder gemaakt! Ik zat echt op een dood spoor bij mijn vorige werkgever. Het wilde niet meer en uiteindelijk kreeg ik een burn-out. Dankzij gesprekken met een coach besloot ik de stap te wagen. Ik solliciteerde bij Van den Broek. Op 61-jarige leeftijd nog naar een nieuwe werkgever… ik was benieuwd. Maar het ging heel goed. Ik had leuke collega’s en meer structuur in mijn werk. Ik had het er ontzettend naar mijn zin en mentaal was ik weer in balans.”

Nieuwe heup nodig “Dat ik toch besloot om nu te stoppen, komt door mijn heupklachten. Ik wist al een tijdje dat ik een nieuwe heup nodig had. Drie maanden geleden was ik bij de chirurg en kwam ik op de wachtlijst voor de operatie. Ik heb hem gezegd: ik wil het jaar 2021 nog volmaken bij mijn werkgever. Zo kan ik aanspraak maken op de Zwaarwerkregeling. De laatste maanden bij Van den Broek kreeg ik gelukkig de makkelijke ritjes.”

te komen. Hij bood me nog de optie om één dag per week te blijven werken. Maar in de regeling waar ik nu onder val, mag dat niet.

Het is een overbrugging tot aan mijn pensioen. Als ik 66 jaar en 10 maanden ben, krijg ik AOW.” Wandelen en fietsen “Na mijn operatie en revalidatie wil ik er samen met mijn vrouw opuit. Op fietsvakantie naar de Moezel, of wandelen in Oostenrijk.

Dat wandelen kan de laatste jaren door mijn heup al niet meer.

Fietsen is mijn grote hobby en dat gaat gelukkig wel, hoewel het op- en afstappen steeds lastiger wordt. Of ik me verveel thuis?

Ik ben pas een paar dagen uit dienst. Wel mis ik mijn collega’s, want we hadden de hele dag door contact via de groepsapp. Mijn vrouw heeft altijd gewerkt en is nu ook gestopt. Het moet nog blijken of we het fijn vinden dat we allebei hele dagen thuis zijn. Maar de eerste drie dagen ging het goed, haha.”

Peter in TON 83 ∫ zit niet lekker in zijn vel op zijn

werk en heeft hartklachten ∫ krijgt na het invullen van de

Aan jezelf denken “Toen ik met de directeur besprak dat ik nadacht over stoppen, zei hij direct: ‘Je moet honderd procent aan jezelf denken’. Terwijl hij het erg vond dat ik wegging, want het is moeilijk om aan chauffeurs

Inzetbaarheidscheck coaching ∫ vindt een andere baan en weer

meer balans tussen werk en privé

TON 100 02-22 • p 23

Peter Spang

∫ 64 jaar ∫ woont in Beek en Donk ∫ is gepensioneerd vrachtwagenchauffeur

Chauffeursvereniging De Lichtmis

TON 100 02-22 • p 24

HOE HET VERDER GING MET…

De mensen Jack Knipmeijer ∫ 60 jaar ∫ voormalig bestuurslid ∫ werkt als chauffeur bij Round@bout Transport in Meppel en als touringcarchauffeur bij Gebo Tours in Nieuwleusen Erwin Kuiers ∫ 37 jaar ∫ commissielid ∫ werkt bij autobergingsbedrijf Hooikammer in Staphorst Peter Stens ∫ 40 jaar ∫ voormalig bestuurslid ∫ werkt bij Transportbedrijf Stens in Staphorst Arjan Kuiers ∫ 40 jaar ∫ voorzitter ∫ werkt bij autobergingsbedrijf Hooikammer in Staphorst

De club Naam: Chauffeursvereniging De Lichtmis Plaats: Staphorst Aantal leden: 435 Sinds: 1979 Contributie: 25 euro per jaar Website: chvdelichtmis.nl

TON 100 02-22 • p 25

JONGE AANWAS ZORGT VOOR FRISSE WIND Chauffeursverenigingen, ze bestaan nog. En er zijn zelfs clubs die groeien. Zoals De Lichtmis in Staphorst. TON sprak in 2014 vier bestuursleden en hernieuwt de kennismaking.

Arjan, Erwin, Peter en Jack praten net als acht jaar geleden bevlogen over hun chauffeursvereniging. De club is de afgelopen jaren met honderd leden gegroeid. Omdat het sinds corona niet mogelijk is grote evenementen te organiseren, kregen alle leden eind vorig jaar een kerstkaart en een presentje. “Als vereniging vonden we dat belangrijk voor de verbinding. We hebben 450 kerstkaarten gevouwen. Bij het rondbrengen merkte ik dat er heel veel jonge chauffeurs met gezinnen lid zijn”, vertelt Erwin.

Mond-tot-mondreclame Die jonge aanwas is meer dan welkom. Via mond-tot-mondreclame komen ze bij De Lichtmis. Peter: “Als er één jonge chauffeur lid wordt, dan merk je dat zijn collega’s volgen.”

Volgens Arjan zorgt dat voor een broodnodige frisse wind.

“Omdat de club zo hard groeit met jonge leden, moet je als bestuur met je tijd mee. Die jongeren hebben allemaal een smartphone, waarop ze alles doen. We hebben software aangeschaft, waarmee we kunnen zien wat voor berichten er gelezen worden in de nieuwsbrief en op Facebook.

Als vereniging spelen wij daarop in.”

Winterlichtspektakel “Ondanks Corona groeien wij nog steeds. En dat terwijl de voetbalverenigingen leeglopen”, zegt Arjan. De pandemie gooide de afgelopen twee jaar veel roet in het eten. Zo is het alweer twee jaar geleden dat De Lichtmis ‘Truck by Night’ organiseerde. Arjan: “We noemen het nu Winterlichtspektakel.

Dat was een groot succes. Zo groot zelfs dat we een aantal aanmeldingen van vrachtwagenchauffeurs moesten weigeren.”

In 2021 zijn de commissieleden maanden bezig geweest om de vergunningen voor Het Winterlichtspektakel rond te krijgen.

Erwin: “Alles was geregeld met de gemeente en toen ging het land op slot. In een klap al die avonden voor niks vergaderd.”

Nieuwe ideeën Jack en Peter zitten niet meer in het bestuur. Peter kreeg ander werk in het familiebedrijf. “Ik begin nu veel vroeger.

Dat was niet meer te combineren met de vergaderingen van het bestuur, die wel tot tien uur ’s avonds duren. Na tien jaar als bestuurslid besloot ik te stoppen. Het was tijd voor jong bloed met nieuwe ideeën.” Arjan vult aan: “Peter was secretaris. Nu de club zo gegroeid is, komt daar meer werk bij kijken. Vooral met het aanvragen van vergunningen, want dat is tegenwoordig een papierwinkel. Daar moet je tijd en energie voor hebben. Mis je een vergadering, dan sta je al 10-0 achter.

Peter krijgt nog een afscheidsfeestje, maar ook daar is het door corona nog niet van gekomen.”

De mooiste club Jack is om medische redenen gestopt. Hij heeft in de afgelopen jaren drie keer een burn-out gehad. “Niemand ziet wat aan mij, maar psychisch zit het niet goed. Ik kan het allemaal niet meer handelen. Daarom heb ik mijn functie bij De Lichtmis opgezegd. Nu rij ik wanneer ik mij goed voel. Ik kijk uit naar mijn pensioen. Tot het eind van mijn leven blijf ik natuurlijk lid van De Lichtmis. Dat is de mooiste club die er is.”

Gemotiveerd blijven De vier mannen kijken uit naar het moment dat De Lichtmis weer evenementen kan organiseren. Want dat is toch waar een chauffeursvereniging om draait: samenzijn en het gezellig hebben. “Onze nieuwe secretaris is nu al bezig met het papierwerk voor de Truckersdag in september. De vorige was drie jaar geleden. We hopen dat het dit jaar door kan gaan, want anders is het moeilijk om gemotiveerd te blijven”, zegt Arjan.

Want die evenementen zijn de kers op de taart.

TON 100 02-22 • p 26

SAMEN 100

NOG NIET UITGEWERKT “Leo is de champion”, zegt Jan. “Hij is een half jaar langer in dienst dan ik.” Leo begon op 2 augustus 1971 in de loods bij Steenbergen. Jan volgde een half jaar later, op 28 april 1972, als plaat- en carrosseriewerker in de garage. Maar al snel zaten ze op de vrachtwagen. “Ja”, zegt Jan, “zo ging dat vroeger. Dan hadden ze iemand nodig en dan kon je gaan rijden.”

Hechte band Als Leo in oktober 2020 met pensioen gaat, is het een uitgemaakte zaak dat hij

zal blijven rijden. “Ik was blij dat ik een nulurencontract kreeg. Ik rij nu drie dagen per week. Vooral voor vaste klanten met wie ik door de jaren heen al een hechte band heb opgebouwd. Ik heb het altijd fijn gevonden om goed contact met klanten te houden. Daar moet je aan werken.

‘Zet effe een kratje bier neer,’ zei de baas dan. Nu zijn er vertegenwoordigers die de klanten langsgaan. Vroeger moest je ze als chauffeur zelf te vriend houden.”

Ook voor Jan is het duidelijk dat hij aan het werk blijft als hij eind 2018 met pensioen

gaat. Hij heeft eveneens een nuluren­contract. “Ik maak vaak twee ritten per week, op de lijndienst heen en weer naar Noord-Frankrijk. Rijden doe ik nog steeds graag, anders was ik wel gestopt.”

Echt avonturieren Was vroeger alles beter? Het was in elk geval heel anders, vinden Leo en Jan. “Vroeger reden we veel langere dagen. Nu ligt de rijtijd vast, daar valt niet meer mee te knoeien”, lacht Leo. Jan vult aan: “Die langere dagen, daar verlang ik niet meer naar terug.”

Jan

Leo

Vijftig jaar in dienst bij je werkgever? Dat is al bijzonder.

Leo Wolvers (68) uit Bodegraven en Jan Niesing (68) uit Zevenhoven maken het extra speciaal.

Zij werken samen honderd jaar bij hetzelfde bedrijf: Steenbergen Transport in Bodegraven.

Een dubbelgesprek met twee oude knarren.

Lang in dienst blijven “Hoewel het wel veel spannender kon zijn”, vindt Leo. “Echt avonturieren! Je ging weg wanneer je wou en kwam terug wanneer je wou. Nu kunnen ze op kantoor bij Steenbergen elke minuut van de dag zien waar ik ben en wanneer ik thuiskom. Vroeger kregen we een piepertje en moesten we bij het tankstation bellen. Dat alles maakte het wel collegialer. Dan spraken we samen af in Zwolle en reden we met z’n vieren of vijven naar huis toe. Nu hoef je niemand meer te kennen.” Jan herkent dit gevoel. “Het is veel individueler nu.”

De koelkastenrace “Weet je nog de koelkastenrace?”, vraagt Leo aan zijn kameraad. “Dan kwamen we ‘s avonds acht uur aan op de zaak. En verrassing: de eerste die er was, kon naar Alphen aan den Rijn, koelkasten laden.

Dat kostte immers geld als die bleven staan op het spoor.” “Ja” beaamt Jan, “het spoor belde naar Steenbergen. Of we alles even van de wagons wilden afduwen.”

Maar er was ook altijd na het werk “even een biertje doen”, aldus Leo. “We hebben wat afgelachen vroeger.”

Eind vorig jaar vierden ze bij Steenbergen het jubileum van de twee oudgedienden.

Het bedrijf is erg blij met mensen als Leo en Jan. Vestigingsmanager Robert van Dam: “We vinden het fijn als onze werknemers lang in dienst blijven en doen daar ook ons best voor. Onder andere door ze te waarderen voor wie ze zijn en wat ze kunnen. En dat dan niet alleen in geld. Flexibiliteit vinden we belangrijk. ‘Nee’ is bijvoorbeeld ook een antwoord, van beide kanten.

Die wederzijdse klik moet je hebben.

En die is er zeker met Jan en Leo.”

TON 100 02-22 • p 28

HOE HET VERDER GING MET…

Monique van de Graaf

In TON 58 geeft Arnold/Monique van de Graaf (56) uit Drouwenermond openhartig antwoord op vragen over hoe het is om in ‘het verkeerde lichaam’ te leven. Hij is dan net gestart met een behandeling om vrouw te worden.

Zeven jaar later is ze volledig Monique.

TON 100 02-22 • p 29

ALLEEN DE VERPAKKING IS ANDERS Toen TON je destijds sprak, begon je met een hormoon­behandeling en testosteronpillen. Na achttien maanden zou je samen met het transgenderteam in UMC Groningen beslissen over je operaties. Hoe ging het verder?

“Ik had toen een relatie met een gescheiden vrouw. Zij vond het geen probleem dat ik een transgender vrouw ben. Maar toen de hormoonmedicatie zijn werk ging doen, veranderde dat.

We waren een romantisch weekendje naar Valkenburg en lagen samen in bed. Er gebeurde niets onder de lakens. We hebben samen gehuild. De volgende ochtend heb ik alle pillen en hormoonpleisters in de prullenbak gegooid.”

Waarom deed je dat? Je diepste verlangen was toch om echt een vrouw te worden?

“Ik koos voor mijn vriendin, want ik wilde verder met haar.

En daar hoort ook een seksuele relatie bij. Ondanks dat diepe gevoel binnenin mij, koos ik dus toch weer voor een ander.

We hebben tot juli 2016 een stoplichtrelatie gehad. In juli heb ik haar geholpen met verhuizen. Na afloop zaten we te BBQ’en.

Opeens pakte ze mijn telefoon en begon door mijn berichten te scrollen. Ze vond een verhaal van een transgender-dominee.

‘Met die ben je vast vreemdgegaan’, zei ze. Ik was haar wantrouwen helemaal zat en ben opgestapt. Begin 2017 heb ik het transgenderteam in Groningen gebeld. ‘We wisten wel dat je weer terug zou komen’, was hun reactie.”

Kon je direct weer in het programma stappen?

“Nee, zo werkt dat niet. Ik moest weer het hele traject in.

Een jaar lang elke maand op gesprek bij het hoofd psychiatrie voor ik weer in transitie mocht.”

Dan is het 2018. Je begint weer van voren af aan met hormoonpleisters en testosteronpillen. Hoe was dat?

“Ik wist wat ik kon verwachten. Weer achttien maanden aan de pillen en pleisters en de hele medische molen in. In mei 2019 kreeg ik een telefoontje: ‘Je wordt in augustus geopereerd, maar dan moet je wel eerst afvallen.’ Ik woog toen 117 kilo en dat moest naar onder de 100. Ik belde mijn oude sportleraar voor hulp. Elk vrij uurtje benutte ik in die tien weken om af te vallen. Toen ik samen met mijn moeder en dochters bij de

intake voor de operatie kwam, moest ik op de weegschaal.

Spannend moment. Ik woog 99,8 kilo en mijn BMI was 28,7.

Alles precies binnen de randjes, maar ik had het gehaald.”

En dan is het zover. Het moment waarop je definitief van geslacht verandert. Heb je nog getwijfeld?

“Op de avond voor de operatie kwam de chirurg aan mijn bed.

Hij ging mijn borsten tekenen. ‘Je kunt nu nog terug’, zei hij.

Ik heb geen moment getwijfeld. De volgende ochtend werd ik om zeven uur opgehaald voor de operatie. In de operatiekamer waren veel mensen, want het gebeurt niet vaak dat ze in één operatie borsten en een vagina maken. Ik wilde alles in één keer, zodat ik dan niet te lang voor mijn werkgever Combex uit de running zou zijn. De operatie duurde tien uur. Het eerste wat ik deed toen ik wakker werd, was onder de lakens kijken. Alles zat in het verband, maar ik voelde: hij zit er echt niet meer.

Dat was vreemd, maar na al die jaren had ik eindelijk het lichaam dat bij mij past.”

Hoe ging het na je operatie?

“Je moet herstellen. Vooral mijn borsten deden pijn. Toen ik thuiskwam, heeft mijn moedertje mij verzorgd. Ze heeft mij in mijn blootje gezien, zoals ik ben. Ze was trots op mij. Afgelopen november is ze in haar slaap overleden. Dat hakte erin.

Mijn twee dochters en schoonzoons zijn blij voor mij. ‘We hebben niets aan je als je niet gelukkig bent’, zeggen ze.”

Je bent sinds augustus 2019 echt een vrouw. Geen spijt?

“Ik heb nu het lichaam waar ik al vijftig jaar naar verlangde.

Ik ben van top tot teen vrouw.”

En hoe gaat het nu op je werk?

“Bij Combex wisten ze al sinds 2012 dat ik bezig was met de transitie. Ze hebben mij altijd gesteund. Ik voel en weet dat mensen altijd naar mij kijken. Dat is zoals het is. Het enige nadeel is, dat als ze nu op een werkplek klagen over een vrouwelijke chauffeur, dan weet het bedrijf dat ik het ben.

Ik ben nog steeds dezelfde mafkees als vroeger, alleen de verpakking is nu anders.”

TON 100 02-22 • p 30

GEDICHT

Uitgekomen Dromen Ieder vrij uur

Keek ik naar vrachtwagens vanaf de brug Nu zwaai ik naar boven terug

Want ik zit zelf achter het grote stuur Het was mijn kinderdroom

Om te rijden met een grote truck

Nu verslind ik kilometers asfalt aan een stuk Met diesel, staal en chroom

En zo zijn al mijn dromen uitgekomen Van kinderwens naar werkelijkheid Ik ben al heel veel tegengekomen Maar ik leer nog altijd

Dus ik ben nog lang niet rijp voor het pensioen

En ben blij dat ik dit nog heel lang kan blijven doen #derijdendedichter

Jarno van den Noort (37) uit Deventer noemt zichzelf ‘de rijdende dichter’.

Hij rijdt voor GVT - en hij dicht al zijn leven lang.

Sinds zijn twintigste is Jarno chauffeur. Eerst zeven jaar internationaal; daarna acht jaar in de winkeldistributie. En vanaf zomer vorig jaar rijdt hij voor GVT stukgoed in de Benelux.

Gedichten schrijven is Jarno’s lust en leven.

Hij plaatst ze sinds 2017 op Instagram (de_rijdende_dichter). In 2020 verscheen zijn eerste bundel ‘Een lading gedichies voor blije gezichies’ bij Uitgeverij De Kring.

Je vindt Jarno ook op

derijdendedichter.com

TON 100 02-22 • p 31

eer dan 3.000 mensen kwamen sinds 2005 in TON aan het woord.

Allemaal met hun voor- en achternaam, leeftijd, woonplaats, beroep en bedrijf.

TON turfde die gegevens en vond aardige weetjes. Bijvoorbeeld dat TON vaak Jan heet.

Hier vind je heel veel cijfers over

99 ¬ TON

TON 100 02-22 • p 32

De 3113 personen in TON heten niet allemaal Jan. Er zijn verschillende voornamen.

888 Jan. Dat is de meest voorkomende naam in 99 x TON.

DE TOP 10 VAN VOORNAMEN:

#

7

DE TOP 10 VAN VROUWENVOORNAMEN ZIET ER ZO UIT:

Jan

103 ×

Daniëlle

7×

Peter

79 ×

Diana

7×

Henk

69 ×

Jacqueline

7×

Hans

49 ×

Linda

5×

Martin

37 ×

Saskia

5×

Wim

37 ×

Anita

4×

Ton

35 ×

Astrid

4×

Johan

33 ×

Esther

4×

John

32 ×

Ilse

4×

Kees

32 ×

Manon

4×

TON 100 02-22 • p 33

Vrouwen zijn in transport en logistiek nog altijd in de minderheid. Van alle medewerkers is 12 procent vrouw; van alle chauffeurs 4 procent.

VROUWEN KOMEN IN TON VAKER AAN HET WOORD DAN JE OP BASIS VAN DE PERCENTAGES ZOU VERWACHTEN.

IN DE SECTOR

IN TON

IN DE SECTOR

IN TON

12

15

4

39

100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0%

%

%

%

%

OP DEZE KAART ZIE JE DE WOONPLAATS VAN DE 3113 MENSEN DIE TON SPRAK VOOR EEN ARTIKEL.

Als je je verhaal in TON vertelt, komt het magazine op visite. Thuis, of tijdens je werk. De afgelopen 99 nummers reisde TON het hele land door: van Ulrum tot Urmond en van de Europoort tot Eibergen.

1 - 10 11 - 20 21 - 40 41 - 60

Aantal personen per plaats:

54 44 28 27 26 26 25 24 23 23

Tilburg Rotterdam Alphen aan den Rijn Zwolle Utrecht Veghel Zoetermeer Eindhoven Bunschoten Soest

122 108 101 73 68 56 52 48 42 34 12

Zuid-Holland Gelderland

Noord-Holland Limburg Friesland Overijssel Utrecht Drenthe Groningen Zeeland Flevoland

ZOVEEL INWONERS VAN DEZE STEDEN STONDEN IN TON:

136

AANTAL PLAATSEN

In TON verscheen tot nu toe 1 inwoner van Aadorp, net zoals 1 persoon uit Zwinderen. En zo zijn er nog 395 andere plekken. Sommige steden hebben juist veel mensen ‘in TON’.

Noord-Brabant

PROVINCIE

DE RANGLIJST ZIET ER ZO UIT:

Noord-Brabant heeft de meeste verschillende dorpen en steden, waarvan inwoners in TON aan het woord kwamen.

TON 100 02-22 • p 35

TON 100 02-22 • p 36

de gemiddelde leeftijd van mannen in 99 x TON

de gemiddelde leeftijd van vrouwen in 99 x TON

100 De jongste persoon in 99 x TON was 2 jaar, de oudste 80 jaar oud.

80

HIER ZIE JE DE VERDELING OVER LEEFTIJDEN:

60

40

aantal

20

0

5 leeftijd

10

15

20

25

30

35

40

45

50

TON 100 02-22 • p 37

1000

Wat is het beroep van de mensen die in 99 x TON aan het woord kwamen?

DE VERDELING OVER VERSCHILLENDE SOORTEN WERK:

19 op de wagen

63

16

%

2

BEDRIJVEN

% op kantoor

De mensen die in 99 x TON voorkomen, werken bij meer dan duizend verschillende bedrijven.

in de loods/ % warehouse

% iets anders

MEESTE AANTAL MEDEWERKERS PER BEDRIJF IN TON BEDRIJF

55

60

65

70

75

80

MEDEWERKERS

Simon Loos *

68

DHL

39

PreZero

36

Gartner Holland

29

Kuehne+Nagel

21

St. vd Brink

18

Claassen Logistics

17

E. van Wijk Logistics

16

Koopman Autotransport

16

Renewi

16

* INCLUSIEF PETER APPEL, ZOALS OOK BIJ ANDERE BEDRIJVEN FUSIEPARTNERS/OVERNAMES ZIJN MEEGENOMEN.

TON 100 02-22 • p 38

HOE HET VERDER GING MET…

Fred Mombarg

“Opgeven kan altijd nog” staat er boven het interview met internationaal chauffeur Fred Mombarg in TON 53. Fred is nierpatiënt. Hij laat in 2014 zien hoe hij zelf de dialyse verricht.

Via zijn buikholte, gewoon, onderweg, in de cabine. Omslachtig en tijdrovend, maar Fred is onverzettelijk. Hij wil blijven rijden. En ziedaar: in 2022 zit hij nog steeds achter het stuur.

TON 100 02-22 • p 39

IK HEB MIJN LEVEN TERUG Geluk gehad Stoppen met rijden is voor Fred nooit een optie geweest.

Geen moment heeft hij in de afgelopen jaren gedacht om het stuur te verruilen voor een kantoorbaan. “Ik wil gewoon de hele week op pad. Kantoor is drie keer niks als je dit vrije leven gewend bent.” Wanneer hij in 2011 te horen krijgt dat hij moet dialyseren, zoekt hij lotgenoten. Hij stuit op een chauffeur die dat onderweg doet. Van hem krijgt Fred goede tips. “Vijf jaar heb ik gedialyseerd. Ik heb geluk gehad dat ik het tot aan mijn transplantatie kon blijven doen. Bij sommige patiënten lukt het buikspoelen op een gegeven moment niet meer en dan moeten ze aan de dialysemachine. Voor mij zou dat het einde van mijn werkzame leven zijn geweest.”

Op de wachtlijst Fred rijdt op Frankrijk, Duitsland en Denemarken. Verder weg gaat hij niet, want hij staat op de wachtlijst voor een donornier.

Als het telefoontje komt, moet hij snel thuis kunnen zijn.

Op een zaterdagochtend in december 2016 is het zover.

Hij wordt gebeld door het Radboudumc in Nijmegen. “Ik kwam van Frankrijk af en was halfwakker. Ik ben naar huis gereden, heb de auto uitgeladen en ben met mijn vrouw naar Nijmegen gegaan.” Om zeven uur ’s avonds wordt Fred klaargemaakt voor de operatie. “Helaas kwam de chirurg toen vertellen dat de donornier beschadigd was. Hij vond het risico te groot dat de nier afgestoten zou worden en dan zou ik voortaan aan de dialysemachine moeten.”

Direct rechtsomkeert Fred incasseert de teleurstelling. Zondag laadt hij zijn auto en weer gaan er vijf dozen met dialysevloeistof mee. Drie maanden later, hij staat in het Duitse Eisenach, krijgt hij om zeven uur ’s avonds opnieuw een telefoontje van de specialist. “Hij had een

Fred Mombarg ∫ 58 jaar ∫ mooie nier voor mij. Ik maakte woont in Groenlo ∫ werkt 21 jaar direct rechtsomkeert. als internationaal chauffeur bij Op een Autohof heb ik de Nijhof/Wassink in Rijssen oplegger afgekoppeld en met een kale trekker ben ik in één ruk naar huis gereden. Het regende vreselijk en ik moest zo’n 350 km rijden. Pauze heb ik niet genomen en aan de rijtijden heb ik mij ook niet gehouden.”

Snel fitter De operatie duurt zo’n vijf uur. De nier doet direct wat hij moet doen. Binnen een week is Fred weer thuis. “Ik voelde mij al heel snel fitter. Mijn lichaam deed het weer zelf. Er hoefde geen plons vloeistof meer in mijn buik. Het ging met de dag beter.”

Vijf maanden revalideert Fred. In september zit hij weer achter het stuur. “Ik ben heel dankbaar omdat ik mijn vrijheid, mijn leven, terug heb. Ik was 53 jaar toen ik de donornier kreeg.

Ik weet alleen dat het een nier van een jonger iemand is.

Verder weet ik niets, want donors blijven anoniem. Ik vraag me wel eens af wat voor iemand het was.”

40 pillen per dag De transplantatie betekent wel dat Fred de rest van zijn leven medicijnen, zoals prednison, moet gebruiken om afstoting van de nier te voorkomen. “Ik heb wel 40 pillen per dag moeten slikken, maar nu zit ik op 17. Elke drie maanden heb ik contact met mijn specialist.” Tijdens de eerste lockdown is Fred twee maanden thuisgebleven. Voor zo’n vrije vogel een verschrikking.

“Daarna ben ik weer gaan rijden. Ik heb al mijn vaccinaties gehad en in oktober een booster. Binnenkort kan ik mijn tweede booster halen. Ik ben voorzichtig, zit alleen in de auto en verder hou ik afstand en draag een mondkapje. Dan kan er weinig gebeuren.”

VROUWEN

Veranderende

Hayley Pijman-van den Brink

∫ 28 jaar ∫ woont in Millingen aan de Rijn ∫ is 5 jaar chauffeur bij Nabuurs in Oosterhout ∫ is in 2020 getrouwd met Andre van den Brink, internationaal chauffeur ∫ zij hebben een zoon, Dean van 11 maanden ∫ Hayley stond eerder in TON 81 (2018)

TON 100 02-22 • p 41

levens

Hayley Pijman-van den Brink, Agnes Kruis, Floor Warmerdam en Linda Brussee. Vier van de ruim vierhonderd vrouwen die afgelopen jaren in TON aan het woord kwamen. Voor het viertal veranderde er nogal wat sinds ze voor het eerst hun verhaal deden.

MIJN KIND IS MIJN PRIORITEIT “Ik wilde altijd al moeder worden, maar het is nog leuker dan ik dacht. Toen Dean drie maanden was, ben ik weer gaan werken.

Ik begrijp moeders niet die zeggen dat ze het heerlijk vinden om te werken. Ik vind het nog steeds erg moeilijk om Dean alleen te laten.

Gelukkig heeft hij het naar zijn zin als hij bij mijn schoonmoeder is of bij het gastoudergezin. Anders was ik zeker gestopt met rijden. Het is een makkelijk, vrolijk jongetje.”

“Ik werk nog steeds bij Nabuurs, maar nu drie dagen van dertien uur per dag. Elke maandag, woensdag en donderdag rij ik van zes uur ’s ochtends tot zeven ’s avonds mijn rondjes naar Elst, Oosterhout, Wijchen en Ede. Zeker nu met Dean is het ideaal om vaste dagen en tijden te hebben. Mijn kind is mijn prioriteit. Toen ik zwanger was, heb ik op de zaak gezegd dat ik voortaan op die en die dagen wilde werken. Dat was prima.

Mocht ik toch het land in moeten, dan houd ik dezelfde werktijden. Want ik wil niet dat Dean pas om halftien ’s avonds naar bed kan. Nabuurs begrijpt dat en werkt er ook aan mee. Ik moet wél op tijd thuis zijn, want mijn man Andre is internationaal chauffeur.

Ik ben de vrouw die zorgt voor huis en kind.

En dat is heerlijk.”

“Het zijn pittige werkdagen, want ik ben meestal rond halfacht thuis. Dean heeft dan al gegeten bij de oppas en kan naar zijn bedje. Dan heb ik mijn handen vrij om het huishouden te doen en te koken.

Ondertussen kijk ik tv, want ik wil wel bijblijven. Als ik gewerkt heb, ga ik vroeg naar bed. Andre is niet de hele week van huis. Deze week is hij maandag vertrokken en komt hij woensdagavond thuis. Ik heb daar geen problemen mee. Toen Dean er nog niet was, kwam ik soms ook laat thuis.

Het is fijn dat we hetzelfde beroep hebben, want we begrijpen elkaar.”

“Voor mij is vrachtwagen rijden werk.

Paarden zijn nog steeds mijn passie. Ik heb mbo-4 Paard en Business gestudeerd. Het werken met paarden mis ik nog altijd. In de toekomst wil ik wel weer gaan paardrijden.

Afgelopen zomer heb ik eindelijk na jaren weer een ritje gemaakt. Het ging super.

Paardrijden verleer je niet. Het was alsof ik nooit was gestopt.”

“Van ‘paardenmeisje’ naar chauffeur was wel een overstap. Als vrouw moet je wel ergens tegen kunnen als je chauffeur wordt.

Het is belangrijk dat je je eigen grenzen stelt en die duidelijk aangeeft. In het begin vond ik dat wel lastig, want wat is een grapje en wat gaat echt te ver? Toen had ik wel een paar vervelende ervaringen. Ik heb op een gegeven moment een leidinggevende erbij gehaald. Die pakte het goed op.

Nabuurs neemt dit soort zaken erg serieus.

Met mijn collega’s heb ik geen problemen.

Die zijn allemaal top. Als vrouw zit je goed bij Nabuurs. Je kan met alles bij ze terecht.

Dat is fijn, want als vrouw zit je toch anders in elkaar dan een man. Zo denk ik er tenminste over.”

“Ik blijf parttime rijden tot Dean naar de basisschool gaat. Daarna wordt het zo’n gepuzzel met oppas en school. En ik wil heel graag een tweede kindje. Dean wordt doodgegooid met vrachtwagenspeelgoed.

Hij heeft zelfs zijn eigen houten Scania. Een meisje erbij zou leuk zijn, want ik verlang naar strikjes en poppen.”

TON 100 02-22 • p 42

GEEN SPIJT VAN OVERSTAP “Er is heel veel veranderd sinds ik in 2016 in TON stond. Toen reed ik op een LZV voor Christiaan Vermeer. Mooi werk, maar aan het eind van de dag was ik lichamelijk moe, maar niet geestelijk. Ik heb gekeken of er ander werk was waar ik blijer van zou worden. Maar dat vond ik niet. Ik kwam destijds vaak bij Ex US Army Auction, aan de rand van Thorn, om pakketten op te halen. Daar ontmoette ik de eigenaar van Achterberg Logistiek.

Die speelt een centrale rol in de organisatie van de veiling. Toen hij hoorde dat ik ander werk zocht, vroeg hij of ik bij hem wilde komen werken. Dat leek me wel een uitdaging. In 2019 ben ik projectleider geworden bij Achterberg Logistiek. Ik ben voor 80 procent bezig met het veilingwerk en voor 20 procent zit ik in het transport.

Zodra het begint te kriebelen, regel ik een mooie rit voor mezelf.”

“In deze loods – vier voetbalvelden groot – komen elke drie weken Amerikaanse legerspullen binnen. Die moeten geveild worden. Door de sluiting van Amerikaanse legerbases is er steeds meer aanbod.

Het is steeds weer een verrassing wat er wordt aangeleverd. Van brandweerauto’s, Hummers, oude schoolbussen tot

ziekenhuisbedden, kleding, slaapzakken en zelfs hele operatiekamers. Mijn werk bestaat uit het uitpakken van de lading, fotograferen van de spullen, ze beschrijven en klaarzetten voor de veiling. Het komt wel eens voor dat ik niet weet wat een item is. Dan zoek ik het op, op internet.”

“Het is me soms een raadsel dat alles wat we in de loods binnenkrijgen, verkocht wordt. Aggregaten, archiefkasten, school­stoeltjes, scheepslampen, bodybags…

Sommige spullen zijn helemaal nieuw.

Ik begrijp niet dat het leger zomaar alles wegdoet, want het meeste is nog goed te gebruiken. Werkelijk voor alles in de loods is een koper te vinden. Bij een veiling zie je soms de prijs van een item omhoogschieten.

Dan blijkt het bijvoorbeeld een bijzonder onderdeel van een Hummer te zijn.

Onze veiling is internationaal. De kopers komen overal vandaan.”

“Als ik wil rijden, dan kruip ik achter het stuur. We hebben zelf drie wagens en een vaste charter. We lopen over van het werk, er is dus genoeg te rijden. Eén hal staat vol met voertuigen. Die brengen we de hele wereld over. Zo ben ik met een open wagen

met daarop bijzondere voertuigen naar Portugal gereden. Dan heb je onderweg veel bekijks. De afgelopen jaren ben ik ook drie keer naar Noorwegen geweest met veiling­spullen. Dat zijn mooie reizen.

Stel dat het hier in Thorn stopt, dan zoek ik een bedrijf dat op Noorwegen rijdt.

Want dat land vind ik fantastisch.”

“Ik ben laatst met een grote Blue Bird – zo’n Amerikaanse schoolbus - op de trailer naar Wolfsburg in Duitsland geweest.

Die bus wordt gebruikt voor een filmopname.

Ik zit zelf ook in de film, want ze hadden een chauffeur voor de bus nodig. Vroegen ze mij voor. Van zaterdag tot woensdag was ik in Duitsland en daarna reed ik de bus weer naar Thorn. Het is een film over een toekomst waarin iedereen een chip in zijn vinger heeft. Ik vind het leuk om in die film te spelen. Dat zijn de krenten in de pap.”

“Ik heb geen spijt van mijn overstap.

Het is elke keer een verrassing wat voor legerspullen we binnenkrijgen. Voor legerdump zijn wij de plek waar je moet wezen. We hebben veel werk, maar er zit geen haast bij. Er is geen leverdruk.

Dat maakt deze baan best relaxed.”

Floor Warmerdam

∫ 43 jaar ∫ woont in Rijswijk (Gelderland) ∫ is projectmanager bij Achterberg Logistiek en Dienstverlening in Eck en Wiel ∫ was (met tussenpozen) 10 jaar chauffeur bij Chr. Vermeer Transport in Dongen ∫ was verpleegkundige en ambulancechauffeur ∫Floor stond eerder in TON 66 (2016)

Linda Brussee

∫ 29 jaar ∫ woont in ‘s-Gravenzande ∫ is 11 jaar chauffeur ∫ werkt sinds 4 jaar bij Marco Janknegt in Honselersdijk ∫ werkte daarvoor bij Hagoort, Beelen.nl en Gerrit Methorst ∫ Linda stond eerder in TON 61 (2015)

TON 100 02-22 • p 45

LUI WERK IS NIKS VOOR MIJ “Ik dacht dat TON weer een fotoreportage met mij wilde maken, net zoals in 2015.

Op kantoor had ik de TON laten zien waarin ik stond toen ik voor Beelen.nl met sloopafval reed. De planner had er al rekening mee gehouden. Nee, ik vind het prima dat het nu geen reportage is. Dan kan ik dadelijk gewoon weer aan het werk. Ik zit nu vier jaar bij Marco Janknegt. En ik ga nog lang niet weg, want ik vind het hier erg leuk.

Ik heb afwisselend werk, fijne collega’s én een leuke baas, die zelf ook meerijdt.

Dat vind ik motiverender dan een baas die op kantoor zit.”

“Bij Beelen.nl heb ik het één jaar volgehouden. Het lag niet aan het werk.

Ik vind het geen probleem om met afval te rijden en fysiek werk is mijn ding.

Maar ik kon het helaas niet zo goed vinden met de planning. Dat had invloed op mijn humeur. Omdat het werk tegenwoordig voor het opscheppen ligt, ben ik weggegaan.

Na Beelen heb ik een jaartje voor Gerrit Methorst gewerkt. Dat was ook afval.

Recycling is echt mooi om te doen, maar bij

Methorst kon ik mijn draai niet vinden.

Via via hoorde ik dat er bij Hagoort in Ridderkerk een auto vrijkwam. Daar heb ik het vak geleerd als achttienjarige. Ik ben er gaan praten en kon direct beginnen.”

“Ik reed oud ijzer voor een opdrachtgever, AM recycling. Na twee jaar vond ik het tijd worden om werk dichter bij huis te zoeken.

In de buurt is genoeg werk. Zo ben ik bij Marco Janknegt beland. Hier heb ik het beter naar mijn zin dan bij al mijn vorige werkgevers. Het is een klein bedrijf, met acht wagens en zes chauffeurs. Heel gezellig.

Op vrijdagmiddag drinken we met elkaar een biertje. Dat is goed voor de sfeer. Ik weet nu dat een klein bedrijf meer mijn ding is.

Dan doe ik zonder gemor wat meer als het nodig is.”

“Het werk hier is heel afwisselend en ik kom door heel Nederland. In de winter vervoer ik vooral bloembollen, in het voorjaar potgrond en in de zomer vaak kasbouwmaterialen.

Beweging krijg ik genoeg. Vanochtend heb ik nog heel veel leliekratten verplaatst. Lui werk

is niks voor mij. In de recycling klom ik op containers, gooide er netten van dertig kilo over. Ik wil ’s avonds thuiskomen en me dan lichamelijk moe voelen. Mij zie je niet met zeecontainers rijden. Ik hou sowieso niet van wachten en alleen maar zitten. Ik ben een aanpakker. Het Westland past daarom bij mij.

Hier wordt hard gewerkt en we gaan pas naar huis als het werk gedaan is.”

“Mijn werk is mijn hobby. En sinds twee maanden heb ik er een nieuwe hobby bij.

Mijn baas Marco heeft een Daf XF95 uit 2005 gekocht. Dat wordt mijn wagen. Ik heb drie jaar lopen zeuren om een oude auto en nu is die er. Het is een handgeschakelde wagen, zodat je het gevoel hebt dat je zelf nog wat moet doen. Samen met Marco ga ik de auto opknappen. De binnenkant wordt zoals ik het wil. Het is wel lastig om aan onderdelen te komen voor zo’n oude wagen.

Zo zijn we nog op zoek naar een zonneklep en fenders. Zelfs DAF heeft ze niet meer.

Dus als iemand nog een zonneklep of fenders heeft… Ik kijk er naar uit om mijn eerste rit met mijn wagen te maken.”

TON 100 02-22 • p 46

EEN NIEUW BEGIN IN ZWEDEN “Ik ben met de kerst vijf dagen bij mijn ouders geweest, samen met mijn dochter Gaby. Op oudejaarsdag was ik weer in Zweden, om samen met Maikel het nieuwe jaar in te luiden. Ik woon er sinds februari vorig jaar. Het was altijd al mijn droom om te emigreren. Met mijn overleden man Ron had ik het er vaak over. En elk jaar, op nieuwjaarsdag, spraken Maikel en ik met onze familie over emigreren. Een paar jaar geleden was Maikel dat gepraat zo zat dat hij de knoop doorhakte en zei: ‘Nu ga ik het doen’.”

“We wilden naar Oostenrijk of Zweden. In die landen is Maikel werk gaan zoeken. Uit Oostenrijk kwam weinig respons. Na twee jaar vond hij een baan in Zweden. In april 2020 zouden we erheen voor een sollici­tatiegesprek, maar door de lockdown waren alle vluchten gecanceld. We hadden geen idee hoe de situatie met corona zich verder zou ontwikkelen. In juli belde het Zweedse bedrijf Maikel: wanneer kom je? Toen zijn we eind augustus met z’n tweeën naar Zweden

gegaan. Maikel werkte een paar dagen mee, had een gesprek en het was rond.”

“Per 1 januari kon hij beginnen. Maar ik had haast, zat ertegenaan te hikken en wilde dat hij eerder zou starten. Je weet nooit hoe het bevalt. Zodoende is Maikel 1 november 2020 naar Zweden vertrokken.

De eerste drie maanden heeft hij in een caravan gewoond. Met kerst en oud en nieuw was hij even in Nederland. Eind januari ben ik een weekje naar Zweden gegaan en vonden we een huurhuis. En toen konden Gaby en ik overkomen. Ik heb tot 23 december 2020 voor Aldi gereden. Daarna had ik een goede maand de tijd om alles in te pakken.”

“We wonen nu in zo’n Zweeds houten huis op het platteland. Net buiten een klein dorpje op zo’n 50 kilometer van Stockholm. Als het -18 graden is, bevriest de waterleiding. Met onze buren hebben we goed contact, maar door corona houdt iedereen toch afstand.

We genieten van de rust, de ruimte, de vrijheid en de natuur.

Ik wandel veel met de hond en Gaby zit dan in de slee. Het leven is hier rustiger. Wat vandaag niet kan, doen we morgen.”

“Ik heb nu één jaar niet gewerkt, maar ik heb me nog niet verveeld. Het huis moest geschilderd. In het voorjaar gaan we een klein vakantiehuisje op ons erf bouwen. Dat willen we in de zomers verhuren en daarmee wat bijverdienen. We leven op dit moment van het inkomen van Maikel. Ik wil weer gaan bakken.

Ik ben 21 jaar banketbakker geweest. Bossche bollen, gevulde koeken en stroopwafels en dan kijken of er animo voor is.”

“Wat ik het meeste mis nu ik in Zweden woon, is mijn familie. En de begraafplaats waar Ron ligt. Daar ging ik vroeger twee keer per week naartoe. Nog steeds vind ik dat erg moeilijk. Als ik in Nederland ben, ga ik naar zijn graf. Vanochtend ben ik er ook nog even geweest, want morgen vlieg ik weer naar Zweden. Of ik ooit nog op de vrachtwagen zal rijden? Dat weet ik niet. Ik mis het werk niet, maar wel mijn collega’s.”

Agnes Kruis

∫ 47 jaar ∫ woont sinds februari 2021 in het Zweedse Grillby ∫ was chauffeur bij Aldi ∫ is getrouwd met Maikel Kruis (34), kraanmachinist ∫ zij hebben een dochter van 3, Gaby ∫ Agnes was eerder samen met Ron, die in 2006 aan een hartstilstand overleed ∫ Agnes stond in TON 70 (2017) en samen met Maikel in TON 82 (2019)

TON 100 02-22 • p 48

INSTROMERS

Elk jaar beginnen er duizenden mensen aan een loopbaan in transport en logistiek. Jongeren die een BBL-opleiding volgen.

Of mannen en vrouwen die op latere leeftijd instromen, bijvoorbeeld via een speciaal project. TON brengt regelmatig deze instromers in beeld.

Blijven zij de bedrijfstak trouw?

Drie ex-beginners geven antwoord.

OP MIJN PLEK Hilco Kruithof (21) uit Zevenbergen droomde er als kleine jongen van om internationaal vrachtwagenchauffeur te worden. Drie jaar geleden rondde hij de BBL-opleiding tot Logistiek Medewerker op het Radius College in Breda af. Bij A. van Tilburg Truck- en Trailerservice B.V. in Roosendaal leerde hij het vak in de praktijk. Ervaring opdoen in het magazijn was zijn plan en dan binnen vijf jaar de weg op. Zijn droom.

TON 100 02-22 • p 49

Ex-beginners VAN CHAUFFEUR NAAR ONDERNEMER Rik Keizer (35) uit Barger-Compascuum begon zes jaar geleden aan een versnelde chauffeurs­ opleiding bij SITA Recycling Services in Emmen.

Vier dagen werken, een dag in de week naar school en ’s avonds in de boeken. Op de middelbare school kreeg Rik het stempel PDD-NOS, een ontwikkelingsstoornis. Voor deze chauffeurs­ opleiding draaide hij mee in een pilot om jongeren met een handicap aan het werk te krijgen.

BESTEMMING BEREIKT Na een opleiding tot autospuiter en diverse andere beroepen wist Bayram Erkan (33) uit Veldhoven het in 2014 zeker: hij wilde op de wagen. Bij het Summa College in Eindhoven volgde hij op zijn 26e een zij-instroomopleiding, de Masterclass Chauffeur Goederenvervoer.

Een jaar lang vier dagen per week in de praktijk bij J&M Logistics, ook in Eindhoven. En een dag per week naar school. Zo haalde hij in een jaar tijd zijn diploma.

TON 100 02-22 • p 50

HOE IS HET HILCO VERGAAN? “Op een beurzenmarkt kwam ik in contact met PostNL. Bij hen kon ik mijn rijbewijs halen naast een driejarig contract. Dat heb ik toen meteen gedaan, in Roosendaal en Breda, want ik wilde heel graag rijden.

Theorie en praktijk haalde ik vrij snel. Dat ging me redelijk makkelijk af. Het dag- en nachtritme van de ritten trok ik echter niet.

De ene week reed ik overdag en de andere week ’s nachts. Dus toen de Palletcentrale in Klundert voorstelde om de studieschuld over te nemen, twijfelde ik geen seconde.”

HOE IS HET RIK VERGAAN? “Na anderhalf jaar bij SITA als belader en bijrijder, koos ik ervoor om naar GLS in Hoogeveen te gaan en daar de opleiding te voltooien. En dus ook echt te gaan rijden als chauffeur met de vrachtwagen. Daar keek ik naar uit.

Als kind reed ik al in vakanties mee met mijn buurman.

Tijdens de opleiding heb ik veel lol gehad. Ik voelde me als 29-jarige wel de opa van de klas. Toen de opleiding stopte, eindigde ook mijn contract bij GLS. Ik kon aan de slag bij een transportbedrijf van een vriend. Lengteen breedte-transport was dat. Bijzonder vervoer en transport van staal. Ik ging vaak naar het buitenland.

Na anderhalf jaar begon het te vervelen. Het waren lange dagen. En ik wilde eigenlijk ook niet meer werken als anderen leuke dingen aan het doen waren.”

TON 100 02-22 • p 51

HOE IS HET BAYRAM VERGAAN? “Ik ben superblij dat ik mijn draai heb gevonden. Ik stap nog steeds elke dag met plezier uit mijn bed. Na twee jaar bij J&M ben ik gaan werken bij SMK Logistics, ook in Eindhoven. Mijn werkgever daar is een maat van mij. Toen ik er begon, had hij maar drie vrachtwagens rondrijden. ‘Kom bij mij werken dan kunnen we samen groot worden’, zei hij. En dat vond ik echt heel leuk.

Mijn enige eis was een mooie vrachtwagen.

En dat heeft hij toen meteen geregeld. Ik rij met een trekker-oplegger in het binnenland, een DAF Super Space Cap. We hebben er lampen op laten bouwen en een grote zonneklep. Dat vind ik mooi.”

TON 100 02-22 • p 52

TOCH NIET INTERNATIONAAL “Bij de Palletcentrale ben ik in november vorig jaar begonnen. Het klikt heel goed met mijn leidinggevende en collega’s. Ik heb het erg naar mijn zin in dit wat kleiner bedrijf. Je bent meer een persoon en geen nummer. Met mijn verjaardag laatst kreeg ik bijvoorbeeld een kaartje. Dat soort dingen doen me goed.” Zijn droom om internationaal te gaan rijden heeft hij niet meer. “Ik vind het fijn om een stukje te rijden en tussendoor fysiek te bewegen.

Als internationaal chauffeur rijd je vooral en zit dus heel veel stil. Daarnaast vind ik het ook leuk om mijn vriendin iedere avond te zien. En wie weet straks met kinderen… dan wil ik er wel voor ze zijn.”

NOG STEEDS SUPERSTOER “Op dit moment hebben we bij SMK Logistics 35 vrachtwagens op de weg en ongeveer 40 chauffeurs. We komen in verschillende regio’s in Nederland. Ik rij nu in het noorden en begin vaak vroeg. Dan laad ik in Eindhoven en los op ongeveer tien adresjes per dag. Onze grootste werkgever is DHL. Die vele stops vind ik fijn, en ook gezonder dan de hele dag te blijven zitten. Ik vind het nog steeds superstoer om in zo’n grote vrachtwagen te rijden. Onderweg maak ik altijd leuke dingen mee. Kinderen die zwaaien en die vragen om te toeteren of foto’s te maken. Daar doe ik altijd graag aan mee.

En als het lekker weer is en het zonnetje schijnt dan geniet ik er helemaal van. Mijn werk is mijn hobby.”

TON 100 02-22 • p 53

UIT HET TRANSPORT Rik maakte toen de keuze om uit het transport te stappen en volledig voor zichzelf te beginnen. “Ik heb een bedrijf in koelinstallatie- en klimaattechniek. We verkopen koelingen, onder andere grote en kleine vriescellen en horeca-apparatuur.

Die leveren, installeren en onderhouden we. Ondernemen zit me in het bloed. Ik heb geen spijt dat ik de opleiding tot chauffeur heb gevolgd. Rijden met de vrachtwagen doe ik ook nog af en toe. Mijn zoon van elf rijdt kart op wedstrijdniveau.

Om de racetrailer naar het circuit te brengen, rij ik als de vaste chauffeur niet kan.”

TON 100 02-22 • p 54

HOE HET VERDER GING MET…

“Met zen de weg op” luidt de kop boven een opvallend verhaal in TON 76.

Peter van Caulil vertelt hoe zen hem rust in zijn hoofd en werk brengt.

Als zenleraar wil hij die ervaring delen, bijvoorbeeld met collega-chauffeurs.

Het loopt niet helemaal zoals gehoopt.

Peter van Caulil

TON 100 02-22 • p 55

GROTE PLANNEN Om bij het huisje van Peter van Caulil te komen, moet je over een onverhard weggetje. Sinds vorig jaar woont hij aan de rand van een bos. “Dit kleine huisje is precies wat ik zocht. Van een kennis hoorde ik dat het te huur stond. Ik heb na mijn scheiding een tijd bij mijn stiefmoeder gewoond. Dit houten huisje in het bos is mijn paradijsje. Ik heb er grote plannen mee.”

Veel gebeurd Sinds Peter vier jaar geleden over zen in TON vertelde, is er veel gebeurd. Hij lijkt rust gevonden te hebben, als hij zen ontdekt. Hij start met een opleiding voor zenleraar, terwijl hij nog steeds internationaal rijdt. “Onderweg ventileerden collega’s al hun problemen. Ik kan goed luisteren. Maar als we elkaar later op een feestje tegenkwamen, maakten ze grapjes over mij met mijn zen.” Bij zijn werkgever JLN Transport zou hij mentorchauffeur worden. Het loopt anders. “Elke ochtend om half vier begon mijn werkdag. Voor mijn collega’s was ik een soort van klaagmuur.” Een cursus mentorchauffeur zit er op dat moment niet in. En dan wordt het Peter allemaal te veel.

Niet zen Als hij zijn diploma voor zenleraar heeft behaald, voelt hij zich helemaal niet meer zen. “55 uur jachten en jagen op de wagen, dat wilde ik niet meer. Ik kreeg een burn-out en raakte in een depressie.” Ondertussen is het voor Peter duidelijk dat zijn huwelijk na dertig jaar niet meer werkt. De scheiding gaat in goed overleg; ze verkopen het huis met overwaarde. Dat geeft Peter de financiële ruimte om uit te zoeken wat hij echt wil.

Pelgrimstocht Zijn burn-out blijkt hardnekkig. “Twee weken werken en dan zat ik er weer doorheen. Toen zag ik een film, ‘The way’, over een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Dat raakte een snaar. Ik ga die tocht lopen, dacht ik, want anders zit ik maar voor de televisie bier te drinken.” In september 2020 trekt Peter zijn wandelschoenen aan en begint hij in Breda

zijn pelgrimstocht. Als in november Frankrijk in een strenge lockdown gaat, strandt zijn reis bij Mont-de-Marsan, zo’n 150 kilometer voor de Spaanse grens.

Niet fulltime Terug in Nederland trekt hij in bij zijn stiefmoeder. Het is voor Peter duidelijk dat hij niet meer fulltime aan de bak wil.

“Voor JLN Transport werk ik nu alleen in de weekenden.

Dan heb je toeslag. Meer werken wil ik niet. Bij JLN Transport proberen ze dat wel, maar ik stap op als ze moeilijk gaan doen.

Er is meer in het leven.” Op aanraden van een loopbaancoach van STL begint hij met subsidie van Pitstop* aan een opleiding tot coach. “Mijn droom is om transportcoach te worden. Ik wil mensen zelf hun antwoorden helpen vinden, zodat de kwartjes kunnen vallen. Ik zoek nu nog mensen die ik kan coachen, zodat ik de opleiding kan afronden. Ik heb een trailer gekocht, waarmee ik het land in wil als Transportcoach.”

Wie: Peter van Caulil Leeftijd: 54 jaar Mannencirkels Woonplaats: Galder Met het boshuisje heeft Peter Beroep: 31 jaar chauffeur; ook grote plannen. Daar wil hij zenleraar; coach in opleiding mannencirkels gaan organiseren.

Bedrijf: JLN Transport in “Afgelopen jaar ben ik naar Etten-Leur de European Gathering of the Brotherhood geweest.

Dat was geweldig, met alleen maar broeders. Samen helemaal man zijn. Er waren daar zweethutceremonies, een vuurloop en drumcirkels. Zo kwam ik op het idee om hier in het bos mannencirkels te gaan organiseren.

Het voelt als mijn missie om mannen weer in hun kracht zetten.” En zijn pelgrimstocht naar Santiago? Die maakt Peter af zodra het klaar is met alle coronamaatregelen. * Ook een opleiding volgen met subsidie?

Kijk op stl.nl/opleiding

TON 100 02-22 • p 56

TON PANEL

Mensen met een mening

Sinds 2013 is er het TON-panel. Elke twee maanden beantwoorden zo’n duizend TON-lezers een online vragenlijst.

Allerlei onderwerpen komen voorbij. Zo meet het TON-panel het denken en voelen van medewerkers in transport en logistiek.

Vier mensen die vanaf het begin panellid zijn, beantwoorden vier vragen.

TON 100 02-22 • p 57

Ik ben wel een meedenker 1

Waarom ben je lid van het TON-panel?

“De onderwerpen zijn interessant. Het is voor de toekomst van het wegtransport van belang dat er ook van de chauffeurs een goed geluid komt. En ik ben wel een meedenker.”

2 3

Is de meerderheid het meestal met je eens?

“Ja, meestal wel. Ik weet zo geen onderwerp waarbij de uitslag heel anders was dan mijn mening.”

Zet het panel je aan het denken?

“Jazeker. Bijvoorbeeld over de toekomst van en in het transport.

Of over het pensioen. En of vrachtwagenchauffeur wel of niet een zwaar beroep is.”

4

Welk onderwerp is nog niet aan de orde geweest?

“De toekomst van het – lange afstand – transport. Alles wordt steeds efficiënter gepland, waardoor het werk steeds meer een eenheid is.

Ladingen en bestemmingen zijn veel vaster bij een bepaalde chauffeur ingedeeld. Er komt dan minder afwisseling in je werk.”

Panellid worden?

Weten wat mensen in transport en logistiek beweegt. Dat is het doel van het TON-panel. In samenwerking met het Sectorinstituut Transport en Logistiek vraagt TON elke twee maanden aan zo’n 1.800 lezers wat zij vinden van uiteenlopende onderwerpen. Wil je ook deelnemen aan het TON-panel?

Geef je dan op via tonmagazine.nl/ton-panel

Wie? Herwig van Holten Leeftijd? 48 jaar Woonplaats? Groot-Ammers Beroep? Internationaal chauffeur Werkgever? Reed 22 jaar als internationaal chauffeur bij Van der Vlist, was ook een halfjaar planner. Werkt sinds 2012 als zzp’er voor Van der Vlist in Afrika, Rusland, Abu Dhabi en Saoedi-Arabië.

Relatie? Vriendin

TON 100 02-22 • p 58

Benieuwd hoe anderen denken 1

Waarom ben je lid van het TON-panel?

“Ik vind het belangrijk mijn mening te kunnen geven over de stellingen.

Maar ik ben ook benieuwd hoe anderen erover denken.”

2

Is de meerderheid het meestal met je eens?

“Vaak wel. Als het niet het geval is, zou ik wel willen weten waarom de meerder­heid een andere mening heeft. Dat kun je helaas niet in de uitslag zien. Vooral als het een grote groep is, wil ik wel weten waarom ze het anders zien dan ik.”

3

Zet het panel je aan het denken?

“Als TON bij ons in de kantine ligt, leidt dat soms tot gesprekken. Iemand bladert door het blad en maakt een opmerking over het panel. Dan krijg je toch een discussie over het onderwerp. Dat zet je aan het denken.

Bijvoorbeeld over mijn pensioen. Daar was ik nooit zo mee bezig. Maar het is zeker handig, nu ik wat ouder word, om me daarin te verdiepen.

Zo’n discussie in de kantine hoeft trouwens niet te leiden tot een omslag in je visie. Als je naar elkaar luistert, merk je dat uitlatingen genuanceerd worden. Je neemt meer van elkaar aan.”

Wie? Manon van der Winden-Mosch Leeftijd? 39 jaar Woonplaats? Warmenhuizen Beroep? Planner Werkgever? Manon werkt 22 jaar in het transport, waarvan de laatste 6 als planner bij Hessing Logistiek. Sinds 1 januari heeft zij die functie bij Van der Heerik in Broek op Langedijk Relatie? Getrouwd, drie zonen (18, 14 en 10 jaar)

4

Welk onderwerp is nog niet aan de orde geweest?

“Dat best veel gepensioneerde chauffeurs weer aan het werk gaan. Dat heb ik ook met mijn vader meegemaakt. Eerst geven ze aan graag met pensioen te willen en als het zover is, krijgen ze toch weer de kriebels. Wat is hun motivatie? Is het om een extra centje? Of hebben ze door hun werk weinig sociale contacten opgebouwd en geen hobby’s?”

TON 100 02-22 • p 59

Ik weet meestal wat eruit zal komen 1

Waarom ben je lid van het TON-panel?

“Ik vond het interessant. En ik heb best wel een uitgesproken mening over dingen. Ik doe wel meer mee aan enquêtes. Tenminste, als ze aansluiten op mijn ervaring.”

2

3

Is de meerderheid het meestal met je eens?

“Als de vraagstelling op chauffeurs gericht is, weet ik wel wat er zo ongeveer uit zal komen. Maar ik vind het ook wel goed dat er vragen zijn over zaken waar je zelf niet direct in je werk mee te maken hebt. Over planning bijvoorbeeld. Dan zie je hoe een andere groep er tegenaan kijkt.”

Zet het panel je aan het denken?

“Soms wel. Bijvoorbeeld over de algemene vraag of het vak van chauffeur nog steeds de juiste keuze voor mij is. Toen ik mijn vrouw leerde kennen, was ik heel veel van huis. Nu hebben we een gezin en twee zonen. De oudste is autistisch. Voor hem is het belangrijk dat ik in het weekend thuis ben. Door daarover na te denken, ging ik kijken naar ander werk dat ik leuk zou kunnen vinden. Maar ik kan nog steeds niet zonder het stuur van een vrachtwagen. Die weekends thuis zijn wel de reden dat ik sinds begin dit jaar bij Sluyter Logistics werk.”

4

Welk onderwerp is nog niet aan de orde geweest?

“Ik zou wel eens een peiling willen zien over de toekomst van het wegtransport. De huidige ontwikkelingen van elektrisch rijden, of op waterstof. Maakt het de chauffeurs wat uit? Ik zou mijn werk nu al met een elektrische truck kunnen doen. En vanwege het milieu zou ik dat ook best wel willen.”

Wie? Dennis Snijder Leeftijd? 42 jaar Woonplaats? Assen Beroep? Internationaal chauffeur Werkgever? Werkte eerder onder andere in de winkeldistributie, is sinds 1 januari in dienst bij Sluyter Logistics, vestiging Assen Relatie? Getrouwd, twee zonen (12 en 2 jaar)

TON 100 02-22 • p 60

Van twee kanten bekijken 1

Wie? Thijs Rademaker Leeftijd? 33 jaar Woonplaats? Koudekerk aan den Rijn Beroep? Bedrijfsleider Werkgever? Thijs was tien jaar chauffeur bij Fa. E. Rademaker en Zn. In de vakanties deed hij de planning erbij. Sinds 2018 is hij bedrijfsleider bij het familiebedrijf.

Relatie? Getrouwd, twee dochters (6 en 4 jaar) en een zoon (4 maanden)

Waarom ben je lid van het TON-panel?

“Jaren geleden zag ik op de website van TON de oproep om lid te worden van het panel. Ik vind het belangrijk mijn stem te laten horen.

Zeker nu ik door mijn werk de onderwerpen van meer kanten kan bekijken. Ik weet wat chauffeurs bezighoudt, maar kijk er ook vanuit de werkgeverskant naar.”

2

Is de meerderheid het meestal met je eens?

“Mijn mening komt aardig overeen met de uitkomst van de panelpeilingen. Ik denk dat ik de wensen van chauffeurs ook goed ken, omdat we in het bedrijf korte lijntjes hebben en veel bespreekbaar is. We zijn bijvoorbeeld redelijk vrij in de aankleding van de trucks.

In de enquêtes zie je terug dat een grote groep chauffeurs graat wat aan de wagen doet. Maar ik lees ook wel eens een uitslag die ik zelf heel anders had ingeschat.”

3

4

Zet het panel je aan het denken?

“Door de peilingen weet ik nog beter wat er speelt op de werkvloer. Dat is een voordeel bij het aantrekken van nieuwe chauffeurs. Zaken die niet bij mijn mening aansluiten, probeer ik toch mee te nemen in mijn eigen werk.”

Welk onderwerp is nog niet aan de orde geweest?

“Bedrijfskleding. Nette en veilige kleding is belangrijk.

In hoeverre wordt werkkleding door de werkgever beschikbaar gesteld? Ben je tevreden met de kwaliteit en pasvorm? En word je gehoord als je speciale wensen hebt of aangepaste kleding of schoenen nodig hebt?”

TON 100 02-22 • p 61

DESIGN: BORINKA -AND- SHAMROCK .COM

et TON-panel geeft elk nummer zijn mening over een kwestie.

Voor dit 100e nummer draait het om TON zelf.

Zet het blad je aan het denken? Is TON te positief? Moet het anders? Op de volgende pagina’s de resultaten. En hieronder zie je dat de lezers TON nog niet moe zijn.

NOG 100

Bijna negen op de tien panelleden vinden het prima als TON op naar de 200 gaat.

Kijk maar naar de reactie op de stelling

IK HOOP DAT ER NOG 100 NUMMERS VAN TON KOMEN.

11 (Helemaal) mee eens

88

%

0 1

Neutraal

%

%

%

(Helemaal) oneens Dat weet ik niet

TON 100 02-22 • p 62

TON STEMT TOT

DENKEN

Ja, (heel) vaak

28

%

%

Zelden

2

Zetten de mensen die in TON aan het woord komen je aan het denken? In elk geval af en toe, blijkt uit het antwoord op de vraag:

IK LEES WELEENS IETS IN TON WAARDOOR IK EXTRA NADENK OVER DAT ONDERWERP.

8

2 Af en toe

60

% Nooit

%

%

LEIDT TON TOT Nee

60

46

15

Dat weet % ik niet

%

15 Nee, niet over nagedacht

25

% Ja

% Ja, en ook gedaan

28

%

11

Ja, maar % nog niet gedaan

% Ik weet niet wat die check is

Weet ik niet

?

De verhalen in TON stemmen niet alleen tot denken, ze leiden soms ook tot ‘doen’.

HEB JE WELEENS ACTIE ONDERNOMEN NAAR AANLEIDING VAN EEN ARTIKEL IN TON?

IN ZE TB AA R H EI D SC H EC

K

Zo’n actie zou kunnen zijn: het invullen van de Inzetbaarheidscheck.

HEB JE NAAR AANLEIDING VAN EEN ARTIKEL IN TON WELEENS NAGEDACHT OM DE INZETBAARHEIDSCHECK IN TE VULLEN?

TON 100 02-22 • p 63

PENSIOEN

POPULAIR In TON lees je verhalen over van alles wat met werken en leven in transport en logistiek te maken heeft.

WELKE ONDERWERPEN SPREKEN HET MEEST AAN? Pensioenzaken Balans werk-privé Gezondheid Veilig en verstandig werken Opleiding en training Loopbaanontwikkeling

‘HET WARE VERHAAL’ In TON staan artikelen over transport en logistiek.

66 % 56 % 56 % 49 % 30 % 13 %

ZIJN DIE VERHALEN REALISTISCH, GELOOFWAARDIG?

24 Ja

71

4

%

1

BIJ DEZE VRAAG KON HET TON-PANEL 3 ONDERWERPEN KIEZEN.

NIEUWE

HOOFDREDACTEUR? Het panel kreeg ook nog deze vraag voorgelegd:

STEL DAT JIJ DE HOOFDREDACTEUR VAN TON BENT. ZOU JE DAN IETS VERANDEREN?

42

42

%

16

Dat weet % ik niet

Jazeker

Weet niet

De artikelen geven dus volgens de meeste panelleden een realistisch beeld van werken in transport en logistiek.

Maar laat TON niet te veel de mooie kanten zien?

TON GEEFT VAAK EEN TE POSITIEF BEELD VAN HET WERK.

35 41

%

(Helemaal) mee eens %

%

Nee

%

R O O SK LE U R IG

23 Welnee

Neutraal

%

%

Neutraal

% (Helemaal) oneens

1

%

Dat weet ik niet

62 68

63

64

65

KRUISWOORDPUZZEL 69

70

71

72

73

74

75

TON 100 02-22 • p 64

77

87

78

79

PUZZEL 88

96 1

97 2

3

10313 11215 118

106 114

92

93

100 107

94

100

108

7

122

36

37

38

39

40

8

9

10

123

21

12425 30

41

11

12

14 110 19 11620

127

35

101

109

115

121

24

29

34

84

99

105 11318

83

91

98 6

5

120 12628

82

90

17

27 33

4

119

23

81

89

104

16

80

22

26 31 42

32 43

44

Verticaal 45 46 47 48 49 50 51 1. oud Ned. betaalmiddel; 2. in staat zelfstandig te beslissen; 3. machine voor het opslaan en verwerken van gege4. verbinding tussen de openbare weg aarin zich52de zuiger 53 beweegt bij54verbrandingsmo55 persoonlijke 56 lening (afk.);57 58 59 60 61 naar huis of garage; 5. toegepaste economische wetenschappen stof; 14. rivier in Duitsland; 15. kloosterzuster; 17. (afk.); 6. Europeaan; 7. gele saprijke zure vrucht; 8. plezier; 9. bijna er (in samenstelling); 21. lofdicht; 23. hartelijk 62 63 64 65 volmaakt ; 10. neon (scheik. afk.); 11. zwarte lekkernij; 12. jongensemaat (afk.); 25. muzieknoot; 26. boomvrucht; 27.

28. in 66de geest levende voorstelling; 30. naam; 16. ophoping van een abnormale hoeveelheid vocht in weef67 68 69 70 71 72 73 74 75 2. junior (afk.); 33. gebonden (muz.); 35. brandverf; sels; 18. plaats in Gelderland; 20. roem; 22. modderachtig vuil; 29. s; 42. koning van België; 45. Oriënt Express (afk.); uitgestorven walgvogel; 31. licht smal sportvaartuigje; 33. Chinees76 77 78 79 80 81 82 83 84 enen stof; 48. doorschijnend (dun); 49. tijdelijk ten Indisch gerecht gevuld met groenten en vlees; 34. paling; 36. emand afstaan; 51. internet explorer (afk.) 52. iemand die naar een ander land verhuist; 37. alleenstaande 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 k); 55. genoeg gekookt; 57. de stand der edelen; minderjarige asielzoeker (afk.); 38. oud Italiaans betaalmiddel; 39.

62. voertuig op twee wielen; 63. interest; 65. famietagewoning; 40. Engels bier; 41. zangwijs (deun); 43. dierenge95 96 97 98 99 100 101 nesten zitten; 70. vlaktemaat; 71. verfrissing; 72. luid; 44. genegenheid (neiging); 47. boomvrucht; 50. verdieping; ed afleggen; 76. persoonlijk voornaamwoord; 77.

53. schrijfgerei; 54. gehoororgaan; 56. stadion van Ajax; 58.

103 104 106 107 108 109 110 ort leder; 102 82. dezelfde (Lat.); 84. meisjesnaam; 85. discussie;105 60. vangwerktuig; 61. lange smalle ondiepte in zee; 64. nt); 88. metaal (ijzer); 90. marterachtig roofdier; 92. (drink)beker; 67. kraaiachtige vogel; 68. wees gegroet (Lat.); 69.

112 113 114 115 116 tegenover111 (afk.); 96. Europese hoofdstad; 98. vod; een weinig; 73. Arabische vorst; 74. Spaanse uitroep; 75. schip e en sociale raad van advies (afk.); 101. klein kind; voor het vervoer van olie; 78. algemeen syndicaat der openbare 117 (exemplaar 118 120 122twee of meer rijen bomen 123 124 e jongen; 103. uitgave van een119 druk); diensten (afk.); 80. brede weg 121 tussen de Middellandse zee; 109. zangvogel; 111. grote (Fr.); 81. huidopening; 83. deel van trap; 86. (drink)beker op voet; 12687. degelijk; 89. zangstem; 91. kever; 93. nagebootst; 127 papegaai; 125 112. (internationale code) Ierland; 113.

94. wereldeerste vrouw; 116. Scandinavische munt; 117. deel; 97. plaats in Engeland; 100. deel van bruidsjurk; 102. deel 19. naaigerei; 121. korte versregel (slotstrofe); 123. van bijenkorf; 104. land in Azië; 105. halfbloed; 107. teleurstellend; rg uit de Alpen; 125. herhaaldelijk; 126. metalen 108. opschudding; 110. geen deskundige of vakman; 114. Engelse Verticaal omgebogen ijzeren tand aan een houten sje; 127. Horizontaal graanjenever; 118. administratiekantoor (afk.); 120. paardenslee; 1. elektronische machine voor het opslaan en verwerken van gege1. 124. oud landbouwhogeschool Ned. betaalmiddel; 2.(afk). in staat zelfstandig te beslissen; 3. ee aan te pikken.

122. public relations (afk.); vens; 7. buis waarin zich de zuiger beweegt bij verbrandingsmopersoonlijke lening (afk.); 4. verbinding tussen de openbare weg toren; 13. brandstof; 14. rivier in Duitsland; 15. kloosterzuster; 17. naar huis of garage; 5. toegepaste economische wetenschappen telwoord; 19. ver (in samenstelling); 21. lofdicht; 23. hartelijk (afk.); 6. Europeaan; 7. gele saprijke zure vrucht; 8. plezier; 9. bijna 60 52 6 32 42 26 102 58 85 72 100 44 108 34 12 91 (innig); 24. lengtemaat (afk.); 25. muzieknoot; 26. boomvrucht; 27. volmaakt ; 10. neon (scheik. afk.); 11. zwarte lekkernij; 12. jongensdinsdag (afk.); 28. in de geest levende voorstelling; 30. naam; 16. ophoping van een abnormale hoeveelheid vocht in weefzwaardwalvis; 32. junior (afk.); 33. gebonden (muz.); 35. brandverf; sels; 18. plaats in Gelderland; 20. roem; 22. modderachtig vuil; 29.

39. deel vanoplos fiets; 42.inkoning België; 45. Oriënt Express (afk.); uitgestorven walgvogel; 31. licht smal sportvaartuigje; 33. ChineesVul de sing op van tonmagazine.nl 46. stevige stof; 48. doorschijnend (dun); 49. tijdelijk ten Indisch gerecht gevuld met groenten en vlees; 34. paling; 36.

Doe datkatoenen vóór 21 maart 2022. gebruike aan iemand afstaan; 51. internet explorer (afk.) 52. iemand die naar een ander land verhuist; 37. alleenstaande betrekking (werk); 55. genoeg gekookt; 57. de stand der edelen; minderjarige asielzoeker (afk.); 38. oud Italiaans betaalmiddel; 39.

TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, 59. goochelen; 62. voertuig op twee wielen; 63. interest; 65. famietagewoning; 40. Engels bier; 41. zangwijs (deun); 43. dierengeCadeaukaart euro winnen.

Met44. de VVV Cadeaukaart kies je zelf favoriete cadeau.

66.een in VVV de nesten zitten; van 70. 25 vlaktemaat; 71. verfrissing; 72. lielid;die luid; genegenheid (neiging); 47.jeboomvrucht; 50. Je verdieping; kunt de kaart gebruiken in winkels en in webwinkels. een plechtige eed afleggen; 76. persoonlijk voornaamwoord; 77.

53. schrijfgerei; 54. gehoororgaan; 56. stadion van Ajax; 58.

En je betaalt ook een deel van dagjesmalle uit mee. geestdrift; 79. soort leder; 82. dezelfde (Lat.); 84. meisjesnaam; 85. discussie; 60. er vangwerktuig; 61. je lange ondiepte in zee; 64. steenvlas (amiant); 88. metaal (ijzer); 90. marterachtig roofdier; 92. (drink)beker; 67. kraaiachtige vogel; 68. wees gegroet (Lat.); 69. in één keer; 95. tegenover (afk.); 96. Europese hoofdstad; 98. vod; een weinig; 73. Arabische vorst; 74. Spaanse uitroep; 75. schip 99. economische en sociale raad van advies (afk.); 101. klein kind; voor het vervoer van olie; 78. algemeen syndicaat der openbare 102. ondeugende jongen; 103. uitgave (exemplaar van een druk); diensten (afk.); 80. brede weg tussen twee of meer rijen bomen

OPLOSSING

TON 100 02-22 • p 65

Horizontaal 1. elektronische machine voor het opslaan en

Verticaal 1. oud Ned. betaalmiddel; 2. in staat zelfstandig te

verwerken van gegevens; 7. buis waarin zich de zuiger beweegt

beslissen; 3. persoonlijke lening (afk.); 4. verbinding tussen de

bij verbrandingsmotoren; 13. brandstof; 14. rivier in Duitsland;

openbare weg naar huis of garage; 5. toegepaste economische

15. kloosterzuster; 17. telwoord; 19. ver (in samenstelling);

wetenschappen (afk.); 6. Europeaan; 7. gele saprijke zure vrucht;

21. lofdicht; 23. hartelijk (innig); 24. lengtemaat (afk.);

8. plezier; 9. bijna volmaakt ; 10. neon (scheik. afk.); 11. zwarte

25. muzieknoot; 26. boomvrucht; 27. dinsdag (afk.); 28. in de

lekkernij; 12. jongensnaam; 16. ophoping van een abnormale

geest levende voorstelling; 30. zwaardwalvis; 32. junior (afk.);

hoeveelheid vocht in weefsels; 18. plaats in Gelderland; 20. roem;

33. gebonden (muz.); 35. brandverf; 39. deel van fiets; 42. koning

22. modderachtig vuil; 29. uitgestorven walgvogel; 31. licht smal

van België; 45. Oriënt Express (afk.); 46. stevige katoenen stof;

sportvaartuigje; 33. Chinees-Indisch gerecht gevuld met groenten

48. doorschijnend (dun); 49. tijdelijk ten gebruike aan iemand

en vlees; 34. paling; 36. iemand die naar een ander land verhuist;

afstaan; 51. internet explorer (afk.) 52. betrekking (werk);

37. alleenstaande minderjarige asielzoeker (afk.); 38. oud Italiaans

55. genoeg gekookt; 57. de stand der edelen; 59. goochelen;

betaalmiddel; 39. etagewoning; 40. Engels bier; 41. zangwijs (deun);

62. voertuig op twee wielen; 63. interest; 65. familielid; 66. in de

43. dierengeluid; 44. genegenheid (neiging); 47. boomvrucht;

nesten zitten; 70. vlaktemaat; 71. verfrissing; 72. een plechtige

50. verdieping; 53. schrijfgerei; 54. gehoororgaan; 56. stadion van

eed afleggen; 76. persoonlijk voornaamwoord; 77. geestdrift;

Ajax; 58. discussie; 60. vangwerktuig; 61. lange smalle ondiepte

79. soort leder; 82. dezelfde (Lat.); 84. meisjesnaam; 85. steenvlas

in zee; 64. (drink)beker; 67. kraaiachtige vogel; 68. wees gegroet

(amiant); 88. metaal (ijzer); 90. marterachtig roofdier; 92. in

(Lat.); 69. een weinig; 73. Arabische vorst; 74. Spaanse uitroep;

één keer; 95. tegenover (afk.); 96. Europese hoofdstad; 98. vod;

75. schip voor het vervoer van olie; 78. algemeen syndicaat der

99. economische en sociale raad van advies (afk.); 101. klein

openbare diensten (afk.); 80. brede weg tussen twee of meer rijen

kind; 102. ondeugende jongen; 103. uitgave (exemplaar van

bomen (Fr.); 81. huidopening; 83. deel van trap; 86. (drink)beker

een druk); 106. land aan de Middellandse zee; 109. zangvogel;

op voet; 87. degelijk; 89. zangstem; 91. kever; 93. nagebootst;

111. grote bontgekleurde papegaai; 112. (internationale code)

94. werelddeel; 97. plaats in Engeland; 100. deel van bruidsjurk;

Ierland; 113. telwoord; 115. eerste vrouw; 116. Scandinavische

102. deel van bijenkorf; 104. land in Azië; 105. halfbloed;

munt; 117. jongensnaam; 119. naaigerei; 121. korte versregel

107. teleurstellend; 108. opschudding; 110. geen deskundige of

(slotstrofe); 123. afzonderlijke berg uit de Alpen; 125. herhaaldelijk;

vakman; 114. Engelse graanjenever; 118. administratiekantoor

126. metalen dopje op bierflesje; 127. omgebogen ijzeren tand aan

(afk.); 120. paardenslee; 122. public relations (afk.); 124. landbouw-

een houten steel om iets mee aan te pikken.

hogeschool (afk).

PRIJSWINNAARS

Oplossing puzzel in TON 99:

toekomstmuziek

De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Harry Aalfs uit Aduard Urving Bolt uit Wijchen Kasper Bosboom uit Zwolle Peter Mak uit Groesbeek Manon Mosch uit Warmenhuizen

TON 100 02-22 • p 66

VASTE PUZZELAAR

Uit de oude doos Germt de Vries (80) uit Munnekezijl is vaste puzzelaar.

De oplossing van het kruiswoordraadsel stuurt hij trouw in, per briefkaart. Niks online invullen; Germt grijpt nog naar de pen. Soms schrijft Germt een brief. Zoals eind vorig jaar, met een speciaal verzoek.

VERVOERSVERBOD. Dat is de oplossing van de puzzel in TON 97. Ook deze keer dingt Germt mee naar een VVV Cadeaukaart, want zoals altijd heeft hij het juiste antwoord. En ook nu weer is zijn inzending handgeschreven. Germt laat weten: “De TON weer ontvangen. Wat is het toch een fijn boekje om te lezen. Vooral de mooie puzzel. Als ik mag vragen om ook eens een stukje over vroeger te schrijven, zou dat wel mogen?” Dat mag, voor deze honderdste TON. Germt schrijft:

Met de hondenkar besloot op een dag in juni 1883 “Grootvader Hendrik de Vries Munnekezijl naar Groningen. bestellingen te gaan bezorgen van r dag en dauw vertrok hij om De kar en een hond had hij al. Voo dan en. Volgens mijn vader had hij ’s avonds laat weer thuis te kom 20 tot 30 cent verdiend. grotere wagen aangeschaft, met Na een aantal jaren werd er een de hondenkar vervangen door een 5 honden ervoor. In 1894 werd r otvader met zijn oudste zoon naa kapwagen met paard. Zo reed gro een in Noordhorn even pauze voor Groningen. Vertrek om 5 uur, hun op ze n rde vee rd. Om 9 uur arri kopje koffie en voer voor het paa tijd n eve , bestellingen werden gedaan standplaats bij de A. Kerk. De brood van moeder de vrouw. voor koffie en het meegebrachte ngen in ontvangst. Vertrek om ’s Middags namen ze de bestelli en, il werd nog even pauze gehoud 5 uur uit Groningen. Op Slaperst

gen drik en zijn zoon geen tegensla de paarden gevoerd. En als Hen r in Munnekezijl. hadden, waren ze om 9 of 10 wee waren er wel eens problemen. Als ’s Winters, bij zware sneeuwval, eerd nog niet in Munnekezijl gearriv de bodekar om 10 uur ’s avonds en dorp eropuit. Ze trokken paard was, ging een man of 10 uit het n zoo en drik dop. Zo kwamen Hen wagen los, want het dier was doo r. had moeder de stamppot klaa Sjoerd weer veilig thuis en daar en eden. Nee, dan stonden Hendrik Op donderdag werd er niet ger : den rleg Ove praken de vrachtprijzen. zijn vrouw om 6 uur op. Ze bes drik 5 cent, zak meel 10 cent. Hen klein doosje 3 cent, iets groter n bodekar-werk ook nog een klei en zijn vrouw hadden naast het d Har in. sele por wat ocht ook nog winkeltje. Mijn grootmoeder verk sjes mei 2 en s Vries, waar 8 jongen werken geblazen, in het gezin De het leven van mijn grootvader.” geboren mochten worden. Zo was

Hoe het verder ging? Zoon Sjoerd zette het bedrijf van vader Hendrik voort.

Germt zelf ging als dertienjarig jochie meedraaien in de zaak. “Maar toen zestig jaar geleden steeds meer bedrijven zelf hun vervoer gingen regelen, was de winst weg”, zegt Germt. De kleine onderneming stopte. Germt solliciteerde bij de gemeente Groningen en reed de rest van zijn werkzame leven op een vuilniswagen.

TON 100 02-22 • p 67

VRAGEN? VRAGEN!

COLOFON

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen.

Maar TON heeft niet alle antwoorden.

Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport &

088 25 96 111 info@stlwerkt.nl stlwerkt.nl Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

Logistiek, en CNV Vakmensen.

UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Peter Boss, Yessie

0800 02 25 022 caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector?

Leeft je werkgever de cao goed na?

Wat zijn de regels voor loonberekening?

Wat te doen als je een boete krijgt?

VNB heeft ook een handige Looncheck App, waarmee je je loon kunt berekenen. Kijk op de website.

CAONALEVING.NL

Vanden Branden, Daphne Doemges-Engelen Ad van Dun, Harry Linker, Frank de Man, Carien Neeleman, Erik Pathuis, Shamrock, Geert Wijnhoven FOTOGRAFIE Marco Hofsté, Annelies van ’t Hul, Ruud Jonkers, Harry Linker ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl FACEBOOK facebook.com/magazineton

088 33 22 999 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen?

Kun je je pensioen eerder in laten gaan?

Mag je werken als je met pensioen bent?

Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens

0800 02 25 022 fnv.nl

worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd.

Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door

030 75 11 007 cnvvakmensen.nl

te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen.

Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar

088 45 67 111 tln.nl Transport en Logistiek Nederland

info@tonmagazine.nl OPLAGE 158.000 exemplaren © TON Magazine 2022 Boss en Wijnhoven/ SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder

0345 516 993 verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

schriftelijke toestemming van de uitgever en/ of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

n bedrijven e n e s n e m rt e e it c li fe tiek, in transport en logis en blad. ig e n e e t e m k ta s jf de enige bedri