TON 75

MAGAZINE VOOR MENSEN DIE WERKEN IN TRANSPORT EN LOGISTIEK

H ans rijdt ook in 2018 veilig 4

Vader Arie volgt volgt

zoon Dimitri 22 Alex verhuist machines 40

TONMAGAZINE.NL 75 12 17

TON 75 12-17 • p 2

COL UMN

IN DI T NUMMER VEILIGHEID VOOROP. Hans rijdt al zijn leven lang schadevrij. Henk zit na een bedrijfsongeval voorgoed thuis. Jessica houdt zich als preventiemedewerker bezig met het voorkomen van ongelukken.

Drie mensen over veilig werken.

Postbode

Het is maandagochtend 2 oktober. Met een glimlach van oor tot oor stap ik op een auto die ik niet ken. Met op de zijkant een ander logo dan ik gewend ben. Op een onbekend bedrijfsterrein.

Een andere werkgever. Na bijna zeventien jaar bij mijn vorige baas werd het tijd voor wat nieuws. Er veranderde daar te veel.

En dat kostte mij het plezier in mijn werk. Reed jaren voor een klant op een truck met een citytrailer het land door. Zeven of acht adresjes per dag. Kwam vaak dezelfde monteurs tegen, met wie ik op den duur een band kreeg. Heerlijk bouwplaatsen zoeken in het hart van de grote steden. Fantastisch werk. Maar daar kwam vrij abrupt een einde aan, omdat de klant koos voor een andere transporteur. Een paar weken later zat ik op een bakwagentje zo’n 35 adressen weg te werken in een straal van 200 kilometer. Ik voelde me een postbode en geen chauffeur meer. Het was niks voor mij. Heb nu diep respect voor de dames en heren die het wel met plezier doen.

Ik hield het met hartstochtelijke tegenzin drie maanden vol. Ik, die altijd zei: Geen plezier in je werk is solliciteren! In dit geval was een tip van een oud-collega genoeg. Een daaropvolgend spontaan gesprek van één bak koffie bij mijn nieuwe werkgever zorgde ervoor dat ik twee weken later op die auto stapte. Met dat andere logo. Voor een heerlijk ritje naar Roermond. En het belangrijkste: ik ga nu – en in 2018 - elke dag weer met plezier naar mijn werk.

Erik Pathuis (37) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.

Tussen de bieten. 24/7 bieten rijden. De chauffeurs van H.S. Agri doen dat, van september tot in januari. Glibberig werk, waarbij teamgeest belangrijk is.

Op de millimeter. Een machine verhuizen is andere koek dan een linnenkast transporteren. Alex Klein Nibbelink is industrieel verhuizer. TON brengt zijn millimeterwerk in beeld.

TON 75 12-17 • p 3

Veiligheid voorop Vragen? Vragen!

Tussen de bieten Zo zoon, zo vader TON-panel: gezondheid

4 13 16 22 25

PAGIN A 4

1

60

%

%

K NIET OF ELIJK A 16 MOGPAGIN

NEUTRAAL

IK FIETS/LOOP REGELMATIG

(H EL EM AA L)

ONEENS

WEET NIET

4 % A 40 5 % 1PAGIN

1%

22 %

1%

23

%

60

%

Pensioengesprek OND I T ZO GEZ EE IK bij Mainfreight 28 VOL MOGELIJK Als je het Bert vraagt...

33 Vrijdagmiddag op de zaak 36 In beeld: industrieel verhuizer 40 Puzzel 48 Panelportret 50 Meer dan de helft v Colofon 51

G E ZO N

leden vindt we combineren met g Steekt de werkgever ee Nog niet genoeg

TON 75 12-17 • p 4

V EIL IG W ERK EN

wet n o . . . a ic

Jess

en

rijd t s e b d hei

end

ken

brok r o o v orgt z s s e r t

.s

Hans..

t do

Henk..

dicap n a h e .g

ech

me p m o t s or

Veiligheid

TON 75 12-17 • p 5

Fijn voornemen voor 2018: nog veiliger je werk doen. Want ook komend jaar zijn er de spreekwoordelijke hoekjes waarin het ongeluk zich schuilhoudt. Hans, Henk en Jessica vertellen over hun ervaringen met veilig werken.

voorop

TON 75 12-17 • p 6

nt in ar•woo s•58 ja n jaar a m ,5 inds 2 s Oerle s n r a • u H e • hauff Tilburg 6 jaar c tics in 2 is g is o L n • re PO Gende st bij X in dien e im t ll fu

T I O NO

Road to Zero Bij XPO Logistics zijn ze zeer scherp op veiligheid. Frank Rooijmans (QESH Manager voor Nederland, België en Luxemburg) legt uit: “Bedrijfsongevallen komen voor in elke bedrijfstak.

Het zit hem vaak in kleine dingen, waarom het soms misgaat. De impact van een ongeval op een slachtoffer en diens omgeving kan groot zijn. Dat is ook de reden dat we van start zijn gegaan met het zogenaamde ‘Road to Zero’-initiatief, dat het komende jaar uitgerold gaat worden.

Het is een langdurige interactieve campagne voor alle lagen en disciplines binnen de onderneming, inclusief workshops, aanvullende trainingen, publicaties, tussentijdse evaluaties enzovoort. Een belangrijk doel is bij iedereen het gevoel te verhogen verantwoordelijk te zijn voor veiligheid.”

E D A H SC

TON 75 12-17 • p 7

“Ik heb nog nooit een ongeluk gehad of er eentje veroorzaakt. Risico’s neem ik nooit. Ik ben van mijzelf namelijk extreem risicomijdend, zowel privé als op mijn werk.”

Te hard op de brommer Vrijdagmiddag laat. De werkweek van chauffeur Hans Oerlemans zit erop. Vanaf vanochtend halfzeven is hij met zijn lading diepvriesproducten op weg geweest om filialen van Albert Heijn te bevoorraden.

Zijn werkgebied: alles onder de lijn Amsterdam-Utrecht-Arnhem tot aan Zuid-België. Per jaar rijdt hij zo’n 80 tot 100 duizend kilometer.

In heel zijn leven heeft Hans maar één keer een bekeuring gehad. “Ik was 16 jaar en reed 10 kilometer te hard op mijn brommer”, lacht hij. Misschien heeft dat proces-verbaal zo’n indruk op hem gemaakt dat hij zich sindsdien keurig aan de regels houdt.

Geen gekke dingen Hans heeft dus nooit met zijn vrachtauto of luxewagen een bekeuring gekregen. “Te hard rijden doe ik sowieso niet, want ik heb geen zin om de staatskas te spekken. Ik haal ook geen gekke dingen uit op de weg. Ik rij liever een half uur om als ik ergens een verkeerde afslag heb genomen, dan dat ik vreemde capriolen ga uithalen. Mijn eigen veiligheid staat voorop – en die van andere weggebruikers net zo goed.”

Leuk om erbij te doen Sinds tweeënhalf jaar werkt Hans fulltime als chauffeur bij XPO Logistics in Tilburg. “Ik heb vijfendertig jaar in de houthandel gezeten. Had een logistieke functie. Daarbij reed ik drieëntwintig jaar op zaterdag en in de vakanties voor XPO. Dat vond ik leuk om erbij te doen. Toen die houthandel failliet ging, heb ik twee jaar bij een ander bedrijf gewerkt. Helaas ging een grote klant weg en stond ik op straat. Ik heb toen bij XPO aangeklopt en kon de volgende dag direct beginnen.”

Voor Hans is een vrachtwagen besturen niet zijn droombaan. “Als chauffeur heb je onregelmatige werktijden en ik hou van regelmaat.

Ik wilde verder in de logistiek. Maar liever fulltime achter het stuur dan in de WW. Ik kreeg eerst een halfjaarcontract. Ondertussen bleef ik solliciteren, maar overal werd ik afgewezen. Nu ben ik in vaste dienst en hier blijf ik totdat ik met pensioen ga.”

Wijds uitzicht op de weg Hans heeft bij XPO een training ‘Omgaan met een elektrische pompwagen’ gevolgd. Binnenkort staat er nog een nascholingscursus veiligheid op het programma. Nieuwe chauffeurs krijgen bij XPO vanaf volgend jaar meer veiligheidstrainingen.

Hans vindt het allemaal prima. “Voor nieuwe chauffeurs zijn die trainingen nodig. Ik zit al zo lang in het vak, dat ik weet hoe ik moet rijden en hoe ik met het materieel moet omgaan. Ik woon aan de rand van een dorp en daar

heb ik een wijds uitzicht over de weilanden. Dat wil ik op de weg ook.

Ik houd er niet van als ik tergend langzaam word ingehaald door een LZV die dan vlak voor mij kruipt. Dan moet ik het gas loslaten om weer voldoende afstand te krijgen. Dat dicht op elkaar rijden, ik heb er een bloedhekel aan. Veel te gevaarlijk.”

Boetes zelf betalen Bij XPO Logistics moeten chauffeurs boetes voor te hard rijden, of door rood rijden, zelf betalen. Er is ook geen beloningssysteem voor goed rijgedrag. Is ook niet nodig, zegt Hans. “Ik beloon mijzelf voor goed rijgedrag door elke avond weer veilig thuis te komen. Natuurlijk heb ik ook geluk gehad. Want als ik de bebouwde kom nader met 70 kilometer, dan laat ik de wagen uitrollen. Als ze daar dan met een flitser zouden staan, ben ook ik het haasje.”

Werken in de kou Hans vervoert diepvriesproducten. Speciale werkkleding heeft hij niet nodig. “Binnen in de trailer is het min 23. Een trui en een fleecevest zijn voldoende. En natuurlijk draag ik altijd mijn veiligheidsschoenen.

Ik werk met rolcontainers. Het kan voorkomen dat de vloer van de trailer bevroren is. De meeste vloeren zijn van epoxy. Dat materiaal is wat ruwer, zodat je minder snel uitglijdt. Aluminium vloeren zijn gladder. Door mijn ervaring weet ik dat en dan kijk ik dus altijd goed uit.”

Relaxed in het leven Hans gaat elke ochtend van huis met de gedachte om er ’s avonds weer gezond terug te keren. Het scheelt een hoop dat hij relaxed in het leven staat. “Ik heb geen last van stress. Als je gestrest bent, ga je brokken maken. Bij XPO word ik ook niet opgejaagd. Heb ik onderweg vertraging, dan meld ik het de planning. Die gaat me dan niet opjutten. Ik kan gewoon veilig mijn werk doen.”

Tips van Hans

• Ogen goed openhouden • Alert zijn • Altijd overzicht houden, dus niet bumperkleven • Gezond verstand gebruiken

TON 75 12-17 • p 8

Ondersteuning van preventiemedewerkers Een preventiemedewerker adviseert de directie en stelt een plan van aanpak op. Daarin staat hoe er in het bedrijf veilig en gezond gewerkt kan worden. Ben je preventiemedewerker (of wil je dat worden) dan kun je ondersteuning krijgen van het Sectorinstituut Transport en Logistiek.

Meer weten over gezond en veilig werken? Kijk op stlwerkt.nl/weten/veiligheid/veilige-werkvloer

in Ede woont r • a ja ij Van er•38 erker b a Dekk w ic e s d s e e •J eveld tief m in Barn inistra t r m o d p a s n •is Reenen Tra

GEE

T N E G NA

TON 75 12-17 • p 9

“Ik heb niet het idee dat mijn collega’s mij als een politieagent zien. Dat heeft mogelijk te maken met hoe ik ze benader. Ik kom niet met een geheven vingertje, maar probeer altijd in gesprek te gaan.”

Sjezen met de heftruck Jessica Dekker is twee dagen van haar vijfdaagse werkweek druk met veiligheid. Als preventiemedewerker bij Van Reenen Transport probeert ze de medewerkers bewuster te maken. Zodat er minder ‘incidenten’ plaatsvinden: grote en kleine ongevallen. Hoe je dat doet, mensen bewuster maken? Het is vooral een kwestie van informatie delen, bijvoorbeeld via de maandelijkse nieuwsbrief. “En ik maak veiligheidsrondes door het bedrijf. Dan signaleer ik allerlei zaken die onveilig zijn of veiliger kunnen. Elke maand hebben we loods-overleg. Dan stel ik die punten aan de orde. En als ik iemand zie sjezen met een heftruck, dan maak ik daar melding van.”

Lading vastzetten Jessica houdt zich bezig met alle aspecten van veiligheid. “Een tijdje geleden vertelde een klant in Harderwijk waar we regelmatig komen, dat buurtbewoners rond het bedrijf klaagden. Vrachtwagens zouden vaak te hard door de wijk rijden. Dat meld ik dan in de nieuwsbrief.” Een ander voorbeeld: lading niet goed vastzetten.

“Soms krijg ik vanuit de loods of van chauffeurs de melding dat er daarbij gevaarlijke situaties ontstaan. Of de medewerker die schades behandelt, signaleert dat het vaker misgaat. Ook dat vermeld ik dan in de nieuwsbrief. Zonder de namen van mensen die fouten maken te noemen, overigens. Dat doe ik alleen bij complimenten.”

Verzwikken door klompen Veel onveilige situaties hebben met gedrag te maken. En met onwetendheid. “We hadden regelmatig chauffeurs die hun enkel verzwikten bij het uitstappen. We zijn gaan onderzoeken hoe je dat zou kunnen voorkomen. Bij het laatste voorval gaf de betreffende chauffeur zelf aan dat hij klompen droeg. Dat bleek dus ook bij eerdere verzwikkingen het geval. Nu hebben we als voorschrift dat chauffeurs en loods-medewerkers altijd veiligheidsschoenen moeten dragen. Als ik mensen nog op klompen zie, spreek ik ze daar op aan.”

Vanuit de verzekeringen Jessica begon haar loopbaan in de verzekeringen. Op het kantoor waar ze werkte, had ze het niet naar haar zin. “Net zoals een van mijn collegaatjes. Die was al vertrokken naar een uitzendbureau en zij zei op een gegeven moment: ‘Ik heb een prachtige baan voor jou’. Dat was bij Transportbedrijf Boekhout. Daar ben ik in 2007 begonnen op de administratie en ik kreeg de verzekeringszaken en het beheer van het wagenpark in mijn pakket.”

In 2011 werd een deel van Boekhout overgenomen door Van Reenen. Jessica mocht mee. Bij Van Reenen houdt de administratief medewerker zich bezig met de boekhouding, personeelszaken, de website, de nieuwsbrief, secretaressetaken en alles wat te maken heeft met het onderhouden van de veiligheidscertificaten.

Een eigen systeem Er is op het gebied van veiligheid veel informatie te vinden en er zijn veel instructies op te stellen. Jessica heeft voor zichzelf een systeem ontwikkeld om overzicht te houden. Zij heeft alles wat met VGM (Veiligheid, Gezondheid en Milieu) te maken heeft in één Excelbestand ondergebracht, inclusief actiepunten. Het liefst zou ze een online-handboek bouwen, zodat medewerkers rechtstreeks bij informatie kunnen. Maar vooralsnog is dat een te kostbare zaak.

Kennis op peil houden Via cursussen houdt Jessica haar eigen kennis van certificeringen op peil. Onlangs volgde zij de training preventiemedewerker van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, naar aanleiding van de wijzigingen in de Arbowet per 1 juli 2017. “Er waren mensen van verschillende bedrijven, dus dan kun je ervaringen uitwisselen. Het leukste vond ik, dat we vooraf de opdracht kregen om in je eigen bedrijf foto’s te maken van onveilige situaties. Dat heb ik gedaan, althans: ik heb een aantal onveilige situaties in scène gezet. Tijdens de training werden van alle deelnemers die foto’s gebruikt. Moesten we de onveilige situaties opspeuren. Dat was heel leerzaam.”

Effect lastig te meten Heeft haar werk effect? “Dat is lastig te meten. Ik vind wel dat het aantal ongevallen bij ons meevalt. In de loods dit jaar enkele aanrijdingen met de heftruck. In het transport een paar keer vallen van de laadklep. We schrijven jaarlijks een ‘managementreview’.

Dan analyseer ik de ongevallen. Dat leidt, zoals bijvoorbeeld bij dat dragen van klompen, tot aanpassingen in ons bedrijfsreglement.

Maar alles voorkomen kan natuurlijk niet. Hoe veiligheidsbewust mensen ook zijn, een foutje is altijd mogelijk.”

Van de trap vallen Maakt een preventiemedewerker zelf nooit brokken? Bij haar kantoorwerk zijn de veiligheidsrisico’s niet heel groot.

En privé? “Nou, ik ben wel regelmatig van de trap gevallen.

Dat is lompheid, dat heb ik al van kleins af aan. Ik ging altijd de trap te snel op en af. Na achtendertig jaar zou ik beter moeten weten. Nu ik gelijkvloers woon, is dat probleem opgelost. Maar ja, dan heb je altijd nog de deuren waar je tegenaan kunt lopen.”

TON 75 12-17 • p 10

n verloo nt in O o o w r MCO in 7 jaa • ar bij A ssen•5 ja n a 6 l J t k k r •Hen hauffeur – we n bedrijfsongeva c e e r 17 jaa •was 25 had in januari 20 k • e Milsbe

Wat te doen bij een bedrijfsongeval?

Bedrijfsongevallen komen veel voor. Per jaar krijgen zo’n 200 duizend werknemers ermee te maken. Als er een ernstig bedrijfsongeval plaatsvindt, moet de werkgever dit direct melden bij de Arbeidsinspectie. Ernstig is een bedrijfsongeval als een slachtoffer in het ziekenhuis moet worden opgenomen, blijvend lichamelijk of geestelijk letsel oploopt of overlijdt. De Arbeidsinspectie doet dan onderzoek en dat kan gevolgen hebben voor de schuldvraag en schadeafhandeling.

C E P

L E G O V H

TON 75 12-17 • p 11

“Graag had ik tot mijn pensioen bij AMCO gewerkt. Ik had het daar prima naar mijn zin. Helaas kan ik door mijn slechte ogen niet meer op de auto. En op 6 januari van dit jaar ben ik tijdens mijn werk gevallen. Ik heb nu altijd zenuwpijn in mijn rechtervoet. Werken gaat niet meer.”

57 jaar en uitgewerkt Henk Janssen zit in de serre een sigaartje te roken. Voor hem op tafel ligt een ordner met daarin zijn uitgebreide medisch dossier.

Henk is 57 jaar en voor de rest van zijn leven uitgewerkt. Terwijl hij nog zoveel plezier in zijn baan had. Vanaf zijn veertiende draait hij mee. Nooit is hij ontslagen, nooit heeft hij in de WW gezeten, altijd zijn eigen broek kunnen ophouden. Daar is hij trots op. Maar nu wordt hij afhankelijk van een uitkering.

Vrij als een vogel Henk schetst zijn loopbaan. “Achttien jaar ben ik autoschademonteur geweest. Toen was ik het helemaal beu. Op eigen kosten haalde ik mijn vrachtwagenrijbewijs. Ik was destijds net gescheiden en zo vrij als een vogel. In 1992 ben ik voor Hagens Transport gaan werken. Twee keer per week naar Zwitserland. Prachtig werk.” In 1999 leert Henk zijn huidige vrouw kennen. Hij wordt heftruckchauffeur om meer thuis te kunnen zijn. In 2006 gaat hij weer achter het stuur. “Bij verschillende vervoerders, maar nergens had ik het naar mijn zin. Tot ik in maart 2011 bij AMCO kwam. Daar heb ik het helemaal gevonden.”

Veel stuurmanskunst AMCO zit in de paardenmest en het zusterbedrijf CNC Grondstoffen verwerkt de paardenmest tot compost voor de champignonkweek.

Henk haalt de mest op bij maneges in Nederland, Duitsland en België en brengt de compost naar kwekers. “Het is heel afwisselend werk.

Sommige maneges liggen erg afgelegen, zijn moeilijk te bereiken.

Dan wordt er veel stuurmanskunst van je gevraagd. Daar hield ik van.”

Paar keer pech Wel heeft Henk een paar keer pech. Zo valt hij in 2012 van een oplegger. “Ik viel drie meter naar beneden. Bleek het kraakbeen in mijn linkerknie kapot.” En in 2016 loopt hij een schouderblessure op. “Het was een gescheurde spier, die met rust moest genezen.

Maar rust nemen, dat hoor ik niet graag.” Henk werkt tijdelijk op kantoor tot hij weer op de wagen kan.

Erfelijke oogaandoening In 2015 merkt Henk dat rijden in het donker hem minder goed afgaat. “Het verschil tussen het zwarte wegdek en de stoeprand zag ik niet goed. Manoeuvreren ging stuntelig. Ik moest vaak uitstappen om te kijken of ik

wel goed zat.” Henk laat een nieuwe bril aanmeten, maar dat brengt geen verbetering. “We hebben in onze familie een erfelijke oogkwaal, waardoor je langzaam slechtziend wordt. De oogarts constateerde dat ik die aandoening heb. En ook nog dat ik in beide ogen een pigmentvlek heb. Door die vlekken kan ik niet meer lezen, en door die familieziekte zie ik steeds minder.” Eind 2016 besluit Henk samen met personeelszaken om uit voorzorg te stoppen met rijden. “Stel je voor dat ik iemand aanrijd. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben.”

Uitglijden door ijzel Henk gaat aan de slag met aangepast werk, onder andere laden, lossen en het wegzetten van auto’s. En dan is het vrijdagavond 6 januari 2017. Henk heeft avonddienst. Het heeft die dag geijzeld.

“Het was al donker en het vroor. Samen met een collega ging ik een auto met compost overladen. Op de overlaadplek gleed ik uit op een stukje glad terrein. Ik ben naar een paal gekropen, want lopen ging niet. Mijn voet stond helemaal scheef.” Henk belt zijn collega in de laadruimte. Even later wordt hij per ambulance afgevoerd.

Verbrijzelde hak Henk heeft een verbrijzelde hak en een gebroken hielbeen. “Er zit een plaat aan de rechterkant van mijn been en ik heb twee dikke schroeven door mijn enkel. In het ziekenhuis zeiden ze dat het nooit meer goed zou komen met mijn voet. En helaas is dat zo. Ik heb last van zenuwpijn. Lopen is altijd pijnlijk en ik kan ook niet lang staan. Ik deed aan duurloop, darten en biljarten. Dat gaat allemaal niet meer.”

Henk zit nu nog in de ziektewet. AMCO vult zijn inkomen aan gedurende twee jaar, daarna belandt Henk in de WIA. “In inkomen ga ik er ongeveer dertig procent op achteruit. Ik maakte veel overuren, werkte zo’n zestig tot tachtig uur in de week.”

Hoop op de hond Henk zal dus nooit meer werken. “Mijn ogen worden steeds slechter en ik kan niet lang staan of lopen. Over mijn inkomen maak ik me voorlopig geen zorgen. De ongevallenverzekering van AMCO is ingeschakeld. AMCO is wat dat betreft een goede werkgever. Ik had er graag mijn pensioen gehaald. Ik mis mijn werk, het sturen, de gezelligheid en de sociale contacten. Nu ben ik aan huis gekluisterd. Autorijden en fietsen mag ik niet meer. Gelukkig krijg ik binnenkort een Deense Dog als geleidehond. De naam weet ik al: Janssen. Dan kan ik weer naar buiten, daar verheug ik me op. Dat geeft me de positieve energie om weer door te gaan.”

TON 75 12-17 p 12

V R AGEN? V R AGEN! Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden. Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wel!

088 – 2596111, info@stlwerkt.nl, stlwerkt.nl Bij het Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

C AO-V R A AG

6 vragen over de verblijfkostenvergoeding 1

Mijn werkgever heeft 2 vestigingen; vlak bij elkaar, maar niet op hetzelfde adres. Mijn werkgever zegt dat beide vestigingen mijn standplaats zijn. Klopt dit?

Nee. Je standplaats kan maar op 1 adres zijn.

2

Mijn werkgever zegt dat ik 2 standplaatsen heb. Kan dat?

Nee. Je kunt maar 1 standplaats hebben.

0800 0225022, caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector? Leeft je werkgever de cao goed na? Wat zijn de regels voor loonberekening? Wat te doen als je een boete krijgt?

0900 1964, pfvervoer.nl (0,0 cent per minuut) Hoe zit het met je pensioen? Vragen over prepensioen of voorwaardelijk ouderdomspensioen? Mag je werken als je met pensioen bent? Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

0800 0225022, fnv.nl

3

Ik kan bij de klant koffiedrinken. Heb ik dan nog recht op verblijfkostenvergoeding?

Ja. Alleen het feit dat je bij een klant koffie of thee of soep kunt krijgen, betekent nog niet dat je geen recht hebt op verblijfkostenvergoeding.

4

Mijn verblijfkostenvergoeding stopt als ik op mijn standplaats kom om te koppelen en begint weer te lopen zodra ik weer van de standplaats vertrek. Klopt dat?

Ja. Je hebt geen recht op verblijfkostenvergoeding zolang je op de standplaats verblijft.

5

Op de boot betaalt mijn werkgever geen verblijfkostenvergoeding. Klopt dat?

Nee. Verblijfkostenvergoeding loopt door zolang je niet terug bent op de standplaats. Dus ook als je ligt te slapen of op de boot zit.

030 7511007, cnvvakmensen.nl

6 Mijn standplaats is gewijzigd en mijn werkgever moet

088 4567111, tln.nl Transport en Logistiek Nederland

0345 516993, verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

gedurende een jaar de extra reistijd en extra reiskosten betalen. Geldt dat ook voor de verblijfkostenvergoeding?

Nee. De verblijfkostenvergoeding wordt vanaf het moment van standplaatswijziging berekend vanaf de nieuwe standplaats.

Vragen over de verblijfkostenregeling of andere cao-zaken?

Bel gratis met Stichting VNB op 0800-0225022, kijk op caonaleving.nl of mail naar transport@fnv.nl.

TON 75 12-17 p 13

IDEEËN VA N LE Z ERS Rust op de parkeerplaats?

Verbetering navigatie?

Robert de Boer uit Oldenzaal stuurt TON een suggestie om parkeerplaatsen veiliger te maken.

Robert schrijft: “Ik ben door mijn werkzaamheden zeker enkele nachten per week aangewezen op parkeerplaatsen langs de weg of bij wegrestaurants in Nederland, Duitsland en België. Ik kan je verzekeren dat er ’s nachts soms vreemde figuren langs de trucks lopen. Of dat er bestelbusjes en personenauto’s, waarvan je niet weet wat ze van plan zijn, met gedoofde lichten achter jouw truck gaan staan. Dat is slecht voor je gemoedsrust en daar moet een eind aan komen.

Daarom mijn suggestie: Verklaar de gedeeltes van de parkeerplaatsen die bestemd zijn voor vrachtauto’s tussen 18.00 en 07.00 uur verboden voor personenauto’s, busjes en personen die niet bij de geparkeerde vrachtwagens horen. En laat politie en wegbeheerders van Rijkswaterstaat hierop toezien. Plaats duidelijke borden aan het begin van de parkeerplaatsen. Ik denk dat deze maatregel gemakkelijk te realiseren is en voor de beroepschauffeurs een stukje rust geeft.”

Cees Feijen uit Baarn vraagt aandacht voor vrachtwagennavigatie. Die moet beter, vindt Cees.

Hij schrijft: “Vrachtwagennavigatie moet in elke auto aanwezig zijn en gesubsidieerd worden door regering en werkgevers.

Momenteel bepalen veel chauffeurs met eigen middelen hun route, omdat de werkgever dit niet vergoedt. Velen doen dat met personenautonavigatie, want vrachtwagennavigatie is veel duurder. Ook bijkomende kosten voor updates en reparatie/ vervanging zijn vaak voor eigen rekening chauffeur. Zelf heb ik een navigatie vast ingebouwd, zeven jaar oud, updaten niet meer mogelijk. Dus heb ik er mijn eigen personenauto-TomTom naast, die ik wel kan updaten. Helaas brengt die mij ook op plaatsen waar ik met de truck liever niet kom. Wanneer er gewerkt wordt aan de weg, wordt er een vervangende route ingesteld (via de gele borden). Daardoor slaat de navigatie op hol en de chauffeur ook, die nu zelf moet gaan bepalen of hij er via die tijdelijke route kan komen (want dat is lang niet altijd zeker). Wanneer het transport van vracht via een nieuw te ontwikkelen navigatieprogramma naar de plaats van bestemming wordt gedirigeerd, kan er veel tijd en schade bespaard worden. Ik ben benieuwd hoe collega’s erover denken en of er ideeën zijn voor verbetering.”

TON 75 12-17 p 14

HOE IS HE T ME T...?

C A R T ON

Regelmatig lees je in TON over mensen die hun leef- of werkstijl aanpassen, nadat zij de Inzetbaarheidscheck van het Sectorinstituut Transport en Logistiek ingevuld hebben. Houden zij die nieuwe manier van leven vol?

Bas van de Noort (44) uit Eindhoven bijvoorbeeld. Drie jaar geleden vertelde Bas over de coaching die hij kreeg, omdat hij als logistiek planner last had van stress en moeilijk werk en privé kon scheiden. Een nieuwe baan als resource planner binnen een nieuwe afdeling bij zijn werkgever zou daar verandering in moeten brengen. In het begin was dat ook zo. Voor het eind van 2014 wilde Bas bovendien zijn gewicht onder de honderd kilo krijgen.

Maar het pakte anders uit. Ook de nieuwe baan leverde veel stress op. En doordat hij niet lekker in zijn vel zat, wilde dat afvallen ook niet. “Het werd eigenlijk steeds erger. Toen wist ik dat ik ander werk moest zoeken”, zegt Bas. Anderhalf jaar geleden lukte dat: “Met veel plezier zit ik nu op de planning bij Heezen BV in Eindhoven, een infra- en sloopbedrijf.” Maar intussen was zijn gezondheid verder achteruitgegaan. Afgelopen zomer werd hij op een gegeven moment onwel. “Het was benauwd en klef weer.

Ik had slecht geslapen. Het koude zweet brak me opeens uit, ik voelde een druk op m’n borst.” Ter plekke werd een hartfilmpje gemaakt. “Daar was niets op te zien. Maar het was genoeg reden om echt iets aan m’n leefstijl te doen.” Bas is nu in de weer met een personal coach. Inmiddels is hij in 8 weken tijd 20 kilo kwijtgeraakt. “De friettent op de hoek is bijna failliet”, grapt Bas. I N A 15 TON 56 • 10-14 PAG

I N A 14 TON 56 • 10-14 PAG

INZ E T BA A RHE

IDS C HEC K

m D Dee kknnoopp oom de Noort (41) Toen bij Bas van hij De knop moest om. ekt, besefte hij dat zijn rug werd ontd een melanoom op en. nder vera ijze diende te nsw leve hij zijn las aan In TON iets dit te overwinnen.

Hij moest fit zijn om deed de test en heidscheck. Hij straject. over de Inzetbaar een coaching met hij tte star niet veel later mens.

er

Nu is Bas een and

VNB helpt bij naleving cao Vernieuwde VNB Looncheck-app De vernieuwde versie van de VNB Looncheck-app is beschikbaar. De app is aangepast aan de nieuwe sector-cao in het beroepsgoederenvervoer, die loopt van 1 januari 2017 tot en met 31 december 2019. Sinds 1 juli 2017 kan de app ook worden gebruikt door werknemers die voorheen onder de Cao Goederenvervoer Nederland (“KNV-cao”) vielen.

Snellere invoer en notities Naast de aanpassing aan de nieuwe cao gaat in de geactualiseerde app het invoeren van de begin- en eindtijden van diensten en ritten een stuk sneller. Bovendien is het mogelijk notities te maken bij een dienst. Ook is het probleem dat iPhone-gebruikers telkens opnieuw moesten inloggen, opgelost.

Doe de check Ga naar stlwerkt.nl/inzetbaarheidscheck en ontdek hoe je er lichamelijk, psychisch, qua leefstijl en loopbaan voor staat.

Installeer de app door te zoeken op VNB Looncheck in de Playstore of Appstore of via de website caonaleving.nl.

TON 75 12-17 p 15

PENSIOEN-V R A AG

De pensioenregeling verandert.

Wat betekent dit voor mij?

Nieuwe standaard leeftijd Vanaf 1 januari 2018 gaat de standaard pensioenleeftijd van 67 jaar naar 68 jaar. Het pensioen dat je vanaf 1 januari 2018 opbouwt bij Pensioenfonds Vervoer, gaat standaard in als je 68 jaar wordt. Het pensioen dat je al hebt opgebouwd, wordt omgerekend naar een pensioen dat ook standaard ingaat wanneer je 68 jaar wordt. Je raakt geen pensioen kwijt door de omrekening.

2638 Nieuwe chauffeurs De afgelopen twee jaar hebben 2.638 zij-instromers een baan gevonden als vrachtwagenchauffeur. Dat werd bekend gemaakt tijdens een bijeen-

Jij kiest nog steeds zelf wanneer je jouw pensioen laat ingaan Je kunt op je 68ste met pensioen gaan, maar ook eerder of later.

Veel mensen willen bijvoorbeeld graag hun pensioen in laten gaan als zij AOW ontvangen, of nog eerder. Dat kan nog steeds.

Op dat punt verandert er niets.

komst op 13 november. Op de foto twee van die nieuwe chauffeurs: Tamara Schilder (tweede van links) en Gert-Jan Snellen (rechts). Zij werken allebei bij Peter Nagel; links projectcoördinator Elena Veenstra van Peter Nagel.

Zij-instromers zijn mensen die vanuit een baan of vanuit werkloosheid een overstap maken naar een ander beroep. In het kader van het sectorplan transport en logistiek 2016/2017 konden deze mensen met subsidie en met een baangarantie instromen. Een mooi resultaat, maar het is niet genoeg.

Want ook de komende jaren blijft de vraag naar nieuwe chauffeurs zeer

Ook het prepensioen wordt omgerekend naar een levenslang pensioen Misschien heb je prepensioen opgebouwd. In dat geval wordt ook je prepensioen omgerekend naar een pensioen dat standaard ingaat op je 68ste. Door de omrekening verandert het prepensioen van een tijdelijke uitkering (in het goederenvervoer standaard 5 jaar) in een levenslange uitkering. Wil je niet dat het prepensioen wordt omgerekend? Dan kun je volgend jaar bezwaar maken. Begin 2018 ontvang je een brief en lees je hoe je regelt dat je prepensioen niet wordt omgerekend.

Voorwaardelijk pensioen (VOP) wordt volledig of deels onvoorwaardelijk Ook het voorwaardelijk pensioen wordt omgerekend naar een pensioen dat standaard ingaat op je 68ste. Daarnaast wordt, afhankelijk van je leeftijd, het voorwaardelijke pensioen en voorwaardelijk partnerpensioen op 1 januari 2018 geheel of gedeeltelijk onvoorwaardelijk.

Meer weten over de regeling vanaf 1 januari en het omrekenen van het opgebouwde pensioen? Kijk op pfvervoer.nl/68.

groot. Daarom vraagt de sector de overheid om bij te springen, zoals ook in het sectorplan 2016/2017 gebeurde.

Vragen over je pensioen?

Bezoek de Chauffeurscafédagen van Pensioenfonds Vervoer. > Dinsdag 6 maart, 15.00-19.00 uur Chauffeurscafé Treurenburg Treurenburg 1 5221 CD ‘s-Hertogenbosch

‘s-

oge Hert

nbo

sch

TON 75 12-17 • p 16

Bie t enc a mpagne

Van begin september tot ver in januari komt er elke twee minuten een truck met bieten op de suikerfabriek in Hoogkerk. Dag en nacht gaat het door om alle oogst boven de lijn Amsterdam-Achterhoek te verzamelen.

Transport- en loonbedrijf H.S. Agri uit Zuidlaarderveen zet deze campagne zeven auto’s in. Hans von Henning (36) uit Ulrum en Lianne van Dijken (25) uit Uithuizermeeden zijn twee van de vaste chauffeurs die dag en nacht bieten rijden. Voor Hans is het de zevende campagne. Lianne beleeft haar debuut.

TON 75 12-17 • p 17

TON 75 12-17 • p 18

Hans von Henning: “Het bietenwerk ligt me wel. Geen gezeur over laad- en lostijden.”

Lianne van Dijken: “Ik rij het liefst ‘s nachts. Dan is het verkeer rustiger en overdag slaap ik langer.”

TON 75 12-17 • p 19

TON 75 12-17 • p 20

Het is vijf uur in de ochtend als Hans von Henning in Kolham de truck van zijn collega Cor Nieuwenhuis (50) uit Ulrum overneemt. “Het was een rustige nacht”, zegt Cor. “Vorige week zaten bijna alle trucks door het natte weer wel een keer vast.”

Terwijl Cor naar huis rijdt om zijn bed op te zoeken, begint voor Hans de werkdag. Elke week wisselen ze van de dag- naar de nachtploeg. Hans: ”Met die omschakeling in het weekend heb ik niet veel moeite. Wel is een week overdag rijden vermoeiender dan een week nachtritten. Thuis ga ik na het avondeten nog wat doen en dan pas naar bed. Maar de wekker loopt al om vier uur af. Na een nachtrit slaap ik eerder.”

“

De wekker loopt al om vier uur af

Glibberig en donker Hans rijdt de hele campagne in een vaste ploeg met Lianne van Dijken en Erik Siegers (25) uit Spijkerboor. Achter elkaar gaan ze naar het land om bieten te laden. Ook in de nacht over de smalle, glibberige wegen, waar je elkaar niet kunt passeren. Dan is het afstemmen wie komt en wie vertrekt.

Hans: “We zijn prima op elkaar ingespeeld. Het is ook belangrijk dat je goed contact met de kraanmachinist op het land hebt.” Voor H.S. Agri zijn dat al jaren Peter Bijl (55) uit Muntendam en Wouter Medendorp (39) uit Sappemeer. Ook zij wisselen wekelijks dag- en nachtdiensten af. Een trailer hebben ze binnen tien minuten volgeladen. Wouter: “Oefening baart kunst. De eerste keer doe je er een halfuur over.”

ton krijg je zelfs 100 Euro boete.”

Is de bult bieten geladen, dan verplaatst de kraan zich naar de volgende berg. De chauffeurs “verhuizen” mee.

Suiker prikken Op de fabriek wordt ook gemeten.

Vóór het lossen, krijgen de chauffeurs via hun digitale pas door of ze bij ‘de rupro’• moeten stoppen om een monster voor het suikergehalte te laten prikken. “Bij een ‘samenlader’ - dat zijn bieten van verschillende locaties - hoeft dat niet”, legt Hans uit. “Ook bij veel vrachten van dezelfde boer hoef je niet steeds te laten prikken.”

Hoewel de rupro zelf zijn positie bepaalt, moet Hans blijven opletten. “Op elke laadbak zitten speciale stickers, waardoor de rupro niet boven een rong gaat prikken.

Toch kiest hij daar weleens zijn positie. Dan moet je de prikker op tijd naar een andere plek boven de lading sturen.”

Bietenagent Daarna is het leegkiepen in de put.

• De rupro is een

Een portaal met stoplichten geeft aan welke put de chauffeur moet nemen. Ook geeft een shovelmachinist op het terrein steeds aanwijzingen via de bak. Voor extra stabiliteit van de truck laat Hans vóór het kiepen eerst de luchtvering zakken.

Op het terrein is bietenagent Jan Kunst (47) uit Roden aanwezig. Hans: “De suikerfabriek stelt eisen aan de boeren via de bietenagent. Jan is al jaren onze bietenagent.”

mechaniek dat een stuk

Meetsysteem De lading is gebonden aan een

biet uit de lading van

Bieten en mest Voor Hans lijkt de bietencampagne

maximum. Hans: ”Op de truck zit een meetsysteem, dat is handig. Die registreert de last op vooras, achteras en het totale gewicht. Via een zender heeft ook de machinist deze informatie terwijl hij laadt.” Het voorkomt over-belading. Daar treedt de suikerfabriek actief tegen op. “Vroeger betaalden ze extra lading gewoon uit. Nu de over-belading vanaf 52,5 ton niet meer. Boven de 53,5

een vrachtwagen prikt

geknipt. Hij is nu vier jaar vaste chauffeur bij H.S. Agri en rijdt buiten de campagne vooral vloeibare mest, wortelen en soms containers.

“Ik had ervaring met het rijden over krappe landweggetjes. Het bietenwerk ligt me wel. Geen gezeur over laad- en lostijden. Belangrijk is dat je met een leuke ploeg chauffeurs de campagne rijdt.”

en vervolgens transporteert naar meetapparatuur. Op deze wijze stelt de suikerfabriek onder andere het suikergehalte van de bietenpartij vast.

TON 75 12-17 • p 21

Via een vriend kwam Hans in contact met H.S. Agri.

“Bij eerdere bazen had ik onder andere bloemen en aardappelen gereden. Bij mijn vorige werkgever liep mijn contract af en het bedrijf raakte veel vrachten kwijt.”

Toch zou Hans na zijn eerste bietencampagne bij H.S. Agri weer bij zijn oude werkgever terugkeren. “Bij H.S. Agri wilden ze me na de campagne met vloeibare mest laten rijden. Dat leek me helemaal niks. Een grote vergissing, bleek toen ik het korte tijd later toch ben gaan doen. Het is juist hartstikke leuk werk.”

“

Soms moet je keuzes maken

Sociale collega’s Belangrijk was ook hoe collega’s

Van drogist naar bieten Lianne van Dijken zit voor het eerst in de bieten. Ze besloot haar leven om te gooien en haar droom als chauffeur waar te maken.

“Als klein meisje wilde ik al chauffeur worden. Maar mijn ouders vonden dat helemaal niks. Ik wist niet goed welk beroep ik dan moest kiezen en ben de opleiding kraamverzorgster gaan doen. In het weekend werkte ik bij Kruidvat als verkoopster. Na school kreeg ik er een vaste baan. De laatste vijf jaar was ik assistentfiliaalmanager. Vorig jaar kriebelde het toch weer. Dus een rijschool opgezocht om te kijken of het rijden op een truck me zou liggen. Mijn rijbewijzen gehaald en in augustus kon ik naast vier dagen in de week bij Kruidvat bij H.S. Agri containers gaan rijden.” Daar ging overigens wel een hele berg sollicitaties aan vooraf. “Zonder ervaring bleek het lastig. Totdat H.S. Agri me wel een kans gaf.”

Veel achteruitsteken Toen Lianne vervolgens ook op de vacature van bietenchauffeur solliciteerde, was er twijfel. “Het is veel achteruitsteken in donker. Daar had ik weinig ervaring mee. En je rijdt tussen heel ervaren chauffeurs.”

Ze ging eerst een paar dagen met Hans mee. Die zegt: ”Lianne is heel gedreven, maar blijft ook rustig als het tegenzit. We hebben vanaf het begin met elkaar

afgesproken, dat ze haar eigen tempo rijdt om rustig ervaring op te doen. Niet laten opjagen door de truck erachter. Gaat het in het begin wat trager, dan wisselen we gewoon van volgorde. Vooral geen schade rijden. Bij de fabriek staan betonblokken smal op elkaar. En er gaan elke campagne weer trucks op hun kant. Dat neem je je hele chauffeursloopbaan mee. Als je dat als onervaren chauffeur overkomt, dan is het nog maar de vraag hoe het verder gaat.”

op haar zouden reageren. Lianne: “De mannen namen overal de tijd voor en ik kan nog steeds alles aan ze vragen.”

Eenmaal in de bieten zette H.S. Agri haar al snel volledig in voor de campagne. Ze draait nu lekker in het tempo mee. Haar werk bij Kruidvat is inmiddels opgezegd.

“Soms moet je keuzes maken en een risico nemen. Het heeft goed uitgepakt. Het rijden is supermooi werk. Het overschakelen van de nacht- naar de dagdienst is me ook meegevallen. Ik rij het liefst ‘s nachts. Dan is het verkeer rustiger en overdag slaap ik langer ”

Het “is veel

achteruitsteken in het donker

100 duizend kilometer Na de campagne blijft Lianne graag bij H.S. Agri rijden. “Hun andere werk is heel divers met onder andere containers, mest en wortelen.

Dat lijkt me veel leuker dan internationaal chauffeur. Dan zit je lange stukken alleen maar op de snelweg en heb je veel minder contact met je collega’s.”

Maar eerst de campagne afmaken. Als die er in januari op zit, hebben de trucks elk meer dan 100 duizend kilometer afgelegd. Hans: ”Vier weken voor het eind van de campagne gaat het nog steeds lekker. Als je nog twee weken te gaan hebt, dan komen er momenten dat je er een beetje klaar mee bent. Maar de volgende campagne begin ik altijd weer met veel plezier.”

TON 75 12-17 • p 22

ZO

ZOO

N

ZO

VA D

ER

Kicken

TON 75 12-17 • p 23

Het spreekwoord luidt: Zo vader, zo zoon.

Maar het kan ook omgekeerd: een vader die in de voetsporen

van zijn zoon treedt. Dimitri Vergeer (33) uit Houten is zo enthousiast over het chauffeursvak, dat hij zijn vader Arie (65) met het virus aanstak.

Die rijdt nu dus ook. Samen vertellen ze

waarom het besturen van een vrachtwagen ‘kicken’ is.

gewoon Het is vrijdagavond. Gebroederlijk zitten vader Arie en zoon Dimitri naast elkaar de bestelling van de Kwalitaria in Houten te verorberen. Ze hebben een enerverende dag achter de rug. Een filmploeg is met ze aan de slag geweest. Want Dimitri is een TON-topper (te zien op Facebook en op tonmagazine.nl). De maaltijd weerhoudt ze niet om vol energie te vertellen wat hen drijft.

Geen loodgieter Dimitri leerde voor loodgieter. Dat was op advies van Arie, want hij wist niet wat hij moest kiezen. “Mijn vader zei: ‘Loodgieter, dan kun je nog veel kanten op.’ Maar het was niks voor mij. Ik kon het wel, maar langere tijd op een plek werken vond ik niet leuk. Daarom ben ik bij mijn tante in Nieuwegein in de fruitteelt gegaan.

Moest ik met een heftruck laden en lossen. Ik raakte in gesprek met vrachtwagenchauffeurs en dat leek me een mooi vak.”

Dat kan ik ook Dimitri haalde zijn rijbewijs C en vond werk bij Bos TKS in Houten. “Op een busje en later de bakwagen pakketjes bezorgen. Een maat van me werkte bij een bedrijf met opleggers en ik dacht: Dat kan ik ook. In 2008 heb ik mijn E gehaald. Ik wist dat ik daarna bij de baas van mijn vriend terecht kon.” Maar in 2011 ging dat bedrijf failliet.

Wed. J. De Bruyn en Zonen nam een aantal chauffeurs en vrachtwagens over en zo belandde Dimitri bij zijn huidige werkgever.

Eerste stapjes Dimitri rijdt van alles voor Wed. J. De Bruyn. Hij ging naar Duitsland, België, Frankrijk, Italië. Vaak op zondag weg en op vrijdag terug. Maar hij kreeg twee kinderen: Yumi, nu anderhalf, en Yunica van vier jaar. Dat maakte de hele week van huis zijn moeilijker. Zijn vrouw Glenda (43) vertelt: “Hij heeft van de oudste niks gezien. Niet de

TON 75 12-17 • p 24

“Dimitri was altijd enthousiast. Dat vond ik wel mooi”

eerste stapjes, niet de laatste luier. Dat vind ik niet leuk en Dimitri ook niet. Voor de kinderen is het belangrijk dat hij er is. Ik kom uit de Filipijnen en spreek niet zo heel goed Nederlands.”

ALTIJD WEG Toen Glenda zwanger was van de tweede, ging Dimitri met zijn werkgever in gesprek. “Mijn kinderen maar één dag per week zien, dat kon echt niet. Als ze ouder zijn, zou ik geen verhalen kunnen vertellen over hoe het was toen ze klein waren. Want papa was altijd weg. Ik wilde iedere avond thuis zijn en eigenlijk ook maar vier dagen per week werken. Bij De Bruyn zagen ze dat eerst niet zo zitten, maar we zijn er toch uitgekomen. Nu ben ik op maandag vrij en werk ik van dinsdag tot zaterdag. Ik rijd voor BRUIL en Beamix silo’s met cement naar bouwplaatsen. En op zaterdag heb ik andere klussen. Af en toe ben ik nog een weekje weg, maar niet vaak meer.”

Pakje roomboter

Kijk TON-Toppers

Vader Arie was zijn leven lang timmerman. De laatste tien jaar, tot zijn 62ste, bij woningbouwcorporatie Mitros in Utrecht. Bij een reorganisatie moest hij stoppen.

“Ik vond het wel mooi wat Dimitri deed. Hij was altijd enthousiast. Soms reed ik met hem mee op mijn vrije vrijdag. Vroeger heb ik al mijn rijbewijzen gehaald. Dat was nog in de tijd dat je ze bij wijze van spreken bij een pakje roomboter kreeg en afreed in een Opel Blitz.”

op Facebook of op tonmagazine.nl en zie wat anderen van Dimitri vinden.

Ben jij of ken jij ook een Topper? Mail naar info@tonmagazine.nl

Kleine stukjes In die tijd, zo rond 2009, reed Dimitri op zaterdag voor Kuehne+Nagel. Arie: “Meestal waren er twee wagens nodig. Zei hij tegen zijn werkgever: ‘Kan mijn vader niet op die andere wagen?’. Dat mocht. Heb ik eerst geoefend op het terrein van het bedrijf en met kleine stukjes

onderweg. Zo zijn we het samen gaan doen en nu rijd ik nog steeds voor Kuehne+Nagel.”

Veel sporten Had Arie niet liever zijn leven lang op de vrachtwagen gezeten? “Nee. Ik wil niet de hele week onderweg zijn. Ik sport nog altijd veel: schaatsen en wielrennen. En ik wil gewoon iedere avond thuis zijn. Twee dagen vind ik mooi zat. En als ze af en toe iemand nodig hebben, spring ik wel bij. Ik vind het prachtig hoor; achter het stuur van zo’n grote auto en de vrijheid die je hebt.”

Liefst Duitsland ‘Kicken’. Dat is het woord dat bij Dimitri bovenkomt als hij het over het besturen van een vrachtwagen heeft.

“Prachtig vind ik het. Ook al wordt het wel wat minder.

Mensen zijn constant bezig met hun telefoon. En ook in het buitenland zit je niet meer met een groepje collega’s in een restaurant rond de tafel. Je komt steeds minder Nederlandse chauffeurs tegen. Ik ga vooral graag naar Duitsland. Frans spreek ik niet goed en die Fransen zijn ook best stug. Duitsers doen hun best het je naar de zin te maken.”

Bakkie doen Het mooist vinden Dimitri en Arie het om samen een ‘bakkie’ te doen, onderweg. Arie: “Als we allebei op pad zijn, appen we waar we zitten. En als onze routes elkaar dan overlappen, spreken we ergens af. Vandaag reden we allebei in Noord-Holland, maar zaten een half uur achter elkaar. Dan lukt het niet om even samen stil te staan. Want je gaat niet een half uur op de ander wachten.” Dus vindt het vader-zoongesprek deze vrijdag rond de eettafel plaats.

TON 75 12-17 • p 25

lke dag fris en monter aan het werk? Omdat je zo gezond bent als een vis en er veel aan doet om dat ook te blijven? Lukt het je om een gezonde leefstijl te combineren met je werk? Of ga je regelmatig over een grens?

TON stak de thermometer in het lezerspanel. Op de volgende pagina’s de resultaten.

En hieronder zie je welk rapportcijfer de panelleden hun eigen gezondheid geven.

Hoe voel je je? “Goed”, zeggen de meeste mensen dan. Dus het hoeft niet te verbazen dat het gemiddelde rapportcijfer dat TON-lezers hun eigen gezondheid geven een 7 is. Opvallend: 4 op de 10 geven zichzelf een 8 of hoger.

10 9 8 7 6 5 OF LAGER

GEMIDDELD:

7

TON 75 12-17 • p 26

Ongezonde dingen NIET doen is de makkelijkste manier om gezond te blijven. Dus: minder peuk en pils, minder bal en snaai.

Gezonde dingen doen, kost meer moeite. En je moet er tijd voor hebben. TON-lezers zijn geen sporters, blijkt uit de antwoorden op de vraag:

61 WAT DOE JIJ ZELF OM GEZOND TE BLIJVEN?

GEZOND WERK Lange dagen, stress, ploegendienst. Werk kan je gezondheid beïnvloeden.

Hoe kijkt het TON-panel naar de combinatie baan en lijf?

%

IK ROOK NIET OF ZO MIN MOGELIJK

WEET NIET

14 %

5%

1%

54 %

23 %

22 %

1%

47 %

28 %

22 %

3%

MEE EENS

NEUTRAAL

GEZONDHEID IS BELANGRIJKER DAN MIJN WERK

80 %

MIJN WERK IS MOEILIJK TE COMBINEREN MET GEZOND LEVEN IK WERK REGELMATIG LANGER DOOR DAN GEZOND IS

(HELEMAAL)

EN WAT ZIJN DAN DE VOORNAAMSTE OORZAKEN VAN DAT ZIEKTEVERZUIM?

VEROORZAAKT DOOR HET WERK GEDEELTELIJK

GEHEEL

19

IK FIETS/LOOP REGELMATIG

ONEENS

(HELEMAAL)

ZIEKTEVERZUIM…

Je kunt ook ziek worden door je werk. Bijvoorbeeld omdat het te zwaar is, de werkdruk te hoog is of omdat je problemen hebt met de leiding of met collega’s. Bijna de helft van de TON-lezers is weleens ziek geworden door het werk..

60

%

27

%

54

%

NIET VEROORZAAKT DOOR HET WERK

%

27

24

%

STRESS, HOGE WERKDRUK, BURN-OUT

%

ONGEVAL TIJDENS HET WERK

LICHAMELIJK TE ZWAAR WERK

22

10

13

%

%

PROBLEMEN MET LEIDING, COLLEGA’S, KLANTEN

4

%

IETS ANDERS

LANGDURIG DEZELFDE HANDELINGEN

%

TON 75 12-17 • p 27

60

IK EET ZO GEZOND MOGELIJK

45

47%

%

IK ZORG VOOR VOLDOENDE SLAAP

%

IK PROBEER STRESS TE VERMIJDEN

GEZONDE BAAS? Meer dan de helft van de panelleden vindt werk moeilijk te combineren met gezond leven.

Steekt de werkgever een handje toe?

Nog niet genoeg, blijkt uit het antwoord op deze vraag:

DOET MIJN WERKGEVER ER ALLES AAN OM ZIJN WERKNEMERS GEZOND TE HOUDEN?

41

12

%

%

IK DRINK GEEN OF AMPER ALCOHOL

(HELEMAAL) MEE EENS

38

20

%

IK SPORT ACTIEF BIJ EEN CLUB

5 37

%

NEUTRAAL

%

WEET NIET

%

(HELEMAAL) ONEENS

Je huidige werk volhouden tot aan je pensioen, dat is maar voor 1 op de 3 werknemers vanzelfsprekend.

TON stelde dezelfde vraag eerder in 2014 en 2016.

De panelleden zijn de afgelopen jaren een stuk pessimistischer geworden.

NU

IN 2016

IN 2014

…KAN IK GEMAKKELIJK VOLHOUDEN

32 %

42 %

50 %

…WORDT VOORAL LICHAMELIJK MOEILIJK

30 %

26 %

23 %

…WORDT VOORAL DOOR WERKDRUK EN STRESS MOEILIJK

11 %

12 %

11 %

…WORDT ZOWEL LICHAMELIJK ALS DOOR WERKDRUK EN STRESS MOEILIJK

27 %

20 %

16 %

MIJN HUIDIGE WERK UITVOEREN TOT MIJN PENSIOEN…

TON 75 12-17 • p 28

Denk end a a n pensioen

Over

zeker

richtleef mid

TON 75 12-17 • p 29

TON bezoekt met deskundigen van Pensioenfonds Vervoer bedrijven om te praten over pensioenzaken. Deze keer is pensioenconsulent Ben Kerkhof bij Mainfreight in ’s-Heerenberg.

rheid tijd

In gesprek met twee jonge gasten en twee mannen die al een lange loopbaan achter de rug hebben. Je zou denken dat die heel verschillend tegen pensioen aankijken.

Toch is er een grote overeenkomst, blijkt aan tafel bij Mainfreight in ’s-Heerenberg.

Alle vier vinden ze werken tot 67 geen optie. Kan dat geregeld worden?

delloonregeling

TON 75 12-17 • p 30

Frank Tempels 1 april 1955 - chauffeur/planner - woont in Dinxperlo - 32 jaar bij Mainfreight (vroeger Wim Bosman) - daarvoor kruidenier

Kai Jansen 3 mei 1991 – teamleider - woont in ’s-Heerenberg - 10 jaar bij Mainfreight (waarvan acht jaar als uitzendkracht)

Bas Hermsen 8 januari 1988 - chauffeur - woont in Ulft - 1 jaar bij Mainfreight - werkte hiervoor 9 jaar als chauffeur bij Simon Loos

Ramon de Bakker 6 maart 1963 – teamleider - woont in Doetinchem - 28 jaar bij Mainfreight

TON 75 12-17 • p 31

“Dan denk je weleens: 67?

Dat ga ik niet eens redden...”

Chauffeur Frank Tempels (62) kreeg een jaar of vijf geleden een hartaanval. “Dan ga je wel denken over hoe het verder moet - en dus ook over je pensioen.”

Daar is zijn collega Bas Hermsen (29) nog helemaal niet mee bezig. “Je hoort dat de AOW-leeftijd steeds hoger wordt. Dus misschien moet ik gewoon mijn hele leven blijven werken.”

Voor teamleider Kai Jansen (26) is de almaar opschuivende AOW-leeftijd juist de reden om na te denken over pensioen. “Hoe lang moet ik eigenlijk? Dat is steeds onzekerder. Ze kunnen in Den Haag zo maar beslissen dat ik tot mijn 70ste of 72ste moet pokkelen.

Terwijl ze het voor zichzelf allemaal goed geregeld hebben.”

Teamleider Ramon de Bakker (54) loopt al een tijdje mee, maar denkt niet elke dag ‘hoe lang nog?’.

“Waarom niet? Omdat hoe ouder je wordt, hoe meer mensen om je heen wegvallen. Dat zet je met beide benen op de grond. Dan denk je weleens: 67? Dat ga ik niet eens redden.”

Eerder stoppen Frank moet ‘theoretisch’ tot zijn 67ste en 3 maanden werken. Dan krijgt hij zijn eerste AOW-uitkering van de overheid. Maar hij wil eigenlijk met 65 stoppen. Dan is het mooi geweest. “Ik heb het voordeel dat mijn vrouw een stukje ouder is dan ik. Zij is van 1953 en krijgt dus eerder AOW. Dat zouden we kunnen gebruiken om de periode tussen mijn 65ste en het moment dat ik AOW krijg te overbruggen.”

Dat helpt zeker, bevestigt pensioenconsulent Ben Kerkhof (57). Je kiest zelf wanneer je je pensioen laat ingaan. Hij somt nog enkele mogelijkheden op om eerder te stoppen. Want zoals veel oudere werknemers die lang in de sector actief zijn, heeft Frank voldoende pensioen om eerder te kunnen stoppen.

Extra geld De jonge gasten aan tafel hebben nog niet zoveel opgebouwd. Frank heeft een tip voor Bas en Kai: maak je eigen potje. Zet wat extra geld opzij, zodat je later ook met 65 kunt stoppen.

Kai vindt dat eigenlijk “van de zotte. Ik betaal premie, mijn werkgever betaalt premie en dan zou ik zelf nog een potje moeten maken? Je hebt maar één salaris.”

Bas: “Ik zet elke maand honderd euro op een rekening waar ik altijd bij kan. Voor onverwachte uitgaven.”

“Je zou ook een deel van die honderd euro kunnen vastzetten”, tipt Ben. “Als je er dan niet aankomt, kun je het later gebruiken om eerder te stoppen.” Op de vraag of je niet gewoon maandelijks een extra bedrag aan het pensioenfonds kunt afdragen, is zijn antwoord negatief.

“Die mogelijkheid zit niet in de regeling.”

Middelloonregeling Kai’s opmerking, dat wat je afdraagt aan pensioenpremie eigenlijk genoeg zou moeten zijn, brengt het gesprek op hoeveel je mag verwachten als je stopt met werken. Ben legt uit dat je aan AOW en pensioen van Pensioenfonds Vervoer altijd minder zult hebben dan wat je beurde vlak voordat je stopt. “Als je je hele loopbaan in het vervoer werkt, kom je op een pensioen inclusief AOW van ongeveer 70 procent van je gemiddelde salaris. Maar die 70 procent is geen hard gegeven. Je kunt het beste zelf een vinger aan de pols houden en kijken hoe hoog je verwachte pensioen is en of dit verandert in de loop der tijd.”

Frank wil weten of bij die pensioenopbouw ook de overuren meetellen. “Zeker”, zegt Ben, “maximaal in totaal 364 uur per jaar.” En met een blik op de ploegendienstwerkers Ramon en Kai voegt hij daaraan toe: “Ook de onregelmatigheidstoeslag en de ploegentoeslag tellen mee. En ook daar zit een maximum aan.”

TON 75 12-17 • p 32

“Hoe kun je zien of je baas netjes afdraagt aan het pensioenfonds?”

Richtleeftijd Vervolgens legt de pensioenconsulent nog een ‘pensioenterm’ op tafel: de richtleeftijd. Hij vertelt dat Pensioenfonds Vervoer per 1 januari 2018 de richtleeftijd verhoogt naar 68. Ben: “Werk je tot je 68e, dan bouw je vanaf 1 januari ook tot je 68e pensioen op. De richtleeftijd staat los van je AOW-leeftijd. Ga je door na je 68ste, dan bouw je dus geen pensioen meer op.”

Dat is mooi, zegt Ramon, maar: “67 of 68, dat gaan wij in ons werk niet redden. Ik zie veel gebeuren dat mensen na hun pensioen binnen twee jaar ‘foetsie’ zijn, dat ze overlijden. Hoe langer ze moeten doorwerken, hoe eerder ze tegen de grens aanzitten.”

Ben: “Belangrijk om te weten, is dat het verhogen van de richtleeftijd niet betekent dat je straks ook door moet werken tot je 68e. Je kiest bij Pensioenfonds Vervoer zelf wanneer je je pensioen laat ingaan. Dat mag dus ook eerder zijn, bijvoorbeeld op je 65e of als je AOW krijgt.”

Kai: “Je hoort ook dat de gemiddelde leeftijd niet meer stijgt. Dan moeten ze straks dus ook de AOW-leeftijd weer naar beneden bijstellen. Ik wil maar zeggen: het blijft allemaal onzeker.”

Netjes betalen Tot slot wil Frank nog weten: “Hoe kun je zien of je baas wel netjes afdraagt aan het pensioenfonds?”

Ben: “Op zich hoef je je geen zorgen te maken of je baas de rekening betaalt. Als je bij ons bekend bent, dan bouw je pensioen op. Wij controleren of je werkgever de premie betaalt en voeren regelmatig looncontroles uit bij werkgevers. Wat voor jou wel van belang is, is of bij ons de juiste gegevens bekend zijn. We berekenen namelijk de aangroei van jouw pensioen op basis van de gegevens die je baas aan ons doorgeeft. Het is dus belangrijk dat die gegevens juist zijn. Als je twijfelt of je aangroei klopt, kun je bij Pensioenfonds Vervoer navragen wat er voor jou is opgegeven. Uiteraard kun je dit ook zien op je jaarlijks Uniforme Pensioen Overzicht (UPO).”

Pensioenspreekuur Voor mensen als Frank en Ramon is het interessant om te laten uitrekenen wanneer ze kunnen stoppen met werken, benadrukt pensioenconsulent Ben Kerkhof (links op de foto). Pensioenfonds Vervoer houdt spreekuren op drie vaste adressen in het land. Ben: “Dan hebben we een uur de tijd voor je. We nemen al je pensioenzaken door, zetten je wensen en mogelijkheden in een berekening. Na dat uur weet je waar je aan toe bent. Heel vaak blijkt dat je eerder kunt stoppen dan je zelf dacht.”

Je kunt voor het pensioenspreekuur terecht in de volgende plaatsen: Amsterdam, Rotterdam, Groningen, Deventer, Utrecht en Weert.Ze vinden plaats op maandag en vrijdag.

Een afspraak maak je door een formulier in te vullen op pfvervoer.nl/contact/pensioenconsulenten

TON 75 12-17 • p 33

Wat schort er aan transport en logistiek?

En wat doe je eraan? In ‘Als je het mij vraagt’ krijgen mensen met een mening de ruimte. Deze keer: Bert Boks uit Hoenderloo. Hij heeft nogal wat noten op zijn zang, maar bekent ook dat hij zijn vak nog steeds “hartstikke leuk” vindt.

A L S JE HE T MIJ VR A A G T. . .

TON 75 12-17 • p 34

Er moet een gelij Bert Boks (54) vindt het jammer dat er bij het afspreken van een nieuwe cao “kansen zijn gemist om de flexibele en tijdelijke contracten in transport en logistiek terug te dringen.

Zodat chauffeurs zich wat zekerder kunnen voelen.” Maar dat geldt niet voor Bert zelf.

Hij is behoorlijk zeker van zijn zaak. En geniet van zoveel mogelijk verandering.

Waarom hoef jijzelf geen vast contract?

“Toen ik begon in de jaren negentig was alles nog helemaal vrij. Er was geen mobiele telefoon. Je belde als je leeg was. Geweldige vrijheid. Voor mij is geld niet zo belangrijk.

Ik heb geen gezin met kinderen. Je kunt, als je maar genoeg uren werkt, nog wel behoorlijk verdienen in het transport. Ik vind het mooi om een tijd te werken en dan weer te freewheelen.”

Maar internationaal valt dat niet mee?

“Ik wil het liefste zo ver mogelijk weg. Heerlijk. Maar dat is steeds moeilijker.

Dat komt door de concurrentie uit Oost-Europa. De mensen die daar vandaan komen, worden uitgebuit. Daar wordt veel te weinig aan gedaan. Ik vind het goed dat ze bijvoorbeeld in België laatst meer dan honderd vrachtwagens van zo’n uitbuiter aan de ketting hebben gelegd. Die chauffeurs uit Oost-Europa kunnen er misschien niet zoveel aan doen. Alhoewel ik me erger aan hun gedrag op parkeerplaatsen. Daar maken ze met zijn allen echt een puinhoop van. Ik herinner me niet dat wij dat als Nederlandse chauffeurs ook deden, toen we tientallen jaren geleden gingen pionieren. Maar misschien komt het doordat ze met zovelen zijn. En als eentje dan niet opruimt, doen anderen het ook niet meer.”

Wat moet er dan veranderen?

“Er moet een gelijk speelveld komen. Dezelfde tarieven voor iedereen. En daar zijn we nog vér vanaf. Ik ben actief geworden in de vakbond om daar wat aan te doen. Als vakbond kun je invloed hebben op de politiek. We zijn in Nederland tenslotte nog steeds aan het polderen.

En dat moet ook, maar wel anders. Het polderen in onze sector lijkt soms op ‘ouwe-jongenskrentenbrood’. Iets afdwingen als chauffeurs zie ik niet zo gebeuren. Maar het zou wel kunnen als we zouden besluiten om met ons allen eens een week niet uit te rijden. Het is overigens vervelend dat er nu een zogenaamde oplossing komt vanuit Europa. Die maakt het nog moeilijker, omdat de rusttijden flexibeler kunnen worden ingezet. Dat gaat de verkeerde kant op en lijkt meer op het legaliseren van ‘social dumping’.”

Bert over Bert Wilde je van jongs af aan vrachtwagenchauffeur worden?

“Ik ben onder de vrachtwagen geboren. Mijn vader had een klein transportbedrijf. Na mijn militaire diensttijd ben ik de grafische industrie ingerold en heb daar ook opleidingen in gevolgd. Ik wilde wel op de vrachtwagen, het chauffeursvak bleef trekken.

Had alle rijbewijzen. Maar na mijn diensttijd kon ik niet in het bedrijf van mijn vader werken. Mijn broer werkte daar al en pa vond één zoon in de zaak wel genoeg.”

TON 75 12-17 • p 35

k speelveld komen Maar er komen toch al veel minder Polen?

“Polen is de belangrijkste speler in het Europees transport. Daar zijn de lonen de afgelopen tien jaar omhooggegaan. Maar de grenzen verleggen zich. Naar Wit-Rusland en Oekraïne. Een Litouwse ondernemer huurt al Filipijnen in, die voor nog minder dan honderdvijftig euro per maand willen werken. Veel is illegaal. Het probleem is in elk geval nog lang niet opgelost.”

Je vindt dat bedrijven elkaar geen ruimte geven?

“Bedrijven werken voor tarieven waarmee ze nauwelijks geld kunnen verdienen. Ahold bepaalt de prijs. Daarom willen de transporteurs geen vaste contracten geven, want ze zijn niet zeker van de opdracht op langere termijn.”

Stress is volgens jou een groot probleem.

“Zelf heb ik daar ook last van. Als je in de distributie werkt en om 11.37 uur ergens af moet leveren, wil je dat ook waarmaken. Je krijgt een planning op de minuut.

Daar wil je niet van afwijken. Als je dat gewend bent, is het misschien wel te doen.

Maar vooral voor oudere chauffeurs verandert er heel veel. Vroeger reed je ergens naartoe en werd je gelost als je aan de beurt was. Nu moet je via de poort, naar een balie, dan met een papiertje naar een dock. Dan moet je zelf de pallets lossen.

En de verpakking weer mee terugnemen; want die willen ze niet houden.”

Maar het werk is wel leuk?

“Ik zou niet anders willen. Als ik voor 150 euro per dag bij de Hema kersen op een taart zou moeten drukken, zou ik het niet doen. Dan ga ik nog liever naar de voedselbank. Het gevoel van vrijheid is er nog altijd. Chauffeurs nemen de mindere dingen voor lief. Omdat ze bijvoorbeeld een goede verstandhouding hebben met hun baas of planner, zodat ze iedere dinsdagavond op tijd met hun dochter naar blokfluit-les kunnen.”

Het milieu gaat je ook aan het hart?

“Oliemaatschappijen zullen pas serieus gaan meedenken en alternatieve energiebronnen ontwikkelen als de laatste druppel olie uit de grond gehaald is. Tot die tijd blijven wij op diesel rijden. Wij als vrachtwagenchauffeurs kunnen dat niet oplossen. Maar dat er nog altijd chauffeurs zijn die hun vrachtwagen stationair laten draaien op de parkeerplaats, snap ik echt niet.

Met zijn allen moeten we bewuster zijn wat we doen. Het is toch onbegrijpelijk dat mensen iedere morgen in een dikke file staan terwijl ze in hun uppie in hun luxeauto zitten. Die file is echt niet het gevolg van vrachtwagens, die ook nog eens hartstikke vol beladen zijn …”

Hoe ben je dan toch in het vervoer beland? “Tot 1990 heb ik in een grafisch bedrijf gewerkt. Toen ben ik toch gaan doen wat ik graag wilde. Mijn eerste baan was bij Booij in Twello, vers vlees naar vooral Parijs rijden. Maar toen mijn broer in 1994 een grafisch bedrijf begon en mij erbij vroeg, kon ik dat ook niet laten.”

Maar toch weer terug naar transport? “In 2003 viel er in de grafische industrie geen droog brood meer te verdienen. Toen ben ik weer op de vrachtwagen gegaan. Heel lang via uitzendbureaus, Een enkele keer via een tijdelijk contract. Dat vind ik prima.

Die vrijheid heb ik nodig.”

V RI JDAGmidDAG OP DE Z A ATONK75 12-17 • p 36

Eind van de werkweek, weekend voor de deur. Bij veel bedrijven is het dan extra druk op de zaak. Mooi moment om ervaringen uit te wisselen.

Op zo’n vrijdagmiddag stapt TON bij Oegema in Dedemsvaart binnen en vraagt een aantal medewerkers wat 2018 zal brengen.

Wat verwach

TON 75 12-17 • p 37

ht je van ‘18?

TON 75 12-17 • p 38

Meer drukte

Albert Bakker (49) uit Dedemsvaart is loodsbaas. Albert is getrouwd en heeft twee kinderen. “Ik denk dat het in 2018 nog drukker gaat worden in het magazijn. Met de nieuwe loods erbij is er meer opslagcapaciteit en dus meer drukte. En ik verwacht ook dat de automatisering verder zal toenemen. We scannen nu de helft van de goederen. Het is de bedoeling om in de toekomst alles op locatie te scannen. Daar wordt het werken met de computer verder op aangepast met een uitgebreider of zelfs ander programma.”

VR

IDDAG IJDAGM

AAK OP DE Z

Opleiding afronden?

Hidde Stoker (19) uit Dedemsvaart is BBL-stagiair en werkt in het magazijn. Hij heeft een vriendin. “Ik volg de opleiding voor teamleider. Mijn stage is een combinatie van één dag per week naar school en de rest bij Oegema in het magazijn. Dit is mijn eerste werkplek; AK P DE Z A O G A D ik ben in juli van dit jaar begonnen. Eerst met nachtdiensten, maar sinds D GMI VRIJDA vier weken werk ik in de dagdienst. Dat bevalt me beter, omdat ik dan mijn sociale leven weer beter kan oppakken. Ik verwacht niet dat er in 2018 veel zal veranderen. Wel schijn je mijn opleiding, die nu twee jaar duurt, te kunnen verkorten met een half jaar. Ik wil uitzoeken of dat ook voor mij kan.”

Meer verantwoordelijkheid

Gertjan Gerritsen (41) uit De Lutte is logistiek medewerker. Hij is vrijgezel. “Het aantal klanten waarvoor we de warehousing doen is flink toegenomen. Dat betekent extra medewerkers en daardoor ook meer verantwoordelijkheid voor mij.”

VRIJDA

GMIDDA

G OP DE ZAAK

Voldoende personeel

Esther Stolte (36) uit Hoogeveen is medewerker Personeel en Organisatie. Zij heeft een vriend en drie zonen. “Voor 2018 zal het weer een uitdaging zijn om voldoende personeel te vinden. Oegema kan nog steeds extra chauffeurs, loods-medewerkers, monteurs en planners gebruiken. Nu de markt aantrekt, is het alleen maar moeilijker die te vinden. De afgelopen jaren hebben we veel zij-instromers kunnen aannemen via het subsidietraject van SOOB. Die regeling is in oktober gestopt. Het zou mooi zijn als er voor 2018 weer zo’n traject komt.

Daarnaast blijven we meedoen aan open dagen.

Op 7 april staat er in samenwerking met het UWV weer eentje gepland in Dedemsvaart.

En we hebben nu ook een speciale actie met flyers, die onze chauffeurs kunnen meenemen. Zij komen overal en horen veel via hun collega’s.

Een chauffeur die een geschikte medewerker weet aan te brengen, krijgt van Oegema een financiële beloning.”

VRIJ

AK P DE Z A O G A D D DAGMI

TON 75 12-17 • p 39

Steeds meer puzzelen

Arjan Timmerman (46) uit Dedemsvaart is transportplanner internationaal. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen. “Op onze afdeling gaan we een druk 2018 tegemoet.

AK A Z E D De economie groeit en de bouw trekt steeds OP MIDDAG G A D J I meer aan. Zeker de internationale planners van VR de bouw-gerelateerde vrachten merken dat in hun werk.

Daarbij komt dat de grote warenhuizen de transportmarkt steeds meer gaan dicteren. Heel grote ontvangers stellen steeds meer eisen en beperkingen. Bijvoorbeeld door chauffeurs in bloktijden te laten lossen of alleen ’s nachts te laten rijden. Dat is voor transportplanners lastiger te combineren met klanten die groupage hebben. Op onze afdeling betekent dit steeds meer puzzelen om tegemoet te komen aan de vragen die grote klanten ons stellen. Maar er is ook een ontwikkeling die de werkdruk op de planning wat vermindert. Steeds meer klanten verplaatsen hun warehousing naar onze vestiging. Dat scheelt rijwerk en dus ook planwerk. En het is een goede vorm van klantenbinding.”

Er werk en ruim 400 me nsen bij Transpo Oegema rt in Dedems waarvan vaart, 350 als chauffe de plann u r, ing, 15 20 op in de loo manage ds, 9 in ment, 1 het 2 in de w op de ad erkplaat ministra s ,5 tie, 3 bij en Orga Persone nisatie; e l 8 autow houden assers de 250 trekken voertuig de en scho on.

Extra spannend

Bert van Os (44) uit Dedemsvaart is administratief medewerker. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen. “Tot afgelopen jaar was het op de administratie van oud en nieuw tot aan carnaval en tijdens de zomervakantie rustiger.

Maar het afgelopen jaar was het ook in die periodes erg druk. Ik ben benieuwd wat dat in 2018 gaat worden. Vooral ook omdat we het nu even met twee collega’s minder ZAAK E D moeten doen. We missen daardoor P O G GMIDDA A D J I toch vijftig uur aan mankracht. Die R V onderbezetting maakt het extra spannend.

En nieuwe mensen werk je natuurlijk het liefst in als het wat rustiger is. Maar we gaan zien.”

Martin Kardol (48) uit Coevorden is Beneluxchauffeur. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen.

“In mijn werk verwacht ik niet veel verandering.

Maar privé des te meer. We gaan verhuizen naar een vrijstaand huis. Op 1 januari moeten we over zijn. Ik AK A Z E D doe zoveel mogelijk zelf aan het huis. Als het lastig OP MIDDAG G A D J I wordt, kan ik altijd de buurman om hulp vragen. De VR periode tussen kerst en oud en nieuw valt dit jaar gunstig. Veel vrije dagen om alles te verhuizen.”

Verhuizing voor de boeg

Nieuwe trucks

Bert Geerts (53) uit Emmen is monteur. Hij is gescheiden en heeft drie kinderen. “In onze eigen werkplaats doen we bijna alles zelf, van onderhoud tot reparatie en schadeherstel. Daar komt steeds meer computerwerk bij. En alle merken hebben hun eigen systeem voor het uitlezen van storingen. Daarvan moet ik op de hoogte blijven. In de werkplaats neemt het werk alleen VRIJDA GMIDDA maar toe. Ik merk dat het lastig is om geschikte nieuwe monteurs te vinden. Bij de stagiaires G OP DE ZAAK die we krijgen, zie je grote verschillen in hoe ze het vak oppikken. Gelukkig heeft Oegema pas weer dertig nieuwe trucks gekocht. Daar hebben we de komende tijd weinig werk aan.”

TON 75 12-17 • p 40

In Beel d: indus t rieel v erhuiz er

Millimeterwerk

TON 75 12-17 • p 41

Mensen verhuizen.

Fabrieken ook.

met grote machines

Dan zijn er gespecialiseerde verhuizers nodig.

Want het is nogal een verschil of je een linnenkast inpakt en vervoert of een hele productielijn met verschillende machines. Alex Klein Nibbelink is zo’n industrieel verhuizer.

Hij werkt sinds negen jaar bij Koninklijke Saan. TON gaat een dag met hem op pad.

TON 75 12-17 • p 42

Multi-inzetbaar De kraanwagen van Alex is multiinzetbaar. “Vandaag rijd ik met een lege wagen. Er kan een trailer of schamelaanhanger achter en op de trekker kan ik een ballastbak of een heftruck zetten. Zodoende kan ik veel verschillend werk doen. Omdat mijn wagen zo veelzijdig is, vertrek ik ’s ochtends vaak als eerste uit Tilburg en ben ik als laatste weer terug.”

TON 75 12-17 • p 43

Alex Klein Nibbelink – 34 jaar – woont in Tilburg – is chauffeur/machinist autolaadkraan – werkt 9 jaar bij Koninklijke Saan, vestiging Tilburg.

De jip Alex koppelt de trailer af en haalt de jip van de kraan. “Die jip heb ik niet nodig, want daarmee kan ik het gewicht van het machineonderdeel niet hijsen. Dat weegt namelijk 6,5 ton.”

TON 75 12-17 • p 44

Vier hijsbanden Alex rijdt zijn kraanwagen de fabriekshal binnen. Dan wordt de auto afgestempeld. Met zijn afstandsbediening brengt hij de kraan in de juiste positie. Aan de wartelhaak bevestigt hij een uithouder met vier hijsbanden. Elke hijsband kan zo’n 3 ton tillen.

Donderdagochtend, kwart voor zeven. Alex vertrekt met een lege autolaadkraan vanuit Tilburg. Vandaag gaat hij in Enschede een machineonderdeel plaatsen. De afgelopen weken heeft Koninklijke Saan de complete productielijn van Bühler van Oldenzaal naar Enschede verhuisd. Bühler maakt machines voor de voedingsmiddelenindustrie. Alex legt uit: “We zijn met meerdere wagens in de weer geweest. Vandaag werk ik in mijn eentje. Met mijn kraan ga ik een machine die gaten boort in matrijzen op het onderstel plaatsen. Ik ben nieuwsgierig. Wil altijd weten met wat voor machines ik bezig ben.”

Ingewikkelde operatie Een industriële verhuizing is een ingewikkelde logistieke operatie. Vaak gaat het om dure, bijzondere machines. Alex: “Er is hier continu een dame van Bühler uit Zwitserland aanwezig. Zij leidt de hele verhuizing van a tot z en houdt alles nauwlettend in de gaten.”

Om negen uur rijdt Alex het terrein in Enschede op. Alle machines in de fabriekshal zijn door Alex en zijn collega’s verhuisd. Een aantal is al vol in bedrijf. Twee Duitse monteurs leggen de laatste hand aan het machineonderdeel dat Alex dadelijk op het onderstel gaat zetten. “Dit is een delicate machine. Ik moet het onderdeel heel precies plaatsen, want anders kunnen de boorkoppen beschadigd raken.”

Veelzijdig werk Het werk van de industrieel verhuizer is veelzijdig. Van het plaatsen van een dakkapel tot het verhuizen van complexe productielijnen. “Mijn werk bestaat voor negentig procent uit het verhuizen van machines. Soms maar over tien of twintig meter, in een fabriekshal. Maar het kan ook over honderden kilometers gaan. Ik werk internationaal. Af en toe ben ik een paar weken van huis. Zo heb ik zes weken in Noorwegen gezeten. Daar moesten we een complete machinelijn afbreken en inkratten. In tachtig containers gingen de machines naar Argentinië. Ik had wel meegewild om die fabriek daar weer op te bouwen”, lacht Alex.

Dichter bij huis Volgend jaar werkt Alex tien jaar bij

Koninklijke Saan. Daarvoor was hij procestechnicus bij Corus in IJmuiden. “Daar heb ik mijn vrachtwagenrijbewijs gehaald.

Dat was nodig voor het interne transport van walsen. Na negen jaar ben ik werk gaan zoeken in Brabant. Ik wilde dichterbij mijn familie wonen, die een camping in Vessem heeft. Mijn opa en oma zijn daar ooit mee begonnen. Van 5 hectare is de camping gegroeid naar 50 hectare. Daar werk ik ook. Bij Saan zochten ze een chauffeur voor de vestiging Tilburg. In salaris ben ik er wel wat op achteruit gegaan. De keus was: meer verdienen zonder plezier in mijn werk, of minder geld en werken met plezier. Ik heb geen moment spijt van mijn overstap.”

TON 75 12-17 • p 45

Opperste concentratie Plezier in zijn werk

heeft Alex volop. Elke dag is anders en elke klus vereist professionaliteit en opperste concentratie.

“Als kraanmachinist kom je ogen te kort. Ik let overal op. Het is vaak millimeterwerk. Ik houd van ingewikkelde klussen, van gepuzzel. Bij dit vak komt denkwerk, inzicht en vakmanschap kijken.”

Een van zijn mooiste opdrachten had Alex op de Winter Efteling. Daar verplaatste hij aan de achterzijde van de Fata Morgana twee grote deuren. “Met deze kraan Kleine heftruck Het moest ik door een smalle deuropening machineonderdeel staat op een manoeuvreren. Dat was echt gepriegel om kar van Saan. Met een kleine het zonder beschadigingen voor elkaar te heftruck rijdt Alex die kar naar krijgen.” de juiste plek. De monteurs

Samenspel Halftien. Het plaatsen

bevestigen de machine aan de hijsbanden. Alex houdt het nauwlettend in de gaten. “Mocht de machine vallen, dan zijn de monteurs verantwoordelijk.”

kan beginnen. De monteurs zijn er klaar voor. Alex heeft zijn trailer losgekoppeld en de jip (een hulpgiek waarmee de lengte van de mast verlengd kan worden) van de kraan gehaald. Langzaam rijdt hij zijn kraanwagen de fabriekshal binnen. Tijd voor het echte werk. Eerst de wagen afstempelen, zodat die onwankelbaar staat. Dan gaat de kraan omhoog en bevestigt Alex de uithouder (die de hijsstroppen uit elkaar houdt) aan de wartelhaak. Deze wordt gebruikt om kabels tijdens het werk te kunnen laten uitdraaien, om zo ‘wokkelvorming’ in de kabel te voorkomen. Vier hijsbanden worden aan de wartelhaak bevestigd. De monteurs haken de machine vast aan de hijsbanden.

Met zijn afstandsbediening laat Alex de kraan langzaam omhoog komen. Millimeter voor millimeter beweegt de lading naar het onderstel. Het is een samenspel van Alex, de kraan en de monteurs.

Geen tijd voor brood Om halftwaalf staat het machineonderdeel op het onderstel. Voor Alex was dit een relatief makkelijke klus. “Deze week heb ik hier ook al zo’n machine opgebouwd. Vandaag ging het heel soepel. Dat is ook weleens fijn. Soms heb ik het zo druk dat ik geen tijd heb om een boterham te eten. Nu is het inpakken en de kar waarop de machine heeft gestaan op de trailer zetten. En dan wegwezen.

In Tilburg maak ik die kar schoon en als ik geluk heb, ben ik dan voor vandaag klaar.”

TON 75 12-17 • p 46

Juiste positie De machine wordt van de kar gehesen. De monteurs en Alex manoeuvreren het gevaarte in de juiste positie. Met de afstandsbediening bestuurt Alex de kraan.

Traag beweegt de lading naar het onderstel.

TON 75 12-17 • p 47

klus geklaard De laatste millimeters. De monteurs geven aanwijzingen en langzaam laat Alex de kop van de machine zakken. De klus is geklaard. De machine staat op het onderstel en de monteurs draaien de bouten aan. Het werk van Alex zit erop.

TON 75 12-17 • p 48

PUZ Z EL

1

2

3

4

5

12 15

16

22

23 29

34

39

54

35

27 32

36

37

41

42

45

43

46 49

51

52

55

56

61

57

62

66

77

59

70 75

79 83

60

64 69

74

78 82

58

68

73

53

63

67

72

11

21

48 50

10

20

31

40

9

26

30

47

86

19 25

44

65

8 14

18 24

33 38

7

13 17

28

6

71 76

80 84

81 85

87 2

Verticaal Horizontaal 1. zeer hoge snelheid; 7. niet zonnig; 12. aanwijzend voor1. ijsverkoper; 2. technische dienst (afk.); 3. vordering; 4. spijslijst; 5. vernaamwoord; 13. zuiver gewicht; 14. vlaktemaat; 15. lengtemaat (afk.); 67 35 54 87 31 61 48 29 1 40 bonden met internet; 6. boerenplaats; 7. vuistvechter; 8. zomers (zwoel); 17. niet langzaam; 19. flesafsluiting; 21. koninklijk besluit (afk.); 22.

9. Scandinavische munt; 10. Frans lidwoord; 11. pittige Mexicaanse saus; alsmede; 24. het heelal (wereld); 27. Koreaans automerk; 28. gemalen 27 43 24 73 18 7 20 69 59 86 63 16. afgemat; 18. bouwland; 20. deel van etmaal; 21. vochtig koud; 23. graan; 30. keel-, neus- en oorheelkunde (afk.); 31. sterk ijzerhoudende graafschap in Engeland; 25. deel van bestek; 26. kraaiachtige vogel; 27. grondsoort; 32. deel van de hals; 33. voordeel; 35. uitbouw aan een huis; boterton; 29. horecagelegenheid; 32. plaats in Friesland; 34. ogenblik; 36.

37. drankbuffet; 38. drinkebroer; 41. keukenmeester; 42. Indonesisch eiland; 44. videofilmpje; 46. ondiep stilstaand water; 47. uiting van vrolijk- verblijfplaats voor vee; 37. dierengeluid; 39. tropische vetplant; 40. door ouderdom afgetakeld (seniel); 42. zuivelproduct; 43. adellijk persoon; heid; 48. iemand die voor niets deugt; 49. hetzelfde; 50. toespraak; 52.

45. Engels gerecht (gebak); 46. Engelse kroeg; 51. Erasmus Universiteit plaats in Zwitserland; 54. luchtturbulentie (valwind); 56. aanlegplaats; Rotterdam (afk.); 53. mannetjesschaap; 54. etappeoverwinning; 55. schijf 58. onbehouwen en hard rijden; 61. gehoororgaan; 62. mals stuk vlees (part); 56. onstuimig; 57. bekende bouwsteentjes; 59. vloeibare mest; 60. zonder been; 64. bloeimaand; 65. slaginstrument; 67. medicijn; 68. de kous met mazen; 62. beslissingswedstrijd; 63. fakkel; 66. koordans; 67. schepper; 70. vogelverblijf; 72. por (duw); 73. plaats in Noord-Holland; onwrikbaar; 69. spoedig; 71. zeepwater; 73. zoutachtig; 74. telwoord; 75.

76. kledingstuk; 77. kippenproduct; 78. paarsachtige kleur; 79. deel van bijenkorf; 81. rivier in ItaliĂŤ; 82. slangvormige vis; 83. schoenmakersgerei; schoolvak; 78. stuk doek of stof; 80. open plek in een bos; 82. uitroep van pijn; 85. titel (afk.).

84. behoeftig; 86. vulkanische uitbarsting 87. arbeidsloon.

82

83

84

86

85

87 TON 75 12-17 • p 49

OPL OSSING 67

35

54

87

31

61

48

29

1

40

27

43

24

73

18

7

20

69

59

86

63

Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 25 januari 2018.

TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaubon van 25 euro winnen.

Oplossing puzzel in TON 74: Distributie De 5 winnaars van een VVV Cadeaubon zijn: Dennis Ruijs uit Oss, Koos Vlaar uit Obdam, A.T.F. Krol uit Vlijmen, Trees Meulepas uit Niftrik en Peter Peeters uit Sevenum.

Cadeaubon Met de VVV Cadeaubon kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de bon inleveren in 24.000 winkels en via de webwinkel. En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.

TON 72 06-17 • p 50

PA NELP OR T RE T

NAAM Jan Beukers

WOONT Hardinxveld-Giessendam,

BEROEP Vrachtwagenchauffeur

Gezond

TON 75 12-17 • p 51

COL OFON LEEFTIJD 38 jaar

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport & Logistiek, en CNV Vakmensen.

samen met zijn vrouw Petra en vijf kinderen

UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Postbus 85293, 3508 AG Utrecht, 030 2303080, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Arthur van Beveren, Melle Bos, Peter Boss, Ad van Dun, Harry Linker, Frank de Man, Carien Neeleman, Erik Pathuis, Shamrock, Rik Tazelaar, Geert

WERKT BIJ bij Schenk Transport

Wijnhoven FOTOGRAFIE Arthur van Beveren, Marco Hofsté, Harry Linker, Hans van der Mast ONTWERP en OPMAAK Rik Tazelaar/Studio Id DRUK Habo da Costa, Vianen

d heid

“Ik hou tijdens het werk altijd rekening met mijn gezondheid. Bij Schenk hebben wij elke 2,5 jaar een medische keuring en bij mij heeft die tot zover altijd goed uitgepakt. Ik beweeg genoeg tijdens mijn werk en rijd nooit erg lange ritten. Dus mijn baan houdt mij juist gezond, denk ik.

Een abonnement op de sportschool is in elk geval niet meer nodig.

De onregelmatige tijden en het vroege beginnen eisen soms wel mentaal hun tol. Een vast ritme heb je niet echt. Soms werk je twaalf uur op een dag en soms ben je al vroeg klaar.

Schenk Transport zorgt goed voor ons. Er staat altijd een bedrijfsarts voor ons klaar. Toch ga ik zelf liever naar de huisarts als ik ziek ben, dat voelt iets vertrouwder. In de twaalf jaar dat ik nu bij Schenk werk, heb ik mij nog maar twee keer hoeven ziekmelden. Zodra ik merk dat het werk een slechte invloed heeft op mijn gezondheid, ga ik wel minder werken.

Of ik zoek iets anders. Ik werk natuurlijk om te leven en niet andersom.”

Jan Beukers is een trouw deelnemer aan het TON-panel

WEBSITE tonmagazine.nl FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd.

Je gegevens worden niet aan derden verstrekt.

Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd.

Adreswijzigingen hoef je niet aan TON door te geven.

TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl Oplage 140.000 exemplaren © TON Magazine 2017 Boss en Wijnhoven/SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

Check

Kun jij je werk over 5 jaar nog met gemak doen? a. ‘Natuurlijk, waarom niet?’ b. ‘Ja, maar dan moet ik wel vitaal blijven.’

Nu al weten hoe je ervoor staat?

Doe de gratis inzetbaarheidscheck op stlwerkt.nl/inzetbaarheidscheck