TON 66 by TON Magazine

LOSSE NUMMERS 4,95

MAGAZINE VOOR MENSEN DIE WERKEN IN TRANSPORT EN LOGISTIEK

B art gaat voor het echte werk 6

Floor rijdt een LZV 28 Eenzame nachten van Willy 40 TONMAGAZINE.NL 66 06 16

TON 66 06-16 • p 2

COL UMN

Huishouden Heerlijk rustig zit ik na het eten, op de parking van ‘De Oude Ketting’, weer in mijn truck mijn stukje te schrijven voor jullie. Ik lift even mee op de gratis WiFi die het chauffeurscafé aanbiedt als je komt eten. Fijne lui hier in Boxtel. Mijn gedachten gaan terug naar twee weken geleden. De telefoon gaat en ik krijg mijn vriendin aan de lijn. Huilend vertelt ze mij dat haar rug vast zit en dat ze hevige pijn lijdt. Ze kan bijna niet bewegen. Zo erg dat ze zich heeft ziek gemeld en dat is uitzonderlijk, want ze houdt net zo veel van haar werk als ik. En dat zijn de momenten dat ik het chauffeursvak haat. Ik sta in Frankrijk en er gebeurt iets thuis. Je weet dan meteen of je voor een goed bedrijf werkt, of voor een rotbaas. Ik mocht meteen omkeren, maar omdat het geen kwestie van leven of dood was heb ik mijn rit afgemaakt. De vakantiestranders die ik op moet halen hebben ook een stressvolle tijd achter de rug. Hun vakantie is mislukt door pech, ongeval of erger, een overlijden. Aan mij de taak om hun auto, motor, camper of caravan zo snel mogelijk weer thuis te brengen. Drie dagen later kom je dan thuis en dan merk je dat niets zo vanzelfsprekend is als alles lijkt. Het huishouden, boodschappen, even dit, even dat, mijn hoofd liep over. Daarom deze ode aan de chauffeursvrouw, helemaal aan de chauffeursvrouw van mij, die naast haar fulltime functie ook nog een compleet huishouden runt. Ik ben blij dat ik nu heerlijk rustig in mijn truck dit stukje voor jullie kan schrijven. Makkelijker dan een huishouden runnen. Dennis Ton is 49 jaar en woont in Bovenkarspel. Sinds zijn negentiende is hij vrachtwagenchauffeur.

IN DI T NUMMER Drijfveren. Mensen hebben drijfveren. Iets wat ze in beweging zet en waarover ze bewogen kunnen praten. Twee mannen en een vrouw over wat hen drijft.

Steun van ex-werkgever. Victor Swaanen had buikpijn. Toen dat te lang ging duren, liet hij een MRI-scan maken. Bleek hij alvleesklierkanker te hebben. Zijn ex-werkgever steunt hem.

Eenzaam in de nacht. “Je moet er wel tegen kunnen”, zegt Willy Willemsen over zijn werk. Hij rijdt vooral ’s nachts, stukgoed op het buitenland. TON hield hem een halve week gezelschap.

TON 66 06-16 • p 3

Vragen? Vragen! 4 Drijfveren 6 Op de parkeerplaats 14 Zij-instromers 20 Victor Swaanen 22 TON-PANEL

PAGIN A 6

Plezier 25

GOED L A A I R E T MA

Werken met aal goed materi (auto, hulp ) n middele %

ST E O M LANGRIJK E B T E H WAT IS E DOEN? PLEZIER T T E M K R JE WE

Sociale contacten

Begrip , van planners , g in id le , klanten collega’s

PAGIN A 22

Denkend aan pensioen 28 Inzetbaarheidscheck 34 TON op Facebook 38 In Beeld

Geld m

PAGIN A 40

lukkig. ~ G aakt niet ge

iet. n geld ook n

D L E G T E H VREDE BEN JE TE

N MET JE

LO O N ?

drukke en naast je Is er ook lev orten, uit te gaan, sp baan? Om te n e k af te spre met familie . en vrienden OUD ORDEN: H O W E R E VO O R MET AND IJD OVER T N E IE G JE ENER W E R K? N A A ST J E N E IT E IT ACTIV

Nachtrijder 40 Puzzel 48 Colofon 50 Panelportret 51

D J I T E VRIJ

TON 66 06-16 p 4

C AO-V R A AG Klopt je salaris?

Werken met de VNB Looncheck app

Regelmatig vragen chauffeurs aan de Stichting VNB of hun loon klopt. Met de VNB Looncheck app kun je dat nu ook makkelijk zelf controleren.

De Stichting VNB organiseert op drie dagen in juli bijeenkomsten, waarop de Looncheck app en de loonberekeningssystematiek van de cao worden uitgelegd. Die uitleg is persoonlijk en duurt 30 tot 40 minuten. Het is ook mogelijk om jouw chauffeurspas uit te lezen. De gegevens worden dan geïmporteerd in het loonberekeningsprogramma. Je kunt in dat geval je salaris van de laatste 6 tot 12 maanden controleren. Neem als je hiervan gebruik wilt maken 2 of 3 recente loonstroken mee.

GRATIS APP Met de VNB Looncheck bereken je eenvoudig je loon, toeslagen en verblijfkostenvergoeding. De app is gratis en is bruikbaar voor alle werknemers die onder de beroepsgoederenvervoer (TLN) cao vallen.

Digitaal urenboekje Beschouw de app als een digitaal urenboekje, waarin je de begin- en eindtijden van een dienst en de vertrektijd van en aankomsttijd op je standplaats noteert. Aan het einde van de betalingsperiode kun je een uitdraai maken van de gewerkte uren. De overuren, toeslagen voor werk op zaterdag en zondag en de verblijfkostenvergoeding worden per week weergegeven.

Download

Opgeven voor de bijeenkomst kan door het bijeenkomstnummer in combinatie met je naam te e-mailen naar transport@bg.fnv.nl Je krijgt een bevestiging en het tijdstip waarop je wordt verwacht. Bijeenkomsten Regio Locatie

1 zaterdag 2 juli 2016

Rotterdam

Ridderkerk, Van der Valk

2 zaterdag 2 juli 2016 Utrecht Nieuwegein, ‘t Veerhuis 3 zaterdag 9 juli 2016 Weert Eindhoven, Vakbondscentrum 4 zaterdag 9 juli 2016

Deventer

5 zaterdag 16 juli 2016

Amsterdam Heemskerk, De Twaalfmaat

Deventer, ‘t Hof van Colmschate

6 zaterdag 16 juli 2016

Groningen

Groningen, Regiokantoor

De app is beschikbaar voor IOS (iPhone & iPad) en Androidapparaten. Je kunt haar in de App store of in de Playstore downloaden door te zoeken op VNB Looncheck.

Stichting VNB Stichting VNB is door de FNV opgericht en bevordert de naleving van de cao’s in de sector Transport en Logistiek. Heb je het vermoeden dat je werkgever de cao niet naleeft, dan kan Stichting VNB je helpen. Kijk op www.caonaleving.nl om te zien wat de VNB voor je kan betekenen; bel gratis met 0800-0225022 of mail naar transport@bg.fnv.nl

Vragen over je werk en je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden in huis. Deze organisaties in het 088 – 2596111, info@stlwerkt.nl, stlwerkt.nl Bij het Sectorinstituut Transport en Logistiek beroepsgoederenvervoer wel! kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering. 0900 1964, pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen? Vragen over prepensioen of voorwaardelijk ouderdomspensioen? Wil je weten of je mag werken als je met pensioen bent? Of wat de gevolgen van een scheiding zijn voor je pensioen? 0800 0225022, caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector? Leeft je werkgever de cao goed na ? Wat zijn de regels voor loonberekening? Wat te doen als je een boete krijgt? 0800 0225022, fnv.nl 030 7511007, cnvvakmensen.nl 088 4567111, tln.nl Transport en Logistiek Nederland 0345 516993, verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

TON 66 06-16 p 5

C A R T ON

PENSIOEN-V R A AG Kan ik mijn voorwaardelijk pensioen kwijtraken? Als je al langere tijd in het vervoer werkt, heb je mogelijk recht op VOP. Deze afkorting staat voor ‘voorwaardelijk ouderdomspensioen’. Een recht op voorwaardelijk pensioen kan vervallen. Dit gebeurt als je langer dan zes maanden niet in het vervoer werkt.

Heb ik recht op VOP? Iedereen die in het vervoer werkt en pensioen opbouwt bij Pensioenfonds Vervoer, ontvangt jaarlijks een Uniform Pensioenoverzicht (UPO). Op je UPO zie je of je recht hebt op VOP. Staat er niets, dan heb je ook geen recht. Op pfvervoer.nl/ voorwaardelijk-ouderdomspensioen kun je alle voorwaarden vinden, waaraan je moet voldoen om je recht te behouden. Let op: het VOP-bedrag staat alleen op je UPO en niet op mijnpensioenoverzicht.nl.

REGIOSPREEKUUR Vragen over je pensioen?

Wat gebeurt er als ik mijn baan kwijtraak of ziek wordt?

Bezoek de Chauffeurscafédagen van Pensioenfonds Vervoer.

Je recht op VOP vervalt als je langer dan zes maanden niet in het vervoer werkt. Je recht op VOP vervalt dus ook als je langer dan zes maanden werkloos bent. Ben je volledig en blijvend (duurzaam) arbeidsongeschikt en ontvang je hiervoor een WIA-uitkering? Dan vervalt ook je recht op VOP.

consulenten van Pensioenfonds Vervoer terecht.

Op de Chauffeurscafédagen kun je met al je pensioenvragen bij de

Donderdag 30 juni 16:00 – 20:00 uur - Wegrestaurant ‘Op de Vos’ Hasseltsebaan 100 - 6135 GZ Sittard-Nieuwstadt

Ik heb vaker buiten het vervoer gewerkt, vervalt dan mijn recht op VOP?

Woensdag 21 september

Het pensioenfonds kijkt naar de totale onderbreking in je hele opbouwperiode bij Pensioenfonds Vervoer. Als je eerst drie maanden uit dienst was en later nog eens twee maanden, dan is de totale onderbreking vijf maanden. Ga je vervolgens weer werken in het vervoer tot je met pensioen gaat? Dan houd je je recht op VOP.

Hengelosestraat 8 - 7561 RT Deurningen (Dinkelland)

Meer informatie? Ga naar pfvervoer.nl! Of neem contact op met de Pensioendesk via 0900-1964 (0 cent per minuut). De medewerkers van Pensioenfonds Vervoer zijn van maandag tot en met vrijdag (9.00 – 17.00 uur) bereikbaar om al je vragen over het voorwaardelijk pensioen te beantwoorden.

16:00 – 20:00 uur - Wegrestaurant ‘Frans op den Bult’

Meer info: pfvervoer.nl/pensioenconsulenten

TON 66 06-16 • p 6

Mensen hebben drijfveren. Iets wat ze in beweging zet. Iets waar ze energie van krijgen. Iets wat ze verder brengt.

Drijfvere

TON spreekt met drie chauffeurs over hun drijfveren. Hoe de een na jaren toch in het ‘droomvak’ terecht komt. Hoe de ander ontdekt wat hem echt ‘pakt’. En hoe de derde zijn leven een draai geeft.

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 7

en Bart Kroeze

Laat het echte werk maar komen

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 8

John van Eck

Dankzij de fiets gezond op de wagen

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 9

Ingrid Hendriks

Na 23 jaar komt de droom uit

TON 66 06-16 • p 10

Studieplan Wie via een BBL-traject leert voor vrachtwagenchauffeur kan gebruik maken van het StudiePlan van het Sectorinstituut Transport en Logistiek. Dat is een soort spaarsysteem voor de rijopleiding. De leerling krijgt vanaf dag één van de opleiding een salaris; daarop wordt een afgesproken bedrag ingehouden. Ook als de leerlingen nog niet genoeg gespaard hebben voor hun rijbewijs, kunnen ze al starten. Het Sectorinstituut schiet het benodigde bedrag voor en tijdens de opleiding betaalt de leerling terug. Meer weten? Kijk op stlwerkt.nl

Bart Kroeze – 25 jaar – woont in Noord-Sleen – werkt 2,5 jaar voor Oegema Transport in Dedemsvaart – eerst loodsmedewerker – nu chauffeur op een bestelbus – wordt vrachtwagenchauffeur.

LANGE DAGEN, HARD WERKEN? GEEN PROBLEEM... Voor het huis van de familie Kroeze staat een spiksplinternieuwe bestelbus van Oegema Transport. Bart is trots op het bedrijf waarvoor hij werkt. Hij rijdt sinds één jaar op het busje. Daarvoor was hij loodsmedewerker bij Oegema. Zijn grote droom is de vrachtwagen. Daar moet hij nog een paar weken op wachten. Eerst afrijden en dan kan hij de bestelbus inruilen voor ‘het echte werk’. ’t Kwartje valt Het heeft een paar jaar geduurd voordat bij Bart het kwartje valt en de transportwereld zijn hart steelt. Na de middelbare school start hij met een koksopleiding. Tijdens stages komt hij erachter dat de horeca toch niets voor hem is. “Dat werk gaf me veel stress. Ik heb de opleiding afgemaakt en ben toen in de vakantie gaan werken als vakkenvuller bij de Studieboekencentrale in Emmen. Daar is mijn interesse in transport en logistiek ontstaan”, zegt Bart.

Kriebelen Omdat hij ervaring heeft in de loods, begint hij aan de tweejarige VTL-opleiding voor logistiek teamleider. Hij werkt in de loods bij Oegema, eerst als uitzendkracht, later via VTL (tegenwoordig het Sectorinstituut Transport en Logistiek). Pas in de loods dringt het tot Bart door dat hij op de vrachtwagen wil rijden. “Ik had altijd al interesse in vrachtwagens, maar het gekke is dat ik er nooit over dacht om er mijn beroep van te maken. Toen ik bij Oegema met vrachtwagens te maken kreeg, begon het te kriebelen. In overleg met mijn praktijkbegeleider ben ik gestopt met de logistieke opleiding. Dat vond hij eerst niet zo leuk, want hij had een nieuw project voor me bedacht. Dat heb ik toen nog opgestart en daarna kon ik op de auto”, lacht Bart. Stampwerk Om op de vrachtwagen te komen, switcht Bart dus van opleiding. Hij volgt een BBL-traject (leerwerk-traject) via het Sectorinstituut Transport en Logistiek. Zijn rijopleiding kan hij doen met het StudiePlan van het sectorinstituut (zie kader). Binnenkort rijdt hij af. “Voor alle theorie-examens ben ik geslaagd. Ik ben atechnisch en heb dus heel erg moeten blokken voor mijn techniekexamen. Het was heel veel stampwerk. Avond aan avond heb ik online examens geoefend. Ik moest en zou slagen. Ben dus heel blij dat het gelukt is. Nu hoef ik alleen nog maar af te rijden en dan kan het echte werk beginnen.”

TON 66 06-16 • p 11

Pakketten Op het bestelbusje doet Bart al veel ervaring op. Meestal vervoert hij pakketten voor laboratoria en universiteiten. “Elke ochtend ben ik om kwart voor zes op het werk. Eerst rustig een bakkie doen en dan aan de slag. Het mooie vind ik de vrijheid, het onderweg zijn. En natuurlijk het contact met klanten. Ik weet dat chauffeurs lange dagen maken en hard werken. Dat vind ik geen probleem; ik kijk ernaar uit! Mijn grootste droom is om later op het buitenland te rijden, liefst op Scandinavië. Dat deel van Europa trekt me enorm.” En het praktijkexamen? Daar is Bart niet bang voor, dat gaat gewoon lukken. “Als ik mijn groot rijbewijs op zak heb, ga ik eerst als bijrijder mee met een ervaren chauffeur en daarna in mijn eentje op de wagen. Ik kan haast niet wachten. Dit is echt het werk dat ik de rest van mijn leven wil doen.”

John van Eck – 59 jaar – woont in Vianen – is vanaf zijn 18de vrachtwagenchauffeur – werkte 13 jaar als planner – rijdt sinds 5,5 jaar zeecontainers bij De Jong en Grauss Transport in Hoogvliet.

IK ZAT LIEVER OP DE BANK DAN DAT IK NAAR DE SPORTSCHOOL GING... Met een brede lach op zijn gezicht staat John van Eck naast zijn racefiets. Trots draagt hij het wielertenue van Alpe d’HuZes, het jaarlijkse wieler- en loopevenement van KWF Kankerbestrijding. Begin juni bedwingt John samen met zijn 65-jarige kameraad Gerrit Bliekendaal de 1.860 meter hoge beruchte berg. Als TON hem spreekt, moet hij nog een paar weken wachten. “Maar ik zou hem nu al willen rijden. Zo hongerig ben ik naar Alpe d’Hues.”

Sponsor John Tot en met oktober kun je John (en alle anderen die aan Alpe d’HuZes meedoen) nog sponsoren. Kijk voor meer informatie op opgevenisgeenoptie.nl

TON 66 06-16 • p 12

Liever op de bank Wie John zo ziet, zou denken dat hij altijd al een wielrenner is geweest. Niets is minder waar. Tot acht maanden geleden zit John liever op de bank dat dat hij op de fiets stapt. “Ik woog 107 kilo. Als ik bij wijze van spreken naar mijn vrachtwagen keek, dan brak het zweet mij al uit. Aan sporten deed ik de laatste jaren niets meer. Voor een vrachtwagenchauffeur is dat ook lastig. Als ik doordeweeks thuis was, zat ik liever op de bank dan dat ik naar de sportschool ging.” Geen stress meer John is vijftien als hij als bijrijder aan het werk gaat. “In dienst heb ik mijn rijbewijzen gehaald en daarna kon ik bij mijn oude baas als chauffeur aan de slag.” Twintig jaar rijdt hij met veel plezier; ondertussen haalt hij zijn papieren voor ‘planner nationaal’. De volgende dertien jaar werkt John als planner in de evenementenverhuur. Als hij overstapt naar een ander bedrijf, komt hij in een reorganisatie terecht. “Ik zat in mijn proeftijd en zag de bui al hangen. Ik heb toen een mailtje gestuurd naar de directeur van De Jong en Grauss. Binnen drie weken was ik weer chauffeur. Het is heerlijk om weer op de vrachtwagen te zitten. Ik heb veel meer vrijheid en veel minder stress dan op kantoor.” Laatste zetje Lekker in zijn vel in de nieuwe baan. Maar dat vel zit wel te strak. Na de zomervakantie van 2015 gaat bij John de knop om. Hij ziet zichzelf op de vakantiefoto’s. “Ik wist dat er wat moest gebeuren. Ik wil gezond mijn werk kunnen blijven doen en als je dan zo zwaar bent, wordt dat een probleem.” Zijn vriend Gerrit geeft hem het laatste zetje. “De vrouw van Gerrit heeft kanker en hij dacht erover om mee te doen met Alpe d’HuZes. Ik zei direct: Ik ga mee. Een week later kocht ik een racefiets en zijn we gaan trainen.” Kippenvel Meedoen aan Alpe d’HuZes is al lang een diepe wens van John. Elk jaar luistert hij in de vrachtwagen begin juni naar Radio Alpe d’HuZes. “Kippenvel krijg ik van al die verhalen van jonge en oude mensen met kanker. Het raakt me enorm. Vooral omdat twee jaar geleden een vriendin en een buurman zijn overleden aan kanker. Dan komt het heel dichtbij. Het is heel bijzonder dat ik nu zelf de berg ga bedwingen.” Pijn in billen De trainingsschema’s op de website van Alpe d’HuZes kan John door zijn werk niet volgen. Hij fietst alleen in de weekenden. “Na de eerste tocht had ik zo’n pijn in mijn billen”, lacht John. “Het begin was heel zwaar. Gelukkig heb ik doorgezet.” Om goed te kunnen presteren op de fiets, moet hij afvallen. “Ik ben regelmatiger gaan eten. Dat vergt discipline. Vroeger had ik om negen

uur mijn lunchpakket al op en dan pakte ik onderweg ergens een snack. Dat doe ik nu niet meer. Ik drink ook liters water en ice tea. In het begin vlogen de kilo’s eraf. Dat is heel motiverend. Ik ga nu ook naar de sportschool, spinnen. In totaal ben ik nu veertien kilo afgevallen en mijn conditie is enorm verbeterd. Ik voel mij tien keer beter dan acht maanden geleden.” Hoofd leeg En na Alpe d’HuZes, blijft John dan fietsen. “Ha, natuurlijk. Ik ben al naar een betere racefiets gaan zoeken. Fietsen voor KWF Kankerbestrijding is mijn eerste drijfveer. De tweede is mijn gezondheid. Ik wil nooit meer boven de honderd kilo wegen. Vroeger gutste het zweet bij het minste of geringste al van mijn lijf. Nu is er niets meer aan de hand. Door het sporten maak ik mijn hoofd leeg, dat is heerlijk. Ik zit nu veel lekkerder in mijn vel en kan nog jaren met plezier mijn werk doen.”

Ingrid Hendriks – 42 jaar – woont in Groesbeek – was taxichauffeur – liet zich omscholen tot vrachtwagenchauffeur – werkt bij De Klok Logistics in Nijmegen.

IK HEB MIJZELF EEN SCHOUDERKLOPJE GEGEVEN... Als klein meisje reed Ingrid Hendriks wel eens mee op de vrachtwagen van haar oom. Die was chauffeur bij De Klok in Nijmegen. Prachtig vond ze het. En ze wist het zeker: Als ik later groot ben, word ik vrachtwagenchauffeur. Maar haar leven liep anders. Op haar negentiende kreeg ze haar eerste kind, vier jaar later had ze er drie. “Mijn droom om op de vrachtwagen te rijden, heb ik toen maar aan de kant geschoven. Fantastisch toch, dat ik nu, drieëntwintig jaar later, die droom alsnog waar kan maken”, vertelt Ingrid met een brede glimlach. “Het is geweldig dat ik deze kans heb gekregen.” Op de taxi Ingrid houdt van aanpakken. Als haar drie kinderen naar school gaan, begint ze in de schoonmaak. “Dat was niets voor mij. Dus toen ben ik taxichauffeur geworden bij het georganiseerde taxivervoer. Ik reed schoolkinderen, gehandicapten en ouderen. Erg leuk werk … tot vorig jaar.” In juni 2015 krijgt Ingrid ontslag. Het bedrijf heeft te veel mensen in dienst en te weinig contracturen. “Ze wisten niet of ze na de zomer nieuwe contracten zouden krijgen, dus vloog ik eruit.”

TON 66 06-16 • p 13

Drive Gezond en gelukkig aan het werk blijven tot je pensioen. Dat is belangrijk voor jezelf. En voor je werkgever. Maar hoe zorg je dat iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt? Daarbij helpt het project DRIVE van het Sectorinstituut Transport en Logistiek. DRIVE ondersteunt werkgevers en personeel bij het samen bespreken van en nadenken over vragen als: Waar word je blij van? Wat moet beter? Wat geeft je energie? Wat vind je mooi? Waar lig je wakker van? Meer weten? Kijk op stlwerkt.nl/drive

Geen plek Ingrid klopt aan bij het UWV en wil zich laten omscholen. Op internet zoekt ze naar informatie om vrachtwagenchauffeur te worden. “Ik wilde naar het ROC en in een leerwerktraject mijn vrachtwagenrijbewijs halen. Ik belde alle bedrijven in de omgeving met de vraag of ik daar als leerling kon komen werken. Maar niemand had plek. Pas later hoorde ik dat het ROC een leeftijdsgrens van zevenentwintig jaar heeft.” Geld om zelf de opleiding te betalen, heeft Ingrid niet. Enige vrouw Het lijkt er even op dat haar droom dus weer niet uit zal komen. Maar dan belt het UWV met de vraag of ze mee wil doen aan een omscholingsproject tot vrachtwagenchauffeur van de Stichting Regiowerk Nijmegen en transportbedrijf De Klok. “Half november vorig jaar had ik een gesprek. Ik was de enige vrouw. Ze waren in het begin een beetje sceptisch, maar ze wilden me een kans geven. Op 5 december had ik mijn eerste theorieles. Ik was zo blij. En zo vastberaden. Want dit was mijn kans om mijn droom waar te maken.” In één keer Ingrid is de eerste vrouw die de chauffeursopleiding met baangarantie bij De Klok Logistics volgt. “Als je jaren niet op school hebt gezeten, is de theorie pittig. Met ons groepje van acht kregen we één dag in de week les en twee dagen zaten we op de rijschool te blokken. Ik heb keihard gestudeerd, vooral voor mijn theorie-examen Verkeer en Techniek. Ik moest en zou het halen.”

Dat harde werken werpt zijn vruchten af. Alle theorie-examens haalt Ingrid in één keer. “Ik heb mijzelf een schouderklopje gegeven. In heel korte tijd heb ik alles erin gestampt. En dat op mijn leeftijd!” Vis in het water Eind februari van dit jaar krijgt Ingrid haar eerste rijles. Ze voelt zich op de wagen als een vis in het water. Elke keer als ze achter het stuur kruipt, is een feestje. Op 8 april rijdt ze af, als eerste van haar groep, en ze slaagt. “Toen ik thuiskwam, hadden mijn kinderen het huis versierd. Zo trots waren ze op mij. En het leuke is: ik heb mijn zoon aangestoken. Hij wil nu ook vrachtwagenchauffeur worden en begint na de zomervakantie op het ROC.” Grootste droom Bij De Klok Logistics heeft Ingrid tijdens het omscholingsproject al werkervaring opgedaan: eerst twee weken in de loods en daarna als bijrijder mee op de wagen. “Elke keer ga je met een andere chauffeur mee om de vaste routes te leren. Het is de bedoeling dat ik straks als springer ga rijden. Dan ga ik eerst ervaring op de bakwagen opdoen en daarna natuurlijk mijn CE halen. Want mijn grootste droom is om op Zuid-Europa te rijden.”

TON 66 06-16 • p 14

Als je werkt, loop je risico’s. Je kunt vallen, of er valt iets op jou. Ben je met gevaarlijke stoffen in de weer, moet je extra op je veiligheid letten. TON vroeg op de parkeerplaats een aantal chauffeurs naar de risico’s die zij lopen. Met als strikvraag: Weet je wat een RI&E is? (Kijk op pagina 18 als jij niet weet wat dat is.)

Uitkijken!

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 15

Op de pa rk eerpl a at s

TON 66 06-16 • p 16

Klimmen en klauteren

Pieter van der Giessen (37) uit Achthuizen is chauffeur bij Arie Kreuk in Ridderkerk. Hij vervoert onder andere hout, zeecontainers, bouwmaterialen, steigermaterialen en vandaag een kraanmast.

Risico’s tijdens je werk? “Vooral met het laden van steigermaterialen ben je veel aan het klimmen en klauteren. Ergens vanaf springen moet je zo min mogelijk doen. En als je het wel doet, dan eerst kijken waar je neerkomt. Zodat je niet een enkel breekt omdat je bijvoorbeeld half op een stoeprand springt. Met elektrische pompwagens is het uitkijken dat je niet met een voet klem komt te zitten.”

Wat doet je werkgever? “Ik heb een baas die uit de praktijk komt en bij aparte ladingen altijd aan de chauffeur advies geeft hoe je het beste kunt werken. Daarnaast heb je natuurlijk je werkkleding en opleidingen.”

Weet je wat een RI&E is? “Wel van gehoord, maar niet mee gewerkt.”

Valgevaar en klem zitten

Rob Snel (49) uit Odijk is chauffeur bij Kraantechniek Nederland b.v. in Wijk bij Duurstede. Het bedrijf is gespecialiseerd in het opbouwen, verplaatsen en demonteren van kranen.

Risico’s tijdens je werk? “Grootste risico’s zijn bij het laden en lossen van kraandelen het valgevaar, vallende lading en met je ledematen klem komen te zitten. Het is belangrijk dat je elkaar op het werk in de gaten houdt en desnoods corrigeert. Je kunt er zelf veel aan doen. Bijvoorbeeld zorgen dat je altijd weg kunt als een mobiele kraan je lading brengt. Die kan namelijk doorschieten, bijvoorbeeld tegen het kopschot van de trailer. Dus moet je daar niet vóór gaan staan. Lading in de kraanhaak moet je zoveel mogelijk op de zijkanten vastpakken, zodat je vingers nooit worden afgeklemd als iets doorschiet.”

Wat doet je werkgever? “Zorgen dat je met goed materiaal werkt.”

Weet je wat een RI&E is? “Nee, dat ken ik niet.”

TON 66 06-16 • p 17

Glad als het nat is

Klaas Hendrik Blaauw (49) uit Froombosch rijdt voor Nieboer te Hoogezand.

Risico’s tijdens je werk? “Als ik op een vuilstort de trailerdeuren open, wil de lading er nog weleens spontaan uit vallen. Ook is de trailervloer, net zoals de losplaats, glad als het nat is. Veiligheidsschoenen zijn dan geen luxe. Maar je hebt als chauffeur zeker ook te maken met de risico’s in het verkeer.”

Wat doet je werkgever? “Goede kleding verstrekken. Daarop wordt bij loslocaties vaak streng gecontroleerd. Als iets beter kan, dan moeten we het doorgeven. Op advies van de chauffeurs hebben ze laatst geregeld dat de paar oudere trailers zonder ABS alleen nog beperkt in de buurt rijden en er versneld meer ABS-trailers zijn gekomen.”

Weet je wat een RI&E is? “Nee, daar heb ik nog nooit van gehoord. Wel van VCA. Zonder VCA komen we bij de klant het terrein niet op.”

Schuivende en vallende kratten

Dennis Reen (37) uit Drongrijp rijdt uitgelegde leghennen bij Van der Meer (eigen slachterij) in Drongrijp. Dat betekent ‘s middags vertrekken en ‘s nachts laden.

Risico’s tijdens je werk? “De vangploeg laadt met een heftruck de kippen die we in de vroege ochtend op de eigen slachterij lossen. Het blijft bij het verschuiven van kratten oppassen voor vallende exemplaren. Ik heb er een keer eentje op mij gehad. Die zag ik aankomen en kon ik nog goed afweren met mijn armen. Een ander risico is vermoeidheid, gebrek aan slaap.”

Wat doet je werkgever? “Hij is overgestapt van dag-cabines naar trucks met een driekwart cabine en een opklapbed. Als je ergens tijdens het laden lang moet wachten, kun je even gaan liggen. Of als het ‘s nachts niet meer wil, even de auto aan de kant zetten. Ook zorgen de chauffeurs er onderling voor dat er na een grote rit een kleinere volgt. Zodat je aan het eind van de werkweek niet afgepeigerd bent. Verder krijgen we bedrijfskleding om veilig te werken.”

Weet je wat een RI&E is? “Nee, dat zegt me niets. Maar Van der Meer is een familiebedrijf. Regelmatig houdt de baas een half uurtje een meeting op het kantoor om met de chauffeurs te kijken wat er beter kan. Misschien is dat ook wel voor RI&E. Hij kent zelf heel goed de praktijk.”

TON 66 06-16 • p 18

Goede kleding dragen

Remko van der Meer (32) is eigenrijder van RVDM uit Winsum. Hij vervoert hoofdzakelijk stukgoed in de Benelux.

Risico’s tijdens je werk? “Met de veiligheidsrisico’s tijdens laden en lossen valt het wel mee. Zeker als je goede kleding draagt, wat toch vaak verplicht is op de bedrijfsterreinen waar ik kom. Het risico op boetes bij overtredingen van de rij- en rusttijden is tegenwoordig groter. Daarom hou ik me er goed aan.”

Wat doet je werkgever? “Die ben ik zelf. Ik zorg dat ik mijn spullen, waaronder de kleding en papieren, goed voor elkaar heb. Zeker als eigenrijder moet je compleet bij de klant komen.”

Weet je wat een RI&E is? “Ja, die heb ik zelf ingevuld. Daarmee controleer je of je veilig bezig bent. Zo weet ik dat ik bij mijn klanten overal aan voldoe. Bij het invullen van de lijst werd me duidelijker wanneer en hoe ik het beschermingsmateriaal op efficiënte wijze moet gebruiken.”

Volle containers hakken erin

Jacques Vos (52) uit Waalwijk rijdt voor Peter Appel levensmiddelen van distributiecentra naar supermarkten.

Risico’s tijdens je werk?

Wat iseen RI&E?

Elke werkgever is volgens de Arbowet verplicht om een risico-inventarisatie en - evaluatie (RI&E) uit te voeren. Dit is een onderzoek om alle veiligheids- gezondheids- en welzijnsrisico’s op te sporen die tijdens het werk kunnen ontstaan. Werknemers moeten ook bij dit onderzoek worden betrokken. Zij weten immers uit eigen ervaringen en praktijk waar de risico’s ontstaan en hoe de veiligheid kan

“De huisarts dacht ooit dat ik een ‘zittend beroep’ had, vanwege mijn rugklachten. Maar een stappenteller wijst uit dat ik elke werkdag gemiddeld elf kilometer loop. Dat komt omdat ik meestal bij supermarkten los, waar geen docks of aparte ingangen zijn. Soms moet je de karren een stuk over de klinkers duwen om er te komen. Risico’s zijn daarom het verplaatsen van de volle containers met frisdrank of gekoelde melk. Dat hakt er behoorlijk in.”

Wat doet je werkgever? “Mijn werkgever is heel scherp op veiligheid en voldoende rust. Op elke standplaats van Peter Appel is een mentor en een chauffeurs coördinator actief. De mentors helpen mee om nieuwe chauffeurs in te werken en behandelen klachten of problemen bij de chauffeurs. Dat had ik bij mijn vorige werkgever helemaal niet. Nu merk ik dat het toch wel belangrijk is. Alleen al het feit dat je erover kunt praten als je ergens mee zit.”

worden verbeterd. De werkgever treft de meest effectieve maatregelen om risico’s te voorkomen of om deze zoveel mogelijk te beperken. Alle verbeteringen staan beschreven In een plan van aanpak. Het is wel belangrijk om regelmatig te controleren of de maatregelen ook genomen worden.

Weet je wat een RI&E is? “Nee, ken ik niet.”

TON 66 06-16 • p 19

Steeds strengere voorschriften

Frank van Kuringen (46) uit Vessem rijdt internationaal met een tanktrailer kolen voor Reijnders in Boxtel.

Risico’s tijdens je werk? “Het drukke verkeer en het laden en lossen van de bulk met luchtdruk. Op zich is het niet meer gevaarlijk. Vroeger kon er tijdens het lossen een bajonetaansluiting van een leiding losschieten. Dan zag alles zwart van de kolenstof. Om dat te voorkomen hadden chauffeurs allerlei rubberen bandjes bij zich. Door de steeds strengere voorschriften tijdens laden en lossen is het risico afgenomen.”

Wat doet je werkgever? “Bedrijfskleding verstrekken en zorgen dat het materiaal in orde is. We werken zelfs met stofkappen en in brandvaste overalls. Nieuwe chauffeurs gaan eerst een periode met een ervaren chauffeur mee als bijrijder. Ze maken dan zelf een checklist van wat er tijdens lossen gecontroleerd en gedaan moet worden. Na een tijd is het routine.”

Weet je wat een RI&E is? “Nee, daar heb ik niet van gehoord.”

Doorrollende draadrollen

Wietse de Jong (59) uit Wouterswoude rijdt bij Klaas Westra Transporten in Dokkum vooral veel staalrollen voor de draadindustrie.

Risico’s tijdens je werk? “De draadrollen worden door het dak gelost. Een risico is dat tijdens lossen een draadrol van 2,5 ton doorrolt. Tijdens laden is het oppassen voor de heftrucks die rond je auto rijden. Met het koppelen krijg je voorgeladen trailers mee. Ik loop voor ik vertrek een rondje om de trailer en controleer of de lading goed staat.”

Wat doet je werkgever? “Vanwege de risico’s tijdens het lossen van de staalrollen door het dak, mogen we van de baas niet meer in de trailer staan om de kraan te begeleiden. Mijn baas zorgt voor alle veiligheidskleding. Natuurlijk ook het verplichte hesje, waardoor een heftruckchauffeur je beter ziet. Maar je kunt er zelf ook veel aan doen. Bijvoorbeeld bij de auto in het zicht blijven. En ook niet gaan vliegen, want dan maak je sneller fouten.”

Weet je wat een RI&E is? “Nee. Maar na een rit drinken we vaak een kop koffie met de baas en nemen het werk door. Dus als er wat is, dan hoort hij dat meteen. En we hebben pas nog een slipcursus gedaan met onze eigen auto’s. Dat zijn punten voor Code 95, maar het was ook een nuttige ervaring. Dan voel je hoe de truck reageert bij een glad wegdek.”

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 20

W erv ing e x t r a ch auffeurs

TON 66 06-16 • p 21

En toen was er nog één... De komende jaren zijn er extra chauffeurs nodig. Met een wervingscampagne zoekt de bedrijfstak ‘zij-instromers’; mannen en vrouwen die vanuit een ander beroep (of werkloosheid) het vak van vrachtwagenchauffeur willen leren. In het februarinummer sprak TON met acht mensen die de wervingsavond in Breda bezochten. Hoeveel zijn er vier maanden later nog over? Ronald Tinholt (56, links op de foto) uit Sprang-Capelle is geen chauffeur geworden. Hij kwam door alle tests, reed proef en solliciteerde. Maar het liep toch stuk. Volgens Ronald speelt zijn leeftijd een rol. Hij wordt dit jaar 57 en zonder enige chauffeurservaring snapt hij dat de voorkeur aan jongere sollicitanten wordt gegeven. Bovendien heeft hij een groot deel van zijn leven in een leidinggevende functie gewerkt. Die rol zou hij nu niet krijgen, terwijl hij wel op dat niveau meedenkt. Kritisch zijn op de gang van zaken is zagen aan de poten van je leidinggevende. Ronald zegt geen ja en amen, en hij denkt dat dat de werkgever heeft afgeschrikt. Edward Bekkers (53,

tweede van links) uit Tilburg kreeg een week na de instroomavond een telefoontje van een werkgever in zijn oude branche. Totaal onverwacht, na drie jaar in de WW, kon hij per 2 mei weer

aan de slag als orthopedisch instrumentmaker. De keuze is dan natuurlijk snel gemaakt, vooral ook omdat het gemiddeld salaris van een chauffeur niet overhoudt. Was hij niet gebeld, dan had hij nu zijn groot rijbewijs en reed hij vier dagen als chauffeur terwijl hij een eigen zaakje zou hebben gehad in de orthopedie. Dat weet hij wel zeker. Hij is niet iemand om bij de pakken neer te zitten.

Wim de Rooij (58) uit

Raamsdonksveer zag zichzelf na de zomervakantie al achter het stuur van een vrachtwagen zitten. En die voorspelling gaat zo goed als zeker uitkomen. Hij was eind april bezig met verplichte theorie voor Code 95 en startte in mei met zijn praktijkopleiding. Ook heeft hij al een principeovereenkomst met Randstad Transport. Wim had toen hij ging solliciteren dezelfde ervaring als in andere branches. Hij werd zonder duidelijke reden

meerdere malen afgewezen. De leeftijd zal hebben meegespeeld, denkt hij. Via de vacatures van het MobiliteitsCentrum transport is het hem dus toch gelukt. Zijn cv heeft hij wel aangepast en het niveau iets ‘teruggebracht’, zodat het mogelijke werkgevers niet zou afschrikken. Ook heeft hij laten merken bewust een aantal stappen terug te nemen. Het gaat Wim niet zozeer om het geld, maar om het plezier aan het werk te zijn. Dat hij meerdere talen spreekt, heeft hij natuurlijk wel laten staan. Wie weet mag hij in de toekomst nog eens internationaal gaan rijden.

Annemieke van Gils

(44, rechts) wist het in februari al zeker en dat doet ze nog steeds. Dit jaar zit zij op de vrachtwagen. Dat doet ze nu op eigen kracht. Ze mocht door naar de testdag, maar slaagde niet voor de rijvaardigheidstest. Waarom weet ze nog steeds niet precies, want eigenlijk ging

het perfect. Op het bepalen van de lengte van de wagen na. Ze zat er 20 centimeter naast, van lantaarnpaal tot lantaarnpaal achteruit. Ook had ze het idee dat haar leeftijd toch meespeelde bij de beoordeling. Maar ze laat zich dus niet uit het veld slaan en stapte zelf naar een rijschool in Made, haar woonplaats. Ze hoopt na de zomervakantie haar rijbewijs op zak te hebben. Administratie en Code 95 doet ze wel tussendoor. Ze maakt nu al kilometers bij een garage waar ze per busje auto-onderdelen vervoert en auto’s van klanten aflevert. Haar vriend rijdt via een transportuitzendbureau groente en fruit en zijn werkgever heeft al laten weten dat ze samen op stap naar Zuid-Europa kunnen als ze het rijbewijs binnen heeft. Ook een ander bedrijf, Peter Appel, heeft een plek voor haar. Zij hebben al veel chauffeuses in dienst en willen nieuw talent een kans geven.

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 22

Persoonl i jk v erh a a l

Buikpijn

TON 66 06-16 • p 23

Victor Swaanen kreeg buikpijn en dacht dat het door stress kwam. Hij was van werkgever gewisseld, reed op een andere wagen, dacht te moeten wennen aan de stoel van die nieuwe DAF. Op 15 januari van dit jaar liet hij een MRI-scan maken. De diagnose: alvleesklierkanker.

bleek alvleesklierkanker “Ik zeur niet. Je hoort mij nooit klagen”, vertelt Victor monter, “Maar ik adviseer iedereen tegenwoordig: ga naar de dokter als je met buikpijn net onder je ribben zit.” Bijna een jaar liep Victor met zo’n pijn rond. Net in de periode dat hij en zijn vrouw Elly overstapten naar een ander bedrijf.

Samen Sinds 2003 reden ze samen op Italië, voor BAS uit EttenLeur. Elly wilde al van jongs af aan op de vrachtwagen, “Maar het mocht niet van mijn moeder”, vertelt ze. “Mijn vader was chauffeur, mijn broers zijn het, maar ik was de oudste thuis en moest meehelpen in het huishouden.” Haar wens ging toch nog in vervulling, op haar drieënveertigste. Toen de kinderen uit huis waren, reed ze wel eens mee met Victor. Maar van alleen spanbanden spannen werd ze niet gelukkig. Hij stelde dan maar voor dat Elly haar rijbewijzen ging halen. “Jij bent gek, dacht ik. Maar twee weken later zat ik in de schoolbanken”, lacht ze.

Formidabel Dat was het begin van een bijzondere samenwerking. “Het ging gewoon formidabel”, herinnert Victor zich. In het begin hadden ze wat problemen: “Het is mijn huis, je hebt alles op

een plek liggen. En dan komt het vrouwke en die verplaatst van alles.” Maar na twee maanden waren ze aan elkaar gewend. Zijn baas Ger Bas wist het zo net nog niet, maar diens vrouw Janet zag er de voordelen wel van in. Zo kon een wagen sneller op en neer, omdat er geen rusttijden waren. “Nou, herinnert Victor zich, “Elly is bekant een uil, hoe ze ‘s nachts rijdt, die blijft gewoon gaan.”

Reorganisatie In 2013 heeft BAS flink gereorganiseerd en vanwege de dalende transportprijzen konden Elly en Victor niet meer samen rijden. Ja, minder uren en misschien wat binnenlandse ritten. Maar daar bedankten ze voor. Het concept van samen rijden, zoals zij dat deden, werd te duur.

Spanning Toen het vertrek bij BAS naderde kwam de buikpijn bij Victor: “Als je zo lang bij een baas werkt, en je moet vertrekken, dat levert spanning op.” Maar na een half jaar was die pijn nog niet verdwenen. De spanning overigens ook niet. Nieuwe werkgever, nieuwe wagen. Het was allemaal wennen. Toch maar naar de dokter dan. “Die had me nog nooit gezien, hoor. Ik heb nooit iets!”, aldus Victor. “De dokter kon niets vinden,

TON 66 06-16 • p 24

Welke baas onthoudt dat een oud-werknemer aan chemotherapie begint?

ik moest over twee weken terugkomen. Maar je weet hoe dat gaat: het was zo weer drie maanden verder.”

Tumor Toen bleek het meer te zijn dan buikpijn. Kanker aan de alvleesklier. Een zeven centimeter grote tumor. Juist op een plek waar opereren zo goed als onmogelijk was. Op aanraden van Elly belde Victor zijn oude baas Ger Bas op, zodat die het niet via via zou horen. Ze hadden er tenslotte jaren gewerkt. We gaan ervoor, had Ger meteen gezegd. Een second opinion in België. Daar bleek natuurlijk hetzelfde uit. “Maar hij belt, hij mailt, hij appt, meestal dagelijks”, vertelt Elly. “En welke baas van zo’n druk bedrijf onthoudt dat een oud-werknemer aan zijn eerste chemotherapie begint?”

Keihard En dat wil Victor maar eens gezegd hebben. “Je hoort zoveel negatieve verhalen over werkgevers. Maar Ger is een man die zegt waar het op staat. Werken is werken, nee kent hij niet.” Dat vindt Victor ook logisch. Keihard kon hij ook zijn. “Van de jonge chauffeurs accepteerde hij fouten. Maar van de oudere garde niet. Die doen het werk al zo lang. Hij heeft ons zeker vaak uitgevloekt. Het is een zakelijke man maar sociaal. Als er wat met je gezin is of met jou persoonlijk, dan zet hij alles op alles om die problemen op te lossen.”

Perfectionist Zijn oud-werkgever is een perfectionist, vervolgt Victor. “Van tevoren loste hij de problemen al op die zich voor konden doen. Dus als wij bij de douane aankwamen, zorgde hij dat er al kopieën en faxen bij de douaniers lagen. Zo wisten die dan dat wij eraan kwamen met een bepaalde lading. In 1990 was ik in Italië onderweg. Ger liet me terug naar Nederland vliegen. Er was iets met mijn vader. Hij haalde me persoonlijk op in Brussel en bracht me naar huis. Mijn vader was ‘s ochtends al gestorven. Hij had dat stilgehouden, want hij wist niet wat ik zou doen als ik dat in Milaan al had geweten. Dat had hij goed ingeschat.”

Bijspringen Victor weet niet waarom hij speciaal is voor zijn oudwerkgever. “Ger heeft dat met alle oud-chauffeurs. Geld interesseert hem dan niet. Hij springt voor zijn mensen in de bres, bijvoorbeeld als ze onheus worden bejegend bij andere bedrijven. Hij neemt geen blad voor de mond. Maar hij zorgt ook goed voor ze. Goed salaris, een feestje op zijn tijd”, vertelt Victor. En nu dus ook bij zijn behandeling, zowel emotioneel als financieel.

TON 66 06-16 • p 25

oe jij je werk met plezier?

EEN DIKKE

Of ga je met tegenzin aan de slag? Wat bepaalt je humeur? Krijg je waardering van je leidinggevende? En houd je genoeg tijd en energie over voor een leven

Als je rapportcijfer zou geven voor de mate waarin je tevreden bent met je huidige baan, welk cijfer zou dat dan zijn?

naast je werk? Op de volgende pagina’s vind je de resultaten van de TON-panel-peiling

GEMIDDELD INTERNATIONAAL CHAUFFEUR

over je baan. En hiernaast zie je hoe tevreden mensen in transport en logistiek over hun baan zijn.

NATIONAAL CHAUFFEUR ANDERE FUNCTIES

TON 66 06-16 • p 26

GOED MATERIAAL

Werken met goed materiaal (auto, hulpmiddelen)

WAT IS HET BELANGRIJKSTE OM JE WERK MET PLEZIER TE DOEN?

Sociale contacten

Is er ook leven naast je drukke baan? Om te sporten, uit te gaan, af te spreken met familie en vrienden.

Geld maakt niet gelukkig. ~ Geen geld ook niet.

VRIJE TIJD

HET GELD

MET ANDERE WOORDEN: HOUD JE ENERGIE EN TIJD OVER VOOR ACTIVITEITEN NAAST JE WERK?

BEN JE TEVREDEN MET JE LOON?

32%

Begrip van planners, klanten, leiding, collega’s

22%

46%

EN WAT IS BELANGRIJKER: PLEZIER IN JE WERK OF EEN GOED LOON? Plezier in het werk

Een goed loon

77%

23 %

JA , altijd of vaak

SOMS

NEE , (bijna) nooit

VOLDOENDE ENERGIE

VOLDOENDE TIJD

TON 66 06-16 • p 27

Vrijheid om zelf te beslissen

Mogelijkheden om je te ontwikkelen

WAARDERING

Te horen krijgen of je het goed doet

KRIJG JE VOLDOENDE STEUN EN/OF WAARDERING VAN JE LEIDINGGEVENDE?

, altijd of vaak

EVENWICHT

Het TON-panel kreeg de volgende stelling voorgelegd:

IK VIND DAT MIJN WERKGEVER ZIJN BEST DOET OM DE BALANS TUSSEN WERK EN PRIVÉLEVEN VAN ZIJN WERKNEMERS TE BEWAKEN.

JA %

Een schouderklopje of compliment is altijd aardig.

SOMS

NEE , (bijna) nooit

DE TOEKOMST

Het mooiste zou zijn als je met plezier je werk kunt blijven doen. TON wilde weten hoe het TON-panel wat dat betreft de eigen toekomst ziet. MIJN HUIDIGE WERK UITVOEREN TOT MIJN PENSIOEN… …wordt vooral lichamelijk moeilijk %

A, NEE, J maar het helemaal niet

kan beter

…kan ik gemakkelijk

42%

…wordt vooral door werkdruk en stress moeilijk

12%

…wordt lichamelijk, door werkdruk en stress moeilijk

19%

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 28 DENK END A A N PENSIOEN

Vrouw ach

TON 66 06-16 â&#x20AC;˘ p 29

hter LZV-stuur Niet heel veel vrouwen besturen een LZV, een langere en zwaardere vrachtwagencombinatie. Floor Warmerdam uit Loon op Zand is een van die weinigen. Op een regenachtige dag eind mei neemt zij beheerst de rotondes in een buitenwijk van Uden. TON rijdt mee en stelt Floor vragen over haar werk, haar loopbaan en haar pensioen.

TON 66 06-16 • p 30

Ben je altijd vrachtwagenchauffeur geweest? “Nee. Als meisje van een jaar of zestien wilde ik wel op de vrachtwagen, maar van mijn vader moest ik eerst een ‘goed diploma’ halen. Dus dat werd verpleegkunde. Op mijn negentiende trok de vrachtwagen toch te sterk en ben ik gaan solliciteren. Bij Chr. Vermeer Transport kon ik terecht en daar heb ik het vak geleerd. Binnen één jaar reed ik met een oplegger op het buitenland. Dat heb ik vijf jaar in mijn eentje gedaan, tot ik mijn vriend ontmoette. Met hem ben ik twee jaar dubbelbemand gaan rijden. Dat was mooi, maar ik miste toch de gezondheidszorg, het contact met de mensen. Toen ben ik gaan werken bij een ambulancedienst, als chauffeur. Uiteindelijk viel dat toch tegen, je staat heel veel stil en ik wilde rijden. Daarom ben ik vorig jaar teruggegaan naar Chr. Vermeer.” Rijd je altijd LZV? “Ik zal gemiddeld zo’n drie dagen per week op een LZV zitten. Bij Chr. Vermeer hebben we verschillende soorten vervoer. Toen ik terugkwam heb ik eerst mijn ADR gehaald, zodat ik op de tankwagen kan. Daarna werd gevraagd of ik LZV wilde rijden. Leek me wel mooi, zo’n grote combinatie. Ik heb het LZV-certificaat gehaald; dat is een halve dag theorie en twee dagen praktijk. En daarnaast veel oefenen, want vooral het achteruit rijden is een ding. Je hebt twee draaipunten, dus je moet contrasturen.” Geen internationale ritten meer? “Een enkele keer, maar het is niet meer zoals vroeger. Vooral het overnachten vind ik niet leuk, er zijn te weinig

goede parkeerplaatsen. Mijn vriend rijdt wel nog veel op het buitenland; hij is gemiddeld drie nachten per week weg. Dus we zien elkaar vooral in het weekend.” Blijf je tot je pensioen in het transport? “Zeker weten. Het bevalt me nog steeds heel erg goed. Maar mijn pensioen is nog ver weg, ik moet het ook maar halen. Heeft misschien te maken met mijn vader; die is relatief jong gestorven. En door mijn werk op de ambulance heb ik ook ervaren dat het zomaar afgelopen kan zijn. Ik weet wel zo ongeveer wat mijn pensioen straks zal zijn. Dat staat op het overzicht dat je krijgt. Voor mij zou het wel makkelijker zijn als je kunt zien wat je straks overhoudt. Nu staat er een brutobedrag per jaar. Liever weet ik wat dat netto per maand betekent.” Ben Kerkhof, consulent van Pensioenfonds Vervoer: “Iedereen die in het vervoer werkt en pensioen opbouwt bij Pensioenfonds Vervoer, ontvangt dit jaar uiterlijk in juni het UPO, het jaarlijks Uniform Pensioenoverzicht. De opzet van het UPO is vast voorgeschreven. Het idee is dat je zo makkelijker pensioenoverzichten kunt vergelijken en de bedragen kunt optellen. Dit kan niet als het ene pensioenfonds nettobedragen toont en een ander pensioenfonds brutobedragen. We kunnen ons goed voorstellen dat je wilt weten welk nettobedrag je later aan pensioen kunt verwachten. Het pensioendashboard op onze website toont, na inloggen, zowel bruto- als nettobedragen per maand. Zo kun je een betere inschatting maken of het pensioen dat je naar verwachting gaat opbouwen genoeg is voor jou.”

TON 66 06-16 â&#x20AC;˘ p 31

Naam: Floor Warmerdam Leeftijd: 38 jaar Woonplaats: Loon op Zand Opleiding: verpleegkunde Loopbaan: verpleegkundige, met 19 jaar begonnen op een bestelbus bij Chr. Vermeer Transport in Dongen, na 10 jaar overgestapt op de ambulance, weer 7 jaar later terug in het transport, opnieuw bij Chr. Vermeer Transport. Gezin: woont samen met RenĂŠ, ook chauffeur, geen kinderen

TON 66 06-16 • p 32

‘Veel oefenen. Vooral achteruit rijden is een ding...’ Je hebt in een andere sector gewerkt. Heeft dat gevolgen voor je pensioen? “Nou, ik krijg elk jaar vijf overzichten. Want ik ben semi-ambtenaar geweest op de ambulance, dus dat is het ABP. Dan zit ik bij Zorg & Welzijn door mijn werk als verpleegkundige; bij StiPP vanwege uitzendbaantjes; bij het pensioenfonds voor de landbouw, omdat ik bij een boer heb gewerkt. En dus bij Pensioenfonds Vervoer. Ik heb weleens overwogen om dat allemaal samen te voegen. Maar ik weet niet of dat je meer oplevert en of het makkelijk te regelen is.” Ben Kerkhof, consulent bij Pensioenfonds Vervoer: “Als je in het vervoer gaat werken, kun je je eerder opgebouwd pensioen meenemen naar Pensioenfonds Vervoer. Dit heet waardeoverdracht. Wie in dienst is gekomen na 2014, hoeft dat niet meer binnen 6 maanden na indiensttreding aan te vragen. Het mag ook later. Waardeoverdracht vraag je aan bij je oude pensioenfonds of verzekeraar. Kijk altijd goed of het wel zinvol is je pensioen mee te nemen. Pensioenregelingen verschillen van elkaar. Het Pensioen 1-2-3 helpt je verschillende regelingen met elkaar te vergelijken. In het Pensioen 1-2-3 staat wat er in je pensioenregeling zit en wat niet. Je vindt het Pensioen 1-2-3 op onze website pfvervoer.nl”

Je woont samen. Hebben jullie iets met je pensioen geregeld? “We hebben een samenlevingscontract. Toen ik vorig jaar weer bij Chr. Vermeer ging werken, hebben we gekeken hoe het eigenlijk met het pensioen zat. Toen bleek dat je met een samenlevingscontract niet automatisch partnerpensioen hebt. Dat moet je apart regelen en dat hebben we dus gedaan.” Ben Kerkhof, consulent van Pensioenfonds Vervoer: “Je hoeft je partner niet van tevoren aan te melden bij Pensioenfonds Vervoer. Als je samenwoont, moet je wel een samenlevingsovereenkomst hebben afgesloten bij de notaris. In de samenlevingsovereenkomst moet zijn opgenomen dat je partner recht heeft op partnerpensioen. Partnerpensioen is het pensioen dat je partner krijgt als jij komt te overlijden. Je partner krijgt het partnerpensioen direct vanaf je overlijden gedurende de rest van zijn of haar leven.”

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 33

TON 66 06-16 • p 34

Inz e t b a a rheidscheck

Praten ipv “Dom ouwehoeren kan ik wel.” Maar echt praten? Over wat je dwars zit? Daar heeft Aart Bronkhorst (54) uit Nunspeet moeite mee. Dankzij de Inzetbaarheidscheck werkt hij daar nu aan. En dat werpt zijn vruchten af.

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 35

ouwehoeren

TON 66 06-16 • p 36

Zijn vrouw Ria weet wel waar het vandaan komt: “Thuis bij Aart werd er vooral gewerkt. Dan was het goed. Praten erover deden ze niet.” Aart groeit op de boerderij op. Met landbouw heeft hij helemaal niks; zijn broer gaat de zaak later overnemen. Maar verder leren is overbodig, volgens de familie. Werken is het devies. En dat doet Aart. Via zijn vader komt hij op zijn zestiende bij een veevoederbedrijf terecht, in Uddel, op de Veluwe.

Pionieren Chauffeur wil hij worden. Dat heeft hij gezien bij zijn overbuurjongen. Op vrije dagen rijdt Aart mee. Prachtig is dat. Vanaf zijn vijfentwintigste gaat hij het zelf doen. “Dat was een mooie tijd”, zegt Aart, “Ik reed onder andere op Oost-Duitsland met veevoeder. Daar waren Nederlandse boeren aan het pionieren.” Zwaar maar leuk werk: “Toen kon alles nog. Gezellig een half uur op de koffie. Of je at ‘s middags mee.”

Kooiaap Maar het fysieke werk eist zijn tol. In 2000 stopt hij ermee. “Een kooiaap had je nog niet. En je was toch aan het sjouwen met zakken varkensmeel van vijftig kilo.” Hij wisselt van baan en wordt ploegbaas in de loods bij Ploeger Logistics BV in Harderwijk. “Het werk was niet zo fysiek, ik had het goed naar m’n zin. Maar in 2001 werd er gereorganiseerd en raakte ik mijn baan kwijt.” Na wat omzwervingen komt hij opnieuw bij Ploeger in dienst. Op de wagen, paletwerk met indien nodig een elektrische pompkar. Hij kent de klanten en weet wanneer hij die mechanische hulp kan gebruiken. Aart is gewend om al het werk aan te nemen en nooit nee te zeggen. Bijna alle spoedritjes voert hij uit. Dat komt hem later duur te staan.

Slakkengang Het is 2010. Aart staat op een parkeerplaats in België als het fout gaat: “Ik zat helemaal te shaken, letterlijk trillende handen. Ik belde meteen mijn chef om te vertellen dat het niet goed ging.” Het eerste stuk naar Tilburg rijdt hij nog zelf. Onverantwoord als hij er nu op terugkijkt. “Ik reed met een slakkengang en dacht dat er files stonden terwijl die er niet waren. Twee collega’s namen het bij Tilburg van me over. Ik moest tussen ze in gaan zitten.”

Altijd iets doen Terug in Harderwijk stuurt zijn chef hem meteen naar de dokter: “Ik moest ontspannen. Dingen doen die ik leuk vond. Maar als ik thuis zat, werd ik er niet beter op. Ik was gewend om altijd iets te doen.” Na een paar weken gaat hij weer aan de slag. Hij voelt zich goed … denkt hij. Maar voor de tweede keer in korte tijd raakt hij overspannen. De verschijnselen herkent hij nu wel:

“Shit heb ik weer, dacht ik. Ik ging weer naar de huisarts die hetzelfde adviseerde: rustig aan doen.”

Geen oplossing Maar de kern van het probleem wordt niet aangepakt. Nadat hij weer aan het werk is, gaat het nog geen vier maanden later opnieuw fout: “Ik had in Tilburg gekoppeld. Er waren wegwerkzaamheden. Toen knapte er iets. Ik ben toch doorgereden, Harderwijk haalde ik nog net.” Alleen rust pakken is niet meer de oplossing. Hij gaat naar een psychiater en krijgt kalmerende medicijnen. Van de cabine gaat hij naar de loods. Maar waarom hij overspannen raakt, en waarom hij zo kan uitvallen tegen mensen, dat weet hij eigenlijk niet.

Formulier Begin 2015 organiseert Ploeger voor zijn werknemers een workshop: “Over schadepreventie en bedrijfskleding was dat”, vertelt Aart, “Op het eind kregen we een formulier, of we op internet de Inzetbaarheidscheck wilden invullen.” Dat doet hij, want baat het niet dan schaadt het niet, vindt hij “Daar hoor ik pas over een paar maanden iets van, dacht ik. Maar veertien dagen later werd ik al opgebeld door een coach, Aly Dijkman.”

Niet opkroppen Een half jaar lang heeft hij elke maand een gesprek met Aly. Gaandeweg helpt het. Als hij bijvoorbeeld een probleem heeft met de planning, moet hij zijn gedachten niet opkroppen maar uitspreken. Niet direct, maar via de leidinggevende. Dat maakt het makkelijker voor Aart. “Ik vind het moeilijk om een gesprek met twee mensen te voeren. Ik voel me snel aangevallen. Dan klap ik dicht. Aly kan zich inleven in de situatie. Zij heeft al veel chauffeurs geholpen”, zegt Aart. “Ze weet waarover ze praat.”

Huiswerk Aart krijgt huiswerk. Daar heeft hij niet altijd zin in, maar hij doet het netjes. Hij merkt dat hij er iets aan heeft. “Ik moet bijvoorbeeld opschrijven wat ik in een bepaalde situatie zou doen. Bij een volgend gesprek evalueren we dat. Dat je bepaalde dingen anders kan zeggen, zodat ze anders overkomen.” Wat Aart onder andere geleerd heeft over zichzelf? “Eerst nadenken, voordat ik iets zeg. Collega’s horen soms iets heel anders dan ik bedoel.”

Aanvoelen “We speelden situaties na. Aly was dan de leidinggevende. En ik moest me verwoorden”, legt Aart uit. “Ik dacht al gelijk, dat voelt goed, want je moet elkaar kunnen aanvoelen, anders werkt zoiets niet.” Het lucht op. Aart wordt rustiger. En toevallig

TON 66 06-16 • p 37

kan hij een paar dagen later de oefening in de praktijk brengen. “Ik gooide meteen eruit wat me dwars zat. Nou, dat ging prima.” Ontspannen blijft moeilijk voor Aart, maar hij krijgt tips. “Ademhaling is heel belangrijk. Ik heb zo’n app op mijn telefoon staan. Die stel je in op zeven tot acht keer per minuut ademhalen. Via je buik, dan word je weer rustig en ontspannen. En het werkt ook nog!”

Figuurzagen Hobby’s geven ook ontspanning. Houtbewerken bijvoorbeeld. Figuurzagen. Dat ontdekt hij vlak nadat hij de eerste keer overspannen is geraakt. “Op vakantie in Duitsland verkochten ze in een dorpje allerlei houtsnijwerk. Nou, dat kan ik zelf ook wel, dacht ik.” Zijn vrouw Ria vult aan: “Zo deed hij voor het eerst weer iets wat hij echt leuk vond. Toen werd Aart weer echt ontspannen.”

Visroken In de periode dat hij de coachingsgesprekken had, bracht een collega hem op het idee van visroken. “Ik had een paar keer een makreel van hem gekregen. Dat was zo machtig lekker. Toen ben ik eens bij hem langs geweest”. Zo’n rookkast staat nu in zijn schuur. Het leukste aan roken volgens Aart? “Het opeten! En gewoon ermee bezig zijn. Je moet erbij blijven en de temperatuur in de gaten houden, dat is heel belangrijk”. Eens in de twee maanden rookt Aart paling, zalm en eendenbout. Een deel eet hij op en een klein deel verkoopt hij, zo vanuit de schuur.

Groepsverband Veertig uur per week werkt hij nu op het kantoor. Administratieve klussen en in de avond bijspringen op de planning. Coach Aly belt eens de maand hoe het met hem gaat. Prima dus. En Aart wil zich verder ontwikkelen. “Ik wil er in groepsverband verder mee. Zodat ik kan trainen om met meerdere mensen in gesprek te gaan.”

Doe ook de check

De Inzetbaarheidscheck van het Sectorinstituut Transport en Logistiek is een online test waarmee je snel – en gratis – een beeld krijgt van hoe je ervoor staat. Lichamelijk, psychisch, qua leefstijl en loopbaan. Ook als jij je prima voelt, geeft de check inzicht. Blijkt dat je inzetbaarheid mogelijk risico loopt, dan belt een coach om je uit te nodigen voor een persoonlijk gesprek. En als je daarvoor openstaat: begeleiding. Jezelf testen? Ga naar stlwerkt.nl/inzetbaarheidscheck

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 38

TON 66 06-16 • p 39

TON op Facebook Op 25 mei 2016 ging TON op Facebook door de grens van 2016 ‘likes’. De 20 beloofde TONsleutelhangers gaan naar:

Jelle Oosterveen, Wijk; John Paauw, Zoeterwoude Rijndijk; Kees Bijl, Nibbixwoud; Willem van der Velde, Roderesch; Dannick Koster, Echternerbrug; Marty van Brenk, Veenendaal; Marianne Vrancken, Cuijk; Marloes de Been, Oosterhout; Cora Agteresch-Mekenkamp, Apeldoorn; Henri Vandenbor, Putten; Louis Kool, Almere-Stad; Bart Hendriks, Baarlo; Remco Aalders, Dinxperlo; Douwe van der Molen, 8602 XV Sneek; Annemarieke Haasnoot van Rijsbergen, Katwijk aan Zee; Ton van der Heijden, Nuland; Gerben Lichtenberg, Rijssen; Kees Vos, Bruchem; Edwin de Reus, Beverwijk; Annemiek Besseling, Hoogkarspel.

TON 66 06-16 • p 40

Waar is IN BEELD

Rijden door de nacht. Koppelen. Overladen. Wisselende adressen. Soms tijdsdruk. Onderweg horen wat het volgende adres is. Willy Willemsen (52) uit Wehl rijdt nu zes jaar bij Rosendaal Transport stukgoed op het buitenland. “Ik heb het goed naar mijn zin. Maar je moet er wel tegen kunnen.” TON houdt hem enkele dagen gezelschap.

TON 66 06-16 â&#x20AC;¢ p 41

Willy?

(eenzaam in de nacht)

TON 66 06-16 • p 42

KOPPELEN Willy’s werkweek begint vaak op zondagavond. Rond 22.00 uur vertrekt hij dan naar Bocholt. Daar koppelt hij bij een groot distributiecentrum.

LEEGRIJDEN De trailer, die Willy zondagnacht in Bocholt aankoppelt, bevat 21 collie levensmiddelen voor een distributiecentrum in Oetigheim. Die lost Willy maandagochtend om 04.50 uur. Veertig kilometer verderop gaan er bij een bouwcentrum zeven pallets met tegellijm uit. Om 07.30 uur lost Willy in Karlstadt de laatste pallets met levensmiddelen.

BADZOUT Maandagochtend om 08.30 uur is de trailer leeg. Op een half uurtje rijden ligt ten noorden van Mannheim industrieterrein Ladenburg. Daar staan achttien europallets met zakken poeder voor de voedingsindustrie klaar. Om 10.30 uur volgen IBC’s in Erdingen-Neckarhausen. Slechts tien kilometer verderop staan pallets levensmiddelen. Door het drukke verkeer duurt de rit toch 35 minuten. Een belletje met planner Stephan maakt duidelijk dat Willy in Mannheim nog twee pallets met badzout bij moet laden. De trailer is dan compleet gevuld.

TON 66 06-16 • p 43

Aanpakken Willy haalde op zijn negentiende het vrachtwagenrijbewijs. Toch reed hij pas op zijn vijfendertigste als vaste chauffeur. “Mijn ouders waren er fel op tegen. Dus volgde ik opleidingen elektro, installatietechniek en logistiek management.” Zijn eerste vaste baan was in 1983 bij een technische groothandel in Deventer. Willy werkte in het magazijn en als baliemedewerker. “En ik reed op de bakwagen als het zo uit kwam.” Na tien jaar hield hij het voor gezien en begon als stratenmaker. “Met vooral in Duitsland de gouden tijd van veel geld verdienen. Maar ik zag collega’s op oudere leeftijd sneuvelen door lichamelijke klachten. Dat wilde ik voorkomen.” Lekker rustig In 2000 kon Willy bij Oostenrijkspecialist Jac van Baal aan de slag. “Dat beviel erg goed … totdat het bedrijf in 2009 failliet ging. Het was crisis in het transport. Ik ging in de asbestsanering werken. Lange dagen met riskante klussen op gevaarlijke hoogtes.” Naast dat werk kreeg hij bij Rosendaal Transport in Loerbeek regelmatig nachtritten. In 2010 leidde dat tot een vast contract. “Daar ben ik nog steeds heel blij mee. In de nacht is het lekker rustig en maak je makkelijk je kilometers. Maar je moet er wel tegen kunnen. Zaterdagavond merk ik thuis weleens dat ik moe ben. Toch zit ik zondagavond weer met plezier achter het stuur. Alleen een partner vinden is met dit werk lastig”, zegt vrijgezel Willy.

RUIM OF KRAP Grote distributiecentra zijn goed bereikbaar. Maar er zijn ook krappe adressen op een oude bedrijventerreinen, zoals hier op de containerterminal van Mannheim. “Dat is net zoals levensmiddelen lossen bij supermarkten. Daar staan altijd personenauto’s in de weg. Dat lijkt me geen leuk werk.”

TON 66 06-16 • p 44

‘Overnachten’ Als het badzout in Mannheim is geladen, is het maandagmiddag 13.00 uur. Dat is precies vijftien uur na het vertrek vanaf de zaak. Rust dus. Helaas geen Autohof met douche en restaurant, maar langs de straat achter de containerterminal. Met een washandje over het gezicht en het eten uit de magnetron. Om 23.30 uur moet Willy weer opstaan en vertrekken naar Metternich, om daar rond 01.45 uur te koppelen met collega Herman.

CMR’s en ritlijsten Voordat de gordijnen in Mannheim dichtgaan eerst nog een stukje administratie. In Duitsland krijg je na het lossen niet altijd de CMR mee. Dan moet je de vrachtbrief zelf schrijven. De ritlijsten, inclusief afgewerkte papieren plus de vrachtbrieven van de geladen lading, geeft Willy aan de koppelchauffeur mee. Zelf houdt hij een kopie van de rit in de mobiele telefoon. “Eerder leverden de chauffeurs de ritlijsten pas aan het eind van de werkweek op de zaak in. Maar de administratie heeft ze liever dagelijks.”

Koppelen met collega Vaak koppelt Willy onderweg nog een of twee keer met een collega. Deze week is dat op dinsdagochtend om 01.45 uur in Metternich. “Collega Herman moet om 05.00 uur op de zaak zijn om over te laden. Binnenlandchauffeurs rijden het stukgoed overdag meteen door naar de verschillende klanten.” Na het koppelen rijdt Willy de trailer van Herman in Duitsland leeg en verzamelt nieuw stukgoed. De volle trailer koppelt Willy in dit geval zelf op woensdagochtend 04.30 uur af op de zaak.

TON 66 06-16 • p 45

Fixtermine Na Montabaur volgt Nieder-Olm voor het lossen van levensmiddelen en frisdrank. “Fixtermin! Nicht früher oder später. Eine halbe Stunde vorher anmelden!” staat met vette letters op de vrachtbrief. Kom je te laat, dan is het maar de vraag wanneer je aan de beurt bent. “Soms is het zo druk dat je voor de portier niet kunt parkeren. Als je moet zoeken en je te laat aanmeldt, dan vervalt je lostijd. Dus kom ik bij bepaalde klanten een uur voor de lostijd.” LEEGRIJDEN - 2 De volle trailer van Herman rijdt Willy in Zuid-Duitsland leeg. Het eerste adres is een distributiecentrum in Koblenz. “Daar moet je als het kan vóór 04.30 uur lossen. Want daarna stikt het van de bakwagentjes, die alles gaan uitventen.” Om 03.00 uur zijn de pallets met snoep en drank eruit. Door naar een groot distributiecentrum in Montabaur. Die lost de veertien pallets levensmiddelen pas vanaf 06.30. Dus drie uurtjes wachten. Willy dommelt wat in zijn stoel. “Echt gaan liggen om te slapen doe ik in zo’n geval bijna nooit.” Na het lossen gaan veertien retourpallets weer mee.

Weer Mannheim Weer in Mannheim, maar dan aan de zuidzijde (Schwetzingen), komen er achttien pallets met poeder voor de bandenindustrie in. De pallets moet Willy zekeren met spanbanden. Dan in Erdingen-Neckar vier europallets levensmiddelen laden. Nog drie kwartier rijtijd resteert. Uschis Truckcenter is net haalbaar.

TON 66 06-16 • p 46

‘Overnachten’ – 2 Dinsdag 15.00 uur arriveert Willy bij Uschis Truckcenter. Het is nu douchen, dineren en dromen in Gundersheim. “Liever had ik op Rheinböllen gestaan.” Uschis is kleiner, eenvoudig maar wel met schone douches en redelijk eten. Om 23.00 uur is het reveille voor de rit terug naar de zaak in Loerbeek. “Daar moet ik voor 05.00 uur zijn om te koppelen. Dan kan de binnenlandchauffeur deze trailer meteen meenemen om alles vandaag op een route langs diverse losadressen af te leveren.”

LADING ZEKEREN In Duitsland gelden strenge voorschriften voor het zekeren van lading. Handig is een TUV-gekeurde Schmitz trailer. “Maar ik krijg er ook wel een Groenewegen of een Van Hool achter.” Dankzij de sterke huif en lage rongen net boven de laadvloer kan het vaak zonder spanbanden. Mits de pallets wel op rubberen matjes staan. Om beschadigingen bij het uitladen te voorkomen, steekt Willy aan de zijkanten stukken karton.

TON 66 06-16 • p 47

Volle tank Chauffeurs horen de auto op de zaak met volle tank weg te zetten. Dan kan de collega meteen de trekker overnemen, koppelen en naar het eerste losadres. Sommige trekkers rijden bij Rosendaal 24 uur per dag. Hier tankt Willy net als collega Ronald in het nabij gelegen Babberich.

Rosendaal Transport uit Loerbeek is een familiebedrijf gespecialiseerd in stukgoed naar distributiecentra. Er is tevens open overslag. De lading varieert sterk. Vaak in combinatie met eigen werk terug. De chauffeurs rijden vooral op België, Duitsland, Engeland en Nederland. Veel terugvrachten gaan eerst naar Loerbeek. Daar wordt de lading overgepakt in binnenland-auto’s. Omdat er veel koppelwerk is, beschikken de 21 trekkers over veertig trailers. Reeds de helft van de trucks heeft Euro 6 motoren. Sommige trailers hebben laadkleppen. Dat gaat wel ten koste van het laadgewicht. Ook rijdt Rosendaal LZV.

SAMENWERKEN Terug op de zaak helpt Willy de collega’s nog een uurtje met koppelen, laden en lossen. “Dat doen andere chauffeurs ook. Als je samenwerkt en tips geeft, is er meer een team. Het is hard werken, maar dan heb je het ook goed. Er zijn regelmatig personeelsuitjes.” Om 06.00 uur woensdagochtend gaat Willy naar huis. Slapen doet hij niet meteen. “Ik kan erg goed tegen onregelmatig werken en weinig slaap. Dat is niet iedereen gegeven. Voordat ik vanavond weer vertrek slaap ik in de namiddag een paar uurtjes.”

TON 66 06-16 â&#x20AC;˘ p 48

PUZ Z EL

12 15

32 37

48 50

70 75

79 83

64 69

78 82

8 14

18 24

33 38

13 17

71 76

80 84

81 85

87 2

Horizontaal 1. tak van sport; 7. vertier (ontspanning); 12. streling; 13. positieve elektrode; 14. nachtroofvogel; 15. maanstand 72 14 49 66 (afk.); 75 59 17. betaalmiddel; 19. Duitse ontkenning; 21. dierengeluid; 22. toiletartikel; 24. tak van sport; 27. hoofddeksel; 28. samenstellen van een huis; 30. sprekende vogel; 31. plechtige belofte; 32. dans in 3/4 maat; 33. bierkraan; 35. iemand die steelt; 37. duw (stoot); 38. ingewikkeld (moeilijk); 41. prettig (leuk); 42. boerderijdier; 44. tafelgast; 46. te eniger tijd; 47. binnenwater; 48. tak van sport; 49. kans- en gokspel; 50. oorvijg; 52. ver (in samenstelling); 54. couplet van een gedicht; 56. groot dansfeest; 58. verhaal (verslag); 61. oud (Engels); 62. krachtig van groei; 64. dierenmond; 65. houten blaasinstrument; 67. aanwijzend voornaamwoord; 68. Sociaal Economische Raad (afk.); 70. bladader; 72. Engels bier; 73. tak van sport; 76. vochtig; 77. lengtemaat (afk.); 78. ploegsnede; 79. hooivork; 81. koninklijk besluit (afk.); 82. alstublieft (afk.); 83. monopoly-straat; 84. water (Frans); 86. biljartterm; 87. tak van sport.

Verticaal 1. tak van sport; 2. natrium (scheik. afk.); 3. deel van week; 4. 7. straatverkoper; 8. ge26 13 bibliotheek 3 87(afk.);355. schuiftrap; 39 10 6. worp; castreerd paard; 9. eraf-teken; 10. aluminium (scheik. afk.); 11. tak van sport; 16. voormalig Chinees leider; 18. laboratorium (afk.); 20. explosieven opruimingsdienst (afk.); 21. teer (tenger); 23. hoofddeksel; 25. schijf vis; 26. familielid; 27. wandelplaats; 29. tak van sport; 32. tak van sport; 34. katoentje voor een lamp; 36. tak van sport; 37. kookgerei; 39. attent; 40. (goed) gebaar; 42. schoonmaakgerei; 43. boven het gewone; 45. rijkskweekschool (afk.); 46. loot (stek); 51. afdeling (afk.); 53. koeienmaag; 54. denksport; 55. ambtsgewaad; 56. klein stromend water; 57. sluwe streek; 59. plaats in Duitsland; 60. tak van sport; 62. Europese bizon; 63. schaarste; 66. boomsoort; 67. mannetjesbij; 69. tentoonstellingsgebouw in Amsterdam; 71. recht stuk van een vaart; 73. sportofficial; 74. foedraal; 75. gelooide huid; 78. vervroegde uittreding (afk.); 80. graanafval; 82. verbrandingsrest; 85. universiteitsbibliotheek (afk.).

87 2

TON 66 06-16 • p 49

OPL OSSING

Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 20 juli 2016. TON loot uit de goede inzendingen 3 gelukkigen, die een powerbank van het Sectorinstituut Transport en Logistiek winnen. Oplossing puzzel in TON 65: sierteeltvervoer. De vijf winnaars van ieder twee vrijkaartjes voor het Dolfinarium zijn: Conny Kolthof uit Eelde, Wim Wijnolds uit Exloo, Niels Keijzer uit Nieuwegein, Ed Roijen uit Budel en Hans Verduyn uit Zevenhuizen.

Met deze powerbank zit je nooit zonder energie!

Het Sectorinstituut werkt voor mensen die werken in de sector transport en logistiek. Om te zorgen voor voldoende instroom en duurzame inzetbaarheid kunnen werkgevers bij ons terecht voor begeleiding en advies over personeel en organisatie. En - leerling werknemers helpen we graag bij een mooie loopbaan in de sector. Nieuwsgierig? Kijk op www.stlwerkt.nl, of bel of mail ons op 088-2596111. We spreken je graag!

COL OFON

PA NEL P OR T RE T

LEEFTIJD 39 jaar

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport & Logistiek, en CNV Vakmensen.

NAAM Kees Ubels

WOONT in Zwolle, samen met zijn vrouw

Evelien en twee zoons van 8 en 3 jaar

UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Postbus 85293, 3508 AG Utrecht, 030 2303080, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds

BEROEP logistiek medewerker

en parttime nationaal chauffeur

Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Arthur van Beveren, Ad van Dun, Harry Linker, Frank de Man, Carien Neeleman, Shamrock, Dennis Ton FOTOGRAFIE Arthur van Beveren, Marco Hofsté, Harry

WERKT BIJ Welzorg (in logistiek) en Dasko

(als parttime chauffeur) in Zwolle

Linker, Chris Pennarts ONTWERP en OPMAAK Rik Tazelaar DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd. Adreswijzigingen hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl Jaarabonnement Zes nummers 27,50 euro Losse nummers Voor zover voorradig 4,95 Oplage 140.000 exemplaren © TON Magazine 2016 Boss en Wijnhoven/SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

“Ik heb plezier in mijn werk als ik zelf mijn beslissingen mag nemen. Als ik eigen projecten mag doen, problemen oplossen. Daar word ik blij van. Ik zorg dat de rollators, scootmobielen en andere hulpmiddelen klaarstaan voor de mensen die ze nodig hebben. En twee keer per maand zit ik de zaterdag op de vrachtwagen. Dat deed ik vroeger fulltime, maar dat gaat niet met een gezin. Ik wil mijn kinderen zien opgroeien. Dus ben ik tien jaar geleden weer de logistiek ingegaan. De laatste 7,5 jaar heb ik bij Welzorg gewerkt. Binnenkort houdt mijn baan daar op en ga ik weer drie dagen op de vrachtwagen bij Timmerman Transport in Staphorst. Dan is er nog precies genoeg tijd over om toch vaak thuis te zijn. Mijn vrouw werkt twee dagen in de week als kleuterjuf. Dat ik plezier heb in mijn werk vind ik belangrijker dan geld. Ik krijg genoeg waardering en complimentjes. Zoals het nu gaat geef ik mijn werk als rapportcijfer een 8.” Kees Ubels deed voor de vijftiende keer mee aan het TON-panel. Hij is vanaf het begin trouw panellid.

Plezier

Iedereen kan door

Parkinson getroffen worden

Meer dan 55.000 Nederlanders lijden al aan deze ingrijpende ziekte. Met de alarmerende toename van de ziekte van Parkinson is investeren in onderzoek de enige weg.

Steun baanbrekend onderzoek Ga naar www.parkinsonfonds.nl De grootste financier van wetenschappelijk onderzoek naar de ziekte van Parkinson.