HELPENDE HANDJES
voor voortbestaan
AFSCHEID
JOS EN JAN
bijzonder concert
band Act 83
GROOTSTE HOBBY
negende editie festival
Koren op de Molen
WARE
HAPPENING
feestelijk samen vieren in Nuland
samenwerken geeft
‘t Heike 2023-nr.
foto Karel Goossens
Verbinden staat met vette letters in het woordenboek van Femke Gijsbers. “Je ambitie niet te groot en te abstract maken want dan wordt het ongrijpbaar. Dichtbij je eigen leefomgeving blijven en kijken wat je eraan kunt doen om het woonplezier voor iedereen groter te maken, dan krijg je tastbaar en zichtbaar resultaat.” Duidelijk is dat we aan tafel zitten met iemand die niet alleen veel ideeën heeft maar er ook energie in steekt om dingen voor elkaar te krijgen. Ze is nu dik een half jaar voorzitter van Wijkraad ’t Ven en voelt zich daar als een vis in het water.
door Herman van DintherFemke (44) is geboren in Druten, een mooi plaatsje in het Land van Maas en Waal. Voordat zij negen jaar geleden met man en zoon in de Venstraat in Rosmalen ging wonen was zij nog niet zo honkvast. Zij heeft het een keer geteld en kwam uit op 31 verhuizingen. Wijst dat op enige onrust, op nieuwsgierigheid, op reislust?
“Het heeft vooral te maken met de grilligheid van mijn carrière die mij uiteindelijk in het Onderwijs bracht. Dat zou ik rond mijn twintigste nooit gedacht hebben want ik had de middelbare school niet afgemaakt, dook in het leven, liftte door Europa en deed allerlei baantjes en ook fabriekswerk. Totdat ik in de gaten kreeg dat mijn toekomst er anders moest uitzien en ik daar dus echt voor moest gaan studeren. Ik werd toegelaten tot de Universiteit in Nijmegen en ging daar sociologie doen.”
“Nou, toegelaten worden was pittig en hard werken, maar ik was voldoende gemotiveerd om me er helemaal op te storten. Het studeren zelf ging me goed af, ik kreeg daarna zelfs een promotieonderzoek in Groningen aangeboden. Dat leek me heel wat en dat was het ook. Maar toen nog niet voor mij. Ik werd er doodongelukkig en kwam tot de conclusie dat ik mensen om mij heen moet hebben om dingen samen op te pakken en uit te zoeken. Ik wilde ook terug naar het zuiden en mijn keuze viel op Den Bosch en omgeving. Ik heb toen al een tijdje in Rosmalen gewoond maar ook op verschillende plaatsen in Den Bosch en Vught. Veertien jaar geleden ging ik aan de slag bij Avans bij het onderdeel Academie voor Social Work. Daar heb ik een functie welke je kunt zien als een mix van docent, onderzoeker, supervisor en coach. Zo begeleid ik volwassen professionals die in de praktijk tegen ingewikkelde vragen aanlopen en die ik ondersteun bij het opdoen van hun ervaringen. En ik ben onder meer afstudeerbegeleider op de HBO-opleiding waar studenten van zeventien tot zesentwintig jaar hun studie doen.
Als actieonderzoeker draai ik mee in Project Zelfie waarin WeenerXL maar ook Farent en Vluchtelingenwerk Brabant samenwerken en leren. Het project is bedoeld voor laagopgeleide vrouwelijke statushouders waarbij zij de kans krijgen te ontdekken waar hun mogelijkheden richting betaald werk liggen.”
Wijk ’t Ven
Femke: “Ik heb fantastisch mooi werk waarbij ik me realiseer dat ik ervoor moet zorgen dat ik altijd met één been in de praktijk blijf staan, de levendigheid van de maatschappij blijf voelen. Daarom ben ik altijd al actief geweest in allerlei verenigingen en stichtingen waaronder bij Cello en nu dus ook bij de Wijkraad ’t Ven waar ik sinds augustus voorzitter ben. Het is zo’n heerlijke wijk met ongeveer duizend huishoudens en 2600 mensen. Ik realiseer me dat ik het goed heb met een goede gezondheid, fijn gezin, een leuke woning en een interessante baan. Dat motiveert mij om energie te steken in een fijne woon- en leefomgeving voor iedereen. Je moet breder kijken dan alleen naar jezelf en je eigenbelang. Het geeft zo’n voldoening wanneer je kunt werken aan collectieve verbanden en dingen samen kunt doen. We hebben als wijkraad een actief bestuur en werken samen met verschillende enthousiaste wijkbewoners die allerlei dingen bedenken en ook doen.”
Kinderen
“Zo is er gekeken naar het speeltuintje ’t Pioentje dat er slordig en slecht onderhouden bij ligt. De wijk verjongt steeds meer en dus komen er ook meer kinderen. Tientallen kinderen hebben tekeningen met ideeën gemaakt om ’t Pioentje te vernieuwen. Al die frisse invalshoeken zijn door buurtgenoten samengevoegd tot één plan dat nu bij de gemeente ligt om te toetsen op haalbaarheid. Wat ook in de pijplijn zit is het Venstival dat we op zaterdag 3 juni gaan invullen. Dat doen we in eerste instantie kleinschalig en wanneer het aanslaat willen we het gaandeweg verder uitbouwen. Op dit moment inventariseren we wat de wensen en mogelijkheden zijn en wat we allemaal kunnen doen in praktische zin. Er is in elk geval muziek, koffie en klets. Mensen kunnen een kleedje of stoeltje meebrengen en genieten van het samenzijn. We willen het sociale systeem in de wijk een boost geven door te stimuleren dat er meer dingen samen worden opgepakt. Mensen moeten zich realiseren dat wanneer dingen samen worden gedaan er heel veel kan. Uitzoeken waar de energie zit en vooral altijd kijken wat er wèl kan en niet teveel beren op de weg zien. Als er iets niet lekker zit samen zoeken naar de mogelijkheden om dingen aan te pakken of te veranderen.”
Op zoek naar helpende handjes van binnen én buiten Nuland
Het huidige bestuur van ’t Heike uit Nuland. Ze hebben samen krachtig de noodklok moeten luiden. “Wie wil ons helpen ’t Heike te laten voortbestaan”, was de dringende oproep via de media en een flyer met dezelfde noodkreet die alle Nulanders in hun brievenbus vonden. Inmiddels hebben de informatieavonden plaatsgevonden en zijn de reacties van het bestuur bijzonder hoopvol. “De bijeenkomsten waren hartverwarmend, het geeft ons nieuwe energie. Een aantal vrijwilligers heeft steun toegezegd en twee personen hebben aangegeven na te willen denken over een bestuursfunctie”, zegt een verheugde voorzitter Gert-Jan Merkx.
door Jan van Ravenstein
“De laatste vier, vijf jaar zijn we echt in de ‘sukkel’ geraakt. En dan met name in het personeelsbestand. Er is geen gesubsidieerd personeel via gemeentelijke kanalen meer te vinden om de dagelijkse werkzaamheden op ’t Heike te laten uitvoeren. Voorheen was dat geen probleem en hadden we een vast prachtteam. Nu zijn we genoodzaakt mensen in te huren via de zakelijke markt en dat kost ons klauwen met geld. Dat houden we niet vol, zodanig dat er op korte termijn echt iets moest gebeuren en vandaar onze dringende noodoproep”, aldus Gert-Jan namens het bestuur.
De zusters van de Choorstraat hebben in 1968 een stuk grond beschikbaar gesteld als een soort van geste naar de Nulandse jeugd. In eerste instantie ingericht als speeltuin en een hertenkampje. Inmiddels (na ruim 50 jaar) is het een compleet park met een heuse kinderboerderij, speeltuin en zwembad. Niet alleen de Nulandse inwoners maken er gebruik van. De bezoekers komen van heinde verre en in de zomer is het kindvriendelijke zwembad een ware trekpleister. Gert-Jan: “Het grote probleem is in feite het totale van het geheel. Het gaat niet alleen over het geven van brokjes aan de dieren, een keer de boel aanharken of het opruimen van de keutels. Met de vier elementen die we in huis hebben, boerderij, dieren, speeltuin en zwembad zijn er alles bij elkaar best veel vooral dagelijkse werkzaamheden. En dan hebben we het nog niet gehad over het onderhoud van het park”
Structuur
Het dagelijks bestuur - Marij van Vugt, Heidi van der Donk, Chantal van Krieken, Hans Riksen en voorzitter Gert-Jan Merkx - steken er op dit moment hun hele ziel en zaligheid in. “Op zich geen probleem, maar ieder van ons heeft ook een vaste, vaak drukke, baan. Weet je, er zijn wel eens ochtenden dat ik, voor ik naar mijn werk vertrek, om vijf uur in de vroege morgen de diertjes aan het voeren ben. Geen probleem
hoor, zo voor een of twee keer, maar dat kan niet iedere dag. Daarvoor onder andere heb je een vast team nodig”, aldus Gert-Jan. Gelukkig kunnen ze met de voorlopige aanmeldingen aan de slag. Maar, wie zich nog geroepen voelt om de helpende hand te bieden, u bent meer dan van harte welkom. “Het is nu de kunst om structuur te gaan brengen in het geheel. Het plan is om commissies te gaan maken voor iedere discipline apart (groenbeheer, zwembad, boerderij, dieren, onderhoud) met daarbij een soort van verantwoordelijk kartrekker.
“Een mooi voorbeeld is onze onderhoudsploeg die bestaat uit een timmerman, metselaar, loodgieter en elektricien. Wanneer de coördinator/beheerder hun hulp nodig heeft komen ze meteen ter plaatse. Het werkt perfect.
Coördinator
“Wij zijn zo verschrikkelijk blij met het aantal aanmeldingen dat we hebben mogen ontvangen. Hier kunnen we met de verkregen energie volledig aan de slag. Waar we nog dringend naar op zoek zijn is een zogenaamde coördinator(s). Iemand die sowieso affiniteit heeft met ’t Heike en alles daaromheen een warm toedraagt. Het klinkt misschien als een zware functie, maar dat is het zeker niet. Bovendien heeft de ervaring geleerd dat hij of zij komt te functioneren in een warm team van mensen die te alle tijden voor elkaar klaar staan” aldus de voorzitter.
De coördinator neemt in feite de dagelijkse leiding op zich. Zijn werkzaamheden variëren van het openen van de poort tot het contact met de groenploeg van Hub met alles wat daar tussenin zit.
Jaarlijks mag ’t Heike maar liefst veertigduizend bezoekers verwelkomen. Een groot compliment waardig. Entree heffen wil men niet, de laagdrempeligheid is een groot goed. “Vandaar de dringende oproep voor de vrijwilligheid om dit te kunnen bewerkstelligen want we zijn er nog niet!”
Meer info via www.heikenuland.nl of e-mail: info@heikenuland.nl
Het blijft verrassend stil voor iemand die elke week uitziet naar het enige bezoek dat zij krijgt. Het zingen met de ukelele aan de deur geeft normaal wel een reactie. Nu word ik binnengelaten door de verzorgende. De deur valt zachtjes dicht en zo staand bij het aanrechtje zie ik Tineke aan haar kleine tafeltje zitten. Haar kin gaat een stukje omlaag en dan weer omhoog, waardoor haar grijze dunne staart in hetzelfde ritme over haar nek aait. Op een klein bordje ligt vergeten hagelslag en een stukje plastic met ‘Peijnenburg’ erop. En nu? Ik ga mee ademen op haar tempo om af te stemmen op deze sfeer. Het duurt even, maar dan voel ik mijn verbeeldingskracht opborrelen en geef ik een clowneske bries de ruimte.
“Jij mag hierheen, lekker verder slapen, braaf zo,” zeg ik tegen Pluto die ik vanaf de grond op de gele sprei leg. Vervolgens spreek ik ook de handdoeken aan die op een frutje liggen: “Ja dames jullie ook, één, twee hup!” Voordat ik weet waar ze landen, duw ik de stoel naar het tafeltje, want die wil er graag dichtbij zitten. Het spelen met deze elementen biedt mij veel mogelijkheden tot het prikkelen van Tinekes zintuigen.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat het levend schilderij verandert van vorm. Tineke richt haar hoofd op en oriënteert zich met samengeknepen ogen op het geluid. Ze ademt diep in en uit, opent dan haar ogen en oriënteert zich op de situatie. Haar blik gaat langzaam van mij naar de stoel, dan naar de knuffelhond, en ze lijkt nog iets te zoeken. Ik sta erbij en non-
verbaal moedig ik haar aan. Voor woorden is het namelijk te vroeg, voor eigen regie in haar ruimte is het precies de juiste tijd.
De ogen van Tineke gaan langzaam weer glimmen en ik zie dat ze zichzelf wat omhoogduwt en haar zitvlak heen en weer schuift. Als onze ogen elkaar vasthouden, blijft het nog steeds stil tussen ons, maar juist in die stilte gebeurt er van alles. Uiteindelijk klinkt er een lieve en nog schorre stem: “Ga maar koffie halen Laloo en kom dan bij me zitten.” Opgetogen, contact houdend en beleefd jaknikkend, loop ik langzaam achteruit. En voordat ik de deurklink gevonden heb, hoor ik: “Schiet maar op, ik heb lang op je zitten wachten.” Ik ga op weg naar het apparaat waar gezelligheid uitkomt en ik ben wéér verrast door wat er net uit stilte is geboren.
Jacoline Goossen is miMakker-clown. Een steeds meer bekende functie in de belevingsgerichte zorg. De mens wordt gezien, wordt zichtbaar of laat zichzelf zien door haar benadering. Zij deelt hoe zij een weg vindt naar verbinding met de mens die leeft met dementie of een verstandelijke beperking.
Reageren? contact@beleefidee.nl of www.beleefidee.nl.
Wanneer je weet dat 83 staat voor het oprichtingsjaar van de band dan hoef je niet goed in rekenen te zijn om te snappen dat er onder die naam veertig jaar muziek wordt gemaakt. “En dat blijven we doen hoor”, zegt Ron van de Snepscheut die er in het jaar van oprichting begon als gitarist en later ook de vocals ging doen.
Door Herman van DintherJos Heijmans, als basgitarist ook een man van het eerste uur heeft besloten om, net als drummer Jan Swanenberg, te stoppen. Ron (67): “Wij vinden als Act 83 dat we hun afscheid niet ongemerkt voorbij mogen laten gaan. We hebben Satisfaction Rosmalen gevraagd om in De Kentering een mooie avond te organiseren waar zij nog een keer op het podium komen om een aantal nummers mee te spelen.”
Jos (69): “Dat waarderen wij bijzonder, we hebben er toch heel wat mooie jaren en veel optredens mee beleefd. Ook bij Satisfaction trouwens hebben we heel vaak bij verschillende evenementen opgetreden.”
Andere dingen
“Maar veertig jaar is ook een hele tijd en ik vind het wel mooi geweest. Omdat ik met mijn partner er met de camper graag op uit trek ben ik vaak niet in de gelegenheid om te repeteren en konden optredens soms niet worden aangenomen.
Natuurlijk vind ik het wel jammer dat er een eind komt aan een mooie en lange periode maar het geeft ruimte om eens wat andere dingen te doen.”
Ron: “In de loop der jaren zijn er in de band heel wat wisselingen geweest en om allerlei redenen. Dat kon vanwege druk werk zijn, keuze voor een andere muzikale richting, ziekte bij bandleden of vanwege hun privé situatie. Ik ken geen band die zoveel is geconfronteerd met de ziekte kanker als Act 83. We hebben daar met zijn allen veel verdriet van gehad en nog. Om die reden gaat de eventuele meeropbrengst van de kaartverkoop naar het KWF.”
Wisselingen
“Natuurlijk vinden we het jammer dat de voor ons vertrouwde gezichten ermee stoppen maar dat gaat zoals ook bij eerdere wisselingen, in goede harmonie.
Zo weet ik nog dat ik bij Act 83 begon als gitarist eigenlijk zonder goed te kunnen spelen maar Peter van de Ven, een van de oprichters, wilde mij er graag bij hebben. Als we dan moesten optreden en ik kende een nummer niet goed genoeg dan trok ik gewoon de plug uit de versterker. De geluidsman regelmatig ten einde raad, die snapte maar niet dat er bij mij geen geluid uit de boxen kwam. Op een gegeven moment kwam Hendrik Kadmaerubun, de toenmalige zwager van onze sologitarist Jan Swanenberg, er als gitarist bij en die was veel beter
dan ik. Toen werd ik naast Peter de tweede zanger en nam vooral de ballads voor mijn rekening. Door corona hebben ook wij als Act 83 een paar heel rustige jaren gehad maar we zijn nu weer volop aan het repeteren. We zijn overigens heel selectief qua optredens. We willen een keer of zes per jaar optreden, bij voorkeur bij buitenoptredens op festivals bijvoorbeeld. Als repertoire hebben we een Classic Hits Show opgebouwd waarin ook onze zangeressen Erika (leadzangeres) en Katherine (backing vocal) lekker ‘aan de bak’ kunnen.”
Praatstoel
Ron en Jos zitten intussen flink op hun praatstoel en weten nog verschillende leuke anekdotes op te diepen. Ron: “Zo hadden we eind jaren tachtig in Ad van der Horst een nieuwe toetsenist die relaties had in Ierland. Hij zei al snel dat ie een trip kon regelen naar Ierland. Hij had een cassettebandje bewerkt en deed het voor komen alsof wij dat hadden volgespeeld. Hij stuurde dat naar Ierland met de opmerking dat hij een optreden kon regelen met de band Tulip, een naam die ik tijdelijk voor ons verzon omdat een gelijknamig computerbedrijf ook stappen zette in Ierland. We werden uitgenodigd en met alle egards behandeld. Allemaal een eigen kamer in een vijfsterren hotel en een gage om van te dromen.”
Jos: “Een dag voor het optreden belandden we in het feestgewoel van een bruiloft waar de drank ook voor ons rijkelijk vloeide. Door alle whisky was Ron zijn stem zo ongeveer kwijt en we waren toch al strontzenuwachtig want wij hadden natuurlijk niet de kwaliteiten die er gesuggereerd waren. Het toeval wilde dat de plaatselijke voetbalclub die dag kampioen werd en de spelers onder invloed van veel drank ons optreden geweldig vonden. Ons vege lijf was daarmee gered en we hadden een fantastische week in Ierland, een ervaring om nooit te vergeten.”
Woodstock
Op zaterdag 13 mei staat vanaf ongeveer 20.30 uur Act 83 op het podium in De Kentering. In de ‘nieuwe’ bezetting maar er wordt begonnen met een afscheid set met optredens van Jos en Jan. Om er een extra feestelijke avond van te maken heeft Satisfaction the Woodstock Tribute Band vastgelegd om ook met hen een muzikale reis door de tijd te maken. Voor tickets en info zie www. satisfactionrosmalen.nl/40-jaar-act83.
‘Op zijn tijd een reep chocola en een lekker flesje wijn’
LijfStijling hielp al veel mensen, middels deskundige begeleiding, professionele apparatuur en een persoonlijk plan van aanpak, om beter in hun vel te komen én te blijven. Annemiek van der Voort, de drijvende kracht achter de afslankpraktijk in Maren-Kessel, nodigt ook de lezers van Maggezien uit om eens langs te komen voor een uitgebreide kennismaking.
door Mark van der Donk
Veertien jaar geleden besloot Annemiek het roer in haar leven volledig om te gooien. Ze waagde de sprong in het diepe en LijfStijling werd haar vierde kind. Het bleek een schot in de roos, want ze kan niet alleen volledig haar ei kwijt in de onderneming, de vele blije gezichten van tevreden klanten toveren elke dag weer een lach op het gezicht van de voormalig managementassistente. “Mijn kracht is denk ik dat ik weet wat mijn klanten doormaken. Ik ben vroeger zelf ook obsessief met afvallen bezig geweest. Nog steeds denk ik de hele dag door aan wat het eten van bepaalde dingen betekent voor mijn lichaam. De kennis die ik daarover vergaard heb, kan ik perfect inzetten om anderen te helpen.”
Echt geen zoutzak
De enthousiaste Annemiek noemt zichzelf een ‘energieke oma’ en bewijst direct dat ze nog altijd bruist van energie: “Ik word 58, ben de trotse grootmoeder van vijf prachtige kleinkinderen, maar zit nog lang niet achter de geraniums, hoor. Als op vrijdag onze drukke oppasdag achter de rug is, ploffen we echt niet als een zoutzak op de bank neer.”
Ze ziet dat de doelgroep van de praktijk is meegegroeid naar de 50+ leeftijd. “Dat zorgt alleen maar voor extra stimulans. Het voelt voor mij namelijk alsof ik bezig ben aan de beste periode van mijn leven. Ik ga ook echt niet achterover zitten tot mijn pensioen. Twee jaar geleden hebben we de praktijk uitgebreid met een prachtige aanbouw en ik vind mijn werk veel te leuk om maar te denken aan stoppen. Ik sta volop open voor vernieuwingen, heb op mijn vijftigste nog mijn diploma voor schoonheidsspecialiste gehaald en wil ook anderen laten inzien dat het leven echt niet stopt naarmate de leeftijd oploopt. Wanneer je er nu iets aan doet, zorg je ervoor dat je op je zeventigste of tachtigste ook nog fit bent. En dan heb ik het helemaal niet over maatje 36, dat heb ik zelf ook niet. Ik eet op zijn tijd ook een reep chocolade en trek graag zo nu en dan een lekker flesje wijn open. Maar als je een beetje rekening houdt met je eetpatroon, zit je lekkerder in je vel en voel je je veel beter. Daar wil ik mijn klanten bewust van maken en van laten genieten.”
Ieder persoon uniek
Aan standaardbehandelingen doet LijfStijling niet. “Ieder persoon is uniek, dus gaan we voor maatwerk. Tijdens een uitgebreide intake vinden we uit waarom de klant wil afvallen, wat hij of zij hoopt dat het oplevert, hoe hij of zij zich wil gaan voelen. We gaan voor de totale persoon en werken van binnen naar buiten. De dieper liggende motivatie vinden we ook heel belangrijk. Het willen afvallen moet vanuit de persoon zelf komen. Wij helpen daarbij met het juiste voedingsplan, gecombineerd met de behandelingen die het beste resultaat opleveren.”
Plan op maat
De vitamine- en mineralencheck is het startpunt van de behandeling. “Daarmee meten we vetstofwisseling, cholesterol, zuurgraad en nog een aantal andere waarden die invloed hebben op een gezond, fit en energiek lichaam. We beginnen bij de kern. In hoeverre is iemand in balans? Wat is er nodig om dat te verbeteren? We maken een plan op maat en daarna is het aan de klant hoe ver we gaan. Een traject voor drie maanden, zes maanden of een jaar? Afvallen voor een summer body of bruiloft kan, maar gaan voor de langere termijn ondersteunen wij natuurlijk ook volledig. We zorgen dat de vitaminen- en mineralenbalans op orde is, zorgen voor coaching en de klant kanop afspraak - zo vaak langskomen als gewenst. Wanneer hij of zij tevreden is, dan zijn wij dat ook.”
Gezichtsbehandelingen
Gezichtsbehandelingen beginnen bij LijfStijling steeds populairder te worden. “Wanneer je gaat afvallen, zie je dat vaak in je gezicht”, legt Annemiek uit. “Onbegrijpelijk dat sommigen heel veel tijd en energie steken in het lichaam, maar het gezicht vergeten. Met onze professionele apparatuur kun je daar ook heel veel in bereiken.” Dat en veel meer legt ze uit in de prikkelende blogs die ze verschillende keren per week verspreidt via de website en social media. Ze vertelt er ook uitgebreid over tijdens de workshops die periodiek gepland staan. Alle informatie kunnen lezers vinden op www. lijfstijling.nl. Maak gerust eens een afspraak.”
Je ziet vaak veel jaloezie als een van de partners na een scheiding weer opnieuw de liefde vindt. Soms valt dat mee, maar dan blijkt het alsnog lastig te worden als mevrouw opnieuw moeder wordt. Nu van een andere vader. Ook voor de kinderen is dit ingewikkeld.
Piet Snot
In dit geval vond men het vanzelfsprekend dat de ex-partner mee zou gaan naar de bruiloft, om aan de kinderen te laten zien dat papa en mama het goed konden vinden. En de nieuwe vriendin van papa was ook welkom. Deze zag het echter niet zo zitten. Ze had al vaker meegemaakt dat ze er voor Piet Snot bij zat als haar vriend met zijn ex en zijn kinderen samen was. Zij wilde dus thuisblijven. Hij vroeg mij om advies.
Verkeerd signaal
Mijn kinderen moeten niet het idee krijgen dat hun moeder niet goed met de stiefmoeder overweg kunnen, vond vader. Dat was ik roerend met hem eens. En zo zou het er wel uitzien. De kinderen konden nu goed met de nieuwe vriendin van papa overweg, hij vond het belangrijk dat dit zo bleef. Maar wegblijven op de bruiloft gaf een verkeerd signaal.
Zo’n hele dag
Ik vroeg vader hoe hij zich meestal opstelde als zijn vriendin erbij was tijdens de ontmoetingen met zijn ex-partner en kinderen. Inderdaad bleek dat hij er niet aan gedacht had, dat zij er dan maar wat bij hing. Nu was dat vaak niet zo’n
groot probleem, omdat het soms maar om een kwartiertje ging. Maar nu zou het om een hele dag gaan. Hij zag in dat dat toch wat anders was. Hij besefte ook dat hij in het algemeen wat beter zijn best kon doen.
Aandacht helpt
Samen bedacht ik met hem wat manieren om zijn vriendin bij het geheel te betrekken, of in elk geval haar meer aandacht te geven. Hij zou ook met haar bespreken wat zij de moeilijke momenten vond en daar extra aandacht aan besteden. Later sprak ik zijn vriendin: de bruiloft was goed gegaan, zij was meegegaan, maar merkte ook dat haar vriend meer aandacht voor haar had bij overige ontmoetingen die voor haar niet zo vanzelfsprekend was. Het deed hun relatie goed. En de kinderen vonden het ook prima.
Frits Hoos (71) is al ruim veertig jaar actief als jazzsaxofonist. Begin jaren ’80 begon hij met sessies in café de Kakatoe in Den Bosch en als bandleider van verschillende jazzformaties trad hij op tijdens Jazz in Duketown. “Met het bestuur van de Blue Mill Jazz Club organiseerden we elke maand jazzsessies in Rosmalen. De ene maand oude stijl, de andere maand modernere stijlen. In café de Blompot (nu de Likkepot, red.), de Kentering en daarna Villa Fleurie traden onder meer The Dutch Swing College en de beroemde drummer Huub Janssen op. Ook in café September (nu Bottles, red.). Er was iedere maand wel wat te doen en dat werd goed bezocht.” Hoos luisterde veel naar beroemde saxofonisten. “Ben Webster, Coleman Hawkins en Lester Young en vocals als Frank Sinatra, Billie Holiday, Ella Fitzgerald en Sarah Vaughan.” Nog altijd is hij groot liefhebber van jazzmuziek. “Leuk als de Rosmalense horeca daar weer eens wat aandacht aan besteedt. Ik wil ook weer een jazzband gaan oprichten. Mochten geïnteresseerde jazzmusici dit lezen, dan kunnen ze met mij contact opnemen.”
De opa en oma van Stef Heijmans hadden vroeger in de Dorpsstraat al een café, het latere Karrewiel. Hoewel het lang geleden is, is er daardoor bij Stef waarschijnlijk al de kiem gelegd voor zijn loopbaan in de horeca. Op zijn vijftiende stond hij al aan de afwas in Villa Fleurie waar toen Bert en Geert Kloosterman de uitbaters waren. Voor Stef was het al snel duidelijk waar zijn toekomst lag. door Herman van Dinther
Stef (43): “Geert en Bert staken op een gegeven moment over naar De Likkepot en daar heb ik als bedrijfsleider vier jaar lang intensief meegedraaid. Geert en Bert namen intussen ook De Prins in Berlicum over waar ik in 2004 aan de slag ging en welke ik in 2007 heb overgenomen. In 2014 ben ik naast de Prins ook met De Notaris in Schaijk begonnen. De Likkepot heeft bij mij altijd een bijzonder plekje in mijn hart gehouden vooral ook omdat ik in hart en nieren Rosmalenaar ben. Voor de coronatijd had ik met Geert al eens de mogelijkheid van overname van De Likkepot besproken maar dat werd toen niet concreet. In juli vorig jaar vroeg Geert of ik wilde instappen om De Likkepot samen voort te zetten.”
Sores
“Voor hem was het niet meer zo leuk om er in zijn eentje voor te staan. Onder andere door personeelsgebrek liep de kwaliteit terug, werd het minder druk, liep de omzet terug en was investeren in het interieur dringend noodzakelijk. Geert wilde al die sores niet meer in zijn eentje hebben maar wel gewoon lekker zijn werk doen als horecaman en dat blijft hij nu lekker doen. De Likkepot is op De Driesprong niet weg te denken, het is gewoon een instituut geworden. Maar er zat wat stof op en dat moesten we er afblazen”, lacht Stef. Hij maakte een ondernemingsplan voor de komende jaren waar Geert enthousiast over was en in oktober besloot Stef om in te stappen. Daarna is er keihard gewerkt om de vernieuwingen te bedenken en te realiseren. Half februari ging de deur dicht om een paar weken later op 9 maart weer open te gaan.
Alles nieuw
“Natuurlijk heb je altijd wel wat kinderziektes en opstartprobleempjes. Alles is vernieuwd, het kassasysteem, de tapinstallaties, het licht en geluid, de keukenapparatuur, de toiletgroep, de huisstijl, de bedrijfskleding, het menu en de menukaarten, het meubilair, de terrasluifel en parasols, de terrastafels en stoelen, ja een hele rits veranderingen. Waar we heel veel positieve reacties op hebben gekregen. Natuurlijk vindt niet iedereen alles even mooi, soms is dat ook afhankelijk van de leeftijd, maar de complimenten zijn niet van de lucht. En dat
geeft voldoening want daar doen we het toch voor. In elk geval is het sinds de opening weer hartstikke druk en gezellig. We zijn ook weer zeven dagen in de week open en het terras komt weer op volle omvang terug.”
Goede medewerkers
“Natuurlijk is daar een team van goede en betrokken medewerkers voor nodig. Ik kan zeggen dat we bij De Prins en De Notaris mensen hebben die al heel wat jaartjes meedraaien, we hebben een stabiel team met mensen die al wel acht tot tien jaar bij ons werken en dat zegt wel iets denk ik. Het zit hem niet alleen in een goede beloning maar het gaat ook om waardering en warme belangstelling voor hen als mens. We hebben bij de drie bedrijven samen vijfendertig vaste medewerkers en daarnaast zo’n vijfenzestig part timers. Een leuke bijkomstigheid is dat medewerkers rouleren tussen De Prins en De Likkepot. Dat geeft afwisseling maar ook ruimte om door te groeien. Ook voor hen is het een uitdaging om bij te dragen aan het succes. We kunnen overigens altijd nog wel gemotiveerde medewerkers gebruiken in de keuken en het café.”
Dynamiek
“Ik vind het trouwens zelf ook fantastisch om met het dienblad rond te lopen of achter de tap te staan. Het contact met de gasten vind ik super. Het is belangrijk om signalen op te pikken wanneer er iets niet goed gaat of een klant ontevreden is want dan kun je daar iets aan doen. Het is de kunst om hoofd- en bijzaken te filteren en de aandacht op de belangrijkste dingen te richten.
Voor mij is het instappen in De Likkepot een uitdaging die op het juiste moment komt. Ik moet prikkels hebben, die heb ik nodig om te voorkomen dat ik routineus op de automatische pilot ga draaien.
We hebben volop plannen om extra leven in de huiskamer van Rosmalen, want dat is De Driesprong toch, te brengen. Meer interactie met een Ladies Night, een pub quiz, asperge diner, high wine, high beer, live muziek en dat soort dingen. We vinden het wel belangrijk dat gezellige cafégevoel te behouden, want dat stellen de klanten op prijs, dat weten we zeker.”
Na een jarenlange periode van stilte – gedwongen door corona – organiseert het ‘Rosmalens Mannenkoor’ dit voorjaar zijn kleinschalige traditionele festival ‘Koren op de Rosmolen’. Op zaterdagavond 15 april, inmiddels al voor de 9e keer, komen vijf koren bijeen om in de Kentering in het centrum van Rosmalen hun publiek te laten genieten van hun fraaie koorzang in diverse stijlen en van verschillend repertoire. Binnen een informele opstelling van tafels en stoelen in twee zalen, kunnen de toehoorders onder het genot van een drankje, de koren voorbij zien komen.
door Jim van BrakelDe avond is zodanig opgezet dat de bezoekers – als zij dat willen – in één zaal kunnen blijven en op die manier alle koren te zien en te horen krijgen. Want de koren zijn mobiel en geven zowel in de Theaterzaal als in de Blauwe Zaal een optreden. De avond is verdeeld in blokjes van een half uur waarvan 25 minuten gevuld worden met koorzang. De resterende 5 minuten gebruiken de koren om van zaal te wisselen en kan het publiek gebruiken om een drankje te halen of anderszins. Met een toegangskaartje van € 10 geniet u een sfeervolle avond lang van goede koorzang vol variatie. Na het laatste lied, rond half elf, kunnen koorleden en toehoorders elkaar in een gemoedelijke sfeer in de Theaterzaal ontmoeten.
‘Koren op de Rosmolen’ geeft, doordat 5 verschillende koren zich presenteren, een aardige kijk op de grootste hobby van Nederland. Bijna 1 miljoen Nederlanders zingt in koorverband: deze mensen weten en merken dat koorzang gezond is voor lichaam en geest en dat ook het sociale aspect van een groep zeer waardevol is. Het ‘Rosmalens Mannenkoor’, zoals bekend de gastheer van dit festival, heeft 3 koren uit het eigen dorp uitgenodigd en een koor uit Uden.
Het ‘Hevo-koor’ uit Rosmalen werd opgericht op 15 januari 1971 en bestond toen uit 17 leden. In de eerste jaren was het repertoire Nederlandstalig en werd er 1-stemmig gezongen. De laatste jaren is het repertoire uitgebreid en veranderd. Het koor zingt meerstemmige evergreens en licht klassieke muziek in diverse talen. Mede daardoor neemt het koor deel aan korendagen, verzorgt optredens in o.a. verzorgingshuizen en verleent medewerking aan de kerst- en paasviering van HEVO. Momenteel heeft het koor 47 leden met Henk de Winkel als dirigent en met Coby Wagemans aan de piano.
‘Koor op Toon’ is een (klein) gemengd koor uit Rosmalen wat met veel plezier zingt. Vooral mooi Nederlandstalig werk met een knipoog naar Engelstalig. Wij werken veel aan ademsteun en onze nummers worden 3- tot 5-stemmig gezongen. Als onze Karen Roelofs niet meezingt begeleidt zij ons aan de piano. Wij nemen samen onze beslissingen en staan onder muzikale leiding van Marij van Heijster.
‘Zanggroep Puur’ o.l.v. El Lenssen uit Rosmalen is een dynamische zanggroep in vlotte koorsetting met eigen combo. Het repertoire is divers en breed populair. ‘Puur’ voegt graag iets toe bij optredens en nodigt het publiek uit de muziek mee te beleven. ‘Puur’ heeft een actief jaar achter de rug met optredens in Theetuin het Klooster, Hof van Hintham, festival ‘Fabriek Magnifique’, Zingen bij de kerststal Sint Jan met de Stadspijpers van ’s-Hertogenbosch, Perron-3 Op weg naar Kerst.
‘Barbershopkoor Quadrupel’ is ontstaan vanuit het Centrum Kunstzinnige Vorming Uden. In 2005 organiseerde zangpedagoge Liesbeth Schins dit 13-koppig barbershopkoor. Velen van hen zijn er vanaf de oprichting bij betrokken. Het geringe aantal wisselingen geeft aan, dat het onderling wel goed zit, ze hebben plezier in het zingen met elkaar en dat plezier groeit nog steeds. Hoe is Barbershopzingen ontstaan? Het zit zo: mannen ontmoetten elkaar bij de kapper om geknipt en geschoren te worden. In de USA, met de rijke traditie van zang tijdens het zware werk op de plantages, ging men ook zingen bij de kapper om de wachttijd te doden. Er werd gezongen zonder begeleiding.
Tenslotte de organisator: het ‘Rosmalens Mannenkoor’ dat in 1983 werd opgericht en dit jaar zijn 40-jarig bestaan viert. Het internationale en aantrekkelijke repertoire van deze mannen loopt van licht klassiek tot modern. De muzikale leiding is in handen van dirigente Carla Bons.
In de loop der jaren zijn vele koren te gast geweest in Rosmalen en blijft ‘Koren op de Rosmolen’ groeien in populariteit, zowel bij zangers als bij bezoekers. Toegangskaarten € 10 bij Primera Rosmalen, bij de leden van het Rosmalens Mannenkoor, telefonisch onder nummer 073 – 5213380 of via mail: ticket@rosmalensmannenkoor.nl
Omdat ons pap en mam het nogal druk hadden met werken wisten ze ook niet altijd wat wij uitvogelden. Zo zaten wij graag laat in de avond, als wij eigenlijk op bed behoorden te liggen, bovenop de nok van het dak, de straat op te kijken. Dat hebben ze heel lang niet geweten. Ook waren er altijd heel veel koekjes in huis, van die koffiekoekjes, en als je dan een hele doos meenam naar je kamer, of een heel rijtje, dan viel dat minder op dan dat je een pakje open zou maken.
Toen ik wat groter was kroop ik ’s-nachts ook weleens uit huis en via de regenpijp omlaag. Dat was in de tijd dat we tussen ons huis en Jan van Hassel een stuk hadden aangebouwd wat ‘TomTom’ werd, de winkel waar je muziek kon kopen.
Op een dag (euhm nacht) belde Jan of Diny van Hassel naar ons om te vertellen dat er iemand op het platte dak zat ‘die bij jullie Anne de slaapkamer in probeert te kruipen’ ... maar dat was ik dus zelf die terug kwam van mijn nachtelijke avontuur. Dat vonden ze minder leuk. ‘Komde gè maar eens heel gauw naar binnen’, kreeg ik te horen.
Achter de kassa
Ondanks dat wij het café niet zo super lang hebben gehad en ik een jaar of 12 - 13 was toen ons pap en mam het gingen verhuren heb ik veel mooie herinneringen aan die tijd. Toen we het café nog hadden was er in de zomer een terras aan de voorkant, keigezellig was dat. In het café zelf heb ik eigenlijk niet geholpen. Wel stond ik als meisje van 10 of 11 jaar, in drukke tijden achter de kassa van de Slijterij. Met Kerst was het vooral altijd zo bizar druk, dan sloeg ik alles aan op de kassa, wat mama of papa opnoemde en ik rekende het statiegeld erbij en ik rekende af terwijl zij dan de spullen inpakten. Soms gingen mensen dan daarna uitgebreid de bon nalopen om te kijken of het wel klopte, maar dat ging nooit mis. Ik ging ook weleens op een ‘inpakcursus’ met mama, dat was volgens mij bij Kluytmans in Vught, en dan leerden we weer hoe we flessen nog mooier konden inpakken.
Geen deurbel
Ook niet onbelangrijk trouwens, wij hadden Heineken op de tap maar in de winkel hadden we ongeveer wel honderd biertjes dus er konden in het café ook andere biertjes gedronken worden.
En wat ik later pas besefte was dat het best bijzonder was dat wij geen deurbel hadden. Wij hadden gewoon twee ‘voor-om-s’ via de winkeldeur of de cafédeur. En we konden achterom ons huis binnen, maar dat was altijd op slot als het café open was, dus kwamen wij meestal achterom via de plaats het café binnen. Hier werden ook auto’s geparkeerd en de ‘paarden- wagen’ van een man die weleens even het café inkwam.
Schoolvakantie
Op die plek was het altijd dikke pret. Naast de speciekuip die er vaak te vinden was, mochten wij daar zo’n beetje alles maken en bouwen wat we maar bedachten. Op vakantie gingen we niet, want de zaak moest open blijven. Maar bij ons achter was het net een soort ‘kindervakantieweek’ gedurende de zesweekse zomervakantie. We bouwden van alles, van boomhutten in en aan de beukennootjesboom, tot allerlei andere hutten en een crossfietsbaantje. Van alles en nog wat werd naar ons toe gesleept en aan het einde van de zomer kwam er een containerwagen om alle zooi op te gooien en naar de stort te brengen. Of we reden met een hoop spullen op de aanhangwagen naar de stort en dan mochten wij achterop de lege aanhanger mee terug. Van eind 1978 tot en met 1987 hadden wij het café. Ons pap en mam waren niet van plan om te stoppen, maar op een dag kwamen Peter en Hans van Creij met de vraag of ze het café niet wilden verhuren aan Karin en Marina die graag een kledingwinkel wilden beginnen. En daar hadden ze eens even een nachtje over geslapen en ‘ja’ gezegd. Dat was schrikken voor de vele vaste gasten en verenigingen maar daar hebben we het een volgende keer over.
Anne van den Heuvel Dikwijls volop drukte in het caféIn tegenstelling tot alle verzekeringen die je in je leven afsluit, zal een overlijdens- of uitvaartverzekering op een gegeven moment moeten uitkeren. Als je bijvoorbeeld een brandverzekering hebt, keert deze uit als je daadwerkelijk brand hebt gehad. Maar het is niet zeker of je ooit brand krijgt. Overlijden doen we allemaal, vroeg of laat, de vraag is alleen… wanneer. Bij een overlijdenverzekering kan een verzekeringsmaatschappij een bedrag uitkeren. Dat bedrag is afhankelijk van de hoogte van de premie die altijd betaald is, maar kan ook afhankelijk zijn van de leeftijd waarop deze verzekering is afgesloten of de leeftijd waarop iemand komt te overlijden. Er zijn ook verzekeringsmaatschappijen die een Naturapolis hebben uitgegeven. Dit wil zeggen dat zij diensten en/of goederen vergoeden die te maken hebben met de uitvaart. Nabestaanden denken vaak in het geval van een Naturaverzekering dat ook de verzekeringsmaatschappij de uitvaart moet verzorgen. Ten alle tijden bent u vrij in het kiezen van een uitvaartverzorging. Ook bij uw keuze van een eigen uitvaartverzorging zal de (Natura)verzekeringsmaatschappij een bedrag moeten uitkeren. Mocht u informatie willen…
Klopper & Kramer uitvaartzorg
Salvador Allendelaan 5
5231 BZ ’s-Hertogenbosch
Telefoon: 073 6420281
www.klopperenkramer.nl
Het Nulandse gildeterrein is de laatste jaren met Koningsdag dé place to be voor alle Nulanders en andere belangstellenden uit de regio. Met voorafgaand een aubade voor de gedecoreerden (op het Prins Bernhardplein), een optocht met versierde fietsen en aansluitend een gezellig samenzijn onder het genot van een drankje en muziek, zijn de kinderspelen op vertrouwde plek van de gildebroeders ‘in de tuin van pastoor’ hét hoogtepunt van de Nulandse koningsdagfestiviteiten.
door Mark van der Donk
“De samenwerking tussen het gilde en het oranjecomité verloopt héél goed. Het is steeds moeilijker om mensen te vinden die mee willen helpen in de organisatie van zo’n dag, dus we zijn zeer content dat we de handen ineen hebben geslagen met het gilde.” Aan het woord is Gerard van Oers, sinds jaar en dag voorzitter van het Nulandse oranjecomité, die met nog maar drie anderen de organiserende groep achter de jaarlijkse koningsdagactiviteiten vormt. “Gelukkig zijn er binnen het gilde verschillende personen die de handen uit de mouwen willen steken. Ook een paar jongeren van een jaar of 16, 17, die zelf het initiatief pakken om voor iedereen een mooie feestdag te verzorgen. Heel blij mee.”
Ooit, inmiddels alweer 22 jaar geleden, rolde Van Oers er zelf in als toenmalig voorzitter van harmonie Union. “Ik heb het stokje overgenomen van Karen van der Stappen, die als advocaat werkte vanuit het oude gemeentehuis, maar naar Rosmalen verhuisde. Haar rol als voorzitter van het oranjecomité kwam vacant en Theo Hanegraaf, destijds de hoofdman van het gilde, benaderde mij. Hij wilde zaken snel kunnen kortsluiten, dus besloten we de handen ineen te slaan. Tot op de dag van vandaag bestaat de samenwerking, die sindsdien zelfs alleen maar geïntensiveerd is.”
Gerry van der Schoot, tegenwoordig de hoofdman van het gilde Sint Antonius Abt, is ook aangeschoven en bevestigt de woorden van zijn compagnon: “Samen maken we er een hele happening van. Het is uitgegroeid tot een van de hoogtepunten van het jaar voor de Nulandse gemeenschap in het algemeen en het gilde in het bijzonder.”
Lintjesregen
De dag begint traditiegetrouw al vroeg. “Vanaf half negen ontvangen we alle oud- en nieuw gedecoreerden in De Meent. Pas op het laatste moment weten we wie in de lintjesregen, een dag voor Koningsdag, zijn gehuldigd. Vorig jaar werden er drie Nulanders onderscheiden, het is nog afwachten hoeveel het er dit jaar zijn. Alle mensen die eerder ooit gehuldigd zijn, worden ook uitgenodigd. Evenals die uit Vinkel. ”
Na een aubade van harmonie Union, bij de kiosk, worden de gedecoreerden door
burgemeester Mikkers nog een keer in het zonnetje gezet en is er een symbolische lossing van postduiven. “Voor de vrede. Helaas niet ongepast, als je ziet wat er momenteel allemaal in de wereld gebeurt.” Met het gilde voorop wordt daarna met minstens vijftig versierde fietsen koers gezet richting de IJzerkampen, waar alle kinderen met de basisschoolleeftijd welkom zijn om mee te doen met de oranjemarkt (10.00 tot 14.00 uur) en diverse oudhollandse spelen kunnen worden gespeeld. “Er is ook luchtbuksschieten, een hindernisbaan, springkussen, schminken, huifkartocht en natuurlijk limonade, chips en een ijsje”, somt Van Oers op. “Jaarlijks doen daar zo’n 250 kinderen aan mee.”
Met dank aan de Nulandse middenstand, die voor een financiële injectie zorgt, maken het oranjecomité en het gilde er een feestelijke dag van. “We hebben ook een prachtige locatie”, vindt Van der Schoot. “Het springkussen staat op het grasveld voor onze accommodatie en onder de bomen is het heerlijk toeven. Het is ’s middags niet voor niets altijd lekker druk. Verschillende buurtgroepen weten de weg te vinden naar de gezellige festiviteiten. Er wordt genoten van muziek en een drankje en bij de schietwedstrijden is het altijd flink tegen elkaar opbieden.”
Van Oers vult aan: “Er komt ook ieder jaar een afvaardiging uit de Kruisstraat naar ons. Iedereen is welkom. De Nulandse koningsdagviering is echt een begrip in ons dorp. Hoe lang het precies bestaat, weet ik niet. Maar mijn kinderen, inmiddels 42, 44 en 46 jaar oud, fietsten vroeger al mee.”
Naast de activiteiten op Koningsdag organiseert het oranjecomité op 4 mei ook de Nulandse dodenherdenking. Om 19.00 uur is er een dienst in de kerk, met medewerking van het Nulands Gemengd Koor en pastoor Verbakel, en aansluitend volgt een stille tocht vanaf de kerk naar het oorlogsmonument aan de Heiweg. Ook daarbij is er weer een perfecte samenwerking met het gilde en de harmonie, die de avond voor Koningsdag ook nog - aan de deur - een muzikaal eerbetoon brengen aan de dan kersvers gedecoreerden.
Bij “het Rodenborch” kun je ook in de BAK zitten. Niet omdat je ongeoorloofde dingen hebt gedaan maar omdat je hebt aangegeven wel iets aan buitenschoolse activiteiten te willen doen. Of omdat het docenten is opgevallen dat je uitblinkt in sommige dingen die leuk of nuttig kunnen zijn voor anderen. Dan kom je in de BAK, vergelijk het maar met de ouderwetse kaartenbak waaruit kan worden geput wanneer er behoefte is aan helpende handjes of een programma-invulling.
door Herman van Dinther
De meeste leerlingen zijn wat dit betreft niet éénkennig en willen ook graag nuttige en leerzame dingen buiten de deur doen. De stichting Thuis in Rosmalen die bezig is met het organiseren van het Young Talent Event Rosmalen kwam op het idee om jongeren bij de organisatie te betrekken. Voorzitter Bert van Druenen: “De doelgroep waar we ons op richten met dat evenement heeft een leeftijd van tien tot twintig jaar. Een generatie die gewend is om anders te communiceren dan wij. Dat bracht ons op het idee om contact op te nemen met René van Gerven, teamleider op het RodenborchCollege en hem de vraag voor te leggen of hij mogelijkheden zag. Voor hem een kwestie van in de hiervoor beschreven BAK te duiken.
Als snel zaten we om tafel met vier leerlingen die allemaal hun eigen talent en interesses hebben waar wij graag gebruik van maken.”
Werkgroepje
Als redactie van Maggezien zitten we aan tafel met Anne Pijnacker en Anneke van Berkel. Samen met Koen Pijnenburg en Sanne Zwijgers vormen zij het kwartet dat steun biedt aan Thuis in Rosmalen.
Zij hebben een goede taakverdeling gemaakt waarbij Anne het hele mailverkeer inclusief de inschrijfformulieren voor haar rekening neemt. Anneke doet het Instagram account en gaat op 17 november samen met Koen de presentatie doen en de kandidaten interviewen. Sanne heeft het ontwerp van de poster en flyer gemaakt welke zij samen met de mensen van Thuis in Rosmalen naar vijftien scholen gaan brengen.
Uitdaging
Anne (16) staat voor haar eindexamen en heeft het dus druk. “Maar voor dit soort dingen maak ik graag tijd. Ik vind het gewoon leuk om met anderen te brainstormen en ideeën te ontwikkelen. Wij zijn natuurlijk hartstikke jong in vergelijking met de organisatoren van Thuis in Rosmalen maar dat ervaren wij niet als storend. Integendeel, het is juist een uitdaging om van
elkaar te leren en samen op ideeën te komen.” Anneke (15) uit Empel is graag actief naast haar studie. “Samen met Koen presenteer ik regelmatig op school bij het open podium. Daar leer je van, ik merk dat ik meer variatie in aankondigingen aanbreng en er ook humor in durf te gooien. Al ben ik geen stand up comedian, ik vind het leuk om mensen aan het lachen te maken. Podiumvrees heb ik niet, dat komt ook wel omdat ik op hoog niveau voor publiek heb gedanst. Ik speel ook piano maar ben iets minder muzikaal dan Anne. Ik zit nu in Havo 4 en weet nog niet precies welke richting ik op zal gaan. Ik denk dat het iets zal worden met pedagogiek, werken met kinderen of in elk geval werk waarbij sociale aspecten belangrijk zijn.”
Anne: “Als ik het examen heb gehaald dan ga ik tussentijds flink hard werken, geld verdienen en leuke dingen doen. Ik heb de ambitie om naar het conservatorium te gaan en uiteindelijk muziek docent te worden. Ik ben altijd al veel met muziek bezig geweest, ben bij de fanfare in mijn woonplaats Hedel, speel in enkele bands, speel bugel, trompet, piano, gitaar en ik zing. Ik vind het fijn om zo breed mogelijk bezig te zijn, daarom geeft het me ook voldoening om voor het Young Talent Event iets te kunnen betekenen.”
Anneke: “Ik hoop dat door onze inbreng de doelgroep goed wordt bereikt en dat veel jong talent zich gaat opgeven. Dat kan onder andere via Instagram talent_event_rosmalen23. Daar kun je ook zien naar welke soorten talent wordt gezocht.”
Ondanks het mindere weer van de laatste tijd is de lente toch begonnen en de klok weer op zomertijd gezet. Tijd ook voor het belangrijkste voorjaars element van iedere fijnproever het aspergeseizoen.
Het aspergeseizoen loopt officieel van begin april, zodra de eerste asperges van de koude grond gestoken zijn, traditiegetrouw tot 24 juni, de sluiting van het aspergeseizoen.
Het witte goud mag weer volop gestoken worden. De eerste Brabantse asperges waren dit jaar een primeur van Aspergekwekerij Berkershoeve in Liessel.
In en rondom Rosmalen zijn er weer volop activiteiten georganiseerd door het Brabants Asperge Genootschap.
Kijk maar eens op : www.brabantsasperge.nl
Versheid: hoe (dag)verser de asperge, hoe minder schil eraf komt. Even drukken aan de onderkant en als er vocht uitkomt is de asperge kraakvers. Controleer dit bij aankoop door even met de nagel in de asperge te duwen en bij weinig drukkracht is de asperge goed vers. Een andere verstest: wrijf ze langs mekaar en luister naar het piepend geluid dat ze maken! Hoe meer hoe verser. Maar het uiterlijk van de asperge zegt natuurlijk het meeste. Hoe witter van kleur en hoe steviger de kop, des te verser de asperges zijn.
Voordat u ze gaat schillen zou ik ze even een half uurtje vooraf in het koude water leggen. Hierdoor zijn ze gemakkelijker te schillen. Leg de asperge plat op een snijplank en schil met een aspergeschiller of dunschiller vanaf de kop naar de onderkant. Draai de asperge een beetje en overlap de volgende schil met een klein deel wat al geschild is. Ben je helemaal rond, snijdt dan het laatste gedeelte van de onderkant af (zo’n 1 cm.) Zo krijg je de perfect geschilde asperge.
Na het schillen van de asperges kan je de schillen en het kleine stukje van de onderkant
gebruiken om er een aspergebouillon van te koken. Een mooie basis voor een aspergesoep of onze linguine saus.
Zorg dat de asperges goed afgedekt gekoeld bewaard worden. Het liefst afgesloten met daarop een vochtige doek of wat lagen nat gemaakte keukenrol en dan onder in de koelkast of in de groentelade.
Asperges koken: het liefst met wat zout, een klontje roomboter, een theelepeltje suiker en mijn tip een klein schilleke foelie! (1 schilleke per 1 kg asperges)
Een verfijnde Italiaanse pastasoort, in combinatie met à-dente gekookte asperges en gerookte zalm een ware tongstreling!
Wat hebben we allemaal nodig:
·500 gram gerookte zalm
·500 gram linguinepasta
·bussel (500 gram) witte asperges
‘dubbel AA’ kwaliteit!
·250 gram mascarpone
·2 citroenen
·3 el boter
·4 el gehakte wilde peterselie
·scheutje Pinot Blanc “ Die lekkere van Beukenhaeghe! (de rest drinken we op!)
·wat geraspte Peccorino
·vers gedraaide peper
· wat zout, suiker klontje roomboter en een half foelieschilleke
·scheutje basilicumolie
Aan de slag:
De asperges schillen we en snijden die in schuine stukken van ongeveer 5 cm.
De asperges in water met wat zout, klontje roomboter, foelie schilleke en een beetje suiker à-dente garen. Let op de bite.! Hierna in hetzelfde water de linguine pasta à-dente garen. Bij het afgieten van de pasta 1dl kookvocht apart houden.(dit om straks het gerecht op juiste consistentie te maken.)
Citroenen schoonboenen en de schil raspen, hierna het sap eruit persen zonder de pitjes.!
De boter laten smelten en vermengen met min. 2 el citroenrasp en/of wat meer citroensap naar gewenst.
Hierdoor langzaam de mascarpone en de Pinot Blanc roeren (laag vuur) . hierna voegen we de linguine en de asperges toe en maken het geheel gematigd warm. De gerookte zalm gaan we in stukken snijden en voegen die langzaam roerende toe aan het gerecht. (eventueel indien te dik af slappen met het bewaarde kookvocht) dan de wilde gehakte peterselie erdoor heen roeren en indien nodig op smaak brengen met wat vers gedraaide peper en zout. (let op met zout, de zalm is gerookt en kan een extra zoute smaak afgeven aan het gerecht!)
Dan het gerecht verdelen over de (diepe) borden en als finishing Touch de Peccorinokaas eroverheen raspen en met wat druppels basilicumolie besprenkelen!
Bon appetit!
Bij asperges met linguine en gerookte zalm past de Quercus Pinot Bianco uitstekend.
De wijn is afkomstig uit Slovenië, regio Primorje (Goriska Brda), aan de Italiaanse kant.
Het druivenras is Pinot Blanc De druiven worden met de hand geplukt. Waarna de fermentatie gebeurt in roestvrijstalen tanks op 14 graden celcius. De rijping gebeurt over een periode van 6 maanden in 100% roestvrijstale tanks.
De wijn heeft een stro-gele kleur. In de neus komen de tonen van appel, citroen en Grapefruit.
De wijn is in de mond satijn zacht, met smaken van lychee, peer, citroen en witte bloesem. Alcohol % 13,8
Bert van Druenen Kennedylaan 15 5242 BK Rosmalen 06-51604631
beukenhaeghewijnen.nl
Joep van der Plas
‘Van hamburgers en worstjes tot aan grote stukken vlees’
Aan de Hustenweg, de weg achter De Groote Wielen naar ’t Wild, wordt in de sfeervolle winkel van Vers Vleesboerderij Savelkouls onder meer varkensvlees van eigen boerderij verkocht. Ook rundvlees, kip en meer gaat over de toonbank. Aan de lopende band, maar tegelijkertijd in een gemoedelijke en huiselijke sfeer. “We zijn helemaal klaar voor het barbecueseizoen.”
door Mark van der Donk
Ruim twintig jaar geleden startten Henri en Jolanda Savelkouls met een klein winkeltje bij hun varkenshouderij. De Vers Vleesboerderij groeide uit tot een begrip in de regio. Dochter Lieke runt Inmiddels de zaak mee en het team bestaat uit twaalf enthousiaste werknemers.
“Onze kracht is dat we onze varkens helemaal zelf houden, slachten én verkopen”, zegt Jolanda. “We werken met speciaal voer en de varkens worden net wat ouder en dus zwaarder, wat zorgt voor rijper vlees.”
Het slachten doen ze zelf. “We verzorgen onze tweehonderd varkens met alle toewijding en willen niet dat ze stress ervaren door transport. Dat is ook beter voor de smaak van het vlees en wij gaan nou eenmaal voor de beste kwaliteit.”
Alles wordt verwerkt, bereid en klaargemaakt in eigen keuken en is direct daarna, voorverpakt in kleine porties, in de winkel te koop voor particulieren. “Verser dan vers dus”, zegt Lieke. “Een deel van het vlees vriezen we direct na verwerking in, zodat de smaak en kwaliteit optimaal behouden blijven.”
Het rundvlees en de kipproducten komen van vaste leveranciers uit de regio. “Naast kwaliteitsvlees kun je in onze winkel ook terecht voor verse eieren, vleeswaren, toastsalades, soepen, eierpasta, kant-en-klaarmaaltijden en boerenijs en bavarois in diverse smaken.”
Klantvriendelijkheid
Bij Vers Vleesboerderij Savelkouls staat klantvriendelijkheid bovenaan. “Iedereen komt graag bij ons. Niet alleen vanwege onze verse artikelen, bijna alles helemaal zelfbereid, maar ook vanwege de extra service die we leveren. We maken graag een praatje en denken met iedereen mee. Echt maatwerk dus. We hebben heerlijk kwaliteitsvlees voor een eerlijke prijs én willen het iedereen naar de zin maken.”
Barbecuetijd
Tijdens het interview is het al een komen en gaan van klanten, maar de komende maanden wordt het naar verwachting nog drukker bij de Vers Vleesboerderij. “De barbecuetijd komt er weer aan”, weet Lieke. “In ons nieuwe mini-barbecuemagazine staan alle mogelijkheden. Complete barbecuepakketten vanaf drie personen, verschillende pakketten
voor groepsbarbecues en tal van losse barbecuespecialiteiten. Met onze jarenlange ervaring hebben we bepaalde porties samengesteld, maar in principe kan alles. Van hamburgers en worstjes tot aan onze overheerlijke spareribs, gerijpte tomahawk en andere grote stukken vlees.”
Het naar eigen wens gekozen menu, inclusief barbecue, borden en bestek, wordt gebracht, opgehaald én door Vers Vleesboerderij schoongemaakt. “We kunnen zelfs een kok aanleveren en voor grote partijen hebben we een eigen barbecuewagen”, vult Jolanda aan. “We ontzorgen de klant volledig. Het is immers hún feestje.”
Stoere barbecue
Extra leuk is de nieuwe ‘stoere mannen barbecue’, die natuurlijk ook lekker is voor stoere vrouwen. “Je krijgt dan 500 gram - extra grote stukken - vlees per persoon”, legt Lieke uit. “We hebben ook een reuze koekenpan, voor kleinere stukjes vlees, in combinatie met roerbakgroenten en aardappeltjes. Natuurlijk houden we rekening met allergenen. Bij alle producten staat vermeld of het gluten- en/ of lactosevrij is. Vegetarisch en halal is ook mogelijk.”
De zes barbecueworkshops die Vers Vleesboerderij Savelkouls in april, mei en juni organiseert, zijn helemaal volgeboekt. “Waarschijnlijk komen er na de zomer weer een paar. Mijn broer Frank, een gepassioneerde barbecuespecialist, verzorgt die. Hij is ook degene achter de barbecues en -accessoires die in onze winkel of op smokey-farm.nl te bewonderen en te koop zijn.” Ook voor de ‘specialiteit van de week’ verwijst Lieke haar klanten door naar de social mediakanalen.
Dé barbecuespecialist
Bij Vers Vleesboerderij Savelkouls vind je echt alles voor een (compleet verzorgde) barbecue. Onder meer een ‘dry age kast’, een rijpingskast voor heerlijk mals vlees, en de komende periode gaat er weer eens per maand een proeverijdag plaatsvinden. “Dan maken we er, met een barbecue voor de winkel, een klein feestje van.” Meer info op vindt u op vvb-savelkouls.nl.
Een van de bekendste Nulandse families is de ondernemende dynastie Zwanenberg. Samen met Rianne Rovers - Zwanenberg, onderdeel van de derde generatie die nog altijd ziel en zaligheid in de supermarkt legt, bladerde Maggezien door het familiealbum.
door Mark van der Donk
Maar liefst 88 jaar geleden begonnen de Zwanenbergen met het eerste buurtwinkeltje, wat inmiddels is uitgegroeid tot Albert Heijn Nuland. Vanuit de garage van hun woning aan de Singel verkochten Jan en Nelleke Zwanenberg de toenmalige levensmiddelen. Vijf jaar lang runden ze de knusse kruidenierswinkel, tot op 11 mei 1940 het noodlot toesloeg. Bij een
bombardement raakte Jan zwaargewond. “Hij was daarna voor de helft verlamd”, vertelt Rianne, die het nodige meekreeg van de familiegeschiedenis. “Oma runde vanaf toen alles in haar eentje. De winkel én een gezin van acht kinderen. Johan, Net, Henk, Han, Rini, Adri, Ria, Corrie en dan ook nog een invalide man.” Tot overmaat van ramp ging het huis aan het einde van de oorlog in vlammen op. Familie Zwanenberg kwam terecht in de Hoogstraat en herstartte daar de kruidenierszaak. Het pand was iets groter dan waar het allemaal begon, maar werd tegelijkertijd ook al snel weer te klein: in 1951 volgde een verhuizing naar de Duijn en Daelseweg, waar weer vijf jaar later werd uitgebreid en de zaak in 1966 zelfs veranderde in een heuse supermarkt. “Ondertussen was de hele familie meegezogen in de winkel”, weet Rianne. “Eerst ging ome Johan, de oudste, meehelpen en ons pap nam de zaak op een gegeven moment van zijn ouders over. Opa hielp trouwens gewoon mee. Hij sorteerde bijvoorbeeld alle flessen, maar dat ging niet altijd helemaal goed. In die tijd waren ze nog van glas….. Ons pap zei dan altijd: ‘als ik later zo
word, stuur me dan alsjeblieft naar huis’.” Er ging wel vaker iets mis, in alle decennia dat de familie Zwanenberg de Nulandse buurtsuper runde. Rianne kan zich nog een paar leuke anekdotes herinneren: “Vroeger werd de nieuwe voorraad sigaretten in de winkel gevuld. Iemand stal toen een keer twee sloffen. Wij zagen het gebeuren , maar hij rende weg. Johan dacht slim te zijn door de poort, waarachter zijn auto stond, op slot te doen. Bleek de auto ook gestolen te zijn.” Er moest wel vaker aangifte gedaan worden van diefstal. “Dan moesten wij van de politie in een boek kijken of we de dief herkenden. Zag je allemaal bekende foto’s.”
Een keer ging John, de broer van Rianne, met een winkelmedewerker achter een dief aan en kwam er onverwachte hulp. “Ome Albert fietste
toevallig langs en zag het gebeuren. Hij reed de dief klem en ging erop zitten tot de politie kwam. Ome Albert had ook ons eerste echte alarm gemaakt. Als dat afging, kwam hij met z’n zonen kijken wat er was.”
Snoep uit het raampje
Lang geleden, toen het toenmalige voetbalveld naast de familie was gevestigd, was het op zondag ook regelmatig een drukke bedoening. “De winkel was dan tot 12.00 uur open en veel mensen kwamen na de kerk bij ons boodschappen doen en koffie drinken. Na de middag ging het kleine raampje van de keuken, aan de kant van het voetbalveld, open en dan konden de kinderen uit het dorp snoepjes kopen.” Een keer toen Han ‘dienst’ had - de kinderen moesten dat bij toerbeurt doen - kwam er een bal dwars door de keukenraam naar binnen. “Een bestuurslid van de voetbalclub was naast postbode ook glaszetter en zette er een nieuw glas in.”
Ondernemend als de familie was, had opa nog een ander idee om iets extra’s te verdienen: hij verkocht ijsjes tijdens wedstrijden van Nulandia. ‘De Zwaantjes’ (zoals de leden van familie vroeger werden genoemd) zorgden voor de thee in de pauze en moesten daarmee dwars over het voetbalveld lopen. De scheidsrechter kleedde zich - totdat de kleedkamer van Nulandia klaar was - om in de berging.
Familie Zwanenberg was altijd in voor een feestje. “Oma Nel zei dan: ‘Gullie drinkt al wijn als de gordijnen gewassen moeten worden’.” Er werd vroeger veel gewandeld en dan was het constant moppen tappen. “Maar tante Ria hoorde bij de jongsten en niet alle moppen waren voor haar geschikt”, lacht Rianne. “Ons pap zat vroeger als enige op dansles. Hij heeft het hele gezin, thuis in de keuken, dansen geleerd. Ze hebben ook ooit een toneelstuk voorgedragen in het magazijn, waar de klanten naar mochten komen kijken. Alle broers en zussen gaan nog ieder jaar een week fietsen. Gezellig samen koken en een borreltje drinken.”
Nog een leuke anekdote: “Toen iedereen nog thuis woonde, moesten de kinderen 50 kilo suiker verdelen over zakken van 1 kilo. Omdat ze dat zo vaak deden, ging dat heel nauwkeurig. Tante Net stelde voor om voor iedere keer dat het minder dan 19 gram scheelde 5 cent te krijgen, maar daar trapte oma Nel niet in.”
Door de familie waart nogal ondernemend bloed: “Tante Ria en haar man Peter zijn de grondleggers van elektrospecialist Lunenburg, waar tegenwoordig mijn neven Ron, Patrick en Jurgen de dienst uitmaken. Verder startte ome Rini een accountantskantoor in Oss, wat is overgenomen door hun kinderen Hans en Ton, en tante Corrie en haar man Mari waren degenen achter Nuland Keukens. Dat is nu in handen van Richard van Wanrooij, wat weer een zoon is van tante Net. Ome Henk, overleden in 2009, stond in Nuland en omstreken trouwens bekend als ‘Henk Paparazzi’. Als er ergens iets te doen was, was hij er als de kippen bij om foto’s te maken. En dan is Coremans Interieur, op het industrieterrein, ook nog van een dochter van ome Johan.”
De supermarkt hield uiteraard altijd een speciaal plekje bij de Nulandse familie, die inmiddels 113
personen telt. Zéker bij Rianne en John, die de onderneming in 2007 van hun vader overnamen. “Toen zaten we inmiddels al bijna tien jaar in de Kerkstraat. Op de plek waar voorheen een discotheek stond, opende in 1998 een compleet nieuw onderkomen.” Uitbreiden en verbouwen loopt als een rode draad door de geschiedenis van Albert Heijn Nuland, zoals de zaak inmiddels heet. Het laatste hoofdstuk van dát boek werd twee jaar geleden geschreven. “We hebben de
familiefoto
grond van de buurman erbij getrokken, waardoor de winkel én het parkeerterrein flink uitgebreid konden worden. Op de avond voor de officiële opening hebben we alle familieleden, tussen het werkvolk dat de laatste hand legde aan de vernieuwde zaak, een rondleiding gegeven. We zijn immers een echt familiebedrijf en staan hier dankzij hen. Ze zijn inmiddels allemaal op leeftijd, maar vonden het prachtig, waren tot tranen toe geroerd. Toen wij van hen een schilderij van ons pap kregen, hield niemand het meer droog.”
Vrijwilliger
Vader Han is nog altijd een belangrijk persoon binnen Albert Heijn Nuland. “Hij woonde tegenover de zaak en kwam hier nog elke ochtend naartoe. Allereerst om een bakje koffie te drinken en bij te kletsen, daarna ging hij gewoon - als ‘vrijwilliger’, zoals we hem gekscherend noemden - meehelpen in de winkel of een potje patience spelen achter de computer op kantoor. Hij was niet lastig, bemoeide zich nergens meer mee, maar was wel geïnteresseerd in de toekomstplannen. Heel jammer dat hij niet meer heeft kunnen zien hoe mooi het geworden is. In maart 2020 werd hij ziek en in oktober overleed hij. Toch nog heel plotseling, op 76-jarige leeftijd. Jammer dat het wel zes jaar heeft geduurd voordat de verbouwing was afgerond. En dan hebben we nog geluk dat een adviseur ons vaak de goede weg op hielp. Een lastige tijd, want wat laat je wel en niet repareren, als je weet dat letterlijk alles wordt vervangen zodra de bouw zou beginnen?”
De huidige supermarkt is natuurlijk in de huisstijl van het landelijke concern ingericht, maar ruimte voor persoonlijke, Nulandse (familie)trots bleek er zeker. Op de volledige muur naast de infobalie prijken oma en opa in hun jonge jaren, aan het werk in een van de allereerste winkeltjes, en het schilderij van vader Han hangt prominent naast de deur naar de kantine en kantoren. “We blijven een dorpswinkel, die het moet hebben van de lokale klanten en door de familie groot is gemaakt.”
Ook eens, aan de hand van gedenkwaardige foto’s, vertellen over jouw familie?
Meld je via redactie@nnmedia.nl.
ThuisinhetNieuws
Maggezien een uitgave van ST.E.M.
onder redactie van NieuwsNetwerk BV redactie@nnmedia.nl
© alle rechten voorbehouden
Mag uw mooie advertentie of bedrijfsreportage ook gezien worden? Neem dan eens vrijblijvend contact op met Karel Goossens 06-12112937 of mail ons via redactie@nnmedia.nl
U zult zich verbazen over de mogelijkheden en de bescheiden prijzen!
De uitgever accepteert geen aansprakelijkheid voor de inhoud van advertenties en door derden aangeleverde teksten. Wij verzoeken u vooraf te controleren of uw materiaal daadwerkelijk rechtenvrij is. Door aanlevering verklaart inzender dat het aangeleverde materiaal vrij van rechten gebruikt kan worden en de uitgever aldus te vrijwaren van o.a. auteurs- en beeldrechtelijke aanspraken.
Wij hebben ons uiterste best gedaan alle rechthebbenden van beeldmateriaal te achterhalen.
Wanneer desondanks beeldmateriaal wordt getoond waarvan u (mede-) rechthebbende bent en voor het gebruik geen toestemming is verleend, verzoeken we met ons in contact te treden.
deze en alle eerdere uitgaven zijn digitaal te bekijken en te downloaden via thuisinhetnieuws.nl/magazines
Kunt u zich het gebaar van Prins Claus nog herinneren toen hij afscheid nam van zijn stropdas? Het was in december 1998 tijdens de uitreiking van de Prins Claus Prijs dat hij het juk van de stropdas afzwoor. Vrije denkers en spirituele leiders van India zoals Nehru en Gandhi droegen nooit een stropdas. Tegenwoordig is de mode een stuk informeler geworden en is ‘de slang die om de hals is gedraaid’ in de ban gedaan.
Terwijl we van deze dassen afscheid hebben genomen zorgden andere dassen voor voorpaginanieuws.
Geen treinen tussen Den Bosch en Eindhoven. ProRail speurt de burchten in Esch af op zoek naar de bewoners. Géén das gezien… Maar mochten die beestjes toch gevonden worden dan kunnen ze zich bij een speciaal loket melden. De familie Das wordt dan verwezen naar een exclusief voor hen aangelegd hol op de Landschotse Heide in Westelbeers. Menig woningzoekende zou jaloers zijn op de manier waarop deze dieren in de watten worden gelegd. De jeugd die zelfstandig wil gaan wonen of een gezinnetje wil stichten wordt aan het huisvestingsloket op een lange wachtlijst geplaatst.
Nederland slaat door op vele terreinen met regeltjes, regeltjes en nog meer regeltjes. Geen bouwvergunning wordt verleend maar een hol voor de das wordt gratis en voor niets gegraven.
Vorige week waren er nog meer andere dassen in het nieuws. Hebt u het hele nest advocaten ook op het Journaal voorbij zien komen?
Negenentwintig advocaten met witte bef in een kort geding tegen het kabinetsvoornemen om het aantal vluchten op Schiphol te beperken. Het mag wat kosten als er wordt geprotesteerd tegen de Staat, als er een scheet overdwars zit stapt men naar de rechter. Procederen is een proces van de lange adem, zaken liggen jarenlang op de plank.
Wat is het een verademing om al dat slechte nieuws even te ontvluchten en een paar dagen in het Limburgse Heuvelland door te brengen. Voor het eerst in mijn leven omhoog en omlaag fietsen zonder te zweten.
We huurden een e-bike om vervolgens met twee vingers in de neus de lastigste beklimmingen te doen. Ik voelde mij een soort valsspeler als ik ontspannen een zwoegende mountainbiker passeerde. Anderzijds was het een heerlijk gevoel om door de heuvels te fietsen terwijl het echte seizoen nog niet is aangebroken. Geen razende meutes wielrenners, geen slierten motorrijders en geen formatie oldtimers. Nee, in deze tijd kan je in alle rust genieten van ’n stukje Limburgse vlaai op het terras van De Smidse in Epen.
Wandelen door de weilanden met een schitterend en weids uitzicht. Holle wegen en meidoornhagen die verlegen hun eerste bloesem ten toon spreiden. Hoe gevarieerd is dit glooiende en pure landschap in schril contrast met het polderland in onze Brabantse regio.
Altijd weer word ik gepakt door dat onbeschrijfelijke gevoel van vrijheid als je op de fiets langs hopvelden, wijngaarden, kastelen en vakwerkhuizen kunt toeren. De Geul en Gulp rustig kabbelend en daarbij beseffend dat ze tekeer kunnen gaan, wild, ongecontroleerd en alles verwoestend.
Natuur blijft natuur en zowel flora als fauna kan grillig zijn. De ‘lynx’ sluipt over ‘rechts’ vanuit België, de wolf komt via Duitsland binnen,
krokodillen komen in slagorde het Noordzeestrand op getijgerd, dassen ontregelen het openbaar vervoer en in het Noorden liggen de platvissen op de loer.
Lang leve de lente!!
Peter der Kinderen
Hij groeide op wat latere leeftijd uit tot een waar clubicoon en werd topscorer aller tijden van OJC, maar Toon van Uden kijkt misschien wel met de mooiste herinneringen terug op zijn voetbaltijd in de A-junioren. We blikken met de aanvaller van weleer terug op de A2 van seizoen 1983-1984, die volgens hem onderdeel uitmaakte van een ‘gouden generatie’.
door Mark van der DonkHet tweede team van de oudste jeugdspelers van OJC stond 39 jaar geleden onder de bezielende leiding van trainers Jos Voets en Jos van ’t Root. “Die laatste was nog speler van het eerste geweest”, denkt Toon van Uden zich nog te herinneren. “Of hij was het nog steeds, dat weet ik niet meer precies. Jos Voets had zelf ook in de A1 gestaan en is later nog trainer van het tweede geweest. Die kon ook wel voetballen, maar was van middelmatig niveau”, lacht de Rosmalenaar, niet voor het laatst tijdens het amusante gesprek. “Jos Voets werkte jaren bij de gemeente Oss, maar is inmiddels met pensioen.” Over de uitgebalanceerde spelersgroep raakt de immer enthousiaste Toon haast niet uitgepraat: “We hadden Gerry Castelijns, die nog steeds bij de landmacht zit, Wilco Voets, Wilco Rovers
en Rudy Tjon, die net als zijn broer Dennis heel snel en behendig was. Als je die tegen had, kreeg je een hele lastige dag. Frank Peperkamp, ‘de Pep’ of voor echte intieme vrienden ‘Peppie’, was onze intelligente laatste man, die alles heel rustig oploste. Verder Sjef Heijmans, die al veertig jaar in de brandstofinstallatie werkt, Mark Brekelmans, Gertjan Schuring en JeanPaul Melis, die we ‘Harry Melis’ noemden. Onze goalie Chris van Rossum riep altijd ‘lòòòs’ en dan wist je: dat gaat fout. Ton Smulders gaf mij de ballen via de linkerkant in de diepte, dat werkte altijd. Hij had ook een perfecte sliding in huis. Ton van Hooft zat er ook bij en Jan van Rosmalen, die met de rest van de familie het stratenmakerbedrijf uit Rosmalen runt. Maar die hoorde eigenlijk bij de A1.”
Het was een bijzonder team, vertelt Toon verder: “Alles zat erin. Passie, strijd, veel verschillende spelers met bijna allemaal een andere kwaliteit, maar het team stond op één. Dat is bij veel elftallen nu wel anders. Je had bij ons mensen vóór, óp en áchter de kar. Die mix geeft overal succes. We speelden ook ieder jaar om de bovenste plaatsen. En altijd thuis op veld 2 van sportpark De Hoef, waar een hoop publiek langs de lijn stond. Geweldig.”
Koppend scoren
OJC A2 herbergde verschillende spelers die later bij de selectie van het eerste aansloten. “Het meest had ik verwacht van Wilco Rovers. Dat was echt een geweldenaar, maar die scheurde ooit - tijdens een handbalspel met koppend scoren - zijn kruisbanden. Zonde, want dat was by far onze beste speler. Sjef was ook heel belangrijk. Een kettingroker, maar hij liep iedereen er altijd af met de coopertest. Sjef was ook een ‘killing apparaat’, die scoorde op bestelling. Hij kon, door toedoen van voorzitter Jeu Philips, die oorspronkelijk uit Limburg kwam, ook naar Roda JC. Daar heeft ie wat meegetraind en -gevoetbald, maar uiteindelijk koos Sjef toch voor ons. Waarom hij niet in de A1 speelde? Nou, daar hadden ze gewoon hele goede spelers in de voorhoede. Jos Raats, Maurice Martens en Jan van der Heijden, daar konden wij niet tegenop. En Sjef en ik liepen toch al niet mee in de rij, haha. De A2 was echt een elftal voor spelers die wat minder makkelijk in de omgang waren. Maar toch waren we ook leverancier voor het tweede elftal, met Wil van Nuland aan het roer, en zelfs voor het eerste. Sjef werd daar door hoofdtrainer Servé Vos zelfs eerder voor geselecteerd dan de spelers van de A1.”
Gratis vliegles
Het was voor velen een overgangsjaar naar de senioren. Al was die stap voor Toon sowieso niet zo groot, vertelt hij: “Ik speelde altijd al op zaterdag met de jeugd en voor zondag vroeg Henrie ‘d’n Blok’ van der Donk me altijd voor het vijfde of zesde elftal. Dat deed ik graag, maar ik kreeg daar wel schoppen dat het een lieve lust was. Gelukkig beschermden Henry en zijn teammaten me.” Ook doordeweeks moest hij oppassen: “Het was in dat jaar met Jos en Jos altijd op het scherpst van de snede, ook tijdens trainingen. Mark Brekelmans en Wilco Voets gaven je zo nu en dan gratis vliegles. Als het echt pijn deed, boden ze wel hun excuses aan, maar daar geloofde ik meestal niet veel van.”
Gertjan Schuring speelde de bal tijdens de training altijd het liefst tussen de benen van zijn teamgenoten. “Die had patent op de panna en dan lachte hij je daarna smakelijk uit.” Jean-Paul Melis was juist ‘beperkt handig’ met de bal, maar wel vliegensvlug. “Als die weg was, dan was het dag met het handje.” Over Jan van Rosmalen heeft Toon ook nog wel een mooie anekdote: “Die speelde met ons mee, maar paste eigenlijk meer in het systeem van de A1, dat getraind werd door Tonnie van Pinxteren. Later heb ik ooit een wedstrijd gezien waarin Jan, Piet én Han van Rosmalen samen in het eerste stonden. Ik weet niet of hun vader toen nog leefde, maar die ouders waren daar zeker trots op. Helemaal nadat Jan een bal in de kruising schoot, die goal vergeet ik nooit meer.”
Bad boys
De hele periode met het elftal was volgens Toon eigenlijk onvergetelijk. “Het was een jaar waarin ook veel gekaart werd. En gevloekt. Veel Rosmalense jongeren onder elkaar, dan krijg je dat. Ik mis Peter Janssen trouwens nog. Die staat niet op de foto, maar was ook een van onze spitsen. Of ik haal twee seizoenen door elkaar, dat kan ook. Later kwamen er ook nog Edwin van Meel en wijlen Jan van Balsfoort bij. Nou, daar werd de sfeer ook niet minder van. Wat hebben wij gelachen. De ‘Ballie’ was een spannende verschijning, een soort van bad boy. Die heeft bij ons zijn gouden tijden beleefd en werd later ook kampioen met het eerste. Bij Emplina was ie eveneens een goalgetter. Uiteindelijk waren wij, de bad boys, toch ook verantwoordelijk voor veel OJC-successen. Niet de ideale schoonzonen, maar wel echte afmakers pur sang. Je hoefde in die tijd niet persé in de hoogste elftallen te staan om er te komen. We namen en kregen het geduld. We liepen niet mee in de rij, maar kwamen er toch.”
Hofleverancier
Er volgde voor Toon nog een niet onverdienstelijk jaar in de A2 - “39 goals en een uitnodiging voor de A1, maar ik bedankte vriendelijk” - en hij koos daarna zijn eigen pad richting het vlaggenschip. “Ik begon in het derde, met mijn mentor Hans ‘d’n Blom’ van der Donk, maar moest terug naar het vierde en gelukkig kwam het daar goed met het kampioenschap.” Met 139 doelpunten staat onze gesprekspartner nog altijd in de boeken als topscorer aller tijden van OJC. “Maar de andere goden hebben ook nog jaren geschitterd”,
Op de foto
boven: Jan van Rosmalen, Gerry Castelijns en Sjef Heijmans onder: Toon van Uden en Jos Voets
zegt hij over zijn voormalig teamgenoten. “Het was een team van echte kerels en daarboven stond dan nog de A1, die waren nog beter. Kun je nagaan wat een jeugd OJC had. Alle teams speelden op het hoogste niveau en deden altijd mee om de prijzen. A1 en A2 waren in die jaren hofleverancier van 1 en 2.”
Hij speelde jarenlang in het eerste met veelal generatiegenoten uit het dorp. “Je wist destijds gewoon dat die kweekvijver, met wat geduld en tijd, succes opleverde. Dat is nu minder het geval en dat snap ik niet. Voor jongens uit onze tijd is het moeilijk te verkroppen dat er tegenwoordig niet meer uit de eigen opleiding geput wordt. Als je het eerste en tweede elftal van OJC toen bekeek en zag hoeveel Rosmalenaren daar in voetbalden. Er werd gewacht tot talenten vanuit de jeugd hun draai vonden. Nu worden er veel van buitenaf gehaald. Dat motiveert de achterban niet. Wat was toen het geheim? Waarom lukt dat nu niet? Onze jeugd bij OJC, met Toontje Martens, Jan van Rosmalen, Jan van der Lee, Mien van Uden, Jan van Uden, Jos Voets, Jos van ’t Root, Jo van Alebeek en Tonnie van Pinxteren als de kroonprinsen van het amateurvoetbal, was prachtig. Een gouden
generatie. Maar goed, is en was liggen ver uit elkaar. Gelukkig neemt niemand dit ons meer af. Door dit interview is een groepsapp ontstaan die al die oude herinneringen weer oproept. Niemand blijkt uiteindelijk veranderd.”
foto Karel Goossens
Veel jonge ouders hebben zichzelf weleens de vraag gesteld wie er voor de minderjarige kinderen gaat zorgen wanneer zij beiden overlijden. Als er minderjarige kinderen zijn zal iemand de voogdij over de kinderen krijgen. De voogd neemt dan de zorg voor de kinderen voor zijn rekening. Wanneer de voogdij niet is geregeld zal de rechter een voogd aanwijzen. Meestal is dat een familielid, maar dat is niet per definitie het geval. Om te voorkomen dat de rechter iemand tot voogd benoemt die u niet geschikt zou vinden, kunt u dit als ouder van een minderjarig kind ook zelf regelen.
Er zijn twee manieren om de voogdij te regelen. Dit kan online of door het opstellen van een testament. Wanneer u online een voogd aanwijst kunt u dit regelen via rechtspraak.nl. U kunt inloggen met uw Digid en de gegevens van de voogd aangeven.
Een andere mogelijkheid is om een voogd aan te wijzen in uw testament. U kunt zelf bepalen wie u tot voogd benoemt. Het is bij het opstellen van een testament ook mogelijk om een reserve voogd aan te wijzen, wanneer uw eerste voogd de voogdij
niet op zich kan of wil nemen. Het is niet verplicht om de voogd te informeren over het feit dat hij of zij wordt benoemd tot voogd. Het is wel gebruikelijk en in de praktijk zien we vaak dat dit wel vooraf wordt besproken.
De voogdij benoeming online is kosteloos. Wel is het zo dat via de online route dus geen reserve voogd kan worden aangewezen en dat men voorlichting mist over wat er nog meer in een testament geregeld kan worden. De voogdij heeft betrekking op de zorg voor de kinderen. Wanneer u beiden bent overleden terwijl de kinderen nog minderjarig zijn, krijgen zij zodra ze de leeftijd van 18 jaar hebben bereikt, uw vermogen tot hun beschikking. Niet iedereen vindt de leeftijd van 18 jaar geschikt om over een mogelijk groot vermogen te beschikken. In het testament kunt u daarom naast een voogd ook nog een bewindvoerder benoemen. Het opnemen van een reserve bewindvoerder is ook mogelijk. De bewindvoerder beheert het vermogen tot de kinderen de leeftijd
van bijvoorbeeld 25 jaar hebben bereikt. Het vermogen is dus wel van de kinderen maar zij kunnen daar niet zelfstandig over beschikken. Wanneer het betreffende kind 23 jaar is en vermogen nodig heeft voor een studie, voor een investering in een onderneming of voor de aankoop van een woning, dan zal de bewindvoerder daar medewerking aan verlenen. De persoon die tot bewindvoerder wordt benoemd kan dezelfde persoon zijn als de voogd, maar dat hoeft niet. Wanneer u iemand in gedachten heeft die u als voogd wilt benoemen omdat u ervan overtuigd bent dat hij of zij de zorg voor uw kinderen goed op zich zal nemen, wil dat niet zeggen dat die persoon ook een goede bewindvoerder zal zijn. Dit kan een andere persoon zijn. Het benoemen van een bewindvoerder kan niet online.
Als u meer informatie wilt over de voogdij en het bewind, neemt u dan contact op voor een vrijblijvend gesprek. Dit kan op ons kantoor aan de Hoff van Hollantlaan 5 in Rosmalen of op ons kantoor aan de Groote Vlietlaan 3C in Rosmalen. Graag tot ziens!
Ook op dinsdag,- woensdag- en donderdagavond kunt u bij ons terecht.
Thera van Gerven Jurist Hoffspoor NotarissenSint Jozefoord biedt wijkverpleging in Nuland, Vinkel, Geffen, Rosmalen en Maliskamp. Voor de professionals die dit belangrijke werk uitvoeren is het een uiteenlopend vak met veel verantwoordelijkheid, uitdaging en zeker ook met veel voldoening. Jeannette (40 jaar) en Elly (54 jaar) geven een kijkje achter de schermen.
Jeannette, verpleegkundige, werkt 10 jaar bij Sint Jozefoord. “Ik heb hier kansen gehad die ik met beide handen heb aangepakt. Zo heb ik de opleiding tot HBO Verpleegkundige kunnen doen om te groeien binnen mijn vakgebied.” Eerst werkte Jeannette binnen het verpleeghuis Sint Jozefoord. Sinds 2017 is ze werkzaam als verpleegkundige in de wijk.
Elly (54 jaar) is 35 jaar werkzaam bij Sint Jozefoord, waarvan de laatste 7 jaar als Verzorgende IG in de wijk. De gemoedelijke en warme sfeer van Sint Jozefoord heeft ervoor gezorgd dat Elly al 35 jaar bij Sint Jozefoord werkzaam is. “Ik sta ook helemaal achter de missie en visie van Sint Jozefoord en waar wij als organisatie voor staan.”
Werken in de wijkverpleging, ze willen beiden niet meer anders. “De mensen zijn zo dankbaar dat je er bent, want door onze hulp kunnen ze thuis blijven wonen”, zegt Elly. “De cliënten kunnen hun eigen ding blijven doen, terwijl wij ze ondersteunen en helpen.”
Er zit veel variëteit in de dienstverlening, volgens Elly. “We komen bijvoorbeeld bij mensen met dementie, maar ook bij mensen die tijdelijke wondzorg nodig hebben, bij oud én jong. Daarnaast leren we mensen regelmatig ook bepaalde handelingen zodat ze deze uiteindelijk zelfstandig kunnen doen. Zo hebben we een cliënt gehad die uiteindelijk haar eigen sondevoeding kon toedienen.”
Binnen de thuiszorg zijn er veel ‘geluksmomenten’ die het werk zo mooi maken. “De cliënten zijn er zo enorm blij mee als je iets extra’s voor ze doet. Wat voor ons een klein werkje is, betekent voor de cliënt vaak heel veel.” De afwisseling in de werkzaamheden, collega’s en cliënten, dat maakt het werk volgens Jeannette en Elly zo ontzettend leuk. Nieuwe collega’s krijgen veel begeleiding. “Je wordt enorm goed ingewerkt en zeker in de eerste tijd gaat er iemand met je mee ter ondersteuning. Je gaat eerst ook de mensen leren kennen, voordat je daar alleen te werk gaat.”
Werken in de wijkverpleging iets voor jou?
Jeannette en Elly zijn nog op zoek naar nieuwe collega’s! Kijk op werkenbijjozefoord.nl
“Ik wil nooit meer anders”
Of je nu op zoek bent naar een nieuw elektrische scooter of bromfiets. Wij van HVA-Motoren, bromfietsen en scooters zijn specialist en staan voor je klaar!
Rijden op een elektrische scooter heeft vele voordelen. Te beginnen bij je portemonnee; 100km rijden kost je 50 cent aan stroomkosten. Je laadt de (uitneembare) batterij eenvoudig thuis op in het stopcontact. De elektromotor is onderhoudsarm, geen olie, filters of bougies die geregeld verwisselt dienen te worden.
Doordat een elektromotor meteen vol vermogen geeft kun je supersnel optrekken. Ook is de motor fluisterstil en géén stinkende uitlaatgassen. Het aantal af te leggen kilometers met 1 batterijlading verschilt per model van 50 km tot zelfs 150km.
Bij HVA-Motoren helpen we jou bij de aanschaf van een scooter die het beste bij jou past. Ook kun je bij ons terecht voor onderdelen, accessoires tot aan costumized design van je scooter. Heeft je scooter dan toch een servicebeurt nodig. Ook dan staan wij voor je klaar. Kortom, bij HVA-Motoren vindt je alles onder één dak!
Zo bieden wij elektrische scooters aan van Yadea. De Yadea groep is één van de allergrootste fabrikanten van tweewielers in de wereld. Al 20 jaar ontwikkelt, produceert en verkoopt Yadea elektrische scooters. En vanaf nu ook verkrijgbaar in ons land!
Sym heeft de Fiddle 4 en de Mio elektrisch en Peugeot gaat binnenkort de Kisbee elektrisch uitbrengen.
V-moto Super Soco heeft naast de elektrische scooters ook elektrische bromfietsmodellen, wij hebben de TS streethunter op voorraad.
Naast de elektrische scooters kunt u ook komen kijken naar de benzinescooters van Kymco, Sym & Peugeot en de benzine bromfietsen van Beta, Sherco, Fantic en Rieju.
HVA-Motoren, Bromfietsen & Scooters Retselseweg 5 - Heeswijk-Dinther 0413-786063
Mart Hoedemakers (63), woonachtig aan de Den Uylborch, lijkt wel vergroeid met zijn scooter, waarmee hij de hele regio bestrijkt. “Ik rijd zelfs naar het Radboud UMC in Groesbeek.” Hij heeft op de dag van de foto al een bezoek gebracht aan Empel en Lith, en deed boodschappen bij een supermarkt in Den Bosch. “Waar ze het goedkoopst zijn, daar ga ik naartoe.” Iedere zaterdagochtend scootert hij sowieso naar de stad. “Langs de bakker en kaas halen op de markt.” De dinsdag is gereserveerd voor de kleinkinderen. “Die haalt oma dan op bij De Terp.” Mart was tegelzetter en vloerenlegger. “Toen ik zeventien was, heb ik de toen nieuwe sauna nog mee betegeld en ik hielp mee aan renovaties van Kwekkelstijn. Nieuwe vloer en later zitblokken in het peuterbad, grijpranden in het grote bad en de wcgroepen. In het Sportiom heb ik ook bijna een jaar getegeld, maar ik ben afgekeurd. Mijn rug en schouders zijn kapot.” Marts grootste hobby is tegenwoordig bankhangen. “Vroeger zat ik bij de Zundapp Club, maar nu ben ik nergens meer bij. Sporten is niks voor mij”, besluit hij lachend.
foto Karel Goossens
In het tegenwoordige Rosmalen is het een komen en gaan van inwoners. De meesten keren ’s avonds terug naar het forensendorp, maar er zijn ook dorpsgenoten die voor langere tijd - of zelfs voor altijd - zijn vertrokken. In deze rubriek leggen we contact met Rosmalenaren die elders zijn gaan wonen, maar zich nog steeds verbonden voelen met hun roots.
door Mark van der DonkSinds vier jaar woont Anja van den Akker met haar man Peter in Altea, een Spaans stadje vlakbij Benidorm. Hoewel ze Rosmalen is ‘ontvlucht’, blijft het haar dorp en komt ze er nog heel graag. “Een week of acht per jaar”, schat ze. “Voor de verjaardagen van mijn kleinkinderen Lola (7) en Jimmy (6) en rond de feestdagen. Laatst heb ik gevlogen, maar vaak
komen we op en neer met de auto. Dat is 2100 kilometer rijden, maar we doen het met een overnachting, op het gemakske. In Nederland is ons chalet in Lith onze vaste verblijfplaats. In de tijd dat we terug zijn, zitten we meestal ramvol.” Hoe anders is het in Spanje, waar de 60-jarige Rosmalense voor een buitenstaander misschien wel het leven van een prinses leeft. “Ons huis is een half kasteel”, lacht ze. “Na het opstaan is het eerst even koffie zetten en het nieuws kijken, maar daarna zijn we de hele dag buiten. Het kan ook best fris zijn, hoor. Zeker als er een koude wind van zee komt. Maar een paar weken terug was het al 32 graden en in de zomer is het soms zó warm dat ik de hele dag binnen zit te Netflixen. Je kunt goed merken dat het klimaat aan het veranderen is, vooral door die extreme overgangen.”
Druk met sporten
Op tweede kerstdag 1962
kwam Anja ter wereld aan de Venstraat op nummer 52, het huis waar haar broer Tonnie nog altijd woont en waar ze zelf haar hele jeugd vertoefde. “Ik ben er eentje van Jo van den Akker. Mijn ooms Gerrit, Tonnie en Peter hadden een stratenmakerbedrijf. Ik ging naar de Mariaschool en op een gegeven moment, toen jongens en meiden gemengd werden, mochten we met zes meiden uit de buurt naar de Sint Jozefschool.” De Bron, de huishoudschool, volgde en Anja was in die tijd vooral druk met sporten. “Turnen bij OJC, in de sportzaal tegenover bakkerij Verbiesen. We gingen ook elke week dansen, met onze ouders mee. Hele gezellige tijd.”
Toen haar moeder stierf, toen Anja pas vijftien was, veranderde er veel. “Ik wilde naar de sportlerarenschool, maar die was er alleen in Utrecht en Maastricht. Daar steeds met de trein naartoe, dat zag ik niet zitten. Ik kon het ook niet over m’n hart verkrijgen om ons pap alleen te laten.” Via zus Bep kwam Anja bij de Verkadefabriek terecht. “Zeven jaar met veel plezier gewerkt. Toen Michelle werd geboren stopte ik, maar ik hield wel contact met mijn oud-collega’s. Jaren later kwam ik, toen ik met die meiden op stap was, Peter tegen. Toen sloeg de vonk over.”
Vaatwasser en overval
Anja trok in aan de Graafsebaan, in Peters luxe verblijf in de bossen achter Mariaoord. “Met zwembad en meerdere gebouwen. Allemaal prachtig, maar met de vaatwasser was ik het aller gelukkigst.” Dochter Esmee, inmiddels 21, werd geboren en het leven lachte het gezin lange tijd toe. Tot eind maart 2018 iets verschrikkelijks plaatsvond. “We werden overvallen, anderhalf uur gegijzeld en wilden daar niet meer wonen. We hebben het verhuurd en trokken naar ons
huis in Spanje, dat we al twintig jaar hadden. Hier zijn we veel op de veranda te vinden en iedere vrijdagmiddag in bar ‘Playa Altea’, met vrienden en bekenden. We missen natuurlijk vooral onze kinderen, kleinkinderen en familie, videobellen wel, maar dat is toch anders. Ze kunnen nou eenmaal niet meer even langskomen voor een bak koffie.”
Een hapje eten bij de Likkepot of een feestje in de Villa (“Esmee vierde daar haar 16e verjaardag nog”) mist Anja wel, maar ze geniet ook van het leven in Spanje: “We hebben in Nederland natuurlijk niks te klagen over alle voorzieningen, maar we lijken wel mollen, zoveel zitten we binnen. Soms is de zomer na drie weken alweer voorbij. In Spanje springen we, als het warm is, lekker in het zwembad. Maar we gaan ons huis wel te koop zetten, het wordt te groot voor ons. Van mij hoeven die grote tuin en al die werkers niet meer. We gaan een ander deel van ons leven in, op zoek naar een mooi penthouse of appartement. En we willen met een camper gaan rondtrekken door Spanje en Portugal. Er is nog zoveel moois te zien.”
