erytrocyten uremie hyperkaliëmie uremische pericarditis
polyurische fase
bevat veel eiwitten en erytrocyten. Als oligurie langer blijft bestaan, ontstaat een uremie (verhoogd ureumgehalte in het bloed). De symptomen die hierbij kunnen optreden zijn, misselijkheid, braken, sufheid, hoofdpijn, jeuk en een verminderende eetlust. De anurie kan een hyperkaliëmie veroorzaken, die spierkrampen en hartritmestoornissen (bradycardie) tot gevolg kan hebben. Ook kan er benauwdheid ontstaan als gevolg van longoedeem en kan de bloeddruk stijgen. Een levensbedreigende uremische pericarditis is ook mogelijk. Deze fase duurt enkele dagen tot maximaal drie weken. De diuretische fase. Deze fase duurt enkele dagen tot ongeveer een week. De urineproductie neemt geleidelijk weer toe en is soms boven normaal (polyurische fase), tot wel tien liter per dag. De klaring (het uitscheiden van creatinine en ureum) is echter nog niet hersteld. De cliënt verliest met name vocht en elektrolyten. De herstelfase. Deze fase duurt van enkele weken tot twee tot drie maanden. De nier herstelt zich weer geleidelijk. Niet altijd herstellen de nieren zich volledig. De acute nierinsufficiëntie gaat dan over in de chronische vorm. Let op! Veel vocht toedienen bij acute nierinsufficiëntie is gevaarlijk omdat de nieren dit niet kunnen uitscheiden. De bloedvaten raken overvuld met als gevolg longoedeem, met kortademigheid en een rochelende ademhaling. Chronische nierinsufficiëntie Bij de chronische vorm van nierinsufficiëntie daalt de nierfunctie meer geleidelijk, waardoor het lichaam zich voortdurend kan aanpassen, zo kan het niet beschadigde nierweefsel efficiënter gaan functioneren. Daardoor treedt er pas in een later stadium uremie op. Het compensatiemechanisme kan niet al het functieverlies opvangen. De periode van verminderde nierwerking zonder symptomen gaat over in de fase van onvoldoende nierwerking mét symptomen. Van chronische nierinsufficiëntie is sprake wanneer de nieren zover achteruit zijn gegaan dat er slechts 40% of minder van de nierfunctie over is en er merkbare symptomen optreden. De symptomen van chronische nierinsufficiëntie zijn algemeen van aard en kunnen bestaan uit vermoeidheid, algehele malaise, kramp en jeuk. Cliënten met een chronische nierinsufficientie hebben een verhoogd risico om eindstadium nierfalen te ontwikkelen. Er is sprake van eindstadium nierfalen als er nog maar 10% of minder van de nierfunctie over is. In deze fase is nierfunctievervangende therapie zoals dialyse of transplantatie noodzakelijk. Chronische nierinsufficiëntie kan, behalve als gevolg van een acute nierinsufficiëntie, ontstaan als gevolg van aangeboren afwijkingen, maar ook als gevolg van een andere chronische aandoening zoals diabetes mellitus en hypertensie of het gebruik van pijnstillers ( NSAID’s, bijvoorbeeld Brufen).
86
9006952582_bw.indd 86
Deel 2
26-03-12 08:09