powinny być pierwszym, integralnym ogniwem łańcucha edukacyjnego. Jednak aby mogły spełniać powierzone zadania, muszą otrzymać zwiększone dotacje z budżetu państwa. 9. Stworzyć klimat dla szkół alternatywnych. Warto szerzej sięgać do rozwiązań wypracowanych przez edukację alternatywną, z których można wyprowadzić szereg cennych aplikacji edukacyjnych w wymiarze strukturalnym, programowym i metodycznym. Ofertę autorskich koncepcji kształcenia nie należy ograniczać jedynie do szkolnictwa prywatnego, ale należy stworzyć warunki prawne pozwalające włączyć ją w proces edukacji publicznej. 10. Reaktywować sieć szkolnictwa zawodowego. Należy stworzyć narzędzia do prognozowania zawodów deficytowych, które pozwolą określić kierunek rozwoju szkolnictwa zawodowego. W trosce o poziom kształcenia zawodowego warto nawiązać ścisłą współpracę z przedsiębiorcami w celu tworzenia programów partnerskich między edukacją i przemysłem, włączając w to praktyki zawodowe oraz staże w firmach.
Tworzyć lepsze warunki do uczenia się Co robić, aby szkoła przygotowała młodych ludzi do nowych wyzwań ery konceptualnej, bo tak określa XXI wiek Daniel Pink (2005), do świata zwanego przez Zygmunta Baumana płynną nowoczesnością (2011), który wymaga od nas nieustannej gotowości na zmiany, otwartości, kreatywności, elastyczności w myśleniu i działaniu? I. Przeorientować myślenie o procesie nauczania/uczenia się, by nie tylko uczyć, ale przede wszystkim tworzyć warunki do kształcenia kompetencji. Nauczyciele muszą odrzucić osobiste doświadczenia, wynikające z uczestnictwa w tradycyjnym systemie kształcenia i zacząć postrzegać rzeczywistość edukacyjną w kategoriach zmiany. Obecne paradygmaty edukacyjne układają się wzdłuż osi wertykalnej, wyznaczonej przez orientację autorytarną opartą na transmisji kulturowej oraz orientację liberalną, której wyznacznikiem jest gotowość i otwartość na zmiany. Ważne jest świadome dokonanie wyboru ideologii edukacyjnej, która determinuje sposób myślenia o edukacji, określa wymiar teleologiczny i aksjologiczny procesu kształcenia, wyznacza kierunek, zakres oraz procedury działań urzeczywistniające pedagogiczne egzemplifikacje. II. Zbudować bazę dobrych praktyk nauczycielskich. W odróżnieniu od kwalifikacji zawodowych, które przyszły nauczyciel uzyskuje na uczelni wyższej, kompetencje nauczycielskie nabywa się w codziennym działaniu w przestrzeni szkoły. Wyznaczają one obszar odpowiedzialności dorosłego za dziecko, przed dzieckiem oraz wobec innych osób i instytucji, którym bliski jest los dziecka, a tym samym decydują o jakości dzieciństwa. Drogą ku budowaniu profesjonalizmu zawodowego powinno być tworzenie nauczycielskich grup wsparcia, skupiających pedagogów teoretycznie i praktycznie zorientowanych, którzy podejmują wspólne działania na rzecz przekształcenia instytucji szkoły w zdolny do zmian, dynamiczny w swej strukturze i formie system uczący się, oparty na twórczej współpracy jej uczestników i partnerów, wymianie doświadczeń oraz ustawicznym, refleksyjnym samokształceniu.