

ATELIER RUIMTELIJKE VORMGEVING (RVG)
OPDR_1
NAGEIRE-DÔ 4
TOTTORI, JAPAN (794-1185)
OPDR_2
NATUURSTUDIE NAAR DE 4 EVANGELISTEN 14
LEEUW (MARCUS) / ENGEL (MATTHEÜS) / STIER (LUCAS) / ADELAAR (JOHANNES)
OPDR_3 (WOON)CULTUUR: RENAAT BRAEM 24
(RVG+CAD+KIN) EIGEN WONING, DEURNE, 1950 / WONING ALSTEENS, OVERIJSE, 1966
WONING BRAUNS, KRAAINEM, 1950 / WONING BRAUNS-BRANTS, OVERIJSE, 1968
WONING SCHELLEKENS, HOOGSTRATEN, 1970 / WONING VAN DE VYVERE, ANTWERPEN, 1958
WONING VAN DEN BRANDEN, RANST, 1958 / WONING VAN HUMBEECK, BUGGENHOUT, 1966
WONING VERMIJLEN, HEMIKSEM, 1968 / WONING GILLES, MECHELEN, 1954
ARCHITECTURAAL TEKENEN (ART) / CAD

CAD STERPATROON
ROTSKOEPEL, JERUZALEM, ISRAËL, 688-692
ROODBLAUWE STOEL, 1919, GERRIT RIETVELD
DIVANTAFELTJE, 1923, GERRIT RIETVELD
SONSBEEK PAVILJOEN, 1966, ALDO VAN EYCK
RENAAT BRAEM
VIRTUELE ARCHITECTON
ARCHITECTURAAL SCHETSEN (ASC)
GIP
PUBLIEKE ARCHITECTUUR EN RUIMTE
PALAZZO PUBBLICO & PIAZZA DEL CAMPO, SIENA, 1297-1310
RAADHUIS HILVERSUM, 1928-1931, W.M. DUDOK
SÄYNÄTSALON KUNNANTALO, 1949-1951, ALVAR & AINO AALTO
RATHAUS BENSBERG, 1962-1969, G. BÖHM
OSLO RADHUS, 1931-1950, A. ARNEBERG & M. POULSSON
RAADHUIS USQUERT, 1930, H.P. BERLAGE
STADHUIS TERNEUZEN, 1972, J. BAKEMA
HÔTEL COMMUNAL DE WOLUWE-ST-LAMBERT, 1908-1938, JOSEPH DIONGRE
KIRUNA STADSHUSET, 1959-1962, ARTHUR VON SCHMALENSEE
48




















NAGEIRE-DÔ




TOTTORI, JAPAN

Deze vormstudie neemt ons mee naar Azië, waar de bouwtraditie in hout -vernaculaire- architectuur voortbracht die het omgevende landschap sublimeert. De poëtische integratie van deze Shintoïstische tempel in de berghelling respecteert de geest van de plaats.
Nageire-dö, gebouwd in de Heian periode (794-1185), is gelegen tegen de flanken van Mt Mitoku op 520m boven de zeespiegel. Een gevoel van respect voor de bergen een belangrijk aspect van Sangaku Shinkô, het ascetische ‘berggeloof’ van Japan. De Sanbutsu-ji Tempel is de belangrijkste bergtempel in het westen van Japan, met de Nageire-dô als nationale schat, als belangrijkste gebouw.
Startende vanuit een tekening en/of foto wordt – na geometrische analyse – een ruimtelijke voorstelling gevraagd, gepresenteerd op een grond- en achtervlak. De bedoeling is om een voorstelling te creëren die de ruimtelijke continuïteit van het gebouw in zijn omgeving evoceert, zowel in zijn detail als in het geheel.
Architectuur als kader (frame) om de essentie van een omgeving/natuur zichtbaar te maken voor het menselijk oog.















































NATUURSTUDIE
Volgend op de vormstudies in 5AVO (abstracte architectuur in opdracht 1 en 2, sacrale architectuur in opdracht
3 en een exploratie van (an)organische ruimtelijkheid in opdracht 4 onderzoeken
we nu de grenzen van ons materiaal karton aan de hand van een organische ‘gestalt’vormstudie naar fauna.
Startend vanuit de 3 dieren die de evangelisten Marcus (Leeuw), Lucas (Stier) en Johannes (adelaar) symboliseren wordt een boeiende ruimtelijke interpretatie gevraagd, te presenteren op sokkel. We gebruiken de representatie door Antonio Gaudi in de Sagrada Familia te Barcelona als startpunt voor de vormstudie. De beelhouwwerken werden uitgewerkt door Xavier Medina.



Het werk vormt een totaalbeeld – een ‘gestalt’waarbij het geheel meer is dan de som van de samenstellende delen. De focus ligt op een leesbare abstractie, eerder dan op het letterlijk namaken.










































RENAAT BRAEM
Analyse van een ontwerpen van de architect in woord en beeld.
Nadat we bij het begin van het schooljaar de eigen woning van Renaat Braem bezochten, onderzoeken we diverse woningen uit zijn rijke oeuvre in woord en beeld.

Renaat Braem (1910-2011) geldt als één van de belangrijkste architecten van de 20ste eeuw. Hij laat niet alleen markante en soms controversiële gebouwen na, ook als schrijver, criticus en docent is zijn betekenis niet te onderschatten. De expressiviteit van Braems architectuur, zijn engagement voor sociale woningbouw en zijn felle pen verrassen vandaag nog steeds. Zijn ruimtelijke analyses, het minutieus materiaalgebruik en de sculpturale vormentaal van zijn architectuur zijn tot op vandaag relevant. (bron: catalogus expo Renaat Braem 1910-2010, de Singel internationale Kunstcampus)

De opdracht koppelt binnen meerdere vakken (RVG/ ART/KIN) een breed spectrum aan onderdelen van de architecturale vorming, zowel ruimtelijk (volume, materiaal en textuur) als grafisch (voorstelling in plan, foto en tekening).

1/ EIGEN WONING, DEURNE, 1950
2/ WONING ALSTEENS, OVERIJSE, 1966
3/ WONING BRAUNS, KRAAINEM, 1950


4/ WONING BRAUNS-BRANTS, OVERIJSE, 1968
5/ WONING SCHELLEKENS, HOOGSTRATEN, 1970
6/ WONING VAN DE VYVERE, ANTWERPEN, 1958
7/ WONING VAN DEN BRANDEN, RANST, 1958



8/ WONING VAN HUMBEECK, BUGGENHOUT, 1966



9/ WONING VERMIJLEN, HEMIKSEM, 1968
10/ WONING GILLES, MECHELEN, 1954








































STERPATROON











PERSPECTIEF-SHADED





PERSPECTIEF-REALISTIC

PERSPECTIEF - CONCEPTUAL PERSPECTIEF - REALISTIC





DIVANTAFELTJE


1923, GERRIT RIETVELD





























VIRTUELE ARCHITECTON

















ARCHITECTURAAL SCHETSEN (ASC)







































PUBLIEKE ARCHITECTUUR EN RUIMTE

Raadhuis/Rathaus/ Stadshuset/Radhus/ Kunnantalo/ Palazzo Pubblico
Het ruimtelijk onderzoek voor de geïntegreerde proef focust dit schooljaar op publieke architectuur en ruimte. Pleinen en gebouwen die dienen als schakel tussen het volk en haar bestuur.
De vormgeving van de publieke gebouwen werden in de 20e eeuw sterk beïnvloed door de Italiaanse voorbeelden uit de vroege renaissance, die gekenmerkt werden door het belang en de kwaliteit van de geïntegreerde pleinen.
Het Palazzo Pubblico is in combinatie met het Piazza del Campo te Siena (1297-1310) exemplarisch voor hoe publieke ruimte en gebouw in dialoog met elkaar kunnen treden. De harmonieuze – bijna symbiotische– relatie tussen beiden komt onder ander tot uiting in het schelpvormige Piazza en de licht concave gevel van het Pallazo. Dit resulteert in een omarmende, geborgen binnenstedelijke ruimtelijheid. Het verticale accent, gevormd door de Torre del Mangia, belet niet dat de publieke ruimte een zeer menselijke schaal heeft.

Het onderzoek spitst zich toe op enkele visionaire plaatsen en wordt geëvoceerd in ruimtelijk en grafisch werk, op basis van één van de locaties.
Het Piazza del Campo ligt in het geografische centrum van de drie heuvelgemeenten die samen Siena vormen: Camolia, Citta en San Martino. De ontwikkeling verliep geleidelijk en begon in de tiende eeuw, toen de plaats werd gebruikt als markt- en ontmoetingsplaats voor de drie gemeenschappen. In de twaalfde eeuw werd het Palazzo Publico gebouwd samen met verschillende grote palazzo’s rond het Piazza. De hoofdingang van het plein heet Costarella, een reeks treden vanaf de Via del Pellegrini, die de primaire toegang tot de kathedraal vormt. Het plein loopt geleidelijk af naar de voet van het Palazzo Pubblico, als een amfitheater.
Het plein is opgedeeld in negen vlakken om de raad van negen te symboliseren. De convergerende lijnen die in de vijftiende eeuw in het plaveisel werden aangebracht, wekken de illusie dat de helling van het plein steiler is en benadrukken het belang van de dominerende Torre del Mangia naast het Palazzo Publico. Jaarlijks wordt op het plein de ‘palio di Siena’ gehouden, een kleurrijk middeleeuws schouwspel met een stormachtige paardenrace rond de omtrek van het plein. De raad van negen gaf verschillende kunstschilders de opdracht om het gebouw te decoreren met fresco’s. Het was bijzonder dat het stadsbestuur en niet de kerk de opdrachten gaf aan kunstenaars. Zowel Simone Martini (leerling van Duccio) als Ambrogio Lorenzetti beschilderden enkele zalen van hun werk. Vooral de ‘ Allegorieën van goed en slecht bestuur’ in de raadzaal waren heel vernieuwend in hun stijl.

Het ruimtelijk onderzoek spitst zich toe op de zoektocht naar de ziel van deze plaats, de genius loci.
0/ PALAZZO PUBBLICO & PIAZZA DEL CAMPO, SIENA, 1297-1310

1/ RAADHUIS HILVERSUM, 1928-1931, W.M. DUDOK



2/ SÄYNÄTSALON KUNNANTALO, 1949-1951, ALVAR & AINO AALTO
3/ RATHAUS BENSBERG, 1962-1969, GOTTFRIED BÖHM

4/ OSLO RADHUS, 1931-1950- A. ARNEBERG & M. POULSEN
5/ RAADHUIS USQUERT, 1930, H.P. BERLAGE


6/ STADHUIS TERNEUZEN, 1972, J. BAKEMA

7/ HÔTEL COMMUNAL DE WOLUWE-ST-LAMBERT, 1908-1938, JOSEPH DIONGRE
8/ KIRUNA STADSHUSET,1959-1962, ARTHUR VON SCHMALENSEE

PALAZZO PUBBLICO, SIENA HÔTEL COMMUNAL DE WOLUWE-ST-LAMBERT










NINHO DECAESTEKER

PALAZZO PUBBLICO, SIENA STADHUIS TERNEUZEN
1972, J. BAKEMA







ARTHUR EYCKHOLT

PALAZZO PUBBLICO, SIENA RATHAUS BENSBERG

1962-1969, G. BÖHM






NOOR HEBBELINCK


PALAZZO PUBBLICO, SIENA SÄYNÄTSALON KUNNANTALO

1949-51, AINO & ALVAR AALTO







TIJN LEIRENS










STIEN MULLER


PALAZZO PUBBLICO, SIENA RATHAUS BENSBERG

1962-1969, G. BÖHM






LOUISE PIERS DE RAVESCHOOT


PALAZZO PUBBLICO, SIENA STADHUIS TERNEUZEN
1972, J. BAKEMA






CARLINE RUYSKENSVELD

PALAZZO PUBBLICO, SIENA KIRUNA STADSHUSET



1959-1962, A. VON SCHMALENSEE






ANNA VAN DE VOORDE GISTREA


PALAZZO PUBBLICO, SIENA
RAADHUIS HILVERSUM
1928-1931, W.M. DUDOK








ANNA VAN NIMMEN

PALAZZO PUBBLICO, SIENA SÄYNÄTSALON KUNNANTALO
1949-51, AINO & ALVAR AALTO











GUST BRACKE



PALAZZO PUBBLICO, SIENA KIRUNA STADSHUSET



1959-1962, A. VON SCHMALENSEE






ALEXANDRA CLINCI

PALAZZO PUBBLICO, SIENA SÄYNÄTSALON KUNNANTALO


1949-51, AINO & ALVAR AALTO






SÄDE EXPEELS

PALAZZO PUBBLICO, SIENA RAADHUIS HILVERSUM

1928-1931, W.M. DUDOK








VICTORIA GOETHALS

PALAZZO PUBBLICO, SIENA
OSLO RADHUS, 1931-1950


A. ARNEBERG & M. POULSSON


























CHAREL VANHAESEBROUCK

PALAZZO PUBBLICO, SIENA SÄYNÄTSALON KUNNANTALO
1949-51, AINO & ALVAR AALTO









ZOË VERWEE

PALAZZO PUBBLICO, SIENA
RAADHUIS HILVERSUM


1928-1931, W.M. DUDOK









Gilbert Decouvreur leidde tussen 1977 en 2015 het atelier Ruimtelijke Vormgeving op de Kunsthumaniora Sint-Lucas. Hij verfijnde er over deze bijna 4 decennia zijn pedagogische methode, gebaseerd op de natuur en haar verlengstuk, de menselijke nederzetting.
Via het aanbrengen van architecturale basisconcepten zoals ruimtelijkheid, geborgenheid en massa in vormelijke experimenten binnen een afgebakende ruimte komen de leerlingen er toe om aan de hand van foto’s van (historische) complexe architectuur en cultureel erfgoed via analysetekeningen tot een ruimtelijke voorstelling te komen in de vorm van maquettes.
De boekdelen van het atelier Architecturale Vorming 1977-2015 zijn te bekijken en bestellen via http://nl.blurb.com/bookstore/c-architecture.
Sven Piers volgde vanaf 1991 de middelbare graad architecturale vorming in de Kunstacademie Tielt bij Johan Laethem. In 1999 studeerde hij af als ir.-architect aan de Universiteit Gent.
Na zijn tweejarige architectuurstage in België werkte hij één jaar op een architectenbureau in de Filippijnen (Manila).
Hij begon als leraar op de kunsthumaniora in 2003, waar hij sinds 2008 binnen de derde graad Architecturale Vorming de vakken architecturaal tekenen en CAD geeft.
Stijn Gilbert startte in 1999 zijn architecturale vorming in de kunsthumaniora Sint-Lucas te Gent onder Gilbert Decouvreur. Na zijn architectuurstudies aan de LUCA School of Arts te Brussel behaalde hij in 2005 zijn masterdiploma na een uitwisselingsjaar in Japan (Tokyo & Kyushu University).
Sinds 2010 is hij als leerkracht-architect terug op de kunsthumaniora, waar hij vanaf 2015 in de tweede en derde graad Architecturale Vorming geeft.
De catalogi van het atelier Architecturale Vorming vanaf 2015 zijn te bekijken en bestellen via https://issuu.com/stijngilbert
VORMSTUDIES DOOR DE LEERLINGEN VAN
HET 6e JAAR ARCHITECTURALE VORMING OP

KUNSTHUMANIORA SINT-LUCAS, OP BASIS VAN DE PEDAGOGISCHE METHODE ONTWIKKELD DOOR G.DECOUVREUR.
ATELIERBEGELEIDING, OPMAAK & FOTOGRAFIE ARCH. STIJN GILBERT


DANK AAN
KUNSTHUMANIORA SINT-LUCAS voor het artistieke nest
SABRINA STERCKI FERNANDEZ voor de fotografische expertise GILBERT DECOUVREUR voor zijn visie en mentorschap
