Sociale Recherche:
”… Het menselijke aspect is verdwenen, de knop gaat om” STRAATRAAD - 25 maart 2015 Dorothé verwelkomt dhr. Jill Verstrepen, rechercheur en coördinator bij de Sociale Recherche. Vanaf 1 januari is de Participatiewet van kracht, die de wet Werk en Bijstand vervangt. De Sociale Recherche moet o.a. toezien op de woonkostendelersnorm. Mooi woord dat te maken heeft met hoeveel mensen onder één dak een bijstandsuitkering ontvangen. Mensen die met meerdere personen op een adres wonen en misschien te maken krijgen met woonkostendeling, krijgen een brief daarover. Als je die brief niet terugstuurt, word je uitkering stopgezet! De burger heeft een informatieplicht en de Sociale Recherche heeft een onderzoeksplicht!
Jil: ”De Participatiewet legt meer verantwoordelijkheid bij de burger zelf. Als je verhuist, maak dan duidelijk WIE op WELK adres woont. Als je je niet inschrijft word je niet uitgeschreven op je oude adres en krijg je dus post op een verkeerd adres! Dan reageer je dus niet en dan krijg je een herinnering die dan weer naar het verkeerde adres gaat en zo kom je in de problemen.” Laci: ”Mijn huurders zijn vertrokken. Ik heb zelf gecontroleerd bij de GBA of ze waren uitgeschreven en toch krijg ik een brief vanwege woonkostendeling. Die mensen lopen op straat en kunnen zichzelf niet uitschrijven!” Jil: ”Regels uit Den Haag zijn, dat ook al hebben wij, als bevoegd Sociaal Rechercheur, vastgesteld dat er niemand meer woont, de gemeente zelf ook nog een onderzoek moet doen en dat
duurt wel 3 tot 6 maanden..” De Sociale Recherche werkt vanuit feiten en omstandigheden. En die kunnen alleen beoordeeld worden met een huisbezoek. De bevindingen van een huisbezoek worden gemeld aan de klantmanager.
Jil: “We mogen onaangekondigd op bezoek komen, maar je bent niet verplicht ons binnen te laten. Als je de deur niet open doet, maken we daar een aantekening van.” Ingeborg: ”Toen mijn bijstandsuitkering van start ging, stond de andere dag de Sociale Recherche op de stoep. Ik was hier op het Annahuis en kon dus niet open doen. Ik heb gebeld en gevraagd of ik een afspraak kon maken met de Sociale Recherche en toen werd er gezegd, nee mevrouw, zo werken we niet!. Jil: ”Van 2800 bijstandsaanvragen in 2014 hebben we 600 gecontroleerd en daarvan bleken er 150 niet geldig. Elke uitkering kost de gemeente 13.000 euro per jaar per persoon. Gemeentes krijgen een zak geld van de overheid. Als die zak op is, moet er geld bij. Heeft de gemeente zijn boekhouding niet goed op orde dan kan de gemeente zelf naar de bank om geld te lenen..” De STRAATRAAD vraagt hoe hij dit werk volhoudt, Jil: ”Door alle regels en wetten is het menselijke aspect verdwenen… de knop gaat om.” Op de vraag waarom Jil dit werk is gaan doen, reageert hij: ”Ik wil onrecht en fraude bestrijden.” Jan vertelt zijn verhaal over zijn verhuizing van Baarle-Nassau naar Breda: ”Ik had niks, alleen een tafel en een stoel. Ik sliep op het beton. De Sociale Recherche geloofde niet dat ik er woonde en toen is mijn uitkering stopgezet.” Dorothé: ”Jullie staan heel snel op de stoep. Jan had niet eens de kans iets aan te schaffen. Wie dak/ thuisloos is, heeft geen spullen! De uitkering moet nog gaan lopen dus iemand heeft ook geen geld om spullen te kopen“. Jil: ”We baseren ons op feiten en omstandigheden. Als je niet meldt dat je geen spullen hebt, gaat de Sociale Recherche af op wat ze zien. De klantmanager moet dan ook op de hoogte zijn, want de beslissing om een uitkering toe te kennen, ligt bij de klantmanager. De klant kan ook altijd bezwaar maken en via de sociale raadslieden een voorlopige voorziening aanvragen. Je kunt dan binnen 2 weken de uitspraak van de rechter verwachten.”
Dorothé: ”Het gaat hier om een speciale doelgroep van het Stedelijk Kompas: de dak-en thuislozen. Hoe kun je meer rekening houden met deze doelgroep? Daar zou een andere norm voor moeten gelden. Sommige daklozen zijn gewend om op “beton“ te slapen en hebben nu eenmaal geen spullen. Op het aanvraagformulier voor de bijstand zouden ze kunnen invullen dat extra hulp nodig is voor een bed, voor spullen om je in te richten. Binnen de gemeente Breda zou er een betere communicatie moeten zijn tussen Centraal Onthaal, Sociale Recherche en ATEA.” Jil geeft aan wat belangrijk is op je nieuwe adres: dat er op zijn minst een luchtbed en wat kleren moeten liggen en ook heel belangrijk: zorg dat er op
dat adres POST ligt, gericht aan jou op DAT ADRES!. . Zoekend naar een oplossing heeft Susanne een goed voorstel dat Dorothé met Centraal Onthaal zal bespreken: Zo gauw iemand een kamer vindt kan CO twee brieven meegeven: één brief om aan de Sociale Rechercheur te geven met de mededeling dat diegene uit de doelgroep van het Stedelijk Kompas is en dus geen spullen heeft om een kamer in te richten. En een brief met een aanvraag van bijzondere bijstand voor noodzakelijke spullen om de kamer in te richten in samenwerking met Francien Kivits van Stichting Help ons Helpen. Die brief met de aanvraag kan dan bij het eerste gesprek met ATEA afgegeven worden. Dorothé bedankt Jil voor zijn bezoek. Nadat Jil is vertrokken, komen er reacties los. Twan: ”Het contrast is groot tussen de feitelijke situatie en de handhaving. De Sociale Recherhe is zó uit op fraude! Ik vind het ook erg dat Jil zelf zegt dat het menselijke aspect niet meer bestaat.” Stef: ”Volgens mij ben je onschuldig tot het tegendeel is bewezen.” Het idee wordt gelanceerd om het team van de Sociale Recherche een STRAATTOUR aan te bieden. Gratis! Het was een enerverende STRAATRAAD! Bron: http://www.straatkrantbreda.nl/?p=5242