โลกของวงเล็บ

โลกของวงเล็บ ร ว ม ข้ อ เ ขี ย น คั ด ส ร ร ส มิ อฺ น า

_

_

‚ จงพบปะ(ปฏิบตั ติ ่อ)ผูค้ นดังเช่นว่า หากท่านเสียชีวติ ลง พวกเขาจะหลังนํ ่ ้ าตาให้กบั ท่าน และหากท่านมีชวี ติ อยู่ พวกเขาก็ปรารถนาทีจ่ ะอยูก่ บั ท่าน ‛ อาลี อิบนุ อบีฏอลิบ(ร.ฎ.)

‚ไม่ค่อยว่าง… เอ่อ มาอัฟทีต่ อ้ งพูดประโยคนี้น่ะ…” เพื่อ นคนหนึ่งพูด ขึ้นมาเมื่อถู กขอให้รบั งานศาสนาชิ้นหนึ่ง ในห้ว ง คํานึงนึกคิดของเขา อาจจะกําลังพลุ่มพล่านประหนึ่งคลื่นทะเลในวันพายุเข้า กังวลผลประโยชน์ทางดุนยาอีกมากมายเบือ้ งหน้า เขาอาจจะมาอัฟผมเพราะ ต้องพูดประโยคนี้กบั งานทีอ่ ลั ลอฮฺมอบหมายมา และเลือกเขา… ผมเข้าใจเขา ดี เพราะในโลกของนักศึกษาแล้ว พวกเราจักต้องแข่งขันในเรื่องการเรียน อย่างเลือดตกยางออก ยิง่ ในมหาวิทยาลัยทีน่ ักศึกษาอยู่เพื่อตัวเอง และออก ค่ายเพียงเพื่อสังสมปริ ่ มาณทรานสคริปอันเป็ นตัวเลขศักดิ ์สิทธิ ์จอมปลอมที่ มหาวิทยาลัย ประดิษ ฐ์ ข้นึ เป็ น การประกัน นัก ศึก ษา หรือ เพื่อ ให้นักศึก ษา หลอกตัวเองว่า ตนนัน้ เป็ นนักกิจกรรมและทํางานเพื่อสังคมแล้วนัน้ บางที ผมควรเข้าใจมหาวิทยาลัยที่ต้องทําอย่างนี้ เพราะอาจจะมืดแปดด้านแล้วว่า จะต้องทําอย่างไรเพื่อให้นักศึกษาพวกนี้ เรียนและอยู่สู้เพื่อสังคม เพื่อคนจน เพื่อ คนที่ลํ า บากกว่ า เหมือ นนั ก ศึก ษารุ่ น พ่ อ รุ่ น แม่ เ ขาที่ทํ า หน้ า ที่ต่ อ สู้ เรียกร้องความยุตธิ รรมจากรัฐบาลเผด็จการเพื่อให้ชาวบ้านมีชวี ิ ตที่ปกติสุข แน่ นอนพวกเขาทําด้วยสํานึกจากหัวใจ โดยไม่ได้รบั ชัวโมงกิ ่ จกรรม หนํ าซํ้า ยังถูกรังเกียจเดียดฉันจากมหาวิทยาลัย หรือพวกผู้ใหญ่เอาเปรียบในสังคม ซึง่ ถูกยกย่องและหนีความผิดได้เพียงเพราะฐานะทีร่ ่าํ รวย และการศึกษาทีส่ ูง โลด เหยียบยํ้าศัก ดิ ์ศรีของผู้ท่ยี ากจนและลําบากกว่า แม้ว่าจะเป็ นมนุ ษ ย์ เช่นเดียวกันก็ตาม ในชีวติ ของนักศึกษามุสลิมก็เช่นกัน บางคนก็เลือกทีจ่ ะทุ่มเทกับการ เรียนอย่างเต็มที(่ อย่าลืมบอกว่าเพื่ออิสลาม?) พลัดงานศาสนาอีกมากมายซึง่ ตนมีศกั ยภาพทีส่ ามารถจะทําได้ ณ เวลานัน้ เอาไว้ในภายภาคหน้าหลังเรียน จบ แต่บางคนก็เลือกทีจ่ ะทุ่มเททัง้ สองอย่างในวัยของนักศึกษาทัง้ งานในร่ม

และกลางแจ้ง จะเหงือ่ เล็ดหรือไหลเปียกโชก เพราะไม่อาจแน่ ใจได้ว่าเขาจะมี ชีวติ อีกหลังจากวันแรกของการจบการศึกษา การประวิงความเสี่ยงที่คาบ เกี่ยวกับความตายที่ยงั ไม่มผี ลงานโชว์อลั ลอฮฺของคนประเภทแรก กับการ พยายามแลกเวลาแห่ ง ความสุ ข ส่ ว นตัว ไขว่ ค ว้า พุ่ ง ทะยานสู่ ฟ้ าของคน ประเภททีส่ อง ซึง่ แม้ไม่อาจเอือ้ มถึงดวงจันทร์อย่างน้อยก็ได้อยู่ท่ามกลางของ หมูด่ วงดาวนัน้ อย่างไหนกันทีเ่ ราควรจะเลือก พวกเราใช้เวลาในการคิดเรื่องนี้ แม้ว่าผลทีต่ ามมาจะเป็ นแบบไหนก็ ตาม วารสารสมิอฺนาวะอตออฺนา ทีพ่ น่ี ้องเคยได้อ่านกับตาหรืออย่างน้อยๆถ้า ไม่เคยอ่าน ก็อาจได้ยนิ หึ่งๆผ่านหู มาบ้างนัน้ เดินทางมาถึงเล่มที่ 8 แล้วใน เล่มก่อน ที่อยู่ในมือพี่น้องขณะนี้ เป็ นรวมข้อเขียนคัดสรรของสมิอฺนา ที่เรา เต็มใจนําเสนอ แม้ว่ามันอาจจะเป็ นสัญลักษณ์ของความพ่ายแพ้ทเ่ี ราอาจต้อง หยุดเดินเครื่องแค่เล่มนี้ ด้วยเหตุผลเดิมๆว่า ไม่ค่อยว่างทีจ่ ะทํานัน้ … แต่มนั ก็เ ป็ น เคสตัว อย่า งที่เ ป็ น จริง ดัง่ ที่ท่ า นฮุ ไ ซฟะฮฺ ( ร.ฎ.)เคยถามท่ า นรอซู ล (ศ็อ ลลัล ลอฮุ อ ลัย ฮิว ะซัล ลัม )ว่ า หลังจากอิส ลามรุ่ง โรจน์ แล้ว จะตกตํ่าต่ อ กระนัน้ หรือ ท่า นตอบว่า ใช่แล้ว…ฮุไซฟะฮฺ จะเป็ นเช่นนี้ แหละสลับกันไป จนถึง วันกียามัต * แม้พ วกเราไม่ถึงขนาดที่จะเรียกตนเองได้ว่านักทํางาน ศาสนา แต่น่ีกเ็ ป็ นสิง่ ทีอ่ ลั ลอฮฺ (ซ.บ.)กําหนดให้ชดั เจนแล้วว่า มีขน้ึ ก็ต้องมีลง มีให้เห็นต่อไปก็ต้องไม่มใี ห้เห็น นี่สนิ ่ ะ ทําไมศาสนาถึงบอกว่าจะมีนักฟื้ นฟู อิสลามปรากฏบนโลกนี้ทุกๆร้อยปี ทําไมไม่ส่งมาทุกๆปีให้ทุกๆปีนนั ้ รุง่ โรจน์ ท่ามกลางกลิน่ อายของความเหนื่อยล้า พร้อมๆกับความเจ็บใจใน ความคิดและอัตตาทีเ่ คยฝงั แน่ นในตัวตน ทีใ่ นอดีตเคยน้อยใจต่อการลดกําลัง แรงในการทํางานศาสนาของคนทีอ่ ยู่ในสถานะรุ่นพี่ วันนี้เมื่อผมต้องเป็ นรุ่นพี่ บ้าง ภาระต่างๆทางดุนยามันรุมเร้าเสียจนต้องสยบต่อมันหลายครัง้ หลายครา ผมเหมือนคนแก่คนหนึ่งที่ทําตัวอยู่แต่ในออฟฟิ ศ ตากแอร์ ให้คําปรึกษาหรือ

รับจ้างนาศีหตั เพียงเพื่อจะปลอบใจตนเองว่าตนยังทํางานศาสนาอยู่ และให้ น้องๆเป็นแรงงานต่างแดดตากฝนทํางานกัน… วันหนึ่งผมได้กลับไปบ้านเกิด ขณะขับรถพาหลานรักเที่ยวเล่น ใน เมืองนัน้ ผมขับผ่านร้านหนังสือแห่งหนึ่ง ระเบียงร้านด้านนอกมีผู้หญิงสอง คนใส่ฮญ ิ าบเรียบร้อย หน้าตายิม้ แย้ม นังรอใครบางคนซึ ่ ง่ อาจจะเป็ นคุณพ่อที่ ไปเอารถยนต์มารับ ผูห้ นึ่งคงเป็ นแม่ อีกคนคงเป็ นผูล้ ูก ในมือของเด็กหญิงผู้ ลูกมีหนังสือเล่มหนึ่ง ผมเห็นนิ้วโป้งของเธอแทรกอยู่ในเนื้อใน นิ้วชีแ้ ละนิ้วมือ ทีเ่ หลือประคองส่วนทีเ่ หลือของหนังสือไว้ เธอนัง่ อ่านอยู่หน้าร้านอย่างตื่นตา ตื่นใจเสมือนได้รบั ของมีค่าบางอย่างมาเป็นของตนเอง มันเป็ นหนังสือทีผ่ มจํา ได้ดที เี ดียว หญิงสาวท่าทางแต่งกายเป็ น คนอัยคุปต์ก้มตัวเบาๆเพื่อโอบอุ้ม ทารกน้อยในตะกร้าลอยนํ้าหลังพระราชวังอันใหญ่โตของฟาโรห์ เธอคือ ท่าน หญิงอาซียะห์ ภรรยาของฟาโรห์ทไ่ี ด้รบั สรวงสวรรค์จากพระเจ้าเป็ นสิง่ ตอบ แทนในการเลีย้ งดูศาสนฑูต มูซา(อลัยฮิสลาม)นัน้ เอง หน้าปกที่แปลกตาของ หนังสือเล่มนี้ กับเนื้อหาชีวติ ประวัตศิ าสนฑูตมูซาข้างในในรูปแบบการ์ตูนนัน้ ยังตราตรึงอยูใ่ นใจ มิเสื่อมคลาย ย้อนกลับไป 10 กว่าปีทแ่ี ล้ว ของเด็กชายคนหนึ่ง ในทุกเย็นยํ้า พ่อ และแม่จะไปรับเขาที่โรงเรียนแห่งหนึ่ งในตลาดเก่า ตัวเมืองยะลา พ่อ เขาคือ แบบอย่างของนักอ่านตัวยง แม่คอื แบบอย่างของความเข้าใจลูกน้อยทีด่ เี ยีย่ ม 10 กว่าปีทแ่ี ล้ว ทีร่ า้ นหนังสือแห่งนี้ กับแม่และพ่อ ไม่ใช่ความบังเอิญแน่ นอน ที่ว ันนัน้ เด็ก ชายคนนี้ ก็เ ลือ กซื้อ หนังสือ เล่ มนัน้ เช่ นกัน ในวัย เด็กเวลานัน้ เพียงแค่หน้าปกรูปการ์ตูน ก็ทําให้มนั เป็ นตัวเลือกที่ดที ่สี ุดในบรรดาหนังสือ ศาสนาที่แ ม่ ใ ห้ เ ลือ กหยิบ เอาแล้ ว มัน คือ จุ ด เริ่ม ต้ น ของความชอบที่จ ะ อ่านหนังสือศาสนา และเป็ นแรงบันดาลใจสําคัญที่ทําให้อยากทํางานศาสนา เมือ่ โตเป็นหนุ่มขึน้

ขณะทีต่ น้ กล้าต้นใหม่ถูกปลูกขึน้ อย่างทะนุ ถนอม อีกต้นทีแ่ ก่ชราและ คิด จะยอมแพ้ท่ีจ ะยืน หยัด ทํ า งานศาสนาในสัง คมป จั จุ บนั ก็กํ า ลัง พลัด ใบ ตนเองอย่างช้าๆ ภาพที่เห็นหน้าร้านหนังสือวันนัน้ …อัลลอฮฺจะอธิบายให้ผมในระดับ ปจั เจกถึงหะดีษของท่านฮูไซฟะฮฺ ว่าเด็กหญิงคนนัน้ คือการกลับมาของความ รุ่งโรจน์และผมคือความตกตํ่าทีก่ ําลังจะหายไป หรือ อัลลอฮฺจะบอกผมว่า ถ้า ผมไม่ทาํ งานต่อ อัลลอฮฺกจ็ ะลืมผมไป และจะหาคนอื่นมารับใช้พระองค์แทน ผมขับรถผ่านร้านหนังสือแห่งนัน้ แม้หลานรักข้างหน้าจะตื่นตาตื่นใจ กับสิง่ รอบข้างอย่างสนุกสนาน แต่ผมกลับรูส้ กึ ได้ถงึ ความเย็นยะเยือกเหมือน ขนลุ ก ซู่ ในหมวกกันน็ อ กซึ่งสามารถปกปิ ดตัว ตนผ่ านใบหน้ า ของผมจาก สังคมภายนอกนัน้ ผมร้องไห้และยิม้ ออกมาอย่างสับสน… บารอกัลลอฮุฟีกุม มุหมั มัด บิน นุ หฺ

* "ท่านฮุไ ซฟะฮฺ (รอฏิยลั ลอฮุอนั ฮุ ) ถามรอซูล (ศ็อลลัล ลอฮุอ ะลัย ฮิว ะซัลลัม )ว่า "โอ้ ท่านศาสนฑูต หลังจากมุสลิมตกตา่ จะมีโอกาสสูงส่งอีกไหม" ท่านตอบว่า "ไช่ โอ้ ฮุไซฟะฮฺ " เเล้วท่านฮุไซฟะฮฺกถ็ าม อีกว่า "หลังจากอิสลามสูงส่ง อิสลามจะตกตา่ อีกไหม" ท่านตอบว่า "ไช่ โอ้ ฮุไซฟะฮฺ " หลังจากนัน้ ท่าน ฮุไซฟะฮฺถามต่ออีกว่า "หลังจากตกตา่ จะสูงส่งอีกไหม" ท่านกล่าวตอบว่า "ไช่ ฮุไซฟะฮฺ หลังจากตกตา่ อิสลามจะสูงส่งอีก เเต่หวั ใจของมนุ ษย์จะไม่เหมือนเดิม " ฮุไซฟะฮฺจงึ เรียนถามต่อไปว่า "หากฉันอยู่ถงึ ยุคทีว่ ่าอิสลามสูงส่ง เเต่หวั ใจของมนุษย์ไม่เหมือนเดิม ฉันจะทาอย่างไร" ท่านรอซูลกล่าวว่า สองอย่าง จะทาให้ท่าน โอ้ ฮุไซฟะฮฺ ปลอดภัย อย่างเเรกคือ ท่านจงปลีกเข้าไปอยู่ในป่า (จงออกห่างจากกลุ่ม ต่างๆ ทัง้ หมดถึงแม้ว่าท่านต้องกัดรากไม้ จนกระทังความตายมาประสบกั ่ บท่าน โดยทีท่ ่านอยู่ในสภาพ ดังกล่าว – รายงานโดยอิมามอัลบุคอรียฺ หมายเลขหะดีษ 3606, มุสลิม หมายเลขหะดีษ 1847 สานวน หะดีษท่อนนี้เป็ นของท่าน) เพื่อหนีให้พน้ จากวัตถุ หรือท่านจงหนีความยิง่ ใหญ่ของโลกดุนยา อย่างที่ สองคือพวกท่านจงอยู่ภายใต้ผนู้ ํา เเละจงเชือ่ ฟงั ผูน้ ําของพวกท่าน"

เพราะเราคือ’เคาะลีฟะตุลลอฮฺ’.................................................... 8 สวย ........................................................................................ 12 สมรภูมริ บอัตตัรบียะฮฺอสิ ลามิยะฮฺ ............................................ 16 เรื่องเล่าจากบ้านใหญ่ .............................................................. 26 dearth is salt... ...................................................................... 30 คอขวดทีเ่ ท่ารูเข็ม ................................................................... 34 โลกของวงเล็บ ........................................................................ 40 เสือ้ กันฝน................................................................................ 44 ไปรับแม่ ................................................................................. 48 การผจญภัยของกอเซ็ม ........................................................... 52 ระหว่างทางเดินของการเดินทาง .............................................. 56 วันเวลาทีเ่ ปลีย่ นไป ................................................................. 60 เมื่อบรมทวดของผมเป็ นปลา.................................................... 64

เพราะเราคือ‘เคาะลีฟะตุลลอฮฺ’ - นิรนาม –

โลกของวงเล็บ : 9 และผู้ใดเล่าจะมีคาพูดที่ ดีเลิ ศยิ่ งไปกว่ าผู้เชิ ญชวนไปสู่อลั ลอฮฺ และเขาปฏิ บตั ิ งานที่ ดี และกล่าวว่า แท้ จริ งฉันเป็ นคนหนึ่ งในบรรดาผู้ นอบน้ อม (ฟุศศิ ลตั 41:33) ภารกิจในการมีชวี ติ อยู่ของผู้ศรัทธานัน้ เป็ นภารกิจที่ยงิ่ ใหญ่ หนัก หนา และสูงส่ง พวกเขาไม่เพียงแต่ตอ้ งขัดเกลา-หล่อหลอมตัวเองบนเส้นทาง แห่งสัจธรรมเท่านัน้ แต่ยงั ต้องเรียกร้องเชิญชวนผูอ้ ่นื มาสู่เส้นทางสายนี้ มา รินรสหวานชื่นของสัจธรรม และแบกรับสารแห่งทางนํ าไปพร้อมๆกัน ผู้ ศรัทธาคือบุคคลทีไ่ ม่ปล่อยปละละเลยตัวเอง และไม่ทอดทิง้ สังคม เขาไม่ใช่ นักบวชที่เผยแพร่คําสังสอนแต่ ่ ตวั เองกลับไม่ปฏิบตั ิตามสิง่ ที่เรียกร้องผู้อ่นื และเขาก็ไ ม่ใช่นัก พรตที่ปลีก วิเ วกแสวงหาทางรอดของตัว เองอยู่แต่ เพียง ลําพัง งานของผูศ้ รัทธานี้อาจแลดูหนักหน่ วงนัก แต่ทจ่ี ริงแล้ว ด้วยงานชิน้ นี้ ด้วยการดํารงชีวติ อยู่บนวิถนี ้ีแหละ ทีจ่ ะทําให้เรามีชวี ติ อยู่ได้บนโลกอันสิน้ ไร้ และแทบหาค่าไม่ได้ใบนี้ ผูศ้ รัทธาจะมีชวี ติ อยู่ได้อย่างไร ถ้ารอบตัวของเขายังคงเต็มไปด้วย ความหลงผิดและมืดมน สังคมยังคงแหลกเหลวและบอดใบ้ในการหาทางออก ให้กบั สารพัดปญั หาที่ถาโถม กฎหมายของพระเจ้ายังไม่ถูกประกาศใช้และ การภักดีทงั ้ มวลยังไม่ได้ถูกมอบกรรมสิทธิ ์แด่ผู้อภิบาลที่จริงแท้ของทุกชีวติ เขาย่อมจะมีชวี ติ อยูอ่ ย่างไม่คดิ ทําอะไรไม่ได้เป็นอันขาด เพราะเขาตระหนักดี ว่า เขาได้เกิดมาพร้อมกับตําแหน่ งที่ยงิ่ ใหญ่ซ่งึ มาพร้อมกับภาระหน้าที่อนั ใหญ่ยงิ่ เป็นตําแหน่งเดียวกับทีบ่ รรพบุรุษคนแรกของเขาเคยได้รบั และบรรพ ชนคนกล้าของเขาในทุกยุคทุกสมัยก็ลว้ นสืบทอดต่อมา นัน่ คือตําแหน่ ง‘เคาะ ลีฟะตุลลอฮฺ - ตัวแทนของอัลลอฮฺ’! ตัวแทนของอัลลอฮฺ! มาชาอัลลอฮฺ! มันช่างเป็นสถานะทีม่ เี กียรติเหลือ จะกล่าว และความหมายของมันก็เชือ้ เชิญให้เรากลับมาพิจารณาตัวเองว่าได้

โลกของวงเล็บ : 10 ทําอะไรไปแล้ว และจะทําอะไรต่อไปในตําแหน่ งนี้ กี่ครัง้ และกี่คนรอบตัวทีเ่ รา ได้ปล่อยปะละเลยไม่ทําหน้าที่ ทัง้ ๆทีม่ นั คือภารกิจหลักของชีวติ คือทางรอด เดียวท่ามกลางทางหลงสารพัดสาย มันเป็ นหน้าทีท่ ่ตี กหนักอยู่บนบ่าของผู้ ศรัทธาไม่ว่าเขาจะเป็ นนักธุรกิจหรือชาวนา พ่อค้าหรือแม่บา้ น นักศึกษาหรือ อาจารย์ นักวิชาการหรือคนกวาดถนน ทุกคนสามารถทํางานชิน้ นี้ได้ทงั ้ นัน้ ใน สนามของตน และต้องทํา เพราะเราคือ‘เคาะลีฟะตุลลอฮฺ-ตัวแทนของอัลลอฮฺ’! ขอให้เชื่อเถอะว่าหน้าที่ในการเผยแพร่สารของอัลลอฮฺนัน้ ไม่ได้ยาก เกินกําลังของเราเลย แค่เอกสารสักแผ่น คําพูดสักคํา หรือแม้กระทัง้ รอยยิม้ สักรอย ทีเ่ ป็ นไปด้วยความบริสุทธิ ์ใจและมุง่ หวังในผลตอบแทนจากอัลลออฮฺ อินชาอัลลอฮฺ มันจะถูกนับเป็ นหนึ่งในความดีของเรา และเมื่อใดทีไ่ ด้ พานพบอุปสรรคแผ้วพานเข้ามาบนถนนสายเคาะลีฟะตุลลอฮฺน้ี ก็ขอให้ยม้ิ รับ มันด้วยความยินดี เพราะมันคือธรรมชาติของเส้นทางทีบ่ รรพชนของเราล้วน ได้พานพบมาก่อน และผ่านพ้นไปได้แล้วด้วยความช่วยเหลือของอัลลอฮฺ แท้จ ริง การขอความช่ ว ยเหลือ จากอัล ลอฮฺ เ ป็ น อาวุ ธ ชิ้น สํ า คัญ ที่สุ ด ที่เ รา จําเป็ นต้องกระชับเอาไว้ให้แน่ นตลอดการเดินทางบนถนนสายนี้ ในชีวติ อัน สัน้ เป็นอย่างยิง่ บนดุนยา ความหนักหนาอันชัวคราวไม่ ่ ได้เ ป็ นสิง่ น่ ากังวลเลย มิใช่หรือ ถ้ามันจะหมายถึงผลตอบแทนเป็ นความสุขสบายนิรนั ดร์ ฉะนัน้ หน้าทีแ่ ห่งการเผยแพร่สารของอัลลอฮฺน้ีจงึ เป็ นหน้าทีท่ ผ่ี ชู้ าญฉลาดจะไม่ยอม ทีจ่ ะละทิง้ ไปเป็นอันขาด และอันทีจ่ ริง แม้ว่าเราหันหลังให้กบั หน้าทีน่ ้ี อัลลอฮฺ ก็จะนํ าคนทีด่ กี ว่าเรา เหมาะสมกับตําแหน่ งนี้มากกว่าเรา ทัง้ ยังมีใจรักและ พร้อมทํางานนี้เข้ามาแทนทีเ่ รา แต่เราจะยอมได้หรือที่จะให้เกิดเหตุการณ์ เช่นนัน้ ขึน้ จะยอมได้หรือทีจ่ ะมีคนมาแทนทีเ่ รา ในตําแหน่ ง ณ พระองค์ผู้ ทรงเป็นทีร่ กั ?

โลกของวงเล็บ : 11 ดังนัน้ ขอเชิญชวนตัวเองและทุกตัวแทนของอัลลอฮฺ ให้ทําหน้าที่ ตัวเองอย่างแข็งขัน เต็มกําลัง อย่างไม่ย่อท้อ เพราะตําแหน่ งนี้ยงั เป็ นของเรา ยังเป็นหน้าทีท่ เ่ี ราจะต้องแบกกลับไปถูกสอบถาม และยังเป็ นสถานภาพทีเ่ รา คงไม่ยอมให้ใครเข้ามาแทนทีไ่ ด้เป็ นอันขาด เพราะเราคือ‘เคาะลีฟะตุลลอฮฺ ตัวแทนของอัลลอฮฺ’! “แท้ จริ งอัลลอฮฺได้ แต่ งตัง้ พวกท่ านเป็ นตัวแทนบนหน้ าแผ่นดิ น แล้ วพระองค์กจ็ ะคอยมองดูว่าพวกท่ านทาอะไร” (หะดี ษบันทึ กโดย อิ มามมุสลิ ม)

สวย - หวานเป็ นลม ขมเป็ นยา -

โลกของวงเล็บ : 13 ddeee111110 ง สุ ภ าษิ ต ไทยบอกเราว่ า ...ไก่ ง ามเพราะขน คนงามเพราะแต่ หญิงไทยรูปงามต้องมีรมิ ฝีปากอวบอิม่ และเรียวเป็ นกระจับฯ...........ว่าแล้วก็ พรรณนากันไป ให้ตรงตามความพึงพอใจของพระเอกในละคร Google บอกเราว่า...10อันดับ ของผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกได้แก่ .........ยังไม่ทนั ทีส่ มองจะบันทึกความจํา อับดุลฮากีมก็กดปิดหน้า web page Google ลงซะงัน้ ความสวยงามที่ถู ก นิ ย ามเช่ น นี้ เ ขาไม่ป รารถนามัน เลย แม้แต่น้อย สื่อยุคปจั จุบนั บอกเราว่า...ผู้หญิงยุคปจั จุบนั นี้ สวยขึน้ และสวยนาน คุณเห็นด้วยไหม? จะเพราะอะไรนัน้ ก็ประมวลยาก เพราะผลิตภัณฑ์เสริม ความงาม, เพราะผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร, เพราะยารักษาโรคทีม่ ปี ระสิทธิภาพ มากขึน้ เพราะหันมาใส่ใจสุขภาพกันมากขึน้ ... บางครัง้ ก็ยากทีจ่ ะสรุปความ คุณเห็นตรงกันไหมว่าทุกวันนี้มจี าํ นวนมุสลิมะฮฺ คลุมหิญาบเพิม่ มาก ขึน้ ไปที่ไหนก็เจอมุสลิมะฮฺคลุมหิญาบ มุสลิมะฮฺสวยขึน้ คลุมหิญาบแล้วยิง่ สวย...สวยขึน้ จริงหรือ? หรือเพราะมีช่องทางทีท่ าํ ให้เห็นความสวยนัน้ มากขึ้น สวยขึน้ จริงหรือ? หรือเพราะปกปิ ดความสวยงามนัน้ น้อยลง ใครๆจึงเห็นว่า สวย และต่างพูดกันว่าสวย หิญาบในยุคปจั จุบนั นี้หาซื้อได้ง่ายจริงหรือ? หรือเพราะอะไรๆก็คอื หิญ าบ ผ้า ชีฟ องโปร่ง บางผืน นัน้ ผ้า ลู ก ไม้ล ายฉลุ ส วยงามสะดุ ด ตาผืน นี้ หิญาบจริงหรือ? หิญาบทีเ่ ป็ นเครื่องหมายแห่งความยําเกรงจริงหรือ ? หิญาบ ทีถ่ ูกนํามาใช้เพื่อเป็นอาภรณ์แห่งการปกปิดจริงหรือ? ผู้ชายที่ดที ่สี ุดในโลก บอกกับผู้หญิงทัง้ โลกว่า สตรีท่ดี งี ามคือความ หอมหวานแห่งโลกนี้ทย่ี งั มีเหลืออยูเ่ พียงน้อยนิด “สิ่ งสวยงามบนโลกดุนยา นี้ ไม่ใช่ อื่นใด เว้นไว้แต่ สตรีหรือภรรยาที่ดี” (หะดีษเศาะหีหฺ) เธออยาก เป็นหนึ่งในนัน้ ไหม สตรีทร่ี กั ของฉัน?

โลกของวงเล็บ : 14 คําพูดของผู้ท่รี กั เราที่สุ ดทัง้ ในโลกนี้แ ละโลกหน้ า บอกกับเราว่า ... “โอ้ นบีเอ๋ย จงกาชับบรรดาภรรยาของเจ้า และบุตรสาวของเจ้า และ บรรดาหญิ งของบรรดาผู้ศรัทธา (ทุกคน) ให้ พวกนางดึ งเสื้อคลุมของ พวกนางลงมาปิ ดตัวของพวกนาง (ให้มิดชิ ด) นัน่ เป็ นการเหมาะสมยิ่ งที่ พวกนางจะถูกรู้จกั (มองเห็น ) และเพื่ อ ที่ พ วกนางจะได้ ไ ม่ ถกู รุกราน และอัลลอฮฮฺทรงเป็ นผู้อภัย ผู้ทรงเมตตาเสมอ” (สูเราะฮฺอลั อะหฺซาบ อายะที่ 59) เธออยากเป็นหนึ่งในนัน้ ไหม สตรีทร่ี กั ของฉัน? สตรีผศู้ รัทธา ผูเ้ ป็นทีร่ กั ของฉัน เธออยากเป็ นหนึ่งในนัน้ ไหม? เป็ นที่ รักทีพ่ อใจของใครบางคน ของบางกลุ่มคน ได้รบั คําชื่นชมจากใครบางคนหรือ บางกลุ่ มคน หรือ เป็ นหนึ่ ง ในสตรีผู้ป กป้อ งเกียรติของผู้เ ป็ นสามี ด้ว ยการ รักษาเกียรติของตัวเองไว้ได้ดเี สมอมา เป็ นมารดาของผูใ้ ห้กํา เนิดและให้การ อบรมประชาชาติของท่านศาสนฑูต(ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) ผูเ้ ป็ นทีร่ กั ยิง่ ของเรา เป็ นสตรีผู้ท่ไี ด้รบั การบันทึกความดีงาม ณ พระผู้อภิบาลของทุก ชีว ิต ผู้เ ป็ นเจ้าของทุก ลมหายใจ และทุ ก จัง หวะการเต้น ของหัว ใจ ผู้เ ป็ น เจ้าของความงดงามทีม่ ี ณ ตัวเธอ และทุกๆความงดงามบนโลกนี้ หากเพียงแต่ลองพิจารณาว่าในวันนัน้ เธอจะตอบคําถามอย่างไร? จะรู้ส ึกกระอัก กระอ่วน เหมือนนํ้ าเต็มปาก ไม่อ ยากพูดเลยเช่นนัน้ วันนี้หรือจะรูส้ กึ ถึงการลงโทษอันแสนสาหัสในวันหน้า หากเพียงแต่ลองพิจารณา... เหมือนกับการระเบิ ดด้ วยความโกรธ ทุกครัง้ ที่ คนพวกหนึ่ งถูก โยนลงไปในนัน้ ผู้เฝ้ ามันจะถามว่า “ไม่มีผ้ตู กั เตื อนยังสูเจ้ากระนั น้ หรือ?” พวกเขาจะตอบว่า “มีผ้ตู กั เตื อนมายังเราแล้ว แต่ เราได้ปฏิ เสธ เขาและกล่ าวว่ า อัลลอฮฺมิได้ ส่งสิ่ งใดมา พวกท่ านต่ างหากที่ หลงผิ ด

โลกของวงเล็บ : 15 อย่างหนัก” และพวกเขากล่าวอีกว่า “ถ้าพวกเราเพียงแค่ฟังหรือเข้าใจ เราก็จะไม่ต้องมาเป็ นชาวนรกเช่ นนี้ ” แล้วพวกเขาได้ยอมรับบาปของ พวกเขา ดังนัน้ จงเป็ นชาวนรกต่อไปเถิ ด (อัลมุลกฺ อายะฮฺที่ 8 – 11) แท้จ ริง เธอคือ ตัว แทนของพระองค์แ ละคือ สตรีท่มี คี ่ ายิ่ง ณ พระผู้ อภิบาลของเธอ

สมรภูมิรบอัตตัรบียะฮฺอิสลามิยะฮฺ - ชาวนากับแมว -

โลกของวงเล็บ : 17 1 ผมนัง่ มองตัวเองผ่านเศษกระจกบานเล็กๆ สภาพของมันมีรอยปริ แยกและรอยเขม่าควันติดเป็นหย่อมๆ ไม่ต่ างจากใบหน้ าของผมในกระจก เขม่าควันกับรอยลิ่มเลือ ด ปรากฏให้เห็นบนใบหน้า ผมหายใจหอบและหืด และแทบจะไม่สมํ่าเสมอ เหงื่อก็ไหลไม่หยุด ขาขวาของผมตอนนี้ บาดเจ็บหนัก พริบตาเดียวของแรง ระเบิด ผมใจสันระริ ่ ก มารูต้ วั ภายหลังว่าขาขวาผม ขยับไม่ได้เสียแล้ว ผมมองใบหน้าผมอีกครัง้ มันโทรม และน่ าสะพรึงกลัว แววตาใน กระจกเหมือนกับแววตากวางหนุ่ มในทุ่งหญ้ าแอฟริกา ที่ตกใจกลัว และ ร่างกายสันเทา ่ ด้วยกับฉากการตะครุบเหยือ่ ของเหล่าสิงโตจ้าวปา่ ผูด้ ุรา้ ย เมือ่ เดือนก่อน...พวกเราเดินทางมาทีน่ ่เี พื่อทีจ่ ะเติมเต็มประโยคทีว่ ่า ‚ มุสลิมเป็นพีน่ ้องกัน เปรียบประดุจเรือนร่างเดียวกัน ส่วนใดเจ็บปวด...‛ ทีน้ีใ นอดีต เคยถู ก โลกเรียกว่า ปาเลสไตน์ ประเทศนี้สํา คัญ ต่ อ ประวัตศิ าสตร์โลกอย่างมาก ศาสนายิว คริสต์ และอิสลาม ก็มบี ทบาทเป็ น อย่างมากในดินแดนนี้ บรรดาบรมศาสดาของพระเจ้าทีเ่ รารูจ้ กั เกือบครึ่งหนึ่ง ของทัง้ หมดเคยเดินทางและพํา นักอยู่ท่นี ้ีเช่นกัน กษัตริยผ์ ู้ยงิ่ ใหญ่อย่างนบี ดาวุด(เดวิด) กับนบีสุไลมาน(โซโลมอน) ก็ปกครองทีน่ ้มี าก่อน แต่วนั นี้มนั ไม่ใช่ของเราแล้ว โลกไม่มนใจในตั ั่ วเองว่าจะเรียกที่น้ีว่า ประเทศปาเลสไตน์ หรือ ประเทศอิสราเอลดี จิตใจของผม กระวนกระวาย หัวใจผมเต้นถีข่ น้ึ ร่างกายผมร้อนผ่าวไปหมดทัง้ ตัว วันนี้เป็ นวันทีเ่ ก้าของสงครามกลางเมือง ผมและพีน่ ้องมุญาฮีดนี อีก หลายคนต่างกระจัดกระจายไปตามหน้าที่ท่อี มีรสังการ ่ ไม่รวู้ ่าพวกเขาเป็ น ยังไงบ้าง ตลอดช่วงเวลาของสงคราม ยิวมันเล่นโยนระเบิดจากเครือ่ งบิน มัน โปรยลงมาแบบไม่เลือกเป้าหมาย เด็ก คนแก่ มันกวาดไปเรียบ เป็นการต่อสู้

โลกของวงเล็บ : 18 ทีข่ ข้ี ลาดตาขาวมาก คล้ายวิถสี งครามของอเมริกาเสียจริงๆ ไม่ว่าประเทศ อันธพาลนี้จะรบทีใ่ ด ญีป่ นุ่ เวียดนาม อัฟกัน อิรกั พวกมันไม่กล้าทีจ่ ะรบด้วย ทหารราบเลย ตัวอย่างในญี่ปุ่นชัดเจนทีส่ ุด พวกมันบังคับให้ญ่ปี ุ่นยอมแพ้ ด้วยการทิง้ ระเบิดนิวเคลียร์ ‚Little boy‛ ลงฮิโรชิมา และ นางาซากิกบั อีกลูก เพื่อทีจ่ ะบีบบังคับให้กองทัพญี่ปุ่นทัง้ ในและนอกทีก่ ําลังสูร้ บกับอเมริกา ยอม แพ้แต่โดยดี พวกมันไม่เคยรูซ้ ง้ึ ถึงคุณค่าของชีวติ หนึ่งในนางาซากิ หรือชีวติ หนึ่งซึ่งอาจจะเป็ นผู้เฒ่าที่รอตายอย่างสงบท่ามกลางญาติๆ หรือแม้แต่เด็ก ทารกผู้ลมื ตาดูโลกเป็ นครัง้ แรกในวันนัน้ ผู้คนตายไปนับแสนเพื่อเหตุผล สกปรก อย่างเพื่อป้องกันพลเมืองอเมริกนั หรือ ความจําเป็ นในสงครามบ้าๆ ทีพ่ วกทหารเป็ นคนก่อ ไม่ใช่ประชาชนตาดําๆเหล่านี้เลย หรือเพื่อเหตุผลลับ ทีโ่ ลกไม่ยอมโง่พอทีจ่ ะทําเป็ นไม่รู้ อย่างเช่น เป็ นการทดลอง(สูตร)ระเบิดลูก ใหม่ เป็ นต้น หรือจะเป็ นตัวอย่างในการรบที่อฟั กัน พวกมันบีบนักรบฏอลิ บาน ด้วยการทิง้ ระเบิดปูพรมคาบูล เมืองหลวงและเมืองต่างๆ ประชาชนล้ม ตายมากมาย จนมุลลอฮฺ มุฮมั มัด อุมรั ต้องนํานักรบฏอลิบานลงไปตัง้ หลักที่ เมืองทางตอนใต้ช่อื คอนฏอฮัร โดยท่านกล่าวว่า เราจะไม่อยู่ทเ่ี ดิม เพราะนัน้ หมายถึงชาวบ้านในเมืองจะต้องตายมากยิง่ ขึน้ ดวงตาเคล้านํ้าตาของคุณปู่คนหนึ่งในวันทีผ่ มและเพื่อนๆอีกเจ็ดคน มาทีน่ ่ยี งั คงตรึงใจผม ปูค่ อลิดเขาดีใจมากทีเ่ ด็กหนุ่มอย่างเรามาร่วมกันสู้ ‚แล้วพวกเอ็งมากันแค่น้ีหรอ...‛ ปู่คอลิดพูดพลางเอามือเหี่ยวๆแต่ อบอุ่นของแกลูบหัวผมตามประสาคนแก่ใจดี...ว่าแล้วก็คดิ ถึงพ่อขึน้ มาเลย ‚เอ่อ ทีจ่ ริงทีม่ หาลัยผมมีเด็กหนุ่มอย่างพวกเราอีกเยอะครับ แต่...‛ ผมชะงักลงไป เพราะอะไรบางอย่าง วันนัน้ ผมไม่มคี ําตอบให้คุณปู่ ว่าทําไมพวกเราถึงมากันแค่ น้ี ปูค่ อลิดบอกเราว่า ชีวติ ของเขา ห้าสิบปีมาแล้วทีต่ อ้ งอยูแ่ บบนี้ พวกเราต้อง

โลกของวงเล็บ : 19 ถูกกดขีแ่ ละไล่ออกจากบ้านตัวเอง พวกยิวนํารถบูลโดเซอร์คนั ใหญ่ มาขุด และถอนบ้านพวกเราออกไป นอกจากพวกมันจะอพยพมาอยู่ทน่ี ่ีและไล่พวก เราไปแล้ว แม้แต่บา้ นมันก็สร้างใหม่ขน้ึ มาทับบ้านหลังเก่าของเรา เพราะพวก มันถือว่าพวกเราทีไ่ ม่ไช่ยวิ หรือกอยยิมนัน้ เป็ นสัตว์เดรัจฉาน!! บ้านเรามัน ยังรังเกียจทีจ่ ะเห็นและสัมผัส ‚มันเห็นบ้านเราเหมือนรูหนูนนั ้ ล่ะ‛ ปูค่ อลิดพูด ‚เหมือนคนทีเ่ ห็นสัตว์เดรัจฉานแล้ว ต้องไล่ตแี ละทุบรังมันออกมา‛ ‚เราก็เหมือนพวกหนูขโ้ี รคนันล่ ่ ะ‛ ปูค่ อลิดปิดท้ายวงสนทนาในวันนัน้ ทีน่ ่ีเรามีมสั ยิดอัลอักศอ ทีค่ รัง้ หนึ่งกษัตริยไ์ ฟซอล กษัตริยซ์ าอุยุค หลังหนึ่งเดียวทีพ่ ยายามปกป้องทีแ่ ห่งนี้ จนพระองค์ต้องเสียชีวติ ไป แต่วนั นี้ พวกทหารยิวครอบครองอยู่ มันไม่ให้พวกเราเข้าไปละหมาด เด็กๆเรา ต้องสู้ กับมัน พวกเราไม่มปี ืนแต่มกี อ้ นหินกับจิตใจที่กล้าแกร่ง และนันมั ่ นหนึ่งเดือนมาแล้ว… ตอนนี้ เมืองของเราในปาเลสไตน์ถูกยิวครอบครองไปหมดแล้ว โดย ทีป่ ระเทศทีเ่ รียกตัวเองว่ามุสลิมรอบๆเราได้แต่มอง ไม่ทําอะไรเลย และเมือง ต่อไปก็คอื ทีน่ ้ี ฆ็อซซะ ผมคิดถึงคุณปูค่ อลิด ตอนนี้แกเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้ทงั ้ เมืองเต็มไปด้วยเปลวเพลิง พวกยิวมันทิง้ ระเบิดลงมาเกือบทุกแห่ง บ้านและ มัสยิดของพวกเราถูกพังอย่างราบคาบ พวกมันกระชากเด็กสาวและคนแก่ขน้ึ รถ คัมภีรต์ ลั มูดของพวกมัน ถือว่าเราเป็นสัตว์ มันจะทําอะไรกับเราก็ได้ พวกยิวขยีพ้ วกเราอย่างโหดร้ายทีส่ ุด โลกอาหรับได้แต่จดั ประชุมครัง้ แล้วครัง้ เล่า แต่กไ็ ม่ได้อะไรเป็นชิน้ เป็นอันขึน้ มาเลย สองวันก่อนผมได้ข่าวว่า มีพน่ี ้องเราหลายคนพยายามหนีภยั ข้ามแดนไปยังอียปิ ต์ แต่ประเทศมุสลิม ประเทศนี้ ทีค่ รัง้ หนึ่งเป็ นจุดกําเนิดของขบวนการคนหนุ่ มสาวที่พวกยิวมัน กลัวนักกลัวหนา กลับห้ามไม่ให้พน่ี ้องมุสลิมด้วยกันหนีเข้าไปหลบภัย ซํ้ายัง

โลกของวงเล็บ : 20 มีการร่วมมือกับอิสราเอลในการสร้างรัว้ เหล็กกัน้ ระหว่างสองประเทศ ไม่ให้ผู้ หลบภัยมุสลิมใช้เป็นทีห่ ลบหนีได้อกี 2 ‚ ท่านพร้อมไหมทีจ่ ะตาย เพื่อให้คนอื่นมีชวี ติ อยู่ ท่านพร้อมไหมทีจ่ ะเจ็บ เพื่อให้คนอื่นสุขสบาย ท่านพร้อมไหมทีจ่ ะล้มลง เพื่อให้คนอื่นลุกขึน้ ยืน ท่านพร้อมไหมทีจ่ ะปลูก เพื่อให้คนอื่นเก็บกินสิง่ นัน้ ‚ นึกถึงคาพูดของอิมาม หะสัน อัลบันนา ฮีโร่ของพีน่ ้องปาเลสไตน์ ท่านไม่มโี อกาสเห็นว่าประเทศอียปิ ต์ปจั จุบนั เป็ นเช่นไร ครัง้ หนึ่งตอนทีท่ ่าน ยังเด็ก ท่านตัง้ ขบวนการชื่อ ‚ส่งเสริมความดี ห้ามปรามความชัว‛่ กับพีช่ าย ท่านทํางานศาสนาตัง้ แต่เด็ก อยากให้ประเทศนี้เป็ นอิสลามมากแค่ไหน เทีย่ ว เดินเคาะประตูเพื่อนบ้าน ให้ต่นื สุบฮฺ และไปละหมาดร่วมกันทีม่ สั ยิด และเมื่อ ครัง้ พวกท่านโตขึน้ ก็ร่วมกันต่อสูก้ บั ยิว ตัง้ ขบวนการอิควานอัลมุสลิมนู มีทงั ้ เด็กหนุ่ มมากมาย นักคิด และนักปราชญ์ เข้าร่วมกับท่าน ซัยยิด ซาบิกนัน้ เป็นไง ซัยยิด กุฏบุ อีกล่ะ และท่าน ชัยค์อะหฺมดั ยาซีน อีกคน พวกท่านช่างกล้าหาญเหลือเกิน โดยไม่เกรงกลัวมนุ ษย์ผู้ใด ท่าน หะซัน อัลบันนา เหมือนว่าท่านถูกทําให้เกิดเพื่อศรัทธาต่ออัลลอฮฺและเพื่อให้ มุสลิมในยุคหลังตระหนักถึงหน้าที่ตนเอง ว่าต้องทําอะไรให้อิสลามบ้าง... ท่านซัยยิด กุฏุบก็เช่นกัน เสมือนว่าท่านถูกทําให้เกิดมาเพื่ออัลลอฮฺ และเพื่อ ประทับตัฟซีรอัลกุรอานทีด่ ที ส่ี ุดชื่อหนึ่ง ‚ฟีซลิ าลิลกุรอาน‛ ให้มุสลิมยุคหลัง ได้รวู้ ่า อัรกุรอานนัน้ สาคัญต่อมุสลิมเหลือเกิน เสมือนสิบห้าปีในคุกของท่าน ก็เพื่อทีจ่ ะเขียนมันออกมาให้ครบ และถูกคําสังประหารทั ่ นทีหลังจากนัน้ ....

โลกของวงเล็บ : 21 ผมพิงหลังตัวเองเข้ากับผนังบ้าน และเงยขึน้ ไปบนฟ้า หลังคาสังกะสี หายไปแล้ว มีแต่ควันดําทะมึน ลอยผ่านไปเป็ นหลังคาระยะๆ พวกยิวยังคง ใช้ระเบิดหนัก และเสียงปืนก็ประงมกันดังในโสตประสาทผมอย่างไม่รจู้ บ ผมแอบมองผ่านรูเล็กๆรูหนึ่งทีผ่ นัง ผมเห็นทหารยิว 3 คนกําลังขับ รถฮัมวี่ท่ผี ลิตในอเมริกา ท่าทางพวกมันจะสนุ กน่ าดู แต่ท่นี ่ าตกใจคือ ด้านหลังรถมีคนทีถ่ ูกลากถูไปกับพืน้ คนหนึ่ง เสียงของเขาร้องดังลัน่ บ่งบอก ถึงความเจ็บปวดทีไ่ ด้รบั ผมนึกถึงอิมามอะหฺ มดั หันบาลี (ขออัลลอฮฺเมตตา ท่าน) ทีเ่ มือ่ ครัง้ เป็นนักปราชญ์หนึ่งในสองท่านเท่านัน้ ทีไ่ ม่ยอมสยบต่อคําสัง่ ของคอลีฟะฮฺอลั -มุอฺตะศิม ทีด่ าํ ริให้ทุกคนเชื่อว่ากุรอานไม่ไช่กาลามุลลอฮฺ แต่ เป็นมัคลูก ท่านถูกเรียกเข้าพบและลงโทษด้วยวิธกี ารสารพัดสารเพ ถูกทุบตี แปดสิบกว่าครัง้ บางรายงานบอกว่าท่านถูกลากไปกับพื้นดิน ไปทัวเมื ่ อง เพียงเพราะต้องการรักษาความจริงและไม่ยอมสยบต่อสิง่ อุตริกรรมใดๆทัง้ สิน้ ขณะที่มคี นไปเยีย่ มท่านที่คุกและบอกว่า พฤติกรรมท่าน เสมือน เหล่านบีจริงๆ ท่านก็ตอบไปว่า ‚เงียบเลย ทีจ่ ริงแล้ว ฉันไม่เห็นสิง่ ใดมากไป กว่าประชาชนกําลังขายอิสลามของพวกเขา และฉันเห็นบรรดาอุละมาอ์ทอ่ี ยู่ กับฉันขายความศรัทธาของพวกเขา ดังนัน้ ฉันจึงถามตัวเองว่า ฉันเป็ นใคร? ฉันเป็ นอะไร ? ฉันจะไปกล่าวอะไรต่ออัลลอฮฺในวันพรุ่งนี้ เมื่อฉันยืนต่อหน้า พระองค์แล้วพระองค์ถามฉัน ถ้าฉันขายอิสลามเหมือนคนอื่นๆ? ดังนัน้ ฉันจึง มองดูไม้ทเ่ี ฆีย่ นตีและดาบ แล้วฉันก็เลือกมัน‛ อิมามอะหฺมดั ยอมให้ถูกลงโทษ จนลูกศิษย์ของท่านชื่อ อัล-มัรฺรฎู ยี ฺ ต้องไปบอกว่า ‚โอ้… ครูทร่ี กั ของฉัน อัลลอฮฺได้กล่าว่า ‘จงอย่าฆ่าตัวตาย‛ แต่ อิมามอะหฺมดั ไม่ได้คดิ เช่นนัน้ ท่านสังให้ ่ อัล-มัรฺรฎู ยี ฺ ไปดูทก่ี ําแพงเมือง ทีน่ นั ่ มีคลื่นนักศึกษามากมายทีถ่ อื ปากกาและสมุดบันทึกอยู่ในมือของพวกเขา รอ จดบันทึกสิง่ ที่ อิมามอะฮฺมดั จะพูด

โลกของวงเล็บ : 22 ‚โอ้ มัรฺรฎู ยี ฺเอ๋ย ฉันจะได้รบั ผลตอบแทนอย่างไร จากการทีฉ่ ันนําทาง พวกเขาเหล่านัน้ ไปในทางทีห่ ลงผิด ?(หมายถึงยอมรับสิง่ อุตริเหล่านัน้ และ กลายเป็นคําสอนแก่คนทัวไปโดยปริ ่ ยาย)‛ นี่ล่ะ นักสู้ทแ่ี ท้จริง พวกท่านถูกทดสอบอย่างหนักจากศัตรูและสิง่ ต่างๆ แต่พวกท่านก็ไม่เคยจะยอมแพ้ พวกท่านไม่เคยหนีจากมัน สักพักหนึ่ง ทหารยิวสามคนนัน้ ก็จบั ทหารมุสลิมผูเ้ ป็ นเหยื่อ เดินมาที่ กําแพงแห่งหนึ่ง มันสังให้ ่ ยนื นิ่งๆและหันหน้าใส่กาแพง ก่อนหน้าทีร่ า่ งอันบอบชํ้านัน้ จะลุกขึน้ และเดินไปทีก่ ํา แพงนัน้ แววตา ของใบหน้าของเขาโชกไปด้วยเลือด ผมจําหน้าเขาไม่ได้ แต่ผมเห็นรอยยิม้ ของเขาพร้อมกับมือทีถ่ ูกกําขึน้ มาชีข้ น้ึ ไปบนฟ้า อัลลอฮุอกั บัร... พวกเราถูกสอนมาตัง้ แต่เด็กว่าต้องปกป้องอิสลามของเราจากศัตรู พวกเราไม่เคยคิดทีจ่ ะทิง้ อิสลาม ผมยังจําแม่น ท่านเมาดูดยี เ์ คยกล่าวไว้ว่า ‚ถ้าคุณไม่มนใจในการศรั ั่ ทธาต่ออิสลาม คุณก็ทง้ิ อิสลามเถิด‛ เพราะ จะสลักสําคัญอะไรถ้าเราไม่เชื่อในสิง่ ทีอ่ สิ ลามสอน อิสลามใช้ และอิสลามห้าม สมัย นบีข องเราศอฮาบัต ท่ า นก็ เ ชื่อ ในอิส ลามอย่ า งมาก พวกเขา ทุ่มทัง้ ชีวติ และทรัพย์สนิ แด่อสิ ลาม ท่านมุฆเี ราะห์ บิน ชุอฺบะฮฺ(ร.ฏ.) ใน เหตุการณ์หุดยั บียะฮฺ ขบวนของท่านรอซูล(ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม)ถูก ห้ามเข้ามักกะฮฺ อุรวะฮฺผปู้ ฏิเสธคนหนึ่งมาสังเกตการณ์มุสลิม เขาพยายามจะ เข้ามาดึงเคราท่านรอซูล แต่ท่านมุฆเี ราะห์ ก็รบี เดินเข้าไปผลักออกไปให้พน้ ท่านรอซูลผูเ้ ป็นทีร่ กั ท่านกอตาดะฮฺ อิบนุ นุอฺมาน(ร.ฏ.) ก็เช่นกัน ชายผูน้ ้ีเอา ศรีษะตนเองเป็ นเกราะกําบังศรีษะท่านรอซูล จนโดนอาวุธอัดเข้าใส่ ตาของ เขาหลุดออกจากเบ้า ท่านรอซูลได้นํา กลับที่เดิมและวิงวอนต่ออัลลอฮฺ ว่า ‚โอ้อลั ลอฮฺ เขาได้ปกป้องใบหน้าศาสนทูตของพระองค์ ดังนัน้ ขอพระองค์ทรง รักษาใบหน้าของเขา และให้เขามองเห็นดีขน้ึ ด้วยเถิด‛

โลกของวงเล็บ : 23 ถึงวันนี้ ผมเคยคิดในใจ ว่าทําไมนะทําไมอัลลอฮฺไม่ทํา ให้อสิ ลามชนะ เสียเลย ทําไมเราถึงต้องต่อสูม้ าทุกยุคทุกสมัย ผมนึกขึน้ ได้ ครูคนหนึ่งเคย บอกว่า เพราะทุกอย่างเราต้องเดินทาง ต้องปฏิบตั ิ ต้องใช้ปญั ญา และที่ สาคัญเพราะสวรรค์เป็นของผูท้ ท่ี าํ งานแล้วเท่านัน้ ไม่ไช่คนทีอ่ ยูเ่ ฉยๆ 3 สมัยเรียนทีม่ หาวิทยาลัย ผมและเพื่อนๆอีกหลายคนตระหนักดีกบั คํา ว่าทํางานอิสลาม หรือ ทํางานรับใช้อลั ลอฮฺ อะไรทํานองนี้... มีครูมาสอน วิชาการศาสนา หลักการขัดเกลาจิตใจอยู่ทุกวัน แต่กท็ ําได้แต่อบิ าดัตส่วนตัว คิดไม่ออกสักทีว่า เราจะทําอะไรให้อสิ ลามได้บา้ ง พวกเราได้แต่ปลอบใจ ตัวเอง ว่าแค่การเรียนก็คอื อามานะฮฺเรา ณ ตอนนี้แล้ว จงเรียนอย่างถึงทีส่ ุด แต่ลกึ ๆแล้วเราก็รอู้ ยู่แก่ใจว่าแค่น้ีมนั เล็กน้ อยมาก น้อยจริงๆ เมื่อเทียบกับ ช่วงวัยของพวกเรา เราทําอะไรได้มากกว่านี้ แต่เราก็ไม่ได้ทาํ ครูของพวกเรา เคยบอกว่า ยิง่ พวกเราศึกษาประวัตศิ าสตร์อสิ ลาม มากเท่าใด ก็จะยิง่ รูส้ กึ ว่าความเป็นมุนาฟิกมันอยูใ่ นตัวเรามากขึน้ แต่ในวันนี้ พวกเรากลับไขว่คว้าหาคําตอบจากทีอ่ ่นื พวกเราเลยพ่าย แพ้ต่อทุกอย่างบนโลกนี้ ผมได้แต่คดิ ว่าเมือ่ ไรเราถึงจะได้อยูใ่ นวันแห่งชัยชนะ ในวันทีผ่ มจะนําหลักการอิสลามสู่ศตั รู ด้วยก้าวแรกของนักรบทีเ่ ดินเข้าเมือง ด้วยจรรยามารยาทซึง่ แม้แต่ในสงคราม อิสลามก็สอนเอาไว้ โอ้มุสลิม เมื่อเกิดสงครามและท่านเดินเข้าสู่เมืองศัตรู ท่านอย่าได้ แหงนมองบนหลังคาบ้าน เพราะทีต่ รงนัน้ มีเด็กและผูห้ ญิงอยู่ ท่านอย่าได้ ควบม้าให้แรงนัก เพราะเด็กในเปลอาจร้องไห้ได้ และเจ้าจงปฏิบตั ติ ่อศพศัตรู เหมือนเขาเป็ นบ่าวของอัลลอฮฺ เพราะเมื่อเขาตาย เขาก็เป็ นลูกหลานอดัม เหมือนกับท่าน ...

โลกของวงเล็บ : 24 แต่วนั นี้ คนที่ครัง้ หนึ่งเคยเป็ นพี่น้องเรา กลับผลักไสเรา ฆ่าเรา เหยียบยํ้าเรา ทีเ่ ป็ นพี่น้องกันก็ได้แต่มองพวกเรา ไม่ได้ทําอะไรเป็ นชิน้ เป็ น อันกับงานของอัลลอฮฺเลย พวกเขาได้แต่ปลอบใจตัวเอง กับอามานะฮฺอนั น้อย นิดทีม่ อี ยูก่ บั ตัวเอง หัวใจผมสันระริ ่ กขึน้ มาอีกแล้ว แขนขาผมสันสะเทื ่ อน ผม พยายามหายใจเข้าลึกๆ แต่ไม่เป็นผล ผมแนบหลังกับผนัง ขณะทีข่ าขวาของ ผมและพืน้ ห้องบริเวณนัน้ เหมือนมีผา้ สีแดงผืนใหญ่ปิดคลุมมันไว้ ผมมองไป ทีม่ นั ผมเห็นมันมีสองท่อน ทุกอย่างมีสองอันหมด ไม่ไหวแล้ว...อัลลอฮฺจ๋า ฉันจะตายแล้วไช่ไหม อัชฮะดุอลั ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ วะ... ผมค่อยๆขยับตัว ซึง่ อาจเป็นครัง้ สุดท้ายในชีวติ นี้ ผมเอาแขนขวายัน พืน้ เพื่อโน้มตัวไปทีร่ เู ล็กๆนัน้ อินนาลิลลาห์...ทําไมตัวผมถึงได้หนักขนาดนี้ ผมรูส้ กึ ได้ถงึ ตัวของพ่อ ท่านถึงอะญัลของอัลลอฮฺในอ้อมแขนของผม ตัวท่าน หลังจากอะญัล ชังหนั ่ กเหลือเกิน วันนี้ผมกําลังสัมผัส มัน มันเป็ นการ เคลื่อนไหวทีต่ อ้ งใช้ความพยายามอย่างมาก นับแต่อยูบ่ นโลกนี้มากว่า 20 ปี ผมค่อยๆเกร็งสายตาที่ตอนนี้มนั ไม่อยากจะเปิดออกแล้ว ผมแค่จะ มองเพื่อนผมคนนัน้ ผมจําได้แล้ว ไอ้หมัดนี่เอง ไอ้หมัดอีกแล้ว...เพื่อนของผม เพื่อนที่สอนให้ผมรู้จกั ความเป็ นพี่น้ องในอิสลาม และรู้จกั คําว่าตัรบียะฮฺ เพื่อนทีท่ ําให้ผมรูจ้ กั การรับใช้พน่ี ้อง เพราะการรับใช้จะไม่หวังการตอบแทน จากเพื่อน แม้ตวั เองจะต้องแลกกับเวลาหรือความสุขของตนก็ตาม เขาเป็ น เพื่อนคนเดียวทีป่ ระกาศว่าจะรับใช้พน่ี ้องทุกคน วันนี้เขาอยูต่ ่อหน้าผมอีกครัง้ เขานอนจมกองเลือดอยู่ต่อหน้าผมไม่ก่ี เมตรข้างหน้า ทหารยิวระยําสามคนนัน้ ยืนหัวเราะกันยกใหญ่ เสียงดังมาถึง ผม มันคงจะยิงใส่เขาด้านหลัง หลังจากทีใ่ ห้เขาหันหน้าใส่กําแพง

โลกของวงเล็บ : 25 4 ท่านอบูบกั รพูดว่า ‚มุหมั มัดกลับไปหาอัลลอฮฺแล้ว ‛ หลังจากท่านนบี จากไป ไม่มใี ครอยากจะเชื่อ ท่านอุมรั ยืนถือดาบคิดจะทําร้ายใครก็ตามทีบ่ อก ว่านบีตายแล้ว ท่านอุสมานก็เหมือนเด็กคนหนึ่ง กอดเขาร้องไห้อยู่ทม่ี ุมบ้าน แต่ไม่มใี ครละเมิดความจริงได้ มุหมั มัดเป็นมนุษย์คนหนึ่ง และจะต้องตาย... วันนี้มหุ มั มัด เพื่อนผมก็จากไปเช่นกัน ... ท่ามกลางความเจ็บปวด ผมเห็นทหารยิวสามคนนัน้ เดินเข้ามาหา บ้านทีผ่ มหลบอยู่ มันคงรูม้ านานแล้วว่ามีคนอยู่ดา้ นใน คงจะตัง้ ใจเยาะเย้ย เหยียดหยามผม ด้วยการเชือดมุหมั มัดให้ผมดู มือขวาของผมกําปืน .38 แน่ นหนึบอยู่ทพ่ี น้ื มันเป็ นอาวุธติดตัวยาม ฉุกเฉิน ในลูกโม่ตอนนี้มลี กู ปืนเหลืออยูห่ นึ่งนัด... หนึ่งนัดเท่านัน้ ผมจับมันขึน้ มาแนบทีอ่ ก ทีด่ า้ นในของมัน หัวใจผมยังคงสัน...สะเทื ่ อน ผมกํามันให้แน่นยิง่ ขึน้ เสียงบู๊ตทหารเข้ามาใกล้ผมยิง่ ขึน้ ผมนึกถึงคําสอนครูคนเดิม ‚เมือ่ ทัง้ สนามรบ พีน่ ้องของท่านตายหมด เหลือแต่ท่านคนเดียว พลัง ทีม่ คี อื อีมานเท่านัน้ ว่าเราคือของอัลลอฮฺ พระองค์เพียงยืมเรามา เพื่อวัดความ เสียสละต่ออัลลอฮฺ แน่นอนเมือ่ ความช่วยเหลือมา จะไม่มอี ะไรแตะต้องได้‛ ผมขยับไกปืนให้ตรงกับกระสูนปืนในลูกโม่ เสียงมันดัง แกร็ก... ยาอัลลอฮฺ…ผมพร้อมแล้ว อัชฮะดุอลั ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ วะอัชฮะดุอนั นะมุหมั มะดันรอซุลุลลอฮฺ ...

เรื่องเล่าจากบ้านใหญ่ - คูช่ กหญิงป้า -

โลกของวงเล็บ : 27 ก่ อ นหน้ า นี้ ความเข้า ใจที่เ กี่ย วข้อ งกับ ความเป็ น พี่น้ อ ง มัน ยัง โหรงเหรงเบาบาง อาจจะดู คุ ก รุ่ น รุ น แรงอย่ า งไม่ ล ะเอีย ดในช่ ว งที่เ กิด เหตุ ก ารณ์ ป าเลสไตน์ มีคํ า ถามจากผู้ค นที่พ ยายามปลุ ก ระดมมากมาย ว่า มุสลิมที่ปาเลสไตน์ไม่ใช่พ่นี ้องคุณหรือไง ทําไมล่ะ คุณไม่รสู้ กึ เจ็บปวด บ้างหรอ เราก็จะพลอยเจ็บปวดไปตามคําพูด หรือหลังจากดูวดิ โี อ หรืออะไร ก็ตามที่กระตุ้นอารมณ์นัน้ ถามว่าเราเข้าใจคําว่าพี่น้องในสายเชือกมากแค่ ไหน คําตอบคือ น้ อ ยมาก กว่าจะได้รบั รู้ต้อ งรอให้ถูกเข่นฆ่าเลือ ดสาดซะ ก่อน บางทีกลับมาทบทวน ที่เรารูส้ กึ เจ็บชํ้า ในส่วนที่พ่นี ้องปาเลสไตน์ถูก ทารุณ เป็ นความเจ็บชํ้า เพราะความเป็ นพี่น้อง หรือสัญชาตญานความเห็น ใจแก่เพื่อนมนุ ษย์ทม่ี อี ยู่แล้วในจิตสํานึกทุกคน หากเป็ นอย่างหลังแล้ว คงไม่ มีความบารอกัตใดๆ ในการรูส้ กึ เจ็บปวดแค่นัน้ จึงต้องเริม่ ตามหาคําตอบ ของบางคําถามทีค่ า้ งคา เมื่อวันหนึ่ง คงไม่ได้เป็ นมาจากอื่นใดนอกจากความเมตตาของเอก องค์อ ัล ลอฮ์ ( ซ.บ.) ที่ไ ด้ม ีโ อกาสไปเยือ น ไปพบเจอ กับ คํา ตอบหลายๆ คําตอบทีค่ ้างคาแบบที่เรียกได้ว่า ไม่มอี ยู่ในแพลนซะหน่ อย ได้มโี อกาสไป พักบ้าน“พี่ น้อง”แห่ งหนึ่ง เป็ นญามาอะห์เ ล็ก ๆ ที่เ คยร่ว มทําค่ า ยด้ว ยกัน มา อยูไ่ ม่นานมาก แต่สงิ่ ทีไ่ ด้ มีอะไรมากกว่าทีค่ าดไว้ ในค่าย ได้ม ี“พี่สาว” คนหนึ่ง เปล่งคําพูดสอนน้องค่ายว่า ‚ความเป็ นพี่น้องไม่ใช่เรื่อ งง่าย เอาง่ายๆ เพื่อนคนใกล้ๆ เรารัก เราห่ ว งเค้าแค่ ไ หน ไม่ต้อ งพูดถึงปาเลสไตน์ หรอก เอาคนใกล้ตวั เราให้ ความเป็ นพี่น้องหรือยัง ‛ ตอนนัน้ ก็อ้งึ กิมกี่ไป และเริม่ รูส้ กึ ถึงรายละเอียด ของความเป็นพีน่ ้อง ว่ามันไม่งา่ ยอย่างทีค่ ดิ ได้ไปพักที‚่ บ้านใหญ่‛นัน้ ก็ได้สมั ผัสกับความเป็ นพีน่ ้อง ทีไ่ ม่ใช่แค่ คําพูด พีฉ่ นั น้องฉัน หากแต่เป็นการกระทํา ความห่วงใย ความช่วยเหลือที่

โลกของวงเล็บ : 28 บริสุทธิ ์ ไม่ใช่แนวจิจ๊ะน่ ะ อาจจะไม่ได้นุ่มนวลโอ๋อะไรกันมาก ก็เป็ นอย่างที่ ทุกคนเป็ น แต่บทช่วยเหลือนี่ พบเจอยากมากในสังคมปจั จุบนั ช่วยเหลือ ชนิดที่ว่า ไม่ได้คดิ ว่าตนจะลําบากหรือเปล่า หากแต่ ทําให้พ่นี ้องสบายขึน้ ก็ ยอมทีจ่ ะทํา โดยไม่เกีย่ งงอน หรือโอ้เอ้ซกั นิด วันหนึ่ง ได้ไ ปพัก ที่ห ออื่นคนเดียว ซึ่งเป็ นหอใกล้ๆ กับบ้า นใหญ่ ตอนนัน้ ยังไม่ได้สนิทกับพีๆ่ บ้านใหญ่ เลยเลือกจะอยู่คนเดียวดีกว่า นัง่ เขียน รายงานไปพลาง เล่นเอ็มไปพลาง ฝนตกหนักมาก ราวๆห้าทุ่ มแล้ว ก็คุยเอ็ม กับพี่ส าวบ้านใหญ่ ค นหนึ่ง ก็ออกแนวบ่นๆไปว่า ปวดท้อ งจัง แต่ ก็ไม่ได้ โวยวายเพราะไม่ได้ปวดมาก ซักพัก พี่เค้าก็หายไปจากหน้าเอ็ม เราก็ เอ๊ะ ไปไหนก็ไม่ได้สนใจ ฝนยังคงตกหนักเป็ นระยะๆ ซักพัก มีสายเข้า เอื้อม มือรับโทรศัพท์ แล้วก็มเี สียงพี่จากบ้านใหญ่โทรมา ‚ลงมาข้างล่างเร็ว รออยู่ นะ‛ เราก็ เอ๊ะ มาทําไมป่านนี้ ก็เลยลงไปชัน้ ล่างไปเปิดประตูหน้าหอ เห็นพี่ บ้า นใหญ่ ส องคนตัว เปี ย ก ยกถุ งยาแก้ปวดท้อ งกับนํ้ า ดื่ม ข้า มประตู รวั ้ มา ให้ เราถึงกับอึง้ แล้วความรูส้ กึ ก็คอื เอ้ย อะไรจะขนาดนัน้ แล้วเค้าก็กุลกี ุจอ หนีกลับบ้านกันไป เลยโทรไปถามพีค่ นทีค่ ุยเอ็มว่า…ทําไมต้องทําแบบนี้ดว้ ย ฝนก็ตกหนัก เวลาก็ดกึ แล้ว แล้วทําไมชอบทําให้ลําบาก ทําไมต้องทําให้เรา เป็นภาระของพีๆ่ ทําไมพีๆ่ ต้องมาลําบากเพราะเราด้วย เราก็ปล่อยคําถามที่ ไม่เข้าใจว่าทําไม ต้องช่วยกันขนาดนี้ แล้วคําตอบของพีเ่ ค้าคือ “ค าว่ า พี่ น้ อง มี ค าว่ า ล าบากด้ ว ยหรอ มี ค าว่ า ภาระด้ ว ย หรอ” ถึง กับ พู ด ไม่ อ อกเมื่อ เจอประโยคนี้ แล้ว คืน นั ้น ก็ไ ด้ อิ่ม ซึม ซับ ‚นํ้าใจ‛ จากพีๆ่ บ้านใหญ่ไปมากเลยทีเดียว มีอีกหลายสิบเหตุการณ์ ที่แสดงถึงความช่วยเหลือ อยากแบ่งเบา ระหว่างในญะมะอะฮฺ และกับคนนอกที่มาเยีย่ มเยียนบ้านใหญ่แห่งนี้ และ อีกหลายเรือ่ งทีท่ าํ เราอึง้ และอึง้ การตักเตือนอย่างจริงใจ และ ความรูส้ กึ เป็น

โลกของวงเล็บ : 29 เดือดเป็นร้อนในความทุกข์ของพีน่ ้องคนอื่นๆ ตลอดเวลาทีไ่ ด้สมั ผัส แค่ได้ อยู่ในช่วงระยะเวลาสัน้ ๆ ก็ทําให้ได้รู้สกึ ถึงความเป็ น “น้ องสาว” ที่อบอุ่น ด้วยฟิตเราะฮฺ ของอิสลาม ท่านนบี - ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม- ได้กล่าว ว่า : ‚มุสลิม‛ เป็นพีน่ ้องของมุสลิม ห้ามอธรรมต่อเขา และอย่าทอดทิง้ ละเลย เขา และใครที่ช่วยปลดเปลื้องภาระของพี่น้องของเขา อัลลอฮฺก็จะทรงปลด เปลื้องภาระให้แก่เขาผู้นัน้ ด้วย และใครที่ปล่อยให้พ่นี ้ องมุสลิมอยู่ ในความ ทุกข์ยาก อัลลอฮฺก็จะทรงปล่อยเขาในความลําบากจากความยากลําบากอัน มากมายในวันกิยามะฮฺ และใครที่รกั ษาความลับ /ความอับอายของพี่น้อ ง มุสลิม อัลลอฮฺกจ็ ะทรงรักษา(ปกปิด)ความลับและความอับอายของเขาในวัน กิยามะฮฺดว้ ย [บันทึกโดย อิมามอัลบุคอรี] ในภาวะที่อิส ลามกํ า ลัง ถู ก ศัต รูจ้อ งจะทํา ลายเราอยู่ใ นทุ ก ทิศ สิ่ง สําคัญที่จะต้องมีและต้องรักษาไว้ คอื “ความเป็ นพี่น้องในสายเชื อกของ อิ สลาม” ลองถามตัวเองดูว่าวันนี้ ได้ให้ความเป็นพีน่ ้องกับใครบ้างหรือยัง? .

dearth is salt...

- อหังการดอกไม้ -

โลกของวงเล็บ : 31 หลายปีมาแล้วสินะ ทีพ่ ระผูอ้ ภิบาลของฉันกําหนดให้ฉันต้องมาเดิน วนเวียนอยู่ในรัว้ มหาวิทยาลัยแห่งนี้ มีเหตุการณ์ต่างๆมากมายให้จดจํา ให้ ใคร่ครวญ และให้หลงลืมมันไป บางเหตุการณ์ทําให้ฉันต้องพรํ่าบ่นกับตัวเอง เบาๆว่า...ชีวติ นี้ไม่งา่ ยดายเลย บางเหตุการณ์กท็ ําให้ฉันรูส้ กึ ว่าการได้เกิดมา เป็ นผู้ศรัทธา ทําให้ชวี ติ นี้ช่างอิม่ เอมเสียเหลือเกิน ‚ชีวติ ของผู้ศรัทธา‛ ... แม้ว่าฉันพยายามที่จะยํ้าเตือนตัวเองอยู่เสมอ แต่บางคราวฉันก็รสู้ กึ ว่าฉัน ห่างไกลกับวลีทว่ี ่านี้เหลือเกิน ฉันเริม่ ต้นชีวติ นักศึกษาในปีการศึกษาใหม่น้ีดว้ ยความกังวลเล็กน้อย ด้วยตารางเรียนที่เบียดเวลาว่างของตารางชีวติ มากขึน้ ทุกที ในสัปดาห์แรก ของการเรียน ฉันมีโอกาสได้เรียนวิชาทีเ่ ป็ นความรูใ้ หม่วชิ าหนึ่งทีส่ อนให้รจู้ กั ค้นหาความรูท้ ถ่ี ูกพัฒนาขึน้ มาใหม่ๆอยู่เสมอ และให้รจู้ กั ดึงข้อมูลทีม่ อี ยู่นัน้ มาใช้ได้อย่างถูกต้องและรวดเร็ว ฉันตื่นเต้นกับวิชานี้มากทีเดียว เพราะอาจารย์ มักสอนให้เราคิด ให้ มองต่างมุม ฉันชอบทีอ่ าจารย์สอนว่า บางครัง้ การพัฒนาความรูใ้ หม่ก็ไม่ สําคัญเลยเมื่อเทียบกับการคิดให้ได้ว่าทํา อย่างไรเราจึงจะนําความรูท้ เ่ี รามีไป ให้ถงึ มือผูท้ ไ่ี ด้ใช้ประโยชน์ให้มากทีส่ ุด… อาจารย์มกั ตัง้ คําถามต่างๆให้เราได้ ขบคิดกัน ทําให้วชิ าเรียนทีย่ าวนานถึง 3 ชัวโมงนี ่ ้ เป็ นช่วงเวลาทีส่ นุ กมาก สําหรับฉัน ‚นักศึกษา พวกเธอมาเรียนกันทําไม?‛ เพื่อนๆ พากันเงียบแทน คําตอบทีจ่ ะให้อาจารย์ ‚พวกเธอมาเรียน เพราะรูว้ ่าวันหนึ่งเราจะต้องตายใช่ ไหม?‛ คราวนี้ตามมาด้วยเสียงหัวเราะ หึหะ เบาๆจากเพื่อนๆและเริม่ หัน หน้าคุยกันบ้างเป็ นบางกลุ่ม ฉันส่งยิม้ ให้อาจารย์แทนคําตอบ ด้วยรอยยิม้ ที่

โลกของวงเล็บ : 32 ฉันคิดว่าตัวเองไม่ได้ยม้ิ สดใสแบบนี้นานมากแล้ว ฉันแอบลุน้ ในใจจนตัวโก่ง ... มาชาอัลลอฮฺ อาจารย์ อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านัน้ แล้วอาจารย์ อีกนิดเดียวอาจารย์ก็จะได้เจออัลลอฮฺแล้ว อีกนิดเดียวอาจารย์ก็จะได้เป็ น มุสลิมแล้ว ‚เอ๊า จริงไหมหล่ะ พวกเธอมาเรียนก็เพราะเตรียมตัวตาย เพราะถ้า เธอคิดว่าเธอไม่ตาย เธอก็ไม่มาเรียนหรอกจริงไหม ไปทําอย่างอื่นไม่ดกี ว่า เหรอ มีอะไรให้ทําอีกตัง้ เยอะตัง้ แยะ พวกเธอมาเรียนก็เพราะเตรียมตัวทีจ่ ะ ตายตามแบบแผน ตายอย่างมีความสุข จริงๆนะ มีนกั ปรัชญาฝรังคนหนึ ่ ่งเคย พูดไว้ว่า Death is salt of life ‚ความตายเป็ นเกลือของชีวติ ‛ เพราะมันทําให้ ชีวติ เรามีรสชาติ ทาให้เรากระตือรือร้น ทีจ่ ะทําอะไรตัง้ มากมาย และทําให้เรา รูจ้ กั ทีจ่ ะปล่อยวาง ในสถาณการณ์ทม่ี นั เป็ นเวลาทีย่ ่าํ แย่ของชีวติ เช่นเวลาที่ เราผิดหวังหรือไม่ประสบความสําเร็จ บางครัง้ การพัฒนาความรูใ้ หม่กไ็ ม่สํา คัญเลย เมื่อเทียบกับการคิดให้ ได้ว่าทําอย่างไรเราจึงจะนํ าความรูท้ เ่ี รามี ไปให้ถงึ มือผู้ท่ไี ด้ใช้ประโยชน์ให้ มากทีส่ ุด… แล้วความสุขคืออะไรหล่ะ ? บางคนนะ ความสุขคือการละแล้วซึ่ง กิเลส การไปสู่นิพพาน การทําให้ชวี ติ ตัวเองสมบูรณ์ในศาสนา อย่างหนู หนู เชื่อในพระเจ้าใช่ไหม‛ คราวนี้เริม่ เพ่งเล็งมาที่ฉัน เพราะการเป็ นนึกศึกษามุสลิมเพียงคน เดียวใน Class ทําให้ฉนั ถูกตัง้ คําถามอยูเ่ สมอ ฉันพยักหน้ารับงึกๆ ‚ถ้างัน้ ความสุขของหนู ก็คอื การได้เ ป็ นคนดีของพระเจ้า การได้ ใกล้ชดิ พระเจ้าใช่ไหม‛ ฉันพยักหน้ารับคล้อยตามคําพูดอาจารย์อย่างเบาๆ

โลกของวงเล็บ : 33 ‚นักศึกษา พวกเธอลองกลับไปคิดดูให้ดๆี นะ ว่าความสุขของพวก เธอคืออะไร เพราะถ้าพวกเธอได้ทาํ งานทีเ่ ธอรักและมีความสุขกับงาน เธอจะ ไม่ต้องทางานอีกเลยตลอดชีวติ นี้ ถ้าความสุขของพวกเธอคือความรํ่า รวย ก็ ไม่แปลกเลย ทีพ่ วกเธออยากจะรวย แต่ความอยากรวยนัน้ จะต้องถูกจํา กัด ด้วยกรอบของศีลธรรม ‛ Class เรียนในวันนัน้ จบลงด้วยความอิม่ เอมใจอย่างมากมาย อัลฮัม ดุลลิ ละฮ์ ฉันนึกขอบคุณผูท้ รงเป็นเจ้าของลมหายใจของฉันอีกครัง้ ทีท่ ําให้ทุก ย่างก้าว ทุกการเรียนรูม้ คี วามหมาย ฉันไม่ต้องออกค้นหาอย่างใครๆ ว่าฉัน เรียนไปทําไม ความสุขของฉันคืออะไร เพราะฉันมีคําตอบทีแ่ จ่มชัดอยู่ในใจ อยูเ่ สมอ ทุกๆ ชี วิตจะได้ลิ้มรสความตาย แล้วพวกเจ้าจะถูกนากลับยัง เรา ( อัล-อังกะบูต : 57 )

คอขวดที่เท่ารูเข็ม แด่... โต๊ะครูผเู้ สียสละ ผูเ้ หวีย่ งอิสลามสู่สายลมมลายู

- กระหม่อม –

โลกของวงเล็บ : 35 มีทฤษฎีหนึ่งที่ได้รบั การพูดถึงมาก ทัง้ ในแนวทางของวิทยาศาสตร์ และสังคมศาสตร์ คือทฤษฎี ‛คอขวด‛ หรือในอีกชื่อหนึ่งทีเ่ ป็ นชื่อแรกตัง้ คือ ทฤษฎีข้อจํากัด ซึ่งหมายถึงปจั จัยที่มนี ้ํ าหนักมากที่สุดในการกําหนดความ เป็ นไปของอะไรสักอย่างที่เราต้องการศึกษา ซึง่ เปรียบได้เหมือนกับ คอขวด ทีเ่ ป็ นเพียงองค์ประกอบหนึ่งของขวด อาจจะไม่กนิ พืน้ ที่มากมายอะไร แต่ม ี ความสําคัญมากในการกําหนด ปริมาณนํ้ าที่เราสามารถที่จะบรรจุลงไปใน ขวด สมมุติว่ า มีข วดใบหนึ่ ง เป็ น ขวดที่ใ หญ่ ม าก แต่ ม ีค อขวดที่เ ล็ก เรา ต้องการที่จะบรรจุน้ําเข้าไปให้มากๆ ด้วยการเทนํ้ าลงไปปริมาณมาก แต่ผล สุดท้ายแล้วนํ้ าที่เข้าไปอยู่ในขวดก็มปี ริมาณเพียงเล็ กน้อยเท่านัน้ เพราะคอ ขวดมันแคบ รับปริมาณนํ้ าได้จํากัด จะเห็นว่าถึงแม้คอขวดจะกินพื้นที่เพียง เล็กน้อยทีบ่ ริเวณส่วนต้นของขวด แต่มสี ่วนอย่างมากในการกําหนดปริมาณ นํ้ าที่จะเข้าไปในขวด มีตวั อย่างหนึ่งที่เ จ้าของทฤษฎี ดร.โกลแร็ตต์ นํ ามา อธิบายเพื่อให้เห็นภาพชัดขึน้ คือ มีเ ด็กกลุ่มหนึ่งไปทัศนศึกษาบนภูเขา และ หนึ่งในนัน้ มีเด็กรูปร่างอ้วน ซึ่งเดินช้ากว่าเพื่อนๆ ทําให้เพื่อนคนอื่นต้องรอ คอย ดังนัน้ จึงแก้ปญั หาโดยการให้เด็กรูปร่างอ้วนคนนัน้ เป็ นผู้เดินนํ า และ เพื่อนเดินตามโดยไม่ให้แตกแถวหรือแซงกัน ด้วยเหตุน้ีจงึ ไม่มใี ครต้องรอกัน เพราะความเร็วในการเดินถูกจํากัดด้วยเด็กทีเ่ ดินช้าทีส่ ุด มีกรณีศกึ ษาหนึ่งที่เป็ นที่พูดถึงกันมากของไทย คือ ปริมาณการใช้ อินเตอร์เน็ทของคนไทย เมื่อหลายสิบปี ก่อนหน้ านี้ ปญั หามันมีอยู่ว่า ทําไม คนไทยถึงใช้อนิ เตอร์เน็ทกันน้อยมาก เมื่อเทียบกับประเทศอื่น รัฐบาลสมัย นัน้ ก็ห่วงว่าถ้าเป็ นยังนี้ต่อไปคงไม่ดแี น่ เดีย๋ วประเทศเราจะไม่ทนั เพื่อนเขา

โลกของวงเล็บ : 36 ก็ เ ลยลงทุ น ให้ ม ีก ารวิ จ ัย เรื่อ งนี้ ปรากฏว่ า เหตุ ผ ลที่ทํ า ให้ ค นไทยใช้ อิน เตอร์เ น็ ท น้ อ ยนัน้ มีม ากมายก่ า ยกอง แต่ เ หตุ ผ ลที่ม ีส่ ว นมากที่สุ ด คือ ค่าบริการอินเตอร์เน็ททีย่ งั แพงอยู่ พอได้รยู้ งั งัน้ ทางรัฐก็เลยหามาตรการจน สุดท้ายราคาค่ าบริก ารอินเตอร์เ น็ ทถูก ลง และมันก็ได้ผ ลจริงๆ คนไทยใช้ อินเตอร์เน็ทกันมากขึน้ ร้านทีใ่ ห้บริการอินเตอร์เน็ทผุดขึน้ มามากมาย และ สุดท้ายตอนนี้เราก็มคี วามรุ่งเรืองทางด้านการใช้อินเตอร์เ น็ท จนสามารถ ตรวจสอบการทํางานของรัฐ ขนาดถึงกับ ทําให้อบั อาบขายขีห้ น้ามาหลายต่อ หลายครัง้ ซึ่งไม่รู้ว่ารัฐบาลที่แก้ปญั หาเรื่องนี้ มาคิดอีกทีจะเสียดายขนาด ไหน (ไม่น่าเลย ฮา) พออ่ านเรื่อ งราวพวกนี้ ก็อ ดที่จ ะคิด ถึง ปญั หาสามจัง หวัด บ้านเรา ไม่ได้ ว่า เอ.. คอขวดมันอยู่ตรงไหน ทําไมเรายังมีคุณภาพชีวติ ที่ไม่ได้เป็ น อย่างที่ควรจะเป็ น เพื่อให้คดิ ง่ายขึ้นเรามามองเป็ นสถาบันดีกว่า สถาบัน อะไรที่เป็ นคอขวดของปญั หา เลยได้คําตอบว่าน่ าจะเป็ นสถาบันการศึกษา บางคนอาจจะบอกว่าสถาบันครอบครัวน่ าจะเกี่ยวมากกว่าก็ได้ แต่ส่วนตัวผม แล้วครอบครัวที่มปี ญั หาก็เกิดมาจากการขาดการอบรมการให้การศึกษาที่ดี กับบุคคลในครอบครัวมากกว่า ที่น้ีถ้าเรามามองว่าสถาบันการศึกษาน่ าจะ เป็ นคอขวด เราก็ต้องมาหาอีกว่าในบริเวณคอของขวดนัน้ ตําแหน่ งไหนมัน แคบทีส่ ุด นัน้ คือส่วนไหนของสถาบันการศึกษา ที่มบี ทบาทมากที่สุดในการ ก่อปญั หานี้ มาถึงตรงนี้หลายคนก็คงจะคิดเหมือนผมว่า โรงเรียนปอเนาะ หรือโรงเรียนเอกชนสอนศาสนานัน้ เอง มีคําพูดของผูใ้ หญ่ท่านหนึ่ง ทีส่ ่ งลูก เรียนโรงเรียนนี้เหมือนกันว่า “โรงเรียนเอกชนสอนศาสนาเปรียบเสมือน

โลกของวงเล็บ : 37 แดนประหารขนาดใหญ่ ส่งไปเท่ าไรตายหมด” ซึง่ ก็ไม่ได้กล่าวเกินจริง เลย ณ สถานการณ์ ต อนนี้ และที่น่ า วิต กไปอีก คือ เมื่อ นั บ จํา นวนของ เยาวชน คนหนุ่ มสาวมุส ลิม ที่อ ยู่ใ นระบบดังกล่ าวแล้ว น่ าจะมีส ักเจ็ดสิบ เปอร์เซ็นต์เป็นอย่างน้อย นัน้ คือว่า ชะตาของพืน้ ทีแ่ ห่งนี้ในอนาคต สามารถ พยากรณ์ได้จากความเป็นไปของสิง่ เหล่านี้ ทีน่ ้มี าดูความเป็ นไปของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาในตอนนี้ ชื่อที่ น่าจะเหมาะกว่าน่าจะเป็ น โรงเรียนพาณิชย์ ไม่ใช่เพราะว่าเน้นการเรียนการ สอนในสายพาณิชย์ แต่การบริหารจัดการเริม่ จะเหมือนองค์กรพาณิชย์ ทีห่ วัง เพียงผลกําไรมากขึ้นทุกที โดยไม่ได้สนใจเลยว่าธุรกิจของตัวเองจะส่งผล กระทบต่อสังคมมากมายเพียงใด หลายโรงกลายเป็ นแหล่งเรียนรูว้ ธิ กี ารเสพ ยาเสพติดชนิดต่างๆ หลายโรงกลายเป็ นแหล่งศึกษาวิธกี ารต่อยตีรูปแบบ ต่างๆ เด็กบางคนพืน้ ฐานครอบครัวการเลีย้ งดูกไ็ ม่ได้มปี ญั หาอะไร แต่พอได้ เข้าเรียนเท่านัน้ ราศีจบั ครับ แพรวพราวเหลือเกิน และเกือบทุกโรงก็จะเป็ น เพียงทีแ่ วะพักทํางานสําหรับบรรดาคุณครูท่ีรออาชีพการงานทีม่ นคงในเดื ั่ อน สองเดือน หรือปีสองปีขา้ งหน้า เราคงต้องเขียนเครือ่ งหมายคําถามโตๆ ว่า อะไรทําให้ โรงเรียนเอกชนสอนศาสนามันบิด เบีย้ วได้ขนาดนี้ สอนศาสนา ตัง้ ครึง่ วัน แต่เด็กกลับติดยา เสเพล มากกว่าโรงเรียนทีส่ อนเพียง สัปดาห์ละ คาบสองคาบ ถ้ า เราวิเ คราะห์โ ดยมองย้อ นไปถึง ประวัติศ าสตร์เ ราก็ จ ะพบว่ า โรงเรียนเอกชนสอนศาสนานัน้ ในอดีต ก็ค ือ ปอเนาะ ที่ถู กบูรณาการผ่ า น นโยบายกลืนชาติ ซึง่ ปอเนาะในอดีตเกือบทัง้ หมดก็ถูกก่อตัง้ ขึน้ โดยโต๊ะครู มี

โลกของวงเล็บ : 38 การเรียนการสอนเฉพาะวิชาศาสนา เมื่อ มีการบูรณาการก็ได้มกี ารนํ าวิชา สายสามัญเข้ามา มีการสร้างหลักสูตร ซึง่ โดยรูปการณ์มนั ก็น่าจะเป็ นการดีอยู่ หรอก แต่ ปญั หามันมีอ ยู่ว่ าวิชาการในอิส ลามไม่ส ามารถเป็ นอย่างนัน้ ได้ (สังเกตได้จากความเห็นทีไม่ค่อ ยจะลงรอยกัน ของครูกบั อุส ตาซในหลาย โรงเรียน) โดนบิดไปหนึ่งครัง้ ทีน่ ้ีพอเป็ นโรงเรียนเอกชนสอนศาสนารัฐบาลก็ มีการจัดสรรงบประมาณด้านการศึกษาตามจํานวนนักเรียนที่สงั กัดโรงเรียน นัน้ ก็เลยเกิดการแย่งชิงนักเรียน รับง่ายไล่ยาก โดนบิดไปเป็ นครัง้ ที่สอง และพอโต๊ะครูรุ่นบุกเบิกเสียชีวติ ไป คนรุ่นต่อไปทีจ่ ะมาบริหารก็คอื ลูกหลาน ทีบ่ างทีอาจจะมีคนทีม่ คี วามสามารถมากกว่า แต่กลับไม่ได้เป็ นลูกหลาน คน เหล่านี้ก็ไม่มโี อกาสเติบโต เขาก็เลยไม่อยากอยู่ร่วมสังฆกรรมยาวๆ เพราะ อยูไ่ ปก็ไม่มโี อกาสเจริญก้าวหน้า โดนบิดอีกรอบ สุดท้ายมันก็เลยบิดเบีย้ วได้ อย่างทีเ่ ห็น แต่ถงึ ยังงัน้ ก็ตามหากอณู หรือองค์ประกอบของมัน ไม่ว่าจะเป็ นตัว นักเรียน บรรดาครู อุ ส ตาซทัง้ หลาย หรือ กระทัง่ ผู้บ ริหาร มีค วามมันคง ่ แข็งแรงพอ แม้จะโดนบิดมากขนาดไหน มันก็คงเบีย้ วได้ไม่มากหรอก แต่สงิ่ ทีเ่ ป็นอยูม่ นั กลับตรงกันข้าม ประวัตศิ าสตร์ทาํ ให้มนั โดนบิด และอณูของมัน ก็ช่างอ่อนปวกเปียก มันก็เลยบิดเบีย้ วง่ายมากอย่างทีเ่ ป็ นอยู่ และผลสุดท้าย มันก็ตกอยู่กบั นักเรียน ซึง่ มองไม่ออกเลยว่าเขาเหล่านัน้ จะได้รบั การศึกษาที่ ดีได้อย่างไรในสภาพการณ์แบบนัน้ จากในอดีตทีเ่ ราศึกษาเพียงหลักการศาสนาโดยไม่ได้สนใจวิชาการ แขนงอื่นๆ แต่ตอนนี้เราสามารถทีจ่ ะศึกษาทัง้ สองได้ในสถานทีเ่ ดียวกัน ซึง่ ก็

โลกของวงเล็บ : 39 ต้องมีการบาดเจ็บกันบ้าง เพื่อร่างกายทีแ่ ข็งแรงขึน้ ซึง่ ตัวผมเองก็หวังลึกๆ ว่ามันจะเป็ นยังงัน้ แต่มนั คงจะไม่ดแี น่ ถ้าการบาดเจ็บมันนานเกินไป เดีย๋ ว มันจะไม่มเี วลาทํางานทําการเอา และผมเชื่อเหลือเกินว่าเราๆหลายคน ต่างก็ มีจติ สํานึกทีด่ ี ทีจ่ ะช่วยให้พน่ี ้องของเรามีคุณภาพชีว ิตทีด่ ขี น้ึ อย่างทีม่ นั ควร จะเป็นและคิดว่าโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาก็เป็นสนามทีเ่ ราน่ าทีจ่ ะลงทุน ลง แรง ลงความคิด เพราะมันแทบจะกล่าวได้ว่านี้คอื สนามที่จะกําหนดผลแพ้ ชนะให้ ก ับ อนาคตของเราเลยที เ ดีย ว มากบ้ า งน้ อ ยบ้ า งแล้ ว แต่ ต ัก ดีร (กําหนดการของอัลลอฮ) บางคนถูก ตักดีรให้เ ป็ นนักเรียนโรงเรียนเอกชน สอนศาสนาท่านก็ต้องทําตัวให้สมกับที่เรียนศาสนาวันละครึ่งวันเป็ นเวลา หลายปี บางคนถูกตักดีรให้เป็ นครูสอนโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาท่านก็ต้อง ั ้ งคมแห่งนี้ บางคนถูก มุ่งมันกั ่ บการสอนให้สมกับที่ท่ านถูกเลือกให้ปลุกปนสั ตักดีรให้เป็ นผู้บริหารโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาท่านก็ต้อ งมุ่งมันกั ่ บการ พัฒนาและควรเปิ ดโอกาสให้ผู้มคี วามสามารถเข้ามามีส่ ว นร่ว มตามความ เหมาะสม และอีกหลายคนทีอ่ าจจะไม่ได้เกีย่ วโดยตรงแต่กต็ ้องเกี่ยวโดยเอียง ถ้าท่านถูกตักดีรให้เป็นมุสลิม ถ้าเปรียบกลุ่มเด็กทีไ่ ปทัศนศึกษาคือเราตอนนี้ เราก็คงไม่ได้เคลื่อน ขบวนไปไหน เพราะกลุ่มเรามีแต่เด็กตัวอ้วน แถมยังขาด้วนอีกต่างหาก

โลกของวงเล็บ - roythee -

โลกของวงเล็บ : 41 รอบตัวเราเหมือนจะมีแต่สงิ่ แวดล้อมเดิมๆผ่านและพ้นเข้ามาวันแล้ววันเล่า (แต่ทจ่ี ริง!! แล้วมันอาจมีอะไรทีซ่ บั ซ้อนมากกว่าทีเ่ ห็นและสัมผัสได้) ก็เหมือนกับชีวติ จริงของเรานันแหละ ่ บ่อยครัง้ เราพูด(แต่กแ็ อบเก็บคําบางคํา ไว้ในใจ) บ่อยครัง้ เราฟงั (แต่กแ็ อบตําหนิและโต้ตอบอยูใ่ นใจ) บ่อยครัง้ เราคิด(แต่กม็ ไิ ด้ลงมือทํา) บ่อยครัง้ เราทําดี(และอยากปกปิดความดี นัน้ แต่บางครัง้ ก็พลัง้ (แบบตัง้ ใจ)ให้คนได้เห็น) เหมือนเราจะมีวงเล็บอยู่มากมายให้กบั ชีวติ นี้ เป็นทัง้ วงเล็บในแง่มุมดีๆและ วงเล็บทีม่ ไี ว้เข้าข้างตัวเองอยูเ่ สมอๆ คนเรามักจะเปิดวงเล็บเพื่อหาเหตุผลหรือข้ออ้างให้ตวั เองถูกและดูดอี ยู่ใน ทุกสถานการณ์(นี่คอื เรือ่ งจริงของมนุษย์(ทีอ่ ่อนแอ)) และมักจะไม่เปิดวงเล็บเพื่อหาเหตุผลหรือข้ออ้างทีด่ ๆี ให้กบั พีน่ ้อง เมือ่ พบเจอพฤติกรรมทีไ่ ม่น่ารักนักของเขา เราเลือกใช้วงเล็บด้านบวกกับตัวเองมากไปและใช้วงเล็บด้านลบกับคนอื่น มากไปรึป่าว? เรามีพน้ื ทีใ่ นวงเล็บมากเพื่อเข้าข้างตัวเองและรีบปิดวงเล็บเมือ่ ต้องเข้าข้าง ของคนอื่นรึปา่ ว? ถามตัวเองซํ้าๆสิว่า...เรามีวงเล็บไว้เอือ้ ประโยชน์ให้เพียงตัวเองรึปา่ ว? มันเลยทําให้ความเป็ นพีน่ ้อง ซับซ้อนเกินกว่าจะเข้าถึงได้

โลกของวงเล็บ : 42 เปรียบกับเวลาเราอ่านเรือ่ งสัน้ หรือบทความทีม่ วี งเล็บ บางครัง้ มันก็ทาํ ให้เรา เข้าถึงและมีอารมณ์รว่ มไปกับมัน แต่หากมันมากจนเกินไป (มันก็)อาจ(จะ)ทํา(ให้)เรา(รํา)คาญ (สับสน)และ(รู)้ สึก(ซับซ้อน)เกิน(กว่า)จะ(เข้า)ใจ จน(อยาก)จะ(วาง)และเดิน(หนี)ไป(จาก)มัน ความเป็ นพีน่ ้องก็เหมือนกันค่ะ บางครัง้ การมีวงเล็บของเงือ่ นไขมากไป ทําให้ความเป็นพีน่ ้องเกิดขึน้ ลําบาก จนใครหลายคนท้อและเดินจากญะมาอะฮฺไปอย่างน่ าเสียดาย ดังนัน้ เราจึงควรเลือกใช้วงเล็บให้ถูกที่ ถูกเวลา และใช้ในปริมาณทีเ่ หมาะสม ใช้วงเล็บในแง่มุมดีๆกับพีน่ ้องเรามากๆ และใช้วงเล็บเพื่อข้ออ้างของเรา ให้น้อยลงสักหน่อย ...โลกของเราอาจจะมี (วงเล็บ(ซ้อนวงเล็บ(ซ้อนวงเล็บ(ซ้อนวงเล็บ(ซ้อน วงเล็บ(ซ้อนวงเล็บ)))))) อยูไ่ ม่รกู้ ช่ี นั ้ ต่อกีช่ นั ้ ขอเพียงให้วงเล็บชัน้ ในสุดของความเป็นพีน่ ้องในใจเรานัน้ อยูท่ ค่ี าํ ว่า ‚รักเธอเพื่ออัลลอฮฺ‛ ก็จะคลายความซับซ้อน ความสงสัย ความระแวง และกําแพงทีก่ นั ้ ระหว่าง ความเป็ นพีน่ ้องให้เปิดออก จนได้เจอกับชัยชนะของความรักทีม่ ใี ห้กนั เพื่อ อัลลอฮฺ(ซ.บ.)อย่างแท้จริง อินชาอัลลอฮฺ

โลกของวงเล็บ : 43 ………………………. นี่คอื หนึ่งในเกียรติทน่ี ่ าอิจฉายิง่ นักของผูท้ ร่ี กั กันเพื่ออัลลอฮฺ (ซ.บ.)อย่าง บริสุทธิ ์ใจ... ท่านนบี(ซ.ล.)ได้กล่าวไว้ว่า...ในวันกิ ยามะฮฺผท้ ู ี่รกั กันเพื่ออัลลอฮฺ(ซ.บ.) นัน้ อัลลอฮฺ(ซ.บ.)จะทรงเรียกพวกเขาว่า "ไหน บรรดาผูท้ ี่รกั กันด้วย ความเกรียงไกรของฉัน วันนี้ ฉันจะให้พวกเขาอยู่ในร่มเงาของฉัน วันที่ ซึ่งไม่มีร่มเงาใด นอกจากร่มเงาของฉัน" [บันทึกโดยมุสลิม] มาชาอัลลอฮฺ

เสื้อ กัน ฝน - ยาเขียว -

โลกของวงเล็บ : 45 “แบ...เร็ว ๆหน่ อ ย สายแล้ว ” เสียงของหญิงอายุใ กล้จะเลขสาม ตะเบงแข่งกับเสียงฝนกระหนํ่ า เร่งรัดให้เ ด็กน้อยที่วุ่นวายอยู่กบั การจัดการ เชือกรองเท้าที่พลั วันกัน ให้มนั เป็ นอย่างที่ควรจะเป็ น แม้จะเป็ นเวลาแปด โมงเช้า แต่ ฝ นและเมฆครึ้ม ทํ า ให้ม ัน ไม่ส ว่ า งเอาซะเลย อับ ดุ ล ญับ บ๊ า ร เด็กชายวัยเจ็ดขวบหน้าตาสะอาดสะอ้านกุล ีกุจอยกกระเป๋าหนังสือวิง่ ขึน้ รถ มอเตอร์ไซค์คนั เก่งของแม่ทส่ี วมเสือ้ กันฝนผ้ายางตัวใหญ่สนี ้ํา เงิน ฝนยังคง กระหนํ่า แม่รบี เอาอับดุลญับบ๊ารเข้าไปอยูใ่ นเสือ้ คลุมฝนด้วยกัน รถสองล้อนี้แล่นไปอย่างระมัดระวังท่ามกลางโคลนดินและเส้นทางที่ ลาดชันในสวนยางอันเป็ นทีท่ ํากินหลัก เด็กชายอ่านดุอาอ์เสร็จก็บ่นกระปอด ประแปดว่าเหม็นกลิ่นยางเสื้อกันฝนจัง ภายใต้ผ้ายางผืนนี้ค งมองไม่เ ห็น อะไรนอกจากหลังของแม่ ในใจนึกอยากจะมองข้างทางบ้างว่าฝนตกหนักๆ แบบนี้ ข้างนอกมันจะเป็ นไง เด็กน้ อ ยครุ่นคิด เด็กชายยังคงกอดแม่ แน่ น จินตนาการถึงโลกภายนอก พยายามมองลอดใต้เสื้อกันฝนให้เห็นพื้นล่างก็ น่าจะรูว้ ่าตอนนี้ถงึ ไหนแล้ว ธรรมดาของมนุ ษย์ทอ่ี ยู่ในภาวะมองไม่เห็นอะไร ก็ตอ้ งมีความรูส้ กึ กลัวบ้าง แต่สาํ หรับเด็กน้อยคนนี้ ลึกๆ เขากลับมีความรูส้ กึ “อุ่นใจ” และ “ปลอดภัย” อย่างบอกไม่ถูก .......... มอเตอร์ไซค์คนั งามกําลังถูกชะโลมไปด้วยฝนทีเ่ พิง่ จะเริม่ กระหนํ่าลง มา เสื้อกันฝนผืนเก่ายังมีอยู่ใต้เบาะรถแต่คงต้องจอดรถก่อน เขาจอดรถ ข้างทางแล้วเปิ ดเบาะรถ คุณครูอบั ดุลญับบ๊ารรีบหยิบเสื้อกันฝนมาคลี่ออก แล้วสวมให้หญิงทีซ่ อ้ นท้ายมาด้วยกัน “มะ เดีย๋ วผมใส่ให้นะ” หญิงชราทําท่าบ่ายเบีย่ งแต่กป็ ฏิเสธไม่ได้เมื่อ เสือ้ ตัวโคร่งถูกสวมทับไปแล้ว

โลกของวงเล็บ : 46 “ทําไมแบไม่ใส่ล่ะ แบเป็ นคนขับนะ เดีย๋ วก็เปี ยกหมด” แต่ครูหนุ่ ม ก็ไ ด้แ ต่ ย้มิ ก่ อ นจะรีบ พากัน ขึ้น รถมอเตอร์ไ ซค์ก่ อ นที่ฝ นจะตกหนั ก ไป มากกว่านี้ แม่กอดเข้าที่เอวแน่ น ไม่พ้นจะกําชับเรื่องขับรถเร็วของลูกชาย ขณะเดียวกันฝนก็ลงมาหนักและเร็วราวกับมีเข็มร้อยพันเล่มทิ่มใส่ เขารูส้ กึ แสบใบหน้าและชา หนาวไปจนถึงกระดูก มันชักไม่สนุกแล้วเมือ่ ฝนตกหนัก ขนาดนี้ เขารูส้ กึ ว่าทรมาน หวนนึกถึงตอนเด็ก ๆ ทีแ่ ม่ต้องไปส่งเขาทุกเช้า ที่มฝี นตกแทบไม่เว้นวัน แม่คงทรมานมากที่ต้องโดนฝนกระหนํ่ าใส่ใบหน้ า อยู่ทุกเช้า แม่คอยตะเบงเสียงถามว่า ไหวไหม ๆ เขาเงียบและมุ่งหน้าขับ ต่อไป เขายิม้ พร้อมกับความเชื่อมันเหลื ่ อเกินว่าระดับตนแล้ว ต้องขับรถได้ดี ไม่แพ้แม่ตอนสาวๆแน่ ความเย็นของนํ้าฝนเข้าเกาะกินทัง้ ร่างกายจนตอนนี้ มือ เริม่ ชา เส้นทางเป็ นสามสิบกิโลที่ขบั ผ่านมา ทําให้สติ เหนื่อ ยล้า จนไม่ สามารถคุมยานพาหะนี้อยู่ ล้อเริม่ แกว่งไม่เป็นท่า และ...... เสียงฝี เท้านับสิบ ดังไม่ขาดสาย รถพยาบาลคันแล้วคันเล่าวิง่ ผ่าน เข้ามา เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดดังระงมไปทัวถนน ่ รถดับเพลิงวิง่ เข้ามา พร้อมเสียงตะโกนให้ทุกคนหลีกทาง สายนํ้ าถูกฉีดเข้าไปในตัวรถที่มไี ฟลุก โหมอยู่ เขาเข้าไปเขย่าตัวแม่ “มะๆ ยืนดูห่างๆ หน่อย ยืนค้างไปเลยนะมะ” “ดีนะ ทีม่ ะบอกให้อ่านดุอาอ์ก่อน มาชาอัลลอฮฺ อีกนิดเดียว เราสอง คนคงต้องไปอยูใ่ นรถพยาบาลเหมือนคนพวกนัน้ แน่เลย” “อืม้ จริงด้วย ทุกชีวติ ไม่รเู้ ลยจริง ๆ ว่าต้องไปเมื่อไหร่ เดีย๋ วผมเข้า ไปช่วยดูคนเจ็บก่อน มะรอยูต่ รงนี้นะ” ย้อนกลับไป ก่อนทีร่ ถของเขาจะล้มลง มีรถทัวร์สองชัน้ แซงมาอย่าง เร็วก่อนจะเสียหลักที่ทางโค้งข้างหน้า เสียงเบรกดังแสบหู พร้อมเสียงกรี๊ด เรียกสติกลับคืนให้กระชับอยูก่ บั ยานพาหนะ รถทัวร์พลิกควํ่าลงไป ประกาย

โลกของวงเล็บ : 47 ไฟลุกโชน เขานึกภาพว่าหากมอเตอร์ไซค์เขาเสียหลักล้มลง คงโดนรถทัวร์ ลากครูดไปกับพืน้ และเข้าไปอยู่ในกองเพลิงนัน่ ด้วยเป็ นแน่ เขาหลับตาและ กล่าวอัลหัมดุลลิ ลาฮฺอยู่ไม่ขาดปาก และเริม่ รูแ้ ล้วว่า ไม่เกี่ยวกับฝี มอื คนขับ ไม่ใช่เรื่องของอายุ แต่มนั คือเหตุผลเดียว นัน่ คือ “ทุกสิง่ ถูกกําหนดไว้แล้ว ” ความมันใจมั ่ นช่างทําให้เขาเลินเล่ อ เขาและแม่รบี จอดรถลงมาดูและยืน ตะลึงอยูก่ บั เหตุการณ์ทเ่ี กิดขึน้ ข้างหน้า มหาบริสุทธิ ์แด่อลั ลอฮฺ ผู้ทรงบังเกิ ดพาหนะนี้ เพื่อความสะดวกแก่ เรา ทัง้ ที่เราไม่มีพลังที่ จะควบคุมมัน และแน่ นอนเราต้ องกลับคืนสู่พระ ผูท้ รงอภิ บาลของเรา บันทึกโดยมุสลิม (คําแปลจากดุอาอ์ขบั ขีย่ านพาหนะ)

ไปรับแม่ - เเชเเว -

โลกของวงเล็บ : 49 ปีน้คี รอบครัวดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะต้นไม้ใหญ่สองต้นทีค่ อยให้ ร่มเงา จะเดินทางไกลเพื่อทําให้ความเป็นมุสลิมสมบูรณ์ยงิ่ ขึน้ ด้วยการปฏิบตั ิ รูกุ่นข้อสุดท้าย มันอาจเป็ นเรื่องปกติสําหรับครอบครัวทีม่ ฐี านะทางเศรษฐกิจ ดี แต่สําหรับบางครอบครัว ซึ่งหมายรวมครอบครัวของเขาด้วย ต้องใช้เวลา ในการเก็บเงิน เพื่อจุดประสงค์น้นี านเป็นสิบๆปี ในสมัยก่อนการไปทําฮัจญ์จะโดยสารทางเรือ ซึ่งยายของเขาก็เ ป็ น หนึ่งในบรรดาคนทีเ่ คยโดยสารกับเรือ การเดินทางใช้เวลายาวนานถึง 30 วัน ไป 15 วัน กลับอีก 15 วัน ทําฮัจญ์อกี 40 วัน ก่อนไปต้องไปเยีย่ มญาตให้มากทีส่ ุด เพื่อให้อภัยซึ่งกันและกัน ด้วย ที่ว่ากลัว จะตายไปขณะที่ทําฮัจญ์ พอกลับมาก็ต้องจํากัด ตัว เองที่บ้านเป็ น เวลา 40 วัน ห้ามออกไปหนไกล เป็ นความเข้าใจผิดของคนสมัยก่อน เพราะ ความรูว้ ทิ ยปญั ญาของอิสลามยังมาไม่ถงึ แต่ปจั จุบนั ไม่มคี วามเชื่อนี้อกี แล้ว พอกลับมาก็มเี รื่องราวมาเล่าให้ลูกหลานฟงั มีทงั ้ เรื่องจริงและแต่ ง ขึน้ มาเอง เพื่อให้เกิดความสนุก โดยเฉพาะเรือ่ งปลาวาฬ ปลาฉลาม เป็ นเรื่อง ทีน่ ่าสนใจเป็นอย่างมาก สําหรับเขาในตอนนัน้ แกเล่าว่า เมื่อใกล้ถงึ เมกกะ ดู ไกลๆแล้วเห็นเขาสองลูก ทีพ่ น้ อยูเ่ หนือทะเล แต่พอเข้าไปใกล้ ปรากฏว่าเป็ น ปลาวาฬขนาดใหญ่มหึมา ถ้าเกิดมีคนตายก็จะโยนให้ปลากิน ปจั จุบนั การคมนาคมสะดวกขึน้ โดยใช้เวลา 8 ชัวโมง ่ บนเครื่องบิน ขาไป และ 40 วันในการทําฮัจญ์ ส่วนใหญ่แล้วจะไปกันเป็ นคู่สามีภรรยา โดย ค่าใช้จ่ายตกคนละ 150,000 บาทต่อคน รวมค่าใช้จ่ายต้องเตรียมเงินค่ากิน ค่าเที่ยว และซื้อของฝากจุกจิกอื่นๆเพิม่ อีก 100,000 บาท เบ็ดเสร็จ ก็อยู่ ประมาณ 400,000 บาท ซือ้ รถกระบะได้เลยทีเดียว ปีน้ี ดร. อิมรอน มะลูลมี เป็ นอามีรุลฮัจย์ กว่าจะได้ไปบางคนก็ตายก่อน บางคนไม่มเี วลา บางคนไม่ม ี ความรูส้ กึ ทีจ่ ะไปทัง้ ๆทีม่ คี วามสามารถ

โลกของวงเล็บ : 50 จุดไคลแม็กซ์ของคนที่ไม่ได้ทําฮัจญ์ คือ การไปรับไปส่งคนทําฮัจญ์ ในวันที่ 5 ธันวาคม 53 เป็ นวันของฮุจญาดของประเทศไทยรอบทีส่ อง ซึง่ ใน นัน้ ก็มบี ุพการีของข้าพเขาอยูด่ ว้ ย เวลาประมาณเทีย่ งครึง่ เสียงเครือ่ งบินดังกระหึ่ม พร้อมกับการลุกฮือ ของฝูงชน บางคนปรบมือ บางคนโฮ่ร้อง และมีบางส่วนทําท่าระริกระรีก้ รี๊ด กร๊าด ดูแล้วรูส้ กึ ระคายเคืองตา เมือ่ ลงจากเครือ่ งแล้ว บรรดาฮุ จญาดทัง้ หลาย จะเข้าไปอยูใ่ นศูนย์อํานวยการนานถึงสองชัวโมง ่ เพื่อจัดการกับกระเป๋า ข้าว ของให้เรียบร้อย จุดนี้เองที่สลับกระเป๋ากันมัวไปหมด ่ แล้วทุกคนก็รบี ไปมุ่ง ตรงทางออกของฮุจญาด คนยิง่ เยอะมากขึน้ เรื่อยๆ ฝนก็ เริม่ ตก บรรยากาศ เริม่ เครียด หนาแน่นเหนอะหนะ “โธ่ เ ว้ย ใครปล่ อ ยระเบิดตรงนี้ฟ ะ” ผู้ชายข้างๆเปล่ งเสีย งออกมา ก่อนทีก่ ลิน่ ของระเบิดจะเข้ามาข่มขืน่ รูจมูกของเขา “อืม ใครตดเนี๊ยะ” สาวใหญ่ดา้ นหน้าอธิบายประโยคข้างต้นให้เข้าใจ ยิง่ ขึน้ สักพักทุกคนในบริเวณนัน้ ก็ต้องเอามือมาปิดจมูก แต่เขาคงทนไม่ไหว เลยออกมาก่อน พร้อมกับหลานอายุหา้ ขวบของเขา “รับผลไม้ไหมค่ะ”แม้คา้ มุสลิมแนะนําสินค้าของตน “ไม่ครับ ขอบคุณ”เขาตอบ “แบๆ โอแฆซีแย(พีๆ่ นัน้ คนไทยพุทธ)” หลานทําหน้าสงสัย “ไม่ใช่ เขาก็เป็ นมุสลิม เพียงแค่เขาพูดภาษามลายูไม่ได้เท่านัน้ เอง” เขาพยายามอธิบายเป็นภาษามลายู แต่เขาก็ยงั งงๆ “เอาไว้โตขึน้ เห็นโลกนอกหมูบ่ า้ นตัวเองมากขึน้ ก็คงจะเข้าใจเอง” พูดถึงผลไม้แล้วนึกถึงประโยคของ คาลิล ญิบราน แกเขียนเอาไว้ว่า “เมือ่ คนจนหิวเพราะผลิตผลไม้ เมือ่ คนรวยหิว เขาก็จะซือ้ จากคนขาย ผลไม้ ซึง่ นํามาจากคนผลิตผลไม้อกี ต่อหนึ่ง”

โลกของวงเล็บ : 51 แต่ สําหรับ มุส ลิมแล้ว ไม่ว่าคุ ณ จะเป็ น คนผลิต ผลไม้ คนขายผลไม้ หรือคนซือ้ ผลไม้ เมือ่ ทุกคนมาทําฮัจญ์รว่ มกัน ทุกคนก็จะไม่แตกต่างกัน

การผจญภัยของกอเซ็ม - หัวโบราณ -

โลกของวงเล็บ : 53 ตะวันคล้อ ยลงตํ่าค่อ ยๆลับขอบฟ้ าอย่างอ่ อนแรง หลังจากที่ได้ทํา หน้าทีใ่ ห้แสงสว่างตามคําสังพระเจ้ ่ าอย่างเคร่งครัด แต่ยงั ไม่วายใช้แรงเฮือก สุดท้ายส่องแสงฉาบท้องฟ้า ช่างดูคล้ายริว้ คลื่นทะเลยามสงบยิง่ นัก หากแต่ ยามนี้เป็ นทะเลสีทอง เป็ นช่วงเวลาเดียวกับความมืดทีไ่ ล่คบื คลานเข้ามาใกล้ ทุกทีๆ พลอยให้แสงสีทองทีค่ ่อยๆจางหายไปจากขอบฟ้าอย่างช้าๆ เป็ นการ บอกบรรดาเหล่าผู้ศรัทธาให้ไปรวมตัวกันที่มสั ยิดเพื่อรายงานตัวต่อเจ้านาย ชีวติ และยังเป็ นเวลาเดียวกับเหล่านักผจญภัยตัวจิว๋ ถยอยคืนสู่อ้อมอกอัน อบอุ่นและแสนปลอดภัยของแม่ “กอเซ็มวันนี้ไปเล่นซนที่ไหนมา? นี้ก็มฆั ริบแล้วนะลูก รีบไปอาบนํ้ า เอานํ้าละหมาดแต่งตัวไปมัสยิดได้แล้ว อาบีรออยู่นะลูก ”เสียงของอุมมีกล่าว ขึน้ ด้วยความห่วงใย “ค่อยเล่าละกันนะครับ อุมมีช่วยบอกอบีดว้ ยนะ ว่ารอแปบ จะรีบไป อาบนํ้าเดีย๋ วนี้แหละครับ” กอเซ็มกล่าวจบก็เร่งรีบหยิบผ้าขนหนูวงิ่ เข้าห้องนํ้า อย่างลุกลีล้ ุกลน ทุกๆเย็นหลัง จากเลิกเรียนแล้ว กอเซ็มจะรีบวิง่ ตรงดิง่ กลับมาบ้าน เก็บกระเป๋าเรียน แล้วเร่งรีบเปลีย่ นจากเสือ้ สีขาวกางเกงสีกากีมาเป็ นเสือ้ ยืด กางเกงวอมอย่า งฉับ ไว แล้ว วิ่ง ลับ ออกไป ออกไปผจญภัย ในโลกกว้า ง ออกไปไล่ล่าประสบการณ์ใหม่ๆทีห่ าไม่ได้ในห้องเรียนกับเพื่อนร่วมก๊วน บางวันก็พ ากันลัดเลาะไปตามทุ่งนาที่ถู กทิ้งร้างตากแดดมาแรมปี เพราะเดีย๋ วนี้เมื่อระบบทุนนิยมเข้ามา เกษตรกรรมแบบเกื้อกูลในอดีต แบบ ใครมีผกั บุง้ แลกไข่ไก่ ใครมีขา้ วแลกกุ้งหอยปูปลา ได้หายไป กลายเป็ นปลูก อะไรก็ได้ทไ่ี ด้มากขายมากเงินมาก อยูก่ นั เป็ นปจั เจก ยิม้ กันและกันน้อยลงๆ ไร่ขา้ วอันหอมกรุ่นก็เช่นกัน ชาวบ้านต่างหันไปยึดการกรีดยางเป็ น อาชีพหลักทีใ่ ห้ราคางามกว่าเป็นไหนๆ จนมีตน้ ไม้แอบเบียดต้นหญ้าชูลาํ ต้น

โลกของวงเล็บ : 54 ขึน้ มา ออกดอกบานสะพรังสี ่ สนั สวยงาม เย้ายวนให้เหล่าผีเสื้อ ผึ้งน้ อย มา ดูดนํ้ าหวานเพื่อเป็ นทางผ่านในการผสมเกสร ดูแล้วช่างเหมื อนกับรูปวาด ของจิตกรจีนในหนังย้อนยุคยังไงยังงัน้ หรือจะเฝ้าดูแม่นกให้อาหารลูกน้ อยทีเ่ พิง่ กะเทาะเปลือกออกจากไข่ ส่งเสียงร้องเจีย้ วจ้าวเรียกหาอาหาร แม่นกจะสลับกับพ่อนกออกไปหาอาหาร ครัง้ แล้วครัง้ เล่าอย่างไม่รจู้ กั เหน็ดเหนื่อย จนกว่าลูกน้อยจะอิม่ เอมและหลับ ไปในที่สุ ด ชวนให้นึ ก ถึง คํ า ของโต๊ ะ ครูท่ีเ คยว่ า ไว้ “ถ้ า ให้ ค วามเมตตา ของอัลลอฮฺมีหนึ่ งร้อยเปอร์เซ็นเต็ม ความเมตตาที่พระองค์มอบให้กบั โลกดุนยานี้ เป็ นเพียงแค่เปอร์เซ็นเดี ยวเท่ านัน้ หนึ่ งเปอร์เซ็นต์นี้แหละ ที่ ทาให้ มนุษย์มีความรักต่ อกัน ทาให้ แม่ดูแลเลี้ยงดูลูก พี่ คอยปกป้ อง น้ อง” รวมถึงความรักความเอาใจใส่ของแม่นกที่มตี ่อเจ้าลูกน้อยนี้ด้วย ช่าง อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ดูเหมือนว่าทุกสิง่ ทุกอย่างรอบตัว ของกอเซ็มล้วนน่ าผจญภัย รอให้ เขาไปพิชติ ในสักวันหนึ่ง ต่างอย่างสิน้ เชิงกับเด็กในเมือง หลังเลิกเรียนปรกติ คือการเริม่ ต้นเรียนพิเศษ เพื่อที่ว่าจะได้ตดิ คณะดีๆ เป็ นหน้าเป็ นตาแก่วงศ์ ตระกูล บ้างก็จมปลักจ้องแต่หน้าคอมเล่นเกมส์ออนไลน์ เล่นนานๆไปสายตา ก็เสียอีก หรือถ้าเด็กคนไหนนึกอยากผจญภัยบ้ าง มันก็เป็ นได้แค่เพียงการ ผจญภัยในดินแดนแห่งจินตนาการในหน้าหนังสือ ได้แค่นึกตาม ไม่ม เี จ็บจริง เล่นจริง มีอยู่ครัง้ หนึ่งเป็ นเหตุการณ์ท่กี อเซ็มจะไม่มวี นั ลืม วันนัน้ กอเซ็มเล่น วิง่ ไล่ จบั กันกับเพื่อ นๆกันอย่างสนุ กสนาน สนุ กจนลืมเวลา รู้ต ัว อีกที ดวง อาทิตย์กล็ บั ขอบฟ้าจากไปแล้ว พอกอเซ็มกลับมาถึงบ้านเห็นร่างพ่อยืนรออยู่ หน้าบ้าน ดูท่าทางร้อนรนกระวนกระวายผิดปกติ นัยน์ตาพ่ อแดงกํ่า ในมือถือ ไม้เรียว วันนัน้ จบลงด้วยการที่กอเซ็มถูกฟาดด้วยไม้เรียวห้าที ปวดกายมัน

โลกของวงเล็บ : 55 ยังเจ็บน้อยกว่าปวดใจทีท่ าํ ให้พ่อต้องผิดหวังในตัวลูกคนนี้ คืนนัน้ กอเซ็มนอน ไม่หลับและไม่ยอมทายา เขาสัญญากับอัลลอฮฺว่า ต่อไปจะต้องไม่ทง้ิ ละหมาด อีก ไม่ส ิ ต้องไม่ท้งิ ละหมาด ละหมาดที่เป็ นญามาอะฮฺท่มี สั ยิดอีก เพราะวัน นัน้ ที่ก อเซ็ม โดนตีไ ม่ ใ ช่ เ พราะเขาทิ้ง ละหมาด แต่ เ พราะเขาละหมาดญา มาอะฮฺทม่ี สั ยิดไม่ทนั ต่างหาก พ่อมักพูดกับกอเซ็มเสมอว่า “การละหมาดญามาอะฮฺ เ ปรีย บเสมือ นเสาหลัก ของศาสนา แค่ ละหมาดญามาอะฮฺยงั รักษาไม่ได้ อย่าหวังเลยว่าจะรักษาอาม้าลอย่างอื่นได้” คําสอนนี้กอเซ็มจะจําไปจนตาย “กอเซ็มเสร็จแล้วยังลูก? เดีย๋ วก็ไปละหมาดญามาอะฮฺไม่ทนั อีกหรอก แล้วอย่าลืมพกกีรออาตีไปด้วยละ” เสียงของอุมมีแว่วมาแต่ไกล “ครับๆ เสร็จแล้วแม่ ต้องทันสิครับต้องทัน จะไปเดีย๋ วนี้แหละครับ”

ระหว่างทางเดินของการเดินทาง - สีชา -

โลกของวงเล็บ : 57 หากจะนึกย้อนกลับไปยังวัยแบเบาะ ในช่วงทีต่ วั เลขแสดงอายุยงั อยู่ ในหลักหน่วย เสียงที่มกั กู่ก้องในประสาทหูของผมตามหลังเสียงบรรดากุ๊กไก่หลัง บ้านเป็ นประจําจนกลายเป็ นเสียงปลุกเสียงหนึ่งไปเสียแล้วก็เห็นจะเป็ นเสีย ง เรียกของคุณย่าผมนี่แหละ หากเป็ นช่ว งชีวติ ทีฟ่ นั นํ้ านมเริม่ ผุดมาใหม่ๆ เด็ก ไร้เดียงสาอย่างผมก็ขอยืดอกยอมรับล่ะครับว่าอารมณ์ตอนนัน้ ค่อนไปทาง เคืองคุณย่าสักเล็กน้ อย อารมณ์ท่วี ่า จะปลุกละหมาดอะไรเช้าตรู่แบบนี้เนี่ย มันยังอยูใ่ นช่วงของการพักผ่อนนะครับย่า !! แต่ พ อชีว ิต กระโดดข้า มวัย นั ้น ขึ้น มาหน่ อ ย อาการหรือ อารมณ์ เหล่านัน้ ก็ไม่เห็นทีท่าว่าจะหลงเหลืออยู่ในตัวผมซะแล้ว กระทังว่ ่ าบางวัน ผม ตื่นก่อนย่าซะอีก และวันนัน้ ก็ดูท่าว่า เรื่องที่สร้างความภาคภูมใิ จให้ตวั เอง เป็นเรือ่ งแรกของวัน ก็คงหนีไม่พน้ เรือ่ งนี้ อีก เรื่อ ง ที่ค งต้ อ งขอสารภาพอย่ า งเต็ ม ประดา ช่ ว งวัย ประถม บ่อยครัง้ ทีผ่ มมักอิจฉาเด็กในเมืองทีด่ ูเหมือนว่าผมต้องทู่ซพ้ี บเจอกับพวกเขา จนอยากจะเอามาอ้างกับย่าว่าเป็ นสาเหตุหนึ่งทีไ่ ม่อยากไปโรงเรียน ชีวติ ใน ห้องเรียนชัน้ ประถมของผม นอกจากสหายโต๊ะข้างๆแล้ว ก็แทบจะไม่เห็นการ พูดคุยของผมกับใครอีกเลย ขณะทีอ่ กี ฟาก กลับปรากฏวงสนทนาขนาดใหญ่ ทีต่ งั ้ ประเด็นว่าด้วยเรื่องเกมส์ เรื่องการ์ตูน ที่เด็กอย่างผมไม่เคยได้ก้าวเท้า เข้าสัมผัสเรื่องราวเหล่านัน้ แล้วจะเอาอะไรไปเสวนา อย่างตรงไปตรงมา นะครับ ทุกวันนี้ผมยังจําชื่อเกมส์เหล่านัน้ ไม่ได้เลย ความคิดที่จะเรียกร้องของพวกนัน้ จากย่า ก็ไม่เคยได้วงิ่ เข้ามาในหัว สมอง จะมีก็แ ต่ อ าการสงสัย แกมอยากรู้ว่ า ทํา ไมคนเราจึง ต้ อ งสรรหาสิ่ง เหล่านัน้ มาประดับประดาชีวติ ด้วย หรือพวกเขาจะเลียนแบบผู้ใหญ่ กนั นะ ชอบทําสิง่ ไร้สาระ เพราะเด็กในวันนี้กค็ อื ผูใ้ หญ่ในวันนี้ พวกผูใ้ หญ่มากมายมี

โลกของวงเล็บ : 58 บ้านใหญ่โตสุดท้ายก็อยู่กนั แค่พ่อแม่ลูกหรอก มีรถหลายคันแต่กข็ บั วันละคัน มีรองเท้าซือ้ ไว้สบิ ๆคู่ สุดท้ายก็ใส่วนั ละคู่ มีภรรยาแสนดี และลูกแสนรัก แต่ก็ ไม่เคยแบ่งเวลาให้และโอบกอดพวกเธอ แล้วจะมีไปทําไม ผู้คนสมัยนี้คลัง่ ไคล้และก้าวทันวัตถุอย่างรวดเร็วจนไม่ทนั คิดถึงผูท้ ใ่ี ห้ชวี ติ เขามา เป็นเพราะย่ามักสอนผมอยูบ่ ่อยครัง้ ว่าสิง่ ของพวกนัน้ ไม่ใช่ความสุขที่ ควรค่าแก่การครอบครอง หากแต่มนั คือสิง่ ฟุ่มเฟื อยทีไ่ ม่ควรคู่แก่ชวี ติ กอปร กับไม่เคยสัมผัสมันมาก่อน เลยสามารถหยุดชีวติ ไม่ให้ตกเป็นช่วงบาทมันได้ แต่ การที่ไม่ได้มขี องเล่ นแพงๆ เหมือนใครเพื่อ น ก็ไม่ใ ช่ว่าจะไม่ม ี ความสุขมาวิง่ เล่นผ่านหน้าผมหรอกนะ เพราะวิชาการปลูกผักสวนครัวของ ย่า ทําให้ผมอยากกลับถึงบ้านเร็วๆ หลังเลิกเรียน ก่อนจะมุ่งหน้าไปตามเสียง อาซานในช่วงตะวันตกดิน ภาคกลางคืนก็เรียนอัล -กุรอานกับมามาข้างบ้าน ก่อนจะเข้าคอร์สฝึกละหมาดกับย่า ในแต่ละวันของผม ก็ดจู ะคลุกคลีกบั เรือ่ งเหล่านี้ ชีวติ ในขณะนี้ ตอนนี้ ผมกลับภูมใิ จซะอีก เพราะความเป็ นปุถุชนคน ชนบทนี่แหละ ที่ทําให้ตวั เองได้ละหมาดตัง้ แต่อยู่ชนั ้ ประถม (ก่อนใครเพื่อน ในรุ่นเดียวกันขณะนัน้ ) เสียงอาซานกังวานในโสตประสาททุกวักตู ได้สดับ เสียงอะลีฟบาตา หรือจะฟาติหะฮฺในทุกวันหลังมัฆริบ คิดๆไป ผมว่าผมภูมใิ จนะ เหล่านี้อาจเป็นแค่ผลึกความคิดเล็กๆ น้อยๆ จากเด็กอย่างผม หากจะมองถึง คํ า สอนของท่ า นนบีมุ ห ัม มัด (ศ็ อ ลลัล ลอฮุ อ ะลัย ฮิ วะซัลลัม) ผู้เป็ นที่รกั ของเราแล้วล่ะก็... ทิ้งห่างกันชนิดที่ไม่เห็น ฝุ่น ไม่เห็น รอยเท้ารอยทางเลยล่ะ เพียงครัง้ หนึ่งที่ท่านหญิงฟาติมะฮฺลูกสาวผ็เป็ นทีร่ กั ของท่านเปลี่ยน ผ้าม่านในบ้านเป็ นผืนใหม่ สวมใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ ท่านกลับไม่เข้าไปในบ้าน

โลกของวงเล็บ : 59 แต่ เ ลี่ย งไปยัง มัส ญิด แทน คํา ตอบที่ท่ า นหญิง ฟาติม ะฮฺ ไ ด้จ ากท่ า นนบีถึง สาเหตุท่ที ่านไม่เข้าในบ้านนัน้ ทําให้ท่านหญิงฟาติมะฮฺต้องกลับไปอยู่ในชุด เก่ า บ้า นหลัง เก่ า เพราะดุ น ยาสํา หรับ ท่ า นนบีไ ม่ไ ด้ม ีค่ า มากขนาดนี้ ไม่ จําเป็ นต้องสวยงามขนาดนี้ คําถามแทนคําตอบทีท่ ่านนบีมอบให้บุตรสาวปิ ด ท้าย คือสิง่ ที่จะทําให้ผู้ทเ่ี ชื่อมันว่ ่ าไม่ได้ศรัทธาแค่เพียงปลายลิ้นต้องกลับมา ทบทวนตัวเองใหม่ ท่านนบีได้มอบยากระตุ้นแก่เราว่า “การที่ เจ้ามีมุหมั มัดผู้เป็ นเราะ สูลของอัลลอฮฺนัน้ ยังไม่เพียงพอแก่เจ้าอีกหรือ?” ถึงชีวติ ตอนนี้ เรายังไม่ได้เพียงเสี้ยวจากคําสอนของท่าน แต่อย่าง น้อยๆ ให้เรามันใจว่ ่ ายังปรารถนาที่จะทะยานไปสู่การเป็ นอุมมะฮฺท่ี ดี เพียง ความมุง่ มันที ่ เ่ ต็มเปี่ยมก็จะพาเราไปสู่จดุ นัน้ แม้ว่าไม่ถงึ จุดมุ่งหมาย แต่อย่าง น้อยเราก็ได้ใกล้เข้าไป ใกล้เข้าไปยังจุดนัน้ ขอแค่ได้หยุดคิดในวันทีช่ วี ติ เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ผลิตผล ของการตกผลึกทางความคิด คือการได้รวู้ ่าชีวติ ยังมีอกี หลายด้านที่เ ราควร กลับไปละเลียดมอง

วันเวลาที่เปลีย ่ นไป - ชาวถํ้า -

โลกของวงเล็บ : 61 เมือ่ ว่างเว้นจากการเรียนในวันหยุดสุดสัปดาห์ของมหาวิทยาลัย เป็ น วันทีต่ ่างคนต่างวาดฝนั สิง่ ทีต่ วั เองอยากทํา บางคนอ่านหนังสือทีช่ อบ บ้างก็ สะพายเบ็ดขึน้ ไหล่ไปตกปลาเหมือนเพื่อนรักของผม และคนอีกส่วนหนึ่งก็ ทํากิจกรรมสันหลังยาว ทีท่ าํ ให้ตวั เองสูญเสียความเป็นคนสุขภาพดีไป เมื่อคนเราหลุดจากกรอบบังคับของการเรียนที่ถูกกําหนดมาแต่ล ะ สัปดาห์ ก็ล้ว นเป็ นความปกติของมนุ ษ ย์ท่อี ยากทําอะไรตามที่ต ัว เองคิด เพราะแท้จ ริง แล้ว อิส รภาพกับ ความเป็ น มนุ ษ ย์ม ัน เป็ น ของคู่ กัน อยู่แ ล้ ว ประหนึ่งเหมือนแสงจันทร์กบั ดวงดาวบนท้องฟ้ายังไงยังงัน้ เมื่อขาดสิง่ ใดสิง่ หนึ่งไป ย่อมทําให้โลกจืดชืดไม่มคี วามสวยงามเหลืออีก ผมเป็ นคนหนึ่งเมื่อ มาถึงวันหยุดของการเรียนทีอ่ ยากทําโน้นทํานี้ แต่เ นื่องจากว่าวันนี้เมฆฝนที่ ก่อตัวบนท้องฟ้าดํามืด มันเหมือนกับใบหน้าของคนทีก่ ําลังโกรธเลย แต่เมื่อ หยดนํ้ าฝน เริม่ ตกลงมากระทบพืน้ ดิน มันก็กลับทําให้พชื พันธุส์ วยงามงอก เงยมาอีกครัง้ ท่ามกลางความสดชื่นของหลายๆชีวติ บนผืนโลก เมื่อนึกถึงฤดูฝน มันทําให้ผมนึกถึงชีวติ ในวัยเด็กทีอ่ าศัยอยู่ในพืน้ ที่ นอกเมือง(ชนบท) ซึง่ ผมเป็ นคนชอบนํ้าฝนมาตัง้ แต่เด็กโดยไม่รสู้ าเหตุ แต่ ทุกอย่างที่เกิดขึน้ มันย่อมต้องมีสาเหตุ เพราะพฤติกรรมของมนุ ษย์ทเ่ี กิดขึน้ บางอย่าง มันมาจากจิตใต้สํานึกในตอนที่เราเป็ นเด็ก แล้วมันก็ส่งผลในรูป ของพฤติกรรมตอนทีเ่ ราเป็นผูใ้ หญ่ ในหมู่บ้านตอนหน้าฝนมักมีกจิ กรรมมากมายที่ให้ทํา เช่น ดักปลา ในคลอง ตัดไม้ไผ่ทําเป็ นแพเพื่อไว้เล่นตอนนํ้าท่วม ขุดมันสําปะหลังมาต้ม ให้กลิน่ หอมโชย จิ้มแกล้มกับเนื้อ มะพร้าวอ่ อนขาวเนียน ที่ขูดเนื้อ ของมัน สดๆและผสมเกลือบ้างพอเค็ม กินท่ามกลางหลายมือที่หยิบเข้าปากอย่าง สนุ กสนาน มีเสียงกล่อมจากหยาดฝนที่กระทบแมกไม้และเวิ้งหลังคาอย่าง เบาๆ การละเล่นหรือวิถชี วี ติ ทัง้ หลายมันเป็นสิง่ ทีค่ นก่อนๆเคยทํากันมาและ

โลกของวงเล็บ : 62 สืบทอดกันมาต่อคนรุน่ หลังจากรุน่ ต่อรุน่ มันสะท้อนให้เห็นว่า อันทีจ่ ริงชีวติ มนุ ษย์มคี วามสัมพันธ์แ ละเชื่อมโยงกับสิง่ อื่นมากมายอยู่ตลอด โดยมนุ ษย์ไม่ สามารถอาศัยอยู่โดดเดี่ยวได้ต ลอดเวลาเลย ซึ่งเหมือ นกับโลกที่มคี วาม ผูกพันธ์กบั สิง่ มีชวี ติ ต่างๆ แม้แต่พวกจุลชีพซึ่งเป็ นสิง่ มีชวี ติ ที่มขี นาดเล็กก็ ตาม หน้าร้อนซึง่ เป็นช่วงทีช่ าวนาเก็บเกีย่ วข้าวเพื่อเก็บไว้ใช้ทงั ้ ปีนนั ้ บางคน ก็ขายเพื่อแลกเป็ นเงินตรา เพื่อแลกสิง่ อื่นที่จําเป็ นในการประทังชีวติ การ เล่นว่าว ก็เป็นสิง่ ทีส่ นุกทีส่ ุดก็ว่าได้ ตลอดในช่วงเก็บเกี่ยวข้าว การผลิตว่าว คือ จะเอาไม้ไผ่มาทําโครง และซือ้ กระดาษสีมาติดเข้ากับโครงทีเ่ ราเตรียม มา รวมทัง้ ภูมปิ ญั ญาชาวบ้านอย่างเอานํ้ายางพาราใช้เป็ นกาว เมื่อชังทั ่ ง้ ตัว สมดุลแล้ว มันก็พร้อมทีจ่ ะบินโลดลิว่ ขึน้ สู่ทอ้ งฟ้า ในบางวันของช่วงเย็นก็จะ มีการปล่อยว่าวค้างคืนอยูย่ งั งัน้ โดยผูเ้ ล่นจะใช้กระท่อมปลายนา เป็ นทีห่ ลับ นอนเฝ้าของรักของหวงของตนทีก่ ําลังเสียดสีกบั อากาศ ส่งเสียงเกรียวกราว อยูบ่ นนภา ฉากหลังของเราจะเป็ นทุ่งนาฟ้ากว้าง ในกลุ่มผูเ้ ล่นว่าวจะมีบาง คนทํา ของกินมาให้ เช่น ข้า วเหนียวปลาเค็ม ของหวาน ข้าวต้มมัด ที่ เยาะห์ กับ เมาะ ทํากินกันทีบ่ า้ นทีม่ ที งั ้ ปู่ ย่า หลานๆ อยู่กนั พร้อมหน้าพร้อม ตา กระทังนํ ่ ้ าชาร้อนๆ ซึ่งอันนี้ขาดไม่ ได้เลย แต่สงิ่ ที่พเิ ศษกว่าการเล่นว่าว ธรรมดาๆ คือการได้เล่นว่าวใหญ่ของหมู่บ้าน แน่ นอนกองเชียร์รอบสนาม ตัง้ แต่ผเู้ ฒ่าผูแ้ ก่ทม่ี ากับจักรยานคันเก๋า เรือ่ ยจนเด็กๆ ทีส่ ่งสียงกรีด้ กราดตาม ประสาเด็ก ว่าวใหญ่น่ี ขนาดของมันกว้างพอๆกับเอาคนมายืนหน้ากระดาน 15-20 คน แล้วเวลานํามันขึน้ ท้องฟ้าก็ต้องใช้คนจํานวนมาก เพื่อทีจ่ ะให้ตวั มันต้านลมและพยุงตัวลอยได้ ส่วนคนด้านล่างก็มกี ารขายของกันมากมาย ราวกับจัดงานใหญ่ในหมู่บา้ น ทุ่งนาอันแสนสงบของเจ้าถุยพลอยมีชวี ติ ชีวา ไปโดยปริยาย แต่เจ้าถุยก็มใิ ยต้องกังวลนักหรอก เพราะสังคมชนบทนัน้ ผู้ คน เป็นมิตรต่อมัน

โลกของวงเล็บ : 63 ทัง้ เจ้าถุยและทุ่งนาอันเขียวขจี เป็ นสัญลักษณ์ของความเรียบง่าย ซึ่ง เป็ นนิอฺมตั อันมีค่าจากพระเจ้าที่ทําให้พวกเขาต่างจากคนเมือ งที่มชี ีวติ อัน วุ่นวาย เหล่านี้กเ็ ป็ นส่วนหนึ่งของวิถชี วี ติ ของคนบ้านๆทีก่ ําลังหายไปกับการ เดินทางของเวลา และผมเชื่อว่าคงอีกไม่นานหรอก มันก็จะหายไปจากความ ทรงจําก็คงเป็ นได้ จริงอยู่ว่าสิ่งเหล่ านี้เวลาเรามองกว้างๆมันไม่ได้สําคัญ อะไรมากนัก แต่อย่างน้อยมันเป็นความทรงจําทีท่ าํ ให้ผมและอีกหลายๆคนที่ ได้สมั ผัส ยิม้ ได้เสมอเมือ่ นึกถึงมัน ทุกครัง้ เมือ่ ได้เดินทางกลับบ้าน ผมมักชอบมองออกมานอกหน้าต่าง รถไฟสายหาดใหญ่ – ยะลา เนื่องจากผมชอบทุ่งนาเป็ นการส่วนตัว อย่าง หนึ่งทีม่ กั ผุดขึน้ มาในหัวพร้อมๆกับชมทุ่งนาก็คอื สาเหตุของปญั หาสิง่ เสพติด เกิดจากอะไร มันอาจมาจากหลายๆสาเหตุ แต่สาเหตุหลักที่ผมได้ข้อมูล จากคนในหมู่บ้าน มันมาจากยาเสพติดที่มอมเมาเยาวชน เมื่อเยาวชนมี กิจกรรมกับสิง่ เสพติดเหล่านี้ อีกกิจกรรมหนึ่งก็ย่อมหายไปตามสภาพของ มัน ส่วนเรื่องสาเหตุของการยุ่งสิง่ เหล่านี้ น่ าจะมาจากเวลาว่าง ชีวติ ที่ไม่ คิดถึงอนาคต รวมทัง้ ขาดการเข้าใจคําสอนของอิสลามอย่างแท้จริง นักคิด ท่านหนึ่งได้กล่าวว่า ‚เวลาไม่มคี ่า สําหรับคนทีไ่ ม่มเี ป้าหมาย‛ เมื่อนึกถึง ณ ตอนนี้พร้อมๆกับสายฝนทีก่ ําลังโปรยลงมา มันทําท่า จะตกหนักเข้าเรือ่ ยๆ นึกเสียดายทีก่ ารละเล่นเหล่านัน้ มันเป็ นแค่ความทรง จําที่มกั พูดเมื่อนึกถึงวัยเด็ก แต่ในความเป็ นจริงมันไม่มใี ห้เห็นแล้วสําหรับ บางที่ แต่ต้องยอมรับสิง่ หนึ่งว่า ทุกอย่างย่อมเปลีย่ นแปลงและสูญหายตาม กาลเวลาของมัน ฝนทําท่าจะหยุดแล้ว เดีย่ วคงต้องรีบออกไปทําอะไรก่อนความสว่าง ของกลางวัน จะเลือนหายไป. . . . . . .

เมื่อบรมทวดผมเป็นปลา - แบล็กแจ็ค -

โลกของวงเล็บ : 65 ขณะนี้ เวลาบ่ายโมงสามสิบนาที บรรยากาศรอบๆตัวผม เสมือนมี รังสีบางอย่างแพร่งพรายออกมา ผมคิดว่าทีต่ วั ผมก็มอี ยู่ มันคือความเงียบ ความกดดัน ความกลัว ผมหันไปมองเพื่อนสนิทด้านขวา ไอ้หมัด มันนัง่ ขด ตัวแน่ นิ่ง สายตาจดจ่ออยู่กบั กระดาษชุดหนึ่งบนโต๊ะ มือข้างขวากําปากกา อย่างนิ่งแน่ ประดังว่าเขาจะบีบมันให้แตกละเอียดคามือซะตอนนัน้ ผมหันไปมองด้านซ้ายต่อ เป็ นการสํารวจหาแนวร่วมแก่ตวั เองก็ว่าได้ ซ้ายมือผม เป็ นไอ้ป๋อม มันนังไขว้ ่ ขา ไม่ต่างจากคุณนายทีถ่ อื พัดใบเล็กๆ พัด ลมเย็นๆใส่ตวั เอง ใบหน้านัน้ ก็ยงั กับตรัสรูอ้ ะไรบางอย่าง ไม่กเ็ ก๋าเกมอยู่เป็ น ทุนเดิมแล้ว กับสถานการณ์ตอนนี้ 1. มนุษย์มจี ดุ เริม่ ต้นมาจากไหน? ก. ลิงไร้หาง ข. ปลา ค. สัตว์เซลล์เดียว ง. สิง่ ภูมปิ ญั ญา (extraterrestrial) ผมกําลังทําข้อสอบครับ และเพื่อนๆอีกหลายคนก็คงกําลังครุ่นคิด กับคําถามด้านบนนี้เช่นกัน มันเป็ นคําถามข้อแรกสาหรับวิชา ชีววิทยา 1 ผม ไม่รู้สกึ แปลกหรอกว่าทําไมถึงมีคํา ถามแบบนี้โผล่อ อกมา เพราะมันก็ม ี คําตอบสําหรับตัวมันแล้ว เช่นกันกับมุสลิมทัวโลก ่ แต่ผมได้แต่คดิ ในใจ เท่านัน้ เมือ่ บ่ายตาเหมียงมองคําตอบทีเ่ ขายัดเยียดมาให้ ‚อัลลออออออออออออ...‛ ผมพึมพําในใจ ก็เหมือนมุสลิมทัวไปเมื ่ ่อประสบกับอะไรบางอย่ าง ที่ ไม่น่าเชื่อ หรือ เข้าทํานองว่า ไม่น่าเล้ยยยยย... ผมมองคําถามอมตะทีเ่ จอมา ตัง้ แต่เด็กๆ มันเป็ นคําถามง่ายๆสัน้ ๆ แต่มนั เป็ นปญั หาสําหรับผม และอาจ เป็นข้อแรกสําหรับวิชานี้ ทีผ่ มต้องได้ศูนย์ ผมไล่สายตา ตาม choice ทีใ่ ห้มา

โลกของวงเล็บ : 66 ‚นี่ตอ้ งการจะบอกว่า บรรพบุรษุ ของเราเป็นปลารึไงเนี๊ยะ‛ ผมคิด พลางเลียริมฝีปากทีก่ ลิน่ คาวปลายังติดอยู่จากสํา รับมือเทีย่ ง ‚แล้วมาจากปลาอะไรวะ‛ ผมคิดในใจ ‚ปลาสลิด ปลาหางนกยูง ปลาทอง ปลาดุ ปลากัด ปลาตีน ปลา เทศบาล‛ ผมไม่ได้นึกถึงปลาโบราณ ซีลาคานท์ (coelacanth)หรอก เพราะไอ้ ตัวนี้ ก็เป็ นแค่ตวั ละคร ชื่อหรูๆ (ล่าสุดก็โผล่ขน้ึ ทีอ่ นิ โดนีเซีย บ่งบอกว่ามัน ไม่ใช่ปลาทีเ่ ป็ นตัว missing link หรือตัวเชื่อมของปลากับสัตว์เลือ้ ยคลานแต่ อย่างใด เพราะมันยังอยู่และก็คล้ายกับเพื่อนมันเมื่อล้านๆปี ก่อน ไม่ได้ม ี อวัยวะคล้ายแขนขาอะไร แต่มนั เป็ นแบบนัน้ มานานแล้ว ) เจ้าปลาตัวนี้นนั ้ น่ ะ เขาก็เอาไว้หลอกชาวบ้านทัวๆไป ่ ให้ได้มาเออออห่อหมกไปด้วยว่า เอ้อ..ชื่อ เท่วะ ภาษาอังกฤษด้วย origin of life ของเรา น่าจะมาจากปลาจริงๆซะแล้วสิ มองไปทีข่ อ้ ค. ไปกันใหญ่เลย นึกถึงภาพแบคทีเรียตัวเล็ก ทีต่ ้องใช้ กล้องจุลทรรศน์ส่องมอง จึงจะเห็นโคโลนีเหนียวๆ หนึบๆหนับๆ ไอ้สตั ว์ ประหลาดทีม่ ที งั ้ กลมๆแท่งๆ ตามีรเึ ปล่าไม่รู้ หูกไ็ ม่ม ี อันไหนหัวอันไหนท้าย ยังแยกไม่ออก แว๊บแรกของความคิด ก็นึกถึงนมเปรีย้ วในท้องตลาด ข้างๆขวด เขียนว่า มีแลคโตบาซิลลัส คาเซอิ กว่าหนึ่งล้านตัวเป็ นส่วนผสม ซึง่ ทําให้ นํ้านมมันเปรีย้ วขึน้ มา ตอนเด็กๆก่อนไปโรงเรียนอนุ บาลหมีน้อย แม่ผมมักจะซือ้ นมยาคูล์ วางไว้ให้ด่มื บนโต๊ะเสมอ นี่แม่คงไม่รตู้ วั เลยสินะ ว่ากําลังเหยียบยํ่าบรรพบุรุษ อยูท่ ุกวัน โธ่.....คุณปูค่ ุณทวด ยิง่ ไม่ตอ้ งดู choice ข้อ ก. ผมปฏิเสธตัง้ แต่ก่อนเริม่ อ่านคําถามแล้ว สมัยตาดีกา ก็สอนมาตัง้ แต่เด็กว่า ตูฮนั สร้างเรามานะ อัลลอฮฺซาตูๆ

โลกของวงเล็บ : 67 ซือมือวอ ดาลัม จักราวาลา อีนีน อัลลอฮฺบุวตั (ทุกสิง่ ในจักราวาลนี้ อัลลอฮฺ เป็ นผูท้ รงสร้างทัง้ สิน้ ) อัลลอฮฺสร้างมนุ ษย์คนแรก คือ นบีอาดัม ตามมาด้วย ศรีภรรยาของท่าน ซีตเี ฮาวา มุสลิมกับคริสเตียนที่เคร่งครัด มักจะไม่ยอมรับ อย่างรุนแรงว่า ไม่มที างที่มนุ ษย์จะวิวฒ ั นาการมาจากอย่างอื่น ฯลฯ ส่วน ศาสนาทีไ่ ม่มพี ระเจ้า หรือ อํ้าอึ้งไม่แน่ ใจว่า ตกลงเรามีพระเจ้าไหมนัน้ ก็ มักจะยอมรับไปโดยปริยาย แต่ทน่ี ่ าแปลกอย่างหนึ่งก็คอื คนบางคนทีย่ อมรับว่า อาดัม กับ อีฟ (เฮาวา) เป็ นมนุ ษย์ค่แู รก แต่กลับไปยอมรับเหมือนกันว่ามนุ ษย์นนั ้ มีบรรพ บุรุษร่วมกับไพรเมท (primate) เช่นพวก ลิงลม ลิงไร้หาง ฯลฯ พูดง่ายๆคือ มนุษย์มที วดของทวด... เป็นลิงไร้หาง หรือแตกกิง่ มาจากกอริลลาเมื่อล้านๆปี ก่อน ประมาณนัน้ นี่คอื คําอธิบายของนักทฤษฏีววิ ฒ ั นาการ เมื่อเราบอกว่า เราไม่ได้มาจากลิง แน่ นอนคําว่าไพรเมท มันก็คอื คําหรูๆอีกคําหนึ่ง ทีท่ ําให้ คนทัวไป ่ ยิง่ ไม่ไช่มุสลิมแล้ว ก็สมองเบีย้ วกันไปง่ายๆ ถึงจะไม่ไช่ลงิ แบบที่ เราเข้าใจและเรียกในปจั จุบนั แต่กม็ จี ุดประสงค์เดิม ก็คอื เพื่อให้มนุ ษย์นนั ้ ไม่ มีพระเจ้า และมนุษย์นนั ้ โตขึน้ มาด้วยสองมือและสองขาของเขาเอง พวกนักวิทยาศาสตร์คริสต์บางคนทีย่ อมรับ แม้จะมีความเชื่อเดิมอยู่ แต่ก็ต้องข่มใจให้ยอมรับในทฤษฏีววิ ฒ ั นาการ อันเนื่องมาจากตัวเองเป็ น นักวิทยาศาสตร์ และทฤษฏีน้ีมนั ดังจริงๆในหมู่พวกเขา อย่างน้อยๆถ้าตัวเอง ถูกเรียกว่า เป็น Evolutionism ก็คงจะเท่ไม่หยอก โต๊ะครูท่านหนึ่งบอกว่า ชาลล์ ดาร์วนิ ผูค้ ดิ ค้นทฤษฏีววิ ฒ ั นาการนัน้ มีนัยประเด็นสาคัญอยู่สองอย่างทีเ่ ขาต้องการให้เกิด หนึ่งคือ ทําให้โลกใบนี้ คือการแข่งขัน ผูท้ แ่ี ข็งแกร่งเท่านัน้ ทีจ่ ะอยู่รอด ใครอ่อนแอก็ต้องถูกกําจัดไป เป็ นสิง่ ปกติ เหมือนเวลาเราดูสารคดีสงิ โตตะครุบเหยื่อ ไม่เคยมีว่าผูถ้ ่ายทํา จะเข้าไปไล่สงิ โต เหมือนเราไล่แมวออกจากสํารับปลาทูทอดของคุณแม่ หรือ

โลกของวงเล็บ : 68 ไปช่วยปกป้องม้าลายแต่ประการใด เพราะนัน้ เป็ นเรื่องของธรรมชาติของมัน ซึง่ แน่ นอนว่าเป็ นเรื่องจริง เป็ นเรื่องปกติในวัฏจักรของสัตว์ป่า แต่มนั ต้องไม่ ไช่แบบนี้ สาหรับมนุ ษย์ทม่ี สี ติปญั ญา สอง ทฤษฏีน้ีทาํ ให้คุณธรรมจริยธรรมของมนุ ษย์ได้เหือดหายไปจาก สามัญสานึก (common sense) เป็ นอันว่า เมื่อมนุ ษย์มบี รรพบุรุษเป็ นสัตว์ ดังนัน้ หากคุณจะเสียคุณธรรม เปลือยกายในทีส่ าธารณะบ้าง ก็จะเป็ นไรไป เพราะบรรพบุรุษของคุณนัน้ ไม่ได้มคี ุณธรรมจริยธรรมตัง้ แต่เดิมแล้ว เข้าทาง ซิกมันด์ ฟรอยด์ (sigmund freud) นักจิตวิทยายิว ทีบ่ อกว่า พฤติกรรม มนุษย์มาจากสัญชาตญาณเดิมภายในตัว คือบางครัง้ เราก็ต้องหยวนๆกันเสีย บ้าง ก็ของมันมีอยูแ่ ล้ว ทําไงได้ การทีค่ ุณมาบอกว่ามนุษย์ตอ้ งเป็ นสิง่ มีชวี ติ ที่ มีอารยธรรม จริยธรรมสูงส่งนัน้ เป็นแค่การดัดจริตของคุณเท่านัน้ เอง ดังนัน้ หากคุณจะเปลือยกายในทีส่ าธารณะ หรือ จะนอนแก้ผ้า อาบแดดริมหาด ไม่อายปู อายปลา ก็ทาํ ไปเถิด เพราะเป็นเรือ่ งปกติของลิง แน่ นอน ปจั จุบนั อย่าอายถ้าคุณจะยืดอกพกถุง เพราะการกระทํา เช่นนี้ มันเป็นวิวฒ ั นาการขัน้ สูงหรือจริยธรรมอันสูงส่งของลิงเชียวนะ ทฤษฏี วิวฒ ั นาการจึงเป็นทฤษฏีทส่ี ่งเสริมการใช้ชวี ติ อย่างตามใจฉันนันเอง ่ กลับมาสู่หอ้ งสอบ... ผมนัง่ ขดตัวแน่ นิ่ง มือซ้ายกุมขมับ มือขวาจับ ปากกาแน่น ไม่ได้ต่างจากไอ้หมัด และเขาก็คงคิดเหมือนผม ‚จะตอบข้อไหนเนี๊ยะ‛ ผมละเลียดสายตาลงมาดูขอ้ ง. อึดใจแรกผมกะจะกาข้อนี้ไปแล้ว ถ้า ไม่เห็นในวงเล็บเสียก่อน ผมก็เหมือนคนทัวไป ่ ยะแหยงภาษาปะกิด ไม่อ่าน หรอก แต่ผมเกือบเสียอะกีดะฮฺแบบไม่รตู้ วั เสียแล้ว เพราะพอเจอข้อที่ไกล้ เคียงกับอัลลอฮฺแล้ว ก็ดนั มามีวงเล็บภาษาอังกฤษบอกประมาณว่า มนุ ษย์ ต่างดาว หรือ พลังอะไรบางอย่างทีม่ าจากต่างดาว ทํานองนัน้

โลกของวงเล็บ : 69 เฮ้อ!! ตอนนี้สถานการณ์ของผมคงไม่ได้ต่างจากไอ้หมัด ผมมีไอ้หมัดเป็ น แนวร่วมในวิกฤตการณ์ขอ้ แรกของวิชานี้แล้ว ผมคิดว่า คนเคร่งๆอย่างไอ้หมัดก็คงติดงึกกับข้อนี้อยู่เหมือนกัน แต่ ไอ้ป๋อม คงกาเลือก ก. ไปตัง้ แต่อาจารย์คุมสอบอนุ ญาตให้พลิกกระดาษเปิด ทําข้อสอบได้แล้วมัง้ เรื่องอากีดะฮฺหรือหลักการเชื่อมันศรั ่ ทธาสํา หรับมุสลิมนัน้ สาคัญ มาก เกิดมาตอนเด็กๆ ก็ถูกสอนแล้วว่า ‚ไม่มพี ระเจ้าอื่นใด นอกจากอัลลอฮฺ และมุหมั มัดเป็นศาสนฑูตของพระองค์‛ แน่ นอนว่าในวลีน้ี มีความหมาย และ การปฏิบตั บิ นตัวมุสลิมมากมาย ไม่รู้ว่าเพื่อ นมุส ลิมอีก หลายคนที่ทํา ข้อ สอบนี้อ ยู่กํา ลังคิดอะไรอยู่ กําลังติดงึกอยูเ่ หมือนผม หรือกาไปตามทีถ่ ูกสอนในคาบเลคเชอร์ไปเสียแล้ว ในสภาวะที่เ ราอยู่ใ นสังคมที่ค บั แคบทางความคิด เรามักจะนํ า ความคิดตะวันตกหลายเรือ่ งมาเป็ นธรรมนูญชีวติ ตัวเอง โดยต่างก็คดิ ว่า ยังไง ซะ ฝรังมั ่ นเก่งมันเหนือกว่าเราทุกเรือ่ ง text ทุกเล่ม ฝรังก็ ่ เขียนซะส่วนใหญ่ มุสลิมส่วนใหญ่ เห็นช้างขี้ ก็ขต้ี ามช้างไปด้วย ไม่สนใจว่ามันจะ กระทบต่อจุดยืนของอิสลามยังไงบ้าง ผมคิด... ตอนนี้ผมตัดสินใจได้แล้ว ผมเขียนเพิม่ เข้าไปใต้ ง. และขีดเส้นใต้เน้นเลยว่า จ. อัลลอฮฺผทู้ รงยิง่ ใหญ่ ผูท้ รงสร้างทุกสรรพสิง่ ในจักรวาลนี้ ผมรูส้ กึ สบายใจ อัลฮัมดุลลิ ลาห์... ผมไม่แคร์อาจารย์หรือกฎในการทําข้อสอบหรอก ผมแคร์อลั ลอฮฺผเู้ ดียวเท่านัน้ ...

Click!! WWW.FIKRY.ORG

"แท้ จริ งอัลลอฮฺ ได้ยกระดับกลุ่มชนหนึ่ งด้วยคัมภีรน์ ี้ และลดระดับกลุ่ม ชนหนึ่ งด้ วยคัมภีร์ คนที่ จะสูงส่ งด้ วยอัลกุรอานก็ด้วยการปฏิ บตั ิ ตาม อัลกุรอาน" – หะดีษอิ มามมุสลิ ม เรือ่ งราวน้อง ฟิกรี่ หาโซ๊ะ และครอบครัว กับวิถชี วี ติ แห่ง บรรพชน “ ชาวกุรอาน” ความพยายามทีเ่ ราควรเอาเยีย่ งอย่าง กับด่านแรกสําหรับการจะสถาปนาระบอบคิลาฟะห์ขน้ึ มาบน บรรณพิภพนี้อกี ครัง้

ปากคาผูไ้ ด้สมั ผัสชีวิต …ชาวกุรอาน ตอนเรียนอยู่ชนั ้ ม.ปลาย ได้มโี อกาสเจอคุณพ่อ(อ.อับดุลกอดิร)ท่านนี้ทม่ี สั ยิดของ รร. อยู่หลายครัง้ ท่านมีบุคลิกทีน่ ิ่งมากๆ นอบน้อม... / Ibroheem Sadeeyamu 3-4 ปี ก่อน สมัยไปเอีย๋ ะติกาฟทีบ่ ราโอ(รร.บํารุงอิสลาม) จะเจอท่านทุกปี หลังๆไม่ ค่อยมีโอกาสไป เลยไม่ทราบว่าท่านแวะเวียนไปบ้างรึปา่ ว / Ding_iumv คนสตูลแบบนี้เยอะน่ะ เห็นความสําคัญของการตัรบียะห์เลย... / ชาวถํ่า ปี 51 มีโอกาสไปอิอติกาฟทีบ่ า้ นของน้องเค้า เพราะเป็ นทีท่ ส่ี ะดวกสําหรับมุสลิมะฮ สงบ ร่มรื่น กลางท้องทุ่ง ทุกๆวันเราจะมีการฟงั บรรยายเเละตะฮัจยุด เเม่ของน้อง เค้าก็ได้มโี อกาสร่วม… ทุกครัง้ ทีล่ กู ร้องไห้งอเเง เเม่กจ็ ะปลอบโยน ด้วยประโยค ทีว่ นั นี้ยงั จดจําอยู่ ‚อย่าร้องเลยน่ะลูก คิดถึงอัลลอฮซิลกู กล่าวอะอูซุบลิ ลาฮิมนิ ชั ชัยฎอนิรรอญีมซิลกู อย่ายอมเเพ้กบั ชัยฎอน‛ (ความจริงประโยคสวยงามกว่านี้)..... ทีส่ าํ คัญ เด็กๆในบ้านนี้ จะไม่รบั ประทานขนมขบเคีย้ ว เเละทุกอย่างทีช่ ุบฮัต เเม่จะ อ่านกุรอ่านให้ฟงั ตัง้ เเต่อยูใ่ นครรภ์ เเละจะได้ฟงั กุรอ่านผ่านเทปทุกๆวัน … อ.อับดุลกอเดร จะออกรายการวิทยุคลื่นคนรักอัลกุรอ่าน ทุกเย็นวันอังคาร ฟงั ได้ จาก http://kaireyah.igetweb.com/ / Istikhomah Abdullah เคยพักกับครอบครัวนี้ (เค้าแยกส่วนมุสลิมะฮฺต่างหาก เลยไม่ได้เจอเจ้าบ้านฝา่ ย มุสลิมนี ไม่เจอตัวน้องฟิกรี่ เจอแต่น้องๆของแก) ทีจ่ าํ ได้แม่นคือ เป็ นครอบครัวทีใ่ ห้ ความสําคัญเรื่องอาหารมาก ใช้เครื่องปรุงแต่งน้อยทีส่ ดุ เลือกใช้ทผ่ี ่านกระบวนการ และสิง่ เจือปนน้อยทีส่ ดุ เช่น ถ้าจะเอารสเค็มก็จะใช้เกลือ ไม่ใช้น้ําปลา…ตําราที่ เกีย่ วกับการท่องจํากุรอานหลายเล่มเลยนะ พูดถึงความสําคัญเรือ่ งอาหารและ ผลต่อการฮาฟิซ เวลาไม่กนิ อาหารข้างนอก(ซึง่ จะสะอาดน้อยกว่าทําเอง)… ขนม คบเคีย้ ว ฯลฯ จะเป็ นช่วงทีค่ วามจําดีเป็ นพิเศษ / มุซกั กิเราะฮฺ ผูเ้ ชิญไปสูอ่ ลั ลอฮฺ ได้เจอบังอับดุลกอเดร ในงานสวัสดีอสิ ลาม 2 ที่ ม.อ.หาดใหญ่ ใบหน้า บุคลิกภาพ ท่าทางการพูด และความถ่อมตน เย็นมากๆ ท่านมีอนิ ทผลัมเป็นของกินเล่นในเป๋า ถ้าตามภาษาการ์ตูนนะ ต้องเรียกบังว่า… ยอดมนุษย์!! / รุ่งอรุณแห่งอิสลาม ได้สนทนากับตัวจริงแล้ว เหมือนโดนดูดพลัง… / ชาวนากับแมว

อ่านแล้ว สุยอด!!

image by Kayo ume

โลดลิ่วสู่อนาคต เลี้ยวลดสู่อดีตกาล... กับงานเขียนอันทรงคุณค่าของเหล่านักปราชญ์มุสลิม เตรียมพบกับ หนังสืออัลญิฮาด2 ลาดับที่ 1

“อิกับสอารยธรรมสมั ลาม ยใหม่ “ ผนวกเรื่อง อิสลามในประวัติศาสตร์

“ตราบใดที่ระบอบดังกล่าวยังมีอยู่ เราก็ ถือว่า“ยังไม่มีอิสลาม”และที่ใดที่มีอิสลาม ระบอบดังกล่าวก็จะต้องไม่มีเช่นกัน” ซัยยิด อบูลอะอฺลา เมาว์ดูดี ผู้เขียน

โครงการ จัดพิมพ์หนังสือ อัลญีฮาด2 สานต่ออุดมการณ์อดีตนิตยสารมุสลิมเก่าแก่แห่งเมืองไทย ติดตามข่าวคราวได้ท่ี www.muslimpsu.net

“

ท่านรอซูล(ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม )กล่าว ว่า ‚พระองค์อลั ลอฮฺ ผทู้ รงสูงสุดกล่าวว่า ฉัน อยู่ ก ับ บ่ า วของฉั น ตามที่ค วามคิด ของเขา กําลังเกี่ยวพันกับฉัน เมื่อเขาระลึกถึงฉัน ฉัน ก็จะอยูก่ บั เขา เมื่อเขาระลึกถึงฉันด้วยตัวของ เขาเอง ฉัน ก็จ ะระลึก ถึง เขาด้ว ยตัว ฉั น เอง เช่นเดียวกัน เมื่อเขากล่าวชมเชยถึงฉันในหมู่ ชนหนึ่ง ฉันก็จะกล่าวถึงเขาในหมู่ชนหนึ่งที่ ดีกว่า ถ้าเขามายังฉันหนึ่งคืบ ฉันก็จะเข้าไป หาเขาหนึ่งศอก ถ้าเขาเข้ามาหาฉันหนึ่งศอก ฉันก็จะเข้าไปหาเขาหนึ่งเก้า ถ้าเขาเดินมายัง ฉัน ฉันก็จะวิง่ ไปยังเขา‛ รายงานโดยอิมามบุคอรีและมุสลิม

”