08
INTERVIEW WILLY SOMMERS
FOKUS-ONLINE.BE
‘Door de lockdown is de band met mijn gezin sterker geworden’ Als een leeuw in een kooi/Aan wanhoop ten prooi: zo voelde Willy Sommers zich letterlijk tijdens het begin van de lockdown. Logisch ook, als je je ritme van zo’n 200 optredens per jaar ziet terugvallen tot nul. Hoe gaat het vandaag met de levende legende, en hoe beleeft hij met zijn gezin deze bizarre tijden? TEKST HANNES DEDEURWAERDER
BEELD IAN HERMANS
V
oor een podiumbeest als jij moet de lockdown de hel geweest zijn. “Zeg wel, de eerste twee weken liep ik bijna letterlijk de muren op. Vanaf 6 maart zag ik alles wegvallen en was mijn agenda opeens volledig leeg – terwijl optreden gewoon mijn leven is. Voor de allereerste keer in vijftig jaar had ik vrije weekends, en zat ik op zaterdagavond noodgedwongen naar televisie te kijken. ‘Zie mij hier nu zitten’, dacht ik. Maar dat was nog niet alles: ook de kinesitherapieoefeningen in het ziekenhuis (nodig na zijn hartoperatie in januari, nvdr.) vielen weg, en de tennisclub waarbij ik ben aangesloten, ging dicht. Toen ik opeens het aanbod kreeg om een muziekprogramma te doen voor BNL, een radiozender uit Brugge, heb ik die kans met beide handen gegrepen – eindelijk iets te doen. Het kon me zelfs niet schelen hoeveel ik ervoor betaald werd, als ik maar weg kon. Toen ik de eerste keer naar Brugge vertrok en in de straat optrok met de Porsche, stuurde de buurvrouw een bericht naar mijn vrouw Cindy: daar is het geluid dat we zolang hebben gemist (lacht).”
Dankzij de lockdown zaten wij nu heel vaak als een normaal gezin aan tafel. Veel beterschap zit er ook niet aan te komen wat optredens betreft … “Inderdaad, er is geen enkel perspectief. Het enige wat vandaag op mijn planning stond, was dit interview (lacht). Ik sta dus regelmatig op met de gedachte: ‘Bon, wat kan ik vandaag eens doen?’ Maar goed, ik vind het vooral heel erg voor mijn muzikanten en technici. Ik ging de hele zomer zo’n 45 keer live spelen met een band, een ploeg van tien jonge gasten. Voor hen is dat pas echt een ramp. Ik kan alleen maar hopen dat al die optredens die naar volgend jaar verplaatst zijn, kunnen doorgaan. Zeker omdat ik dan 50 jaar carrière vier.” Je zegt dat de eerste twee weken de hel waren. Daarna niet meer? “Ik ben me erin beginnen stellen: het is niet anders en het is voor iedereen zo. Bovendien had ik nu veel meer tijd voor mijn gezin. Ik zag ze ook veel meer: normaal ben ik weg tijdens de weekends, en in de week hebben zij school en ’s avonds sporttraining. Dankzij de lockdown zaten wij nu heel vaak als een normaal gezin aan tafel, en kon ik al eens voetballen met mijn zoon in de tuin. De band met het gezin is dus echt wel sterker geworden. Nog een voordeel, als je dat zo kunt noemen: nadat mijn kinesitherapie-oefeningen wegvielen, hadden ze mij aangeraden om dat zelf wat te onderhouden, waardoor ik nu dagelijks 10.000 stappen zet door met Cindy en de hond te gaan wandelen. Wat we anders nooit deden. Op die manier hebben we heel wat verrassende plekjes ontdekt in het Pajottenland, waar ik nochtans al meer dan dertig jaar woon.” Hoe is de preteaching tijdens de lockdown eigenlijk meegevallen? “Goed, maar vooral omdat Cindy zich daarmee heeft beziggehouden. Ik eerlijk gezegd niet zo, ik ben ook geen strenge vader. De touwtjes worden hier door Cindy in handen gehouden. Zij zorgde bijvoorbeeld dat de kinderen om acht uur opstonden en na het ontbijt begonnen aan hun schoolwerk, zodat ze niet het gevoel kregen dat de grote vakantie al op 14 maart was begonnen. Zeker Luka, onze 14-jarige zoon, durfde dat wel eens te denken. Ze hadden die structuur
