Simon Ster 46.1

Simon

Jaargang 46 | nummer 1 | november 2014

Het nieuwe Bestuur stelt zich voor De schaal van Scoville Een nieuwe opleidingsdirecteur Nuts & Bolts

20

14 | Dat bier een onderdeel is van de Duitse cultuur staat vast, maar waarom is dat eigenlijk zo?

| Een mijlpaal in de ruimtevaart, voor het eerst zal een menselijk voorwerp landen op een komeet.

| Wat is het verschil tussen geel en groen? Groep-één & ESR stellen zich voor.

| Zijn studieboeken goed voor het millieu?

40 Colofon November 2014/ 46 jaargang nr. 1 De ‘Simon Ster’ is een uitgave van de Werktuigkundige Studievereniging Simon Stevin van de Technische Universiteit Eindhoven. De ‘Simon Ster’ verschijnt dit jaar zes maal. e

Eindredactie Ruben de Klerk

Redactie Lennard van Damme, Erik Donkers, Karel Drenth, Sanne Janssen, Ruben de Klerk, Robin Mommers, Paul Notenboom, Willem Prajitno, Bas Raes, Jaap Schuit en Jordy Wesseling.

Illustraties en foto’s

Drukker

Redactie & Bart Verhaegh Photographic services, Shell International Ltd.

Drukkerij Snep BV

Adres Technische Universiteit Eindhoven Gemini-Noord 1.61 Den Dolech 2 5612 AZ Eindhoven Postbus 513 5600 MB Eindhoven Telefoon: (040) 247 33 13 Telefax: (040) 243 49 70 E-mail: redactie@simonstevin.tue.nl Homepage: wsv.simonstevin.tue.nl

Financieel

Ontwerp Vormgeving

ABN-AMRO: NL87ABNA0529096358

vM-design

Abonnementen

Vormgeving

Er bestaat de mogelijkheid de Simon Ster thuis te ontvangen. Men kan zich abonneren op de Simon Ster voor €15,- per jaar, inclusief verzendkosten.

Indien u geïnteresseerd bent of meer informatie wilt, kunt u contact opnemen met de hoofdredactie op bovenstaand adres.

Robin Mommers

44 Oplage 900 © Simon Stevin MMXIV Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het bestuur der W.S.V. Simon Stevin.

De hoofdredactie behoudt zich te allen tijde het recht artikelen in te korten of te wijzigen. Plaatsing van een artikel houdt niet in dat het de mening weergeeft van de W.S.V. Simon Stevin.

Iedereen kan kopij inleveren bij de redactie in de Simonkamer: Gemini-Noord 1.61, of per e-mail: redactie@simonstevin. tue.nl

Inhoudsopgave Smile of Science

4

Het achtenvijftigste Bestuur

6

Een nieuwe Opleidingsdirecteur

12

Deutsche Bieren

14

InMotion

16

Beunen met Ben

17

Rosetta & Philae

20

Kijk in de Sterren

24

Uit de oude doos: Sταυt over Sigaren

26

Nuts & Bolts Storm

28 30

Even voorstellen: nieuwe commissies

33

Het echter 58 Bestuur

34

Groep-één & ESR

40

De schaal van Scoville

42

Groene papierconsumptie

44

Excursie Bosch

45

Sterrenhoekjes

46

Prijsvraag

46

e

Redactief Waarde lezer, Met grote blijdschap presenteer ik dan eindelijk de eerste editie van de 46e jaargang van de Simon Ster.

Al sinds 11 september kijk ik uit naar dit moment.

Toen, vroeg in de ochtend, werd mijn lot verzegeld met mijn aanstelling als Onderwijscommissaris en Hoofdredacteur van het 58e Bestuur. De tweede dezer functies biedt mij de mogelijkheid om de lezer als eerste toe te spreken. Graag wil ik je bedanken en complimenteren voor het lezen van deze Ster.

Bedanken, omdat het feit dat je dit leest betekent dat de moeite van de redactie niet voor niets geweest is. Complimenteren, omdat het feit dat je dit leest aantoont dat je de baten van het lezen zelf in ziet. Lezen leidt tot uitbreiding van de kennis, verbeteren van het geheugen, ontwikkeling van het analytisch denkvermogen maar bovenal plezier. Als Hoofdredacteur hoop ik een deel van deze verrijkingen voor jou te faciliteren met deze en aankomende Simon Sterren. Ik heb hierin alle vertrouwen, omdat ik me gelukkig kan prijzen met een enthousiaste, creatieve en gedreven redactie.

Naast de redactie hebben ook de bestuursleden van het 58e Bestuur voor verrukkelijk leesvoer gezorgd.

Zij hebben allen de kans zich zelf voor te stellen met beide handen aangegrepen. Echter, een wijze schrijver zei ooit: “Men beziet zichzelf met andere ogen dan men zijn naaste beziet.”. Om ook dit andere perspectief op het 58e Bestuur te tonen, heb ik een ander wijs man en tevens oud Hoofdredacteur gevraagd om een ander licht te laten schijnen op de leden van het nieuwe Bestuur.

Adverteerders Exxon Mobil

32

DAMEN

47

ASML

48

Deze Ster draait echter niet enkel om het bestuur, integendeel. De Simon Ster is een medium waarin de leden van de Vereniging hun mening en bevindingen kunnen delen. Er heerst bij mij geen twijfel dat deze meningen en bevindingen, ook dit jaar weer voor een plezierige afleiding van het dagelijkse reilen en zeilen zullen zorgen wanneer je de Simon Ster open slaat.

Mij rest nu niets dan elke lezer veel amusement toe te wensen bij het lezen van deze Simon Ster.

Ruben de Klerk

4

Smile of Science

Bas Raes

De zin en onzin achter de techniek

Revolutie in zonne-energie?

Tot nu toe zijn de duurzame energiebronnen, zoals wind- en zonne-energie, er nog niet in geslaagd om de fossiele brandstoffen te verdringen uit onze energievoorziening. Zonnepanelen zijn dan wel goedkoper dan ooit, maar dit komt vooral door sloten met subsidiegeld en een enorm aanbod aan producenten. De meeste zonnepanelen werken met siliconen technologie,

die na jaren van ontwikkeling een rendement halen van achttien procent. Onderzoekers komen nu met een ander type van materialen die zonnepanelen wellicht naar een hoger niveau kunnen tillen: Perovskieten. De toepassing van deze mineralen in zonnepanelen heeft een aanzienlijke ontwikkeling ondergaan in de laatste vijf jaar.

Daardoor zitten ze haast op hetzelfde

niveau als de siliconen tegenhanger en met een grote kans om hogere rendementen te halen. Daarnaast zijn zonnepanelen met dit materiaal goedkoop en snel om te maken, zodat de kosten van zonne-energie drastisch kunnen worden verlaagd.

Voordat deze materialen echter toegepast kunnen worden, zijn er nog een aantal grote uitdagingen om te overwinnen. Ten eerste, zijn de beste versies van dit materiaal mogelijk giftig door het gebruik van lood.

Eventueel kan dit worden opgelost door koper te vervangen door een ander materiaal. Ten tweede, is het mineraal gevoelig voor vocht dat kan leiden tot corrosie. Een mogelijke oplossing is het waterdicht ma ken van de panelen al zou dit wel leiden tot verhoogde kosten. Ten slotte, weet men nog niet hoe duurzaam de panelen zullen zijn, omdat er nog geen uitgebreide testen zijn gedaan naar de gevolgen van jarenlange blootstelling aan hitte en zonlicht.

Het zal dus nog wel even duren, voordat zonne-energie de energiemarkt definitief zal overnemen.

bovenste twee lagen zitten de Quantom Dots die er voor zorgen dat er licht wordt uitgezonden.

Al zou er nog veel verbeterd kunnen worden aan de kwaliteit door de samenstelling van het geprinte materiaal te perfectioneren. De ontwikkeling gaat echter zozeer om de led, maar om het feit dat men er voor het eerst in is geslaagd om meerdere materialen door elkaar te printen.

3D-g eprinte led De intrede van 3D printen wordt ook wel de grootste vernieuwing in productie genoemd sinds de lopende band. Het idee is dat in de toekomst elk huis een fabriek kan worden, dankzij de 3D-printer. Tot nu toe zijn de toepassingen beperkt, omdat er nog niet met meerdere materialen door elkaar kan worden geprint.

Op Princeton University zijn ze nu een stap verder gegaan door het 3D-printen van een LED. De zogenaamde Quantum Dot leds lijken veel op de huidige led die in televisies en telefoons zitten, maar zouden wellicht een energiezuiniger alternatief kunnen zijn. Om de LED te printen moesten de onderzoekers een eigen 3D-printer bouwen die tussen de tienduizend en twintigduizend euro heeft gekost, dus nog niet echt binnen bereik voor Jan Modaal. De geprinte led bestaat uit vijf lagen met als basis een metalen ring. Daarbovenop komen twee lagen van polymeren die de elektrische stroom aanvoeren en transporteren. In de

De nieuwe leds kunnen redelijk mee met de in omloop zijnde led op de industriĂŤle markt, maar ze zijn nog ver weg van het niveau van de nieuwste generatie led.

5

Simon Ster 46.1 | november 2014

Bioscopen verbannen Google Glass Inmiddels is het haast vanzelfsprekend dat een camera mee naar binnen nemen in de bioscoop niet toegestaan is. Bioscoopeigenaars willen voorkomen dat er illegale opnames worden gemaakt van de vertoonde film. Logisch, want het is de bedoeling dat je betaalt voor een kaartje om de film in de bioscoop te komen zien, in plaats van hem te bekijken vanachter je laptop. Aangezien één van de unieke eigenschappen van de Google Glass is dat de bril foto’s en films kan maken van alles in je gezichtsveld. Precies om die reden gaan twee van de grootste maatschappijen uit de filmindustrie de bril verbieden in al de bioscopen die zij bedienen. Medewerkers kunnen bezoekers vragen om de bril af te doen en als je betrapt wordt tijdens het opnemen van een film, kan je overgedragen worden aan de autoriteiten. Het verbod komt naar aanleiding van een incident afgelopen Januari, waarbij een man drie uur werd ondervraagd na het dragen van een Google Glass in een bioscoop.

Bioscopen zijn echter niet de enige plaatsen waar de nieuwe brillen worden verboden. Ook op Guantánamo zijn de brillen verboden, nadat journalisten er interviews mee begonnen op te nemen. Daarnaast wordt er al nagedacht door wetgevende instanties over het verbieden van de technologie tijdens het autorijden. Tal van andere bedrijfstakken, zoals horeca, denken ook al na over beperkingen van de bril, omdat ze bang zijn dat het tot inbreuk op privacy kan leiden.

Elektrische generator van één atoom Hoe dun kan een elektrische generator worden? Dankzij onderzoekers van de Georgia Institute of Technology and Columbia Engineering blijkt dat het heel dun kan. Zij hebben uit molybdenum disulfide een generator gemaakt die slechts één atoom dik is. Het materiaal werkt door het principe van piëzo-elektriciteit, dat is elektriciteit die wordt opgewekt door druk. Deze druk wordt opgewekt door het uitrekken en samendrukken van het materiaal. Er was al berekend dat het theoretisch mogelijk zou zijn om dit materiaal te maken, doordat in materialen van een oneven aantal lagen dik stroom kon worden opgewekt –dus ook in één laag. De nieuwe generatoren zijn vooral interessant, omdat ze nieuwe mogelijkheden bieden op het gebied van zelf-voorziende apparaten. De kleine generatoren zouden als dunne transistors worden ingezet op andere materialen, om daar stroom te leveren.

‘Ik wil bij het raampje zitten!’

Het is een gekend fenomeen in vliegtuigen: de discussie over wie er nou bij het raampje mag zitten. Sommige mensen willen er graag zitten om naar buiten te kijken of foto’s te maken. Anderen willen juist niet aan het raam zitten, omdat ze het maar eng vinden om te zien dat ze in de lucht zweven. In Engeland hebben ze nu een oplossing voor dit probleem bedacht: de ramen helemaal uit het vliegtuig halen. In plaats van de ramen wordt de hele binnenwand van het vliegtuig bekleedt met een OLED-scherm, waarop dan de lucht rondom het vliegtuig wordt getoond aan de passagiers. Gek genoeg gaat het de wetenschappers niet om het verkopen van OLED-technologie, maar juist om brandstofbesparing. Deze besparing zou gerealiseerd moeten worden door een verminderd gewicht van het vliegtuig.

Door ramen in de romp is het noodzakelijk dat het vliegtuig een dikkere wand nodig heeft en daardoor krijgt het vliegtuig een hoger gewicht. De OLED-panelen hebben

geen groot gewicht en daardoor zal het vliegtuig lichter zijn met als gevolg dat het vliegtuig lichter en zuiniger is. De wetenschappers verwachten dat het nog vijf jaar zal duren voordat de OLED-technologie ver genoeg gevorderd zal zijn om de benodigde

grootte schermen te maken. De introductie in vliegtuigen zal dan nog weer een keer later komen, vooralsnog kun je dus nog een stoel aan het raam reserveren.

6

Het achtenvijftigste Bestuur

Op Stoom!

Alweer een maand of twee geleden nam het kersverse achtenvijftigste Bestuur plaats in de Simonkamer, om vanuit daar Simon Stevin draaiende te houden.

Het is daarom de hoogste tijd dat ze zichzelf eens voorstellen.

Bas Raes Voorzitter ‘De zoute zee slaakt een diepe zilte zucht…’.

De muzikaal beter onderlegde lezer zal dit citaat vrijwel meteen herkennen als de openingszin van het nummer ‘Aan de kust’ van de Zeeuwse band BLØF. Zonder meer een waar hoogtepunt uit de Nederlandse muziekgeschiedenis. De lezer die zich dikwijls in de Simonkamer of in De Weeghconst begeeft om daar een bak koffie danwel een unit bier te consumeren, zal dit nummer misschien ook associëren met mijn aanwezigheid aldaar. Dit komt omdat enkele van mijn Bestuursgenoten in de veronderstelling verkeren dat ik als Zeeuw niet zonder dit lied zou kunnen.

Met bovenstaande heb ik al aangestipt uit welke provincie ik afkomstig ben, maar wellicht is wat verdere uitwerking gewenst.

Negentien jaar geleden ben ik ter wereld gekomen in Terneuzen als Bas Raes. Voor het topografisch bewustzijn: Terneuzen is een stad gesitueerd in Zeeuws-Vlaanderen, het stukje Zeeland dat aan België grenst. In die stad heb ik ook de rest van mijn jeugd genoten en zonder noemenswaardige moeite de basisschool en middelbare school doorlopen. De toen nog ruim aanwezige vrije tijd moest natuurlijk gevuld worden en dat deed ik met sport. Na eerst wat aangemodderd te hebben met een scala aan sporten ben ik begonnen met zwemmen en waterpolo. Dit beviel danig goed dat ik meestal wel een uur of acht per week in een bad met chloorwater lag te weken. Desondanks ben ik spijtig genoeg nooit het niveau van regionale subtopper ontstegen.

7

Simon Ster 46.1| november 2014

Aan alles komt een eind en zo ook aan mijn schooltijd, dus was het zaak om een vervolgstudie te vinden. Nadat ik via een oom in aanraking kwam met de Werktuigbouwkunde, maakte ik al snel de keuze voor deze studie in Eindhoven. Aangezien het een koele drie uur kost om vanaf Terneuzen in Eindhoven te geraken, ben ik aan het begin van mijn studie al meteen op kamers gegaan.

Vanuit het rustige Terneuzen was het even omschakelen, daar ik in het sfeervolle Woensel (‘Wonen met spice’) terecht kwam. Hier woon ik in het gezellige ‘Huize GDN’ waar we met de huisgenoten maandelijkse bieravonden en regelmatig een huisuitje organiseren.

Mijn Simon ervaring begon in mijn eerste jaar met de Smoelenboekcommissie waar ik met wat toeval inrolde. Ook bleef ik dat jaar nog actief bezig met het zwemmen en waterpolo bij de studentenzwemvereniging Nayade. Daarnaast bleek dat ik op de universiteit wel wat moest doen om vakken te halen, wat ertoe heeft geleid dat ik niet meer helemaal nominaal loop. In mijn tweede jaar ben ik vervolgens doorgegaan met het maken van boekwerken door in de RedactCie te gaan. Wel kwamen de prioriteiten iets anders te liggen met als voornaamste gevolg dat de zwem- en waterpolotrainingen werden verruild voor activiteiten en borrels van Simon. Dit beviel mij ten zeerste en halverwege mijn tweede jaar ontstond het idee om Bestuur te gaan doen bij de Vereniging.

Een inwerktraject later en ik kan nu met zeggen dat ik samen met zes anderen het 58e Bestuur der W.S.V. Simon Stevin vorm.

Binnen dat Bestuur vervul ik de functie van Voorzitter en dat betekent dat ik voor het aanspreekpunt ben voor alle zaken aangaande de Vereniging. Mocht er dus iets zijn, schroom niet en spreek mij aan! Verder omvat mijn taak ook: het voorbereiden en leiden van de ALV en BV, het aansturen van mijn Bestuursgenoten en het onderhouden van contacten met andere verenigingen.

Dat jullie komend jaar allemaal Op Stoom moge zijn!

Niki Wilms Secretaris & Vice-Voorzitter Hallo allemaal, mijn naam is Niki Wilms. Ik zag het eerste levenslicht in het pittoreske Roermond. Al snel kon ik mijn eerste stapjes zetten en mijn eerste woordje schrijven. Al vroeg wilde ik eigenlijk niets liever dat met Lego Technic spelen. Na een voorspoedige basisschoolcarrière en middelbare school carrière was de keuze snel gemaakt. Ik wilde de mooiste studie gaan doen, namelijk Werktuigbouwkunde.

Al snel viel de keus op het mooie Eindhoven, lekker dichtbij, want ik had aan het begin van mijn studie de keus gemaakt om nog niet op kamers te gaan. Enkele maanden later kwam ik erachter dat het de foute keus was en ben ik in een super gezellig huis gaan wonen.

Naast studeren wilde ik graag ook nog dingen doen. In het verleden heb ik heel graag judo beoefend en dit doe ik nog steeds

af en toe. Voor de rest zoek ik vaak afleiding in “acts of Randomness”. Ergens naartoe fietsen, pannenkoeken bakken in het park of midden in de nacht zwemmen met huisgenoten.

Al aan het begin van mijn studentcarrière besloot ik om een commissie te gaan doen binnen Simon Stevin. Deze eerste commissie werd de o zo mooie Bijzondere Activiteiten Commissie. De combinatie van tappen, dingen organiseren en gek doen sprak mij ten zeerste aan. Het is zelfs zo erg dat ik nog steeds vertoef in deze commissie.

Het resultaat hiervan was dat ik ook elke donderdag op de borrel verscheen in De Weeghconst om hier menig biertje te tappen en te drinken. Al snel wilde ik meer dingen doen binnen Simon Stevin. Zodoende kwam ik dan terecht in de Smoelenboekcommissie en Introcommissie. Deze commissies bevielen zo goed dat ik uiteindelijk heb besloten om de grootste “commissie” van Simon Stevin te gaan doen; Bestuur!

Dit jaar zal ik de rol van Secretaris en Vice-Voorzitter vervullen. De secretaris is verantwoordelijk voor de planning en administratie van de vereniging. De meeste communicatie naar de leden zal dan ook via mij lopen. Als Vice-Voorzitter heb ik de taak om de Voorzittter te vervangen in zijn afwezigheid.

Tot slot wil ik jullie allemaal een fijn jaar toewensen en hopelijk komen we elkaar nog vaak tegen.

8

Sylvia van Bree Penningmeester Hoi! Mijn naam is Sylvia van Bree en dit jaar zal ik me het grootste deel van de tijd bezighouden met centjes, poen, cash of pingping. Ik namelijk ben de Penningmeester van het 58e Bestuur van onze mooie Werktuigkundige Vereniging.

Ik ben 20 jaar oud en opgegroeid in het Brabantse Someren. Dit dorp ligt een stukje oostelijker dan Eindhoven, waardoor ik wel eens voor Limbo word uitgemaakt. Compleet onterecht natuurlijk, welke Limburger wil zijn of haar ouders nu met anderen delen? #onsmam Tijdens mijn jonge jaren liet ik de poppen en barbies links liggen.

Liever bouwde ik een reuzenrad op zonne-energie met K’nex of een zo lang mogelijke knikkerbaan. Bij goed weer was ik regelmatig buiten te vinden. Mijn ouders hebben een grote achtertuin waar mijn broertje en ik altijd voetbalden, basketbalden, handbalden, hockeyden, op de trampoline sprongen, etcetera. Vanaf mijn tiende levensjaar ben ik gaan handballen bij Handbal Someren. Op een gegeven moment hadden we zo’n fanatiek team dat we drie keer per week trainden en een of twee wedstrijden speelden. Nog steeds ga ik bijna elk weekend naar Someren om een wedstrijd te spelen, maar trainen zit er even niet in dit jaar.

Mijn middelbare school staat in Asten, dat naast Someren ligt.

De grens wordt gemarkeerd door de Zuid-Willemsvaart. Ik heb al

mijn principes aan de kant moeten zetten om elke dag naar de verkeerde kant van het k’naol te fietsen, maar op het Varendonck College heb ik het prima naar mijn zin gehad. Daar werd al snel duidelijk dat bètavakken mij wel lagen. Na open dagen in Eindhoven streepte ik alle andere studies af en wist ik dat ik mijn vader achterna zou gaan. Die is namelijk, net als inmiddels mijn broertje, ook een werktuigbouwer.

In het begin van mijn eerste jaar als student ben ik meteen actief geworden door plaats te nemen in de Activiteitencommissie. Dit beviel erg goed, dus later ben ik nog Introcommissie en Euroreiscommissie gaan doen. Als EuroreisCie hebben we zeer geslaagde zevendaagse reis naar Engeland geregeld voor 27 personen. Aan de Introcommissie heb ik naast een super vette week ook een hoop organisatie-ervaring overgehouden. Misschien tevens zelfs wel het idee om Bestuur te gaan doen, aangezien de volledige IntroCie 2013 hier zitting in heeft genomen, samen met natuurlijk Bas en Ben. We gaan er een mooi jaar van maken, en ik zie jullie wel verschijnen in de Simonkamer voor een gratis kop thee (of koffie…), in De Weeghconst voor een baco (of biertje…) of bij een van de vele activiteiten!

Ruben de Klerk Onderwijscommissaris & Hoofdredacteur Lieve Werktuigbouwer, laat ik beginnen met me even voor te stellen. Mijn naam is Ruben de Klerk en bij het uitbrengen van deze Simon Ster ben ik 20,58 jaar oud. Komend jaar zullen jullie mij vooral aan het werk zien als bestuurslid van het 58e bestuur van Simon Stevin en wel als Onderwijscommissaris en Hoofdredacteur.

Het grootste gedeelte van mijn historie speelt zich af in Roosendaal. Mijn bestuursgenoten vermoeden echter dat ik de vroege jaren heb doorgebracht in de rijstvelden van Indonesië. Het was hoe dan ook in Roosendaal waar ik mijn interesses heb ontwikkeld, nu ik er zo op terug kijk is mijn keuze voor de werktuigbouwkunde een vanzelfsprekend gevolg van mijn vroegere vrijetijdsbestedingen.

Mijn vroege jeugd heb ik mij weten te vermaken met K’NEX, de mechanica basis werd gelegd. Met pianospelen heb ik mij verdiept in frequenties en boventonen, tijdens het beoefenen van atletiek heb ik mij laten verbazen door de hoogten die bereikt worden bij het hoogspringen, nu eenvoudig voor mij te verklaren door massa’s en krachten. Ook tijdens het turnen heb ik de dynamica minutieus onder de loep genomen.

Naast dit alles heb ik met niet-vermeldenswaardige moeite mijn VWO diploma gehaald. Volgende halte: Technische Universiteit Eindhoven. Het duurde voor mij niet lang om te realiseren dat studeren in Eindhoven een heel stuk leuker is dan de scholier uithangen in Roosendaal. Toegegeven, op mezelf wonen bevalt me een stuk beter dan verblijf in de ouderlijke residentie. Mijn

9

Simon Ster 46.1| november 2014

Bart Verhaegh Excursiecommissaris Commissaris Externe Betrekkingen Zo’n jaar geleden kwam het onderwerp ‘bestuursjaar’ ter sprake aan de eettafel van mijn moeder. ‘Kost een jaar studie’, ‘je betaalt collegegeld’, en ‘een jaar alleen maar feesten’ zijn flarden van wat er die avond gezegd werd. Toch was ik overtuigd dat een bestuursjaar bij Simon Stevin een goede keus was; de gemiddelde werktuigbouwkundige bezit niet vanzelfsprekend de soft-skills die je in je carriere zeker nodig gaat hebben. Een bestuursjaar is een snelkookpan voor je professionaliteit, en een tijd waarin je een hechte vriendschap verzegeld voor de rest van je leven. Na deze argumenten gehoord te hebben draaide mijn moeder bij en nu staat ze volledig achter mijn keuze.

Even voorstellen; mijn naam is Bart Verhaegh en ik ben op de wereld gebracht in het Brabantse Roosendaal. Meteen na mijn scholierentijd ben ik verhuisd naar onze pittoreske studentenstad en lid geworden bij E.S.R. Thêta. In mijn eerste jaar ben ik actief geworden bij Simon Stevin door BACo te gaan doen en ik heb daarnaast halverwege dat jaar ook zitting genomen in de introcommissie als penningmeester. In deze introcommissie, die ik samen met behoorlijk wat leden van ons Bestuur heb gedaan, begonnen de kriebels voor een bestuursjaar al.

eerste jaar heb ik mijn aandacht moeten verdelen over het E.S.C en Simons Stevin. Op donderdag ontwikkelde zich een vast ritme; om 16:00 uur naar De Weeghconst, dan eten met mijn jaarclub, en om 23:00 naar Stratumseind of het E.S.C. Als eerstejaars heb ik ook zitting genomen in de Introcommissie, dit was een ongelofelijk leuke ervaring en het was voor mij dus een vanzelfsprekendheid dat ik in mijn tweede jaar meer extra-curriculaire activiteiten zou oppakken. Ik heb het E.S.C toen op een lager pitje gezet en heb mijn oog laten vallen op twee commissies: de Bierbrouwcommissie en de Euroreiscommissie.

Een prettige bijkomstigheid van mijn activiteiten was dat ik veel toffe mensen leerde kennen. Sommigen daarvan ken je nu misschien als lid van het zeven-koppig-tellende bestuur. Zoals eerder genoemd vervul ik de functie van Onderwijscommissaris en Hoofdredacteur. Als Onderwijscommissaris vertegenwoordig ik de werktuigbouwkundestudenten op de TU. Schroom dus niet om mij te benaderen met vragen of opmerkingen over het onderwijs.

Daarnaast regel ik de boekenverkoop en de cursussen bij Simon Stevin, ook hierover kan je altijd vragen stellen! Als Hoofdredacteur ben ik verantwoordelijk voor de Redactie van dit mooie blad, de Simon Ster. Als Hoofdredacteur wil ik graag iedereen aansporen sterrenhoekjes en antwoorden op de prijsvraag naar mij op te sturen. Als je je afvraagt wat ik daarmee bedoel, verwijs ik je door naar de laatste pagina van de Simon Ster.

Laten we afspreken dat we er bovenal een plezierig jaar van gaan maken, het bestuur is in ieder geval al goed op stoom, jij ook?

Na een jaar geroeid en vooral geborreld te hebben, heb ik een switch gemaakt na uitnodiging bij Rhetoricadispuut Tau, waar

10

mij de kunst van het overtuigen is bijgebracht. Het leven wordt er niet rustiger op; commissies, een dispuut, studie en ook nog zorgen dat er brood op de plank ligt. Je zou wel kunnen stellen dat ik een verslaving heb ontwikkeld voor het studentenleven!

Over dat brood op de plank brengen gesproken; ik ben een paar jaar geleden begonnen als zelfstandige onder bedrijfsnaam ‘Rozenlicht’ als App Ontwikkelaar. Een erg flexibele bijbaan, maar het zal niet meevallen in het drukke bestuursjaar tijd te blijven vinden voor de appjes.

Wat ga ik eigenlijk doen in dat Bestuursjaar? Als Excursiecommissaris en Commissaris Externe Betrekkingen ben ik enerzijds verantwoordelijk voor alle carrieregerichte activiteiten en anderzijds voor de contacten met onze externe relaties; voornamelijk bedrijven. Omdat ik ervan houd spelenderwijs iemand iets te leren, is hier een quizje over wat een ‘EB-er’ doet! Je kan je antwoorden insturen naar extern@simonstevin.tue.nl. Onder de winnaars wordt een bierkaart verloot. :-) 1. Wat is altijd het favoriete drankje van de Commissaris Externe Betrekkingen?

a. Bierrrr

b. Een toppertje

c. Whisky

d. Red Bull 2. Hoe duur is het om naar een lunchlezing te gaan?

a. €5, b. €2,50

c. €1, d. Duuzend 3. Hoeveel excursies worden er georganiseerd per jaar?

a. 6

b. 5

c. 58

d. 10 4. Welk bedrijf zorgt voor gratis koffie in de Simonkamer?

a. ASML

b. Damen

c. Shell

d. Thales

Inge van der Kuil Commissaris Bijzondere Activiteiten Lieve Werktuigkundigen, ook ik maak sinds 11 september deel uit van het 58e Bestuur der W.S.V. Simon Stevin. Mijn naam is Inge van der Kuil en ik zal dit jaar de taken van de Commissaris Bijzondere Activiteiten op mij nemen.

Ik ben opgegroeid in Hellevoetsluis, een plaatsje in Zuid-Holland.

Helaas word ik door bijna al mijn bestuursgenootjes toch nog steeds als Zeeuw gezien, omdat naar hun mening de provincie Zeeland de gehele westkust van Nederland beslaat. Toch kan ik ze dit niet al teveel kwalijk nemen, want topografie is ook zeker niet mijn sterkste punt.

Om niet iedere dag vijf uur te hoeven reizen heb ik mijn ouderlijk huis gedag gezegd en ben ik direct op kamers gegaan. Nog steeds woon ik in het gezelligste studentenhuis van Eindhoven, waar de cv-ketel er om de maand even mee stopt, de muizen gratis mee eten en er in de keuken gedoucht kan worden als het regent.

Aangezien ik uit het verre westen kom moest ik wel even wennen toen ik net in Eindhoven woonde, maar ondertussen ben ik wel redelijk gewend aan de grote hoeveelheid Limburgers en de vreemde Brabantse uitspraken. Ook heb ik mij het Brabants kwartiertje, tot ergernis van sommigen, goed eigen gemaakt. Carnaval was helemaal een nieuwe beleving, maar hiermee heb ik me de afgelopen twee keer prima vermaakt (met de muziek heb ik het echter na een week toch echt wel gehad).

In mijn eerste jaar ben ik direct bij de BACo, de Smoelenboekcommissie en de IntroCie gegaan. Bij de eerste commissie heb ik het bier drinken goed onder de knie gekregen en ondertussen ken ik dan na vele stapavonden ook aardig de weg op Stratumseind.

Bij het maken van het Smoelenboek heb ik de rare hobby’s en gewoontes van mijn jaargenoten ontdekt, en met de IntroCie hebben we een prachtige week met heel weinig slaap neergezet.

11

Simon Ster 46.1| november 2014

Als CoBA zorg ik er dit jaar voor dat de BACo mooie activiteiten en speciaalborrels organiseert en dat de voorraad in De Weeghconst en de SneK voorraad in de Simonkamer op peil blijft. Verder heb ik natuurlijk het genoegen om iedere donderdag in De Weeghconst achter de bar te mogen staan en jullie van bier, baco, fris of welke andere drank dan ook te voorzien. Samen met mijn bestuursgenootjes ga ik ervoor zorgen dat we er een ontzettend mooi jaar van gaan maken en hopelijk zie ik jullie daarbij vaak terug in De Weeghconst!

Ben Schoonderbeek Zeilwagencommissaris Hallo lezers van de Simonster. Mijn naam is Ben Schoonderbeek en ik zal dit jaar de functie van Zeilwagencommissaris op mij gaan nemen. Om deze reden is mij gevraagd een verhaaltje te schrijven voor dit mooie verenigingsblad.

Het verhaaltje begint vele jaren terug, om precies te zijn 20 juni 1994, in een klein dorpje genaamd Best. Het was rond koffietijd, een mooie tijd om neer te dalen op aarde. De zon scheen, de vogeltjes floten, al met al een begin van een mooie dag, al weet ik verder niets van die dag of de jaren erna. We zullen dus snel doorschieten naar de basisschool, de Bernardusschool in Best. Op de basisschool begin je namelijk al met keuzes maken voor later. In de eerste jaren van de basisschool wou ik namelijk professor worden. In mijn ogen hield dit in dat je speelde met allerlei glazen buisjes en erlenmeyers met de gekst gekleurde vloeistoffen. Ik keek vooral uit naar de explosies die ontstonden als je de blauwe vloeistof bij de rode deed. Helaas kreeg ik na een tijdje te horen dat er geen baan bestond waarbij je enige taak was om explosies of andere mooie reacties te creëren. Ik besloot daarom mijn vader achterna te gaan en kwam zo in de techniek terecht. Op het einde van de basisschool was ik al bezig met kleine beunprojectjes zoals een moerasboot met computer ventilatoren. Hiermee was mijn besluit gemaakt: ik ging naar het atheneum en zou voor het profiel Natuur & Techniek kiezen. Zo ben ik vertrokken naar het toenmalig Pleincollege Bisschop Bekkers te Eindhoven. De Techniek was een goede keuze, want ik schoot moeiteloos door de bèta vakken heen. Bij scheikunde is het mij bovendien nooit gelukt om explosies te creëren en was het enkel de docent die daar bevoegd tot was.

Hierna stond enkel nog een keuze te wachten: ga ik net als mijn broer exact mijn vader achterna, de Electrotechniek in, of wijk ik af naar Werktuigbouwkunde. Na deze keuze heb ik nog maar 2 jaar gehad om te evalueren, maar ook dit geval heb ik de juiste keuze gemaakt. Bovendien heeft Thor geen functie zoals Zeilwagencommissaris!

Eenmaal op de TU/e werd ik direct lid van de W.S.V. Simon Stevin, want ‘hier heb je je inschrijfgeld er al uit bij je eerste boeken aankoop’. Ik kwam er al snel achter dat er meer zat achter de studie vereniging. In mijn eerste jaar ben ik bij het smoelenboek gegaan en ik heb direct geleerd om de donderdagmiddag vrij te houden.

In mijn tweede jaar begonnen mijn handen toch te jeuken. Als remedie stelden ze toen de zeilwagencommissie voor.

Halverwege het tweede jaar begon het toenmalig bestuur te zoeken naar haar opvolgers. Ik kwam alweer voor een keuze te staan: bestuur of geen bestuur. Deze keuze heb ik natuurlijk niet alleen gemaakt. Samen met zes anderen hebben wij ons aangeboden als kandidaatsbestuur om er een mooi jaar van te maken!

Aangekomen bij deze functie die ik dankzij jullie mag vervullen dit jaar gaat het beunen door. Waar ik klein ben begonnen met kleine beunprojectjes worden ze steeds groter. Ik ben benieuwd wat mijn grootste project ooit zal worden. Natuurlijk zijn jullie altijd welkom om in De Werf te komen beunen!

12

Een nieuwe Opleidingsdirecteur

Een korte kennismaking met Corinne Jongeneelen

De faculteit Werktuigbouwkunde telt dit jaar niet één maar twee opleidingsdirecteurs. Vanwege de grote groei van het aantal studenten zal Rick de Lange zich vanaf nu alleen nog met de master-richtingen bezighouden, voor de bachelor is er de nieuwe opleidingsdirecteur Corinne Jongeneelen. Hoog tijd dus om haar eens wat beter te leren kennen.

Paul Notenboom Over vroeger Corinne is geboren in Eindhoven, waar haar vader Technische Natuurkunde gestudeerd heeft, en opgegroeid in West-Brabant. Op haar zesde verhuisde ze naar het dorpje Wouw om weer zes jaar later te verhuizen naar de grote stad ernaast: Roosendaal.

Als kind was ze voornamelijk bezig met muziek, speelde buitenshuis en hield van puzzelen, knutselen en lego. Verder dacht ze veel na over het heelal en zat ze met bijna haar hele klas op handbal. Dat laatste heeft ze zelfs als keeper in het Nationale Jeugdteam gedaan en ook de eerste twee studiejaren op de TU/e op Eredivisie-niveau.

Over studeren Vanwege haar vaders achtergrond wilde ze eerst Natuurkunde studeren, maar dit bleek moeilijk te combineren met het topsporten. “Daarnaast leek het probleemgestuurd onderwijs bij Werktuigbouwkunde me ook een stuk interessanter”. In 1999 is ze dan ook gestart met deze studie en in 2006 afgestudeerd met onderzoek naar materiaaleigenschappen van tussenwervelschijven (in samenwerking met Biomedische Technologie). “Mijn

13

Simon Ster 46.1| november 2014

studententijd was de mooiste tijd van m’n leven. Echt fantastisch, die totale vrijheid in wat je doet”. Hoe het was om als vrouw Werktuigbouwkunde te studeren? “Het heeft zo zijn voordelen, ik hoefde nooit m’n eigen fietsband te plakken, laten we het daarop houden”.

Corinne is ook zeer actief geweest bij de studievereniging. Het lijstje van commissies bestaat o.a. uit de ‘Te Land Ter Zee en in de Lucht’-commissie, Videocommissie, Ligfietscommissie en Symposium 2004 “Need for Speed”. Daarnaast was ze nog actief in de faculteitsraad en het voorlichtingsteam.

De leukste herinneringen “De organisatie van het symposium vond ik heel gaaf om te doen. We hebben dat samen met W.S.G. Isaac Newton uit Twente georganiseerd, dus we vergaderden om en om in Enschede en Eindhoven. Het uiteindelijke symposium werd toen in Arnhem gehouden”. Ook aan haar stage in de VS heeft ze goede herinneringen overgehouden. “Ik heb vier maanden aan Duke University in North Carolina gestudeerd. Het is echt heel goed om eens ergens anders te kijken wat daar ‘normaal’ is. Een stageplek in het buitenland kan ik dan ook iedereen sterk aanraden”.

Carrière tot nu toe “Ik heb zo’n beetje alle rollen binnen het opleidingsinstituut van Werktuigbouwkunde wel vervuld: Studieadviseur, coördinator HBO-instroom en de master Systems and Control. Ook heb ik geholpen met de opzet van de minor Design of Mechanical Systems. Als beleidsadviseur bij STU heb ik trajecten over onderwijsstrategiën begeleid; Bachelor College, Graduate School en ICT en Onderwijs, om het gebruik van ICT bij docenten te stimuleren”.

Tussendoor heeft ze ook nog haar MBA (Master of Business Administration) behaald aan Nyenrode University.

Toen haar werd gevraagd of ze interesse had in de functie van opleidingsdirecteur, heeft ze meteen ‘ja’ gezegd. “Het voelt hier bij W toch als een tweede thuis. Daarnaast is het een mooie kans om te realiseren waar ik destijds bij STU over heb meegedacht”.

Over Bachelor College “Het biedt ruimte aan studenten om zichzelf te ontwikkelen zonder dat elke student hetzelfde programma moet volgen, dat vind ik wel heel goed. Niet één curriculum voor alle studenten Werktuigbouwkunde, maar genoeg differentiatie en ruimte voor eigen keuzes”.

Toch erkent ze dat er ook minder sterke punten aan vast zitten.

Zo kunnen vooral de tussentoetsen nog sterk verbeterd worden.

“Tussentoetsen zijn ingevoerd omdat studenten aangaven dat ze te weinig gemotiveerd werden om vanaf het begin al hard te studeren en de stof bij te houden. Het idee was dus om studenten tussendoor feedback te geven op hoe ze ervoor stonden, maar nu is een tussentoets nog te vaak een afschrikmoment, te moeilijk en, ook voor docenten, arbeidsintensief. Het zou bijvoorbeeld beter zijn om studenten op de tussentoets actief met elkaar te

laten samenwerken en uitgebreid feedback te geven in plaats van alleen een cijfer. Die stimulans om studenten met de stof aan de slag te laten gaan, raakt nu nog verloren door de strikte opzet van de tussentoetsen”.

Ook User, Society en Enterprise oftewel USE verdient nog wat aandacht. “Het doel van sommige opdrachten is nog vaak niet duidelijk, waardoor studenten zich niet echt voelen uitgedaagd.

De basisgedachte, dat je ervaart hoe de dingen die je bij je opleiding leert toepasbaar zijn in de praktijk, vind ik belangrijk.

Daarnaast is het contact met studenten van andere faculteiten ook een sterk punt omdat studenten later in hun carrière altijd in multidisciplinaire teams terecht zullen komen. Het is goed om dat al eerder te ervaren en heel relevant voor je ontwikkeling als ingenieur”.

Waarvoor studenten bij haar terecht kunnen “Als studenten punten hebben waarop ze denken dat het onderwijs verbeterd kan worden, dan hoor ik die graag. Ook ideeën en uitdagingen die binnen het vakgebied maar buiten het curriculum liggen, help ik graag mee te realiseren. Verder kunnen studenten ook altijd bij iemand anders binnen het opleidingsinstituut terecht. Ons team staat altijd voor studenten klaar en ik hoop dat studenten dat ook zo ervaren”.

14

Deutsche Bieren

Soll das Bier im Keller liegen und ich hier die Ohnmacht kriegen?

Oktober is reeds aan ons voorbij gegaan en van vele kanten komen mooie verhalen terug uit Duitsland. De grote Oktoberfesten zijn inmiddels geweest, lopend van de laatste week in september tot en met de eerste week in oktober. Voor velen is dit een unieke kans om een schandalige hoeveelheid Duits bier te drinken onder het gezelschap van de charmante Fräulein die dit bier in liter pullen tegelijk komt brengen. Toch is de Duitse biercultuur veel uitgebreider dan alleen KNEITERHARD zuipen, hoewel ze hier natuurlijk wel veel van houden. Dit mooie aspect is elk jaar ook in De Weeghconst te aanschouwen bij de Duitse borrel, maar hoe Duits is deze befaamde Duitse borrel?

Erik Donkers Het Oktoberfest is toch wel de meest bekende uitspatting van de Duitse biercultuur. Hoewel Oktoberfest de bekendste naam is, kunnen locals nog wel eens de term “Wiesn” gebruiken, deze term slaat op de Theresienwiese (Theresa’s weide) wat de benaming voor het feestterrein is. Het eerste Oktoberfest vond op 12 oktober 1810 plaats voor de stadspoorten van München, ter eren van het huwelijk van Theresa van Saxe-Hildburghausen en kroonprins Ludwig. Dit was toentertijd dusdanig goed bevallen dat ze München zijn geweest zal opvallen dat, wanneer je daar een slijhet vervolgens elk jaar over zijn gaan doen. Om voor beter weer terij binnenloopt, het buitenlandse aanbod erg klein is. Het schap te zorgen zijn deze festiviteiten uiteindelijk vooruitgeschoven is vooral gevuld met een zeer grote diversiteit van lokale merken. richting september. Enkel serieuze uitbraken van cholera of staat Deze merken hebben vervolgens ook nog allemaal de zelfde type van oorlog hebben deze festiviteiten 24 keer geannuleerd. Het bieren, Dunkel, Helles en Hefeweizen (letterlijk vertaald: gisttaris daarom dat het 175ste oktoberfest in 2008 was en ze in 2010 we) zijn hier de meest voorkomende van. al de 200ste verjaardag van het evenement konden vieren.

“Alle menschen hebben geen verstand van Aangevuld met de minder gebruikelijke type bieren zoals: Pils, Alt, Kölsch, Eisbock, bier; doch die er verstand van hebben, die Schwarzbier, Landbier, Keller, Rotes, Göse.

Duitsland is nogal groot, al gelukkomen hier.” –Rolf Gaasbeek Zwickel, Festbier of Märzen en Bockbieren. kig niet meer zo groot als 70 jaar geleden, hierdoor zitten er in het land zelf ook grote verschillen. daarom vooral de nadruk liggen op De reden dat Duitsers juist zoveel van Duits bier houden is terug te vinden in de visie die Duitsers op bier hebben. Het is namelijk de Beierse biercultuur. Voor mensen die wel eens in de buurt van zo dat Duitsers van mening zijn dat bier Reinheitsgebot moet zijn.

Dit Reinheitsgebot is een restant van een Duitse wetgeving uit 1487, de tijd dat het Heilige Roomse Rijk nog bestond. In eerste instantie waren meerdere Reinheitsgebot vormen bekend, maar in 1516 was een overeenkomst, hierna werd enkel de Beierse Reinheitsgebot als geldig beschouwd. Deze wetgeving wordt ook wel vaak aangeduid als de Beierse reinheidswet. Hierin staat beschreven dat bier uitsluitend water, mout, hop en gist mocht bevatten.

Hoewel in eerste instantie de wetgeving bedoeld was om de prijs van tarwe en rogge te stabiliseren is er een voorliefde voor deze wetgeving ontstaan. In essentie zijn Duitsers dus van mening dat echt bier ook alleen maar mout, hop, gist en water mag bevatten.

Hoewel de wetgeving niet meer actief is, is de mentaliteit dus wel blijven bestaan. Waar de Belgen van mening zijn dat toevoeging

15

Simon Ster 46.1| november 2014

genuttigd. Het is daarom dat Märzenbier voor vele het originele Oktoberfestbier is, hoewel dit zeker niet voor elke brouwer of plaats opgaat.

van extra kruiden bier rijker maakt, vinden Duitsers juist dat je het bier hiermee verarmd. Dit is dus de voornaamste reden dat Duitsers liever geen Dubbel, tripel of quadrupel drinken.

Nu rest vraag nog: als Duitsers zelf niet precies weten wat je nu het beste kunt drinken, welke richtlijnen men dan dient aan te houden. Gelukkig is het criterium relatief eenvoudig, het moet gewoon Reinheitsgebot zijn. Dit is nog wel een uitdaging op zich, omdat op bieretiketten de regels voor ingrediënten vrij laconiek zijn door het goede lobbyen van de brouwerijen. Dit heeft echter wel als gevolg dat je eigenlijk het beste de plaatselijke bevolking kan volgen in hun keuze. De bekendste merken hiervoor zijn Franziskaner, Weihenstephaner en Paulaner welke ook gewoon in de Nederlandse supermarkt te vinden zijn. Gek genoeg vind je in Duitsland Erdinger bijna helemaal niet terug. Dit heeft twee redenen, het is in eerste instantie door Heineken goed op de Nederlandse markt gezet door het op te kopen bij een faillissement. In tweede instantie omdat Erdinger niet Reinheitsgebot is.

Als grote industriële brouwer heeft Erdinger een aantal stappen Het drinkgedrag van de Duitse bierliefhebber is relatief seiin hun proces veranderd om het bier efficizoensgebonden, hoewel Helles eigenlijk het meest gebruikelijke “Beer’s intellectual. What a shame so many ënter te produceren. Een van de aspecten hiervan is de nagisting die niet meer op is, zullen er in de herfst ook veel idiots drink it.” – Ray Bradbury fles gebeurd. Toch zie je wel troebeligheid bokbieren genuttigd worden. in je bier, dit is echter niet gist wat je zou Het mooie is dat deze seizoenverwachten, maar kunstmatige eiwittroebeling met lager-gist gebondenheid vast zit aan de Märzenbier, wat eigenlijk Duits is (dus geen Weisse-gist). Het effect dat dit geeft is voor elke biervoor maartbier. Een leuke naam voor bier dat alleen op 23 april liefhebber makkelijk thuis te testen. U neemt een glas Erdinger en 29 september gebrouwen mag worden. Dit bier bleef vervolen een glas van Franziskaner, Weihenstephaner, Paulaner of gens vaak het grootste deel van de zomer in de bierkelder liggen, Schneiderweisse. Deze ruikt u eerst naast elkaar, als het verschil waardoor het restant tijdens de Oktoberfesten kon worden in geur u nog niet heeft afgeschrikt, dan zal het smaakverschil dat wel doen. Lullig gezegd, Erdinger is een spuug in het gezicht van de welbefaamde Duitse degelijkheid, de euroshopper van het Duitse Tarwebier. Juist hierdoor kiezen Duitsers massaal voor andere biermerken die Duitsland een land met een rijke bier cultuur maken.

Wees echter niet getreurd: de laatste decennia is de Nederlandse biercultuur ook erg aan het uitbreiden. Sinds 2007 is het aantal KvK genoteerde brouwerijen verdubbeld van rond de 70 naar de meer dan 165 brouwerijen die er nu zijn. Steeds meer proeflokalen en speciaal biercafés openen hun deuren. Zelfs supermarkten gaan meer focussen op smaak, zoals de AH die bij verschillende producten ook een stukje foodpairing informatie erbij hebben staan. Het wordt een mooie tijd voor de Bourgondiër!

16

InMotion

The Mission to Le Mans

De 24 uurs race van Le Mans, de meest uitdagende circuitrace die er bestaat. 24 uur lang rijden met auto’s die topsnelheden van meer dan 300 kilometer per uur halen. Technisch gezien een hele uitdaging. Maar uitdagingen zijn er om aan te gaan en dus gaat InMotion in 2017 deelnemen aan de 24 uurs race van Le Mans!

Bas de Wit & Rogier de Rijk InMotion is een automotive studententeam van de Technische Universiteit Eindhoven en heeft een nauwe samenwerking met Fontys Hogescholen Eindhoven. InMotion heeft als doel om de raceauto van de toekomst te bouwen, de IM01. Aan deze auto is al ruim twee jaar universitair onderzoek uitgevoerd op het gebied van actieve aerodynamica, voertuigdynamica, embedded systemen, verbrandingsmotoren en systeemintegratie.

Vanaf dit collegejaar is het team enorm uitgebreid en geprofessionaliseerd, in september zijn we begonnen met de engineering en constructie van onze eerste raceauto. Deze auto zal de naam IM/e gaan dragen en is gebaseerd op de Formule-Bio. De IM/e zal als testauto fungeren voor verschillende systemen en technologieën die uiteindelijk in de IM01 gebruikt gaan worden. Daarbij wordt de IM/e ook gebruikt als trainingsplatform om studenten op te leiden voor het werk aan de IM01.

Het volgende collegejaar starten we met de bouw van de IM01 en die zal uiteindelijk in 2016 het levenslicht zien. Rond augustus van dat jaar doet InMotion een poging om een nieuw ronderecord op de Nürburgring Nordschleife neer te zetten. Dit ruim 30 jaar oude record van Stefan Bellof moet met de moderne techniek van de IM01 te verbreken zijn.

Na dit record verbroken te hebben, worden de verdere voorbereidingen getroffen voor ons ultieme doel; in 2017 deelnemen aan de 85e editie van de 24 uur van Le Mans. Dit in de experimentele klasse ‘Garage 56’, deze klasse bestaat sinds 2012 en is de

ultieme speeltuin voor nieuwe technieken. In deze klasse hoeft de deelnemer alleen te voldoen aan de veiligheidsregelementen. Voorgangers in deze klasse waren o.a. de Nissan Deltawing (2012) en Zeod RC (2014). InMotion gaat tijdens de 24 uur van Le Mans laten zien wat er mogelijk is met een gemotiveerd team en nieuwe technologie zonder regelgeving. Het uitrijden van de 24 uur van Le Mans in de Garage 56 klasse is tot op heden nog geen van de voorgangers gelukt.

In een volgende Simon Ster zullen we meer over de IM/e uitwijden, wat er met deze auto mogelijk is en waarom deze als tussenstop naar de IM01 gebruikt wordt. Neem in de tussentijd eens een kijkje op onze website (www.inmotion.tue.nl) of volg ons op Facebook!

17

Beunen met Ben

Simon Ster 46.1 | november2014

Een stalen corsage Blaadjes tekenen Stap een is om bloemblaadjes te tekenen. Je hebt er maar twee nodig, een grote en een kleinere, een sepaal en een petaal.

Teken net zo lang tot je tevreden bent, of tot je je af vraagt waar je nou eigenlijk mee bezig bent.

Deze moet je vervolgens uitknippen. Pak daaropvolgend de roestvast stalen plaat en plak hier wat schilders tape overheen. Deze tape kun je gebruiken om je bloemblaadjes op over te trekken met pen.

Slijpen

Er is mij gevraagd of ik een stukje wilden schrijven voor de Simon Ster en daarom krijgen jullie een kijkje in mijn woonkamer: De Werf. Deze rubriek heet niet voor niets ‘Beunen met Ben’, het gaat over het beunen van iets en hoe dit tewerk is gegaan.

Ditmaal is het thema voorbereidend op een van de aankomende Simon-activiteiten: het gala. Bij het gala komt namelijk een hele-

De plaat met de overgetrokken blaadjes nemen we mee naar een bankklem en we pakken een slijptol. Bij het woord ‘slijptol’ dacht je natuurlijk direct aan een bril en gehoorbescherming, deze pakken we dus ook. Het slijpen hoeft niet heel nauwkeurig te gebeuren, zolang je maar buiten de lijntjes blijft zoals een peuter met een kleurplaat. Let bij het pakken van het plaatmateriaal wel op scherpe randen. Deze kunnen namelijk diepe gemene sneeën achterlaten. Om toch te laten zien wat voor sneeën dit veroorzaakt, heb ik het hier even voorgedaan. Voor deze gevallen is er natuurlijk altijd een verbanddoos aanwezig in De Werf. Door gebrek van duct tape in verbanddozen zullen we ook deze uit De Werf pakken.

boel kijken en een van die dingen is het vinden van een corsage.

Ben Schoonderbeek Van oudsher is een corsage voor een gala een bloemstuk. Dit bloemstuk wordt door de heer geregeld voor de dame. Bij een studentengala is dit echter veranderd in ‘iets ludieks’ en kunnen corsages de meest gekke vormen aan nemen. Om toch iets van de oude corsages erin te houden zal in dit stuk het maken van een stalen bloem beschreven staan, van roestvast staal om precies te zijn, want waarom zou je een bloem maken die niet verwelkt maar wel wegroest? De corsages zullen uit één en dezelfde bloem bestaan, waarvan één om de pols te dragen is en de ander opgespeld kan worden. Om dit te ‘beunen’ zullen we nu naar De Werf gaan. Na goed overlegd te hebben met het bestuur over waarom je de sleutel nodig hebt en wat je gaat doen krijg je de sleutel mee. Bij De Werf aangekomen zetten we eerst de krachtstroom aan, deze zullen we later namelijk nodig hebben. Naast krachtstroom hebben we nog een paar andere dingen nodig, zoals een slijptol, een Dremel met een diamantfrees, een lasapparaat, een bankklem, een schuurmachine, een bolkophamer, een klein staafje, een schaar, een vijl, schuurpapier en pen en papier. Daarnaast hebben we de volgende materialen nodig: een RVS plaat, schilders tape, zes kleine boutje, twee revetten, vier veiligheidsspelden en een horlogeband.

Schuren Als alle vormen geslepen zijn kan de tape eraf en kunnen we de vormpjes mooi maken met de schuurmachine. Met de schuurmachine kunnen we ook de scherpe randen van de blaadjes halen.

Als we tevreden zijn met het resultaat, of er niks beters van gemaakt kan worden, gaan we door naar de volgende stap.

18

Vormen

Ontpoppen

Voor deze stap hebben we het schuurpapier, de hamer, de bankklem, het aambeeld en het staafje nodig. Schuif de bankklem een beetje open, leg een blad erop, met de mooiste kant boven, en leg het staafje er in de lengte op. Sla net zolang op de staaf tot je het resultaat krijgt zoals te zien is in het plaatje links. Nu komt het echte werk, het aambeeld. Sla net zo vaak op het blad tot je het rechter resultaat krijgt.

Bij het lassen van de pistillum en de androecium is een bolling ontstaan, dit is het ovarium van de bloem. Direct hieronder zit het receptaculum van de bloem. Dit is waar het calyx en het corolla bij elkaar komen. De bladen worden een voor een aan het ovarium vast gelast onder de gewenste hoek. Ook hierbij moet je er voor zorgen dat niets kan verschuiven of omvallen. Dit doe ik vaak door het in te klemmen tussen allerlei blokken staal die standaard te vinden zijn op de lastafel.

Nog meer schuren Natuurlijk kun je met dit blad niemand foppen. Om het een natuurlijk uiterlijk te geven gaan we nu te werk met schuurpapier, hiermee is alle viezigheid en de doffe kleur weg te schuren. Om de nerven van een blad na te botsen zullen we met een boog naar buiten schuren vanaf de middenlijn van het blad. Het resultaat is te zien in dit plaatje. Is de meest rechte een echt bloemblad? Nee, dat is toch echt een van de roestvast stalen bladen.

Corsage Als je twee bloemen hebt gemaakt, is het tijd om er corsages van te maken. De bloemen zijn redelijk zwaar, dus ik raad aan om hem bij de vrouw om de pols te dragen aangezien de stof van een jurk vaak dun is. De man mag de corsage natuurlijk niet om de pols dragen. Hiervoor zullen we ook een bevestiging maken.

Volgens de etiketten gaat de vrouw altijd voor, daarom zullen wij daar nu ook mee beginnen.

De bloemetjes en de bijtjes Om de pistillum en androecium na te bootsen worden de kleine bouten gebruikt. Tijdens het lassen kunnen ze bij elkaar gehouden worden met een dun draadje van bijvoorbeeld de remkabel van een fiets. Ja, het heeft lang geduurd maar hier komt toch eindelijk een fietsonderdeel van pas. Las de boutjes aan de onderkant bij elkaar.

Dames gaan voor De bloem is redelijk zwaar. Dit kan bij het dragen redelijk wat irritatie opleveren. Het is daarom belangrijk om hem te verbinden met een brede band. De eerste stap is het maken van een ‘horloge’. Deze is uiteraard zonder uurwerk, want dit is uit den boze tijdens een gala. In plaats van een uurwerk gebruiken we een revet en twee veiligheidsspelden. Las deze zo aan elkaar dat de onderkant van het revet en de naalden van de veiligheidsspelden allemaal de tafel raken. Dit is belangrijk voor het comfort

19

Simon Ster 46.1| november 2014

bij het dragen. Als dit ‘uurwerk’ klaar is kan hij bevestigd worden aan een van de bloemen. Je kiest natuurlijk de best gelukte bloem voor de vrouw uit. Als laatste dien je al het overtollig lasmateriaal weg te slijpen. Vrouwen dragen immers nooit iets wat oncomfortabel zit enkel omdat het mooi is.

Nu de heren De corsage van de man wordt op de borst gedragen. Als we deze bloem zouden bevestigen met een veiligheidsspeld aan de receptaculum, zal hij bij elke beweging gaan wiebelen en slap gaan hangen. We hebben al heel veel moeite gedaan om de corsage van de vrouw goed te maken, dan kunnen wij ook wat extra werk maken van deze corsage. We zullen beginnen met het maken van een extra blad. Dit blad hoeft niet vervormt te worden, maar zal wel mooi geschuurd worden met schuurpapier. Dit blad is geen blad van de bloem, maar van de plant. We zullen de nerven hierop dus duidelijker naar voren laten komen. Dit doen we met een Dremel en een diamantslijper. Als we wederom tevreden zijn met het resultaat kunnen de twee veiligheidsspelden aan de achterkant

gelast worden. Let er wel bij op dat grote temperatuursveranderingen in het staal te zien zijn. Hou het lasapparaat dus niet te lang op het blad. Als dit gedaan is kunnen we hem weer met een revet aan de bloem monteren.

We zijn nu klaar in De Werf met onze werkzaamheden. Dit betekent natuurlijk niet dat we direct De Werf verlaten. Eerst gaan we alles wat we hebben gebruikt netjes terug leggen in de kasten en vegen we netjes de lastafel en de vloer en tafels op de plekken waar we nog meer gewerkt hebben. Een fijne werkplek is immers een opgeruimde werkplek.

Gefeliciteerd, rozen verwelken, schepen vergaan, maar deze bloem voor jou zal altijd bestaan. Dan te bedenken dan werktuigbouwkundige als lomp en niet romantisch worden gezien. Bovendien heb je zojuist een Tulipa Clusiana gemaakt. De symboliek van een tulp is dat hij sierlijk is en alles om zich heen opvrolijkt.

Maar dat hoef je tegen een werktuigbouwer niet te zeggen, die worden van staal alleen al vrolijk.

20

Rosetta & Philae

Landen op een komeet

Na een meer dan 10 jaar durende reis heeft Rosetta dit jaar haar doel bereikt.

Het ruimtevaartuig is aangekomen bij de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko (kortweg 67P) en is daarmee het eerste menselijke object dat zich in een baan rond een komeet heeft gemanoeuvreerd. Het hoogtepunt van de reis vindt plaats in november, dan zet de landermodule van Rosetta, Philae genaamd, voet op de komeet. Dat is een primeur!

Jordy Wesseling Ondanks dat de afstand naar 67P niet zo ver is, op dit moment ‘slechts’ drie keer zo ver van de zon als de aarde, heeft Rosetta een flinke 10 jaar over de reis gedaan. Dat heeft zolang geduurd omdat het door de zeer beperkte aantrekkingskracht van een komeet erg lastig is om in een baan er omheen te komen. Rosetta heeft daarom een aantal zwaartekrachtsslingers moeten uitvoeren; eerst één bij de aarde, daarna één om Mars en vervolgens nog twee om de aarde, om uiteindelijk in de goede baan richting 67P te komen. Kometen worden overigens genoemd naar de ontdekker(s) ervan, daarom heeft deze komeet zo’n aparte Russische naam.

Het door de Europese ruimtevaartorganisatie ESA gebouwde ruimtevaartuig is vernoemd naar de Steen van Rosetta. Deze steen met inscripties uit de Oudheid, heeft een cruciale rol gespeeld in de ontcijfering van de Egyptische hiërogliefen. Nadat deze steen was gevonden, heeft het nog een aantal decennia geduurd voordat de hiërogliefen konden worden ontcijferd. De missing link bevond zich op het Egyptische eiland Philae. Daar werd een obelisk met inscripties gevonden welke leidde tot de oplossing. Vandaar dat de lander Philae gedoopt is.

21

Simon Ster 46.1| november 2014

Waarom kometen bestuderen?

Start project

November 1993

Kometen cirkelen in elliptische banen rond de zon en zijn de oudste en meest primitieve objecten in de nabijheid van onze aarde. Als ze de zon naderen sublimeert de ijsbal deels, waardoor de typische staart wordt gevormd. De grote meerderheid is een overblijfsel van de vorming van het zonnestelsel 4,6 miljard jaar geleden en kan dus aanwijzingen geven hoe dit precies ontstaan is. Daarnaast zijn er vermoedens dat water en misschien zelfs de eerste organische moleculen op aarde terecht zijn gekomen via vele inslaande kometen. De kennis of kometen aan de wieg van het leven staan is natuurlijk zeer interessant, maar diezelfde objecten kunnen ook het einde van het leven betekenen, zoals 65 miljoen jaar geleden bij de dinosauriërs is gebleken. Een dergelijke inslag kan het einde van de mensheid inluiden, dus kennis van kometen is essentieel om een mogelijke inslag te kunnen voorkomen.

Lancering

Maart 2004

Landing op 67P

November 2014

Kosten

1,3 miljard Euro

Formaat

Spanwijdte Rosetta: 32 meter

Van 67P was aan het begin van de reis van Rosetta, op wat basiseigenschappen als de baan en de massa na, niks bekend. Het was slechts een lichtpuntje in het oneindige heelal. Pas na de aankomst afgelopen jaar werd dankzij foto’s van Rosetta duidelijk dat deze komeet een vorm heeft die lijkt op een badeendje.

Kern Philae: 1 x 1 x 1 meter Massa

Rosetta: 2900 kilogram (incl.

1670 kilogram brandstof) Philae: 100 kilogram

Vermogen zonnecellen op 3 AE

Rosetta: 850 Watt Philae: 32 Watt

Aantal instrumenten

Rosetta: 11 Philae: 10

67P/Churyumov–Gerasimenko Ontdekt in

1969

Formaat

3,5 x 4 kilometer

Omlooptijd

6,5 jaar

Rotatietijd

12,5 uur

Perihelion (dichtst bij zon)

1,2 AE (afstand aarde – zon )

Aphelion (verst van zon)

5,7 AE

22

Landing Philae De datum van de landing is bepaald door het afwegen van een aantal concurrerende zaken. Enerzijds kan de landing niet zo vroeg plaatsvinden dat de komeet nog te ver van de zon is. In dat geval is er te weinig licht beschikbaar om de batterij op te laden met behulp van de zonnecellen van Philae. Anderzijds, als de komeet al te dicht bij de zon is, heeft de stralingswarmte zo veel invloed dat het oppervlak sublimeert. Dit vrijkomende gas zorgt voor zoveel niet te voorspellen effecten, dat Philae nooit een gebalanceerde landing kan maken. Na dit af te wegen, heeft de ESA bepaald om halverwege november te landen, als de komeet 3 keer zo ver verwijderd is van de zon is als van de aarde.

De landing zelf is natuurlijk compleet anders dan een ‘conventionele’ landing op een planeet of maan vanwege de zeer geringe aantrekkingskracht van de komeet. De Rosetta-orbiter laat op een hoogte van ongeveer 10 kilometer de lander los. Vervolgens wordt Philae langzaam aangetrokken door de komeet en zal de lander neerkomen. De exacte coördinaten waarop het loslaten van de lander gebeurt worden zeer nauwkeurig bepaald en ook

de snelheid waarmee Philae wordt losgelaten kan exact worden ingesteld. Dit is nodig omdat er na de separatie geen enkele aandrijving meer mogelijk is, Philae heeft slechts een intern vliegwiel dat de hoogte van het voertuig stabiliseert gedurende de vrije val.

Philae komt op het oppervlak neer met een snelheid van ongeveer 1 meter per seconde. Dit lijkt een klein getal, maar vanwege de zeer kleine aantrekkingskracht moet er gebruik worden gemaakt van een geavanceerd systeem dat voorkomt dat het hele voertuig weer terug de oneindige ruimte instuitert. Er wordt bijvoorbeeld direct bij het eerste contact uit elk van de drie poten een schroef de grond in gedraaid. Deze techniek is afgekeken van het ijsklimmen. Daarnaast worden er vlak voor de landing twee harpoenen naar beneden geschoten die de sonde aan het oppervlak vastzetten. De reactiekracht van dit afschieten moet echter worden gecompenseerd, daarom wordt op hetzelfde moment een thruster aan de bovenkant van Philae geactiveerd. Deze thruster zit dus precies andersom gemonteerd dan bij planeetlanders.

Onderzoek Rosetta is uitgerust met vele camera’s. Elke camera specifiek bedoeld voor bepaalde golflengtes en resoluties, zodat alle gewenste kiekjes gemaakt kunnen worden. Daarnaast bevat Rosetta verscheidene spectrografen zodat de compositie van de gassen die de komeet uitstoot kan worden bepaald.

De data die Philae verzamelt zal via Rosetta naar de aarde worden verstuurd. Daarnaast zullen er ook signalen tussen de twee sondes worden verstuurd als ze zich aan weerszijden van de komeet bevinden. Hiermee kan de interne structuur van 67P worden bepaald.

Philae heeft natuurlijk ook vele camera’s. Zo kunnen er panoramafoto’s worden gemaakt en is er een camera aan de onderkant van de module gemonteerd zodat deze tijdens de landing foto’s kan maken van de naderende komeet. Verder bevat Philae een boor welke grondmonsters kan nemen tot een diepte van 23 centimeter. Deze monsters kunnen vervolgens in één van de 26 interne ovens (tot 800 graden Celsius!) worden verhit. De vrijkomende gassen worden geanalyseerd met behulp van onder andere spectrografen en chromatografen om de exacte compositie te kunnen bepalen.

De initiële batterijduur van Philae is 72 uur. Als het goed is zal de batterij worden opgeladen met behulp van de zonnecellen.

Hoelang dit gaat werken is de vraag, aangezien stof van de ‘smeltende’ komeet de zonnecellen zal gaan vervuilen. Het doel is dat Philae drie maanden actief kan blijven op het oppervlak.

De orbiter blijft moet langer werken, het doel is dat Rosetta tot eind 2015 data blijft verzamelen.

Artist’s impression van de Philae lander op het oppervlak van 67P

23

Simon Ster 46.1| november 2014

Natuurlijk zijn er vele mooie filmpjes op YouTube te vinden over de missie van Rosetta. De QR-codes verwijzen naar de twee favorieten van de auteur, waarin met een grappige cartoonachtige stijl de missie wordt uitgelegd.

Kijk in de Sterren

Prelude FLNG

In 2007 Shell discovered the Prelude gas field situated in the Browse Basin, off the shore of Western Australia. It was not a possibility to transport the gas through a pipe, since the field is 200 km of the Australian shore. At this moment Shell is constructing the first Floating Natural Gas Project to gather the gas, which will be a revolution in natural gas production. They expect to produce at least 5.3 million tonnes per annum of liquids: 3.6 mtpa of LNG - which is enough to statisfy Hong Kong’s annual natural gas needs - 1.3 mtpa of condensate and 0.4 mtpa of LPG. These will be stored in tanks in the hull. The facility will have deck’s measuring 488 by 74 metres and the turret that runs through the facility will have a height of 93 metres. The project should be finished in 2016 and it will be on the same place for 20-25 years.

Inge van der Kuil

25

Simon Ster 46.1 | november 2014

Uit de oude doos: 2007 Simon Ster 38.2

SταυT: Sigaren Wie een tabaksspeciaalzaak binnenstapt, kan nogal overdonderd worden door het aanbod. De vele soorten sigaren uit alle hoeken van de wereld zijn allen verschillend van smaak, dikte, lengte en kleur. Om enigszins een gefundeerde keuze te kunnen maken zal ik proberen u wegwijs te maken in de sigarenwereld.

Ruud Hawinkels

De sigaar

smaken, zit er nog veel vocht in en hebbendearoma’svandeverschillende soorten tabak nog niet de kans gehad om te mengen. Het rijpingsproces van een sigaar is verdeeld in een aantal fasen.

Naeenrustperiodevan3tot4weken is de sigaar nog één maand vers. Een verse sigaar is wat zachter en soepeler dan een versgerolde sigaar. Een verse sigaar kan een waar genot zijn om te roken.

De volgende fase is een rustperiode van één tot twee jaar. Dit is per sigaar verschillend. Tijdens deze periode is de sigaar zich aan het ontwikkelen en kandaarbijeenammoniak-achtigegeur

belangdaternogvoldoendeoliëninde sigaar aanwezig zijn.

Een sigaar bestaat uit drie onderdelen, Geschiedenis het dekblad, het omblad en het Ondanksdatarcheologischevondsten binnengoed. erop wijzen dat er reeds drie- tot Het binnengoed maakt het verschil vierduizendjaargeledentabakgerookt tussen twee soorten sigaren. De‘shortwerd,wordtCubaalgemeenbeschouwd filler’ende‘long-filler’.Hetbinnengoed als de bakermat van de sigaar. van een‘short-filler’is van gesnipperd Men zou verwachten dat tabak (zoals in een sigaret), in Christopher Columbus de sigaar tegenstellingtotde‘long-filler’,waarvan in Europa introduceerde, na zijn hetbinnengoedbestaatuitlangedunne ondekkingsreizen. Hij was echter stroken tabak die in de lengterichting helemaal niet gecharmeerd van de worden gelegd. Cubaanse sigaren zijn sigaar en het waren juist de zeelieden vaak‘long-fillers’, de“Hollandse”sigaar en kolonisten die heimelijk kleine is een goed voorbeeld van een ‘shortpartijenmeesmokkeldennaarEuropa. filler’.

Net als de ‘bolletjesslikkers’ De kwaliteit van tabak is, net vantegenwoordig,washetniet als bij wijnen, sterk afhankelijk plezierig als je betrapt werd van de omgeving waarin de op het smokkelen of gebruik plant groeit. Elke landstreek van tabakswaar. Het werd als heeft zijn eigen klimaat en minderwaardigbeschouwdom bodemgesteldheid,waardoor Indiaanse gebruiken over te de kwaliteit wordt beïnvloed.

Debestetabakssoortenkomen de drie onderdelen waauit een sigaar bestaat, zijn hier goed te zien. nemen.

Nadat tabak als geneesmiddel uit Cuba, Brazilië, Sumatra en Java. afstoten. Hierdoor wordt deze periode Vuelta Abajo in Cuba, wordt wel ookwelde‘zieke’-periodegenoemd.De geaccepteerd was, werd in 1717 in beschouwdalshetBordeauxvanCuba. sigaar is in deze periode niet rookbaar. Spanjebegonnenmetdeproductievan Nadezeontwikkelingsperiodeheeft sigaren.FrankrijkenDuitslandvolgden Hier wordt de beste tabak ter wereld geteeld. Naast deze landen zijn ook de de sigaar de grootste veranderingen langzaam, maar Groot-Brittanië en Dominicaanse Republiek, Honduras ondergaan. De sigaar is vanaf nu Nederland maakte kennis met het nieuwegenotsmiddelviahunkoloniën. enNicaraguagoedetabakleveranciers. rookbaar.

Net als bij een goede wijn is het aan De Spanjaarden introduceerden Eensigaarwordtmeestalgeproduceerd uit verschillende soorten tabak. De de winkelier of de consument om de de tabak in Noord-Amerika en de melangebepaaltdeuiteindelijkesmaak, sigaar nog een langere periode te laten Filippijnen. Via de Filippijnen is de rijpen. Dit kan natuurlijk alleen bij tabak waarschijnlijk in Indonesië geur, brandbaarheid en aroma’s.

Eentweedeovereenkomstmetwijn kwalitatief goede sigaren, je laat een terecht gekomen.

De Nederlandse tabaksindustrie is is het rijpen van een sigaar. Hoewel fles aldi-wijn tenslotte ook niet 10 jaar een versgerolde sigaar zeer goed kan in het rek liggen. Daarnaast is het van begonnen in Kampen, waar in 1826 de

26

Simon Ster 38.2

eerste sigaren gedraaid werden. Later werdeninAmsterdamsigarenfabrieken gesticht.Tegenwoordigzijndemeeste fabrikanten te vinden rond ons mooie Eindhoven.

aantal fermentatiestappen, waarbij de bladeren gebundeld opgestapeld worden,zodatdebroeierinkankomen.

De‘rezagadoras’selecterenallebladeren vervolgensopkleur,textuurengrootte, waarnazegestrekenworden.Ditstrijken wordt toevertrouwd aan vrouwen. De ‘despalilladora’ strijken het blad glad op hun dij en halen vervolgens de hoofdnerf uit het blad.

De laatste stap is het rollen van de sigaar. Het binnengoed wordt, in het omblad, tot een bosje gevormd.

Hierbij is het voor de kwaliteit van de sigaaruiterstbelangrijkdatdemelange gelijkmatig verdeeld is. Dit is de kunst van de ‘torcedor(a)’. Hij perst het bosje samen en snijd overtollig tabak weg. Het dekblad wordt er nauwgezet

van een sigaar is het heel simpel. Het voorverwarmenvandehelesigaariseen gebruik uit het verleden. Toen werd er nog een dragantgom gebruik die door verwarming zijn smaak verloor. Deze wordtechteringeenenkelesigaarmeer gebruiktenmaakthetvoorverwarmen dus overbodig.

Het beste om een sigaar mee aan te steken is een geurloze vlam. Een gasaansteker of een lucifer is dus uitstekend. Let bij een lucifer op dat dezwavelverbrandis.Eencederhoutje kanookuitstekenddienstdoen,hoewel hierbij wel de cedersmaak in de sigaar trekt. Houd de sigaar boven de vlam en wacht met trekken tot het brandeinde gloeit.

Hetrokenvaneensigaargebeurtzeer

Sigaren komen in allerlei vormen en smaken.

De sigarenkist die in deWeeghconst te vinden is.

Tabaksbladen worden in schuren te drogen gehangen.

worden niet allemaal op hetzelfde moment geplukt, aangezien ze niet tegelijk rijp zijn. De plant wordt van ondernaarbovenstapsgewijsgeplukt.

De onderste bladeren, het ‘zandblad’, wordt als eerste geplukt en is van superieure kwaliteit. Hiervan wordt uitsluitend het dekblad gemaakt. De meest veel eisende planten zullen tijdens de groei wel 150 keer, door de ‘vegueros’, onderzocht zijn op hun kwaliteit en rijpheid.

Na het oogsten worden de bladeren gedroogd aan een lijn in de open lucht (air-cured tabak), waarbij ze 85% van de massa verliezen. Dan volgen een

omheen gedraaid en vastgeplakt met een druppel gom.

Om zijn dag wat te veraangenamen heeft elke Cubaanse ‘torcedor(a)’ een voorlezer in dienst die ’s ochtends de krant voorleest en ’s middags een boek naar keuze. Als dat geen secundaire arbeidsvoorwaarden zijn…!

beheerst en rustig. Rook de sigaar met kleine trekjes, zodat de temperatuur niet te hoog oploopt. Rook een sigaar zeker niet ‘over de longen’, maar laat de smaakpapillen ervan genieten. Na een bepaalde tijd kan de smaak van een sigaar drastisch veranderen. Dit wordtwelhetomslagpuntgenoemden ligt meestal op 2/3 van de sigaar. Laat de sigaar nu rustig uitbranden. Het uitdrukken van een sigaar levert alleen maar vervelende rook op.

Bronnen: www.desigaar.nl/ www.desigarenfabriek.nl/ www.sigaar.nl/

Productie Sigaren worden uitsluitend gemaakt van tabak. Alle drie de delen van een sigaar zijn afkomstig van één soort plant. De tabaksplant is afkomstig van de Nicotiana familie. Nicotiana Tabacum is de belangrijkste telg van deze botanische familie.

Detabaksplantiseensnelgroeiende plant. De oogst vindt tussen de 3 en 5 maanden na het zaaien plaats. Het is de kunst van de boer om dit op het juiste moment te doen. De tabaksbladeren

Opslag en gebruiken Uiteindelijk is het overduidelijk de bedoelingdatervaneensigaargenoten wordt!

En dat begint bij het aansteken.

In tegenstelling tot de wilde verhalen over de rituelen rond het aansteken

r

februari 2007

27

28

Nuts & Bolts

How it’s made The start of it was in 1760, when Job and William Wyatt of Staffordshire (United Kingdom), invented a machine that would allow for mass production of wooden screw. Within 20 years, they build a factory and with just about 30 man of personal, they had a production facility that was able to produce 16.000 screws a day. All of this was possible thanks to the invention of the lathe (Dutch: draaibank) in 1777 by an English instrument maker named Jesse Ramsden.

It wasn’t until 1818 when a blacksmith named Micah Rugg realized that it should also be possible to process heated steel that the first metallic screws were made. Using the mass production techniques of the earlier mentioned English inventers, he was able to set up a small factory as well that produced 500 metallic screws per day.

No matter how large or small the object, there exist nuts and bolts that can fasten it for you. And although we often ignore them, these metallic companions all share a fascinating story!

It’s their story that this article is about.

Karel Drenth There comes a time in life when every Mechanical Engineer has to put away his roll of duct tape to look for a stronger alternative.

True, the problem could probably have been solved with more duct tape, but sometimes a more solid solution is required to link two things together. But how are these metallic friends; the nut, the bolt and sometimes the screw, formed? When were they formed? Where and by whom were they invented? This article will tell you everything!

However, as soon as people were able to create metallic bolts and screws, and their popularity in industry started to rise, a different problem arose; the use of different standards. While this would seem a relatively small problem, given that the first standard invented (back in 1841 by Joseph Whitworth) is still being used today, it would actually take until 1948 that everyone agreed to start using it. Consequently, it also proved a big problem for the Americans in Europe during the Second World War, since they could not repair their vehicles with European equipment.

As time progressed, so did the use and improvements of the bolt.

There have been many improvements with regard to the steel and material being used, and by the end of the 19th century people were able to create precision screws that, instead of fastening two materials, could precisely control motion and allowed for many great precision tools. you’re reading this, chances are high you already know how the nuts and bolts are used today, since they play a large role in the construction of everyday objects like your bike, boat or car. So will skip that part. What’s more interesting however, is how these metallic friends are formed. To tell that story, we’ll start from scrap.

History

The Production process in 7 steps

As mentioned in the introduction, the challenges of joining to objects together without duct tape appear everywhere among us.

So it is not surprising to find out that the ancient Greeks, in the third century before Christ, already described and used a solution for this in the form of a wooden bolt. The idea lingered, and many tried to improve this simple design by using sturdier materials, but sadly the production capabilities lacked. This meant that the people of the world needed to wait until the year 1500 A.D. until the first metal screws were created. However, since the production capabilities were rather limited at that time, their occurrence was too rare to see any wide spread other, than in making some very expensive wine barrels. It wasn’t until the Industrial Revolution began which, as always, changed everything.

Step 1: Iron pellets To create a steel bolt, you are going to need some iron and some coke. First, to gather the iron: place your favourite amount of dynamite in a rock containing traces of iron (this type of stone is called techniti) and gather all the rocks that are left. Crush these into a powder using an industrial sized crusher, and filter out the iron particles using strong electro magnets. After that, heat the iron particles up to create iron pellets, one of the basis fuels for steel.

Step 2: The Coke The next step is getting some coal. Use your favourite rock crusher to crush several tons of rock containing a coal deposit, and transport it back to the surface. Since coal floats on water, and

29

Simon Ster 46.1| november 2014

rock doesn’t, you can use this principle to separate the two. Next, dry the coal in an oversized laundry machine and then burn it an oven for 12 to 16 hours. You have now created Coke, the fuel.

Step 3: Create Iron Mix your iron pellets and fuel into a large furnace and add some superheated air. This is also called a blast furnace. To remove impurities, you can add some lime stone. The iron you started out with is now liquid (around 1800K) and is usually poured in large torpedo shaped cylinders that allow for easier transport around the facility.

Step 4: Create Steel Now that you have your torpedo filled with liquid iron, it’s time to turn this into a high valued steel. To do so, pour your liquid iron into a large cup and add some scrap metal to it (not really necessary, although quite beneficial financially). The only thing required now is to add some extremely high purity air to remove the carbon from the mixture and you are done. Yes, it seems strange to first add some coke (being mainly carbon) and then remove it, but a one-step production process has not yielded any good quality steel yet.

Of course, now that you do have some liquid steel, it is a perfect time to add some exotic metals to change the properties of you steel to your liking. To finalize the process, while liquid, the steel should be put into a vacuum chamber to remove any unwanted gasses. Once vacuumed, you can pour it into a mould. Keep in mind though that the cooling rate effects some properties the metal such as hardness, elasticity and yield strength, so you might want to control this process to get the steel you most desire.

Step 5: Forming the steel Most steels are poured into large slaps of metal. Through the use of some heating and extremely large stamps or rolls, the shape is gradually altered until the desired shape (wire, a plate, etc.) is reached. Since the metal is usually made smaller in some sense, it will pick up speed and eventually race through the production line. Once the final shape is created, the surface of the metal is usually cleaned with a strong acid, and if possible, wound up

on coils. The final step now would be to give the surface a final treatment like tinning, annealing, cold rolling, applying a coating or some tempering. This, is optional.

Step 6: Creating Bolt Now that we have attained ourselves some high quality steel, it is time to turn these into some workable units. Nuts usually start as steel wire, which is baked in an oven for about 30 hours (to make them more malleable). Next, some sulphuric acid is used to remove any rust that has accumulated during transport, after which the steel is rinsed in water to remove the acid. Some phosphate is added to prevent rust from forming and act as a lubrication.

Afterwards at room temperature, some cold forging is done. First the wire is straightened and is cut slightly longer than necessary (the excess material will become the bolt head). The thin piece is again forced through a die to make it perfectly round, and is died four more times to create the head. Finally, a chamfer of 45 degree is applied to the end and the shaft is threaded using a high pressure form, before moving to step 7.

Step 7: Creating Nut Meanwhile, you’re probably also want to create a bolt, since a nut alone is no good. To create a bolt, a steel bar is required. This is also first baked in an oven for 30 hours before being treated.

First the bar is cut into relatively small pieces. Next, a hammer at 1200K is used to simply stamp the hot metal into shape. A hole is died in the middle, and a lubricated tapper will create the screw fitting. Move to step 8.

Step 8: Finalizing Both the nut and bolt are placed in an oven of about 1140K for about an hour. After getting hot, they are rapidly cooled to room temperature within 5 minutes. After that, they are reheated again for another hour to remove the brittleness. In most factories, they are now tested before being boxed and shipped and moved all around the world.

30

STORM Eindhoven

1 Team , 2 Wheels, 80 Days to Remember

Op 1 september 2014 is een nieuw studententeam gestart aan de Technische Universiteit Eindhoven: STORM Eindhoven. Het team gaat een elektrische motorfiets ontwerpen, bouwen en testen

zeven andere grote steden aan; hierbij kan worden gedacht aan Dubai, New Delhi, Shanghai, Los Angeles, Mexico City en São Paolo. De 80DR stelt belangrijke en groeiende mobiliteitsgebieden te willen bereiken en hier iets permanent bij te dragen.

om er vervolgens mee deel te nemen aan de 80 Day Race; een race rond de wereld in 80 dagen, gebaseerd op het boek van Jules Verne ‘Around the world in 80 days’. Waar het in de tijd van Verne een toekomst beeld was om in 80 dagen de wereld rond te reizen, wil STORM dit nu doen op een voertuig dat alleen gebruikt maakt van hernieuwbare energie.

Yuri Steinbuch Our mission STORM Eindhoven is begonnen als droom van een stel individuën.

Ze wilden het elektrisch vervoer wereldwijd een boost geven, in een team ondernemen, een consumentklaar product neerzetten en met hun zelfontwikkelde motorfiets een wereldreis maken.

Daar is de missie van STORM uit voortgevloeid: Het ontwikkelen van een elektische motorfiets die de huidige brandstofmotorfiets overtreft en deze over de hele wereld promoten.

Wat deze race extra leuk maakt is dat er geen vastgelegd parcours is; het parcours is de gehele wereld. De teams bepalen zelf hun weg van stad naar stad en zullen zich aan de lokale wetgeving moeten houden. Dit is dus geen race die gewonnen wordt op topsnelheid of acceleratievermogen van het voertuig. Het gaat veel meer om strategie en uithoudingsvermogen.

Elk van de acht etappes is duizenden kilometers lang, met een totale rit van ongeveer 41.000 kilometer, uiteraard afhankelijk van de exacte route. Vervolgens is er in elke stad een meerdaags evenement met als doel aandacht voor duurzaam vervoer. Ook zal er in de stad een kwalificatierace zijn, waar ook de topprestaties van de voertuigen getest worden; een drag race door de stad op een tijdelijk stratencircuit of wellicht op een circuit in de buurt.

Meet STORM

STORM Eindhoven zal als team dus deelnemen aan The 80 Day Race. Met 29 leden, verspreid over bijna alle faculteiten van de universiteit, zijn zij één van de grotere studententeams. Elk lid De 80 Day Race is de beste manier voor zal zich twee jaar lang inzetten voor “If there were no thunder, man would have het team; één jaar fulltime en één jaar deze wereldwijde promotie. Naast het feit dat het een groots evenement is parttime. little fear of lightning” – Jules Verne met veel media aandacht, is het ook een evenement dat hetzelfde ideaal heeft: een wereld op duurHet team heeft drie onderdelen: Techniek, Strategie en Sponzame energie. Niet over honderd jaar, maar nu. Door de wereld soring & PR. Techniek houdt zich voornamelijk bezig met het te laten zien dat elektrisch rijden sexy is, zoals zij het zeggen, kun- ontwikkelen van onze eigen elektrische motorfiets. Daarnaast nen we de wereld samen duurzaam laten rijden. zijn zij ook verantwoordelijk voor de benodigde randapparatuur op de race. Strategie is verantwoordelijk voor de logistiek achter de race; het team zal door ongeveer 43 verschillende landen The 80 Day Race reizen, wat een grote logistieke uitdaging is. Daarnaast gaan zij 3 april 2016 is de datum waarop de grote start zal plaatsvinden. over de strategie van het rijden. Als laatste zal Sponsoring & PR Het startpunt wordt een wereldstad in Europa, waarschijnlijk zorgen voor de benodigde financiële en in-kind sponsoring en de Londen. Vanaf hier voert de 80 Day Race de deelnemende teams promotie van ons team over de hele wereld. met hun eigen duurzame voertuig van wereldstad naar wereldstad. De 80DR begint en eindigt in dezelfde stad en doet ertussen

31

Simon Ster 46.1| november 2014

Techniek is met dertien man uiteraard het grootste deel van ons team. Daarnaast is er nog Strategie, bestaande uit vijf man, en Sponsoring & PR, ook bestaande uit vijf man. Het zeskoppige bestuur zorgt ervoor dat alles voorspoedig verloopt.

The STORM Motorcycle De elektrische motorfiets wordt ontwikkeld aan de hand van zes focuspunten: Veiligheid, Robuustheid, Design, Actieradius, Comfort en Gebruiksgemak.

Veiligheid is één van de belangrijkste onderwerpen als het gaat om een verbetering op de huidige motorfiets. Veiligheid op de motorfiets is nog steeds verbazingwekkend slecht ten opzichte van in de auto; volgens verkeersnet.nl heeft een motorrijder een 25 maal grotere kans om te overlijden in het verkeer en een 20 maal zo grote kans om in het ziekenhuis te belanden. Het grootste veiligheidsprobleem bij de motorfiets is de zichtbaarheid. Door deze zichtbaarheid flink te verbeteren, wordt ook de veiligheid verhoogd.

Ook robuustheid is van groot belang, zeker aangezien STORM gaat deelnemen aan de 80DR. Tijdens de race zal de motorfiets over allerlei soorten wegdek moeten rijden en door verschillende klimaten met uiteenlopende temperaturen. Naast deze omstandigheden, zal de motorfiets het 40.000 kilometer vol moeten houden. Vandaar ook dat robuustheid hoog in het vaandel staat.

Het uiteindelijke hogere doel is het wereldwijd promoten van duurzaam vervoer. Dat betekent dat Design ook erg belangrijk is; een strak design is cruciaal voor goede PR. Vandaar ook dat Design één van de focuspunten is van STORM. Een echte eye-catcher, dat is het doel.

Een nadeel van elektrisch vervoer in het algemeen is de actieradius. De focus ligt hierbij op het evenaren van de actieradius van een huidige brandstofmotorfiets, om zo dit nadeel teniet te doen.

Onderliggende focuspunten zijn dan aerodynamica, efficiëntie en energieopslag.

Aangezien de motorfiets 80 dagen achter elkaar gebruikt gaat worden, is ook comfort van groot beland. Een goede ergonomie zorgt voor een beter uithoudingsvermogen en voorkomt gezondheidsschade aan de berijder.

Als laatste focust STORM zich ook op het gebruiksgemak. Door het toevoegen van een aantal gadgets en gemakken, zal het voor ieder gemakkelijker en fijner worden om met de motorfiets om te gaan.

Ook dit is natuurlijk een goede manier van PR, die aanspreekt bij het grote publiek.

Wil je meer weten, of wil je op de hoogte blijven van ons team?

Stuur dan een mailtje naar info@storm-eindhoven.com Daarnaast kan je ons ook volgen op Twitter en Facebook, of op onze website, www.storm-eindhoven.com

Our plan De komende twee jaar, tot 3 april 2016, zal STORM dus volop bezig zijn met het ontwikkelen van de motorfiets, het plannen van de route en het bemachtigen van de financiële middelen. STORM Eindhoven is als team officieel gelanceerd op 2 oktober. De volgende grote mijlpaal zal ons ontwerp zijn, dat in februari 2015 af zal zijn. Vervolgens wordt de motorfiets gebouwd en wordt deze in juni 2015 gepresenteerd. Na intensief testen en herontwerpen, zal STORM een kleine serieproductie maken. De serieproductie zal rond november 2015 af zijn, waarna er nog genoeg tijd is om de productie te testen voordat de 80DR van start gaat.

STORM Eindhoven gaat de wereld de potentie van de elektrische motorfiets laten zien. Ons gedreven, multidisciplinaire en competent team gaat alles op alles zetten om onze doelen te bereiken en de wereld te overtuigen van duurzaam vervoer. En daarnaast gaan we met zijn allen natuurlijk een geweldige tijd tegemoet.

32

Taking on the world’s toughest energy challenges

Beste student, mijn naam is Roy van der Wijst (27) en sinds 1 september 2012 werk ik bij ExxonMobil als process engineer.

De locatie waar ik werk is de Rotterdam oxo-alcohol plant van ExxonMobil in Rotterdam. Dit is onderdeel van de chemische tak van ExxonMobil, welke grondstoffen produceert voor de productie van weekmakers. Veel collega’s starten op de raffinaderij of chemische plants in hun eerste functie als process engineer.

Roy van der Wijst Voordat ik bij dit petro-chemische bedrijf aan de slag ging, heb ik werktuigbouwkunde gestudeerd aan de TU/e. Na mijn bachelor heb ik eerst een stage in het buitenland gedaan voordat ik bij professor Brouwers en Golombok ben afgestudeerd bij Process Technology. Na mijn afstuderen ben ik direct aan de slag gegaan bij ExxonMobil.

In eerste instantie was ik nog weinig bekend met dit bedrijf, ondanks dat het toch één van de grootste particuliere bedrijven ter wereld is. Ik wist wel dat ik in de energie sector aan slag wilde, omdat hier de komende 50 jaar enorm veel uitdagingen en ontwikkelingen liggen. Tijdens de business course van ExxonMobil - de UK Masterclass – ben ik enthousiast geworden om bij ExxonMobil te gaan werken. Ik kreeg een goed beeld hoe het bedrijf werkt en van de sfeer binnen het bedrijf; met name de open en no-nonsense mentaliteit van de mensen die er werken.

Als process engineer ben je technisch verantwoordelijk voor een gedeelte van de raffinaderij of chemische plant, wat na enkele jaren TU/e een flinke uitdaging is. In mijn werk houd ik me bezig met de dagelijkse opvolging en optimalisatie van het proces, het maken van nieuwe ontwerpen (zowel technische invulling als de economische justificatie) en het voorbereiden en begeleiden van onderhoudstops.

Wat mij enorm aantrekt in werken bij ExxonMobil is dat het erg afwisselend werk is: het ene moment zit je op je kantoor een proces te analyseren, het volgende moment ben je buiten in de fabriek en later zit je in een vergadering met het management, allemaal op dezelfde dag.

Ook op de langere termijn biedt ExxonMobil veel mogelijkheden en uitdagingen. Iedereen neemt naast verschillende trainingen deel aan het jobrotatie systeem, waarbij je ongeveer elke 1,5 tot 2 jaar doorstroomt naar een andere functie binnen het bedrijf.

Afhankelijk van je persoonlijke voorkeur kunnen de jobs inhoudelijk sterk wisselen: van bijvoorbeeld technisch expert, naar crude trader of zelfs marketing manager. Afhankelijk van jouw flexibiliteit kunnen deze jobs overal binnen Europa en op termijn wereldwijd zijn. Op deze manier stimuleert ExxonMobil werknemers om zichzelf continu te blijven ontwikkelen, zowel op professioneel als op persoonlijk vlak.

Ik denk dat ik met ExxonMobil een prima keuze heb gemaakt!

Heb je interesse? Meld je dan voor 16 november aan om mee te gaan met de France Masterclass van 2 t/m 4 december of informeer naar een van onze andere recruitment events.

Meer informatie of online solliciteren:

www.exxonmobil.nl/careers Direct contact:

bnlrecruitment@exxonmobil.com

33

Even voorstellen

Simon Ster 46.1 | november2014

Nieuwe commissies van Simon Stevin

Komend jaar zijn er een paar commisies die nieuw zijn voor de vereniging, of er een aantal jaren niet meer zijn geweest. Nieuw zijn de Sportcommissie en de Meerderejaars-Activiteitencommissie, de vervaardigingscommissie wordt nieuw leven ingeblazen.

Sportcommissie De naam zegt het al, de SportCie zal het organiseren van sportieve activiteiten op zich nemen. Er zullen vanuit Simon Stevin teams gestuurd worden naar allerlei sportevents, zoals de Batavierenrace (maarliefst twee teams!), het Hajraa Buitentoernooi en de Van Lint Sportweek. Daarnaast worden er drie activiteiten georganiseerd, waaronder een toernooi met andere studieverenigingen of een lang lopend squashtoernooi.

Vervaardigingscommissie Het is al weer jaren terug dat Simon Stevin een vervaardigingscommissie heeft gekend, maar dit jaar is hier weer nieuw leven in geblazen. In het verleden heeft deze commissie een ligfiets en zelfs een bierkratracer ontworpen. Dit jaar zal deze pure werktuigbouwkundige commissie weer een nieuw ontwerp toevoegen aan het archief. De commissie zal een heel jaar bezig zijn met het ontwerpen en uitwerken van een prototype. Hier wordt vervolgens een handleiding voor gemaakt. Op het eind van het jaar organiseren zij een meerdaagse cursus waarbij ze je van de materialen, gereedschap en nodige kennis zullen voorzien om het zelf in elkaar te zetten! Welk ontwerp zullen ze dit jaar maken?

MAcCie De MAcCie is een van de kersverse commissies van Simon Stevin.

Voluit heet de MAcCie de Meerderejaars Activiteiten Commissie.

Deze commissie zal een aantal wat feesten en grotere activiteiten gaan organiseren. Deze is commissie is opgericht om naar de vraag van iets minder zware ouderejaarscommissies te voldoen. Op dit moment is er een zeer actieve groep gevonden die al veel wilde ideeĂŤn heeft voor activiteiten dit collegejaar.

34

Het echte 58e Bestuur

Een andere kijk op het nieuwe Bestuur

Daar zitten ze dan, het nieuwe Bestuur van Simon Stevin. Eerder in deze Simon Ster hebben zij zichzelf al voorgesteld, maar wie zijn het nou echt? Wat voor rare gewoontes houden ze er op na? En wat voor geheimen durfde ze zelf niet met jullie te delen­? De redactie ging op onderzoek uit naar het ware achtenvijftigste!

Inge ‘Alweer’ van der Kuil Dat Inge de functie van CoBA ging vervullen zagen we al lang aankomen. Sinds haar eerste jaar in de BACo is ze van een braaf, plattelandsmeisje uit Hellevoetsluis getransformeerd in een losbandige studente. Maar wat deed ze vroeger dan zoal? Dit paardenmeisje was enig kind en speelde graag met buurjongen Hans buiten in de wei of bij ‘ome Jaap’ op de boerderij waar ze een keer op het dak van de oude kalverenstal klom en erdoorheen zakte. In de oude stal zaten kippen die gelijk drie weken van de leg waren en geen hok meer hadden. Voor straf moesten ze de kippen vangen en ze overbrengen naar de grote stal, dus liepen Inge en Hans de hele middag met twee kippen in de hand heen en weer tussen het oude hok en de stal.

Met de boot varen doet ze ook al jaren, maar als er geen of nauwelijks wind is om te zeilen, duurt het haar allemaal veel te lang.

Zelf varen deed ze op jonge leeftijd zeer geconcentreerd, wat overigens kenmerkend is voor Inge. Als ze iets doet dan graag zo goed mogelijk en als ze denkt dat ze iets niet kan dan doet ze het ook absoluut niet.

Vanaf haar twaalfde kwamen de paarden serieus in haar leven en niet veel later kreeg ze een zogenaamd verzorgpaard; Torgil.

Hierop mocht ze zoveel rijden als ze wilde, met als tegenprestatie dat ze hem ook bijna dagelijks moest verzorgen en zijn stal moest uitmesten. Al snel was Hans vergeten en werd Torgil haar eerste grote liefde; met een glimlach schepte Inge zo veel als Torgil

35

Simon Ster 46.1| november 2014

Sylvia ‘Kingsen’ van Bree De Somerse, brave Sylvia was vroeger ontzettend druk en bleef altijd maar bezig. Aan tafel deed ze dan ook alles behalve eten en al zeker geen aardappelen. Ze deed aan van alles en nog wat mee, vooral als er iets te winnen was viel Sylvia vaak in de prijzen.

Op een gegeven moment wilde ze niet meer vermeld worden als winnaar en deed ze niet meer mee.

poepen kon. Met hem heeft ze tot tweemaal toe de lokale ‘Winterbokaal’ voor dressuur gewonnen. Torgil overleed en er kwam een ander paard in beeld waarop ze reed tot ze naar Eindhoven ging. Hierna was er geen tijd meer voor, maar missen doet ze het paardrijden nog wel.

Al van jongs af aan ging Inge graag mee naar de werkplaats van haar vader. Op die manier kwam ze al snel ongemerkt in contact met allerlei techniek, wat mogelijk haar studiekeuze verklaart.

Dat niet alleen haar studiekeuze bevalt maar ook de plaats waar ze studeert, werd al vrij snel duidelijk. Inge is vanaf haar eerste jaar al iedere week op Stratumseind te vinden en zeker in het begin was ze niet gewend aan al die mannen om haar heen. Als het dan de dag erna ging over wat Inge allemaal had uitgespookt tijdens het stappen, was de reactie vaak een teleurstellende: Ah Inge, alweer…? Hier dankt ze dan ook haar bijnaam aan.

Sylvia is overal voor in en weet precies wat ze wil. Moet ze echter iets doen wat ze niet wil, dan is ze niet vooruit te branden. Ze heeft een hekel aan het plakken van haar fietsband en het repareren van haar fiets, wat haar keuze voor Werktuigbouwkunde wel enigszins wijfelachtig maakt. Uit betrouwbare bron hebben we vernomen, dat dit vooral te maken heeft met dat dit blondje het gewoon niet kan en haar vader het laat oplossen.

Gelukkig is ze nu een beetje gewend aan Eindhoven en heeft ze haar plekje gevonden. Laten we hopen dat Inge dit jaar lekkere biertjes voor ons maakt!

Verder gaat Sylvia graag winkelen en als je met haar meegaat zal ze je zeker om advies vragen. Vervolgens luistert ze niet naar je en koopt ze toch lekker waar ze zelf zin in heeft. Hopelijk luistert ze wel naar de leden als het gaat om de uitgaven van Simon.

Als je haar grootste geheimen te weten wilt komen, ga dan eens ’s nachts naast haar bed zitten. Ze praat namelijk in haar dromen!

Een andere manier om haar aan de praat te krijgen is door haar veel alcohol te laten drinken. Dit gaat het gemakkelijkste met het prachtige fenomeen genaamd ‘Kingsen’. Alleen al bij het horen van de naam van dit spel trekt Sylvia een fles wijn open, want bier bij een bierspel is natuurlijk not done. Hiervan komt ook de bekende tip van Rik: “Sylvia, zeg maar gewoon niks meer.”

36

Ruben lijdt aan zelfoverschatting en niet zo’n beetje ook, hij zoekt keer op keer het randje op en komt er dan, gelukkig voor hem, steeds zonder grote schade vanaf. Zo nam hij al een grote skischans waarbij hij op zijn rug crashte, spleet hij zijn tong doormidden met skateboarden, kwam hij na het schoolkamp thuis met een gat in zijn wang, sprong hij op allerlei tafels en eindigde hij met een gat net naast zijn oog toen hij een schouw kopte.

Met de SINAS voelde Ruben zich te lui om te lopen en regelde ter plekke een eigen voertuig. En ja, natuurlijk ging het kapot en viel de acrobaat weer eens op de grond. Kortom, Ruben houdt wel van een spannend avontuurtje!

Eigenlijk houdt Sylvia helemaal niet van bier, behalve als ze toch al dronken is. Na de constitutieborrel liet ze zich haar bier niet afpakken, dat was “tenminste wel lekker” zei ze. Anders drinkt ze graag rosébier en baco, met “veel ba en weinig co”.

Kortom, Sylvia is een eigenwijze meid waar je je niet te veel mee moet proberen te bemoeien.

Ruben ‘Pinda’ de Klerk Deze jongeman gaat proberen de functie van Onderwijscommissaris en Hoofdredacteur een heel jaar te vervullen. Het valt te betwijfelen of hij überhaupt nog een jaar gaat overleven als je kijkt hoeveel hij al is verongelukt tot nu toe. Wel is hij door zijn drukte met bier drinken al gestopt met bewegen en sporten wat zijn veiligheid zou kunnen vergroten.

Ook is hij niet bang om ideologieën te verkondingen bij verscheidene golffilmpjes op YouTube, een voorbeeld: “So what? That doenst make you a better preson, and neither a better golfer.” En ja, met deze spelfouten. Ook via Ruben hebben we op YouTube wat muzikale uitspattingen gevonden. Zo vind je onder mkdkroosendaal verschillende nummers waarin ook Bart zingt (!).

Skaterboy speelt hierin naast toetsen ook bass, maar heeft toch wat ritmische problemen wanneer hij probeert mee te klappen met ‘Let me entertain you’.

In zijn eerste jaren probeerde hij de bal uit te hangen bij het ESC, dit is ogenschijnlijk mislukt aangezien hij nu geen lid meer is. Dit zal er vast mee te maken dat zijn trouwe maatje Bart, met wie hij tot in den beginselen der internet onafscheidelijk was, geen lid wilde worden.

37

Simon Ster 46.1| november 2014

Deze echte dierenvriend is het gelukt om binnen een week ‘Manon de eindbaasvis’ te laten overlijden. Het is hem nog niet gelukt om, ondanks de vele correcties, nakijkdeadline aan elkaar te schrijven en de correcte spelling van de namen van de redactieleden te hanteren. Laten we hopen dat hij zich linguïstisch gaat ontwikkelen en dat hij genoeg tijd buiten de ziekenboeg heeft om zijn bestuurstaken met overgave uit te voeren.

Bas ‘wild ge’ Raes

Tijdens zijn studetentijd ging een wereld voor hem open en kon hij uit vrijwel alle hobby’s en sporten kiezen. Niemand weet echter dat hij in zijn eerste jaar een half jaar proef heeft gelopen bij de buikdansvereniging Laetana. Helaas moest hij hiermee stoppen na een chronische blessure aan zijn rectus abdominis, een veelvoorkomende blessure in deze tak van sport. Op dit moment gaat al zijn vrije tijd naar onderwaterpogosteltlopen, waar hij huidig clubrecordhouder is op de 1001 centimeter, en figuurkikkerscheren.

Aan het roer van het 58e staat deze Zeeuw met een enigszins onverwachte achtergond. In Zeeland groeide hij op tussen de koeien op een verafgelegen boerderij. Zijn loeiende vriendjes waren zijn grootste hobby en hij was hier in zijn element. Met tegenzin fietste hij met zijn klompen aan iedere dag 30 km naar zijn middelbare school en moest hij nog met veerpont ook! In zijn brave dorpje ging hij tot en met zijn vijftiende iedere zondag naar de kerk. Het zondigen begon toen hij zijn eerste biertjes proefde in de plaatselijke herberg.

In het dorpje was er geen voetbalclub of iets dergelijks en dus was boer Bas continu op zoek naar andere hobby’s. Zo maakte hij al op jonge leeftijd samen met zijn vader zijn eigen Raeskaas.

Deze was helaas niet te vreten en ze besloten om het eten van een heuvel te rollen. Al snel leerde Bas net zo snel van de heuvel te rollen als de kaas en ging hij meedoen met kaasrolwedstrijden.

Ook bleek deze boerenjonge technisch begaafd te zijn, zo maakte hij een heel poppenhuis voor de Barbies van zijn zusje. Stiekem speelde hij hier zelf mee als zijn zusje al sliep, ookal durfde hij dat nooit toe te geven.

Voor zijn profielwerkstuk maakte hij een magnetische harpoen. Helaas werd bij het testen een koe geraakt, maar het is wel duidelijk waarom hij voor werktuigbouwkunde heeft gekozen.

Ondertussen zul je wel doorhebben dat dit niet helemaal op waarheid berust. Dit komt doordat deze Zeeuw naast Amber van Protagoras geen vrienden en hobby’s lijkt te hebben. Bas Raes’ geschiedenis blijkt het best bewaarde geheim van Zeeland te zijn.

We hopen dat hij veel nieuwe vrienden zal maken en het hem zal lukken zijn bestuur aan te sturen zoals hij dat vroeger met zijn koeien deed.

‘Ik beun dus ik Ben’ Schoonderbeek De laatste in het officiele rijtje is de Zeilwagencommissaris en dit jaar wordt deze functie vervuld door beunboer Ben. Ben had vroeger al een grote fantasie waarmee hij zijn eigen wereld creëerde en hierin wegdroomde. Hij kan uren achter zijn Xbox zitten gamen en heeft altijd veel hobbyprojecten. Dit laatste maakt hem enigszins geboren voor het vak van Zeilwagencommissaris. Voor zijn projecten trok hij alles uit de kast en ruimde het als hij klaar was vooral niet op. De vloer van zijn kamer was vaak bezaait met van alles en nog wat. Dit zie je nu terug in het berglandschap van rommel op zijn bureau in de Simonkamer.

Laten we hopen dat Ben de Werf wel schoon kan houden!

38

Ben houdt wel van een biertje en alles rustig aan doen. Iets hoeft pas te gebeuren als er een deadline is en dan het liefst ’s nachts.

Afspraken maken is ook niet nodig, het komt zoals het komt. In de Werf moet je hem dus zijn eigen gang laten gaan en dan komt het allemaal goed, volgens de theorie. In de praktijk blijkt hij toch wat onhandiger te zijn. Zo heeft hij al twee keer zijn pols gebroken en is hij een stukje van zijn tand verloren.

Deze man houdt zich vast aan zijn belangrijke principes. Een voorbeeld hiervan is dat hij altijd de weg recht over moet en zal steken. Qua vriendinnentjes is hij die principes nog aan het zoeken, laten we maar zeggen, gebaseerd op de vele meisjes die hij al heeft gehad. Dat is niet te verwachten als je een van zijn eerste foto’s op Facebook ziet waar hij hondenbrokken eet terwijl meisjes met een vies gezicht toekijken. Overigens werd dit meisje later zijn vriendinnetje ondanks dat ze die avond niet meer wilde zoenen. Gelukkig probeert hij zijn Facebookimago weer recht te trekken door een certificaat van de Natuurkunde Olympiade een jaar later te presenteren.

Hij staat vooral bekend om zijn droogheid. Met opmerkingen als: “Ik beun dus ik Ben!”. Zijn grootste mijlpaal in zijn studie is dat is hij bekroond is tot ‘Das Koning’. Eind vorig jaar was iedereen jaloers op zijn echte houthakkersbaard die hij naar-eigen-zeggen niet voor zijn vriendin heeft moeten afscheren. Hij heeft deze vrijwillig afgestaan om medeleven te tonen aan zijn matverliezende bestuursgenoot. Laten we hopen dat deze rustige beunhaas zijn rust bewaard en dat hij leert om eens wat op te ruimen.

‘Patty Bart’ Verhaegh Iedereen zag aankomen dat deze etiquettegeile wannabe chefkok ging voor de positie kontenkusser in het 58e . Hij vindt management synergy-taal geweldig en kan op commando volzinnen inhoudsloos geblaat produceren. Daarnaast zegt hij altijd over dingen die iemand anders leuk of lekker vindt, “Dat vind ik ook zo heeeerlijk” en probeert hij zich hiermee omhoog te likken. Aan het eind van het jaar zullen we zien hoeveel euro’s deze praktijken opleveren.

Samen met zijn Tau-vriendjes kon je hem deze intro zien shinen met zijn divabril, waardoor hij de bijnaam ‘Patty Bart’ opgedrukt kreeg. Verder stond hij deze week bekend als Van Binsbergen uit de show de Lullo’s van Jiskefet. Dit doordat hij hetzelfde postuur heeft en een beetje het lulletje was, zeg maar het middelpunt van iedere flauwe grap van zijn geliefde gestreepte vriendjes.

Zijn meest dierbare bezit is hij helaas onlangs verloren, iets wat zijn trots en zelfvertrouwen significant heeft gekrenkt, zijn mat was zijn pronkstuk. Hij vindt het namelijk extreem belangrijk

39

Simon Ster 46.1| november 2014

wat iedereen vindt van wat hij zegt, draagt en doet ook al doet hij net alsof het hem niet uitmaakt.

Bij Tau jagen ze hem graag op de kast met opmerkingen als ‘dat hij geschorst wordt totdat zijn mat is teruggegroeid’. Dit kastje draagt hij trouwens altijd bij zich en als je hem wijst op een van bovenstaande eigenschappen, zit hij er ook per direct op.

Bart is niet bang om zijn mening te uiten op onder andere Facebook. Zo sharet hij graag grappige filmpjes van anderen en veel foto’s van hem met zijn moeder. Hij geeft trouwens het hotel van zijn moeder, ‘Arianne’s Crib’, zonder schaamte vijf sterren. Hij heeft vijftien volgers op SoundCloud waar zijn drie seconde durende demo al 55 keer is geluisterd. Ook tweet hij belangrijke dingen als “Croissantje en koffie :) #ketchup?” en minstens even essentiele informatie wordt geretweet: “Doriene zoent met jasper as we speak”. Hij is zo lief dat hij op zijn YouTube uitlegt hoe je iets moet downloaden (“I know this is illegal but I bought the CD so..”). Het hoogtepunt op dit kanaal is bij uitstek zijn eerste single ‘Don’t tell me’ also starring Ruben waar ze samen meisjes lastig vallen en een fiets stelen.

Wees dus niet bang voor zijn grootspraak, moeilijke woorden en nette kleren, dit is slechts de verpakking van een te graag willende Patty Bart met een kastje onder zijn arm.

Niki ‘Vloai’ Wilms Ten slotte is het de beurt aan de Secretaris, oftewel Niki ‘Vloai’ Wilms, die zijn bijnaam dankt aan zijn Zuid-Limburgse afkomst.

Niki groeide op in Roermond, wat gezongen uitgesproken moet worden als Remunj. Niki begon al vroeg met het maken van minder intelligente opmerkingen, een voorbeeld hiervan is Niki’s reactie wanneer hij te horen krijgt dat iemand haar poes heeft laten afmaken: “Wat was er dan niet af aan de poes?” Een ander voorbeeld van een dergelijke opmerking is Niki’s hersenspinsel toen zijn moeder een ring cadeau kreeg van zijn vader. Niki meende exact te weten waar zijn vader deze ring vandaan had toen hij de ochtend erna de fles hoestsiroop zag staan: “Nu met schenkring!”

Naar eigen zeggen van zijn familie is over Niki niet veel meer te zeggen dan dat hij een beetje onhandig is. Zo fietste hij een keer tegen een vuilnisbak aan en beweerde hij daarna doodleuk dat “de vuilnisbak overstak”. Het feit dat Niki onhandig is, heeft hij ook al meerdere malen tijdens zijn studententijd laten zien. Vorig jaar nog zorgde hij er eigenhandig in vijftien seconden voor dat een klein motorbootje zo erg ingegraven werd dat er maar liefst twee andere boten nodig waren om hem eruit te trekken.

Tegenwoordig doet Niki eigenlijk niets anders, in het kort is zijn leven dan ook gewoon een grote opsomming van rare uitspraken en gebeurtenissen, hetgeen vaak nog extra bevestigd wordt wanneer hij een borrel op heeft. Niemand kijkt meer raar op wanneer Niki weer eens wakker wordt in een bed van een huisgenoot of als hij ’s nachts ineens in zijn onderbroek gespot wordt. Daarnaast schijnt hij de vreemde voorkeur te geven aan dat een van zijn BACogenoten op hem komt liggen als ie bezopen is.

Qua muzieksmaak kun je Niki een echte overloper noemen. Waar hij vroeger van harde metal genoot, gaat hij tegenwoordig helemaal los op ‘Santé-muziek’, hij heeft hier zelfs een eigen playlist voor gemaakt. Verder kun je op Facebook zien hoe hij in 2011 begon met experimentele nieuwe dance moves, hetgeen nog steeds in ontwikkeling is en te bezichtigen op donderdagavond in voorgenoemde kroeg.

Dus de volgende keer als je Niki weer iets raars ziet doen, moet je maar gewoon denken dat hij er ook niks aan kan doen, zo is hij nou eenmaal.

40

Groep-één

Over de Universiteitsraad

De Universiteitsraad is het centrale medezeggenschapsorganen van de TU/e en bestaat uit 9 personeelsleden en 9 studentleden. De studentleden zijn verdeeld over twee fracties, Groep-één en ESR. Door verkiezingen wordt bepaald wie er plaats mogen nemen in de UR (zoals bij de Tweede Kamer). De Universiteitsraad heeft in het kort twee functies. Allereerst passeert het beleid dat het College van Bestuur wil doorvoeren de revue.

Daarnaast proberen wij problemen op te vangen binnen de Universiteit en deze aan te kaarten.

Wat is Groep-één?

De werkwijze van Groep-één is pragmatisch en gericht op de belangen van studenten. Bij ieder beleidsstuk of beslissing kijkt Groep-één naar de reden van invoering, de opbrengsten en de kosten. Dat betekent niet dat Groep-één geen speerpunten heeft.

Groep-één zet zich in het bijzonder in voor de actieve student.

Wij vinden het belangrijk dat studenten mogelijkheid krijgen zich te ontplooien buitenom de studie. Ook hebben we bijzondere aandacht voor de invoering van de Graduate School en voor de capaciteitsproblemen en blijven we de voortgang van het Bachelor College monitoren.

Stemmen De verkiezingen worden digitaal gehouden. Op 2 en 3 december kun je met je s-nummer inloggen op www.tue.nl/verkiezingen om je stem uit te brengen voor de universiteitsraads- en faculteitsraadverkiezingen.

Studentenleven De actieve student is de laatste jaren opgejaagd wild geworden; het BSA, het leenstelsel en de harde knip: allemaal maatregelen om je zo snel mogelijk door je studie heen te persen. Binnen dit oerwoud aan maatregelen zoekt Groep-één naar middelen om activiteiten voor studenten beter mogelijk te maken. Zo zoeken we naar mogelijkheden om vrijstellingen voor tussentoetsen te krijgen tijdens activiteiten, ook vinden we dat evenementen door studenten in de markthal beter gefaciliteerd moeten worden.

Invoering Graduate School In 2015 gaat de nieuwe opzet van de masters van start. Hiervoor zijn de voorbereidingen in volle gang. Groep-één houdt de voortgang hiervan nauwlettend in de gaten en zal de voorgenomen

besluiten kritisch bekijken. Een van de voorgenomen maatregelen is het verplichten van een buitenlandervaring. Groep-één vindt dat het goed is om studenten te stimuleren het buitenland op te zoeken, maar vindt verplichting te ver gaan. Vooral belangrijk is dat studenten die een buitenlandervaring aangaan hierin goed ondersteund worden.

Capaciteitsproblemen De TU/e is de afgelopen jaren fors gegroeid in studentaantallen, tegelijk vindt er een verbouwing van de campus plaats. Deze factoren zorgen er samen voor dat het moeilijk wordt om een studeerplek te vinden. Het Metaforum zit overvol, OGO-hokjes zijn standaard ingepland. Groep-één heeft samen met de ESR een brief gestuurd naar het College van Bestuur om dit probleem te belichten. De komende tijd gaan we hier bovenop zitten.

Waarom stemmen?

Groep-één is trots op de hoge opkomst van de Universiteitsraadsverkiezingen in Eindhoven. Vorig jaar hebben we afgerond de 40% behaald, het hoogste percentage van Nederland. Daardoor hebben we draagvlak. Als wij een standpunt innemen, beroepen we ons terecht op dat draagvlak en dat sterkt ons. We representeren door jouw stem écht de student. Het is belangrijk dat medezeggenschap bestaat. Het is belangrijk dat er een andere invalshoek is waarop beleid beoordeeld wordt en de gang van zaken in de gaten wordt gehouden. Het is daarnaast niet vanzelfsprekend dat studenten inspraak hebben en dat deze door middel van verkiezingen verkozen worden. We moeten dit koesteren en ondersteunen, mede door te stemmen. Daarnaast zijn verkiezingen een moment om te kiezen voor de fractie die jij het beste vindt en waarin jij het meeste vertrouwen hebt.

41

Eindhovense Studentenraad

Simon Ster 46.1 | november2014

De ESR stelt zich voor

Het zit al in naam, wij vertegenwoordigen de studenten uit Eindhoven. Specifieker nog, de Eindhovense Studentenraad (ESR) is de vertegenwoordiging van de studenten die aan de TU/e studeren. De ESR is sinds drie jaar dé groep studenten die zoekt naar allerlei mogelijk manieren om het studeren op deze campus eenvoudiger te maken.

Wie zijn wij?

De ESR is eind 2011 opgericht met als idee de studerende student meer te willen betrekken. De student die ’s ochtends naar de TU komt, ’s avonds weer richting huis trekt; de student die hier vooral komt om te studeren; de student die graag lange dagen maakt. Juist die studenten waren ondervertegenwoordigd op het hoogste niveau binnen de universiteit. Het werd tijd dat te veranderen, en zie daar de ESR. In 2012 begon zij in de Universiteitsraad (UR). Samen met Groepéén (de andere studentenfractie) vormt zij daar de studentengeleding. Logischerwijs is er ook een personeelsgeleding en deze twee samen vormen de UR uit 18 leden. Haar belangrijkste taak is het adviseren en controleren van het College van Bestuur (CvB).

De UR vormt binnen de TU/e de centrale medezeggenschap, dat wil zeggen TU breed. Medezeggenschap is zoiets als het beïnvloeden van de bestuurders door de directe betrokkenen, in dit geval studenten en personeel. Er is ook nog decentrale medezeggenschap op faculteitsniveau, maar daar is de ESR niet actief. Onderwerpen die voorbij kunnen komen, zijn bijvoorbeeld de TU/e begroting, OASE, de examenregelingen, het studentenstatuut en de huisvesting op de campus.

Naast het werk binnen de UR doet de ESR nog veel meer. Ze probeert actief de studenten te betrekken bij haar besluitvorming en wil ook altijd graag praten met studenten. Onze welbekende koffierondjes zijn hier een voorbeeld van: de ESR loopt met koffie en thee rond door het MetaForum, op zoek naar studenten die problemen ondervinden en klachten bij ons kwijt willen. Op die manier proberen we zo laagdrempelig mogelijk te zijn. Hetzelfde geldt voor ons maandelijkse krantje. Op verschillende plekken op de campus leggen we een informatieblad neer waarop studenten

terug kunnen vinden wat momenteel speelt. Dus waar de ESR mee bezig is, maar ook wat er binnen de landelijke politiek speelt.

Helemaal nu, nu er nogal wat onzekerheid heerst, vindt de ESR het belangrijk dat studenten goed worden geïnformeerd over alle veranderingen. Samen met de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) proberen we ook dit te bewerkstelligen.

Simpel gezegd betekent dit alles dat je bij ons je ei kwijt kunt. Als fractie die juist ook de studerende student en de boekenworm wil vertegenwoordigen, zijn wij dan ook erg toegankelijk, zichtbaar en interactief.

Nu iets concreets En wat betekent dit alles in de praktijk? Een goed voorbeeld is de komst van de magnetron in het MetaForum: na enkele inspanningen stond er sinds april een magnetron waarmee je makkelijk je maaltijd op kunt warmen. Ideaal voor tijdens het studeren!

In eerste instantie was dit maar een proef, maar uiteindelijk resulteerde dit in een heuse combimagnetron waar veel gebruik van gemaakt wordt. Dit soort kleine dingen maken het studeren net wat aangenamer, wat er toe leidt dat de studietijd op de TU/e alleen maar leuker is.

Kortom, de ESR is er voor jou. Jij bepaalt mede wat zij doet, waarop zij zich moet focussen en wat de volgende stappen zijn.

De problemen die studenten ondervinden, zijn de brandstof waarop de ESR vooruit gaat. Twijfel dan ook nooit of je bij ons terecht kunt of niet, want dat kan altijd. De ESR is er voor en door studenten, met als enige doel het studeren op de TU/e elke dag net iets beter te maken.

42

De schaal van Scoville

Lekker Pittig

Afgelopen 13 september kwam ik zelf voor het eerst in aanraking met de hoogste schaal van Scoville door mee te doen aan de “Heetste hamburger van Nederland” wedstrijd. Samen met Bas van de Schepop ging ik deze uitdaging aan en met trots mag ik zeggen dat wij beiden deze uitdaging hebben doorstaan en overleeft. Na deze wedstrijd ben ik toch maar eens gaan inlezen waar die schaal van Scoville vandaan komt en waar in de ranking verschillende pepers staan.

Het belooft een pittig stuk te worden, dus hierbij bent u gewaarschuwd!

Jaap Schuit Meten is weten In 1912 ontwikkelde de Amerikaan Wilbur Scoville een meetmethode om de heetheid van pepers te meten. Gedurende zijn werkzaamheden bij “Parke-Davis pharmaceutical company” experimenteerde Scoville met pepers en suikerwater en bedacht toen de “Scoville Organoleptic Test”. Met deze methode kwam men te weten wat de concentratie aan suiker moest zijn om de heetheid van de capsaïcine te maskeren. Hieruit werd de schaal van Scoville afgeleid door de “American Spice Trade Association”, waar één deel capsaïcine per miljoen overeen komt met vijftien Scoville Heat Units (SHU). Echter door de groeiomstandigheden van de pepers is het heel lastig om een goede schatting te geven hoe heet een peper is. Vandaar dat vaak een spreiding of een gemiddelde wordt gegeven als maat.

Waarom?

We weten nu dat de heetheid van pepers gemeten kan worden, maar dat beantwoordt nog niet de vraag waarom dit fruit zo heet is. Volgens onderzoek hebben pepers zich zo geëvolueerd

dat zoogdieren ze niet zouden eten. Zoogdieren zouden de zaden kapot bijten bij consumptie wat uiteraard niet goed is voor de voortplanting. De hoge gehaltes capsaïcine deren echter alleen zoogdieren. Vogels, die de zaden dus niet vermalen, zijn vrijwel immuun voor deze stof en daarom uitermate geschikt om de zaden te verspreiden.

Maatregelen Mocht je jezelf ooit willen wagen aan een hete peper, zorg dan voor de juiste voorzorgsmaatregelen. De belangrijkste is misschien nog wel het dragen van latex handschoenen om contact met je vingers te voorkomen. Het is namelijk uiterst vervelend om naderhand je lenzen nog te moeten wisselen of om even te gaan staand plassen.

Om je mond te blussen denken mensen vaak aan water als blusmiddel, maar dit is het slechtste wat je kan doen in een dergelijke situatie. Aangezien capsaïcine slecht oplossen in water, verspreid het juist over je gehele mond. Beter kan je naar zuivel producten

43

Simon Ster 46.1| november 2014

grijpen: de vetten zorgen ervoor dat de capsaïcine hier in oplossen en geen schade meer aan richten. Alcoholische versnaperingen met een hoog alcoholpercentage helpen ook even als droog brood en kroepoek. Maar om ook je darmen gerust te stellen zijn zuivelproducten je beste optie.

Pepers Nu lichtelijk bekend met de achtergrond van de pepers en de maatregelen die we er tegen kunnen nemen om de intensiteit te verzachten, zullen hier een aantal pepers de revue passeren.

Tabasco | 30.000 – 50.000 SHU Deze hete jongens zijn vernoemd naar de Mexicaanse stad Tabasco, echter vind deze peper zijn oorsprong in de Amerikaanse staat Louisiana, waar deze voor het eerst werden gekweekt. De tabasco Peper is enig in zijn soort omdat dit de enige peper die sappig is van binnen, en niet droog zoals de andere pepers.

Deze peper geniet van hoge populariteit vanwege de verwerking tot Tabasco Saus ( 2.000-5.000 SHU) wat door menig man als heftig drankje wordt versteld.

Paprika | 0 SHU Wat vele soms vergeten is dat de paprika behoort tot de peper familie, in het Engels heet deze groente dan ook wel “Bell pepper” genoemd. Het fruit dankt zijn naam aan Christopher Columbus die zaden meebracht vanuit het gebied wat nu Mexico heet.

Deze vrucht komt voor in vele kleuren maar komt vooral voor in de kleuren Rood, Geel en Groen die de stoplicht mixen in de supermarkt hebben. Door een combinatie van recessieve genen produceert deze peper echter geen capsaïcine, waardoor deze variant lekker zoet is.

Trinidad Scorpion | Gemmiddeld 1.463.700 SHU

Jalapeño | 2.500 – 8.000 SHU De immens populaire Jalapeño wordt op diverse wijzen in onrijpe groen vorm genuttigd.( Als deze peper helemaal uitrijpt is hij namelijk rood.) In een van de varianten wordt de peper uitgehold en gevuld met kaas of een op vlees gebaseerde pasta. Ook komt het voor dat de Jalapeño wordt voorzien van een bruidkruim en dan gefrituurd, beter bekend als de Jalapeño poppers. Verder worden ze gerookt of omwikkeld bacon, te veel om op te noemen.

De Trinidad Scorpion was gedurende drie jaar de heetste peper ter wereld. Het was dan ook geen wonder dat deze peper het hoofdbestanddeel van “de heetste hamburger van Nederland wedstrijd”. De peper heet Scorpion omdat het puntje doet denken aan de angel van een schorpioen. De intensiteit van de peper doet je mond direct in vlam staan, ook je darmstelsel zal hevig protesteren tegen het eten van deze peper. Een pak volle yoghurt adten is wellicht je enige keuze.

Carolina Reaper | Gemiddeld 1.569.300 SHU De Carolina Reaper is 2012 de heetste peper ter wereld geworden en staat daar mee ook in het Guinnes book of records. Ondanks alle waarschuwingen, staat het hele internet vol met filmpjes van mensen die deze peper proberen te verorberen en lijden onder de intensiteit van deze pittige tante.

44

Groene papierconsumptie

Printen voor CO2-opslag

“Bomen halen koolstofdioxide uit de lucht en slaan het op als hout. Zorg dus dat het niet meer vrij komt en stal het als papier in je boekenkast!” Klinkt tegenstrijdig, maar misschien is het zo gek nog niet.

Sanne Janssen Op de NS-site kun je tegenwoordig zien hoeveel CO2 je bespaart door met de trein te gaan in plaats van met de auto. CO2-neutraal is een hip woord en steeds meer mensen kijken of er ergens ‘eco’ op een product staat. Mensen worden zich bewust van het veranderen van het klimaat en dat er iets moet gebeuren. Niet iedereen weet echter wat daadwerkelijk goed is voor het milieu, bij welk logo de diertjes een beter leven hebben en welke ‘besparingstips’ pure onzin zijn. De gewone mens probeert dus langzaam om zijn uitstoot te verminderen.

Behalve minder uitstoten moeten we kijken naar CO2 afvangen en hoe deze op te slaan. De meeste CO2 wordt uit de lucht gehaald door bomen. Een gedeelte hiervan wordt geplant en gekapt om papier van te maken, wat voornamelijk uit cellulose bestaat.

Dat betekent dat de uitstoot is opgeslagen in onder andere deze Simon Ster. Als je nu je hele boekenkast vol zet met boeken, help je dus mee en sla je CO2 op in je huis. Dit is de basis van de theorie dat papierconsumptie bijdraagt aan een beter milieu.

Als er minder papier gebruikt wordt, is bovendien het bos niet meer nodig en kan het gebied gebruikt worden voor andere doeleinden. Er moet dus genoeg papier gebruikt worden om te zorgen dat de bossen blijven bestaan. Daarnaast kan papier voor bijna honderd procent worden gerecycled en is er dus geen vuiltje aan de lucht wanneer je besluit dat je het witte laagje opgeslagen CO2 toch niet meer nodig hebt.

Klinkt leuk, maar een simpele berekening op je eigen calculusboek leert ons helaas een andere waarheid. Wanneer we ervan uitgaan dat het boek van 2,2 kg volledig uit cellose bestaat, wordt er maximaal 2,1 kg CO2 opgeslagen. Als we nu kijken naar de processen om het boek te produceren, dan komt dat neer op: het kappen van de bomen, boot- en vrachtwagenvervoer naar de papierfabriek, papierproductie, drukken van het boek, transport van het papier via de drukker en het distributiecentrum naar de

TU/e. Wanneer het hout uit Brazilie komt en direct aan het water gekapt wordt, zijn de reiskosten al 1,76 kg CO2 per boek. Dan is er nog maar 0,25 kg CO2 over voor het kappen, het maken van het papier en het drukken. Dat is ruim onvoldoende.

Uiteraard is de voorgaande berekening een beetje kort door de bocht; wanneer er voor de helft gerecycled papier wordt gebruikt, zijn de reiskosten van het hout nog maar de helft. Dat komt neer op 0,98 kg CO2 per boek. Er zijn echter ook zaken die de werkelijke CO2-uitstoot juist opschroeven. Zo bestaat het boek niet alleen maar uit hout, maar ook uit andere grondstoffen die geproduceerd moeten worden en hun weg naar de productiecentra moeten vinden.

Wanneer alle studenten e-books gebruiken, moet een drukkerij misschien wel sluiten en wordt daar ook geen lichter water en verwarming meer gebruikt. Het voert duidelijk te ver om deze energiekosten mee te nemen, maar feit is wel dat alles wat geproduceerd wordt, leidt tot meer CO2-uitstoot dan er slechts uit het productieproces voortkomt. Daarnaast worden er bossen gekapt op plekken waar er geen nieuwe bomen worden geplant, dit levert een lagere globale CO2-opname op.

Iedereen die goed nadenkt, snapt dat het niet goed voor het milieu kan zijn om een paar kuub printpapier te kopen en meteen weer weg te gooien en dat de Metro waarschijnlijk geen like krijgt van een milieuorganisatie.

Dit is slechts één van de voorbeelden die voor onduidelijkheid zorgt bij de gemiddelde Nederlander. Nu ben jij waarschijnlijk een universitair student en voel jij je slimmer dan de gemiddelde Nederlander. Weet jij eigenlijk hoeveel weken een broodtrommel heel moet blijven om iets op te leveren ten opzichte van boterhamzakjes, of hoe lang het duurt voordat een kliko voor plastic recycling iets oplevert?

45

Excursie Bosch

Simon Ster 46.1 | november2014

Continu variabel!

Het is maar een uurtje rijden, maar toch stonden twaalf werktuigbouwers om 8:15 uur klaar voor Gemini om naar Tilburg te gaan, want er stond een lange dag voor de boeg.

Bart Verhaegh Eenmaal aangekomen op de locatie in Tilburg - verlaat door een half uurtje file - stond gelukkig de koffie al klaar en werden we ontvangen door twee engineers en twee mannen van Human Resources. Ook ontmoetten we daar de masterstudenten uit Delft van dispuut Taylor, waartegen we het gingen opnemen in de Bosch Engineering Challenge die in het middagprogramma stond.

Na een paar presentaties waarin het bedrijf kort geintroduceerd werd en een uitgebreide rondleiding door de productieplant, startte de uitleg voor de Bosch Engineering Challenge.

presentatie en werd het eindontwerp van elk team door henzelf in productie gebracht met draadsnijders en hobbymesjes. Na het ontwerpen en produceren van de eigen Push Belt werd deze getest op een testopstelling: een uitvergrote Continu Variabele Transmissie. De eerste testrondes werd de push belt rustig aan getest, maar toen bleek dat de belts van de aanwezige teams wel tegen een stootje kunnen, werd de snelheid opgevoerd tot wel 650 RPM en een belasting van 18 kg, net zolang tot de band met een hoop geweld uit elkaar klapte.

Het resultaat? De eerste en tweede plaats voor onze masterstudenten! Het beste team heeft een diner met de Director Quality Management and Methods, Arno Vijverberg. Graag feliciteren wij Mattijs Hanegraaf, Huub van Schijndel, Geert van Kollenburg, Sebas Peters en Mark van der Laan met hun winnende ontwerp!

In teams van vijf man werd in die Engineering Challenge namelijk het product dat bij Bosch in Tilburg centraal staat, de Push Belt, herontworpen. Natuurlijk niet op de originele schaal, maar uitvergroot met ongeveer een factor 5. De beschikbare materialen?

Alleen papier, plakband en piepschuim. Eerst startte de teams met nadenken over de eisen en de randvoorwaarden van hun ontwerp, daarna werden deze ideeen op posters uitgewerkt voor een

46

Sterrenhoekjes Geniet mee van deze volkomen uit hun verband gerukte uitspraken, verpraatsels en vertypsels. Mocht je er nog meer horen: aarzel niet en stuur de uitspraak en context op naar sterrenhoek@simonstevin.tue.nl!

Niki bij het opzoeken van zijn paspoortnummer: “Dat is geen nummer, dat zijn getallen.”

Amber (Protagoras): “Mijn kamer is De Weeghconst 3.”

Inge: “Ik lig in een deukje!”

Anna: “Hah! Ik zit tussen twee jongens, dus ik mag een wens doen.”

Jaap: “Je bent hier bij werktuigbouwkunde, jij mag altijd een wens doen.”

Anna: “Moet je nagaan hoe gelukkig ik ben.”

Jasper tijdens de Euroreis:“Ik ben niet dom, ik ben gewoon een fucking slimme aap, jonguh!!”

Bart tegen Bas: “Jij loopt de hele tijd prominent te doen met je taalgebruik. Ik val reuze mee. Eigenlijk ben ik gewoon een zieke knor.”

Niki aan het einde van een lange vrijdag: “Jongens, zouden jullie alle stukjes condoom willen opruimen?”

Robin tijdens de Euroreis: “Your behind window sweeper is still on.”

Prijsvraag Ook deze Simon Ster bevat weer een nieuwe prijsvraag. De prijs die je kunt winnen is een bierkaart, te gebruiken in De Weeghconst.

Wil je kans maken op deze bierkaart?

Antwoord 45.5: ‘Ik geloof dat ik Sterretjes zie’ In de vorige Simon Ster stond de volgende prijsvraag:

Vraag Lever dan je antwoord in de Simonkamer in of stuur een e-mail naar redactie@simonstevin.tue.nl. Vermeld hierbij duidelijk je naam. De prijs wordt verloot onder de correcte inzendingen en de winnaar zal bekend worden gemaakt in de volgende uitgave van de Simon Ster.

Prijsvraag 46.1: ‘Het spijkermepdillema’ Na een verhitte discussie met twee kameraden besluiten jullie het geschil op te lossen met een potje spijkermeppen. Het is toegestaan om meerdere beurten achter elkaar op dezelfde spijker te slaan. Na een paar ronden zijn alle spijkers tot één enkele klap van verlies gedwongen. Een menigte heeft zich rond jullie verzameld en de spanning is om te snijden.

Je mannelijke kameraad raakt in honderd procent van de gevallen de spijker waar hij op mikt. Je vrouwelijke kameraad raakt gemiddeld in twee op de drie gevallen. Jijzelf raakt slechts in één op de drie gevallen. De volgorde is als volgt: eerst ben jij aan de beurt, daarna is je vrouwelijke kameraad en als derde is je mannelijke kameraad aan de beurt. Wat doe je?

Speciaal voor de Lustrumeditie van de Simon Ster is deze prijsvraag geen moeilijk rekenraadsel of doordenkertje. Enkel één simpele vraag: Hoeveel Simon Sterren zijn er in totaal uitgebracht sinds het begin van dit tijdschrift?

Oplossing Sinds het begin van het tijdschrift zijn er in totaal 323 Simon Sterren uitgebracht.

Uit de inzendingen is Sanne Janssen tot winnaar gekroond, zij zat het dichtste bij met een inschatting van 245 Simon Sterren.

Sanne, je kan je bierkaart ophalen in de Simonkamer!

47

Simon Ster 46.1| november 2014

Dare to discover the best years of your life At Damen, it’s all about ships - it’s what we do, it’s who we are. We design them, we build them, we service them.

We like them! Our unique culture of entrepreneurship and business thinking combined with a ‘can-do’ mentality is why we are so successful. Damen stands for challenging jobs, personal and professional development, and for numerous career opportunities. And above all it’s fun to work for Damen.

Find out more about Damen during the lunch reading “Propulsion design, now and in the future at Damen Shipyards”, 13th November 2014, between 13.00 – 13.40, by our colleagues Dennis van Erp (Project Engineer Research) en Joris van Tienen (Manager Engineering Tugs & Workboats).

DAMEN.COM/CAREER

How do you stop thermal expansion... even by a nanometer?

Join ASML as a Mechanical Engineer and help push the boundaries of technology.

At ASML we bring together the most creative minds in science and technology to develop lithography machines that are key to producing cheaper, faster, more energy-efficient microchips.

Not surprisingly then, Mechanical Engineering at ASML is rather special. For example, most of us are familiar with handling fire-water type temperature gradients, but at ASML you’ll have to control temperatures to within an incredible +/-10 mK, which is necessary to prevent a 300 mm wafer from expanding or shrinking – even by a nanometer. If it does, catastrophic misalignments will happen. You’ll also need to work within a tolerance window of an unimaginable 0.1nm. Just two examples of what you will face at ASML. Engineering achievements that require superb understanding of thermal dynamics as well as mechanical design.

If you’re up for the challenge, we’ll put you in a multidisciplinary team and give you plenty of freedom to experiment and learn new skills. Although your silicon wafers won’t expand, your own knowledge definitely will.

www.asml.com/careers

/ASML

@ASMLcompany