Simon Ster 41.3

Simon

OV-Chipkaart Profiel: Lexus RX 450h Staut: Margaret Thatcher De Kernbom

Jaargang 41 | nummer 3 | februari 2010

16 | Omdat luxe altijd fijn is, is deze keer voor profiel de Lexus RX 450h getest.

22 | Een familiebedrijf groeit uit tot twee sterk concurrerende bedrijven.

| De OV-chipkaart zou sinds januari in heel Nederland bruikbaar moeten zijn.

| We gaan er altijd vanuit dat wijzelf het hoogste hebben bereikt, maar is dit wel zo?

34

26 Colofon

Illustraties en foto’s

Drukker

Hoofdredacteur & leden der W.S.V. Simon Stevin

Thieme Media Services

Februari 2010/ 41e jaargang nr. 3 De ‘Simon Ster’ is een uitgave van de Werktuigkundige Studievereniging Simon Stevin van de Technische Universiteit Eindhoven. De ‘Simon Ster’ verschijnt zes maal per jaar.

Adres

Oplage

Technische Universiteit Eindhoven W-Hoog 1.13 Den Dolech 2 5612 AZ Eindhoven Postbus 513 5600 MB Eindhoven Telefoon: (040) 247 33 13 Telefax: (040) 243 49 70 E-mail: redactie@simonstevin.tue.nl Homepage: wsv.simonstevin.tue.nl

900

Hoofdredactie Bart Welling

Redactie Bram Berkien, Edward de Boer, Emile Demarteau, Ruud Hawinkels, Tom Schenkels, Daan Dams, Twan Schout, Huib van Amstel, Thom Bruynseels, Liesbeth Campmans, Anna van Velsen, Sanne Janssen, Tim Kroezen, Mark de Vrieze, Jos Feijen, Daan van den Assem

Ontwerp Vormgeving vM-design

Vormgeving Bart Welling

Financieel

© Simon Stevin MMX Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het bestuur der W.S.V. Simon Stevin.

De hoofdredactie behoudt zich te allen tijde het recht artikelen in te korten of te wijzigen. Plaatsing van een artikel houdt niet in dat het de mening weergeeft van W.S.V. Simon Stevin.

ABN-AMRO: 52.90.96.358

Abonnementen Er bestaat de mogelijkheid de Simon Ster thuis te ontvangen. Men kan zich abonneren op de Simon Ster voor € 16 per jaar, inclusief verzendkosten.

Indien u geïnteresseerd bent of meer informatie wilt, kunt u contact opnemen met de hoofdredactie op bovenstaand adres.

Iedereen kan kopij inleveren bij de redactie in de Simonkamer, W-Hoog 1.13, of per e-mail: redactie@simonstevin. tue.nl

Inhoudsopgave Sequentieel Clusteren van Data

6

Column

8

Internship

11

Uitgelicht

14

Profiel

16

Kijk in de Sterren

20

Adidas vs. Puma

22

Koolstofvezel velg

25

OV-chipkaart

26

Nodeloosheid der innovatie

29

Staut

31

De Kernbom

34

Sanne en Anna eten bij ‌

37

Opgave

38

Sterrenhoekje

38

Activiteiten

39

Adverteerders AkzoNobel

10

VanDerLande

24

Dosign

30

IHC Merwede

40

Redactief Tegenwoordig wordt reizen steeds sneller en makkelijker. Wie meer geld heeft kan sneller en verder reizen. Alles en iedereen wordt internationaler. Zelf gaan wij elk jaar op vakantie naar exotische oorden of op zoek naar ongerepte natuur. Meestal doen we dat in de zomervakantie, voor een paar weken, maar vaak ook op andere tijdstippen en dan voor een half jaar of langer. Dit wordt over het algemeen gecombineerd met een stage of master in het buitenland. Wij Nederlanders zijn niet de enigen die reizen, op stage gaan of een master volgen in het buitenland. Ook onze collega’s in het buitenland doen het. Op onze faculteit studeren veel buitenlandse studenten die een master volgen. Deze studenten verblijven minstens twee jaar in Nederland.

Het aandeel buitenlandse studenten aan onze faculteit wordt steeds groter en om deze reden willen wij ze meer betrekken bij onze studievereniging. De Simon Ster gaat hier een handje bij helpen.

Daarom probeer ik vanaf dit nummer elke keer een aantal artikelen in het Engels in de Simon Ster te zetten. Deze keer is Staut en het stageverslag in het Engels gemaakt. Het is niet de bedoeling om de Ster volledig in het Engels te schrijven, alleen een aantal artikelen zodat de buitenlandse studenten meer feeling krijgen met Simon Stevin.

Studenten reizen veel, meestal met de trein of bus.

Onlangs is de simpele OV-kaart vervangen door de OV-chipkaart. Deze zou veel gemak met zich mee moeten brengen. Tot nu toe is dit echter nog niet gebleken. Er bestaan nog veel onduidelijkheden en problemen over de nieuwe kaart. In deze Ster een artikel dat uitgebreid de OV-chipkaart behandelt. Daarnaast nog een column over de onnodige innovaties voor treinreizigers. Aan de autoreiziger is natuurlijk ook gedacht. In profiel een mooie luxueuze auto.

Iedereen heel veel leesplezier en alvast een fijne carnavalsvakantie.

Bart Welling

4

Smile of Science

Thom Bruynseels

De zin en onzin achter de techniek

Eendensex biologie Tijdens de paringstijd is het voor de vrouwtjes afzien. Het voortplantingsritueel van sommige eenden gaat er onvrijwillig en soms zeer agressief aan toe. Het mannetje bespringt het vrouwtje en zij heeft dat maar te pikken.

Uit een recent gepubliceerd onderzoek van Patricia Brennan van de Yale universiteit (VS) blijkt dat de vrouwtjeseenden wel degelijk kunnen kiezen voor een partner. Het zit hem namelijk in de vorm van het geslachtsorgaan van de eenden. Sommige vrouwtjes hebben in de loop van de evolutie een vagina ontwikkeld in de vorm van een kurkentrekker met een knik. Deze draait met de klok mee, terwijl de penis van de mannetjes eend juist tegenovergesteld draait.

Als de vrouwtjeseend voor een mannetje heeft gekozen, dan draait ze haar achterwerk zo dat de paring makkelijker verloop. Hierdoor heeft het vrouwtjes dus toch de keus, en niet het mannetje.

Overigens heeft 97 procent van de vogels helemaal geen penis, en waarom muskuseenden en sommige andere vogels wel zulke rare geslachtsorganen hebben is een raadsel. Volgens Brennan heeft het te maken met de eeuwige strijd: wie is de baas over de bevruchting?

Innovatieve zoekmachine informatica Sinds het woord googlen is opgenomen in de Van Dale lijkt het alsof we er niet meer omheen kunnen. Het gebruik van deze zoekmachine is extreem populair, hoewel het eigenlijk een relatief eenvoudig systeem is.

Google kan namelijk niets “begrijpen”.

Onlangs is een Britse wetenschapper bezig geweest me de release van een nieuwe zoekmachine. Een die feitelijke vragen kan beantwoorden.

Wolfram Alpha , genoemd na uitvinder Stephen Wolfram, is de naam van de innovatieve zoekmachine. Vraag “wheather Eindhoven” en je krijgt een tabel met de huidige temperatuur, de windsnelheid en de bewolking.

Daaronder staat een grafiek met de voorspellingen voor de komende week, en als je op de grafiek klikt kun je de gegevens van de afgelopen week, maand of zelfs de laatste tien jaar bekijken. Typ “Amsterdam Eindhoven” en je krijgt te zien hoe lang licht in een vacuüm er over zou doen om die route af te leggen, het aantal inwoners van de twee steden en nog een paar feitjes.

Maar is het ook genoeg om Google naar de kroon te steken? Wolfram Alpha gebruikt een enorme database van gecontroleerde gegevens, samengesteld door 150 deskundigen, en een gigantische hoeveelheid

wiskundige formules en natuurkundige modellen. De zoekmachine maakt daarbij volop gebruik van twee eerdere Wolframiaanse projecten: het computerprogramma Mathematica en het vuistdikke boek A New Kind of Science, waarin Wolfram bepleit dat we de wereld door computerexperimenten kunnen begrijpen.

Een groot voordeel van Wolfram Alpha is dat er alleen gecontroleerde informatie wordt gegeven. Bovendien kunnen ook vragen die nog nooit zijn gesteld worden beantwoord, door een bestaande formule op andere gegevens toe te passen. Google geeft alleen informatie die al ergens door iemand is neergezet en heeft geen kwaliteitscontrole. Het grote nadeel is dat Alpha de input moet begrijpen om iets zinnigs terug te geven. Testers kwamen bijvoorbeeld de volgende misser tegen: als je zoekt naar ‘$25 million 1945 dollars in 2008’, dan krijg je keurig de omgerekende huidige waarde van dat bedrag in 1945. Type je echter ‘$25 million 1945 in 2008’, dan begrijpt Alpha het tussenvoegsel ‘in’ als inches. De machine gaat er dan toe over om 1945 inch te vermenigvuldigen met het bedrag en met 2008, waarna hij het eindantwoord uitdrukt in de opmerkelijke eenheid ‘inch dollars’.

5

Simon Ster 41.3 | februari 2010

Robotic wildlife techniek Een nieuwe manier om stropers aan te pakken, dat is wat een klein bedrijf in Amerika bedacht heeft. Taxidermist (dierenopzetter) Brian Wolslegel zag een gat in de markt en begon het bedrijf Custom Robotic Wildlife.

Wolslegel maakt onder meer bewegende herten, zwijnen, coyotes, antilopen en beren die door boswachters of politieagenten gebruikt kunnen worden om stropers in de val te lokken. De kop, de poten en de staart zijn verbonden met servomotoren die van afstand aan te sturen zijn. Om te voorkomen dat ze elke keer aan gort worden geschoten, zijn de elektromotortjes op plekken ondergebracht waar de gemiddelde stroper niet snel zal richten; in de nek en de poten. De rest is simpel: het robot-aas wordt in een stroperrijk stuk bos geplant, meneer de illegale jager neemt het arme beest onder vuur en de illegale jager is het haasje.

Wolslegel werkt nog aan een model dat is uitgerust met CO2-patronen, waarmee hij wolkjes uit de neusgaten kan laten komen zodat het net lijkt alsof het dier ademt. Volgens de Amerikaan zijn de mechanische dieren ook zeer bruikbaar om allerlei ongewenste beesten uit je achtertuin te weren. Zoals de kat van de buren bijvoorbeeld.

Bruggen bouwen bouwkunde Wetenschappers van de Universiteit van Maine hebben een nieuwe manier bedacht om bruggen te bouwen.

Die is zowel goedkoper als duurzamer dan de huidige bruggen van staal en beton.

De cijfers liegen er niet om. In Amerika vertoont één op de vier bruggen structurele gebreken en bij elkaar komt dat neer op 152.316 exemplaren die gerepareerd of vervangen moeten worden. Er is naar schatting 140 miljard nodig om dat voor elkaar te krijgen, dus de 10,5 miljard dollar die jaarlijks in het hele land aan onderhoud wordt uitgegeven, is zacht gezegd nogal schamel.

Onderzoekers van de Universiteit van Maine hebben daarom een manier ontwikkeld om met opblaasbare kokers van koolstofvezel goedkope bruggen te bouwen. De kokers worden op de bouwplaats uitgerold, opgeblazen en met een kunsthars behandeld zodat ze een keurige boogvorm krijgen.

Vervolgens worden ze naast elkaar op hun plek gezet en via een gaatje in de bovenkant van de toog met beton

volgespoten. Als die een dag later is uitgehard, gaan er wat netten overheen en wordt het hele zaakje met zand en een laag asfalt afgedekt.

Omdat op deze manier veel minder dure materialen en zware machines nodig zijn, kan een brug 20 procent goedkoper worden neergezet. Daar komt nog bij dat ze minstens honderd jaar meegaan; veel langer dus dan de 40 tot 70 jaar voor een standaard staal- en betonbrug.

Afgelopen zomer werd, bij wijze van proef, een bruggetje van tien meter breed over een stroompje in Maine gebouwd. De ploeg deed er elf dagen over. Ter vergelijking; een brug van dat formaat kost met traditionele bouwmethoden toch gauw een maandje of twee.

Inmiddels heeft Advanced Infrastructure Technologies de licentie gekocht en contracten afgesloten voor de bouw van acht kleinere bruggen. Dit voorjaar wordt een poging gedaan om de techniek ‘op te schalen’ naar grotere overspanningen.

6

Sequentieel Clusteren van Data

Toegepast binnen RoboCup

Het doel van de RoboCup gemeenschap is om kennis te vergaren op onderzoeksgebieden als autonomie, regeltechniek en diverse AI gerelateerde onderwerpen.

Het spelen van een wedstrijdje voetbal tussen teams van autonome robots is gekozen als de manier om deze technieken te kunnen testen en te optimaliseren. Binnen deze gemeenschap neemt de Technische Universiteit Eindhoven deel in de zogenaamde MidSize en de Humanoid klasse.

Rob Janssen Een van de belangrijkste studies binnen de MidSize klasse is hoe het mogelijk kan worden gemaakt dat de robots binnen één team hetzelfde beeld van de omgeving kunnen verkrijgen. Op dit moment wordt het beeld dat een robot van zijn omgeving heeft, enkel bepaald door de camera bovenop de robot. Doordat deze camera slechts een beperkt zichtveld heeft, is het hierdoor voor een robot niet mogelijk om het gehele veld te kunnen overzien.

Ook is het mogelijk dat door ruis op het beeld van de camera, twee robots van hetzelfde team die bij elkaar in de buurt staan toch een verschillend beeld van de omgeving hebben. Dit zorgt onherroepelijk voor problemen indien robots willen overspelen, of een aanstormende tegenstander willen omzeilen. De robots zouden simpelweg elkaar in de weg lopen.

Hierom is het belangrijk een algoritme te ontwikkelen dat door het gebruik van communicatie de robots in staat stelt om één identiek beeld van de omgeving te genereren. Om dit te kunnen doen worden eerst alle objecten die een robot van het team ziet naar zijn medespelers gestuurd. Dit gebeurd via WiFi. Het beeld dat iedere robot dan heeft van de omgeving is hieronder afgebeeld. De zwarte puntjes zijn zowel de tegenstanders als de medespelers die de robots van een team gezamenlijk waarnemen op het speeldveld.

De robots ‘zien’ nu dus meerdere robots op plaatsen waar in werkelijkheid maar een enkele robot staat. Om dit probleem op te lossen wordt een data clustering algoritme toegepast, wat de metingen bij elkaar voegt zodat er slechts één unieke positie voor elke robot overblijft. Ook wordt via dit algoritme bepaald of een robot behoort tot een medespeler of een tegenstander.

7

Simon Ster 41.3 | februari 2010

Dit algoritme werkt als volgt: Ten eerste wordt een zogenaamde hypothese boom opgesteld.

Deze boom bevat in principe alle mogelijke robots en bijbehorende posities die op dat moment op het veld aanwezig kunnen zijn. Voor het maken van deze boom worden één voor één alle metingen verwerkt, waarbij met elke meting een aantal nieuwe hypotheses wordt aangemaakt. De hypotheses die voor elke nieuwe meting kunnen worden opgesteld zijn ofwel een ruishypothese, ofwel de meting behoort bij een robot die reeds is opgemerkt, ofwel de meting behoort tot een robot die nog niet was opgemerkt. Het opstellen van de hypothese boom is hieronder weergegeven, waarbij een 0 ruis voorstelt en de nummers 1 en 2 nieuw opgemerkte robots voorstellen. Na het verwerken van de eerste meting, ofwel ‘report’, kunnen er dus twee hypothesen worden opgesteld. Namelijk deze eerste meting was ruis ([0]), ofwel deze meting behoort tot robot nummer één ([1]). Na de tweede meting kan worden gesteld dat ofwel beide metingen waren ruis ([0,0]), ofwel de eerste meting was ruis en de tweede meting behoort tot robot nummer één ([0,1]), ofwel de eerste meting behoorde tot robot nummer één en de tweede meting was ruis([1,0]), etc.....

Met het verwerken van deze metingen groeit tegelijkertijd ook de populariteit van de hypothese met de juiste oplossing. Uiteindelijk zal deze hypothese in populariteit overduidelijk boven alle andere hypothesen uitsteken, waardoor deze hypothese wordt gekozen als de winnende hypothese. Deze hypothese bevat dan het precieze aantal robots, alsmede hun huidige positie op het veld. (Schubert en Sidenbladh, “Sequential clustering with Particle Filters – estimating the number of clusters from data”, 2005) Uiteraard groeit het aantal hypothesen in deze boom ontzettend snel. Na het verwerken van één meting zijn er twee mogelijke hypothesen. Na het verwerken van de tweede meting zijn er reeds 5 mogelijke hypothesen. Na het verwerken van drie metingen zijn er 15, dan 52, 203, 877. In het bovenstaande plaatje met 24 metingen zijn al enkele miljoenen hypothesen mogelijkheid over het aantal robots en hun bijbehorende posities. Om het verwerken van de metingen toch in real-time op de robots te kunnen doen, wordt daarom de hypothese boom gesnoeid. Hiermee worden de

hypothesen met de laagste populariteit verwijderd, en enkel die met de hoogste populariteit worden behouden.

Om nu te kunnen kijken of een robot bij de tegenstanders behoort of een medespeler is, wordt gekeken naar de metingen die tot het ontstaan van deze robot in de hypothese boom hebben geleid. Hierbij worden de positie metingen van de robots in het eigen team beschouwd. Indien een van de metingen overeenstemde met de daadwerkelijke positiemeting van een eigen robot, wordt deze robot gelabeled tot teamspeler. Het nummer dat deze robot dan krijgt is het nummer wat de robot binnen het team draagt. Binnen het team van Tech United zijn de robots genummerd 1 t/m 6, waarbij nummer één de keeper is. Indien er geen overstemmende positie meting kan worden gevonden binnen het ontstaan van deze robot, wordt de robot als tegenstander gelabeled, ook met nummers 1 t/m 6.

Die hypothese die na het verwerken van de metingen in het bovenstaande plaatje de hoogste populariteit heeft, staat hieronder grafisch weergegeven. In deze figuur stellen de blauwe cirkels teamspelers voor, en de rode zijn de tegenstanders. De meting helemaal rechts waar geen robot bij hoort, blijkt volgens de winnende hypothese een ruis-meting te zijn.

Met dit algoritme wordt het voor iedere robot binnen het team mogelijk om te kunnen zien wat een teamspeler ziet die helemaal aan de andere kant van het veld is gepositioneerd. Dit biedt voor een robot in balbezit mogelijkheden om een direct pad te plannen naar het doel van de tegenstander, of om de bal over te spelen naar een andere teamspeler die voor de robot op dat moment misschien niet eens zichtbaar is.

Tech United, het team van de Technische Universiteit Eindhoven dat meedoet in de MidSize klasse, hoopt met ondere andere deze vernieuwende implementaties een goede score neer te zetten op het komende Wereld Kampioenschap Robot voetbal eind juni in Singapore. De wedstrijden die hier worden gespeeld kunnen live worden gevolgd. Kijk hiervoor op www.techunited.nl.

8

Column

Monnikenwerk

Bram Berkien Het leven van een student gaat niet over rozen. Als we de zaken waar we zelf wel invloed op kunnen uitoefenen, zoals het ondervinden van de gevolgen van het drinken van veel bier, het verknallen van een slecht voorbereid tentamen of er bij de supermarkt achterkomen dat je banksaldo nul is, achterwege laten blijven er nog een hoop uitdagingen over. Met één daarvan worden we jammerlijk genoeg keer op keer geconfronteerd op ons eigen warme W-nest, namelijk het gebrekkig functioneren van apparaten. Het betreft hier heus geen technische hoogstandjes die op hun plaats zouden zijn bij de CERN-labs in Genève hoewel zij qua falen wel iets gemeen hebben maar heel conventionele gebruiksapparaten. Eén van de boosdoeners staat op de gang bij het SEL en probeert uit te stralen dat het een print-/kopieerapparaat is, maar print en kopieert in de realiteit maar bar weinig.

Was ik een student Nederlands of psychologie geweest dan zou ik me hier slechts beklagen over het feit dat we in de 21e eeuw leven en dat die printers ondertussen toch wel gewoon zonder storingen zouden moeten kunnen werken, met al die knappe koppen met een technische opleiding die zich met dat soort apparaten bezighouden. Ik studeer echter geen Nederlands of psychologie, maar werktuigbouwkunde. Het is dan ook extra ironisch dat juist in een gebouw waar iedere student in het tweede jaar een project doet dat ‘De printerkop’ heet en waar in de kelder onderzoek wordt gedaan dat nog snellere en nauwkeurigere printers mogelijk moet maken, het onmogelijk lijkt dat een simpele printer langer dan een paar dagen achter elkaar zonder storing kan functioneren. Wat natuurlijk niet de schuld is van de tweedejaars OGO-studenten of de afstudeerders en promovendi die zich met printers bezighouden. Toch komt op mij de situatie net zo raar over als een koffiezetapparatenfabriek waar het koffiezetap-

paraat van de kantine kapot is. Studenten moeten welhaast over engelengeduld beschikken om zich niet gek te laten maken door die kubieke meter falende techniek.

Ik heb overigens wel een vermoeden waar het probleem vandaag komt. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat het apparaat dat bij het Simulatie en Experimenteer Laboratorium (of, voor intimi, SEL) op de gang staat geschikt is voor zo’n 20.000 prints per week, terwijl wij studenten het presteren om wekelijks het dubbele met een klik op de ‘Print’-knop naar de gang te sturen.

Het probleem ligt dus ironisch genoeg voornamelijk bij onszelf, als onverwachte regenwoud-verslinders.

Gelukkig ben ik de beroerdste niet, ik ben zeker bereid mee te denken over oplossingen. Zo zou natuurlijk een printer met een grotere capaciteit neergezet kunnen worden. Ook kan gedacht worden over het verhogen van de prijs die gerekend wordt voor het afdrukken van pagina’s, waarmee ook nog eens een handreiking wordt gedaan naar de natuur. Dit zijn echter wel twee erg conventionele oplossingen en dat is eigenlijk maar weinig enerverend.

Daarom pleit ik voor een oplossing met veel meer visie, die ook de maatschappij betrekt in dit probleem en de spreekwoordelijke muren van de Ivoren Toren der Intellect die de universiteit voor de buitenwereld is neerhaalt. Onder het mom van ‘Techniek midden in de maatschappij’ zal deze oplossing mensen die door de nietsontziende crisis werkloos zijn geworden, weer aan een baan helpen. Kort gezegd komt het plan op het volgende neer: geheel in de stijl van Middeleeuwse monniken zullen de pagina’s die studenten vanaf hun computer willen uitprinten niet langer

9

Simon Ster 41.3 | februari 2010

mechanisch op papier verschijnen, maar door noeste handmatige arbeid van menselijke printers/kopieerders. Hiermee komt ook een einde aan de saaie, zakelijke uitstraling van het gros van de hedendaagse printjes. De eerste letter van elke pagina zal wederom een waar kunstwerk worden en het geduldig schrijven met ganzenveer zal weer het aanzien genieten dat het in vroegere tijden ook ten dele viel.

Mocht dit plan te ambitieus lijken (of, in alle eerlijkheid, in de praktijk nóg trager blijken dan de falende machine die er nu staat) dan adviseer ik de optie die van minder lef en visie maar van meer realisme getuigt: het juiste apparaat voor de juiste gebruikers. Gelukkig bereikte mij terwijl ik dit schreef het blijde nieuws dat er ondertussen nagedacht wordt over het plaatsen van een extra printer.

Een ander brok ellende is enige tijd geleden juist geïntroduceerd als zogenaamde innovatie maar verleidt mij toch tot het bezigen van de cliché-uitdrukking ‘vroeger was alles beter’. Ik heb het uiteraard over de hightech snoep-/drankautomaten die onder anderen te vinden zijn in de kantine van W-hoog en het auditorium. Wierp men vroeger een muntstuk in een gleuf (er was ook daadwerkelijk maar één gleuf) en draaide vervolgens een spiraal een slag, waarna het gewenste product zich in schitterende vrije val naar de bodem van het apparaat begaf, om daar met een genotaankondigende plof neer te komen, tegenwoordig gaat dit heel anders. De uitdaging begint al bij het inwerpen van de muntstukken. Er bevinden zich op het apparaat maar liefst twee gleuven, waarvan slechts eentje bestemd is voor muntstukken. In de andere gleuf kan een pas worden geduwd, maar ook deze gleuf heeft een subopening welke verdacht veel lijkt op het zijaanzicht van een muntstuk. Nu zal de ietwat kritische lezer wellicht opperen dat men toch op zijn minst verminderd toerekeningsvatbaar moet zijn om het verschil tussen de twee gleuven niet te begrijpen. Ik stel daar echter tegenover dat dit toch wel een domme ontwerpfout is van de producent van de automaat.

Mocht de gebruiker van de automaat zo ver zijn dat hij het juiste bedrag heeft ingeworpen, dan begint de pret pas.

Hoewel pret in deze context absoluut niet het foute woord is. Het wachten op het gekochte product lijkt wat mij betreft nog het meeste op het urenlang toekijken terwijl je vrouw aan het bevallen is van je eerste kind, hoewel ik vrouw noch kind heb. Tergend traag wordt het product richting de spectaculair maar onnodig verlichte draagarm bewogen, waarna een ophaalslede het product in een volledig

automatisch aangedreven uitgiftebak duwt. De gehele omslachtige procedure neemt wel zo veel tijd in beslag dat men bijna geneigd is weg te lopen, ware het niet dat men Nederlander is en dus zuinig op de zuurverdiende (IB-groep) centjes is. Waar zijn de tijden gebleven dat na een simpele druk op een niet-digitale interface de reep Mars na een elegante slag van de spiraal zo gauw als de zwaartekracht het toeliet klaar voor het oprapen lag? Laat er tevens geen misverstand over bestaan dat de enige zwakte van de ouderwetse machine ook wel haar grootste charme was: de reep die blijft bungelen in de spiraal. De pure emoties die op dat moment loskwamen zorgden voor een fascinerende haat-liefde verhouding met de automaat. De haat kon men dan perfect uiten door het apparaat een aantal gruwelijke trappen en schouderduwen te geven, waarna de reep alsnog in het bakje plofte. Deze tijden behoren echter tot het verleden, vervlogen zijn de jaren waarin men met tranen in de ooghoeken naar het bungelende zakje chips stond te staren. Mijn gok is dat wanneer men de huidige automaat een dergelijke trap verkoopt, deze volledig op tilt raakt als ware het een flipperkast en daarmee de aandacht van de gehele kantine op de gebruiker vestigt, om daarna een vroegtijdige dood te beleven. Laat men dit echter niet opvatten als een oproep massaal de machine het graf in te trappen, wij zijn beschaafde, intelligente en redelijke mensen.

Dan is dit het punt waarop ik tot de zeer standaard conclusie zou moeten komen dat vroeger alles beter was en techniek ook zo haar keerzijde heeft. Laten we echter deze apparaten toch nog even de tijd geven zich te bewijzen, wellicht dat zij in hun tweede jaar op de faculteit toch beduidend meer functioneringspunten behalen dan in het eerste. Het zou zonde zijn potentieel talent dat zich pas later ontpopt al vroeg weg te sturen, enkel op basis van prestaties in een beperkte tijdspanne.

AkzoNobel Masterclass 2010 Titel 10

Global sustainability

Subtitel

Leadership on the edge.

Experience it for yourself!

At AkzoNobel, we believe the future belongs to those smart enough to challenge it. We’re world leaders in many global markets and we’ve earned a solid reputation for providing sustainable answers. Our annual Masterclass is the chance to get to know us. We’d love to see you there.

When: April 26 & 27, 2010 For:

Master students approaching graduation

Visit our website www.akzonobel.nl/masterclass for more information and to apply online.

But be quick, the deadline for registration is March 24, 2010.

01185_220109

11

Internship

Simon Ster 41.3 | februari 2010

The States

Choosing an internship during your Mechanical Engineering master is not easy.

Mechanical Engineering is a broad field, and the range of countries is diverse… obviously.

Maarten Beelen To find a location and topic for my internship, I planned a talk with professor Steinbuch. On my list of courses he spotted ‘Nuclear Fusion’ for which I was very motivated. He told me he had numerous collaborations in this research field. I wanted to go to an English speaking area, preferably to California (surfing, sun, palm trees, nice girls etc.), but Steinbuch only had a collaboration with a professor in a small town; Bethlehem, Pennsylvania. He offered me to go to Berkeley, but then it wouldn’t be on the motivating topic of Fusion. Eventually we found the perfect solution; the first half of my internship would be under supervision of the professor at the Lehigh University in Pennsylvania, and the second part at General Atomics, a company in San Diego. Because, luckily, that professor had a collaboration with a researcher in San Diego. So he would send me to San Diego, ‘an internship in an internship’.

The preparations took a lot of time. Especially for the States, getting a visa is a lot of work. A lot of official papers where needed; I got a proof of registration at the TU/e, a rental agreement of my apartment, proof of medical insurance and most importantly, a statement of my bank, stating that I had sufficient financial resources to stay in the USA for 4 months. I went to the consulate general of the USA in Amsterdam, for which I made the appointment two months in advance. Armed with papers and numerous visa application forms, and after paying 3 unexplainable

The Mechanical Engineering Building at the Lehigh University Pennsylvania

12

fees, I had a talk with him for three minutes. My visa was granted.

Also, the communications with the professor in the States took a lot of time. They did not quite understand the idea of an internship. They were only familiar with students studying abroad for a semester or an entire master.

My initial plan was to go to the States a little over 4 months. I saved some money, got some funding from the TU/e and from my parents, so this would not be a problem.

But after a few weeks in the States I totally changed plans.

Geert-Jan Evers, also a Mechanical Engineering student, was doing his internship in New Zealand. Also we were organizing the study trip to South-Korea. So in my mind I connected the dots and I figured, I might as well upgrade my travelling to a world trip! Things became a little more difficult financially speaking. But then again, there always is this super-stuffi.

country. Try to be among the locals, not the international students. It was a real party house; they had their own kegerator and beer games. Our house served as a base for all party peoples in the neighbourhood. We always played Beirut, a variation of beer-pong and after that we went to MC Gradies, and Irish pub.

My place in San Diego I found through craigslist. It was a house with active, outgoing people, and we went surfing every other day. They were working professionals, so drinking was not their main activity. Definitely a good contrast with my stay on the east coast. A very big advantage of this place was that they had 5 surfboards. We went surfing almost every day, either just before or after work. Surfing is hard work, and often the conditions aren’t great, so you don’t have too many runs. The trick is not to get frustrated, but just go in the water without expectations, ‘just to get wet’. But sometimes it is rewarding, like the time I was in the wave together with two dolphins. I definitely fell in love with the surfing culture and the whole relaxed atmosphere.

Language: The student slang in the states consists of three words: ridiculous, awesome and sweet. And after adding some redundant words to my speech: ‘like’, and ‘basically’, communication was easy. Also I tried hard not to lose my Dutch accent, because this is big asset when talking to girls. People in the states like to talk to you when you are a foreigner, especially when you’re from Europe, even better when you are from Holland, and Amsterdam is their ideal place. It would be a little harsh to say that in America they don’t have much culture or history… they do have beer.

So I stayed in the States a month longer than planned, giving Geert-Jan the opportunity to finish his work. Then I went to New Zealand, where we travelled around for a month, mostly on the Southern Island. Our stay was filled with adventures like skydiving, bungee jumping, ice climbing, snowboarding, hiking and canoeing. After that we went to Sydney for a week and then straightaway to South-Korea were we finally met 30 more Mechanical Engineering folks.

I think the most important thing for your entire stay abroad is with whom you are staying. Because you are probably going all by yourself, you want to make friends as soon as possible. I searched for an active student house for a long time. Through craigslist.org, but eventually I found my place on the online billboard of the University itself. I had a lot of email contact with the students in that house to check if they hung out together a lot. And they did. I was lucky enough to get into a lively student house. I was among USA students all the time, and got acquainted with their habits. I think this is the best way to get to know a

I worked 40 hours a week, went out every night, and visited the big cities on the Eastern sea board. Luckily some roommates and friends from the University had contacts in Washington D.C., Philadelphia and New York. Therefore we could go there during the weekends and stay at their place. I got tours in all these cities, and off course we got to see the inside of almost all bars. Rick Peters, also from

13

Simon Ster 41.3 | februari 2010

this department, just finished his internship in Louisiana, and flew to New York. For a week we had an awesome time in NY and Boston, then he flew to Miami for his last week in the states. With my sister I stayed for a second week in New York. After that, I flew to San Diego, to start the second part of my internship. I had been in Pennsylvania for 2.5 months, and I had another 2.5 months left in San Diego. During my stay in California I went with roomies to Las Vegas, The Grand Canyon, Los Angeles and Orange County. The best weekend by far was the Memorial Day weekend in Newport Beach. I was invited there by friends from New York. It was definitely a good party place.

We drank some beers on a small boat, got some sushi, went out a few nights, and honoured the ‘Sunday Funday’.

This is an original concept for a Sunday, filled with day drinking…

My advice is to plan enough time for your entire stay. You want to plan some extra time to get settled, get to know new people, go away for long weekends and travel a few weeks extra before you leave. Also it is convenient if you have a few spare weeks on top of that to work some extra on your research if needed.

My project was on the topic of Nuclear Fusion. A new promising energy source. Inside a Tokamak, a plasma is present in which hydrogen atoms are fused together which releases energy. This plasma has a lot of instabilities, which can be stabilized using control technology. My assignment was to investigate one of these instabilities; in the vertical direction, and how to stabilize it. In most Tokamak models, the plasma mass is assumed to be zero. This model sometimes yields erroneous conclusions for physical plasma which actually has a small positive mass. I had to investigate what exactly caused these erroneous conclusions. Also I formulated conditions the model had to satisfy to prevent these false conclusions. The assignment was very mathematical.

The goal was to extend papers written by my supervisor.

Therefore I had to adept the approach and methods my supervisor used, and couldn’t find a way to implement a lot of things I learned during my master. So it was challenging.

During my stay in Pennsylvania I did a lot of theoretical stuff at the University, and in San Diego I was at a company (they operate the biggest Tokamak of the States), doing simulations on Tokamaks. Eventually I got nice results.

Among the lesser experiences was the continuous mathematical struggle I had at the University in Pennsylvania.

Even though I was very motivated, there were days I did not make any progress. I did not have any help/ feedback/ supervision because the professor was too busy (for me).

The day after my last day, a Saturday (!) he finally found some time to go through my notes.

My best experiences were hanging out with American students and being part of their student life, the beautiful girls in San Diego, going for a long party weekend to Washington D.C. and for the Memorial Day weekend to Newport Beach. These where by far the best weekends. I travelled around the world and this was unforgettable.

14

Uitgelicht

Versnellingsbakken

Wie heden ten dage een nieuwe auto koopt, wordt overspoeld met versnellingsbakken die geplaatst kunnen worden. De meeste fabrikanten bieden doorgaans alleen nog een handmatige en een automatische versnellingbak aan, terwijl de ‘dual-clutch’ steeds meer gemeengoed wordt. Wie echter goed zoekt kan ook een half-automatische of een continue variabele bak kiezen.

Jos Feijen Handmatige versnellingsbak Een handmatige versnellingsbak werkt met een platenkoppeling, een ingaande (primaire) as, een tussenas en een uitgaande (secundaire) as. Hierop bevinden zich verschillende tandwielen, die door verschillende verhoudingen een andere overbrenging genereren. In tegenstelling tot wat menigeen wellicht denkt, zijn de tandwielen voor elke versnelling altijd met elkaar verbonden.

Welke versnelling ingeschakeld is, wordt bepaald door de klauw, die aan de as bevestigd is en in een tandwiel kan haken.

De plaatkoppeling in een handmatige versnellingsbak zijn twee of meer platen die op elkaar geduwd worden, welke door een toenemende kracht een toenemende wrijving ondervinden. Hierdoor kan een bestuurder langzaam en geleidelijk wegrijden. Echter, om grotere koppels door te geven, moet die kracht groter worden.

Die kracht moet door de bestuurder worden tegengegaan als hij ontkoppelt, wat tot gevolg heeft dat er een maximum aan door te geven koppel is.

Automatische versnellingsbak Een automatische versnellingsbak werkt niet als een handbak waarbij de pook automatisch bestuurd wordt. Hij is gebaseerd op planetaire tandwielstelsels en de koppeling heeft plaatsgemaakt voor een koppelomvormer. De koppelomvormer vervangt de koppeling uit een handmatige versnellingsbak. In tegenstelling tot de plaatkoppeling, werkt de koppelomvormer met olie en is hij totaal wrijvingsloos. Hij bestaat uit een pomp, aangedreven door

de motor, een turbine die de versnellingsbak aandrijft en een stator die de druk aan de turbinekant opvoert. De olie wordt door de pomp naar buiten geslingerd als de motor draait. Deze wordt via het turbinewiel teruggeleid naar het centrum, waarna het door de stator weer in de pomp vloeit. De olie circuleert dus in de koppelomvormer. Doordat de olie zijn rotatie-energie overdraagt van de pomp op de turbine, wordt het koppel van de motor op de versnellingsbak overgedragen. Zonder stator komt de vloeistof uit de turbine met een snelheid in tegengestelde richting van de pomp en zal zodoende het koppel doen afnemen. De stator, die vrij meedraait, zorgt ervoor dat de olie al in de goede richting geduwd wordt en hiermee de pomp zelfs weer aandrijft: hij levert extra koppel op de pomp en daarmee ook de turbine. De draaisnelheid van de turbine is dan echter wel lager dan die van de pomp, anders werkt de koppelomvormer niet.

Koppelontvormer

De turbine is verbonden met de versnellingsbak, welke ook een geheel andere werking heeft dan een handbak. De tandwielen in een handbak worden in een automaat vervangen door planetaire tandwielstelsels. De eigenschap van deze tandwielen is dat ze door het al dan niet vastzetten van bepaalde tandwielen, verschillende overbrengingsverhoudingen genereren.

Een planetair tandwielstelsel bestaat uit een zonnewiel, een ringwiel en 3 of 4 satelliettandwielen. De satelliettandwielen kunnen draaien om hun eigen as en om die van de drager. Door

15

Simon Ster 41.3 | februari 2010

één van de tandwielen stil te zetten en de overige op de in- en uitgaande as te monteren kunnen zes verschillende overbrengingen verkregen worden. Drie vooruit en drie achteruit, waarbij er van de laatste natuurlijk maar één nodig is. De tandwielen worden stilgezet en aangesloten op de assen middels platenkoppelingen, welke hydraulisch aangedreven worden.

Hoewel het heerlijk is om in de file slechts twee pedalen te gebruiken, kleven er kleine nadelen aan de automaat. Zo ontstaat het gevoel dat er een elastiek tussen de motor en de wielen van de auto zit. Vooral bij inhaalmanouvres is dit een nadeel. Pas twee seconden na vloeren van het gaspedaal accelereert de auto.

Semi-automatische versnellingsbak De semi-automatische vind je vooral terug in sportauto’s. Zijn werking is feitelijk hetzelfde als die van een handbak, maar de semi-automatische variant wordt elektronisch aangestuurd: door een pookje of flippers op het stuur aan te tikken kan de bestuurder op en neer schakelen. Een elektro-hydraulisch systeem ontkoppelt de koppeling en zorgt ervoor dat de klauwen, zoals beschreven bij de handmatige versnellingsbak, in de goede versnelling grijpen. Daarna wordt de koppeling weer gekoppeld.

Deze handelingen vinden plaats in minder dan een seconde en soms in minder dan 0.1 seconde. Dat is ook het grote voordeel van de semi-automatische bak: zijn snelheid. Ook kun je deze versnellingsbak doorgaans in een automatische stand zetten, zodat het je dezelfde voordelen geeft als de automaat. Eigenlijk dus het beste van twee werelden, maar toch missen mensen het gevoel om zelf te schakelen. Samen met zijn lichte meerprijs heeft het ertoe geleid dat hij doorgebroken is bij het grote publiek.

Dubbele koppeling versnellingsbak De versnellingsbak met een dubbele koppeling heeft, inderdaad, twee koppelingen die twee ingaande assen kunnen (ont)koppelen. Op de ene is de ingaande as aangesloten met daarop de versnellingen 1, 3, 5 en eventueel 7, op de andere koppeling zitten de 2, 4, 6 en de achteruit. Als de eerste ingaande as is gekoppeld

en in de 3e versnelling rijdt, dan zijn op de andere ingaande as die dan niet gekoppeld is, de versnellingen 2 en 4 al ingeschakeld.

Zodra de bestuurder op of neer wil schakelen, hoeft er alleen nog maar van koppeling gewisseld te worden. De schakeltijd reduceert hiermee tot nagenoeg 0 seconden. Het in- en uitschakelen van bepaalde versnellingen gebeurt ook hier door middel van klauwen. Doordat de twee ingaande assen over elkaar heen geschoven zijn ontstaat er ook nog eens een zeer compact geheel.

Dit systeem is, ondanks meerprijs en hoogstaande techniek, al verkrijgbaar voor het grote publiek. Een beetje Golf heeft er al één in zitten.

Continue variabele transmissie Tot slot is er nog een bak die terug te vinden is in de nationale trots van Nederland op autogebied. Niet Saab, maar DAF had 50 jaar geleden al een ‘variomatic’ in de DAF zitten. Deze werkt met tweemaal twee taps toelopende schijven, waartussen een duwband met trapeziumvormige doorsnede bevestigd is.

Door de schijven bij elkaar te drukken draait de duwband over een grotere straal over de schijf. Dit levert een andere overbrengingsverhouding. Elke gewenste verhouding kan hiermee gecreëerd worden. Ook kan de motor op eenzelfde toerental blijven draaien, waardoor de motor voor die rotatiesnelheid kan worden geoptimaliseerd, zowel voor prestaties als voor duurzaamheid. Deze manier van overbrengen is –in auto’s- geïntroduceerd door DAF in 1958. Ondanks alle technische en duurzame voordelen die een duwband levert is het daarna in een dal gekomen, waar het nog steeds niet uit is geklommen. Audi biedt nog wel een variant onder de naam ‘multitronic.’ Toch zijn er de laatste jaren weer volop ontwikkelingen gaande en zullen we binnen enkele jaren het aanbod van CVT’s vergroot zien.

De ontwikkeling van versnellingsbakken heeft soms rare wendingen genomen. Bepaalde bakken, zoals de CVT en de semi-automatische tranmissie waren technisch hoogstaand, boden veel voordelen maar braken toch niet echt door. De DCT daarentegen lijkt nu de markt te gaan overspoelen. Wellicht omdat de klimaatproblematiek momenteel erg ‘hot’ is. Het ligt dan ook in de lijn der verwachtingen dat ook de CVT een opmars zal gaan maken.

De handbak zal echter nooit gaan verdwijnen; schakelen hebben we immers het liefst zelf in de hand.

16

Profiel

Lexus RX 450h

Na de Abarth 500 gereden te hebben waren we wel toe aan iets groters. En om dan toch het milieu te ontlasten kwamen we uit op een crossover die nog minder CO2 uitstoot dan de kleine Abarth; de Lexus RX450h.

Daan Dams & Bart Welling De wagen was net zo als het terrein van de importeur, in ĂŠĂŠn woord, imponerend. We kwamen aan op het terrein van Louwman & Parqui. Na eerst oog in oog gestaan te hebben met een stel kamelen en oldtimers uit het museum, dat het terrein ook rijk was, werden we ontvangen in de Lexus showroom. Nadat we onszelf voor hadden gesteld kregen we een uitleg in de auto en konden we vertrekken.

De auto die we mee kregen was hagelwit en van de Luxury uitvoering. In het mooie witte landschap ziet hij eruit als een witte sluwe vos, die staat te wachten totdat hij toe kan slaan. In eerste instantie ziet de wagen er simpel uit, maar op het moment dat je er beter naar gaat kijken zie je veel details naar voren komen. Een voorbeeld hiervan is de fraai vormgegeven dakspoiler waarin de achterruitenwisser op slinkse wijze schuilgaat. Daarnaast vallen de zeer grote zijspiegels op. Waar aan de onderkant lampjes zijn bevestigd. Deze lichten op wanneer de bestuurder het portier nadert, mits deze de sleutels in zijn zak heeft zitten. Om het portier dan daadwerkelijk te openen hoeft de bestuurder ook alleen maar de sleutel op zak te hebben. Om de wagen te sluiten zit er aan de deurklink bij beide kanten een richeltje waar je alleen maar overheen hoeft te wrijven. Dan hoor je een klik en de deuren zitten op slot. In het begin vertrouwden we dit systeem

powered by:

niet helemaal, we waren het namelijk niet gewend. Later werd het op slot doen van de deur een normale en plezierige taak. Op de afstandsbediening van de auto zit ook nog een knop waarmee je de achterklep automatisch open en dicht kon laten gaan. Dit is ook wel te verwachten bij een wagen van dit kaliber.

17

Simon Ster 41.3 | februari 2010

Interieur Binnen in de wagen voel je je klein en tegelijkertijd deelgenoot van iets groots. Alles in het interieur ademt hoogwaardige luxe en kwaliteit uit. Het stuurwiel is met leer afgewerkt en de leren bekleding is met de hand gestikt. Hoewel de uitrusting weinig te wensen over laat, is het aantal knoppen beperkt en allemaal binnen handbereik van de bestuurder. De kleurendisplay van het gecombineerde audio-, navigatie-, communicatie-, en informatiesysteem is diep in het dashboard aangebracht. Een groot voordeel hiervan is dat de bestuurder zijn ogen zoveel mogelijk op de weg kan houden. Ook is de touch-interface welke je vaak bij navigatiesystemen tegen komt vervangen voor een remote-touch-interface. Op de middentunnel is een ‘muis’ te vinden waarmee net als op de pc een pijltje kan worden bewogen over de diverse opties en menu’s. Dit biedt redelijk wat flexibiliteit, maar toch ook de nodige concentratie. Omdat je deze concentratie als bestuurder

beter kan gebruiken om het verkeer voor en achter je in de gaten te houden, beschikt het systeem ook over spraakherkenningssoftware. Naar onze mening werkte deze software prima. Alleen de radio van het systeem viel een beetje tegen. Als de radio op een radiostation was afgestemd en je rijdt met de RX een andere frequentiezone in dan stemt de radio zich niet automatisch goed.

Nu hoor je onnodige ruis door de radiouitzending heen.

Zittend in deze wagen zal je nooit klachten krijgen over gebrek aan ruimte. Deze is voor elke gebruiker namelijk royaal bemeten.

Zeker als bijrijder heb je zeeën van ruimte zonder de passagiers op de achterbank te hinderen. Bestuurder en bijrijder hebben allebei elektrisch verstelbare stoelen en de bestuurdersstoel is vooraf in te stellen op drie verschillende bestuurders. Beide stoelen beschikken ook over stoelverwarming dat rond deze tijd van het jaar zeer wenselijk is. Daarnaast is de achterbak ook nog ruim bemeten. Je kunt er maarliefst 1.570 liter aan bier kwijt. Hoeveel bierkratten dat zijn hebben we niet getest. In de middentunnel zit een compartiment waar erg veel spullen in op geborgen

powered by:

kunnen worden. Dit compartiment is mooi verborgen onder de armsteun.

Rijgedrag De bestuurder van de wagen heeft geen zicht meer op een toerenteller. Deze is vervangen door een zogehete powermeter. Daarmee komen we ook op de reden dat de auto zo zuinig is. Deze heeft namelijk één benzinemotor en maarliefst twee elektromotoren. Één op de vooras en één op de achteras van de wagen. Waarschijnlijk heb je het al geraden, dit is een hybride wagen. Op de powermeter heb je drie modes. Namelijk de charge,

eco en powermode. Het spreekt allemaal voor zich maar toch zullen we deze modes nog even toelichten. Op het moment dat je geen gas geeft, maar toch rijdt, dus als je bijvoorbeeld een helling afrolt of vertraagt dan zul je de aanwijzer van de powermeter op de charge mode zien staan. De batterij wordt nu opgeladen. Wanneer men echter een klein beetje gas geeft, zul je de aanwijzer zien stijgen naar de eco mode. Nu brandt er ook een lichtje op het dashboard op met het woord eco. Oftewel je rijdt nu zeer zuinig en maakt optimaal gebruik van de elektromotor en minimaal (tot geen) gebruik van de benzine motor. Wanneer je echter je buurman bij het stoplicht eruit wil rijden en zodoende de aanwijzer laat doorschieten tot in de powermode, maak je bijna alleen nog maar gebruik van de benzinemotor. Dit resulteert natuurlijk in minder zuinig rijden, maar de RX krijgt het dan wel voor elkaar de meeste wagens eruit te rijden. Toch is het geen wagen voor de

18

op sounds beluste wagen liefhebbers. Bij hard optrekken wordt je wel goed in de stoel gedrukt, alleen qua geluid merk je er maar weinig van. Het luide motorgeronk blijft jammer genoeg achterwege.

Lexus

Naast dat je op de powermeter kan aflezen wat de motoren in de auto doen, is dit ook te zien op twee andere schermen. Het ene schermpje bevindt zich recht voor je. Hier is heel snel te zien of de energie verkregen wordt van de benzine- of elektromotor, een andere mogelijkheid is dat je de accu oplaadt. Het andere scherm wordt weergegeven op de kleurendisplay, nadat uit het menu de goede optie is gekozen. Op dit scherm zijn alle energiestromen erg goed te zien. Alle motoren en de accu zijn hierop weergegeven. Je ziet precies hoe de energiestromen lopen en welke motoren er werken. Ook kun je op dit systeem erg goed zien of je twee- of vierwielaangedreven rijdt. Om energie te besparen is de auto standaard tweewielaangedreven. Wanneer er meer van de auto gevraagd wordt, op bijvoorbeeld gladder terrein, zal de RX zonder dat je er erg in hebt overgaan op vierwielaandrijving. Dit is dan wel erg goed te zien op het laatst genoemde scherm.

De Lexus laat zich erg goed besturen. Je hebt het gevoel dat je in een grote wagen rijdt, maar dit komt meer door de grote uitstraling van binnen dan door het rijgedrag. Het onderstel is redelijk direct. Maar weet oneffenheden zeer goed op te vangen en zal nooit erg zweverig worden. Het stuur ligt lekker in de hand en de auto reageert direct op stuurbewegingen. Een andere fijne bijkomstigheid in de auto zijn de parkeersensoren. Het is en blijft een grote auto, dus zul je altijd moeite hebben met parkeren.

Dankzij de parkeersensoren en daarnaast ook de camera, die ingeschakeld wordt bij achteruit rijden, gaat dit stukken makkelijker. De camera laat goed zien of er obstakels achter de auto zitten. Daarnaast geeft het systeem ook simpele tips voor het inparkeren.

Hybride De Lexus beschikt over een benzine motor met 299 pk. Deze motor is een geavanceerde 3.5-liter V6 ‘Atkinson Cycle’ benzinemotor en levert bij 4800 rpm 317 Nm. Deze motor kent een hoge compressieverhouding, daardoor is het verbrandingsproces in de motor te vergelijken met iemand die kort en diep inademd om vervolgens zeer langzaam uit te ademen. Het brandstofluchtmengsel kan nu optimaal worden omgezet in vermogen.

Een belangrijk onderdeel van deze V6 is het innovatieve Exhaust Gas Recirculation (EGR) systeem. Met dit systeem wordt er een nauwkeurige hoeveelheid uitlaatgas van het inlaat kanaal van de motor gebracht, hierdoor worden zogenoemde pomp verliezen verminderd. Dit lijdt uiteindelijk tot een betere verbranding en dus een gunstiger brandstofverbruik en lagere emmissies.

Daarnaast is de motor uitgerust met een Exhaust Heat Recovery systeem. Deze zorgt ervoor dat de krachtbron sneller op

powered by:

19

Simon Ster 41.3 | februari 2010

temperatuur wordt gebracht door slim gebruik te maken van de warmte van de uitlaatgassen. Voor een hybride wagen is dit een belangrijk aspect. Bij lage snelheden rijdt je namelijk alleen op de elektromotoren en koelt de benzine motor af. Doordat de motor sneller op temperatuur is en ook op temperatuur wordt gehouden verminderd dit de schadelijke uitstoot.

Naast de benzinemotor beschikt de wagen zoals eerder gezegd ook nog over twee elektromotoren. Deze hebben beiden een voltage van 650 V. De elektromotor op de vooras beschikt over 167 pk en een vermogen van 123 kW. Op de achteras zit de tweede elektromotor met 68 pk en een vermogen van 50 kW. Bij lagere snelheden zorgen alleen de twee elektromotoren voor de aandrijving zodat de auto geen schadelijke stoffen produceert, en bovendien fluiterstil rijdt. Via een ingenieuze constructie functioneren de elektromotoren tijdens het remmen als dynamo’s die de accu opladen.

Als je aan hybride denkt, dan denk je al snel aan een langzame saaie maar milieuvriendelijke auto. We waren dus ook blij verrast toen bleek dat dit imago niet van toepassing is op de Lexus RX450h. Milieuvriendelijk rijden zonder het saaie en langzame imago is zeker aan te raden. Al met al is de Lexus een mooie wagen die van binnen en van buiten compleet is en waarbij veel gelet is op detail.

powered by:

Specificaties Lexus RX

450h

Motorinhoud

3.456 cc

Max vermogen

249 pk bij 6000 tpm

Max koppel

317 Nm bij 4800 tpm

Aandrijving

vierwiel

Transmissie

sequentiële automaat

Topsnelheid

200 km/u

Acceleratie 0-100 km/u (s)

7.8

Verbruik (l/100 km)

6,3

Kentekengewicht

2085 kg

Basisprijs

€ 76.450,00

Kijk in de Sterren

Oasis of the Seas

Al honderden jaren worden er door de mens schepen gebouwd. Aan het begin van de vorige eeuw kwam er meer behoefte aan grotere en beter uitgeruste schepen voor de oversteek van de oceanen. Hoewel het passagiersvervoer grotendeels is overgenomen door de luchtvaart, is er nog altijd behoefte aan grote en luxe schepen.

Tom Schenkels

21

Simon Ster 41.3 | februari 2010

De Oasis of the Seas is het grootste passagiersship, ofwel cruiseschip, dat op dit moment in gebruik is. Groot in het geval van passagiersschepen betekent ook echt groot aangezien het schip 360 meter lang, 60,5 meter breed en 72 meter hoog is. Ter vergelijking; de Vestedatoren is met 90 meter niet veel hoger. De diepgang is met 9,3 meter echter een stuk kleiner dan die van bijvoorbeeld de Queen Mary 2 , een schip van slechts 345 meter lang, dat een diepgang van tien meter heeft. Ook de acht Wärtsilä motoren met 17.500 pk ieder zijn niet erg klein te noemen.

Het schip is ingedeeld als een themapark met zeven verschillende thema’s. Je kunt er onder andere naar de shopping mall, surfen op

een van de twee Flowriders® of genieten van een theatershow in de 1380 stoelen tellende openlucht theater.

Het midden van het schip is geïnspireerd door Central Park in New York en loopt vanaf de voorkant van het schip door naar het openluchttheater dat zich aan de achterkant bevindt. Wanneer je in het park loopt heb je niet alleen zicht op bomen, terrassen en winkels aan de zijkanten maar wanneer je omhoog kijkt lijkt het ook alsof je in New York loopt. Aan weerszijden kijk je namelijk op tegen gebouwen van een verdieping of tien.

22

Adidas vs. Puma

concurrerende familie

Puma en Adidas zijn begonnen als één klein familiebedrijf in het Beierse stadje Herzogenaurach. Door een ruzie tussen de broers Rudolf en Adolf (Adi) Dassler ontstond er een breuk die er toe leidde dat de broers hun eigen concurrerende merken stichtten: Adidas en Puma, twee bedrijven die elkaar constant proberen af te troeven.

Twan Schout In 1920 begon Adi Dassler met het maken van schoenen. Zijn vader Christoph, medewerker van een schoenenfabriek, en de gebroeders Zehlein, die spikes maakten voor hardloopschoenen, steunden hem in het opzetten van zijn eigen bedrijf. In 1923 sloot zijn oudere broer Rudolf zich aan bij het bedrijf dat in 1924 de Gebrüder Dassler Schuhfabrik werd.

sportschoenen te maken. Dit was bijzonder voor die tijd omdat de groei van sport als volksvermaak in die tijd nog maar net was begonnen.

Ondanks de verschillende karakters verliep de samenwerking toen nog probleemloos. Adi, die erg rustig was, werkte aan methoden om de schoenen lichter te maken en beter te voldoen aan de eisen van atleten. Rudolf was extravert en luidruchtig, hij gaf leiding aan het snel groeiende verkoopteam van het bedrijf. De combinatie van het vakmanschap van Adi en de verkooptalenten van Rudolf zorgden ervoor dat ondanks de naoorlogse economische crisis in Duitsland vele schoenen verkocht werden.

Na het aanvankelijke economische herstel in de jaren twintig werd ook Duitsland in de jaren dertig getroffen door de wereldwijde economische crisis. Er was veel armoede en de werkloosheid was hoog. Dit zorgde ervoor dat de steun voor de radicale veranderingen van Adolf Hitler snel groeide. Ook de gebroeders Dassler werden lid van de NSDAP. De nazi’s zagen sport als een doeltreffend instrument om discipline en kameraadschap te bevorderen en stimuleerden sport. De vraag naar sportschoenen steeg explosief. De oorspronkelijke fabriek werd uitgebreid en op de andere oever van de rivier de Aurach, die Herzogenaurach in tweeën deelt, werd een tweede fabriek gekocht.

Er werd geprofiteerd van de opkomende sportrage door brochures en pakketten met schoenen op te sturen naar nieuw opgerichte sportclubs. De schoenen waren zo goed dat ze de aandacht trokken van alle sportspecialisten in Duitsland. Daarop namen de gebroeders Dassler het besluit voortaan alleen nog maar

De olympische spelen van 1936 in Berlijn moesten voor zowel de gebroeders Dassler als voor Nazi-Duitsland een hoogtepunt worden. Het Duitse team zou talloze medailles in de wacht slepen en daarmee de superioriteit van het Arische ras aantonen. Door goede contacten met Josef Waitzers, de coach van het Duitse

De opdeling trof niet alleen de familie

23

Simon Ster 41.3 | februari 2010

atletiekteam, zou dit gebeuren op schoenen van de gebroeders Dassler. Adi Dassler was echter ook onder de indruk van de prestaties van Jesse Owens, een Amerikaanse neger. Adi Dassler wist Owens zo ver te krijgen dat hij op schoenen van de gebroeders Dassler liep. Tijdens de olympische spelen wist Owens 4 gouden medailles te winnen en werd de held van de spelen. Door deze prestaties kreeg het merk Dassler internationale bekendheid.

voor Ruda, korte tijd later veranderde hij dit echter in Puma.

De opdeling trof niet alleen de familie, maar ook Herzogenaurach, een stadje van nog geen 25.000 inwoners werd verdeeld in een

Terwijl het merk Dassler steeds groter wordt zorgen de verschillen in karakters voor wrijving, Rudolf ergerde zich aan de bezetenheid waarmee Adi nieuwe schoenen ontwikkeld en diens afstandelijke houding over zaken. Tegelijkertijd stoorde Adi zich aan de pralerige en luidruchtige manier van doen van Rudolf. Het politieke klimaat zorgde ook voor spanningen, Rudolf was een voorstander van het beleid van de regering terwijl Adi zich er vaak niet in kon vinden.

In de oorlog wordt Adi als onmisbaar gezien voor het bedrijf en hoeft niet in dienst, Rudolf moet echter wel in het leger. Waar hij een redelijk comfortabele kantoorbaan krijgt. Het steekt hem echter dat hij als minder belangrijk gezien wordt. De fabriek maakt echter geen schoenen meer, maar wordt opgedragen om wapens te maken.

Na de oorlog is Rudolf vastbesloten om zijn deel van de fabriek weer op te eisen. Er lopen echter onderzoeken naar de betrokkenheid van de gebroeders Dassler bij de Nazipraktijken. Rudolf werd naar aanleiding van een tip opgepakt, en twijfelde er niet aan dat die tip van Adi kwam. Hij verklaarde op zijn beurt dat de wapenproductie tijdens de oorlog geheel door Adi geleid was, en dat hij daar niets vanaf wist.

Dit leidde tot een dusdanige ruzie dat de broers in 1948 besloten het bedrijf op te delen. Rudolf kreeg een fabriek aan een kant van de Aurach, en Adi de fabriek aan de andere kant. De machines en

pro-Adidas en een pro-Puma gedeelte, met de rivier de Aurach als natuurlijke scheiding. Het kreeg als bijnaam “de stad van de neerwaartse blik”. Bewoners keken eerst naar beneden welk merk schoenen er gedragen werd voordat ze besloten een gesprek aan te knopen. Arbeiders en hun families meden kroegen, winkels en sportclubs van de concurrent.

De rivaliteit zorgde ervoor dat Adidas en Puma elkaar zo veel mogelijk probeerden af te troeven. Een voorbeeld is de voetbalschoen die beide bedrijven ontwikkelden. Deze nieuwe schoen woog maar de helft van een normale voetbalschoen en liet de enkel vrij waardoor de spelers wendbaarder waren. Het bijzonderste aan deze schoenen waren echter de schroefnoppen, hiermee konden de schoenen aan het veld worden aangepast. Oorspronkelijk liep Puma voor in deze ontwikkelingen en werd dus leverancier voor het Duitse nationale elftal. Rudolf kreeg echter ruzie met de trainer waardoor deze ervoor koos over te stappen naar Adidas.

Op deze schoenen, en met Adi langs de kant van het veld, werd het Duitse elftal in 1954 wereldkampioen.

De grootste strijd in Nederland draaide in de jaren zeventig om Johan Cruijff. Cruijff had een contract met Puma terwijl het Nederlands elftal gesponsord werd door Adidas. Puma dreigde het contract met Cruijff te verbreken als hij in een Adidas tenue zou spelen. Adidas heeft daarom speciaal voor Cruijff een shirt met twee strepen gemaakt, terwijl de rest van het team een shirt met drie strepen, het logo van Adidas, aan had.

patenten werden zorgvuldig verdeeld. De werknemers mochten zelf beslissen met wie ze mee zouden gaan, het grootste deel van de verkoopafdeling koos voor Rudolf, de meeste technici gingen voor Adi werken. Adi noemde zijn bedrijf Adidas, en Rudolf koos

Onlangs is de vete beëindigd, op 17 september 2009 werd er een verzoeningswedstrijd gespeeld tussen medewerkers van Adidas en Puma.

24

5 000 meter track 150 000 koffers per dag 1 Bas BIJkerk

Inderdaad, het zijn imposante systemen die Vanderlande Industries realiseert. Material handling systemen voor tal van nationale en internationale distributiecentra, luchthavens en sorteercentra. De ene keer betrekkelijk compact en overzichtelijk. De andere keer zeer uitgebreid, behorend tot ‘s werelds grootste installaties. Complex en opgebouwd uit de meest innovatieve en creatieve oplossingen op het gebied van elektronica, mechanica en besturingstechnologie.

Unieke systemen, die altijd weer anders zijn. Gerealiseerd door bijzondere mensen.

Bas Bijkerk bijvoorbeeld. Een van onze collega’s die niet uitgesproken raakt over de projecten waarbij hij van begin tot einde betrokken is.

Internationale miljoenenprojecten, waar hij in multidisciplinair teamverband aan werkt.

En waar hij trots op is! Net als zijn 1 700 collega’s op onze verschillende kantoren in de wereld.

UNIEKE SYSTEMEN, BIJZONDERE MENSEN

De boeiendste technische en logistieke uitdagingen. Een creatieve omgeving met gedreven collega’s die van aanpakken weten. De afwisseling van projectenwerk.

Met internationale carrièremogelijkheden.

Unieke systemen. Bijzondere mensen. Je vindt het bij Vanderlande Industries. Kijk op www.vanderlande.com.

WWW.VANDERLANDE.COM

25

Koolstofvezel velg

Simon Ster 41.3 | februari 2010

De ontwikkeling

Na jaren van ontwikkeling met als doel de ultieme Formula Student auto te bouwen, bleef er nog één ‘onaangetast’ onderdeel over: de velgen. Een jaar geleden is dan ook de ontwikkeling gestart van een koolstofvezel velg.

Joni Driessen Qua voertuigprestaties is er flinke winst te behalen op het gewicht van de velgen; elke kilogram die op éen velg wordt bespaard, zal de totale voertuigmassa met 4 kg verminderen.

Daarnaast neemt de zogenaamde ‘yaw inertia’ flink af, wat de wegligging van de auto ten goede komt. Ook het verhogen van de (laterale) stijfheid van de velg draagt hieraan bij. Op dit moment worden lichtgewicht Aluminium/Magnesium velgen gebruikt, welke 3.2 kg per stuk wegen.

Materiaalkeuze Vanwege de hoge eisen die aan de stijfheid en het gewicht van de velg worden gesteld, komt koolstofvezel al snel als materiaal in aanmerking vanwege zijn superieure stijfheid/gewichtsverhouding.

Optimalisatie van de geometrie met behulp van Hyperworks leidde tot het resultaat zoals te zien is in figuur 1. Vervolgens is de zogenaamde lay-up geoptimaliseerd; het aantal lagen koolstofvezel en hun oriëntatie hebben grote invloed op de eigenschappen van de velg. Hier ligt dan ook de grote kracht van koolstofvezel; stijfheid en sterkte van de vezels kunnen in de richting van de grootste spanningen worden gelegd. Dit leidde tot een ontwerp van een velg met een theoretisch gewicht van 1.6 kg, een besparing van 50% op de huidige velg.

Figuur 2: fabricage

Zodra alle lagen op de mal zijn aangebracht, wordt de mal verpakt in een vacuümzak en wordt vervolgens 10 uur lang in een autoclaaf langzaam opgewarmd met een overdruk van 3 bar en een maximale temperatuur van 90°C. Tijdens dit proces komt de epoxyhars in de koolstofvezelmatten vrij en wordt overtollige hars verwijderd. Het eindresultaat is te zien in afbeelding 3

Figuur 1: Koolstofvezel velg

Prototype Bij het produceren van een product uit koolstofvezel worden matten koolstofvezel op maat gesneden en in de juiste richting op de mal aangebracht, zoals te zien is in figuur 2. De juiste vorm van de matten wordt bepaald met de NX ‘flat pattern tool’, waardoor je voor het lamineren alle matten precies op maat kunt snijden.

Stijfheid en duurzaamheid van dit prototype zal eerst op verschillende testopstellingen worden getest voordat deze gebruikt wordt voor de URE06 en URE05e.

26

OV-chipkaart

Het was zeker geen W-er

Als het goed is, heb je hem al! Eén kaart voor bus, trein, tram en metro. Studenten zijn de proefkonijnen die het systeem als eerste gaan testen bij de NS en de busbedrijven. Hoewel de invoering deels al begonnen is, zal 1 februari de vuurdoop zijn als dik 350.000 studenten ermee moeten gaan reizen.

Emile Demarteau Het idee Het idee van de OV-chipkaart is dat er in heel Nederland gereisd kan worden met één kaart. Als deze kaart eenmaal volledig is ingevoerd, is Nederland hiermee ook meteen het eerste land ter wereld, waar een dergelijk systeem bestaat. Buitenlandse systemen die hierop lijken zijn bijvoorbeeld de Oyster card voor de Londense metro en bus of de Octopus kaart van Hongkong. Het grootste verschil ten opzichte van de buitenlandse systemen, is dat deze zich beperken tot één stad, waar er met de OV-chipkaart door heel het land gereisd moet kunnen worden met vier verschillende transporttypes en een veelvoud aan vervoersbedrijven.

Het systeem Er is gekozen voor een asynchroon systeem. Dit houdt in dat het saldo van iedere gebruiker wordt bijgehouden op de kaart zelf, waardoor er geen continue verbinding nodig is met de centrale ritregistratie database. Zo hoeven bussen en verafgelegen stations niet worden voorzien van een mobiele internetaansluiting en is het geen ramp als de centrale database tijdelijk onbereikbaar is.

Periodiek (om 04.00u of zo, als er geen bussen en treinen rijden) wordt de centrale database aangevuld met de ritgegevens van die dag.

De problemen en ergernissen De systeemimplementatie kent, zacht uitgedrukt, nog de nodig fouten. De belangrijkste problemen komen voort uit de starheid van het nieuwe systeem. Het systeem is kort gezegd tenenkrommend onintelligent. Bent u klaar voor een lijstje ergernissen?

Ten eerste vervalt het retourtje en het via-kaartje. Verder moet je overal in- en uitchecken, dat is logisch, maar wanneer je dit een keer vergeet in de Amsterdamse metro, kun je beter thuis op de bank blijven zitten dan teruglopen naar het station. Niet

Het is niet altijd duidelijk bij welk vervoersbedrijf je nu incheckt, zoals hier in Amsterdam.

http://www.sos.cs.ru.nl/applications/rfid/2008‐esorics.pdf http://www.cs.virginia.edu/~evans/pubs/usenix08/usenix08.pdf

Boodschappenlijstje: Kaartlezer: http://bit.ly/ACReader Lege kaart: http://bit.ly/lege_kaart Crapto1 software: http://bit.ly/crapto

uitchecken kost je € 2,50 (maximaal tarief), teruglopen en uitcheken kost je de ritprijs plús € 2,50. Als je drie keer vergeet uit te checken blokkeren ze je kaart sowieso en dit doen ze ook als je te veel reist, i.e. bij automatisch opwaarderen meer reizen dan het opgewaardeerde bedrag in de 3-7 dagen die zij nodig hebben om het bedrag af te schrijven. Als je tijdens je reis overstapt van vervoerder moet je bij de ene vervoerder uit- en bij de volgende inchecken (wat je het opstaptarief van € 0,75 kost), behalve bij Veolia, want die doen niet mee. Check je toevallig in of uit bij de paal van de verkeerde vervoerder, dan ben je het maximum tarief kwijt. Wil je met een familie van vijf man met OV-chipkaart reizen dan moet elk van de gezinsleden een eigen kaartje hebben, en moet hier minimaal € 10 (kaart op naam) of € 20 (Anonieme kaart) op opladen. En heb je dan als gedupeerde recht op restitutie, dan werken de sites van de vervoerders niet in je voordeel.

Je bent gedoemd tot de loketten, formulieren en kopieën van je bankafschrift, waarmee je dankzij grote afhandelingsachterstanden binnen een paar maanden je vier à tien euro weer terug hebt.

Bent u er nog?

27

Simon Ster 41.3 | februari 2010

Als we de bovenset regel tekst gaan XOR () encoderen met sleutel 11110000 krijgen we: 01000101 01101101 01101001 01101100 01100101  11110000 11110000 11110000 11110000 11110000 10110101 10011101 10011001 10011100 10010101 En voor de weg terug XORen we de versleutelde boodschap 10110101 10011101 10011001 10011100 10010101  11110000 11110000 11110000 11110000 11110000 01000101 01101101 01101001 01101100 01100101 En krijgen we de oorspronkelijke data terug.

op het kanaal, buiten gehouden worden. Bij Integrety gaat het over bestand zijn tegen pogingen om de data te veranderen of te vervangen. Deze verandering kan per ongeluk zijn opgetreden tijdens het verzenden, maar ook moedwillig zijn aangebracht door een hacker. Bij Availability tenslotte gaat het over het altijd beschikbaar zijn van data. Hierbij is het vooral van belang om een aantal goede backups te behouden en voldoende rekenkracht voor het systeem uit te trekken, zodat dit bereikbaar blijft tijdens storingen en aanvallen.

“Een versleuteling moet niet afhankelijk zijn van geheimhouding, en het moet niet uitmaken als de vijand deze in handen krijgt” August Kerckhoffs, La Cryptographie Militaire, January 1883

Data beveiliging Wat te denken van de privacy bezwaren die steeds naar voren komen en hoe worden deze gevoelige gegevens beveiligd? Hoe wordt voorkomen dat anderen namens mij kunnen reizen? Er wordt gewerkt met pasjes voorzien van een Radio Frequency ID (RFID) chip. Dit maakt het mogelijk om draadloos de poortjes van de stations te openen. De MIFARE classic chip van NXP (Philips semiconductors) valt de twijfelachtige eer ten deel, uitgekozen te zijn voor gebruik in de OV-chipkaart. Deze chip, verkrijgbaar in een zevental verschillende smaken, is wereldwijd in gebruik bij meer dan één miljard kaarten en tien miljoen lezers. Voorbeelden waar deze chips worden toegepast zijn overwerkpassen van W-Hoog, de sportkaart van het studentensportcentrum en de stadspas van de gemeente Eindhoven (die overigens overbodig geworden is nu we de OV-chipkaart hebben.

Voor Confidentiality wordt er gebruik gemaakt van een stroomvercijfering. Hierbij wordt er naast de bitjes met data een tweede reeks bits gegenereerd, die via een exclusieve of-poort (XOR) worden samengevoegd. Zie in het figuur hoe dit in zijn werk gaat voor een heel korte repeterende sleutel (8-bits). Voor moderne encryptie technieken zit de sleutel niet rechtstreeks in het XOR gedeelte, maar wordt een ingewikkelde random generator gebruikt. Deze genereert met een bepaalde sleutel een haast oneindige serie random bits. Deze serie is niet helemaal random, maar pseudo-random; hij kan worden geproduceerd met een sleutel.

MIFARE Helaas is er bij de MIFARE Classic niet gekozen voor een geverifieerd beveiligingsalgoritme, maar heeft NXP het ‘security

Encryptie Hoe werkt eigenlijk de dataversleuteling van een draadloos netwerk? Beveiliging kent drie belangrijke pijlers, die worden aangeduid met de letters CIA. Dit staat niet voor een grote Amerikaanse overheidsorganisatie, maar voor Confidentiality, Integrity en Availability. Confidentiality heeft te maken met drie dingen: Eerst toegangscontrole, zodat iedereen bepaalde data wil lezen, zich moet identificeren. Ten tweede moet bij het verzenden duidelijk zijn, dat de data die voor de ontvanger bedoeld is, ook alleen door de ontvanger kan worden gelezen. Ten derde moet de data tijdens het verzenden versleuteld zijn, zodat eventuele luistervinken

Een microscoop opname van de MIFARE chip.

28

through obscurity’ principe gehanteerd. Hier heeft NXP zelf een beveiligingsalgoritme bedacht, dat op de chip zit ingebakken. Ze dachten: ‘Als we niemand zeggen hoe het werkt, dan is het veilig.’

Dat ‘security through obscurity’ een van de grootste zonden is bij databeveiliging werd duidelijk toen een paar informatici zonder linkse handen, met aceton de chip ontblootten, vervolgens het silicium eraf polijstten en met een microscoop fotootjes maakten van het elektrisch circuit. Het encryptie mechanisme lag nu open en bloot en de zoektocht naar de sleutel kon beginnen. Het bleek dat er drie sleutels in de communicatie gebruikt worden en met twee slimme readers, een paar echte chips en wat geluk is het onderzoekers van de universiteit Nijmegen gelukt om de sleutels

euro’s zijn binnengekomen. Dan zullen ze de kaart blokkeren en moet je opnieuw beginnen. Maar bij kantoren kennen ze deze check niet, zo blijkt uit het filmpje.

Een andere iets agressievere methode is om de chip van iemand anders te kopiëren. Hij werkt immers toch draadloos, dus je hoeft alleen maar dicht langs je slachtoffer te lopen en hopen dat hij genoeg saldo op zijn kaart heeft staan. Jammer voor die ander is dan wel dat zijn kaart ook wordt geblokkeerd.

Voor de bendes Poolse skimmers, is het nu wel erg makkelijk geworden. Zij kunnen met een lange antenne, op een druk station de pasgegevens van álle reizigers stelen. Gelukkig kan je OV saldo niet worden opgenomen, anders zie ik een lucratieve business ontstaan. Maar je kunt er wel voor zorgen dat de passen van al deze mensen geblokkeerd worden.

Lang leve de OV-chipkaart Met dit artikel wil ik niemand aanzetten tot fraude, met de OVchipkaart. Maar het moge wel duidelijk zijn dat de OV-chipkaart zoals die er nu ligt, geen veilig systeem is. Hopelijk zal de flexibiliteit van de achterliggende database verbeterd worden en kan er in de toekomst gereisd worden tussen verschillende vervoerders zonder in- en uitchecken. Dit kan allemaal zonder dat er een nieuwe kaart nodig is. En de moeite om een kaart te hacken, zal wel niet in verhouding staan tot de voordelen van vrij reizen, maar wellicht dat men zich wel genoodzaakt ziet om op korte termijn over te stappen op nieuwe kaarten. boven tafel te krijgen.

Integrity, of in het geval van de OV-chipkaart, het verifiëren van de persoon is beter geregeld omdat hier de centrale database kan ingrijpen. Je kunt wel het pasje van iemand anders kopiëren, maar zodra de database merkt dat iemand twee keer in het systeem zit, zullen beide pasjes geblokkeerd worden; wat niet wegneemt dat je zo dus toch nog mooi een dag gratis hebt kunnen reizen, voordat de database de dubbelganger heeft opgemerkt.

Availability zal ook goed voor elkaar zijn, aangezien ze de invoering al lang van tevoren hebben gepland. Al bleek vorige maand dat ze hier nog wel het een en ander aan kunnen verbeteren.

Studenten die tot tien maal toe tevergeefs hebben geprobeerd hun OV reisproduct te activeren waren geen uitzondering.

Hack je OV-chipkaart Enthousiast geworden na bovenstaande te hebben gelezen? Het enige wat je nodig hebt om je eigen OV-chipkaart te hacken zijn een laptop (heb je vast wel ergens), een kaartlezer(EUR 30), een lege kaart (EUR 0,85) en de software (Crapto1) die de beveiliging kraakt en data kan lezen schrijven op de kaart.

Je kunt het beste een anonieme kaart kopen (dan komen ze naderhand ook niet zo zeuren), deze kaart opladen en vervolgens de data op de kaart wegschrijven naar je PC. Als het saldo op is, neem je je laptop en zet de oude data er weer op. Zie dit filmpje voor de procedure: http://bit.ly/hackvid. Na een tijdje zal de centrale database door krijgen dat er wel gereisd is, maar dat er geen

Terugdraaien van de invoering is nu al niet meer mogelijk, als je ziet hoeveel er al uitgegeven is aan de ontwikkeling van dit systeem. En als de volgende generatie OV-chipkaarten werkt op de veiligere, maar duurdere MIFARE DES zijn er grote stappen gemaakt op het gebied van veiligheid, de DES sleutels uit deze chip zijn namelijk niet gekraakt… Nog niet.

29

Nodeloosheid der innovatie

Simon Ster 41.3 | februari 2010

“Per Spoor”

De trein was een zodanig sterke uitvinding dat hij zelfs 200 jaar na de eerste stoomlocomotief nog een belangrijke functie in onze maatschappij heeft. Toch wordt de treinreiziger de afgelopen tijd geplaagd door irritaties. Wat is er aan de hand?

Edward de Boer 11 uur ’s avonds en ik sta op perron 6 in ’s Hertogenbosch. Terwijl een flinke hoeveelheid sneeuw in een dwarrelende chaos naar beneden komt zetten hoor ik via het omroepsysteem de vrouwelijke NS stem een monoloog houden over extra 40% korting momenten, om te compenseren voor de uitval aan het eind van december. De NS heeft het zwaar. Na eerdere pogingen om het goed te maken met gratis thee en koffie die té succesvol waren, gevolgd door een actie met gratis thee en koffie alleen voor abonnementhouders (die de plank nogal mis sloeg), denken ze nu gezicht te redden met korting buiten de spits. Wie zit daar op te wachten?

Studenten die altijd met korting reizen? Mensen die voor hun werk in de spits reizen? Er is overduidelijk maar één groep in onze maatschappij die zou kunnen profiteren van deze actie, namelijk de dagjesmensen. U kent ze wel, voornamelijk oude mensen die van die leuke (meestal rondrennende) kleinkinderen mee de trein in nemen voor een gezellig dagje naar de dierentuin. Nou heren en dames van de NS, door deze mensen een 40% goedkopere dag te bieden maken jullie het uren wachten in de kou zeker goed.

Bedankt!

In mijn broekzak voel ik een omstreden stuk plastic dat zichzelf meer media aandacht heeft weten toe te eigenen dan een flinke aardbeving teweeg kan brengen. Ik realiseer me dat naast de naam van het ding (taalverbastering), er precies drie dingen mis zijn met de OV-chipkaart. Ten eerste en als belangrijkste is het ding niet nodig. Echt niet. Verder is het systeem voor treinreizigers gedoemd te falen. Stelt u zich voor dat de treinen vanuit Maastricht en Venlo tegelijk in Eindhoven aankomen (en dat doen ze nogal vaak). Zelfs een Technische Bedrijfskunde student met een beetje kennis van logistiek kan inzien dat één of zelfs vijf paaltjes nooit kunnen voorzien in het uitchecken van al die

studenten die dagelijks het fietsen op het limbopad onmogelijk maken. Ten slotte is de informatievoorziening bij de invoering van het pasje zo verdacht onduidelijk te noemen dat er haast wel een groter plan achter moet zitten. Waarom anders zouden de termen “reisproduct” en “ophaalpunten” in het leven geroepen zijn?

Het lijkt wel alsof de noodzaak om het voor computer analfabeten begrijpbaar te maken, er voor heeft gezorgd dat zelfs mensen zoals wij (die wèl computer spreken) er niets meer van snappen.

Nog steeds wachtend op het perron, terwijl de stoptrein naar Breda vertrekt, merk ik een gemis. Waar vroeger de aankondiging van de eerstvolgende trein werd vergezeld met het zachte geratel van de zo typerende perronborden, staar ik nu naar een witte display. Waarom? Als kind was ik altijd gefascineerd door de analoge mechaniek met de eindeloos vallende kaarten die uiteindelijk toch altijd de juiste boodschap lieten zien (zelfs bij vertraging! hoe is het mogelijk?). Maar na decennia trouwe dienst heeft de NS besloten ze ter vervangen zodat ze in de toekomst meer informatie kunnen vertonen zoals logo’s van andere spoorbedrijven. Het lijkt wel alsof we in Nederland innoveren puur om het innoveren. De compleet onterecht niet-monumentale oude borden functioneerden goed en hadden zelfs een soort charismatische retro uitstraling, maar toch zullen wij in de toekomst ons vertragingsnieuws moeten ontvangen van zielloze displays.

Het is merkwaardig te noemen dat juist bij het reizen met een der oudsten vervoersmiddelen het de recente innovaties zijn die de grootste problemen creëren. Is het werkelijk nodig om een technologie die stamt uit 1803 aan te vullen met dingen waar nauwelijks vraag naar zijn? Wat is er gebeurd met de tijd dat een lamp alleen werd vervangen wanneer hij kapot was?

DAT DOEN WAAR IK GOED IN BEN. GROEIEN, MIJN GRENZEN VERLEGGEN. Dosign Engineering ondersteunt me daarin volledig. Via een netwerk van toonaangevende, technische opdrachtgevers, detacheert Dosign Engineering middelbaar en hoog geschoolde technici binnen een breed technisch spectrum.

Liefde voor Techniek, is wat ons met elkaar verbindt.

Titel

30 IK BEN AMBITIEUS. Dosigners zijn uitblinkers in hun tak van sport, hebben een onderscheidend imago op de werkvloer en de juiste papieren op zak. Met andere woorden: we zijn beter en misschien wel de beste in ons vakgebied.

Simon Ster 41.3 | februari 2010

Subtitel

Ik wil groeien, mijn grenzen verleggen.

IK WIL GEWOON DE TOP BEREIKEN, MIJN TOP. Dankzij Dosign werk ik alleen voor de meest toonaangevende technische opdrachtgevers en omdat ik daarnaast de mogelijkheid krijg om doelgerichte trainingen en opleidingen te volgen, kan ik me blijven ontwikkelen en zo mijn voorsprong behouden. Omdat mijn kwaliteiten boven het gemiddelde uitsteken, doen mijn arbeidsvoorwaarden dat ook. Goed geregeld dus.

DAT IK ER NIET ALLEEN VOOR STA? DAT GEEFT ME ZEKERHEID. Als Dosigner heb je een kwaliteitslabel, waardoor je direct een voorsprong hebt op de arbeidsmarkt. Mijn kans op succes is groter, sterker nog: Dosign Engineering garandeert het me.

ROB7177/1

WAT IK BEN?

BEN JIJ OOK EEN UITBLINKER EN OP ZOEK NAAR EEN TOPBAAN IN DE TECHNIEK? Ga naar www.dosign.nl en laat ons weten wie je bent. Vertel ons wat je wensen en ambities zijn, maar ook wat voor werkervaring en opleiding je hebt. Wanneer jouw profiel aansluit bij onze activiteiten en doelstellingen, nodigen we je graag uit voor een gesprek. Wellicht tot binnenkort.

31

Staut

Simon Ster 41.3 | februari 2010

Margaret Thatcher

In this series of sTAUt the famously dispute Prime Minister of the United Kingdom, Baroness Margaret Thatcher. Leader of the UK for eleven years. Her decisive manner of talking earned her the nickname The Iron Lady, while the current British goverment is until today’s date undecided whether to grant her the rare honour of a state funeral.

Ruud Hawinkels Oxford Lady Thatcher, her formal name is The Right Honourable The Baroness Thatcher, LG, OM, PC, was born in a the town of Grantham in Lincolnshire. Her father owned two grocery stores and was an active member of the local society. Being an Alderman in local politics for several years as well as a lay preacher for Methodist church.

The little Margaret was known for her hard work and commitment to every thing she did. After finishing high school during the Second World War, she attended Somerville college, a constituent girls college of the University of Oxford. She specialised in Chemistry, but her interest in politics was already aroused. She joined the Oxford University Conservatives Association (OUCA) and became president of this Association during her third year. In 1947 she received a post graduate Bsc degree in crystallography and started working as a research scientist at a polymer manufacturer. Obviously she stayed connected to the Conservative Party. In 1949 she was asked to be the Conservative candidate for Dartford in the 1950 elections for parliament. This was the beginning of a moving period.

Beginning of a long career She lost the 1950 election with a minor difference, but her campaign as the youngest ever female Conservative candidate attracted lots of attention. She was rejected several times during the following elections, but eventually she won a seat during the 1959 elections after a hard campaign. In the mean time she met her husband Denis Thatcher, gave birth to a twin, Carol and Mark, and finished a study for barrister.

32

Prime Minister As a Member of Parliament (MP) for the Conservatives she made quick promotion as a spokesman for several secretaries, establishing herself as a potent speaker with strong rhetorics. Her policies where mostly popular in the Conservative party, although she voted as one of few Conservatives for decriminalisation of male homosexuality and abortion.

Thatcher was committed to reverse the UK’s decline from the days of Empire. She wanted a new self esteem for the United Kingdom, this should be accomplished through a higher level of influence in international affairs and a greater independence of the individual from the state.

She advocated reduced state intervention and free markets. This would mean a major change for the British industries which where largely state-owned.

Her first economic reforms where so drastic that the deepened the economic crisis even further, while unemployment soared.

This resulted in the lowest every approval rating for a Prime Minister. Only a quartre of the country thought Thatcher was going in the right direction. At the start of her second year in office the economy started to recover, although unemployment remained high.

The Falkland war brought a new challenge to uplift the British emperial feelings. The day after Argentina invaded the Falklands, Thatcher send a naval task force recaptured the British overseas territories. Argentina surrendered after two and half months. The victory brought a wave of patriotism and support for the government over de UK. Thatcher’s approval rate rocketed from 30% to 59%, while the Labour party dropped to a minor 27%.

In the 1970 elections the Conservatives won the general vote and Thathers was assigned the post of Secretary of Education and Sciences under Edward Heath, also a former president of the OUCA. The Conservatives decided that they should cut spendings to help the struggling British economy. Lady Thatcher was reluctant to cut spendings on academic needs so she figured that few children would suffer if she charged for milk at primary schools.

This decision provoked a storm of protest.

The Heath government experienced many difficulties, because of a wavering economic policy. They lost the 1974 elections to the Labour party which spiralled the Party in an even steaper descent. Thather grasped the moment and challenged Heath for the parties leadership. She promissed a fresh start for the party.

Backed by the parties lower Members of Parliament she unexpectedly defeated Heath in the first round. Heath stepped back, while Heath’s preferred successor Whitelaw, was no match for Thatcher in the second round. Thatcher became party leader and appointed Whitelaw as her deputy. From 1975 to 1979 Thatcher was the Leader of the Opposition, attacking the Labour party for their unemployment record and failing foreign policy. In 1979 a motion of no confidence brought Callaghan’s Labour government down. The Conservatives would win the elections with a 44-seat majority and Thatcher became UK first female Prime Minister.

It is still disputed whether the Falkland war was a factor during the 1983 elections. Thatcher’s popularity had risen considerably during the war, but also the long-time economic effects of her policy began to show.

A largely divided Labour party could not stand up against Thatcher’s unwavering character and she won the 1983 election with a massive majority of 144 MP’s

The house where Margaret Thatcher was born in Grantham.

33

Simon Ster 41.3 | februari 2010

In 1987 Thatcher was up against a still devided Labour party and won the general elections again with a massive majority this time of 102 MP’s. She was the first 20the centrury Prime Minister that served a third term and became the longest serving Prime Minister since Lord Liverpool (1812 to 1827).

The economy was thriving and Thatcher’s policy was almost completely implemented although there was one issue which she needed to address. She wanted to reform the way governmental revenues where acquired and redistributed. She wanted more influence of local governments. This resulted in rising taxes for citizens. Thatcher’s popularity declined within the government and the community due to her refusal to compromise on the subject.

Unrests mounted and even small riots took place.

Thatcher with US First Lady Nancy Reagan at 10 Downing Street

During her second term in office, from 1983 to 1987, she continued her policy of free markets and reduced state intervention, with a major privatisation of large state utilities. Almost all state owned companies where privatised. This again led to a large amount of jobs lost, since privatisation was meant to lead to higher labour productivity, although this effect is dispute.

The productivity increase under Thatcher is largely atributed to decreasing of the workforce, hence more unemployment, instead of harder workers.

Together with the privatisation Thatcher reduced regulation on the financial markets in an attempt to boost economy. This encouraged the growth of the financial and service sector in the UK to replace the manufacturing industry.

This financial growth model of speculation and trade in financial claims is linked by many critics of Thatcher to the recent financial crisis, because the lack of control and regulation made it possible for the financial sector to grow out of proportion. Other more neutral source state that there have been to many intervening years to link the recent crisis to Thatcher’s financial policies.

Her perfomances in the European Commity where splitting her party and eventually the whole government. She refused to let Europe take over governmental influence over the Britons which she struggled so hard to get rid of.

Her refusal to set a timetable for the British to join a common European currency, proved to be one bridge to far. Geoffrey Howe, for 15 years long one of Thatcher’s loyal supporters, resigned his position as Deputy Prime Minister. A few days later she was challenged for the Conservatives leadership and while she survived an earlier challenge, this time she lost the first round and resigned from office on the 22nd of november.

Aftermath While she was the longest serving Prime Minister of the 20th century and served an unprescedented three terms, she has the second lowest overall approval rate ever recorded. It is not to be expected that a Prime Minister that singledhanded transformed the British economy from a manufacturing economy to a financial and service economy is popular on the short term. Thatcher never regretted any of her dicisions and has, until recent health problems obstructed her, been an influence on British political issues.

In recent years Lady Thatcher’s failing health, she has suffered a series of small stroke and suffers from memory loss, should have awoken the current Prime Minister Brown that he needs to be as decisive as The Iron Lady herself on a certain state issue.

Thatcher’s Ministry meets with Reagan’s Cabinet at the White House

34

De Kernbom

Uit het oude India

Wat? Jawel. We gaan er altijd vanuit dat wijzelf het hoogste hebben bereikt; niemand in de geschiedenis heeft ons ooit geëvenaard. Het vliegtuig, de auto, ook de kernbom zijn van ons en niemand anders. We’re it, we’re the summit.

Huib van Amstel Of niet? Om een vroege Hindoestaanse tekst te citeren: “…Overal op de aarde denken mensen dat hun eigen plek bovenaan staat.

Maar als het een bol in de ruimte is, waarom zou er een boven en een beneden zijn?”

De geschiedenis van India kan via fragmenten tot 700,000 jaar terug worden getraceerd. De beschaving van de Indus-Vallei, de oudste ter wereld, ontstond zo’n 5000 jaar terug. Wat we weten van deze beschaving komt vooral uit de oude boeken die vele eeuwen lang bewaard zijn gebleven; de Veda’s, voornamelijk

geschreven tussen de jaren 1500 en 500 voor Christus maar met wortels tot 5000 jaar terug, de Itihasas (geschiedkundige teksten), Puranas (mythologische teksten) en tientallen andere documenten. De geschiedkundige teksten zijn vooral interessant: epische verhalen als de Ramayana en de Mahabharata spreken geregeld over dingen waar wij van aannemen dat ze alleen in onze tijd bestaan; vliegtuigen, kernbommen en andere technologische wonderen.

VIMANA De Hakatha (wetten van de Babyloniers) zegt: “The knowledge of flight is among the most ancient of our inheritances. A gift from ‘those from upon high’. We received it from them as a means of saving many lives.”

Een Veda

De Vimana, of het vliegtuig, komt vaak voor in de teksten, honderden keren zelfs. Ontwerp, bediening, en tactiek van het vliegtuig worden beschreven tot in details, evenals zijn vier verschillende modellen en de 113 varianten. Tientallen oude schriften handelen over de 30 competenties van piloten, de juiste legeringen die gebruikt moeten worden in de constructie, brandstoffen en manoeuvres die de piloot kan gebruiken. Onder de laatste vallen acties als het loslaten van materiaal om hittezoekende raketten af te leiden, zweven, verticaal opstijgen en meest in het oog springende onderdeel: onzichtbaar worden, waarschijnlijk bedoeld als ‘van een radar verdwijnen’. Het meest verbazingwekkende deel is de accurate beschrijving, 50 pagina’s lang, van hoe een vliegtuig te bouwen; in de tekst staan dingen die vertaald worden als ‘graphite rod’,’Solar Energy Collector’ en vele andere voorwerpen die tegenwoordig als hoogstaande technologie te boek staan. Volgens de Samara Sutradhara, een andere oude tekst, waren Vimana’s ‘ijzeren machines, goed geconstrueerd en

35

Simon Ster 41.3 | februari 2010

vloeiend, met een lading van kwik die uit de achterkant schoot in de vorm van een brullende vlam’. Ook bekend als krachtbron is een gelige witte vloeistof, verrassend veel lijkend op benzine. Er staam zelfs ontwerpen als een straalmotor in de teksten. De Samara Suthradhara behandelde elk facet van vliegen tot in details; 230 verzen handelen over constructie, starten, vliegen, normale en geforceerde landingen en ook mogelijke botsingen met vogels.

in beweging’, geregeld ‘onzichtbaar’ en men wist nooit precies waar de koning was.

Deze vliegtuigen kon men volgens de verhalen op verschillende plaatsen vinden: India, Turkije, Schotland, Egypte en andere. Het schrift dat men op Paaseiland vindt komt identiek overeen met dat gevonden op verschillende plekken in India.

Hoewel je als lezer ongetwijfeld sceptisch zult zijn is het allemaal zo ongeloofwaardig niet.. Ten slotte kunnen wij ook vliegen; waarom zij niet? Het probleem verschijnt pas bij de meer ongeloofwaardige dingen, zoals onzichtbaarheid. Maar als men zich voorstelt dat de vliegtuigen van de oude Indiërs geen hoog technologisch niveau hadden, is er zeker een mogelijkheid. Hoe je er ook over denkt, de Vimana blijft een van de grote raadselen uit de geschiedenis.

Kernbommen

Gereconstrueerde tekening van een Vimana

Deze teksten zouden niet kunnen bestaan zonder een basis te hebben in de werkelijkheid. Toch worden de meeste verhalen afgeschreven als verzinsels van een stel oude gedrogeerde schrijvers met waanvoorstellingen.

Een voorbeeld van de eisen die aan deze vliegtuigen gesteld werden: Impregnable, unbreakable, non-combustible and indestructible capable of coming to a dead stop in the twinkling of an eye; invisible to enemies; capable of listening to the conversations and sounds in hostile planes; technically proficient to see and record things, persons, incidents and situations going on inside enemy planes; know at every stage the direction of the movement of other aircraft in the vicinity; capable of rendering the enemy crew into a state of suspended animation, intellectual torpor or complete loss of consciousness; capable of destruction; manned by pilots and co-travelers who could adapt in accordance with the climate in which they moved; temperature regulated inside; constructed of very light and heat absorbing metals; provided with mechanisms that could enlarge or reduce images and enhance or diminish sounds.

Er wordt zelfs onderscheid gemaakt tussen de reisafstand van verschillende Vinama’s: tussen verschillende plaatsen, tussen verschillende landen en tussen verschillende planeten. Er wordt zelfs, in enkele fantastisch passages, gesproken over gevechten op de maan tussen zogenaamde Aixili van de Atlantiers en Vimana’s van de Indiërs. Hier verliezen de teksten zich in ongelooflijke maar duidelijk onware schriften. Helden, goden en demonen uit de Indische literatuur maken geregeld gebruik van Vimana’s.

Koning Ravana’s Vimana is een van de bekendste: deze was ‘altijd

Alsof het bestaan van vliegtuigen nog niet genoeg is komt er nog meer verbazingwekkends uit de teksten tevoorschijn. In 1979 verscheen er een boek in Italië genaamd 2000 AC Diztruzione Atomica, of ‘Atomic Destruction 2000 BC. De schrijver, David W. Davenport, laat zien dat Mohenjo Daro, een plek die archeologen kennen als “The place of Death’ een behoorlijk ongewone manier van vergaan is ondergaan. Mohenjo Daro lag op twee eilanden in de Indus. Ongewoon genoeg zijn er drie verschillende zones van vernietiging, uitgaande van het midden. In het centrum liggen compleet verbrande klonten die tot in de kern zwart zijn: zelfs het aardewerk was gesmolten. De mogelijkheid van een vulkaanuitbarsting wordt uitgesloten omdat daar geen resten van gevonden zijn. Verder zijn er nog skeletten gevonden in de buitenwijken, in poses die doen vermoeden dat ze verrast zijn door een plotselinge catastrofe. De enige mogelijkheid, betoogt Davenport, is een nucleaire explosie.

Scene uit de veldslag in de Ramayana

36

Ene Ghurka, vliegend in zijn Vimana, wierp naar de drie steden van de Vrishnis en de Andhakas een projectiel.

“Charged with all the power of the Universe.

An incandescent column of smoke and flame As bright as the thousand suns Rose in all its splendor… …it was an unknown weapon, An iron thunderbolt, A gigantic messenger of death, Which reduced to ashes The entire race of the Vrishnis and the Andhakas. ..The corpses were so burned As to be unrecognizable.

The hair and nails fell out; Pottery broke without apparent cause, And the birds turned white… …After a few hours All foodstuffs were infected… …to escape from this fire The soldiers threw themselves in streams To wash themselves and their equipment..” (uit de Engelse vertaling van de oorspronkelijke tekst)

Het verhaal gaat verder met een accurate beschrijving van de effecten van een atoombom: brandende lucht, een schokgolf die olifanten en paarden met berijders door de lucht werpt. De zon wordt door stofwolken verdekt, water wordt verhit en verdampt vervolgens.

De teksten behandelen ook andere wapens: Pradyumna’s speciale pijl waarvan ‘geen man in de slag veilig’ was; Adwattan had een ‘brandende raket van rookloos vuur’. Krishna gebruikte een pijl die op geluid afging. Andere wapens beschrijven verdoving, of de effecten van gas; hittezoekende wapens zijn niet ongewoon.

Alle doen denken aan wapens die we tegenwoordig onder andere namen kennen.

Conclusie Het lijkt er sterk op dat de oude Indiërs over technologie beschikten die wij pas de afgelopen eeuw hebben uitgevonden.

Van enkele beschrijvingen kwamen wij er zelfs pas achter wat ze beschreven toen we het betreffende voorwerp zelf hadden geconstrueerd. Neem als voorbeeld het vliegtuig: tot vlak voordat wij daadwerkelijk de lucht in gingen was dat niet voor te stellen. Zo geldt hetzelfde voor de kernbom: voor Hiroshima en Nagasaki was het effect daarvan ook niet bekend. Helaas zijn niet alle teksten even duidelijk. Zo staan er legeringen beschreven die onvertaalbaar blijven, evenals namen van voorwerpen en dergelijke. Ook wordt er naar bronnen verwezen die nu helaas niet meer bekend zijn. De geloofwaardigheid van deze teksten wordt natuurlijk sterk aangetast door bijvoorbeeld referenties aan demonen, goden en onzichtbaarheid en de zojuist genoemde niet bestaande bronnen. Men moet zich bedenken dat de meeste

teksten uit overlevering komen en pas later zijn opgeschreven.

Vandaar dat de verhalen soms vaag en incompleet zijn. Het probleem is dan ook het scheiden van waarheid en fictie. Veel van de oude bronnen lezen als een accurate beschrijving van de geschiedenis van de Indus-beschaving, maar dan verliezen ze zich in beschrijvingen van de meest ongeloofwaardige taferelen: gevechten op de maan, gewichtsloosheid, onzichtbaarheid, demonen met driepuntige speren.

Veel oude vondsten moeten nog vertaald worden. Andere zijn nog onontdekt. Sommigen zijn verzinsels, andere onbegrijpelijk.

Hoewel er veel gezegd kan worden voor de accuratesse van de teksten, zal het voorlopig toch buiten de officiële geschiedenis blijven. Zonder het nodige wetenschappelijke onderzoek zal het merendeel toch tot het rijk der fabelen verwezen worden. Denk wel, slechts het merendeel.

Voor meer informatie kunt u zoeken op de term Vimana, voor intrigerende verhalen en onwaarschijnlijke geschiedenis.

37

Sanne en Anna eten bij …

Simon Ster 41.3 | februari 2010

twee ex-TU/e’ers

In onze culinaire zoektocht naar de ware aard van mensen komen wij aan bij twee mensen die het net even niet hebben gehaald, ze hebben de TU/e verlaten. We vroegen ons af wat het verschil is tussen de TU/e en het hbo en wat hun overstap heeft veroorzaakt. Jesper Sachteleben en Ruud Busschers nodigden ons uit om over hunzelf en het hbo te vertellen.

Sanne Janssen en Anna van Velsen We kwamen aan op de Sibeliuslaan waar de geur van het avondeten ons al tegemoet kwam. Ruud en Jesper ontvingen ons met een koud biertje. In de keuken stond een tafel met aan drie kanten stoelen en aan de overige kant een meer dan levensgrote afbeelding van Amy de Hoer. De tafel was gedekt met twee grote pannen, vier borden en vier lepels. Net als de vorige keer bleek, heeft elk gezelschap zo zijn gewoontes: hier kennen ze geen messen of vorken. Op het menu stond als hoofdgerecht stoofpot met appelstroop en aardappelpuree. Het was zo lekker dat we dachten dat het een recept van Jespers moeder moest zijn, het bleek van de Appie.

Eerst willen we wat weten over onze gastheren; Jesper en Ruud hebben samen in totaal tien tot dertien vakken gehaald op de TU/e. Ze zijn allebei vierdejaars, Jesper zit in het eerste jaar van het hbo en Ruud is druk bezig met zijn tweede jaar. Beiden denken ze het hbo met gemak te gaan halen. Jesper wil na het hbo nog een master op de TU/e gaan doen en verwacht over zeven jaar klaar te zijn.

Het hbo en de TU/e verschillen best veel met elkaar. Er zijn op het hbo meer scooters, rokers, leraren met sandalen en geitenwollen sokken en vrouwen (psychologie zit in hetzelfde gebouw). “De borrels zijn kut en de organisatie is schijt.” weten ze ons goed duidelijk te maken. Jesper komt regelmatig nog naar de Weeghconst,

Ruud iets minder regelmatig. De mensen schijnen er relaxed te zijn en er zijn meer Limburgers. “Het mooie van het hbo is dat je ook de ambacht ziet”. Je leert niet alleen de theorie maar je mag soms ook wat maken, bijvoorbeeld een schans om een kart mee over de kop te laten vliegen.

Op het hbo is ook een studievereniging: Innovum. Deze vereniging is echter ook van elektrotechniek en wat andere technische opleidingen. Ze hebben weinig goeds te melden over deze vereniging. De borrels worden in een gang gehouden met lauw bier uit kratjes. Vroeger had werktuigbouwkunde hier wel een eigen vereniging; Hoefnix.

Natuurlijk hebben ze nog goede herinneringen aan hun tijd bij Simon Stevin. De beste herinnering van Jesper is aan zijn eerste Duitse borrel, hij werd heel zat, ging met de trein naar huis en was weer nuchter toen hij bij paps en mams thuiskwam. Ruuds beste herinnering is dat hij een motorblok mocht lassen op zijn brommer in de werf. Daarna kwamen er nog verhalen over slapen in de bus (en niet meer wakker gemaakt kunnen worden) op de terugweg van Parijs en W-feesten waar weinig van herinnerd wordt.

Toen de borden leeg waren, was het tijd voor het toetje. We werden aangenaam verrast met gekochte ambachtelijke tiramisu.

Het hbo is anders, wat niet hoeft te betekenen dat alles slechter of makkelijker is. Je leert er de praktijk en je kunt gewoon actief blijven bij Simon Stevin. Ook hebben we mogen ervaren dat die hbo’ers hele gezellige mensen zijn.

38

Opgave Ook deze Ster weer een leuke opgave. De prijs die je kunt winnen is borrelkaart te gebruiken in de Weeghconst.

Wil je kans maken op deze borrelkaart? Lever dan de de opgave in in de Simonkamer of e-mail naar redactie@simonstevin.tue.nl.

Vermeld hierbij duidelijk je naam. De prijs wordt verloot onder de correcte inzendingen en de winnaar zal bekend worden gemaakt in de volgende uitgave van de Simon Ster.

Opgave Ster 41.3 Maak iets moois of functioneels van ducttape. Maak een foto van je creatie en mail deze naar redactie@simonstevin.tue.nl. Zorg ervoor dat je zelf ook op de foto staat zodat we kunnen zien dat je het echt zelf hebt gemaakt. De beste inzending wint de borrelkaart.

Winnaar Ster 41.2 In Ster 41.2 was het de opgave om te raden welk object er is gefotografeerd waarvan hieronder de foto staat. De foto is genomen van de bekleding van een stoel in de NS trein. Roy Cobbenhagen had het goede antwoord gegeven en kan de borrelkaart komen ophalen in de Simonkamer.

Sterrenhoekje Sam: “Videocollege op de fontys? Je kan nog beter Mr. Bean kijken.”

Jos: “Ik ga biljarten, doe mij eens pijltjes!”

Daan: “Als ik ga wildplassen, dan vraag de politie ook niet of ik een dansje wil doen?”

Ruud en Stijn: “Dan moet je gewoon zeggen dat je aan het aftrekken bent, dat kost minder.”

Rik: “Batavieren, dat komt toch van Bavaria?”

Jos: “Zijn er op de vangrail nog mensen die een W.v.t.t.k in willen dienen?”

Sam: “T zou net de paasborrel kunnen zijn want ik zie helemaal geen eieren.”

BartW: “Daar heb ik misschien waarschijnlijk wel iemand voor gevonden denk ik.”

Ewoud: “Ik ben niet lineaire dynamica aan het doen” Evert: “Wat dan wel?”

Stijn: “Daan zou je water voor mij op willen zetten?”

Sjors denkend aan carnaval: “Ik ga als pinguinpak” Stijn: “Ooh dan trek ik je wel aan!”

Jasper: “Wie? Wie? Wie? Wie? Wie? Sjors: “Iemand...”

Jasper: “Ooohh IEMAND!” ArjanE leest de Dirk-Jan: “Flauw”

39

Activiteiten

Simon Ster 41.3 | februari 2010

Weet wat je gemist hebt

Dagje Dusseldorf 11 december

Eerstejaarsborrel 6 januari:

Vlak voor de kerstvakantie was het op vrijdag 11 december weer tijd voor een dagje weg. In navolging van Londen en Parijs is er dit jaar gekozen voor Dusseldorf. Vroeg in de ochtend vertrokken we met de aardige Belgische buschauffeuse richting Duitsland. Vlak bij het centrum werden we gedropt waarna we de stand onveilig maakte. De vele kerstmarkten zijn bezocht en het beroemde Koningsallee. Er is door een enkeling geschaatst op de kunstbaan die er aangelegd is. `s Avonds nog een biertje en een glühwein drinken om daarna weer naar de bus terug te keren. Na een rustige rit huiswaarts konden we terugkijken op een vermoeiende en geslaagde dag. Waar zullen we komend jaar heen gaan?

6 januari heeft de eerstejaarsborrel plaatsgevonden, georganiseerd door de activiteitencommissie. Het thema was Griekenland en in de Weeghconst waren een aantal posters met foto’s van Griekenland en Griekse goden en beelden opgehangen. Er waren veel lekkere Griekse hapjes neergezet en als welkomstdrankje was er ouzo. De eerstejaarsborrel werd gehouden meteen na een matlabtoets. Er zijn veel eerstejaars op af gekomen, het was dus gezellig. Tussendoor is de Sirtaki, een Griekse dans, ook nog gedanst. Sommigen konden het verbazingwekkend goed.

W-feest 15 december

Nieuwjaarsborrel 7 januari

In de koude decembermaand was het tijd om ons te verwarmen in Australië. Op 15 december ging W DoWn Under in de Krazy Kangaroo. Na ontvangst met appelgebak en het ophangen van je jas in de gratis garderobe, was het tijd voor ongeveer 53 liter gratis bier. We hielden het er hier echter niet lang mee uit, aangezien het café inmiddels aardig vol was gestroomd. Tegen een uur of elf werd de feestvreugde nog wat verhoogd doordat er het een en ander aan bittergarnituur aangerukt werd, van kangarookroketten tot kaassoufflés, gemaakt van koala melk. Helaas komt zoals aan elk feestje weer een einde, en om twee uur moest ook Australië weer met rust gelaten worden. Desondanks was het een verwarmende aangelegenheid geweest.

De maand van Sinterklaas en de Kerstman maakt elk jaar weer plaats voor de maand van Driekoningen. Om deze wisseling te vieren, haalde de Bijzondere Activiteiten Commissie op 7 januari alles uit de (ijs)kast: van ijs-shotglazen tot heaters, van glühwein tot Jägermeister. Met gevaar voor bevroren bierleidingen, creëerde men een aangename borrelruimte zodat de nieuwjaarsborrel om 16 uur kon beginnen. Terwijl het buiten ongeveer 268 Kelvin was en de sterren op de ruiten stonden, klonken in de tent nummers als “Ice, Ice, baby” en “Cold as ice”. Rond de klok van zes was het tijd om de kelen te smeren met een rondje Jägermeister gesponsord door Xelvin. Wegens extreme gezelligheid werd de borrel overigens nog met een uur verlengd. Om 20 uur was het dan toch echt afgelopen en begon de BACo weer met het opruimen van alle spullen. Al met al kunnen we terugkijken op een zeer geslaagde borrel die zeker voor herhaling vatbaar is.

Kerstlunch 16 december De dag na het W-feest, was het tijd om de geboorte van het kinderke Jezus te vieren. Traditiegetrouw werd dat ook dit jaar gevierd onder het genot van een heerlijke lunch. De Bijzondere Activiteiten Commissie had de Weeghconst middels allerlei kerstversieringen en een heuse openhaard omgebouwd tot een gezellige eetzaal. Het eten was lekker en de sfeer was kerstachtig goed. Aan het eind van de kerstlunch ging de pul rond om geld in te zamelen voor de Serious Request actie van 3FM waarmee het nummer “Wild Rover” aangevraagd is.

Werken bij IHC Merwede betekent werken aan grootse projecten. We zijn wereldmarktleider in de bouw van gespecialiseerd baggermateriaal en complexe custom-built-oshoreschepen. Vele tonnen staal die door de kennis en kunde van onze mensen tot leven komen. We bouwen echter niet alleen schepen, maar ontwikkelen ook hoogwaardig equipment voor die schepen en combineren en integreren dit waar relevant. Zonder de bijdrage van onze mensen - hoe klein soms ook - rolt er geen schip van de helling af. En die bijdrage wordt bij IHC Merwede groot beloond. Naast uitstekende arbeidsvoorwaarden krijg je bij ons de kans om alles uit jezelf en je vak te halen. We zien graag dat je jezelf bij ons ontwikkelt, groeit en doorstroomt. En in het tempo dat je zelf bepaalt. Want groter dan bij ons kun je niet worden.

Kijk voor actuele vacatures, traineeships en stage- en afstudeermogelijkheden op onze site.

www.ihcjobs.nl