Simon Ster 47.1

Simon

Jaargang 47 | nummer 1 | november 2015

Het negenenvijftigste Bestuur Hoe de TU verandert tijdens je studie Profiel: Verenigingsvervoer Photoshop-wedstrijd

16

13 | Terug van weg geweest, de BAColumn.

| De Study Tour is terug van drie weken rondreizen in het verre oosten. Lees over hun avonturen

| Wil je zien wat er allemaal is gemaakt tijdens de photoshop cursus? Ga dan naar pagina 35

| Wie zijn die personen van het negenenvijftigste Bestuur nu echt?

24 Colofon November 2015 / 47 jaargang nr. 1 De ‘Simon Ster’ is een uitgave van de Werktuigkundige Studievereniging Simon Stevin van de Technische Universiteit Eindhoven. De ‘Simon Ster’ verschijnt dit jaar zes maal. e

Eindredactie Robbert Louwers

Redactie Rik van Cauwenberghe, Lennard van Damme, Karel Drenth, Sanne Janssen, Linus Klaassen, Ruben de Klerk, Max van Lith, Kevin Looman, Robbert Louwers, Paul Notenboom, Willem Prajitno, Bas Raes, Bart Verhaegh, Marleen Verhagen, Kelsey Viehmann.

Ontwerp Vormgeving vM-design

Vormgeving Robbert Louwers

35

Illustraties en foto’s

Drukker

RedactCie

Drukkerij Snep BV

Adres

Oplage

Technische Universiteit Eindhoven Gemini-Noord 1.61 Den Dolech 2 5612 AZ Eindhoven Postbus 513 5600 MB Eindhoven Telefoon: (040) 247 33 13 Telefax: (040) 243 49 70 E-mail: redactie@simonstevin.tue.nl Homepage: wsv.simonstevin.tue.nl

900

Financieel ABN-AMRO: NL87ABNA0529096358

Abonnementen Er bestaat de mogelijkheid de Simon Ster thuis te ontvangen. Men kan zich abonneren op de Simon Ster voor €15,- per jaar, inclusief verzendkosten.

Indien u geïnteresseerd bent of meer informatie wilt, kunt u contact opnemen met de hoofdredactie op bovenstaand adres.

© Simon Stevin MMXV Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het bestuur der W.S.V. Simon Stevin.

De hoofdredactie behoudt zich te allen tijde het recht artikelen in te korten of te wijzigen. Plaatsing van een artikel houdt niet in dat het de mening weergeeft van de W.S.V. Simon Stevin.

Iedereen kan kopij inleveren bij de redactie in de Simonkamer: Gemini-Noord 1.61, of per e-mail: redactie@simonstevin. tue.nl

Inhoudsopgave Smile of Science

4

Het negenenvijftigste Bestuur

6

Hoe de TU verandert tijdens je studie

11

BAColumn 13 Staut 14 Studiereis 2015: Singapore & MaleisiĂŤ

16

Kijk In De Sterren

20

Het raadsel van de deur

22

Het echte 59 Bestuur

24

Profiel: Verenigingsvervoer

30

e

Photoshop-wedstrijd 35 Alumnus aan het woord

36

Sterrenhoekjes 38 Prijsvraag 38

Redactief Beste lezer, Daar is ze dan. De eerste editie van de Simon Ster van de 47e jaargang. Een moment om enorm trots op te zijn als Hoofdredacteur Huisorgaan. Misschien dat het nu dat de eerste editie er ligt, het wat stiller wordt in de Simonkamer omdat iedereen deze zo aandachtig aan het lezen is, of misschien wordt het juist wel luidruchtiger als jullie, de lezers, in een deuk liggen bij het lezen van de karikaturen.

Naast de karikaturen die geschreven zijn over het nieuwe Bestuur zijn er ook stukken geschreven door het Bestuur. Op 10 september heeft natuurlijk de Bestuurswisseling plaatsgevonden en dus stellen zij zich in deze Simon Ster voor zodat iedereen weet wie ze zijn. Er is ook een nieuwe RedactCie, dit jaar zelfs van ongekende grootte! Ze telt momenteel maar liefst 21 leden. Zo’n grote RedactCie moet dit jaar dus wel garant staan voor dikke Simon Sterren die iedereen veel leesplezier zullen opleveren.

Wat iedereen waarschijnlijk minder leesplezier heeft opgeleverd, zijn de boeken die afgelopen kwartiel weer open getrokken moesten worden.

De zomervakantie is nu eenmaal weer achter de rug en het eerste kwartiel is voorbij gevlogen.

Voor de meesten zal het wel gelukt zijn om terug te vallen in het ritme van voor de vakantie, maar voor de nieuwe lichting Werktuigbouwers is het waarschijnlijk even wennen geweest. Tijdens de introductieweek hebben bijna alle nieuwe eerstejaars al kennis kunnen maken met deze mooie studie, maar een paar weken terug zijn de dan toch eindelijk echte Werktuigbouwers geworden, met de tradionele Dommeldoop.

Adverteerders Wervingsdagen 23

Er rest mij nu niets anders meer dan iedereen ontzettend veel leesplezier toe te wensen!

AkzoNobel 36 AME 40

Robbert Louwers

4

Smile of Science

Marleen Verhagen

De zin en onzin van techniek

Biologie

Klimaat

Een ontbijt van het dak

Wittere wolken voor een beter klimaat

Voeg vissen en planten samen in een systeem en je krijgt voedsel op de plank.

Dit gebeurt grootschalig in de Gazastrook, waarbij gezinnen groente en vis op het dak kweken. ’Aquaponics’ combineert deze vis- en plantenteelt. De uitwerpselen van de gekweekte waterdieren komen in het water terecht, waardoor het ammonium gehalte stijgt. De in het systeem aanwezige bacteriën zetten het ammonium om in nitrieten, die vervolgens weer

worden omgezet in nitraten. De andere stoffen aanwezig in de uitwerpselen worden door mineralisatie verder afgebroken.

Deze mineralen en nitraten vormen de voedingstoffen voor de planten. De planten staan met hun wortels in het water, wat zorgt voor een natuurlijke filtering ervan. Dit gezuiverde water circuleert vervolgens weer terug naar het aquacultuurgedeelte.

Wereldwijd is er veel aandacht voor klimaatmodellen die de opwarming van de aarde voorspellen. De meeste modellen die uitgaan van beperkte opwarming van de aarde, gaan er vanuit dat het water op het aardoppervlak dat verdampt, naar grote hoogte stijgt. Daar vormt het water wolken en deze reflecteren zonlicht. Echter, blijkt dat het water dat verdampt twee dingen kan doen: het kan sterk stijgen en in de vorm van zware regenbuien neervallen, maar het kan ook tot slechts enkele kilometers stijgen. Hierbij worden er echter minder wolken gevormd en daardoor ook minder zonlicht gereflecteerd. Een oplossing voor dit probleem is het witter maken van de wolken. Door kleine deeltjes zeewater de lucht in te schieten, worden wolken helderder en reflecteren ze meer zonlicht. Hierdoor stijgt de temperatuur van de aarde minder. Of het beïnvloeden van natuurlijke systemen door menselijke hand verantwoord is, valt te betwisten.

Een groep wetenschappers zal het project volgend jaar sowieso gaan testen.

Ruimtevaart

Martiaanse zandstormen Is een zandstorm op Mars echt zo gevaarlijk als in de nieuwe film, The Martian wordt gespeculAeerd? Hierin strandt een enkele astronaut op Mars, terwijl de rest van zijn collega’s geëvacueerd worden naar de Aarde, om zo een zandstorm te overleven. Één van de kenmerken van Mars zijn de zandstormen. Elk jaar zijn er enkele grote, maar niet zo hevige zandstormen, die oppervlakten zo groot als continenten bedekken voor enkele weken. Deze stormen zijn te zien door telescopen op Aarde en een keer per drie jaar op Mars (5,5 Aardse jaren), groeit een storm zelfs uit tot een planeetgrote storm.

Echter, zelfs de grootste stormen op Mars zouden nog geen grote mechanische apparatuur kunnen beschadigen. Dit komt enerzijds doordat de maximale windkracht

op Mars rond de 59 kilometer per uur ligt. Anderzijds komt het door de lage druk in de atmosfeer van Mars, ongeveer 1 procent van de druk op de Aarde.

De wind moet op Mars dus veel harder waaien om bijvoorbeeld dezelfde vlie-

ger de lucht in te houden.

Problemen die wél kunnen ontstaan tijdens een grote storm, is het gebruik van zonnepanelen. De energieproductie zou namelijk stil kunnen komen te staan.

5

Simon Ster 47.1 | november 2015

Biologie

Het minibiggetje Er komt een nieuw huisdier op de markt: het mini-biggetje. Dit door Chinese wetenschappers gekloonde knorrende knuffeltje wordt gemiddeld maar 15 kilo. Het schattig ogende biggetje werd voorheen gebruikt als proefdier in laboratoria voor onderzoek naar ziektes; dit beperkte namelijk de kosten voor voer en huisvesting van proefdieren, maar daar komt dus ver-

andering in. Voor een schamele 1400 euro kan dit biggetje ook van jou kunnen zijn.

Het mini-varkentje is tot stand gekomen, doordat wetenschappers tijdens het kloonproces een kopie van het gen, dat de groei van de dieren stimuleert verwijderd hebben. Hierdoor worden ze niet groter dan de gemiddelde hond.

Natuurkunde

De perfecte sneeuwbal Het creĂŤren van de perfecte sneeuwbal is geheel afhankelijk van de mix van de sneeuw. De eigenschappen van de sneeuw worden namelijk bepaald door de temperatuur: wordt de sneeuwbal licht en poederig of juist compact en zwaar?

Sneeuw bestaat uit ijskristallen. Wanneer je deze samen pakt, moet je genoeg druk zetten met je handen om sommige ijskristallen te laten smelten. Wanneer de druk wegvalt, zullen de ijskristallen opnieuw bevriezen en wordt de sneeuw als het ware vastgelijmd. Bij poedersneeuw krijg je niet genoeg druk gezet om de kristallen

te smelten, door de lage temperatuur van de sneeuw. Op warmere dagen hoef je dus minder kracht te zetten, maar pas op: je wilt geen natte sneeuw. Hiermee vorm je eerder een wapen van destructie dan een leuke sneeuwbal. De perfecte bal maak je rond het vriespunt, 0 graden Celsius. Als je dan eenmaal de juiste sneeuw gevonden hebt, kan je de perfecte sneeuwbal vormen.

Toekomstplannen voor het minibiggetje liggen ook al klaar. Men wil met behulp van genetische modificatie de vachtkleur van het biggetje veranderen, zodat het mini-biggetje in alle kleuren verkrijgbaar is.

6

Het negenenvijftigste Bestuur

Benevolent

Het is alweer bijna twee maanden geleden dat het negenenvijftigste Bestuur is aangesteld. De leus van het nieuwe bestuur is “Benevolent”, wat openhartig of welwillend betekend. Maar wie zijn deze personen eigenlijk? Hoog tijd dat ze zichzelf eens voorstellen dus.

Chloé Meeng Voorzitter Hallo Werktuigbouwers, mijn naam is Chloé Meeng. 21 jaar geleden ben ik ter wereld gebracht in Utrecht. Vervolgens ben ik opgegroeid in de mooiste stad van het land: Tilburg. Tijdens mijn jongere jaren speelden mijn vriendjes en ik vooral met LEGO, want ja ‘We build together’. Na een kleine vertraging op de middelbare school ben ik terecht gekomen in de gekste stad van het land, Eindhoven. Dit was voor mij geen moeilijke keus, aangezien het hier in Brabant natuurlijk veel te gezellig is. Ook heb ik in de eerste paar maanden meteen ondervonden dat reizen niks voor mij is. Daarom ben ik na een half jaar op kamers gegaan in een huis met welgeteld dertien huisgenoten, dat betekende nog meer gezelligheid.

Bij de studie Werktuigbouwkunde was ik direct op mijn plek en ben ik in mijn eerste jaar terecht gekomen bij de aangenaamste commissie van Simon Stevin, de Bijzondere Activiteiten Commissie. Met deze commissie heb ik menig donderdagmiddag (en -avond) in De Weeghconst doorgebracht. In de tweede helft van het eerste jaar heb ik samen met Wouter, Tim en Ken besloten om in nog een van de leukste commissies van de Vereniging te gaan, de Introcommissie. Met deze groep hebben we zelfs in de zomervakantie hard gewerkt om een mooie Intro neer te zetten voor de toekomstige Werktuigbouwers. Bij de Introcommissie zijn de plannen om bestuur te worden bij de mooiste Vereniging van Eindhoven begonnen.

Naast mijn studie trapte ik driemaal per week een balletje in Tilburg bij voetbalclub SC ’t Zand. Helaas kwam mijn voetbalcarrière na tien jaar ten einde door een hardnekkige knieblessure.

7

Simon Ster 47.1| november 2015

Gelukkig kun je op krukken ook achter de tap staan en kon ik mijn carrière bij de Bijzondere Activiteiten Commissie wel voortzetten.

Na een aantal maanden in een prachtige gele polo te hebben rondgelopen tijdens het inwerktraject is het avontuur op 10 september 2015 echt begonnen. Ik mag mezelf namelijk sinds deze datum de Voorzitter noemen van het 59e Benevolente Bestuur der W.S.V. Simon Stevin. Samen met vijf heren ga ik dit jaar mijn mannetje proberen te staan en mijn uiterste best doen om een geweldig jaar neer te zetten.

Een groot deel van de week zullen wij, als Bestuur, bezig zijn met het begeleiden van commissies. Zo ga ik de Introcommissie begeleiden. Ook ga ik als enige vrouw in dit zeskoppige Bestuur dit jaar de MeisCie begeleiden. Verder wil ik graag een groepje eerstejaars kennis laten maken met commissiewerk en daarom ga ik de Ouderdagcommissie begeleiden.

Als Voorzitter van de Vereniging ben ik het aanspreekpunt voor alle leden en draag ik onder andere zorg dat alle taken gedaan worden. Dit doe ik door de rest van het Bestuur aan te sturen.

Mocht je een vraag hebben, kun je dus altijd bij mij terecht.

Sjors van Adrichem Secretaris & Zeilwagencommissaris Het Bestuur; wat doen die nou eigenlijk? Ze zitten bijna de hele dag in de Simonkamer koffie te drinken voor hun laptop en lijken het druk te hebben. Met deze vraag heb ik ook rondgelopen als nieuwe Werktuigbouwer.

Laat ik me even voorstellen: Ik ben Sjors van Adrichem. Sinds 10 september mag ik met trots zeggen dat ik onderdeel ben van het 59e Bestuur der W.S.V. Simon Stevin. 20 jaar geleden ben ik geboren in De Lier. Na enkele jaren ben ik verhuisd naar Steenbergen, tegen de Zeeuwse grens, maar gelukkig wel aan de goede kant. In mijn jonge jaren had ik twee grote hobby’s. De eerste was scouting. Heerlijk buiten vuur maken, hutten bouwen en verdwalen in een donker bos. De tweede hobby was en is nog steeds voetbal.

Inmiddels voetbal ik zestien jaar bij v.v. Steenbergen met twee kampioenschappen als hoogtepunten. Door omstandigheden staat het trainen momenteel op een lager pitje, maar bijna elke zondag sta ik nog steeds op het veld te genieten.

Mijn basis- en middelbare school heb ik met weinig werk en veel vrije tijd doorlopen. De keuze om een Natuur-profiel te volgen op de middelbare school was niet lastig en snel gemaakt.

Daarna kwam het studentenleven om de hoek kijken. Na een korte periode van twijfelen kwam ik terecht op de Technische Universiteit Eindhoven op de mooiste studie die er is, Werktuigbouwkunde. Dat het openbaar vervoer lang niet altijd efficiënt is, blijkt wel uit het feit dat ik er meer dan twee uur over doe om naar Eindhoven te komen. Na een paar meeloopdagen had ik al snel door dat op kamers gaan veel fijner is, wat ik gelijk gedaan heb, voordat de colleges begonnen waren.

Vrijwel gelijk kwam Simon Stevin om de hoek kijken. Alleen maar colleges volgen word je immers ook niet blij van. De eerstejaarsen smoelenboekcommissie hebben een deel van mijn tijd gekregen in mijn eerste jaar, waar ik mooie herinneringen aan over gehouden heb. Het jaar daarop heb ik de meerderejaars-activiteitencommissie toegevoegd aan mijn CV. Daarnaast heb ik menig borrel, activiteit en feestje bezocht. Daar kwam ik regelmatig een groep heren tegen, die een mooie tijd met elkaar hebben, elke keer weer. Dit zijn de heren van het E.W.D. Hephaestus. Het enige dispuut dat onze Vereniging rijk is. In mijn tweede jaar heb ik me bij het dispuut mogen voegen.

Rond de kerst kreeg ik het idee dat Bestuur worden misschien wel iets voor mij zou zijn. Na een prachtige voorbereiding en inwerkperiode mag ik nu samen met vijf anderen onze mooie Vereniging leiden. In het Bestuur vervul ik de functies Secretaris en Zeilwagencommissaris. Ik draag zorg voor de administratie, planning en een deel van de promotie. Daarnaast ben ik regelmatig in de Werf te vinden, waar ik, hopelijk met velen van jullie, aan het beunen ben. Ik heb er alle vertrouwen in dat ik er met jullie een fantastisch jaar van ga maken.

8

Wouter van den Dobbelsteen Penningmeester Hallo lompe, vrolijke en welwillende werktuigbouwer, mijn naam is Wouter van den Dobbelsteen. Dit jaar ben ik de Penningmeester van het 59e Bestuur der W.S.V. Simon Stevin. Dus ik doe dingen met geld!

Ik ben op 21 januari 1995 geboren in de mooie stad Nijmegen, waar ik ben opgegroeid bij mijn ouders met mijn broer en zusje.

Toen ik nog klein en lief was, vond ik de natuur altijd interessant.

Ik vond het altijd leuk om in het bos voor mijn huis hutten te bouwen en daar op onderzoek uit te gaan.

Op de middelbare school heb ik al snel een vriendengroep opgebouwd. Met deze groep gingen we vaak naar het Waalstrandje om een biertje te drinken en te genieten van een zelf gebeunde BBQ. We zijn ook samen op examenreis en wintersport geweest wat twee top ervaringen waren. Tijdens mijn middelbareschooltijd heb ik niet alleen maar achterover gezeten. Voor mijn talen heb ik altijd hard moeten werken en dan haalde ik met veel geluk een zesje. Maar ik ben altijd gedreven geweest om een universitaire opleiding te gaan doen.

kamer gevonden in Woensel-West. Hier woon ik nog steeds in een studentenhuis met vijf mensen, wat erg gezellig is. Naast het studeren ben ik vanaf mijn eerste jaar al zeer actief bij onze Vereniging. Zo ben ik in mijn eerste jaar lid geweest van de AcCie, de Smoelenboekcommissie en de IntroCie. Drie leuke commissies waarmee ik veel mensen heb leren kennen. In mijn tweede jaar ben ik lid geworden bij de BACo en daar zit ik met veel plezier nog steeds bij.

Toen ik Introcommissie werd, kreeg ik te horen dat een groot deel van deze mensen later Bestuur wilde gaan doen. Hierop heb ik fel gereageerd dat ik dat nooit zou gaan doen, maar in de loop van mijn tweede jaar werd het idee van een Bestuursjaar steeds interessanter.

Wij hebben een gezellig, benevolent en op zijn tijd een serieus bestuur kunnen vormen. Ik heb er heel veel vertrouwen in dat we er dit jaar met ons zessen en de rest van de Vereniging er een top jaar van gaan maken. Ik heb er enorm veel zin in en ik hoop jullie allemaal vaak te zien!

Ken Dekkers Onderwijscommissaris & Vice-Voorzitter Beste lezer, leuk dat je het Verenigingsblad aan het lezen bent.

Werktuigbouwkunde is natuurlijk de mooiste studie die je had kunnen kiezen. Dit jaar zal ik de Onderwijscommissaris van de Vereniging zijn. De andere functie die ik dit jaar vervul is die van Vice-Voorzitter. Dit betekent dat ik Chloé Meeng, de Voorzitter, een beetje in de gaten houd.

Vroegâh toen ik geboren werd op 5 januari 1995, hebben mijn ouders me Ken genoemd. Dit wordt vaak geassocieerd met Barbie.

Ook andere grapjes als, ‘Ken ken ik jou?’. Ik heb ze allemaal al een keer voorbij horen komen. Als je nog een hele originele weet die ik nog nooit heb gehoord, laat het vooral weten.

Ik ben geboren in Oss (messentrekkers ook wel genoemd), Brabant. Hier heb ik ook op de basisschool gezeten. Vervolgens ben ik naar Berghem verhuisd en heb ik mijn middelbare school afgemaakt in Oss. Tweetalig VWO wel te verstaan. Dit deed ik niet omdat ik het Engels zo ontzettend interessant vond, maar omdat ik mee mocht met de reisjes. Het was overigens wel erg goed voor mijn Engels. Op de middelbare school heb ik ook Tim Jansen leren kennen. Hij heeft ook plaatsgenomen in het 59e Bestuur der W.S.V. Simon Stevin. Het was een leuke periode, ondanks dat was ik wel toe aan de universiteit. Ik wist eerst niet zo goed wat ik moest doen, maar toen ik hoorde wat Werktuigbouwkunde inhield, was mijn keuze snel gemaakt. Daarna moest ik kijken in welke stad ik dit ging studeren, hier kwam natuurlijk de gezellige stad Eindhoven eruit.

Na veel opendagen heb ik ervoor gekozen om Werktuigbouwkunde te gaan doen hier in Eindhoven, wat nog steeds een hele goede keuze blijkt te zijn. De eerste driekwart jaar reisde ik elke dag van Nijmegen naar Eindhoven. Toen heb ik snel een

Vanaf kleins af aan hield ik van buitenspelen en sporten. Toen ik zes was, deed ik aan voetbal, maar na een tijdje ben ik daarmee gestopt. Tijdens mijn negende jaar ben ik taekwondo gaan doen in Berghem. Dit vond ik al snel erg leuk. Pas later ging ik aan wed-

9

Simon Ster 47.1| november 2015

Tim Jansen Excursiecommissaris & Commissaris Externe Betrekkingen Beste Werktuigbouwers, laat ik beginnen met een paar belangrijke zinnen voor onze vereniging: “Voor het verwezenlijken van de doelstellingen van W.S.V. Simon Stevin, Onderwijs, Ontwikkeling en Ontspanning, spelen sponsorrelaties een essentiële rol. Dit maakt het voor uw bedrijf namelijk mogelijk in contact te komen met aankomend ingenieurs, in ruil voor financiële ondersteuning om zowel uw als onze creatieve ideeën te verwezenlijken.”

Oké, genoeg gladde praatjes, dit was een kleine kijk op mijn functie dit jaar. Mijn naam is Tim Jansen en ik ben de Excursiecommissaris en de Commissaris Externe Betrekkingen van het negenenvijftigste Bestuur der Werktuigkundige Studievereniging Simon Stevin. De functies waarmee ik het contact met alle werktuigkundig interessante (en minder interessante) bedrijven onderhoud. Ook organiseer ik alle carrière gerelateerde activiteiten zoals excursies en lunchlezingen!

Maar nu wat meer over mezelf, ik ben geboren op 5 december 1994 in Oss en opgegroeid met mijn ouders en mijn broertje. Hier heb ik mijn tweetalig VWO diploma behaald op het Maaslandcollege waar ik al zes jaar met onze Onderwijscommissaris Ken Dekkers heb moeten samenwerken.

strijden meedoen en het bleek dat ik er ook wel een beetje talent voor had. Al snel kwam ik in de Nederlandse selectie. Ik deed mee aan wedstrijden op nationaal en internationaal niveau. Een aantal keer heb ik meegedaan aan Europese- en Wereldkampioenschappen. Hierdoor heb ik veel van de wereld gezien, dit vond ik een erg leuke bijkomstigheid. Reizen is iets wat ik als erg leuk ervaar en ik wil graag zoveel mogelijk zien van de wereld!

Al met al heb ik heel veel energie en tijd in Taekwondo gestoken, dit is dan ook nog steeds een grote passie van mij!

Tijdens mijn periode hier op de Technische Universiteit in Eindhoven nam ik samen met zeven anderen plaats in de Eerstejaars Activiteitencommissie (AcCie). De Smoelenboekcommissie en de Introcommissie (IntroCie, heuj!) volgden daarna. Met elk Bestuursgenootje heb ik wel een commissie gedaan en we waren al meteen aan het begin van onze studietijd een groep vrienden.

Na de IntroCie werd al snel duidelijk dat wij met zijn zessen wel interesse hadden in een jaar Bestuur doen. Een aantal maanden later was het ook duidelijk dat we Bestuur gingen doen en wie welke functie zou gaan vervullen. Ik heb heel veel zin om samen met jullie en mijn Bestuur er een heel tof jaar van te maken!

Toen ik zeven jaar oud was viel mijn oog op de prachtige sport basketbal. Deze heb ik met veel plezier beoefend, en vele prijzen gewonnen met verschillende teams van OBC Oss. Basketbal deed

10

ik tot ik mijn BSA haalde en in mijn tweede studiejaar terecht kwam. Verder ben ik als brugger (Sjaars van de middelbare school) aangezet door mijn vrienden om gitaar te gaan spelen.

Dit ging me niet slecht af en daarom doe ik dit tot op de dag van vandaag nog steeds met veel plezier. Om mijn muzikaliteit verder te ontwikkelen heb ik ook deelgenomen in verschillende bandjes.

Ik ben begonnen met de standaard coverbandjes maar geëindigd bij een vriendenband met zelfgeschreven muziek.

Na jaren vol gezelligheid en gekke roadtrip avonturen met mijn vrienden uit Oss ben ik Werktuigbouwkunde gaan studeren en in april 2014 verhuisd naar Eindhoven. Hier ben ik terecht gekomen in het altijd drukke maar gezellige ‘Huize Ranonkel’. Hier woon ik nog steeds met veertien toffe huisgenoten die zo nu en dan de nodige uitjes en feestjes organiseren. Echter was het niet alleen Huize Ranonkel wat mij actief maakte in Eindhoven. Nee, hiervoor kwam de studievereniging al om de hoek kijken bij het mais-worstelen tijdens het eerstejaarsweekend en de tequila shotjes op mijn eerste W-feest.

Ik werd al snel aangespoord om aan de Eerstejaarscommissie deel te nemen, waardoor ik ook direct in de smoelenboekcommissie terechtkwam. Ik vond dit allemaal blijkbaar nog niet genoeg want ik ging ook nog eens bij de IntroCie. Na een druk eerste jaar ging ik over naar een vol tweede jaar, waar ik plaatsnam in de MAcCie, en waar het E.W.D. Hephaestus bij mij het vuur aanwakkerde om hier lid van te worden. Door mijn actieve deelname bij Simon en de vrienden die ik hier aan overhield, besloot ik met mijn hechtste vriendengroep een jaar Bestuur te gaan doen. Ik heb er heel veel zin in, en ik heb er alle vertrouwen dat het met jullie een Benevolent jaar gaat worden!

Robbert Louwers Hoofdredacteur Huisorgaan & Commissaris Bijzondere Activiteiten Hallo! Ik ben Robbert Louwers en ook ik maak sinds 10 september deel uit van het Benevolente 59e Bestuur der W.S.V. Simon Stevin. Vermakelijke artikelen lezen en bier drinken zijn natuurlijk hobby’s van iedereen. Dit jaar zal ik er voor zorgen dat iedereen dit kan blijven doen, zowel in de Simonkamer onder het genot van een kop koffie of in De Weeghconst onder het genot van een goudgele pretcilinder. Ik ben komend jaar namelijk de Hoofdredacteur Huisorgaan en de Commissaris Bijzondere Activiteiten.

Ik ben inmiddels 20 jaar oud en ik ben geboren en getogen in Eindhoven. Ik heb tot halverwege mijn tweede studiejaar bij mijn ouders gewoond in Blixembosch. Hier ben ik ook naar de basisschool en de middelbare school geweest. Met beiden had ik weinig moeite en dus had ik veel vrije tijd. Deze tijd besteedde ik vooral aan gamen of het uit elkaar halen van kapotte elektronica.

Totdat ik ben gaan studeren heb ik altijd zeer fanatiek gesport. Ik was vier keer per week op de tennisbaan te vinden en de resterende drie dagen was ik op het hockeyveld aanwezig.

Hoe ik na negentien jaar in Eindhoven gewoond te hebben, ook

nog ervoor gekozen heb om in Eindhoven te blijven studeren weet ik zelf eigenlijk ook niet. De TU/e beviel me gewoon beter dan Delft of Twente. Ik heb dan ook zeker geen spijt van de keuze die ik gemaakt heb, het bevalt me hier in Eindhoven nog altijd prima. Omdat ik al zo lang in Eindhoven vertoef, had ik tijdens mijn eigen intro een grote voorsprong op menig anderen. Ik wist de meeste plekken in Eindhoven te vinden en ik kende Stratumseind ook al. In de afgelopen twee jaar heb ik Stratumseind beter leren kennen mede doordat ik op kamers ben gegaan.

Toen ik begon met studeren, was het niet mijn plan om meteen actief te worden bij een vereniging. Toch ben ik gelubt om bij de eerstejaarscommissie te gaan in mijn eerste studiejaar. Als je dan toch actief wordt, kan je het maar beter goed doen, dus ik ben in mijn eerste jaar ook nog bij de bierbrouwcommissie gegaan.

Bierbrouwen is natuurlijk een supermooie ambacht, maar mensen van bier voorzien is misschien nog wel mooier. Daarom ben ik in mijn tweede jaar bij de Bijzondere Activiteiten Commissie gegaan. Op vele donderdagen heb ik achter de bar gestaan en goudgele pretcilinders getapt voor de bezoekers van De Weeghconst. Omdat ik de bierbrouwcommissie toch niet helemaal achter me kan laten, ga ik ze dit jaar begeleiden.

Wij gaan er een heel mooi jaar van maken en ik hoop velen van jullie te zien in de Simonkamer voor een kop koffie, in De Weeghconst voor een lekker biertje en natuurlijk hoop ik op veel reacties op de prijsvraag en de sterrenhoekjes!

11

Verandering op de TU

Simon Ster 47.1 | november 2015

Een laatstejaars aan het woord

Er verandert veel op de TU, in W-Hoog en bij Werktuigbouwkunde. Wat zijn de grootste veranderingen op het terrein en in het onderwijs en wat kan je de rest van je studie nog ongeveer verwachten?

Sanne Janssen W-Hoog Waarschijnlijk zijn er al generaties die niet weten wat W-Hoog of W-Laag is. De benamingen voor Gemini-Zuid en Gemini-Noord waren wat mij betreft duidelijker, aangezien je niet hoeft te bedenken aan welke kant van de windroos je je bevindt. Behalve de benaming is de meest opvallende verandering de hal waar je binnenkomt. Deze open ruimte was eerder gevuld met onder andere het onderwijsbureau, de ICT-desk en een grote vergaderzaal.

Ik denk dat de loopbruggen tussen de gebouwen wel drie keer zo breed zijn geworden en de kantine heeft zich uitgebreid door de Simonkamer en het Prothok op te slokken. Een jammerlijk feitje

is dat de totale ruimte voor de verenigingskamers nu eerlijk is verdeeld, terwijl het hok van Prot eerder minder dan de helft van de Simonkamer besloeg.

De etage waar de Simonkamer nu zit, is aangebouwd, dus het REL (nu herkenbaar aan het voetbalveldje) was een grote open ruimte waar in een heel ver verleden diverse draaibanken stonden, vandaar ook de naam: Realisatie Lab.

TU/e-terrein Naast een halve extra etage en wat verhuizingen in de Geminae is er op het TU/e-terrein veel veranderd. Velen herinneren zich de fietsenstalling recht voor de ingang van ons gebouw en het ontstaan van de ondertussen-best-een-beetje-groene loper. Veel ingrijpender was echter het verdwijnen van N-Laag, dat gebouw dat even lelijk was als W-Hoog, met in de kelder de gekste machines en de toen openbare Salon. Voor degenen die wat jonger zijn: dit gebouw heeft plaats gemaakt voor Flux.

In mijn eerste jaren moesten we om in Auditorium te komen, nog door de W-Hal; een toen al verlaten ruimte waar je op de loopbruggen grote plassen moest ontwijken als het buiten regende.

Hier en daar een paar achtergelaten boeken en de beroemde bureaustoel waren de voornaamste invulling. Ver voor mijn tijd,

12

studiepunten, waardoor studenten jaren lang ‘te veel vakken’ hebben gedaan. Ik vraag me af wat het bedrijfsleven ervan gaat merken als de eerste generatie tussentoetsers aan komt kakken, misschien zijn ze dommer, waarschijnlijk zijn ze veel vaardiger met professionele vaardigheden en beter ethisch onderlegd door het grote USE.

Simon Stevin

was ook dit een werkplaats van Werktuigbouwkunde en daarna is het een bibliotheek geweest, voordat deze verhuisde naar De Hal. Oh, De Hal, die moet ik ook uitleggen. Nu kun je in de bibliotheek studeren met duizend tegelijk en zijn er misschien klachten als het internet wat minder is, vroeger daarentegen zaten we in De Hal. Daar was het soms wel 30 graden en als iemand hard praatte, kon, zonder overdrijven, de héle Hal alles horen. Dit gebouw stond naast Vertigo, waar je nu soms eendjes ziet zwemmen.

De veranderingen binnen Simon Stevin vallen wel mee. Het is wat moderner geworden met een Facebook, het inschrijven op een iPad en een nieuwe website. Vroeger was een van de hoogtepunten van de Simonkamer het tosti-ijzer. Hier konden met wat Tetris vier tosti’s tegelijk op. Tegenwoordig mag dit niet, omdat de stroomgroep te klein is. Dat was toen ook al het geval, als we het tosti-ijzer gebruikte samen met het koffiezetapparaat en de waterkoker, viel de stroom uit. Dit gebeurde echter alleen in het keukentje en het Prothok, wat eerder grappig, dan een probleem was. Protbestuur had dan een uurtje vrij en wij hadden een verlengkabeltje nodig voor de koffie. Voor de koffie moest je trouwens nog betalen met je SneK-kaart, de ‘Snoep en Koffie kaart’.

De studentenverenigingen zijn uitgewaaierd over de stad, terwijl die eerst met z’n alle in De Bunker zaten. Verder mag het voor zich spreken dat het hoofdgebouw en Potentiaal gewoon gebruikt werden en dat we toen al dachten dat het eerste gebouw dat gesloopt ging worden het Paviljoen zou zijn.

Onderwijs Ook studeren ging er in mijn eerste jaar net iets anders aan toe.

Er waren geen vier kwartielen, maar zes periodes met lint- en blokvakken, verplichte aanwezigheid en tussentoetsen bestonden niet, we gebruikten studyweb, owinfo en semesterinfo, en het BSA is pas later bedacht. Zo kunnen we allemaal wel een student bedenken die na jaren zijn eerste jaar bijna had afgerond, die we alleen zagen met OGO en op de borrels en waardoor je altijd trots kon zijn op je eigen studievoortgang. De duidelijke scheiding tussen bachelor en master was er nog niet en je kon lineaire algebra nog net doen voor je je verdediging moest geven.

Dit klinkt slechter en geeft de indruk dat niemand toen serieus hoefde te studeren. Toch zou ik niet graag mijn Bachelor inruilen voor de huidige schoolse bachelor met tussentoetsen, mogelijkheid tot compensatie en verplicht je naam opschrijven bij je eerste poging. De aanpassingen in de bachelor, en binnenkort ook master, zijn gedaan om het rendement te verhogen en de uitval te verminderen, ondanks dat er een bredere groep eerstejaars moet worden aangetrokken. Dit gebeurt door studenten op te sluiten op de uni en door het weggooien van niveau.

Voor een kleine impressie van (de buitenkant) van W-Hoog kun je op het Youtube-kanaal van Simon Stevin eens kijken naar het filmpje ‘W-Hoog: Hoog water!’

De master van Werktuigbouwkunde was bij sommige vakgroepen zwaar en het aantal uren kwam niet overeen met het aantal

Een paar jaar geleden heeft de Weegh een flinke verbouwing gekregen en zijn de muren wit met lambrisering geworden. Stel je maar even voor hoe het zou zijn om in de hele Weegh tegen dezelfde lelijke grijze tegels aan te kijken als op de gang. Even voor iedereen die denkt dat het bier goedkoop is, vroeger was alles beter en tijdens mijn intro kon je met een lichtblauwe bierkaart, 11 bier halen voor 5 euro. Dat waren nog eens tijden.

30 jaar verder Verandert het op TU/e altijd zo veel als de aflopen jaren? Waarschijnlijk niet, de verbouwing van de hele TU is iets wat deze 20 jaar gaande is en daarna wel weer een tijdje stil zal liggen. Het onderwijs verandert wat van vorm, maar verandert natuurlijk altijd al langzaam mee met de kennisuitbreding. Binnen de studievereniging is het vooral modernisering. Kortom, alles is anders, maar het studentenleventje zal er wel ongeveer hetzelfde uitzien.

Toch ziet iedere student tijdens zijn laatste jaar, dat zijn eerste jaar anders was, dan dat van de nieuwe eerstejaars. Over een langere periode weten (de meeste) studenten hier niks van. Over een paar jaar is er bijvoorbeeld niemand meer die in de bunker is geweest of de introcantus mist.

13

BAColumn

Simon Ster 47.1 | november 2015

Dichtgetikt

Hoewel de meningen nogal verdeeld zijn over wat nou de leukste commissie der W.S.V. Simon Stevin is, neem ik aan dat het grootste deel het wel met mij eens is dat de Bijzondere Activiteiten Commissie de meest dichtgetikte commissie is.

M.P. Bos BACotulist BSc BACo 2014-2015, Aangenaam!

Enkel een BACo-lid zou hard “DEN DIS IS GEEN TAFEL!” schreeuwen wanneer men fout refereert naar het geschenk van het 40e bestuur. Er is geen enkele commissie buiten de BACo die gedurende meer dan 48 uur zijn commissiekleding, Simondas inbegrepen, aanhoudt tijdens zijn ontgroeningsweekend. De BACo is nou eenmaal dichtgetikt. Je hoeft dan ook niet verbaasd op te kijken wanneer je een BACo-lid tegenkomt die zijn commissie figuurlijk aan zijn sleutelbos heeft hangen.

Maar wat is ‘dichtgetikt’ nou eigenlijk? Deze licht filosofisch getinte vraag kwam ik persoonlijk tegen toen ik met aangeschoten hersens na een borrel thuiskwam op de kijkavond van ons huis.

Ik vertelde de kijkers wie ik ben, wat ik doe, en dat ik best wel dichtgetikt ben. Toen ik enkel verbaasde gezichten zag, besefte ik dat “normale” mensen (sommigen zouden naar deze personen refereren als zieke knorren, echter behoudt ik in dit column een neutraal standpunt), nog nooit van het woord ‘dichtgetikt’ gehoord hebben. Zelfs mijn spellingscontrole kent het woord niet.

Na een aantal pogingen gedaan te hebben om het uit te leggen, besloot ik dat ik er beter gewoon over op kon houden: “ik ben actief lid.” Ze snappen het toch niet.

Terugdenkend aan dit drama heb ik besloten nogmaals een poging te wagen om het te verwoorden. Echter, zelfs met nuchtere hersens blijkt dit vrij lastig. Een simpele uitleg zou zijn dat iemand dichtgetikt is als hij/zij zoveel met zijn/haar vereniging doet, dat hij/zij het niet meer over andere dingen kan praten dan de vereniging. Maar het is meer dan dat. Het is een soort gevoel

wat je alleen voelt als je in de dichtgetikte wereld zit.

“Gevoelens, gevoelens. Lullo!” Toch is het iets wat in de buurt komt van liefde. Dichtgetikt zijn doe je namelijk niet alleen.

Waarom mag je eigenlijk niet bellen in De Weeghconst? Of waarom mag men De Weeghconst niet zonder hoofdletter ‘D’ schrijven? Enkel doordat er genoeg mensen zo dichtgetikt zijn dat ze er iets van zeggen. Dit verschijnsel noemt men ook wel groepsdruk. “Oh, niemand belt in De Weeghconst? Dan zal ik het ook maar niet doen!”. Het doet me denken aan psychologische dierenproeven, waarbij een groep dieren geconditioneerd wordt om een bepaalde actie uit te voeren. Toch is het iets wat werkt, en waar een bepaald type persoon zelfs plezier uit kan halen.

Immers, de mooiste tijd is solidariteit. Vaak heeft het te maken met zeiken om hele kleine dingen, wat dan door moet gaan voor tradities. “Wat? Jan? Wie is dat? Ik ken alleen Jan!.” Met natuurlijk een puntje erachter, anders is de zin niet afgelopen. Dichtgetikt zijn slaat vaak op inside jokes die “normale” mensen niet snappen. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik mijn elleboog op tafel ram omdat iemand het woord “stift” zegt, waarna iedereen me aanstaart alsof ik een idioot ben. Helaas, deze groep mensen is niet zo geconditioneerd als die andere groep mensen.

Conclusie: dichtgetikt betekent geconditioneerde liefde, solidariteit, inside jokes en tradities. Nog niet duidelijk? Ach laat ook maar. Jullie snappen het toch niet.

14

Staut

Is de NS too big to fail?

De Nederlandse Spoorwegen zijn de afgelopen tijd erg vaak in het nieuws: ‘topman stapt op na fraudezaak’, ‘NS wil lestijden scholen veranderen’, kopten de kranten. De gehele spoorsector zorgt nu voor een enorme druk op de verantwoordelijke staatssecretaris. Waar gaat het nu eigenlijk mis?

Bart Verhaegh Om het probleem echt goed te kunnen begrijpen, moeten we eerst eens goed kijken naar hoe het in Nederland precies geregeld is. In Nederland hebben we het beheer van het spoor gescheiden van het beheer van het personenvervoer dat erop rijdt. Dit zijn respectievelijk ProRail en Nederlandse Spoorwegen. Deze situatie kennen we vanaf 2003; daarvoor viel dit volledig in het beheer van de NS. Waar DSM en PTT altijd volledige staatsbedrijven waren, is de NS al jaren een zogenaamd semi-staatsbedrijf. Dit betekent dat NS een N.V. is waarvan 100% van de aandelen in handen is van de Nederlandse Staat, maar verder is het spoorbedrijf een volledig commerciële instelling net als elke andere NV. De ideologie achter dit besluit is het creëren van een open markt in de spoorsector en deze marktwerking zou de kwaliteit van het vervoer moeten verhogen.

De vrijheid die de Overheid geeft aan de NS zou moeten zorgen voor een betere bedrijfsvoering en een vrijer financieel beleid.

Wat we nu zien is dat de vrijheid van een reguliere onderneming inderdaad benut wordt, maar ten koste gaat plichtsbesef; de NS heeft immers de maatschappelijke taak het volk van openbaar vervoer te voorzien. De eigenaar van de NS, het ministerie van Financiën, onderstreept dit: “De NS kent (…) zwak ontwikkeld normbesef en beoordelingsvermogen en te beperkte reflectie op

de positie van het bedrijf in het openbaar vervoer in Nederland.”

De commerciële houding van de vervoerder leidde er bijvoorbeeld toe dat QBuzz, een dochteronderneming van de NS, de aanbesteding van concessies in Limburg dwarsboomde. Ook dingt NS tegenwoordig mee aan concessies door heel Europa: bus- en treinvervoer in onder andere Groot-Brittannië en Duitsland wordt door NS uitgevoerd en probeert elders in Europa meer trajecten te winnen. Meedingen aan zo’n concessie brengt investeringen en risico’s met zich mee en het is de vraag of dit meerwaarde biedt voor Nederland. De hoofdconcessie voor het Nederlandse hoofdnetwerk wordt echter niet publiek aanbesteed en wordt onderhands gegund aan de Nederlandse Spoorwegen. Van marktwerking is op dit hoofdrailnet dus geen sprake.

Privatisering leidde ook tot het uitbreiden van de bedrijfsactiviteiten naar vastgoed en horeca; alle stations, inclusief winkelpanden, zijn eigendom van de NS en ook de exploitatie van de horecabedrijven op stations wordt door de NS gedaan: Rond 40% van de werkzaamheden in stationswinkels wordt gedaan door personeel dat bij NS op de loonlijst staat. AH to Go, Starbucks en Etos zijn voorbeelden van franchisewinkels die dus eigendom zijn van NS, maar NS ontwikkelt ook zelf formules. Denk hierbij aan Smullers, Broodzaak, Julia’s en Kiosk.

15

Simon Ster 47.1| november 2015

Is het een probleem dat de NS zoveel nevenactiviteiten heeft? In principe zorgt het voor netto winst en wordt daarmee de staatsbegroting ontlast en blijft treinreizen betaalbaar voor burger en overheid. Echter gaat de hoofdactiviteit, die van NS Reizigers, niet altijd goed! NS kampt met een imagoprobleem, klanttevredenheidcijfers blijven teleurstellend en de nieuwskoppen over het treinbedrijf zijn zelden positief. Timo Huges, directeur van NS tot juni 2015, werd aangesteld om schoon schip te maken na het Fyra-schandaal, maar was verantwoordelijk voor het schandaal rond de aanbesteding van de eerdergenoemde concessie in Limburg. In augustus trad Roger van Boxtel aan als directeur en het eerste waarmee de man in de pers naar buiten kwam was het volgende bericht: “NS-bestuurder Roger van Boxtel hoopt op flexibiliteit van reizigers en grote onderwijsinstellingen als er komend jaar een tekort aan treinen ontstaat. Door het tekort moeten reizigers rekening houden met overvolle treinen, zegt Van Boxtel in zijn eerste interview als topman van NS.” – Nieuwsuur” De zogenaamde ‘apenkoppen’, een type trein dat de NS in de dienstregeling had, worden namelijk afgeschreven en wel negen maanden voordat de nieuw bestelde treinen in gebruik kunnen worden genomen. De topman ziet maar één oplossing en dat is het probleem aan de maatschappij overlaten: "probeer het reizen een beetje te spreiden rond de ochtend- en avondspits. Het zou helpen als een aantal onderwijsinstellingen in plaats van 09.00 uur om 10.00 uur beginnen. En dan niet om 15.00 uur stoppen, maar een uur later." Aldus Van Boxtel. Volgens Jan van Zijl, voorzitter van de MBO-raad, onderschat Van Boxtel hiermee “hoe vreselijk ingewikkeld het is voor grote scholen om lesroosters te maken.” Ook minister van Onderwijs Jet Bussemaker denkt niet dat scholen het spoorprobleem op kunnen lossen.

Is dit oplossingsgericht denken of neemt de NS geen verantwoordelijkheid? Het probleem klinkt als een gevolg van slecht inkoopbeleid en daar is de reiziger nu de dupe van. NS vraagt nu de reiziger zelf het probleem op te lossen. Als de NS een commerciële instelling is en de vruchten wil plukken van haar privatisering, moet het ook op de blaren zitten als het strategisch slechte keuzes maakt. Echter, het voortbestaan van de NS is natuurlijk cruciaal en de uiteindelijk betaalt de reiziger de rekening. Algemeen gezegd: NS is een bedrijf dat zo’n belangrijke dienst levert voor de maatschappij, dat het koste wat kost overeind moet worden gehouden door de Staat. Een symptoom dat vaak opduikt bij instellingen die de zogenaamde status van too big to fail hebben, is het ontstaan van Moral Hazard: als een organisatie niet direct risico loopt voor haar daden, verandert het gedrag van de organisatie significant.

Samengevat; de Nederlandse Spoorwegen is een commercieel bedrijf en eigendom van de Staat. Het is geprivatiseerd om marktwerking te stimuleren en een open markt te creëren in de spoorsector. Het hoofdnet wordt echter onderhands aan de NS gegund, terwijl de vrijheid van het bedrijf zorgt voor een wildgroei aan nevenactiviteiten en de belangrijkste dienst die zij verleent niet altijd naar behoren is of in ieder geval niet als zodanig wordt ervaren door de klant. Gaat het echter financieel of strategisch niet goed met de NS, dan schiet de Nederlandse Staat te hulp. Op deze manier gaat het niet goed en dat kan op twee manieren opgelost worden: de spoorsector wordt weer genationaliseerd of het hoofdnet wordt publiek uitbesteed. Hiermee wordt gezorgd voor ofwel een gezonde open markt of een gesloten spoor waarvoor alleen de Overheid voor verantwoordelijk kan worden gehouden.

Want uiteindelijk heeft dat wat zich Nederlandse Spoorwegen noemt maar één echte taak: rijden.

16

Studiereis 2015

Een onvergetelijke zomer in het verre Azië

De studiereis van de faculteit Werktuigbouwkunde van de Technische Universiteit Eindhoven zit er helaas weer op. De studenten die mee zijn gegaan moesten wel even wennen aan de cultuur. Veel hebben zitten huilen en zweten bij het eten en natuurlijk zijn de lokale dranken ook goed getest.

Study Tour Commissie De reis Dure drank Na een lange vliegreis inclusief tussenstop in Dubai kwamen wij aan in het tropische Singapore. De hitte was direct voelbaar bij het verlaten van het vliegveld. We stonden te popelen om de welvarende stadsstaat te ontdekken, en de gedisciplineerde, hoogopgeleide en multiculturele bevolking te leren kennen.

De academische excursies in Singapore bestonden uit de Nederlandse bedrijven Boskalis en VDL Enabling Technologies Group (ETG). Helaas kon de geplande excursie naar ABB niet door. De werftour (zonder zeilwagens, helaas) bij Boskalis was uitermate interessant, met de immens grote drijvende bok, de ‘Asian Hercules III’, als definitief hoogtepunt. Bij VDL ETG waren we vooral blij dat we weer normale zwarte koffie konden drinken, aangezien het hostel alleen oploskoffie had waar de melk en suiker al bij zat.

De universiteit die we in Singapore bezochten was de Nanyang Technological University (NTU), welke hoog staat aangeschreven en bij de top van Azië hoort. Hier werden we rondgeleid door een boeiend roboticalab, waarna we te zien kregen dat ook in Singapore studententeams bestaan: de Singaporese versie van het Solar Team en Shell Ecomotive.

Bij onze culturele excursies verkenden wij Singapore te land, te water en in de lucht. Te voet slenterden velen van ons door de verschillende etnische wijken van Singapore. Denk aan Arab Street, waar de invloeden uit het Midden-Oosten duidelijk te zien waren aan de gebouwen en de mensen, en Chinatown. Aangezien de grote meerderheid van de Singaporese bevolking uit Chinezen bestaat, is dit eigenlijk geen etnische wijk meer te noemen. We

verbleven in de wijk Little India waar vele (oude) hindoetempels te vinden zijn. Om onze magen te vullen aten velen van ons regelmatig bij food courts. Dit zijn overdekte ruimtes met een grote diversiteit aan voedselkraampjes. Over smaak valt in het algemeen niet te twisten, maar het eten in Singapore was van goede kwaliteit, alhoewel de meesten nog aan de heetheid moesten wennen.

Via een ‘bumboat’, een kleine boot eigenlijk bedoeld om goederen te transporteren naar een grotere boot afgemeerd aan de kust, verkenden we de Singapore rivier. Vanaf de boot waren veel monumentale gebouwen evenals wolkenkrabbers te zien, welke er vooral in de avond imposant uit zagen. De skyline van Singapore hebben wij beter bekeken vanaf het 200 meter hoge observatiedek van het iconische Marina Bay Sands. De kosten van dit gebouw, zo’n 8 miljard Singaporese dollar, zijn in een aantal jaar al terugverdiend met de opbrengsten van het casino, waarvoor rijke Chinezen speciaal worden ingevlogen. Het adembenemende uitzicht over heel Singapore zullen wij niet gauw vergeten. We stegen ook tot grote hoogte op de rooftopbar 1-Altitude (met 282 meter nog hoger dan Marina Bay Sands), waar het voor de meesten bij één drankje bleef vanwege de absurd hoge bierprijs. Waar het bier iets goedkoper was, maar nog steeds duur (10 euro per flesje), was Club Attica, gelegen in het bruisende nachtdeel Clarke Quay. Even ter informatie: Singapore heeft hoge belastingen (‘sin’ taxes) geheven op alcohol, tabak en gokken. Een blik bier in de supermarkt tikt al gauw de twee euro aan en dan hebben wij het nog niet over sterke drank: in clubs betaal je ongeveer 500 euro voor een fles. Als studenten hebben wij ons uiteraard ingehouden met het consumeren van drank.

Plaatselijke regenbuien

17

Simon Ster 47.1| november 2015

Na de vermoeiende dagen in Singapore stond de Taman Negara op het programma. Eerst was er nog een tussenstop bij de Universiti Teknologi Malaysia (UTM), een van de slechts vijf universiteiten in Maleisië. Er was een duidelijk kwaliteitsverschil merkbaar tussen universiteiten in Nederland en daar. Ook apart: je kunt daar een master doen met óf vakken, óf onderzoek, en dus niet allebei.

water in slingerde. Vervolgens brachten we een bezoek aan een inheemse stam. Zij lieten ons zien hoe ze vuur maken en blaaspijp schieten, alhoewel dit meer voor de show leek. Nu waren we nog maar enkele minuten verwijderd van de boot die ons terug bracht naar de beschaving. Bij het resort hebben we in de avond de gidsen Nederlandse drankspellen geleerd en hun zelfgestookte rijstwijn gedronken om dit mooie avontuur af te sluiten.

De reis vervolgde in de nacht, waarna we op een vroege, mistige ochtend aankwamen bij de Taman Negara (Maleis voor Nationaal Park), een regenwoud dat zes keer zo groot is als Singapore. De leeftijd van het oerwoud wordt geschat op meer dan 130 miljoen jaar.

Bountystranden Wakker geworden met hoofdpijn van de rijstwijn reisden we af naar de volgende bestemming, een stad waar we gelukkig maar een nacht verbleven om de ochtend daarna door te reizen: Kota Bharu. Over deze plaats valt weinig te vertellen behalve dat hier nog veel armoede heerst.

Nadat we de survival kit – bestaande uit een bakje, bekertje, drie anderhalveliterflessen water, brood, instant noedels, slaapzak en matje – in ontvangst hadden genomen van onze drie gidsen, zijn we met de boot de jungle ingetrokken. Als eerst hebben we de Canopy Walkway bewandeld, een 45 meter hoge en 500 meter lange touwbrug tussen de boomtoppen, welke helaas deels gesloten was vanwege een omgevallen boom. Vervolgens gingen we dieper de jungle in met de boot, die met vakmanschap tussen de rotsen werd gemanoeuvreerd. Eenmaal aan wal begon het echte werk, een tweedaagse trektocht door het regenwoud. De paden waren vrij goed begaanbaar, wat impliceert dat er regelmatig toeristen worden rondgeleid.

Na over én onder neergevallen bomen te hebben geklommen, en meerdere kleine beekjes te zijn overgestoken, kwamen wij uiteindelijk na zo’n vijf uur ploeteren en doorweekt van het zweet aan bij de grot waar we zouden overnachten. Sommigen gingen, voor het ultieme holbewonergevoel, met een van de gidsen en zijn machete een boom omhakken voor de avond die snel naderde.

Na een nacht primitief te hebben geslapen met vleermuizen en ander ongedierte om ons heen, werd niet iedereen even uitgerust wakker op de harde rotsen. De tocht vervolgde, met als eerste halte een rivier waar de echte bikkels zich met een touw het

De volgende ochtend reisden we verder en vergeleken met Kota Bharu was de beoogde bestemming, één van de twee Perhentian eilanden, een stuk aangenamer. Na driekwartier met de speedboot werd iedereen steeds enthousiaster bij het naderen van het eiland: palmbomen, parelwitte stranden en kristalhelder water.

Hier brachten we twee nachten door (wat er voor sommigen wat meer mochten zijn) in vrij luxe huisjes. De eerste dag begon met een gezamenlijke snorkeltocht rondom het eiland waar veel vissen, kleine haaien en een zeeschildpad werden gespot. In de avond besloten de meesten om naar Long Beach te gaan, een strand aan de andere kant van het eiland op zo’n kwartier lopen.

18

De onafhankelijkheidsdag van Maleisië, Hari Merdeka op z’n Maleis, valt op 31 augustus. Helaas was hier niet veel van te merken in de vorm van festiviteiten, naast het feit dat veel bedrijven gesloten waren. Die dag werd door een aantal gebruikt om te voet de stad te verkennen, anderen huurden scooters om het gehele eiland rond te rijden.

Hier werd de goedkoopste biertent vrij snel door ons leeggekocht waarna tot in de vroege uurtjes werd doorgefeest in de Beach Bar. Als gevolg daarvan werd er de volgende dag bijgekomen op het eerdergenoemde strand, terwijl de fanatiekelingen een duikcursus volgden. Die avond was ongeveer een herhaling van de avond ervoor.

Na een poos de toerist te hebben uitgehangen, stonden er weer academische excursies gepland. Op het vasteland werd een bezoek gebracht aan de Universiti Sains Malaysia (USM; met science lekker fonetisch gespeld). Ook hier was het kwaliteitsverschil merkbaar, hoewel de getoonde onderzoeken interessant waren. Het paradepaardje van deze universiteit was een vrij nieuw gebouw waar een hele hoop dure apparatuur stond, waar ze al te graag de specificaties van vermeldden, maar helaas niet vertelden voor welk doeleind ze deze gebruikten. Naderhand reden we door naar Teleplan, waar harde schijven werden gecontroleerd en gerepareerd. Het mooiste om te zien was toch wel hoe inefficiënt en lomp ze de afgekeurde schijven vernietigden. Na voor de laatste keer bij de Red Garden te hebben gegeten vertrok de nachtbus richting Kuala Lumpur.

Het volgende eiland Na alweer vroeg op te staan met hoofdpijn namen we de boot terug naar het vasteland om vervolgens over te stappen op de bus die ons naar George Town, Penang zou brengen. Het eiland Penang is het tweede welvarendste deel van Maleisië (na Kuala Lumpur), waarvan het koloniale George Town de hoofdstad is. De tweede dag aldaar stond het huren van fietsen op het programma, om na al die cultuurshocks weer even de Nederlander uit te hangen. Nadat alle deelnemers een fiets hadden uitgezocht bij de fietsverhuurder (waaronder een tandem), fietsten we in een grote stoet door de drukke straten van George Town. Alhoewel dit veiliger was dan verwacht, was het fietsen aan de verkeerde (lees: linkse) kant van de weg wel even wennen. Het gros van de avonden werd besteed in de Red Garden Food Court, waar vrijwel elke Aziatische keuken vertegenwoordigd was. Samen met de livemuziek en biertorens was het hier goed vertoeven.

Hoge torens en wilde apen De grootste stad en tevens hoofdstad van Maleisië was de laatste bestemming van de studiereis. Allereerst brachten we een bezoek aan de residentie van de Nederlandse ambassadeur, aangezien de ambassade zelf, niet meer dan een klein kantoor, een dergelijk grote groep niet zou kunnen ontvangen. Dit was niet zo erg, de woning van de ambassadeur was namelijk een grote villa met zwembad en uitzicht op de golfbaan. Hier werden twee presentaties gegeven, één door de ambassade en de ander door de Malaysian Dutch Business Council (MDBC). De ambassade richt zich vooral op economische diplomatie, en werkt dus veel samen met de MDBC die bilaterale handel tussen Maleisië en Nederland stimuleert. We begonnen met algemene informatie over Maleisië en zijn cultuur, waarvan we al een groot deel herkenden. Opmerkelijk: er is veel positieve discriminatie aanwezig jegens de etnische Maleiers in het bedrijfsleven, als resultaat van de grondwet, wat soms tot de nodige spanningen leidt.

19

Simon Ster 47.1| november 2015

Hierna bezochten we Sensata Technologies, een bedrijf dat sensoren produceert en wereldwijd meer dan een miljard producten per jaar verkoopt. Hier konden we de productie bezichtigen in de cleanroom nadat we waren ingepakt om ons te beschermen tegen de elektrostatische ontlading. In de avond stond het icoon van KL gepland, de Petronas Twin Towers. Op een hoogte van 375 meter was het uitzicht minder denderend dan verwacht, vanwege de dikke smog die in de lucht hing. De smog, te verwijten aan Indonesische boeren die bosbranden stichten voor palmplantages, wordt inmiddels als seizoen gezien in Maleisië naast het regenseizoen.

De dag erna gingen we naar SPIE Oil & Gas, een servicebedrijf dat voor grote oliebedrijven onderhoud en inspectie van boorplatformen en dergelijke regelt. Helaas was het vanwege de veiligheid niet mogelijk om daadwerkelijk een plant te bezoeken. De rest van de dag werd besteed om een rondje door de stad te maken, welke in vergelijking met Singapore toch wel tegenvalt. Om dit goed te maken werd er ’s avonds een aantal biertjes gedronken in de SkyBar, een bar op de bovenste verdieping van een hotel met prachtig uitzicht op de Twin Towers. Nog net op tijd wisten we de hele tafel vol te krijgen met bier voor happy-hourprijzen.

Terug in Nederland De daaropvolgende ochtend ging de wekker op een onmenselijke tijd, afgetakeld na drie weken reizen met weinig slaap was het weer tijd om naar huis te gaan. Na drie weken in Azië raak je toch wel geacclimatiseerd en was het terug in Nederland voor de meesten weer even wennen aan de dagelijkse sleur. Al met al heeft iedereen van de reis genoten en hier vele mooie, blijvende herinneringen aan over gehouden! Een uitgebreid verslag staat op onze website www.studytour2015.nl waar je meer over de reis kunt lezen.

Interesse om de studiereis van 2017 te organiseren? Begin 2016 wordt de zoektocht naar een nieuwe commissie gestart!

De excursie naar NXP was voor de meesten het interessantste bedrijfsbezoek. Hier werden we verwelkomd met een speciaal voor ons gemaakt spandoek en werden we wederom rondgeleid door de cleanroom. De fabricagemachines waren echt heel snel en nauwkeurig. Het was ook duidelijk dat deze fabriek het meest geavanceerd was vergeleken met de andere productiefaciliteiten.

De laatste dag in Kuala Lumpur werd de trein genomen naar de Batu Caves. Deze heilige hindoegrot was niet zo spectaculair, behalve dan het reusachtige standbeeld voor de ingang. De apen die in groten getale aanwezig waren stalen de show door vooral heel wild te doen en voedsel te stelen van de vele toeristen. Als afsluiter van de reis werden nog snel wat souvenirs gekocht in China Town, waar het afdingen een heuse sport is.

20

Kijk in de Sterren Buzludzha

At the historical peak of Buzludzha in Bulgaria stands a great piece of architecture. This Buzludzha Monument was built to commemorate the events when the socialists defeated the Ottoman Empire. This final battle was the beginning of the Bulgarian communist state. The UFO-shaped monument was finished in 1981, but was abandoned less than a decade later when Bulgarian Communism came to an end.

21

Simon Ster 47.1| november 2015

Now, in the mountains of Buzludzha National Park, the monument stands abandoned, vandalized and devastated, making it a great destination for some urban exploring. Despite the main gate being heavily sealed and enforced with metal bars, there are small openings which provide a sneaky entrance. Inside, if you can find your way through the asbestos and booze bottles, you’ll end up in the pictured main hall. This 15 meter-high dome shows once beautiful mosaics of communist symbols and former leaders. The now looted roof was covered with thirty tonnes of copper, which should have been a tough job for the thousands of ‘volunteers’ who built the monument.

So if you ever have a day off in Bulgaria… Enjoy!

Jordy Wesseling

22

Het raadsel van de deur

Hoe werken die alledaagse dingen eigenlijk?

De deur is een fantastische uitvinding. Het geeft privacy, kan ruimtes thermisch en akoestisch isoleren en daarnaast biedt het een mate van veiligheid aangezien ze op slot kunnen gaan. Maar hoe werken ze nou eigenlijk?

Max van Lith Op de TU/e leren werktuigbouwers dat de Laplace operator twee keer differentieert en sommeert over n dimensies. Hiermee kunnen we voorspellen hoe warmte zich diffundeerd door verschillende media. Een star lichaam in de ruimte heeft zes vrijheidsgraden: Drie translaties en drie rotaties. Wil je een star lichaam fixeren, dan heb je dus zes staven nodig die elk een van die zes vrijheidsgraden tegen gaat. Een bewegend lichaam moet met de bekende F = m maal a in zijn beweging worden gebracht, maar op de universiteit schrijven we a als omdat dat makkelijker is om differentiaalvergelijkingen mee op te stellen. Daarna gooien we het in MATLAB om met ODE45 een idee te krijgen van de bewegingen die gaan gebeuren. Overigens kan je bij lineaire differentiaalvergelijkingen gewoon Laplace-transformaties uitvoeren om vervolgens in het frequentiedomein naar het gedrag van je systeem te kijken middels Bodediagrammen.

En dan is er dat moment dat je naar buiten loopt. De schuifdeuren van W-hoog (voor de jongere lezers: zo heet Gemini-Zuid eigenlijk) gaan voor je open en een vlaag wind streelt je smoel. Je ademt opgewekt de frisse lucht enloopt het terrein af, Eindhoven in. Hier kom je in aanraking met de echte wereld. Laplace is hier niet een operator die twee keer differentieert, nee, bij Laplace ga je een broodje eten. Bij het woord postbode denken normale mensen aan brieven, maar jij denkt aan een Bodediagram en Nyquist plots. Integreren is hier iets wat immigranten trachten te doen maar het heeft niets met calculus te maken. En dan loop je je voordeur door naar binnen. Je bent weer thuis en je studie komt morgen weer. Maar dan begin je je af te vragen hoe het komt dat die deur open kon.

Deuren worden opgehangen aan een stel penscharnieren,

meestal tussen de drie en de vijf. Een penscharnier bestaat uit twee metalen plaatjes die een bus aan een van de zijdes hebben.

Deze bussen worden coaxiaal uitgelijnd en een pen verbindt het geheel. Nu wordt een van deze plaatjes vastgeschroefd aan het kozijn, de echte wereld, en de andere in de deur. Een penscharnier legt alle translaties vast. De rotatie over de as van de bussen is natuurlijk vrij, maar vanwege de elasticiteit van de plaatjes zijn de andere twee ook nog vrij. De deur kan nog bewegen over drie rotaties: De rotatie in het kozijn waarvoor je de scharnieren wilt hebben en nog twee rotaties loodrecht daarop, uit het vlak van het kozijn. Een tweede penscharnier legt nog eens drie vrijheidsgraden vast, zodat je die lastige rotatie uit het vlak kwijt bent.

Daarnaast leg je nog eens twee extra fixaties op aan de deur. Een deur met vijf penscharnieren wordt dus op 15 vrijheidsgraden vast gehouden en is daarmee 15-5=10 keer statisch overbepaald.

Het is vanwege het vakmanschap van de timmerman, die de bussen erg netjes uit lijnt, en de elasticiteit van de deur en de scharnieren zelf dat de deur uberhaupt nog kan bewegen.

Een deur zou dus beter kunnen worden vastgehouden aan een bladveer in het vlak van de deur en twee staven loodrecht daarop aan de hoeken in het draaipunt. Daarmee liggen slechts 5 vrijheidsgraden vast en is de deur volledig vrij om zijn slag in het kozijn vrij te kunnen maken. Met deze oplossing zou je ook de wrijving kwijt zijn. Alle bussen van het penscharnier worden tegen elkaar aan gedrukt met het gewicht van de deur en die moeten over elkaar heen schuiven om de deur te laten bewegen.

Dat levert nare hysterese en lastige niet-lineaire situaties op.

Het is makkelijker om een lineaire, wrijvingsloze deur te regelen en de middelen om een deur te lineariseren zijn niet moeilijk te bouwen. Mooi toch, de statisch bepaalde lineaire deur?

24

Het echte 59e Bestuur

Lekker Benevolent!

Aan het roer van deze Vereniging staat sinds dit jaar een gezelschap bestaande uit één vrouw en vijf heren. Voor de buitenwacht zal nog niet duidelijk zijn wat voor vlees we hier in de kuip hebben. De Redactie zal u helpen bij het vormen van een gedegen beeld over deze mensen door het verrichten van grondig onderzoek. Laten we van start gaan.

Ruben de Klerk, Bas Raes & Bart Verhaegh

Chloé Meeng Voorzitter Chloé is dit jaar de Voorzitter van Simon Stevin, hetgeen zij ook duidelijk heeft proberen te maken door na de constitutieborrel luidkeels ‘IK BEN DE VOORZITTER!!!’ door Gemini te scanderen.

Je zou toch zeggen dat de meeste genodigden van de ‘CoBo’ daar wel van op de hoogte waren.

Haar grootste passies het afgelopen decennium waren voetbal en skiën. Helaas heeft ze afgelopen jaar een dermate ernstige knieblessure opgelopen dat voetballen er eigenlijk niet meer inzit.

Gelukkig is ze in haar laatste jaar nog wel kampioen geworden met haar team; je moet stoppen op je hoogtepunt zegt men wel eens.

25

Simon Ster 47.1| november 2015

Onbevreesd heeft ze het skiën wel weer op de planning gezet deze december. Misschien kunnen wij maar beter mee gaan om een oogje in het zeil te houden.

Om alvast op conditie te komen was ze overigens voornemens te gaan sporten bij sport- en recreatiecentrum ‘Basic-Fit’. Helaas is Chloé in het empirisch onderzoek ‘Goede voornemens duren vaak nog geen week’ geen uitzondering op de regel.

met Chloé. Want waarom zou je ‘afgevallen takjes verzamelen’ als het hout ook gewoon keurig opgestapeld langs de weg ligt. Dat werd dan zo de auto ingeladen. Het duurde nog een aantal jaren voordat Chloé erachter kwam dat dat helemaal niet de bedoeling is. Goud eerlijk als ze is, had ze het dan natuurlijk nooit gedaan.

Een ander voorbeeld van deze braafheid ontstond toen Chloé achter de tap stond. Nee, niet in de Weeghconst, maar in de grote tent op de Heuvel in Tilburg. Familie en vrienden dachten wel voor een mooi prijsje wat biertjes te kunnen krijgen; nou mooi niet!

Het bier zelf wist zij trouwens ook al op vroege, misschien iets té vroege, leeftijd te vinden, zoals deze foto mooi illustreert. Maar niet alleen een lekker drankje kan Chloé waarderen. Eten is tenslotte ook een van haar levensbehoeften. Spareribs zijn hartstikke lekker, dus waarom zou je niet gewoon je hele gezicht mee laten genieten.

Sjors van Adrichem Secretaris & Zeilwagencommissaris Dat vakantie vieren zit overigens helemaal in haar bloed. Zo is ze in haar laatste jaar van de middelbare school naar Griekenland geweest. Daar was zij bijvoorbeeld erg geïntrigeerd door een steen. Althans, ik denk dat Chloé zo kijkt als ze ergens door geïntrigeerd is.

Kamperen doet ze als het even kan een paar keer per jaar. Op jonge leeftijd ging ze al naar de Ardennen. Zij vond het dan leuk om met Oom en Opa hout te gaan “sprokkelen”. De Dikke van Dale definieert sprokkelen als ‘afgevallen takjes verzamelen’. Nou niet

Wat krijg je als je slechte humor, louche agrarische activiteit en een ongezonde voorliefde voor Brabantse volksmuziek combineert? Juist! De Secretaris van het 59e Bestuur.

Biertjes betaalt Sjors al jaren van zijn werk op de ‘kwekerij’. Heeft u de Steenbergse pennenlikker niet in het oog, vraag dan vooral niet naar de bekende weg bij zijn bestuursgenoten: ‘Sjors is weer kweken.’ Maar wat kweekt deze man? Voor ons is het nog steeds een raadsel. Zijn beste vrienden van vroeger duiden de kweekproducten aan met de codenaam ‘muntblaadjes’. Als we echter foto’s zoeken van het gekweekte, krijgen we slechts grote glazen Bacardi rum te zien met een wit goedje erin opgelost. Tips kunnen anoniem door worden gegeven aan de RedactCie of de justitiële instanties.

26

Naast een voorliefde voor publiceren en internetcultuur lijkt ook afkomst bepalend voor het al dan niet beoefenen van het Secretaris-vak; bourgondische studenten uit het zuiden des lands voeren met pen en papier al jaren de boventoon bij Simon Stevin.

Ik wilde graag uitweiden over het dorp Steenbergen omdat u daar niets van zou weten, maar sinds het vluchtelingenprobleem weet u allemaal al voldoende over wat voor mensen uit Steenbergen komen. Wij hopen dat de leuzen ‘daar moet een lid in!’ en ‘Alle Syriërs zijn verkrachters!’ ver weg blijven van onze beschaafde Vereniging. Sjors kennende gaat dat wel lukken; de redactie heeft niet het idee dat ons Bestuurslid graag meedoet aan deze krankzinnigheid. Of überhaupt aan politiek engagement. ‘Daarvoor moet je lekker bij Ken zijn.’ Aldus hemzelf.

Wouter van den Dobbelsteen Penningmeester De belangrijkste bestuursfunctie binnen een Vereniging is uiteraard die van Penningmeester. Deze persoon is hoofdelijk verantwoordelijk voor alle financiële boekhouding. Zonder een goed beheer van de geldstromen zal de bierstroom immers snel tot een abrupt einde komen. Dan hebben we het nog niet eens gehad over activiteiten, boeken en onze Zeilwagens. Neem als lezer even een momentje om dit op u te laten inwerken.

De keuze voor Secretaris kwam niet uit de lucht vallen. Al sinds de jonge jaren van Van Adrichem schrijft hij alles wat zijn hoofd te binnenschiet op en publiceert hij dit: ‘Werkdagen zijn als pannenkoeken. De eerste mislukt altijd #maandag’ Of ‘Onderweg naar Pieterburen om wad te gaan lopen. Voor de zekerheid m’n knuppel maar meegenomen.’ ‘I like trains.’ We wouldn’t miss this for the world! De traditie van 9GAG-fetisjisme bij de Secretaris van Simon Stevin lijkt wel bij Sjors geboren te zijn, getuige de bezetting van zijn Facebook tijdlijn met 9GAG plaatjes, altijd voorzien van een ferme ‘#9GAG’.

Klaar? Dan gaan we nu verder.

Het is dus de heer Van den Dobbelsteen die dit jaar de financiën van de Vereniging zal beheren en verantwoordelijk zal zijn voor de boekhouding. Geen taak die lichtzinnig kan worden opgevat. Zijn achternaam heeft hij in ieder geval al niet mee, want dit zijn geen zaken waar men het lot over kan laten beslissen.

Om toch een evenwichtig en rechtvaardig oordeel te kunnen vellen over dit heerschap zullen we zijn bestaan tot de wortel moeten uitzoeken. Het bruggetje van een wortel naar Wouter z’n

27

Simon Ster 47.1| november 2015

eerste beroep van keuze is snel gemaakt. Deze man had namelijk ooit de ambitie om boswachter te worden en manifesteerde deze interesse al op vroege leeftijd door regelmatig te foerageren tussen de aldaar aanwezige vegetatie. Hartstikke mooi dat we dit jaar een Bestuurslid hebben die dusdanig is begaan met de wonderschone natuur, maar over het algemeen zijn dit zaken die niet direct in het werktuigkundig straatje worden geplaatst. Misschien zit er wel een integratie met Wageningen aan te komen, Wouter?

De Penningmeester zal zich namelijk vooral bezighouden met het betalen van bier, beunmaterialen en boeken. Gelukkigerwijs heeft hij in zijn jeugd ook blijk gegeven van enige werktuigkundige affiniteit. Zijn activiteiten buitenshuis werden binnenshuis ruimschoots gecompenseerd met het veelvuldig gebruik van LEGO en PLAYMOBIL. Daarbovenop zag deze jongen al vroeg het nut van Duct-tape in, bijvoorbeeld voor het repareren van zijn schoenen; een prestatie waar wij hem louter lof voor kunnen toewuiven.

Ken Dekkers Onderwijscommissaris & Vice-Voorzitter Vierde in het statutaire rijtje van bestuursfuncties vind je de Onderwijscommissaris en dit jaar zal deze taak invulling krijgen van de heer Dekkers. Eigenlijk is het al een meevaller dat deze man überhaupt wordt besproken in deze karikatuur. Hadden de schrijvers namelijk gehandeld in de geest van de karikatuur om het ‘echte verhaal’ te vertellen, dan hadden zij het beste de heer Dekkers helemaal kunnen vergeten. ‘Vergeten’ lijkt namelijk een hobby van deze man te zijn. Afspraken met boekhandels, de naam van zijn vriendin of hele introgroepjes; deze man heeft een geheugen als een vergiet.

Laten wij er echter voor waken dat de heer Van den Dobbelsteen teveel naast zijn schoenen gaat lopen. Op diezelfde schoenen ging hij meermaals op reis naar bestemmingen in de Oriënt. Aldaar gaf hij blijk van een wereldlijke blik met interesse in andere culturen. Hopelijk helpt het hem bij het communiceren naar het buitenland tijdens het begeleiden van de Euroreiscommissie. ’s Winters opteert hij er echter voor om de lange latten onder de schoenen te binden en zich van de piste af te storten. Laten wij hopen dat dit geen voorbode is voor een durfkapitalist in spé.

Over de oorzaak van dit probleem kan alleen maar gespeculeerd worden. Er is echter één verklaring die kan worden weggestreept in deze discussie: alcohol. In lang vervlogen tijden, met een toen nog baardloze Ken, scheen hij al moeite te hebben met het onthouden van de meest basale taken. Zo schijnt hij ooit teruggeroepen te zijn naar huis omdat hij voor de zoveelste keer vergeten was om de wc door te spoelen. Gezien het tijdstip en plaats delict kunnen we er vanuit gaan dat er geen kater, veroorzaakt door een of ander drankgelag, ten grondslag lag aan dit probleem.

Ondertussen komen we aan bij de studentencarrière van deze Penningmeester. Als sjaars nam deze man plaats in de Activiteitencommissie waar hij samen met een aantal van zijn huidige Bestuursgenoten onschuldig rotzooi kon trappen. De problemen worden ernstiger met de commissie die hij hierna deed: de BACo. Juist ja, de man die ervoor moet zorgen dat er verantwoordelijk met geld wordt omgegaan, zit ook bij de commissie die zich elke donderdagnacht naar een delirium werkt. Gelukkig hebben we altijd nog de OFAC nog om deze man in de smiezen te houden; die commissie heeft gelukkig totaal geen banden met de BACo!

Hiermee is het geenszins de bedoeling om de lezer het idee te geven dat de heer Dekkers het bier drinken pas heeft ontdekt in zijn studententijd. Integendeel, deze man maakte het uitgaansleven van Nijmegen al veel eerder onveilig. Ter informatie, het uitgaansleven van zijn geboortestad Oss hoefde niet meer onveilig te worden gemaakt gezien het gehalte messentrekkers.

Schijnbaar heeft Ken ook op een dergelijke avond blijk gegeven van het talent om een vogel te imiteren.

Wellicht verklaart deze fascinatie voor vliegen ook zijn sportkeuze. Na een korte carrière als keeper, vol duikvluchten, bij de plaatselijke voetbalvereniging koos hij namelijk taekwondo als sport.

Nu koos hij niet voor de variant – blijkbaar heb je die dus – die we op de Olympische Spelen zien, maar voor een vorm waarvan

28

eigenlijk geen normaal mens begrijpt wat nou het verschil is met eerder genoemde. Hoe dan ook, hij schijnt er best goed in te zijn, getuige zijn deelname aan enkele Europese en wereldkampioenschappen. Wij denken dat zijn succes voornamelijk ontstaat uit het feit dat praktisch niemand de zeldzame sport beoefent.

Naast het takenpakket van Onderwijscommissaris, zal Ken ook de functie van Vice-Voorzitter uitoefenen. Het is dus zijn taak om de Voorzitter bij de les te houden en bij een eventuele afwezigheid de honneurs waar te nemen. Een aparte keuze, aangezien hij er al moeite mee heeft om aanwezig te zijn bij zijn eigen afspraken.

Daarom wordt de heer Dekkers geadviseerd om in de nabije toekomst een prachtig werktuig aan te schaffen: een wekker.

Tim Jansen Excursiecommissaris & Commissaris Externe Betrekkingen Dan nu over op de Excursiecommissaris en Commissaris Externe Betrekkingen van de Vereniging. Tim Jansen. Foto’s zeggen meer dan duizend woorden en daarom laten we u eerst visueel kennismaken met meneer Tim.

Tim en campings is trouwens een meesterrecept voor bijzonder opmerkelijke taferelen. In de Ardennen kampeert hij bijvoorbeeld in een plopsa-tent. Ja, een plopsa-tent. We laten het nog even op u inwerken. Plopsa-tent. Een ander ingrediënt wat je aan het recept toe kan voegen is rum. Laten we even een uitspraak van Tim erbij pakken die illustreert hoe ‘goed’ deze ideeën precies zijn.

‘Tom, zullen we over tien seconden keihard het donkere bos inrennen!?’. Nou, dan loop je daar met zijn drieën ver weg van wie dan ook, en voor je het weet val je en lig je dronken in een takkenbos pijn te lijden. Een ander fantastisch idee is snowboarden met Tim, maar dan wel met Tim als board van Ken. Tims kin was hierbij natuurlijk een soort sneeuwploeg. Dit leverde dan ook een perfecte ronde schaafplek op zijn kin op, waarmee hij trots door school paradeerde.

Dat zijn nog maar een paar hobby’s van Tim. Hij is namelijk ook een zeer fanatieke gitarist en sportman.

De geboortedag van Tim is iets anders wat opvalt. Hij is geboren op 5 december en de gynaecoloog was een man met witte haren, een snor en een rare rode hoed. Oké, dat van die rode hoed is niet helemaal waar. Op de basisschool mocht hij dan ook altijd bij Sinterklaas langskomen.

Als Tim met zijn familie ging eten ontstonden er geregeld leuke situaties. Zo hebben we Tim met een kalkoen.

En Tim met slakken in een restaurant in Parijs.

Tim Jansen die overigens ook voor Timothy, Timos, Tizzay of Timbo (en waarschijnlijk nog meer) doorgaat, is een geliefd figuur bij iedereen die hij op zijn pad kruist. Dat zijn overigens nogal een hoop mensen; uiteraard vrienden uit Oss, familie en huisgenoten, maar Tim is ook de ‘sociale hosselaar’ die op de camping voor je het weet hordes ‘vrienden’ verzamelt.

29

Simon Ster 47.1| november 2015

Chapeau voor het proberen van slakken Tim. Echter, toen hij met zijn moeder de eerste slak uit het huisje probeerde te pulken deed hij dit zo enthousiast dat deze tegen de muur achter hem gekatapulteerd werd. Gelukkig kreeg hij daarna uitleg hoe hij met de slakkenwerktuigen om moest gaan.

Tim is ook een lieve en behulpzame huisgenoot. Een sfeermaker, met permanente lach op het gezicht. Zijn huisgenoten roemen Tim ook om zijn *kuch* fenomenale fluitvaardigheden. Een huisgenoot vindt Tim ook een goede alcoholcoach: ‘Als ik niet dronken mag worden, word ik dat zeker’. Als het met de werktuigbouwkunde niets wordt, is daar dus gelukkig altijd nog een mooie carrière mogelijkheid.

Naast het schenken van champagne genoot Robbert in zijn jongere jaren op gezette tijden van een videospelletje: World of Warcraft, Wordfeud, zelfs Epic Pet Wars wist de Eindhovense boef te verleiden de vingers uren op het toetsenbord te plaatsen. Het doet ons pijn te zien dat iemand op zo’n jonge leeftijd al teleurgesteld wordt door zijn medemens; Robbert werd al vroeg slachtoffer van cheaters, getuige zijn uitspraak: ‘Fijn als je op wordfeud

Robbert Louwers Hoofdredacteur Huisorgaan & Commissaris Bijzondere Activiteiten Hebt u al eens met de Commissaris Bijzondere Activiteiten samengewerkt of bent u op andere wijze ooit, per abuis, onder het bewind van meneer Louwers, of zoals vroegere intimi hem noemen ‘Robberto Walrus’, geraakt? Dan zal het u niet ontgaan zijn met welke stijl van zerotolerance Robbert te werk gaat. Waar komt dit obsessieve gedrag vandaan? Wij zochten het uit!

Robberts interesses schemeren al in de vroege jaren door: de keuze voor CoBA moet na het zien van deze beeldopname niet meer verrassen. Toch veranderde kleine Robbert van een breed lachende champagneschenker naar De Weeghconsttiran die we nu kennen! Ons vermoeden: video games.

iemand tegen hebt die helper gebruikt! :S #&$^#&’. In Epic Pet Wars werd de druk ook veel te hoog na alle sad llamas en mighty hungry chickens die hij na honderden pogingen naliet te verzorgen. Toen het eindelijk goed ging in Robberts digitale avonturen, kwam toch de finale tegenslag: zijn gamevriend werd in een dungeon geband van World of Warcraft.

Robbert had er genoeg van. Voorgoed schoof hij zijn toetsenbord aan de kant en uit hij tegenwoordig zijn wrok op de BACo en de Redactie. Gelukkig kunnen wij tegen een stootje.

30

Profiel: Verenigingsvervoer

Twee limo´s en een busje

Iedere vereniging is zeer trots op haar verenigingsvoertuig. Dit gaf ons het idee om deze voertuigen eens goed aan de tand te voelen.

Waar is deze trots precies op gebaseerd? Welke studentenvereniging heeft nu daadwerkelijk het gaafste voertuig? Om deze millenniumvraagstukken op te lossen, hebben wij de verenigingsvoertuigen van Thêta, Demos en het E.S.C getest!

Linus Klaassen, Kevin Looman & Kelsey Viehmann “De Limousine van Thêta” Prominent?!

Geen ‘buiten-binnen-buiten’ voor ons vandaag: “Je moet gewoon in de bochten doen alsof het een vrachtauto is”, wordt ons verteld wanneer het tijd is om zelf plaats te nemen achter het stuur van de limousine van studentenroeivereniging Thêta. Zo gezegd, zo gedaan en bij de eerste rotonde blijkt dit een prima aanpak met de Cadillac De Ville die we vandaag testen. Na het overleven van de eerste rotonde is het tijd om een groter rondje te rijden waarin de verschillende belangrijke aspecten van dit luxueuze voertuig getest kunnen worden. Want zeg nou zelf, in zo’n prominente limousine mag je natuurlijk niet wakker worden als je terug rijdt van een zware stapavond, of erger: je bier morsen op de weg erheen!

de hand gelopen, wat resulteerde in een gevalletje “liefde op het eerste gezicht met een stoeptegel”. Nog volledig lam, met een slag in zijn voorwiel, een kwartier te laat en met een dikke wond op zijn gezicht kwam hij dan ook aankakken bij de proefrit. Er is toen unaniem besloten dat het geen goed idee was hem te laten rijden, dus heeft hij de taak op zich genomen de uitbrakbaarheid van de limousine te testen. Deze bleek zeer goed te zijn: hobbels in de weg zijn nauwelijks te voelen en de stoelen zitten heerlijk.

Het verbaasde ons dan ook niet dat ons werd verteld dat er regelmatig mensen slapen in de limousine na een feestje. De grote massa van het voertuig is ook erg fijn tijdens het uitbrakken, aangezien hard optrekken of remmen niet echt een optie is. Het is wél vervelend dat er een alarm op de limousine zit, want dat is wel het laatste waar je op zit te wachten tijdens het uitbrakken.

Uitbrakbaarheid

Prominent rijgedrag?!

Even een stukje achtergrondinformatie: een van onze redacteuren dacht dat het een goed idee zou zijn om de avond voor deze proefrit een cantus bij te wonen. De cantus is echter ernstig uit

Hoewel de beleving van een brakke redacteur in dit geval als zeer waardevol werd ervaren, is er ook nog de beleving van de redacteur die de limousine heeft bestuurd. Deze redacteur kwam tot

31

Simon Ster 47.1| november 2015

ongeveer dezelfde conclusie: de limousine lijkt een beetje op een boot door zijn onovertroffen comfort wanneer hij voort deint over de hobbelige wegen van Eindhoven en omstreken. Een opvallende eigenschap wanneer je achter het stuur zit is de standaardafwijking die het stuur heeft ten opzichte van zijn nulstand wanneer je rechtdoor gaat. Het feit dat het stuur vervolgens beperkt verbonden lijkt met de wielen scheelt wel, aangezien je alsnog prima kan sturen met één hand. Normaal gesproken is dit wenselijk aangezien je als rasechte coureur altijd één hand op de versnellingspook wil hebben, maar dit blijkt een luxe die in Amerikaanse auto’s overbodig bevonden wordt. Wij bevinden ons dus in een automaat, die in tegenstelling tot vele andere automaatbakken wel ad rem reageert op het gaspedaal en niet eerst nog moet zoeken welke versnelling er gekozen dient te worden wanneer je bij 50 km/h het pedaal tot op de bodem drukt.

Na een rondje te cruisen door de dorpen rondom Eindhoven, de nodige hobbelweggetjes voor de eerder genoemde comforttest te hebben meegepakt en het gaspedaal tot de bodem te hebben ingedrukt is het tijd voor de fotoshoot. Hiervoor is natuurlijk een net zo prominente locatie gewenst als het voertuig prominent is en dus wordt de kortste weg richting Eindhoven Airport gekozen voor de laatste tests en de foto’s.

Na een kort rondje om het vliegveld, een noodstop vanwege een karretje met bagagetrolleys die midden op de weg stond en het opzoeken van vertrek- en aankomsttijden van vliegtuigen volgde hét fotomoment. Een foto van de prominente wagen waar een landend vliegtuig vlak overheen gaat. Helaas was het na dit moment en de rest van de benodigde kiekjes alweer tijd om huiswaarts te keren. Dit deden we natuurlijk wel inclusief een tussenstop bij de lokale supermarkt voor het inslaan van een prominente lunch. Net zoals de wagen zelf blijkt ook het parkeren ermee enigszins opvallend, gezien het feit dat de wagen anderhalf parkeervak in de lengte nodig heeft. Dit blijft dan ook niet onopgemerkt bij de andere bezoekers. Mocht je ondanks het feit dat de De Ville ruim een meter uit het parkeervak steekt de wagen niet kunnen lokaliseren, dan is er nog altijd de handige alarmknop op de afstandsbediening om het proces van je voertuig terugvinden te versnellen!

W-aardig Vanzelfsprekend wordt ook deze limousine onderworpen aan de W-aardigheidstest en bij gebrek aan een Bahco zijn wij W’ers natuurlijk vindingrijk. In dit geval voldeed een pijpentang in onze ogen ook aan de eis om lomp en veelzijdig inzetbaar gereedschap mee te nemen. Naast de pijpentang was ons vaste assortiment van WD40, tie-wraps en duct tape ook aanwezig voor de W-aardigheidstest. Je zou verwachten dat een grote, lompe, Amerikaanse limousine veel ruimte heeft om spullen op te bergen, maar niets bleek minder waar en helaas en tot onze verbazing moeten wij ondervinden dat de Cadillac De Ville niet W-aardig is.

Conclusie Ondanks een gebrek aan W-aardigheid is deze wagen natuurlijk wel het perfecte vervoermiddel van en naar feestjes, aangezien je

op de heenweg geen zorgen hebt over het morsen van bier en er liefst zes sigarenaanstekers aanwezig zijn voor de prominenten onder ons. Natuurlijk is de terugweg ook geen uitdaging, aangezien je lekker achterin in slaap kan vallen terwijl de Limousine voort deint.

Dit is dus een auto om in rondgereden te worden, zoals het een goede limousine betaamt, en niet een auto die is ontworpen om lekker in te rijden. Ondanks dat is de sterke reactie van het gaspedaal en de rem natuurlijk wel een leuk detail als je zelf niet kan genieten van een glaasje sterk achterin!

Specificaties

Cadillac De Ville

Jaar van invoering

2006

Motor

4565 cc V8

Vermogen

205 kW (275 pk)

Koppel

407 Nm

Brandstof

Benzine

Verbruik

1 op 10

Massa (leeg)

2575 kg

Transmissie

4 traps automaat

Zitplaatsen

8

“Het Busje van Demos” Geen Limousine?!

Zodra we aan komen fietsen bij de Bunker en bij Demos voor de deur onze fiets parkeren is het duidelijk; vandaag wordt er geen limousine getest. Demos heeft echter wel ander interessant verenigingsvervoer in de vorm van een Volkswagen Transporter busje dat zich misschien in prominentie niet kan meten met een Limousine, maar voor de andere belangrijke aspecten van verenigingsvervoer zal ook deze wagen aan de testen van onze redacteuren onderworpen worden. Natuurlijk kan een uitbrakbaarheidstest niet ontbreken en twee van mijn mederedacteuren liggen dan ook brak op de beide achterbanken zodra het tijd is om te vertrekken.

32

Uitbrakbaarheid Omdat de bus van Demos op een vrijdag getest werd, bood dit opnieuw een mooie mogelijkheid om de uitbrakbaarheid van het studentenmobiel te testen. Maar liefst twéé brakke redactieleden waren beschikbaar om de uitbrakbaarheid van de bus op de proef te stellen. Op het eerste gezicht waren de proefkonijnen sceptisch. De bus oogde niet bepaald comfortabel met het vrij basale interieur waar zelfs veel van de panelen ontbraken. Toch bleken de brede banken een uitstekende locatie om er eens lekker voor te gaan liggen. Zeker wanneer de wagen in stationaire positie bleef, bleek het op de achterbanken niet slecht toeven.

In beweging werden de gebreken van de bus echter bij uitstek duidelijk. De vering van een relatief onbeladen busje kan duidelijk niet concurreren met limocomfort. Meer dan eens werden de nietsvermoedende brakhoofden enkele decimeters in de lucht geworpen ten gevolge van een drempel. Ook rotondes deden de beste mannen geen goed. De combinatie van de vrij hoge zit(of eigenlijk lig)-positie, gecombineerd met stevige hel in de bochten (ten gevolge van gewichtsverplaatsing) betekende een significante toename in misselijkheid. Eerlijkheid doet bekennen dat dit ook deels veroorzaakt kan zijn door de snelheid waarmee de chauffeur, in dit geval eerder een coureur, de rotondes nam. Aan het einde van de rit voelden de twee brakke passagiers zich niet significant beter of slechter dan toen zij instapten. Het is echter de vraag of dit door de bus kwam, zeker als in acht genomen

wordt dat de twee achterin ook een kleine hoeveelheid bubbels achterover gegoten hadden.

Minder Prominent rijgedrag?

Het vertrekken blijkt een uitdaging, maar na het vinden van de eerste versnelling en een flinke streup gas om over het drempeltje voor de parkeerplek te komen zijn we onderweg. De versnellingsbak blijkt ook bij het eerste stoplicht een uitdaging, wat sommigen misschien zouden vergelijken met het roeren in een soeppan, maar het is wel meteen duidelijk dat optrekken in de derde versnelling geen probleem is ondanks dat het een benzine auto is. Helaas is er vandaag niet zoveel tijd, aangezien het busje goed gebruikt wordt binnen de vereniging en dus vertrekken we meteen richting Eindhoven Airport. Het blijkt echter een uitdaging het vliegveld te lokaliseren. Om dan toch meteen ons vervoer grondig te testen wordt er voor gekozen een mooie woonwijk in te rijden die rijk is aan drempels en andere verkeerssuggesties aan de snelheid van 30 km/h, zodat we meteen het veer-demper systeem van deze wagen goed door kunnen lichten.

Na deze kleine D-tour rijden we richting het vliegveld en wordt de wagen geslaagd bevonden voor de “met 50 over de rotonde”-test die natuurlijk van groot belang is wanneer bijvoorbeeld het bier op is en snel vervoerd dient te worden. Een vriendelijke plotselinge voorbijganger verder zijn we er ook zeker van dat de remmen zéér goed werken en wordt het pedaal nog even tot de bodem

33

Simon Ster 47.1| november 2015

getrapt, wat minder versnelling oplevert dan gehoopt.

Ook ditmaal snellen we naar de fotoplek maar zijn helaas net te laat om een landend vliegtuig bij de bus op de foto te krijgen.

Ondanks deze mislukte poging ontkurken we toch de fles Cava die we mee hebben genomen zodat deze keer niet alleen een uitbrakbaarheidstest gedaan kan worden, maar ook de beleving van de gemiddelde vervoerde persoon in deze bus ervaren wordt.

Een halve fles Cava en wat roeren in de versnellingsbak later zijn we terug bij de Bunker en is het tijd voor onze belangrijkste test: Is deze auto naast een prima studentenvervoermiddel ook Waardig bevonden?

gingen we op weg naar het vliegveld.

Op weg naar het vliegveld

Specificaties

Volkswagen Transporter

Bouwjaar

2000

Eenmaal onderweg blijkt de limousine een en al comfort: de stoelen zijn net lederen fauteuils waar je heerlijk in weg zakt, verkeersdrempels voelen aan alsof je in een boot zit en over een golfje heen vaart en het enige geluid dat je hoort in de auto is dat van de stereo-installatie. Als je achterin de limo zit is het leven nog een stuk beter: met een minibar, een eigen stereo-installatie en een zitbank die in de gemiddelde woning niet misstaat is het fantastisch vertoeven. Mocht je jezelf ondanks de minibar toch vervelen, dan is er ook nog een tv met videospeler aanwezig.

Echter word je door het gebrek aan geblindeerde ramen wel enigszins bekeken door de voorbijgangers. Mocht de nuchtere chauffeur zich beginnen te ergeren aan al die borrelende mensen achterin, dan doet hij gewoon het privacy scherm omhoog, waarna communicatie met de passagiers alleen nog via een intercomsysteem mogelijk is. Eenmaal aangekomen bij het vliegveld is de auto wederom uitgelijnd voor een gave foto. Na een tijd wachten en het consulteren van een lokale vliegtuigspotter, bleek dat de vliegtuigen de verkeerde kant op vlogen voor een gave foto. Om de teleurstelling enigszins te boven te komen werd een fles cava geopend voor een klassieke limousinefoto hangend uit het dakraam, maar zeg nou zelf: elke teleurstelling duurt maar een paar seconden wanneer je weer instapt in een limousine.

Motor

1968 cc

Langdradige rijeigenschappen?

Vermogen

62 kW (84 pk)

Brandstof

Benzine

Massa (max geladen)

2600 kg

Transmissie

5 traps handgeschakeld

Zitplaatsen

8

W-aardig Wanneer de pijpentang, WD40, tie-wraps en duct tape in het handschoenenvakje worden gelegd, blijken deze verrassend goed te passen. Helaas kan het afsluitende klepje net niet meer dicht, desondanks is de beenruimte niet beperkt door het openstaan van deze klep en blijkt een Volkswagen Transporter zowaar Waardiger te zijn dan de Cadillac De Ville die eerder aan deze test onderworpen is.

“De limousine van het E.S.C” Lang, langer, langst Ons hart sloeg even een slag over toen we achterom fietsten bij de Bunker en daar maar liefst twee limousines zagen staan. Helaas werd ons al snel duidelijk gemaakt dat er maar in één limousine gereden ging worden. Deze teleurstelling werd echter snel goedgemaakt toen we even naar binnen gluurden en een heuse L-bank zagen. Tijd om een mooi stukje te rijden dachten wij, echter bleek de accu leeg en er werd een zoektocht naar startkabels op touw gezet. Een Lincoln zonder stroom blijkt zoiets als een opblaasdier zonder lucht: ronduit zielig, want de volledige auto werkt namelijk elektrisch. Zonder stroom werkt de stoelverstelling niet meer, de koelkast werkt niet, kan het dakraam niet open en zelfs de achterbak kan niet dicht, want ook dit mechanisme is elektrisch. Toen er weer sap in de accu zat, ging er een wereld van snufjes open; met de stereo en de vloer- en sfeerverlichting aan

De auto trekt best vlot op en maakt daarbij een fantastisch karakteristiek V8-geluid. Tijdens het rijden ben je nog niet verlost van elektrische snufjes, op het stuur bevinden zich namelijk ook nog knoppen voor de cruise control, naast het stuur vinden we een knop voor de instelbare stuurbekrachtiging en ook het dashboard is volledig digitaal. Gelukkig zijn er ook nog mechanische dingen aanwezig in de auto, zoals het motorblok voorin. Dat dit nog een degelijk mechanisch apparaat is kun je goed merken aan het verbruik, 1 liter op 4 kilometer is niet mis, onze proefrit eindigde dan ook bij de pomp. Tanken met een limousine blijkt nog best een kunst, zeker als je bij een klein tankstation gaat tanken. Tijdens dit manoeuvreerproces is er maar 1 stoeprandje geraakt, wat tot enige ontzetting bij de aanwezige passagiers leed. Na heel wat gemanoeuvreer ging uiteindelijk het (elektrische) benzineklepje open en kon er voor meer dan 100 euro getankt worden.

Uitbrakbaarheid Ook tijdens deze testrit was er natuurlijk weer een brakke redacteur aanwezig voor de fameuze uitbrakbaarheidstest. Zoals eerder al benoemd is de limousine super comfortabel, iets wat het uitbrakken zeer ten goede komt. Wat ook (tijdelijk) werkt tegen de brakheid is de alom aanwezige alcohol, want shotjes Bokma zijn zo ingeschonken in deze limo. Overigens gebeurt het inschenken van alcoholische versnaperingen met een zeer vernuftig systeem. Drank inschenken in een bewegend object is normaal gesproken namelijk een activiteit waarbij veel geknoeid wordt, maar in deze limo is een soort ’zeeppompjes-systeem‘ ingebouwd waarmee drank ingeschonken kan worden zonder te verspillen. Er

34

kan dus geconcludeerd worden dat er in deze auto zowel heerlijk uitgebrakt kan worden, maar deze uitbrakpraktijken ook zeer goed uitgesteld kunnen worden.

Specificaties

Lincoln Towncar

Jaar van invoering

1997

Wederom hebben wij tijdens deze testrit ons standaardgereedschap bij ons en houden we dit ook graag binnen handbereik tijdens een autorit. De langste auto van de drie bleek echter niet het langste dashboardkastje te hebben. Tijdens het wachten op een vliegtuig hebben wij namelijk vele configuraties uitgeprobeerd maar op geen enkele manier paste de pijpentang in het kastje. Helaas moet dus geconcludeerd worden dat de limousine niet geslaagd is voor de W-aardigheidstest. Er moet echter wel opgemerkt worden dat er in deze auto een luikje is naar de kofferbak waardoor een W’er vanaf de achterbak wél al zijn gereedschap binnen handbereik kan bewaren.

Motor

4600 cc V8

Vermogen

157 kW (204 pk)

Koppel

373 Nm

Brandstof

Benzine

Verbruik

1 op 4

Massa (leeg)

2560 kg

Dusssss…

Transmissie

4 traps automaat

Zitplaatsen

8

W-aardig

Welke auto wint nu? Dat ligt natuurlijk aan de situatie! Mocht je binnen afzienbare tijd een route moeten afleggen met zeer veel rotondes en drempels? Dan kunnen wij de bus van Demos ten zeerste aanbevelen. Mocht je lekker willen slapen op de terugweg van een feestje, zonder lastig gevallen te worden door shotjes Bokma? Dan kunnen wij de limousine van Thêta aanbe velen. Mocht je jezelf in de situatie bevinden dat je op weg ben naar een feestje, en je wilt even flink feesten in je verenigings

voertuig? Dan kunnen wij de limousine van het E.S.C aanbevelen.

Mocht je ergens zijn, en daar graag willen blijven? Dan kunnen wij de bakfiets van SSRE aanraden.

35

Photoshop cursus

We moeten toch een keer van die paint posters af

Gek word je er van. Al die paint posters die gemaakt worden om activiteiten te promoten in de Simonkamer en door de faculteit. Om hier voor eens en altijd een einde aan te maken is er 12 oktober een photoshop cursus georganiseerd. Op deze pagina zijn enkele resultaten van de cursus te zien.

Maar, omdat wij het photoshoppen zelf veel te leuk vonden, organiseren we een photoshopwedstrijd. Simon Ster 47.2 zal volledig in het thema staan van Rusland en dit is dus ook het thema waarmee er gephotoshopt moet worden.

Maak dus de ID´er in je los en photoshop maar raak. Bewerkte foto´s kunnen worden ingestuurd naar redactie@simonstevin.tue.nl tot en met 11 december. De winnaar van de wedstrijd zal in Simon Ster 47.2 bekend gemaakt worden en deze winnaar zal een prachtige bierkaart in ontvangst kunnen nemen.

Simon Ster 47.1 | november 2015

36

Alumnus aan het woord

Een interview met David Wilbrink

Er zijn honderden bedrijven waar je terecht kan na je studie Werktuigbouwkunde. Het valt echter niet mee een werkgever te kiezen die écht bij je past. Ik interviewde David Wilbrink, Production Manager bij de Decorative Coatings Plant van AkzoNobel in Brussel. Hij heeft duidelijk de juiste keuze gemaakt!

Bart Verhaegh Bij veel van de lezers zal David Wilbrink geen onbekende naam zijn; in zijn studietijd heeft hij een bestuursjaar gedaan bij Simon Stevin en dus was hij een bekend gezicht binnen onze vereniging.

In 2012 is David afgestudeerd bij Mechanics of Materials en na een tijdje rondneuzen in de arbeidsmarkt is hij aangenomen als Management Trainee bij AkzoNobel.

Je hebt een Management Traineeship van AkzoNobel gedaan. Wat houdt dat nu precies in?

In twee jaar ben ik vier keer een half jaar naar een site van AkzoNobel gestuurd om daar verbeterprojecten te doen in de organisatie. Dat waren heel uiteenlopende dingen: op één site waren teamleiders de hele dag bezig met wat er op welke productielijn geproduceerd gaat worden. Die plant levert namelijk heel veel verschillende producten en dat zorgt voor een behoorlijk complex planprobleem. In die tijd werkten die teamleiders met een grote bak waar door orderplanners kaarten in werden gelegd en op het moment dat een productielijn vrij kwam, pakte de teamleider een order uit de bak en ging die order verwerken. Dat is een soort goochelen; soms werd een product wekenlang niet gemaakt en raakte een dergelijk product wel eens out-of-stock. Aan mij om dat probleem aan te pakken! Ik heb een Excel-systeempje gemaakt dat uit het SAP systeem een planning maakte op basis van urgentie met betrekking tot de voorraad en het productierendement op basis van bijvoorbeeld verpakking of kleur: het is sneller om eerst een witte, dan een grijze en dan een zwarte verf te produceren, dan een andere volgorde. Wat je dan doet is eerst meelopen met de teamleiders en het productieteam: je komt dan echt tegen waar de operators tegenaan lopen en dat verwerk je in de oplossing van het probleem. Het resultaat was dat de leverbaarheid van producten een paar procentpunten omhoog is gegaan zonder enige investering naast mijn tijd.

Kun je nog zo’n project noemen?

Ik heb op een andere locatie een zogenaamde bottleneck opgelost: aan mij was de taak de efficiency van een vulafdeling te verhogen met het budget van een paar duizend euro. Ik heb een overall aangetrokken en ben op een operator afgestapt om een dag met hem mee te werken. Het is dan eerst heel belangrijk om het vertrouwen te winnen van de operator, want hij denkt dat er iemand op hem af is gestuurd om zijn baan weg te halen. Ik leg dan uit dat het verhogen van ons rendement juist in zijn voordeel is, want dan krijgt de plant door goede prestaties meer opdrachten en dus ook meer budget. Wat echt goed werkt is om oplossingen die jij bedenkt eerst bij werknemers op de werkvloer voor te leggen en hen onderdeel maken van de oplossing; mensen maken nooit iets kapot waaraan ze zelf hebben bijgedragen.

Na je Management Traineeship ben je doorgestroomd naar Production Manager in Brussel. Hoe gaat zo’n carrièrestap?

Eigenlijk was het heel toevallig dat de plant waar ik het eerste project deed, net een Production Manager zocht toen ik klaar was met het traineeship. Omdat ik daar een heel jaar intensief met de teamleiders had gewerkt, had ik hun vertrouwen al en ze wisten wat ze aan me zouden hebben.

Het werk dat ik nu doe is totaal anders dan het traineeship; er komen meteen veel meer dingen op je af dan je ooit af zou kunnen ronden. Je belangrijkste vaardigheid wordt dan prioriteiten herkennen en delegeren. Als ik bij wijze van spreken in het traineeship een dag niet zou werken, dan schoof dat werk gewoon op. Dat kan nu niet meer, want ik ben verantwoordelijk voor het werk van 120 werknemers. Dat is wel even wennen!

De focus leg ik nu op het structureel verbeteren van de fabriek en daarvoor is het management team behoorlijk veranderd. Zo hebben we nu mensen die kritisch kijken naar de planning, een verpakkingstechnoloog, een procestechnoloog, ga zo maar door.

Als de werkvloer gaat zien dat dit goede ontwikkelingen zijn, dan heeft dat ook weer een positieve invloed op de fabriek. Dat is het interessante van het werk. Door deze aanpak hebben we nu minder bedrijfsongevallen, de kwaliteit neemt toe, je produceert meer liters per maand etcetera.

Hoe lang ben je hier nog mee zoet?

Organisatorisch gaat het nu al veel beter, maar sommige problemen los je alleen maar op met geld. Er zijn een hoop machines verouderd die aan vervanging toe zijn of grondig onderhouden

37

Simon Ster 47.1| november 2015

moeten worden en we zijn bezig met een automatiseringsslag.

Een goed voorbeeld is dat we nu nog stappen hebben in de productie waarbij een operator met de hand emmers op een pallet moet zetten, maar het is natuurlijk veel veiliger en efficiënter om een robot dit te laten doen.

Daar is trouwens ook het netwerk van het management traineeship handig bij. Mijn medetrainees van destijds werken nu op allerlei verschillende locaties en veel van hen hebben soortgelijke problemen ook op hun locatie opgelost. Dan hoef je dus niet het wiel opnieuw uit te vinden.

Als bestuurslid zie je enorm veel bedrijven. Wat heeft jou overtuigd om te solliciteren bij AkzoNobel?

In mijn Bestuursjaar bij Simon Stevin ben ik naar de AkzoNobel Besturendag geweest en wat me erg is bijgebleven was dat ze ons een soort business case lieten doen waarin elk groepje op een andere manier een product moest verkopen. Het ene groepje deed het bijvoorbeeld typisch Tell-Sell en noemde overdreven de goede eigenschappen van het product, een ander groepje praatte juist vanuit de wensen van de klant. Het product in kwestie was toen een elektrische kerstboom en het tweede team verkochten die door te benadrukken waar de klant last van had bij een normale kerstboom. Ik heb dat toen ook gebruikt in mijn Bestuursjaar als Commissaris Externe Betrekkingen.

Drie dingen vielen mij erg positief op aan AkzoNobel. Eentje is het ondernemerschap dat het bedrijf van je vraagt. Het is in mijn ogen een enorm voordeel dat er nog een hoop zaken liggen die verbeterd kunnen worden en je hebt daarmee enorm veel mogelijkheid om een impact te maken. Het tweede is dat er niet alleen verticale groei mogelijk is, maar je ook in horizontale zin carrière kan maken. Ik ken mensen die begonnen zijn bij de Engineering afdeling en nu werken in Commercial Finance. Geen kleine switch! Zo zijn er legio voorbeelden van mensen die een tijdje in een andere discipline gaan werken om het bedrijf beter te leren begrijpen, maar ook om er zelf van te leren.

Met name bedrijven in de olie- en gassector hebben er een handje in om voor jou een heel engineering traject uit te schrijven, maar daar doet Akzo dus niet aan. Het derde is wellicht wat cliché, maar het type mensen hier sprak me enorm aan. Het zijn mensen die zichzelf sociaal kunnen presenteren, maar wel met beide benen op de grond staan.

Heb je bij andere bedrijven gesolliciteerd voor je bij AkzoNobel aangenomen werd?

Ik merkte in mijn Bestuursjaar heel erg dat mij niet zo aansprak als een bedrijf erg geanimeerd ging vertellen wat voor machientje ze hadden uitgevonden en waar alle schroefjes zaten en dergelijke. Ik vraag me meer af wat voor mensen zoiets gaan gebruiken, hoeveel je ervan gaat verkopen, hoe snel je het op de markt krijgt etcetera. Techniek vind ik erg interessant om te begrijpen en om me mee bezig gehouden – ik heb niet voor niets werktuigbouw gedaan –, maar niet voor 40 uur per week. Ik ben dus voorname-

lijk gaan solliciteren naar Management Consulting en Management Traineeships en daarin sprak AkzoNobel mij het meest aan.

Je werkt dus in België en dat is in principe het buitenland. Merk je verschillen in vergelijking met de Nederlandse werkcultuur?

De verschillen zijn inderdaad behoorlijk groot. Waar als in Nederland een project niet goed loopt, de medewerker schreeuwend aan je bureau staat, zal dat in België nooit gebeuren. Een typisch Nederlandse gedachte is: “Wie zwijgt, stemt toe.” In België geldt juist het tegenovergestelde. Als je na je kantinepraatje vraagt of er nog vragen zijn en iedereen houdt zijn mond, dan gaat er bij mij een rood lampje branden. Ook in meetings is het erg merkbaar: Nederlanders gooien op een vergadering meteen alles op tafel, maar zijn Belgen het ergens niet mee eens, dan valt er een stilte. Na de meeting begint dan meestal de échte ‘meeting’.

Ik ken verhalen van Franse vakbonden die erg extreem zijn in het opeisen van rechten. Hoe is België daarin?

Als je het op een schaal van één tot tien bekijkt is de macht van vakbonden in Nederland een vier, in België een zeven á acht en in Frankrijk een negen. Ik heb ervaring met werknemers die zichzelf aan een poort hebben vastgeketend en de Site Manager de politie moet bellen, waar hij dan weer van hoort dat de werknemers volledig in hun recht staan. Als Production Manager ben ik het aanspreekpunt en ik heb hier dus best veel ervaring mee. Als we een storing hebben gehad en er moet op zaterdag worden overgewerkt, dan heb ik daar formeel hun goedkeuring voor nodig.

Op een lijn zitten met de vakbond is dan soms best challenging.

Gelukkig heeft de Site Manager wat meer ervaring hierin en kan ik bij hem terecht als ik er niet uitkom met bijvoorbeeld de vakbondsvertegenwoordiger.

In mijn eerste maand heb ik al een staking meegemaakt en daar kan je behoorlijk van wakker liggen! De medewerkers dreigden met het barricaderen van de fabriek door auto’s dwars op de weg te zetten en dergelijke. Ik ben er extra vroeg heen gegaan om er als eerste te zijn en toen was de fabriek al afgezet, uit solidariteit met de landelijke vakbond om aandacht te krijgen van de regering. In een dergelijke situatie moet je je hoofd kunnen koel houden in het praten met de mensen. Hierin moet je gewoon ervaring krijgen en zulke situaties gaan dus steeds beter. Dit soort ervaringen zijn vaak hectisch en stressvol, maar maken het werk dat ik doe het leukste werk dat ik me kan bedenken!

38

Sterrenhoekjes Geniet mee van deze volkomen uit hun verband gerukte uitspraken, verpraatsels en vertypsels. Mocht je er nog meer horen: aarzel niet en stuur de uitspraak en context op naar sterrenhoek@simonstevin.tue.nl!

Sylvia: “Ik ben niet makkelijk, ik gebruik gewoon alle jongens, één voor één.”

Straatman: “Wel fijn dat deze telefoonnummers op alfabet gesorteerd staan.”

Protter: “Wie maakt mijn fiets?”

Marijn: “Één van onze 59 sponsors en dan nu oprotten!”

Bart: “Ik ga vanavond na het eten gewoon naar huis.

Chloé: “Bart, jij neemt mij vanavond mee en dan gaan we naar huis.”

Het Bestuur en Sebas zijn druk aan het tetrissen.

Niki: “Je hebt zoiets ook van Pokémon.”

Bart: “Dat is echt voor gays.

Niki: “Nee, dat is voor de Nintendo 64.”

Sylvia over het BMT-feest: “Daar zijn echt heel veel vrouwen, ik ga lekker regelen.”

Niki: “Het schijnt dat je na het zuipen een droge bek krijgt.”

Amber: “Bas heeft gewoon een slappe.”

Tom Schenkels: “Er is echt veel narcisme in de wereld tegenwoordig. dat vind ik echt mooi.”

Chloé terwijl alle heren van het Bestuur op een bakje met chocolade kruidnoten af duiken: “En dan noemen ze MIJ een vrouw?”

Tim: “Overal ligt stront. Oh wacht, dat zijn Ken en Wouter.”

Chloé tegen Alban: “Soms moet je jezelf gewoon lekker verwennen.”

Kelsey: “Linus jij kunt me toch niet nat maken.”

Linus: “Dat staat vaak genoeg in een sterrenhoekje.”

Kevin: “Als dat elke keer over jou gaat is dat geen goed teken.”

Karlijn tegen Mommers: “Weet je nog die ene foto waarop we aan het towerbridgen zijn?”

Sjors: “Dat is precies wat een sterrenhoekje is; een uit de context gerukte kut.”

Bart: “Dat naar de klote gaan, dat breekt je op.”

Rick de Lange: “Dit is de WebCie van Simon Stevin.”

Joris Remmers: “Is dat een soort Selfie?”

Sebas: “Ja Robbert, nu je geen pandapunten meer spaart zijn die Douwe Egberts punten mooi meegenomen.”

Inge: “Als ik Harry Potter was....”

Bart: “Dan was je een kerel met een piemel.”

Inge: “Een kerel met een piemel, dat is raar.”

Lennart: “Als je dronken met iemand zoent dan telt dat niet.”

Tiemen (over een colafles, achter de bar van De Weeghconst): “Dan heb je van die kleine gaatjes, maar daar wil je hem eigenlijk niet in steken, want anders gaat hij spuiten.”

Ruben vertelt een verhaal dat iemand per ongeluk twee dezelfde horloges had besteld en dat hij uiteindelijk twee dezelfde horloges had.

Chloé: “Dat had ik ook een keer... Met een kapsalon.”

Prijsvraag Ook deze Simon Ster bevat weer een nieuwe prijsvraag. De prijs die je kunt winnen is een bierkaart, te gebruiken in De Weeghconst.

Wil je kans maken op deze bierkaart?

Antwoord 46.5 In de vorige Simon Ster stond de volgende prijsvraag:

Vraag Lever dan je antwoord in de Simonkamer in of stuur een e-mail naar redactie@simonstevin.tue.nl. Vermeld hierbij duidelijk je naam. De prijs wordt verloot onder de correcte inzendingen en de winnaar zal bekend worden gemaakt in de volgende uitgave van de Simon Ster.

Jordy Wesseling heeft een cryptogram gemaakt die hiernaast te vinden is. Probeer het cryptogram maar eens op te lossen tijdens een van de brakke uurtjes die je tijdens de intro vast wel hebt!

Oplossing

Prijsvraag 47.1

De oplossing van het cryptogram is op de volgende pagina te vinden.

De CoBA heeft zes vaten van verschillende afmetingen, namelijk van 15, 16, 18, 19, 20 en 31 liter. Vijf vaten zijn gevuld met wijn en slechts één is gevuld met bier. De eerste gast in De Weeghconst kocht twee vaten wijn en een tweede gast kocht ook wijn, maar tweemaal zoveel als de eerste. Wat is het biervat?

Er waren meerdere personen die tot een juist antwoord zijn gekomen, maar uit de inzendingen is Inge van der Kuil als winnaar gekozen omdat ze de meest uitgebreide oplossing had ingestuurd.

Inge, je kan je bierkaart ophalen in de Simonkamer!

39

Simon Ster 47.1| november 2015

B

A

C

O

O

P W

A

T

E

R

P

O

M

P

T

A

N

G

R

L

Y

A

R

A

M

P

N

N

E

B

B

T

N

E

L

B

E

R

R

N

A

O

G

A

M

R

A

R

O

O

O M

C

O

M

E

N

D

R

T

O

N

O

A

T

S

C

T

H

E

V

T

E

G

A

A

L

M

S

J

K

T

E

A

G

R

O

D

S

E

O

T

D

N

S

L

Y

P

T

K

A

O

E N

A

L

V

E

R

B

B

I

I

E

E

P

R

I

K

E

R

A

R

T

I

G

T

B

O

O

T

P R

A

A

G

AME AME is an independent developer and manufacturer of high quality electronic products located in the top technological region of the world (Brainport Eindhoven). Our goal is to create innovative products that exceed customer expectations. We accomplish this by integrating product development and manufacturing and keeping a clear focus on the product and its function. Driven by technology, we strive for the best solution combining the disciplines of electrical, mechanical, software and industrial engineering. Through creativity, passion, ambition, motivation and a highly educated level of our employees AME secures its goal of being a profitable company.

Join our teams Driven to exceed expectations and to excel in creating innovative solutions, our team of experts in continuously looking for future bestin-class colleagues within the technological disciplines of applied physics, electrical, mechanical, software and industrial engineering.

Career If you are interested in working with a talented, ambitious and experienced team of professionals using the best tools available and would like to work in a fast growing organization full of career opportunities then you are most welcome to apply for a job or take a look at our opportunities by visiting our website.

Internships and part-time jobs AME is the ideal work environment to develop hands-on experience while completing your studies. You will be involved in challenging real-world projects and work with experts from a multitude of technological disciplines. We invite you to get in touch with us to discuss any internship and/or job openings.

Applied Micro Electronics “AME� B.V. Esp 100 | 5633 AA Eindhoven | recruitment@ame.nu | +31 40 26 46 400

WWW.AME.NU