Simon Ster 44.5

simon

Een warm welkom Simon helpt je je studie door Internship USA Europese reis 2013

Jaargang 44 | nummer 5 | augustus 2013

22

17 | Dit was wellicht de grootste flater die de CWC ooit heeft begaan. Het badje stond namelijk niet recht onder de wip, maar er net iets voor.

| Vanaf dag één had het fiasco niet groter kunnen zijn.

| Zodra de koppeling omhoog komt, merk je meteen dat je niet in een of ander 14% bijtellertje zit. Deze auto heeft pit en dat laat hij merken ook.

| Wat kun je dit jaar allemaal van de Simon Stevin verwachten?

44

40 Colofon Augustus 2013/ 44e jaargang nr. 5 De ‘Simon Ster’ is een uitgave van de Werktuigkundige Studievereniging Simon Stevin van de Technische Universiteit Eindhoven. De ‘Simon Ster’ verschijnt zes maal dit jaar.

Eindredactie Tiemen Schuijbroek Thomas Haartsen Robin Mommers

Redactie Martijn Deenen, Floris van Elteren, Jules Frints, Thomas Haartsen, Sanne Janssen, Michiel Kusters, Max van Lith, Tom Schenkels, Ruud Schrijver, Tiemen Schuijbroek, Yuri Steinbuch en Jordy Wesseling

Ontwerp Vormgeving vM-design

Vormgeving Tiemen Schuijbroek

Illustraties en foto’s

Drukker

Redactie & leden der W.S.V. Simon Stevin

Drukkerij Snep BV

Adres

Oplage

Technische Universiteit Eindhoven Gemini-Noord 1.61 Den Dolech 2 5612 AZ Eindhoven Postbus 513 5600 MB Eindhoven Telefoon: (040) 247 33 13 Telefax: (040) 243 49 70 E-mail: redactie@simonstevin.tue.nl Homepage: wsv.simonstevin.tue.nl

900

Financieel ABN-AMRO: 52.90.96.358

Abonnementen Er bestaat de mogelijkheid de Simon Ster thuis te ontvangen. Men kan zich abonneren op de Simon Ster voor €15,- per jaar, inclusief verzendkosten.

Indien u geïnteresseerd bent of meer informatie wilt, kunt u contact opnemen met de hoofdredactie op bovenstaand adres.

© Simon Stevin MMXIII Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het bestuur der W.S.V. Simon Stevin.

De hoofdredactie behoudt zich te allen tijde het recht artikelen in te korten of te wijzigen. Plaatsing van een artikel houdt niet in dat het de mening weergeeft van W.S.V. Simon Stevin.

Iedereen kan kopij inleveren bij de redactie in de Simonkamer: Gemini-Noord 1.61, of per e-mail: redactie@simonstevin. tue.nl

Inhoudsopgave Een warm welkom

4

Simon helpt je je studie door

6

Smile of Science

8

Internship USA

10

Dood door schuld

13

The Peoples Temple

14

De flater der CWC

15

De Ig Nobelprijs

18

Lexus C(rash)T(est)200h

20

De Fyra

22

Tech United

24

Kijk in de Sterren

26

Solar Team Eindhoven: Stella

30

Symposium 32 Europese reis

34

Bachelor College

38

Profiel: Ford Fiesta ST

40

Nu, zo, straks en later

44

Staut 46 Prijsvraag 50 Sterrenhoekjes 51

Redactief Beste lezer, Helaas, helaas, aan alles komt een eind! Voor je ligt alweer de laatste editie van de Simon Ster van deze jaargang. Waar de meesten van jullie een lekker lange zomervakantie hebben gehad, hebben onze brave redactieleden zitten zwoegen en zweten om deze editie van voor de Introductieweek af te krijgen!

Namens de Redactie wil ik alvast alle nieuwe eerstejaars lezers (in spé) welkom heten op de Technische Universiteit Eindhoven en natuurlijk speciaal op de faculteit Werktuigbouwkunde! Ik zal daarmee niet de laatste zijn; er zullen nog wat meer welkomstwoorden volgen.

Voor het geval je nog geen flauw idee hebt wat je nu in je handen gedrukt hebt gekregen, dit is de Simon Ster (no shit Sherlock). Dit is het verenigingsblad van de Werktuigkundige Studievereniging ‘Simon Stevin’ die jullie ongetwijfeld nog vaker tegen gaan komen.

Hierin staan stukken van Werktuigbouwkundige aard over projecten, stages en de studie en over de activiteiten van de Vereniging. Ook zul je vrije stukken vinden in de Simon Ster, alhoewel het aantal daarvan nogal varieert.

Genoeg droge kost, je hebt toch al een kater van afgelopen nacht en die daarvoor. Geniet maximaal van je Introductieweek en veel succes met jullie studentenleven!

Adverteerders Damen Shipyards

5

Thales (advertorial)

28

TE Connectivity

37

ExxonMobil (banner Profiel)

40

IHC Merwede

49

Tiemen Schuijbroek

ASML 52

P.S. Vergeet niet helemaal achterin te kijken voor de puzzel, er staat bier op het spel!

4

Een warm welkom

Van de opleidingsdirecteur

Rick de Lange is de Opleidingsdirecteur van de faculteit Werktuigbouwkunde.

Hij richt het woord tot de nieuwe lichting studenten die zijn begonnen met de studie Wertkuigbouwkunde.

Rick de Lange - Opleidingsdirecteur Allereerst: welkom bij Werktuigbouwkunde! Na een vaak lange vakantie ligt er een nieuwe fase in je leven voor je, studeren aan de TU/e en alles dat daarbij hoort. Tijdens de Introductieweek zul je kennis kunnen maken met de faculteit, de studie en het studenten leven. Je zult zien wat er in de studie van je verwacht wordt en wat de mogelijkheden zijn om je daarnaast te ontwikkelen. Voor sommigen betekent dit ook het omschakelen van thuis wonen naar een zelfstandig wonen, wat een extra uitdaging is voor je studiediscipline.

Want vergis je niet, thuis of op kamers: het is nu (weer) tijd om aan het werk te gaan! Je zult merken dat je hier met een groep studenten bij elkaar bent die allemaal techniek op een of andere manier leuk vinden, die allemaal weinig moeite hebben gehad met de exacte vakken en die nu allemaal nieuwsgierig zijn naar wat er komen gaat.

Dat is niet niks. Vanaf de eerste week mag je drie nieuwe vakken gaan volgen en daarnaast het groepsproject en een aantal tooltrainingen gaan doen. Je zult snel merken dat er hard gewerkt moet worden; als je achterstand oploopt, is het moeilijk om dat weer in te halen. Want‌ het tempo gaat snel omhoog.

Kortom: in de komende paar weken zul je merken dat je soms moeite moet doen om de stof bij te houden en over acht weken staan de eerste tentamens al voor de deur. Die tentamens zijn een grote verandering, want je moet voor elk vak een voldoende halen! Je mag tentamens wel overdoen, maar hoe vaker dat moet, hoe meer je gaat achterlopen met je studie.

Bij collegastudenten die hier al langer rondlopen hoor je vaak terug: op het VWO ging alles eigenlijk vanzelf, maar op de TU was ik ineens niet meer bij de beste van de klas en moest ik mijn best doen om bij te blijven.

Uiteraard doen alle docenten hun uiterste best om je te helpen.

Dat betekent ook dat, zo gauw je zelf merkt dat je moeite hebt met de stof, je de docent (bijvoorbeeld tijdens de Begeleide Zelfstudie) om hulp kunt vragen. Daarnaast is er je tutor (begeleider bij het project-onderwijs) om je te helpen met het projectonderwijs en je studiecoach voor vragen over studieplanning of gewoon voor een goed advies. Mocht je daar behoefte aan hebben kun je ook contact opnemen met de studieadviseur. Zij kan je helpen met alle vragen over planning, vakken, prioriteiten, etc.

Al met al sta je nu aan het begin van een grote uitdaging! Het kan een mooie reis worden, de gidsen staan klaar, maar je moet zelf op weg gaan.

Succes!

Opleidingsdirecteur Werktuigbouwkunde Rick de Lange

STAGE OF AFSTUDEREN? ONTDEK DE WERELD VAN DAMEN “

Vind jij superlichte fast ferries, zware sleepboten, grote pijpenleggers of een stoere driemaster boeiend? Wil jij samen met onze professionals aan zulke schepen werken? Bij Damen Shipyards kan dat. Wij zijn een wereldspeler met veel stage- en opleidingsplaatsen op meer dan 35 werven in Nederland en de rest of the world. Volg je de opleiding Werktuigbouwkunde, Elektrotechniek, Technische Bedrijfskunde of Industrial Design op WO-niveau, surf dan naar www.damen.com/career en ontdek de wereld van Damen.

Kan jij met jouw opleidingsachtergrond een bijdrage leveren aan het succes van Damen en wil je jezelf ontwikkelen, dan creëren wij samen een ideale en uitdagende stage-, project- of afstudeeropdracht.

Meer weten? Mail dan naar mmve @ damen.nl of bel (0183) 65 48 16.

MARISHA VAN ELZELINGEN INTERNSHIP COÖRDINATOR DAMEN SHIPYARDS

DAMEN.COM/C AREER

DARE TO DISCOVER

THE NETHERLANDS UK FRANCE SWEDEN POLAND ROMANIA QATAR UAE SOUTH AFRICA CHINA VIETNAM SINGAPORE INDONESIA BRAZIL CUBA

”

6

Simon helpt je je studie door

Een welkomstwoord van de Voorzitter

Lege bierglazen, rare gadgets en brakke studenten. Dit zal ongeveer het beeld zijn van je Introductieweek, een prima begin van je studententijd toch?

Maar na een bazenweek word thet toch serieus tijd om aan de studie te beginnen. Samen met je jaargenoten zul je voortaan vooral nog in de collegebanken zitten. Maar niet gevreesd, op donderdagmiddag is De Weeghconst weer open en kun je weer een lekker biertje komen drinken. En meer!

Bas de Wit - Voorzitter Tijdens de Introductieweek gaan jullie kennismaken of hebben jullie kennisgemaakt met alles wat het studentenleven je te bieden heeft, van studeren tot bierdrinken, en van sporten tot nog meer bier drinken. Als student hoef je je echt niet te vervelen! Een van de verenigingen waar jullie kennis mee hebben gemaakt is Simon Stevin, de studievereniging voor alle Werktuigbouwkunde studenten in Eindhoven. Zij geeft de studenten meer dan alleen bier drinken, zij geeft studenten de perfecte aanvulling op het onderwijs en biedt hen kansen om zich te ontwikkelen naast hun studie. Want van alleen bier drinken word je als student niet veel wijzer.

Dit doet Simon Stevin aan de hand van haar drie peilers; Onderwijs, Ontwikkeling en Ontspanning, voor al deze peilers worden activiteiten georganiseerd. Al die activiteiten worden georganiseerd door onze eigen studenten; in totaal zijn er jaarlijks ruim 100 studenten actief bij Simon Stevin. Daarbij kun je denken aan het organiseren van barbecues en spelactiviteiten, het tappen in De Weeghconst en feesten organiseren tot zelfs het organiseren van een Europese reis en een Studytour.

Dit natuurlijk niet zonder aansturing van een bestuur, dit jaar vijf personen die hun studie een jaar nagenoeg stil leggen en deze tijd volledig aan de Vereniging besteden. Nu na bijna een jaar bestuur zijn, kan ik terugkijken op een erg toffe tijd waarin we veel vette activiteiten neergezet hebben. Maar ook een tijd waarin ik zelf vooral veel geleerd heb, een stukje ontwikkeling wat je nergens anders krijgt! En dit geldt eigenlijk net zo voor alle commissies die de activiteiten organiseren, zij besteden een paar uur per week om een activiteit neer te gaan zetten. Hier leer je organisatorisch en kritisch nadenken om iets vets neer te zetten met het geld dat daarvoor bij de Vereniging beschikbaar is.

Al snel na je intro komt iedereen bij Simon Stevin terecht, wij verkopen immers alle studieboeken die jij als eerstejaars nodig hebt. Aangezien wij voor iedereen inkopen, kunnen wij een korting regelen die wij doorrekenen naar de studenten. Zo kun jij je boeken voor een lage prijs bij ons kopen, makkelijker kan niet!

De Onderwijscommissaris is de persoon die dit regelt, tevens kun

7

Simon Ster 44.5| augustus 2013

je bij haar terecht met al je problemen op onderwijsgebied. Zo kunnen wij de problemen over de studie verzamelen en dit als verbeterpunten doorgeven aan de faculteit.

En natuurlijk hebben we ontspanning dan nog over, zonder ontspanning kan een mens immers niet leven. Veel studenten komen wekelijks naar de borrels, iedere donderdagmiddag is De Weeghconst geopend. Vanaf 16.00 uur kun je binnenlopen en voor de prijs hoef je het in ieder geval niet te laten. Vanaf €0,60 kun jij al een drankje nuttigen, kletsen met je medestudenten om ’s avonds dan nog naar Stratumseind te vertrekken. Daarbovenop organiseert Simon Stevin nog een aantal keer per jaar speciaalborrels en feestjes op Stratumseind. En ook niet bier gerelateerde activiteiten komen voorbij, zoals waterskieën, lasergamen, strandzeilen, zweefvliegen en een whiskyproeverij. Speciaal voor de nieuwe eerstejaars is er een introkamp, een eerstejaarsbarbecue en diverse andere eerstejaarsactiviteiten, er is dus mogelijkheid genoeg om samen met je medestudenten een ontspannende dag, middag of avond te hebben.

Op het gebied van ontwikkeling organiseert Simon Stevin gedurende het jaar excursies en lezingen. Bij een excursie wordt er een Werktuigbouwkundig interessant bedrijf bezocht, hier krijgen wij dan een rondleiding en vertelt een werknemer over zijn ervaringen binnen het bedrijf. Dit is vaak een afgestudeerd Werktuigbouwer, die dus perfect kan vertellen wat ook jij na je studie kunt gaan doen. Hiervoor blijven we niet alleen in Nederland, een aantal keren per jaar wordt ook het buitenland bezocht op een of meerdere studiereizen. Zo zijn we afgelopen jaren naar Denemarken, Italië en Zweden geweest binnen Europa en zelfs China en Japan zijn bezocht!

Daarnaast is er regelmatig een lezing in de lunchpauze, waarin een bedrijf een project komt toelichten waar ze mee bezig zijn.

Maar ook curussen zoals photoshop en speedlearning worden georganiseerd.

Echt alles vertellen lukt me hier niet, maar een goed overzicht van wat Simon Stevin allemaal doet heb ik hier wel kunnen geven. Als je benieuwd bent wat Simon Stevin allemaal nog meer te bieden heeft, kom dan gerust langs in De Simonkamer voor een gratis bakje koffie of in De Weeghconst voor een biertje en vraag het bestuur naar meer!

Dan wordt het nu bijna tijd voor mij om afscheid te nemen van de Vereniging als bestuurslid, op 11 september a.s. zal ik mijn taken overdragen aan mijn opvolger Ardin Corbijn van Willenswaard.

Voor mij wordt het tijd om weer aan mijn studie verder te gaan, ik heb een geweldig jaar gehad als bestuurslid van Simon Stevin en hoop dat mijn opvolger hetzelfde mag ervaren!

Simon, voor de wind!

8

Smile of Science

Sanne Janssen

De zin en onzin achter de techniek

Economie

Topografie

Facebook naar de beurs

The World zinkt

Aan het begin van vorig jaar tipten verschillende analisten de voorgenomen beursgang van Facebook als het hoogtepunt van 2012, maar dat verliep even anders. Op 18 mei ging Facebook naar de beurs met een openingskoers van 38 euro per aandeel, waardoor het sociale netwerk in één klap 104 miljard dollar waard werd. Er werd 16 miljard dollar opgehaald en Facebook was daarmee goed voor een van de grootste beursgangen in de Verenigde Staten ooit.

De eerste dag liep al snel uit op een teleurstelling. De dagen erna zakte het aandeel verder weg en begin september werd een voorlopig dieptepunt bereikt: de aandelenkoers bedroeg toen 17,55 dollar. Analisten waarschuwden (achteraf) dat, met een prijskaartje van ruim honderd keer de winst, Facebook voor hen een riskante belegging is.

november en december verkopen, omdat hun zogenaamde lock-up-periodes aflopen. In mei 2013 kwamen nog eens 147 miljoen aandelen vrij. Zuckerberg mocht zijn aandelen vanaf 14 november verkopen, maar heeft laten weten hier voorlopig geen gebruik van te zullen maken. Wel belandde dankzij de beursgang in één klap op nummer 29 van de ranglijst van rijksten op aarde.

Inmiddels zijn daar enkele miljarden van ‘verdampt’.

Facebook-werknemers die aandelen bezitten, konden hun stukken in oktober,

Nederlandse geschiedenis

België te veroveren Het is natuurlijk al pijnlijk genoeg dat Nederland in 1830 een fikse tik op de billen kreeg van die frieteneters bezuiden onze grens, en het in de Belgische onafhankelijkheidsoorlog verloor van Lambiek c.s. Dat is het equivalent van bij Twee voor Twaalf verliezen van Georgina Verbaan en Bonnie St. Claire. En dus zit Nederland bijna een eeuw lang te broeden op revanche. In 1918 lijkt het moment daar: uitgeput door de Eerste Wereldoorlog lijkt Belgie een makkelijke prooi voor de Nederlandse legers. En bovendien schopt opgewonden standje

Paul Hymans, de Belgische minister van buitenlandse zaken, bij de vredesonderhandelingen van Versailles heibel en eist Zuid-Limburg en Zeeuws Vlaanderen op voor België. Een invasie in België door het neutrale-doch-behoorlijk-proDuitse Nederland wordt door toedoen van de Geallieerden voorkomen. Dat zou ook wel heel zwak zijn geweest.

Eerst Wilhelm en zijn pickelhauben al het werk laten doen, en dan nog even komen natrappen zeker. Sloppy seconds noemen we dat.

Het einde van de wereld is nabij. In Dubai althans, waar ‘The World’, een complex van driehonderd kunstmatige eilanden in de vorm van een vlakke wereldkaart, in zee begint te zinken. Amper één van die eilanden is bewoond, omdat de financiële crisis een einde maakte aan het project.

Het zand van de eilanden begint te eroderen en de navigatiekanalen tussen de verschillende eilanden slibben dicht.

The World was vijf jaar geleden nog op weg om een geweldig succes te worden, want voordat het laatste eiland klaar was, was de helft van de eilanden al aan de man gebracht. Maar de meeste investeerders kwamen hun verplichtingen nooit na. John O’Dolan, die Ierland kocht voor 30 miljoen euro, pleegde zelfmoord, terwijl Safi Qurashi, die 50 miljoen euro betaalde voor Groot-Brittannië, een gevangenisstraf van 7 jaar uitzit in Dubai voor het uitschrijven van ongedekte cheques.

9

Simon Ster 44.5 | augustus 2013

Wetenschap

Einsteins ‘grootste blunder’ In 1917 introduceerde Einstein de kosmologische constante, omdat wetenschappers er toen vanuit gingen dat het heelal statisch was en dat niet rijmde met zijn theorieën. Enkele jaren na de introductie van deze constante werd de wet van Hubble (en dus de uitdijing van het heelal) ontdekt. De kosmologische constante belandde op de schroothoop en ging de boeken in als Einsteins grootste blunder.

Fruit

Geschiedenis

Apple maps

Australië ontdekken

Het hele internet staat natuurlijk vol met grappige plaatjes die te vinden zijn op de app Apple maps. Wegen en gebouwen in rare vormen, extra rotsblokken midden in New York, basisscholen op de snelweg of stations in het water. Deze kon natuurlijk niet in ontbreken in het rijtje. Het haalde zelfs het nieuws, niet om iedereen te laten weten dat het een ongelofelijk gefaalde googlemapsnamaak is, maar omdat het gevaarlijk is. Zo heeft Apple bijvoorbeeld wat extra vliegvelden bedacht, waardoor piloten kunnen denken dat ze daar een noodlandingen kunnen maken. Uiteindelijk heeft Apple wel toegegeven dat het mislukt is of “dat ze hard aan het werk zijn met de verbeteringen”.

In 1605 is Willem Janszoon de eerste Europeaan die Australië ziet. Hij vaart er een ruime 300 kilometer langs, maar bedenkt uiteindelijk dat dit waarschijnlijk Nieuw Guinea is. In 1642 slaagt Abel Tasman, die andere grote ontdekkingreiziger, er in om volledig om Australië heen te varen. Ja, Tasmanië en NieuwZeeland, dat ontdekt meneer wel. Nee

Nu blijkt dat Einstein geen grote fout maakte. De kosmologische constante kan gebruikt worden om de versnelling van het uitdijen van het heelal te verklaren. De kosmologische constante is een maat voor de energiedichtheid van de lege ruimte. Er is namelijk te weinig materie in het heelal om te verklaren waarom het heelal uitdijt. Einsteins blunder bleek pas in 1998 briljant.

zeg, daar worden we geil van. Twee eilanden die zo saai zijn dat zelfs Schiermonnikoog in verhouding partyplek bij uitstek lijkt. Waarschijnlijk stond iedereen aan stuurboord over de reling naar dat rare Tasmanië te koekeloeren, terwijl aan bakboord het enorme Australische continent onopgemerkt voorbijgleed.

Nederlandse Geschiedenis

De politionele acties in Indonesië Dit is dan in ieder geval nog wel een blunder waar Nederland een primeur mee heeft: als eerste Europese koloniale machthebber met de onderbroek op de enkels worden de Nederlanders na de Tweede Wereldoorlog hun kolonie uitgemaxhavelaard. Want wat hebben vijf jaar van harde Nazi-bezetting de Nederlanders geleerd? Dat dictatoriaal

machthebbertje spelen kei-gaaf is natuurlijk! En dus speelt Nederlandje van 1947 tot 1949 Tour of Duty in de Indonesische rimboe. Een halve eeuw later is er nog steeds geen rekenschap gegeven voor die naar schatting 40.000 doden die daar vielen (en is volgens Nederland het dodental nog altijd slechts 3144).

10

Internship USA

University of California Santa Barbara

From November to March I was in Santa Barbara, California, in the U.S.A. for my internship. To follow an internship abroad is a great experience: besides an interesting project in another environment than your own university, it’s a nice opportunity to meet students from other countries, get to know a new culture and to see something of the world.

Sandra Kleinendorst On November 4th I left the Netherlands to go to the U.S.A. for four months. Six month before the Mechanical Engineering department of the University of California Santa Barbara (UCSB) accepted me as an intern student. I chose the US to go to for my internship, because we have a lot of American influence in the Netherlands (movies and television) and I wanted to experience the American culture myself for a few months. The choice for California was not hard, because I liked to have some nice and warm weather instead of the cold and wet winter weather in Holland. Besides in California a lot of beautiful places to visit are at a relatively short distance from each other.

11

Simon Ster 44.5| augustus 2013

The United States are very strict about visa and it cost me (or rather the UCSB) a lot of time to arrange it for me: one week before I would leave I received my visa. It also cost a lot of time to arrange a room. Despite I responded to about twenty to thirty advertisements, I only got one e-mail back, which appeared to be a scam. Fortunately I could stay at my professor’s place the first week and search for a room from there. Luckily the next day a professor from another department (Materials Science) offered me a room in an apartment she rented for an intern student of her group and a few days later I was able to move in.

Fun facts •

•

•

Project My project was about 3D printing of ceramic material. The end goal is to print a brick and mortar structure of ceramic bricks and a metallic mortar. This structure is inspired by the natural nacre (abalone shell) and models show that this structure has promising properties concerning strength and toughness. My part of the project was about the actual printing of the ceramic bricks. A regular HP deskjet printer was rebuild and connected to a second printer, in order to make it think paper is running through the printer, while in reality it is printing on a stationary substrate. To make the printer think paper is entering the system, a popsicle stick needed to be put in the paper feed sensor at the exact right time. In short: it was not really a high-tech solution. I put the ceramic titanium carbide (TiC) ink I made myself in a standard HP cartridge, after emptying it. The problem however was that this didn’t work: after a few drops of ink came out of the cartridge, it stopped. My task was to find out why the ink didn’t come out anymore. I came up with a number of hypotheses and tested them. I adjusted the pH value of the ink, changed the volume fraction of TiC, the amount of dispersant, ripped cartridges apart and applied DLS (dynamic light scattering) on samples of the ink and looked at them in the electron microscope to obtain the particle size distribution. My project involved a lot of lab work, which I liked, but was also a challenge. I didn’t have much lab experience before and had to learn a lot of new things. But I think it’s kind of sturdy that I’m able to operate an electron microscope now. I feel like I worked on a small piece of a very long road and the project is not nearly finished. It’s a pity that I don’t have a nice

•

Abbreviations are used on official traffic signs. For example PED XING means ‘pedestrian crossing’, which took me two weeks to figure out.

On the UCSB campus special skateboard lanes exist and skateboards are even sold in the university bookstore!

The day after Thanksgiving is the largest shopping day of the year. It’s called ‘Black Friday’ and people camp in front of stores to get the best deals.

A lot of students keep a dog as a pet in their student house.

rounded research, but that just happens with research: there is no standard recipe to follow, a researcher makes the recipe (as my supervising professor in the U.S. said).

Travels Besides the project I had a very nice time in the United States. I had a very good click with my roommate, a German girl called Yolita. Together with a French guy, Jean-Charles (whose name was shortened to JC, because the Americans could not pronounce it), a Swedish guy, Marcus, and another German guy, Andreas, we made a wonderful road trip in our Christmas break. First we traveled to Joshua Tree National Park. This park is located in the Mojave Desert and is characterized by beautiful rock formations and the Joshua Tree, a kind of cactus that only grows in that area.

We camped in the middle of the park; there are official camp grounds, but there is no electricity and water, the only toilet building is a shack with a hole in the ground. Besides it froze at night and I didn’t have a good sleeping bag (and didn’t want to buy one for just one night of camping), so I had to make it work using all the blankets I could find in our apartment wrapped around me, lying on a leaking air mattress. But well, now I can say I camped

12

in a really beautiful piece of nature. The next day we drove on to Flagstaff, Arizona, which is close to the Grand Canyon. The Grand Canyon is very beautiful! I read on a sign that the width of the Canyon varies from ten to eighteen miles, so sixteen to almost thirty kilometers, but even if you stand at the edge of the Grand Canyon it is impossible to estimate that distance. And it’s really true what people always say: you can’t capture the wideness of the Grand Canyon in a photograph. Via the Hoover Dam we continued our trip to Las Vegas, where I celebrated the most awesome New Years Eve ever! We stayed in the luxurious Venetian hotel and went to a (little bit weird) party in one of the clubs inside the Venetian, all dressed up as you’re supposed to when in Vegas. At midnight we went outside to look at the fireworks, which were actually a bit less than I expected of Vegas. The next day we made a short stop in an old silver mining ghost town, which is partly original and for the most part rebuilt for tourists. But it is still worthwhile visiting; you feel like walking around on a film set for a classic western movie. The last destination of our road trip was Sequoia National Park, where the largest trees in the world can be found. We felt like dwarfs hiking through the snow in between these giant trees.

Besides this road trip I did some more traveling. On my way from the Netherlands to California I made a stop in New York and stayed there for a few days. I also visited American friends of my family since my uncle stayed with them for an exchange program about forty years ago, for Thanksgiving and Christmas. They showed me San Francisco and Lake Tahoe, where we did some snowshoeing. They also let me experience some typical American customs, such as the celebration of Thanksgiving and I got my first manicure ever! Furthermore Yolita, JC, Marcus, Andreas, Susanne (another German girl who arrived later) and I made some daytrips together: we did a wine tasting tour, barbecued on the beach and

made a whale watching boat tour. Also my parents came to the US and we visited (another part of) the Grand Canyon and Las Vegas again. After being in the traffic jam in Los Angeles for three hours we walked on the Walk of Fame for fifteen minutes.

I would definitely recommend an internship abroad. To start with it’s a great experience to get to know the culture of a foreign country by living there for a couple of months, instead of going on a vacation. You’ll get to know a lot of new people, from different origins. This can be very useful in later life, since when working in industry it’s likely you’ll be in contact with international colleagues. Furthermore it is a good addition to your skills to have to organize everything yourself and to manage yourself all alone in a country you don’t know. And besides… making a nice trip on the side is never a bad idea!

13

Dood door schuld

Simon Ster 44.5 | augustus 2013

Onfortuinlijke experimenten

Pioniers en wetenschappers in techniek, natuur- en geneeskunde hebben door de eeuwen heen vele levens gered. Hun eigen leven stelden zij hierbij soms heldhaftig in de waagschaal. Vaak was dit echter niet zozeer moedig maar vooral dom. Speciaal voor deze Intro-Ster zijn enkele opvallende blunderaars uitgekozen.

Martijn Deenen De chemicus Carl Scheele (1742 – 1786) was een ontdekkingsreiziger van de scheikunde. Hij ontdekte vele nieuwe elementen zoals molybdenum, tungsten, mangaan en chloor. Maar naast chemische proefjes deed hij met elke stof ook de peutertest: hij stopte het in zijn mond om te proeven. Zo overleefde hij onder andere de sterke smaak van waterstofcyanide. Desondanks stief hij op zijn 44­e aan een leven lang slikken van kwik, lood, fluor en andere stoffen.

De dokter Alexander Bogdanov (1873 – 1928) deed van alles en nog wat, maar was vooral een groot fan van bloedtransfusies. Hiertoe richtte hij het Soviet Instituut voor bloedtransfusie op in 1926 en voerde hij 11 transfusies op zichzelf uit, waarvan hij claimde dat ze zijn kaalheid genazen en zijn gezichtsvermogen verbeterden.

Hij vergat echter om zijn donoren te testen en injecteerde zichzelf bij zijn 11e transfusie dan ook met zowel malaria als tuberculose, wat hem fataal werd.

De zolderkamerklusser Franz Reichelt (1879 – 1912) was een kleermaker die droomde van een parachutepak waarmee piloten veilig uit een beschadigd vliegtuig zouden kunnen springen. Het idee: rustig naar de grond zweven. De meeste testsprongen mislukten echter. Dit zou aan de parachute kunnen liggen, maar dat was niet Reichelt’s mening.

Hij vond dat de testsprong van een grotere hoogte plaats moet vinden en vroeg toestemming voor een test vanaf de Eiffeltoren.

Op de dag van de test verbaasde hij vriend en vijand door niet

een pop, maar zichzelf naar beneden te storten. 60 meter lager stortte hij te pletter, waarmee hij een gat van 15 cm diep creëerde. Op internet is een filmopname te vinden, die overigens een van de eerste beelden bevat van iemand die sterft, waarin de diepte van deze inslag één van de eerste dingen is waar de omstanders geïnteresseerd in zijn. Gekke Fransen…

De Werktuigbouwer Thomas Midgley (1889 – 1944) was een recidivist. Hij had vele patenten en wetenschappelijke bijdragen aan verbrandingsmotoren, met name bij de bestrijding van “kloppen” door middel van de schadelijke loodverbinding TEL (tetra-ethyllood). Dit was echter niet zijn enige bijdrage aan het milieu: hij vond ook het ozonafbrekende cfk freon uit dat jarenlang in koelkasten werd gebruikt. In 1923 nam hij een vakantie om zichzelf te genezen van de loodvergiftiging waarover hij in Januari schreef: "I find that my lungs have been affected and that it is necessary to drop all work and get a large supply of fresh air." Desondanks besloot hij in 1924 op een persconferentie aan te tonen dat TEL ongevaarlijk was door het 60 seconden lang te inhaleren en vervolgens zijn handen en gezicht ermee in te smeren, gevolgd door een nieuwe vakantie om van de loodvergiftiging te herstellen. Toen hij op zijn 51e polio opliep werd het lastiger om uit bed te komen.

Hij bedacht een ingenieus mechanisme van kabels en katrollen om hem hierbij te helpen, maar zoals vaker in zijn leven werd hij het slachtoffer van zijn eigen uitvinding: hij raakte in zijn slaap verstrikt in de kabels en stikte op 2 november als 55-jarige.

14

The Peoples Temple

Het wel en wee van een collectieve zelfmoord

18 november 1978. 909 Amerikanen liggen dood in een kunstmatig stadje in de Guyaanse jungle. Bijna allemaal vergiftigd met cyanide. Op 11 september 2001 na, was dit het grootste verlies van Amerikaans leven door een onnatuurlijke oorzaak.

Jordy Wesseling Al deze mensen waren lid van de sekte ‘Peoples Temple’. Deze ‘religieuze’ kerk werd in de jaren ‘50 in Indiana opgericht door Jim Jones en kwam op die 18e november in 1978 tot een gruwelijk einde. De sekte stond voor gelijkheid en Jones preekte dit aan de hand van de Bijbel. In de infobox bij het artikel van Jim Jones op Wikipedia staat echter een bijzondere combinatie: “Beroep: religieus leider – Religie: atheïst.” Dit is een goed beeld van de bijzondere geest van Jones. Hij won zieltjes voor zijn sekte aan de hand van Gods woord, maar in feite was de sekte een streng communistische groepering. Een weinig ideale doelstelling in een land dat toentertijd bijna in oorlog was met de Sovjet-Unie vanwege juist die ideologie.

Jim Jones James Warren ‘Jim’ Jones kwam in 1931 in Indianapolis op deze wereld. Hij groeide op in een arm gezin (het was de tijd van de Grote Depressie) met een alcoholistische vader die zo nu en dan een bijeenkomst van de Ku Klux Klan bijwoonde. Als kind was Jones altijd al een buitenbeentje. Hij was toen reeds geobsedeerd door religie en de dood. Als hij een dood vogeltje vond, organiseerde hij een begrafenis voor het beestje. Het schijnt zelfs dat de kleine Jim na schooltijd een kat vermoordde en het beest een rituele begrafenis gaf.

Dankzij deze enigszins rare bezigheden heeft Jones nooit veel vrienden gehad. Hij zocht steun in de lokale kerk waar hij ook zijn obsessie voor religie (mensen die zich volledig overgeven voor een hoger doel) kon voldoen. De kerk was geen kerk zoals we die hier

in Nederland kennen, maar een typisch Amerikaanse kerk met overtuigend schreeuwende sprekers. Daar besefte Jones voor het eerst wat de macht van een goed spreker was. Doordat hij vanaf redelijk jonge leeftijd veel van dat soort bijeenkomsten heeft bijgewoond, heeft hij zelf ook de techniek van het preken geleerd.

Uiteraard met de hulp van wat natuurlijk talent. Vanaf zijn twintigste levensjaar woonde Jones ook geregeld bijeenkomsten van de Amerikaanse Communistische Partij bij. Hier ontwikkelde hij zijn communistische denkbeelden.

Halverwege de jaren ‘50 besloot Jones een eigen club op te richten, omdat hij zijn Marxisme wilde uiten en hij zich niet meer kon vinden in bepaalde denkbeelden van de Communistische Partij.

15

Simon Ster 44.5| augustus 2013

Hij vreesde echter voor verzet in het anticommunistische Amerika, dus koos hij ervoor om zich voor te doen als religieus leider en zijn nieuwe club een kerk te noemen. Op deze manier kon hij mensen overtuigen om lid te worden van zijn ‘Peoples Temple.’

In deze community werden de leden pas echt geïndoctrineerd.

Ze moesten keihard werken en mochten geen luxe hebben onder het mom van het socialisme. Slaap werd zelfs gezien als een luxeproduct, waardoor complete nachten werden overgeslagen.

Jim Jones verkreeg steeds meer een goddelijke status binnen de sekte. Hij deed zich onderhand ook al voor als gebedsgenezer. Er zijn beelden van een vrouw in een rolstoel die tijdens een grote bijeenkomst onder invloed van de krachten van Jones weer leert lopen. Uiteindelijk rent ze zelfs naar de almachtige Jones toe en valt hem in de armen. Later is uiteraard gebleken dat deze vrouw slechts een kennis van Jones was die haar acteertalent mocht uittesten.

Tijdens een bijeenkomst op oudejaarsavond begon Jones te spreken over het doel van het leven als sektelid. Er werd ‘punch’ uitgedeeld en de ongeveer 120 aanwezigen dronken dit op. Vervolgens meldde Jones dat iedereen zojuist een beker gif had gedronken en ze die avond gezamenlijk zouden sterven: het doel van het leven. Uiteraard brak er bij sommigen paniek uit, vrouwen maakten zich zorgen over hoe het nu verder moest met hun kinderen, maar anderen accepteerden het gegeven. Weer iets later meldde Jones dat het tóch geen gif was, maar een loyaliteitstest. Hij zei te willen weten of de leden echt geheel toegewijd waren aan de sekte. Op zich is dat een rare vraag. De leden in de community waren 24/7 bezig met de sekte, dus gebrek aan toewijding kon je ze niet verwijten. Misschien was het voorval meer een test voor Jones zelf. Hij wilde weten hoe mensen zouden reageren in een dergelijke situatie en of hij de macht had om mensen zelfmoord te laten plegen. Het was een repetitie voor zijn persoonlijke doel.

Jonestown Peoples Temple Peoples Temple werd opgericht in Indianapolis, maar verhuisde in 1965 naar Californië. Dit was vooral omdat Jones het idee had dat men in het westen toleranter was. Hij koos voor het plaatsje Ukiah in het noorden van de staat. Naar verluidt werd deze plaats verkozen, omdat dit volgens een artikel één van de negen plekken was die een nucleaire oorlog kon overleven. In Ukiah begon de kerk pas echt te groeien. Eind jaren ‘60 groeide het aantal leden in vijf jaar van tachtig tot enkele duizenden aanhangers. Dit waren vooral veel zwarten, maar er kwamen leden uit alle lagen van de bevolking met verschillende achtergronden. Veel mensen werden lid, omdat ze steun zochten in een moeilijke tijd. Het was de tijd van de Koude Oorlog, grote moordaanslagen (JFK, MLK) en bovendien was er weinig sprake van rassengelijkheid. Peoples Temple gaf de mensen weer wat leuks in het leven met feestelijke bijeenkomsten en vooral de inspirerende woorden van Jim Jones waren een grote steun. Jones bleek een zeer getalenteerd en overtuigend spreker met veel charisma te zijn.

Sommige leden raakten steeds meer in de ban van de kerk. In Ukiah werd een ‘community’ opgericht waar de leden leefden.

Deze leden verkochten hun huis en gaven al hun geld aan Peoples Temple. Vervolgens kregen ze kost en inwoning in de community.

Omdat de leden van de sekte steeds meer in hun eigen rare wereld gingen leven, kwam er ook steeds meer kritiek van buiten de sekte. Media berichtten bijvoorbeeld over de aparte levenswijzen van de sekteleden. Jim Jones werd erg paranoïde van de almaar groeiende weerstand, dus vanaf halverwege de jaren 70 ging de sekte op zoek naar een plek in het buitenland om te overleven. De Sovjet-Unie was natuurlijk de ultieme droom voor de communistische sekte, maar omdat dit op dat moment niet haalbaar was, werd ervoor gekozen om een dorp te stichten in de Guyaanse jungle. Er werd een plek gekozen die een kleine 500 kilometer vanaf de dichtstbijzijnde stad lag en daar werd vanuit het niets Jonestown opgebouwd. Jones zelf begon zich onderhand steeds meer af te zetten van de religieuze kant van de kerk en zich alleen maar te focussen op het socialisme. Hij betoogde dat er helemaal geen God was en preekte: “There’s no heaven up there, we’ll have to make heaven down here!” Met dit soort citaten probeerde hij de leden over te halen om in Jonestown te gaan wonen. Hij zei ook dat de regering en alle inlichtingendiensten achter de sekte aan zaten en onder invloed van positieve films vanuit Jonestown verhuisde in de zomer van 1977 ongeveer 1000 sekteleden naar het nieuwe dorp.

De eerste weken hadden de mensen het erg naar hun zin gedurende de “Peoples Temple Agricultural Mission,’ zoals de verhui-

16

zing naar Jonestown officieel werd genoemd. Na die periode raakte de leden echter compleet geïsoleerd van de buitenwereld.

De enige vorm van informatie die de bewoners van Jonestown kregen was via het speakersysteem dat in het hele dorp te horen was. Jim Jones was de enige die via dat systeem sprak en dat deed hij urenlang. Hierdoor werd de indoctrinatie erger en erger.

De paranoïde Jones was ondanks de verhuizing nog steeds niet gerust en bleef maar spreken over ‘forces’ die onderweg waren naar Jonestown om ze ook daar kapot te maken: “Give us our liberty or give us our death.” Door dit soort uitspraken kregen de leden ook de indruk dat het voor hun onmogelijk om Jonestown te verlaten, aangezien ze als voormalig sektelid direct zouden worden aangeklaagd.

Sowieso was het strikt verboden voor de leden om te verhuizen uit Jonestown. Slechts de suggestie wekken dat je weg wilde, kon je al een flinke straf opleveren. Als je dat deed was het de plicht van andere sekteleden om dit te melden aan Jones. Deze verraadpraktijken werden gestimuleerd doordat Jones ook leden liet doen alsof ze wilde vertrekken. Andere sekteleden die dit hoorden waren dan verplicht dit aan Jones te melden. Deden ze dit laatste niet, dan werden zij zelf door Jones gestraft! Op deze manier werd de sfeer er uiteraard niet beter op en bovendien kon je niemand meer vertrouwen. Zelfs je eigen familie niet.

Het einde De nog in Amerika wonende familieleden van de sekteleden werden uiteraard ongerust, doordat zij na de verhuizing weinig tot geen contact meer konden hebben met hun naasten. Onder de naam ‘Concerned Relatives’ probeerden zij de interesse van de media en politiek te wekken voor de bijzondere situatie waarin de 1000 Amerikaanse burgers in Guyana zich bevonden. Op termijn sloeg hun actie aan en het congreslid Leo Ryan besloot, samen met een aantal Concerned Relatives en journalisten, een bezoek te brengen aan Jonestown. Zij kwamen op 17 november 1978 aan in het Guyaanse dorp. Die avond werd er een groot welkomstfeest voor de delegatie georganiseerd. De eerste indruk van de gasten was dus erg positief. Ryan verkondigde die avond dat hij ervan overtuigd was dat de sekteleden het de beste plek op aarde vonden en dat hij zich weinig zorgen maakte.

De positieve sfeer van de eerste avond bleek uiteraard onder druk van Jim Jones in scene te zijn gezet en de volgende ochtend kreeg de delegatie stiekem briefjes van sekteleden die weg wilden uit Jonestown. Ryan voerde gesprekken met deze dissidenten waarin zij meldden dat Jonestown niets meer dan een communistisch gevangenenkamp was. Toen dat eenmaal bij de andere sekteleden bekend werd sloeg de sfeer compleet om. Ryan werd met een mes aangevallen door een sektelid dat nog wel loyaal was aan de sekte en het congreslid liep lichte verwondingen op. Hierna besloot Ryan direct te vertrekken uit Jonestown. Tezamen met een aantal families die weg wilden uit Jonestown vertrok de delegatie naar de nabijgelegen Port Kaituma airstrip vanwaar een vliegtuigje ze uit de jungle zou vervoeren. Daar aangekomen, kwam er een tractor met een kiepwagen aanrijden terwijl de delegatie het

vliegtuig aan het instappen was. Drie onbekende personen stapten uit de tractor en keken ogenschijnlijk doelloos in het rond.

Vanuit het niets sprongen er echter zo’n 10 sekteleden uit de kiepwagen en openden het vuur op het vliegtuig. Leo Ryan wordt geraakt door een kogel en sterft. Tot op de dag van vandaag is hij het enige Amerikaanse congreslid dat in functie wordt vermoord.

Er worden op de airstrip nog 4 anderen vermoord, waarna de schutters terugkeren naar Jonestown.

Diezelfde avond roept Jim Jones alle sekteleden bij elkaar in het paviljoen van Jonestown. Voordat deze bijeenkomst begon hebben een aantal volgelingen van Jones een grote hoeveelheid frisdrank vergiftigd met onder andere cyanide. Dit zal de laatste bijeenkomst in Jonestown worden. Er is een cassette gevonden van driekwartier (´the Death Tape´) waarop een gedeelte van de bijeenkomst is opgenomen. Hierop spreekt Jones over de moord op Leo Ryan en zegt: “We had better not have any of our children left when it's over, because they'll parachute in here on us. The ones that they take captured, they're gonna just let them grow up and be dummies." Jones spreekt verder over de revolutionaire zelfmoord: “You can go down in history, saying you chose your own way to go, and it is your commitment to refuse capitalism and in support of socialism!” Op de tape zijn ook verscheidene sekteleden aan het woord. Sommige zagen nog mogelijkheden om een nieuw dorp in de Sovjet-Unie te stichten, maar over het algemeen was men het eens met Jones en werd hij geprezen voor zijn keuze om deze revolutionaire zelfmoord uit te voeren.

Er werd begonnen met de kinderen. Het gif werd in hun monden geïnjecteerd met een spuit en binnen 5 minuten lieten zij het leven. Vervolgens namen de ouders het gif tot zich. Jones bleef schreeuwen: “Die with a degree of dignity! Lay down your life with dignity; don't lay down with tears and agony!” Alsmede: “I tell you, I don't care how many screams you hear, I don't care how many anguished cries... death is a million times more preferable to ten more days of this life! If you knew what was ahead of you – if you knew what was ahead of you, you'd be glad to be stepping over tonight!” Uiteindelijk sterven er die avond 909 mensen (waarvan ongeveer 200 kinderen) in Jonestown, slechts vijf sekteleden overleven het voorval, doordat zij zich konden verstoppen in het dorp. Jim Jones zelf werd gevonden met een schotwond in zijn hoofd, waarschijnlijk door zichzelf geschoten.

De plek waar Jonestown ooit lag is nu verlaten, de jungle heeft teruggepakt wat haar ooit is afgenomen. 25 jaar later, in 2003, is een televisieploeg teruggegaan naar de locatie. Zij vonden verscheidene relikwieën, waaronder de ton waarin het cyanidemengsel bereidt zou zijn, en de beruchte tractor. Verder groeiden op de plek van het paviljoen vele madeliefjes, op de plek waar ooit 909 menselijke resten hebben gelegen...

17

De flater der CWC

Simon Ster 44.5 | augustus 2013

When ‘beunen’ goes wrong

Er was eens een ConstructieWedstrijdCommissie 2012, ook wel CWC12 genoemd. Deze vier zeer dappere mannen en een enkel redelijk dapper jongetje waren de bikkels die de doop der sjaarzen vorm gaven.

Max van Lith Geen van allen zou terugdeinzen voor wat voor gevaar dan ook.

Daarenboven waren ze allen pienter, vermits de groep was samengesteld uit echte ras-Werktuigbouwers. Het moge duidelijk zijn dat de CWC12 een duchtige groep was, welke zelfs de grootste problemen zou kunnen overwinnen, mits er genoeg bier ter inspiratie en koffie ter vitaliteit voor handen was.

Nadat de nodige voorbereidingen waren getroffen, gingen de onbeschroomde CWC’ers op pad om de Constructiewedstrijd te laten verlopen. Ter hoogte van de reine Dommel aangekomen, daar aan de andere kant van het fietspadje bij het TeMa1,2-veldje, gingen de heroïsche mannen en evenzo fiere jongen aan de slag.

Na de nodige analytische beschouwingen (“Dè doede gai himmaol verkeerd, egge nou eerst die lagers op dun heipalen schroeft past die wip er veul makkelijker op!”) en numerieke onderzoeken (“Verrek, hedde gai nog M8 boutjes? Ik heb der hier nog maor drie”) kon het echte werk beginnen. De wip stond na twee volledige dagen, in totaal dus 72 manuren en 18 jongentjesuren, eindelijk op zijn plek. Na plaatsing van onder andere een praktisch opstapje voor de sjaarzen en Spaanse katrollen (die overigens geen woord Spaans praatten), kon de eerste testrun worden uitgevoerd.

Voorafgaand aan de verslaglegging der bovengenoemde testrun, is enkele achtergrondinformatie vereist voor een volledig begrip.

De stand van de waterhoogte der reine Dommel was het hele jaar al ernstig laag. Te weinig bezopen studenten hebben in het jaar des Heeren 2012 besloten om in de reine Dommel te urineren.

Het zal u wellicht niet opgevallen zijn aan de kleur van de rivier, maar het is helaas wel van invloed geweest op het peil. Dit peil was dusdanig laag dat het onverantwoord, zelfs gevaarlijk zou zijn geweest als de Constructiewedstrijd zou zijn doorgegaan.

Gelukkig was de CWC12 aanwezig! Zelfs dit probleem konden zij wel aanpakken, ook al was de tegenstander Moeder Natuur.

De heldhaftige helden hadden als resolutie: Een eigen kleine stukje Dommel, zeer plaatselijk verhoogd. Dit werd bereikt door een zwembadje op te zetten onder de wip. Met pijn, moeite, bloed, zweet en tranen stond dan uiteindelijk het badje, overeind gehouden door stijgerpijpen, volgepompt met echt rein Dommelwater, trots te pronken in de Dommel.

Terugkerend naar de testrun. Dit was wellicht de grootste flater die de CWC ooit heeft begaan. Het badje stond namelijk niet recht onder de wip, maar er net iets voor. Dit was bewust gedaan, daar de wip in geen enkel geval de rand van het bad mocht raken.

De redenatie was daarnaast dat men naar voren zou glijden, en dan pas zou vallen.

Dit was fout. Men valt van de wip, men glijdt zeer zeker niet.

De heren v/d Schepop, Schuit en Borremans hebben dit aan den lijven ondervonden. De eerste met gekrenkte trots, de ander met gekrenkte ruggengraat, en de laatste met een wond op zijn scheenbeen ter grootte van een steekringsleutel nummer 15. Deze flater was, ongelukkigerwijs, omvangrijk genoeg om gewonden op te leveren. Desalniettemin, gewond of niet, hebben de mannen en de jongen de wedstrijd toch door laten gaan.

De bovenkant van de Dommel was uiteindelijk niet verhoogd, de onderkant was verlaagd. De heren Smits en Ter Elst hebben hoogstpersoonlijk de Dommel lokaal gebaggerd!

[1]: TeMa wordt tegenwoordig ook wel Technische Innovatie Wetenschappen genoemd.

[2]: TeMa is kut.

18

De Ig Nobelprijs

Wetenschapsflaters, of niet?

De Nobelprijs; menig TU-student zou er zo graag een krijgen. Jammer genoeg heeft niet iedereen zo’n knappe kop als Einstein of is zo geliefd als Obama. Echter, voor de studenten die hun gebrek aan kennis aan weten te vullen met een goede dosis zelfspot en humor is er nog hoop: De Ig Nobelprijs.

Floris van Elteren In 2011 werd er een gewonnen voor het aantonen dat ratten soms geen verschil horen tussen Nederlands of Japans achterstevoren uitgesproken. In 2010 werd de Ig Nobelprijs in de categorie natuurkunde uitgereikt voor het verklaren waarom spaghetti meestal in meer dan twee stukjes breekt wanneer je het probeert te buigen. Wat voor illustere prijs is dit? De Ig Nobelprijs wordt, net als de echte nobelprijs jaarlijks uitgereikt aan auteurs van onderzoeken. De nobelprijs selecteert zijn winnaars op baanbrekendheid, innovatie en maatschappelijke belang. De Ig Nobelprijs wordt daarentegen uitgereikt aan die onderzoeken die het meest ongewoon, triviaal of lachwekkend zijn.

Karakteriserend voor winnende onderzoeken is dat ze ogenschijnlijk nutteloos zijn maar de lezer wel aan het denken zet zodra die uitgelachen is. De Ig Nobelprijs wordt uitgereikt in tien verschillende categorieën. Deze wisselen elk jaar, er zijn prijzen uitgereikt in bijvoorbeeld vloeistofdynamica, scheikunde of anatomie. Men kan zichzelf of een flaterende vriend nomineren voor een prijs.

De prijs is opgezet in 1991 door Marc Abrahams. Hij is sindsdien ook steeds de ceremoniemeester van de prijsuitreiking geweest.

De uitreikingen vonden toen plaats in een collegezaal van MIT

in Boston. Tegenwoordig worden ze gehouden in het Sanders Theater op Harvard. Tijdens de ceremonie zijn er enkele running gags gaande, waaronder de aanwezigheid van ‘Miss Sweetie Poo’, een klein meisje die "Please stop: I'm bored," roept in een hoog stemmetje als winnaars te lang praten. Ook is het een traditie papieren vliegtuigjes te gooien naar de winnaars op het podium.

19

Simon Ster 44.5| augustus 2013

Om een gevoel te krijgen voor het soort onderzoek dat je moet starten om een dergelijke prijs te winnen zijn hier enkele voorbeelden uitgelegd. In 2000 werd er een Ig Nobelprijs voor de scheikunde uitgereikt aan vier Italianen. Zij ontdekten dat in een biochemisch opzicht, verliefd zijn en zware OCD (Obsessive Compulsive Disorder) hebben overeenkomt. Dit onderzochten zij door 20 verliefde mensen, 20 proefpersonen met onbehandelde OCD en 20 controle proefpersonen. Binding van een bepaald enzym bleek bij beide de OCD patiënten en de verliefde stakkers veel lager te zijn.

Een andere prijswinnaar was Theodore Gray. Hij won een Ig Nobelprijs voor de scheikunde omdat hij een ‘periodic table table’ bouwde. Bijna elk vakje in zijn houten tafel bevat het relevante element. Een blokje plutonium, en nog enkele erg instabiele elementen kon hij echter niet bemachtigen. Prijswinnaar in de categorie ‘economie’ was Gauri Nanda, die een wekker uitvond die wegloopt en zich herhaaldelijk verstopt wanneer men er achteraan gaat, om zo mensen eerder uit hun bedden te krijgen.

Dit zou in theorie de werkdag met enkele uren verlengen en zo de economie ten goede komen.

Dit soort onderzoeken leiden ook vaak tot interessante namen van wetenschappelijke publicaties. Winnaars in 2006 brachten het artikel "Ultrasonic Velocity in Cheddar Cheese as Affected

by Temperature," uit. Ook het artikel "Consequences of Erudite Vernacular Utilized Irrespective of Necessity: Problems with Using Long Words Needlessly" won een prijs voor de literatuur in datzelfde jaar. Doch blijken sommige van de ogenschijnlijk nutteloze onderzoeken direct toegepast te kunnen worden. Zo won in 2006 Bart Knols, van de universiteit van Wageningen de prijs voor biologie. Hij ontdekte dat malariamuggen net zoveel aangetrokken worden door Limburger (voor alle Limburgers: “Limburgse kieës”) als door zweetvoeten. In reactie hierop is men in Afrika muggenvallen gaan ontwikkelen die deze kaas als lokmiddel gebruiken.

Iets winstgevender is misschien het studentikoze onderzoek dat heeft aangetoond dat men diamanten kan maken van vloeistoffen, waarbij vooral tequila een goede kandidaat bleek te zijn.

Zo blijkt dat de uitgebreide kennis van allerhande alcoholische versnaperingen toch te kunnen destilleren in een wetenschappelijke doorbraak.

Als je na het lezen over al deze briljante ontdekkingen een bijzonder triviale ontdekking hebt gedaan, wens ik je veel succes met de inschrijving. De prijsuitreiking wordt traditioneel afgesloten met de woorden: "If you didn't win a prize — and especially if you did — better luck next year!" Hoewel opgezet als een parodie op de echte Nobelprijs wordt het winnen van de Ig Nobelprijs toch gezien als een echte prestatie door zijn internationale bekendheid en positieve insteek. En met recht, Andre Geim, die in 2000 een prijs won voor het laten zweven van een kikker met een erg zware elektromagneet in Nijmegen, won in 2010 de echte nobelprijs voor de natuurkunde.

20

Lexus C(rash)T(est)200h

Verhaal van een onfortuinlijke Profiel-testdag

Enige tijd geleden testte Profiel de Lexus CT200h. Hoewel we onze tevredenheid geuit hebben over de rijeigenschappen van deze auto, hebben we helaas ook enige ervaring op gedaan met het gedrag in minder gebruikelijke situaties. Onder het mom van ‘leedvermaak is ook vermaak’ volgt hier het ware verhaal van een onfortuinlijke Profiel-testdag.

Jules Frits & Michiel Kusters De doemdag Het begon allemaal op een zonnige donderdagochtend in Raamsdonksveer. Aldaar, bij de importeur van Lexus in Nederland, mochten wij een Lexus CT200h oppikken. Na enkele ritjes in de omgeving, togen wij terug naar Eindhoven, waar we de eigenschappen aan verder onderzoek onderwierpen. ’s Avonds wensten we de CT200h welterusten. Niemand kon nog vermoeden wat er de volgende dag gebeuren zou, dus iedereen sliep een vredig schoonheidsslaapje.

De volgende dag was de tweede, en daarmee laatste, testdag. In de middag moest de Lexus terug naar zijn baasje en dus draaiden

we zijn neus al snel richting Raamsdonksveer. Natuurlijk waren we ’s ochtends ruimschoots op tijd vertrokken, waardoor we de gelegenheid hadden de prachtige dijkwegen rond Moerdijk te ontdekken.

Hier neemt het verhaal een onverwachte wending. Na geruime tijd in en rond Moerdijk doorgebracht te hebben, liep het tegen lunchtijd. Bij het inrijden van het dorp passeerden we een snackbar. Enkele meters voorbij de snackbar werd besloten dat een broodje of frietje een goede, voedzame lunch zou zijn voor twee jeugdige automobilisten. Bij de eerstvolgende mogelijkheid zouden we keren.

21

Simon Ster 44.5| augustus 2013

Luttele honderden meters verderop bevonden zich parkeervakken aan de kant van de weg, waardoor de weg in de breedte alle ruimte bood voor een oefening straatje keren. Ikzelf zat aan het stuur, reed rechts van de weg over de parkeervakken, en maakte een bocht naar links, de weg op, om – met geringe snelheid – te keren.

straat. De trike raakte met de rechterachterkant de Lexus aan het linkervoorscherm. Gelukkig waren de snelheden waarmee de aanrijding plaatsvond niet hoog, aangezien wij wilden keren en de trike enige meters daarvoor een bocht gemaakt had. Het geheel speelde zich af in een dorp, waar snelheden dus – normaal gesproken – niet bijzonder hoog zijn.

Eenmaal in de parkeervakken, aan het begin van de manoeuvre, bevond de Lexus zich met de kont in het vak, en met de neus gedeeltelijk op de weg. Op dat moment hoorden we een klap. We voelden hem ook, en links in ons gezichtsveld stuiterde een trike naar de overkant van de weg. De rechterachterzijde van de trike had contact gemaakt met onze linkervoorkant.

‘Nadeel’ aan deze lage snelheden is natuurlijk wel dat we weinig kunnen zeggen over het aantal sterren dat wij de Lexus geven. Er kwamen geen airbags aan te pas en over de voetgangerveiligheid valt ook geen zinnige uitspraak te doen. Wel kunnen we zeggen dat in deze specifieke situatie niemand gewond geraakt is, wat natuurlijk als een absoluut pluspunt gezien mag worden. Hierbij moet wel opgemerkt worden dat de trike-bestuurder aangaf zijn rechterbeen nog net op tijd ingetrokken te hebben – dit houdt echter meer verband met de veiligheid van een trike dan die van onze Lexus, hoewel ik hem natuurlijk dankbaar ben dat hij zijn been ingetrokken heeft, zodat er geen letsel was.

Terwijl wij de schok van de aanrijding nog niet helemaal verwerkt hadden, zagen we vanaf de trike een gehelmde gedaante vloekend op ons af komen. Geïntimideerd door deze verschijning, verzekerden we hem de auto langs de kant te zetten en dan alles te regelen.

Toen de weg vrij was, en de helm afgezet, was iedereen al enigszins bedaard. We besloten gezamenlijk naar het huis van de trike-eigenaar te rijden, dat maar een paar straten verderop was.

Daar zouden we de benodigde papieren invullen en de schade goed bekijken.

Achteraf bleek dat de Lexus behalve blikschade ook schade aan de stuurkolom had opgelopen. De trike – die de bestuurder pas recent aangeschaft had – was ook op de nodige punten beschadigd.

Al met al doet onze ervaring geen afbreuk aan de vijf sterren die de Lexus volgens EuroNCAP verdient.

Het slot zonder sleutel Na de busreis vanaf de importeur terug naar het station, die al gauw 40 minuten in beslag neemt, was de adrenaline van de crash nog niet helemaal uit ons verdwenen. Staande op het perron merkten we dat dit niet het enige was. Reikend naar onze OV-kaarten deden we namelijk een ontdekking: we hadden de sleutel van de Lexus nog op zak. Een ongelukkig einde van een ongelukkige dag. Na een belletje naar de importeur mochten we de sleutel per post sturen, op ons eigen risico. Wel ontdekten we zo een nadeel aan het keyless systeem: je houdt de sleutel steeds in je zak, waardoor hij gauw vergeten is, in tegenstelling tot deze memorabele dag.

Dit alles verliep buitengewoon goed. De man bleek een heel redelijk persoon en het papierwerk werd vlotjes geregeld. Op één punt werd dit natuurlijk net iets vervelender: de importeur moest ingelicht worden dat wij zijn auto niet zonder deuken terug zouden brengen. Gelukkig nam deze het gebeurde goed op, waardoor de afhandeling vrij voorspoedig verliep. We reden terug naar Raamsdonksveer, bekeken daar opnieuw de schade en leverden de auto, gedeukt en wel, in.

Reconstructie & Crashtest Wat gebeurde er nu tijdens de crash? Hoeveel EuroNCAP-sterren geven wij de Lexus CT200h op basis van onze ervaringen? De situatie is geïllustreerd in de afbeelding hiernaast. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden, zag ik de trike te laat, en zag de trike mij te laat. De trike kwam een bocht om, en een paar meter verder stond onze Lexus met de neus op

22

De Fyra

160 km/h met een hogesnelheidstrein

Op 29 juli 2012 was het eindelijk zo ver. De eerste V250 locomotief voor de Fyra hogesnelheidslijn reed haar eerste rit. Vanaf dat moment is er veel gezegd en geschreven over de locomotieven en de treindienst in het algemeen. Maar hoe heeft het zo ver kunnen komen?

Tom Schenkels De aanbesteding

De reputatie

Nadat “High speed Alliance” (HSA) in 2001, voor het luttele bedrag van €148 miljoen per jaar, de rechten op het exploiteren van een hogesnelheidslijn wist te krijgen, schreven ze in 2004 een aanbesteding uit om treinstellen te laten bouwen. Er kwamen slechts twee inschrijvingen op de aanbesteding. De eerste inschrijving was van het Franse Alstom. Dit bedrijf heeft veel ervaring met het bouwen van hogesnelheidstreinen want ze bouwen ook de TGV en de Thalys. De tweede inschrijving was van het Italiaanse AnsaldoBreda. De Italianen waren op dat moment voornamelijk bekend met het bouwen van trams, metro’s en stoptreinen. In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, hadden de Italianen wel degelijk ervaring met hogesnelheidstreinen.

In 1993 al werd in samenwerking met onder andere Fiat en een dochteronderneming van ABB een hogesnelheidstrein die op verschillende trajecten in Italië rijdt.

AnsaldoBreda had in de periode van de aanbesteding al een niet al te beste reputatie. De Deense spoorwegen hadden in 2001 een aantal dieseltreinen besteld die een snelheid van 200 km/h zouden gaan bereiken. De eerste treinen zouden in 2003 geleverd worden maar toen de NS in 2004 een contract sloot met AnsaldoBreda was er nog geen enkele trein geleverd aan de Denen. De Denen waren niet de enige waar de levering op zich liet wachten.

Gothenborg had namelijk een aantal trams besteld waarbij de levertijd tot 4 jaar overschreden werd. Ondanks deze gevallen koos de NS toch voor de Italiaanse treinen.

Doordat het bod van AnsaldoBreda goedkoper was dan dat van Alstom is, waarschijnlijk, voor de eerste gekozen. Toch waren er genoeg redenen om voor het duurdere Alstom te gaan.

De reputatie van het bedrijf is er overigens in de 10 jaar na de aanbesteding niet beter op geworden. Naast de problemen met de levering van de Fyra hebben de Denen nog altijd niet al hun treinen geleverd gekregen. Van de 83 bestelde treinen zijn er op dit moment nog steeds 22 niet geleverd. Om het verhaal nog iets sappiger te maken gaan er sterke geruchten dat één van die 22 treinen in 2011 in Libië is gevonden. De trein zou door AnsaldoBreda en Silvio Berlusconi een verjaardagscadeau zijn geweest voor de 40e verjaardag van Muammar Kadhaffi.

23

Simon Ster 44.5| augustus 2013

Kwalitatief is de reputatie ook niet verbeterd in de afgelopen 10 jaar. Van de 32 trams die de stad Oslo tussen 1999 en 2003 geleverd kreeg staan er inmiddels 30 in de remise vanwege technishe problemen.

Al met al is de vertraagde levering van de V250 treinen niet zo verbazingwekkend. De eerste trein is in 2009 geleverd (ruim 2 jaar te laat). De eerste commerciele ritten waren ongeveer 5 jaar te laat.

De dienstregeling Omdat er geen treinen waren was ook de dienstregeling een groot probleem. Op 7 september 2009 is men gestart met intercity wagons getrokken door TRAXX-locomotieven, afbeelding hieronder, die met 160 km/h over de HSL rijden. De treinen zijn dus niet veel sneller dan de reguliere intercity, rijden enkel op nationale trajecten (het traject Amsterdam-Brussel is pas op 9 december 2012 in gebruik genomen) en er moet een toeslag worden betaald om met de Fyra te mogen rijzen. Als gevolg van dit alles was de bezetingsgraad in die eerste jaren buiten de spits ongeveer 5%. HSA dacht dan ook dat het nog zo’n 15 jaar zou duren voor er zonder verlies gedraaid zou worden. De grote vraag die mij het meest bezig houdt is dan ook, waarom is er begonnen met de Fyra? Kennelijk is er helemaal geen behoefte aan een dure, net iets snellere dienstregeling.

Het drama Op 9 december 2012 was het zover; de eerste V250 trein zou tussen Amsterdam en Brussel gaan rijden. Vanaf dag één had het fiasco niet groter kunnen zijn. Vertragingen, uitval van treinen en treinen die in tunnels strandden. In de eerste week reed minstens de helft van de passagiers met vertraging. Het toppunt kwam in januari 2013. Op 15 januari viel de helft van de treinen uit door defect materieel terwijl de andere helft met vertragingen van meer dan een uur te kampen hand.

Omdat erg altijd erger kan viel op 17 januari door het slechte weer 85% van de treinen uit. Een dag later vond de Belgische veiligheidsdienst een losgekomen rooster van een Fyra op het spoor en besloot dat de V250 treinen niet veilig genoeg waren en verbood ermee te rijden. Nog een dag later kwam de NS met het besluit dat de Fyra dienst opgeschort zou worden. De V250 treinen die zo’n €20 miljoen per stuk kosten hebben dus alles bij elkaar iets meer dan één maand gereden.

Begin juni hebben zowel de belgische NMBS als de NS het contract met AnsaldoBreda opgezegd. De treinen worden teruggestuurd en een lange en zware juridische strijd over de €120 miljoen die al betaald was, is begonnen. De NS heeft inmiddels bekend gemaakt dat er nieuwe TRAXX-locomotieven worden besteld om toch een, weliswaar afgezwakte, dienstregeling aan te kunnen bieden. Het gevolg van dit alles is dat er ongeveer €1 miljard minder inkomsten voor de staat wordt verwacht en dat de HSL-zuid, ter waarde van €6,4 miljard belastinggeld, ver beneden zijn kunnen wordt gebruikt. Al met al dus flink wat verliezen voor de staat en de belastingbetaler.

De toekomst Het lijkt wel alsof de grote flaters in het vervoerswezen zich opstapelen. De grote problemen met de invoering van de OV-chipkaart, nu de problemen met de Fyra en dan is er nog de verlenging van de A4 waar ruim 50 jaar aan kamerdebatten voor nodig is geweest. Telkens weer ontstaan er problemen die (weliswaar achteraf gezien) makkelijk voorkomen hadden kunnen worden.

Waarom heeft de NS voor AnsaldoBreda gekozen terwijl bekend was dat het geen betrouwbare partner was? Hopelijk krijgen we hier binnenkort antwoord op. Direct na de zomer zal een parlementaire enquete onder aanvoering van Madeleine van Toorenburg beginnen met het verhoren van de verschillende, voornamelijk politieke, spelers in dit grote spel.

24

Tech United

Ook Wereldkampioen maakt wel eens fouten

Speciaal voor deze editie van de Simon Ster nemen we een kijkje achter de schermen bij Tech United tijdens de Middle Size League van de ‘Portugese Open’.

Door een simpele fout verliep het toernooi minder soepel dan verwacht.

Tech United Het robotvoetbalteam van Tech United heeft 28 april in Lissabon de finale van de ‘Portugese Open’ gewonnen. Voor het team is dit een belangrijke stap richting de WK RoboCup, dat van 26 tot en met 30 juni zal plaatsvinden. Het toernooi werd echter niet zonder slag of stoot doorlopen. De Tegenstander in de finale was het team CAMBADA van de Universiteit van Aveiro. Deze ploeg wist de destijds regerend wereldkampioenen uit Eindhoven in de poulewedstrijden nog het vuur aan de schenen te leggen.

Tijdens de poulewedstrijden van de Portugese Open waren de TURTLEs niet op hun best. Soms raakten de robots in overregeling of hadden ze lokalisatieproblemen. De keeper stond dan de trillen op zijn plek omdat hij te streng naar zijn huidige positie wordt geregeld. Bij een lokalisatieprobleem denkt de robot dat hij op een andere positie in het veld is dan waar hij daadwerkelijk staat.

Resultaat hiervan is dat hij de tribunes in wil rijden of, wanneer er een veldspeler in de goal staat, dat de robot tegen de goal aanrijdt en deze meeneemt.

25

Simon Ster 44.5| augustus 2013

Tijdens toernooien worden er doorgaans grote stappen gemaakt.

Er wordt namelijk 24/7 aan de robots gewerkt. Veel nieuwe technieken en tactieken worden getest en uitgeprobeerd tijdens wedstrijden. Tijdens het toernooi in Portugal merkte het team dat er iets mis was met de robots, maar waar de fout zat was moeilijk op te sporen. Alle functies binnen de TURTLEs zijn dynamisch. Dit zorgt ervoor dat fouten die de robot maakt in zekere mate gecorrigeerd worden, maar dit maakt het ook moeilijker om optredende fouten op te sporen.

De combinatie van een fout en het proberen op te lossen hiervan resulteerde in een aantal moeilijke wedstrijden. In de poulewedstrijd tegen CAMBADA raakten we na een aantal minuten de keeper kwijt. Er was speling ontstaan bij de wielen van de keeper, hierdoor was de regeling instabiel geworden en stond deze te trillen op zijn plek. Een veldspeler moest de rol van de keeper overnemen. Enkele andere veldspelers kregen uiteenlopende problemen waardoor zij beter buiten dan binnen het veld konden blijven.

De veldspeler die de rol van de keeper overneemt heeft aan de achterkant geen laserscanner om de witte goal in de gaten te houden. Gevolg hiervan is dat een TURTLE de witte goal kan verwarren voor veldlijnen en tegen de paal aan rijdt. De anders zo robuuste TURTLEs –al vijf jaar was er amper een wedstrijd verloren buiten finales om– stonden op een gegeven moment met nog maar twee robots in het veld. Het Portugese team profiteerde van de afwezigheid van de keeper en wist tweemaal de scoren uit vrije trappen. Dit was ook de eindstand: 2 - 0.

algoritme uit welke zij voorgeschoteld krijgen. Daarnaast werd de keeper opnieuw getuned waardoor de rust in het veld terugkeerde.

Na een spannende evaluatie van de verloren wedstrijd werd er een fout opgespoord. Er was tijdens het testen een stuk software verwijderd. Het programmeren van de robots blijft mensenwerk en mensen maken wel eens fouten. De robots voeren slechts het

Het toernooi was buitengewoon leerzaam en de TURTLEs hebben enorme stappen gemaakt richting het WK RoboCup dat van 26 tot en met 30 juni zal plaatsvinden in de Genneper Parken in Eindhoven.

De voetbalrobots speelden de laatste poulewedstrijd weer op het niveau wat we van ze gewend zijn. Er werd met overtuigende cijfers gewonnen van de tegenstander. De volgende dag werd de finale gespeeld tegen CAMBADA. In de finale revancheerden we ons en werden de Portugezen verslagen met 3 – 0. De Europese titel ’13 is een feit.

Kijk in de Sterren

WTB Flowchart

Is er een werktuigbouwkundig probleem?

Nee

Ja Beweegt het?

Verwaarloos een klein effect

Nee

Ja Hoort het dat te doen?

Hoort het dat te doen?

Ja

Nee Ducttape!

Nee WD40!

Sla er met een hamer op Graag!

27

Simon Ster 44.5| augustus 2013

Probleem opgelost!

Ja

Nee

Kan je de vergelijkingen oplossen?

Stel de differentiaalvergelijkingen nogmaal op PID-regelaar!

Het model klopt niet

Plot het bodediagram, vergelijk met je model

Het model klopt Max van Lith

28

Advertorial: Thales

Interview met Tom Griffioen en Hugo Anbeek

Tom Griffioen (links) en Hugo Anbeek (rechts) werken bij Thales Nederland te Hengelo. Tom heeft elektrotechniek gestudeerd aan de Universiteit Twente en Hugo heeft technische natuurkunde aan de Universiteit Twente gestudeerd. Ze werken nu allebei ongeveer 4 jaar bij Thales en vertellen over hun dagelijkse werkzaamheden en andere ervaringen als Young Professional binnen Thales.

Thales Wat doe je nu bij Thales?

Hugo: “In mijn dagelijkse werk houd ik mij bezig met het bepalen en analyseren van operationele radar performance. Met behulp van complexe modellen simuleren we wat de detectie-afstand van onze radarsystemen is tegen verschillende doelen (dreigingen)- onder verschillende atmosferische omstandigheden. Bij het ontwikkelen van modellen, het simuleren en analyseren van simulatieresultaten maak ik elke dag opnieuw gebruik van de kennis die ik tijdens mijn studie heb opgedaan.”

Tom: “Als system engineer is het belangrijk systeem performance en subsysteem performance op elkaar af te stemmen. Neem bijvoorbeeld een verzonden signaal. Een radar zendt, net als sonar, een signaal uit dat reflecteert op het doel en weer terug valt op de radar. Zonder verder diep op de details in te gaan heeft de kwaliteit van dit signaal (gegenereerd door de signaal generator op subsysteem niveau) invloed op de performance van de radar (systeem niveau).”

Wat gebruik je nog van je studie?

Hugo: “Netwerktheorie tot en met signaaltheorie en veel wiskunde. Dit kan je allemaal toepassen op de techniek. Bij Thales kan je terecht met veel verschillende disciplines, van werktuigbouwkunde tot elektrotechniek tot IT.”

Tom: “Het leuke is dat ik zeker nog 50% gebruik van wat ik heb geleerd tijdens mijn studie. Je werkt hier aan complexe systemen en de optimalisatie gaat heel ver. Elke beslissing die je neemt kan verregaande gevolgen hebben voor het systeem.”

Hugo: “Het is echt High Tech, je moet op de hoogte blijven van de laatste stand van zaken omtrent de nieuwste technologische ontwikkelingen en de wetenschap.”

Tom: “Als voorbeeld heb je een radar die je nu ontwikkelt en pas over 7 jaar aflevert; in die 7 jaar gebeurt er heel veel in de techniek. Ook al maak je de radar daarna opnieuw, dan heb je te maken met nieuwe technieken en nieuwe mogelijkheden.”

Hugo: “We werken nauw samen met de TU’s, maar we ontwikkelen hier zelf veel nieuwe technologieën, verder doen we research waardoor de TU ook weer van onze kennis gebruik kan maken.”

Waarom heb je voor Thales gekozen?

Tom: “Mijn vader werkte bij Defensie als bouwkundig architect.

Ik ging een keer mee naar de Marinedagen en het enige wat ik zag was een ronddraaiende radar. Jammer dat de Phased-Array radars (Red: op alle vier de zijden zitten radarantennes, zodat het systeem niet meer rond hoeft te draaien) niet meer draaien. Nu werk ik aan de SMART-L EWC (Red: lange afstand radar tegen ballistische raketten, zie foto Tom en Hugo), die draait weer wel.”

29

Simon Ster 44.5| augustus 2013

Hugo: “Mijn vader werkte vroeger bij Thales dus ik kende het bedrijf en de verhalen. Hiervoor heb ik bij de NAVO gewerkt. Ik was dus al bekend met de Defensiewereld en die wereld vond ik heel interessant.”

Wat is dan interessant?

Hugo: “De diversiteit in projecten. Je doet bij Thales geen alledaagse dingen, je werkt aan High Tech systemen. Dat geeft een enorme kick.”

Tom: “Je opereert echt op wereldniveau en het is ‘grote jongens speelgoed’.”

Hoe ziet een gemiddelde werkdag eruit?

Tom: “Heel verschillend. De ene dag werk je aan een project en moet je heel veel overleggen om te kijken wat we willen en kunnen, terwijl ik de andere dag de hele dag aan het simuleren en modelleren ben.”

Hugo: “Nee je werkt nooit aan één project tegelijk. Soms werk je aan iets intern terwijl je de volgende keer met de klant zit en vragen moet stellen als; wat heb je nodig? Wat past bij jullie? Met welke dreiging hebben jullie te maken? Hier moet je dan weer analyses op loslaten en engineers opzetten.”

Aan wat voor projecten werken jullie nu?

Hugo: “Nu werk ik aan een paper voor een conferentie, dit doen we in nauwe samenwerking met TNO en daarnaast ook aan de gatekeeper en de goalkeeper.”

Tom: “SMART-L en het STARS project http://starsproject.nl/.”

Hoe zou je de cultuur bij Thales omschrijven?

Hugo: “Je hebt heel veel verschillende mensen die hier werken en het verschilt per afdeling. Daarnaast is het gemiddelde werk niveau heel hoog. Bijna alleen HBO en WO en dit is een leuke mix.”

Tom: “Er is een hoge gemiddelde leeftijd, maar van deze oudere mensen kan je als jong persoon heel veel leren. Dit bedrijf is juist dankzij de jarenlange ervaring en kennis wereldleider geworden op het gebied van marine radarsystemen. Over het algemeen is er ruimte genoeg om je eigen ideeën in te brengen.”

Hugo: “In het begin moest ik even schakelen. Ik was jong en ambitieus en nam een sprint. Ik werd wel even afgeremd, maar dat kan niet anders. Bij Thales heb je één á twee jaar nodig om de wereld en de techniek erachter te begrijpen. Je hebt bepaalde ervaring en kennis nodig voordat ze je naar de klant laten gaan. Het is niet een alledaags product dat als je het niet aan de één kan verkopen, je naar de buurman kan gaan. Deze wereld is delicaat en potentiële klanten kan en mag je niet kwijtraken.”

Tom: “Wat verder leuk is dat als je hier werkt, je langzaamaan ook doorkrijgt dat je projecten/opdrachten naar je toe kunt trekken.

Zo kan je je door de organisatie heen manoeuvreren. Je moet hier proactief zijn, anders wordt het niets.”

Waar ben je trots op?

Tom: “Ons hele productportfolio. Als je bijvoorbeeld naar een land in Zuid-Amerika gaat hebben ze onze sensoren op hun schepen staan. Onze aanwezigheid in de wereld is gigantisch.”

Hugo: “Daarnaast moeten we altijd opnieuw op technisch vlak blijven innoveren ten opzichte van de concurrent. Dat houd je scherp.”

Tom: “De complexiteit van de systemen en het proces. Je werkt met gemak met 100 mensen aan één project. Dat moet ook gecoördineerd worden. Zelfs universiteiten vragen ons wat we nodig hebben qua techniek en vragen ons om nieuwe technieken. Dat zie ik als een goede referentie en als uitdaging.”

Heb je nog laatste toevoegingen?

Tom: “Ja, je kan hier je hele leven blijven werken. Mijn vrouw denkt dan; ‘saai zeg’, maar er is hier zoveel te doen. Het is niet saai, het is gewoon echt interessant en divers werk. Wil je meer met mensen werken? Wil je meer alleen werken? Bespreek het en het behoort tot de mogelijkheden. Ik vind het wel jammer dat de man/ vrouwverhouding binnen Thales scheef is. Het lijkt me leuk als er meer vrouwen zouden werken.”

Hugo: “In het begin is het wel lastig en moet je even wennen, je moet jezelf de tijd gunnen om alles te leren en je de systemen eigen te maken maar na twee jaar ben je echt op stoom.”

Tom: “Ja, dat merk je en je ziet ook dat de mensen die hier werken echt gepassioneerd zijn voor het vak. Dat kan ook niet anders, maar iedereen gaat er voor de volle 100% voor. Ik hoorde van de 34 WO-ers die hier de afgelopen drie jaar zijn aangenomen, er in totaal maar drie zijn weg gegaan.”

Actief in de sectoren Aerospace, Defense en Security is Thales Nederland met 1.800 medewerkers de topaanbieder van hightechbanen. Productinnovatie en snel inspelen op de nieuwste technologische mogelijkheden zijn onze drijfveren. Spraakmakende voorbeelden daarvan zijn radar-, communicatie- en command & controlsystemen voor marineschepen en communicatie-, beveiligings- en betaalsystemen voor het bedrijfsleven. Thales Nederland is onderdeel van de Thales Group met 70.000 medewerkers in ruim 50 landen, waarvan 22.000 werkzaam in R&D en daarmee is Thales een van Europa’s grootste elektronicabedrijven en heeft wereldwijd een uitermate sterke positie. www.thalesgroup.com/nl www.facebook.com/thalesnederland wytske.oijevaar@nl.thalesgroup.com

30

Solar Team Eindhoven: Stella

Een gezinsauto op zonne-energie

Stella is gepresenteerd, het testen is begonnen, nog een paar weken en dan we zijn onderweg naar Australië. Tijd voor een update.

Solar Team Eindhoven Momenteel is het team bijna dagelijks Stella aan het testen op verschillende testtracks in en rond Eindhoven. De zonne-auto is te vinden op de DAF-testtrack, de testbaan bij Verkeersschool Leeuw of op de testbaan van Opleidings- en Trainingscentrum Rijden van de Koninklijke Landmacht. Door te testen zorgt het team ervoor dat ze optimaal voorbereid aan de start van de World Solar Challenge 2013 zal staan. “We willen niet voor verassingen komen te staan en daarom zijn we nu zoveel mogelijk kilometers aan het rijden en alles uitvoerig aan het testen”, aldus Jordy die verantwoordelijk is voor de elektrische systeemarchitectuur.

Tijdens het testen worden onder andere noodstoppen met 105 km/u uitgevoerd en slaloms gereden. “Voordat we met deze hoge snelheden zijn gaan rijden, zijn we begonnen met lage snelheidstesten. Op deze manier konden we stapsgewijs zien hoe de auto reageert. Als eerst hebben we getest met een maximum snelheid van 30 km/h, vervolgens hebben we dit verhoogd naar 40 km/h en daarna hebben we met een maximum van 50 km/h gereden” legt Jordy uit.

Naast snelheidstesten wordt de software in de auto getest en gecontroleerd op fouten. Met deze testen zijn we voor een paar mooie uitdagingen komen te staan. Tijdens het testen vielen namelijk boven een bepaalde snelheid de motoren plotseling uit.

“Dus wij de auto weer in met de laptop om data te loggen zodat we de fout op konden sporen. Na een aantal rondjes over de groene loper hadden we genoeg data verzameld om te analyseren” vertelt Maikel, verantwoordelijk voor de control loop. “Uiteindelijke bleek dat we de motoren verkeerd begrepen hadden.

We stuurden structureel een te grote hoeveelheid stroom door de motoren heen. Doordat de motoren een interne beveiliging hebben, die wordt ingeschakeld als de belasting te groot is, vielen de motoren uit”. Toen de softwaremannen de fout hadden ontdekt was het tijd om te zoeken naar een oplossing. En dit was niet heel eenvoudig te vinden. “Nergens staat beschreven wat wel de juiste hoeveelheid stroom is en dus moesten we gaan experimenteren”.

Ondertussen is de software herschreven en werkt alles perfect.

“Geweldig gevoel als het dan uiteindelijk allemaal goed werkt!” zegt Maikel met een grote glimlach.

Kortom, het team zit niet stil na de succesvolle autopresentatie op 4 juli. De presentatie, die in het metaforum plaatsvond, was een groot spektakel waarbij Stella is onthuld op een podium vergezeld van licht, geluid en rook. “Het geeft enorm veel voldoening om te zien hoe Stella langs zoeft en al die enthousiaste reacties oplevert.” Lex Hoefsloot glundert als hij terugdenkt aan de onthulling, die inderdaad druk bezocht was.

31

Simon Ster 44.5| augustus 2013

Ook de media heeft het project vol overgave opgepakt. “Na de autopresentatie hebben we met zijn allen in het Metaforum tv gekeken. Stella was te zien op het RTL-nieuws, maar bijvoorbeeld ook op Omroep Brabant.” Daarnaast heeft Solar Team Eindhoven ook de internationale media goed bereikt. Zo was er een reportage op BBC World, artikelen in de New Zealand Herald en The Indian Times en berichten op vele techsites zoals Gizmodo en The Verge. Eigenlijk was het onmogelijk om Stella te missen als techniekliefhebber.

Dit niet-technische aspect is een van de zaken die het team ook druk bezig houdt naast alle testwerkzaamheden. Chief Australia Wouter van Loon heeft als verantwoordelijkheid dat het team en de auto in Australië komen. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan. “Australië is ontzettend ver weg en per boot duurt het 6 weken om Stella in Darwin te krijgen. Dat is te lang” De auto vliegt dus in een custom made flight box richting Singapore en gaat vervolgens per schip naar Darwin.

Dat Stella geen standaardproduct is blijkt ook voor de vervoerder.

“Ons batterijpakket is meer dan 2000 mm in lengte omdat wij voor een langwerpig ontwerp hebben gekozen. Er bestaan echter geen veiligheidsdozen voor batterijen van meer dan 2 meter.” Dit probleem leek roet in het eten te gooien voor het hele logistiek

proces. Wouter zat dan ook aardig met zijn handen in het haar, maar een beetje creativiteit brengt de oplossing: “Onze batterij wordt vervoerd in een doos die speciaal gemaakt is voor rocket launchers.”

Het is ontzettend inspirerend om even met deze enthousiaste en ambitieuze mannen te praten. En hun enthousiasme wordt alleen maar sterker als het over midden augustus gaat. “16 augustus vertrekt het grootste deel van het team naar Adelaide.

“In het zuiden van Australië overnachten we bij werknemers van een sponsor en regelen we de laatste zaken voor de reis.” Wouter geeft aan dat hierbij moet worden gedacht aan satelliettelefoons, tenten en kookgerei. “Tijdens de Challenge rijden we van 8 uur ’s ochtends tot 5 uur ’s avonds. Om 5 uur hebben we 10 minuten om een geschikte plek te zoeken om te slapen en in de Outback staan geen hotels.” De enige oplossing is een Solar Team Eindhoven kamp midden in de woestijn.

Vanuit Adelaide vertrekt het team voor de Trip Up richting Darwin. Deze reis is voor een deel ontspanning. “Dit is voor aardig wat teamleden nodig nadat de boog een jaar lang gespannen heeft gestaan”. Aan de andere kant is het ook de perfecte mogelijkheid om de route te leren kennen. Chief Strategy Jelmer van de Wiel bepaalt de optimale snelheid tijdens de Challenge. “Het is dan ook belangrijk dat je rekening houdt met de staat van het asfalt en de aanwezigheid van wildroosters. Deze wildroosters hebben grote impact op het mechanisch ontwerp en moeten met de juiste snelheid genomen worden.”

Vanaf het moment dat Stella begin september in Australië aankomt is het weer tijd voor testen. Een maand lang wordt de auto perfect geprepareerd voor de wedstrijd door precies in te spelen op de Australische omstandigheden. “Het doel is om de wereld te tonen dat een gezinsauto op zonne-energie geen toekomstdroom meer is. Het is voor ons dus erg belangrijk om de World Solar Challenge® uit te rijden.” “En winnen dan?” De mannen antwoorden slechts met een veelbetekenende grijns.

32

Symposium

Technology to the limit

Groot, groter, grootst of juist klein, kleiner, kleinst. Het symposium stond dit jaar in het thema van het opzoeken van de limiet in de techniek.

Stijn Tolkamp

Wij mensen streven al sinds jaar en dag naar vooruitgang en verbetering. Vele mijlpalen zijn hierbij al bereikt. Beginnend bij de uitvinding van het wiel en de opkomst van de landbouw zijn we via de industriële revolutie aangekomen in onze huidige moderne samenleving. De laatste decennia zijn er al vele mooie ontdekkingen gemaakt, het mobieltje, de laptop, tunnelboormachines en micro- nanotechnologie zijn hier mooie voorbeelden van. “Waar houdt dit op, wanneer worden onze limieten bereikt of zullen deze nooit bereikt worden?” zijn vragen die hierbij ontstaan.

Deze limieten en de vraagstukken en uitdagingen hierbij werden tijdens het symposium belicht vanuit verschillende kanten. Een fotoreportage van uw verslaggevers ter plekke:

ASML bijt de spits af met de eerste lezing.

Wafersteppers met daarop vele chips, een uitdaging voor ASML. Deze worden namelijk in een moordend tempo geproduceerd op de nanometer nauwkeurig. ASML zorgt ervoor dat er machines bestaan die dit mogelijk maken. dat de limieten hiervan nog lang niet bereikt zijn bleek wel uit deze eerst lezing van de dag.

Aan ons ’de engineer van de toekomst’ de uitdaging deze op te zoeken.

De dag begon al vroeg met een lekker bakje koffie om de geest op scherp te zetten.

Het was voor Marco de Baar de uitdaging deze eerste lezing te overtreffen. Hij begon sterk met een enthousiast verhaal over de basis van kernenergie en de verplichtingen van onze huidige

33

Simon Ster 44.5| augustus 2013

misschien een stukje fruit, was er ook nog de mogelijkheid met de bedrijven te praten bij de stands, waar naast een goed gesprek ook vaak enkele goodies te vinden zijn.

De Tokamak reactor, maakt het allemaal mogelijk.

Jacket-liftsysteem casus van AllSeas.

generatie om de uitdaging aan te gaan en dit tot een efficiënte energiebron te maken. Want uitdagingen zijn er nog genoeg in een omgeving met temperaturen vergelijkbaar met de zon. Na een mooie inleiding kwam een meer inhoudelijk recent probleem ter sprake. Hoe houden we die hete plasmastroom in het gareel?

Dit is niet zomaar geregeld. Er waren enkele gefronste gezichten te zien bij dit wat lastigere gedeelte, al met al een goed inhoudelijk stuk en een mooie afsluiting van de presentatie.

Even later was het tijd voor wat afwisseling in de vorm van een Case van Allseas. In deze case werd gevraagd om een oplossing te vinden voor het liftsysteem de Pieter Schelte, dit schip is ontworpen om complete boorplatforms te verplaatsen en te ontmantelen. Het liftsysteem moet uiteindelijk de grote pijlers van het boor platform op zich kunnen dragen en vervolgens op een ander schip overdragen. Een groot papier voor een groot probleem met een groot schip in een grote zaal, kortom een grote uitdaging.

Dan was er als laatste evenement een lezing van MI-partners, deze lezing spitste toe op de werking tussen verschillende bedrijven in een project en hoe ze daarmee een seismische sensor in de boorkop van een tunnelboormachine hebben kunnen implementeren. Zo worden ogen gegeven aan een anders blinde tunnelboormachine en kan daarmee de beoogde efficiëntie en veiligheid nog beter worden nageleefd.

VDL is het enige bedrijf ter wereld dat zo nauwkeurig kan werken.

Na de koffie was het de beurt aan VDL ETG, Waar in tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten geen bussen gemaakt worden. Hier speelt precisie en duurzaamheid een grote rol. Met dit in het achterhoofd hebben ze in samenwerking met CERN materiaal voor de LHC geproduceerd. Om precies te zijn kleine plaatjes die met extreme precisie ervoor zorgen dat de protonen in de goede baan blijven. Deze plaatjes zijn onderdeel van het versnellende component waar presteren onder extreem koude temperaturen een extreem potentiaal verschil een alledaagse bezigheid moet zijn. Dit megaproject heeft de afgelopen jaren al baanbrekende ontdekkingen gedaan met als belangrijkste de ‘zeer waarschijnlijke’ ontdekking van het Higgsboson.

Na de drie lezingen was het tijd om de magen van vele werktuigbouwers met wat brandstof te vullen, Naast lekkere broodjes en

Vooruitkijken bij het boren met een TBM met MI-Partners.

Met het officiële gedeelte achter de rug is het dan eindelijk tijd voor een lekker biertje met wat bittergarnituur op de borrel. Hier konden studenten in alle rust lekker bijkomen van de mooie dag en nog de laatste vragen aan sponsoren stellen nog voor deze de zaal uit geveegd werden. Een fijn moment voor de commissie, na maanden hard werken kan er teruggekeken worden op een mooie dag.

34

Europese reis 2013

Zweten in Zweden

Een mooi land met veel water en bossen, douchemuntjes en pispassen, een rups in je eten en duur bier. Vol enthousiasme gingen we heen en uitgeput kwamen we terug. Niet alles verliep volgens de planning en er zijn niet veel foto’s om het te bewijzen, maar het was een topweek!

Sanne Janssen Met twee busjes, zestien studenten en zeventien tassen begon de reis met een nachtje wennen aan CD’s vol ABBA, ‘the final countdown’, the Cranberries en (zonder duidelijke reden) Hitzone 18 (2001). Onderscheid in leeftijd is gemaakt tussen mensen die Sita wel en niet kennen. Daarom werd ‘Happy’ algauw uitgeroepen tot hét nummer van de reis en met een songtekst kon iedereen meezingen. Dit meezingen werd ook gedaan met DJ BoozyWoozy en Within Temptation wat zeer slecht klonk. Nadat deze nummers kapot gespeeld zijn, moet ook de rest van de CD eraan geloven.

35

Simon Ster 44.5| augustus 2013

We hadden in de bus wat tijd over en daarom had de organisatie zweedse puzzels in het programmaboekje gezet en Zweedse zinnen zodat we contact konden maken met inboorlingen. Zo zeiden we ‘Vill du dansa?’ wat goed te verstaan bleek. Wat minder goed werden we begrepen met de zin ‘Din hud är så mjuk som ett skåp IKEA’, blijkbaar is het gezegde ‘je huid is zo zacht als een IKEAkast’ daar wat minder bekend. Ook was de organisatie zo vriendelijk om de tekst van het nummer ‘I fear IKEA’ te plaatsen zodat we allemaal mee konden zingen op de melodie van ‘The wild rover’.

Zweden in Het eerst zichtbare van Zweden was de Sontbrug. Een zestien kilometer lange verbinding voor weg- en spoorverkeer tussen Denemarken en Zweden. Ook is er een vier kilometer lange tunnel in het midden om te voorkomen dat de brug nog hoger dan de 57 meter moest komen te liggen. Tijdens het rijden werden en druk foto’s gemaakt, maar die zijn natuurlijk allemaal wazig/mislukt en/of gestolen. Hierover later meer.

Aan de Zweedse kant van de brug ligt het stadje Malmö. Steden in Zweden zijn erg schoon en staan vol grote oude gebouwen. Na de lange nacht bleek het park toch de beste toeristentrekpleister.

Voor we weer gingen bedacht Harm dat hij geen bijpassende slippers had bij zijn kleren en ging op zoek naar nieuwe. Yi Ying en ik hebben de Zweedse mode beoordeeld door de verschillen te vinden met de Nederlandse H&M.

Overnachten Slapen deden we vrijwel alle nachten in de Zweden karakteriserende houten huisjes die volledig bestaan uit IKEA meubilair.

Er is maar één keer iemand door een bed gezakt en dat was ook wel een heel dik iemand. Deze huisjes staan vaak bij een meertje waar je in kunt zwemmen. ’s Ochtends dienden de huisjes te worden opgeruimd en schoongemaakt. Met veel enthousiasme werd zelfs het balkon gemopt. Op de eerste camping zijn we helaas twee pispassen kwijt geraakt, die allebei weer zijn teruggevonden en waarvan er één weer is gejat.

ABB De dag erna lekker wat inhoud bij ABB; een 120 jaar oud bedrijf met 145.000 werknemers in 100 landen. We kregen een rondleiding van het hoofd van kwaliteitscontrole. Deze man had wat weinig inhoudelijke kennis, maar wist het toch goed te brengen.

ABB maakt hip-shoulder-elbow-robots. Deze zijn wereldwijd te herkennen aan hun oranje kleur. Ze worden met 300 per week gemaakt en gecontroleerd. Dit laatste doordat mensen half uur per robot moeten luisteren of ze ‘iets geks’ horen voor iedere beweging apart. De hele fabriek zag eruit als een distributiecentrum omdat het management het logisch leek om de fabricage uit te voeren om de opslag van onderdelen heen.

Ook worden ze ontwikkeld zodat als er een mens in de buurt komt, de robot automatisch langzamer gaat en stopt als je te dichtbij komt. Dit mochten we nog niet live testen. Op het einde van de rondleiding zagen we hoe een ABB-robot de bakken uit de opslag slim uit elkaar haalt. Dit bleek het interessantste en hier hebben nog tien minuten tegen het raam gekwijld. De groepsfoto was erg geslaagd doordat Harm net op tijd iedereen erop attendeerde dat de fotografe haar gulp open had. Deze foto is momenteel zeer waarschijnlijk in bezit van een zwerver.

Verdenius en Stijn voegden zich bij de groep en Stijns tas blijkt nog in de Simonkamer te staan. Tijd voor lekker wat zwemmen en een goede barbecue (en voor Stijn tijd om een zwembroek en een tandenborstel te kopen).

Het was alweer dinsdag en het werd tijd om Anna te bezoeken.

We gingen met haar in Stockholm naar ‘The Stockholm National Museum of Science and Technology’. In het museum waren zoals verwacht allerlei technische relikwieën te zien. Noemenswaar-

36

Tegenslag Helaas kregen we op de ‘quiet camping’ in Jönköping (over de uitspraak is nog discussie waarschijnlijk: juntsjuping) te horen dat de contactpersoon van SVIA en Stenbergs, de andere twee bedrijven die we zouden aandoen, welke moeite had met kalender kijken en we dus de dag erna niet meer konden langskomen.

SVIA gebruikt de robotarmen van ABB en Stenbergs gebruikt de producten van SVIA.

Nog meer tegenslag

dig zijn de eerste server van de zwaar illegale piratenwebsite The Piratebay en een ‘mobiele’ telefoon uit de vorige eeuw. Veel aandacht was er voor een vaatwasser met doorzichtige wanden.

Hier kon je het waterfestijn zien dat zich afspeelt om je vaat te wassen! Ondanks dat het museum de naam droeg wetenschappelijk en technisch te zijn, bestond het merendeel van ons bezoek uit spelen. Iedereen was voornamelijk druk met het besturen van graafarmen, het scannen van boodschappen, het besturen van vliegtuigen en uiteraard moest er geK’NEXt worden, terwijl er een veiligheidshesje werd gedragen. Ook was er voor echt kleine kinderen onder ons tafelijshockey, het maken van knikkerbanen aan een muur en het fietsen tot je erbij neervalt.

Het eten blijkt hier niet heel raar of vies en je kan zonder YOLO eten bestellen waarvan je geen idee had wat het is. Populair blijven de köttbuller (fonetisch: kutboelur); de Zweedse gehaktballetjes. Deze worden trouwens wel gegeten met zoete besjes. Van de bierprijzen word je wat minder blij in Zweden, maar door zelf wat mee te nemen kan dat de pret niet drukken.

Hierdoor konden we wel uitgebreid lunchen bij de IKEA en hadden we een extra middagje zwemmen in een meertje. Wat dan weer minder was, was dat tijdens het zwemmen het busje werd opengebroken er een paar weekendtassen, een paar rugzakken, twee studiereistruien, een slaapzak en een kussentje zijn gejat.

De laatste paar zijn wat verdacht en daarom verdenken we zwervers die in de zomer al bang zijn om het in de winter koud te hebben. De arme Stijn was zijn net nieuwe (lelijke) oranje zwembroek binnen een paar dagen weer kwijt. Anton vond gelukkig een paar uur later zijn portemonnee weer terug in de bus en had alles voor niets geblokkeerd.

Na vier gezellige uurtjes op het politiebureau en een luxe diner bij de McDonalds gingen we iets later dan gepland terug naar Eindhoven. Robin heeft een nette brief gestuurd waarin ons enthousiasme over het terugvinden van de pispassen en ons verdriet toen we ontdekten dat er weer een was verloren wordt geuit. Als de eigenaar van de camping een bonnetje stuurt, kan hij het geld bij de TU-reisverzekering nog terug krijgen.

Het was een reis die hier en daar wat anders is gelopen dan gepland, maar ik kan voor iedereen zeggen dat het een leuke week was, waar niemand spijt van heeft. Het nummer ‘Happy’ blijk je nog steeds op Stratum te kunnen aanvragen en wees ook niet verbaasd mocht je het een keertje horen in de Weegh.

Organisatie bedankt!

IN A WORLD WHERE EVERYTHING IS CONNECTED,

E VERY CONNECTION COUNTS. Technology is everywhere we turn. Even the simplest action—making a phone call, turning on a light, pushing the brake pedal in a car—sends power and data through hundreds of connections. The world counts on these connections to work flawlessly every day. But what if they did something more? What if they could make technology faster. More efficient. Smarter. At TE Connectivity, our goal is to find innovative ways to solve our customers’ toughest connectivity challenges.

And make even bigger innovations possible.

Learn more at EveryConnectionCounts.com

38

Bachelor College

Het tweede jaar

Na een heftige start van het eerste jaar Bachelor College, gaat in september het tweede jaar van Bachelor College beginnen. Ben jij benieuwd wat dat onze Werktuigbouwkunde studenten gaat brengen, lees dan snel verder!

Rianne Gommans - Onderwijscommissaris

Net als in het eerste jaar zal ieder blok bestaan uit drie vakken of OGO’s. In het eerste blok zal het laatste basisvak Modelleren gegeven worden. Dit vak is in het derde blok van het eerste jaar al gegeven bij alle majoren behalve Werktuigbouwkunde en Bouwkunde. De Werktuigbouwkunde studenten zullen de variant Dynamische Systemen volgen. Er zal een generiek deel zijn dat alle studenten zullen volgen. Hier zullen de basisprincipes van modelleren worden uitgelegd. Daarnaast wordt er een specifiek deel gegeven over dynamische systemen. Dit zal ongeveer overeen komen met het oude vak Systeemanalyse. Hier zullen de studenten ook samen aan een opdracht werken die over het modelleren van zo’n dynamisch systeem gaat.

Het majorvak in dit blok is Thermodynamica. Deze zullen alle ouderejaars wel kennen. Echter hebben zij de 3 sp-variant gedaan, komend jaar zal Thermodynamica 5 studiepunten zijn. Naast de Eerste en Tweede Hoofdwet, entropie en kringprocessen zal er ook een stukje chemie worden toegevoegd aan dit vak. Dit zal gaan over de adiabatische omzetting van gassen en de warmte die daardoor vrijkomt.

Daarnaast wordt dit blok ook een keuzevak van Werktuigbouwkunde aangeboden: OGO Modelleren van Dynamische Systemen.

Deze OGO werd eerder ook al gegeven in het oude curriculum in het eerste jaar. De studenten moeten een model opstellen van hun opstelling. De parameters van dit model kunnen worden verkregen door een aantal metingen. Ook moeten de studenten daarna het model verder verbeteren. Dit vak is tevens het laatste vak uit het keuzepakket Ontwerpen, experimenteren en modelleren.

In het tweede blok worden er twee majorvakken gegeven: Dynamics and Control of Mechanical Systems en Analyse van Productiesystemen. Het eerste vak kan worden gezien als een soort combinatie van de oude vakken Regeltechniek en Mechanische Trillingen. Het tweede vak Analyse van Productiesystemen kan

worden vergeleken met het oude vak Analyse van Fabricagesystemen met een uitbreiding van statistiek en kansberekening.

In het derde blok wordt het vak Solid Mechanics gegeven. Dit vak zal een combinatie zijn van de oude vakken Toegepaste Elasticiteitsleer, Eindige Elementen Methode en Continuümsmechanica.

In dit blok zal ook een nieuwe OGO komen: Verbrandingsmotor.

Het idee is dat de studenten een gevalideerd model moeten leveren aan een motorenfabrikant van een modelbouwmotortje.

De studenten zullen hiervoor de kennis die ze in het vak Thermodynamica hebben opgedaan gebruiken, maar moeten daarnaast ook naar maatschappelijke onderwerpen kijken als brandstofgebruik, brandstofemissies en duurzame biobrandstoffen.

In het laatste blok worden weer twee majorvakken gegeven: Warmte en Stroming en de OGO Robot-arm. Het vak Warmte en Stroming is weer een soort combinatie van twee oude vakken: Fysische Transportverschijnselen en Warmteoverdracht. Ook de OGO Robot-arm is nieuw. In deze casus wordt de kennis die de student hebben opgedaan in Dynamics and Control of Mechanical Systems gebruikt om het dynamisch gedrag van een robot arm te bestuderen en regelaars te ontwerpen om een bepaalde taak zo snel, efficiënt en stil mogelijk te doen.

Daarnaast worden er in blok vier voor het eerste vakken van verdiepende keuzepakketten van Werktuigbouwkunde aangeboden.

Werktuigbouwkunde biedt drie verdiepende keuzepakketten aan: Ontwerpen van Energiesystemen; Flow, Structure & Strength en High Tech Systems Design. Ook deze pakketten zal ik ieder nog kort toelichten.

Het pakket Ontwerpen van Energiesystemen zal gaan over de fundamentele aspecten in de stromingsleer en de thermodynamica die worden gebruikt in het ontwerp van energiesystemen.

Dit keuzepakket kan gezien worden als een voorbereiding voor de mastertrack Thermo Fluids Engineering. Dit pakket zal uit drie

39

Simon Ster 44.5| augustus 2013

1.1

1.2

1.3

1.4

2WBB0 Calculus

3NCB0 Toegepaste Natuurwetenschappen

7WBB0 Design

0SAB0 USE – User, society, entrepreneurship

4RA00 Mechanica

4DA00 Dynamica

4CA00 Signalen

4GA00 Inleiding Werktuigbouwkunde

Keuzevak W: 4GA10 OGO Trebuchet

4GA20 OGO Propeller

4MA00 Structuur en eigenschappen van materialen Keuzevak W: 4GA30 OGO ACDA – Air Compressor Design Analysis

2.1

2.2

2.3

2.4

0LAB0 Modelleren

4DB00 Regelen van mechanische systemen

4MB00 Solid Mechancs

4PB00 Warmte en stroming

4TB00 Thermodynamica

Analyse productiesystemen

4GB10 OGO Verbrandingsmotor

4GB30 OGO Robot-arm

Keuzevak W: 4GB10 OGO Modelleren dynamische systemen

Keuze/USE

Keuze/USE

Keuzevakken W: HTSD 1 - Model based syst. eng.

FSS 1 - Strength and structure

3.1

3.2

3.3

3.4

Numerieke methoden

Constructieprincipes

Keuze FSS 3: Flow and structure

OGO CAD/FEM

OGO Design

Keuze OES 2: Turbulentie, golven en instabiliteit

Keuze OES: 3 Chemisch reagerende stromingen Keuze HTSD 3: Introduction robotics

Keuze/USE OES 1: Technische warmte en stromingsleer

Keuze/USE HTSD 2: Mechatronic Design FSS 2: Experimental and numerical skills

Bachelor Eindproject

vakken bestaan: Technische warmte en stromingsleer; Turbulentie, golven en instabiliteit en Chemisch reagerende stromingen.

Het pakket Flow, Structure & Strength gaat over vastestof- en vloeistofmechanica. Er zal gekeken worden naar het faalgedrag van materiaal, niet-Newtonse vloeistoffen en een aantal praktijkgerichte vaardigheden in de vakken Strength and Structure, Flow and Structure en Experimental and Numerical Skills.

Als laatste het keuzepakket dat gaat over het ontwerpen van robots, motion controllers, transport systemen: High Tech Systems Design. De studenten zullen de ontwerpstappen doorlopen in de volgende vakken: Model-based systems engineering, Mechatronic Design en Introduction Robotics.

Nu zijn jullie weer helemaal bijgepraat over jaar 2 van het Bachelor College. Als jullie nog vragen hebben over de vakken, kunnen jullie het beste de tweedejaars zelf aanspreken die de vakken zelf volgen. Ze lijken misschien eng maar ze bijten niet!

Bachelor Eindproject

6-12-2012

PAGE 0

40

Profiel

Ford Fiesta ST

De laatste tijd zijn er erg veel ‘hot hatches’ uitgekomen: relatief kleine auto’s met veel vermogen. Auto’s die je koopt voor het rijplezier. We vroegen ons af of het extra rijplezier de meerprijs kan rechtvaardigen.

Michiel Kusters & Yuri Steinbuch Daarom hebben we een brief geschreven naar Ford Nederland, met de vraag of we een Fiesta ST mochten lenen. Daar deden ze niet moeilijk over, een datum was zo geprikt. Bij het ophalen stond er een fonkelende oranje Ford voor ons klaar. Best een leuk ding van buiten, met zijn grote honingraatstructuur gril en de venijnig kijkende koplampen. De groot uitgevallen spoiler, die er overigens alleen voor de sier op zit, past perfect in het plaatje.

“Breng hem over vier dagen maar weer terug”. Komt goed!

knopjes en is gemaakt van goedkoop plastic dat al vies wordt als je vingers er enigszins bij in de buurt komen. De auto is uitgerust met rode, ietwat overdreven sfeerverlichting en uiteraard een display inclusief navigatie. Ook is er ‘SYNC’, een voice controlled systeem voor je telefoon. We besluiten echter om ons niet te laten storen door al deze functies, maar we gaan doen waar het bij deze auto echt om gaat: rijden. Het ‘keyless’ starten van de auto gaat voortvarend en meteen horen we het snorren van de benzinemotor.

De Ford Fiesta ST En dan stap je in. De eerste indruk is het belangrijkst, zegt men altijd. Zo geldt dat ook voor een auto. Wat als eerste opvalt in het interieur zijn de dikke Recaro sportstoelen, die heerlijk zitten.

Het interieur is mooi en stijlvol te noemen, afgezien van de lelijke en ingewikkelde SONY mediaspeler. Die bevat buitensporig veel powered by:

Zodra de koppeling omhoog komt, merk je meteen dat je niet in een of ander 14% bijtellertje zit. Deze auto heeft pit, en dat laat hij merken ook. Eerst maar even de navigatie instellen, om te zorgen dat we niet in het midden van onze hoofdstad verdwalen.

Dit blijkt nog een grotere opgave dan gedacht; het duurt even

41

Simon Ster 44.5| augustus 2013

voordat de menu’s ons duidelijk zijn en we alle juiste instellingen hebben gevonden. Zodra we echter de weg op het scherm zien, kan ik niet wachten om hem eens goed op zijn staart te trappen.

Dagelijks verkeer Zodra het schakelen vloeiend gaat, wordt menig optrekwedstrijdje bij het stoplicht gewonnen. De auto heeft een zeer verassende, verslavende brom, die je telkens weer wilt opwekken door het pedaal goed tegen de grond te drukken. Helaas is de pret bij de stoplichten snel voorbij; binnen no-time zit je op de 50 km/h en moet er gelift worden om hoge boetes te voorkomen.

Na een vrij korte tocht komen we aan bij de snelweg vanuit Amsterdam richting Utrecht. Trajectcontrole dus. Met de cruise control ingesteld op 100 kilometer per uur wordt het toch een rustig ritje, dus tijd om te kijken of zo’n wagentje ook een beetje zuinig kan zijn. Bij een stabiele 100 km/h rijdt deze auto zo’n één op 18,5. Best zuinig, dus. Tijdens de alom vertegenwoordigde files op de snelwegen besloten we te onderzoeken of we de ruiten uit hun omlijstingen kunnen laten trillen door het geluid van de stereo. Wanneer de bas vol open staat, lukt dat nog bijna ook.

De geluidskwaliteit daarbij blijft goed. Ook de mogelijkheden om muziek af te spelen vanaf externe aansluitingen kunnen we waarderen. Genoeg kwaliteit dus om deze Fiesta als dagelijks vervoer te kunnen gebruiken.

powered by:

Na Utrecht toch maar even van de snelweg af, om op de achteraf weggetjes te zien wat deze auto nou écht in zich heeft. Vol acceleren, asfaltverscheurend hard remmen en vol de bochten door, hij doet het zonder een krimp te geven. Deze auto heeft ons verrast: een mooie, sportieve auto die slaafs precies doet wat jij wil.

Eenmaal thuis realiseren we ons dat deze auto méér verdient dan de strikte Nederlandse wegen.

42

Op naar het buitenland Om ten volle van deze pleziermachine te kunnen genieten, hebben we een route uitgestippeld die ons over de leukste wegen van Noord-België leidt. Volledig incidenteel pakken we net nog even een stukje Duitsland mee terwijl we naar het beginpunt van onze route rijden. Na het geweldige bord met drie schuine strepen plak ik het pedaal tegen de bodem. In een mum van tijd staat er 220 kilometer per uur op de teller, harder dan ik ooit gereden heb. De auto kon nog wel even verder, maar door de discutabele staat van het wegdek en de stug geveerde Ford hield ik het maar voor gezien. Ik weet niet of we toevallig wind mee hadden, maar de officiële topsnelheid van 220 kilometer per uur lijkt pessimistisch.

Ik heb nog net tijd om naar het actuele verbruik te kijken. Met deze snelheid is de tank in ongeveer 100 kilometer leeg.

motor zijn volle kracht kan uitoefenen op de voorwielen. Vooral in z’n twee heb je dan aardig wat nekspieren nodig om je hoofd overeind te houden.

Na een fotosessie voor de stuwdam vertrekken we naar het circuit Spa-Francorchamps, dat in een schitterende heuvelachtige omgeving ligt. Natuurlijk raken we de weg grandioos kwijt, waardoor de zorgvuldig uitgestippelde route niet geheel gevolgd wordt. Dan maar gewoon de snelste weg naar de bestemming.

Dat betekent minder leuke wegen, door dorpskernen op typisch Belgisch wegdek. Het is snel duidelijk dat deze auto in België niet geschikt is als daily driver. Daar is hij simpelweg te stug voor geveerd. In Nederland valt dat niet op door de veelal perfecte staat van de wegen.

De specs In een friettent vlakbij het circuit bespreken we de specs van dit apparaat. De motor levert officieel 182 pk en 240 Nm, maar in overboostfunctie 200 pk en 290 Nm. Wanneer is deze overboostfunctie dan beschikbaar? Nou, altijd eigenlijk… Bij langer dan twintig seconden volgas zou de levensduur van de motor dusdanig beperkt worden, dat de ingenieurs ervoor gekozen hebben de turbodruk dan even terug te schroeven. Door onzinnige Europese regelgeving mag Ford dan niet oreren dat het blok 200 pk levert.

Feit is dat hij tussen 1600 en 5000 toeren per minuut altijd minimaal 240 Nm koppel beschikbaar heeft, en vaak nog veel meer. In een wagen van krap 1100 kilo is dat veel.

Over tanken gesproken, in België kost benzine nog steeds meer dan twintig cent per liter minder. Volgooien dan maar. Eerst leidt de route ons naar het stuwmeer van Gileppe. Een stuwmeer in de buurt betekent namelijk mooie wegen en een mooie omgeving.

Voeg daar nog een sportieve auto aan toe en je hebt de droom van elke man. Over slingerende wegen rijgen we de bochten aaneen, de auto en ik. Ondanks de elektrische stuurbekrachtiging vertelt het stuur je precies wat de voorwielen aan het doen zijn.

Bij het uitaccelereren van een bocht voel je wanneer het torque vectoring control werkt. Dit systeem meet de stuurhoek en de rotatiesnelheden van beide voorwielen. Afhankelijke daarvan stuurt het meer koppel naar het linker- of rechterwiel. Zoiets als een sperdifferentieel, maar dan goedkoper te produceren. Het resultaat is in ieder geval dat je je binnenband niet oprookt wanneer je een bocht uit accelereert, maar dat alle kracht gebruikt wordt om je ongenadig hard een bocht uit te laten versnellen. Waar het systeem niet tegen helpt, is de beperkte grip van de voorwielen bij het optrekken vanuit stilstand. In de eerste versnelling heb je nooit het gevoel dat hij snel is. In de tweede en derde versnelling is het risico op tractieverlies dusdanig afgenomen dat de powered by:

Specificaties

Ford Fiesta ST

Brandstof

Bezine

Motor

1,6 liter Ecoboost

Vermogen (pk)

182

Koppel (Nm)

290

Gewicht (kg)

1163

Aandrijving

voorwielen

Transmissie

Handgeschakeld

Versnellingen

6

Topsnelheid (km/u)

225

Acceleratie 0-100 km/u (s)

6,9

Verbruik (liter/100 km)

5,9

Vanafprijs (euro)

25.495

43

Puur genieten We besluiten aan de terugweg te beginnen. Wie had kunnen weten dat die ons bij zulke mooie wegen bracht. Van smalle steile weggetjes tot overzichtelijke glooiende stukken, alles zat erin. Wat is deze auto dan een genot om in te rijden. De directe besturing, gerealiseerd door een verkorte stuurarm, is heerlijk op dit soort wegen. De versnellingspook glijdt altijd soepel in het gewenste verzet. Zelfs als er al een keer een te hoge versnelling gekozen wordt, zorgt het hoge koppel toch voor flinke acceleratie.

De voorbanden blijven maar bijten, zelfs in bochten waar je veel te hard ingaat, op Belgisch wegdek. Bij dit alles wordt je uitstekend op je plek gehouden door de Recaro’s. Alles wat autorijden leuk maakt, is aanwezig in de Ford Fiesta ST. Dit is een auto waarmee je gewoon een stukje gaat rijden, ook al hoef je nergens heen.

Op de snelweg terug komen we weer tot rust. Het is prima cruisen met de cruise control op 120 km/u. Hij gedraagt zich niet meer nerveus, hij transformeert weer tot een normale hatchback die niet al te veel verbruikt. Dat is het moment waarop we beginnen te filosoferen over hoe lang het zal duren voordat we er een aan kunnen schaffen als we afgestudeerd zijn. Met de vanafprijs van 25.495 euro zal dat ongeveer tien maanden duren, mits we terug bij de ouders gaan wonen en op water en brood leven. Maar ik kan je vertellen, hij is het waard.

powered by:

44

Nu, zo, straks en later

Een vooruitzicht op het komende collegejaar

De vakantie is inmiddels voorbij en een nieuw collegejaar staat op het punt te beginnen. De doorgewinterde, versleten generaties maken plaats voor verse eerstejaars studenten Werktuigbouwkunde die de collegezaal van Gemini-Zuid vol verwachtingen vullen. Maar wat kun je dit jaar allemaal van de Simon Stevin verwachten?

Robin Mommers - Aankomend Penningmeester en Hoofdredacteur W.S.V. Simon Stevin houdt al sinds jaar en dag vast aan haar drie O’s: Onderwijs, Ontwikkeling en natuurlijk Ontspanning. Het komende jaar zal dit dan ook niet anders zijn en gaan er voor de Werktuigbouwkunde studenten voldoende leuke activiteiten georganiseerd worden om buiten het reguliere studeren aan deel te nemen. Het jaar begint al meteen goed en wel met een After-introborrel. Hier zullen alle wilde verhalen van de Introductieweek nog eens ter ore komen en de aanleiding vormen voor een gezellige avond. Ook zal er in deze eerste weken natuurlijk de constitutieborrel plaatsvinden waar we gezamenlijk zullen proosten op het kersverse nieuwe bestuur van de Vereniging.

45

Simon Ster 44.5| augustus 2013

Na 3 weken colleges volgen voelen de eerstejaars zich al een beetje thuis in het Eindhovense studentenleven en zal Simon Stevin speciaal voor deze Werktuigbouwkundigen in spé een weekendje organiseren zodat ze wat beter kennis kunnen maken met de Vereniging. Twee weken later krijgen ook de master studenten nog eens de kans om Simon wat beter te leren kennen tijdens de Master-lunch.

feestelijke gebeurtenis door ook haar Duitsen Bloed te tonen met de traditionele Duitse borrel. In mei zal het serieuzere Symposium plaatsvinden waarin verschillende bedrijven aanwezig zullen zijn en het geven naast interessante colleges ook openstaan voor alle vragen die je maar kunt bedenken. Later deze maand is er een actieve leden diner. Hier worden de vele actieve leden die de studievereniging kent nog eens extra in de watten gelegd.

Dan zijn de eerste tentamens alweer in zicht en zal er hard gestudeerd moeten worden om de benodigde studiepuntjes te behalen. Om deze tijd van spanning en stress toch met een goed gevoel af te sluiten wordt er aan het eind van de tentamenweek de activiteit glasblazen georganiseerd. Hier kunnen de W’ers eens laten zien dat ze niet alleen met lomp sterk staal overweg kunnen, maar ook met iets fragiels als glas. Meteen hierop aansluitend is het eerste strandzeilweekend van dit collegejaar waarin aandacht besteed wordt aan de prachtige zeilwagens waar Simon Stevin over beschikt. Om hierna het nieuwe kwartiel te openen zal het eerste W-feest plaatsvinden en is het alweer bijna december.

Begin juni is er dan de mogelijkheid voor de ouders van de eerstejaars W’ers om eens mee te maken hoe het is om een dagje te studeren tijdens de jaarlijks terugkerende ouderdag. In deze maand wordt ook nog een weekend vrij gehouden om met een groep enthousiastelingen te gaan zeilen wat natuurlijk ook weer een hele hoop gezelligheid met zich mee brengt. Deze gezelligheid maakt echter al snel plaats voor de laatste tentamens van het jaar en als deze voorbij zijn, kunnen de uitgeputte Werktuigbouwkunde studenten genieten van hun welverdiende vakantie.

December is altijd een drukke maand en zo ook voor Werktuigbouwers. Op pakjesavond zal de inmiddels jaarlijks terugkerende Sinterklaasborrel plaatsvinden, waarbij we hopen dat de goedheiligman nog wat tijd overheeft om ook ons te bezoeken. Later die maand zal er een heuse workshop lockpicken plaatsvinden en een luxe kerstlunch om de kerstvakantie in te leiden.

Januari bestaat voor een groot deel uit tentamens en om het nieuwe kwartiel feestelijk te openen is er begin februari een gala, gevolgd door een weekend ijszeilen. Dan is het alweer tijd om de verkleedkist van zolder te halen en je voor te bereiden op de vastentijd, want carnaval staat voor de deur. Ook de studievereniging gaat mee in dit eeuwenoude feest en organiseert een carnavalsborrel om deze gezellige periode te openen. Een aantal weken later vind er een liftwedstrijd plaats. Hier zullen groepjes deelnemers het tegen elkaar opnemen en proberen het eerst op de eindbestemming te zijn.

Het eind van maart is nabij en hopelijk wordt het inmiddels alweer wat warmer wanneer in april de tentamens van het derde kwartiel afgenomen worden. Eind april staat garant voor een feestje in verband met Koningsdag en Simon Stevin verlengd deze

Het bovenstaande is een indicatie van wat W.S.V. Simon Stevin dit jaar allemaal te bieden heeft maar er is nog veel meer te doen. Al met al ligt er een mooi jaar voor ons met veel leuke en leerzame activiteiten waar je natuurlijk al voor staat te popelen om deel aan te nemen. Houdt daarom je ogen en oren open voor posters van activiteiten en schreeuwende lub-W’ers. Inschrijven voor activiteiten kan altijd in de Simonkamer, maar langskomen kan ook voor vragen of een lekker bakje koffie met een tussendoortje.

Hopelijk tot snel!

46

Staut: Bram Moszkowicz

Neêrlands meest bekende advocaat

Neêrlands meest bekende advocaat heeft al vele beroemde en beruchte mensen onder zijn clientèle gehad. Hij was onder andere de advocaat van Desi Bouterse, Willem Endstra, Willem Holleeder, Geert Wilders, Patty Brard en Robin van Persie. Door flaters die hij zelf is begaan is hij tegenwoordig echter geen advocaat meer. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Daan Dams Kort na de beëindiging van de Tweede Wereldoorlog bouwt de joodse Max Moszkowicz vanaf de grond een advocatenimperium op in Nederland met kantoren in Maastricht en Amsterdam, uiteindelijk zou Bram de vestiging in Amsterdam gaan leiden. Voor ons land was een dergelijk advocatenbureau opmerkelijk en het groeide dan ook al snel uit tot het bekendste en meest gerenommeerde bureau van Nederland.

Op 26 juni 1960 wordt Abraham Maarten Bram Moszkowicz geboren. Net zoals zijn vader en drie broers David, Max Jr. en Robert wilde Bram rechten gaan studeren. Na eerst zijn jeugd doorgebracht te hebben bij zijn vader in Maastricht vertrekt hij naar Amsterdam waar hij rechten gaat studeren. In Amsterdam waren er maar weinig zuiderlingen en hiermee viel Bram natuurlijk erg op.

Tijdens zijn studie stond hij al bekend om zijn nette taalgebruik en formele kledingstijl: een net pak met gelakte schoenen. Zelden werd Moskowicz informeel gekleed op de universiteit gespot.

Op inhoudelijk gebied viel de jonge Moszkowicz echter totaal niet op volgens één van zijn docenten. Niemand had in Amsterdam de indruk dat het een enorm slimme jongen was met een glorieuze

47

Simon Ster 44.5| augustus 2013

gaan staan. De opstelling van Moskowicz is hem op veel kritiek komen te staan. Ook toen hij op 10 februari 2011 te gast was in College Tour, maakte hij bezwaar tegen het uitzenden van de ‘dansbeelden’. Hij was bereid om over het incident te praten maar mocht het programma besluiten om de fragmenten uit te zenden dan zou Bram de opnames direct verlaten. Na overleg tussen de redactie en presentator Twan Huys werd besloten om de beelden toch niet uit te zenden.

In 2007 komt Moszkowicz opnieuw negatief in het nieuws.

Ditmaal in verband met de rechtszaak omtrent topcrimineel Willem Holleeder. Het zou namelijk zo zijn geweest dat Holleeder de vastgoedhandelaar Willem Endstra (in 2004 vermoord) af heeft geperst en omdat Moszkowicz vroeger de advocaat van Endstra was viel de combinatie Endstra-Holleeder niet lekker. Er kwam zelfs een klacht van de erfgenamen van Willem Endstra die er voor zou moeten zorgen dat Moszkowicz niet meer op legale wij-

“… mijn inspiratie om hier hard op in te schieten was eigenlijk omdat ik … twee dagen voor de dood toekomst in zicht. Dit wordt door Moszkowicz zelf ook bevestigd in zijn boek; “De studie is allemaal maar theoretisch. Ik moest het hebben van de praktijk, van mijn vader. Wat ik van mijn vader heb geleerd heeft meer inhoud dan de hele opleiding in Amsterdam bij elkaar”. Hij ging dan ook zo vaak mogelijk naar de pleidooien van zijn vader luisteren. In 1984 studeerde Bram af en mocht hij zich mr. Moszkowicz gaan noemen.

Mr. Moszkowicz Als advocaat heeft Moszkowicz in de tijd van 1984 tot 2003 heel wat cliënten verdedigd. Elk jaar dat hij langer in het vak zat groeide en groeide zijn carrière almaar groter, bekender en sterker. In 2003 kwam daar echter verandering in toen hij Desi Bouterse ging verdedigen.

Bouterse werd cliënt bij Bram nadat zijn vader Max weigerde om Bouterse te verdedigen. Deze weigering kwam voort uit Max’ vriendschap met de Haagse strafpleiter Gerard Spong. Spong kwam zelf ook uit Suriname en was nauw bevriend met de slachtoffers van de Decembermoorden. De moorden waarvan Bouterse tot op heden nog steeds van verdacht wordt. De verdediging van Bouterse zelf zou voor Moszkowicz geen problemen opleveren.

Echter het filmpje dat bij het programma NOVA op televisie verscheen waarop Moskowicz op uiterst amicale wijze met Bouterse omging zou wel problemen op gaan leveren. In het filmpje verschenen Moskowicz en Bouterse met elkaars armen over de schouder en later ook dansend op de dansvloer van hotel Torarica in Paramaribo.

Bram Moszkowicz heeft dit echter altijd ontkend, volgens hem waren de beelden verdraaid, hij zou met een vrouw aan het dansen zijn toen Bouterse er plotseling bij kwam staan. De verslaggevers van NOVA hebben dit echter altijd ontkend, volgens hen was het juist precies andersom, Moszkowicz zou bij Bouterse zijn

van die Endstra, die vermoorde vastgoedman, met hem gesproken heb en toen zei hij: Het is toch ongelooflijk die Moszkowicz speelt dubbelspel, die was toen al heel goede maatjes in het vriendschappelijke met die Holleeder, die lijkt uit de stukken de man is die altijd Endstra afperste. … Ja kijk, dat zijn gewoon maffiamaatjes. Dat zijn vriendjes geweest altijd. …” ze advocaat mocht zijn van Willem Holleeder. De hoofdredacteur van de Quote, Jort Kelder, steunde deze erfgenamen en ging zelfs zo ver door de advocaat en zijn cliënt Holleeder ‘maffiamaatjes’ te noemen. In een uitzending van het radioprogramma Stand.nl op 26 januari 2007 was Kelder aan het woord: Moszkowicz stelde zich erg gekwetst te voelen en in zijn eer als advocaat aangetast te zijn, hij spande op deze uitspraken van Kelder een kort geding aan. De rechter deed de uitspraak waarbij alle vorderingen van Bram Moszkowicz werden afgewezen. De door Kelder geuite beschuldigingen zouden voldoende steun vinden aangezien alle omstandigheden erop wezen dat de verhouding tussen Moszkowicz en zijn cliënten Holleeder en Endstra verder ging dan een strikt zakelijke relatie.

Enkele dagen na de uitspraak van het gerecht legde Moszkowicz de verdediging van Holleeder neer en ging hij in beroep tegen de uitspraak. Het gerechtshof oordeelde uiteindelijk dat de door Kelder gebezigde uitlating ‘maffiamaatje’ als onrechtmatig werd aangemerkt. Alle vorderingen van Moszkowicz, met onder meer een schadevergoeding, werden afgewezen en hij werd tevens veroordeeld tot het betalen van de gerechtskosten.

48

Een lange tijd blijft het stil, zijn naam wordt weer ietwat gezuiverd en na een aantal goed aflopende zaken is Moskowicz weer helemaal terug van weggeweest. Zijn comeback wordt al helemaal versterkt als Moskowicz opnieuw een internationale rechtszaak bijwoont. Ditmaal treedt hij op als verdediger van Geert Wilders, welke werd verdacht van haat zaaien en discriminatie. Het proces ging vooral om de uitspraken in een column van Wilders waarin hij de islam als een fascistische ideologie neerzet en de Koran wil verbieden. Zijn uitspraken staan dus vast en zijn in principe strafbare feiten, men dacht dus dat Moszkowicz het moeilijk zou krijgen om zijn cliënt te verdedigen. Het lukte Moszkowicz echter wel om Wilders vrij te krijgen, hij richtte zich namelijk niet op de vraag of Wilders inderdaad gediscrimineerd had maar op de vraag of hij een eerlijke kans had in het proces.

Deze tactiek leidde tot enkele ongeoorloofde uitspraken van het Openbaar Ministerie, wat weer voor voldoende verweermateriaal voor Moszkowicz zorgde zodat op 23 juni 2011 Wilders vrij werd gesproken.

Het einde van een carrière Het Hof van Discipline besluit Moszkowicz op 23 april 2013 definitief uit zijn ambt te zetten. Dit hof is een Nederlands hof dat de klachtzaken behandelt over advocaten in hoger beroep, welke aanvankelijk in een Raad van Discipline zijn behandeld. Moszkowicz mag vanaf dan de meester titel dus niet meer voeren. De neergang van zijn carrière begon al in 2011 net nadat hij Wilders vrij had gepleit.

In juli 2011 publiceert het NRC Handelsblad over de problemen van Moszkowicz met de fiscus. Hij heeft een boete en een naheffing gekregen en zou voor meer dan een miljoen euro aan belasting ontdoken hebben. Aan de hand van dit artikel wordt door Deken Germ Kemper in september 2011 een onderzoek naar de praktijkvoering van Bram Moszkowicz gestart. Dit onderzoek richt zich onder meer op de contante betalingen en een aantal individuele zaken die ex-cliënten van Moszkowicz hebben gemeld.

Een klein jaar later meldt Kemper dat hij de kwestie Moszkowicz voor gaat leggen aan de tuchtrechter, de Raad van Discipline, in Amsterdam. Bram blijft zelf weg bij de Raad van Discipline, hij laat zich vertegenwoordigen door de advocaat Gabriël Meijers.

Volgens Moszkowicz zou zijn aanwezigheid in strijd zijn geweest met de geheimhoudingsplicht die hij als advocaat heeft. Deken Kemper vraagt een jaar schorsing waarvan een half jaar voorwaardelijk.

In oktober 2012 buigt de rechtbank in Haarlem zich over de belastingzaak. Deze wordt later in het jaar geschikt. Moszkowicz maakt echter wel zijn opwachting bij de behandeling van een volgende tuchtzaak. Deze zaak draait om het beledigen van de rechter Marcel van Oosten, de voorzitter van de rechtbank die de zaak Wilders behandelde. Deze beledigingen werden in een kranteninterview opgeschreven. De Raad van Discipline schrapt hierop Bram Moskowicz van het tableau, dus is hij geen advocaat meer, omdat hij door stelselmatig negeren van gedragsregels het aanzien van de advocatuur heeft geschaad. Moskowicz gaat in beroep en mag daardoor nog als advocaat blijven werken. Een maand later doet een ex-cliënt van Moszkowicz aangifte wegens verduistering, valsheid in geschrifte en oplichting, Justitie gaat hier niet op in. In februari 2013 verschijnt Moszkowicz eindelijk bij het Hof van Discipline om in hoger beroep te gaan tegen zijn levenslange schorsing. Hij erkent fouten, belooft beterschap en vraagt de tuchtrechter hem zijn meesters titel te laten behouden.

Het hof besluit echter anders, het vindt namelijk dat Moszkowicz de regels veel te vaak heeft overtreden en het besluit daarop om Moszkowicz uit het ambt te zetten.

Op dit moment is Bram Moszkowicz dus geen advocaat meer.

Toch zullen we hem in de toekomst nog genoeg tegen komen.

Vooral op de televisie, op dit moment is hij nog geregeld terug te vinden bij RTL Boulevard. Dat hij daarnaast niet vies is van een beetje zelfspot werd duidelijk toen de ex-advocaat de slotaflevering van het PowNews presenteerde. Hij had de weddenschap met Rutger Castricum gemaakt dat als hij geschrapt zou worden als advocaat, hij een avond het nieuws zou presenteren. Hij hield zich aan het woord en hij presenteerde daar ook zijn eigen ondergang. Moszkowicz mag op dit moment dan wel geen advocaat meer zijn; ingangen heeft hij nog genoeg en we zullen hem dan nog lange tijd blijven zien.

GEZOCHT: GRENSVERLEGGERS M/V

“Iedere zes maanden een nieuwe wereld ontdekken�

Steven de Geus, Trainee Wij zijn IHC Merwede. Wereldmarktleider in de bouw van gespecialiseerde schepen voor natte mijnbouw- en baggeractiviteiten en een belangrijke speler op het gebied van complexe custom-built offshore schepen. Maar we gaan nog een stapje verder. Voor alle schepen die we bouwen, ontwikkelen we ook geavanceerd equipment en bieden we life cycle support.

Werken bij IHC Merwede betekent dat je de kans krijgt om alles uit jezelf te halen en groter te worden in je vak.

Uitstekende arbeidsvoorwaarden zijn bij ons standaard. Net als ruimte om jezelf te ontwikkelen en de kans op doorstroming naar hogere functies, in Nederland of bij een van onze vele buitenlandse vestigingen. Bij ons ga je het maximale uit jezelf halen. En dat is een garantie!

Kijk op www.ihcjobs.nl voor meer informatie over stages, afstudeeropdrachten, werkstudenten en het traineeship.

INNOVATE YOURSELF@ ihcjobs.nl

50

Prijsvraag Ook deze Simon Ster bevat weer een prijsvraag. De prijs die je kunt winnen is een bierkaart, te gebruiken in De Weeghconst.

Wil je kans maken op deze bierkaart? Lever dan je antwoord in De Simonkamer in of stuur een e-mail naar redactie@simonstevin.tue.nl. Vermeld hierbij duidelijk je naam.

De prijs wordt verloot onder de correcte inzendingen en de winnaar zal bekend worden gemaakt in de volgende uitgave van de Simon Ster.

Antwoord Prijsvraag 44.4 Iemand heeft vijf rechthoeken van papier, waarvan er bij één een hoekje afgescheurd is, en zeven papieren schijfjes op een tafel laten vallen. Op de afbeelding is te zien hoe ze zijn terechtgekomen. Elk hoekpunt van een rechthoek en elke plek waar randen elkaar snijden is een punt. Het probleem is nu drie verzamelingen van vier concyclische punten te vinden: vier punten waarvan bewezen kan worden dat ze op een cirkel liggen. Om een voorbeeld te geven: de hoeken van rechthoek R vormen zo’n verzameling, omdat de hoeken van elke rechthoek op een cirkel liggen. Wat zijn de andere twee verzamelingen?

Zie hieronder de sets die verder voldoen. Uiteraard voldoen alle snijpunten bij E, en verder voldoet ook de vierhoek ABCD!

De winnende inzending kwam van Lex van As en hij kan de bierkaart ophalen in De Simonkamer!

Prijsvraag 44.5 ‘Een prijsprobleem’ “Hoeveel kost één?”

“Dertig cent.”

“Hoeveel kost vijftien?”

“Zestig cent.”

“Dank u, dan neem ik honderzestien.”

“Dat wordt dan negentig cent mevrouw.”

Een verklaring graag!

51

Sterrenhoekjes

Simon Ster 44.5 | augustus 2013

Geniet mee van deze volkomen uit hun verband gerukte uitspraken, verpraatsels en vertypsels. Mocht je er nog meer horen: aarzel niet en stuur de uitspraak en context op naar sterrenhoek@simonstevin.tue.nl!

Simon Bus over de TURTLEs van Tech United: “Je ziet toch geen verschil met Wesley Sneijder, ze zijn net zo klein!”

Stefan Verdenius: “Vraag van Yi Ying: “Hebben jullie nog wel grappen. Over.”” ***einde conversatie***

Bart Verhaegh: “Sylvia’s benen zijn echt mijn nieuwe thuisbasis.”

Bart Verhaegh in gesprek met Sanne Janssen: “Hoe meer make-up je gebruikt, hoe groter je tieten worden.”

Niki Wilms: “Justin, wat is je naam?”

Rianne Gommans: “Bas ga alsjeblieft van me af, ik voel m’n benen niet meer.”

Tim Korssen op Strandzeilweekend in De Panne: “Zelfs de vliegen zijn hier dom!”

Anton Duys: “Kijk die Marleen eens worsten in gaten douwen.”

Tiemen Schuijbroek tijdens Redactie-uitje: “Ik lust helemaal geen verse ananas.”

Max van Lith: “Geen zorgen, het is maar een prei.”

(Stefan Verdenius trekt aan de gordel van Sanne Janssen.) Sanne: “Straks splashen mijn siliconen!”

Ivo vanuit busje 1: “We hebben DJ Boozywoozy even nodig.”.

Jordy vanuit busje 2: “This is a journey into south.”

Op de melodie van ‘Smooth Criminal’ “Sanne weet het ook niet, weet het ook niet, weet het ook niet.”

Random moments: - Verdenius geeft cha cha cha dansles in het busje - Anna wacht. *Boten Anna* - TAKE 1: [Bus 1] Gezellige mensen worden onzichtbaar (bukken) en springen dansend op bij het om bij het inhalen van busje 2.

- TAKE 2: [Bus 1] Gezellige mensen met zijn allen op de achterbank.

- TAKE 3: Bus 1 voetdånst. Bus 2 kijkt chagrijnig.

- TAKE 4: Bus 2 kijkt chagrijnig bij het inhalen.

- TAKE 5: Bus 1 imiteert chagrijnig kijkende en slapende bus 2.

“3 7 koninginnedag vieren onge zout tafellamp rups 10 malmö go denmark af stenali”

Euroreis: Jordy Wesseling over een dood beest langs de weg: “Die ligt hier keihard te chillen!”

Twee auto’s reden erg dicht op elkaar. Bas Straatman constateert: “Kijk ze hier die 2-secondenregel met een factor 10 YOLO’en.”

Sanne Janssen: Iets met “boer”, “hij was best lekker” en “drie brokjes”.

Anton Duys boven in een stapelbed: “Ik ga denk ik dromen dat ik in een ruimteschip zit, want dit bed heeft ook zes vrijheidsgraden.”

Stefan Verdenius over de portofoon tussen busje 1 en busje 2: “Buk even voor. Over.”

“Wij hebben nog maar weinig benzine. Over.”

Rik van Cauwenberghe: “Wij moeten nog een brug. Over.”

Stefan Verdenius: “Er wordt hierom gelachen. Maar dat gaat ook snel. Over.”

Rik van Cauwenberghe: “Ze lachen hier ook. Over. De grap.”

Stefan Verdenius: “Susjjhsh. Sorry mijn stem sloeg. Over.”

How do you stop thermal expansion... even by a nanometer?

Join ASML as a Mechanical Engineer and help push the boundaries of technology.

At ASML we bring together the most creative minds in science and technology to develop lithography machines that are key to producing cheaper, faster, more energy-efficient microchips.

Not surprisingly then, Mechanical Engineering at ASML is rather special. For example, most of us are familiar with handling fire-water type temperature gradients, but at ASML you’ll have to control temperatures to within an incredible +/-10 mK, which is necessary to prevent a 300 mm wafer from expanding or shrinking – even by a nanometer. If it does, catastrophic misalignments will happen. You’ll also need to work within a tolerance window of an unimaginable 0.1nm. Just two examples of what you will face at ASML. Engineering achievements that require superb understanding of thermal dynamics as well as mechanical design.

If you’re up for the challenge, we’ll put you in a multidisciplinary team and give you plenty of freedom to experiment and learn new skills. Although your silicon wafers won’t expand, your own knowledge definitely will.

www.asml.com/careers