Doarpskrantsje maart 2021

EASTEREIN maart 2021

DOARPSKRANTSJE

Kolofon

Nûmer 3 – Maart 2021 Redaksje: Bauke de Boer Marijke de Boer Paul David Meesters Nathalie Oliveiro Helga Develing Einredaksje: Yvonne van Beem Foto foarside: Jet Reitsma Opmaak: Froukje Dijkstra Printwurk: Drukkerij Van der Eems Kopij Doarpskrantsje: doarpskrante@easterein.nl as by Nathalie Oliveiro, Dobbelân 7 Webside Easterein.nl: info@easterein.nl Twitter: @easterein_frl Facebook: Fraach&oanbod&sa Advertinsje?

Mail nei doarpskrante@easterein.nl Rekkennûmer: NL70 RABO 0349 5017 26 û.f.f. Doarpskrante De redaksje fan de Doarpskrante stelt har net oanspraaklik foar de ynhâld fan ynstjoerde stikken. De redaksje behâldt har it rjocht foar om artikels yn te koartsjen of mooglik te redigearren. Troch it ynstjoeren fan tekst- as beeldmateriaal jouwe jo tastimming foar it fermannichfâldigjen hjirfan.

Kopijdatum: Woansdei 24 maart

Doarpsaginda Febrewaris 03 maart 10 maart 13 maart 17 maart 23 maart 24 maart 31 maart

April 07 april

07:00-08:30 07:00-08:30 09:00-12.00 07:00-08:30 18.00-19.30 07:00-08:30 07:00-08:30 12.00

07:00-08:30

Griene kontener Grize kontener Ald papier Wilhelmina Griene kontener Ynsammelaksje foar de ‘Voedselbank’ Grize kontener Ynleverje kopij Doarpskrante Griene kontener Studzjedei De Foareker, bern frij fan 12 oere ôf Grize kontener

Dizze ynformaasje komt fan easterein.nl en út de mailtsjes dy’t wy krije.

Ha jo ek wat foar de doarpsaginda? Mail it dan nei doarpskrante@easterein.nl

nd staan van de maa ag rd ur te za tend 9.00 u Elke 2de nderdagoch o d af rrein. n te e va ers industri de contain uur op het 0 .0 2 1 d n ochte tot zaterdag

Bergsma

Easterein

Restaurant-partycentrum Sibadawei 2, 8734 HE Easterein Telefoon: 0515 - 331290

Nijs fan Hâld Faesje Symen Bouma hat ús bijpraat oer de plannen fan de Greidhoeke plus. It is ien fan de 8 gebieten yn Noard Nederlân wer’t de kommende 3 jier jild beskikber is foar de ûntwikkeling fan de natoerynklusive lânbou, de plattelânsekonomy en de leefberens fan doarpen.

Mei oare doarpsbelangen gean we sjen of’t we in plan betinke kinne wat hjir goed bijpast.

Wenningbou Oan de Skoallestrjitte, op it terrein fan Joustra Branje, wurdt in nijbouplan ûntwikkele. De neiste oanwenners koene op 5 febrewaris in earste sketsmodel besjen, en mei de nije eigner yn petear. Bij de ynpassing is mei in protte facetten rekken holden, sa as it beskermde doarpsgesicht. De tekeningen ha noch in wike oanplakt foar it rút hongen fan de loads. Doarpsbelang is tige bliid mei dit ynitiatyf en hopet dat alle nedige procedures no mei faasje trochrûn wurde kinne. It is no noch te betiid om in tiidskema oan te jaan.

Van Eysingaleane We ha in earste tekening fan de gemeente krigen oer it oanpassen fan de van Eysingaleane. Yn de maart fergadering krij we in taljochting en dernei gean we mei bewenners en gebrûkers besjen of we hjir mei út de fuotten kinne.

Algemiene Ledenfergadering Yn april wolle we ús ledenfergadering hâlde. We moatte mar efkes sjen of we dan wer bijelkoar sitte kinne. En oars ......?

Berend Santema, Annemieke Dinkla, Broer Harmen Abma, Baukje de Jong, Simon van der Velde, Sjoukje van der Eems en Catharina Veenstra

Opsporing Verzocht Rûnom desimber binne der sa’n 20 ferkearsbuorden yn Easterein ferdwûn.

Dat hat fêst te meitsjen mei de jierwiksel. Je wolle wat útfine, en corona jowt net sa’n soad romte. Sûnder wat te fernielen dochs opfalle.

Elke “nijjiers stunt” ferstjinnet ek in goede ôfrin fansels.

Dy is foar de ferkearsbuorden noch net beoardere en dat moat eins wol.

It soe moai wêze as dat op in praktyske manier plak fynt.

Sûnder gedoch en ynset op opsporing.

Wêr’t se binne?

Dat wit fansels net ien offisjeel op dit momint, en dat kinne we ek wol moai sa hâlde.

Koartom, de fraach is om deze trofeeën yn te leverjen by it Doarpsbelang, op de Wynserdyk 55, bij Berend Santema. Liz se mar efterhûs del!

Dan jowe wy letter wol in seintsje oan de gemeente om se op te heljen.

Yntusken wurde oeral yn it doarp al nije buorden pleatst, want de Gemeente is wol oanspraaklik foar eventuele skea.

De ynlevere buorden kinne elders wol wer brûkt wurde fansels.

Want in nij boerd kostet ús meielkoar wol sa’n 80 euro.

Koartom wol de muoite wurdich om dit netsjes op te lossen.

Hâld Faesje

“Hoe mooi zou het zijn als Easterein straks een Tweede Kamerlid in Den Haag heeft?!”

Interview met Habtamu de Hoop, door Paul David Meesters

Hoe zag jouw levenspad eruit, richting Easterein?

Ik ben geboren in Addis Abeba en toen ik 8 maanden oud was geadopteerd en terechtgekomen in Wommels. Daar groeide ik op bij ons op de boerderij in de Súdhoeke. Mijn ouders zijn Emke de Hoop en Tineke Huitema en ik heb er later nog een adoptie broertje erbij gekregen: Solomon. Hij is een jaar jonger dan ik. Vorig jaar ben ik gaan kijken naar een eigen woning in Wommels, maar dat slaagde niet. In Easterein op De Ljits was ik als eerste aan de beurt voor een huurwoning. Daar woon ik nu samen met mijn vriendin Anna Hilde.

Ik voetbalde al in Easterein, in het 1e elftal van SDS en het is nog steeds dicht bij Wommels, dus ik dacht: ik ga naar het buurtdorp toe.

Je ouders hebben nog steeds een actieve boerderij?

Mijn vader is afgelopen jaar net gestopt. Hij heeft geen opvolging, maar mijn ouders blijven wonen op de boerderij, dat vinden ze het mooiste. Van mijn vroege jeugd weet ik nog dat ik het heerlijk vond als vriendjes op de boerderij kwamen spelen. Alles kon en we hadden de ruimte om te doen wat je wilde.

Ik was vooral aan het voetballen met vriendjes, met de schuur als doel.

We hadden een melkveehouderij plus schapen, dus elk jaar rond deze tijd begon het lammeren.

Hoe word je hier trouwens genoemd, want Habtamu is geen gebruikelijke naam natuurlijk?

Haha, het wordt wel eens afgekort tot ‘’Happie”.

Heb je overwogen om net als je ouders voor het boerenleven te kiezen?

Nee, zelf ben ik niet iemand voor de boerderij. Ik zou me er wel redden, ik weet hoe je moet lammeren en hoe je een koe melkt. Maar ik zou het niet fantastisch vinden, ik ben echt een mensenmens. Ik moet onder de mensen zijn, samen dingen doen en oppakken.

En je bent Friestalig opgevoed?

Ja, ik bin hartstikke Frysk! Maar als ik elders in het land ben schiet ik niet zomaar in een Friese zin, dat heb ik niet. Het is eerder andersom dat ik iets Nederlands tussen het Fries zet. Na de basisschool in Wommels ben ik naar de middelbare in Sneek gaan, daar heb ik mijn HAVO-diploma behaald. Elke dag op de fiets, alleen met extreem weer niet. Ik denk dat ik hooguit tien keer niet op de fiets ben gegaan in al die jaren.

Op welke leeftijd kwam je bij het voetbal, bij SDS terecht?

Toen ik 6 of 7 was. Als je je zwemdiploma had gehaald mocht je op voetbal, dat was bij al m’n vriendjes ook zo. Ik speel nu in het 1e elftal nog steeds met dezelfde groep vrienden. Als ik speel sta ik in de spits, op die positie kwam ik al snel terecht. De laatste wedstrijd is door de corona alweer een tijd geleden, maar ik weet nog heel goed dat ik heb gescoord.

En hoe blijf je fit nu je het voetbal niet hebt?

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik veel te weinig doe. Ik ging vaak met vrienden squashen en deed aan hardlopen. Maar met ‘t koude weer hardlopen, daar vind ik niks aan. Ik mis het voetballen echt, en afgelopen jaar kon ik ook al niet lekker kaatsen. Want als je hier woont dan ga je natuurlijk kaatsen, dat moet gewoon. Ik heb twee keer de Freule gekaatst, maar voetbal is altijd wel nummer één gebleven. Ik ben een groot Heerenveen fan, heb een seizoenskaart met een paar vrienden.

Je bent inmiddels 22, maar je hebt na je school al een hele carrière gemaakt...

Na de HAVO begon ik op de School voor Journalistiek in Zwolle. Na een paar maanden deed ik daar een interview met Tako Rietveld, presentator van het Jeugdjournaal. Die vertelde me dat er een vacature open stond bij het Klokhuis.

Hij zei: je moet het gewoon proberen.

Er waren 1440 sollicitanten, dus ik dacht dat wordt niks. Maar ik probeerde ‘t wel en ik ging telkens een ronde verder. Toen ik ook screentests mocht doen in Hilversum dacht ik: nu maak ik wel een kans. Toen kwam ik inderdaad bij het Klokhuis, met mijn 19 jaar was ik de jongste presentator ooit bij de NTR. Maar in diezelfde tijd werd je toch ook gemeenteraadslid voor Súdwest-Fryslân?

Ja, dat was in 2017 bij de verkiezingen na de herindeling van Littenseradiel.

Ik vond het belangrijk dat de Greidhoeke ook in de Raad vertegenwoordigd zou zijn. In oppervlak zijn we de grootste gemeente van Nederland, naast de steden Sneek en Bolsward zijn er in totaal 89 verschillende dorpskernen. Ik heb toen met voorkeursstemmen de drempel gehaald, dat was hartstikke mooi.

Inmiddels ben ik drie jaar raadslid voor de Partij van de Arbeid. In de raad zijn we met zes PvdA-leden. Ik heb verschillende portefeuilles, die allemaal met ruimtelijke ordening te maken hebben. Ik zit in de commissie ‘Doarp, Stȇd en Omkriten’, dat gaat van landbouw tot woningbouw, milieu en infrastructuur.

Kun je voorbeelden uit je Raadswerk geven van zaken die ook voor Easterein van belang zijn?

In 2019 heb ik bijvoorbeeld een motie ingediend dat bij (ver)nieuwbouw binnen elk deelgebied van de gemeente minimaal 25% uit sociale huurwoningen moet bestaan. Want in dorpen als Wommels en Easterein wil de jeugd heel graag blijven wonen maar ze komen niet gemakkelijk aan een woning. Dat betekent nu bijvoorbeeld dat het voormalige Bogerman in Wommels hiervoor beschikbaar komt. Dat jongeren hier kunnen blijven wonen is niet alleen voor henzelf belangrijk, maar ook voor een goede leefbaarheid van het dorp zelf. Zo houden wij, in kernen als Easterein en Wommels, in de toekomst ook een supermarkt, basisschool en voetbalvereniging.

Verder vind ik de energietransitie een grote uitdaging. Ik vind het belangrijk dat dorpen de ruimte krijgen voor hun eigen energievoorziening, dus niet alleen maar grootschalige plannen. Dat geeft veel meer draagvlak. Ik ben er groot voorstander van dat dorpen met energiecoöperaties werken. Een windmolen in je achtertuin waar je niet van mee profiteert is niet prettig. En voor het landschap is kleinschaligheid ook beter. Ik vind het heel belangrijk dat we als land in 2050 energieneutraal zijn. Ik maak me grote zorgen over het klimaat en in het noorden krijgen we vaak de grootste klappen. Kijk bij voorbeeld naar de gasboringen in Groningen en de zoutboringen in de Waddenzee. En als je ergens last van hebt, moet je er ook baat bij hebben.

Maar het Klokhuis én de Raad, gingen die twee banen op den duur wel samen?

In het begin vond ik vooral het Klokhuis ontzettend leuk. Voor de opnames ben ik het hele land door geweest, van Harlingen tot Eindhoven. Maar langzamerhand werd het Raadswerk juist leuker. Als iemand bij me kwam die hulp nodig had en dat ik soms net even het verschil kon maken voor diegene, dat geeft best veel voldoening. Op een gegeven moment vond ik het Raadswerk aantrekkelijker dan het Klokhuis. Vorig jaar ben ik daarom gestopt bij het Klokhuis en ben ik er bestuurskunde bij gaan studeren, ik zit nu in m’n tweede jaar.

En nu dan op de lijst voor een plek in de Tweede Kamer?

Ja, afgelopen zomer heb ik weer m’n hand opgestoken. Ik werd daarvoor door mensen in mijn omgeving gestimuleerd en ik vind het belangrijk dat jongeren ook een stem hebben. Ik ben niet over één nacht ijs gegaan, heb er lang over nagedacht, ook omdat ik nog in m’n studie zit. Maar ik wil Friesland gewoon een stem geven in Den Haag. Er zijn op dit moment maar twee Friese Kamerleden, Harry van der Molen van het CDA en Aukje de Vries van de VVD. Ik denk dat Harry en Aukje net zo veel van Friesland houden als ik, maar je kunt natuurlijk wel andere belangen hebben.

Wat gebeurde er met je toen je hoorde dat je op plek 9 stond, een verkiesbare plek?

Ik was heel blij maar schrok ook wel een beetje want de Top 10 is natuurlijk wel heel hoog, het moet dan wel heel gek lopen als je niet in de Kamer komt. Het is natuurlijk een hele verantwoordelijkheid: mensen geven je het vertrouwen door op jou te stemmen, je moet hen vertegenwoordigen en de macht controleren. Die zwaarte voel ik wel. Maar ik vind dit een belangrijk moment om in te stappen. De coronacrisis is echt een ‘reset’ moment, we hebben nu de kans om de samenleving anders in te richten.

En wat gaat dan in Den Haag je portefeuille worden?

Dat hangt ervan af hoe groot onze fractie wordt en of er eventueel collegaKamerleden naar een kabinet gaan. Stel dat we nu 25 of 30 zetels pakken, dan wordt het vechten om een portefeuille. Maar nu staan we op zo’n 14 zetels en dan heb je allemaal sowieso een lekkere dikke portefeuille. Je hebt natuurlijk het liefst thema’s die direct voor de kiezers van belang zijn, zoals zorg, onderwijs of wonen.

Waarom zou een dorpsgenoot uit Easterein ook nu op jou moeten stemmen, als je in Den Haag terechtkomt?

Nou, belangrijk is dat ik gewoon in Friesland blijf wonen. Dus als ik hier op straat loop kun je gewoon een Tweede Kamerlid aan z’n jasje trekken. En het is mooi als je een Kamerlid hebt die weet wat er bij jou in de buurt speelt.

Een volksvertegenwoordiger kan dan soms meer voor je betekenen dan de partij waar je op stemt. Ik wil bij elke zaak steeds ook kijken: wat betekent het voor Friesland? En andersom kan ik zaken vanuit Friesland in De Haag op de agenda zetten. Neem bijvoorbeeld de woningbouw, de PvdA wil 100.000 woningen bouwen, dat moet dus ook in Friesland gebeuren. En daar horen ook voor ouderen en jongeren betaalbare woningen bij.

Maar als een nuchtere Fries dan zegt: ja, maar in Den Haag kom je in compromissen terecht, in partijbelangen en in achterkamertjes, wat zeg jij dan?

In een coalitie werken is in Friesland hetzelfde als in Den Haag. De truc is dat je binnen je fractie en in die achterkamertjes, waarvan ik niet ontken dat die er zijn, jouw dingen voor elkaar krijgt. En doordat ik hier blijf wonen, zit ik niet alleen binnen de vierkante meters van de Haagse kaasstolp.

Dus als mensen het gevoel hebben dat die nuchtere Friese jongen een Haagse meneer is geworden, kunnen ze mij daar op straat op aanspreken.

Ga je dagelijks op en neer reizen?

Nee, ik denk dat ik van dinsdag tot donderdag, de Kamerdagen, wel in Den Haag zal wonen maar dat ik het weekend gewoon in Friesland ben. Ik heb een auto, maar misschien ga ik ook vaak gewoon met de trein. Die verbinding kan wel wat beter, maar in de trein kun je wel lekker doorwerken, stukken lezen en zo.

En je bent dus niet verloren voor SDS? Tsja, ik denk niet dat ik volgend seizoen nog in het 1e speel, want dan moet je twee keer per week trainen en dat lukt mij als Kamerlid nooit. Maar ik zou wel graag in andere teams op zaterdag meevoetballen, daar spelen ook vrienden.

Vriendschap en sport zijn allebei heel belangrijk voor mij.

En voor wie na dit interview Habtamu ook in beeld wil zien: Rondje binnenhof, minuut 6:00! https://www.youtube.com/watch?v=PF7HWD0T5Pk&feature=share

. âlding fan..

Ut de húsh ? it d e Wa binn

Fizel

D R O G I ST E R I J - PA R F U M E R I E

TERP 52, 8731 BA WOMMELS TELEFOON 0515 333 210

Inzamelingsactie diaconie Easterein voor voedselbank Bolsward

Dinsdag 23 maart komt de diaconie met vrijwilligers bij de deuren langs om voedsel in te zamelen voor de voedselbank in Bolsward.

Wij hopen dat u weer mee wilt doen om deze actie te doen slagen.

U kunt daarbij denken aan lang houdbare producten zoals: koffie, thee, suiker, muesli, aardappelen, groenten of vruchten in blik, shampoo, zeep, tandpasta enz. (geen eigen gemaakte producten) De actie zal dit jaar alleen binnen de bebouwde kom worden gehouden.

Tussen 18.00 & 19.30 uur kunt u ons verwachten om de producten bij u op te halen.

Alvast bedankt namens de diaconie.

Mocht u ons hebben gemist dan kunt u uw producten brengen bij: Jelle Brouwer en Folkje Visser, Koaifinne 4, tel: 332269 of bij Djurre en Botty Tacoma, Wynserdyk 10, tel: 331479

Ferwûndering

Troch Helga Develing Als stadse Hollander zie ik, nu ik als nieuwbakken Friesland inwoner door de provincie struin, allerlei dingen die me verwonderen. Kleine dingetjes die me nieuwsgierig maken: waarom is het zoals het is, welk doel dient iets, hoe is iets ontstaan? Toen me werd gevraagd redactielid te worden van het Doarpskrantsje wist ik al snel dat die nieuwsgierigheid de bron kon zijn voor een nieuwe rubriek.

Als kind al was ik een denker. Ik las veel en verhalen en feiten uit de boeken die ik las zette me aan het denken. Ik wilde graag weten hoe dingen in elkaar staken en als ik daar niet achter kon komen bedacht ik hoe het eventueel in elkaar zou kúnnen steken. Mijn moeder zei met grote regelmaat tegen me: ‘kijk niet zo boos’, waarna ik steevast en waarheidsgetrouw antwoordde: ‘ik kijk niet boos, ik denk’.

Hoe zit dat eigenlijk?

Ik werk fulltime als logopedist in Noord-Holland en ben in mijn vrije tijd graag buiten. Wandelen en hardlopen, en in de zomer ook fietsen. Tijdens die tochten zie ik allerlei dingen die ik niet ken. En waarover ik me verwonder.

Die verwondering wil ik met jullie delen.

Ik weet nog dat een aantal jaren geleden familie uit Canada bij ons op bezoek was in Leiden, de stad waar ik geboren en getogen ben, en waar ik bijna mijn hele leven gewoond heb. Ik dacht veel gezien te hebben in Leiden, maar die familieleden keken met andere ogen naar de stad. En zagen dingen die me nog niet eerder waren opgevallen. Juist voor ons vanzelfsprekende dingen, zoals klinkers, maakten hen enthousiast en nieuwsgierig.

Toen ik mijn idee aan de redactie voorlegde, gebeurde eigenlijk hetzelfde.

‘Dat is me nog nooit opgevallen’, zei iemand, toen ik wat voorbeelden gaf.

Komende Doarpskrantjes wil ik steeds iets beschrijven waarover ik me verbaas, iets dat me prikkelt of opvalt. waarvan ik me afvraag: hoe zit dat eigenlijk?

Fuiken?

Afgelopen zomer zag ik ze voor het eerst: gazen voorwerpen die naast de sloot lagen. In Leiden hadden we die niet. Ja, sloten wel, maar niet die gazen dingen. Ze deden me heel in de verte denken aan de leefnetten die mijn vader

gebruikte, en waarvan ik er nog 3 op zolder heb liggen. Aan een zit nog het touw en de haring waarmee hij het leefnet vast pinde. Ik kom uit een gezin met vijf kinderen en niemand wilde mee vissen, alleen ik. Dus genoot ik van de zomeravonden die ik met alleen mijn vader aan de slootkant doorbracht. Alleen op die avonden had ik hem voor mij alleen. Niet dat ik vissen zo leuk vond.

Zolang mijn vader de wurm aan het haakje deed en eventueel gevangen vis van de haak haalde, was het prima. Maar toen hij vond dat ik oud genoeg werd om het zelf te doen, verving ik de hengel door een boek. En dan zat mijn vader te vissen en ik te lezen. Bij het zien van die dingen aan de waterkant voelde ik weer de zon op mijn huid, hoorde ik de stilte van die zomeravonden en zag ik mijn vader voor me, met zijn hengel, turend in het water.

Maar leefnetten zijn het niet, dat zag ik wel.

Zouden het fuiken zijn, vroeg ik me af. Maar dat kan haast niet, de mazen zijn veel te groot. En waarom lagen ze nu dan naast het water? En na een aantal weken weer in het water, en dan weer ernaast?

Ik kwam er niet uit.

Oproep Inmiddels weet ik dat het geen fuiken zijn. Maar wat ik graag wil is op zoek gaan naar verhalen, anekdotes en herinneringen. Deze maand over deze gazen dingen dus. Ik ben benieuwd hoe ze gebruikt worden, van wie ze zijn, hoe werkt het, gaat er wel eens wat mis. Alles wat stof oplevert om te schrijven over mijn zoektocht naar de oplossing van het raadsel van deze ‘fuiken’.

Heb je wat voor me? Laat me dat weten, helgadeveling@gmail.com dan kom ik graag langs om te luisteren. Natuurlijk mag je ook bij ons komen aanwaaien: ‘t Heechhiem 1. De koffie staat klaar!

Zo vang ik twee vliegen in een klap: ik hoor mooie verhalen en zo kunnen we elkaar ook een beetje beter leren kennen. Want dat lukt nog niet erg met alle beperkende maatregelen van het afgelopen jaar.

D! NIEUW IN FRIESLAN

leren bespelen? en ill w t en m ru st in g een ment of zou je graa n het juiste adres! ru st in n ee al jij l ee Sp ool Friesland aa eelt vanaf de eerste les op het instrument dat je ch ks ie uz M j bi je n Dan be zikanten en sp

er ervaren mu luidstechniek. ofessionele en ze of zelfs licht- en ge s ba , ng za s, Je krijgt les van pr um r, dr no, keyboard, gitaa graag wilt leren. Pia

! n i e r e t s a E n i Nuf moaiol GkerritgHiintgast avoorrlmeeesr informesatlaien,d.nl

Bel o ziekschoolfri u m t@ ri er g / 8 7 5 06 184 21

esland.nl ri lf o o h c s k ie z u www.m

De Pinne

Troch Bauke de Boer De bewoners van de Ljits 12; Mijn naam is Antje Talsma geboren in 1974 te Gau, na mijn opleiding vertrokken naar Hilversum en daar 7 jaar in de zorg gewerkt.

In 2004 terug naar het geliefde Friese land en aldaar tot 2016 in de ouderenzorg gewerkt, begin 2017 volledig afgekeurd en nu ga ik vijf ochtenden in de week naar een zorgboerderij. Waar ik mij graag bezighoud met het produceren van haardhout en de paarden.

In 2007 is mijn dochter Ninke Marrit geboren in Sneek. Tijdens een lastige periode in mijn leven, heb ik haar in 2016 vrijwillig tijdelijk uit huis geplaatst.

In december 2017 ben ik hier in Easterein komen wonen en woon hier met veel plezier. In juli 2019 mocht Ninke hier ook komen wonen, en dat was best even lastig nadat ze in de stad was opgegroeid. Inmiddels heeft ze haar draai gevonden en zit in de 2e klas van het Nordwin in Sneek. Door corona heeft ze nog geen vrienden kunnen maken hier in het dorp.

Beide hebben we de aandoening Spino Cerebelaire Ataxie type 27, waardoor wij ons niet altijd even makkelijk kunnen voortbewegen of simpele handelingen ons meer moeite kosten.

Samen delen we een grote liefde voor paarden en pony's en is Ninke dus ook hard opzoek naar een verzorg paard/pony hier in de buurt, ze is niet vies van stalwerkzaamheden.

Verder gaan we graag kijken bij de autocross, houd ik van klaverjassen, legpuzzelen en diamond painting.

Ook leven er hier 2 katten, Herman en Eddie en 2 cavia's, Plofkont en Grieze.

Graag tot ziens, Ans en Ninke

Hoe ist no mei... Dieuwke van der Brug Troch Bauke de Boer

As âldste dochter kaam ik op de wrâld by Tjipke en IJbeltje van der Brug yn Easterein. Myn heit en mem hiene in bakkerij. Ik groeide op, gong nei de kleuterskoalle en letter de basisskoalle en ha dêr in goeie tiid hân.

Goede oantinkens Easterein, ik ha der goeie oantinkens oan. De feesten, dêr’t de bern fan de beukerskoalle altyd oan mei diene mei de optocht. De prealweinen fan de famylje van der Valk. Ik herinnerje my in wein mei gouden herten en in slide of soksawat der efter.

“No krije we oar waar, no’t de froulju flotsjefarre!”

It reedriden op it iis oan de Skippersbuorren. En dan it flotfarren troch de sletten fan it doarp. Doe’t Lolkje Kuiper, myn freondinne, en ik by Houtsma, ûnder de brêge troch foeren, sei âlde Houtsma: “No krije we oar waar, no’t de froulju flotsjefarre!”.

In gebeurtenis dy’t tige folle yndruk op my makke hat, is it ôfbrekken fan de pleats, dy’t stien hat op it plak dêr’t letter skilder Posthuma syn bedriuw en winkel hie. Nei skoaltiid giene wy mei syn allen dêr hinne om “te helpen mei oprêden”. De pleats wie omlutsen en lei dêr ynstoarten en yn pún.

Folwûksenen wiene dêr dwaande en de bern sleepten mei hout, stookten fjurkes en bouden kastielen fan brutsen stiennen.

Nei de basisskoalle gong ik yn Wommels nei de Mavo. Dêr ha ik in leuke tiid hân, mar it Bogerman college yn Snits wie folle moaier. It wie grutter, der waard in soad organisearre en de stêd hie safolle mear te bieden as in doarp, yn myn eagen. Ik ha dêr in protte leart.

De ferpleging yn Ik woe altyd al de ferpleging yn en sa kaam it dat ik yn Drachten yn it sikehûs de oplieding foar ferpleechkundige A dien ha. Dat wie in “in service oplieding”.

Je learden en wurken en dat wie best wol ris dreech. It wie gjin staazje rinne,

mar keihurd wurkje en dêr neist studearje. Al mei al in toptiid en wat in wille neist alle prachtige dingen dy’t ik learde yn de ferpleging en de medyske soarch.

De wrâld oer Ik krige in freon dy’t seeman wie en dêr bin ik nei myn ôfstudearjen mei troud.

Om it libben fan in seeman kennen te learen, moast ik mei te farren, sei hy.

Dat like my wol wat, dat ik tsjinne myn ûntslag yn. Wy fleagen nei Singapore dêr’t in grutte feart skip lei te wachtsjen. De reis gong fan Hong Kong, Japan nei Súd Amerika. Ik fierde myn 23e jierdei yn Peru. In heal jier seefrou en de heale wrâld oer, dat wie in hiel grut aventoer. Ik ha safolle sjoen en meimakke dat ik it libben yn Nederlân better wurdearre. De yndrukken fan minsken út hiel oare kultueren en it geweld fan oarloch, de earmoede yn Súd Amerika tsjinoer de grutte rykdom dêr. It wie learsum.

Nei in heal jier siet de faartermyn fan myn man der op en wie it jild eins ek op.

Tiid om nei hûs te gean. Ut Mexico wei fleagen wy nei hûs.

Wy setten ús te wenjen yn Drachten en ik koe wer wurkje yn it sikehûs.

Ik ha dêr spesjale opliedingen folge en fielde my tige op myn plak yn de soarch.

It ferplegen leit my tige oan it hert en ik ynteressearje my foar alles wat mei soarch en har ûntwikkeling te krijen hat. Ik bin kardiology ferpleechkundige wurden en wurke letter ek op de longôfdieling. Medyske etyk hat myn belangstelling.

Myn man hat nei 10 jier op see, foar wurk oan de wâl keazen. Wy ha wenne yn Aldeboarn en wenje no yn Akkrum. Wy ha twa bern krigen. Gjin seeman en gjin ferpleechkundige. Nee, hja hawwe in berop yn de bou en yn it ûnderwiis en wenje yn Fryslân. Wy binne pake en beppe en ik gean fan’t simmer mei pensjoen. Ik ha hiel folle plannen en doch noch kommisje wurk.

Troch de hjoeddeistige pandemieproblemen wurde ús plannen wat fersteurd.

Der komme grif wer oare mooglikheden en we hâlde ús dreamen.

Yn Easterein kom ik noch altyd. It bliuwt myn doarp dêr’t myn widze stie, dêr’t myn famylje har skiednis leit en wêr’t ik myn bern fan fertel.

Dieuwke (Djoke) van der Brug

Winterwille yn byld @ Easterein Troch Marijke de Boer

It wie alwer in skoftke lyn dat Easterein bedobbe wie ûnder in dik wyt pak snie en der reedriden wurde koe op ’e Skippersbuorren. Ofrûne wiken kaam kening winter dan dochs sa mar efkes om ’e hoeke. Wat in wille!

Troch meardere Eastereiners binne prachtige plaatsjes ynstjoerd.

Hjirtroch kinne we noch efkes nei genietsje fan dizze moaie winter...

Troch Hannah van Krimpen-de Boer)

De pôle om nimt wat mear tiid as normaal Troch de snie ploeterje

by Hiemstra (08-02-2021, troch Akke Veldman)

Ek ha Famke en de grutste w (troch Joukj Guus fynt de snie wol lekker & sjocht der ut as in echt snie-monster (troch Jan-Joost en Julia Dijkstra)

Troch Menno Landstra

Troch Menno Landstra

Higgins tegearre ille yn ’e snie je Delfsma)

Troch Pep de Boer

Reedride op ‘e Skippersbuorren (troch Carin Ypma)

Fugeltsjes dy’t opsyk binne nei wat fretten (troch Janke van der Valk)

Meike Faber en Bauke Joustra yn harren sels makke Iglo

Troch Ria Dijkstra

Ek cafè Bergsma is bedobbe ûnder de snie (troch Jelien Pompstra)

Groeten van Ruben op de sneeuwbult Sneeuwpot gespot in de straat ;-) (troch fam. Sybesma) >>

It meitsjen fan in sniepop is altyd moai om te twaan (troch Antje Talsma)

Troch Ria Dijkstra

In moai wintersintsje/sinne-opgong (troch Hannah van Krimpen - de Boer)

Yn en om Easterein (ôfbrutsen huzen) Troch Jan Hiemstra

Troch de machtige toer sjogge je al iuwen lang Easterein fanút de fierte lizzen.

Dat sicht is itselde bleaun, mar yn it doarp is der wol it ien en oar feroare.

Sjoch ik foaral nei de nei-oarlochske tiid dan wenje der no oare Eastereiners as foar de oarloch en de wenromten sjogge der oanmerklik lúkser út. Der binne nochal wat ‘onbewoonbaar verklaarde’ wenten ôfbrutsen. Dizze kear wol ik dan ek foarbylden fan ‘ferdwûn’ Easterein sjen litte. Ik begjin by de Tsjerkebuorren.

Part fan de Tsjerkebuorren yn 1914 (fan súd nei noard de nrs 27, 25, 00, 23, 00, 19, 17).

Twa fan de wenten op dizze foto mei de nrs 00 binne der net mear. De wente mei de earste 00 is yn WO-2 ôfbrutsen. Sa op it sicht noch in kreas hûs, mar te plat en der sil fierders ek noch fan alles oan mankearre ha. It is no de iepen romte tusken de nrs 25 en 23. Nei de ôfbraak fan de wente tusken de nrs 23 en 19 is de frijkommen romte in part wurden fan nr 19, de tekstylwinkel fan Bergstra. Nr 27 wie it oarspronklike skoalhûs fan en foar de iepenbiere skoalle, yn nr 23 ha faak fervers wenne; de wurkpleats siet oan de efterkant, de lêste bewenner fan de earste 00 wie kapper Wypke Dijkstra dy ’t nei De Streek 10 gong. Yn nr 23 siet in winkelman (jierrenlang in Ypma, heit Ale en letter soan Tiede). De lêste bewenner fan de twadde 00 wie ‘post’ Zijlstra dy ‘t in tabakswinkel oan hûs hie. En dan folget nr 17 noch der ’t Pieter Bergsma in petroaljehannel hie.

Tusken de huzen steane kreaze stekken yn stee fan útwrydske hagen. De minsken steurden harren minder oan inoar en namen de tiid foar in praatsje.

Sjoen it tal hinnehokken falt te konkludearjen dat de hintsjes der ek by hearden.

Op 'e nij de Tsjerkebuorren mar no fan noard nei súd. No de nrs 19, 21, 00, 23, 00, 25, 27, mei as ôfsluting nr 29. En no falle stekken en hinnehok wer op.

In folle drastysker yngreep foar it doarpsbyld wie yn 1968 de ôfbraak fan de wenten op Vrijburg (tsjin de lettere Skoallestrjitte oan. De tsjerke hie dizze huzen yn 1882 sette litten foar de ‘asylsikers’ fan dy tiid. Easterein luts nochal wat minsken fan bûten oan dy ’t dan fan de tsjerke in útkearing krigen. Tal fan dizze minsken libben yn gammele boatsjes oan de Skippersbuorren. Om harren in fatsoenlik dak boppe de holle te bieden binne der doe yn blokjes fan fjouwer of acht keamerwenten kommen, dy’t der allegearre frijwol gelyk útseagen.

De ûnderbou fan de wenten wie troch stiennen muorren skieden mar tusken de solderromtes sieten houten sketten. It wengedielte bestie út in gonkje, in keamer mei twa bedsteden mei in kast der tuskenyn en in kelderke derûnder; oer in trepke nei boppen kamen je op in souder mei in ‘beskoaten’ dak. Fan elektrysk, wetterlieding en gas yn de huzen wie der yn de begjinjierren noch gjin sprake.

Yn it doarp besteane dizze huzen net mear yn de oarspronklike steat. Foar it noch besteande ’t Heechhiem 2 is in blokje fan acht brûkt dat fergelykber wie mei de wenten op Vrijburg.

Vrijburg (midden op de foto) fanôf de toer. Dit wie de súdlike râne fan it doarp. De wenten oan de noardkant hiene hast nea sinne en dan seach it twadde hûs fan links ek noch op in bline muorre út!

Op dizze foto falt oant it paadsje te sjen dat hjir de ein fan de ‘bewenne’ wrâld is. It is it hûs oan de súdkant. Foar de ruten hingje de blinen dy ‘t jûns tichtgongen.

It hokje rjochts is it húske dat troch twa húshâldingen brûkt waard. De peal mei in lampe foar it elektrysk en de ferljochting.

U kunt ook reserveren via l e.n www.metzstyl

Terp 27 8731 AX Wommels tel. 0515 333 873 www.metzstyle.nl

Maandag 8.30-12.30 13.30-16.00 uur* Dinsdag 8.30-12.30 13.30-18.00 uur Woensdag 8.30-12.30 13.30-18.00 uur Donderdag 8.30-12.30 13.30-20.00 uur Vrijdag 8.30-12.30 13.30-20.00 uur Zaterdag 8.00-12.30 uur * onder voorbehoud

Kleding inzamelactie

Van 14 t/m 20 maart organiseert de diakonie van Easterein een inzamelactie voor kleding ten behoeve van de: Kledingbank ‘Een tweede leven’

Aan het Kaatsland in Sneek staat de winkel waar mensen die gebruik maken van de voedselbank zonder verwijsbrief ook gebruik kunnen maken van de kledingbank.

Voor meer info zie facebook: eentweedelevensneek De kleding die hier ingeleverd wordt komt ook in de Kledingbus, deze rijdt door onze gemeente en doet op dinsdagen Wommels aan.

Door de Corona zijn ook beide ‘winkels’ tijdelijk gesloten, zodra het kan gaan ook zij weer open. Zij zien dan ook graag uw gebruikte kleding tegemoet.

De kleding kunt u, schoon en in goede staat, inleveren in een afgesloten plastic tas bij familie Tacoma aan de Wynserdyk 10.

Ook willen we u wijzen op de kledinginzamelcontainers van het Leger des Heils.

In Easterein is er één op de Stittenserleane en in Wommels o.a. bij de Jumbo.

Hier kunt het hele jaar door uw kleding inleveren.

Geef uw kleding een tweede leven aan mensen die het hard nodig hebben.

Glêdens bestriding @ Leanbedriuw Okkema Easterein Troch Marijke de Boer

It is 8 febrewaris as ik moarns de hûs út stap om op wei nei it wurk te gean.

“Flonkeret it no sa? Dat kin mar ien ding betekenje: In spekglêde dyk”.

Op wei nei it wurk sjoch ik yn ’e fierte de swaailjochten al brânen. “Lokkich, dan wit ik seker dat Leanbedriuw Okkema ek hjir al lâns west is om te struien”, hear ik mysels tinken. Tagelyk freegje ik my ôf hoe’t dat foar harren wêze moat om dit wurk te dwaan? Wat soene se belibje ûnderweis? En wat komt der eins allegear by sjen? Nei in pear appkes, sit ik in pear dagen letter al by Tjerk, Hindrik en Doede-Rients op ’e tee, om alle fragen stelle te kinnen.

De wurksumheden De wurksumheden wurde útfierd yn opdracht fan de gemeente. “Dêr ha wy de ôfspraak mei dat wy in diel struie en snie skowe, as it nedich is”. Foar it sa fier is wurde de waarfoarsizzing goed yn ’e gaten holden. “Hjir begjint it eins mei.”

“Oan ’e hân fan mjitpunten yn ’e dyk wurdt yn ’e gaten holden wannear we wer op paad moatte. Sa kinne se sjen wat de temperatuer is yn ’e dyk, hoefolle sâlt der op ’e dyk leit en wat der noch mear bard. As it sa fier is, dan belje se ús moarns betiid, om in oer as 4.30. Se jouwe oan ús troch wannear we begjinne moatte mei struien, hokker rûtes wy struie moatte en hoefolle gram sâlt der op ’e dyk moat”.

Soms krije wy jûns rûn 7 oere berjocht om previntyf te struien. De sâlt struiers binne altyd befoarrieden, sadat we direkt begjinne kinne mei struien. Nei it earste tillefoantsje geane we sa gau mooglik op paad. Foardat we op paad gean stelle we it GPS systeem yn en toetse we yn hoefolle gram sâlt it systeem struie moat. Alles giet dernei eins automatysk, want sadra der op rûte is, begjint der te struien en jout der oan wer we hinne moatte. Ek passet it systeem sich oan op ’e breedte fan ’e dyk”.

De reguliere rûtes “Wy ha ferskillende rûtes, dy’t by ús bekind binne. As earste giet der in auto op paad. Dy begjint hjir yn Easterein, nimt it fytspaad mei op wei nei Wommels en dan ride we troch it tunneltsje op wei nei Wytmarsum. Ek dêr pakke we it fytspaad en ride dan troch nei de trochgeande diken yn ’e binnenstêd fan Boalsert.

We pakke dernei de fytspaden en fytstunnels rjochting Parregea. Op ’e weromreis pakke we ôfslach Iens en nimme dat fytspaad oer de Warntille mei wer werom. Dan giet der in twadde trekker fuort. Die giet dy kant ek om, mar pakt alle grutte diken fan Boalsert en omstreaken. Dan giet der noch in twadde auto

op paad, nei ferskate terreinen, lyk as Van der Eems, BCC Coffee yn Boalsert en sa fierder. Meastentiids binne we al mei al sa’n 3,5 oere ûnderweis. It stribjen is om de rûtes foar in oer as sân folslein klear te hawwen.”

Ekstreem waar “Somtiden mei ekstreem waar dan wurde de rûtes herhelle. Sa as ôfrûne wiken bygelyks fjouwer kear. At der dan ek noch snie fallen is, dan gean der direkt ek snie skowers op paad en begjinne we it snie oan ’e kant te skowen. Sa wiene we op in bepaald momint mei syn alven oan ’e gong. Neist de reguliere rûtes meitsje we dan ek bepaalde terreinen snie frij. Sa as MCL Noord, de Batting en de Piker yn Harns. Nij stapert, Talant, de Jumbo yn Wommels, Nij Dekema yn Weidum, ferskate yndustrie terreinen yn Ljouwert en trije Jumbo’s. Ek gean we nei Philedelphia yn Snits, en sa fierder.

By koade read is it wichtich dat we mei noch mear ark klear steane, foar by foarbyld kalamiteiten. We hiene de opdracht de dyk fan doarp nei doarp kontinu skjin te hâlden foar eventuele needgefallen.

Ek kinne we belle wurde om snie te romjen foar de molkeweinen. Mocht it ek foar ús te glêd wêze om de dyk út te gean, dan ha we altyd noch de spiker studs, die we ûnder de bannen dwaan kinne. Dit is lokkich noch nea bard”.

Ferskil yn winter “Alle kearen meitsje we in wurkskema foar de hiele winter. Dochs is it altyd wer in ferrassing hoe faak we op paad meie. Sa binne der wurknimmers dy nea op paad hoege en sommigen binne wol faak de klos. As it nedich is, wikselje wy elkoar dan ôf. Ferline jier binne we by foarbyld mar 10 kear op paad west.

Dit jier is dat rekôr al lang ferbrutsen”.

Wat meitsje wy mei “Lokkich binne de measte minsken bliid dat se ús tsjin komme en ha we noch net safolle gekke dingen mei makke. Wol leit der ris ien neist de dyk. Wat ek wol typysk is, is dat minsken graach harren stoepe snie fry meitsje wolle en goaie de snie faak op ’e dyk. Wy ha just de taak, de snie fan de dyk te skowen.

Dit leveret soms wol grappige mominten op. Sa is it wol ris foar kaam, dat minsken in flats snie oer harren hinne krigen ha”.

Ta beslút Tiidens dit interview waard my al gau dúdlik, as wy it Leanbedriuw Okkema yn Easterein net hiene, de diken by winterwaar lang net sa begeanber wêze soene en dat se eins foar alles ynsetber binne.

Derde editie Swit&Sit Rin in Itens verplaatst naar 2022 It spyt ús donders!

Ook in 2021 kan de allerleukste loop van de Greidhoeke - laagdrempelig, gezellig, verbindend én sportief - de Swit&Sit Rin - in Itens niet verlopen worden.

Wij maken ons op voor een te gekke editie in het voorjaar van 2022.

Dus in de tussentijd: lekker blijven lopen!

Tot ziens in 2022!

Buitenpret

Troch Karin Everhardus Spelende kinderen zijn er al sinds de oudheid. Het eerste speelgoed lijkt met de Romeinen mee naar ons land te zijn gekomen, omstreeks 2000 jaar geleden. Zoals drijftollen, ballen en in het klein nagemaakte karren en schepen, wapens en werktuigen etc.

In de middeleeuwen was de kans groot dat een kind niet veel ouder dan zeven jaar werd. Dit was de reden dat ze zeker tot die leeftijd, geheel vrij waren in hun doen en laten. Ze speelden en ravotten dus volop. Het spelen gebeurde voornamelijk buiten, vanwege de veelal krappe behuizing van een doorsnee gezin. Buiten, dat betekende op straat, stoepen en pleinen. Van oudsher werd er in dorpen ook op het kerkhof gespeeld.

Oude spelen Ballen, (drijf)tollen, knikkeren, “den stock” trekken oftewel touwtrekken, “keilen” of anders gezegd het gooien van kleine platte steentjes op het water of in de lucht. Bokje springen, haasje-over, zakdoekje leggen, verstoppertje, een greep aan oude spelen waarvan vele nog steeds bekend zijn. Het nog steeds bekende hinkelspel zou van oorsprong een religieuze achtergrond kunnen hebben. Het uitgezette hinkelveld doet namelijk denken aan de plattegrond van een kerk.

Een karakteristiek spel dat tot de verbeelding spreekt, was het “windspelen”, waarbij op een paaltje een langwerpig stuk hout gelegd werd. Op het ene uiteinde kwam een bal te liggen. Met een knuppel werd vervolgens op de andere kant geslagen, onderwijl luidkeels roepend: “wi..nd!” Je sloeg zo hard als je maar kon, stiekem hopend dat de bal tot ín of misschien wel tot bóven het wolkendek uitkwam... Als de bal weer zoevend naar beneden kwam en in die vrije val opgevangen werd, dan was de vanger aan slag.

Balanceren In de 17e eeuw was de toenmalige pastoor van Oosterend - Andreas Tiara - niet te spreken over de jongelui. Ze zouden meer soberheid in de herberg moeten betrachten, zowel in drinken als gedrag. Verder was de pastoor fel gekant tegen het ‘jock’- ofwel ‘avond’spel.

Na het invallen van de schemer gingen jongens en ook meisjes op pad naar een boerderij, waarvan ze wisten dat de bewoners afwezig waren. Ze gingen de stal in en haalden daar allerlei capriolen uit. Hangend aan, balancerend over, springend en wat er maar aan gewaagds of spannends te verzinnen was.

Totdat de eerste haan met zijn ochtendlijk gekraai begon, dan keerden ze rennend terug naar huis. “wil je kussen, kussen, jawel!”

In Easterein was het schoolplein - het tegenwoordige Skilplein - dé plek waar gespeeld werd. Zo werd er geknikkerd, gehinkeld, touwtje gesprongen, gehoepeld en kringspelletjes gedaan. Dat ging er braaf aan toe zolang de meesters en juffen toekeken. Maar zodra deze niet meer leken op te letten, durfden de kinderen wel wat gewaagder te spelen. Zo kon het voorkomen dat er dan snel een kring van meisjes én jongens gevormd werd, om te zingen over ene Rosa, die “wil je kussen, kussen, jawel!” Die kusjes zullen wel gegeven zijn.

Als het weer geschikt was, kon het zomaar gebeuren dat bakker Dantuma zijn winkel lag aan het plein - een aankondiging deed voor een wedstrijdje “stienhoepeljen”. Te houden na schooltijd en voor de winnaar lag er al een oranjekoek klaar. Het was een hele kunst, om je tinnen hoepel tussen twee stenen door te manoeuvreren. Deze werden - om het moeilijker te maken steeds dichter naar elkaar toe gelegd.

It Plein Eeuwenlang was er nóg een plein in Easterein. “It Plein” lag naast café Bergsma, waar nu auto’s staan. Grenzend in het oosten aan de bebouwing van de nummers 10 en 12 aan de Foarbuorren, en zuidwaarts tot aan het toenmalige smidshuis, die op de hoek van dit straatje lag. Het plein lag er uitnodigend bij voor de jeugd.

Zo werd er bijvoorbeeld het zogenaamde “kletsen” gespeeld. Kletsen in de betekenis van hard gooien met flink lawaai erbij. Dicht bij de smidse staand, werd de bal tegen de muur aangegooid. Vervolgens werd die naar de overkant van het plein geslagen, richting Bergsma. Vanaf die kant probeerde de tegenpartij hem terug te slaan, maar de bal kon nog wel eens in de dakgoot van het café belanden.

In 1918 verscheen er op It Plein een muziektent. Het balspel kon toen niet meer gespeeld worden, maar ‘s zomers kwam er een welkome attractie bij:

een ijscokarretje! Heel wat kinderen kwamen daaropaf. Helaas is de muziektent alweer een tijd geleden afgebroken, en heden ten dage ligt hier - ter gemak van de cafébezoekers - een flink parkeerterrein.

Bij sommige activiteiten was het hele dorp één groot speelterrein. Denk bijvoorbeeld aan het verstoppertje spelen. Rennend - echt overal heen - waarbij sommige jongens het spannend vonden om zich op het kerkhof te verstoppen.

Achter een grafzerk bijvoorbeeld, wat toch eigenlijk een eng gevoel gaf.

En als het muziekkorps Wilhelmina al musicerend rondging door de straten, was er niets leukers als kind om er achteraan te trekken.

Het water was niet alleen aanlokkelijk voor kinderen en was het hele jaar door in trek. Net als tegenwoordig werd er gezwommen, gevaren en gevist. Slootjespringen ofwel ‘ljeppen’ was ook geliefd, maar dan kon het gebeuren dat je met een nat achterwerk - en opmerkingen van kwajongens die bijv. riepen dat er een snoek in je broek zat - naar huis liep.

Polsstokspringen vanaf de Griene Leane Polsstokspringen in het dorp gebeurde vanaf de Griene Leane nr. 11, over het breedste deel van het eveneens zo geheten water. Om een goede aanloop te kunnen nemen - het straatje was behoorlijk smal - werd er nogal eens gestart vanuit de gang van het genoemde huis. Er kwamen veel toeschouwers op af.

Als een springer er niet in slaagde over het water heen te komen, weerklonk er gelijk met de plons een luid gejuich!

Schaatsen Met de in vroegere tijden strengere en langere winters, was er veel meer gelegenheid voor vermaak op het water dan tegenwoordig. Schaatsen, schuifelen, sleetjerijden en -trekken. De ‘Griene Leane’ was uitermate geschikt voor een andere, riskante activiteit. Namelijk het springen van de ene ijsschots naar de andere. Menig durfal zal hierbij een ijzig nat pak opgelopen hebben.

Kaatsen Spel kan overgaan in sport. Een van de oudste balsporten, die nog steeds gespeeld wordt en bekend staat als dé friese volkssport: het kaatsen. Van oorsprong betekent deze naam “(de bal) jagen”.

In de oudheid werd er al bij de Romeinen en Grieken een soortgelijk spel beoefend dat zeer geschikt voor kinderen was. Het heette “spel op de krijtstreep”.

De bal lag midden op de speelplaats op een getrokken lijn, ter weerszijden daarvan stelden beide partijen zich op. Degene die begon te spelen, nam de bal ter hand. Hij trachtte die zo ver mogelijk over de hoofden van de tegenpartij heen te gooien, tot over de achterste lijn. De andere partij probeerde natuurlijk de bal te keren, die terug te gooien over de hoofden van hún tegenstanders.

Een groot verschil met het tegenwoordige kaatsspel was het einddoel, namelijk om de gehele tegenpartij van het afgebakende terrein af te drijven.

In de 17e eeuw zou er een “kaetsebaan” op het huidige Skilplein zijn geweest, zo melden oude geschriften.

Het kaatsspel kon je overal en wanneer dan ook beoefenen. Niet alleen op straten, pleinen en velden, maar ook bij bijzondere gelegenheden, feest- of speciale dagen.

Nog even een potje kaatsen voordat je moeder riep dat het etens- of bedtijd was, tegenover het spelen in verenigingsverband met de daarbij behorende wedstrijden.

Een andere, eigentijdse competitie van eind 19e eeuw, was de meermaals gehouden “Hardrijderij voor Vélocipès”, op de toen gebruikelijke rijwielen.

Ut de húshâlding fan... Oplossing Dizze kear in foto út de húshâlding fan Piet en Ger de Boer.

Op de foto: Pieta en Bauke

79'')77:30 %*:%00)2

U &P ?9o o 0

s Ös¤¤ « ±±¢ ¤ Í¢ ¢s« â ¡« ~ × ¡ÂÈ I±× ¾P¤ ª È »¾± ¾sªªs sÈ Ö ¾Â sÈ ¾± «È «÷ âÍ Ö ¤÷ Ö¤ Â Ö ¾Ös« ¾Â « Ö Â ±ª~ « ¾È ª È ¢±±¤ Ý ¾ssÈs¾ª « « ¾± × È¾ ¡¢ »¾± Í È « â± sÈ ¡ Ö È Ö ¾~¾s« È « « » ¾ «ü ªs« ¾ ×ss¾±» È × ¤ ¤Í¢Èü

II¾±  ±« ¤ ¾ « ¾Ös¾ «  ¢ͫ ¾Ös ±s  ±s « d±ªª ¤Â 2 Í×s¾ «

d ¡ ¤ ¾ « ¡ ± ¡ s« ¾Â ¢Í«È «¢ «÷ ×ss¾ ±±¾ ¡ s« ¾Â ¢Í«È ± «÷ ~ È ¾ ¢ Íâ  ¢Í«È ªs¢ «ü

8

±Í × ÈÂ~ ±Í ss¤ þ d «Â × È ~ ss¤ þ ªss¤ d ¡ ~ « ¡ ª « ªss¤ « ¡ss¾ ¾sÈ Â «s~ ¤ « ùù

¾s ÂÖ ¾s« ¾ «

¤ «

'DDURP JD MH QDDU %DODQVLH

d ¤ ¡ ¡ ±±¢ Ⱬ ¾ ¤ Ö « « ¤ ¢¢ ¾ ~¤ ¡Ö « È «þ I¤s« s« «Í ¡ L U&P «Ès¢ »¾ ¢ « × ¡ « ±¾ª ¾ « ¡ ¾ss «ss¾ ª± ¤ ¡¢ « Ös« ±«â ~ ¤ « ü

×××ü~s¤s«Â ü«¤ èî éí ñè îé éñ ;

Ut de âlde doaze

Troch Bauke de Boer

De koksmûtse: Snackei Troch Annebeth de Jong

Dit keer een lekker lunchgerecht! Een schoolopdracht van onze dochter, bedenk zelf een gezond broodje om te verkopen in de kantine.

Dit was het winnende ‘broodje’!

Ingrediënten • 2 eieren • 3 plakjes bacon • tomaat • ijsbergsla

• • • •

kruidenkaas beetje melk klontje boter om in te bakken evt. geraspte kaas om te garneren

Benodigdheden • koekenpan Bereiding • Kluts 2 eieren met een beetje melk, bak een omelet in de koekenpan.

• Bak de bacon knapperig.

• Snij de tomaat in dunne schijfjes.

• Besmeer de afgekoelde omelet met kruidenkaas, leg de bacon en de tomaat erop en de fijngesneden ijsbergsla. Oprollen en eet smakelijk!

Bron: eigen ontwerp en foto

Bernehoekje

Troch Froukje Dijkstra

© Disney

Is je partner binnenkort jarig?

Normaal gesproken zouden jullie het wellicht uitgebreid vieren. Geef deze dag toch een feestelijk tintje met je eigen vlaggenlijn.

HIEP HIEP

HOERA

HIEP HIEP HOERA