BLVRD38

Een passie voor Design en/of Architectuur?

Ontdek onze creërende opleidingen in Brugge:

MIXED EXPERIENCE DESIGN

GRADUAAT

DIGITALE VORMGEVING

ONLINE & OFFLINE GRAPHIC DESIGN

BACHELOR

TOEGEPASTE ARCHITECTUUR

BOUWKUNDIG TEKENEN GRADUAAT

howest mxd

www.howest.be/MXD

howest oog

www.howest.be/OOG

howest toegepaste architectuur

www.howest.be/TA

Bouwkundig & Technisch tekenen.

howest bouwkundigtekenen

www.howest.be/BT

ONTDEK OP WWW.HOWEST.BE

DE OPLEIDING DIE BIJ JE PAST!

Ruimtelijk & Visueel ontwerp.

Grafisch & Digitaal ontwerp.

Architecturaal & Bouwkundig ontwerp.

02/02/24

editie achtendertig

First seen at PlatForm

On the cover:

robin serruys

Photo by hans borg

sPecial tnx to Bibliotheek Brugge Cinema Lumière Concertgebouw

Brugge De Republiek Het Entrepot Howest

Jeugddienst Brugge Jong Volk KAAP Snuffel Stad

Brugge TURBO Wegwijzer vzw

eindredactie Jordy Vermote

lay-out Faldona Vande Velde · Sanne De Muynck

druk VCP Graphics

BLVRD magazine is een gratis, tweemaandelijks

jongerenmagazine. Vorige edities gemist?

Lees alle edities op blvrdmagazine.com

team

Alexandra Dervenis · Alexia Bruijlants · Audrey Van den Bogaerde · Cato Crevits Ellemijn Van Puymbroeck

Guynan Berton Hans Borg · Jasper Vermeesch Jolien

Van Acker · Joyce Bosmans · Luka Franck · Nicholas

Vandenbussche · Scorpio Sisters · Shavawn Somers

@blvrdmagazine

www.blvrdmagazine.com

NIGHT: SNIFFING VELVET ON TRACK

WELKOM GEERTRUI

ONES #10: YANICK LEESCOMMUNITY’S BITS OF DANCE

PLATFORM: BACK ON TRACK

PLATFORM:

het brugse FilmcollectieF PlatForm is terug van eigenlijk nooit echt weggeweest. hun laatste thuismatch in de brugse cinema lumière dateert dan wel van 2022 (een vertoning van ‘beFore sunrise’), aFgeloPen zomer organiseerde PlatForm tijdens dorP (het entrePot) een oPenluchtvertoning van ‘midsommar.’ oP 2 Februari zet het collectieF het nieuwe jaar in met een avant-Première van de nieuwste andrew haigh Film, ‘all oF us strangers’. de britse romantische dramaFilm, met andrew scott en Paul mescal in de hooFdrollen, is losjes gebaseerd oP de jaPanse roman ‘strangers’ van taichi yamadi. de londense scenarioschrijver adam (andrew scott) woont in een hoog Flatgebouw zonder veel contact te hebben met zijn buren. daar komt verandering in wanneer de charmante harry (Paul mescal) oP zijn deur komt aankloPPen. naar aanleiding van die eerste vertoning gingen drie leden van het FilmcollectieF (Febe achtergael, alexia bruijlants en marie vandeghinste) met elkaar oP de koFFie in de rePubliek grand caFé. wat volgde was een gesPrek over wie oF wat PlatForm nu eigenlijk is, hoe hun jaarwerking eruitziet, en hoe de aanwezige leden gePassioneerd zijn geraakt door cinema.

tekst: alexia bruijlants beeld: august van de gracht

Terug naar het begin

Er heerst enige onduidelijkheid over hoelang PLATFORM nu eigenlijk al bestaat. Volgens Marie, die al 5 jaar lid is, zou het collectief zijn tiende verjaardag vieren. “Weet je nog onze vergadering in de Stera (koffie- en plantenbar in de Lange Vesting, red.)? Toen kwam er iemand naar ons toe om mee te delen dat hij één van de oprichters van PLATFORM was. Zo toevallig! En ook stom dat we hem vergaten te vragen wanneer dat dan wel was. Bij deze een oproep aan de persoon in kwestie: stuur ons een DM!” Over de kern is iedereen het wel nadrukkelijk eens: PLATFORM is een jongerenfilmclub/-werking die tegenwoordig verbonden is aan cinema Lumière Brugge en vzw MOOOV, de organisatie achter het MOOOVfilmfestival. Marie vat het collectief graag als volgt samen: “We zijn vooral een toffe bende enthousiastelingen die samen naar de film gaan en samen filmactiviteiten organiseren.” Febe, lid sinds 2021, vult verder aan: “Ons doel is om mensen samen te brengen, ook jongeren, om na de film nog een babbeltje te doen over wat ze nu eigenlijk gezien hebben.”

PLATFORM kan echter meer dan enkel filmvertoningen op hun palmares schrijven. Zo organiseerden ze al meerdere openluchtvertoningen, in samenwerking met DORP, wat volgens Marie een perfecte match was. “DORP is één en al jongeren, dus het was makkelijker om mensen te bereiken die het al gewoon zijn om hier naartoe te komen.” Films die de afgelopen twee jaar de revue passeerden waren onder andere ‘Titane’ en ‘Mid90s’. Die laatste vertoning werd in samenwerking met BLVRD georganiseerd. Ook die film bleek een schot in de roos te zijn! Een film die over skaters ging trok effectief skaters aan. “Het is fijn dat heel wat Brugse organisaties weten wat PLATFORM is, omdat wij al lang bestaan. Als er een filmopportuniteit is, denken ze vaak aan ons en dan volgt er een leuke samenwerking. Dan denk ik aan de verjaardagsfeestjes van BLVRD waar we films mochten tonen. Of bij Jong Volk bijvoorbeeld.” Het motto lijkt hier vooral samenwerking te zijn. Er is een gedeeld gevoel onder de leden dat er veel kansen zijn in Brugge en dat organisaties iets gemeenschappelijks

hebben: een enorme passie en enthousiasme om dingen te verwezenlijken.

Jaarwerking

Het grootste filmgerelateerde project waar PLATFORM al deel van uitmaakte? Dat is ongetwijfeld Kind Of Bruges, een wedstrijd voor jonge Brugse filmmakers. “Hiervoor sloegen we de handen in elkaar met MOOOV, BLVRD en Jong Volk. Jongeren konden vrijblijvend hun kortfilms, gelinkt aan Brugge, inzenden en die werden dan beoordeeld door een professionele jury.” Daarnaast kwam er ook een kortfilmjam. “Dat was vorig jaar tijdens het MOOOV-filmfestival en het jaar daarvoor op een ander moment. Het was vooral Het Entrepot dat dat trok. Jonge filmmakers konden aan de hand van workshops een weekend lang aan een eigen film werken, die een paar weken later vertoond werd in de cinema. PLATFORM nam de begeleidende rol op zich door mee te denken over de inhoud en de praktische organisatie. Deelnemers konden ons

vragen stellen over o.a. montageprogramma’s en scriptuitwerking.” Op de vraag of PLATFORM dat opnieuw wil organiseren, komt een positief antwoord. “Tot nu toe lag onze focus vaak op het organiseren van filmevenementen. Maar dit hoeft niet onze enige focus te zijn. Wij staan voor veel open: workshops organiseren, bijkomende filmgerelateerde activiteiten, iets in De Tank (Het Entrepot) organiseren... Het hangt een beetje af van wat we zelf willen. We zitten nu ook met een bijna volledig nieuwe groep, met veel motivatie.”

Zelf neemt PLATFORM ook actief deel aan verschillende externe activiteiten. Zo was er in november de Young Programmers Workshop (MOOOV), waar meerdere PLATFORM’ers aan deelnamen. De dag begon met een workshop over filmdistributie in België en Europa. Vervolgens werd de eerste aflevering van de serie ‘She They Us’ van Zaïde Bil, Sam Peeters en Heleen Declercq vertoond. Twee weken later werd er hier een vervolg aan gebreid: de

deelnemers gingen op bezoek bij de organisatie achter het Brusselse System D festival, waar verschillende kortfilms liepen. Daar eindigt het verhaal echter niet: er wordt nog een selectie van de kortfilms gemaakt die gedraaid zullen worden tijdens het MOOOV-filmfestival in april. Ook de jongerenjury van MOOOV kent geen geheimen meer voor PLATFORM. Door die activiteiten blijft de link met film altijd op de voorgrond.

PLATFORM ontleed

Hoewel het collectief voorlopig vooral uit jonge vrouwen bestaat, benadrukt Alexia (lid sinds 2022) dat PLATFORM iedereen met open armen ontvangt. “We zijn echt laagdrempelig. Je hoeft zeker niet naar elke vergadering te komen. We zouden dat nooit willen verplichten. Als je gewoon eens naar de film wil komen met ons kan dat ook.” Marie beaamt dit en denkt hardop na over een verdere uitbreiding van de groep. “Natuurlijk is het leuk als je heel actief bent,

maar het mag geen last zijn. Wat als we nu eens een tweede groep aanmaken met mensen die altijd naar onze voorstellingen komen? Ik heb vrienden die de badge verdienen ‘Ik ben naar elke PLATFORM-avond geweest’, maar die niet per se de tijd hebben om mee een vertoning te organiseren.” Dat nieuwe ideeën altijd welkom zijn bij PLATFORM, dat is een zekerheid.

Natuurlijk kan de tafel niet worden afgeruimd zonder dat de vraag gesteld wordt die elke filmliefhebber krijgt. En neen, het is niet “Wat is je lievelingsfilm?”, maar liever “Hoe ben je gepassioneerd geraakt door film?.” Febe en Alexia hebben een gelijkaardige ervaring: door films te bekijken met hun grootouders. “Als kind hebben de Louis de Funès-films echt mijn hart gestolen. Ik kon samen met mijn oma en opa een hele middag naar zijn films kijken. Tot op de dag van vandaag vind ik die heel grappig.” Alexia vond de kracht van cinema terug in romantische

komedies en dramafilms. “Eén van mijn vroegste filmherinneringen is naar ‘A Walk to Remember’ kijken met mijn oma. Eigenlijk is dat best een heftige film voor iemand van 10 jaar. Maar zo ben ik een aantal jaren later wel bij andere films als ‘The Notebook’ uitgekomen. Ik vond het heel speciaal om voor het eerst het effect van cinema te ervaren.” Marie claimt dan weer de titel van ‘Disney-kind’. “Ook mede dankzij de kennismaking met MOOOV in het middelbaar heb ik een liefde voor niet-westerse films ontwikkeld. Ook voor de niet-blockbusters: de ‘subtielere’ films. Vandaag is mijn stijl vooral Oscar-films. Ik vind de meeste films die genomineerd worden meestal heel goed.” Om af te sluiten: welke acteurs zien de PLATFORM’ers graag nog samen spelen? “Ik vond Jacob Elordi en Barry Keoghan in ‘Saltburn’ een heel goede combinatie,” zegt Marie. Febe: “Dat vind ik een heel moeilijke vraag. Misschien Joaquin Phoenix en Margot Robbie: ze zijn compleet verschillend, maar allebei zo goed!”

Alexia zou graag eens Jacob Elordi en Ayo Edebiri het scherm zien delen. Wie weet zijn dat films die we ooit nog zullen zien op een PLATFORMvertoning? Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Lid worden

Wil je ook graag (gratis) lid worden van PLATFORM? Dat kan! Het volstaat om een privébericht te sturen naar de Facebook- of Instagrampagina. Binnenkort introduceert PLATFORM ook een uitzendingskanaal op hun Instagrampagina, waarin er onder andere filmuitnodigingen verspreid zullen worden en ook informatie over de PLATFORM-activiteiten.

PlatForm is Febe achtergael, alexia bruijlants, klara camerlinck, cato crevits, zazie muylle, clara Pollentier, marie vandeghinste en amber vercaigne.

hannelore gheldoF (mooov) is de coördinator.

tekst: alexandra dervenis beeld: scorPio sisters

maria kleoPatra, kim note en mathias debevere organiseren oP 15 maart een ware drag night in de snuFFel: ‘sniFFing velvet’. blvrd vroeg hen naar het wat, waar en waarom.

Dag Maria, vertel, waaraan mogen we ons verwachten op 15 maart?

Maria Kleopatra: “Ik organiseer al heel lang feestjes, vroeger vooral in de gothic-scène. Daarna rolde ik in drag, leerde ik mensen kennen en wilde ik die een podium geven. Ik kreeg kansen zoals Queer Was Here en het Prisma Festival om dat dan ook te doen. Daarnaast ben ik model, hoofdzakelijk voor Kim maar niet exclusief. Voor ‘Sniffing Velvet’ mag je je verwachten aan een avond met een line-up van prachtige queens, die voor deze editie allemaal uit West-Vlaanderen komen. Daarom kozen we als ondertitel voor de avond: ‘go West!’. Het wordt een avond om te lachen, je keihard te amuseren en vooral steengoede performances te zien.”

Kim: “Verwacht vooral velvet… lots and lots of it (lacht).”

Maria Kleopatra: “Daarnaast is zo’n avond er ook om een community te creëren voor queers, voor mensen die twijfelen of die nieuwsgierig zijn naar wat queer is. We willen er een moment van maken om mensen samen te brengen en dat mag natuurlijk op een hele leuke en entertainende manier zijn, maar het is ook om te zeggen: ‘Kijk, we zijn hier en we mogen hier zijn’.”

Kim: “Het draait natuurlijk om de spectaculaire acts, de glitter, het extravagante feestvieren, … maar we willen ook een plek zijn waar mensen kunnen thuiskomen. We hopen een veilige plek te kunnen bieden waar mensen iets kunnen zien dat of heel vertrouwd aanvoelt, of waar ze net nieuwsgierig naar zijn en willen leren kennen.”

Waarom kozen jullie voor De Snuffel als locatie voor deze avond?

Maria Kleopatra: “In de eerste plaats omdat De Snuffel een hele goeie, praktische zaal heeft. Ten tweede werden we door Mathias aangesproken om nog eens een drag night te organiseren, na de succesvolle editie voor Prisma Festival. Ten derde omdat we weten dat De Snuffel heel hard inzet op het creëren van een safer space, we hebben dat de vorige editie echt gevoeld. Er is in De Snuffel een handhaving van de nultolerantie voor ongewenst gedrag, wat maakt dat onze performers, wij als organisatoren én ons publiek ons veilig en welkom kunnen voelen. Ten slotte zijn de medewerkers van De Snuffel gepassioneerde vakmensen die er alles aan doen om de avond zo vlot mogelijk te laten verlopen.” Kim: “We kwamen in De Snuffel terecht eerder uit praktische overwegingen, maar merkten gaandeweg dat het ook inhoudelijk echt klopt. We hopen dit concept ook verder te kunnen zetten.

We mikken op twee keer per jaar en kijken dus verder uit naar deze samenwerking. We voelen wel dat we op dezelfde lijn zitten en dat er actief wordt meegedacht over hoe de avond voor iedereen zo aangenaam mogelijk kan zijn.”

Je sprak van een nultolerantie voor ongewenst gedrag, maar wat is het gewenste gedrag? Wat kan en wat kan niet op zo’n avond?

Maria Kleopatra: “Ik denk dat je moet uitgaan van basic decency en van gezond verstand. Het belangrijkste is om respect te tonen voor elkaar, en uiteraard raak je geen mensen aan op een ongepaste manier of zonder toestemming. Dit is voor de meeste mensen ook echt wel duidelijk, maar hoe dan ook overlopen we bij het begin van de show de do’s and don’ts. Je moet er altijd van uit gaan dat er ook mensen bij zitten die voor de eerste keer een drag show bijwonen, natuurlijk.”

Wat betekent deze avond voor jullie persoonlijk?

Kim: “Ik ga sinds enkele jaren af en toe naar drag shows in andere steden en ik vind het heel fijn om dit nu in eigen stad te kunnen brengen, al is het maar om dat stukje wereld waarin ik zelf graag vertoef nu ook hier te kunnen delen met mensen. Het is voor mij een stukje bijdragen aan een klimaat dat veilig en inclusief is, ook hier in Brugge. Ik zie mijn rol in dit project eerder als ondersteunend. Ik ga niet zelf het podium op, maar ik zorg er wel mee voor dat er een veilig platform kan zijn voor drag en queer joy, voor het vieren van queer identity, ook in Brugge.”

Maria Kleopatra: “Zoals Kim zegt, voor het zien van drag shows moet je minstens naar Gent, of naar Antwerpen of Brussel. Daarom betekent het heel veel om dit nu ook hier in Brugge te kunnen aanbieden. Dat er een behoefte aan is, hebben we gezien bij de vorige editie: de zaal zat overvol met een heel divers publiek, wat we alleen maar toejuichen.”

En wat betekent het voor Brugge? Wat maakt het hier mogelijk dat er een drag scene kan groeien, of net niet?

Kim: “Brugge wordt nog gezien als een niet zo veilige stad, denk ik. Dat hoor ik toch vaak. Ik denk dat er al veel werk gebeurd is, maar dat er nog heel veel ruimte voor verbetering is.”

Maria Kleopatra: “Tijdens de vorige show heb ik een kleine publieksbevraging gedaan. Ik vroeg aan het deel van het publiek dat zich identificeert als queer, wie zich ooit al onveilig of op diens ongemak had gevoeld in onze stad. Ik denk niet dat er iemand bij was die de hand niet opstak. Er is dus inderdaad nog werk aan de winkel. Daarnaast heeft het ook te maken met opportuniteiten. Er wordt tot nu toe weinig ruimte geboden in de culturele sector voor wat niet binnen een bepaald kader past. Het begint wel te keren. Zo kregen we voor Queer Was Here specifiek een zitje aan de tafel om de programmatie mee uit te tekenen. En zo moet het eigenlijk, hé.”

Wat zijn jullie verwachtingen voor Sniffing Velvet?

Waar hopen jullie op?

Maria Kleopatra: “We hopen vooral dat mensen zich kunnen amuseren. Drag heeft altijd iets activistisch in zich, het zegt altijd: ‘De pot op met gendernormen’, naast het fantastisch entertainmentsgehalte natuurlijk. Dat maakt het voor mij zo interessant.”

Kim: “Ik hoop natuurlijk op een volle zaal met mensen die er goesting in hebben. Daarnaast hoop ik dat we met deze en de volgende edities een thuispubliek kunnen creëren van mensen in de queer community. Ten slotte hoop ik dat de performers zelf zich weer even goed amuseren als de vorige keer. Één van hen omschreef het toen als magie, en daar gaan we weer voor!”

@maria.kleoPatra snuFFel.be

ratmosPhere, het Passiekind van de broers serruys (robin en brecht), wordt ondertussen al even versterkt door jente neels (gitaar, zang) en Fieke soete (bas). de versterking heeFt heel wat in beweging gebracht voor het weergaloze ensemble; het eerste album komt digitaal uit oP 16 Februari en heeFt oP 19 maart een releaseshow in cactus caFe. het album werd ondertussen al aangekondigd door mud, shotgun en Pistache. we troFFen jente en robin voor een babbel over het album, muzieksmaken en -invloeden en de verandering van een duo naar een kwartet.

Ratmosphere bestaat al sinds 2019, waarom was het zo lang wachten op het eerste album?

Robin: “Eerst waren we met twee, mijn broer en ik. Ratmosphere is toen snel van start gegaan door Sound Track te winnen. Al ons werk toen waren singles en losse demo’s. Een rode draad was er toen nog helemaal niet, maar we dachten wel al aan een album. Toen is de covidcrisis gekomen en zijn alle toekomstplannen voor een album even opzijgeschoven. Erna kriebelde het om Ratmosphere een nieuw elan te geven. Mijn broer (Brecht) had Jente zien spelen en zij kende Fieke. Zo is de bal beginnen te rollen.”

Jullie kenden elkaar ook niet echt dan?

Robin: “Nee, Jente had een optreden in de Snuffel. Mijn broer had dat toevallig gezien en we zochten net een extra bandlid. Toen ik achteraf luisterde, was ik ook op slag overtuigd.”

Maar Jente is niet de bassist gebleven?

Jente: “Nee, ik voelde mij toch niet helemaal thuis in deze band als leadzanger en bassist tegelijk. Mijn voorkeur ging naar gitaar en zang. Ik ken Fieke en we hebben wat gespeeld en geëxperimenteerd met de opstelling tot het juist was.”

Jen, wat was jouw motivatie om erbij te gaan?

Jente: “Voor ik erbij kwam, had ik nog nooit van Ratmosphere gehoord, maar mijn vriend kende het al en was fan. Toen ben ik ook gegaan en eerst vroeg ik mij echt af wat ik er nog aan zou kunnen toevoegen. Ratmosphere had al een stijl en eigen geluid, maar ik vond dat ik er alleen uit kon leren.

Het is ook niet zo dat Ratmosphere alleen mijn stijl beïnvloedt, ook vice versa is er wel wat invloed en wat ruimte om accenten toe te voegen. Ik heb totaal andere muziekinvloeden gehad en dat toont ook wel.”

Ratmosphere wordt ook wel omschreven als een eighties-sound. Hoe is jullie stijl geëvolueerd met de nieuwe opstelling? Jente: “Ik heb wel een andere stijl en andere invloed gehad, maar het is niet zo dat ik mee schrijf aan de teksten. Ik voegde wel extra vocal lijnen toe en frisse melodieën met een andere insteek. Het zit hem in de details en accenten die ik kan toevoegen. De kern van Ratmosphere is dus hetzelfde, er is enkel extra frisse vrouwenvocal.”

“het album heeFt als centraal thema isolatie. daar verwijst de titel ook naar: devil‘s island. het idee kwam van PaPillon, een Film uit 1973 met steve mcQueen die zich aFsPeelt oP het eiland. het album zit dus echt in die toon van desolaatheid. het artwork van hans borg is daar ook oP aFgestemd en gaat diezelFde isolatie benadrukken.”

Robin: “Ik heb dat al vaker gehoord, maar zelf vind ik onze stijl ook niet zo een-op-een eighties. Onze synths en drums hebben die kenmerken wel en zo leg je natuurlijk een herkenbare en toonaangevende sound. Het is ook niet zo dat ik ben opgegroeid op eighties-muziek. Dat is pas later gekomen, eerst was dat sixties muziek met The Doors bijvoorbeeld en dat zit er ook nog in. Dat gezegd zijnde denk ik dat de verschillen merkbaar zijn in de rode draad die nu in de muziek zal zitten en minder in het geluid.”

Wat mogen fans verwachten van het eerste album?

Robin: “Het album heeft als centraal thema isolatie. Daar verwijst de titel ook naar: Devil's Island. Het idee kwam van Papillon, een film uit 1973 met Steve McQueen die zich afspeelt op het eiland. Het album zit dus echt in die toon van desolaatheid. Het artwork van Hans Borg is daar ook op afgestemd en gaat diezelfde isolatie benadrukken.”

Het eerste album is er bijna, hoe ziet de toekomst voor Ratmosphere en voor jullie eruit?

Robin: “Groeien! Het eerste album is er, het komt bijna uit. Dus we beginnen toch wel te kijken om met het album ook op festivals te gaan staan. Erna? Dan willen we langzaamaan toch wel aan een tweede album beginnen werken. Het belangrijkste is gewoon dat we ons eigen ding kunnen blijven doen.”

Jente: “Ik heb ondertussen al veel festivals gedaan als bassist, maar niet vaak met een eigen project en dat is toch iets waar ik naartoe wil. Om op een festival te staan met een project waar ik zelf aan meegeschreven heb. Hetzelfde als Robin dus.”

Robin: “We hebben ondertussen Live Nation als boeker voor België, Glorybox voor Nederland en Green Revolver voor Frankrijk en Luxemburg. Het begint dus wel goed binnen te komen en dat is sowieso een motivatie en een teken dat we goed bezig zijn.”

ratmosPhere is de beloFte van Februari voor willy, neemt deel aan humo‘s rock rally en sPeelt hun albumrelease oP 19 maart in cactus caFe. wie ze wil zien, heeFt de komende tijd dus alle kansen!

ratmosPhere_ cactusmusic.be

tekst: nicholas vandenbussche beeld: hans borg

ik zit in het Printlab oP de eerste verdiePing van het entrePot met maarten derous, de tijdelijke verantwoordelijke van het lab. “ons atelier is uh ... even under construction. daar staat de nieuwe zeeFdruktaFel, we hebben ook een nieuwe droogoven, daar de nieuwe sPoelbak en er is een nieuwe risoPrinter besteld.” terwijl kijken we naar de verzameling vergeelde Printers die rechts van ons staan. mooie verwezenlijkingen, me dunkt, maar daar stoPt het niet. “we zijn ook onze doka aan het vernieuwen.” heel wat nieuwe termen voor mij en duidelijk veel gaande bij het lab, want naast deze renovaties, zijn ze ook voloP bezig hyPerlab 2024 voor te bereiden.

tekst: jasPer vermeesch

Het Lab under construction met Maarten Derous.

De analoge printcommunity van Brugge anno 2024

De liefde voor print druipt uit Maarten zijn poriën als inkt uit een zeefdruk terwijl hij zijn werken toont die achter de risoprinters in het printlab hangen. “Dat is de coverillustratie van de eerste single van kakapunk.” Deze man is naast master in grafisch ontwerp ook saxofonist en gitarist van de avant-garde punkband kakapunk. “Ik gebruikte voor die illustratie een foto van mijn pa … (wijst naar een foto die in het rek tegen de muur staat). Ik hou van collages en de kwaliteit van risoprinters, geen enkele print is exact hetzelfde.”

Hoe langer ik met Maarten praat, hoe duidelijker zijn voorliefde voor ruwe creativiteit wordt.

We keren terug in de tijd, naar de tweede editie van Hyperlab, het eendagsfestival dat Het Lab jaarlijks organiseert in Het Entrepot. Daar kon je Maarten vinden op de printmarkt waar hij zijn werk toonde. “Ik had een archiefboek mee met een verzameling van werken die ik vond. Het begon met chaos, maar toch vond ik er gaandeweg een bepaalde structuur in. Kunst mag ruw of onafgewerkt zijn, ik vind dat iets hebben.

Maar bij mij zit er steeds een doordacht concept achter, waar ik bijna obsessief mee bezig ben.”

Bij de vierde editie van Hyperlab is de printmarkt nog steeds een vaste waarde. “We voorzien 70 standjes waar illustrators hun werk kunnen tonen, tja, het is echt genieten." Vertelt hij me met een lach. Creatievelingen kunnen zich nog steeds inschrijven voor de printmarkt en binnenkort gaat het printlab weer open waar iedereen welkom is om verliefd te zijn of te worden op analoge print.

Concerten, visuals & nightlife

We kruipen nogmaals in de tijdmachine en belanden deze keer op 15 maart 2023, de derde editie van Hyperlab. Daar trad Maarten op samen met zijn kameraden van kakapunk. “We hadden een IKEA-showroom gemaakt uit karton die we tijdens ons optreden volledig kapot maakten. Dat was twee weken werk in twee minuten weg, maar het was het volledig waard.”

Bij de editie van dit jaar mag je ook in je handen wrijven voor opwindende optredens: “We zijn momenteel volop bezig de selectie te maken, maar ik kan wel al meegeven dat Bobbi Lu één van de artiesten is die zal optreden in de grote zaal. De concerten combineren we met visuals die we achter de artiesten projecteren.”

Muziek, fotografie, video en eindeloze creativiteit

Het Lab is Maarten dankbaar, want tijdens zijn tijdelijke functie is het printlab stevig onder handen genomen om zo de Brugse printcommunity verder gelukkig te maken.

“Het Lab is nog meer dan enkel print. We hebben ook een muziekstudio, het Videolab en het Fotolab. We zijn de enige open workspace in Brugge waar je alle kneepjes van jouw creativiteit verder kan ontdekken. Maandelijks zijn er hier workshops die je kan volgen dankzij onze community.”

“Een expo met mijn persoonlijk werk komt er …” “Ergens in de toekomst. Ik weet niet wanneer en hoe die eruit zal zien.” Maarten blijft een creatieve bezige bij die op zijn Instagrampagina ‘deerous’ samenwerkt met de mysterieuze alien ‘M’ en dwangmatig dino’s blijft tekenen. “Ik maak waar ik zin in heb en al sinds jongs af aan vind ik dino’s nice.”

Met een pintje in de hand word je ondergedompeld in een muzikaal en visueel schouwspel. Verwennerij voor bijna alle zintuigen ... en dat mag je in Maartens geval letterlijk nemen: “Tijdens SIGNAAL traden we met kakapunk op in een boksring.” Hmm, een optreden dat het publiek voelde! “Tijdens mijn graduation traden we op in de toiletten van het KASK.” En daar, een optreden dat je waarschijnlijk kon ruiken.

Naast de optredens in de grote zaal focust Het Lab dit jaar ook op nightlife. “Een dik feest met dj's.” Soms is het ook eens simpel.

Ook met kakapunk blijft hij doormoshen. “Muziek is mijn grootste inspiratiebron en de Britse postpunkscène ligt me het nauwst aan het hart. Bands als Squid, black midi, Viagra Boys … de teksten blijven me inspireren.”

kom oP 30 maart 2024 naar het entrePot tijdens hyPerlab en geniet van een dag vol verrassingen. wie weet looP je maarten derous (oF de mysterieuze ‘m’) ook tegen het lijF!

deerous

het-lab.be het_lab

© isaac Ponseele

maak kennis met villa bota’s nieuwe coördinator:

bij de meesten onder ons doet villa bota wel een belletje rinkelen. het radiostation blaast dit jaar 15 kaarsjes uit en dat met een sPiksPlinternieuwe coördinator. wij hadden het genoegen kennis te maken met sPring-in-‘t-veld geertrui maertens, die in de voetsPoren zal treden van neil haesebrouck.

Hoe zie jij de evolutie van Villa Bota tot nu toe?

“Van in de tijd dat ik student was tot de dag van vandaag is er al heel veel veranderd. De evolutie van Villa Bota is gigantisch. Vroeger was Villa Bota in se enkel radio, maar nu hangt daar een grote community rond.

Wie is Geertrui Maertens?

“Ik ben Geertrui, 31 jaar en van Brugge. Als student had ik een radioshow bij Villa Bota, ‘Monday Maniacs’. Dat was een studentenprogramma waarin wij experimenteerden, veel weetjes vertelden en heel veel gezeverd hebben. De allereerste keer vroegen vrienden mij mee om radio te maken en ik zei toen dat ik daar niks van kende, maar ging toch eens langs. Tegen het einde van de avond stond ik daar op mijn blote voeten en amuseerde ik me rot! Gewoon doen alsof niemand luistert en waar je zin in hebt.

Daarna trok ik, tijdens de zomerperiode, met ‘Festivilla’ naar een festival om de bands te interviewen. Dat was heel tof om te doen en heb ik altijd heel graag gedaan. Ik ben mijn hart verloren bij radio en media en dus besloot ik dat te gaan studeren en er mijn werk van te maken.

Ondertussen heb ik ervaring opgedaan bij de VRT. Wanneer de vacature online kwam voor de coördinator van Villa Bota hebben verschillende mensen me die doorgestuurd. Ik snapte wel waar dat vandaan kwam (lacht). Het is iets dat ik heel graag wou doen, en nu zit ik hier!”

Ook de studio was vroeger een klein zwart kot, ongeveer de helft van de studio nu, met twee brakke microfoons en een lampje waarbij we moesten opletten voor de kabel, of die viel naar beneden. Nu is dat een volwaardige studio met meerdere microfoons, een livestream die gevolgd kan worden en deftige lampen (lacht).

De redactieruimte is ook niet meer hetzelfde. Er staan hier nu instrumenten en dergelijke. Het is leuk om te zien hoe Villa Bota al zoveel is gegroeid.”

Welk toekomstperspectief heb jij voor Villa Bota? “Waar willen we met Villa Bota naartoe? Zoals ik daarnet al vertelde, is Villa Bota ondertussen uitgegroeid tot een community. Het is de bedoeling dat niet alleen ik, maar wij allemaal samen ervoor zorgen dat dat niet alleen behouden wordt, maar dat het groepsgevoel nog meer versterkt wordt. Dat we ook tonen dat radio maken meer is dan enkel plaatjes opleggen en een paar woordjes in de micro zeggen. Radio maken is muziek, in al z’n vormen en kleuren: dj’en, podcasts, video, maar ook sociale media. Ik vind het een superleuke gedachte dat al die verschillende kanalen gebruikt kunnen worden en zo het gevoel creëren dat iedereen z’n ding kan komen doen. Dus op die community wil ik echt keihard inzetten.

Ik wil ook meer inzetten op diversiteit en moesten er wat meer vrouwen komen radio maken, zou dat ook mooi zijn. Ik wil daar graag meer balans in creëren. We willen dat iedereen zich welkom voelt en dus dat Villa Bota als safe space kan (blijven) fungeren. Bij deze een shout-out: voel je het kriebelen of ben je gewoon nieuwsgierig? Wees welgekomen bij Villa Bota!”

Hoe was je eerste week tot nu toe?

32

Zijn er projecten die daarbij kunnen helpen? “Voorlopig wil ik nog niks veranderen en behouden wat er al is, zoals Signaalfestival bijvoorbeeld. Ik wil eerst iedereen leren kennen, de community onderhouden enz. Mijn skills liggen ook net iets anders dan die van Neil. Waar hij meer kent van licht, geluid en productie, liggen mijn sterktes eerder bij radio, video en sociale media. Dus ik denk dat als er nieuwe projecten zouden ontstaan, het eerder uit die sterktes zal voortvloeien dan bewust iets te willen veranderen. Ik merk wel dat er veel aanvragen binnenkomen om nieuwe projecten te starten. Er zal eens bekeken moeten worden of dat mogelijk is, of dat het beter is om eerst wat er al is verder uit te werken. Maar ik heb er wel zin in!”

“Super leuk! En dat is vooral te danken aan de leuke collega’s van Het Entrepot. Het is echt al heel tof geweest. Hier ook, met de jongeren die ik al heb leren kennen. Ik was enorm verrast over hoeveel inspirerende gesprekken ik al heb gehad met mensen die binnen en buiten lopen. Geen simpele kennismaking, maar echt al waarover hun shows gaan en waar ze mee bezig zijn. Daardoor heb ik direct de neiging om mee te brainstormen. Dan voel ik wel: oké, laat het maar op mij afkomen! Ik wil er al meteen aan beginnen!

Maandagavond was het baravond met een kampvuur en het was heel gezellig. Ik ben dus heel aangenaam verrast over m’n eerste week. Qua sleutels en koffie vinden loop ik wel nog een beetje verloren (lacht).”

interesse in radiomaken? de community versterken? contacteer geertrui!

villabota

villabota.be

circular made easy

CIRCULAIR FESTIVAL BRUGGE

wat in 2021 startte als een relatieF klein Project met een Financieel duwtje in de rug van de vlaamse overheid, groeide gestaag. van een zaadje, dat gePlant werd in de brugse zandbodem, tot een stevige kiem die duchtig verder groeide en nu een heuse Plant is die er staat in onder andere de vorm van een 3-daags Festival. en als het aan elke van circular hub brugge ligt, groeit die Plant verder uit tot een struik, boom, bos. want de energie die er in de lucht hangt om circulariteit een vast onderdeel te maken van ons leven, is werkelijk aanstekelijk.

tekst: jolien van acker

© Femke den hollander

Het Circulair Festival Brugge werd vorig jaar voor de eerste keer georganiseerd, maar is nu al een blijver. Elke Renders: “Het is zeker de bedoeling om hier een jaarlijks terugkerend festival van te maken.” Wat natuurlijk perfect samengaat met het thema: als je spreekt over circulaire economie, dan gaat het over hoe we alles wat we bezitten kunnen hergebruiken, keer op keer opnieuw. Al dan niet in de huidige of een andere vorm. “En dat is wat het zo interessant maakt.” aldus Elke, projectcoördinator Circular Hub Brugge, met wie BLVRD kon spreken. We zijn benieuwd wat er dan zoal aan bod komt tijdens het festival!

Hoe & waar kunnen we Circulair Festival Brugge ontdekken?

Elke: “Vooral in Korf, dat blijft onze uitvalsbasis.” De officiële kick-off voor het grote publiek start op vrijdagavond met de Pecha Kucha: dan kun je vanop de eerste rij ontdekken welke initiatieven er al zijn in de buurt. Ook op zaterdag 24 en zondag

25 zal je altijd iets kunnen beleven, lezen of ontdekken in de Korf, ook als er geen workshops zijn. Dan kun je de expo over circulaire economie initiatieven op je eigen tempo bezoeken.

In de stad is er natuurlijk ook veel te doen, op heel wat locaties bij de circulaire makers. Zo staan er enkele bedrijfsbezoeken gepland en een fietstocht waarbij we alle Handmade in Brugge makers aandoen die met dit thema bezig zijn. De kringwinkel doet ook acties in al hun filialen, tot in Zeebrugge. Kortom, op heel veel plaatsen zal je kunnen proeven van het programma, dat we uitgebreid en dooreengeschud hebben. Het is dus zeker de moeite om af te komen, ook als je er vorig jaar bij was.

Welk aspect van circulariteit willen jullie in de kijker zetten met deze 2e editie van het festival?

“Zoals gezegd is het programma uitgebreid. De basis hebben we behouden en verder uitgewerkt. Tijdens deze editie vormen drie hoofdthema’s de groene draad:

→ Repareren: één van de basisprincipes als je over circulaire economie praat. Er zijn heel wat workshops, bekijk dus zeker het programma. Van ‘Hoe vermaak & onderhoud ik mijn fiets’ tot het terugkerende repair café tot een workshop visible mending, over hoe je kleren kunt vermaken met bijvoorbeeld kleurige stiksels zodat het een uniek item wordt.

→ Huren & delen: ook in volle opmars! Je kunt naar de lezing van Lieven D'hont, oprichter van o.a. Peerby en ‘Green Deal: Huren en Lenen’. Of ga naar de sessie die porseleen organiseert: zij hebben een uniek concept en komen tijdens het festival hun keukenbibliotheek presenteren: maak kennis met alle professionele keukentoestellen zoals pizzaoven, pastamachine, ijsmaker, … die je bij hen kunt huren. Interessant als je eens een

specialleke wilt, zonder het zoveelste apparaat te moeten aanschaffen.

→ Hergebruik/tweedehands: opnieuw een van de basisprincipes. Zo organiseren we op zaterdag 24 februari een stylingsessie in de Kringwinkel Popup op de Eiermarkt met Julie Sabs (@sabsjulie). Je krijgt van haar tips & tricks over hoe je een hippe tweedehands outfit samenstelt. Schrijf je zeker in via de website circulairfestivalbrugge.be als je erbij wilt zijn!”

“Tot slot wil ik een speciale shoutout doen naar het project waar de studenten mode van de Maricolen hun schouders onder zetten: een upcycling project met textieloverschotten van Oxfam 2ehands. Een project waar ze creatief aan de slag moesten met reeds gedragen textiel en dat nieuw leven inblazen, en dat is hen zeker gelukt. Op de Pecha Kucha vrijdagavond tonen ze hun creaties in première aan het grote publiek. Hoe ze dat zullen doen, houden we geheim. Kom dus zeker af om te ontdekken wat het is geworden. Daarnaast zullen hun creaties de etalage van Oxfam 2ehands en Shopping Brugge sieren. En ook te zien zijn in het klimaatpunt in het Huis van de Bruggeling.”

Kan je een circulaire levensstijl laten rijmen met ons huidige consumptiegedrag?

“Hier draait het in mijn ogen vooral rond bewustzijn. Dat is de eerste stap: beseffen dat er te veel wordt geproduceerd en geconsumeerd. En dat je als consument veel macht hebt om die afvalberg te reduceren, door je gedrag beetje bij beetje aan te passen. Begin klein en vier die kleine stapjes.”

“Als je iets nodig hebt, onderdruk dan de impuls om het te kopen, maar daag jezelf uit en denk out of the box. Kan ik het lenen van iemand uit de buurt? Of huren, of tweedehands vinden? Er zijn zo veel alternatieven die even gemakkelijk zijn.”

“Als m’n zonen en ik kleren shoppen, dan gaan we standaard naar tweedehandswinkels. Zij

“als m’n zonen en ik kleren shoPPen, dan gaan we standaard naar tweedehandswinkels.”

vinden daar echt hun gading, gaan het pashok binnen met een heleboel kleren en komen altijd naar buiten met een lading ‘nieuwe’ kleding.”

Welke activiteit op het programma is jouw favoriet?

“Het is altijd gevaarlijk om er één iets uit te halen, maar ik ga het toch doen en wil graag de samenwerking met Rebelle in de kijker zetten." Met hen doen we een workshop Café menstrué: daarin werken we rond herbruikbaar menstruatiemateriaal. Dat mag nog meer in de kijker gezet worden, want er wordt tot vandaag te weinig over gesproken. In de workshop zul je ontdekken dat herbruikbaar gelijk staat aan comfort & veiligheid, ook voor veeleisende producten die zo intiem zijn.”

In welke vorm van circulariteit geloof jij het meeste?

“Hier gaat een stukje beroepsmisvorming mee gepaard, want als productontwikkelaar kijk je naar het ontwerp. Ik geloof het meest in de kracht van een goed & sterk design. Het start dus bij … het begin. Vanaf het concept: hoe gaan we dit product ontwikkelen? Zodat het productieproces zo efficiënt mogelijk verloopt met zo weinig mogelijk grondstoffen, het eindproduct zo lang mogelijk meegaat, het (multi)functioneel is en het eenvoudig repareerbaar is, zodat je de levensduur ervan nog kunt verlengen.”

Waarom is circulair de toekomst?

Renders: “Dat is voor mij een no brainer. Zoals

iedereen weet zijn er grenzen aan de draagkracht van deze planeet. Grondstoffen zullen uitgeput raken, dus op termijn zullen we ons consumptiegedrag sowieso moeten aanpassen, we zullen niet anders kunnen. Dan is het veel leuker als je je leven inricht met leuke initiatieven en producten, die én goed zijn voor onze planeet, én je leven eenvoudiger en beter maken. Liever zo dan dat het opgelegd wordt, toch?”

Wat is de grootste 'circulaire' life hack die je regelmatig toepast in je eigen leven?

“Iets dat ik zelf al jaren toepas is Furoshiki, een wikkeltechniek uit Japan. Heel eenvoudig: in plaats van inpakpapier gebruik je doeken om je cadeaus mee in te pakken. Ik heb hier een stapel doeken in onze lade zitten, als je een cadeau wilt

inpakken, neem je er een van de stapel, geef je het cadeau en eens uitgepakt neem je het doek terug mee naar huis, klaar voor het volgende cadeau. Het is een heel gemakkelijk principe en kost je geen extra tijd of energie. Het enige ‘nadeel’? Het is heel herkenbaar dus je omgeving heeft na verloop van tijd snel door dat het pakje van jou komt!”

circulair Festival brugge is een samenwerking tussen de rePubliek, avansa regio brugge en de stad brugge (circular hub brugge en bruggenaarmorgen).

circulairFestivalbrugge.be

Het textiel van de toekomst

textielaFval een nieuw leven geven, da’s de missie van rag. de drie innovatieve vrouwen achter het duurzame idee? moPsa marciano, estelle chatelin en léa bottani-dechaud. tijdens een interview vertelt moPsa met het nodige enthousiasme hoe de bal aan het rollen is gegaan.

Van Brussel tot Parijs

Mopsa: “Ik heb Textielontwerp gestudeerd in Brussel. Na mijn studies nam ik wat afstand van textiel, omdat het een beetje aanvoelde als een overload. Als je een kunstrichting gevolgd hebt, is de realiteit ook vrij confronterend: er liggen geen duizenden jobs voor het rapen als textielontwerper. Daarom heb ik even een andere job gehad, maar na een tijd besefte ik dat het toch miste. Ik voelde de nood om weer aan de slag te gaan met textiel.

Ik ben in Parijs geboren, maar heb daar niet lang gewoond. Mijn ouders zijn naar België gekomen toen ik 3 jaar was. Ik wilde de stad graag beter leren kennen en besloot om er zes maanden stage te lopen bij het textielbewerkingsatelier Anne Gelbard. We werkten vooral voor de modesector: textiel kleuren, verven of zelfs met de hand schilderen. Vaak mocht ik voor grote topmerken werken, dat deed ik supergraag. Ik had in mijn studies wel al wat ervaring opgedaan in zeefdruk, maar in het laatste jaar kwam dat niet meer zoveel aan bod. Het was heel tof om het opnieuw op te pikken, want je werkt op een artisanale manier en hebt enorm veel mogelijkheden in bewerkingen, kleuren, patronen, formaten, inkten enzovoort.”

Drang naar duurzaamheid

“Mijn eindwerk vond ik niet ecologisch verantwoord en dat zette me aan tot nadenken over hoe ik nieuwe materialen of objecten kon creëren. Zo is mijn interesse gegroeid in ecologische en circulaire alternatieven. Ik ben eerst sorteercentra van kringloopwinkels gaan bezoeken om mezelf voor te stellen en te onderzoeken wat beter kon. Ik ontdekte dat er wel al veel gesorteerd wordt, maar er nog altijd enorm veel weggegooid wordt. Textiel is ook vaak van slechte kwaliteit en gemaakt uit meerdere componenten, waardoor je het moeilijker kan hergebruiken of recycleren.”

“Ik deelde een atelier met mijn vriendin Estelle, die ook Textielontwerp heeft gestudeerd, en vertelde haar continu over mijn bevindingen. Zij was op dat moment ook al aan het nadenken over hoe ze het afval van textielbedrijven zou kunnen opwaarderen. We hebben toen besloten om samen een project op te starten. En zo zag Rag het levenslicht! De naam verwijst naar ‘chiffonnier’ in het Frans, een oud beroep waarbij iemand de stad rondging om stof te recupereren en er papier van te maken.”

Op onderzoek

“Estelle en ik gingen op zoek naar textielafval (post-consumptie en -productie) dat een tweede leven verdiende. Op eigen houtje belden we bedrijven, legden hen het project voor en vroegen of we hen mochten bezoeken. Sommigen wilden het niet, maar de meesten stemden wel toe. Uit ons onderzoek in een textielsorteercentrum bleek dat knuffelberen totaal niet hergebruikt worden, dat vond ik verschrikkelijk. Kledij wordt bijvoorbeeld heel vaak tweedehands gekocht, maar bij knuffels is dat niet het geval. En ze bestaan uit meerdere componenten, waardoor het minder evident is om ze te recycleren. We waren onder de indruk van de gigantische

bakken vol afgedankte knuffelberen. Het sorteercentrum krijgt er zo iedere maand drie binnen. En dat was nog maar één van de zovele centra in België. Daar wilden we iets aan doen.”

Het eerste grote project

“We hebben een onderzoekcentrum gevonden dat oude garens mixt en textiel recycleert: het Centre Européen des Textiles Innovants. Het maakt er eerst vezels van en hergebruikt die vervolgens om nieuw materiaal te maken met een vilttechniek. We besloten een grote hoeveelheid knuffels op te kopen om ze een nieuwe bestemming te geven. We hebben ze allemaal per kleur gesorteerd en handmatig al de oogjes eruit geknipt. Heel veel werk, maar in de toekomst willen we onderzoeken hoe we dat proces kunnen optimaliseren. Daarna mixten we de stof, verwerkten we die in een viltmachine en maakten we er grote rollen van.

Om het project bekend te maken, hebben we tapijten gemaakt van het gerecycleerde vilt. We werden geselecteerd om ze tentoon te stellen op het Lake Como Design Festival in Italië. Daar hebben we nog heel veel stof van over, waar we sowieso nog iets mee willen doen. Vilt is een supergoed materiaal, omdat het goed isoleert. Ook de kleuren zijn mooi, het is een dankbare en veelzijdige stof. We kunnen er nog vele richtingen mee uit.”

What’s next?

“Onlangs is Léa bij Rag gekomen, zij heeft lang gewerkt voor Rotor DC, een architectenbureau dat hergebruik van bouwmaterialen onderzoekt. Ze heeft dus al veel ervaring in circulair ondernemen en weet meer over subsidies en dossiers dan Estelle en ik. Nu is ons team compleet.

tekst: ellemijn van Puymbroeck beeld: lucas denuwelaere

Voorlopig gebruiken we één type afval, de knuffels, maar we onderzoeken volop welke andere soorten we kunnen omtoveren tot iets waardevols. We zijn ook een soort portfolio aan het samenstellen om ons concept concreter te maken. Zo zijn we van plan een bobijn te maken met garens, om aan te tonen dat er heel veel realiseerbaar is. Met Rag willen we de perceptie van afval veranderen en bedrijven stimuleren om oude stoffen te hergebruiken of hun eigen afval opnieuw in de productie te steken. Maar we beseffen wel dat het nog wat tijd zal vragen.”

benieuwd naar de verhalen en visies van moPsa in real liFe? kom 24 Februari naar turbo circulair tijdens het circulair Festival in brugge. na de talk is er ruimte voor vragen, gesPrekken en een gezellig drankje.

rag_Fabrics turbobrugge.be

COLUMN

Een nieuw jaar, een nieuwe columniste. Alexandra Dervenis is pedagoge en deelt haar passie voor schrijven een jaartje met ons, hier in BLVRD.

le gamin à vélo

Op een koude ochtend in december bracht ik mijn zoontjes naar school. Ik had mijn jongste telg net veilig achter de schoolpoort gezet toen ik geroep en gebrul hoorde in de verder verlaten straat. Wat verderop zag ik een man tierend de auto voor hem schoppen en slaan. Er stapte een vrouw uit die zich maar bleef excuseren. Naast de auto, een fiets op de grond en naast de fiets, een huilend jongetje. De vrouw had de man per ongeluk aangereden. Hij viel met zoon achterop en al op de grond. Ze waren gelukkig niet gewond maar tot dat besef kwam de man niet, zo druk was hij met roepen en schelden. Uiteindelijk kwam het zover dat ik zijn kind naar school bracht.

Later die dag hoorde ik iemand zeggen: “Het zijn die feestdagen hé, de mensen hebben zo veel stress dat ze ontploffen voor het minste”. Nu kan je een aanrijding moeilijk het minste noemen, maar toch had hij een punt. De val van die ochtend was voor de man op zijn fiets duidelijk de spreekwoordelijke druppel, en eens de emmer overliep was er geen stelpen meer aan. Waren het de feestdagen? Wat speelde er die ochtend écht, wat maakte dat die mens zijn woede zelfs niet lang genoeg aan de kant kon zetten om in te zien dat zijn zoon, hijzelf én zijn fiets oké waren?

Het moet gezegd, ook ik ben geen fan van de feestdagen.

De kerstkitsch in de Brugse straten die je zelfs met de grootste moeite niet kan ontlopen, de pakjeshysterie, het geforceerde gezellig samenzijn, … Het kan me allemaal gestolen worden. Dat de kerstvakantie heel letterlijk in het water viel, met de muren oplopende kinderen tot gevolg, deed er dit jaar geen goeds aan. Geen holografische zwaan of plastieken schaatsbaan kon voorkomen dat ik pas opgelucht ademhaalde toen het januari werd.

Intussen hebben we Blue Monday overleefd en is het al februari. Naast Valentijnsdag, die ik hier heel bewust ga negeren, brengt februari ook een nieuwe BLVRD met zich mee. Vers van de pers, nog warm uit de oven, vol events en releases om naar uit te kijken en met mezelf als nieuwe columniste.

Hoe belandde ik hier? Schrijven deed ik altijd al. Ik kan me serieus geen moment in mijn leven herinneren waarin ik niet schreef. Ik pende als kind stapels dagboeken vol en ging van pianoles naar dactyloles omdat blind typen toch wat sneller gaat dan met hand en vulpen schrijven – wat ik trouwens nog steeds braindumpinggewijs wel doe (zoek het op en probeer het!). Ik droomde ooit zelfs van een carrière als auteur. Een literaire carrière kwam er niet, zo gaat dat met kinderdromen, maar het schrijven bleef. En het kinderen uit de brand slepen – of weg van een letterlijk de pedalen verliezende ouder - ook. Ik twijfelde tussen talen of opvoedkunde en werd uiteindelijk pedagoog, omdat het helpen kinderen van de best mogelijke zorg, opvoeding en onderwijs te voorzien me toch net iets belangrijker leek dan teksten van en naar het Grieks vertalen.

Van pedagogiek naar BLVRD, het lijkt een grote stap maar dat is het niet. Kinderen hebben ouders en ouders verdienen cultuur, events om naar uit te kijken en goeie muziek als achtergrond wanneer ze hun kinderen achter het behang plakken. Kinderen groeien op, worden jongeren en dan volwassenen in onze mooie Brugse stad.

Bruges la morte, wordt wel eens gezegd, waarschijnlijk door je bekrompen achterbuur die altijd maar de flikken belt als je zelfs nog maar luid durft te hoesten na 22u ’s avonds - en die vanzelfsprekend nog nooit van BLVRD heeft gehoord. Dood zijn we namelijk heel zeker niet. Wel soms moe(-gestreden), angstig en prikkelbaar. Soms zien we het allemaal even niet meer. Maar wat ik wél zie zijn de vele mooie initiatieven in onze stad. Zijn de mensen die hun nek durven uitsteken, die bewegingen starten, die ons aan het denken én aan het dansen zetten. En die mensen zijn in deze BLVRD opnieuw alom vertegenwoordigd. Ik kan maar hopen dat die man op zijn fiets, met zijn feestdagen- en ongetwijfeld nog veel andere vormen van stress, toch ook al dat moois en hoopvols kan zien. Geniet ervan!

REISMARKT 2024

steFanie en niels kozen niet voor een traditionele huwelijksreis: ze reisden niet naar één oF ander troPisch eiland, maar maakten een Fietsreis van één jaar van gent naar mexico. ze doorkruisten euroPese landen en Fietsten via the great divide en baja divide van canada tot mexico.

Stefanie: “In februari 2022 vertrokken wij per fiets van onze voordeur in Gent naar ons huwelijk in Limburg. Van daaruit fietsten we via Duitsland en Denemarken naar Noorwegen. Na een boottocht vanuit Noorwegen naar de Faeröereilanden en IJsland, reisden we verder naar Canada om uiteindelijk in Mexico te eindigen.”

Reden jullie het ganse traject per fiets?

Stefanie: “Meestal wel, maar niet àltijd. We wilden vooral proeven van verschillende reismethodes. We hebben dus een stukje gelift, eens een auto gehuurd, een boot genomen, etc. We vlogen ook vanuit Reykjavik naar Vancouver, waar we een tijdje moesten wachten op een fietsherstelling. Om die tijd in te halen besloten wij de trein te nemen naar Jasper. Vervolgens zijn we vanuit Jasper naar het zuiden van Mexico gefietst.”

Hoeveel kilometer per dag hadden jullie zo ongeveer in de benen?

Niels: “Gemiddeld fietsten we tussen de 60 en 80 kilometer per dag, met uitschieters naar 100 km en rustigere dagen rond de 20 km. De afstand was sterk afhankelijk van de ondergrond; in sommige delen van Mexico waren we al blij met 40 à 50 kilometer per dag. Maar, ik raad fietsreizigers ook aan om niet te veel vast te hangen aan die kilometers. Je hoeft echt geen 100 km per dag te fietsen.”

Wat was voor jullie het meest uitdagende aan deze reis?

Niels: “Het meest uitdagende aspect voor ons was zonder twijfel het fietsen door IJsland. We voelden ons soms onveilig, en dat had vooral te maken met het ruwe klimaat. Toen wij er waren, was het simpelweg nog te vroeg in het jaar om door het land te fietsen. Smeltende gletsjers maakten river crossings te riskant, en de krachtige winden hebben Stefanie letterlijk

“er zal altijd een reden zijn om iets niet te doen, zoals werk, relaties, oF Financiën. maar er staan vaak duizend redenen tegenover om iets wél te doen.”

van de weg geblazen. We moesten op sommige stukken zelfs fiets per fiets voortduwen. In IJsland is fietsen trouwens niet gebruikelijk, er is geen specifieke fietsinfrastructuur voorzien. De Ringroad, die rond IJsland loopt, is eigenlijk een tweevaksbaan zonder pechstrook. Als fietser deel je gewoon de weg met het verkeer.”

“Fysiek gezien was het misschien niet de meest veeleisende route, maar de combinatie van krachtige wind en de intense kou maakten het een grote uitdaging.”

Wat was dan wel de meest uitdagende fietsroute tijdens jullie reis?

Stefanie: “De meest uitdagende fietsroute voor ons was de Baja Divide, die loopt van San Diego naar La Paz. Hoewel we niet de volledige route hebben afgelegd, waren de stukken die we fietsten intens. De terreinomstandigheden maakten het tot een avontuur op zich. We moesten ook vaak 20 liter meesleuren, omdat we lang geen drinkbaar water zouden vinden.”

Waar overnachtten jullie vooral?

Stefanie: “In Zweden, Noorwegen en Denemarken hebben wij vaak wildgekampeerd. Dat ging heel gemakkelijk. In Denemarken sliepen wij vooral in shelters, die wij vonden via de app Shelter. Maar ondanks dat we voor vertrek investeerden in degelijke kampeerspullen, eindigden we verrassend vaak bij locals thuis. We hebben eens een berekening gemaakt: van de tijd die we reisden, zijn er 169 nachten dat we bij locals geslapen hebben. Dit was iets wat we nooit hadden kunnen voorspellen voor vertrek. De overige nachten brachten we dan vooral in onze tent door.”

Heb je tips voor toekomstige bikepackers?

Niels: “Je hoeft het helemaal niet zo groots te zien, zelfs in België of onze buurlanden kun je een kortere fietsreis maken. Voor degenen die denken dat fietsen té avontuurlijk is maar het toch eens willen wagen: je kan ook simpelweg van hotel naar hotel of van B&B naar B&B fietsen. Zo hoef je niet per se bij locals of in een tent te slapen.

Er zijn zelfs organisaties die bagagevervoer aanbieden, dus dat kan de last ook verminderen.”

“Het hoeft ook niet heel duur te worden. Koop tweedehands of vraag rond bij vrienden; je zult verrast zijn hoeveel tweedehands fietsen en reisspullen je in garages of kelders van kennissen kunt vinden.”

“Maar wat ik vooral wil aanraden: wacht niet of wacht niet te lang. Er zal altijd een reden zijn om iets niet te doen, zoals werk, relaties, of financiën. Maar er staan vaak duizend redenen tegenover om iets wél te doen. Dus, volg die redenen maar.”

“Onze ervaring leert ons dat een fietsreis mogelijk is voor iedereen. Met veel plezier geven we tips en tricks over "bikepacken voor beginners" op Reismarkt. Van paklijsten en navigatiemogelijkheden tot wildkampeertips en het kiezen van de juiste fiets. “

niels en steFanie geven tiPs over ‘bikePacken voor beginners‘ oP reismarkt 2024, zondag 25 Februari om 11u in de stadshallen.

tekst: joyce bosmans

YOUNG

jong volk brengt het verhaal van sPorter, model en danser yanick in de 10e aFlevering van de short docu reeks ‘young ones’.

ONES

Luka: “Een tijdje geleden nam Yanick contact met ons op. Hij vertelde dat hij een eigen kledinglijn had opgestart en dat hij die graag bekend wilde maken. Een kledinglijn met een heel belangrijk verhaal achter, dat moeilijk te vertellen is in twee zinnen. Of we hem konden helpen, vroeg hij, om zijn verhaal te brengen op de juiste manier…”

En zo gebeurde het op vrijdagochtend dat Yanick ons Jong Volk-bureau binnenstapte. Twee dingen vielen meteen op: de zelfzekere houding waarmee deze opvallend gespierde jongeman aan kwam wandelen en de pull met het woord #DUUR op zijn borst. Wat volgde was een kwetsbare getuigenis over hoe Yanick opgroeide, hoe vreselijk hij zich voelde als tiener en wat ervoor gezorgd heeft dat hij toch de persoon werd die hij vandaag is.”

We gieten hier een stukje van zijn getuigenis in een artikel van amper 4500 tekens, maar maakten ook een short docu in onze reeks ‘Young Ones’ over Yanick. Die reeks, die we

samen met Sarazon Creative maken, is ondertussen toe aan zijn 10e ‘aflevering’. Op 23 februari vertonen we de Young Ones met Yanick voor het eerst, in de exporuimte in Burg 4, en voeren we ook een nagesprek met Laura van Ommetoer over zelfzorg.

Hieronder krijg je al een tipje van de sluier over wie Yanick is. We laten hem graag zelf aan het woord!

Yanick: “Beginnen bij het begin zeker? (lacht) Ik ben Yanick Boerjan. Ik ben 25 jaar, waarvan 21 jaar een helse zoektocht is geweest naar wie ik wilde zijn.

Ik woonde als kind in een oud klein boerderijtje, met m’n ouders, 3 zussen en 100 katten... Dat was al een andere situatie dan bij alle andere kinderen die ik kende, want al mijn klasgenootjes en alle andere jongens van mijn dorp woonden in mooie nieuwe huizen. We zagen er ook een beetje anders uit dan de rest, een beetje ruiger. Ik voelde eigenlijk toen al, als kind, dat ik er niet bij hoorde. Tot mijn

7 voorstellingen voor

jongeren voor amper € 7

geselecteerd door Soundcast

Met

Jonger dan 26 jaar? 50% ko ing!

VR 23 FEB 2024

Cappella Mariana & Goeyvae s Strijktrio Over polyfonie en Pä richting paradijs

ZA 09 MRT 2024

UITVERKOCHT

London Philharmonic Orchestra, Vlaams Radiokoor & Wayne McGregor Toporkest, meesterwerk & sterchoreograaf

WO 08 MEI 2024

European Union Youth Orchestra

Elisabethlaureaten in Beethoven en meer

conce gebouw.be/7x7

11 jaar ben ik in Waardamme altijd een beetje het buitenbeentje geweest en zo ben ik als tiener een schuchter en onzeker persoon geworden. Dat werd alleen maar erger toen ik ouder werd en ik bleef mezelf de grond in boren in mijn eigen hoofd. Ik voelde me nooit goed genoeg, vergeleek mezelf altijd met anderen en werd daardoor mijn eigen grootste pester.

Toen ik 17 was, is er iets gebeurd waardoor ik het gevoel had dat het voor mij eigenlijk niet meer hoefde, het leven. Ik stond letterlijk op het punt om er een einde aan te maken, maar een stom toeval heeft ervoor gezorgd dat ik hier toch nog ben. In de 6 maanden daarna heb ik - met de nodige professionele ondersteuning - mijn leven kunnen veranderen.

Uit dat hele verhaal is mijn kledingmerk #DUUR ontstaan, omdat ik op die manier iets wil doorgeven aan mensen - in het bijzonder aan jongeren - die het ook moeilijk hebben. Uit mijn pijn en lijden wil ik andere jongeren inspireren. Daarom heeft mijn kledingmerk ook de naam #DUUR gekregen: je bent duur, je bent het waard. Ik weet hoe het voelt om een outcast te zijn, om er niet bij te horen. Ik wil anderen een hart onder de riem steken: hoe je eruit ziet, wat je financiële situatie is, uit welk soort gezin je komt, … het doet er niet toe. Als je blijft doorzetten, kun je bereiken wat je wil. Ik wil dat mijn kledingmerk - en daarmee ook die trotse mentaliteit - een microbe wordt. Het is zo belangrijk om te investeren in jezelf.”

de vertoning van young ones #10 - yanick, gaat door oP vrijdag 23 Februari in burg 4.

JONG VOLK! JONG VOLK! JONG VOLK! Verhalen die verbinden voor en door jongeren

brugse leescommunity’s zijn in oPmars

“Het is moeilijk om vrienden te maken als twintiger”

tekst & beeld: audrey van den bogaerde

oP sociale media is lezen hiPPer dan ooit als je tiktok en instagram moet geloven. twintigers koPen steeds meer boeken, vallen tegenwoordig in het katzwijm voor de hooFdPersonages van de romantische boeken van colleen hoover, lucy score en ali hazelwood en herontdekken klassiekers. niet alleen online is lezen een ware community geworden, ook steeds vaker ontstaan er kleine (en grote) leesgroePen oF -clubs waarin mensen samenkomen om te Praten over de boeken die ze gelezen hebben. in hooFdbibliotheek biekorF komt er zo’n groeP om de Paar maanden samen oP een vrijdagavond. oP die momenten is de bibliotheek dan leeg, maar met een haPje en een drankje vult ‘in between books’, een leesclub voor twintigers, de ruimte met veel gelach en gePraat.

Iris Slimbrouck (24) komt naar ‘In Between Books’ en studeert Kunstwetenschappen aan Universiteit Gent, maar is op vrijdagavonden en in het weekend nog altijd te vinden in haar thuisstad Brugge. Ze is ontzettend creatief in haar vrije tijd. Zo is ze ook goudsmid en ontwerpt ze juwelen voor haar eigen online shop Iris’ Fineries. Inspiratie voor haar creaties haalt ze vooral uit de natuur, maar ook uit de boeken van haar favoriete genre, fantasy.

“ik lees vooral om te ontsnaPPen aan de wereld”

Literatuur blijkt niet alleen een inspiratiebron te zijn, maar het is ook een rode draad in het leven van Iris. Toen ze klein was, las ze helemaal niet graag, maar door de boekenliefde in haar gezin is ze stilaan toch beginnen lezen. De Nederlandse vertaling van Charlotte’s Web van E.B. White was voor Iris een keerpunt. Het bekende kinderboek

over vrolijk varkentje Wilbur en sluwe spin Charlotte stal haar hart en sindsdien houdt ze enorm veel van boeken. Zoals veel mensen tegenwoordig leest Iris zelden Nederlandse boeken, al maakt ze een uitzondering voor oorspronkelijk Nederlandstalige boeken of Nederlandse vertalingen van Japanse of Chinese romans. Die vertalingen zijn toch beter in het Nederlands dan in het Engels, vindt ze.

Er waren ook wel periodes waarin ze echt minder las of leest, zoals in het begin van het middelbaar of tijdens de examenperiodes, maar eigenlijk zijn boeken altijd aanwezig geweest in haar leven. Vooral nu is het fijn om uit een boekenfamilie te komen. Niet al haar gezinsleden lezen dezelfde genres, maar er worden toch wel vaak boekentips uitgewisseld. Aan tafel zorgt dat soms voor levendige discussies over spoilers, plottwisten en personages. Soms lezen ze ook weleens allemaal samen hetzelfde boek of wordt er een boek enthousiast doorgegeven aan alle gezinsleden.

Als je Iris vraagt wat haar favoriete herinnering aan lezen is, dan kan ze niet echt een specifiek moment oproepen. Toch is er wel een gevoel dat bij haar is blijven hangen. Volgens haar gaat er niets boven een paar uur lezen in het zonnetje met haar kat erbij. Zalig.

“lezen hoeFt geen eenzame hobby te zijn”

‘In Between Books’ vond nog maar drie keer plaats en Iris was er zelf maar een keer bij. Ze wou al langer naar een leesclub gaan, omdat ze toch wel graag wat meer mensen zou leren kennen die ook graag lezen. Ze heeft nogal een druk schema door al haar hobby’s en studies, dus het is niet altijd gemakkelijk om een gaatje te vinden. Aangezien de leesclub altijd samenkomt op een vrijdagavond in Hoofdbibliotheek Biekorf, past dat wel goed.

Als twintiger is het bovendien soms moeilijk om nieuwe vrienden te maken, zeker als je in een andere stad studeert. ‘In Between Books’ is dan de perfecte laagdrempelige plek om nieuwe mensen te leren kennen die dezelfde interesses delen. In de leesclub wordt er altijd een boek gekozen, maar er is ook wel geen druk om het boek uit te lezen als je het helemaal niets vindt of als je door omstandigheden geen tijd meer hebt gehad. ‘De leesclub was heel gezellig, maar het was ook fijn om naar de leeservaringen van anderen te luisteren. Je leert daardoor om op een andere manier naar het verhaal te kijken en zelfs nog meer na te denken over het boek.’ Verder vindt Iris dat een leesclub je ook de vrijheid geeft om samen met anderen bepaalde thema’s bespreekbaar te maken en dat maakt een leesclub zo’n boeiende plek en een toffe, open community. ‘In Between Books’ is gefocust op 18-plussers en twintigers, waardoor de vibe van de groep erg goed zit. Lezen hoeft dus niet een eenzame hobby te zijn als je daar geen zin meer in hebt.

De volgende meeting van ‘In Between Books’ is op vrijdag 8 maart 2024 van 19u30 tot 21u in Hoofdbibliotheek Biekorf. De groep bespreekt deze keer ‘The Ex Talk’ van Rachel Lynn Solomon. Als je eens zin hebt om na de openingsuren in de bib rond te lopen en tussen de boekenrekken te babbelen over literatuur, dan is iedereen van harte welkom. Inschrijven kan via brugge. bibliotheek.be/agenda.

boekentiPs van iris

Iris krijgt graag boekentips van de mensen om zich heen: haar lezende vrienden, familie en de leesclub. Soms zoekt ze ook weleens boekenlijstjes op of laat ze zich inspireren door influencers op TikTok. Enkele van haar eigen boekentips op een rijtje…

Momenteel leest Iris een van de thrillerreeksen van Anne Perry. Elk boek uit de reeks is even spannend en de boeken zijn ook redelijk dun. Perfect om dus te lezen als je niet veel tijd hebt. Ze raadt ook Voor de koffie koud wordt van de Japanse auteur Toshikazu Kawaguchi aan. Ondertussen is het al een bekend boek, maar deze dunne roman over tijdreizen in een koffiezaak in Tokio blijft ontzettend goed en bovendien heel emotioneel. Ook Kokoro: de wegen van het hart van Natsume Soseki zou op je verlanglijstje moeten staan volgens Iris. Het wordt ook weleens de godfather van de moderne Japanse literatuur genoemd. (Als dat niet genoeg zegt…) Als je op zoek bent naar een goede fantasy-aanrader, dan moet je zeker The Mortal Instruments van Cassandra Clare eens oppakken. De serie is ondertussen een echte fantasy klassieker en zou niet mogen ontbreken in je boekenkast.

ADSSCHRIJVERS STADSSCHRIJVERS

Lara Taveirne en Marieke De Maré

geven een schrijfatelier in zwembad Jan Guilini.

Schrijf jouw verhaal vanop de rand van het zwembad, met je voeten in het water.

ADSSCHRIJVERS

donderdag 29 februari (19.00-22.00 uur) zwembad Jan Guilini (Keizer Karelstraat 4, Brugge)

Schrijf je gratis in! brugge.be/stadsschrijvers

van dinsdag 27 tot en met donderdag 29 Februari organiseren kaaP en het concertgebouw oPnieuw het dansFestival bits oF dance. Placeer jij al eens graag een dansje, wil je een ‘bitje’ meePikken tijdens een workshoP oF ben je gewoon nieuwsgierig naar wat dansmakers zo allemaal realiseren? dan is dit kleine Festival jouw uitgelezen kans om creaties van jonge dansmakers te ontdekken.

exPerimenteren met en via dans tijdens

BITS OF DANCE

Net zoals bij de vorige edities kan je tijdens Bits of Dance genieten van een mix van werk in uitvoering en voltooide voorstellingen. Het is die unieke combinatie van kennisdeling die het dansfestival zo toegankelijk maakt. Naast voorstellingen bijwonen, kan je zelf ook je dansbenen strekken tijdens interactieve workshops van Michiel Vandevelde (i.s.m. componiste Eva Reiter) en Gaston Core in het Concertgebouw. De workshop van Vandevelde richt zich tot dansstudenten en professionals, dansliefhebbers kunnen dan weer terecht bij de workshop van Core. Leuk om te weten: als je deelneemt aan een workshop, krijg je speciale kortingen op de voorstellingen van het festival.

Van algoritmes naar choreografische sketches

Een van die voorstellingen is meteen een mooi voorbeeld van de onderlinge interactie waar Bits of Dance naar streeft, want danser en choreograaf Cassiel Gaube werkt voor één ervan een week lang intensief samen met de studenten van de school voor hedendaagse dans P.A.R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios) uit Brussel, waar hij ook zelf studeerde van 2013 tot 2016. P.A.R.T.S., zo omschrijft de dansschool zichzelf, ‘helpt jongeren zich te ontwikkelen tot onafhankelijke en creatieve kunstenaars’. Niet verwonderlijk dus dat de studenten een plek op scène krijgen. Voor dit stuk werkt hij samen met de veertig studenten van de huidige opleidingscyclus. Cassiel is met deze creatie niet aan zijn eerste experimentele pas de deux toe. Eerder verdiepte hij zich al hij in house dance en de kinesthetische mogelijkheden daarvan. Zijn vertrekpunt voor dit stuk is het onderzoek naar hoe algoritmes kunnen leiden tot choreografie.

Wie ‘bits’ zegt, denkt waarschijnlijk automatisch aan deeltjes en het programma van Bits of Dance biedt inderdaad een grote waaier aan voorstellingen, workshops en presentaties met dans als centraal thema. Dans is dan ook een

levende kunst die leidt tot interpretaties en expressies. ‘Voor deze creatie start ik vanuit een stuk dat ik momenteel uitwerk, waarbij ik probeer om een eindige set aan compositieregels te creëren, waaruit dan een potentieel onbeperkt aantal complexe groepschoreografieën kunnen worden gegenereerd.’ Gedurende de week met de studenten deelt Cassiel zijn artistieke onderzoek en gaan ze er vervolgens mee aan de slag (en daar is die interactie tussen jonge dansmakers weer!). Want is het mogelijk om een systeem op te zetten dat in staat is om te choreograferen? Wat heeft zo’n systeem nodig om te functioneren en hoever kan het reiken? Wat daaruit vloeit zetten ze samen om in een reeks korte choreografische sketches.

Experimenteren en creëren

Een choreografie creëren, dat klinkt niet evident. Voor Cassiel zijn er daarbij drie verschillende fasen die elkaar soms op onvoorspelbare

manieren overlappen en afwisselen. Starten doet hij vanuit een aspect uit de werkelijkheid dat zijn nieuwsgierigheid prikkelt en waar hij zich in wil verdiepen. Dat kan een materiaal, proces, fenomeen, of nog iets helemaal anders zijn. Bij de tweede stap gaat Cassiel na welke variabelen kunnen gebruikt worden om het te beschrijven.

‘Ik probeer als het ware een voorstelling te maken in mijn hoofd waarbij ik elke dimensie van het object waarin ik geïnteresseerd ben nauwkeurig omschrijf.’ Dat is een cruciale stap voor de derde en laatste fase, waarbij experimenteren centraal staat om nieuwe variaties en manifestaties te laten ontstaan. ‘Anders gezegd, speel ik met elke eigenschap van het onderwerp om de betekenis ervan uit te breiden en op die manier tot een kunstwerk te komen dat, hoewel het voortvloeit uit iets dat we kennen, ook echt verrassend aanvoelt voor mezelf en mensen die ermee in aanraking komen.’

Die zin tot het begrip van het ontstaan van het hele choreografisch proces is iets waar Cassiel naar streeft. ‘Ik probeer werk te maken dat mensen zowel op esthetisch als kinesthetisch niveau ontroert en dat tegelijkertijd de analytische nieuwsgierigheid van de kijkers prikkelt om hen aan het denken te zetten over hoe het werk is opgebouwd en wat eraan vooraf ging om het tot stand te laten komen.’

wil jij je laten Prikkelen? het werk van cassiel en de studenten kan je oP de oPeningsavond van het dansFestival bewonderen in het concertgebouw.

© Michiel Devijver