BLVRD32

03/02/23

editie tweeëndertig First seen at korF

On the cover: mathias grymonprez photo by jana germanus

special tnx to Bibliotheek Brugge Cactus Muziekcentrum Cinema Lumière Concertgebouw Brugge Het Entrepot Howest Jeugddienst Brugge Jong Volk KAAP Snuffel Stad Brugge TURBO eindredactie Jordy Vermote lay-out Faldona Vande Velde · Sanne De Muynck druk VCP Graphics

BLVRD magazine is een gratis, tweemaandelijks jongerenmagazine. Vorige edities gemist? Lees alle edities op blvrdmagazine.com. team

An-Katrien Callebaut Cato Crevits · Ellemijn Van Puymbroeck Eva Vandendriessche · Hannelore Geldhof

Ine Detavernier Iza Moreno · Jolien Van Acker

Laura Du Bois Luka Franck · Marjolein Velleman Nicholas Vandenbussche · The Scorpio Sisters @blvrdmagazine www.blvrdmagazine.com

Won’t you dance

klinkt catchy, niet? de titel van dit artikel komt dan ook vanuit de gelijknamige song aangedanst (nouvelle vague is de band). maar bovenstaande zin past ook perFect binnen het concept waar choreograaF, danser en perFormer lisa vereertbrugghen naar op zoek gaat in haar nieuwste voorstelling “while we are here”. die gaat live in première bij dans in brugge in het kader van december dance 2023, en is zeker één van de werken om naar uit te kijken.

blvrd had de primeur om met lisa te praten over haar werk, beweegredenen en natuurlijk haar nieuwste project, dat nog work in progress is. je krijgt dus een echte blik achter de schermen.

dance with me?

Lisa Vereertbrugghen, die in Brussel woont en af en toe in Berlijn zit als dramaturg, gooide de laatste jaren hoge ogen met haar solovoorstellingen. Daarin onderzocht ze de plaats van hardcore techno sound & dansstijlen. Ze ging ook op zoek naar de dynamiek tussen deze specifieke dansstijl en de manier waarop ons lichaam zo getriggerd wordt door die beats. “Voor mij is het de ultieme vermenging van nostalgie, een intens verlangen en een tijd en ruimte creëren waarin iedereen welkom is en alle regels die anders gelden, wegvallen.”

Active mode: on “Het fantastische aan hardcore techno is dat het je lichaam activeert. Het is een katalysator voor energie. Ik probeer het publiek een ervaring te bieden die hun zintuigen stimuleert. Voor m’n nieuwste stuk zal ik het publiek rondomrond laten zitten op het podium, in de hoop hun lichamen directer te laten voelen wat de dansers ervaren.”

© sõren meisner

“Daarom dat ik in de toekomst zeker meer wil doen rond technomeditaties,” zegt Lisa. “Dat is een combinatie van een technotrack en een begeleide meditatie, waarin je de stem hoort van een meditatie-expert. Want voor mij vertrekken mindfulness en techno van een gelijkaardig verlangen, namelijk meer aanwezig zijn in je lichaam. Beiden brengen je naar je eigen lichaam, naar de sensaties die je op dat moment voelt. Met die technomeditatie, laat je jezelf toe om te bewegen en (opnieuw) te connecteren met je sensaties. Maar dat is een ander project!”

“het Fantastische aan hardcore techno is dat het je lichaam activeert.”

Van Ik naar Wij

Met de nieuwe voorstelling verlaat Lisa het pad van de soloperformances en zal ze samenwerken met vier andere dansers. “Ik wilde me focussen op verschillende vormen van samen dansen en zien wat ze mij kunnen bijbrengen over wat collectiviteit kan betekenen. Wat doet dat met een mens, dansen of bewegen met anderen? Welke gevoelens maakt dat in je los? Want als je gaat raven, ga je als individu los op de beats, maar je hebt wel het gevoel dat je in verbinding staat met de anderen op de dansvloer.”

“Zoals altijd vertrek ik vanuit de praktijk en bevraag ik al doende. Ik vertrok dus vanuit de vraag in welke dansstijl(en) het collectieve karakter, met behoud van eigenheid van het individu, zo sterk aanwezig is. Zo ben ik relatief snel uitgekomen bij volksdansen. Voor mij is het een hele ontdekking om elke dag in groep samen te dansen.”

Let’s connect “Op het eerste gezicht lijken de twee dansstijlen niet verder van elkaar af te kunnen staan. Maar toen ik startte met m’n bewegingsonderzoek tussen techno en volksdans, merkte ik dat beiden vertrekken vanuit eenzelfde verlangen: de zin om samen met anderen te dansen en die connectie te vinden.”

In volksdansen kun je, net zoals op technomuziek, samen dansen, maar uiteindelijk is elke persoon wel een individu dat op zichzelf de bewegingen uitvoert. Dat samenspel brengt de dans tot een hoger niveau en maakt er weer een groepsgebeuren van.

Daarnaast deed Michael Langeder (muziekpartner, producer en de helft van het Brusselse elektronische duo Different Fountains), nog een leuke ontdekking, vertelt Lisa. “Hij merkte op dat de volksdansen die we in de voorstelling zullen

a

e

gebruiken, hetzelfde bpm hebben als gabber, de hardcorestijl waar we eerder mee werkten. Dat opzwepende zit er dus ook sterk in.

Dans als antwoord

De titel van de voorstelling toont ook aan dat het over een groep (“we”) gaat waarin de relaties tussen mensen centraal staan. Lisa legt uit: “Met de titel benoem ik dat de tijd dat we hier zijn, eindig is. Wat wil je doen in de beperkte tijd dat we hier rondlopen? En dan heb ik het concreet over het hier en nu: waarmee wil jij je bezighouden? Mijn persoonlijke antwoord op die vraag, dat in de voorstelling vervat zit, is dat ik tijd wil vrijmaken die niet productief is, niet gericht op het bereiken van doelstellingen. Tijd om te zijn met andere mensen. Ik zeg niet dat dit het enige antwoord is. De voorstelling is maar een van de vele antwoorden op de vraag. Maar zeg nu zelf, wat is er leuker dan samen eens volledig los te gaan en te dansen?” Amen to that!

vrijdag 10 maart lisa vereertbrugghen 'disquiet'

20u in theaterzaal biekorF dansinbrugge.be

tekst: jolien van acker

© e studios d

l

n oche m aria e ugenia s errano F or ca 2 m

tUESDAY

tAKEOVER

elke dinsdagmiddag stellen emma van turbo en louise van ant-woord de deuren van korF (naaldenstraat 4) open voor jongeren die samen willen werken, lezen, bijpraten, koFFie drinken oF ideeën uitwisselen. iedereen is welkom!

Maar laten we beginnen bij het begin. TURBO is ontstaan als aanspreekpunt voor jongeren die interesse hebben in ondernemerschap. Of beter gezegd: ondernemingszin. Iedereen met een idee of goesting om iets te doen, kan aankloppen bij TURBO voor persoonlijke begeleiding en advies. Daarnaast organiseert TURBO het hele jaar door evenementen rond ondernemingszin, van workshops tot speeddates en keynotes.

Ant-Woord is drie jaar geleden ontstaan vanuit het idee van TURBO, maar mikt op een bredere doelgroep van jongeren die minder makkelijk hun weg naar het aanbod vinden. Ant-Woord trekt zelf naar jongeren in hun gekende en vertrouwde omgeving en maakt er haar missie van om hen individueel te coachen in de zoektocht naar werk, het uitbouwen van een sociaal netwerk, het ontplooien van hun talenten of het realiseren van een idee. Jongeren die terug in actie willen komen in hun leven zijn hier aan het juiste adres. Samen met Ant-Woord werken ze aan een stevige basis om van daaruit verder te kunnen groeien.

De samenwerking tussen TURBO en Ant-Woord is natuurlijk ontstaan door het feit dat beide organisaties werken met eenzelfde doelgroep: jongeren met goesting om de handen uit de mouwen te steken. Daarnaast zetten Emma en Louise ook als collega’s maar al te graag hun schouders samen onder een project. De Tuesday Takeover in KORF is hiervan het beste voorbeeld. Het concept is simpel: elke dinsdagnamiddag vanaf 13u is KORF open voor jongeren. De invulling bepalen zij zelf. Er wordt gewerkt voor

school, gelezen, gebabbeld, koffie gedronken, … Emma en Louise zijn aanwezig als coaches om er te helpen met wat dan ook. Heb je een vraag over iets van administratie? Wil je wat bijpraten? Ideeën uitwisselen? Een concept voorleggen? Alles kan.

Het idee is deels gegroeid uit lichte frustratie. Met kantoren hoog boven het café van De Republiek hadden Emma en Louise vaak het gevoel dat ze in een onbereikbare toren zaten waar jongeren niet altijd makkelijk de weg naartoe vinden. Ook door een gebrek aan zichtbaarheid in de stad misten ze een groot deel van hun doelpubliek. De drempel moest dus lager, en toen kwam KORF in het vizier.

Tuesday Takeover bestaat nu enkele maanden en het concept wordt steeds bekender onder Brugse jongeren. De drempel is ondertussen al ferm verlaagd door de informele sfeer in het café. Ook tussen de soep en de patatten (of beter: tussen de gratis koffie en de koekjes) kunnen kleinere vragen gesteld worden over ondernemen en alles wat daarbij komt kijken. Dat is een groot verschil met de normale werking van TURBO en Ant-Woord, waarbij afspraken en vergaderingen meestal ruim op voorhand vastgelegd worden en binnen een specifiek doel kaderen. In KORF is de sfeer losser en vrijblijvender. Er kan gewoon gepraat worden over koetjes en kalfjes. Daarnaast kunnen jongeren er ook onderling tips en adviezen uitwisselen, en dat is vaak heel waardevol.

Het project is dus eigenlijk al geslaagd, want heel wat jongeren vinden op dinsdagnamiddag hun weg naar KORF. Maar dat wil niet zeggen dat de organisatoren niet ambitieus zijn. Ze spelen met het idee om activiteiten aan te bieden vanuit de jongeren zelf. Op die manier willen ze inspelen op wat leeft onder hen, en waar zij nood aan hebben. Zo zijn er al wilde ideeën over breinamiddagen, leesclubs, een kledingswap, … Even goed passen ook inhoudelijke workshops over ondernemen en organiseren binnen dit plaatje. Het belangrijkste hierbij is dat de vraag vanuit het KORF-publiek zelf komt. Jong Brugge krijgt op die manier een kans om zelf een takeover van het café te doen en de ruimte en tijd naar eigen goesting en belangen in te vullen. De kers op de taart is dat jongeren zelf een traject doorlopen, leren organiseren en hopelijk heel wat ervaring kunnen meenemen voor hun eigen toekomstplannen.

tekst: hannelore geldhoF beeld: leslie steen

oproep

wie met ideeën zit oF goesting heeFt om een dinsdagnamiddag in te vullen is héél erg welkom in korF vanaF 13u tot 17u30. er is gratis koFFie en thee, en internet. warmte en gezelligheid zijn troeF. tot dan?!

korF naaldenstraat4

EEN NIEUWE LOCATIE VOOR DE TANK

tekst: an-katrien callebaut beeld: dajo vandenbussche

het is zover, de tank heeFt een nieuwe locatie: het blydhove-kasteeltje! dit voorjaar zullen de ateliers op de burg verplaatsen naar het historische landhuis in assebroek, dat recent nog onderdeel was van de school mariawende. het gebouw zal dus zijn vormgevende en ondersteunende Functie blijven behouden, maar nu voor de opkomende kunstenaars van de tank. het is een nieuw hooFdstuk voor de organisatie, die ook nieuwe mogelijkheden voorziet. coördinator van de tank, elke desutter, en residenten judith desmytterea en dajo van den bussche reFlecteren over de bijzondere locatie en de opportuniteiten die de verhuis met zich meebrengt.

Jullie hebben twee jaar gezocht naar een nieuwe ruimte voor De Tank. Hoe komt het dat de zoektocht zo moeizaam ging?

Elke: “In eerste instantie was de oppervlakte het grootste obstakel. We hebben nu 35 ateliers voor de 40 kunstenaars in De Tank. Voordat we begonnen aan de zoektocht had ik iedereen opgebeld om hun verwachtingen te horen, onder andere over hoe ze staan tegenover het delen van een ruimte. Er is veel ruimte in Brugge, maar die is niet altijd toegankelijk of beschikbaar. Bij de start van de zoektocht hebben we een werkgroep gevormd met allerlei partners die mee hebben gezocht. We hebben veel locaties bezocht die vaak net niet onze verwachtingen inlosten. Zo was het soms te tijdelijk, terwijl we toch liever een ruimte voor een langere periode konden gebruiken. Het was vooral heel belangrijk dat we iedereen die nu in De Tank zit konden meekrijgen.”

Een nieuwe locatie betekent wellicht ook nieuwe mogelijkheden. Kan ze ook een permanente plek voor De Tank worden?

Elke: “Het is grotendeels nog altijd tijdelijk. We hebben wel goed contact met de eigenaren van het pand. Er is al gepraat over mogelijkheden om in de toekomsten samen te werken in het beschermde deel van het gebouw, maar dat is dus niet voor meteen. Ik ga niet onder stoelen of banken steken dat we een prachtlocatie in het midden van Brugge hadden. Blydhove ligt eerder buiten het centrum, al denk ik dat dat ook wel nieuwe mogelijkheden brengt. Er is een mooi grasplein voor het pand, dat zeer uitnodigend is. Je hebt ook meer parkeermogelijkheid, wat voor veel kunstenaars zeker een pluspunt is. Daarnaast is de schikking van het gebouw ook anders dan wat het op de Burg was. Ik denk dat de uiteenlopende soorten ruimtes echt een inspiratie kunnen zijn voor de kunstenaars.We hebben veel grotere, maar ook kleinere kamers, wat een variatie aan huurprijzen betekent en dus ook voordeliger

zal zijn voor een aantal jonge kunstenaars. Zo is de drempel minder groot voor jongeren die zelf met hun zakgeld moeten betalen. Voor anderen is het ook de kans om een groter atelier in te nemen. Het is moeilijk te vergelijken met onze vorige locatie. We zitten zeker met een ander soort pand en omgeving, maar dat kan natuurlijk juist opportuniteiten bieden. Het is nu absoluut een verwelkomende plek en we zijn nog steeds overtuigd en blij met de keuze.”

De Tank voorziet niet enkel ateliers, maar ook een exporuimte aan zijn residenten. Dajo en Judith, jullie zijn nu een nieuwe vzw aan het oprichten voor een off-space die de programmatie van de exporuimte op zich zal nemen. Hebben jullie met de verhuis naar een nieuwe ruimte ook gereflecteerd over een nieuwe aanpak of nieuwe ambities bij de tentoonstellingen?

Dajo: “Absoluut, daarom dat we ook op het idee zijn gekomen van een vzw. Ons eerste doel is een jaarprogramma opstellen. We willen nu streven naar meer consistentie, en dus frequenter iets organiseren. Daarnaast is het grootste verschil volgens mij dat de exporuimte door een externe organisatie gecureerd zal worden. Het concept is nog pril. Voorlopig lijkt het erop dat we vier tentoonstellingen per jaar zouden organiseren, één per seizoen. Deze zullen altijd solo of duo zijn,

dus geen thematische groepstentoonstellingen. De helft zal door ons gecureerd worden en voor de andere tentoonstellingen zouden we telkens een gastcurator willen inviteren. Die krijgt dan budget, een platform en creatieve vrijheid. In de periodes tussen de tentoonstellingen zouden we ook een publiek programma opstarten met talks en workshops. Op deze manier kunnen we eveneens die consistentie naar het publiek toe garanderen. Uiteindelijk blijft het voor ons steeds van belang om opkomende kunstenaars te helpen of begeleiden waar kan: coördineren, cureren, een tekst schrijven, communicatie…”

Waar kijken het jullie het meest naar uit bij de verhuis naar de nieuwe Tank? Elke: “Naar het moment dat de puzzel volledig gelegd is. We hebben nu alle residenten het gebouw en zijn ruimtes getoond, zodat iedereen zijn voorkeuren en benodigdheden kon doorgeven. Wanneer we de oude garde al een plekje hebben kunnen geven, zal ook duidelijker worden welke ruimtes nog over zijn voor nieuwe residenten. Ik wil dus meegeven dat geïnteresseerden zeker nog aanvragen kunnen insturen voor een atelier in De Tank. Het ontvangen van nieuwe creatievelingen is ook een mooi vooruitzicht.”

Judith: “Voor mij staat de verhuis vooral voor opportuniteit, een nieuw begin. Met de nieuwe locatie, maar ook met de vzw, krijgen we de kans om onze fundamenten echt sterker te maken. Er is veel ambitie en potentieel om te laten ontplooien. Het is een kans om onze community te versterken op een manier waarop verbondenheid centraal staat. Zowel intern in De Tank als extern wanneer we met de vzw inzetten op verbinding met kunstenaars, organisaties, scholen, etc. Ik denk dat het belangrijk is dat we kunnen blijven groeien.”

Dajo: “Er zijn veel zaken waar ik naar uitkijk. Ik kan eigenlijk niet wachten op de verhuis. Bij mijn eerste bezoek aan het kasteeltje was ik helemaal verkocht. Ik zag meteen mogelijkheden om performances te plaatsen, maar ook om het grasplein in te zetten. De ruimte biedt zoveel kansen, en is ook zelf een inspiratiebron. Je merkt dat er geleefd is, en geleerd, want het was vroeger een school. Overal, in elk hoekje, zijn sporen hiervan terug te vinden. Het is een aangename verandering met het overheidsgebouw waarin De Tank zich bevond op de Burg. Nu kunnen we gewoon meer doen, zoals picknicken op het grasveld in de zomer. Ik denk dat het een borrel- en verzamelplaats gaat zijn voor alle maffe ideeën en mensen. Het gebouw straalt gewoon die energie uit!”

Judith: “De nieuwe ligging buiten het centrum zal ook een verademing zijn. Ervoor zaten we in een hoek van de Burg verdoken. We waren precies een beetje bijzaak, waar je vluchtig over keek of langs passeerde. Nu gaan we echt een ruimte hebben waar we ten volle kunnen zijn.”

Elke: “Ten slotte kijk ik vooral uit naar de nieuwe samenwerkingen, zoals met Dajo en Judith. Ik ben heel blij dat die vraag is gekomen om iets te doen in de exporuimte, waardoor we hen als jonge ondernemers die kans kunnen geven. Daarbij hebben we goed contact met de eigenaar van het pand en de kindercrèche die op hetzelfde terrein ligt. Bij hun bezoek merkten we al hun nieuwsgierigheid naar de werking van de ateliers en naar kunstenaars. Ze zijn dus zelf ook vragende partij om een connectie te zoeken tussen de kinderen en De Tank, en wat hieruit zou kunnen voorvloeien. Dat is wel echt heel fijn, want kunst is voor iedereen!”

IKRAAAN

wanneer we ikraaan ontmoeten, heeFt ze er net een intense repetitie voor 'counterForces’ in het concertgebouw opzitten. soundcast mag haar geheel onverwacht interviewen in de kamermuziekzaal, wat meteen de start is van een Fijn en open gesprek.

© robin todde

Voor ons zit een prachtige artieste en ook ex-finaliste van De Nieuwe Lichting, iets wat jouw carrière in 2020 meteen een enorme boost heeft gegeven. Je meest recente album heette ‘Geestelijke Gezondheidszorg’. Vind je dat je de verantwoordelijkheid hebt als zangeres om steeds maatschappelijke thema’s aan de kaak te stellen?

Ikraaan: “Het is eigenlijk niet echt mijn doel. Jammer genoeg is mijn leven gewoon zo slecht geweest, dat ik er over moet praten: over mijn leven, over wat ik allemaal gezien heb... Ik heb al heel moeilijke periodes gehad, maar ‘Geestelijke Gezondheidszorg’ was eigenlijk ook niet meteen de titel die ik vooraf in gedachten had voor deze plaat. Pas nadat ik alle nummers gemaakt had, kwam iemand met het idee voor deze titel.

De soort muziek die ik maak, heeft altijd te maken met hoe ik mij voel in een bepaalde periode. Ik heb net een heel duistere periode achter de rug, maar ik voel nu wel veel meer positiviteit in mijn leven en ik merk dat ik aan het groeien ben.”

Je focust je vooral op spoken word en vertrok vanuit het muziekgenre soultrap. Als ik naar je muziek luister, zoals het nummer ‘Waarom’, i.s.m.

Jef Neve, toon je ook dat je jou niet in een hokje laat stoppen. Door welke genres laat je je vooral inspireren?

“Ik maakte vroeger inderdaad meer soultrap maar nu gaat mijn album eerder richting klassiek-elektronisch-jazz. Samenwerken met Jef Neve, dat was trouwens kei-random. Ik had eigenlijk enkel de tekst van ‘Waarom’ gemaakt, wat voor mij meer een freestyle nummer was. Ik was destijds ook bedrogen en vanuit dat gevoel heb ik dan dit nummer geschreven. Ik vroeg later aan mijn management om een pianist te ‘fixen’ en zij hebben Jef Neve gekozen. Om eerlijk te zijn, wist ik eigenlijk niet meteen wie hij was. En

dan ben ik met hem gaan samenwerken en dat nummer klonk wel goed met hem. Het is ook een heel chille persoon trouwens.

In de zomer van 2019, na een hele heftige situatie, ben ik echt veranderd en heb ik een alter-ego gecreëerd: ‘de clown’. Van daaruit heb ik mijn eerst album gemaakt. Het was ook het moment dat ik het nummer ‘Dans’ maakte en ik wist eigenlijk zelf nog niet goed wat voor sound ik toen creëerde. Ik had zelf nooit verwacht dat ik plots op die manier zou gaan zingen. Het is dus eigenlijk gewoon gebeurd. Ik ben dan bij deze stijl gebleven want als het vanzelf zo uit je komt, dan vind ik dat je het zo moet houden.

En dus was mijn sound ineens veranderd. Het verschil is: ervoor inspireerden die soultrapbeats mij en begon ik steeds van daaruit te schrijven. Maar tijdens het schrijven van mijn eerste album was ik eigenlijk te moe om nog beats op te zoeken en ben ik voor het eerst vanuit mezelf beginnen maken. En zo ben ik dus bij deze stijl terecht gekomen. Ik benoem het nieuwe album dus vooral als klassiek-elektronischejazz. Neem nu het nummer ‘Zwarte vijvers’ (begint spontaan te zingen). Klinkt toch heel erg jazzy-blues? En ook de klassieke elementen zitten erin. Zie je?”

Van wie droom je ervan om er ooit mee samen te werken?

“Dat weet ik eigenlijk niet. Ik maak zo’n aparte dingen dat het moeilijk is om er andere mensen in te voegen. Want ik zou al met heel veel mensen moeten samengewerkt hebben, snap je? Maar mijn grootste droom is Boef. Ja, dus dan zit ik wel weer in de hiphopscene. Amai, als ik ooit met hem zou kunnen samenwerken; dat is misschien echt wel mijn droom.”

We kennen jou als een soloartieste waarbij je steeds je meest kwetsbare gedachten en donkerste emoties deelt. In dit format werk je samen met twee andere zangeressen, Amos en Lore Binon, en breng je niet alleen je eigen verhaal. Hoe voelt dit voor jou?

“Ik heb de tekst hier zelf niet geschreven. De schrijfster is Dominique De Groen en ik zal het enkel zingen. De teksten zijn heel mooi geschreven, dus ik vind het absoluut niet erg dat ik niet mijn eigen verhaal breng. Het is voor mij eigenlijk ook wel eens makkelijk want ik moet enkel melodieën verzinnen op de bestaande teksten. Dus dat is wel chill! Het is een andere uitdaging dan ik gewend ben, maar ik vind het wel heel fijn om te doen.”

Waarop hoop je voor de première op zaterdag 18 februari, hier in het Concertgebouw? In welke mate heb je verwachtingen van het publiek? “Ik probeer daar eigenlijk niet veel over na te denken. Om eerlijk te zijn: of er nu één persoon komt, tien man, of 200… Zolang de mensen oprecht geïnteresseerd zijn in wat we komen doen of benieuwd zijn naar het concept, dan ben ik al blij. Het aantal maakt mij niet zoveel uit. Zolang de aanwezigen er effectief van genoten hebben. Als we dat kunnen bereiken, dan zou dit voor mij perfect zijn!”

ikraaan zie je op zaterdag 18 Februari tijdens têtes-à-têtes in de kamermuziekzaal. samen met amos en lore binon, brengt ze de teksten van dichteres dominique de groen tot leven, begeleid met het pianospel van Frederik croene.

concertgebouwbrugge.be

lees een langere versie van dit interview op jongvolk.be

© robin todde

KAKAPUNK

ze werden ooit omschreven als vijF zatte jazzmuzikanten die punk proberen spelen en daar konden ze mee leven. jelle vos, maarten derous, sam corijn, arno de groote en rodrigo Fraga vormen samen de band kakapunk. ze omschrijven hun genre als het equivalent van een wekenlange constipatie die eindelijk gelost wordt. rodrigo noemt het gewoon 'schijt’. het is een energieke groep, die je tijdens een gesprek onmiddellijk laat lachen en ze doen niet aan censuur.

tekst: marjolein velleman beeld: brecht vanhoutte

Hoe is jullie band ontstaan?

Maarten: “Het begon allemaal met een jamsessie tijdens Hyperlab 2022, een project van Het Entrepot, in de HARK Bivakzone. We zeiden toen al lachend dat we een band moesten starten. Omdat Sam kon drummen, Rodrigo kon roepen en Arno er niet bij was. We zijn toen begonnen als band omdat ik ook muziek wou maken voor mijn bachelorproject aan KASK. Sam mocht niet meer drummen en werd doorgeschoven naar de keys, dus Arno nam het over. Rodrigo mocht niet meer roepen, dus smeten we een basgitaar naar zijn hoofd. We hebben daarna een ep uitgebracht voor mijn bachelorproject.”

Maarten kreeg een 11/20 voor zijn project en een ongemakkelijke stilte als feedback op de ep, al zei één van de docenten achteraf wel dat ze het goed vond. Ze gingen er allemaal van uit dat optreden een eenmaligheid was, maar nu zijn ze er nog steeds: alive and kicking binnen de Brugse scène. Jonas Messelier, van Feles Music, wou hen op het label en zo ging de bal aan het rollen. Ze speelden ondertussen al shows in Brugge, Gent, Brussel en het jeugdhuis OHK in Oostende. Zelf snappen ze er niets van.

KAKAPUNK

KAKAPUNK is een naam die je niet snel zal vergeten. Hij is uitzonderlijk, vreemd, uniek en een perfecte representatie van de band. De naam is van de pot gerukt, ze wilden letterlijk ‘kakapunk’ spelen. Bij volwassenen worden na het horen van de naam vaak wenkbrauwen opgetrokken, maar daar maken ze geen probleem van.

Sam: “Ik vind het een goede naam. Het is een excuus, maar ook een zegen. Het maakt niet uit wat we doen en de naam blijft hangen.”

Hoe verloopt jullie creatieproces?

Jelle: “Wij starten meestal met frustraties of een titel die we al op voorhand bepalen, dat zijn heel vaak domme dingen. Daarna beginnen we gewoon te jammen met dingen die we eerder zelf eens geprobeerd hebben. Dat eindigt dan meestal in een nieuw nummer, wat ik wel moet toegeven is dat we veel te snel tevreden zijn.”

Rodrigo: “Meestal schrijven we een nummer, repeteren we één keer en dan spelen we het direct live.”

Arno: “De volgende repetitie vergeten we dan vaak hoe we een nummer speelden, waardoor je in een nummer wel nog deels de melodie hebt maar het ook deels herschrijft. In elke show klinken de nummers dan ook anders. Alles is een uitdaging bij ons.”

De teksten zijn vaak spontaan en draaien regelmatig rond dieren. Zo hebben ze bijvoorbeeld de nummers ‘Rats n Mice’, ‘My dog is not your dog’ en ‘3D Monkey’. Maar ook ‘I love my boat’ en ‘Ode aan de Vlaamse Kermis’ vinden we terug in KAKAPUNK’s setlist.

The future of KAKAPUNK 2023 zal het jaar van KAKAPUNK worden. We mogen veel shows, een mogelijks album, stickers, T-shirts, onderbroeken, buttons, bier, (g)een vapesmaak, andere merchandise en vijf depressies verwachten.

Ook zullen ze donaties ontvangen voor ‘Het Blauwe Kruis Brugge’. Rodrigo: “Wij zamelen tijdens onze optredens donaties in voor ‘Het Blauwe Kruis Brugge’, dus als je de diertjes in het asiel wil redden moet je komen kijken! Want een hond heb je niet voor even, maar voor het leven.”

Een laatste belangrijk bericht aan de lezer is dat KAKAPUNK er ooit mee stopt, daar hebben zij nu al een datum voor vastgelegd. Van 29 januari tot 10 februari 2030 zal er een tiendaagse ‘Kakapunk break-up’ plaatsvinden. Ze zullen er 10 dagen lang, elke dag opnieuw, mee stoppen en plannen om een jaar niets van zich te laten horen. Maar niet getreurd, na dat jaar keren ze luidkeels terug met een ‘Greatest Hits’-album en gaan ze op wereldtournee.

wie ze graag nog eens zou zien voor deze spijtige breakup kan op 9 Februari terecht in snuFFel hostel, waar ze tijdens het driedaagse evenement 'out oF order’ de zaal op stelten zullen zetten en ons van onze constipatie zullen verlossen.

It’s Ricky, botch!

mathias grymonprez, in het brugse punk-milieu bekend als drummer van barno koevoet en de duijmschpijkers, stelt op donderdag 9 Februari in snuFFel zijn nieuw soloproject voor: ricky bekstok. wat mag je daarvan verwachten? kermispunk, noemt hij het zelF na een lange, leuke middag met scorpio sisters waarin we ricky hélemaal in het valentijnsthema onderdompelden, zaten we nog even met hem samen om te praten over zijn project.

Mathias is een self taught muzikant, hij kreeg een korte periode drumles, maar in zijn woorden: “Drum is een goeie basis om andere instrumenten te leren. Vanaf je de basis van ritme snapt, wordt de rest al iets gemakkelijker aan te leren”. Na een periode thuis drummen en een verhuis waarbij de drum niet mee kon, kreeg hij een midi keyboard cadeau en begon daar wat mee te experimenteren in Garageband. Iets later ontstond de band Barno Koevoet, waar hij drummer van werd en daardoor ontdekte Mathias de liefde voor harde muziek terug. Hij leerde meer muziek kennen in genres als hardcore, postpunk en zelfs new country, waar hij veel inspiratie uit haalde. “Zo begon ik zelf terug nummers te maken, maar met een compleet andere blik. De dingen die ik ervoor maakte, waren altijd heel filmisch en heel traag, maar ik vond daar precies mijn ding niet in. Daarna begon ik te experimenteren met harde bassen, synths en midi drums met te veel effecten op en dan had ik plots een sound ontwikkeld die ik wel leuk vond, zo wat kermismuziek met veel toeters en geluiden, en roepen in plaats van te proberen zingen.”

Ricky Bekstok

Als je Mathias kent, of bezig ziet, merk je al snel dat er een extra portie energie aanwezig is. Zijn nummers bevatten dan ook vaak ‘klanken of zelfgemaakte woorden’ in plaats van zinnen of effectieve lyrics. “Als ik een baslijn heb opgestart of een ruwe basis van 39 layers waarvan er uiteindelijk nog meer dan de helft terug verdwijnen, bedenk ik me plots dat er ook nog iets van tekst op moet komen. En dan neem ik een micro en begin ik wat klanken te spitten. Als ik niet zing, praat ik gewoon poep. Klokkiebokkie, frokmoksloktok. Ik moet daar niet over nadenken, dat zijn gewoon woorden of klanken die in me opkomen. Het leuke is dan ook om die dingen te laten rijmen.”

“Ik maakte onlangs zo’n nummer waar ik wartaal over had gebrabbeld en ik vond dat wel tof, dus ik heb dat rechtstreeks op mijn sound gezet. Barno (Arno Vanhoutte) had dat nummer gehoord en ergens in een studiosessie sprak hij me aan met ‘Ricky Bekstok’, dat was een van die verzinsels uit dat nummer. Ik vond dat wel nog goed klinken als stagenaam (lacht).”

Mathias schrijft zijn nummers meestal alleen, soms met hulp van zijn muzikale vrienden zoals de Koevoet-gang en Amon Opstaele, maar bij optredens staan ze met drie op het podium: Dries Covens op de drums en Barno op de bas. “Dries en ik hebben samen materiaal verzameld en een kleine studio gebouwd in zijn tuinhuis waar nu vaak vrienden langskomen om muziek op te nemen. Daar ben ik ook af en toe te vinden en door met Dries te beginnen recorden, is daar wel al veel uitgekomen.”

Second opinions zijn altijd welkom, dus Mathias verstuurde enkele nummers naar Pieter-Jan van Het Lab om zijn mening te horen. PieterJan vroeg hem kort daarna of hij een show wilde spelen in 4AD als voorprogramma van Doodseskader, een Belgische heavy metalhardcorepunk-90’s grungeband. “Ik was al fan van die band, dus hun voorprogramma spelen leek me helemaal leuk, en dat was meteen eens een goeie test om de nummers live te brengen. Het is een volledig ander gegeven om de muziek die je in een studio hebt gemaakt live interessant te maken. Ook voor het publiek is het leuker als meer volk op het podium staat, vind ik.” De show in 4AD bleek een geslaagde test, Mathias kreeg nadien veel vraag van mensen waar ze meer muziek van hem kunnen vinden. “Ik moest dan natuurlijk zeggen dat er nog niets te vinden is (lacht). Nu is mijn eerste ep bijna klaar, er moeten nog wat kleine dingen aan gebeuren. Dus ik wil wel graag tegen de show in Snuffel een single online hebben staan.”

“als ik niet zing, praat ik gewoon poep.”

tekst: sanne de muynck beeld: scorpio sisters

It’s Ricky, bitch. Na die 4AD-show zijn dingen beginnen rollen. Mathias wordt door verschillende mensen gevraagd om vanalles te doen. “Ik ben echt niet goed in het verkopen van mezelf maar sinds die ene show weten de mensen me blijkbaar te vinden. Nieuwe projecten komen me opeens tegemoet. Soms voel ik me een poppetje dat doorgegeven wordt en waar iedereen zijn ding mee kan doen. Maar dat bedoel ik positief, hé!”

Harry Billiet, die we kennen van zijn skatefilms ‘Hobby’, ‘Still Hobby’ en ‘Betty’, vroeg Mathias onlangs ook om muziek door te sturen voor de nieuwe film waar hij mee bezig is. “Hij gebruikte in ‘Still Hobby’ ook muziek van Barno Koevoet en de Duijmschpijkers, dus dat was ergens een normaal verloop van hoe dat gaat, maar ik vind het toch altijd speciaal als mensen mij specifiek vragen om zoiets te doen. Ik zei hem dat ik zou langskomen, dat is makkelijker om samen de muziek te kunnen finetunen op basis van de beelden die hij gemaakt heeft. Aangezien ik de originele versie van het nummer staan heb, kan ik dat tweaken: hier en daar de tekst weghalen of parts verlengen of inkorten… Het nummer dat we daarvoor gebruiken is een cover van Britney Spears, Toxic.”

De Nieuwe Lichting

Ricky Bekstok mag dan wel booming zijn, ook met Barno Koevoet en de Duijmschpijkers blijft Mathias druk bezig. De band werden recent geselecteerd voor De Nieuwe Lichting.

Ondanks het feit dat Ricky Bekstok een soloproject is, blijft Mathias heel dankbaar voor alle hulp van vrienden. Broes Vanmullem maakte de foto voor het artwork van de plaat, Declan Baten hield zich bezig met de graphic design. Pieter-Jan Cools doet live geluid en helpt met mix en master van nummers. “De dingen die je zelf niet kan, moet je uitbesteden, hé. Maar ook Barno en Dries wil ik zeker nog eens in de watten leggen voor hun hulp op podium en in de studio. Ik heb er zin in!”

ricky bekstok speelt op donderdag 9 Februari zijn eerste oFFiciële show in snuFFel tijdens out oF order: een driedaags evenement vol met muziek, comedy & expo om het nieuwe jaar van snuFFel hostel in te zetten.

snuFFelhostel

must see Film:

36

Nadat de zon stopt met schijnen Binnenkort verschijnt ‘Aftersun’ in de Lumière, een prachtig drama dat even ontoegankelijk als meeslepend is. De film werd geschreven en geregisseerd door Charlotte Welles (‘Blue Christmas’) en werd fantastisch geacteerd door Frankie Corio en Paul Mescal (die al eerder mijn hart wegdroeg in de serie ‘Normal People’). De relatief korte film komt traag op gang en laat de kijker soms wat in het duister, maar zorgt daarmee net voor een emotioneel en roerend pareltje.

De plot draait rond de complexe en vaak moeilijke verhouding tussen Sophie en haar vader, Calum. Ze blikt terug op een vakantie in Turkije die ze had met hem 20 jaar geleden. Gescheiden ouders, een vaak bizarre vader die graag thai chi beoefent en puberen in het algemeen leveren een voor een de elementen aan voor een klassiek drama, dat in deze film nooit echt arriveert. De film is beter dan dat. Dat rond-de-potgedraai - het drama barst nooit echt los - zorgt voor een verhaal dat tegelijk eerlijker en bevreemdender is. Drama voelde zelden zo intiem zonder cliché te worden.

Het gevoel van intimiteit wordt daarbij versterkt door de uitgewassen, sepia kleurenkeuze en de schaarse muziek. De film voelt visueel als een van die homemade vakantievideo’s die we - ik toch - nog hebben van onze vakanties als kind. Hyperbewust daarvan, wordt de film ook afgewisseld met fragmenten van een videorecorder die Sophie dan wel Calum bedient. Het geheel voelt als een verrassend ontroerend familiealbum, een aandenken aan een tijd die ze samen spendeerden. Dat gevoel gaat uiteraard gepaard met de nodige gêne die - zonder

te veel spoilers te geven - uitstekend aan bod komt in het karaokefragment. Een karaoke waarin de combinatie van muziekkeuze, acteerprestaties en camerawerk goed de spanning symboliseren tussen de personages, de zeemzoete melancholie van een puber vatten en de onoverbrugbare afstand tussen vader en dochter in beeld brengen.

De dialogen die meer niet zeggen dan wel, zijn daar grotendeels aan te danken. Dat de film veel openlaat is zeker, maar het is net in die gaten en in de interpretatie die je eraan geeft dat dit werk openbloeit. Wat er precies is gebeurd of gebeurt, wordt nooit volledig duidelijk. Er wordt meer gezegd tussen zinnen door, in de blikken en bewegingen. Het acteertalent blinkt

tekst: nicholas vandenbussche

erin door. Calums dagelijkse strijd met zijn mentale gezondheid en Sophie’s coming of age geeft de acteerprestaties een breed en kleurrijk register dat je ontroert en doet lachen. Dat Sophie haar herinnering mengt met droom, voegt daar opnieuw nog een laag aan toe, het toont dat je binnenin Sophie's realiteit zit. De film volgt hoe zij 20 jaar later aftersun op haar trauma's smeert.

En op die manier bouwt de film langzaam zijn verhaal op: traag, tragisch en voelend. Des te meer raakt het einde je. Net als echte vakanties staat de wereld even stil tot de alledaagse sleur terug aanbreekt. Het laat je wat verweesd achter. Ga ernaar met vrienden in de cinema, plof in de zetels en drink achteraf nog eentje om erover te babbelen. Een betere manier om Aftersun te bekijken kan ik niet bedenken.

aFtersun is vanaF woensdag 1 Februari te zien in cinema lumière.

lumiere-brugge.be cinemalumierebrugge

Looking for a serious thing or not so serious fling?

o

om iemand te leren kennen hoeF je je al lang niet meer aan te sluiten bij alle mogelijke verenigingen in je buurt oF te wachten tot het lot de ware tot bij jou brengt. tegenwoordig past ons datingleven gewoon in onze broekzak! heb je nog geen valentijntje gescoord? probeer dan eens een datingapp. oF je nu een langdurige relatie zoekt oF een avontuurtje wilt beleven, apps genoeg die bij jou passen. wij lijsten de leukste apps voor jou op.

“ik ben Fan van datingapps, om het 'zoekgebied’ uit te breiden. je kunt niet blijven vragen aan je vrienden oF ze nog iemand kennen. wat ik wel een valkuil vind, is dat je al snel blijFt swipen. je kan een goeie babbel hebben met iemand, maar dan match je nét met iemand die er ook leuk uitziet en zo ben je vertrokken. het kan dus lichtjes verslavend werken.” - michiel

tinder

Voor wie onder een steen heeft geleefd: Tinder is een app waarbij je naar rechts swipet als je iemands profiel interessant vindt. Swipet die persoon ook naar rechts bij jou, dan ontstaat er een match en kunnen jullie chatten. Valt er iemand niet echt in de smaak? Dan swipe je naar links.

bumble

Bij deze app moeten de vrouwen het initiatief nemen wanneer er een match is. Leuk om te weten: het is niet alleen een datingapp, je kunt met Bumble BFF ook vrienden maken en met Bumble BIZZ je professionele netwerk uitbreiden.

happn

Happn wil het lot een handje helpen: de app koppelt je niet gewoon aan profielen in je buurt, maar aan mensen die vaak op dezelfde plekken komen als jij en dus waarschijnlijk al bepaalde interesses met je delen.

“soms heb ik wat rare types ontmoet, ik heb zelFs eens een date gehad die op zoek was naar drugs. maar uiteindelijk heb ik mijn perFecte match wel gevonden! we zijn nu al acht jaar samen en ondertussen zijn we getrouwd en hebben we kindjes samen.” - clara

once

De naam verklapt het al een beetje, maar Once toont je elke dag één match die bij jou past. De match is handmatig geselecteerd door koppelaars. Klikt het niet? Dan krijg je de volgende dag een nieuw voorstel. Naar eigen zeggen is de app meer gericht op kwaliteit en niet op kwantiteit. Je verschijnt trouwens enkel en alleen bij je match, dus je profiel is niet voor jan en alleman zichtbaar.

grindr

Grindr is gelijkaardig aan andere apps, maar richt zich specifiek op de LGBTQgemeenschap. Ook als je nieuwsgierig bent of nog niet goed weet waar je naar op zoek bent, is deze app een goede keuze.

“voor mij is swipen op datingapps zoals scrollen op tiktok: een heel toF tijdverdrijF voor op het toilet.” - laura

HOW To BE sINGLE

(ON VALENTINE’S DAY)

Single zijn op Valentijn? Voor de ene een ware catastrofe, voor de ander geen vuiltje aan de lucht. Maar aan Valentijn is geen ontkomen aan. De gemiddelde prullariawinkel is tot in de nok gevuld met roze en rode verenkransen, valse rozen en meer geurkaarsen dan je lief is om die bewuste date-avond op 14 februari net dat tikkeltje meer te geven. En ook al is het commercialiseren van de liefde helemaal niet je ding, Valentijn is dé dag van de liefde en die liefde is in februari, misschien helaas, overal.

En juist die confrontatie is niet altijd even tof als je net uit een relatie komt, geen relatie wil, het niet zo lekker loopt in je relatie of wanneer het op liefdesvlak gewoon niet voor je meezit. Als ongewenste single kan deze dag een beetje zijn zoals ananas op een pizza: spijtig.

Het zijn niet alleen de goedbedoelende tantes die - zoals op feestdagen - vragen ‘wanneer jij er eens aan gaat beginnen’ en je vertellen dat ze niet snappen waarom jij nog niet van’t straat bent, het is ook alles wat niet gezegd wordt.

Het zijn de talloze melige posts en stories die op je feed verschijnen. Het is het feit dat je bij sommige traiteurs pas vanaf 2 porties kunt bestellen en dat je in bepaalde supermarkten óf bereid moet zijn om een hele week hetzelfde te eten, een goede vriezer moet hebben óf er gewoonweg niet echt je ding vindt als single.

We leerden van Hollywood dat liefde het hoogste goed is en daar zet iedereen die wil verkopen groot op in. Let maar eens op hoeveel gezellige en warme gezinnen of zalig verliefde koppels je ziet op het scherm. Allemaal beelden met maar één doel: jou het idee geven dat jij met het kopen van hun producten net weer dat stapje dichter bent bij het ideale (liefdes)leven. De maatschappij is gemaakt op maat van koppels en wij worden onbewust geprogrammeerd tot het nastreven van dat ideaal.

Laura du Bois is - zoals ze het zelf zo mooi verwoordt - wayfinder, lifecoach. Je kan bij haar terecht voor workshops, lichaamswerk en rituelen op maat. Ze schrijft dit jaar in elke editie een column over een toepasselijk onderwerp, in deze editie: de Valentijnsperiode en hoe je die doorkomt zonder partner.

ommetoer www.ommetoer.be

Geen wonder dus dat Meneer Tinder makkelijk 35 miljoen dollar kan neertellen voor een buitenverblijfje in Bel Air. Het hebben van een relatie lijkt in onze maatschappij de maatstaf te zijn geworden waarmee te meten is hoe goed je het leven dan wel (niet) doet. En in die wereld is (bewust) single zijn gene kattenpis.

En toch is single zijn ook een zalige kans en is het helemaal het genieten waard. Het is de gelegenheid bij uitstek om jezelf te leren kennen, jezelf te ontdekken en de kans om te worden wie jij bent zonder de ruis van een ander. Als single heb jij de touwtjes in handen en kun je keuzes maken die helemaal bij je passen.

Vind je dat toch niet zo evident? Wel, als valentijntje van mij aan jou geef ik je graag wat tips om deze maand en de rest van ’t jaar happy single te zijn.

Wacht niet op een partner om de dingen te doen die je zo graag wil doen. Life’s too short om te zitten wachten op dán.

Leer van je eigen lijf genieten. Verken je eigen lichaam en ontdek wat je wat je leuk en prettig vindt. En hoe beter jij dit weet, hoe beter je aan je (toekomstige) bedpartners kunt uitleggen hoe jij het graag hebt. Win-win, superwin.

Don’t do it alone. Zit je eens niet lekker in je vel of voel je je eenzaam? Bel iemand op en vraag wat je nodig hebt, dat kan zo’n deugd doen. Het is niet omdat je single bent dat je alles alleen hoeft te doen.

En misschien wel het allerbelangrijkste: leer jezelf graag zien zoals je zou willen dat een partner je graag zou zien. Wat anderen doen heb jij niet in de hand, dus je kan enkel maar winnen door jezelf graag te leren zien. En da’s niet altijd even makkelijk, maar het is wel van ’t allerbeste.

STeRA

groene vingers maken een comeback! planten Fleuren een ruimte op, geven extra gezonde lucht en zorgen voor een leuke bezigheid. olivier begon als jonge ondernemer op zijn negentiende met een plantenwebshop. nu gekend als 'stera’, opende hij sinds kort een planten koFFiebar onder dezelFde naam. de koFFiebar Focust op lokale en gezonde producten, waarbij je met het grootste enthousiasme al je groene vragen kwijt kan bij olivier.

tekst: eva vandendriessche beeld: cato crevits

Je interesse in planten en het kweken ervan ontstond aan een jonge leeftijd. Waar start het verhaal?

Olivier: “Op mijn zestiende ben ik bij m’n papa gaan wonen en heb ik zowat heel z’n huis overgenomen met planten. Na verloop van tijd had ik heel wat stekjes en heb ik deze online gezet. Ik bracht die stekjes gratis aan huis en gaf er een woordje uitleg bij. Toen mijn voorraad opraakte, kwam ik op het idee om mijn liefde voor plantjes en interesse in webshops om te zetten in ‘Plantjes van Kortrijk’. Dat werd de naam van mijn eerste eigen webshop. Vanaf mijn negentiende heb ik me daar een jaartje mee beziggehouden als hobby naast mijn beroep.”

“De webshop was voor mij niet genoeg, omdat ik graag m’n planten directer aan de man wou brengen. Zo heb ik een oud busje uit de jaren 70 uit Italië omgebouwd naar mijn eigen truck waarmee ik naar de markt in Brugge ging. Op die manier bracht ik een ander product naar de markt en merkte ik dat ze hunkerde naar iets artisanaal, iets jonger en het is fijn om daar een deel van uit te maken. Ik vond het geweldig om te doen, omdat de markt voor mij altijd even stilstaan in de tijd is. Je merkt dat ook aan de oudere marktkramers die een gevestigde waarde zijn. Zij vinden het leuk dat er een jonger initiatief naast hen staat.”

Waarom wou je dan uiteindelijk met de koffiebar beginnen?

“De markt was een groot succes en ik voelde aan het Brugse publiek dat er nood was aan een plantenwinkel dichter bij het centrum. Het ondernemerschap zit wel in me. Telkens als ik opsta, heb ik een gevoel van ‘kom, we gaan eraan beginnen’ en dat speelt een grote rol in het volhouden en verder willen uitbreiden, naast mijn webshop en de planttruck. Het succes van die twee zorgde natuurlijk voor een boost en maakte het makkelijker om de stap naar de koffiebar te maken. Mijn ouders zijn allebei ook

heel ondersteunend. Mijn pa z’n ‘gewoon doen’mentaliteit weegt op tegen m’n mama haar hoofd vol rampscenario’s. Ik luisterde naar beide en bleef zo met mijn voeten op de grond, maar waagde ten volle de sprong.”

“Het is echt al heel leuk geweest. Tijdens de week is het iets rustiger, waardoor ik tijd heb om met meer mensen te praten. Ze geven hun opinie en ik heb dan ook tijd om te kijken of alles in orde is met de webshop. Er komt heel veel bij kijken, waardoor ik ervoor kan zorgen dat ik in het weekend paraat sta tijdens de drukte.”

“Naast de koffies, heb ik een grote tafel die ik wil gebruiken om workshops te organiseren. Ik hoop dat jonge ondernemers de weg naar hier vinden om de locatie te gebruiken. Zelf dacht ik vroeger vaak aan een zaak starten, maar het kost allemaal zoveel geld. Dat is jammer, want dat gaat het enthousiasme ten onder. Ik wil graag de optie aanbieden om met wat ik nu heb, iets te doen en niet denken aan het financiële of het budget.”

Heb je nog extra plannen voor in de toekomst?

“In de zomer wil ik de deuren kunnen openzetten en een mooi terrasje bouwen zodat ik een assortiment aan buitenplanten kan aanbieden. Het is niet de bedoeling dat het hier vol mensen zit, maar eerder op het gemak. Het gaat mij niet om het financiële, maar om de gezelligheid en het moet nog haalbaar blijven ook natuurlijk. Ik wil graag een plaats creëren waar mensen naartoe komen, buiten de stad, en tot rust kunnen komen.”

“Naast het terras, serveer ik sinds kort ook brunch. De vraag was al een paar keer gekomen van klanten en ik moest hen telkens teleurstellen. Maar eigenlijk kook ik supergraag, dus ben ik dan beginnen experimenteren en bied ik nu een klein menu van vijf gerechtjes aan. Later komen er ook nog food jars bij met verse groentjes, quinoa en een sausje. Dat maakt het simpel en goedkoop, waardoor de drempel naar gezond eten lager ligt.”

“Iedereen is hier welkom natuurlijk, maar ik hoop het zeker aantrekkelijk te maken voor jonge mensen. Om die reden werk ik afwisselend in het Engels, omdat niet alle mensen in Brugge Nederlands spreken. De drempel ligt hoger voor hen en ik wil dat iedereen zich hier thuis voelt.”

lange vesting 16, 8200 brugge stera.be

Zet 2023 goed in met KAAP

een nieuw jaar brengt nieuwe kansen met zich mee, ook kansen om nieuwe dingen te ontdekken! kaap heeFt ook dit jaar weer een uitgebreid programma met interessante initiatieven. hieronder zetten we er twee in de kijker!

KAAP heeft dit jaar weer veel moois voor ons in petto. Een van die projecten is de open house residentie “Winter refuge” van Radical Hope hier op De Groenplaats tussen 1 en 16 februari. Kan je ons daar iets meer over vertellen? Merel Vercoutere: “We hebben Heike Langsdorf en Simone Basani uitgenodigd om deze periode in het huis van KAAP te werken. Met hun project ‘Winter Refuge’ willen zij een gemeenschap creëren. Iedereen kan binnenwandelen en in gesprek gaan met de artiesten. Het gebeurt niet vaak dat wij ons huis openstellen, maar het is altijd fijn als artiesten nood hebben aan publiek. Tijdens deze periode zullen zij workshops geven en hun creativiteit botvieren in samenwerking met en in functie van de gemeenschap die zij hier zullen creëren. Na covid zien we dat mensen nood hebben aan sociaal contact, Heike ziet het daarom ook als een echt postpandemic project.”

Wat is jullie doel bij het organiseren van deze residentie?

“Ons eerste doel is communityvorming aan de hand van artistieke praktijken. Echt iedereen zou zich hier moeten kunnen thuis voelen en mensen vinden waarmee zij kunnen connecteren: jong, oud, POC, queer, etc. We omarmen het intersectionele gedachtegoed en spreken mensen graag aan op hoe ze meer met elkaar gemeen hebben dan verschillen van elkaar. Heike zal de groep leiden door vragen te stellen en gesprekken aan te gaan over wat het betekent om samen te zijn, om een groep te vormen. Op basis van de feedback zullen zij een bepaalde weg uitgaan, maar het creatieve ligt nog volledig open. Je kan deelnemen aan creatieve activiteiten of gewoon in gesprek gaan met anderen. Het is een echte thuis voor de gemeenschap. Het mooie aan dit initiatief is dat het reist, zo kunnen zij die zich willen engageren meegaan naar hun volgende open houses in Gent, Kortrijk, etc.”

Daarnaast kijken we ook uit naar de vaste waarde: Bits of Dance in maart. Jonge dansers en choreografen kunnen ons tijdens dit evenement tonen wat zij allemaal in hun mars hebben. Kunnen jullie al een tip van de sluier lichten? “We zijn trots dat we jonge artiesten een platform kunnen geven. Deze jonge makers gaan vaak ook anders om met de hedendaagse danspraktijk en daar willen wij aandacht voor hebben. Zo werken we samen met Dans in Brugge een traject uit waarbij we jaarlijks een choreograaf presenteren en ondersteunen in het maken van een nieuw werk. Momenteel is dit Lisa Vereertbrugghen. Haar grote interesse in technodans die door het ritme van die muziek wordt gevormd zijn een leidraad in haar werk. Haar solo ‘DISQUIET‘ legt de verstoring van het alledaagse in dit soort muziek bloot.

Daarnaast mogen we ook Charlotte Goesaert ontvangen en haar stuk ‘whatchamacallit’. We leven nu in een wokemaatschappij, waarin mensen actief aan inclusie proberen doen, maar toch is deze inclusie niet voor iedereen weggelegd. Mensen die niet binnen ‘de normaal’ vallen worden vaak als freaks gezien. Zij legt de mechanismen van freakshows van vroeger bloot in haar performance: vier mensen met vier verschillende lichamen. Het is een spel tussen hoe zij zich durven blootgeven en hoe wij, het publiek, ermee omgaan.”

tekst: iza moreno

Klinkt fascinerend! Is er nog iets naast de performances waar we naar kunnen uitkijken tijdens Bits of Dance? “Absoluut! Naast onze performances geven we makers de kans om hun stukken in wording ook aan het publiek te tonen. De getalenteerde Milø Slayers en Anna Dujardin & Fanny Vandesande laten het publiek toe in hun open studio om eens achter de schermen te piepen. Milø Slayers combineert zijn achtergrond in urban dance en hedendaagse dans met andere invloeden. Zo is hij nu bezig aan een performance met vier dansers die zich bewegen binnen een scenografie geïnspireerd door een kunstwerk van Malevich.

Anna Dujardin & Fanny Vandesande zetten ook hun repetities open voor het publiek! Fanny werkt bij Platform K, een organisatie in Gent die streeft voor inclusiviteit binnen de danswereld. Zo krijgen ook mensen met een beperking de kans om zich te ontplooien als professioneel danser. Anna, een van deze getalenteerde danseressen, merkte op dat er nog steeds een groot taboe heerst rond seksualiteit en verlangen bij mensen met een beperking. Dit zette zij om in tekeningen en teksten, en nu ook samen met Fanny in een dansperformance. Het podium vormt een safe space voor Anna om haar beleving te delen en aan de wereld te tonen wie zij is.”

lisa vereertbrugghen

© subbacultcha

REISMARKT 2023

lotte w. (26) was 16 jaar toen ze er voor het eerst op uittrok. het begon met een inleeFreis naar nicaragua in het vijFde middelbaar. sindsdien ligt de wijde wereld aan haar voeten. ze is niet zomaar een toerist met een selFiestick, maar een wereldburger die een 9-to-5 job achterwege laat.

op reismarkt geeFt lotte een beeldreportage en beantwoordt ze vragen over oman, uae en qatar. wij hadden al even een kort kennismakingsgesprek.

Je trok op jonge leeftijd naar het buitenland. Kampte je niet met een grote cultuurschok?

Lotte: “Ja, het was de eerste keer dat ik België verliet. Tijdens het project woonde ik bij een gastgezin in Nueva Guinea. Vanaf ’s middags hadden wij geen stromend water meer, en dit is één van de verschillen waar ik me aan heb moeten aanpassen. Later, tijdens mijn stage als ergotherapeut in het hoger onderwijs, trok ik naar Ecuador. Daar werd ik geconfronteerd met een cultuurverschil dat mij iets minder goed lag: te laat komen.”

Nu ben je 26 en je hebt niet stilgezeten. Wat geeft jou de mogelijkheid om zoveel te reizen? “Na mijn opleiding ergotherapie besloot ik te gaan voor een bachelor toerisme. Hiervoor trok ik 6 maanden naar Valparaiso, Chili. Sinds ik afgestudeerd ben, zoek ik steeds naar jobmogelijkheden in het buitenland. Zo werk ik al enkele zomers als hostess op een camping. Soms is dat in Frankrijk, soms in Italië. Wie weet waar kom ik volgende zomer terecht.”

Werken op een camping is verbonden aan seizoensarbeid, wat zijn de voor- en nadelen volgens jou?

“Werken in het buitenland geeft je de kans een land écht te leren kennen, je kan het land traag ontdekken en je hebt de tijd om je volledig onder te dompelen in de cultuur. Eens je in zo’n job gerold bent, blijven de aanbiedingen ook komen. De andere maanden, wanneer ik niet op de camping werk, kan ik dan helemaal opvullen zoals ik dat wens.

Er zijn natuurlijk ook nadelen. Je leeft zonder ritme en je kan moeilijk iets opbouwen. Je bent ook werkloos tijdens de sluitingsmaanden, maar ik oordeel niet of dit goed of slecht is. Bovendien moet je je contracten goed in het oog houden. Je werkt namelijk niet altijd onder een Belgisch contract.”

Wat doe je dan tijdens de andere maanden? “Ook dan zoek ik naar werk in het buitenland. En wie zoekt, die vindt! Zo werkte ik in 2021 als hostess voor het Belgisch Paviljoen op de wereldexpo in Dubai. Later werkte ik ook op het WK in Qatar.”

Je werkte dus in Dubai voor 7 maanden. Welke Emiraten heb je nog bezocht? “Alle zeven. Elk Emiraat heeft z’n charme. Ajman en Umm Al Qaywayn zijn klein van oppervlakte, die twee kan je dus perfect combineren in één dag. Natuurliefhebbers verwijs ik naar Ras alKhaimah of Fujairah. Enkel in de maanden tussen november en april zijn er houdbare temperaturen om te wandelen in de bergen, de andere maanden is het te warm. Sharjah ligt op een 9 kilometer van Dubai, niet ver dus. Dankzij de authentieke gebouwen en de vele musea is Sharjah de ideale plaats voor geschiedenisliefhebbers. Het is ook een veel goedkopere bestemming dan Dubai. Het grootste emiraat is Abu Dhabi, dit voelde persoonlijk conservatiever aan dan de anderen. Er zijn wel enkele zaken waarmee je als toerist rekening mee moet houden in een islamitisch land: respecteer steeds de cultuur, houd rekening met de ramadan, kleed je niet te licht en respecteer de alcoholbeperkingen.”

Raad je deze bestemmingen aan voor de solo reiziger?

“Wel, het is een heel andere sfeer dan bijvoorbeeld solo reizen door Thailand. Je hebt hier minder hippe hostels waar veel volk rondhangt. Maar het is zeker mogelijk! In Oman bijvoorbeeld, het buurland van UAE, zal je geen hostels tegenkomen. Daar is het niet toegestaan om een kamer te delen met iemand waarmee je niet getrouwd bent.”

Merkte je verder een groot verschil tussen UAE en Oman?

qatar

“Ja, in Oman trekken er nog niet al te veel toeristen rond en je wordt er met open armen ontvangen. Drie vriendinnen en ik werden uitgenodigd bij een familie die wij toevallig leerden kennen. Dat was feest: alle familieleden trokken hun mooiste kleren aan en er werd ons thee à volonté aangeboden. In vergelijking met UAE is er ook meer groen. Persoonlijk vind ik het ook meer off the grid Zo heb je wadi’s, wat kloven of rivierdalen in de uitlopers van het Hadjargebergte zijn. Deze kloven zijn gevuld met helder water en omringd door groen. Een andere aanrader voor deze bestemming is Djabal Sjams, de hoogste berg van het Hadjargeberte die je na een klim beloont met prachtige uitzichten.”

reismarkt 2023 zondag 5 maart, 10-18 u stadshallen brugge gratis toegang t.e.m. 26 jaar

lINsKI

een nieuwe hotspot voor cabaret en curiositeiten sinds december heeFt brugge er een nieuwe comedyclub bij op de oostendse steenweg. wolinski werd opgericht door comedian david galle en zijn partner marloes de cloedt. blvrd ging langs voor een gesprek.

tekst: ine detavernier

Voor wie jullie niet kent, wie zijn David Galle en Marloes De Cloedt?

David: “Ik ben David Galle, oorspronkelijk uit Wervik en later naar Brugge gekomen. Een dikke 20 jaar geleden begon ik met stand-up comedy. Ik werkte in de haven van Zeebrugge tot ik de Comedy Casino Cup won en van comedy m’n beroep kon maken. Ondertussen heb ik enkele avondvullende shows gemaakt en op dit moment tour ik met mijn nieuwe voorstelling ‘Joepie’.”

Marloes: “Ik ben Marloes De Cloedt en ik ben geboren in Brugge. Voor mijn studies ben ik een tijdje weggeweest en naar Gent en Amsterdam getrokken. Ik heb negen jaar professioneel gedanst, vooral in Nederland. Later ben ik terug naar Brugge gekomen en heb ik David leren kennen. Ik geef nog steeds danslessen, die ik ‘full spectrum flow’ noem. Het is een combinatie van dans, yoga en pilates in één flow.”

Jullie hebben de laatste maanden hard gewerkt aan een nieuwe comedyclub: Wolinski. Vanwaar het idee om dat op te richten?

Marloes: “In een comedycafé hangt een andere sfeer dan wat je in een cultureel centrum voelt wanneer een comedian op de affiche staat.

In Brugge is er veel vraag naar comedy, maar het aanbod is eigenlijk niet zo groot. Tot nu toe heeft de stad ook nog geen puur comedycafé gehad. David organiseerde wel de Comedy Mondays in Comptoir Des Arts en dat was heel succesvol, maar dat is jammer genoeg al gestopt. Er lopen veel artiesten rond die een podium zoeken, ook buiten de stand-upcomedy. Wij kunnen en willen die hier een plek geven om hun evenement te organiseren.”

Wat betekent de naam ‘Wolinski’ eigenlijk?

David: “Georges Wolinski was een Franse cartoonist en scenarist. In 2015 kwam hij om het leven tijdens de aanslag in Charlie Hebdo. Voor Marloes haar vader, cartoonist Marec, was hij een voorbeeld, dus zij kende zijn werk al lang. Daarnaast tekende hij affiches van Franse films waar ik fan van ben, dus het is een beetje de link tussen Marloes en mezelf.”

Marloes: “Ik vind hem ook een fantastische tekenaar. Het is in het algemeen een boeiende figuur. Hij heeft veel meegemaakt in zijn leven. Het is niet zozeer een ode aan hem, maar cartoons vinden sowieso hun plekje hier.”

Begin december zijn jullie geopend, hoe verliep dat?

David: “Tijdens het openingsweekend hebben we een cartoonexpo en boekvoorstelling georganiseerd. We hebben verschillende vrienden gevraagd om wat werken te exposeren, waaronder Thijs De Cloedt, Bjorn Van Houtte, Elisabeth Maria Marnix, Sammy Slabbinck en Marec.”

Marloes: “Op zondag was er dan onze eerste comedy-avond met Zoe Bizoe, Gunter Lamoot en Piv Huvluv. Het was echt een geslaagde avond. Vanachter de bar zag ik de mensen lachen en genieten.”

Wat maakt Wolinski een unieke plek om comedy te ontdekken?

David:  “De meeste mensen kennen comedy van televisie, maar hebben het nog niet live meegemaakt. Comedy is eigenlijk iets wat je niet kan filmen, maar echt moet beleven. In Wolinski kan je als toeschouwer die beleving meemaken, maar als comedian sta je ook (letterlijk) dichter bij je publiek.”

Marloes:  “Door de gezellige aankleding en het karakter van de locatie hebben de mensen hier ook meer het gevoel dat ze in een woonkamer zitten. De ruimte is deel van de beleving.”

Welke evenementen worden hier georganiseerd?

David: “Naast comedy geeft Marloes hier iedere week haar danslessen. Binnenkort organiseren we ook een sessie modeltekenen. We willen meer rond thema's werken en los van comedy verschillende soorten evenementen organiseren.”

Marloes: “Er wordt ook niet ieder weekend iets gedaan. Het is met één comedy-avond per maand, de danslessen en enkele andere activiteiten nog

win

2 tickets voor steven mahieu in wolinski op zaterdag 4 maart.

mail sanne@blvrdmagazine.com met een reden waarom jij deze tickets moet winnen.

geen druk gevulde agenda, maar dat hoeft voorlopig niet. We laten alles rustig groeien.”

Er kan dus vanalles gebeuren in Wolinski. Hoe zou je deze plek dan het beste kunnen omschrijven?

David: “Op Google worden we omschreven als comedyclub. Dat is de basis en daardoor ook het meest duidelijke voor onze bezoekers. Maar uiteraard is er nu al meer dan dat en ook in de toekomst houden we alle opties open.”

Marloes: “We gebruiken ook graag de omschrijving ‘Cabaret en curiositeiten’, dat dekt de lading net iets meer.”

David: “Het is een leuke benaming, want Marloes’ danslessen passen ook wel bij het cabaretgegeven. ‘Curiositeiten’ kan dan weer op alles slaan, zowel rare voorwerpen als speciale optredens of events. Zolang het duidelijk is dat iedereen hier welkom is en we onze schouders zetten onder de evenementen die wij allemaal even belangrijk vinden.”

Andere weetjes

Elke eerste zaterdag van de maand comedynight.

David Galle speelt op 18 februari ‘Joepie’ in de Stadsschouwburg. Wolinski zoekt nog een naaktmodel voor het modeltekenen. Er is centrale verwarming. oostendse steenweg 36 8000 brugge wolinski.be wolinski_brugge

SIGNAAL 2022, DAT WAS...

8

Dat het een geweldige week was, dat bevestigt deze selectie foto’s nog maar eens. Shout out naar de fantastische fotografen die Signaal in beeld brachten: Cato Crevits, Isaac Ponseele, Jasper van het Groenewoud & Brecht Vanhoutte. De rest van de foto’s vind je op de facebookpagina’s van Jong Volk & Villa Bota.

Alle radioshows tijdens Signaal werden ook opgenomen en die opnames zijn vanaf nu te beluisteren via jongvolk.be, hoera! Filter op de hashtag #signaal en je krijgt een overzicht van alle shows of filter per thema: #vooroordelen, #taboes, #nightlife, #body, #geld of #geloof.

tekst: luka Franck beelden: cato crevits, jasper van het groenewoud & isaac ponseele

tinke tijdens de radioshow met de sintmichielsbeweging over #gelooF

“Wat geloof betekent voor mij? Dat is vooral een zoektocht… waar ikdenk ik - mijn hele leven mee zal bezig zijn. Ik ben daarom ook blij dat ik mijn vormsel nu pas op mijn 17 jaar doe en de tijd kan nemen om mijn geloof te ontdekken.”

miro tijdens de radioshow met miro over #vooroordelen

“Ik wil graag een statement maken door Justin Bieber met ‘Love Yourself’ te draaien. Dat ik daarvoor kies is om duidelijk te maken dat ik het belachelijk vind om iemand te beoordelen o.b.v. diens muzieksmaak. Justin Bieber is niet enkel voor meisjes om naar te luisteren, ik luister daar ook graag naar als ik in een bepaalde stemming ben. En het zou me niet verbazen als iedereen hier straks toch luidkeels staat mee te zingen!”

melis tijdens de radioshow met leerlingen 'mode & creatie’ over #body

“Wij kijken echt op naar mensen die zich op social media profileren als goed voorbeeld als het om body positivity gaat, want dat zouden we zelf nooit durven. Maar ik hoop dat we, als modestudenten, een verschil kunnen maken in de toekomst en ervoor kunnen zorgen dat er kledij is voor iedereen. En dat iedereen zich goed voelt in de kledij die wij ontwerpen.”

ben jij ook zo in love met blvrd dat je geen enkele editie wil missen? teken in op een jaarabonnement en ontvang een jaar lang blvrd thuis in de bus. we beloven niets, maar er zit misschien, soms, aF en toe eens een goodie bij.