ONE REVOLUTION REGGAE BAND
ALS IK GANJA ROOK DENK IK OP EEN POSITIEVE MANIER “Ha, favorieten, die heb ik zeker! Amnesia, heel sterk, en White Widow” Aboubacar Soumah verruilde een paar jaar geleden zijn geboorteland Guinee voor Nederland, en timmert hier nu aan de weg met de reggae van One Revolution Reggae Band. Er zijn nog wat haken en ogen, maar kalm gaat hij verder op het pad van de muziek. Door: Arjan van Sorge We komen elkaar tegen in Rotterdam, waar One Revolution Reggae Band bezig is een aantal concerten voor te bereiden. Een paar bandleden wonen in Rotterdam, Aboubacar en zijn Nederlandse vrouw wonen in België. “Daarom nemen we af en toe een studio hier. Ik ben producer, schrijf mijn eigen muziek, en in deze band ben ik de frontman. Nu probeer ik een band op te bouwen die echt mijn eigen band is, en dat is One Revolution Reggae Band. Het is niet makkelijk om alle muzikanten bij elkaar te houden, want iedereen is druk bezig, ze zitten ook nog allemaal in andere groepen. Dus is het te gek om hier weer met z’n allen te zijn.”
Volop bezig Aboubacar en zijn manager / percussionist leerden elkaar in 2011 in Afrika kennen. “Zij was daar voor percussielessen, en ik was een van de leraren. We zijn in 2014 in Guinee getrouwd,
Van jongs af aan hield ik van reggae, van Bob Marley, Chronixx, Morgan Heritage, Beenie Man.
en zo ben ik in België verzeild geraakt, daar wonen we nu zo’n drie jaar. Nadat ik een aantal keer gezakt was voor het inburgeringexamen op de ambassade van Nederland in Dakar, besloten we ons leven in België op te bouwen. Nu willen we zo snel mogelijk in Nederland gaan wonen, daar zouden we heel gelukkig mee zijn. We zijn er volop mee bezig, want onze movement is in Nederland. Mijn vrouw heeft haar eigen bedrijf in Nederland en ik heb er ook mijn bedrijf. We geven les in Afrikaanse percussie, dans en zang - ook op school.”
Kiezen voor muziek “Sinds mijn elfde speelde ik percussie in Guinee. Daar verder gaan met muziek maken was natuurlijk ook een optie, maar het is nogal moeilijk. Er gebeurt steeds van alles waardoor het niet mogelijk is om onze muziek daar te ontwikkelen. Mijn vader had al veel energie in mij gestoken, en geld om te studeren. Maar dat wou ik niet, want ik had mijn droom al gezien, ik had voor muziek gekozen. Een paar van mijn vrienden op school waren muzikant, ze speelden muziek op tafels en zongen, wauw, cool! Ik sloot me bij hen aan, ging mee naar repetities, maar mijn vader wou dat niet. Eerst naar school, en daarna kan je doen wat je wil! Maar ik had liever dat hij het geld zou besteden aan mijn broers en zussen, en ik koos voor muziek.”
Boodschap met reggae “Dat gaf nogal wat problemen, en met zestien jaar ging ik het huis uit, naar Senegal. Om mijn eigen leven daar te vinden, in m’n uppie, met mijn droom. Ik speelde in verschillende percussiegroepen en trad op in Senegal, maar ook in Gambia en Guinee-
Highlife 57
