Regenboogmagazine 2022 editie #1

about nuts

Inhoud

Van de redactie

TEKST WIM VAN ‘T HOOGERHUYS TEAM REGENBOOGMAGAZINE IDO POELMAN, WIM VAN ‘T HOOGERHUYS, TRISTAN VAN STRIEN & DEREK TOL

Daar is ie dan; de eerste van – naar wij hopen – drie uitgaven van uw aller lijfblad in 2022. Dit jaar is een heel bijzonder jaar voor de Regenbogen: een overvol wedstrijdprogramma met heel veel hoogtepunten.

Voor een ieder zal dat hoogtepunt iets anders zijn: voor de één is het de 100ste Kaagweek, voor de ander de viering van het 21ste lustrum in – en voor Enkhuizen en voor weer anderen mogelijkerwijs de 85ste Sneekweek.

Wie kampioen wil worden krijgt ook dit jaar twee kansen: Sprintkampioen of “gewoon” Kampioen.

We begonnen dit feestjaar in “De Rustende Jager” en luidden tijdens de ALV het tijdperk Hartman in. Vader en zoon trots achter de bestuurstafel.

Een oude Regenboogtraditie werd in de tussentijd ook voort gezet: de botenruil. Waren het lang geleden de 74 en de 37 die van eigenaar verwisselden, thans gebeurde dat met de 88 en de 150 en de 139 en de 108.

In het verhaal van de mannen met de Rode Pantalon kunt u lezen dat zij de 155 in de vaart brengen, waar de 121 gebleven is vermelden zij niet.

Denkt u eraan om bij dergelijke aanpassingen dit te melden aan de beheerder van ons unieke stamkaarten archief. En als u toch uw stamkaart even bekijkt, kijk dan gelijk of alle infor matie volledig en up to date is.

Het wedstrijdseizoen is inmiddels van start gegaan met niet al te riant bezette velden bij Voorkaag en Opening Sneek. Kom op mannen en vrouwen het mag weer helemaal, geniet er dan ook van.

Ik weet, ik heb in een eerdere beschouwing mijn idee over de gevolgen van twee jaar niet varen én de enorme opkomst van het Finnvaren op papier gezet. Het was echter geenszins de bedoeling dat daar een voorspellende waarde van zou uitgaan. Dus: Zeker in dit Jubileum jaar “Alle Bogen te Water!”.

De voorzitter aan het woord

Beste Regenboogvrienden,

ik kreeg een reminder van Ido, uiterlijk 3 mei kopij inleveren. Het is nu 4 mei..! Dat had Arjen er niet bij gezegd toen hij mij, tijdens het NK van vorig jaar, vroeg of ik voorzitter van onze prachtige club wilde worden.

V oorzitter……! Een hele eer natuurlijk, maar ik voel me he lemaal geen voorzitter. Echter voel ik me al wel ruim 30 jaar helemaal thuis in onze club en heb ook al eens 10 jaar in het bestuur gezeten. Daarnaast zit Fons ook in het bestuur, dus wat is er mooier dan samen met je zoon en nog een paar capabele jonge honden het bestuur te vormen van onze club.

Dus zit ik nu achter mijn IPad deze woorden te tikken.

TEKST LEO HARTMAN (RB 148) | BEELD EIZE HOEKSTRA

Komend weekend Gouwe Ouwe (we komen er aan Hans) en vorige week de Voorkaag gevaren, kortom het seizoen is be gonnen. We hebben er ontzettend veel zin in, vooral na deze moeilijke periode. Het wordt dan ook een prachtig seizoen met Sprintwedstrijden in Loosdrecht, de 100e Kaagweek en na tuurlijk ons Lustrum in Enkhuizen.

Ik ben vorige week met het bestuur even gaan kijken in Enk huizen. Wat de Luco daar voor elkaar heeft gekregen is werke lijk fantastisch. De hele binnenhaven is voor ons gereserveerd, met aan de ene kant alle moederschepen en hotelaccommo daties en aan de ander kant de Bogen en de bar..!!! En niet zomaar een bar….! Een heuse Brouwerij. Kortom, er is geen

excuus mogelijk om niet meteen in te schrijven. En dan heb ik het nog niet gehad over de gebruikelijke evenementen, zoals ons klassenevenement Loosdrecht, de Sneekweek, klassene venement op Alkmaar en het NK uiteraard. Dus, zoals al eer der gememoreerd, het wordt een prachtig seizoen.

Wij hebben er zin in. Tot op het water.

Ja, we mochten, konden en wilden weer. Op zaterdag 2 april, dus een paar maanden later dan gebruikelijk, verzamelden zich ongeveer 150 Regenboogzeilers en aanhang in “De Rus tende Jager” in Nieuw Vennep. Voor het eerst in jaren zagen we de locatie bij daglicht. Het aperitief in de bar voelde als een plek van thuiskomen na een lange reis.

Zoals we gewend zijn werd er een strakke culinaire regie gevoerd, want op tijd is op tijd. Leo Hartman ging kenne lijk al vast oefenen voor zijn aanstaand voorzitterschap van de Regenboogclub door een ieder uit te nodigen een plekje aan een tafel te gaan zoeken. Dat leidt altijd tot een merkwaardige vorm van stoelendans waaraan al dan niet tevoren gemaakte afspraken van wie gaat bij wie en wie wil wel of niet bij wie aan te pas schijnen te komen.

Wij vonden een plekje aan een uiterst gezellige tafel waar we

ten volle genoten van de vier gangen en de dranken die op de zo vertrouwde uiterst efficiënte manier van Marcel en zijn grandioze team geserveerd werden.

Maar er was meer te doen dan alleen gezellig gekout, eten en drinken. In zijn waarschijnlijk laatste optreden als voorzitter leidde Arjen ons door een strak georganiseerd programma tussen de gangen door.

Natuurlijk werd er in eerste instantie ingegaan op alles wat de afgelopen twee jaren niet, of slechts in beperkte mate had kunnen gebeuren. Dit leidde tot het onderwerp van – zoals Ar jen het noemde – het tweede blok. De LUCO presenteerde het lustrumprogramma in Enkhuizen.

De dagindeling voor alle dagen van het lustrum werd op scherm gepresenteerd en toegelicht. Een overvol programma

waarvoor, zo bleek uit de voorinschrijving al aanzienlijke be langstelling bestaat. Zie voor alle details het lustrumdeel van de website van de club.

“MAAR ER WAS MEER TE DOEN DAN ALLEEN GEZELLIG GEKOUT, ETEN EN DRINKEN”

vijf minuten binnen. Dat blijft toch ook zo mooi aan de Club!

Het derde blok was het feestblok. Er werden mensen bejubeld en bedankt.

Ellert Jansen was in de tussentijd teruggetreden als Regiover tegenwoordiger -West en sponsoring & PR. Ellert kreeg als aandenken een prachtige metalen sculptuur van Regenboog 5. Fetze Reitsma werd alsnog publiekelijk bedankt voor het ver vullen van het Penningmeesterschap. Fetze kreeg een schil derij naar een mooie actiefoto van Eize Hoekstra.

Aangezien, zoals wij weten, alleen de zon voor niets opgaat is er ook gewoon ordinair geld nodig, daarvoor werden sponsor pakketten in diverse omvang gepresenteerd. Als ik het goed heb opgeteld waren de eerste € 20.000,= aan toezeggingen binnen

Dit jaar wordt – naar alle waarschijnlijkheid – dan eindelijk de 100ste Kaagweek gehouden. Vanwege dit feit bood Arjen na mens de Regenboogclub Max Blom, voorzitter van “De Kaag”, een hoofdprijs stammende uit 1928 aan die toen in de Regen boogklasse B verzeild is geweest. Max beloofde de prijs een plek in de prijsuitreiking te geven.

Ido Poelman werd op het podium geroepen: niet alleen is hij de motor in de productie van het Magazine, tevens was het voor de eerste keer verschijnen van een heuse Regenboog maandkalender een spinsel van zijn gedachten. Daarbovenop heeft hij gezorgd dat wie dat wil een nieuw gedrukt exemplaar van het fantastische boek 100 jaar Regenboog kan bestellen. Daarvoor was de De Vries Lentschprijs voor Ido.

En dan natuurlijk, na een jaar van afwezigheid, de Jaarprijzen.

Na een seizoen keihard wedstrijdzeilen was de derde plaats voor de 87 met Peter Bijlard, Koos Jan van Brouwershaven en Sven Coster. De tweede plaats voor de 149 van Peter Peet, Ted Duyvestijn en Matthieu Moerman en de eerste plek, de winnaar van de Jaarprijs 2021, was voor de 17 met Hans van Drunen, Peter de Witte, Steyn van Driessel, Bart La Grou en Thomas Allart. Niet dat ze de boot altijd met z’n vijven varen, maar ieder had een belangrijk varend aandeel in het behalen van de prijs. Hans, de mannenmodekoning van Rotterdam, had de crew in regenboogkleurige overhemden doen aantreden. Niet alle regenboogkleuren in één overhemd, dat is voor ande re gelegenheden, maar ieder individueel bemanningslid een andere kleur, voorkomend in de regenboog. Hans hield een mooi dankwoord.

Omdat de volgende dag andere verplichtingen wachtten ein digde de feestelijke opening van het 21ste lustrumjaar van de Regenboog voor mij kort na deze speech.

Algemene Ledenvergadering 7 april

TEKST IDO POELMAN BEELD MENNO VAN EIJK & IDO POELMAN

Natuurlijk, zo’n Algemene Ledenvergadering is in principe een bijeenkomst waar het bestuur van onze vereniging uit legt aan de aanwezige leden wat zij het afgelopen jaar heeft gedaan c.q. heeft georganiseerd. Maar ook wat dat allemaal heeft gekost en welke inkomsten men in deze periode heeft gegenereerd. Tevens worden de plannen voor het komende jaar voorgelegd, met daarbij de te verwachten kosten en ba ten. De aanwezige leden kunnen dan, in alle vrijheid, kriti sche vragen stellen aan het bestuur. Ook kunnen de leden voorstellen doen om de getoonde plannen te wijzigen.

Dat is wat het is, in beginsel. Beslist belangrijk natuurlijk. Maar klinkt ook wel erg saai en dat is het bij de Regen boogclub nou net eigenlijk nooit. De humor is nooit ver weg.

Neem nou het agendapunt “Jaarverslag 2021 door de se cretaris”. Zo’n jaarverslag is eigenlijk een opsomming van plaatsgevonden evenementen met daarbij de vermelding van eventuele winnaars van zo’n evenement. Klinkt niet echt spannend, maar Henk Kraan (onze secretaris) had er een hu morvol verhaal van gemaakt. Leuk!

Ook Kees Barnhard (RB 156) had weer de lachers op zijn hand. Altijd goed voor kritische vragen en goede voorstellen en dan humorvol verpakt.

Zo vroeg Kees, zijn bedrijf is MKB-sponsor, bijvoorbeeld aan het bestuur waarom MKB-sponsors hun privé betaalde in schrijfgeld voor sommige zeilevenementen weer terug gestort krijgen op de bankrekening van hun bedrijf. Dat is inderdaad wel een “part of the deal” voor MKB-sponsors. Voor Kees hoeft dat helemaal niet. “Houd dat eenmaal over gemaakte sponsorbedrag van een MKB-sponsor gewoon lek ker in zijn geheel in de kas van de Regenboogclub, doe daar iets leuks van en betaal niets terug”, aldus Kees. De door zijn onderneming ontvangen creditnota van de Regenboogclub zorgde namelijk ook nog voor de nodige verwarring op zijn afdeling administratie en heeft hem daarbij tevens tijd ge kost om het allemaal uit te leggen.

Ik krijg daar dan beelden bij: Kees loopt over zijn afdeling administratie en wordt aangeklampt door een collega die met een blik vol onbegrip vraagt: “Zeg Kees, ik heb hier een

creditnota van ene Regenboogclub. Hoe zit dat? Wat moeten we hiermee? Jij bent toch lid van die club en ehh….. die Re genboogclub is toch helemaal geen toeleverancier van ons?” “Huh”, zegt Kees verbaasd. “Laat ’s zien die creditnota.” Kees bestudeert de keurig uitgetypte creditnota van onze penning meester en er begint hem iets te dagen. “Joh, da’s waar ook”, zegt Kees tegen zijn collega, als bij hem het lichtje in vol le sterkte is gaan branden. Hij begint dan met een verhaal tegen zijn collega over MKB-sponsorschap met het “hoe en waarom”, dat de Regenboogclub een vereniging is die niet BTW-plichtig is (vandaar het ontbreken van BTW op de cre ditnota) en dat hun bedrijf sponsor is van de Regenboogclub et cetera, et cetera, et cetera.

Kees begint inmiddels vermoeidheidsverschijnselen te tonen als zijn collega dan toch nog aan hem vraagt: “Dus als ik het goed begrijp, ga ik van jou nog een declaratieformulier ont vangen, zodat ik het bedrag van deze creditnota weer op jouw privébankrekening kan storten en ehh…….… nog een vraagje, op welke “post” moet ik deze creditnota boeken?”. Kees kijkt dan wat sip naar de kop koffie in zijn linkerhand, die inmid

ONE-SIZE-FITS-ONE VERMOGENSPLANNING

#FINANCIELESTRATEGIEOPMAAT

Het plannen van uw vermogen is puur maatwerk. Het gaat immers om uw doelen, om uw toekomst. Daarnaast is vermogensplanning soms ook complex, zelfs voor u als ondernemer. Want waar begint u? Bij ABN AMRO MeesPierson beginnen we graag met uw persoonlijke vragen. Die zijn het vertrekpunt voor een plan dat volledig op u is toegesneden. Wacht niet langer en maak een afspraak voor Interactieve Vermogensplanning op abnamromeespierson.nl

dels steenkoud is geworden, en geeft het op. Hij doet echt zijn best om nog vriendelijk te blijven en zegt dan tegen zijn col lega: “Joh, ik ga helemaal geen declaratieformulier maken. Ik hoef dat bedrag helemaal niet op mijn privébankrekening terug en voor wat die “post” betreft, ik zou zeggen: “Tom Poes verzin een list.””

Bij het tappen van maar weer een nieuw vers bakkie koffie denkt hij: “Toch maar eens over hebben tijdens de ledenver gadering. Wat een gedoetje allemaal. Heb ik helemaal geen tijd voor juh.”

Ons bestuur gaat er over nadenken. Is nog niet opgelost voor Kees dus.

“HET JASJE WERD LEO OMGEHANGEN ALSOF HIJ DE AUGUSTA MASTERS HAD GEWONNEN. MOOI, DAT OOK WEER GEREGELD”

Wat wel is opgelost is, is de opvolging van onze voorzitter Arjen Snoekc (RB 100). Na elf jaar bestuurslid te zijn geweest van onze vereniging, waarvan de eerste zeven jaar als pen ningmeester en daarna als voorzitter, tijd om de hamer over te dragen. Goed beschouwd heeft Arjen zich dus best lang ingezet voor ons cluppie. En, dan spreek ik natuurlijk geheel

voor mijzelf, het is altijd prima samenwerken geweest met Arjen. Maar je mag aannemen dat dat voor meer van ons geldt, omdat het ons bestuur heeft behaagd onze afscheid nemende voorzitter te verheffen in de adelstand en wel tot erelid van onze vereniging. Mij lijkt: “Meer dan verdiend”.

Als opvolger van Arjen werd ons Leo Hartman (RB 148) voorgesteld. Zijn nominatie werd met een applaus van de leden verwelkomd en daarmee was het lot van Leo be slecht. Bij zo’n voorzitterschap hoort natuurlijk een keurig jasje, zo vinden wij bij de Regenboogclub en die was er voor Leo. Het mooie jasje zal ongetwijfeld geleverd zijn door een bekende Rotterdamse ondernemer in herenkle ding en Regenboogzeiler. Het jasje werd Leo omgehangen alsof hij de Augusta Masters had gewonnen. “Mooi, dat ook weer geregeld.”

Het is niet de eerste keer dat Leo vrijwilligerswerk voor de Regenboogclub doet. Zo had hij bijvoorbeeld zitting in de Lu strumcommissie van 100 jaar Regenboog in 2017. Ook was hij commissaris “West” van 1999 tot en met 2008. Met Leo krijgen we een bestuurder met ervaring, maar hij houdt ook van gezelligheid, een biertje en een kwinkslag. Ik zou zeggen: “Succes Leo, we zijn blij met je komst.”

Er kwamen nog veel meer zaken aan de orde, maar die laat ik lekker aan onze secretaris waarvan de leden te zijner tijd de notulen van deze vergadering gaan ontvangen.

De vergadering werd afgesloten met een gezellig biertje. Het was weer lachen, gezellig en ook zeker serieus. “Komt allen, de volgende keer, bij de najaarsvergadering”, wil ik maar zeggen.

Van 13 tot en met 17 juli 2022 zien we graag dat de Regen boogzeilers de zeilen hijsen voor de 100ste Kaagweek, de oudste zeilweek van Nederland. “De Kaag“ schrijft hiermee geschiedenis! En wat voor een geschiedenis!

De Koningin van het water, met haar 105 lentes jong, heeft hier vanaf den beginne haar opwachting gemaakt.

De eerste Kaagweek werd gehouden van 19 tot en met 23 juli 1918 op de Kagerplassen vanaf de – een jaar eerder aange kochte – Kaagsociëteit. Vanaf een houten starttoren werden toen 145 jachten weggestart, waaronder 17 jachten van de Re genboogklasse. Het was een onvergetelijk schouwspel in die dagen om 17 van dezelfde boten tegen elkaar te zien strijden.

Veel Regenboogzeilers kennen verhalen van legendarische Kaagweken. Helaas zijn die verhalen niet allemaal opgete kend, maar worden nog steeds mondeling doorgegeven en elk jaar een stukje mooier. Wel staat vast dat de Regenboogklas se, met haar illustere bemanningen, een groot deel van de ge schiedenis van de Kaagweek heeft meegeschreven en daarom nog steeds veel Regenboogzeilers blijft trekken.

De geboorte van de Kaagweek. In een lustrumboekje van “De Kaag“ wordt de geboorte van de Kaagweek en het bekende “Kaagweer” in rijm grappig door de toenmalige voorzitter van “De Kaag“ verteld. “We behoeven meer glorie. We zijn geen vereniging van sufferts, jandorie!” Toen gaf het ’t motor-vaar- en voerwezen een stoot, Waarop men het ’t preadicaat van “Koninklijke” bood.

De praeses van de Kaag ging alweer zitten broeien. Die man wou alsmaar zijn hersens vermoeien. “Een Kaagweek”, zoo bromde hij, “zou dàt niet iets zijn?” We hebben een nu een soos en een wedstrijdterrein.”

De leden, die juichten: ’t bestuur juichte mee; De uitnodigingen eruit, ze gingen in zee. Maar nu zat de praeses te baden in het zweet, Hij riep maar: “Och menschenlief, wat ik niet weet,

Voelen de andere zeilers er voor?”

Maar de zusterverenigingen riepen in koor: “Wij doen mee hoor! – En de Kaagweek, werd een succes En heden ten dage is ze nog niet op de flesch.

En Aeolus en Pluvius, die dansten van plezier.

Zij zeiden: Ied’re Kaagweek gaan wij aan den zwier.” Zoo werd met de Kaagweek, het Kaagweer bekend, Want ’t stormde en regende dan zonder end.

Auteur: H.G van Hoolwerff, oprichter en erelid KWV De Kaag

Holland-Friesland.

De Regenboogklasse heeft veel bijgedragen tot verbroedering van de Hollandse en Friese zeilers. De waardering voor zeilre glementen verschilde in beide provincies aanmerkelijk maar in de loop der jaren gingen de scherpe kantjes daar vanaf en zodoende ontstond een band waaraan “De Kaag” en de KWS veel hebben bijgedragen door het organiseren van de immer populaire Holland-Friesland wedstrijden. Dit jaar is het de 151ste editie van deze teamwedstrijden waar wordt gestre den om de door Ir. Van Hoolwerff in 1937 beschikbaar gestelde zilveren wisselbeker.

Zoals Regenboogzeilers weten is teamzeilen van een totaal andere aard dan het normale wedstrijdzeilen. Het gaat erom om als team zo goed mogelijk geplaatst een wedstrijd te beëin digen. Teamzeilen vereist een totaal andere tactiek dan in een standaard wedstrijd vereist wordt. Naast die tactiek is een uit stekende techniek vereist omdat er vaak razendsnel gehandeld met worden. Het is niet zo gek dat De Kaagweek ook vaak geassocieerd wordt met de Holland-Friesland teamwed strijden. Het is en het blijft een adembenemend schouwspel om die prachtige Regenbogen en haar topbemanningen door het water zien klieven.

Voor de 100ste keer feest!

Dat de Kaagweek tot een ieders verbeelding blijft spreken bij jong en oud, van vader op zoon en moeder op dochter blijkt elk jaar weer uit het grote aantal deelnemers aan HET water sportfestijn van Nederland. De Kaagweek is de combinatie is van wedstrijdzeilen en een goed sociaal programma. De 100ste Kaagweek wordt natuurlijk geen ‘gewone’ editie van de Kaag week. De 100ste Kaagweekcommissie o.l.v. Max Blom en met Frans Sluyters, Frank Bik, Robert Kampschreur, Marieke van Schie en Gerrit Kranenburg-Marijt heeft heel wat in petto voor dit gedenkwaardige evenement.

Allereerst wordt er natuurlijk gezeild. De 100ste Kaagweek duurt een dag langer en wordt een zeilfestijn om niet snel te vergeten. Het wordt een feest voor jong en oud en……., geheel in een “De Kaag” traditie, een echt familiefeest door en voor de deelnemers.

Wij lichten graag een tipje van de sluier voor u op.

“DE 100STE KAAGWEEK DUURT EEN DAG LANGER EN WORDT EEN ZEILFESTIJN OM NIET SNEL TE VERGETEN. HET WORDT EEN FEEST VOOR JONG EN OUD”

De Kaagweek wordt geo pend op dinsdag 12 juli met een sprintrace voor sloepen waarna de officiële openings handeling zal worden verricht door Carla Breuer, burge

meester van de gemeente Teylingen. Een Big Band met Lo van Gorp bijt de spits van het muziekprogramma af.

Op woensdag 13 juli vangen de wedstrijdseries aan met voor alle klassen een och tend- en een middagstart, mits Aeolus het toelaat.

“DAGELIJKS WORDT U GETRAKTEERD OP WISSELENDE LIVE MUZIEKSTIJLEN TIJDENS DE BORREL. IEDERE AVOND VANAF

Voor de cultuur en geschie denisliefhebbers is er tijdens de hele Kaagweek en daarna in het prachtige Warmond, een kleinschalige tentoon stelling ingericht over 100 keer Kaagweek waarbij is ge put uit de rijke archieven van “De Kaag”. We verklappen vast één ding, de Regenboog ontbreekt daar zeker niet!

Op vrijdagmiddag wordt er niet gezeild. Er zal dan worden gezwommen voor het goede doel. U laat zich hierbij sponso ren door vrienden en familie en zo zwemt u een mooi bedrag bij elkaar!

Vrijdag en zaterdag zijn er traditioneel de Holland-Friesland teamwedstrijden in de Regenboog. We sluiten af op zondag 17 juli met natuurlijk een spetterende prijsuitreiking! Dagelijks wordt u getrakteerd op wisselende live muziekstijlen tijdens de borrel. Iedere avond vanaf 21:00 uur een daverend programma in onze circustent met onder andere The Dutch Swing College, de Como Singers!!!!!.Velen van u kennen hen van de Como Regenboog Challenge in Italië in 2017. Mis ze deze keer niet! Ook de voormalige bezetting van de Hermes House Band en Captain Midnight, met special guests, komen voor ons optreden!

Dit is slechts een samenvatting van al het moois dat er staat te gebeuren. Houdt daarom de website van de 100ste Kaagweek en de Regenboogklasse goed in de gaten voor alle laatste pro grammanieuwtjes en details!

Graag naar de Kaagweek! En schrijf geschiedenis met ons mee!

EEN

PROGRAMMA IN ONZE CIRCUSTENT”

In 2016 heb ik twee weken mogen bivakkeren bij de oudste watersportvereniging van de wereld, gelegen bij het schil derachtige havenstadje Crosshaven (niet ver van Cork – Ier land). De vereniging waarover ik het heb is de Royal Cork Yacht Club (opgericht in 1720). Wij waren daar toen voor de Europese Kampioenschappen Zeezeilen.

I k ben liefhebber van historie. Dus die oude vereniging met een rijke geschiedenis gaf voor mij een extra glans aan het zeilevenement. Een eer en genoegen om daar te zijn.

Maar óók in Nederland hebben wij watersportverenigingen met een rijke historie. Eén daarvan is de Koninklijke Water sportvereniging Sneek (KWS), al een eeuwigheid liefdevol ge rund door heel veel vrijwilligers met hart voor hun vereniging en voor de wedstrijdzeilsport, net als bij die mooie watersport vereniging in Crosshaven.

Ook bij de KWS vind ik het (ja ik weet het, het klinkt oubol lig, maar toch) een eer en genoegen om bij hen wedstrijd te zeilen en ook hier geven tradities en zeilgeschiedenis extra glans aan de Sneekweek, die zij jaarlijks organiseren. Een erg gezellige en gastvrije KWS ook, waarvan de zeilgeschie denis begint in 1814.

Toen, in begin augustus 1814, bekend werd dat de Sneeker Jacob Sjoukes Visser was gedeserteerd uit het Franse leger, werd besloten hem tegemoet te zeilen richting Joure. Daar was hij namelijk veilig aangekomen. Deze feestelijke tocht viel in de smaak en sindsdien werden elk jaar rond diezelfde tijd zeilwedstrijden gehouden, op woensdag. Dit groeide uit tot de beroemde Sneeker Hardzeildag. Alles wat toen in Sneek over een zeil beschikte ging naar ‘de meer’ om deze dag te vieren.

In 1934 werd voor de eerste keer de Sneekweek als wedstrijd

serie van zes dagen georganiseerd. De eerste helft van de se rie werd georganiseerd door de KZVS, de andere helft van de serie door de SZC. Ieder met zijn eigen boeien, wedstrijdcomi té en prijzen.

In 1966 werd het Sneekweekcomité opgericht, dat gezamen lijk de hele week organiseerde. Bij de eerste Sneekweek in 1934 deden 177 schepen mee, met als grootste klasse de 16m2. Tegenwoordig verschijnen circa 750 zeilboten aan de start.

De Sneekweek werd het bindende element tussen beide zeil verenigingen, wat in 1981 leidde tot het samengaan tot één vereniging.

In de oorlogsjaren 1943 en 1944 kon er geen Sneekweek wor den georganiseerd. In 2010 vond de 75ste editie plaats. Konin

gin Beatrix was hierbij aanwezig met haar ‘De Groene Draeck’. In 2020 en 2021 was er geen Sneekweek helaas, vanwege het erg vervelende en spel brekende virus.

“MAAR IN 2022 GAAN WE WEER KNALLEN. HELEMAAL ZIN IN”

Maar in 2022 gaan we weer knallen. Helemaal zin in. Het pro gramma van de KWS van de 85ste Sneekweek ziet er weer als vanouds uit:

Vrijdag 5 augustus

• Ophalen programmaboekje

• Opening Sneekweek (bij de waterpoort) & Vlootschouw (door de grachten van Sneek)

Zaterdag 6 augustus

• Wedstrijden Sneekweek

• Dagprijsuitreiking

Zondag 7 augustus

• Wedstrijden Sneekweek

• Teamwedstrijden Regenboog

• Dagprijsuitreiking

Maandag 8 augustus

• Wedstrijden Sneekweek

• Dagprijsuitreiking

Dinsdag 9 augustus

• Wedstrijden Sneekweek

• Teamwedstrijden Regenboog

• Dagprijsuitreiking

Woensdag 10 augustus

• Wedstrijden Sneekweek (Hardzeildag)

• Dagprijsuitreiking

Donderdag 11 augustus

• Wedstrijden Sneekweek

• Hoofdprijsuitreiking

• Aansluitend slotfeest met live muziek

Het sociale programma van de Sneekweek op het Startei land wordt verzorgd door het team van It Foarûnder (voor de outsiders, het café-restaurant op het eiland). Ook zij hebben er inmiddels al weer veel werk van gemaakt om het de wed strijdzeilers en aanhang tijdens de Sneekweek naar het zin te maken. Voor de editie van dit jaar zijn ze nu ook weer een leuk programma voor ons aan het organiseren.

Ongetwijfeld komt de grote bar weer terug op het “plein” voor de grote tent. Met een zonnetje erbij waan je jezelf daar dan even in de Carib.

Zaterdag 6 augustus

• Deze avond wordt het knallen met de coverband ‘Captain Midnight xl’.

Zondag 7 augustus

• In de middag het optreden van Duo ‘Rintje Kas en Folkert Hans’, die er echt een feest van gaan maken!

Maandag 8 augustus

• Optreden van ‘VANGRAIL’. Need we say more?

Woensdag 10 augustus

• In de middag live entertainment. Details volgen nog.

Donderdag 11 augustus

• De Sneekweek wordt afgesloten op het eindfeest met de band ‘Smûk’, de energieke en enthousiaste coverband uit het noorden.

GELAND, X

TEKST IDO POELMAN BEELD IDO POELMAN & GERARD VAN DER KROGT

Zo’n vijf jaar geleden stelde Gerard van der Krogt zich ver kiesbaar als voorzitter van ons cluppie. Later trok hij zijn verkiesbaarheid, vanwege persoonlijke omstandigheden, toch weer in. “Dacht dat ik het allemaal wel zou sjeffen…”, zo vertelde hij mij. Bleek niet zo te zijn. Met wat ik nu weet, snap ik dat.

Het is woensdag 19 april 2017. Gerard is op zijn werk in Rot terdam. Buiten is het heerlijk weer. De helderblauwe len telucht schijnt door de grote kantoorramen naar binnen. Zijn ouders, Peter en Marion, zijn op dat moment in Australië op va kantie en familiebezoek. Daar beleven de Australiërs het begin van de herfst. Het is er dan inmiddels niet meer zo warm en droog als het er ’s zomers kan zijn. Een fijne periode om daar een vakantie door te brengen. Peter en Marion hebben er een heerlijke tijd.

Zo nu en dan plaatsen Gerards ouders berichtjes in de fami lie-App, om de achterban op de hoogte te houden van hun be levenissen in Australië. Het eerste berichtje dat zij plaatsen in de App, wanneer ze zijn aangeland in Sydney is: “Geland, X”. Dat is een gewoonte in de familie, wat zoveel betekent als: “We zijn veilig geland en iedereen krijgt een dikke kus (X) van ons.”

En dan, op die 19e april, verschijnt er op Gerards telefoon een heel ander berichtje, geplaatst door zijn vader op de telefoon van Marion:

Marion van de Krogt Ff niet schrikken we hebben een ongeluk gehad. Ma met de heli naar Melbourne ik in ander hospitaal, auto totaal löss denk ik, weet niet hoe het kwam. Ohh ik krijg net een vreselijk net een vreselijk. Bricht Ma.Heeft het niet overleefd wat erg sorry Jongens ge condoleerd. Bel me op ma’s Australië’s nummer, mijn droom ligt in de auto, wat een drama

“Dit kan niet waar zijn.”, is het enige wat Gerard en zijn broer Steven denken, wanneer ze het berichtje van hun vader krij gen en lezen dat hun moeder zojuist is overleden. Gerard en Steven besluiten onmiddellijk naar Australië af te reizen om hun vader bij te staan.

“Geland, X” is het boek van Gerard van der Krogt en tekst schrijver Leonieke Borrie-Hinse, maar ook in samenwerking met zijn vader Peter van der Krogt en zijn broer Steven van der Krogt, met het waargebeurde verhaal van Peter en Marion, die tijdens hun vakantie in Australië een fataal auto-ongeluk krijgen. Een persoonlijk drama, een onverwachte kennisma king met een land waar mensen vriendelijk zijn, maar vaak keihard op de inhoud.

Er volgt een rechtszaak. Peter wordt aangeklaagd en ten las te gelegd dat hij het ongeluk veroorzaakt heeft. Hij mag het land niet verlaten. De broers kunnen het idee dat pa niet bij het afscheid van hun moeder kan zijn niet verdragen en zetten alles in het werk om hem toch mee naar Nederland te krij gen. In deze periode beseffen ze hoe anders dit drama zou zijn wanneer ze niet assertief, zakelijk en volhardend zouden zijn. Meer nog realiseren ze zich hoe belangrijk alle hulp van hun netwerk is in deze tijd.

Hun moeder overleden, hun vader die een straf moet uitzitten aan de andere kant van de wereld, je moet er niet aan denken. (bron: flaptekst boek Geland, X)

Vaak heeft Gerard tegen vrienden en kennissen gezegd dat hij eigenlijk een boek zou willen schrijven over de tragedie waar in de hele familie van opa en oma Van der Krogt in 2017 was beland. “Moet je doen”, was dan steevast het advies dat hij dan kreeg van de vrienden en kennissen. Een paar jaar na het on geluk in Australië besluit Gerard dan inderdaad het boek te schrijven over het tragische ongeluk en de nasleep daarvan.

Voor Gerard was het schrijven van het boek een mogelijkheid om de nare periode in het leven van hem en zijn familie af te sluiten en dat heeft hem ook geholpen bij het verwerken van de dood van zijn moeder.

Op de zondagmiddag van 10 april 2022 vond de presentatie plaats van het boek Geland, X in de ledenzaal van WV Braas semermeer. Onder de leiding van presentatrice Astrid Joosten werd het boek besproken.

Meer dan 240 belangstellenden, waaronder ook een mooi clubje Regenboogvrienden, waren aanwezig om te luisteren

naar het verhaal van Peter van der Krogt en zijn zonen Gerard en Steven over het verschrikkelijke ongeluk. De keuze voor Astrid Joosten als gespreksleider was natuurlijk een goede. Zij kan dit als geen ander. Je kon aan Gerard zien dat de hele setting hem beroerde.

De “eerste” exemplaren van het aan oma Marion opgedragen boek werden overhandigd aan de kleinkinderen van Marion en Peter. Ook werd bekend gemaakt hoeveel het boek inmid dels had opgebracht voor de Hartstichting. Van ieder verkocht boek gaat namelijk € 5,= naar de Hartstichting. De opbrengst voor de Hartstichting stond voor de presentatie inmiddels op € 2.000,= en dat zal ongetwijfeld nog wel meer worden.

Waarom Gerard gekozen heeft voor de Hartstichting kan je le zen in het mooie boek, dat aan te schaffen is op www.gelandx.nl

Ja, lieve lezers, u ziet het goed: de boekenhoek is voor één keer terug. Het kan u niet ontgaan zijn dat de Regenboogclub een lid in zijn midden heeft, dat – al dan niet zo bedoeld – inmiddels de status van Bekende Nederlander heeft bereikt. Wij bedoelen Gerard van der Krogt die het boek Geland, X schreef en deed publiceren en naar aanleiding daarvan veel publiciteit genereerde en kreeg, al dan niet tezamen met zijn broer Steven en vader, Peter.

Waar het boek over gaat hoef ik u inmiddels waar schijnlijk niet meer uit te leggen. Maar heel in het kort nog even: De ouders van Gerard en Steven, vader Peter en moeder Marion gingen in 2017 een va kantiereis naar Australië maken. Daar kregen zij een auto-ongeluk dat het leven kostte aan moeder Marion.

Hierna komt de Australische juridische machine op gang: vader wordt beklaagde. Gerard en zijn broer komen direct in actie, gaan naar Australië, zoeken ju ridische steun, moeten een gigantische borgsom regelen om vader naar Nederland te krijgen en moeder moet in Nederland begraven worden.

Ik ga u niet onthullen hoe dat alles verloopt en welke waan zinnige obstakels genomen moeten worden. Ik heb het boek in een dag uitgelezen. De hele aanpak spreekt mij in

allerlei opzichten aan. Ten eerste de insteek van beide broers; ik herken Rotterdam. Alles moet kunnen als je er maar keihard voor gaat. Verder de manier waarop het boek is opgezet en ingedeeld. Het is het verhaal van een gezin in moeilijke tijden, een gezin dat heel hecht blijkt te zijn. De kleinkinderen komen daadwerkelijk aan bod en ook vader deelt zijn visie. Het is deels als een soort van dagboek opgesteld. Let steeds op uit wiens optiek iets beschreven wordt. Per hoofdstuk treft u ook de GPS-coördinaten van de verteller van dienst aan. Lees niet te snel, want er komen regelmatig ook flash backs in voor. We herkennen ook het feit dat het gezin een echt watersportgezin is. Verder vindt u recepten voor Irish Coffee en Irish Soup en een zuurkoolschotel. Een compleet boek van een sterke familie.

En… van de opbrengst van ieder verkocht boek gaat, mits aangekocht bij www.gelandx.nl, 5 euro naar de Hartstichting. De reden daarvoor onthult het bijzonde re verhaal.

Geland, X is geschreven door Gerard van der Krogt, beslaat 242 pagina’s en is uitgegeven bij www.vanbrugboeken.nl.

9789065239839 en

€ 22,95

105 jaar Regenboog, reden voor een fantastisch zeilfeest 24 t/m 28 augustus

TEKST IDO POELMAN & MENNO VAN EIJK | BEELD MENNO VAN EIJK

105 jaar geleden rolde de eerste Regenboog in Purme rend, op een kar, de timmerwerkplaats uit van De Vries Lentsch. Een foto van dat moment toont trotse mannen die in deze Regenboog zo’n 1000+ manuren hadden zitten. Een “plaatje” is het. De koningin van de Nederlandse plassen was geboren.

Deze geboorte vieren wij iedere vijf jaar uitbundig, zo ook dit jaar. Onze Lustrumcommissie (Luco) heeft daarvoor een prachtige locatie uitgekozen, het oude VOC-stadje Enkhuizen.

Het idee om het 105 jarig bestaan van onze klasse in Enkhui zen te vieren is niet uit de lucht komen vallen. De Luco wilde een plek die precies tussen de Friese en Hollandse plassen

ligt, waar iedereen gemakkelijk met de auto of boot kan komen en dat niet alleen: “Enkhuizen is een oud stadje met veel ge schiedenis, cultuur, gezelligheid en vooral een prachtige plek gelegen aan het IJssel- en Markermeer.”

Door de historie van Enkhuizen brengt het haar toeristen, wat betekent; hotels, Airbnb, musea, diverse uitjes en natuurlijk de schoonheid van het stadje zelf. Of in andere woorden: “Accom modatie, vermaak, familie en vakantie!”

Familie staat hoog in het vaandel bij de Regenboogclub. We hebben het onze oude en nieuwe voorzitter horen zeggen: “Het is één grote dikke vriendengroep of in één woord: familie”. Dus daar moet voor gezorgd worden.

De hele binnenhaven wordt afgezet, zodat alle moedersche pen tegenover de lustrumlocatie kunnen liggen. Hotels rond om de lustrumlocatie zijn gereserveerd, met als doel dat alle zeilers, familie en vrienden binnen een straal van 500 meter met elkaar verbonden zijn en samen het 105-jarig bestaan van de Regenboog kunnen vieren.

Verder kijken wij ook graag terug naar alle eerdere lustrume venementen, zoals die op De Kaag. Dit betekent dat de Luco een geweldige black tie-avond gaat organiseren in de histori sche Westerkerk van Enkhuizen (vijf à tien minuten lopen van de lustrumlocatie).

Met een schuin oog terugkijkend naar het laatste lustrumeve

nement in Sneek, heeft de Luco de IJsselmeerrace gepland! We gaan namelijk heus op en neer naar Stavoren en daar wordt een gezellige lunch georganiseerd.

En hoe zit het met het 100-jaar? Daar kijken we terug naar Italië, Como! Donderdagavond wordt een tribute aan Como. We gaan Italiaans eten, Italiaanse wijnen drinken en dat natuurlijk aan lange tafels! “Zwaaien met de witte servetten.”

Verder leuk om te vermelden is dat we vanaf woensdag tot en met zondag een eigen terrein hebben bij VMG, met een heuse eigen Regenboog-after-sail-bar! We leggen de Bogen elke dag aan aan de kade bij VMG en kunnen bij het aftuigen meteen een biertje of bitterballetje pakken, of allebei. Elke dag, om 10:00 uur, zal de brug bij de Dromedaris open gaan voor ons, maar natuurlijk ook als we weer terugkomen.

We kunnen alleen maar zeggen: “Komt allen, hoe meer zielen, hoe meer vreugde en schrijf je snel in. Tot in Enkhuizen!”

“OF IN ANDERE WOORDEN: “ACCOMMODATIE, VERMAAK, FAMILIE EN VAKANTIE!”

boten vanaf

koude

bor

DONDERDAG

De grote oversteek van Enkhuizen naar Stavoren! In Stavoren staat ons een verrassing te wachten. Moe, maar voldaan, storten we ons bij terugkomst in Enkhuizen op de aftersailborrel en is het tijd voor sterke verhalen. Daarbij hoort ook de huldiging van de winnaars van deze zware tocht. De rest van de avond zijn we vrij en zoekt ieder een z’n eigen locatie voor een diner.

We varen weer wedstrijden voor de kust van Enkhuizen. Na de sportieve strijd is het kort bijko men tijdens de aftersail aan de kade. Even opfrissen en rap in de feestelijke outfit voor het avond programma! De Westerkerk is het decor van een stijlvolle feestavond.

10 uur opent zich de oude brug onder de Drommedaris voor ons. We zoeken daarna het ruime sop op voor de eerste fleet races onder de wal van Enkhuizen. ’s Middags, bij terugkomst in de haven, de eer ste aftersailborrel aan de kade. De avond staat in het teken van Ita lië 2017; Como tribute night! Lange tafels met lekkernijen en goede wijnen uit de laars van Europa.

Wie mag zich de kampioen van het lustrum noemen? Op zon dag wordt de strijd uitgevochten tijdens de laatste korte wedstrijd dag. Aansluitend de prijsuitreiking en afronding van dit grandioze lustrumevenement. Kranen en op een redelijke tijd weer op hûs an.

racing en Black Tie-feest Grande finale

ONDERSTAANDE SPONSORS ONDERSTEUNEN HET LUSTRUMEVENEMENT

Erg blij zijn wij met hun ondersteuning, die het mede moge lijk maakt om van het Lustrumevenement ‘105 jaar Regen boog’ in Enkhuizen een onvergetelijk zeilfeest te maken.

Informatie over de aantrekkelijke sponsorpakketten voor ‘105 jaar Regenboog’ lees je hier: www.lustrumregenboog.nl.

Heb je interesse? Neem dan contact op met de secretaris van onze vereniging: Henk Kraan, 06-81162605 of secretaris@regenboogclub.nl.

RUM

Wensenlijst

ROB DE KRAA | BEELD WIM HAZE & IDO POELMAN

Deze winter ben ik officieel een oude lul geworden. Nou weet ik dat velen onder jullie dat allang vonden, maar ik ben er net pas achter gekomen. De dag dat ik 75 werd realiseerde ik mij ineens dat er bij mij steeds minder blaadjes aan de boom hingen en dat dan ook goed te zien was. Dus besloot ik ter plekke een wensenlijst op te stellen van de dingen die ik nog wilde doen, voordat een storm het laatste blaadje in het water zou laten fladderen.

Eerst zou ik mijn 75ste verjaardag geweldig gaan vieren. En dat kan ik afvinken. Eerst op zaterdag een vriendenlunch met zo’n 40 man, een bont gezelschap van zotte mannen die mij flink te kakken hebben gezet met speeches, liederen, ver halen en bepaald niet woke moppen. Op zondag een harmoni euze lunch met de familie die zich wel beschaafd gedroeg en maandag een intiem diner met Anita. Als laatste, de daarop vol gende zaterdag, een diner met een beperkte groep zeer char mante dames en hun mannen, want ik wilde uitgebreid gekust

worden en mannen, ik weet het niet, maar ik word toch liever gekust door vrouwen. Hoogtepunt van deze avond was de Blues die Anita voor mij zong wat iets anders klonk dan als Frans dat doet, maar ze stond te swingen als een zeer vrouwelijke Robbie Williams! Haar tekst was heel aandoenlijk met frases als “zijn longen zijn beter geasfalteerd dan de A 44” en ga zo maar even door. De week daarna heb ik een nieuwe lever besteld.

De tweede wens is een andere boot. Nee, de CdS (Croix du Sud red.) blijft top en dus ook in de familie, zij gaat naar Mike. Wat voor boot ik dan zou willen? Al sla je me dood, wat nou net niet de bedoeling is. Laten wij zeggen iets minder bewerkelijk. Als je ’s ochtends de CdS begint schoon te maken moet je je haas ten om voor de borrel klaar te zijn. Vorige week zijn Jan Frans Bitterbal en ik door onze kersverse nieuwe Voorzitter Leo de Zwijger uitgenodigd om zijn nieuwe boot te komen bekijken en voordat wij bekomen waren van verbazing over deze schoon heid meerden wij af bij Tante Kee voor een smakelijke lunch.

Na de Irish Coffees bij de oude Tante bedacht ik op de terug weg met nog meer drank, kleiner is toch eigenlijk fijner. Ik weet, discutabel, maar toch. Veel gastenhutten wil ik toch niet want voordat je het weet wordt je boot een B & B. Lange tochten ga ik niet meer maken dus misschien wel gewoon een dagboot. Een Caribbean of een Long Island en als de wind uit de goede hoek waait een Wajer! En waar ga ik dan slapen met mijn geliefde en onze twee honden? Bij Leo natuurlijk, plek zat!

Mijn vijfde wens is dat Anita weer de Dameswedstrijd wint tijdens de (voor je het vergeet) 100ste Kaagweek. Met dank aan Corona is zij nu al jaren de regerend Kampioen en als zij het nu weer zou flikken is ze meer jaren Kampioen dan Peter Peet! Mark en Piet hebben inmiddels hun medewerking hier aan toegezegd dus het kan haast niet misgaan. Ook voor mij zou het om meerdere redenen plezant zijn, niet in de laatste plaats omdat zij tegenwoordig op kickboksen zit en als een Rico tekeergaat als ze ergens gefrustreerd van raakt. Dus aan de overige deelneemsters het dringende verzoek een beetje passie voor mij te voelen.

Dertig jaar geleden heb ik Guus de Groot mogen helpen bij de organisatie van het 75 jaar Regenboogjubileum op de Kaag. Met enige aandrang, smeekbedes en dreigementen zijn wij er toen in geslaagd 75 deelnemers op de plas te krijgen. Dus is het volstrekt logisch dat mijn derde wens is dat tijdens de 100ste Kaagweek er 75 Regenbogen aan de start komen! In het 105-jarig jubileum moet dat toch mogelijk zijn. Dan vegen wij de hele Kaag schoon! Is er alleen nog plek voor de Optimisten! Zijn de Koninginnen van het water ook nog eens de Koningen van de Kaagsoos! Komen de Friezen weer historisch naar de Kaag met hun eigen cruiseschip, de Willem Ruys of zo. Kom op watjes, wat is nou 75 Regenbogen. In Enkhuizen komen er 105!

Mijn vierde wens is dat de Holland-Frieslandspelen op de Kaag eindigen in gelijkspel. Dat is in dit bijzondere jaar niet meer dan eerlijk. Hoe wij dat moeten realiseren? Eenvoudig: Match Fixing! Wij kopen beide partijen om zonder dat de an dere partij dat weet. Geniaal! Om aan het geld te komen laten wij de toeschouwers entree betalen en krijgen alle RB zeilers die niet naar de 100ste Kaagweek komen een fikse boete. We kunnen ook een wedkantoor openen waar je in kan zetten wie er gaat win nen. Verder plaatsen wij alle arbiters in een opblaasboot en als zij hieraan niet meewerken mag Leo de Zwijger (hij zal hier nooit verder over pra ten) als Voorzitter op de knop druk ken. Dat zal een knalindruk maken! Wordt er eindelijk weer eens wat over de Regenbogen in de krant geschreven en dat is tijdens een Jubileumjaar natuurlijk een mooie promotie!

Mijn zesde wens is dat King Size Cees iedere middag weer op het terras van de Soos komt optreden (tijdens de 100ste Kaag week). Geweldig! Als je hem hoort swingen met zijn mannen wil je helemaal niet meer zeilen! Ben je daar ook mooi vanaf. Ooit heb ik John Bayer, de vader van Boris, met zijn 90+ eens op Cees zijn muziek zien jiven met een meisje met hele grote oren. Of de muziek hem daartoe heeft gebracht of die oren, dat weet ik niet. Wat Jelle B is in Sneek is Cees voor de Kaag. En als het even meezit kan Frans er met hem misschien een Regenboog Blues uitpersen.

Mijn zevende vurige wens is dat er tijdens het Regenboogdi ner tijdens de 100ste Kaagweek geen Bingo wordt gespeeld. Ik heb laatst proefgedraaid in een bejaardentehuis en daar wa ren maar een paar dingen belangrijk: breien, kaarten en de wekelijkse Bingo. Oh ja, ook nog de roddels wie er die nacht was overleden dan wel speculaties over wie er ging overlijden. Op het laatst kon je zelfs weddenschappen afsluiten bij het verplegend personeel, die ik er van verdenk de weddenschap pen te hebben gemanipuleerd.

Mijn voorlopig laatste wens is dat de wereld echt weer te rugkeert naar normaal of nog beter, extra normaal. Dat was pre-corona zeker niet allemaal koek en ei en ook toen bestond er heel veel misstanden en ellende. Maar nu zitten wij met een verschrikkelijke oorlog, energiechantage, gierende infla tie, stille armoede, een verbitterde, overspannen en egoïsti sche maatschappij, door minderheden opgedrongen extreme denkbeelden en omgangsvormen, mogelijk nieuwe coronava rianten, voedsel - en materiaaltekorten, transportproblemen, financiële tekorten, intolerantie en ga zo maar even door. We waren verwend zonder het te be seffen. Nu is het een zooitje geworden. La ten wij hiervan leren en weer eens normaal gaan doen.

Zo, dat waren mijn wensen voor het ko mend half jaar. Waarom maar een half jaar? Ik kan nog korter vooruit denken dan dat ik mij kan herinneren. En er moet altijd wat te wensen overblijven.

Enjoy Life.

“DUS BESLOOT IK TER PLEKKE EEN WENSENLIJST OP TE STELLEN VAN DE DINGEN DIE IK NOG WILDE DOEN, VOORDAT EEN STORM HET LAATSTE BLAADJE IN HET WATER ZOU LATEN FLADDEREN”

Voluit!

TEKST JAMES VEENHOFF | BEELD JAMES VEENHOFF

Hallo lieve zeilvrienden en -vriendinnen, van ganser harte gefeliciteerd allemaal met het aanstaande lustrumjaar! Ik herinner me Ernsts maiden speech op de Kaagsoos nog als de dag van gisteren, maar - wow - we vieren alweer tien jaar Femme Sauvage Sailing Team. Proficiat!

Uw favoriete sailingteam viert tijdens de 100e Kaagweek haar tweede lustrum voluit en - zo mogelijk - in nog meer stijl dan voorheen. Deels natuurlijk dankzij onze nieuwe look: de rode broek! Want zoals u weet hebben wij afgelopen najaar een trans-Atlantische oversteek gemaakt. Daarover zometeen meer, maar eerst: breaking lustrumnieuws!

Om jullie allemaal nog scherper te houden hebben wij name lijk besloten om ons wapenarsenaal uit te breiden met een nieuwe Regenboog: de 155. U bent gewaarschuwd.

Maar first things first: in de laatste editie van uw lievelingsblad deden we verslag van onze eerste duizend mijl aan boord van de Femme Sauvage (Swan 56) van Valencia naar Gran Cana ria. In november begon ons grote avontuur: de oversteek van Las Palmas de Gran Canaria naar Saint Lucia als onderdeel van de ARC!

De ietwat suffig genaamde Atlantic Rally for Cruisers staat onder ervaren zeezeilers ook wel bekend als een ‘Milk Run’; even naar de supermarkt voor een pak melk. ‘Het grootste ri

sico van de ARC is dat je je ziek verveelt’ werd ons dan ook schamper toegeworpen, toen we onder Regenboogvrienden vertelden dat we aan de ARC mee zouden doen. Nou, zoals ook alom erkend bikkel Gerard van der K. zal getuigen: verveling stond geen seconde op het menu.

Onze oversteek begon met een kleine doch ingrijpende change of plans. Wegens Coronagedoe lieten we de Duitse Boomers en Engelse Swingers achter ons en zetten we koers naar het exotische Guadeloupe. De reis begon met weinig wind, veel schildpadden en een haai. Daarna werd het ronduit heftig.

“AL NA EEN DAG OF WAT GING DE WIND ECHTER ‘AAN’ EN BEGON EEN SLIJTAGESLAG DIE TOT DE OVERKANT ZOU DUREN”

Heftig!

Al na een dag of wat ging de wind echter ‘aan’ en begon een slijtageslag die tot de overkant zou duren. Ongeveer 14 da gen lang hadden we wind van tussen de 20-25 knopen met uitschieters tot wel 35 à 38 knopen. Gelukkig is zo’n beetje de hele ARC een voordewinds rak, dus kwamen de golven (wel 5

à 6 meter soms) en wind grotendeels van achteren. Hoewel de rompsnelheid van onze Swan rond de 12 knopen ligt, pla neerden we onze 28000 kilo met regelmaat veel sneller van deze rollers af; op het log staat dat we een topsnelheid van 18 knopen hebben bereikt.

Enkele dagen na vertrek hoorden we over de boordradio dat enkele deelnemers van de ARC in zeer zwaar weer waren te rechtgekomen; twee verlaten schepen en zelfs een dode wer den gemeld. De beloofde afzwakking van de wind bleef uit en er was ’s nachts geen maan; je kwam dus in het pikkedonker ‘s nachts aan dek voor je wacht met alleen de instrumenten en sterren als licht. 25 knopen wind, 10-13 knopen “speed over the ground”, naarmate we dichterbij de bestemming kwamen, squalls met zware buien en vlagen van bijna 40 knopen.

Gelukkig waren we goed voorbereid en hadden we alle vertrou wen in ons schip, dus we voelden ons nooit in gevaar. Een groot gedeelte van de overtocht hebben we gereefd (één dan wel twee riffen) en met deels ingerolde genua toch nog snelheden van 8-11 knopen gehaald. Het koken aan boord was ook een in teressante uitdaging. Schuin gaan is tot daar aan toe, maar de enorme golven veroorzaakten soms hilarische toestanden. Je zelf staande houden en twee pannen tegelijk vasthouden lukt met moeite, maar als dan de bak met beslag ineens gaat schui ven doe je daar niks aan. Soms kwamen de heren even kijken waarom er zo gevloekt werd in de kombuis, om vervolgens

het pannenkoekenbeslag van plafond te zien druipen.

Ook slapen was met zoveel wind en zulke grote golven best lastig, dus hoewel ons wachtschema in principe steeds zes uur slaap beloofde, waren het er in praktijk meestal maar 3 of 4. Daardoor kwamen we al gauw in een soort trance-routine. Slapen, wacht, koken, eten, dommelen, wacht, eten, slapen. Best lekker eigenlijk: geen telefoon, geen Insta, geen werk.

Een niet nader te noemen bemanningslid was verantwoor delijk voor het organiseren van verse vis aan boord. Bij een vissportspeciaalzaak in Brabant (we hadden hier een red flag moeten zien maar ja…) had hij zich laten voorlichten en vol stoppen met hengels, lijnen en aas. En niet zo maar aas, nee: de Big Bob was zo groot dat als we ‘m uitgooiden, onze snel heid gelijk halveerde. Na een aantal valse alarmen hadden we serieus beet. Een monster tonijn van wel 8 tot 10 kilo sprong woest uit de golven en trok als een dinosaurus aan de lijn.

Helaas had geen van ons ervaring genoeg om dit tot een suc ces te brengen (laat ik het zo eufemistisch omschrijven); bin nen 10 seconden was het spel uit: lijn gebroken, molen in de prak, hengel doormidden. Einde kans op vis. Tip aan iedereen: vis gewoon met lijn aan een handrol en gebruik een klein flie ber-aasje. Of wacht tot je met weinig wind vaart en onder de 5 knopen vaart.

Rond Sinterklaas (pas na een dag of tien dus) was de zee rus tig genoeg voor een ontspannen ‘Half Way Diner’ : biefstuk met gebakken aardappelen, appelmoes en mayonaise. En jawel: een heus blikje bier! De surprises kwamen uit de koffers en ons thuisfront had op een ouderwetse cassetterecorder bood schappen en zelfs een Bingo ingesproken: Jolijt.

Voelde het aan ‘t begin van de reis alsof de tijd stil stond (pff nog twaalfdagen?!), op een gegeven moment raak je in een soort tijdsbubbel. Ineens ‘waren we er’: Guadeloupe. Wat een fenomenaal eiland: tropisch regenwoud met watervallen, prachtige stranden en een schier oneindige voorraad rum punch. En natuurlijk een echte plee.

Vanuit Guadeloupe zeilden we voor de wind en op uitsluitend de genua (nog steeds ruim 30 knopen wind) naar Antigua, al waar we verbleven in het prachtige Nelson’s Dockyard. Daar vandaan door naar het overrated Saint Barths en uiteindelijk Saint Martin. Een fantastische reis, onvergetelijke ervaring en natuurlijk: een rode broek!

“U GAAT DEZE VERHALEN VANZELFSPREKEND NOG VELE KEREN VAN ONS HOREN AAN DE BAR - MOGELIJK WORDT DE TONIJN NOG IETSJE PIETSJE GROTER EN DE GOLVEN IETS HOGER - DAN WEET U HET ALVAST”

U gaat deze verhalen vanzelfsprekend nog vele keren van ons horen aan de bar - mogelijk wordt de tonijn nog ietsje pietsje groter en de golven iets hoger - dan weet u het alvast. Vraag vooral ook naar de niet-voor-publicatie anekdotes, als je durft.

Terwijl ik dit schrijf, maken we ons op voor de traditionele Gouwe Ouwe en staat een nieuw seizoen vol zeilerij, sterke

verhalen en jolijt op losbarsten. En dat alles dus in een gloed fonkelnieuwe boog!

De 155, “Bluesette”, ooit gebouwd voor Dominee Rob de Kraa en de afgelopen jaren met zorg en liefde bestuurd door Cock Ringeling, zal vanaf de Gouwe Ouwe ’22 voortaan ten strijde trekken onder de naam ‘Extra Brut’. Want u kent ons: we zijn kurkdroog en we zijn extra sjiek.

We hopen haar zo snel mogelijk in de vingers te hebben want alle prijzen van de laatste tijd (waaronder onze eerste ‘1’ tij dens het NK Sprint en de Meeste Mijlenbokaal van de KR&ZV ‘De Maas’ 2021) smaken ons, als een magnum extra droge champagne met een bordje friet ernaast, naar méér.

Femme Sauvage wenst u een Extra Brut lustrumjaar!

Even lekker rustig er weer inkomen bij de Voorkaag en komt van ruilen huilen?

TEKST ROBERT KAMPSCHREUR (RB 140) | BEELD PAULA BULK

Dat was het plan, met een samenstelling die jullie dit jaar vaker gaan zien namelijk Eric Kampschreur, Ap Padberg en Robert Kampschreur. Dit zou een super zeilweekend moeten worden.

F

rank Bik en Marcel de Jong hebben tijdelijk andere bezig heden, dus hebben we een andere bezetting in de boot. Eric had het kanon (RB 140) in het lel gegooid bij Van Leest Scheeps bouw. Voorzitter Leo nam haar mee naar de Kaag naast zijn rubber, terwijl Eric bij Gert van Leest een overleg had.

Ap was al weken in training voor dit evenement. Ik moest zelf vrijdagmiddag even de nieuwe boot van de vriend van mijn dochter Renée bekijken in IJmuiden. Hij is eerste officier op de 278 m lange Valiant Lady van Virgin Voyages. Holy shit wat een boot en techniek aan boord.

Zaterdagochtend snel een espresso naar binnen gooien en tuigen. Er stond een constante 5 Bft, maar er werd gewaar schuwd voor vlagen tot 30 knopen. Dat hebben we gemerkt en gevoeld…… pfff.

Terwijl we voor aan een land vast aan de kant vastliggen en het grootzeil hijsen, horen

we een enorme knal. We blijken te zijn aangevaren door de 151 in de haven. Niet even wachten tot je veilig kunt wegvaren maar haastig afduwen en kansloos ergens naar binnen komen zetten. Kemp jij hebt toch zat zeiluren gemaakt dat je weet hoe je veilig kunt wegvaren? Gat bakboord voor, door en door, vóór het watervaste schot. Lang leve duct tape, waardoor we alsnog het water op konden en maar net op tijd bij de startlijn aankomen. Had ik al gezegd dat de romp van de 140 in 2021 volledig nieuw geschilderd was?

Slechts negen Bogen aan de startlijn en dat is erg weinig voor een Voorkaag. Je zou toch zeggen dat iedereen er na de Co ronatoestanden er weer zin in moet hebben. Wel zien we Joost van Raay in zijn geruilde Regenboog 88, met zoon en studie maat, langs ons heen scheuren. Ook Frank Tol komen we te gen in een geruilde 108 vol met familie.

“GAT BAKBOORD VOOR, DOOR EN DOOR, VÓÓR HET WATERVASTE SCHOT. LANG LEVE DUCT TAPE”

Het blijkt toch wel serieus te waaien. We varen gelukkig maar twee potten per dag. Leo Hartman (RB 148) schrijft 2 eentjes, Max Blom (RB 131) 1x twee en 1x zeven en wij onze eer ste twee drietjes. De geruilde boten doen het wat minder. Stein Tol (RB 108) bleek bij

de tweede wedstrijd “gemeen” knel te hebben gezeten in de verstaging van de 88 en de 108, waardoor besloten werd te stoppen en ook, jammer genoeg, de zondag niet mee te zeilen. De geruilde 139 ging de andere “geruilde bogen” voor met een vijfde en zevende plaats.

Helemaal gesloopt strompelde de bemanning van o.a. de 140 naar de “Steurieurrrrr” van de voorzitter van de Regenboogclub op zoek naar koud bier…. Topschip en goede koelvoorziening, maar toch daarna maar even afpilsen op het terras. Dat “lekker rustig even inkomen” is net als bij het zeilen bij mij niet gelukt. Het tempo lag erg hoog. Ik meld me dus wat later keurig netjes aan de overkant voor het diner -géén idee of Brigitta me nog kon verstaan - en dook na het diner de bank op. Daar heb ik heel gezellig zitten doen, in mijn eentje, met mijn ogen dicht.

Zondagmorgen helemaal uitgeslapen naar de overkant om me te melden op de 140. De spierpijn was er nog, maar vol goede moed gaan we het water op. Het leek iets rustiger dan zater dag, maar schijn bedriegt. Het gaat wederom te keer. Na twee potten als derde geëindigd te zijn en overall ook, moeten we dus wel een stukje schrijven - 4x3, dat is toch niet normaal -.

Voorzitter Leo perste er nog 1x een eentje uit en een tweede plek die hij mocht aftrekken. Hij liet die laatste pot “familielid” en ook voorzitter, Max Blom (RB 131), voorgaan met een eentje en de pot ervoor een tweetje. Max werd dus overall tweede.

De duur geruilde 139 werd zevende en de 108, waarmee deze was geruild, negende. Ik wilde bijna zeggen: “Van ruilen komt huilen”, maar Jilko Andringa, die de 88 ruilde voor de 150,

werd op Sneek eerste en Joost in de 88 achtste op De Kaag. Het zal voor de 139 nog wel even wennen zijn aan het nieu were materiaal.

Leuk zo, “Effe er rustig inkomen”. Ik had het gevoel of mijn rug op twee plaatsen gebroken was en kon bijna niet meer buk ken. Dus ik de woensdag na de Voorkaag direct naar de Fysio gegaan. Die vroeg zich af wat ik allemaal wel niet gedaan had.

Terwijl ik dit stukje zit te schrijven, één week na dato, gaat het ietsje beter, ga ik het Finnzeilen voor a.s. weekend afzeggen en oefeningen van de Fysio doen….

Het was overigens wel onwijs gaaf zeilen! Zon, wind, spanning en aansluitend Super Gezellig.

Openingswedstrijden Sneekermeer

Yes!!! Opening Sneek! Alle remmen los! Vorig weekend al met zes Bogen het door Jilko (RB 150) georganiseerde Paasevenement gevaren met geweldige winnaar …. super geregeld door Harry op het water, wat een begin van het sei zoen! De doop van de 150 werd door Jilko gevierd met vaatje bier! Heerlijk wat heb ik dit gemist.

Dan nu op naar de Opening. Gespannen zat iedereen za terdag naar het weer te kijken. De afmeldingen kwamen al snel binnen op de app en ook wij deden daar aan mee, tot verwondering van velen…. Maar er werd niet gevaren, te veel wind. Gelukkig was team 100 er ook bij met, zag ik het goed, de Regenboog 118?

Team 100, met Arjen, Zweepie en Bote, voeren al 10 jaar sa men en gaven een borrel weg bij Hans. Perfecte dag ervoor. Om 15.00 uur zaten we gezellig aan de beker in het vertrouw de Foarûnder van Hans. Dit prachtige jubileum werd door onze Friese zeilheld/schoolmeester Harry Amsterdam even heer lijk neergesabeld. Alle enthousiasme van Arjen, door dit met ons te vieren, werd even door de schoolmeester uitvoerig uit gelegd en hij kwam niet verder dan 7 jaar. Nu is 7 een prachtig mooi getal, dus vierden we hun 7-jarig bestaan.

Ook Henk Kraan (RB 145) kreeg nog even een prijs van Harry. Volgens Harry (RB 141) had Henk ook een jubileum te vieren deze dag. Het was namelijk de 100e wedstrijd die Henk met

zijn nieuwe boot NIET had gevaren! Je begrijpt de stemming zat er weer goed in!

“HIJ BRAK DE STAG VAN DE FOK EN KON, WONDER BOVEN WONDER, TOCH NOG ALS TWEEDE FINISHEN, ZONDER FOK!”

De volgende dag werd er dan ook niet bepaald fanatiek gevaren door jubilarissen. Team Snoekc (deze keer ingeschreven met RB 118) was er wel, maar is na één wedstrijd verder niet meer gezien. Team Bergsma, Kraan, Potma (RB 145) zat denk ik nog in ‘t Vaticaan in Sneek en is helemaal niet komen opdagen. Ge lukkig was de 116 topfit. Ha ha ha, het leek wel alsof er een trein over het eiland was gereden, zoveel schade! Heerlijk na al die jaren van Skûtsjesilen en Corona, wat heb ik dit gemist!

Er volgde een prachtige strijd op het water met lekkere harde wind. Good old Harry was verstandig geweest en lag kennelijk vroeg op bed want hij was wederom niet te pakken. Jilko heeft zijn 150 ook aan de praat en wij mochten als 3e finishen.

De tweede wedstrijd gingen wij geweldig uit de start naar de

TEKST

BEELD GRIETJE BOUMA-WARTENA

eerste boei. Niemand zou ons nog in kunnen halen dachten we..… Nou twee verkeerde slagen bij de bovenboei en daar gingen ze er vandoor. Harry (RB 141) op kop, Jilko (RB 150) in de achtervolging. De 116, 72, en de 7 dicht op elkaar. Een lang rak voor de wind naar de onderboei. Na een prachtig aande winds rak naar de finish vochten Harry en Jilko om plaats 1 en 2, Harry voorop!

Maar wat gebeurde daar vlak voor de finish? Was de toe spraak van Harry van de dag ervoor misschien door de goden gehoord? Al die vegen uit de pan kwamen hem duur te staan. Hij brak de stag van de fok en kon, wonder boven wonder, toch nog als tweede finishen, zonder fok! Knap werk Harry!

Kortom, terechte winnaar team Jilko (RB 150), team Harry (RB 141) tweede en team 7 derde dat, met een bijzondere finish, team 72 nog maar net voor kon blijven, maar wat achteraf ge zien ook nog tot volgend jaar kerst in de protestkamer had kunnen worden vervolgd….

Vrienden wat een mooie start van het seizoen, na zeven jaar van afwezigheid en de twee Corona-seizoenen ben ik blij weer terug te zijn in de Regenboog(club). Een weekend feest, harde wind, duikers die met nagelnieuwe zeilen boven water komen, vaatjes bier, lekker eten en veel gezelligheid! Top. Ik heb nu al zin in komende evenementen. Bedankt iedereen.

Code Oranje

TEKST WIM VAN ‘T HOOGERHUYS BEELD IDO POELMAN

Direct na het Jaarprijzenfeest belde Ido mij met de mede deling dat hij iemand had ontmoet, op die avond, die we moesten gaan interviewen. De ontmoeting had te maken met het gebruik van de RB 56, de boot van de Koning, in 2022. “Ik bel je daarover nog terug, maar het wordt vast interessant, het gaat om een kennismakingsgesprek met Ruud Koornstra. Hij woont in Arnhem. Google maar eens, dan krijg je een indruk”.

Z o gezegd zo gedaan: ik trof Ruud Koornstra op meerdere plekken aan. Hij was geboren in 1964, dus helemaal vol doen aan “jeugdig talent dat we enthousiast gaan maken voor het zeilen met een Regenboog” voldeed hij niet. Hij was be roepsmatig betrokken geweest bij het koppelen van sponsors aan TV-programma’s (Villa Felderhof, Lingo en vele andere). Was uit dat vak vertrokken en had iets van doen gehad met de oprichting van Oxxio en hield zich thans bezig met zaken op het gebied van de energietransitie. Hij woont op een riant stuk groen in Arnhem. Meer kwam ik niet te weten, maar ik zou dat allemaal gaan zien als Ido en ik naar Arnhem zouden gaan.

Daar zijn wij nooit aangekomen. Ruud deelde Ido mee dat zijn aanwezigheid vereist was bij de Voorkaag teneinde kennis te maken met een Regenboog. Konden we afspreken bij de Kaagso ciëteit? Natuurlijk; dat was voor ons beiden naast de deur.

ler Ronald van Asselt kende hij weer van Bonaire. Kortom, hij kwam gelijk helemaal vertrouwd over. Het werd nog gezelliger toen Sanne, zijn huidige partner, en de bij dit partnerschap be horende uitstekend opgevoede kinderen ook “aanschoven”.

Maar hoe zit het met dat Regenboogzeilen? Ruud heeft vroeger zeilles gegeven op Kaageiland en Sanne en Ruud hebben zee zeilervaring. Bovendien had Ruud recent het Regelboek van Henk Plaatje al gekocht. Wat kan er nog misgaan? Bovendien is hij ook nog helikopterpiloot, mag hij ambulances besturen en beheerst hij het varen met een Rib voor de reddingsbrigade en… hij heeft nog een Vrijheid bij Jason in Arnhem.

Ruud mocht de sloep van Ronald lenen en dus konden we met ons allen op het water de middagwedstrijd van de Regenbo gen volgen.

Terug op de wal werd ons gezelschap snel groter en werd het per minuut gezelliger. Nu nog een bemanning voor de Regen boog en een paar startlicenties. Ruud (en Sanne) van harte wel kom, veel plezier, alleen al deze kennismaking belooft heel veel.

Zo ontmoetten wij Ruud op het terras bij de Sociëteit. Al spoedig bleek dat wij kennelijk in een gangetje geleefd hadden, want hij kende Rob de Kraa (die hij ook support in zijn energietransi tieproject) en Leo Hartman (waarmee hij een stukje zou gaan varen wat er niet van kwam omdat het een beetje te hard woei voor een eerste kennismaking met een Regenboog). Valkenzei

Waarom heet dit stuk Code Oranje? Niet alleen vanwege de naam en kleur van de Regenboog, nee, Ruud heeft ooit nog eens een politieke beweging opgericht die die naam droeg, waarbij het beheer van onze leefomgeving centraal stond. Zo als de oude Romeinen al zeiden “Nomen est Omen”.

“MAAR HOE ZIT HET MET DAT RE GENBOOGZEILEN? RUUD HEEFT VROEGER ZEILLES GEGEVEN OP KAAGEILAND EN SANNE EN RUUD HEBBEN ZEEZEILERVARING. BOVENDIEN HAD RUUD RECENT HET REGELBOEK VAN HENK PLAATJE AL GEKOCHT. WAT KAN ER NOG MISGAAN?”

Heerlijk VAKANTIEHUIS

VLIELAND

HUUR:

Vlieland is, naar onze mening, het leukste waddeneiland. Schitterende vergezichten, mooi bos, hoge duinen en groot strand maken het tot een heerlijke plek om vakantie te vieren. Vlieland heeft prima restaurants en de leuke winkels en kroegjes maken het af. Aan het einde van de gezellige Dorpsstraat, op een steenworp van de vuurtoren, staat ons prachtige vakantiehuis. Het is geschikt voor 4 personen en eventueel een hond. Doordat je beneden slaapt en boven woont heb je vrij uitzicht op het Wad, bij helder weer tot aan Texel. Iedere 5 minuten ververst het uitzicht automatisch.

Het huis is van alle gemakken voorzien zoals een goed uitgeruste keuken, Sonos, een heerlijke badkamer, wasmachine en droger etc. We verhuren het huis het hele jaar door, buiten de zomermaanden ook weekeinden en midweken. Wil je met meer personen naar Vlieland, dan is een combinatie met een van de buurhuizen een uitstekende mogelijkheid. Kijk op de website voor beschikbaarheid en prijzen.

Wat doe jij nu eigenlijk?

TEKST IDO POELMAN BEELD DAPHNE BRINKHUIS & IDO POELMAN

Mo, onze sympathieke, altijd haasthebbende, dubbelparke rende PostNL-bezorger, leverde weer eens een pakje bij ons af. Ditmaal bevatte het afgeleverde pakje een blik gevuld met drie liter heerlijk olijfolie, “made in Italy”. Tot zover dus ei genlijk niks bijzonders. “What’s new?”, zou je denken.

Nou, wat het bijzonder maakte was dat de olijfolie gefabri ceerd was door één van onze leden en oud stuurman/eige naar van de 156, Frank de Vos, een heuse olijfolieboer in Toscane.

Dààr wilde ik wel meer van weten. Dus was het plan om “hop pa” in een vliegtuig naar Pisa te stappen, autootje te huren en koers te zetten naar een ”waypoint” dat mij was gewhatsappt door de vriendin van Frank, Daphne. Daar zou Frank ons op wachten om mij en mijn vrouw Liesbeth het laatste stukje over een ouderwetse onverharde weg in zijn Land Rover naar zijn huis te brengen.

Zo is het inderdaad gegaan. De eerlijkheid gebiedt echter dat wij al in Toscane waren voor een vakantie vlak bij de mooie, historische en ommuurde stad Lucca. Uiteindelijk hebben wij onze vakantie gecombineerd met een bezoek aan Frank en Daphne in de gemeente Pelago, op zo’n uurtje rijden vanuit Lucca. Het knusse Pelago ligt zo’n 20 km ten oosten van Flo rence. Toscaanser kan je het haast niet krijgen.

Zo’n kilometertje buiten Pelago ligt de inmiddels prachtig opge

knapte boerderij, die Frank 23 jaar geleden heeft gekocht. Het terras van het huis geeft een waanzinnig vergezicht over een wijds dal met olijf- en wijngaarden. In de verte ook boerderijen en woonhuizen met die typische Toscaanse oprijlanen tussen twee rijen slanke cipressen. Hier en daar plukjes pijnbomen, die zo horen bij Italië. Een terrasje lager ligt het onvermijdelijke zwembad van waaruit je ook uitkijkt over het mooie dal. Ik spot te nog een knap tennisveldje kort bij het huis, even dalwaarts. Het huis wordt omringd door een niet onaanzienlijke olijfgaard (ca. 5 ha), waar die lekkere olijfolie dus vandaan komt.

In de boerderij woonden oorspronkelijk twee keuterboeren families die leefden van de olijfgaard en een klein beetje vee. Op een gegeven moment kwam de boerderij leeg te staan. De familieleden/erfgenamen kozen blijkbaar voor een ander pad dan dat van keuterboer. Toen Frank de boerderij kocht had deze al lang leeggestaan, zo lang dat de verkopende partij van de boerderij inmiddels een rijtje van al ongeveer 20 erf genamen bevatte.

Wat Frank had gekocht was eigenlijk een olijfgaard met iets wat leek op een boerderij waarvan alleen de buitenmuren nog bruikbaar waren. Na een grondige verbouwing, met respect voor de oorspronkelijke bouwstijl, werd de boerderij omgeto verd tot een comfortabel tweede huis.

Drinkwater in Toscane is niet goedkoop en aansluiting op een

waternet is een behoorlijke onderneming, zeker als je woning wat afgelegen ligt. Frank heeft daarom een eigen drinkwater put laten slaan door een professioneel bedrijf. Met een gron dradar gaat men dan op zoek naar een geschikte waterbron. De grondradar zat er helaas twee keer naast. Twee keer werd er te vergeefs naar water geboord.

“TEN LANGEN LESTE WERD ER MAAR EEN OUDE DORPSBEWONER IN EEN LOKALE KROEG VAN ZIJN BARKRUK GEPLUKT. DEZE IETWAT BESCHONKEN WICHELROEDELO PER SNEE TER PLEKKE VAN EEN OLIJFBOOMTAK EEN WICHELROEDE EN GING AAN DE SLAG”

Ten langen leste werd er maar een oude dorpsbewoner in een lokale kroeg van zijn barkruk geplukt. Deze ietwat beschonken wichelroedeloper snee ter plekke van een olijfboomtak een wi chelroede en ging aan de slag. Na een tijdje rondlopen, met de wichelroede in zijn handen, begon de roede te trillen. (Of kwam

het van de drank?) Toch maar geboord op de plek die de wichel roedeloper aangaf en verdomd een waterbron werd aangeboord en drinkwater spoot als een fontein het boorgat uit. Zijn zwem bad vullen doet Frank nu met een glimlach rond zijn mond.

Na de verbouwing van het huis is ook de olijfgaard onder han den genomen. Dode olijfbomen gekapt, nieuwe bijgeplant en de nog goede olijfbomen flink gesnoeid. Nu bevat Franks olijf gaard 584 bomen die hem jaarlijks zo’n 1100 liter olijfolijfolie ‘kunnen’ opleveren.

Ik zeg met nadruk ‘kunnen’, want de natuur is een olijfolieboer niet altijd gunstig gezind. Zo was een paar dagen nachtvorst in Toscane, tijdens de bloeiperiode in 2021, voor alle olijfolie boeren daar een behoorlijke tegenvaller. Nog geen 20% van de bloesem groeide toen uit tot olijven. Frank heeft in dat sei zoen maar besloten de olijven niet te oogsten en lekker te la ten hangen. Heeft er ook mee te maken dat zijn olijfoogst dan op de grote hoop zou belanden en gemixt zou worden met de opbrengst van andere boeren. Tja, en dan is er niet echt meer sprake van “Franks olijfolie”.

Andere bedreigingen voor de olijfgaard zijn schimmel en het vliegje “mosca dell’olivo” (olijfvlieg). Het vliegje boort een ga tje door het schilletje van de olijf en legt in de olijf haar ei tjes. Eenmaal uitgekomen beginnen de larven aan de inhoud van de olijf te knabbelen. Het vliegje kan je hele olijvenoogst

verknallen. Een vriend van mij, met een olijfgaard in de buurt van Nimes (Frankrijk), heeft dat gehad en het vliegje heeft zijn complete olijfoogst opgegeten. Zowel het vliegje als de schim mel hebben de olijfgaard van Frank tot nu toe gelukkig links laten liggen.

Tijdens de ons aangeboden heerlijke lunch op het terras bui ten, begeleid natuurlijk door smaakvolle lokale wijnen, kregen we uitleg over de productie van de biologische olijfolie van Frank. Daar kwamen we per slot van rekening voor.

Aan de basis van een goede olijfolie ligt een gedegen onder houd van de olijfgaard. Zo wordt het gras tussen de bomen regelmatig gemaaid om onkruid de kop in te drukken. Frank heeft daarvoor een maaier tot zijn beschikking die gemaakt is voor heuvelachtig terrein en natuurlijk is er een echte tractor. Waar zou je zijn, als boer, zonder een heuse tractor. Natuurlijk ook een beetje van die echte jongenshebbedingen.

De bomen worden twee keer per jaar gesnoeid, ook om de

bomen laag te houden, wat het oogsten van de olijven ver gemakkelijkt. Dat snoeien heeft Frank uitbesteed aan twee professionals die in het dagelijks leven werkzaam zijn bij de grote Italiaanse wijn- en olijfolieproducent Frescobaldi, die uit gestrekte olijf- en wijngaarden rondom Pelago in bezit heeft.

Oogsten van de olijven gebeurt ergens in de vier weken van half oktober tot half november en wel op het moment dat de olijven de juiste rijping hebben. Frank kiest ervoor om de olijven niet he lemaal uit te laten rijpen. De olieopbrengst is dan wel niet maxi maal, maar de kwaliteit van de olie wordt dan op zijn best. In het kiezen van het juiste oogstmoment schuilt de vakmanschap.

De laatste olijfoogst in 2020 heeft Frank zelf opgepakt, samen met Daphne, vrienden en twee professionele olijfplukkers. Plukken gaat niet meer zoals vroeger met ladders en hark jes. Je gebruikt tegenwoordig een soort Edward-Scissor hand-achtige stok met bewegende vingers aangedreven door een accu, waarmee je de takken schudt, zodat de olijven er uitspringen en vallen.

En dan de op de grond uitgespreide netten weer bijeen pak ken, de olijven in kratjes, en de netten verplaatsen naar het volgende groepje bomen. En dan #repeat.

In een kratje gaat ongeveer 20-25 kg olijven. Als je zo’n 10001500 kg olijven hebt, kun je naar de pers. (Als je minder hebt, gooit de pers ze na weging bij de olijven van anderen en krijg je naar rato olie uitgeleverd. Dat wil Frank natuurlijk niet.) Frank heeft ook geleerd dat het voor de smaak van olie erg uitmaakt hoeveel tijd er tussen plukken en persen zit. Dus heeft de plukploeg in 2020 echt gas gegeven en heeft niet langer dan 2,5 dag tussen plukken en persen laten vallen. Er werd toen in totaal 7400 kg olijven geplukt, goed voor onge veer 330 kratjes.

Net als plukken niet meer gaat zoals vroeger, is dat met persen ook zo. De olijven gaan een groot systeem in: Ze worden eerst gewassen en dan in een grote machine met een soort reuzen kurkentrekker gemalen, waarna de pap gecentrifugeerd wordt zodat de pitten en vruchtvlees gescheiden raken van de olie.

EN ZEILEN TE KOOP

Scan de QR-code met je telefoon en bekijk het volledige aanbod van te koop staande regenbogen en zeilen op de website van de Regenboogclub.

Dit alles gebeurt bij een professionele perser, in het geval van Frank bij het eerder genoemde bedrijf Frescobaldi.

Zij komen de olijven ook ophalen en rijdt Frank er achter aan met de roestvaststalen vaten waarin uiteindelijk de olie zal worden overgeschonken. Dan begint het wachten op het groene goud…… Er wordt maar één keer (koud) geperst. Het verschilt per jaar hoeveel olie je per kilo olijven kan maken. In 2020 was “la resa” (de opbrengst, die de Italianen in procenten uitdrukken) 11-12%, dat wil zeggen: “100 kilo olijven geeft 1112 kilo olie.”

Frank en Daphne wonen inmiddels niet meer in Nederland. Hun vaste woon- en verblijfplaats ligt in Portugal aan de kust net onder Lissabon. Daar bewonen zij, sinds zij in 2013 hun beider advocatentoga’s aan de wilgen hebben gehangen, een prachtig nieuw gebouwd huis. Zo’n drie maanden per jaar ver blijven ze in de boerderij in Pelago.

Frank is nu helemaal into kitesurfen. Dat kan natuurlijk heel goed aan de Portugese kust, maar zij reizen daarvoor ook naar Brazilië en binnenkort bijvoorbeeld naar Marokko. De 100e Kaagweek willen ze niet missen. Frank en Daphne zijn dan voor een aantal weken in Nederland. Tot weerzien dan, gezellig.

Scan deze QR-code met je telefoon en zie een olijvenoogst op de boerderij van Frank.

Scan deze QR-code met je telefoon en zie de olijfolieproductie van Frank bij de olijfoliemolen.

U WILT UW BOOT VERKOPEN?

Met ruim 5.400 bezoekers per dag op onze website en 90.000 actief zoekende klanten is de kans groot dat wij de koper van uw schip al kennen...

De Valk maakt het verschil Geïnteresseerd naar uw mogelijkheden? Loop vrijblijvend bij ons binnen.

Regenboog 94 ‘Het gat’

Bij een dame van 53 jaar waren er wat rimpeltjes die recht getrokken moesten worden.

Tijdens deze werkzaamheden troffen we een ‘zwart gat’ aan onder het mastspoor…… Dan moet je ‘graven’ en ho pen dat het ergens hard wordt. Dat is gebeurd…. en gelukt.

Daardoor moesten onderwaterschip en romp ook opnieuw in de kleur. De dame is dus constructief en plastisch in chirur gie geweest.

Harry Amsterdam noemde haar ‘WALRUS’ naar een restau rant dat Harry sponsorde. Wij noemen haar ‘BITTER EIND’ als in: ‘Tot het Bittere Einde’. We gaan tot het gaatje en geven nooit op. ‘Bitter End Yacht Club’. Aan deze plek in de Caribs (BVI) heb ik mooie herinneringen. ‘The Bitter End’: Onderdeel waarmee het einde van een ankerketting aan het zeeschip vastzit. Onmisbaar.

Regenboog 94. Bouwjaar: 1968. Bouwer: Jachtwerf Dirk Potma – Sneek. Romp: Mahonie. De eerste gebouwde Boog na de Tweede Wereldoorlog. In 2010 volledig geshaped volgens laatste maximale (snelle) mallen. Vorige eigenaar: Harry Amsterdam.

TEKST EVAN KORTMANN (RB 94) | BEELD EVAN KORTMANN & VAN LEEST SCHEEPSBOUW

“Koningin van het water”

Het fantastische boek “100 jaar Regenboog – Koningin van het water” is weer te koop. De afmetingen (28,6 x 20,5 x 4,0 cm) zijn wat kleiner (je kan ook zeggen: “Handza mer”) dan het oorspronkelijke boek. Het is weer een erg mooie (her)uitgave.

De inhoud van het boek is ten opzichte van 2017 ongewijzigd gebleven, 615 pagina’s Regenbooggeschie denis, anekdotes, stamkaar ten en mooie foto’s die de hele periode van 1917 tot en met 2017 weergeven. Een “collectors item” dat garant staat voor veel leesplezier.

Prijs: € 75,- per stuk (over dit bedrag wordt geen BTW geheven), bij verzen ding binnen Nederland.

Aanschaffen van het mooie boek kan op onze eigen website, www.regenboogclub. nl, en dan even naar beneden scrollen. Of scan de QR-code met je telefoon, kom je er ook.