Onderstaande MKB-sponsors ondersteunen de Regenboogclub
Het MKB-sponsorschap biedt, voor een relatief geringe bijdrage € 650,= of € 1.150,=, een interessant pakket incentives. Heeft u interesse? Neem dan contact op met de penningmeester van onze vereniging: Maarten-Max Moerman, 06-51728565 of penningmeester@regenboogclub.nl
Van de redactie
Het jaar 2024 is al bijna voor de helft verstreken als deze editie van ons Magazine u onder ogen komt. Dat laat onverlet dat we alsnog de wens uitspreken dat het voor onze klasse een goed jaar mag worden. Uit een aantal artikelen blijkt dat wij ons redelijke zorgen maken over deelname aan wedstrijden en evenementen voor onze volledig unieke klasse.
J a”, zo horen wij u zeggen “dat gebeurt bij alle wedstrijdzeilende klassen”. Om enige reden staat het actief wedstrijdzeilen minder in de belangstelling, men heeft zo veel andere zaken te doen. Dat kan allemaal wel wezen, het is geen reden om dan zo maar met de stroom mee te drijven.
We zien ook tekenen die mogelijk op een kentering duiden: helmstokken worden overgedragen van vaders op zoons (we hoorden dat dat bij RB 151 en RB 131 mogelijk aan de gang zou zijn?).
Het voornaamste is echter gewoon gaan varen met al die schitterende Bogen die door het land op trailers staan.
In deze editie komen onze reizende reporters Brian en James
ook terug op dit onderwerp in een mooi interview met Harry Amsterdam die daarin op de hem bekende wijze een aantal zaken stelt. Vanzelfsprekend besteedt voorzitter Leo ook aandacht aan dit allerbelangrijkste onderwerp. Gerard van der Krogt ontpopt zich in zijn column als Jan Pelleboer après la lettre.
Voor de zoveelste keer vragen wij uw aandacht voor de juistheid en volledigheid van de informatie geregistreerd in de Stamkaarten van onze vloot. Besteed daar alsjeblieft aandacht aan en reageer.
Natuurlijk is er verder aandacht voor de reeds gevaren wedstrijden, het Jaarprijzenfeest en de lezing over de Regels voor het Wedstrijdzeilen.
En wederom belichten wij de dagelijkse werkzaamheden van één van onze medezeilers.
Wij maakten deze editie wederom met veel genoegen, wij hopen dat u dat ook zo ervaart tijdens het lezen.
TEKST WIM VAN ‘T HOOGERHUYS TEAM REGENBOOGMAGAZINE IDO POELMAN, WIM VAN ‘T HOOGERHUYS, TRISTAN VAN STRIEN & DEREK TOL
“VERDER STAAT ONS NOG EEN UITDAGEND SEIZOEN TE WACHTEN MET ALS ÉÉN VAN DE HOOGTEPUNTEN FRIESLAND-HOLLAND TERUG IN DE SNEEKWEEK”
De voorzitter aan het woord
Eindelijk, na een natte- en grijze winterperiode, kunnen we weer het water op!! De Openingswedstrijden, met een meer dan verdienstelijke deelname, en de Voorkaag (vijf deelnemers), zeer teleurstellend, zijn inmiddels achter de rug. Komend weekend wordt er op twee plekken gestreden, het dobberen op de Kralingseplas en het Houtevenement in Sneek!
Waarbij opgemerkt moet worden dat er in 010 een daverend afscheid wordt georganiseerd voor Bert de Lange, de oudste, maar ook meest getalenteerde bemanning van Peter Kempeneers, naast de Marathon het meest prestigieuze feest van 010 dit jaar!! Kortom het zeilprogramma is begonnen.
Wij doen er alles aan om de wedstrijden en alles rond de wedstrijden zo goed mogelijk te regelen in het vertrouwen dat er zo veel mogelijk deelnemers inschrijven; het wordt echter kennelijk ieder jaar moeilijker om zeilers te enthousiasmeren om deel te nemen aan de wedstrijden. Dit jaar wordt er tijdens de Kleine Sneekweek ook weer alles uit de kast gehaald om de zeilers over te halen deel te nemen! Ik ben reuze benieuwd hoe dat uit gaat pakken. Dat het een gezellig feest wordt, staat nu al vast! Nu nog kijken wat de invloed is op de deelname.
Ik ben niet van de enquêtes etc. Maar misschien een najaarsbijeenkomst organiseren, luisteren hoe de deelnemers het ervaren hebben en wat wij als bestuur nog kunnen doen om iedereen weer achter het helmhout te krijgen.
Verder staat ons nog een uitdagend seizoen te wachten met als één van de hoogtepunten Friesland-Holland terug in de Sneekweek en daaraan gekoppeld een speciale Regenboogcup voor zaterdag, zondag en maandag.
De Bogen varen natuurlijk gewoon de hele Sneekweek, maar voor de werkenden onder ons is er een speciale versie van drie dagen met een eigen klassement en uiteraard een bijbehorende prijs.
Enfin, we hebben niet stil gezeten en verwachten dan ook grote velden met deelnemers.
Tot snel op het water.
TEKST LEO HARTMAN (RB 148) BEELD EIZE HOEKSTRA
Dikke wind tijdens
TEKST MARCO EEMAN (RB 156)
BEELD EIZE HOEKSTRA
Het grote aantal inschrijvingen (15 stuks) voor de Openingswedstrijden (weekend van 20 en 21 april) doet vermoeden dat de Regenboogzeilers met groot enthousiasme klaar stonden om het seizoen 2024 van start te laten gaan.
Onderhoud gepleegd, verbeteringen doorgevoerd, nieuwe kleuren en nieuwe teams. Oude teams uit de lappenmand, de 56 met vers bloed, het was er allemaal. Kijkend naar het weerbericht leek het alsof we door zouden gaan waar we als klasse in Alkmaar afgesloten hadden. Dikke wind, buitjes links en rechts en een magere temperatuur.
Voor Team 156, in de gebruikelijke samenstelling met Steven, Remco en ondergetekende, iets waar naar uitgekeken werd, maar dan wel vanuit ons verwarmde moederschip, want buiten zou het ruig worden. We hebben het geweten.
Op de vrijdagavond voorafgaand aan de openingswedstrijden moet zich een unieke gebeurtenis hebben afgespeeld, een 0.0% vergadering van Regio Noord, een totale drooglegging, op het gratis kraanwater na. Roelof, de nieuwe grote leider van de Regio, heeft hier goed gebruik van gemaakt. Een biertje na afloop in het vooruitzicht stellen, en de vergadering liep als een goed getrimde Regenboog. Belangrijkste punt was ook nu weer de aandacht voor het Houtevenement. Dus hopelijk valt dit schrijven op tijd in de bus.
Zaterdagochtend mochten we los, dikke wind, fris water en toch was iedereen blij dat de eerste race van start ging. We hadden één deelnemer in zowel het invalide- als het reguliere klassement, de 150 met Jilles, Sybren en Jilko (afgescheurde achillespees). Zij waren helemaal in hun element en wonnen direct de eerste race, met daarachter de 156 gevolgd door de 152.
“DE MOEDER ALLER WINDVLA-
GEN BULDERDE OVER DE BREEDTE VAN
SNEEKERMEER EN DEED ERVAREN REGENBOOGZEILERS
ROEPEN”
De tweede wedstrijd zou er eentje worden om snel te vergeten. Na een slechte start kwamen we wat laat bij de boventon, hesen de spinnaker en toen begon het feest. De moeder aller windvlagen bulderde over de breedte van Sneekermeer en deed ervaren Regenboogzeilers om hun moeder roepen. We zagen boten die wel wilden, maar niet konden gijpen en totaal de verkeerde kant op voeren. Grote kerels die snel gingen zakken en stormrondjes draaiden. De nestor trok de zeilen helemaal vlak, de roze EasyToy hebben we van de onderkant bekeken. Op de 156 hoorde ik in mijn rechteroor alleen maar: “Ik denk dat NU alles er af waait.” De combinatie van snel de
Zaterdag 20 april
Zondag 21 april
top eruit en gijpen tegelijk resulteerde in afdruipen met staart tussen de benen. Survivors 150, 100 en 7 bezetten de eerste drie plekken op de finish, naar de rest wordt nog gezocht.
De zeilersborrel op zaterdag zorgde voor een gezellig en vol Foarûnder, waarin de manoeuvres van het bovengenoemde spi-rak nog even werden uitvergroot. Jammer, het opgeven van de 156 kon op bijzonder weinig begrip rekenen. Gelukkig mogen we zelf de bijdrage schrijven en maken we er maar een heldhaftige daad van. Wat zijn die jongens toch verstandig.
Even een aparte vermelding voor de 56 en de mannen die het goed voor elkaar hadden. Gedurende het weekend grote stappen gemaakt en zich mooi laten zien in het veld. Iedereen heeft wel even de Oranje in de spiegels gehad dus dat belooft wat!
Zondag was iedereen wel een beetje aan de omstandigheden gewend en liet zelfs, af en toe, de zon zich even zien. We konden ons direct revancheren en sloten de race af met de eerste 1 van het seizoen, gevolgd door toch weer die 150 en de 12. De laatste wedstrijd liet de uiteindelijk terechte winnaar er geen twijfel over bestaan en sloot af met wederom een eerste plek, gefeliciteerd.
Al het stof is er wel afgewaaid en afgespoeld, dus het doel van de Openingswedstrijden is bereikt, op naar een mooi Regenboogseizoen 2024!
REGENBOGEN EN ZEILEN
TE KOOP
Scan de QR-code met je telefoon en k het volledige aanbod van te koop staande regenbogen en zeilen op de website van de Regenboogclub.
Een klasse apart. Elk bezoek is een ervaring op zich, iedere dag weer.
Wat doe jij nu eigenlijk?
TEKST WIM VAN ‘T HOOGERHUYS
BEELD TED VAN MUNSTER & IDO POELMAN
Op een frisse, zonnige februari-ochtend rijdt Zoë Ido en mij, geluidloos en uitstootvrij, naar De Goudse Poort, een handelsgebied in de periferie van Gouda. Wat hebben wij daar nu weer te zoeken? Wij gaan een bezoek brengen aan de gigantische showroom van Van Munster Badkamers die daar gevestigd is.
V an Munster en badkamers zijn al drie generaties met elkaar verbonden. Wij hebben een afspraak met Manfred (RB 153 de Bruine Rotterdammer, weet u wel?) en zijn zoon Ted (vierde generatie).
Manfred heeft, met zijn zus Stephanie, het bedrijf overgenomen van zijn vader Luc (die jarenlang zeer actief in de zeilwedstrijdsport bezig is geweest onder meer als bemanning in de RB 126 van Hans van Reeuwijk en eerder in de Pluis en de 16m2).
Luc van Munster is het bedrijf, ooit begonnen in een oud kaaspakhuis in Gouda, gestart met zijn broer Henk en zijn vader Jan.
Wij betreden het fraaie pand en komen in de schitterende receptieruimte. Die ruimte wordt nog verder verfraaid door de daar
aanwezige stralende dame aan de balie. Al ben je niet geïnteresseerd in wat de showroom te bieden heeft, alleen zij is het bezoek al waard. Wij melden ons en binnen een paar minuten verschijnt zoon Ted die ons naar een bespreekruimte begeleidt, ons van koffie voorziet en er ook voor heeft gezorgd dat vader Manfred zich bij ons voegt.
Die legt ons uit op welke plek het bedrijf in de markt staat. Van Munster is een groothandel die voornamelijk levert aan installateurs en de detailhandel. Ook de consument kan rechtstreeks bij Van Munster een badkamer of bestanddelen daarvan kopen, maar zal dan in de meeste gevallen over een installateur moeten beschikken die voor plaatsing van het aangeschafte zorgt. Soms geeft die ingewikkelde constructie problemen in die zin dat consumenten zich tot het bedrijf wenden terwijl zij voor de oplossing van hun probleem bij een andere schakel in de keten dienen te zijn.
Vrijwel alle producten hebben geen Nederlandse herkomst. Met Sphinx uit Maastricht is zo’n beetje de laatste Nederlandse leverancier in deze markt ter ziele gegaan.
“VAN
Het grootste aantal van de bezoekers aan de showroom zijn kopers van nieuwbouwwoningen. In deze tijd van ietwat stagnerende nieuwbouw is dat duidelijk merkbaar. Gelukkig wordt er nog wel volop verhuisd en gerenoveerd. Kijk daarvoor maar eens in een woonwijk waar een woningverbouwing plaatsvindt: container voor de deur en oude badkamer erin.
MUNSTER EN BADKAMERS ZIJN AL DRIE GENERATIES
MET ELKAAR VERBONDEN.
WIJ HEBBEN EEN AFSPRAAK
MET MANFRED EN ZIJN ZOON
TED (VIERDE GENERATIE)”
Het bedrijf, dat ook nog een vestiging in Zwijndrecht heeft en een indrukwekkend logistiek centrum in Waddinxveen, telt in totaal ca. 50 medewerkers. Ongeveer driekwart daarvan werkt in de showrooms en de verkoopbinnendienst, het andere kwart verricht werkzaamheden in de logistieke afdeling.
Ted is nu anderhalf jaar in fulltime dienst van het bedrijf en doorloopt alle afdelingen om zodoende de totale bedrijfsvoe-
ring in de vingers te krijgen. Regelmatig is hij ook te vinden als bemanning in de Regenboog van Manfred.
Mogelijk gaat hij Manfred ook op een andere manier navolgen: wie herinnert zich niet die knettergele RB 39 (“Turbaan”) waarmee Manfred en Pieter van Reeuwijk de wedstrijdwateren onveilig maakten?
Zowel het bedrijf als de Regenboogklasse moeten het van de jeugd hebben wil hun toekomst verzekerd zijn.
Het is bekend dat familiebedrijven vaak in de derde generatie in problemen raken. Dit komt meestal doordat het aandelenbezit verwatert en te veel partijen verschillende belangen hebben. Daar lijkt in dit geval geen sprake van te zijn. De vierde generatie wordt klaargestoomd het succes voort te zetten. Het ziet er naar uit dat dat wel gaat lukken.
Huisgemaakt in Leimuiden
Spread the goodness
100% notenpasta en pindakaas
Palmolievrij Kies uit 19 soorten
100% biologische notenpasta. Gewoon puur, zonder gekke toevoegingen. Zo weet jij altijd precies wat je eet. We maken onze biologische pindakaas en notenpasta met veel liefde in eigen huis, in Leimuiden. Smeer lekker op brood of gebruik in baksels, ontbijt of als basis voor sausjes.
Scan de code en download gratis het notenpasta receptenboek:
Je koopt de producten van TerraSana in de biowinkel en online:
TEKST JAMES VEENHOFF & BRIAN D’LEON (RB 155)
BEELD JAMES VEENHOFF & BRIAN D’LEON
De Regenboogklasse: wereldberoemd om haar excentrieke zeilers en unieke sfeer. Maar… wat onderscheidt ons eigenlijk van andere klassen, behalve een voorliefde voor Irish Coffee en Zweedse Teer? Belangrijker nog: “Hoe houden we de sfeer ongelofelijk en onze ‘status aparte’ onbetwist?” Brian en James gaan in een serie interviews met Regenboog-grootheden op zoek naar de essentie van de klasse en denken na over de toekomst.
Ons gesprek met iconen Rob de Kraa en Hans van Drunen was fenomenaal. Maar tijdens onze derde fles Chablis wisten we al dat we meer wilden, iets anders. Weduwe Joustra natuurlijk: “Want wat vinden de Friezen er eigenlijk?” Op naar Sneek voor een ‘diner pensant’ met clubicoon Harry Amsterdam en chick-magneet Tjalling Tjalsma. De setting: Bistro Jikke, een mooie oude herberg met zicht op de Waterpoort. Het werd een fantastische avond: een interview van 3,5 uur met fenomenale verhalen, waarvan een groot deel in de categorie ‘niet voor publicatie geschikt’.
“WE ZEILDEN DIE OUWE KNARREN HELEMAAL AAN FLARDEN”
“L’histoire se répète”. 50 jaar geleden zeilde Harry met succes
in de Schakel, maar de Friese Regenboogzeilers wilden meer jeugd in de klasse, eigenlijk net als nu. Jacky de Wilde en Ulrich Jager hadden Harry’s talent gespot en nodigden hem uit om een keer mee te doen. Daar kregen ze al snel spijt van, want in de 37 werd hij gelijk tweede bij de sluitingswedstrijden van 1973. “We zeilden die ouwe knarren helemaal aan flarden. Ik dacht: nou, dit kan weleens leuk worden”.
Een jaar later kreeg Tjalling verkering met de dochter van Jacky de Wilde en werd hij door zijn schoonvader gesommeerd om te komen bemannen. Een nieuwe fase van de Regenbooggeschiedenis was - zo zou achteraf blijken - ingegaan.
HA: “Het werd een tijd van veel evolutie en innovatie. In die tijd was de spinnaker een ballonfok die met de loefschoot aan de boom vast zat. Als je die streek, kwam de hele boel naar binnen, ook de boom. Dus dan moest je goed bukken en dan ging alles, inclusief de boom onderin. De leischoot zat aan loef van de genua, niet te doen. Maar goed ik had Stern en Vrijheid gevaren dus ik dacht, dat gaan we anders doen, gewoon buitenom. Je had ze moeten zien kijken.”
“Kop onder ’t dek en uutkieken” kreeg Tjalling aan boord te horen: “Wij mochten niet boven ‘t dek uitkomen, dat was toen zo bij de Regenboog.” Harry: “Ik dacht: mooi niet. Wij gingen op het dek zitten en buitenboord hangen. Ik schroefde een paar handgrepen van keukenkastjes aan dek, dan kon je je vasthouden. Er
waren nog geen hangbroeken ofzo. Zo ging dat in de beginjaren: er stond nog niks vast dus we bedachten van alles. In Holland had ik een voorganger, die was ook aan ‘t vernieuwen: Bouw van Wijk en zijn team. Die gingen ‘kleven’: die lagen op het dek, één voor en één achter. Zo inspireerden we elkaar om steeds harder te gaan, hoger, met meer power.“
TT: “Hij ging iedereen voorbij Ik heb het even nagekeken. Dat jaar heeft Harry 35 wedstrijden gevaren, waarvan 30 ééntjes”. In zijn tweede seizoen won Harry de Sneekweek en het jaar daarna de Sneekweek EN de Kaagweek, dus hij kreeg de smaak te pakken. Het nieuwe elan bleef niet onopgemerkt. Het was in die tijd een beetje een oubollige klasse met maar 10 Regenbogen in Friesland, maar door de invloed van alle veranderingen werd het veel sportiever. Na Harry besloten veel meer jonge zeilers naar de Regenboog over te stappen. In heel Nederland nam de interesse in de Regenboog enorm toe, maar in Friesland voeren ze in de jaren ‘80 in klassen A en B met wel 30 Bogen! Al snel won Harry alles: Sneek, Braassem, Kaag. Maar na 50 jaar is hij nog steeds niet op de Boog uitgekeken.
BL: “Wat maakt de Regenboog dan zo anders dan andere boten?”
HA: “Wat ik vooral aan de Regenboog leuk vind, is dat het een tactische boot is. Technisch, tja je moet ‘m wel trimmen, maar al met al is ie redelijk eenvoudig op ‘t roer te leggen. Met je mast, met je gaffel, met je twist… dat is vergeleken met andere boten redelijk eenvoudig. Maar dan komt het echt neer op tactiek, daar houd ik van. Kijk dat foilen van nu, dat is spectaculair en leuk en aardig, maar het is alleen maar techniek. Eigenlijk is de Regenboog een oubollige bak, niet vooruit te branden, maar het spelletje is daardoor juist prachtig.“
“Een ander uniek element is natuurlijk dat het een driemansboot is. Met z’n drieën tot een optimale prestatie komen, dat is echt teamsport. Wij voeren toen als twintigers en dan zagen we die ouwe rotten varen, die waren wel 40 of 50 (…) en dan gingen we overstag, overstag, overstag, we maakten ze kapot. En nu varen we als zeventigers nog. Mooi man.”
JV: “Ik wist niet dat er in de jaren ‘70 en ‘80 zo veel vernieuwing was in de Regenboog. Laten we het eens hebben over de jaren ‘90, want ik heb de indruk dat de Regenboogclub toen wel echt aan haar reputatie heeft gebouwd.”
HA: “Tja de jaren ‘90. Ik heb in die tijd een stuk minder Regenboog gezeild, ik was toen meer op zee, want ik vond het toen eigenlijk helemaal niet zo leuk. Dat was de tijd van het grote geld en het deformeren van de Regenbogen.”
“Het was natuurlijk fantastisch dat ze die ouwe wrakken gingen opknappen, maar het liep uit de hand. Ze werden uitgedroogd, opengesneden, geshapet, helemaal misvormd. De buiken gin-
gen gewoon 6, 7 centimeter omhoog. In Warmond werd alles uit de kast gehaald: sneller, sneller, sneller. Het was gewoon niet leuk meer. Een gewone Regenboog kon het niet meer winnen, de poen bepaalde.”
“Gelukkig kwam Rob later tot inkeer, hij heeft er later veel geld in gestoken om dat weer te standaardiseren, met de mallen, reglementen en technische commissie. Daardoor kregen we weer een echte wedstrijd.”
TT: “En tja, er zaten ook leuke kanten aan die jaren. Ik dacht: “Waar komen ineens al die blonde meiden vandaan? Ja, die kwamen op de Regenboog af in die tijd. Rob en Anita namen een hoop mensen mee, dat bracht wel wat reuring.”
“Mag de recorder even uit?”, vraagt Tjalling. “Ik heb nog een mooi verhaal maar ik weet niet of dat in ‘t blad moet.”
Sinds 2010 is Harry weer terug, sinds 2015 100% in de Regenboog. “Ik vind het nu een fantastische club, fijne mensen, goeie boten. Maar het is wel zaak dat we weer gaan bouwen, want als we nu 15 deelnemers hebben, zeggen we al: mooi. Vroeger was 30-35 boten de norm. De pendule moet weer de andere kant op. Meer jeugd, meer boten; “l’histoire se répete”
BL: Toen jij begon te zeilen, wie was in die tijd jouw voorbeeld? Was er toen je in de klasse kwam nou iemand waarvan je gelijk zei: wow?
HA: “Toen ik erin kwam, waren Bouw van Wijk en Jan van Staveren de grootheden, maar Jan was voor mij een voorbeeld, ik heb daar in die beginjaren heel veel van geleerd, veel respect voor gekregen. Hij was zo’n tacticus, hij was eigenlijk mijn leermeester.”
“Jullie kennen ‘m natuurlijk als een keurige oude man. Maar ja ook hij… echt weer Regenboog… een beetje op ‘t randje. Ik herinner me dat ie vroeger stiekem een holle mast had. Daar kwamen we pas achter toen er op de Kaag een keer zo veel wind was dat z’n mast overboord waaide. Dat is misschien toch weer typisch Regenboog. Op ’t randje, op ‘t scherpst van de snede.”
JV: Even over het hoogtepunt van de tradities in onze klasse, de Holland-Friesland. Is het nou niet jammer dat er dit jaar 3 tegen 3 wordt gevaren? Ik dacht echt hoe kan dat nou?
HA: “Nou, als je echt tactisch wilt teamzeilen, is drie tegen drie perfect. Ik vind dat prachtig. Maar ja, in Holland willen ze meer spektakel. Ze hebben natuurlijk ook veel meer topzeilers, snellere boten dan wij. Als er twee Hollanders afzeggen, geen probleem want de reservebank zit vol. Het is een prachtige traditie, maar het blijkt wel moeilijk om op en Sneek en de Kaag een topteam van 5 op de been te brengen.”
JV: “Wij hebben na 12 jaar eindelijk aan een Holland-Friesland mee mogen doen. Brian bij Hans van Drunen, ik voor Team Friesland met Bart la Grou. Enorme eer, totaal andere zeilervaring, heel veel van geleerd. En niet om op te scheppen, maar we hebben ook best goed gezeild. Als we naar de toekomst kijken en je wilt meer jonge zeilers aan de Boog binden, moeten we dan niet eens wat andere boten opstellen? Niet alleen maar proberen om oude rotten op te trommelen, maar ook de ‘jongere zeilers’ die er vaak zijn, de eer gunnen? Zo van: Douwe kan niet, Roy (Schiet) jij bent de vijfde boot. Of: Kom bemannen.”
HA: “Nou… daar zouden we eens over na moeten denken, want ik denk dat daar de competitie ook gewoon beter van wordt. Dat match racing is een heel andere ervaring waar je echt beter van gaat zeilen.
TT: “Ik snap jou helemaal. Het maakt ‘t eigenlijk ook veel leuker. Kijk, als jij bijvoorbeeld zeilt tegen Peter Schuil dat is veel leuker dan 1 op 1 gaan tegen Peter Peet. Eigenlijk is dat veel spannender. Moeten we het maar eens over hebben.”
We lieten ons de kaasfondue heerlijk smaken.
BL: “OK. We gaan terug naar de vaste vragen. We kijken nu naar de toekomst: how to make Regenboog Great Again? Stel er komt een lustrum aan. Wat doen we, waar gaan we naartoe? Wat is nou echt: des Regenboogs?”
HA: “Ik zit niet te denken aan exotische oorden. Kijk, even refererend aan het 100-jarig bestaan. Dat was natuurlijk in Italië. Het zag er prachtig uit, maar ik ben er bewust niet naartoe gegaan. Een groepje van ons vond: als je de Regenboogclub wilt promoten, waarom ga je dan naar ‘t buitenland? Dan moet je gewoon een week lang een fantastisch evenement houden in Nederland. En dat vind ik nog steeds.” “Dus als je mij vraagt, moeten we dat alsnog doen. We moeten dan de jeugd, waar dan ook in Nederland, de kans geven om in de Regenboog te varen. Dan beginnen we in Friesland en dan eindigen we na een week in Rotterdam. We gaan natuurlijk een paar serieuze wedstrijden varen, maar we gaan ook op een paar plassen de jeugd de kans geven.”
BL: “LEKKER ZEG. OUDE VAT, KELDERTJE, D’ ALTWAL, TREEMTER… EN DAN DOOR, EINDIGEN WE IN CAFÉ STOBBE. THUISKOMEN.”
BL: “Puzzeltocht, jeugdwedstrijd, studentenwedstrijd. Ik zie het helemaal voor me.”
HA: “Kijk, je kunt ook wel naar Saint Tropez ofzo, leuk. Maar daarmee doe je niks voor de Regenboog.”
JV: “OK, een week dwars door Nederland. Hoe zie je het voor je?”
HA: “OK ik zou beginnen in Sneek. Dan een IJsselmeerrace. Ik zou best wel weer in Enkhuizen of Hoorn een dag willen varen. Dan door naar Amsterdam, op ‘t IJ, bij het Scheepvaartmuseum. Zeker door naar de Braassem, dat is toch de plek waar het ooit begon met de Regenboog. We werden daar altijd ontvangen door de Hollanders, we kwamen dan in colonne aan, met z’n vijven achter de motorboot van Jack de Wilde. Daar een lange-afstandswedstrijd tussen de plassen. En dan eindigen we in Rotterdam.
BL: “Lekker zeg. Oude Vat, Keldertje, D’ Altwal, Treemter… en dan door, eindigen we in Café Stobbe. Thuiskomen.”
JV: “De laatste vraag, to make Regenboog Great Again. Er zijn diverse prijzen in onze klasse, maar… die eren eigenlijk altijd alleen degene die als eerste finisht. Welke prijs moeten we nog aan de klasse toevoegen?”
HA: “Ik zou dan graag een prijs willen toevoegen voor de Beste Nieuwkomer van het jaar. Ieder jaar heb je wel een paar nieuwkomers die leuk meedoen: geef dan de beste nieuwkomer een prijs.”
BL: “Hé dat is mooi, dat is in de traditie van Harry Amsterdam: een nieuwkomer die de boel opschudt.”
TT: “Ik wil er wel een prijs voor maken! Je moet de enthousiaste
nieuwelingen een prijs geven.”
JV: “Te gek. Stel je voor dat wij ooit een prijs hadden gekregen Brian.”
BL: “Dan zouden we het er nog steeds over hebben. Misschien kan jouw schoonmoeder dan een quiche maken voor die winnaar, met het zeilnummer van bladerdeeg erin.”
JV: “Ik ga het vragen.”
Samenvatting
Het was een prachtige avond, die pas enkele uren later eindigde toen de lichten in de discotheek aangingen en we werden verzocht om naar huis te gaan. Gelukkig had ik het gesprek opgenomen, waarvan dit verslag. We notuleren de volgende uitstekende ideeën in onze queeste to Make Regenboog Great Again.
We nemen ze mee! Het was fantastisch om met Harry en Tjalling naar het verleden, heden en toekomst te kijken. Ons volgende interview vindt plaats op de Koninklijke Watersport Vereniging, te Loosdrecht. Wie zouden onze gesprekspartners zijn? We verklappen nog niks.
Voor het tweede jaar op rij organiseerde de Regenboogclub, in samenwerking met Brunel, een informatieve maar ook gezellige avond met als thema “Update regels voor wedstrijdzeilen”. De plek van samenkomst was het hoofdkantoor van Brunel, aan het John M. Keynesplein in Amsterdam.
Tussen 18:00 en 18:30 uur werden wij geacht aanwezig te zijn in het indrukwekkende kantoorpand van Brunel om vervolgens aan te schuiven voor een maaltijd in het bedrijfsrestaurant. Brunels bedrijfsrestaurantkok had, net als verleden jaar, zijn best gedaan. De door hem bereide stamppotmaaltijd (met ook een vegetarische variant) was zeker smaakvol.
Na het eten verhuisden we naar de ontvangsthal waar de lezing gehouden zou worden.
We kregen een warm welkom van onze voorzitter Leo Hartman en van Jilko Andringa, CEO bij Brunel en collegazeiler in de Regenboog 150. Het welkom werd gegeven aan een grotere groep mensen dan vorig jaar. Daar werd uw verslaggever
blij van. De wedstrijdzeilerij zit een beetje in de hoek waar de klappen vallen. Dan is het goed om te constateren dat evenementen van de Regenboogclub goed bezocht blijven.
Jilko maakte van de gelegenheid gebruik om ons voor te stellen aan twee leden van het Brunel Solar Team. Deze twee jonge mensen, Cato Kral (teamleider) en Huub Kavelaars (partnerships), gaven ons een gelikte presentatie over hun zonneautoproject.
Het Brunel Solar Team (net als de Regenboogclub gesponsord door Brunel, maar dat moge duidelijk zijn) bestaat uit studenten van de Technische Universiteit Delft. Deze Delftse studenten offeren één jaar van hun studie op om te werken bij het zonneautoproject. Het team verandert jaarlijks van samenstelling. Het doel van het project is om deel te nemen, met een zelf ontworpen en zelf gebouwde zonneauto, aan de tweejaarlijkse wedstrijd van de Bridgestone World Solar Challenge in Australië en aan andere wedstrijden voor zonneauto’s. Het team (in wisselende formatie) bestaat sinds 2000.
“DAT
Deze tweejaarlijkse challenge geeft teams de mogelijkheid om een zonneauto te bouwen en hiermee te racen door de 3000 km lange Australische outback. De race begint in Darwin in het noorden van Australië en eindigt in het zuidelijke Adelaide. Sinds 2001 heeft het Delftse team de tweejaarlijkse World Solar Challenge zeven keer gewonnen, twee keer een tweede plek behaald en één keer werd een derde plek bemachtigd.
DE JONGE EN AANSTAANDE DELFTSE INGENIEURS ZO SUCCESVOL ZIJN IS BELOFTEVOL, IETS OM TROTS OP TE ZIJN EN ECHT BELANGRIJK VOOR DE NEDERLANDSE (MAAK)INDUSTRIE.”
Het is bijzonder om te zien dat het Delftse Solar Team zo succesvol is. Het team neemt het jaarlijks op tegen teams van andere gerenommeerde technische universiteiten van over de hele wereld. Dat de jonge en aanstaande Delftse ingenieurs zo succesvol zijn is beloftevol, iets om trots op te zijn en echt belangrijk voor de Nederlandse (maak)industrie.
Sinds 2014 doet het team ook mee aan de Sasol Solar Challenge in Zuid-Afrika, wederom een tweejaarlijks evenement.
De race start in Johannesburg en eindigt in het mooie Kaapstad. Het doel van deze race is om in acht dagen de meeste kilometers te rijden. Het Solar Team uit Delft heeft deze race vier keer gewonnen.
Vervolgens kwam, net als verleden jaar, Josje Hofland aan het woord. Daar kwamen we toch eigenlijk voor.
Verleden jaar heb ik hier uitvoerig het CV van Josje besproken. Ga ik niet nog een keer doen. Maar neem van mij aan dat Josje een indrukwekkende staat van dienst heeft als het gaat om internationale wedstrijden jureren.
KLEURRIJK ERVAREN
Ad Hesie
drijvende kracht
Het zal duidelijk zijn dat wanneer je iets wilt leren over de Regels voor Wedstrijdzeilen je je geen betere spreker kan wensen. Josje nam ons mee naar de hogeschool van de wedstrijdzeilregels inclusief YouTube-beelden uit de praktijk.
Denk je inmiddels, na zo veel jaren wedstrijdzeilen, redelijk op de hoogte te zijn van het wedstrijdreglement, ook door schade en schande wijzer geworden natuurlijk, dan kan Josje met voorbeelden komen waarbij je toch weer gaat twijfelen aan je actuele kennis van de regels. Josje zet je weer met beide benen op de grond. Een leerzame avond dus.
Josje had ons nog wel veel meer willen vertellen. Ze had haar PowerPoint-presentatie nog niet geheel afgerond, maar het was om 21:00 uur wel mooi zo. Tijd voor een biertje. Wellicht is het een idee om volgend jaar weer een dergelijke avond te organiseren. Kan Josje ook haar verhaal afmaken.
We sloten de avond dus af met een klein drankje. Dat kon in de net geopende in-huis-kroeg van Brunel, de plek waar men
normaal gesproken de vrijmibo houdt, maar waar ook andere sociale activiteiten plaatsvinden. Beslist geen verkeerde locatie, gezellig eigenlijk wel.
We verlieten het pand met een onvermijdelijke goodiebag. Leuke geste. Het was een mooi evenement. Net als verleden jaar zeg ik: “Voor nu en nog er eens”.
Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw is de nauwkeurigheid van weersvoorspellingen per decennium met een dag vooruitgegaan. Dit betekent dat in 2022 het weer voor volgende week even goed wordt voorspeld als het weer van de volgende dag in 1972. Deze verbetering blijft voortgaan dankzij slimmere computermodellen en het gebruik van data van verschillende bronnen. Daarnaast veroorzaakt global warming een ander soort weer. Vroeger werd een dag zonder wind vrijwel altijd gevolgd door een dag met prima wind. Tegenwoordig kan het zo maar drie of vier dagen windstil zijn.
of doen we nog steeds alles min of meer hetzelfde als in 1960, of benutten we deze ontwikkeling om de sport juist positief te ondersteunen?
Op het gebied van veiligheid gebeurt dat zeker. Naderend noodweer wordt voorspeld en gedetailleerd gevolgd om deelnemers aan evenementen tijdig van het water te halen of binnen te houden tot het voorbij is. Maar wat doen we met de verbeterde weerinformatie wat betreft het plannen en organiseren van evenementen? Doen we daar genoeg mee? Het komt nog regelmatig voor dat we met z’n allen (lang) op wind wachten, terwijl we drie dagen voor het evenement al in alle weerapps kunnen zien dat het vooral koffiedrinken op het terras wordt, en soms om 12:05 een biertje erbij. Een dag wachten op wind hoort erbij maar twee of soms drie dagen? Sommige deelnemers zetten hun boot eerder op de trailer en gaan naar huis, anderen beslissen op de dag van het evenement niet te gaan. Begrijpelijk! Waarom een heel weekend op een stoel zitten luisteren naar verhalen die je al vaak genoeg hebt gehoord, terwijl er zoveel andere leukere dingen te doen zijn?
“EEN DAG WACHTEN OP WIND HOORT ERBIJ, MAAR TWEE OF SOMS DRIE DAGEN?”
alles aan doet om genoeg wedstrijden eruit te persen. Maar waren die wedstrijden nu echt leuk?
In de Pampusklasse was er dit seizoen een voorbeeld van een andere aanpak. Het Nederlands kampioenschap sprint op de Kaag, in het voorjaar, werd nog vóór de eerste start op zaterdag volledig afgelast omdat te weinig wind werd verwacht om voldoende eerlijke wedstrijden te zeilen. Veel zeilers vonden dit een goede beslissing! Echter, had deze beslissing ook al op vrijdagavond genomen kunnen worden? Dit zou de Friese deelnemers 320 km rijden hebben bespaard en hen mogelijk hebben gemotiveerd om in het najaar bij de herkansing wel deel te nemen.
De vrijwilligers van het comité die opgeroepen zijn, kunnen naar mijn idee alleen maar blij zijn als ze iets anders kunnen doen dan ook twee of drie dagen wachten en draaien. De horeca van de organiserende vereniging heeft natuurlijk wel last van een dergelijke beslissing. Die zal misschien in zo’n geval gecompenseerd moeten worden voor de bestelde maaltijden van het geplande diner.
Is het gezien de nauwkeurigere weersvoorspellingen een goed idee om de dag voor een evenement te beslissen of de deelnemers wel of niet hoeven te komen? Zo’n beslissing vraagt durf en leiderschap van het bestuur en het wedstrijdcomité.
Het liefst zeil ik elk uur in mijn vrije tijd, maar als ik zo veel moet hangen en wachten, opteer ik ook voor foilen, fietsen of op pad gaan met vriendin en kids.
H et voorkomen van ellende is altijd een drijvende kracht geweest achter het maken van betere weersvoorspellingen. Minder slachtoffers door weersomstandigheden zijn natuurlijk een welkome ontwikkeling. Dit geldt ook voor weersafhankelijke beroepen en commerciële evenementen die baat hebben bij betere voorspellingen. Ze kunnen hun vak, beleving of businessmodel daarop aanpassen, wat gunstig is voor deelnemers, consumenten, organisatoren en ondernemers. Over het algemeen heeft men zich aangepast aan het feit dat er nu betere en tijdiger weersvoorspellingen zijn. Onszelf aanpassen in het dagelijks leven aan global warming begint op gang te komen; elektrisch rijden, zonnepanelen, warmtepompen en minder vliegen zijn zaken die het overwegen waard zijn.
Het aantal deelnemers aan wedstrijdzeilen staat in Nederland al decennia onder druk als gevolg van bekende ontwikkelingen. Concurrentie van vele andere sporten, vrijetijdsbestedingen en stijgende kosten. Jagen we nu zeilers uit onze sport door hen regelmatig een heel weekend op een terras te laten doorbrengen?
Ben benieuwd hoe jullie dit zien?
Bronnen:
Maar hoe zit dat met de zeilsport? Hoe maakt onze sport gebruik van deze betere weerberichten? Of wat doen we anders als gevolg van global warming? Zijn er aanpassingen gedaan,
Het NK sprint Regenboog in 2022 in Loosdrecht was zo’n evenement van wachten. En ook het afgelopen NK op de Westeinder. Natuurlijk staat buiten kijf dat de beste (de 60 met Sven, Michiel en Dirk Jan) heeft gewonnen, maar was het nu een leuk zeilweekend? Was het motiverend en een visitekaartje voor de sport? Vooraf is een aantal Bogen op basis van weersvoorspellingen niet gekomen en een aantal mensen is eerder naar huis gegaan. Velen zaten continu in overweging om dat ook te doen. Heel veel erg lang wachten, en een comité dat er
• Artikel in Kijk magazine nr 11 2022: ‘’Hoe nauwkeurig kunnen we het weer voorspellen?’’
• Artikel van Peter van de Meeren in het Noord Hollands dagblad: ‘’Zeilen in zwaar weer’’ augustus 2023
• Artikel van David Berreby voor ‘’From Research to Reward’’, van ‘’the National Academy of Sciences’’ ‘’Weather Warning: How Physics, Data, and Computers Combine to Make Better Prediction Possible’’ https://nap.nationalacademies.org/read/25515/
JACHTTRANSPORT BINNEN EUROPA
starclassyachttransport.com
uw contactpersoon: Steyn van Driessel steyn@starclassyachttransport.com mobiel:06-53910602
Elders in dit Magazine vindt u stukken die gaan over meteorologie; over voorspelbaarheid en onvoorspelbaarheid van weersomstandigheden, iets waar wij als watersporters veel mee te maken hebben. Afgezien van het wetenschappelijk inhoudelijke van die stukken kan ik u – gebaseerd op heel veel jaren ervaring - het volgende vertellen: omstreeks 5 december vriest het bijna altijd voor een korte periode en/of hangt er mist en omstreeks de datum van ons Jaarprijzenfeest is er iets met sneeuw. Dat klopte ook weer voor deze winter.
Om een uur of zes op zaterdagavond 20 januari was het gezellig druk aan de meterslange bar in de Jachtzaal van “De Rustende Jager“ in Nieuw Vennep. In de zaal stonden twee prachtig gedekte lange tafels die later op de avond plaats zouden bieden aan de ongeveer 80 aanwezige Regenboogclubleden en aanhang.
Voorzitter Leo noodde een ieder omstreeks 7 uur aan tafel waarna gastheer Marcel de culinaire gang van zaken van een toelichting voorzag. Deze hield in dat we aanschoven in een lange rij voor het eveneens meterslange voorgerechtbuffet. Wat een keuze, wat een overvloed aan heerlijkheden.
Mijn tafelbuurman had niet goed naar Marcel geluisterd en dus niet begrepen dat dit de eerste in een reeks van vier gangen was en zat tegen een overvol geladen bord aan te kijken in de veronderstelling dat hij het daar die avond mee moest doen. Niets was minder waar.
Evenals vorig jaar had zich aan mijn kant van de tafel een bijzonder aangenaam en divers gezelschap neergezet. De gesprekken waren op hoog niveau, de witte en rode wijn voortreffelijk en het eten in meerdere gangen, was aangenaam en werd bekroond met een waanzinnig (tres) Grand dessert.
En toen….. toen kwam Voorzitter Leo aan het woord met het hoogtepunt van de avond: de uitreiking der prijzen:
De vier generatiesprijs - ik weet nog steeds niet waar die precies voor staat maar heeft iets met zowel de Kaagweek als de Sneekweek te maken – was voor Bart La Grouw. Hij zal hem van harte verdiend hebben.
De De Vries Lentschprijs, voor bijzondere verdiensten voor de Club, ging naar Jilko als baas van sponsor Brunel.
De Jaarprijs 2023 werd veroverd door Peter Bijlard en zijn team (RB 87) op de tweede plaats gevolgd door Jilko en zijn mannen (RB 150) en Leo, Fons en Rick (RB 148) waren derde over dat hele jaar. Deze laatste overhandiging werd gedaan door Rob de Kraa.
FALCON RYDELL .COM
Er was ook nog tijd voor het “Kwartiertje van Henk” waarin Henk Kraan als secretaris kort een aantal zaken doornam begeleid door een visuele presentatie waarin als hoofdpersoon een op Koos Jan van B. geïnspireerd personage acteerde.
Peter Peet, tenslotte, aan wie de Van Rietschotentrofee om enige reden voorbij ging, werd geëerd met de schitterende Koperen Duikhelm vanwege al zijn buitengewone prestaties in de Regenboog en de Finnjol.
Koffie op, naar keuze, Nederlandse of Ierse wijze bereid besloot een memorabele avond waarvan het niet zeker is, gezien de om onbegrijpelijke redenen tanende belangstelling, dat die het volgend jaar wederom op deze manier zal worden georganiseerd.
Zoals de oude Romeinen al zeiden ”Sic transit gloria mundi“. SUPER
Wij zijn anders dan anderen!
TEKST WIM VAN ‘T HOOGERHUYS BEELD REGENBOOGCLUB
Heel mijn leven, waarin ik heel veel wedstrijden heb gezeild, georganiseerd en gemanaged, heb ik iets bijzonders met de Regenboogklasse gehad. Nooit heb ik er zelf één bezeten of er zelfstandig een wedstrijd mee gevaren. De fascinatie is altijd gebleven.
O m allerlei – door mij eerder beschreven redenen – ben ik een jaar of 20 (?) geleden met het redigeren van – en schrijven voor – het Regenboogmagazine begonnen.
Eén van de talloze bijzonderheden van onze zo geliefde en bijzondere klasse is het stamkaartensysteem. Daarin heeft iedere ooit gebouwde Regenboog vanaf 1917 tot heden een eigen stamkaart waarop zo veel als mogelijk belangrijke feiten met betrekking tot die boot geregistreerd staan.
Een aantal jaren geleden was het systeem compleet en accuraat en up to date.
Reeds een aantal malen heb ik, in het redactionele voorwoord van ons magazine, aandacht voor het stamkaartenbestand en de inhoud daarvan gevraagd. Maar zoals al vaker door mij
betoogd: “Regenboogzeilers lezen niet (terwijl de meesten het wel schijnen te kunnen), want tot heden heeft dat niet tot enige reactie geleid en dat terwijl ik zeker weet dat niet alle informatie correct en volledig of juist is.”
Daarom deze oproep tot behoud van de zuiverheid en compleetheid van de inhoud van het stamkaartenbestand.
Ga naar onze website en klik op “De Regenboog” en vervolgens op “Stamkaarten Regenboog”. Kijk op het zeilnummer van uw eigen boot en check de daar vermelde feiten en gegevens op volledigheid en/of juistheid. Geef aanvullingen en verbeteringen door aan het e-mailadres stamkaarten@regenboogclub.nl
Doe hetzelfde bij andere zeilnummers waarvan u weet of vermoedt dat de gegevens wel eens niet volledig of juist zouden kunnen zijn en geef ook de daar benodigde mutaties door.
“DAAROM DEZE OPROEP TOT BEHOUD VAN DE ZUIVERHEID EN COMPLEETHEID VAN DE INHOUD VAN HET STAMKAARTENBESTAND”
Zo komen we hopelijk dit jaar weer tot een volledig en compleet juist systeem.voorgerechten startte Koos de zwarte watertaxi om, na een tussenstop op het starteiland, weer naar onze houseboat te varen.
De kascommissie
TEKST IDO POELMAN & PETER SCHUIL (RB 37) BEELD HENK KRAAN (RB 152)
Tijdens iedere Algemene Ledenvergadering (ALV) van onze vereniging, in het voorjaar, komt ook de voorzitter van de kascommissie aan het woord. De kascommissie bestaat altijd uit drie van onze leden en wisselt in de tijd van samenstelling. Deze commissie controleert het financiële handelen en wandelen van ons bestuur (c.q. de penningmeester) in het afgelopen boekjaar. Tijdens de ALV doet de voorzitter van de kascommissie verslag van deze controle.
I k heb de kascommissie altijd als een bijzonder fenomeen ervaren, iets typisch Nederlands, in de zin van: “Vertrouwen is goed, maar controle is beter.” Het leek mij wel aardig om eens aandacht te schenken aan de kascommissie en deze commissie in het Regenboogmagazine in het zonnetje te zetten. Ook deze club behoort toch tot de groep vrijwilligers die onze vereniging draaiende houden.
Hier rechts het verslag van de kascommissie, opgesteld en voorgelezen door Peter Schuil tijdens de afgelopen ALV.
Verslag van de kascommissie Evan Kortmann, Mark Drontmann en Peter Schuil op 20 maart 2024 via teams. De stukken waren ruim van tevoren digitaal aangeleverd.
De administra�e is keurig bijgehouden en gee� duidelijk inzicht in het financieel handelen van de penningmeester. Na een algemene en verhelderende toelich�ng door de penningmeester op de ontwikkelingen op financieel terrein voor de club in verleden, heden én toekomst, en het daaraan gekoppelde beleid van de vergadering, hee� de kascommissie de volgende bevindingen kunnen vaststellen uit oa 2849 grootboekregels.
1. Begin- en eindsaldi van de bankrekeningen corresponderen met de betreffende bankafschri�en.
2. De facturen komen duidelijk overeen met de ac�viteiten van de club.
3. Steekproefsgewijs zijn de facturen gecontroleerd, er zijn geen afwijkingen waargenomen.
4. De begro�ng 2024 is door de penningmeester toegelicht.
De vragen die door de kascommissie werden gesteld hee� de penningmeester open en naar volle tevredenheid beantwoord.
De kascommissie stelt de vergadering dan ook voor het in 2023 gevoerde financiële beleid te dechargeren en een groot applaus te geven voor onze penningmeester.
projectstofferingen KAMPSCHREUR
duurzaam stofferen zonder zorgen
Zandkasteel is verbouwd van een kantoorgebouw naar een mixed-use gebouw waar je straks kunt wonen, werken en ontmoeten in één van de meest iconische gebouwen van Amsterdam. Kampschreur heeft hier aan meegewerkt.
referentieproject: Zandkasteel Amsterdam het voormalige ING Hoofdkantoor
16.000 m2 PVC/LVT vloeren in stroken
8.000 m2 Tapijttegels
24.000 m2 Egalisatie en reparaties ondervloeren
20.000 m1 Plintafwerking
2.000 m1 Gordijnrails
Ook een nieuwe deurmat behandelen wij als een project en krijgt dezelfde aandacht ! Neem contact op met Robert of Eric ( ) of Rick ( ) als wij met jouw stoffering kunnen helpen. RB140 RB148
Ergens half december vorig jaar stuitte ik op een berichtje van Sailspecials in mijn Facebook account. Hierin werd gemeld dat Tijssen Watersport, van Lisbeth Kampschreur – Tijssen, per 1 januari 2024 zou gaan fuseren met Sailspecials, van Aart-Jan Klok, en samen verder gaan onder de naam Sailspecials.
T ijssen ken ik maar al te goed. Ik en met mij veel Regenboogzeilers uit de regio Leiden komen al jaren over de vloer bij de watersportwinkel van Lisbeth in Leiderdorp. Ook heeft Tijssen Watersport voor de Regenboogclub de Regenboogkalender, die het Regenboogmagazine heeft uitgegeven in 2021 en 2022, verkocht.
Lisbeth was jarenlang vrijwilliger bij Watersportvereniging Braassemermeer. Mijn beide zonen hebben zeiltraining gehad van Lisbeth in hun Optimist en Splash. Ongetwijfeld zijn er meer (jonge) Regenboogzeilers die op de Braassem hun eerste wedstrijdzeilervaring hebben opgedaan onder leiding van Lisbeth.
Niet zelden was Tijssen Watersport medesponsor van zeilevenementen op De Kaag en de Braassem. Kortom, Lisbeth heeft persoonlijk en met Tijssen Watersport haar sporen achtergelaten in de wedstrijdzeilerij in de regio Leiden.
Sailspecials was nog niet met een fysieke winkel actief. “Met de fusie wordt het beste van online en offline bij elkaar gebracht, om zo uiteindelijk de favoriete winkel te worden voor elke zeiler in Nederland en België”, aldus Lisbeth.
Dit alles vindt plaats in een groot pand aan de Zijlbaan in Leiderdorp, drie deuren verwijderd van de plek waar Tijssen Watersport achttien jaar heeft gezeten. Bij een bezoek aan de nieuwe fusievestiging valt mij op dat de verkoopruimte groter is dan op de oude plek van Tijssen en dat er zich nu een groot magazijn achter de winkelruimte bevindt. Het assortiment is ook groter dan van het “oude” Tijssen. Volgens Lisbeth overlapte het assortiment van Tijssen en Sailspecials elkaar maar in geringe mate. Tijssen Watersport was vooral gespecialiseerd in de plassenzeilerij en Sailspecials toch wel vooral in de zeezeilerij
Ook zeilmaker Troost verhuisde mee naar het nieuwe adres en bevindt zich, net als op het oude adres, op de eerste verdieping van de nieuwe locatie.
Om eerlijk te zijn kende ik Sailspecials niet. Sailspecials blijkt een succesvolle internetwinkel te zijn, vooral gericht op de zeilsport. Via een e-mailnieuwsbrief, die populair is onder zeilers, ontvangen klanten elke week een aantal leuke zeilvideo’s en weekaanbiedingen. Aart-Jan Klok is Sailspecials in 2013 gestart en was de laatste zeven jaar gevestigd in Zaandam en nu dus verhuisd naar Leiderdorp.
De oorsprong van Tijssen Watersport ligt in Zoeterwoude – Rijndijk, waar de ouders van Lisbeth in 1969 een scheepswerf startten en het magazijn van de werf uitgroeide tot een watersportwinkel. Op de werf werden veel Schakels en Spankers gebouwd. In de zeilmakerij van de werf maakte de moeder van Lisbeth de nieuwe zeilen voor de op de werf gebouwde zeilscheepjes.
“MET DE FUSIE WORDT HET BESTE VAN ONLINE EN OFFLINE BIJ ELKAAR GEBRACHT, OM ZO UITEINDELIJK DE FAVORIETE WINKEL TE WORDEN VOOR ELKE ZEILER IN NEDERLAND EN BELGIË”
De vader van Lisbeth leerde het scheepsbouwvak op de werf van Rikus Bakker in Leiden en op de werf van Bouw van Wijk in Woubrugge. Bij Rikus Bakker heeft hij nog meegebouwd aan de Regenboog 96.
Al op jonge leeftijd was Lisbeth, samen met haar zus Margot, te vinden in de watersportwinkel in Zoeterwoude – Rijndijk. In 2006 hebben Lisbeth en Margot de watersportwinkel van Troost in Leiderdorp overgenomen en hebben daar in Leiderdorp Tijssen Watersport voortgezet.
Op een gegeven moment is Margot uit het bedrijf gestapt en werd Lisbeth de enige eigenaar van Tijssen Watersport. Sinds
het vertrek van Margot is Lisbeth eigenlijk altijd op zoek geweest naar een andere (zaken)partner. Zij heeft die nu gevonden in de sympathieke Aart-Jan Klok.
Van beide teams verhuisden alle medewerkers mee, er is dus op de nieuwe locatie heel veel watersportervaring beschikbaar.
Op 6 april 2024 vond de officiële en gezellige opening plaats van het nieuwe Sailspecials. Deze werd verricht door twee lokaal bekende bestuurders Tjarda Struik, burgemeester van Leiderdorp, en Jaap Smit, commissaris van de Koning in de provincie Zuid-Holland. Beiden blijken naast hun bestuurlijke kwaliteiten ook over humor te beschikken.
Daar waar op veel watersportlocaties watersportwinkels verdwijnen, is deze opmerkelijke fusie een stap vooruit en een aanwinst voor de wedstrijdzeilers en die van de wedstrijdzeilers in de regio Leiden in het bijzonder.
Succes Lisbeth, Aart-Jan en natuurlijk de andere leden van het team.
“IN DEN GROOTEN HAAS”
Dorpsstraat 189
Vlieland is, naar onze mening, het leukste waddeneiland. Schitterende vergezichten, mooi bos, hoge duinen en groot strand maken het tot een heerlijke plek om vakantie te vieren. Vlieland heeft prima restaurants en de leuke winkels en kroegjes maken het af. Aan het einde van de gezellige Dorpsstraat, op een steenworp van de vuurtoren, staat ons prachtige vakantiehuis. Het is geschikt voor 4 personen en eventueel een hond. Doordat je beneden slaapt en boven woont heb je vrij uitzicht op het Wad, bij helder weer tot aan Texel. Iedere 5 minuten ververst het uitzicht automatisch.
Het huis is van alle gemakken voorzien zoals een goed uitgeruste keuken, Sonos, een heerlijke badkamer, wasmachine en droger etc. We verhuren het huis het hele jaar door, buiten de zomermaanden ook weekeinden en midweken. Wil je met meer personen naar Vlieland, dan is een combinatie met een van de buurhuizen een uitstekende mogelijkheid. Kijk op de website voor beschikbaarheid en prijzen.
Edith de Groot & Wim Haze
www.indengrootenhaas.nl
Wij leveren o.a.:
• beachflags
• vlaggen
• banieren
• spandoeken
• stickers
• T-shirts
• bedrijfskleding
• belettering
• tassen
• reclameborden
De Sneekweek, het skûtsjesilen en de afgelopen twee weekeindes zo’n twintig Nederlandse kampioenschappen: de deelnemende zeilers hadden in de wind een allesbehalve betrouwbare partner. Dat kan gebeuren, ,,maar deze zomer was het extreem”, aldus betrokkenen. ,,Het komt door de klimaatverandering.”
Wedstrijdleider Menno Huisman en mede-comitélid Johan Schurer turen deze zaterdag vanaf het startschip over de Snitser Mar, waar dit weekeinde 41 Zestienkwadraten meedoen aan het NK. Komt er nog een briesje? De zon brandt. Zonnebrand is in ruime mate aanwezig, aan zonnebrillen en petjes evenmin gebrek. Maar wat ontbreekt: voldoende wind. Opnieuw.
Ook de openingsdag is al op een teleurstelling uitgedraaid. Huisman hoopt vrijdag op vijf races, maar het worden er met pijn en moeite twee. De derde race moet wegens te weinig wind worden afgebroken.
Tegelijkertijd vallen op de Westeinderplassen bij Aalsmeer de eerste twee dagen van het NK Regenboog in het water. Er zit - na twee keer zo’n zes uur wachten - niet meer in dan welgeteld één start. Op de Hegemer Mar lukt het de Spanker- en Efsix-vlootjes dan nog we! om twee wedstrijden te varen, evenmin een ideaal begin van een titelstrijd.
,,Het past in een tendens”, zegt Schurer. Als voorzitter van het Sneekweek-wedstrijdcomité bezorgden de grillen van Aeolus hem vorige maand kopzorgen. Uiteindelijk bleef ‘de schade’ met één of twee uitgevallen races per klasse redelijk beperkt. Vorige week, tijdens het NK Pampus, moest Schurer op de Snitser Mar een streep zetten door de met spanning tegemoet geziene slotdag. De wind had weer eens een snipperdag genomen.
Maar er kon in elk geval een klassement worden opgemaakt. Dal lukte niet op het NK Olympiajol. Op de Beulakerwiede waren 74 stuurmannen drie dagen present voor uiteindelijk niet meer dan twee wedstrijdjes en daarmee geen geldig kampioenschap.
Schurer: ,,lk kan dit alles niet los zien van de global warming. Wat ik vooral merk, is dat de verschillen in kracht tussen de gemiddelde windsterkte en de vlagen groter worden. lk hoef alleen maar naar het Sneekermeer te kijken om de veranderingen te bespeuren. Micro-klimaatachtige verschillen. Meer windwakken dan voorheen, meer thermiek. Natuurlijk: we hebben meer zomers gehad met te weinig of te veel wind, maar dit keer was het echt extreem.”
Breek Huisman de mond niet open. De 52-jarige stuurman uit Anna Paulowna, kind aan huis op de Snitser Mar, werd vorige week samen met Marcel van der Kooi voor de veertiende keer Nederlands kampioen in de Valk. Tijdens die serie, op het Am-
stelmeer, werd de finaledag afgelast. Reden? lnderdaad, geen zuchtje wind.
In de weken ervoor was Huisman tijdens het WK voor de kust van Scheveningen lid van het wedstrijdcomité. ,,Daar ging het uiteindelijk nog prima, al moest er in enkele klassen soms tot diep in de middag op wind worden gewacht.”
,,Omdat de zeewind toen alsnog kwam, zijn in diverse klassen liefst vijftien races gevaren. Exceptioneel. Het tekent de extreme zomer. Het was top of flop”, aldus Huisman, vader van Robbert en Marleen. De twintigjarige Robbert vaart met Jorn Swart uit Joure in de 49’er; ze zijn onlangs door het Watersportverbond uitgenodigd om toe te treden tot de talentenacademie. Marleen (17) vaart eveneens internationaal. In de RS Feva werd ze vorig jaar tweede op het WK.
Huisman was in juli met zijn dochter mee naar Weymouth, voor de mondiale titelstrijd in de 29’er. Hier werden in 2012 de olympische regatta’s afgewerkt. Het is de thuishaven van het succesvolle Britse zeilteam. ,,Dat is allemaal niet voor niets”, aldus Huisman. ,,Weymouth stond decennia lang bekend om zijn betrouwbare zeilomstandigheden. Jaar in, jaar uit een mooie zuidwestenwind van ongeveer vier Beaufort. Zuid-Engeland, ook altijd een lekker weertje. Nou, dat was dit keer totaal anders.”
,,Wij kunnen vergelijken, want we waren er in juli voor het vierde jaar op rij. Het leek wel herfst en er viel me toch een partij regen..... We hebben de eerste dagen een beetje kunnen varen, toen een paar dagen niet vanwege windkracht zeven, maar daarna enkele dagen niet omdat er geen wind stond.”
,,De racedirecteur, hij zit daar al dertig jaar, zei dat hij niet wist wat hij meemaakte. Hij had het toch al voor de kiezen gekregen omdat een maand eerder het WK Moth ongeldig moest worden verklaard. Een week lang nauwelijks wind. Dat was in Weymouth nog nooit voorgekomen.”
Een jaar eerder deed Huisman als Solostuurman mee aan de Nations Cup. Daarvoor reed hij naar Carnac, aan de West-Franse kust. ,,We kwamen in een hittegolf terecht en plotseling trok ‘s nachts een storm over. ‘s Ochtends stond er nog een dikke wind, maar die was ook weer snel verdwenen. De dag erna nog minder wind, daarna nog weer minder, enzovoort. Uiteindelijk zijn er van de geplande tien races maar vijf doorgegaan.”
Maar wat te denken van de situatie dichter bij huis? Huisman: ,,Vorig jaar had ik een primeur: mijn eerste NK dat niet doorging. Op het IJsselmeer bij Workum. Drie dagen windkracht negen. Een maand later probeerden we het met de Solo-vloot weer in Workum. Bijna opnieuw niet geldig, ditmaal door te weinig wind. Het weer is onbetrouwbaarder geworden. Dat wil trouwens niet
zeggen dat het daardoor gevaarlijker is geworden om te zeilen. We hebben tegenwoordig voldoende middelen om niet door extreem weer verast te worden.
heb je dat drie of vier dagen achter elkaar. Alles heeft een schepje meer gekregen: heel veel regen, heel veel wind, heel warm. Als wedstrijdcomités zul je op die veranderingen moeten anticiperen.”
“WE
MOETEN ACCEPTEREN DAT WE DOOR KLIMAATVERANDERING MINDER KUNNEN ZEILEN”
Huisman kan zich vinden in de woorden van de ervaren Schurer dat het steeds lastiger wordt om een complete zeilserie af te werken. ,,Daarbij telt zeker ook mee dat veel klassen hun NK niet in vier, maar in drie dagen willen houden. Mensen hebben het steeds drukker en willen niet op donderdag beginnen, maar op vrijdag. Prima, maar dan loop je meer risico. Zeker in deze tijd, want we kunnen niet ontkennen dat er duidelijk iets aan de hand is met het weer.”
,,Om dat te zien, hoef je niet eens, zoals ik, ‘verslaafd’ te zijn aan het volgen van het weer. Kijk dit weekeinde: dertig graden, een record. Als je van zon houdt, kun je je vakantie voortaan beter in september vieren dan in juli. Ik zie vooral dat de patronen extremer worden. Vroeger had je een dag harde wind of geen wind. Nu
Schurer: ,,We zullen door de klimaatverandering moeten accepteren dat we minder wedstrijden kunnen zeilen.”
Het zijn niet alleen de veranderingen, maar het is ook de onvoorspelbaarheid, zo ervaren Huisman en Schurer op de slotdag van het NK Zestienkwadraat aan den lijve. ,,We profiteren ervan, maar ook dit maakt de omslag duidelijk”, aldus Huisman. Hij doelt op het feit dat er voor zondag geen wind was voorspeld, maar het ineens begon te waaien (tot tegen de 7 knopen, een bescheiden 3 Beaufort), waardoor nog drie goede wedstrijden konden warden gevaren. ,,Alle weermodellen konden de prullenbak in, er was geen peil op te trekken. Wat dat betreft hoef je je vooraf eigenlijk nooit meer rijk te rekenen of zorgen te ma ken, want het komt altijd anders. Als comité zagen we tegen deze dag op, maar het werd de relatief makkelijkste dag, want je kon ook gewoon voelen dat het een stabiel windje was. Dan sluit je zo’n serie met een goed gevoel af. Niet alleen wij ook de zeilers.”
Maar hoe het weer ook verandert en hoe weinig wind, of te veel, er ook is, een ding staat volgens hem als een paal boven water: ,,Windkracht nul of windkracht zeven, het maakt niet uit. Je ziet altijd dezelfde zeilers voorin. Dat is erg knap.”
Uw schip verkopen?
Met De Valk Yacht Brokers bent u op de juiste koers naar verkoop van uw schip!
Geïnteresseerd naar uw mogelijkheden?
Loop vrijblijvend bij één van onze kantoren binnen.
