VAN DE BESTUURSTAFEL

Mark Elbers | voorzitter wijkvereniging De Penseelstreek

Urgentie, alarm, oproep!

Tja, zo’n titel voor een stukje van de bestuurstafel is altijd lastig. Het verhaal heeft twee kanten. Hoe breng je de boodschap over dat we een actieve wijkvereniging zijn, maar dat we ook zien dat het moeilijk is om nieuwe mensen te interesseren voor functies in de vereniging?

Een vereniging floreert door de inzet van heel veel mensen. Wat dat betreft staan we er goed voor. Voor ons vrijwilligersdiner bij Trix in juni, na een paar jaar overgeslagen te hebben, nodigen we ruim 100 mensen uit die elk hun steen bijdragen aan activiteiten van de wijkvereniging. Uiteindelijk verwelkomden we ruim 40 enthousiaste vrijwilligers aan tafel. We hebben dus een flinke groep die meer of minder structureel meedoet om de Classic, Koningsdag, de Wijkkrant, activiteiten rond duurzaam wonen, thema-ochtenden en het Kerstzingen mogelijk te maken. En er is nog veel meer te doen, echt te veel om op te noemen! Dat moeten we koesteren en een gemeend ‘dank je wel’ is echt op zijn plaats!

Tegelijk zien we ook dat iedereen ook druk is met familie, sport, cultuur en heel veel vrijwilligersactiviteiten op andere terreinen. In die drukke agenda’s proberen wij als vereniging ook een gaatje te vinden, want we hebben echt nieuwe mensen nodig.

Elders in dit blad staan best veel vacatures, en ja, we benaderen ook mensen individueel. Maar we gebruiken ook graag deze plek om jou te vragen om eens na te denken voor welke rol jij je zou willen inzetten. Of misschien ken je mensen die je zou kunnen wijzen op de vacatures. Doe dat vooral! En dan kom ik tot de kern van mijn verhaal: het is urgent! Zonder hoofdredacteur is het niet te doen om te zorgen voor een mooie en tijdig gemaakte wijkkrant. En als we geen coördinator voor de buurtpreventie vinden, dan wordt het netwerk dat we in jaren hebben opgebouwd, kwetsbaar en kan het onder druk komen. Ook in het bestuur gaan flinke veranderingen plaatsvinden: zowel de secretaris als ondergetekende vinden dat anderen het stokje moeten gaan overnemen en zijn op de komende ledenvergadering in februari 2023 niet herkiesbaar.

Kortom: het is tijd voor een alarm! Dus: wacht niet af, maar neem contact op met het bestuur via bestuur@penseelstreek.nl over wat jij wilt bijdragen aan onze vereniging. Heb je ideeën of wil je meer informatie, je mag mij bellen op mijn mobiel: 06-83570969. Je vindt de vacatures ook op www.penseelstreek.nl onder ‘Vrijwilligers gezocht’.

Ik zei al dat het een verhaal is met twee kanten, want op 4 september was er weer een fantastische en zonnige Classic op het Mesdagveldje, zelfs met een vervroegde toerrit vanwege het wielrennen dat ook de Posbank had opgenomen in het routeboek! We hebben voor de zomer ook met enkele buurtbewoners nagedacht over nieuwe activiteiten, en één daarvan gaan we op korte termijn oppakken. Dat wordt een bezoek aan het verbouwde Museum voor Moderne Kunst Arnhem; houd de berichten via nieuwsbrief en site in de gaten! En ook op het terrein van duurzaamheid gebeurt veel: op 21 september hield SBGB een interessante informatieavond in de Bakermat met ruim 70 geïnteresseerde bewoners, en op 15 oktober was er een informatiemarkt over duurzaamheid op het veldje bij Bakker

Hilvers aan de Jozef Israëlslaan. En heet van de naald: de Gulden Bodem is in het onderzoek van Nextdoor/VU Amsterdam onder 171 buurten uit de bus gekomen als beste van Gelderland en als tweede van heel Nederland! De Burgemeesterswijk en AlterveerCranevelt staan ook in de top 10. Wat dat betreft helpt veel groen wel in zo’n wedstrijd. En, het zal ook liggen aan het feit dat in alle drie de buurten een fijne en aantrekkelijke wijkvereniging actief is. Kortom: doe mee!

Wil je muziek maken met anderen…

kom dan bij muziekvereniging Eendracht

Zowel kinderen als volwassenen kunnen terecht bij muziekvereniging Eendracht Schaarsbergen-Arnhem. Kinderen: in september zijn er op maandagmiddag na schooltijd in ’t Panorama weer 18 gestart met Algemene Muzikale Vorming. Daar leren ze noten lezen en ritme houden. Kinderen van 8 jaar of ouder kunnen muziekles op een blaasinstrument krijgen van een gediplomeerd docent. Het instrument krijgen ze te leen. Kinderen die al een instrument bespelen kunnen zich aansluiten bij jeugdorkest JES! Arnhem. Volwassenen die een instrument bespelen zijn welkom in de fanfare. Ten slotte is er nog feestkapel Fkes die onder andere de Sinterklaasoptocht begeleidt en de Kerstmarkt en jubilea opvrolijkt.

Meer informatie: www.eendrachtschaarsbergenarnhem.nl

Afscheid Annemoon Gudde als hoofdredacteur

Tekst en foto’s: Henk Donkers

Bijna vier jaar is Annemoon Gudde hoofdredacteur geweest van De Penseelstreek. Vijftien nummers verschenen er onder haar verantwoordelijkheid. Wie is Annemoon Gudde? Waarom nam ze deze taak op zich? Wat heeft deze haar gebracht? Waarom stopt ze ermee?

Annemoon Gudde (1954) werd geboren in de Van Ruisdaelstraat (Gulden Bodem) als derde en jongste kind van Herman Gudde en Hanny Huigens. Hanny was naast een sportieve, ook een sociaal en politiek betrokken vrouw. Herman was leraar Frans op het Katholiek Gelders Lyceum (eerst aan de Velperweg, later aan de Warnsbornlaan) en kreeg landelijke bekendheid als auteur van het Prisma-woordenboek Nederlands-Frans dat iedere middelbare scholier vroeger moest aanschaffen. Hoewel het leraarschap en het woordenboek hem aan zijn studeerkamer kluisterden, kreeg ze van hem de liefde voor de Franse taal mee.

Na haar middelbare school op het KGL ging Annemoon in 1972 Nederlands studeren in Nijmegen. Vervolgens werd ze docent in Nijmegen/Wijchen. Tot ze in 2002 naar de regio Parijs vertrok om daar Nederlands te gaan geven aan een internationale school. Daar kon ze haar liefde voor literatuur uitleven. Annemoon: “In Nederland staan in het vak Nederlands de vaardigheden centraal: spreek- en schrijfvaardigheid, leesvaardigheid in de zin van tekstanalyse, en daarnaast grammatica en spelling. Er is weinig ruimte voor literatuur. Welke scholier leest er nog hele boeken? Niet alleen voor Nederlands, maar ook voor vreemde talen? Tekstbegrip, grammatica en spelling vind ik ook belangrijk, maar de allermooiste kant van het vak is de literatuur. Het is toch fantastisch dat je leerlingen kunt laten ervaren dat je in de literatuur heel andere mensen kunt ontmoeten. Dat je schrijvend dingen uit je pen kunt halen die eerder niet bestonden. In het Franse onderwijs (en in de meeste landen van Europa) draait het taalonderwijs nog steeds om de ontwikkeling van een literair (zelf) bewustzijn. Voor alle talen moeten leerlingen zich de literatuur eigen maken. Daar lezen ze nog boeken van kaft tot kaft!”

Parijs

In Parijs had Annemoon een geweldige tijd, maar door bezuinigingen op het ministerie van OC&W, zag ze zich in 2018 genoodzaakt terug te keren naar Nederland. “Eigenlijk wilde ik centraal in het land in Utrecht gaan wonen”, zegt ze in haar huis op de Hoogkamp. “Na jaren op een krap appartement nabij Parijs wilde ik een huis met een tuin, maar die waren in Utrecht voor mij onbetaalbaar. Een makelaar bood me toen dit huis in Arnhem aan, een ideaal huis voor mij door de tuin en de rustige buurt. En toevallig in de wijk waar ik wel ben opgegroeid, maar waar ik eigenlijk geen banden meer mee had. Mijn ouders zijn overleden, mijn zus en broer wonen elders. In de jaren 60 liep ik hier naar de Fatimaschool (nu ‘t Panorama). Ik kende de straten, de huizen benoemde ik met de namen van de mensen en vriendinnetjes die er toen woonden. Kist, Daniëls … Ik heb het huis gekocht en zo kwam ik in februari 2018 hier wonen.”

Weinig verschil

Annemoon woont er nu bijna vijf jaar en vindt dat de wijk weinig verschilt met vroeger. “De tijd verstrijkt niet in deze wijk. Natuurlijk is er wat veranderd. Vroeger was de Van Ruisdaelstraat een klinkerweg, later kwam het asfalt. De stoep was eerst van grind, later van tegels. Vroeger waren er veel huurhuizen, nu vooral koophuizen. De bewoners van nu behoren tot de (hogere) middenklasse. Er wonen andere mensen, er staan veel meer auto’s, de winkels (postagentschap/kantoorbenodigdheden/ cadeauwinkel, fietsenzaak, groentewinkel) zijn van de Hoogkamp verdwenen, maar de huizen zijn hetzelfde, bieden rust, hebben flinke tuinen. Qua sfeer is er eigenlijk weinig veranderd.”

Hoofdredacteur

Toen ze zich hier begin 2018 vestigde, wilde ze graag opnieuw wortel schieten in deze wijk. Ze wilde er echt ‘wonen’ wat meer is dan dat je er tijd doorbrengt. “Ik wilde inburgeren, mensen leren kennen, iets zinvols doen, een rol spelen in de wijk… Ik kwam uit een werkend leven, was 64, had vijftien jaar in de buurt van Parijs gewoond, wilde nog wat betekenen. In oktober 2018 werd er een nieuwe hoofdredacteur gevraagd. De vorige was ermee opgehouden, een vrouw fungeerde als interim. Als leraar Nederlands had ik natuurlijk wel wat met schrijven, maar ervaring met bladen maken had ik niet. Ik heb gereageerd en ben het geworden. Voor mij een nieuw en leerzaam avontuur, een sprong in het diepe.”

“Ik dacht dat het vooral een organisatieklus was, per nummer een keer vergaderen met de redactie over wat erin moet komen, artikelen regelen, zorgen dat alles bij de vormgever komt, en gedrukt en verspreid wordt. Allengs bleek de taak veel meer in te houden dan ik vooraf dacht. Tenminste als je het goed wil doen. We gingen hogere eisen stellen en meer tijd besteden aan de eindredactie, het beeldmateriaal, de spreiding over onderwerpen en soorten artikelen zoals kortere en langere, achtergrondartikelen en columns naast korte berichten en interviews…”

“Samen met de redactie en de vormgever heb ik vijftien nummers gemaakt. Het eerste was grotendeels gewijd aan de opening van het Gulden Hart en de bedrijfjes die zich daar vestigden. Over de herdenking van 75 jaar Slag om Arnhem hebben we een mooi nummer gemaakt waar wijkactiviteiten aan gekoppeld werden zoals de herinneringstafels en tuinposters. Aan de herinneringstafels raakten mensen die de slag hebben meegemaakt daarover in gesprek met scholieren die er benieuwd naar waren. Op de tuinposters voor de huizen konden mensen zien hoe dat huis eraan toe was in 1945, geplunderd, verwoest of zwaar beschadigd. Een hoogtepunt was ook het lustrum van vorig jaar waar een mooi nummer over verscheen, het project ‘Schilders en Straatbewoners’ een grote verrassing werd, waarna er ook nog het fraaie lustrumboek ‘Verenigd in een schilderachtige wijk’ van de pers rolde.” was een vrijwilligerstaak als een baan gaan voelen. Mijn taak was te veel uitgedijd, ook door de hogere eisen die we onszelf stelden, door mijn vergrote bewustzijn van wat er in de wijk gebeurt en doordat ik niet alleen artikelen organiseerde, maar er zelf ook veel schreef, wat ik op zich heel graag deed, vooral interviews met wijkgenoten. Tip voor mijn opvolger: laat je taak niet te veel uitdijen. Andere activiteiten zoals voor de Alliance Française, de leeskringen die ik begeleid, en de Probusgroep * waarvan ik secretaris ben en waarvoor ik een nieuwsbrief maak, vroegen ook aandacht. Na vijftien nummers Penseelstreek vond ik het mooi geweest.”

“Dit interview voelt voor mij als een afscheid van het hoofdredacteurschap. Ik merk dat ik nog meedenk, dat het blad nog in mijn hoofd zit. Ik wens vurig dat het een bloeiend blad blijft, maar ik ben ook opgelucht. De druk is weg, ik voel het gewicht van het blad niet meer op mijn schouders rusten sinds ik het bestuur gemeld heb dat ik ermee stop.”

Verankerd

“Het hoofdredacteurschap heeft me persoonlijk veel gebracht. Ik ben erdoor verankerd geraakt in de wijk, mijn engagement met de wijk is toegenomen, het ambacht van een blad maken heb ik mogen ervaren, de samenwerking met redactieleden, vormgever, fotograaf was stimulerend, en ik vond het leuk om artikelen te schrijven. Ik woon nu veel bewuster in deze wijk, kijk beter, ben alerter, heb meer oog en waardering voor vrijwilligers die activiteiten ontplooien. Die komen de leefbaarheid en sociale cohesie in de wijk ten goede.”

Passie voor literatuur

En waar ga je de vrijkomen tijd nu aan besteden? “Ik heb de laatste maanden rondgedobberd op de zomer en veel boeken gelezen. Zoals de vuistdikke biografie ‘Leven in de verbeelding’ die Aleid Truijens schreef over Hella Haasse. Ik ben een fan van Hella Haasse, maar heb me groen geërgerd aan de biografie. De schrijfster is mijns inziens nooit recht gedaan door recensenten en nu ook weer niet door Truijens. Met een oud-collega in Frankrijk ben ik er een briefwisseling over begonnen.”

De vurigheid waarmee ze hierover praat laat zien dat Annemoons passie voor literatuur niet gedoofd is en na haar hoofdredacteurschap van De Penseelstreek weer volop de kans krijgt op te laaien. ‘Onderwijs’, zei de Griekse wijsgeer Plutarchus, ‘is niet het vullen van een vat, maar het ontsteken van een vuur.’ Laat Annemoon maar losbranden over literatuur. Haar lezerskringen varen er wel bij. Het minicollege dat ze eerder tijdens dit interview terloops gaf over ‘De wegen der verbeelding’ van Hella Haasse om scholieren de waarde van literatuur te laten ervaren, onderstreept dat.

Taak uitgedijd

“Ik kijk er met plezier en voldoening op terug, maar na het lustrum begon de zwaarte van de taak me parten te spelen. Sluipenderwijs

* Probus wil de saamhorigheid en vriendschap bevorderen tussen postactieve 55-plussers die maatschappelijk verantwoordelijke functies hebben vervuld en elkaar regelmatig willen ontmoeten om interesses te verbreden en inzichten te verruimen.