Over the Sea : Treasure Island

“ท่านเรียกข้ าว่าอัลก็ได้ ” เรย์มอนด์พยักหน้ ายอมรับให้ กับชือเรี ยกนัน ก่อน จะเอ่ ยปากพูด ต่อ “เราอยู่ต รงนีนานไม่ ได้ ไปกันเถอะ” พูดจบชายหนุ่มจึงเดิน นํ า ทางเข้ าสูก่ ลางป่ าลึก ระหว่างทางพวกเขาเจอสัตว์ เวทอยู่หลายตัว ครังแรกพวกอัลมอสเจอกับ เสือโคร่งตัวใหญ่ยกั ษ์ เด็กหนุ่มลูกครึงแวมไพร์ หยิบมีดสันออกมาทันที แต่ไม่ทันได้ ใช้ มีดเล่มนัน เรย์มอนด์ชิงพูดขึนมาเสียก่อนว่าสัตว์ ในป่ าแห่งนีฉลาดมาก ถ้ าเราไม่ไป ทําอะไรพวกมันก่อน เราก็สามารถอยู่ด้วยกันได้ อย่างสงบ “อ้ าว แล้ วทําไมข้ าโดนทําร้ ายล่ะ” เด็กหนุ่มผมสีขาวเทาอดประท้ วงขึนมา ไม่ ได้ เรี ย กเสีย งหัว เราะจากคู่สนทนาก่อ นจะได้ ยิ นคํ าตอบกลับ ทีทํ าเอาเด็ กหนุ่ม ถึงกับฉุนกึก “เจ้ านอนดินจนไปรบกวนรังของมันไงล่ะ” “ข้ านอนดินทีไหนกันเล่า!” สิงมี ชีวิต ตัวที สองยังคงสร้ างความประหลาดใจให้ อัลมอสเป็ นอย่างมาก เขายืนจ้ องกระต่ายป่ าซึงมีขนาดเท่ากับสุนัขจิงจอกด้ วยความตกตะลึง ไม่ทันได้ ยิน เสียงเรย์มอนด์เปลียนสรรพนามของเขาจนไม่มีความสุภาพเหลืออยู่แม้ แต่น้อย “เราใกล้ ถึง หรื อ ยัง เรย์ ” ลูก ครึ งแวมไพร์ เ ริ มบ่ น เมื อเดิ น เท้ า มาหลายสิบ กิโลเมตร แต่ดเู หมือนจะส่งไปไม่ถงึ คนเดินนําหน้ าเลยแม้ แต่น้อย เรย์ มอนด์ ยังคงเดิน ไปข้ างหน้ าอย่ามันคงผิดกับตนเองทีในตอนนีกลับเริ มปวดแผลมากขึนอย่างไม่อาจ ทราบได้ ดูเหมือนร่างกายของอัลมอสจะเสียหายหนักมากเกินไป ทุกๆครังทีย่างก้ าว เขารู้สกึ เหมือนตัวเองอยู่ในสมรภูมิรบก็ไม่ปาน ความเจ็บปวดราวกับถูกเหล็กร้ อนบีบ ไปทัวร่างทําให้ เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป ร่างของเด็กหนุ่มทรุดลงกับพืนเสียงดัง ตุบ เป็ น สัญญาณให้ คนทีเดินนําไปไกลหันกลับมามอง “เจ้ าไหวรึเปล่าเนีย” ชายหนุ่มผมสันเดินย้ อนกลับมา 137