DarkPhoenix
1
2
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
DarkPhoenix
‘Different Paths’ ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’ FanFiction Big Hero6 by DarkPhoenix
3
4
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
‘Different Paths’ ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’ FanFiction BigHero6 by DarkPhoenix พิมพ์ครั้งที่ 1 : มิถุนายน 2558 พิมพ์ครั้งที่ 2 : กรกฎาคม 2558 พิมพ์ครั้งที่ 3 : เมื่อชาติต้องการ(?) เนื้อเรื่อง : DarkPhoenix Rate : ใสใส ‘^‘ (แต่ดราม่าเพียบ) ภาพปก : Aotsuyu ภาพประกอบสี : Akitozan ภาพประกอบขาวดา : Icemugan, Teddy Celtok จัดพิมพ์โดย : Impress Printing จัดจาหน่ายโดย : นักเขียนนี่แหละจ้า ช่างทางติดต่อ Dek-D id : my.dek-d.com/pear1310/ Facebook เพจ : www.facebook.com/Dark.Phoenix.Pear.13 Facebook ส่วนตัว : www.facebook.com/darkphoenix.pear Instagram : http://instagram.com/darkphoenixpear Twitter : https://twitter.com/DarkPhoenix13Fr เว็บไว้ขาย : http://irrelevantshop.lnwshop.com/
DarkPhoenix
คานา ฟิ คเล่มนี ้เกิดจากการอยากเขียนสนองนี ้ดตัวเองอีกเช่นเคย แม้ จะไม่ได้ เขียนลงเว็บช่วงที่หนังยังอยู่ในกระแสแต่พอเห็นว่างาน Movies Carnival 3 ใกล้ เข้ ามาก็อดไม่ได้ ที่จะเจียดเวลามาแต่งฟิ คที่วางแผนไว้ สกั พัก เรื่ อ งราวเริ่ ม ต้ น ขึน้ อ้ า งอิ ง จากในหนัง ที่ ต่า งออกไปคงจะเป็ นการที่ อยากจะเป็ นผู้ ‘ตัดสินใจ’ และอยากให้ คนอ่านมีสว่ นร่ วมในการ ‘เลือก’ เส้ นทาง ของเรื่ อง ทางเลือก...ที่ทาให้ ผลลัพธ์ออกมาแตกต่างกัน ดังนันในหนั ้ งสือเล่มนี ้ก็จะมีหลายฉากจบให้ ได้ เลือกอ่านกัน อยากจะ ลองอ่านฉากจบไหนก็ก็ตามแต่จะเลือกอ่าน หากทาดาชิไม่ได้ เข้ าไปในตึกนัน่ แต่แรก... หากทาดาชิเลือกที่จะตีตวั ออกห่างจากฮิโระ... หากทาดาชิรอดจากการระเบิดได้ ด้วยเหตุบางอย่าง... หากทาดาชิจาอะไรเกี่ยวกับตัวเขาเองไม่ได้ เลยแม้ แต่น้อย... จุดจบ...จะเป็ นแบบไหนกันนะ?
5
6
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
คุยกับนักเขียน สวัสดีนักอ่านทัง้ หลาย(รอบที่เท่า ไหร่ ไม่ร้ ู ) หากเป็ นคนที่ ติดตามกันมาสักพักก็น่าจะเสียทรัพย์กบั หนังสือเราไปไม่มากก็น้อย สาหรับเล่มนี ้เป็ นฟิ คยาวเล่มที่ 3 ที่เราเขียน จะแตกต่างจากสองเล่มแรกก็ตรงที่ หนึง่ ...เล่มนี ้ไม่ได้ เขียนแนวจับคู่ (ใครหวัง TadashixHiro โปรดจิ ้นกันเอง เล่มนี ้ไม่มีเซอวิส) สอง...เล่มนี ้มีฉากจบหลายแบบให้ เลือกอ่าน สาม...เล่มนี ้มีภาพประกอบสีด้วย สี.่ ..รวมแล้ วเล่มนี ้มีนกั วาด 4 คนแหนะ =[]=!! เป็ นเล่มที่ลงทุนกับมันมากพอดู แอบหวัน่ ๆ ว่าจะขายออก ไหมเพราะไม่ได้ ลงให้ อ่าน หาฐานแฟนคลับก่อนล่วงหน้ างานเท่าไหร่ ก็หวังว่าคนที่ซื ้อมากันแล้ วจะเอาไปแนะนาเพื่อนๆ ต่อนะคะ T^T สิง่ ที่เหมือนกันทุกเรื่ องที่ผา่ นมาคือยังคงเขียน ‘เน้ นเนื ้อเรื่ อง’ อีกเช่นเคยนะเออ พยายามถ่ายทอด BigHero6 ในรู ปแบบของเรา อาจจะมีตามใจฉันบ้ างเป็ นพักๆ แต่ก็พยายามไม่ให้ หลุดคาแรกเตอร์ หวังว่าจะสนุกไปกับความดราม่า(?)นะคะ ปล. เวลาเทียบฉากในเนื ้อเรื่ องต้ นฉบับเราแปลจากภาษาอังกฤษเอง ไม่ได้ อิงซับไทย การใช้ ภาษาคงต่างกันนะคะ มีปรับๆ สรรพนามบ้ าง อย่างชื่อ Hiro ก็ใช้ เป็ น ฮิโระ (ชินอย่างนี ้มากกว่า...)
DarkPhoenix
DarkPhoenix
7
8
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
คุยกับนักวาด สวัส ดี ค่ะ ! Aotsuyu เอง ก่อนอื่น เลยต้ องขอขอบคุณแพร เจ้ า เพื่อน นักเขียนที่ชวนมาวาดหน้ าปกให้ U v U,, และก็ต้องขอบคุณทุกคนมากๆที่อดุ หนุน แฟนฟิ คเล่มนี ้ ชื่นใจมากๆตอนรับหน้ าที่มาก็ร้ ูสึกตื่นเต้ นดี ฮา เพราะว่าเป็ นครัง้ แรกที่จะได้ วาดปกให้ ใคร แถมยังเป็ นแฟนฟิ คของพี่น้องจากบิ๊กฮีโร่ ซะด้ วย วาด ไปก็ฟินไปตามระเบียบ///-/// เป็ นคูท่ ี่พีคจริงๆค่ะ555 #แพ้ ทางพี่น้องมากมายorz ได้ ร้ ู ว่ามีคนชอบพี่น้องเหมือนกันก็ดีใจมากๆค่ะ ถ้ ามีโอกาสก็อยาก เม้ าท์มอยกับทุกๆคนนะ5555+ เรายังเป็ นมือใหม่อยู่ ถ้ ามีข้อผิดพลาดอะไรก็ต้อง ขออภัยด้ วย ขอฝากตัวฝากใจไว้ และถ้ ามีโอกาสก็อยากวาดหน้ าปกแบบนีอ้ ีก เยอะๆเลยค่ะ! O v O ติดตามผลงานได้ ที่ FB Page: Ao-Tsuyu Instagram: @aotsuyu
Aotsuyu Akitozanค่ะ! เพิ่งเคยได้ มาวาดภาพประกอบฟิ คเป็ นครั ง้ แรกเลย แอบ เขินๆ (ฮา) ขอบคุณพี่แพรที่ให้ เรามาวาดมากๆเลยค่ะ!//v// อนึ่ง จริ งๆเราอยากวาดพี่น้องฮามาดะมานานแล้ ว พี่น้อง น่ารักกกแต่คิดโมเมนท์ไม่เคยออกเลยไม่ได้ วาดเลยในเวลาที่ผ่านมา 555(....) ยังไงก็หวังว่าผู้อา่ นจะชอบผลงานกันนะคะ ขอบคุณค่ะ! https://www.facebook.com/thekittenwhocanfly
Akitozan
DarkPhoenix
9
10
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
คุยกับนักวาด สวัสดีคา่ ! Icemugan ค่ะ 555 จะว่า ไงดี ละ.. อย่า งแรกต้ อ งขอบคุณ พี่ แ พรอี ก ครั ง้ ที่ ใ ห้ โอกาสนักวาดคนนี ้ได้ มาวาดอีก ดีใจมากๆเลยล่ะที่ยงั เรี ยกใช้ บริ การ อยู่ 555 และอีกอย่างก็ต้องร่ วมด้ วยช่วยขอบคุณที่อดุ หนุนฟิ คเล่มนี ้ ด้ วยนะคะ ^^ ถ้ ามีโอกาสเราคงได้ พบกันอีก จุบจุ ิบิ <3<3<3 https://www.facebook.com/icemugan
Icemugan ก่ อ นอื่ น ก็ ต้ องขอขอบคุ ณ พี่ แ พรที่ ช วนมาร่ ว มวาดภาพ ด้ วยกัน ปลื ้มปริ่ มน ้าตาจะไหล หลังจากที่ดิสนีย์พรากขุ่นพี่ทาดาชิไป คิ ด ว่ า จะไม่ ไ ด้ เจอนางแล้ วว TT ได้ วาดเป็ นแฟนอาร์ ตเป็ น ภาพประกอบก็ ยั ง ดี . . . ลื ม แนะน าตั ว เลย TeddyCeltok ค่ ะ นามปากกาหน้ าหมี ที่เกิดจากการแรนดอมล้ วนๆ งานนี ้เป็ นงานวาดครัง้ แรกที่ลงฟิ คเล่มนี ้ ฝากตัว ฝากผลงาน ฝากใจด้ วยนะคะ (เน่า…) ถ้ ารักกันชอบงานกันก็ติดตามผลงานได้ ที่ เพจ TeddyCeltok นะคะ รักคนแต่งบูชาคนอ่านค่ะ
Teddy Celtok
DarkPhoenix
11
12
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Chapter List Prologue Chapter I “Decision” Path I -Chapter -Chapter -Chapter -Chapter -Chapter
II III IV V VI
“Sorry” “Genius” “Why” “Secret” “Jealousy”
Ending A “Light” ★Ending B “Shadow” ★
Path II -Chapter II “If” -Chapter III “Stranger” -Chapter IV “Forget”
DarkPhoenix
-Chapter V “Die”
-Chapter VI “Fight” -Chapter VII “Give up” Ending C “End” ★Ending D “Mistake” ★
Special I
“Diary”
Special II
“Honey Lemon”
Special III
“Baymax”
Special IV
“Hamada”
Enjoy Reading
13
14
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Everything Happens for aso I Reason have to accept ‘IT’right…?
DarkPhoenix
Different Paths Prologue “ทีน่ ายเป็ นแบบนี”้ “ก็เป็ นความผิ ดฉันส่วนนึง” “ฉันคง...ดูแลนายไม่ดีพอ” - Tadashi Hamada San Fransokyo เมืองที่รวมความเป็ นตะวันตกและตะวันออกเข้ าด้ วยกันอย่างลงตัว พร้ อมความก้ าวหน้ าทางด้ านเทคโนโลยีที่ไปไกลกว่าเมืองไหนๆ สถานที่แห่งนี ้ เป็ นจุดเริ่ มต้ นสาหรับนักสร้ างสรรค์หลายคน รวมทังนั ้ กประดิษฐ์ หุน่ ยนต์กลายเป็ นเรื่ องที่เห็นได้ โดยทัว่ ไปสาหรับเมืองแห่งนี ้ และด้ วย การที่นกั วิทยาศาสตร์ ทงหลายต่ ั้ างแข่งกันพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ๆ อยู่เสมอทา ให้ ซานฟรานโซเกียวเป็ นอย่างที่เป็ นอยู่ แต่เมื่อมีด้านสว่าง...ก็ต้องมีด้านมืด เมื่อค่าคืนมาสู่เมืองแห่งนี ้ก็อดไม่ได้ ที่จะมีการเปลี่ยน ‘การแข่งขัน’ ธรรมดาๆ ให้ กลายเป็ น ‘การพนัน’ Bot Fighting “ผู้ชนะก็คือ Yama” เสียงประกาศดังขึ ้นพร้ อมเงินพนันที่ตกไปสูม่ ือ เจ้ าของหุน่ ยนต์ที่เพิ่งจะชนะการต่อสู้เมื่อครู่อย่างขาดลอย “มีใครหน้ าไหนกล้ าจะประลองกับหุน่ ข้ าอีกไหม หืม?” เจ้ าถิ่นหัวเราะ พลางหันไปมองรอบๆ เพื่อหาเหยื่อรายต่อไป
15
16
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
“ผมขอลองได้ มย” ั ้ ร่ างเล็กเดินแหวกฝูงชนเข้ ามาพร้ อมหุ่นยนต์สีดา ตัวน้ อยในมือ “นี่หนุ่ ยนต์ที่ผมสร้ างเอง” เสียงหัวเราะดังขึ ้นจากรอบด้ านเมื่อเห็นว่าใครเป็ นผู้ท้าชิงรายต่อไป ไม่มีใครเชื่อว่าหุน่ ยนต์หน้ าตาตลกๆ นัน่ จะทาอะไรได้ “อยากจะเล่นก็ต้องจ่าย” พิธีกรสาวเอ่ย เด็กชายควักเงินจานวนหนึง่ ออกมาจากกระเป๋ า “เท่านี ้พอมัย” ้ ยามะมองเงินในมือนันแล้ ้ วจึงถามชื่อผู้ท้าชิงตัวน้ อยตามมารยาท ทัว่ ไป “ชื่ออะไรน่ะเจ้ าหนู” เด็กชายยิ ้มแห้ งๆ “ฮิโระ...ฮิโระ ฮามาดะ” หลังจากพ่ายแพ้ ในตาแรกฮิโระก็เปลี่ยนเกมรับให้ กลายเป็ นเกมรุ ก เขาเปิ ดเผยธาตุแท้ ของหุ่นยนต์หน้ าตาซื่อบื ้อไร้ พิษสงตัวนี ้แล้ วจัดการทาลาย หุน่ ยนต์ของฝ่ ายตรงข้ ามอย่างง่ายดาย “ต่อจากนี ้ก็ไม่มี Little Yama แล้ ว” แต่ท่าทางเรื่ องจะไม่จบแค่รับเงินกลับบ้ านไปสบายๆ เมื่อยามะเรี ยก ให้ ลู ก น้ องมาสั่ ง สอนเด็ ก อวดดี ที่ เ ขาดู ถู ก ในตอนแรก ฮิ โระพยายาม ประนีประนอม เดินถอยหนีจนติดกาแพง... พูดกับอันธพาลไปก็คงไม่มีประโยชน์ ตอนนันเองที ้ ่แสงไฟส่องมาพร้ อมมอเตอร์ ไซค์ที่เข้ ามาขวางระหว่าง เด็กชายกับอันธพาลตรงหน้ าไว้ เมื่อ ได้ เห็นใบหน้ าที่ค้ นุ เคยทาให้ ฮิโระยิ ้มออก ทันควัน “ทาดาชิ!”
DarkPhoenix
“เจ็บตรงไหนรึ เปล่า” ทาดาชิถามระหว่างที่กาลังหาทางหนีจากพวก อันธพาลที่ไล่หลังมา “ก็ไม่นะ” “ถ้ างัน...” ้ คนเป็ นพี่เอื ้อมไปตีแขนคนที่ซ้อนมอเตอร์ ไซค์อยู่ข้างหลัง อยู่หลายทีเพื่อสัง่ สอน “คิดอะไรอยู่ฮะเจ้ าน้ องบ้ า เรี ยนจบเกรดสิบสองตังแต่ ้ อายุสบิ สามแล้ วดูสงิ่ ที่นายทา” แม้ จะหนีจากคนกลุ่มนันมาได้ ้ แต่เสียงรถตารวจก็เป็ นสัญญาณบ่ง บอกว่าคืนนี ้พวกเขาคงไม่พ้นต้ องเข้ าไปเยี่ยมโรงพักสักหน่อย หลังจากได้ รับการประกันตัวพวกเขาก็กลับมาที่บ้าน ฮิโระกับทาดาชิ อาศัยอยู่กับคุณป้าของเขาเนื่องจากคุณพ่อคุณแม่เสียไปตังแต่ ้ ฮิโระยังสาม ขวบ คนที่ดแู ลพวกเขามาตลอดก็คือป้าแคส และตอนนี ้คุณป้าก็กาลังเครี ยดกับเรื่ องวุน่ ๆ ที่เกิดขึ ้นจากหลานตัวดี ทาดาชิโยนเป้ของตัวเองไปไว้ ที่เตียงแล้ วเดินมาพูดกับน้ องชายที่สอน เท่าไหร่ก็ไม่เคยจา “หวังว่าครัง้ นี ้นายจะคิดเป็ นกับเขาบ้ างนะ” “แน่นอน” ฮิโระตอบกลับพร้ อมหน้ านิ่ง คิ ้วของคนเป็ นพี่ถึงกับขมวดเป็ นปมราวกับรู้ทนั “นี่นายจะไปแข่งบอทอีกสินะ” ฉันจะบ้าตายกับนายจริ งๆ!
17
18
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Chapter I “Decision” “ทาไมกันนะ...” “นายจะมายุ่งอะไรกับฉันนัก” “ฉันไม่ใช่เด็กเนิ ร์ดแบบนายสักหน่อย” - Hiro Hamada “ตกลงพวกเรามาทาอะไรที่นี่ฮะ?!” เสียงโวยวายจากคนที่ซ้อนท้ ายมาทาให้ ทาดาชิได้ แต่หวั เราะเบาๆ กับท่าทีของน้ องชายตัวเองแต่เขาก็ ไม่ได้ โต้ ตอบอะไรไปนัก มอเตอร์ ไซค์ ขับ ผ่านป้ายที่เขียนเอาไว้ วา่ ‘ITO ISHIOKA Robotics Lab’ หรื อก็คือมหาวิทยาลัยที่เขาเรี ยนอยู่ “มาเอาของอะไรนิดหน่อย” นัน่ คือสิง่ ที่ทาดาชิพดู ออกไปแม้ เขาจะรู้ดี ว่าตัวเองไม่ได้ มีเป้าหมายแค่มาหยิบของยามวิกาลเช่นนี ้ หวังว่าฮิ โระจะสนใจนะ “จะนานมากไหมเนี่ย ” ร่ างเล็กบ่นไม่หยุดเพราะกลัวจะพลาดการ แข่งขันหุ่นยนต์ที่หมายตาเอาไว้ ฮิโระกังวลว่าที่ทาดาชิพามาที่นี่ก็เพื่อจะถ่วง เวลาจนเขาไปไม่ทนั “น่าๆ ใช้ เวลาไม่นานหรอก” ทาดาชิหวั เราะ “นายเองก็ยงั ไม่เคยเห็น ห้ องแล็บฉันด้ วย” “เจ๋งเลย ฉันจะได้ มาดูแล็บของพวกเด็ก...” ฮิโระเดินเขามาได้ ไม่กี่ ก้ าวก็หลบจักรยานที่ปั่นมาด้ วยความเร็ วแทบไม่ทนั “...เนิร์ด”
DarkPhoenix
ฮิโระเดินเข้ าไปมองจักรยานดังกล่าวด้ วยความสนใจ ความคิดที่มอง ห้ องนี ้เป็ นเพียงห้ องทดลองธรรมดาๆ ที่ไม่น่าจะมีอะไรให้ เขาประหลาดใจก็ เป็ นอันหมดไป เพราะเป็ นเด็กอัจฉริ ยะทาให้ อะไรหลายๆ อย่างสาหรับเขามันน่าเบื่อ รู้มากเกินไป เข้ าใจอะไรมากเกินไป สุดท้ ายมันก็ทาให้ เขา ‘แตกต่าง’ จากคนอื่นจนไม่สามารถใช้ ช่วงเวลา วัยเด็กกับคนรุ่นเดียวกัน ในเมื่อไม่มีใครไล่ตามเขาทัน ไม่มีใคร...อยากถูกเปรี ยบเทียบกับ ‘อัจฉริ ยะ’ “นายเป็ นใคร” เสีย งโหดดังมาจากอี กฝั่ ง ของจัก รยานที่ ห้ อยอยู่ท าให้ ฮิโระถึงกับ สะดุ้งแต่ไม่ทนั ได้ แนะนาตัวก็มีคนทาหน้ าที่นนแทน ั้ “โกโก นี่น้องฉัน ฮิโระ” ‘โกโก’ ถอดหมวกกันน็อกของตัวเองออกแล้ วเดินกลับไปจัดการกับ จักรยานของตัวเองต่อ “ยินดีต้อนรับสูเ่ นิร์ดแล็บ” ทาดาชิยืนมองน้ องชายของตัวเองคุยกับเพื่อนผู้หญิงที่แกร่งเกินหญิง สาววัยเดียวกันทัว่ ไปด้ วยรอยยิ ้ม สีหน้ าของฮิโระฉายชัดถึงความความตื่นเต้ น และสนใจ แค่มองตาเขาก็ร้ ู ว่า ‘ที่น’ี่ คือที่ที่เขาควรพาฮิโระมาดูให้ เห็นกับตาสักครัง้ สิง่ ที่เขาควรทานานแล้ ว... ทาไมฉันคิ ดไม่ได้ก่อนหน้านีน้ ะ “เฮ้ ๆ ช่วยยืนหลังเส้ นนัน่ ด้ วย” เสียงของเพื่อนอีกคนหนึ่งของเขาดัง ขึ ้นเมื่อฮิโระเผลอเดินล ้าเส้ นที่ติดเทปดาเหลืองซึง่ สือ่ ถือความอันตายไว้ ที่พื ้น “ว่าไงวาซาบิ นี่น้องชายฉันเอง ฮิโระ”
19
20
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
“สวัสดีฮิโระ ลองดูอะไรนี่” เจ้ าของนาม ‘วาซาบิ’ ยิ ้มให้ ก่อนจะเดินไป หลังอุปกรณ์บางอย่างที่เขากาลังทดลองอยูแ่ ล้ วโยนลูกแอปเปิ ล้ ลูกหนึง่ ไปทาง ฮิโระ “รับนะ” วิ น าที ที่ ลูก แอปเปิ ้ลผ่า นช่ อ งว่า งระหว่า งเสาทัง้ สองของอุป กรณ์ ดังกล่าว จากผลแอบเปิ ้ลสีแดงสดน่ากินก็ถูกซอยกลายเป็ นแผ่นบางเสียยิ่ง กว่าแผ่นกระดาษลอยละล่องไปที่มือของฮิโระ “ว้ าว...” ...และแน่ น อนว่ า อั จ ฉริ ยะตั ว น้ อยก าลั ง สนุ ก กั บ การเดิ น ชม ห้ องทดลองนี ้กว่าที่เขาเคยคาดคิดไว้ ฮิโระคุยกับเพื่อนๆ ของทาดาชิด้วยศัพท์วิชาการต่างๆ ที่เขาไม่คิดว่า จะเจอคนคุยกับ เขาเช่น นีน้ อกจากทาดาชิ มัน ไม่ใ ช่ เรื่ องง่ ายที่ จะหาคนวัย ไล่เลีย่ กันที่มีความสนใจในเรื่ องพวกนี ้ ในเมื่อตอนนี ้เขาอายุสบิ สีป่ ี เมื่ อ ปี ก่ อ นที่ฮิ โระเรี ยนจบเกรดสิบ สองเขาไม่เคยคิด ที่จ ะสอบเข้ า มหาวิ ท ยาลัย ไหนในประเทศมาก่ อ นด้ วยความที่ เ ขา ‘เบื่ อ ’ ที่ จ ะอยู่ ใ น สภาพแวดล้ อม ‘แบบนัน’้ เขาทนได้ ที่จะเรี ยนกับคนอายุมากกว่า เขาทนได้ ที่จะไม่มีเพื่อน แต่เขาทนไม่ได้ ...ที่จะเรี ยนในสิง่ ที่เขา ‘รู้อยูแ่ ล้ ว’ มันไม่ใช่เรื่ องสนุกเลยจริ งๆ ที่จะทิ ้งเวลาให้ เสียไปเปล่าๆ กับการนัง่ ในห้ องเรี ยนที่เขาสามารถสอบได้ โดยไม่ต้องพยายามอะไรหรื อฟั งสิง่ ที่อาจารย์ สอนในคาบแม้ แต่คาบเดียว มันคือความทรมานของการเป็ น ‘อัจฉริ ยะ’
DarkPhoenix
“ขอทางหน่อยนะ” ข้ าวของเสียงหวานใสดันลูกบอลสีดาขนาดมหึมา ให้ กลิ ้งผ่านสองพี่น้องฮามาดะไป โชคยังดีที่ไม่เผลอทับเท้ าใครเข้ าเพราะนัน่ คง เจ็บไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว เมื่อ ‘เธอ’ เข็นลูกบอลยักษ์ เข้ าที่เข้ าทางแล้ วจึงเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีใคร ยืนมองอยู่ สาวน้ อยยิ ้มออกทันควันเมื่อเห็นสองพี่น้องฮามาดะโดยเฉพาะคน น้ องที่เธอเพิ่งจะเคยเจอเป็ นครัง้ แรก “โอ้ ...เธอคงจะเป็ นฮิโระสินะ ฉันได้ ยินเรื่ องของเธอมาเยอะแยะเลย” ก่อนจะหอมแก้ มแล้ วจูงมือเด็กน้ อยที่กาลังอึ ้งกับสิ่งที่เกิดขึ ้นไปดูการทดลอง ของเธอ “มาได้ เวลาพอดีเลย เธอจะต้ องชอบมันแน่ๆ” นักเคมีสาวทาการทดลองของเธอด้ วยความตื่นเต้ นก่อนจะเปลีย่ นลูก บอลสีดาสนิทให้ กลายเป็ นสีชมพูหวานแล้ วก็...ตู้ม! ลูกบอลยักษ์ กลายเป็ นไอสี ชมพูติดตามเสื ้อผ้ าของเธอ “ก็ไม่เลวนะฮันนี่เลม่อน” ทาดาชิเอ่ยชม “ฮันนี่เลม่อน? โกโก? วาซาบิ?” ฮิโระทวนชื่อเพื่อนๆ ของทาดาชิด้วย ความแปลกใจและผู้เป็ นพี่เองก็ทาได้ เพียงยิ ้มตอบเพราะนี่ไม่ใช่ครัง้ แรกที่มีคน สงสัยกับชื่อที่ดไู ม่เหมือนชื่อคนนัน่ “เฟรดเป็ นคนคิดชื่อเล่นให้ ทกุ คนน่ะ” “ใครคือเฟรด?” “ฉันเอง” เสียงที่ดังอยู่ที่ข้างหูทาให้ ฮิโระที่หันไปถึงกับตกใจ ไม่ใช่ เพียงเพราะอีกฝ่ ายอยู่ใกล้ เขาแต่เมื่อหันไปเจอกับหน้ าของสัตว์ประหลาดเป็ น ใครจะไม่ตกใจบ้ าง ถึงแม้ วา่ นัน่ จะเป็ นชุดก็ตาม
21
22
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
เฟรดเป็ นคนที่ฮิโระเดาอารมณ์ เขาไม่ออกและไม่ร้ ู ว่าเจ้ าตัวทาการ ทดลองอะไรกันแน่ในห้ องแล็บนี ้เพราะเมื่อลองถามไปก็ได้ คาตอบที่ไม่ช่วยให้ เข้ าใจขึ ้นเลยสักนิด ทาดาชิ ก็มีเพือ่ นแปลกๆ เหมื อนกันแฮะ ฮิโระเดินตามทาดาชิไปที่ห้องหนึ่งซึง่ ไม่วา่ ใครก็คงจะเดาได้ ว่านี่เป็ น ห้ องของใคร เด็กชายมองไปรอบๆ ก่อนจะถามไปตรงๆ “แล้ วนายกาลังสร้ าง อะไรอยูล่ ะ่ ” ประโยคที่ทาดาชิรอให้ น้องชายของเขาถามมานาน “ฉั น จะให้ นายดู ” ร่ า งสูง ยิ ม้ ด้ วยความมั่น ใจก่ อ นจะหยิ บ อะไร บางอย่างออกมา...เทปกาว “ก็ไม่ได้ อยากจะว่านะแต่เทปกาวมีคนคิดขึ ้นนาน...โอ๊ ย!” ฮิโระร้ อง ลัน่ เมื่อทาดาชิเอาเทปมาติดแขนเขาแล้ วกระชากออกโดยไม่ทนั ตังตั ้ ว หรื อแม้ จะได้ ตงตั ั ้ วก็คงเจ็บไม่น้อยอยูด่ ี ปิ๊ บ ปิ๊ บ ปิ๊ บ เสียงสัญญาณดังจากมุมหนึง่ ของห้ องก่อนที่หนุ่ ยนต์สขี าวสะอาดจะ พองลมจนกลมกลายเป็ นรูปร่างขึ ้นมา “นี่ตา่ งหากที่ฉนั กาลังทา” เจ้ าตัวกลมเดินตรงมาหาฮิโระอย่างช้ าๆ ด้ วยขาสันๆ ้ นัน่ ก่อนจะโบก มือทักทายอย่างเป็ นมิตร “สวัสดี ผมชื่อเบย์แมกซ์ เพื่อนรักนักสุขภาพของคุณ” “หุ่นยนต์ พยาบาล?” ฮิ โระเงยหน้ ามองสิ่งที่อยู่ตรงหน้ าด้ วยความ แปลกใจ และยิ่งหัวเราะไม่ออกเมื่อเจ้ าหุ่นตรงหน้ าถามเสกลความเจ็บปวด จากหนึง่ ถึงสิบ “ทางกายหรื อทางใจล่ะ” ไม่ลืมที่จะเหล่ไปทางใครบางคนที่จ่ๆู ก็เอา เทปมาแปะแขนเขาแล้ วกระชากออกจนเกิดรอยแดงๆ นี่
DarkPhoenix
ฮิโระสนุกกับการทดสอบหุ่นยนต์ตรงหน้ าด้ วยการถามรายละเอียด เกี่ ย วกับ สเปรย์ ที่ จ ะใช้ รั ก ษาแขนของเขาแล้ ว ก็ พ บว่า ทาดาชิ เ ขี ย นโค้ ดให้ หุน่ ยนต์ตวั นี ้ละเอียดพอสมควร รู้วา่ เขาแพ้ อะไรไม่แพ้ อะไร “ชิปนี ้คือสิ่งที่ทาให้ เบย์แมกซ์เป็ นเบย์แมกซ์ ” ทาดาชิยิ ้มด้ วยความ ภูมิใจในผลงานของเขาที่แลกมาด้ วยหยาดเหงื่อแรงกาย การเขียนโค้ ดรูปแบบ การรักษาเป็ นหมื่นรูปแบบไม่ใช่เรื่ องง่าย “ผมจะปิ ดการทางานไม่ได้ ถ้าคุณไม่พูดว่าคุณพอใจกับการรักษา” เบย์แมกซ์พดู หลังจากให้ ลกู อมฮิโระไป “งัน...ฉั ้ นพอใจกับการรักษา” หลังจากฮิโระพูดจบเบย์แมกซ์ก็เดินกลับไปยังที่ชาร์ ตไฟของเขาแล้ ว ปล่อยลมออกเพื่อจะได้ เอาร่างของตัวเองใส่ลงไปในกล่องที่ชาร์ ตสีแดงที่วา่ ได้ ทาดาชิมองตามด้ วยรอยยิ ้ม “เบย์แมกซ์จะช่วยคนไว้ ได้ อีกเยอะ” “มาทางานเหรอคุณฮามาดะ” เสียงจากทางประตูทาให้ ทงสองคนใน ั้ ห้ องหันไปมองพร้ อมๆ กัน “สวัสดีครับศาสตราจารย์ ผมเพิ่งจะทาธุระเสร็ จ ” พูดจบทาดาชิก็ไป เก็บสัมภาระของเขาที่วางกองอยูบ่ นโต๊ ะทางานในระหว่างที่ศาสตราจารย์ชวน ฮิโระคุย “นี่เราคงจะเป็ นฮิโระสินะ นักแข่งบอท?” ศาสตราจารย์มองหุ่นยนต์ ในมื อ ของฮิ โ ระแล้ วพู ด ต่ อ “ตอนลู ก สาวฉั น ยัง เด็ ก ก็ คิ ด แต่ จ ะแข่ ง บอท เหมือนกับเรานัน่ แหละ ขอดูหน่อยได้ ไหม” “ได้ ฮะ” ฮิโระขานรับพลางส่งหุน่ ยนต์ในมือให้ “Magnetic-bearing?” ศาสตราจารย์ เ ดิ น ออกมายื น รอข้ า งนอก พร้ อมฮิโระเพื่อที่จะได้ ไม่รบกวนทาดาชิ
23
24
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
“เจ๋งใช่มยฮะ ั ้ อยากดูผมประกอบมันเข้ าด้ วยกันมัย” ้ ฮิ โระยิ ้มด้ วย ความภูมิใจแต่ก็ต้องชะงักค้ างเมื่อได้ ยินเสียงจากอีกฝั่ งของบานกระจก “เฮ้ พ่ออัจฉริ ยะ เขาน่ะคนคิด” ทาดาชิชี ้ไปทางศาสตราจารย์ที่ยืนอยู่ ด้ วยรอยยิ ้มมากประสบการณ์ “คุณคือ...โรเบิร์ต คัลลาแฮน?” “ก็ ใ ช่ ว่ า แต่ นี่ เ ราเคยคิ ด จะสอบเข้ า ที่ นี่ บ้ า งไหม” คัล ลาแฮนส่ ง หุน่ ยนต์ตวั น้ อยคืนฮิโระไป “อายุไม่ใช่ปัญหา” แต่ก่อนที่ฮิโระจะได้ ตอบก็เป็ นทาดาชิที่แย่งพูดอีกเช่นเคยหลังจาก เขาปิ ดไฟห้ องแล็บของตัวเองเรี ยบร้ อย “ไม่ร้ ู สิครับ ฮิโระค่อนข้ างจริ งจังกับการ แข่งบอทเป็ นอาชีพอยู”่ “ก็ไม่ได้ จริ งจังขนาดนัน” ้ ฮิโระเดินตามคนทังสองที ้ ่นาไปก่อน “ด้ วยหุ่นยนต์ตวั นัน้ การจะชนะมันไม่ใช่เรื่ องยาก” คัลลาแฮนหันไป มองฮิโระที่เดินตามมาก่อนจะหันกลับไปกดลิฟต์ให้ สองพี่น้องฮามาดะ “ก็...คงงันมั ้ งฮะ” ้ ฮิโระตอบด้ วยความไม่แน่ใจ ฮิ โระเองก็ ร้ ู ว่า หุ่น ยนต์ ที่ เขาสร้ างสามารถทาลายคู่ต่อ สู้ได้ ไม่ยาก เพราะที่ผ่านๆ มาเขาก็ชนะสบายๆ โดยไม่ต้องออกแรงมาตลอด ได้ เงินเป็ น กอบเป็ นกา แต่พอมันได้ มา ‘ง่ายเกินไป’ คงไม่ แ ปลกที่ เ ขาจะไม่ไ ด้ ดี ใ จหรื อ ภูมิ ใ จกับ ชัย ชนะที่ ไ ด้ ม า มัน ก็ เหมือนเขาไปแย่งลูกอมจากเด็กๆ “ถ้ าชอบอะไรง่ า ยๆ งัน้ ที่ นี่ ก็ ค งไม่ เ หมาะกับ เธอ” คัล ลาแฮนพูด ประโยคที่แทงใจฮิโระสุดๆ “ที่นี่เราพยายามก้ าวข้ ามขีดจากัด นักเรี ยนของฉัน ศึกษาเพื่อที่จะร่วมสร้ างอนาคต ยินดีที่ได้ ร้ ูจกั นะฮิโระ โชคดีกบั การแข่งบอท”
DarkPhoenix
ประตูลิฟต์ปิดลงโดยที่ฮิโระไม่กล้ าที่จะโต้ ตอบอะไรออกไป คาถาม มากมายวนเวียนอยูใ่ นหัวตังแต่ ้ เมื่อครู่ เขากาลังทาอะไรอยู?่ ปล่อ ยให้ ความสามารถของตัวเองมาจมอยู่กับการแข่งหุ่นยนต์ ที่ ไม่ได้ มีความตื่นเต้ นหรื อท้ าทายอะไร เพียงแค่หาแข่งไปวันๆ เพื่อหาเงินมากิน ขนม เสียดายความสามารถ เสียดายโอกาสที่จะพัฒนาได้ มากกว่านี ้ และ...เสียดาย ‘เวลา’ ฮิโระยืนมองตึกที่เขาเพิ่งเข้ าไปด้ วยความรู้ สกึ ที่แปรปรวน เขาคงต้ อง ขอถอนคาพูดที่เคยลัน่ ไว้ ในอดีต ‘สอบเข้ ามหาลัยฯ อย่างนายเพื่อไปเรี ยนในสิง่ ที่ฉนั รู้อยูแ่ ล้ วน่ะเหรอ’ [Your Own Path] ถ้าคุณเป็ นฮิ โระ ในสถานการณ์นีค้ ณ ุ จะพูดว่า... 1. “ทาดาชิ รี บไปเร็ ว ถ้ าฉันแข่งบอทไม่ทนั ก็เป็ นความผิดนายนะ” (อ่านหน้ า 225) 2. “ยังไงฉันก็ต้องเข้ าที่นี่ให้ ได้ ไม่งนฉั ั ้ นต้ องเป็ นบ้ าไปแล้ วแน่ๆ ” (อ่านหน้ าต่อไป)
25
26
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
“ทุกๆ ปี ทางมหาลัยฯ จะจัดงานแสดง” ทาดาชิเอาใบประกาศมาติด ไว้ ที่ผนังห้ องนอนของพวกเขา “ถ้ านายทาอะไรที่มนั เจ๋งมาโชว์จนคัลลาแฮน ต้ องร้ องว้ าวนายก็ผา่ น” ฮิโระได้ ยินแบบนันก็ ้ ยิ ้มหวานด้ วยความมัน่ ใจ “เชื่อฉันเถอะ มันต้ องออกมาเจ๋งแน่” ทาดาชิมองความมัน่ ใจที่ล้นเปี่ ยมของน้ องชายแล้ วก็นกึ ขา แม้ วา่ เขา จะรู้ดีวา่ ฮิโระมีความสามารถมากแค่ไหนแต่ด้วยความที่เจ้ าตัวมีความอัจฉริ ยะ อยูใ่ นตัว ถ้ าเป็ นความคิดที่ดีในมุมมองของคนทัว่ ๆ ไปแต่มนั ยังธรรมดาไปใน สายตาของฮิโระ... เจ้ าตัวคงยังไม่พอใจง่ายๆ ความลาบากของคนเก่งอีกประการคือหากนัน่ ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สดุ ที่เขา ทาได้ ถึงมันจะเป็ นอะไรที่ดี ในระดับหนึ่งแล้ วแต่เขาจะยังพยายามขวนขวาย หาอะไรที่มนั ยากกว่านันให้ ้ ลาบากตัวเองต่อไป มันเป็ นสิง่ ที่ดีที่จะก้ าวข้ ามขีดความสามารถของตัวเอง... แต่ถ้าทาไม่ทนั กาหนดการก็ไม่ใช่เรื่ องดีหรอกนะ นัน่ เป็ นสาเหตุที่ใครบางคนเอาหัวทุบโต๊ ะดังปั กๆ จนได้ ยินไปทัว่ ทัง้ ห้ องอยูต่ อนนี ้ “ว่างเปล่า ไม่มีไอเดีย สมองกลวง ไร้ คา่ สิ ้นดี!” ทาดาชิแอบขาอยู่ในใจระหว่างที่อ่านนิตยสารในมือ “หัวกลวงตังแต่ ้ อายุสบิ สี่ เศร้ าจัง” “มันจบแล้ ว ฉันไม่มีทางได้ เข้ าที่นนั่ แน่”
DarkPhoenix
ฮิ โ ระถึ ง กับ กุ ม ขมับ ด้ ว ยความหมดหวัง เขาเคยคิ ด ว่ า ตัว เองอยู่ เหนือกว่าใครๆ ของแบบนี ้คงไม่ยากเกินความสามารถเขา ไม่ร้ ู เพราะเขาห่าง หายจากการคิดอะไร ‘ใหม่ๆ’ มานานหรื อเปล่า การ ‘สร้ างสรรค์’ ไม่ใช่เรื่ องง่าย คิดอะไรใหม่ๆ คิดอะไรให้ มนั นอกกรอบนันยากกว่ ้ า การทาคะแนน หนึง่ ร้ อยเต็มในห้ องเรี ยนที่เขาแค่เรี ยนรู้สงิ่ ที่คนอื่นคิดค้ นไว้ แล้ ว ทาความเข้ าใจ มันซะ จาให้ ได้ แล้ วนาไปตอบก็เป็ นอันจบ แต่นี่มนั ไม่เหมือนกัน ...และยากกว่าหลายเท่านัก ในตอนนันเองที ้ ่ทาดาชิหมุนเก้ าอี ้ของฮิโระให้ หนั ไปหาเพื่อจะบอกว่า [Your Own Path] ถ้าคุณเป็ นทาดาชิ ในสถานการณ์นีค้ ณ ุ จะพูดว่า... 1. “เห็นรึ ยงั ว่ามหาลัยฯ นี ้มันไม่ได้ ง่ายอย่างที่นายคิด ถ้ าแค่นี ้ยังทา ไม่ได้ นายคงต้ องกลับไปแข่งบอทแล้ วล่ะ” (อ่านหน้ า 226) 2. “Hey, I’m not giving up on you ฉันจะไม่ถอดใจในตัวนายนะ” (อ่านหน้ าต่อไป)
27
28
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
ทาดาชิพดู จบก็จบั ฮิโระมาห้ อยหัวแล้ วเหวี่ยงไปรอบๆ ห้ องเผื่อจะทา ให้ เจ้ าน้ องชายตัวดีมีความคิดดีๆ กับเขาบ้ างเพราะนี่ก็ใกล้ งานเข้ ามาทุกที “นี่นายทาบ้ าอะไรเนี่ย!” ฮิโระถึงกับเหวอเมื่อเจอการช่วยเหลือแบบ แปลกๆ ของทาดาชิ “ปั ดฝุ่ นความคิดซะหน่อย ใช้ สมองใหญ่ๆ ของนายคิดอะไรออกมา สักอย่างน่า” “จะบ้ าเรอะ!” ฮิโระถอนหายใจก่อนจะปล่อยตัวให้ ห้อยอยู่อย่างนัน้ แม้ เลือดลงหัวมากๆ จะไม่ดีเท่าไหร่ก็ตาม “ลองมองอะไรจากมุมใหม่ๆ ดู” และตอนนันเองที ้ ่ฮิโระหันไปเห็นหุ่นยนต์ตวั เดิมที่เขาใช้ ในการแข่ง บอทแล้ วเกิดความคิดอะไรบางอย่างขึ ้นมา มันก็จริ งอย่างที่ทาดาชิบอก บางที เขาต้ องลองมองรอบๆ ตัวเองให้ ดี มองจากมุมที่แตกต่าง...เพื่อให้ ได้ ผลลัพธ์ที่แตกต่างเช่นเดียวกัน ไมโครบอทของฮิโระได้ รับความสนใจเป็ นอย่างดีไม่ว่าจะจากผู้ชม ที่มาเดินงานทั่วไป อลิสแตร์ เคร ที่เป็ นถึงหนึ่งในผู้นาวงการเทคโนโลยีของ เมื อ งนี ้ และคนสุด ท้ า ยคัลลาแฮนที่ ก าลัง ยื่ น ซองจดหมายซองหนึ่งในเป็ น สัญญาณว่าเด็กอายุสบิ สีค่ นนี ้...สอบผ่าน “ไว้ เจอกันในคลาสนะ” คัลลาแฮนพูดทิ ้งท้ ายไว้ ก่อนที่พวกเขาจะไปฉลองกันที่คาเฟ่ ของป้าแคสทาดาชิก็แยกไปคุย กับฮิโระแค่สองคน พวกเขามีหลายๆ เรื่ องที่ต้องคุยกัน และหนึง่ ในนัน...คื ้ อคาขอบคุณ
DarkPhoenix
“ฉันคงไม่ได้ มาที่นี่ถ้าไม่ใช่เพราะพี่” ฮิโระเงยหน้ าขึ ้นมองพี่ชายที่เป็ น ต้ นเหตุให้ เขาเปลีย่ นจากชีวิตที่เล่นสนุกไปกับการแข่งบอทไปวันๆ ให้ เขาได้ ใช้ พรสวรรค์ที่ตวั เองมีให้ เกิดประโยชน์ “ขอบคุณที่ยงั เชื่อในตัวฉัน” เชื ่อในตัวฉันทัง้ ทีต่ อนนัน้ ...ฉันยังไม่แม้แต่จะเชื ่อตัวเอง ทาดาชิมองน้ องของตนแล้ วก็ยิ ้มกว้ าง เขาดีใจที่สิ่งที่ตวั เองทาลงไป ช่วยให้ ฮิโระเริ่ มต้ นเส้ นทางเดินของตัวเองเสียที เขาจะได้ ไม่ต้องคอยห่วงว่า อนาคตของเด็กคนนี ้จะเป็ นอย่างไร เพราะเมื่อมาเข้ าที่นี่...อย่างน้ อยเขาก็ดแู ลน้ องได้ ไม่ใช่ไม่ร้ ูวา่ อีกฝ่ ายกาลังทาอะไรอยูห่ รื อเผชิญหน้ าอยูก่ บั อะไร ทว่าในตอนนันเองที ้ ่เสียงสัญญาณเตือนภัยและเสียงผู้คนกรี ดร้ องทา ให้ พวกเขาทังสองรี ้ บไปยังสถานที่จดั งานซึง่ บัดนี ้เต็มไปด้ วยกองเพลิง แต่ สิ่ ง ที่ น่ า ตกใจยิ่ ง กว่ า เพลิ ง ที่ ลุ ก โชนอยู่ ต อนนี ค้ ื อ การรู้ ว่ า ศาสตราจารย์คลั ลาแฮน...ยังอยูใ่ นนัน้ ทาดาชิ รีบวิ่งตรงไปที่ตึกหลังจากทราบข่ าว ฮิ โระที่วิ่งตามไปรี บรัง้ แขนคนตรงหน้ าไว้ เพื่อจะห้ าม มองยังไง...เข้ าไปตอนนี ้ก็มีแต่เสีย่ งกับเสีย่ ง “ทาดาชิ อย่าเข้ าไป!” ฮิโระมองหน้ าพี่ชายของเขาเหมือนต้ องการจะ สือ่ ความหมายที่วา่ ‘มันอันตราย’ และมันไม่ค้ มุ เลยจริ งๆ หากทาดาชิเป็ นอะไรไป ทาดาชิหนั กลับไปมองที่อาคารอีกครัง้ เขาก็ร้ ู ว่ามันอันตรายมากแค่ ไหนกับการฝ่ ากองเพลิงเข้ าไปทังๆ ้ แบบนันโดยไร้ ้ อุปกรณ์ ช่วยเหลือใดๆ แต่ เมื่อคิดว่าคนที่ติดอยูข่ ้ างในคือศาสตราจารย์ที่เขาเคารพ...
29
30
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
“ศาสตราจารย์ยงั อยูใ่ นนัน...” ้ ทาดาชิพดู ด้ วยน ้าเสียงจริ งจัง “ใครสัก คนต้ องเข้ าไปช่วยเขา” [Your Own Path] ถ้าคุณเป็ นฮิ โระ คุณจะพูดอะไรในสถานการณ์นี.้ .. 1. “ถ้ างันฉั ้ นไปด้ วย!” (อ่านหน้ า 226) 2. “แล้ วใครสักคนที่วา่ ทาไมต้ องเป็ นนาย!” (Path I หน้ า 32) 3. “…” (Path II หน้ า 110)
DarkPhoenix
สิง่ ที่ควรทราบ 1. ฟิ คเรื่ องนี ้มีให้ เลือกอ่านหลักๆ 2 Paths หรื อก็คือสองทางเลือกหลักโดย หลังจากนี ้จะแบ่งเป็ น Path I (6 ตอน 2 Ending) และ Path II (7 ตอน 2 Ending) 2. เนื ้อเรื่ อง Path I และ II ไม่มีจดุ เชื่อมต่อกัน ถือซะว่าเป็ นคนละโลก คนละ มุมมองไปเลย คือในเนื ้อเรื่ องจะมีเหตุผลและสาเหตุของการกระทาแตกต่าง กันไป 3. แนะนาให้ อา่ น Path ใด Path นึงให้ จบไปเลยก่อนเพื่อความไม่งง 4. ในแต่ละ Path มีจดุ จบสองแบบขึ ้นอยูก่ บั ทางเลือกของแต่ละคนอีกเช่นกัน 5. ไม่มี Path ที่ดาเนินเรื่ องตามในภาพยนตร์ เป๊ ะๆ เพราะไม่ร้ ูจะเขียนไปทาไม 6. ไม่ต้องห่วง ไม่วา่ Path ไหนก็มีความดราม่าในตัวมันเอง---7. ขอให้ สนุกกับการอ่าน
31
32
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
I
DarkPhoenix
Chapter II “Sorry” “ขอโทษ...” “ฉันมันก็แค่คนเห็นแก่ตวั ” “ทีเ่ ห็นคนในครอบครัวสาคัญกว่าคนแปลกหน้า” - Hiro Hamada “แล้ วใครสักคนที่วา่ ทาไมต้ องเป็ นนาย!” ฮิ โระวิ่ ง เข้ า ไปคว้ าแขนของทาดาชิ ก่อ นที่ เ จ้ า ตัว จะวิ่ง ไปถึ งประตู ทางเข้ า คนทั่วไปไม่ว่าใครเห็นเปลวเพลิงลุกโชนขนาดนีก้ ็ไม่คิดเสี่ยงเข้ าไป ทังนั ้ นหากไม่ ้ มีอปุ กรณ์ป้องกันที่ดี มันเหมือนเอาชีวิตไปทิ ้ง และฮิโระจะไม่ปล่อยให้ พี่ชายของเขาทาอะไรบ้ าๆ แบบนันเด็ ้ ดขาด “หัดคิดซะบ้ างสิ นายก็วา่ ฉันอยูบ่ อ่ ยๆ นะเรื่ องนี”้ “แต่...” “ไม่เห็นแก่ตวั เองก็เห็นแก่ป้าแคส เห็นแก่ฉัน...” ฮิโระตวาดเสียงดัง ขึน้ เรื่ อยๆ ความกลัวบางอย่างเกิดขึ ้นในใจจนนา้ ตาใสๆ ก่อตัวขึน้ ที่ ขอบตา สองมือที่ดึงแขนทาดาชิอยู่กาแน่นจนสัน่ นิดๆ “ครอบครัวเราเหลือกันอยู่แค่นี ้ แล้ วนะ!” ถ้านายยังจะตามไปอีกคน...ไม่เอาอีกแล้ว พ่ อ กับ แม่ ฉ ัน จ าอะไรไม่ ไ ด้ พวกท่ า นจากไปก็ แ ค่ รู้ สึ ก ขาดอะไร บางอย่างในชี วิตไป แต่ถา้ เป็ นนาย...
33
34
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
ทาดาชิมองน้ องชายของตนเองที่ ปกติแทบจะไม่แสดงความอ่อนแอ ให้ เห็นก็ถึงกับอึ ้งไปพักหนึ่ง ความกล้ าเมื่อครู่ หายวับไปเมื่อสมองเริ่ มทางาน และเห็นถึงโอกาสรอดชีวิตอันน้ อยนิด มนุษย์...ย่อมมีความกลัว และทาดาชิเองก็เช่นกัน เขายังไม่อยากทิ ้งป้าแคสและฮิโระไปอีกคน ก่อนที่พวกเขาจะได้ พูดอะไรกันต่อก็เกิดเสียงระเบิดพร้ อมแรงที่พ่งุ ออกมาอัดร่ างของพวกเขาจนกระเด็นออกไปไกล ทาดาชิกอดน้ องชายของ ตนเองเอาไว้ ตามสัญชาตญาณ เขาเคยสาบานเอาไว้ แล้ ว ต่อหน้ าหลุมศพของพวกท่าน... ‘ผมจะดูแลน้ องให้ ดี ผมจะปกป้องน้ องเอง’ ทาดาชิมองฮิโระที่อยู่ในอ้ อมกอดแล้ วลูบหัวเบาๆ ร่ างของเขาชาไป ทัง้ ตัว และสติ ที่ เ ลือ นรางไปทุก ที เสีย งรถพยาบาลดังอยู่ไกลๆ พร้ อมเสีย ง รถดับเพลิงที่เข้ าแก้ ไขสถานการณ์ แม้ ทาดาชิจะรู้สกึ เจ็บปวดแค่ไหนเพราะเป็ น ฝ่ ายเอาแผ่นหลังรับแรงระเบิด แต่ตอนนี ้เขากลับยังยิ ้ม ยิ ้มที่อย่างน้ อย...เขาก็ยงั มีชีวิตอยู่ นึก ดี ใ จที่ ฮิ โระเตื อ นสติ เ ขาเอาไว้ ได้ ทัน ไม่ใ ช่ ใ ช้ แ ต่อ ารมณ์ ชั่ววูบ วูว่ ามวิ่งเข้ าไปในกองเพลิงทังๆ ้ อย่างนัน้ ทังที ้ ่มองอย่างไรก็ไม่มีทางช่วยได้ ทนั แน่ๆ ถึงแม้ ว่าศาสตราจารย์จะสาคัญกับเขาจนเหมือนเป็ นพ่อคนที่สองก็ ตาม หากให้ ต้องเลือกระหว่างคนคนนันกั ้ บฮิโระแล้ ว...
DarkPhoenix
คงจะไม่ผิดอะไรใช่ไหมหากทาดาชิจะเก็บชีวิตของตัวเองเอาไว้ ดแู ล คนที่สาคัญกับเขากว่า “ขอโทษนะครับศาสตราจารย์...” และแล้ วทุกอย่างก็กลายเป็ นสีดา งานศพของศาสตราจารย์คลั ลาแฮนถูกจัดขึ ้นอย่างเรี ยบง่าย เหล่า นักศึกษาพร้ อมใจกันไปร่วมไว้ อาลัยให้ กบั การจากไปของบุคคลสาคัญคนหนึ่ง ของวงการวิทยาศาสตร์ คนที่เป็ นผู้จดุ ประกายความฝั นให้ กบั คนรุ่นใหม่ ผู้ที่ได้ หลับอย่างสงบแล้ ว... ฝนตกปรอยๆ อยู่หลายวันเหมือนต้ องการสะท้ อนสภาพจิตใจของ นักเรี ยนแต่ละคนที่ต้องสูญเสียอาจารย์ อันเป็ นที่รัก ไป แม้ นี่จะผ่านมาเป็ น อาทิตย์แล้ วหลังจากการจากไปของท่าน แต่บรรยากาศในรัว้ มหาลัยฯ แห่งนี ้ก็คงไม่เหมือนเดิม การเรี ยนการสอนถูกเลื่อนไปพักหนึ่งเพื่อจัดการกับปั ญหาที่เกิดขึ ้น ให้ เรี ยบร้ อย ซ่อมบารุ งอาคารที่เสียหาย จัดตารางการสอนทดแทนส่วนของ ศาสตราจารย์คลั ลาแฮน และ...ให้ เวลาเหล่านักศึกษาได้ ทาใจ ฮิโระยังจาสีหน้ าของทาดาชิและเพื่อนๆ ได้ ดี เพียงแค่มองดูเขาก็ร้ ูวา่ สาหรับนักศึกษาคนอื่นๆ เองก็ร้ ูสกึ เช่นกัน ศาสตราจารย์คลั ลาแฮนไม่ใช่แค่เพียงเป็ นต้ นแบบของพวกเขา... ไม่ใช่แค่นบั ถือแต่เป็ นความผูกพันที่มากกว่านัน้
35
36
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
และเพราะอย่างนันท ้ าให้ ตอนนี ้ฮิโระไม่ร้ ู จะพูดอะไรเมื่อตัวเองเป็ น คนห้ ามทาดาชิไม่ให้ เข้ าไปช่วย ถึงแม้ โอกาสรอดมันจะต่าเอามากๆ แต่ก็ใช่วา่ จะไม่มี แต่เขาเป็ นคนทาลาย ‘โอกาส’ ที่วา่ นัน่ ด้ วยความเห็นแก่ตวั ของเขาเพียงคนเดียว... “นี่ฮิโระ” จู่ๆ ทาดาชิก็เรี ยกชื่อน้ องของตนขึ ้นมา เขานอนอยู่บนเตียง เหม่อมองเพดานที่วา่ งเปล่า ก่อนจะหยิบเอาซองจดหมายในลิ ้นชักออกมา มันเป็ นซองที่เขาได้ รับมา... “ฉันจะเล่าอะไรให้ ฟัง” ย้ อนไปเมื่อตอนทาดาชิเพิ่งจะจบเกรดสิบสอง... หลังจากที่เขาได้ รับประกาศนียบัตรจบการศึกษาในช่วงไฮสคูลแล้ ว ตอนแรกเขาก็คิดที่จะสอบเข้ ามหาวิทยาลัยทัว่ ๆ ไปเพื่อที่จะได้ จบมามีงานทา เพื่อช่วยเรื่ องการเงินป้าแคส อาจจะเป็ นวิศวะ บัญชี หรื อแม้ กระทัง่ เป็ นแพทย์ เขายกเรื่ องครอบครัวของตัวเองเป็ นสิ่งสาคัญที่สดุ ทาดาชิร้ ู ดีว่าการ เรี ยนไปทางด้ านนักประดิษฐ์ เฉพาะทางไปเลยนันมี ้ คา่ ใช้ จ่ายค่อนข้ างสูงอีกทัง้ ยังไม่มีความแน่นอนในเรื่ องรายได้ หากสิง่ ที่คิดประสบความสาเร็ จก็ดีไป แล้ วถ้ าไม่ละ่ ? ดังนันตอนแรกเขาจึ ้ งไม่คิดที่จะมองทางเลือกเหล่านันเอาไว้ ้ เลยสัก แห่ง เดี ย วหากไม่ใ ช่ เ พราะเขาได้ พ บกับ คนคนหนึ่ง ที่ ท าให้ เ ขาต้ อ งเปลี่ ย น ความคิดของตัวเอง
DarkPhoenix
ศาสตราจารย์ คั ล ลาแฮนเห็ น สิ่ ง ที่ เ ขาประดิ ษ ฐ์ ทิ ง้ ท้ ายการจบ การศึกษาจึงเข้ ามาคุยด้ วยและชักชวนให้ ลองส่งสิ่งประดิษฐ์ เข้ าร่ วมการสอบ เข้ ามหาลัยฯ ชื่อดังแห่งหนึง่ มหาลัยฯ...ที่เขาเรี ยนอยูต่ อนนี ้ ทาดาชิยงั จาคาพูดของศาสตราจารย์ได้ ที่บอกเขาว่า ‘จงมีความฝั น และทาความฝั นนันให้ ้ เป็ นความจริ ง’ ท่านช่วยให้ ข้อมูลเรื่ องทุนการวิจยั ต่างๆ ที่เขาสามารถขอได้ ถึงแม้ การนาเสนองานวิจยั เพื่อขอทุนจะเป็ นเรื่ องยุง่ ยากและดูห่างไกลจากเด็กหนุม่ ธรรมดาๆ ที่ไม่ใช่อจั ฉริ ยะแต่เกิดเช่นเขา และเขาก็ทามันได้ ตลอดช่วงที่เรี ยนมาเขามีผลงานเป็ นชิ ้นเป็ นอันอยูเ่ รื่ อยๆ และแม้ ช่วง หลังๆ เขาจะทุม่ เทเวลาทังหมดให้ ้ กบั หุ่นยนต์ตวั นี ้...เบย์แมกซ์ หุน่ ยนต์ที่จะช่วยคนเอาไว้ ได้ อีกมาก หากว่ามันสาเร็ จ ทุกอย่างตอนแรกเป็ นเหมือนความฝั นลมๆ แล้ งๆ ที่ไม่ใกล้ เคียงความ จริ งแม้ แต่เศษเสี ้ยว แต่เพราะเขาไม่ยอมแพ้ อย่างที่ท่านเคยบอกไว้ ในที่สดุ ผลงานของเขาก็เริ่ มเห็นปลายทาง ปลายทางที่เรี ยกว่าความสาเร็ จ “ฉันยังไม่ได้ ตอบแทนท่านเท่าไหร่เลย” ทาดาชิถอนหายใจก่อนจะลุก ขึ ้นมานัง่ เมื่อหันไปเห็นสีหน้ าฮิโระที่ไม่คอ่ ยดีนกั ก็ได้ แต่ยิ ้มอ่อนๆ “นายเองก็ไม่ ต้ องคิดมากนะ”
37
38
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
“คิดมาก? ใครคิดมาก ไม่มี ! ” ฮิ โระหมุนเก้ าอีไ้ ปอีกทางเพื่อซ่อนสี หน้ าของตัวเองเอาไว้ จะบอกไม่ให้ เขาคิดมาก...คงเป็ นไปไม่ได้ ทาดาชิเดินไปที่โต๊ ะทางานของฮิโระแล้ วขยี ้ผมเจ้ าตัวแสบอย่างมัน เขีย้ ว เขาพอจะมองออกว่าน้ องชายคนนีข้ องเขารู้ สึกยังไง มันคงไม่ใช่เรื่ อง ง่ายๆ ที่จะลืมภาพในวันที่เกิดเหตุ ลืมสิง่ ที่ตวั เองพูด...และการตัดสินใจนัน้ ตัดสินใจที่จะ ‘ทิ ้ง’ คนคนนันไว้ ้ ในกองเพลิง ในที่สดุ วันเปิ ดเรี ยนก็มาถึง หลังจากเวลาผ่านไปสักพักต่างคนต่างก็ ต้ องก้ าวเดินต่อไปแม้ ผ้ นู าทางจะหายไปหนึง่ คนก็ตามที เพื่อนๆ ของทาดาชิมา หาที่ร้านเพื่อจะได้ ไปมหาลัยฯ พร้ อมๆ กันในวันแรก และแน่นอนว่าป้าแคสตื่นเต้ นยิ่งกว่าเด็กๆ เสียอีก “เตรี ยมของครบหมดแล้ วนะ ไม่ลืมอะไรแล้ วนะ” ป้าแคสถามซ ้าเป็ น รอบที่เท่าไหร่ ไม่ร้ ู ตงแต่ ั ้ ตอนที่พวกเขายังกินข้ าวกันอยู่จนตอนนี ้เตรี ยมจะก้ าว เท้ าออกจากร้ าน “ถ้ าลืมอะไรให้ โทรมานะ ป้าจะเอาไปให้ ” “แหะๆ ไม่ต้องขนาดนัน้ ก็ได้ มงั ้ ฮะ” ฮิ โระยิม้ ขันแต่ป้าแคสกลับพูด ด้ วยน ้าเสียงจริ งจังยิ่งกว่าเดิม “ไม่ขนาดนันไม่ ้ ได้ หรอกนะ วันแรกทังที ้ ่ ลืมของที่จาเป็ นได้ ยงั ไง” “ครับๆ ถ้ างันพวกเราไปก่ ้ อนนะครับ เดี๋ยวจะสายแทน” ทาดาชิเข้ าไป กอดลาป้าแคสก่อนจะยิ ้มให้ “เดี๋ยวผมดูแลน้ องเองครับ” “ฉันไม่ต้องให้ นายมาดูแลหรอกน่า ” ฮิโระแลบลิ ้นใส่ก่อนจะเข้ า ไป กอดลาป้าแคสบ้ าง “รักป้านะฮะ”
DarkPhoenix
ฮิโระไม่เคยรู้ สึกตื่นเต้ นกับการไปโรงเรี ยนสักเท่าไหร่ เพราะอย่างที่ร้ ู กันว่าสถานที่ที่เรี ยกว่า ‘โรงเรี ยน’ สาหรับเขาไม่ต่างจากการไปฆ่าเวลาเพราะ สิง่ ที่อาจารย์สอนไม่ใช่สงิ่ ที่เขาอยากรู้ อาจารย์สว่ นมากไม่สามารถให้ คาตอบในเรื่ องที่เขาสงสัยได้ แต่ครัง้ นี ้มันต่างกัน... มหาลัยฯ แห่งนี ้มีสอนภาคทฤษฎีในสิ่งที่หลายๆ คนยังไม่ทราบหรื อ ข้ อมูลใหม่ๆ ที่เปลีย่ นไปตามกาลเวลา แต่สงิ่ ที่ฮิโระสนใจเป็ นพิเศษคือการวิจยั และพัฒนางานส่วนบุคคล โกโกที่ม่งุ หาความเร็ ว วาซาบิที่เชียวชาญด้ านฟิ สิกส์ ฮันนี่เลม่อนที่ ถนัดทางเคมี เฟรดที่...ถนัดในการเอนเตอร์ แทนคน(?) และทาดาชิที่ประดิษฐ์ เบย์แมกซ์ขึ ้นมา ฮิโระเอง...ก็อยากจะสร้ างในสิง่ ที่เขาจะภูมิใจไปกับมัน พูดได้ อย่างเต็มปากว่าเขาพยายาม ‘เต็มที่’ จบตัวอย่ าง Path 1 ติดตามที่เหลือได้ ในเล่ ม
39
40
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
II
DarkPhoenix
Chapter II “If” “ถ้า...” “ถ้า ‘วันนัน้ ’ ฉันรัง้ นายไว้ทนั ” “วันนีน้ ายจะยังอยู่ขา้ งๆ ฉันหรื อเปล่า” - Hiro Hamada ทาดาชิสะบัดมือของฮิโระออกแล้ ววิ่งเข้ าไปในตึ กด้ วยความรี บร้ อน ทิ ้งให้ ฮิโระอยู่ด้านนอก เด็กชายวิ่งไปเก็บหมวกที่ทาดาชิทาหล่นไว้ แล้ วทาท่า จะตามเข้ าไป แต่แล้ วก็เกิดการระเบิดขึ ้นเสียก่อน... ร่ างของฮิโระกระเด็นออกมานิดหน่อย เมื่อยันตัวลุกขึ ้นภาพที่เห็นก็ คือเปลวเพลิงที่ลกู โชนและความจริ งตรงหน้ าที่ยากจะยอมรับ ทาดาชิเพิ่งเข้ าไปในนัน... ้ งานศพถูกจัดขึน้ อย่างเรี ยบง่าย เพื่อนๆ ของทาดาชิ มาร่ วมแสดง ความเสียใจที่บ้าน ให้ กาลังใจป้าแคสเพื่อที่จะได้ เดินหน้ าสู้ตอ่ ฮิโระนัง่ อยูท่ ี่ชนั ้ บนด้ วยแววตาเลือ่ นลอย มันทาใจลาบากจริ งๆ... ร่ า งเล็ ก โยนเสื อ้ สูท ไปกองไว้ ที่ พื น้ แล้ ว เอนตัว ลงนอน เหม่ อ มอง เพดานห้ องแล้ วพึมพากับตัวเองคนเดียว “ทาดาชิจากไปแล้ ว”
41
42
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
ฮิ โระใช้ แขนตัวเองปิ ดหน้ าของเขาที่บัดนี ้เปื ้อนไปด้ วยคราบน ้าตา ภายในห้ องมีเสียงสะอื ้นไห้ ดงั เบาๆ อยู่นานสองนาน เขานึกโทษตัวเองที่ไม่ ห้ ามทาดาชิให้ เร็ วกว่านี ้ หากรัง้ ไว้ อีกเพียงครู่เดียว...ทาดาชิคงยังอยูต่ รงนี ้ ทาหน้ าทะเล้ นเหมือนทุกๆ ที “เป็ นความผิดของฉัน ” ฮิโระกัดริ มฝี ปากจนเป็ นแผล “ความผิดของ ฉันเพียงคนเดียว” ทาดาชิ ... ทาไมนายต้องมาจากฉันไปแบบนีด้ ว้ ย เวลาผ่านไปหลายสัปดาห์แต่นนั่ ก็ไม่ช่วยให้ ฮิโระทาใจได้ เลยสักนิด ห้ องนอนของเขารู้ สึกเงี ยบลงไปถนัดตาเมื่อบัดนีไ้ ม่เหลือใครให้ พูดด้ วยอีก ต่อไป เหลือเขาเพียงคนเดียว... ป้าแคสยกจานข้ าวขึ ้นมาและพบว่ามื ้อก่อนหน้ านี ้ฮิโระก็ไม่แม้ แต่จะ แตะมัน เธอมีสีหน้ ากังวลแต่ก็พยายามฝื นยิ ้ม “หลานน่าจะลงไปข้ างล่างบ้ าง นะ” “ฮะ...” ฮิโระตอบไปตามมารยาท “แล้ วเรื่ องมหาลัยฯ...” ป้าแคสเก็บจานเก่าก่อนจะเดินไปที่โต๊ ะแล้ ว หยิบซองจดหมายที่ฮิโระได้ มาเมื่ อวันนัน้ “ทางมหาลัยฯ โทรมาอีกรอบ เขา บอกว่าถึงจะเปิ ดเทอมไปแล้ วไม่กี่อาทิตย์แต่หลานก็ยงั ไปเรี ยนได้ นะ” “ขอบคุณฮะ เดี๋ยวผมคิดดูอีกที...”
DarkPhoenix
หลังจากที่ป้าแคสลงไปข้ างล่างแล้ วฮิโระก็โยนซองจดหมายนันลงถั ้ ง ขยะไป เขาหยิบหุ่นยนต์ที่ใช้ ในการแข่งบอทของเขาขึ ้นมาและตอนนั น้ เองที่ ชิ ้นส่วนมันหล่นลงกระแทกเท้ า “โอ๊ ย!” ปิ๊ บ ปิ๊ บ ปิ๊ บ เสียงนันท ้ าให้ ฮิโระหันกลับไปมองด้ านหลังก็พบกับเบย์แมกซ์ที่อยู่ใน สภาพใช้ งาน เจ้ าหุ่นยนต์อ้วนกลมกะพริ บตาปริ บๆ แล้ วค่อยๆ เดินมาหาเขา ช้ าๆ ผ่านข้ าวของที่ขวางทางอยู่ “สวัสดี ผมชื่อเบย์แมกซ์ เพื่อนรักนักสุขภาพของคุณ” “ว่าไงเบย์แมกซ์ ” ฮิโระมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้ าอย่างมึนงง “ฉันไม่ร้ ู ว่า นายยังใช้ การได้ ” “ผมได้ ยินเสียงร้ อง” เบย์แมกซ์เอียงคอฉงน “มีปัญหาอะไรหรื อเปล่า” “ฉันแค่ทาของตกใส่เท้ า ไม่เป็ นไร” ฮิโระตอบไปตามตรง “จะร้ องไห้ ก็ได้ นะ การร้ องไห้ เป็ นการตอบสนองต่อความเจ็บปวดทาง หนึง่ ” “ไม่ๆ ฉันไม่ร้องไห้ ” เพราะทีผ่ ่านมา...ฉันร้องจนเกิ นพอแล้ว เบย์แมกซ์กะพริ บตาปริ บๆ แล้ วพูด “ผมจะแสกนอาการบาดเจ็บให้ ” ฮิโระชี ้หน้ าเบย์แมกซ์เป็ นการห้ าม “ไม่ต้องมาแสกนฉัน” “แสกนเสร็ จแล้ ว” “ให้ ตาย...”
43
44
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
ฮิโระพยายามเอาเบย์แมกซ์ยดั ลงไปในที่เก็บจนล้ มลงไปกองกับพื ้น เขาได้ ยินเสียงอะไรแปลกๆ ดังมาจากใต้ เตียงและสิ่งที่พบก็คือไมโครบอทตัว หนึง่ ในกระเป๋ าเสื ้อ เจ้ าไมโครบอทน้ อยมีทา่ ทีแปลกๆ เหมือนมันกาลังหาอะไรบางอย่าง “แปลกจริ งๆ มันพยายามจะกลับไปรวมกับพวก...” ฮิโระวิเคราะห์ “แต่จะเป็ นไปได้ ยงั ไงในเมื่อไมโครบอทที่เหลือโดนไฟไหม้ ไปหมดแล้ ว” มันคงเสียล่ะมัง้ ฮิโระหยิบไมโครบอทของเขาใส่ลงในจานแก้ วแล้ วปิ ดฝาเอาไว้ เผื่อว่า มี เ วลาจะเอามาซ่อ มภายหลัง เบย์ แ มกซ์ เดิ นมาหยิบ ขึน้ ดูด้วยความสงสัย “หุน่ ยนต์ตวั จิ๋วของฮิโระเหมือนกาลังพยายามไปที่ไหนสักที่” “งันเหรอ” ้ ฮิโระว่าพลางนัง่ ซ่อมหุ่นยนต์สาหรับเตรี ยมไว้ ไปแข่งบอท “ทาไมนายไม่ลองตามมันไปล่ะว่ามันไปไหน” “นัน่ จะช่วยให้ ฮิโระรู้สกึ ดีขึ ้นหรื อเปล่า” “แน่นอน” ร่ างเล็กตอบไปอย่างนันโดยไม่ ้ ทนั สังเกตว่าเบย์ แมกซ์เดิน ลงไปข้ างล่างแล้ วออกจากบ้ านไป จนเขาได้ ยินเสียงเบรกของรถจากด้ านนอก... “เบย์แมกซ์!” และแล้ วการเล่นวิ่งไล่จบั ก็บงั เกิด
DarkPhoenix
45
46
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
ฮิโระตามเบย์แมกซ์มาหยุดอยู่ที่หน้ าโกดังแห่งหนึ่ง เด็กชายถึงกับ หอบหลังจากไม่ได้ ออกกาลังเช่นนี ้มานาน ก็ในเมื่อเขาก็แค่เด็กเนิร์ดคนหนึง่ ที่ มักจะเก็บตัวอยูใ่ นบ้ าน “เบย์แมกซ์!” ฮิโระร้ องเรี ยกเมื่อเห็นหุ่นยนต์อ้วนกลมหยุดยืนที่หน้ า ประตูทางเข้ า “บ้ าไปแล้ วรึไง นายมาทาอะไรที่นี่!” “ผมเจอแล้ วว่าหุน่ ยนต์ตวั น้ อยของฮิโระต้ องการจะไปที่ไหน” ฮิโระใช้ แขนเสื ้อเช็ดเหงื่ อของตัวเองแล้ วเอาไมโครบอทของเขาคืน “ฉันบอกแล้ วว่ามันเสีย มันไม่ได้ จะไปไหนสัก...หน่อย” เมื่อลองสังเกตดีๆ ฮิโระก็ต้องแปลกใจ ไม่ว่าเขาจะหันจานแก้ วที่ใส่ ไมโครบอทไปทางไหน เจ้ าหุ่นยนต์ น้อยก็ จะกลิ ้งกลับไปยังทิศเดิม ร่ างเล็ก พยายามจะเปิ ดประตูเพื่อให้ ร้ ูถึงสาเหตุ “ชิ มันล็อก” ฮิโระสบถ “หน้ าต่าง” เบย์แมกซ์เงยหน้ าขึ ้นด้ านบน “นี่เป็ นคาเตือน” เบย์แมกซ์พดู ระหว่างที่ฮิโระใช้ เขาเป็ นฐานเหยียบ เพื่ อ จะปี นหน้ าต่า งเข้ าไป “หากตกลงจากความสุขระดับ นี อ้ าจเป็ นเหตุให้ บาดเจ็บร้ ายแรงได้ ” ฮิโระปี นขึ ้นไปสาเร็ จ และระหว่างที่เขาตามหาสาเหตุที่ทาไมโครบอท ในมือแสดงท่าทางแปลกๆ ก็พบกับถังจานวนมากที่ใส่ไมโครบอทเอาไว้ จนเต็ม “ใครสักคนสร้ างมันขึ ้นมาอีก...” แต่เพือ่ อะไร?
DarkPhoenix
ในทันใดนันเองไมโครบอทก็ ้ รวมตัวกันแล้ วไล่ตามฮิโระกับเบย์แมกซ์ ไปทัว่ พวกเขาหนีไปรอบๆ โกดังจนเมื่อใกล้ ถึงหน้ าต่างบานเดิมก็เห็นใครคน หนึ่งสวมหน้ ากากคาบูกิในชุดคลุมสีดาเป็ นผู้ควบคุมเหล่าไมโครบอทให้ โจมตี เขา ถัดไปด้ านหลังมีเงาของชายอีกคนที่ฮิโระมองไม่เห็นใบหน้ า ฮิ โ ระดัน เบย์ แ มกซ์ ใ ห้ ออกไปทางหน้ าต่ า งจนพวกเขาตกลงไป ด้ า นล่า ง โชคยัง ดี ที่ เ บย์ แ มกซ์ ก อดฮิ โระเอาไว้ ได้ ทัน ชายปริ ศ นาคนนัน้ รี บ ตามมาที่หน้ าต่างแล้ วชะโงกหน้ าออกมาดู ดวงตาทังสองของฮิ ้ โระเบิกกว้ าง เมื่อคนที่เขาเห็น...คือทาดาชิ ไม่จริ งน่า! ด้ วยความที่ยงั สับสนกับสิง่ ที่เกิดขึ ้นฮิ โระจึงเลือกที่จะถอยหนีก่อนใน คราวนี ้ เขายังไม่เชื่อสายตาตัวเองเท่าไหร่ คนที่เขาเห็นในตอนนั น้ มีใบหน้ าที่ เหมือนทาดาชิทกุ ประการ ที่แตกต่าง...คงจะเป็ นสีหน้ าที่เฉยชาและการแต่งตัวที่เปลีย่ นไป ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่านีม่ นั เกิ ดอะไรขึ้น อีกด้ านหนึง่ “ให้ ตามไปมัยครั ้ บ” ชายหนุ่มหันไปถามเจ้ านายของเขาด้ วยน ้าเสียง เรี ยบนิ่ง “ตอนนี ้ยังทัน” “ไม่ต้อง” เดีย๋ วเด็กคนนัน้ ก็กลับมาอีก
47
48
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Chapter III “Stranger” “คนแปลกหน้า...” “สาหรับนายแล้วฉันเป็ นแบบนัน้ สิ นะ” “นาย ‘ลืม’ ไปหมดแล้วจริ งๆ เหรอ” - Hiro Hamada “ทายังไงฉันถึงจะตามหาเขาเจอ” ฮิโระบ่นพึมพากับตัวเองระหว่างที่พยายามหาข้ อมูลเท่าที่จะทาได้ เขายังไม่เล่าเรื่ องนี ้ให้ ใครฟั งและถึงเล่าไปก็ไม่นา่ จะมีใครเชื่อ กับคนที่นา่ จะตายไปแล้ ว... “ทาดาชิ” เบย์แมกซ์พดู พลางหันไปมองหมวกของทาดาชิที่วางไว้ บน เตียง “ทาดาชิ...” ฮิโระเดินไปปิ ดฉากกันห้ ้ องของทาดาชิ เมื่อมองหมวกใบนันแล้ ้ วเขาก็ คิดได้ “ทาดาชิจากไปแล้ ว” คนทีเ่ ห็นวันนี.้ ..คงแค่เรื ่องบังเอิ ญ “เมื่อไหร่จะกลับมา?” เบย์แมกซ์เอียงคอฉงนพลางกะพริ บตาปริ บๆ “ทาดาชิตายแล้ วเบย์แมกซ์” ฮิโระฝื นพูดคานันออกมาด้ ้ วยสีหน้ าไม่ส้ ู ดีนกั ไม่อยากตอกย ้าความจริ งที่เขาปฏิเสธมาตลอด “ทาดาชิ แข็งแรงมากนะ เขาน่าจะอยู่ได้ นาน” เบย์ แมกซ์ ยังคงไม่ เข้ าใจ เขาเคยแสกนสุขภาพของทาดาชิมาหลายครัง้ แล้ ว ด้ วยความที่ชายหนุม่ ออกกาลังกายและกินอาหารครบห้ าหมูม่ าตลอดข้ อมูลจึงดูขดั กัน
DarkPhoenix
“ใช่...” ฮิโระถอนหายใจแล้ วเดินไปที่โต๊ ะทางานของเขา “เขาควรจะ อยูไ่ ด้ นานกว่านี ้” ถ้าเพียงแค่วนั นัน้ ฉันพยายามมากกว่านี ้ พยายามหยุดเขาเอาไว้... “ทาดาชิยงั อยูท่ ี่นี่” เบย์แมกซ์พดู “ไม่ ทาดาชิจากไปแล้ ว ” ฮิโระสวนกลับ “ใครๆ ก็มกั จะพูดว่าเขายัง อยูท่ ี่นี่เสมอตราบใดที่เรายังเก็บเขาไว้ ในความทรงจา” พูดน่ะมันง่าย...แต่ความรู้สึกมันไม่เหมื อนกัน และฉันยังทาใจไม่ได้ “ทาดาชิยงั อยูท่ ี่นี่” เบย์แมกซ์กะพริ บตาปริ บๆ และก่อนที่ฮิโระจะทัน พูดขัดอีกครัง้ เขาก็ฉายภาพชายแปลกหน้ าที่เจอที่โกดัง “ทาดาชิ” ฮิโระเบิกตากว้ างเมื่อเห็นรู ปชัดๆ ในทีแรกเขาคิดว่าคนคนนันคงเป็ ้ น แค่คนที่หน้ าเหมือนกัน และเพราะมีเวลามองเห็นเพียงเสี ้ยววินาทีตอนที่ตกลง มาจึงอาจจะจาสับสนเนื่องจากยังทาใจไม่ได้ ถึงเรื่ องที่เกิดขึ ้นเมื่อหลายอาทิตย์ ก่อน อาจเป็ นแค่สญ ั ชาตญาณของเขาเอง...ที่พยายามหาใครมาแทนที่ หลอกตัวเองให้ ร้ ูสกึ ดีขึ ้น แม้ ความจริ งมันจะไม่ช่วยอะไรเลยก็ตาม แต่ ภ าพที่ เ บย์ แ มกซ์ เ ก็ บ เอาไว้ นัน้ เป็ นเครื่ อ งยื น ยัน ว่ า เขาไม่ ไ ด้ จินตนาการไปเองอย่างที่คิด คนคนนี ้มีอยูจ่ ริ ง... และเขาก็จาพี่ชายของตัวเองได้ !
49
50
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
“นายแสกนเขาไว้ หรื อเปล่า ” ฮิ โระถามเพื่อให้ แน่ใจอีกครั ง้ เขาไม่ อยากมีความหวังแล้ วต้ องมาจบลงที่ความผิดพลาดอีก “คนคนนี ้...คือทาดาชิ จริ งๆ ใช่มย” ั้ ทาดาชิ ยงั ไม่ตายจริ งๆ ใช่มยั้ “แสกนแล้ ว คนคนนันคื ้ อทาดาชิ” เบย์แมกซ์พยักหน้ าพลางแสดงผล การแสกนให้ ฮิโระดู ไม่ว่าจะเป็ นชื่อ กรุ๊ ปเลือด ข้ อมูลทางสุขภาพทังหลายและ ้ จากการตรวจสอบแล้ วเป็ นคนคนเดียวกัน ที่แตกต่าง...คงเป็ นข้ อมูลด้ านอารมณ์ที่ดผู ิดปกติ “แต่ถ้านัน่ เป็ นทาดาชิจริ งๆ ทาไมเขาถึงไม่กลับบ้ าน” นี่เป็ นจุดที่ฮิโระยังคาใจทาให้ เขาไม่กล้ าฟั นธงถึงสิง่ ที่เห็น โดยเฉพาะ เมื่อท่าทีของทาดาชิตอนที่เห็นเขานันไม่ ้ เหมือนคนที่เขารู้ จกั เลยสักนิด แววตา ที่เมินเฉยยากจะเชื่อ คนคนนัน้ จะใช่ทาดาชิ จริ งๆ เหรอ... “ทาดาชิ ป่ วย” เบย์แมกซ์พดู สันๆ ้ “แสกนไม่สมบูรณ์ แต่คาดว่าได้ รับ การกระแทก มีแนวโน้ มสูญเสียความทรงจา” “ว่าไงนะ!” “ทาดาชิ อาจจะความจาเสือ่ ม” ฮิโระพยายามหาข้ อมูลถึงหลักฐานที่พบเจอในวันเกิดเหตุ ทีแรกที่ไม่ มีใครเจอร่ างของทาดาชิก็เพราะคิดว่าคงจะแหลกไปพร้ อมกับแรงระเบิดแล้ ว แต่เมื่อมาวิเคราะห์ดทู กุ อย่างก็ลงตัว ใครบางคนที่ขโมยไมโครบอทของเขาอาจจะช่วยทาดาชิเอาไว้
DarkPhoenix
“เพราะทาดาชิความจาเสื่อม เจ้ าหัวขโมยก็เลยอาศัยจุดนี ้ในการดึง มาเป็ นลูกน้ อง” ฮิโระได้ ข้อสรุป แม้ ทาดาชิจะความจาเสือ่ มแต่ก็อาจจะยังมีทกั ษะด้ านหุน่ ยนต์อยู่ทา ให้ หวั ขโมยใช้ จดุ นี ้ให้ เป็ นประโยชน์ ฉันจะช่วยนายให้ได้... รอก่อนนะ! “แต่ก่อนอื่น...” ฮิโระหันไปมองเบย์แมกซ์แล้ วความคิดดีๆ ก็ผดุ ขึ ้นมา “คงต้ องอัพเกรดนายสักหน่อย” ฮิโระหาข้ อมูลเกี่ยวกับการต่อสู้ การป้องกันตัวเพื่อป้อนข้ อมูลลงไป ในชิ พ ให้ กับเบย์ แมกซ์ เขาออกแบบชุด เกราะและอะไรอีกหลายอย่างเพื่อ เตรี ยมพร้ อมไปเผชิญหน้ ากับหัวขโมย คนที่ขโมยทังไมโครบอทของเขา... ้ และทาดาชิ “คนคนนันอาจจะช่ ้ วยทาดาชิเอาไว้ ก็จริ ง...” แต่ฉนั ไม่ให้อภัยเขาแน่ทีท่ าให้ทาดาชิ อยู่ในสภาพนัน้ ! เบย์ แ มกซ์ กะพริ บ ตาปริ บ ๆ เมื่ อ เห็ น ในสิ่งที่ ฮิโระก าลัง ทา “ถ้ า จับ ผู้ชายใส่หน้ ากากคนนันได้ ้ ฮิโระจะอารมณ์ดีขึ ้นงันเหรอ?” ้ “แน่นอน” “ถ้ างันเบย์ ้ แมกซ์ก็จะทา...” เบย์แมกซ์ให้ ความร่วมมือฮิโระเป็ นอย่าง ดีไม่วา่ จะการยอมใส่เกราะที่ปิดบังรูปร่างนุม่ นิ่มเป็ นมิตรของเขา รวมทังข้ ้ อมูล ด้ านคาราเต้ ที่เจ้ าตัวก็ยงั ไม่ค่อยเข้ าใจนักว่าจะช่วยให้ เขารักษาคนได้ ยงั ไง แต่ เมื่อฮิโระพูดแบบนัน... ้ “ทาเพื่อฮิโระ” คาตอบเดียวที่เป็ นเหตุผลให้ ทกุ อย่าง
51
52
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
“เบย์แมกซ์ตามมาเร็ ว” ฮิโระวิ่งนาไปก่อน พวกเขาไปที่โกดังเมื่อคราวที่แล้ วแต่เมื่อเปิ ดเข้ าไป ก็พบกับความว่างเปล่า “พวกเรามาช้ าเกินไป” ฮิโระล้ วงเอาไมโครบอทในกระเป๋ าขึ ้นมาและเห็นว่ามันพยายามจะ ไปที่ไหนสักที่ ทังสองตามไปเรื ้ ่ อยๆ จนถึงท่าเรื อหนึ่ง แต่แทนที่ฮิโระจะเจอใคร ที่นนั่ อย่างที่หวังไว้ ... กลายเป็ นเขาต่างหากที่ถกู จับได้ “นายไม่ควรมาที่นี่ เจ้ าหนู” ชายแปลกหน้ าจับบ่าของฮิโระเอาไว้ แต่ สิง่ ที่เด็กชายแปลกใจไม่ใช่เพราะถูกเจอตัว หากแต่เป็ นเสียงนัน...เสี ้ ยงที่เขาไม่ได้ ยินมานาน เสียงที่เขาไม่มีทางลืมได้ ลง “ทาดาชิ!” ฮิโระหันกลับไปหาและพบว่าคนที่อยู่ตรงหน้ าคือคนที่เขา คิดว่าจะไม่มีโอกาสได้ เจออีก คนที่เขาจะไม่ปล่อยให้ หลุดมือไปเป็ นครัง้ ที่สอง “นายรู้ จกั ชื่อของฉันได้ ยงั ไง” ทาดาชิขมวดคิ ้วด้ วยความไม่เข้ าใจ นี่ เป็ นครัง้ ที่สองที่เขาเจอเด็กคนนี ้ ทังๆ ้ ที่คิดว่าคงเป็ นเด็กธรรมดาคนหนึ่งที่เล่น ซนจนไปเจอฐานที่มนั่ ของ ‘พวกเขา’ ตกลงแล้วเด็กคนนีเ้ ป็ นใครกัน ทาดาชิได้ แต่ตงค ั ้ าถามในใจ เขามองไมโครบอทในมือของร่ างเล็ก แล้ วก็ยิ่งสงสัย แล้วเด็กนีไ่ ปเอาไมโครบอทมาจากไหน
DarkPhoenix
“ฉันไง ฮิโระ!” ฮิโระถึงกับไปไม่เป็ น เขาแทบสะอึกเมื่อพบว่าทาดาชิ จาอะไรเกี่ยวกับเขาไม่ได้ เลยจริ งๆ ทังๆ ้ ที่โตมาด้ วยกัน เล่นด้ วยกัน ประดิษฐ์ สิง่ ของมากมายด้ วยกัน ทาดาชิลมื มันจนหมดสิ ้น ทาไมมันเจ็บแบบนีน้ ะ... ฮิโระฝื นยิ ้ม เขาไม่คิดว่าจะได้ เจอทาดาชิเร็ วขนาดนี ้และไม่ร้ ูวา่ ควรจะ ทาอย่างไรเพื่อให้ อีกฝ่ ายกลับมาจาเขาได้ ดงั เดิม “ฉันฮิโระ ฮามาดะ น้ องชาย ของนายไง” “ฉันไม่มีน้องชาย” เป็ นอีกครัง้ ที่ฮิโระถึงกับนิ่งไป มันเหมือนมีอะไรมาแทงใจและบดขยี ้ ความรู้สกึ ของเขาให้ กลายเป็ นเสีย่ งๆ การถูกลืม...มันไม่สนุกเลยจริ งๆ “นายมีสิ ฉันนี่แหละน้ องชายของนาย” ร่ างเล็กยังคงไม่ยอมแพ้ เขา ดึงเสื ้อของทาดาชิเอาไว้ เพื่อไม่ให้ อีกฝ่ ายหนีไปไหน เขากลัว...กลัวว่าหากปล่อยมือนี ้แล้ วจะไม่ได้ เจอกันอีก “ปล่อย” ทาดาชิพดู ด้ วยน ้าเสียงเย็นชา เขาไม่ร้ ูวา่ เด็กตรงหน้ าเป็ นบ้ า อะไรถึงมากล่าวอ้ างเรื่ องไร้ สาระแบบนี ้กับเขา และไม่วา่ เด็กนี่จะได้ ไมโครบอท จากที่ไหนอย่างไรเสียงานก็ต้องเป็ นงาน เขาจะไม่ยอมให้ เรื่ องนี ้แพร่งพรายออกไป ไม่วา่ จะต้ องลงมือกับเด็กก็ตาม “ขอโทษนะ”
53
54
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
ทาดาชิเตรี ยมจะทาให้ ฮิโระสลบไป ทว่าในวินาทีนนเองเบย์ ั้ แมกซ์ กลับเอาแขนมาป้องกันไว้ ได้ ทนั ร่ างสูงหันไปสบตาหุ่นยนต์หน้ ามึนแล้ วตวาด เสียงดัง “หุน่ ยนต์อย่างแกไม่เกี่ยว” ฮิโระแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาไม่คิดว่าทาดาชิจะลงมือกับเขา จริ งๆ หากไม่ใช่เพราะเบย์แมกซ์ช่วยเอาไว้ ป่านนี ้เขาคงลงไปนอนกับพื ้น แต่ที่เขารู้สกึ แย่...เพราะคนที่ทาคือพี่ชายของเขาเอง นายจาฉันไม่ได้เลยจริ งๆสิ นะ “เบย์แมกซ์ชื่อเบย์แมกซ์ไม่ใช่ ‘แก’ และทาดาชิกาลังจะทาร้ ายฮิโระ” เบย์ แ มกซ์ ร ายงานตามสิ่ ง ที่ เ กิ ด ขึ น้ “เบย์ แ มกซ์ เ ป็ นเพื่ อ นรั ก นัก สุข ภาพ ประจาตัวฮิโระ ต้ องปกป้องฮิโระ” “แกนี่มนั !” ทาดาชิหยิบเครื่ องชอตไฟฟ้ าขึ ้นมา ฮิโระเห็นดังนันจึ ้ งรี บ พุง่ ตัวเข้ าไปแย่ง “อย่าหาเรื่ องให้ มนั มากนัก ฉันไม่อยากใช้ กาลัง” “คาแนะนา เครื่ องชอตไฟฟ้ ามีอนั ตรายต่อมนุษย์ ถ้ าฮิโระโดนเข้ าไป จะบาดเจ็บและทาดาชิจะรู้สกึ ไม่ดี” “ทาไมฉันต้ องรู้ สกึ ไม่ดีด้วย?” ทาดาชิเลิกคิ ้ว เขาไม่เข้ าใจว่าหุน่ ยนต์ ตรงหน้ ากาลังพูดอะไรกันแน่ คนพวกนี ้เกี่ยวข้ องยังไงกับเขา หรื อจะรู้จกั เขาในอดีตจริ งๆ... “เพราะทาดาชิรักฮิโระ ทาดาชิจะไม่ทาร้ ายฮิโระ” เบย์แมกซ์ กล่าว ข้ อสรุ ปสันๆ ้ ที่ทาให้ ทาดาชิ ยิ่งสับสนเข้ าไปใหญ่ ส่วนฮิโระกลับหลุดหัวเราะ ออกมากับการใช้ คาศัพท์ชวนงงของเจ้ าก้ อนมาชเมโล่เดินได้ “แกชักจะพูดจาไม่ร้ ูเรื่ องแล้ ว”
DarkPhoenix
ทาดาชิเตรี ยมจัดการหุ่นยนต์ตรงหน้ าให้ เรี ยบร้ อยเพื่อที่จะได้ จบั เด็ก คนนี ้เอาไว้ ก่อน แม้ ไม่ร้ ูวา่ คนตรงหน้ ามีสว่ นเกี่ยวข้ องกับเรื่ องนี ้มากน้ อยแค่ไหน แต่เพื่อความปลอดภัยว่าแผนการจะไม่รั่วออกไปจนล่ม อย่างที่บอก...แม้ เป็ นเด็กเขาก็จะไม่ออ่ นข้ อให้ “นัน่ นายจะทาอะไรน่ะ!” ไม่ทัน ที่ ท าดาชิ จะได้ ทาในสิ่งที่ เขาตัง้ ใจก็ มี รถตู้คัน หนึ่งพุ่งเข้ ามา ขวางไว้ เสียก่อน ร่ างสูงกระโดดถอยหลังหลบได้ ทนั ก่อนจะหนีไป เขาไม่อยาก ทาให้ มนั กลายเป็ นเรื่ องใหญ่จนมีตารวจเข้ ามายุง่ เกี่ยว ขอโทษนะครับทีผ่ มจับตัวเด็กนัน่ มาไม่ได้ ทาดาชิคิดในใจก่อนจะหายไปกับความมืด “ฮิโระ! นี่เธอมาทาอะไรที่นี่ ” เสียงฮันนี่เลม่อนทาให้ ฮิโระได้ สติ เขา หันกลับไปมองหาทาดาชิแต่อีกฝ่ ายหายตัวไปจากตรงนันเสี ้ ยแล้ ว “ขึ ้นรถเร็ ว” “แต่ทาดาชิ...” “ทาดาชิ ? ” ฮันนี่เลม่อนถึงกับทาหน้ างงที่จู่ๆ ฮิ โระเรี ยกชื่ อทาดาชิ ออกมาแบบนัน้ “ไว้ อธิบายรายละเอียดทีหลัง ขึ ้นมา!” โกโกดึงร่ างของฮิโระให้ เข้ ามา ในรถ พวกเขาได้ รับการติดต่อจากเบย์แมกซ์จึงตามมาที่นี่ด้วยความเป็ นห่วง ระคนสงสัย สงสัย...ว่าฮิโระมาทาอะไรที่นี่ตอนดึกดื่น “นายจะทาให้ ป้าแคสเป็ นห่วงนะที่ออกมาแบบนี”้ วาซาบิเสริ ม “เฮ้ ๆ เบย์ แมกซ์ ดูเปลี่ยนไปนะ” เฟรดมองหุ่นยนต์ ที่ตอนนีแ้ ต่งชุด พร้ อมรบเต็มยศ “จะพาเบย์แมกซ์ไปแข่งบอทเหรอ!”
55
56
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
“ใช่ซะที่ไหนล่ะ!” ฮิโระถึงกับปวดหัวตุบๆ “เรื่ องมันยาวแต่ตอนนี ้ควร จะหาที่ซอ่ นดีๆ สักที่” “ที่ซอ่ น?” ฮันนี่เลม่อนขมวดคิ ้ว “เกิดอะไรขึ ้นกันแน่” ฮิ โ ระถอนหายใจ ตอนแรกเขาไม่ อ ยากพูด อะไรมากเพื่ อ ที่ จ ะได้ หาทางตามทาดาชิให้ ทนั แต่ในเมื่อเรื่ องมันเลยเถิดมาขนาดนี ้แล้ วและจะให้ ตามไปตอนนี ้ก็คงไม่ร้ ูจะไปตามยังไง โอเค...เล่าก็เล่า “มีคนขโมยไมโครบอทไป” [Your Own Path] ถ้าคุณเป็ นฮิ โระ ในสถานการณ์นีค้ ณ ุ จะทาอย่างไรต่อ... 1. ยอมแพ้ ที่จะตามหาเพราะถึงหาไปทาดาชิก็จาเขาไม่ได้ (อ่านหน้ า 227) 2. ก็ต้องตามหาต่อสิ พี่ชายเขาทังคน! ้ (อ่านหน้ าต่อไป) จบตัวอย่ าง Path 2 ติดตามที่เหลือได้ ในเล่ ม
DarkPhoenix
I
57
58
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Special I “Diary” “เด็กคนนีม้ ี เรื ่องให้ประหลาดใจเสมอ” “ความอัจฉริ ยะทีผ่ มนึกหวัน่ อยู่บา้ งเหมื อนกัน” “เคยแม้แต่จะอิ จฉา...และเด็กคนนัน้ ก็คือน้องฉันเอง” - Tadashi Hamada ผมเกิดมาเป็ นลูกคนแรกของครอบครัว ไม่แปลกอะไรที่ใครๆ จะทัง้ รักทังหลง ้ ผมได้ รับความรักจากคุณพ่อคุณแม่อย่างเต็มที่ และแน่นอน...พวกเขาย่อมคาดหวังกับผมไว้ มาก ผมก็ไม่คิดทาให้ พวกเขาผิดหวัง ชื่อของผมคือ 'ทาดาชิ ฮามาดะ' Diary 1 ผมได้ รับสมุดไดอารี่ เล่มนี ้เป็ นของขวัญวันเกิดและตัดสินใจที่จะเริ่ ม บันทึกเรื่ องราวของตัวเองเอาไว้ ในสมุดเล่มน้ อยนี ้ มันอาจจะดูแปลกๆ สาหรับ เด็กผู้ชายวัยนี ้ที่จะจดบันทึก หากเพื่อนๆ ที่โรงเรี ยนรู้เข้ าอาจจะเอาเรื่ องนี ้ไปล้ อก็ได้ ก็นะ...ผมไม่ต้องเอาไปให้ ใครอ่านสักหน่อย เพราะงันใครจะว่ ้ ายังไงก็ช่างเถอะ ผมพอใจจะเขียนก็พอแล้ ว ถือซะว่าฝึ กเขียนหนังสือ เพราะผมก็เพิ่งจะอายุสี่ขวบเท่านันใครๆ ้ มักจะชมผมที่เรี ยนรู้ไวและได้ เรี ยนข้ ามชันเรี ้ ยน
DarkPhoenix
Diary 2 ผมไม่ได้ เขียนไดอารี่ มาหลายวันเพราะไม่ร้ ูวา่ จะเขียนอะไรดี อ้ อ คราวทีแ่ ล้ วผมเรื่ องบอกเรื่ องสาคัญไปเลย ผมเป็ นพี่ชายแล้ วนะ เด็กคนนันชื ้ ่อ 'ฮิโระ ฮามาดะ' ตอนนี ้ยังตัวนิดเดียว ร้ องไห้ ทงวั ั ้ นจน ผมตื่นขึ ้นมากลางดึกหลายครัง้ - -“ ตอนเด็กๆ ผมก็เป็ นแบบนี ้เหรอเนี่ย...อายจัง เมื่อคืนผมตื่นขึ ้นมาเพราะเสียงร้ องของฮิโระ ผมลุกขึ ้นจากเตียงด้ วย ความราคาญ ไม่ร้ ูจะร้ องไห้ อะไรนักหนา แต่นา่ แปลกเหมือนกันนะ พอผมเห็นหน้ าของเขา ความราคาญพวกนันก็ ้ หายไป ผมยิ ้มให้ เจ้ าตัวเล็ก และฮิโระก็ยิ ้มให้ ผม Diary 3 วันนี ้เป็ นวันหยุด การมีน้องชายที่ยงั เล็กอยู่ทาให้ คณ ุ พ่อคุณแม่เลือก ที่จะอยูบ่ ้ านมากกว่าออกไปเที่ยวไหน เพื่อความปลอดภัย และพวกท่านก็คงอยากพักเหนื่อยด้ วย เจ้ าหนูนอนหลับอยู่บนเตียง ผมนั่งเฝ้ าเขา มองหน้ าไร้ เดียงสานัน่ แล้ วก็ยิ ้มออกมา แปลกดีเหมือนกัน อยูบ่ ้ านแบบนี ้ก็ไม่ได้ นา่ เบื่ออย่างที่คิด
59
60
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Diary 4 ฮิโระเริ่ มพูดได้ แล้ ว ผมตื่นเต้ นมากๆ ที่เห็นน้ องเรี ยกคุณพ่อคุณแม่ แล้ วเมื่อถึงตาผม 'ทา...ชิ' แม้ จะพูดออกมาไม่ถกู ต้ อง แต่ผมจาได้ วา่ ตอนนันหน้ ้ าของผมเป็ นแบบนี ้ ^^ และผมหุบยิ ้มไม่ได้ จริ งๆ Diary 5 วันนี ้ผมได้ ผลสอบจากที่โรงเรี ยน ผมอยากจะโชว์ให้ คณ ุ พ่อคุณแม่ได้ เห็นมัน อยากให้ พวกเขาชมผมเหมือนทุกทีแต่เพราะพวกเขาวุน่ อยูก่ บั การเล่น กับฮิโระ ผมเลยได้ แต่ภมู ิใจกับคะแนนนี ้คนเดียวในห้ อง มองกระดาษแผ่นนัน้ ที่มีตวั เลข 100 เขียนเอาไว้ ที่หวั กระดาษ ไม่เป็ นไร ผมเป็ นพี่ชาย ผมต้ องไม่น้อยใจกับเรื่ องแบบนี ้ Diary 6 ตอนนีผ้ มอายุห้าขวบ ผมเริ่ มสนใจการประกอบหุ่นยนต์ ผมว่ามัน เป็ นอะไรที่เจ๋งมากๆ เลย แทนที่จะเล่นของเล่นที่คนทามาให้ เราแล้ ว การได้ ลองออกแบบอะไรที่เป็ นของเราจริ งๆ มันสุดยอดมากเลยล่ะ! คุณพ่อคุณแม่ก็ชมผมเมื่อเห็นสิ่งที่ผมทา ถึงจะเป็ นชุดอุปกรณ์ การ ทาที่เขาเตรี ยมเป็ นชุดๆ ไว้ อยูแ่ ล้ ว แต่มนั ก็เป็ นจุดเริ่ มต้ นของผม
DarkPhoenix
ผมอยากจะทาอะไรเพื่อให้ ตวั เองมีความพิเศษบ้ าง สิง่ ที่มีแค่ผมคนเดียวที่ทาได้ Diary 7 วันนีผ้ มโกรธฮิโระมากๆ เพราะเด็กคนนันท ้ าหุ่นยนต์ของผมพังไม่ เหลือชิน้ ดี! ผมโกรธมากจริ งๆ จนเกือบลงมือกับน้ องแต่ตอนที่ผมเห็นนา้ ตา ของเขา ความรู้สกึ โมโหเหล่านันก็ ้ หายไป ผมใจอ่อนกับเด็กคนนี ้จริ งๆ ให้ ตายเถอะ! :( สุดท้ ายก็ต้องเอามาระบายในสมุดเล่มนี ้แทน คอยดูนะฮิโระ นายโตกว่านี ้เมื่อไหร่พี่จะแกล้ งไม่ยงเลย ั้ Diary 8 ตอนนีผ้ มอายุหกขวบแล้ ว ฮิ โระเพิ่งจะสองขวบเท่านัน้ เด็กคนนี ้มี อะไรให้ คนรอบข้ างแปลกใจเสมอ อย่างไหวพริ บในการเรี ยนรู้ ที่แสดงออกมา น้ องของผมต้ องโตเป็ นคนที่สดุ ยอดมากแน่ๆ แต่ก็ต้องแพ้ ผมไว้ คนนึงล่ะนะ ฮ่าๆๆ Diary 9 ฮิโระมักจะมานัง่ อยูข่ ้ างๆ ผมตอนที่ประกอบหุน่ ยนต์ ไปๆ มาๆ เขาก็ กลายเป็ นลูกมือให้ ผม คอยหยิบนู่นหยิบนี่ให้ แม้ จะไม่ร้ ู ว่าของแต่ละชิน้ เอาไว้ ทาอะไร ไว้ นายโตกว่านี ้อีกหน่อยนะแล้ วพี่ชายคนนี ้จะสอนนายเอง
61
62
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Diary 10 วันนีผ้ มทะเลาะกับฮิ โระอีกแล้ ว ผมไม่คุยกับน้ องเลยทัง้ วันเพราะ คราวนี ้เขามาหยิบอุปกรณ์ของผมโดยไม่ขอ ฮิโระไม่ได้ ทาพังแบบเมื่อก่อนแต่ เขาทาสิง่ ที่นา่ ตกใจกว่านัน้ เขาเริ่ มประกอบหุน่ ยนต์ ทังๆ ้ ที่ผมยังไม่ได้ สอนเลยด้ วยซ ้า นายเพิ่งจะสามขวบเองนะ... Diary 11 วันนี ้คุณพ่อคุณแม่ไม่กลับมาที่บ้าน ฮิโระเป็ นฝ่ ายมาง้ อผม เขาคลาน มานอนข้ างๆ กัน จ้ องผมปริ บๆ จะเรี ยกว่าง้ อก็คงไม่ถกู เท่าไหร่ ใช้ คาว่าอ้ อนน่าจะดีกว่า และสุดท้ ายผมก็ใจอ่อน... ผมไม่เคยใจแข็งกับเด็กคนนี ้ได้ เลยจริ งๆ แค่เห็นสีหน้ าของเขาที่ทา เหมือนจะร้ องไห้ ยามที่ผมไม่สนใจ เท่านันผมก็ ้ ต้องตรงเข้ าไปกอดปลอบ ผมนี่มนั ใจอ่อนจริ งๆ นัน่ แหละ แค่นี ้ก่อนนะ ผมจะนอนแล้ ว Diary 12 วันนี ้ฮิโระร้ องไห้ ผมเองก็กลันน ้ ้าตาเอาไว้ ไม่อยู่ ทุกอย่างมันเกิดขึ ้น เร็ วเกินไป เช้ าวันนี ้ป้าแคสมาหาพวกเราที่บ้านและแจ้ งข่าวร้ าย คุณพ่อคุณแม่ประสบอุบตั ิเหตุ... ผมพยายามที่จะเข้ มแข็งเพื่อที่จะเป็ นเสาหลักให้ น้อง ฮิ โระเพิ่งจะ สามขวบเท่านัน้ ผมที่โตกว่าสีป่ ี ก็ต้องไม่มวั แต่ร้องไห้
DarkPhoenix
ถึงจะอยากร้ องไห้ ออกมาดังๆ แค่ไหนก็ตาม พ่อครับ...แม่ครับ... Diary 13 วันนี ้พวกเรามางานศพ ผมจับมือน้ องเอาไว้ ตลอด ไม่ปล่อยให้ ฮิโระ ต้ องอยูเ่ พียงลาพัง ป้าแคสเป็ นคนรับพวกเราไปเลี ้ยงเพราะท่านไม่มีลกู ถึงแม้ ทกุ อย่าง จะเกิดขึ ้นโดยไม่ทนั ได้ ตงตั ั้ ว ผมตัดสินใจแล้ ว...ผมจะเข้ มแข็ง ผมจะเป็ นคนปกป้องและดูแลน้ องเอง Diary 14 ฮิโระเริ่ มฉายแววอัจฉริ ยะขึ ้นเรื่ อยๆ เขาเรี ยนรู้อะไรได้ อย่างรวดเร็ วยิ่ง กว่าผมตอนเด็กๆ เสียอีก บางครัง้ ผมก็ต้องทึง่ กับความสามารถของเขา และอิจฉาในความสามารถนัน้ ความสามารถที่ผมไม่มี... Diary 15 ทางโรงเรี ยนให้ ฮิโระข้ ามชัน้ เรี ยนไปหลายขัน้ ตอนฮิ โระอายุได้ หก ขวบก็เรี ยนอยูเ่ กรดห้ าแล้ วทังที ้ ่ตอนนันผมที ้ ่อายุสบิ ขวบเรี ยนอยูเ่ กรดหก เด็กคนนันตามผมมาเรื ้ ่ อยๆ... มันกดดันเหมือนกันนะที่มีน้องชายเป็ นอัจฉริ ยะ
63
64
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Diary 16 ฮิโระเริ่ มศึกษาด้ านงานประดิษฐ์ อย่างจริ งจังโดยมีผมเป็ นต้ นแบบ ผมก็ยินดีสอนน้ องตามหน้ าที่พี่ที่ดี แต่ลกึ ๆ แล้ ว...บางครัง้ ผมก็กลัวเหมือนกัน กลัวว่าจะโดนแซง กลัวจะแพ้ น้องชายตัวเอง... Diary 17 พวกเราเรี ยนโรงเรี ยนเดียวกัน ใครๆ ต่างรู้จกั สองพี่น้องฮามาดะ อาจ เพราะผมเข้ าร่ วมกิ จกรรมของโรงเรี ยนสม่าเสมอ ฮิ โระเองก็ เป็ นตัวแทนไป แข่งขันนอกโรงเรี ยนเรื่ อยๆ เช่นกัน พักนี ้ผมยังเจอเขาที่โรงเรี ยนบ้ างก็จริ งแต่ฮิโระก็ไม่พดู อะไร ไม่มาอยู่ กับผมช่วงพักเหมือนช่วงแรกๆ ที่เข้ าเรี ยน ตอนแรกผมก็คิดว่าเขาคงจะชอบอยูส่ งบๆ ในห้ องสมุดมากกว่า ฮิโระก็คงไม่อยากตัวติดกับพี่ชายอย่างผมตลอดเวลาล่ะนะ เขา...คงมีสงั คมของเขาเหมือนกัน ทาไมผมถึงรู้สกึ เหงาแปลกๆ
DarkPhoenix
Diary 18 วันนี ้เป็ นวันเรี ยนจบเกรดหกของผม เดี๋ยวผมก็จะเข้ า middle school แล้ ว จะโตขึ ้นอีกขันนึ ้ ง และผมจะต้ องพยายามให้ มากขึ ้น เพื่อที่จะรักษาระดับของตัวเองเอาไว้ ให้ ได้ ทังด้ ้ านการเรี ยน กีฬา และสังคม ผมไม่ อ ยากยอมแพ้ ฮิ โ ระเพี ย งเพราะเขาเกิ ด มาด้ ว ยพรสวรรค์ ที่ มากกว่า ไอคิวที่มากกว่า ผมไม่อยากเอาเรื่ องแบบนันมาเป็ ้ นข้ ออ้ างในการ ยอมแพ้ มาเป็ นข้ ออ้ างเวลาตัวเองแพ้ น้องขึ ้นมา ถ้ าทาแบบนัน...ก็ ้ ไม่ตา่ งอะไรกับพวกขี ้ขลาด และผมไม่ใช่คนแบบนัน้ Diary 19 วันนี ้ฮิโระเรี ยนจบเกรดหกด้ วยอายุเพียงเจ็ดขวบเท่านัน้ ผมไปงาน ปั จฉิมของน้ องแต่ก็ร้ ูสกึ ว่ามีอะไรแปลกๆ ฮิโระเลือกที่จะอยูค่ นเดียว ไม่สงุ สิงกับใคร คือผมก็ร้ ูนะว่าเขาเป็ นคน ค่อนข้ างเก็บตัว จะเผยตัวตนจริ งๆ กับคนที่สนิทๆ ป้าแคส โมจิ(แมว) แล้ วก็...ผมเอง เพราะงันวั ้ นนี ้ผมเลยค่อนข้ างตกใจ หรื อฮิโระจะไม่มีเพื่อนคนอื่นจริ งๆ? ไม่ใช่หรอกมัง้ ผมคงคิดมากไปเอง ใครจะไปเรี ยนโดยไม่มีเพื่อนเลย แบบนัน้ ชีวิตขาดสีสนั ตายชัก
65
66
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Diary 20 พอฮิ โระมาเรี ยนที่โรงเรี ยนเดียวกันกับผมอีกครั ง้ ผมอยู่เกรดแปด ส่วนฮิโระอยู่เกรดเจ็ด และสิ่งเดิมๆ ก็เกิดขึ ้นเสมอ ผมมักจะได้ ยินคาชมมากก มายเกี่ยวกับตัวฮิโระ 'น้ องฉันเก่งใช่มยล่ ั ้ ะ!' ผมมักจะพูดด้ วยความภูมิใจแต่ในทานองเดียวกันผมก็กลัว กลัวว่า วันนึงฮิโระจะเอาชนะผมในทุกๆ ด้ าน แต่นนั่ ก็เป็ นแรงผลักดันให้ ผมเหมือนกัน ถือซะว่าเรายิ่งต้ องพยายาม มันก็คล้ ายๆ การวิ่งหนีซอมบี ้นัน่ แหละ! ถ้ าโดนจับได้ ...มันก็จบ เท่านันเอง ้ Diary 21 ตอนเรี ย น high school ผมเป็ นที่ ร้ ู จั ก ของคนทั ง้ รุ่ น แทบจะทั ง้ โรงเรี ยนเลยด้ วยซ ้า ผมยังคงพยายามเข้ ารวมกิจกรรมเท่าที่ทาได้ เพื่อให้ คนจาผมได้ ... ไม่ใช่จาว่าเป็ น 'ฮามาดะคนพี่' หรื อ 'พี่ของอัจฉริ ยะ' ผมพยายามสร้ างจุดยืนให้ ตวั เอง สร้ างตัวตนของ 'ทาดาชิ ฮามาดะ' ให้ เ ด่น ชัดขึน้ มา ผมไม่โทษที่ ฮิโระเกิ ด มาด้ วยพรสวรรค์ ที่น่าอิ จฉา มัน เป็ น หน้ าที่ของผมที่จะทายังไงเพื่อจะสร้ างจุดเด่นให้ ตวั เอง คนเรามันก็ต้องมีสงิ่ ที่ถนัดและไม่ถนัดกันบ้ าง เพราะงันฉั ้ นไม่ยอมแพ้ นายหรอกนะฮิโระ!
DarkPhoenix
Diary 22 วันนี ้ผมเดินสวนกับฮิโระที่ทางเดิน เขาทักทายผมนิดหน่อยแต่ก็ไม่ พูดอะไรมาก ผมที่เดินมากับเพื่อนๆ ก็ยงั คงงงว่าตกลงแล้ วมันเกิดอะไรขึ ้น เวลากลับบ้ านไปก็ปกติดีนี่นา... ทาไมตอนอยูท่ ี่นี่ต้องทาตัวเหินห่างด้ วย มันน่าน้ อยใจเหมือนกันนะนี่... Diary 23 ผมต้ อ งเลือ กว่า ตัว เองจะสอบเข้ า มหาวิ ท ยาลัย ไหนกัน แน่ เลือ ก เส้ นทางชีวิตของตัวเองว่าจะก้ าวไปในทิศทางไหน ผมเชื่อว่าช่วงนี ้เป็ นช่วงที่ ลาบากที่สดุ แล้ ว เครี ยดกับการตัดสินใจ... มากกว่ากังวลว่าจะสอบเข้ าได้ หรื อไม่ได้ เสียอีก ผมมีตวั เลือกในใจหลายอย่าง ด้ วยความสามารถในการเรี ยนของผม ใครๆ ต่างก็สนับสนุนให้ เข้ าทางานพวกแพทย์ วิศวะ นักวิทยาศาสตร์ หรื ออะไร ทานองนัน้ โดยเฉพาะแพทย์...การมีคณ ุ หมอในบ้ านนับเป็ นเรื่ องสะดวกไม่น้อย สาหรับเมืองที่คา่ รักษาพยาบาลเป็ นอะไรที่สงู จนถ้ าเลีย่ งได้ คนก็ไม่คอ่ ยไปกัน ผมเป็ นคนที่จะต้ องมานาครอบครัว... เด็กอายุสบิ หกอย่างผม
67
68
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Diary 24 ผมได้ พบคนคนนึง ตอนแรกก็จาหน้ าเขาไม่ได้ รู้ แต่ว่าเคยเห็นที่ไหน มาก่อน เขาสนับสนุนให้ ผมลองเข้ าเรี ยนในสิง่ ที่ผมสนใจมาตังแต่ ้ เด็ก หุน่ ยนต์... หุ่นยนต์ เข้ ามามีบทบาทในเมืองซานฟรานโซเกี ยวเป็ นอย่า งมาก มหาวิทยาลัยหลายที่พยายามจะส่งเสริ มคณะด้ านนี ้ แต่เพราะเทคโนโลยียงั ค่อนข้่ งใหม่ อีกทังยั ้ งต้ องปรับปรุ งหลักสูตรอยู่เสมอเพื่อให้ ตามทันโลกที่หมุน ไปเร็ วเหลือเกิน ค่าใช้ จ่ายแต่ละที่...จึงสูงไม่น้อย ไม่ใ ช่ ว่า ผมไม่เคยหาข้ อมูลเกี่ ย วกับ คณะนี ม้ าก่อ นแต่เ มื่อ เห็นค่า เทอมแล้ วก็ต้องถอนหายใจ ผมไม่อยากให้ ป้าแคสลาบาก ผมพยายามจะหาข้ อมูลเรื่ องทุนฟรี แต่เพราะเป็ นคณะที่มีค่าใช้ จ่าย สูงมากจริ งๆ ทุนส่วนมากจึงไม่พอจ่าย หรื อก็คือต้ องจ่ายเองด้ วย... แต่ชายคนนันยื ้ ่นเอกสารให้ กบั ผมหลังจากเห็นหุน่ ยนต์ที่ผมเอามานัง่ ทาแก้ เบื่อในห้ องหนึง่ ในโรงเรี ยน ผมมารู้ ทีหลังว่าเขาคือ ศาสตราจารย์คลั ลาแฮน นักวิทยาศาสตร์ ชื่อ ดังคนนึงของยุค
DarkPhoenix
Diary 25 ผมตัด สิน ใจเข้ า เรี ย นที่ นั่น หางานพาร์ ท ไทม์ ท าเพิ่ มเพื่อ ที่ จ ะได้ มี เงินทุนไว้ ใช้ ในการวิจยั ต่างๆ กว่าจะเข้ าที่นนั่ ได้ ผมก็ล้ นุ ไม่น้อย หัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอก ตอนทีต่ ้ องขึ ้นเวทีไปนาเสนอผลงานของตัวเอง ถ้ ามันเจ๋งพอ...ผมก็ได้ เข้ าเรี ยน แบบนี ้มันยากยิ่งกว่าให้ ไปท่องหนังสือแล้ วสอบเสียอีก Diary 26 ผมได้ รับจดหมายจากมือศาสตราจารย์คลั ลาแฮน ง่ายๆ ก็คือ...ผมผ่าน!@#$%^&* ให้ ตายเหอะ วันนี ้ทังวั ้ นผมหยุดยิ ้ม ไม่ได้ จริ งๆ แม้ แต่ตอนที่เขียนสมุดนี่อยูก่ ็ด้วย Diary 27 ผมไปเรี ยนวันแรกก็ต้องตะลึง จะว่าไงดีละ่ สมัยอยู่โรงเรี ยนผมเป็ นที่ หนึง่ ในชันเรี ้ ยนมาตลอด คิดว่าความสามารถของตัวเองเป็ นอะไรที่เจ๋ง นีก่ ็ไม่คอ่ ยจะหลงตัวเอง แหะๆ :) แต่พอเข้ ามาที่นี่ เพื่อนร่ วมชันคนอื ้ ่นๆ ก็อยู่ในระดับเดียวกัน เป็ นคน มีความสามารถ มีความถนัดส่วนตัว ต่างคนต่างพัฒนาศักยภาพของตัวเอง อย่างเต็มที่ แล้ วอย่างนี ้ผมจะสู้คนอื่นได้ ไหมนะ...
69
70
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
Diary 28 ผมได้ เพื่อนใหม่หลายคน เรี ยนมาเทอมนึงแล้ วก็ทาให้ เริ่ มรู้ จกั ตัวตน จริ งๆ กัน เปิ ดใจกันมากขึ ้น เพื่อนของผมต่างคนต่างมีจุดเด่นของตัวเอง โกโกเป็ นสาวเท่ เธอไม่ ค่อยยอมใครเท่าไหร่ มักจะอยูเ่ งียบๆ เท่ๆ ของเธอไปอย่างนัน้ ฮันนี่เลม่อนเป็ นคนที่สดใสร่ าเริ งสุดๆ เธอชอบเล่าเรื่ องอะไรหลายๆ อย่างให้ ผมฟั ง ผมเป็ นผู้ฟังที่ดีอยูแ่ ล้ วเราเลยคุยกันถูกคอ ผลัดกันพูด ผลัดกันฟั ง มาถึงฝั่ งหนุม่ ๆ บ้ างเดี๋ยวจะหาว่าผมลาเอียง ฮ่าๆๆ วาซาบิเป็ นคนที่นิสยั ดูตา่ งจากภายนอกเอามากๆ ผมไม่คิดว่าเขาจะ เป็ นคนที่ระเบียบจัดขนาดนี ้ ทุกอย่างต้ องเป๊ ะ ต้ องอยูใ่ นที่ของมัน เขาเป็ นคนที่ ทาอะไรจริ งจังและมีเหตุมีผลมากคนหนึง่ เฟรดนับเป็ นสีสนั ของกลุ่ม เป็ นคนที่ทาให้ พวกเราเกาะกลุ่มกันอยู่ แบบนี ้ จากแรกๆ ที่โกโกและวาซาบิค่อนข้ างเก็บตัว ทางานอยู่ส่วนของเขา ชวนมากินข้ าว มาจับกลุม่ คุยกันก็มาตามมารยาทเท่านัน้ แต่พอเวลาผ่านไป... มันก็กลายเป็ นเรื่ องปกติที่พวกเราจะอยูก่ นั สีค่ น
DarkPhoenix
Diary 29 เดี๋ยวนี ้ฮิโระเริ่ มเก็บตัวมากขึ ้น ไม่ร้ ูมีเรื่ องเครี ยดอะไรหรื อเปล่า แต่ไม่ ว่าผมจะถามยังไงเขาก็บอกว่า 'ไม่มีอะไร' ถ้ างันมั ้ นคงไม่มีจริ งๆ ผมคงคิดมากไปเอง ด้ วยความเป็ นพี่ที่ดี ใจดี และหน้ าตาดี (?) ผมย่อมไม่ปล่อยให้ เจ้ า น้ องชายตัวแสบต้ องนัง่ ติดอยูก่ บั โต๊ ะ ผมลากฮิโระออกไปข้ างนอกบ้ าง ไปเที่ยว เปลีย่ นบรรยากาศบ้ าง แรกๆ หมอนัน่ ก็งอแง ดื ้อนัน่ แหละ จะไม่ไปไหนท่าเดียว แต่มีหรื อที่ผมจะยอมแพ้ ง่ายๆ? ไม่มีทาง! หลังจากนันฮิ ้ โระก็ดรู ่ าเริ งขึ ้น อย่างน้ อยก็เวลาที่อยู่กบั ผม อยู่กบั ป้า แคส แต่ที่โรงเรี ยนเขาเป็ นยังไงผมก็ไม่ร้ ู เหมือนกัน Diary 30 วันนี ้เป็ นวันจบ high school ของฮิโระ ส่วนผมเองก็เรี ยนจบปี หนึ่ง แล้ ว ผมกลับไปเยี่ยมโรงเรี ยนด้ วยความคิดถึง ความทรงจาทัง้ หลายยังคง ชัดเจน ผมเจอเพื่อนเก่าบ้ าง รุ่นน้ องบ้ าง ก็ดีใจนะที่พวกเขายังจาผมได้ อยู่ คิดว่าจะลืมกันซะแล้ ว ฮ่าๆๆๆ ฮิโระใส่เสื ้อสูท แต่งตัวเรี ยบร้ อย ผมเห็นแล้ วน ้าตาจะไหลที่จบั ลิงมา เปลีย่ นเป็ นคนได้
71
72
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
วันนี ้เป็ นวันสาคัญทังที ้ เพราะงันงานถ่ ้ ายรูปต้ องมา! ผมขอให้ คนแถวนันช่ ้ วยถ่ายให้ เพราะป้าแคสติดธุระมาไม่ได้ #รูปคูแ่ บบนานๆ ทีของพี่น้องฮามาดะ Diary 31 ผมซุ่มทางานวิจยั ของตัวเองอยู่ อดใจรอให้ ฮิโระได้ เห็นสิ่งที่ผมทาไม่ ไหวแล้ ว เจ้ านัน่ จะต้ องชอบแน่ๆ หวังว่าการทดลองพรุ่งนี ้จะสาเร็ จด้ วยดีนะ ทดลองมาหลายสิบรอบ ล้ มเหลวมาตลอด แต่ผมจะไม่ยอมแพ้ Diary 32 ผมค่อนข้ างเป็ นห่วงฮิโระ เขายังไม่ตดั สินใจที่จะสอบเข้ าที่ ไหนจริ งๆ จังๆ เสียที ผมรู้สกึ ได้ วา่ เขารู้สกึ เบื่อกับการเรี ยน มันคล้ ายเป็ นจุดอิ่มตัว เขาคิดว่าเขารู้ ทุกอย่างหมดแล้ ว อ่านมามากพอแล้ ว คิดว่าการไป เรี ยนมหาลัยฯ คงไม่ช่วยให้ เขารู้อะไรมากขึ ้น ทังที ้ ่มนั ไม่จริ ง และผมจะไม่ปล่อยให้ ชีวิตของเขาจบลงแค่เป็ นเด็กเกรี ยนแข่งบอท ไปวันๆ เด็ดขาด
DarkPhoenix
Diary 33 หลังจากพาเขาไปที่มหาลัยฯ พาทัวร์ นิดๆ หน่อยๆ เจ้ าตัวแสบก็เข้ าใจ และมุง่ มัน่ ที่จะเข้ าเรี ยนที่นี่ให้ ได้ การจะไปบังคับให้ เขาเป็ นไปตามที่เราต้ องการมันยาก แต่ถ้าชักจูงให้ เขามาสนใจเอง ตังเป ้ ้ าหมายเอง แบบนี ้คงไม่ผิดอะไรหรอกมัง้ ส่วนเขาจะทาอะไรเจ๋งๆ ออกมาได้ ไหมก็ขึ ้นอยู่กับตัวเขาเอง แต่ใน ฐานะพี่ชายที่อยูด่ ้ วยกันมาตังแต่ ้ เล็กๆ ผมเชื่อว่าเขาทาได้ …
*ความในใจจากฮิโระสมัยเรี ยน* ที่ฉันไม่คิดที่จะอยู่กบั นายที่โรงเรี ยนเพราะรู้ สึกว่านัน่ ไม่ใช่ที่ของฉัน นายมีเพื่อนมากมาย ใครๆ ก็รัก ‘ทาดาชิ ฮามาดะ’ พวกเขาต้ องการนาย...ไม่ใช่ฉนั อยูต่ รงนันไปก็ ้ เกะกะเปล่าๆ ไม่มีใครอยากเป็ นเพื่อนกับคนอย่างฉันหรอก จบตัวอย่ างตอนพิเศษ ติดตามต่ อได้ ในเล่ ม
73
74
Different Paths : ทางเลือกที่ ‘แตกต่าง’
End
DarkPhoenix
Bad End “Just BAD” คาเตือน Bad End เหลือนีเ้ ขียนเอาฮาตามการตัดสินใจแปลกๆ ที่ไม่น่าจะ เกิดขึ ้นจริ งๆ สักเท่าไหร่ โปรดใช้ จกั รยาน เอ๊ ย วิจารณญาณในการอ่าน Bad End 01 “ทาดาชิ รี บไปเร็ ว ถ้ าฉันแข่งบอทไม่ทนั ก็เป็ นความผิดนายนะ” ฮิโระทาซึนไม่ยอมสนใจเข้ ามหาลัยฯ เพราะกลัวเสียหน้ าจากที่เคย พูดดูถกู ไว้ ซะเยอะ เขาเอาดีทางด้ านแข่งขันหุ่นยนต์ ได้ เงินจากการพนันมาก็ ไม่น้อยทาให้ มีเงินค่าขนมใช้ ซื ้อของที่ต้องการสบายๆ แต่แล้ ววันนึงก็ถกู จับ... หลังมีคดีรูปแบบเดิมมาหลายครั ง้ ทาให้ ฮิโระโดนศาลตัดสินให้ ไป สถานพินิจเพื่อที่จะได้ อบรมและดัดนิสยั ฮิโระอยู่ในนันแทบเป็ ้ นบ้ าด้ วยความเบื่อ เขาอยากกลับไปประกอบ หุน่ ยนต์จะแย่อยูแ่ ล้ ว! จบตัวอย่ าง Bad End (ที่เขียนมาเอาฮาชัดๆ) ติดตามที่เหลือได้ ในเล่ ม
75