DarkPhoenix
ภาพรองปก (ภาพปก) ขาวดา หน้ าขวา
1
2
For the First‌and the Last Time
DarkPhoenix
‘For the First... and the Last Time’ นี่คงจะเป็นครั้งแรก...และครั้งสุดท้าย Fanfiction by DarkPhoenix
3
4
For the First…and the Last Time
‘For the first…and the last time’ นี่คงจะเป็นครัง้ แรก...และครั้งสุดท้าย Fanfiction by DarkPhoenix พิมพ์ครั้งที่ 1 : มิถุนายน 2557 พิมพ์ครั้งที่ 2 : ตุลาคม 2557 พิมพ์ครั้งที่ 3 : สิงหาคม 2558 พิมพ์ครั้งที่ 3 : เมื่อชาติต้องการ(?) เนื้อเรื่องต้นฉบับ : Frozen, Disney ตัวละครรับเชิญ : Jack Frost, Rise Of The Guardians, Dreamwork เนื้อเรื่องแฟนฟิค : DarkPhoenix Pairing : Jack Frost x Elsa, ???x??? ภาพปก : Dreamworm
ภาพประกอบภายใน : KS
จัดพิมพ์โดย : Impress Printing จัดจาหน่ายโดย : นักเขียนนี่แหละจ้า ช่างทางติดต่อ Dek-D id : my.dek-d.com/pear1310/ เว็บลงฟิค : my.dek-d.com/pear1310/writer/view.php?id=1074357 Facebook fanpage : www.facebook.com/Dark.Phoenix.Pear.13 Instagram : http://instagram.com/darkphoenixpear Twitter : https://twitter.com/DarkPhoenix13Fr
DarkPhoenix
คานา แฟนฟิ คเรื่ องนี ้แต่งขึ ้นเพื่อความสนุก ความฟิ น(?) และการคิดต่อยอด หลังจากที่ดภู าพยนตร์ แอนิเมชัน่ ทังสองเรื ้ ่ องคือ ‘Frozen’ ของทาง ‘Disney’ และ เรื่ อง ‘Rise Of The Guardians’ ของทาง Dreamwork โดยเนือ้ เรื่ องหลักจะอิงตามเรื่ องของ ‘Frozen’ ซะส่วนใหญ่ โดยมีตัว ละครรับเชิญอย่าง ‘Jack Frost’ มาสร้ างสีสนั และขยายมุมมองให้ กว้ างขึ ้น และแน่นอน...เขาคนนี ้คือพระเอกของเรื่ อง จะเกิดอะไรขึ ้นเมื่อ ‘เอลซ่า’ ไม่ได้ อยู่ ‘คนเดียว’ อย่างที่เธอคิดมาตลอด หลายปี ช่วงที่เก็บตัวอยูใ่ นห้ อง ไม่เจอใครแม้ แต่กบั อันนา รู้ สกึ เหงาและเดียวดาย เสมอเพราะ ‘คิด’ ว่าเธออยูค่ นเดียว ทังที ้ ่ความจริ งแล้ วมีใครอีกคนอยูข่ ้ างๆ ...แต่เธอไม่เห็น ไม่เห็น ‘เขา’ คนนี ้ คนที่อยู่ข้างๆ เธอไม่ไปไหน อยู่กบั เธอเสมอมาตังแต่ ้ เรื่ องเมื่อ ‘วันนัน’้ ทังๆ ้ ที่ร้ ูวา่ นี่มนั ‘เกิน’ กว่าหน้ าที่ผ้ พู ิทกั ษ์ ของตนเอง เขา ‘เลือก’ ที่จะอยู่ แล้ วเธอล่ะ... ‘เลือก’ ที่จะทาอย่างไรต่อไป เอลซ่า แห่งเอเรนเดล ...
5
6
For the First…and the Last Time
คุยกับนักเขียน ทักท้ ายนักอ่านทุกๆ คนค่ะ ไม่อยากคิดเหมือนกันว่าจะมี โอกาสได้ มารวมเล่มแฟนฟิ คเรื่ องนี ้จริ งๆ ตอนเริ่ มคิดอยากเขียนไม่ได้ มีเรื่ องรวมเล่มอยูใ่ นหัวเลยสักนิด แต่พอแต่งไปตอนนึงเท่านันแหละ...คิ ้ ดเลยว่าเรื่ องนี ้มันต้ อง ‘เป็ นเล่ม’ ให้ ได้ อยากเก็บไว้ ฟินเล่นว่างันเถอะ ้ นักอ่านที่ซื ้อๆ ไปนี่ก็ คิดเหมือนกันใช่ไหมคะ มาแนะน าตัว กั น นิ ด นึ ง แล้ ว กั น เผื่ อ ใครซื อ้ ไปยั ง ไม่ ร้ ู จั ก นักเขียนสุดเวิ่นเว้ อคนนี ้มีชื่อ ‘แพร’ นามปากกา ‘DarkPhoenix’ ค่ะ ปกติก็แต่งนิยายแนวแฟนตาซีอยู่ เริ่ มลองแนวรักบ้ างนิดหน่อย แต่ถ้า นับเรื่ องแฟนฟิ คยาวๆ นี่เพิ่งเขียนเรื่ องนี ้เป็ นครัง้ แรกเลยจริ งๆ จะว่าไงดี...ก็มนั ฟิ นอะ ฮ่าๆๆ จากที่ตอนแรกจะเขียนสันๆ ้ ตอนเดียวจบ กลายเป็ นเรื่ อง ยาวไปซะงัน้ แถมไม่ยาวธรรมดาด้ วย...13 บทจบ ตอนพิเศษอีก 7 ยาวเอาโล่จริ งๆ >w< (และมีแววทาภาคต่อ) ไม่ คิ ด ว่ า จะมี ค นมาติ ด ตามจนในที่ สุด ก็ ไ ด้ ท ารวมเล่ ม ออกมาแบบนี ้ เป็ นรวมเล่มที่จริ งจังสุดๆ ปกอลัง ภาพประกอบจัดเต็ม สุดๆ จนไม่ร้ ูจะว่ายังไงดี ก็ขอฝากแฟนฟิ คที่ออกจะดราม่า(?) เรื่ องนี ้ไว้ ด้วยนะคะ
DarkPhoenix
DarkPhoenix
7
8
For the First…and the Last Time
คุยกับนักวาด จับพลัดจับผลูอยูๆ่ มาวาดให้ น้องแพร ไม่ได้ วาดแฟนฟิ คอะไรแบบนี ้มาหลายปี แล้ ว นะเนี่ย…สนุก แบบแปลกๆ เหมือนกันแถมมองหน้ าเอลซ่ากับแจ็คฟรอสจนเข้ าไส้ ติ่ง เลยทีเดียว โอ้ ะ! เกือบลืมแนะนาตัว dreamworm หรื อหนอนหรื อ หนวน หากใครรู้ จกั ก็ จะดีใจมาก ไม่ร้ ู จกั ก็ได้ ร้ ู จกั กันแล้ วนะ หน้ าตาดี มีโทรศัพท์ถ่ายรูปได้ เขียนแนะนาตัวเองไม่เป็ นอย่าใส่ใจเลย! หวังว่าผลงานจะเป็ นที่ประทับใจให้ แก่คนดูและผู้แต่งจ้ า <3
Dreamworm สวัสดีคะ่ ทุกคน! เราเป็ นนักวาดมือใหม่ งานนี ้เรี ยกได้ วา่ เป็ น งานเปิ ดตัวเราเลยล่ะ555 ดีใจมากๆ ที่ในที่สดุ ก็ได้ ทางานแบบนี ้จริ งๆ ขอบคุณคุณนักเขียนนะที่ให้ โอกาสเราทางานนี ้ แล้ วก็ร้ ู สกึ ว่าผลตอบรับดีมากเลย ขอบคุณทุกคนที่อดุ หนุนเล่มนี ้นะคะ เราสารภาพว่าก่อนนี ้วาดมาแต่ผ้ ชู าย อาจเผลอทาเอลซ่า แมนไปหรื อเปล่า555 หวังว่าจะชอบลายเส้ นเรานะคะ เราจะสร้ าง ผลงานมาให้ ชมเรื่ อยๆ แน่นอนค่ะ ฝากตัวด้ วยนะ! >v< ติดตามผลงานได้ ที่นี่คะ่ www.facebook.com/KSkirasun
KS
DarkPhoenix
9
10
For the First…and the Last Time
Chapter List Prologue Chapter I “My name is Jack Frost” Chapter II “Please show me your true self” Chapter III “I’m here because of you” Chapter IV “It’s starting to get worse” Chapter V “It’s my fault” Chapter VI “I can’t be your number one, right?” Chapter VII “You don’t need me anymore” Chapter VIII “Can I stay here a little longer?”
DarkPhoenix
Chapter IX “I’m not good enough?” Chapter X “I want to say sorry” Chapter XI “I don’t want to leave you” Chapter XII “I can’t stand living without you” Chapter XIII “Meeting you is my best gift”
Enjoy Reading
11
12
For the First…and the Last Time
Sometimes I just don’t know… the Reason Why I can’t leave ‘YOU’…at all
DarkPhoenix
Prologue “ข้าทาอะไรผิ ด...” “ทัง้ ๆ ทีก่ ็พยายามแล้ว ลองมาแล้วทุกอย่าง...” “ต้องให้ทายังไง...ทายังไงถึงจะมีคนสนใจข้าบ้าง...” - Jack Frost ข้ ามีนามว่า แจ็ค ฟรอสต์ ผ่านมาหลายร้ อยปี กว่าข้ าจะเข้ าใจว่าตัวเองเกิดมาทาไม ตลกดีที่สดุ ท้ าย มันเป็ นอะไรที่ใกล้ ตวั กว่าที่คิด งานผู้พิทกั ษ์ ก็ยงั คงวุ่นวายเหมือนเดิมทุกปี และวุ่น หนักกาลังสองทุกวันสาหรับพวกที่ต้องทางานแบบไร้ วนั หยุดอย่างทูธกับแซนดี ้ ฮะๆๆ คงเว้ นข้ าไว้ คนนึง หืม...ทาไมมองหน้ าข้ าแบบนันล่ ้ ะ? นี่มนั ออกจะเป็ นเรื่ องปกติจะตายไป คนอย่างข้ าอยูเ่ พื่อ ‘ความสนุก’ มาตลอด ...รึไม่จริ ง? เพราะความสนุกมันเป็ นส่วนหนึ่งของ ‘งาน’ ข้ าเช่นกัน แม้ จะสนุกสนาน เฮฮาเหนื่อยน้ อยกว่าคนอื่นๆ ก็ตาม ถึงอย่างนันก็ ้ เถอะ... ข้ าเคยคิดว่าการให้ ความสนุกเด็ กๆ เป็ นเรื่ องง่ายพอๆ กับการปั น้ ลูกบอล หิมะที่เสกปิ๊ งเดียวก็เรี ยบร้ อย นอร์ ธเคยบอกว่าข้ าต้ องหาตัวตนของตัวเองให้ เจอ และคาตอบที่ได้ ก็หนีไม่พ้น ‘ความสนุก’ ก็นะ...เวลาน่าสิ่วหน้ าขวานตอนสู้กบั พิทช์ข้า ยังหาเรื่ องสนุกจนได้ เลยนี่ เรื่ องแบบนี ้ข้ าถนัดนักไม่อยากจะคุย แต่แล้ วข้ าก็อาจต้ องเปลีย่ นความคิด... เพราะบางครัง้ มันก็ไม่ง่ายเลยเมื่อ ‘เด็ก’ คนที่วา่ มีความ ‘พิเศษ’ กว่าใคร ...และนัน่ ทาให้ ข้าได้ พบกับ ‘เธอ’
13
14
For the First…and the Last Time
Chapter I “My name is Jack Frost” “เพราะเป็ นราชิ นีถึงต้องอดทน...” “เพราะเป็ นทีจ่ บั ตามองถึงต้องหลบซ่อนความจริ ง...” “ต้องให้ทายังไง...ทายังไงพวกคุณถึงจะเลิ กมายุ่งกับฉัน...” - Elsa ที่นี่มนั ที่ไหน? เพราะนอร์ ธ บอกให้ ลองมาสารวจดูว่ามีเ มืองไหนหลบซ่อ นตามภูเขา หรื อไม่ทาให้ ข้าต้ องตระเวนไปทัว่ แล้ วไม่ร้ ูตงแต่ ั ้ เมื่อไหร่ที่มาโผล่เอาที่นี่ เอเรนเดล...คงเป็ นชื่อของเมืองนี ้สินะ ก็ป้ายมันบอกอย่างนัน้ ข้ าพยายามลอยอยู่ในอากาศเพราะอาจเผลอไปแช่แข็งอะไรต่อมิอะไรได้ ที่นี่อากาศยังอบอุ่นอยู่ ถ้ าข้ าพลาดไปทาสิ่งที่ไม่ใช่เวลาของมันแล้ ว คงจะไม่ดีสกั เท่าไหร่ และแน่นอน...ข้ าต้ องโดนดุแหงๆ แค่คิดก็ ร้ ู สึกเสียวสันหลังวาบ รู้ อะไรไหม บุรุษบนดวงจันทร์ ที่เห็นนิ่งๆ เงียบๆ ก็โหดได้ เหมือนกันถ้ าข้ าเล่นสนุกมากเกินไป ตอนข้ าแกล้ งบันนี่ด้วยการเสกพายุในวันอีสเตอร์ ก็เช่นกัน ไม่ร้ ู ว่าข้ ารู้ สึก ไปเองหรื อเปล่า แต่คล้ ายดวงจันทร์ อยูใ่ กล้ กว่าที่คิด อารมณ์เหมือนกาลังจับจ้ องข้ า กดดันข้ า แม้ สดุ ท้ าย...คนอย่างข้ าก็ยงั คงเล่นสนุกต่อไป ไม่งนข้ ั ้ าจะติดแบลกลิสต์เด็กดื ้อของนอร์ ธก่อนจะเป็ นผู้พิทกั ษ์ ได้ ไง? อ่า...ถึงข้ าจะไม่ ‘เด็ก’ แล้ วก็ตาม
DarkPhoenix
ข้ าลอยไปรอบๆ เพื่อสารวจเมืองนี ้ มันก็เป็ นภาพที่แปลกตาดี ต่างจากใน เมืองใหญ่ที่มีแต่ตกึ สูง ส่วนถ้ าพูดถึง ‘ตึกสูง’ ที่นกี่ ็มีอาคารใหญ่โตอยูเ่ หมือนกัน พูดให้ ถกู ...ควรเรี ยกว่า ‘ปราสาท’ “เหมือนได้ ย้อนยุคไปสมัยก่อนเลยแฮะ” ข้ าอดที่จะหัวเราะนิดๆ ไม่ได้ นึกถึงในอดีตตอนตื่นขึ ้นมาและกลายเป็ น ‘แจ็ค ฟรอสต์’ ใหม่ๆ ในเวลานันที ้ ่พบความจริ งว่าไม่มีใ ครมองเห็นข้ า ไม่มีใครรับรู้ ถึงตัวตนของข้ าแม้ เพียงสักคนเดียว ยังรู้สกึ หวิวๆ อยูเ่ ลยตอนเห็นคนเดินผ่านทะลุตวั ไปทังๆ ้ อย่างนัน้ คิดถึงทีไร...ก็ร้ ูสกึ แย่ทกุ ที ข้ าสะบัดหัวหลายทีเพื่อไล่ความรู้ สกึ ในอดีตพวกนันออกไป ้ เพราะตอนนี ้ ข้ าก็มีเพื่อน มีคนที่มองเห็นข้ าแล้ ว จะไปมัวเศร้ ากับเรื่ องที่ผา่ นมาแล้ วทาไม คนอย่างข้ า...มันต้ องอยูก่ บั เรื่ องป่ วนๆ สิถกู ไหม! “ไหนๆ ที่นี่ก็ไม่มีใครมองเห็นตัวข้ า...” ข้ านิ่งไปครู่หนึง่ ก่อนจะมีความคิดดีๆ บางอย่างแล่นเข้ ามาจนอดยิ ้มไม่ได้ “...ก็ใช้ โอกาสนี ้ให้ เป็ นประโยชน์แล้ วบุกปราสาทดีกว่า!” ส่วนเรื่ องกลับไปรายงานเกี่ยวกับสถานที่นี ้ให้ กบั ผู้พิทกั ษ์ คนอื่นๆ... ไว้ ก่อนแล้ วกัน จะรี บไปทาไม ฮ่าๆๆ “เอลซ่าๆ” เสียงเล็กๆ เรี ยกให้ ข้าหันไปมอง เผลอแปบเดียวนี่ก็มืด เสียแล้ ว แต่เจ้ าตัว เล็กตรงหน้ ากลับยังวิ่งเล่นสนุกสนาน และพอลองตามมาเรื่ อยๆ ก็กลายเป็ นว่าข้ า นันได้ ้ บกุ เข้ าห้ องนอน ‘ว่าที่’ ราชินีในอนาคตซะงัน้ หวา...เสีย่ งหัวหลุดออกจากบ่าแฮะ
15
16
For the First…and the Last Time
เอาเถอะ พวกเธอยังเด็ก ร่ างเล็กนอนหลับสบายอยู่บนเตียง แต่เพราะมีแขกตัวน้ อยบางคนบุก มาถึงที่ความสงบเหล่านันเลยหายไปจนหมด ้ ข้ าล่ะอดหัวเราะกับสองพี่น้อ งคู่นี ้ ไม่ได้ จริ งๆ “เอลซ่าๆ ไปเล่นกัน” เด็กน้ อยยังคงไม่ละความพยายามจนโดนผลักตกจากเตียงไปทาหน้ าบูด บึ ้งอยู่ที่พื ้น ข้ า คงเจอคู่แข่งซะแล้ ว เด็ก คนนี ้ทัง้ ดื ้อทังซนและชอบเล่ ้ นสนุกไม่ต่าง จากข้ าเลย เจ้ าตัวเล็กปี นขึ ้นเตียงอีกครัง้ ก่อนจะกระซิบข้ างหูผ้ เู ป็ นพี่พร้ อมรอยยิ ้ม “ไปปั น้ ตุ๊กตาหิมะกันไหม” “หิมะ?” ข้ าหลุดพูดออกมา แต่นนั่ ก็ไม่ได้ มีผลอะไรเพราะพวกเขาไม่ได้ ยิน ในสิง่ ที่ข้าพูดอยูแ่ ล้ ว แต่ที่สงสัยก็คือ... จะปั น้ ตุ๊กตาหิมะกันยังไงในอากาศแบบนี ้? แต่ ใ นเมื่ อ ข้ า มัน เป็ นพวก ‘บ้ า ความสนุก ’ สุด ๆ ก็ จ ะร่ ว มมื อ ด้ ว ยนิ ด ๆ หน่อยๆ แล้ วกัน ในจังหวะที่เด็กน้ อยไม่ทนั เห็นข้ าก็เสกเกล็ดหิมะเล็กๆ ลอยไปที่ตา ของหนูน้อยบนเตียง และปิ๊ ง สาวน้ อยก็ลมื ตาขึ ้นพร้ อมวิ่งลงไปชันล่ ้ างด้ วยกัน “ไหนแสดงให้ ข้าเห็นหน่อยว่าพวกเจ้ าจะปั น้ ตุ๊กตาหิมะกันยังไง” พูดจบข้ าก็ลอยตามทัง้ สองไปยังห้ องโถงที่ใหญ่ พ อให้ วิ่งเล่นจนเหนื่อย หอบแฮกๆ ได้ เลย แต่มองยังไงก็ไม่เห็นว่าจะมีหิมะให้ มาปั น้ เล่น หรื อข้ าควรจะช่วยอีกสักนิดสักหน่อยดี? อ่า...แต่มีหวังโดนดุอีกแน่ ก่อนที่ข้าจะได้ สงสัยไปมากกว่านี ้ เด็กสาวเจ้ าของนาม ‘เอลซ่า’ ก็เสกหิมะ และทาให้ ทงลานกลายเป็ ั้ นน ้าแข็ง เวทมนตร์ ที่ทาให้ ข้าถึงกับนิ่งไปหลายวินาที
DarkPhoenix
“เอาจริ งเหรอเนี่ย” ข้ าอดหัวเราะเบาๆ ไม่ได้ กบั ภาพที่เห็น แม้ ไม่ร้ ูวา่ ทาไม เด็กคนนี ้ถึงมีพลังพิเศษในการเสกของพวกนี ้ก็ตาม “งี ้ข้ าก็ตกงานน่ะสิ” แล้ วทังสองก็ ้ ช่วยกันปั น้ ตุ๊กตาหิมะหน้ าตาประหลาดๆ ออกมาพร้ อมตัง้ ชื่อมันว่า ‘โอลาฟ’ พวกเธอเล่นสนุกกันจนข้ ารู้ สกึ อยากเข้ าไปร่ วมด้ วย ถ้ าไม่ติดว่า เห็นแสงจันทร์ เป็ นเครื่ องเตือนใจ ...ว่าห้ ามทาอะไรเกินกว่าที่ควร “รู้แล้ วน่าๆ” ข้ านั่งลงท่ามกลางกองหิมะหลังจากต้ องลอยอยู่ทงั ้ วันเพราะไม่อยาก เผลอแช่แข็งอะไรจนเป็ นเรื่ อง ข้ าควบคุมพลังได้ ก็จริ ง ฝี มือชันนี ้ ้แล้ วเรื่ องจิ๊บๆ แต่กนั ไว้ ยอ่ มดีกว่าแก้ ข้ าขี ้เกียจโดนบ่นจนหูชานี่นา ตอนนี ้เด็กน้ อยทังสองคงไม่ ้ สงั เกตหากข้ า จะขอนัง่ ๆ นอนๆ แถวนี ้สักครู่ “ข้ าจะไม่ยงุ่ ...แต่ขอพักสักแปบคงไม่เป็ นไรหรอกมัง”้ แต่แล้ วข้ าก็คิดผิด “อันนา!” เอลซ่าเสกน ้าแข็งพลาดไปโดนหัวของน้ องสาวของเธอ เด็กน้ อยหล่นจาก ที่สงู พอสมควร โชคดีที่ไม่เป็ นอะไรมากเพราะข้ ารี บสัง่ ให้ สายลมช่วยพยุง ร่ างของ เจ้ าหนูน้อยเอาไว้ เพื่อลดแรงกระแทก ก็นะ...ข้ าสัมผัสพวกเธอไม่ได้ นี่ “ท่านพ่อ ท่านแม่ ช่วยด้ วย อันนา...อันนาตัวเย็นมากเลย!” เอลซ่าตะโกน เสี ย งดั ง และไม่ น านพ่ อ กั บ แม่ ข องเธอก็ เ ข้ ามาในห้ องนี ้ พวกท่ า นคงรู้ เรื่ อ ง ความสามารถของลูกสาวตัวเองอยู่ก่อนแล้ วเพราะไม่ได้ มีท่าทางตกใจมากนักกับ ลานน ้าแข็งนี่
17
18
For the First…and the Last Time
เอลซ่ามองน้ องสาวของเธอด้ วยสายตาที่หวาดกลัว กลัวว่าน้ องของเธอ คนนี ้จะไม่ลมื ตาขึ ้นมาอีก ข้ าลอยเข้ าไปใกล้ ๆ หวังว่าจะช่วยอะไรได้ แต่สงิ่ ที่ข้าทาได้ ...ไม่ใช่สงิ่ ที่พวกเขาต้ องการ ข้ าที่ทาได้ แต่เสกน ้าแข็งและหิมะไม่ตา่ งจากเด็กน้ อยคนนี ้ “พ่อรู้วา่ ใครจะช่วยเราได้ ” ผู้เป็ นพ่อพาครอบครัวเข้ าไปในป่ า ข้ าที่อดเป็ นห่วงไม่ได้ ก็เผลอตามมา ด้ วยแม้ บรุ ุษบนดวงจันทร์ จะเตือนหลายทีวา่ ไม่ควรยื่นมือเข้ ายุง่ แต่จะให้ ข้าจากไปเฉยๆ ได้ ยงั ไง ไม่มีทาง! พวกเขายื น อยู่ ก ลางลานหญ้ าในป่ าแห่ ง หนึ่ ง ที่ มี ก้ อนหิ น หน้ าตา ประหลาดๆ เต็มไปหมด ตะโกนขอให้ ใครก็ไม่ร้ ู ช่วย ข้ าอยากถามพวกเขาเหลือเกิน ว่ากาลังคุยอยูก่ บั ใคร ที่นี่มีแต่ก้อนหินแถมยังขยับไปมาได้ เดี๋ยวนะ...ขยับ? “เหวอ!” ข้ าลอยห่างออกมาเมื่อหินที่ตอนแรกข้ าลอยอยูใ่ กล้ ๆ นันกลิ ้ ้งไป ล้ อมครอบครัวนันก่ ้ อนจะเผยตัวว่าพวกเขาเป็ น ‘โทรลล์’ ข้ าไม่ได้ แปลกใจอะไรนัก ขนาดกระต่ายอีสเตอร์ ยงั มีจริ ง แล้ วนับประสา อะไรกับโทรลล์ละ่ นะ แต่ไม่คิดว่าจะตัวเล็กขนาดนี ้ อืม...แม้ น ้าหนักจะไม่น้อยเหมือนขนาดตัวก็เหอะ “โชคดีที่ไม่โดนหัวใจ ไม่อย่างนันข้ ้ าก็รักษาไม่ได้ เช่นกัน ” โทรลล์ตนหนึ่ง พูดพลางใช้ มือป้องหัวของเด็กน้ อยที่ตวั สัน่ เพราะความหนาว “องค์ หญิ งเอลซ่า พลังของพระองค์มีแต่จะเพิ่มมากขึ ้น สาหรับครัง้ นี ้ทางที่ดีควรจะลบความทรงจา เกี่ยวกับเรื่ องเวทมนตร์ ของพระองค์และปิ ดเป็ นความลับจากคนในเมือง” “อันนาเอง...ก็จะจาไม่ได้ วา่ หนูมีพลัง?”
DarkPhoenix
พ่อของเธอพยักหน้ าแทนคาตอบ “ก็ต้องเป็ นอย่างนัน้ นับจากวันนี ้เราจะ ปิ ดประตูวงั และฝึ กจนกว่าลูกจะควบคุมพลังได้ ” “เฮ้ ๆ จะขังเด็กแบบนันได้ ้ ไง!” ข้ าตะโกนออกไปเสียงดังแม้ ร้ ูดีวา่ ไม่มใี ครได้ ยิน ถึงจะยืนอยูต่ อ่ หน้ า ถึงจะ ยืนขวางระหว่างพ่อของเธอไว้ แต่สดุ ท้ ายข้ าก็ ไม่ต่างอะไรจากวิญญาณที่ไม่มีใคร สัมผัสถึงตัวตน “พวกเจ้ ามันบ้ าไปแล้ ว!” อย่ายอมนะ...อย่า... “...ค่ะ” เอลซ่าตอบรับเรี ยบๆ เป็ นคาตอบที่ข้าไม่อยากได้ ยินเวลานี ้ที่สดุ และเมื่อ หันหลังกลับไปมองร่างเล็กที่อยูข่ ้ างหลังก็ทาให้ ข้าต้ องรู้สกึ แย่ยิ่งกว่าเดิม ข้ าไม่นา่ เอาตัวเองเข้ ามาเกี่ยวข้ องกับเรื่ องนี ้เลยจริ งๆ ไม่งน...ข้ ั ้ าคงไม่ต้องรู้สกึ เจ็บปวดที่เห็นสีหน้ าของเด็กน้ อยตอนนี ้ นับจากนันเอลซ่ ้ าก็ปิดประตูห้องของตัวเองอยูเ่ สมอ ขังตัวเองอยูใ่ นนันทั ้ ง้ วันทังคื ้ นไม่พบใคร แม้ กระทัง่ อันนาก็ไม่ปล่อยให้ เข้ าใกล้ พยายามฝึ กฝนตัวเองอยู่ ตลอดกับพ่อแม่ของเธอจนสุดท้ ายก็ต้องใช้ ถงุ มือมาช่วยเพราะพลังของเธอรุ นแรง ขึ ้นทุกที ร่างเล็กนัง่ เหม่อลอยอยูบ่ นเตียง ข้ ารู้วา่ นี่มนั เป็ นอะไรที่นา่ หงุดหงิดสิ ้นดีที่ ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ และข้ าสัมผัสได้ ...ถึงความกลัวของเธอ ช่วงนี ้ข้ าเองก็ฝึกฝนตัวเองเช่นกันเพื่อควบคุมไม่ให้ เผลอไปแช่แข็งอะไร เพราะปกติแล้ วบางครัง้ ตอนข้ าเดินๆ ไปก็ พลาดทาให้ พื ้นที่เดินกลายเป็ นน ้าแข็งอยู่ บ่อยๆ อย่างที่บอก...บางทีมนั ก็มีเผลอบ้ างอะไรบ้ างถ้ าไม่ฝึกเรื่ อยๆ
19
20
For the First…and the Last Time
ข้ านัง่ ลงบนเตียงข้ างๆ เอลซ่า มองใบหน้ าที่แสนจะเศร้ าสร้ อยนี ้แล้ วก็อด ยกมือขึ ้นลูบหัวเธอเบาๆ ไม่ได้ และมือของข้ าก็ทะลุผา่ นไปอย่างที่เห็นจนชิน “ข้ าจะไม่ปล่อยให้ เจ้ าอยูค่ นเดียวแน่” ข้ าพูดออกไปแม้ ร้ ู อยู่เต็มอกว่ามีเพียงสายลมเท่านันที ้ ่ได้ ยิน แต่ไม่เป็ นไร ข้ า จะอยู่อ ย่า งนี ้ อยู่ต รงนี ไ้ ม่ ไ ปไหน จะเป็ นแค่ ‘ผู้พิ ทัก ษ์ ’ ของเด็ ก น้ อ ยที่ แ สน เปราะบาง ใสซื่อ และคิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอไม่วา่ จะเหงาเพียงใด ถึงแม้ เจ้ าจะไม่ร้ ูวา่ มีข้าอยูต่ รงนี ้...แต่ข้าขอสัญญาว่าจะไม่ทิ ้งเจ้ าไป ร่ างเล็ก นอนหลับไปเสียแล้ ว ทัง้ ที่ยังนั่งอยู่ ใบหน้ ายามหลับก็ ยังคงน่า เอ็นดูนา่ ทะนุถนอม เพราะข้ าสัมผัสเธอไม่ได้ จึงควบคุมสายลมเพื่อห่มผ้ าให้ เธอ “ข้ าจะอยูข่ ้ างๆ เจ้ าแบบนี ้...อย่างน้ อยก็จนกว่าเจ้ าจะโต” ข้ าหัวเราะเบาๆ กับตัวเอง มองย้ อนกลับไปแล้ วก็อดขาไม่ได้ จริ งๆ ไม่กี่วนั มานี ้ทาให้ ข้ารู้สกึ ถึงความเปลีย่ นแปลงหลายๆ อย่าง รู้สกึ ทาตัวไม่สมกับที่เป็ น ‘แจ็ค ฟรอสต์’ เอาซะเลย เอาเถอะ...ยังไงข้ าก็มีเวลาเหลือเฟื อนี่นะ ข้ าหลับตาลงพลางแอบขอโทษผู้พิทกั ษ์ คนอื่นๆ ในใจ ช่วยไม่ได้ เด็กดื ้อ อย่างข้ ายังไงก็ดื ้ออยูว่ นั ยังค่า ครัง้ นี ้ก็ขอตามใจตัวเองอีกสักหน่อยแล้ วกัน ถึงจะรู้วา่ นี่มนั เกินกว่าหน้ าที่ ‘ผู้พิทกั ษ์ ’ ก็ตาม ขอข้ าอยูต่ รงนี ้...อีกสักพัก
DarkPhoenix
21
22
For the First…and the Last Time
Chapter II “Please show me your true self” “เพราะเป็ นเจ้า ข้าถึงอยู่ตรงนี.้ ..” “เพราะเป็ นเจ้า ข้าถึงไม่จากไปไหน...” “ต้องให้ทายังไง...ทายังไงเจ้าถึงจะกลับเป็ นคนเดิ ม...” - Jack Frost ตอนข้ าตัดสินใจที่จะอยูเ่ คียงข้ างเด็กคนนี ้ ข้ าไม่คิดเลยจริ งๆ ว่ามันจะทา ให้ ข้าเจ็บปวดอย่างที่เป็ นอยู่ จากหนึง่ วันสูห่ นึง่ สัปดาห์ จากหนึง่ สัปดาห์สหู่ นึง่ ปี จากหนึง่ ปี ...สูป่ ั จจุบนั ถึงแม้ ข้าจะมี ‘เวลา’ เหลือเฟื อก็เถอะ ข้ าเอื ้อมมือหมายจะแตะต้ องตัวเธอสักครัง้ อยากห่มผ้ าห่ม ให้ ด้วยมือคูน่ ี ้ โดยไม่ต้องพึ่งสายลม แต่เพราะทาไม่ได้ มือของข้ าถึงได้ เปลี่ยนมากุมที่อกซ้ ายของ ตัวเอง มันเจ็บ...ที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้ เจ็บยิ่งกว่าการที่เธอมองไม่เห็นข้ าเสียอีก “นี่คงเป็ นบทลงโทษสาหรับที่ข้าเคยก่อเรื่ องไว้ เยอะสินะ...” เวลาผ่านไป จากเด็กน้ อยตัวเล็กนิดเดียว ตอนนี เ้ ติบโตขึ ้นมากสวยสง่า สมมาด ‘ว่าที่’ ราชิ นี ผมสีบลอนด์ ถักเป็ นเปี ยเดี่ยวก่อนจะม้ วนเก็ บ เป็ นมวยขึน้ ด้ านบน แม้ สว่ นตัวแล้ วข้ าจะชอบลุคใสๆ มากกว่าเก็บผมเป็ นป้าแบบนี ้ก็เถอะ แต่ถึงทรงผมมันจะดูป้ายังไง... ถ้ าเป็ น ‘เธอ’ มันก็ดดู ีเสมอ
DarkPhoenix
การฝึ กฝนของเอลซ่า มีพัฒนาการขึน้ มากจากตอนแรกที่แทบควบคุม ตัวเองไม่ได้ ข้ าเคยคิดว่าอีกไม่นานเธอคงจะสามารถจัดการกับพลัง ของเธอได้ อย่างอยูห่ มัด และเป็ นเวลาเดียวกับที่ข้าต้ องจากไป... ไม่ร้ ู เป็ นเรื่ องดีหรื อเรื่ องร้ ายที่จ่ๆู กลับเกิดเหตุไม่คาดฝั นทาให้ ข้าได้ อยูก่ บั เธอต่อไปอีกสักพัก เรื อของคุณพ่อคุณแม่ของเธอล่มกลางพายุที่ไม่ควรจะเกิดขึ ้นใน ฤดูนี ้ทาให้ ไม่มีผ้ ใู ดรอดชีวิตกลับมาแจ้ งข่าวดีวา่ คนอื่นๆ ยังปลอดภัย คุณพ่อคุณแม่ที่คอยเป็ นกาลังใจให้ เธอมาเสมอจากไปแล้ ว ทิ ้งเอลซ่าให้ อยู่กบั น้ องสาวเพียงลาพังกันแค่สองคน พลังที่ ‘เกือบ’ จะควบคุมได้ ต้องสัน่ คลอน เพราะความโศกเศร้ าจากการสูญเสียคนที่ตนรัก ข้ ามองภาพเด็กสาวทังสองที ้ ่นงั่ พิงประตูบานเดียวกันหากแต่เป็ นคนละ ฝั่ งและไร้ ซงึ่ เสียงตอบกลับจากด้ านข้ างใน พวกเธอเหลือกันแค่สองคน...และเอลซ่าก็เลือกที่จะเก็บตัว ร่ างบางกอดเข่า ทังสอง ้ ซุกใบหน้ าลงเพื่อหลบซ่อนปิ ดบังไม่ให้ ใครเห็น น ้าตาที่ไหลอาบแก้ ม ภายในห้ องเต็มไปด้ วยน ้าแข็งและหิมะที่ไม่อาจควบคุมอีก ต่อไป ลอยนิ่งเหมือนเวลาที่หยุดเดิน หิมะที่มีสดี าปนเปื อ้ น... หิมะของ ‘ความกลัว’ ข้ าลอยตัวลงเข้ าไปใกล้ ยืนอยู่ต่อหน้ าเธอที่นงั่ อยู่กับพื ้น เสียงสะอื ้นไห้ ยังคงดังให้ ได้ ยินอย่างแผ่วเบาเพราะไม่อยากให้ คนที่นงั่ อีกฝั่ งของบานประตูได้ ยิน ยิ่งได้ เห็น ยิ่งได้ ยินข้ าก็เริ่ ม คุมสติของตัวเองไม่ได้ อยากพังประตูบานนี ้ พังมันซะเพื่อให้ สองพี่น้องได้ เข้ าใจกัน ให้ อนั นาได้ ร้ ู ความจริ ง ให้ เอลซ่าเลือกที่จะ อธิบาย ทายังไงก็ได้ ...ให้ เธอไม่ต้องทาสีหน้ าเช่นนี ้อีก สีหน้ าเดียวกับเมื่อ ‘วันนัน’้
23
24
For the First…and the Last Time
ข้ ายืนกาหมัดแน่น เล็บจิกเข้ าไปในฝ่ ามือจนรู้ สึกเจ็บ หากไม่ทาเช่นนี ้ข้ า ต้ องเป็ นบ้ าไปแล้ วจริ งๆ แค่ได้ ยินเสียง แค่สมั ผัสได้ ถึงความกลัวของเธอข้ าก็แทบ อยากอาละวาด อยากให้ ใครต่อใครที่นินทาเธอลับหลังหรื อสงสัยในตัวเธอได้ รับรู้ รับรู้...ว่าเอลซ่าแห่งเอเรนเดลต้ องทรมานมามากแค่ไหน ‘เพื่อคนอื่น’ เพราะไม่อยากทาร้ ายใคร...เธอจึงทาร้ ายตัวเอง เอลซ่าปล่อยให้ ความเหงาและความหวาดกลัวกัดกินหัวใจดวงน้ อยจน ด้ านชา ไม่วา่ ใครต่อใครจะเข้ าใจเธอผิดๆ ยังไงเธอก็ยงั ยอมรับเอาทุกสิง่ ทุกอย่าง แบกรับทุกความเจ็บปวดไว้ เพียงลาพัง “บอกตามตรง...” ข้ าเงยหน้ าขึ ้น รู้ สกึ เหมือนจะร้ องไห้ ออกมาจริ งๆ แม้ จะ ไม่มีน ้าตาไหลออกมาสักหยด “ข้ าไม่ดีใจสักนิดที่ได้ อยูก่ บั เจ้ านานขึ ้นเพราะเหตุนี”้ ไม่เลยจริ งๆ... เมื่อเด็กน้ อยกลายเป็ น ‘สาว’ อย่างเต็มตัว เปลี่ยนจาก ‘ว่าที่’ มาเป็ น ‘ราชินี’ ข้ าทาได้ เพียงยืนอยู่ใกล้ ๆ ให้ กาลังใจแม้ เธอจะไม่ได้ ยินเสียง ข้ าเห็นความ พยายามของเธอตลอดหลายปี นี ้ ตังแต่ ้ สมัยเด็กตัวเล็กนิดเดียว โดยเฉพาะความเข้ มแข็งของเธอยามสูญเสียพ่อแม่ไป ข้ า ไม่ เ ห็ น น า้ ตาของเอลซ่า อี ก เลยสัก หยดตัง้ แต่ วัน นัน้ เหมื อ นมัน ได้ กลายเป็ นนา้ แข็งไปจนหมดสิ ้น มันอาจเป็ นเรื่ องดีที่ข้าไม่ต้องเห็นใบหน้ าเปื ้อน น ้าตาของเธออีก แต่ในเมื่อรู้วา่ ‘ข้ างใน’ เธอยังคงเจ็บปวด ...มันก็ไม่มีอะไรน่ายินดีสกั นิด เอลซ่า อายุยี่ สิบ เอ็ ด ปี บริ บูร ณ์ วัน นี เ้ ป็ นวัน ที่ เ ธอจะเปิ ดประตูวัง เสียที หลังจากปิ ดตายมาหลายปี ทัว่ ทังเมื ้ องมีแต่การเฉลิมฉลอง ใครๆ ต่างก็อยากเห็น เจ้ าหญิงน้ อยทังสองที ้ ่บดั นี ้เติบโตมาเป็ นสาว ข้ าเองก็อดตื่นเต้ นไปกับวันนี ้ไม่ได้
DarkPhoenix
ตื่นเต้ น...ในหลายๆ แง่ “หวังว่าจะไม่มีอะไรร้ ายแรงเกิดขึ ้นนะ” ข้ าได้ แต่หวังเช่นนัน้ ในพิ ธี รั บ มอบคทาตามประเพณี ไอ้ ข้ า รึ ล้ ุน แทบแย่ ว่า เธอจะควบคุม น ้าแข็งได้ ไหม แต่จากการที่ยืนข้ างๆ มาตังแต่ ้ เริ่ มก็ทาให้ ข้าคนนี ้แทบหัวใจวายตาย อีกนิดเดียว...ทุกๆ คนก็จะสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ แต่ไม่แน่นะ...เอาให้ ร้ ูกนั ไปเลยไม่วา่ จะอันนา คนในเมือง หรื อกระทัง่ แขก จากต่างเมือง มันอาจจะดีกว่าการหลบซ่อนอยูก่ บั ความกลัวก็ได้ ใครหน้ าไหนกล้ าทาร้ ายเจ้ า...ข้ าจะจัดการมันเอง! แม้ ข้าจะอยากให้ เป็ นเช่นนันแต่ ้ เอลซ่าก็วางคทาแล้ วกลับมาสวมถุงมือได้ อย่างทันท่วงทีก่อนที่คทาสีทองจะกลายเป็ นสีขาวหิมะ ทุกอย่างกาลังเป็ นไปด้ วยดี ผ่านงานเลี ้ยงคืนนี ้ไปได้ อะไรๆ ก็จะกลับเป็ นเหมือนเดิม กลับไปขังตัวเองในห้ องเหมือนเดิม... “ข้ าอยากมีพลังที่สามารถช่วยเจ้ าได้ จริ งๆ จะจุดไฟเพื่อให้ ความอบอุน่ เจ้ า เมื่อเจ้ าต้ องการ” ข้ าได้ แต่ยิ ้มแห้ งๆ กับความคิดเพ้ อฝั นนัน้ ข้ าจะช่วยอะไรเจ้ าได้ ... ในเมื่อสิง่ ที่ข้าทาได้ มีเพียงเสกน ้าแข็งและหิมะไปวันๆ และเจ้ าก็มองไม่เห็นข้ าด้ วยซ ้า งานปาร์ ตี ้ทาให้ ข้าต้ องระวังตัวมากขึ ้นเป็ นสองหรื อสามเท่า หากข้ าเผลอ แช่แข็งอะไรขึ ้นมาเอลซ่าจะต้ องตกใจคิดว่าเป็ นฝี มือของตัวเองแน่นอน ข้ า ย่อมไม่ อยากทาให้ เธอต้ องเดือดร้ อน รู้วา่ แค่นี ้เธอก็ร้ ูสกึ กดดันจะแย่อยูแ่ ล้ ว ต้ องสวมหน้ ากากของความเป็ น ‘ราชิน’ี เอาไว้ อย่างไม่มีสทิ ธิ์ถอดออก แม้ แต่ตอ่ หน้ าน้ องสาวของเธอ อันนา
25
26
For the First…and the Last Time
หลังจากไม่เจอหน้ ากันมาหลายปี อันนาย่อมไม่ร้ ู จะพูดอะไรกับพี่สาวของ ตนเอง ต่างฝ่ ายต่างรู้ สกึ แปลกๆ คนหนึ่งแสดงออกชัดเจนว่าประหม่า อีกคนก็เก็บ ซ่อนความตื่นกลัวไว้ ภายใต้ รอยยิ ้ม เอลซ่า เจ้ าอย่าฝื นตัวเองแบบนี ้เลย รอยยิ ้มนัน่ ...ข้ ามองออกชัดเจนว่า ‘จริ งๆ’ เจ้ ารู้สกึ ยังไง ข้ าถอนหายใจเฮื อกใหญ่ บินออกไปรั บลมข้ างนอกก่อ นที่จ ะทนไม่ ได้ ปกติข้าไม่ค่อยห่างตัว เอลซ่านักนอกจากเวลาไปทาหน้ าที่ผ้ ูพิทกั ษ์ เป็ นครัง้ คราว ยอมรับเลยว่าตัวเองให้ ความใส่ใจกับ ‘บางคน’ มากกว่า ‘ทุกคน’ อย่างที่ควรจะเป็ น แต่ไหนแต่ไรเหตุผลที่ข้ายังอยูท่ ี่เมืองนี ้ก็เพราะ ‘เธอ’ ‘เธอ’ เพียงคนเดียว ระหว่างที่กาลังนอนบนหลังคาปราสาทก็บงั เอิญได้ ยินเสียงใครบางคน กาลังร้ องเพลง น ้าเสียงที่ข้าจดจาได้ ดีว่าเจ้ าของคือใคร อีกเสียงหนึ่งที่แม้ จะได้ ยิน มานิดๆ หน่อยๆ ก่อนหน้ านี ้แต่ไม่ร้ ูทาไมมันกระตุ้นต่อมโมโหข้ าแปลกๆ และดูนา่ หมัน่ ไส้ ... “อันนาอยูก่ บั ใครน่ะ?” ข้ าชะโงกลงไปมอง ถามออกไปงัน้ ๆ แม้ ร้ ู ว่าไม่มีทางได้ คาตอบกลับมา และเมื่อได้ ยินเนือ้ เพลงที่ทงคู ั ้ ่ร้องด้ วยกันแล้ วก็ยิ ้มแห้ งๆ คล้ ายสัญชาตญาณมัน บอกว่าอีกประเดี๋ยวต้ องเกิดเรื่ องยุง่ แน่ๆ ก็ใครใช้ ให้ ไปตอบรับคาขอแต่งงานเอาง่ายๆ แบบนันกั ้ นล่ะ! “ตอนเด็กว่าซนแล้ ว...โตมานี่เพ้ อจัดจริ งๆ นะน้ องเจ้ าเนี่ย” ข้ ารี บบินตามกลับเข้ าไปในงานพร้ อมสองคนนัน้ จะเป็ นเจ้ าชายบ้ าอะไร ไม่ร้ ู ข้ าไม่สนใจ จะหน้ าตาดียงั ไงก็เทียบข้ าไม่ได้ แม้ แต่เสี ้ยวอยู่แล้ ว ที่ข้า ‘สนใจ’ เพราะเจ้ าเล่นมาจีบน้ องสาวของเอลซ่าทังๆ ้ ที่เพิ่งเจอกันได้ วนั เดียว
DarkPhoenix
แต่ถ้าเจ้ าจีบ ‘เธอ’ ล่ะก็...ข้ าคงยิ่ง ‘สนใจ’ และอยาก ‘สัง่ สอน’ เจ้ าให้ ร้ ู บทเรี ยนสักบทสองบท คงรู้นะว่า ‘เธอ’ ที่วา่ หมายถึงใคร “นี่จะทาหน้ านิ่งไปป้ะ?” ข้ ามาถึงตัวเอลซ่าก่อนสองคนนัน้ มองใบหน้ านิ่งเฉยนัน่ แล้ วก็อดแซวออก มาไม่ได้ แม้ จะรู้ ดีวา่ เธอไม่มีทางได้ ยิน และถ้ าได้ ยินขึ ้นมาจริ งๆ คงใช้ สายตาเย็นชา แช่แข็งข้ าเป็ นแน่ ถึงข้ าจะไม่มีทางโดนแช่แข็งจริ งๆ ก็เหอะ อย่าลืมสิ ข้ าคือ ‘แจ็ค ฟรอสต์’ นะ “เอลซ่า อ๊ ะ! หมายถึงองค์ราชินี...” อันนาพูดเมื่อมาถึงตัวพี่สาวของเธอ และจากความกดดันหลายๆ อย่างทาให้ เธอเปลี่ยนจากคาที่สนิทสนมกลายเป็ น เหินห่าง “เรี ยกเหมือนเดิมเถอะ” เอลซ่ายิ ้มบางๆ ตามมาดแม้ ข้าจะมองออกทันที ว่าเธอรู้สกึ แย่แค่ไหนที่น้องสาวแท้ ๆ เรี ยกเธอด้ วยคาเช่นนัน้ “ฉันอยากให้ พี่ช่วยอวยพรให้ พวกเราหน่อย” อันนายิม้ ร่ าเริ งเหมือนเด็กๆ ทาให้ ข้า ย้ อนนึกถึงเจ้ าตัวเล็กจอมซนเมื่อ หลายปี ก่อน ถึงร่างกายจะโตขึ ้นแต่นิสยั ใจคอกลับเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน “พวกเรา?” เอลซ่าทาหน้ ามึนอย่างหลุดมาดสุดๆ เธอหันไปมองคนที่ยืน อยูข่ ้ างๆ น้ องสาวจอมป่ วนของเธอแล้ วก็คงเริ่ มเดาได้ ลางๆ ว่าเกิดอะไรขึ ้น แต่เชื่อเถอะ... “นี่ เ จ้ า ชายฮานส์ บุต รชายคนที่ สิบ สามแห่ง หมู่เ กาะทะเลใต้ ” อัน นา แนะนาด้ วยรอยยิ ้มก่อนจะยิ่งดีใจกว่าเดิมเมื่อต่อประโยคจนจบ “คูห่ มันของฉั ้ น” “ฮะ อะไรนะ?!”
27
28
For the First…and the Last Time
...เธอไม่ได้ คิดถึงขันว่ ้ าน้ องสาวจะหมันกั ้ บคนที่เพิ่งรู้จกั แน่! ข้ าแอบหลุดขากับสีหน้ าเหวอๆ ของเอลซ่า แต่เป็ นข้ าก็คงตกใจไม่แพ้ กนั ถ้ าน้ องสาวเพียงคนเดียวของตัวเองจู่ๆ ประกาศคูห่ มัน...ที ้ ่เพิ่งเจอกันวันนี ้ “น้ องเจ้ านี่ไวไฟชะมัด ฮ่าๆๆ” อันนายังคงเพ้ อฝั น พูดสิง่ ที่ตวั เองคิดออกมาดังที่ใจต้ องการต่างจากผู้เป็ น พี่โดยสิ ้นเชิง “ก็ตอนนี ้คงหมันไว้ ้ ก่อน ส่วนเรื่ องงานแต่งไว้ ดฤู กษ์ กนั อีกที ฉันอยากจัด งานเล็กๆ แต่อบอุน่ เอาให้ เหมือนเจ้ าหญิง เอ๊ ะ...แต่ฉนั ก็เป็ นเจ้ าหญิงอยูแ่ ล้ วนี่นา” “เดี๋ยวๆ อันนา...ขอพี่พดู อะไรกับเธอหน่อยได้ ไหม...คนเดียว” อันนาทาหน้ าขึงขังก่อนจะกอดแขนเจ้ าชายอะไรนัน่ “ถ้ าพี่มีอะไรจะพูดก็ พูดต่อหน้ าพวกเราได้ เลย” “ก็ ได้ ” เอลซ่าถอนหายใจก่อนจะพูดประโยคที่แสนจะบาดใจ “เธอจะ แต่งงานกับคนที่เพิ่งเจอไม่ได้ ” “ได้ ถ้ ามันคือรักแท้ ” เอลซ่ายังคงไม่ยอมแพ้ “อันนา เธอรู้อะไรเกี่ยวกับรักแท้ บ้าง” “ก็ดีกว่าพี่ที่เอาแต่ผลักไสคนอื่นออกไป!” ได้ ยินแบบนันเอลซ่ ้ าถึงกับเผยสีหน้ าตกใจ ไม่คิดว่าจะได้ ยินคานี ้จากปาก น้ องสาวของเธอ แต่แม้ จะรู้สกึ แย่แค่ไหนเธอก็ยงั คงเลือกที่จะเก็บไว้ ข้างใน เหมือนทุกครัง้ “เธอขอให้ พี่ อ วยพร...และค าตอบของพี่ คื อ ไม่. ..” เอลซ่า เดิ น แยกตัว ออกมา แม้ เจ้ าชายอะไรนัน่ จะพยายามรัง้ เอาไว้ เอลซ่าก็ทาเพียงปฏิเสธ “งานเลี ้ยง จบแล้ ว ปิ ดประตูวงั ซะ” เอลซ่าเดินจากทังสองออกมา ้ ออกคาสัง่ ด้ วยน ้าเสียงเรี ยบนิ่งโดยไม่สนใจ เลยสักนิดว่างานเลี ้ยงกาลังคึกคักหรื อสนุกสนานเพียงใด
DarkPhoenix
เฮ้ ยๆ เจ้ าก็โหดไปนะ ไม่ทนั ที่ข้าจะได้ พดู อะไรออกมาอันนาก็รีบวิ่งตามพี่ของตนไป “ไม่นะ เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อน!” ข้ ารู้วา่ นี่ไม่ใช่เวลาที่ควรจะยื่นมือเข้ าไปยุง่ ได้ แต่ทาหน้ าที่ ‘ผู้พิทกั ษ์ ’ ด้ วย การเฝ้ ามองอยูห่ ่างๆ เช่นทุกครัง้ อีกสักพักเอลซ่าก็คงจะสงบสติอารมณ์ได้ ให้ อภัย น้ องสาวสุดที่รัก และมันจะไม่เกิดเรื่ องอะไรให้ ปวดหัวหากอันนาแค่รัง้ เอลซ่าธรรมดาโดย ไม่ดงึ เอาถุงมือนัน่ ติดมือมาด้ วย... “เฮ้ เอาถุงมือพี่คืนมานะ!” ข้ ามีลางไม่คอ่ ยดีซะแล้ วสิ... “พี่ . ..ฉัน ขอล่ะ ฉัน ทนอยู่กับ ชี วิ ต แบบนี ไ้ ม่ไหวอี กแล้ ว ” อัน นาพูด ด้ วย น ้าเสียงวิงวอน เธอคงเหงาและอยากมีใครสักคนให้ พดู คุยนอกจากภาพบนผนังนัน่ อยากมีความรักเหมือนคนอื่นๆ อยากใช้ ชีวิตที่สดใสนี ้อย่างเต็มที่ ข้ าเข้ าใจนะ... “ถ้ างันก็ ้ ออกไป...ออกไปจากที่นี่ซะ” และข้ าเชื่อว่าเอลซ่าก็ร้ ู เรื่ องนี ้ดี แต่เธอก็ไม่สามารถอธิ บายความจริ งให้ ใครรู้ได้ เช่นกัน อันนานิ่งไปครู่ หนึ่งหลังจากได้ ยิน เธอคงไม่คิดว่าพี่สาวของตนจะออก ปากไล่เธอเช่นนี ้ และเพราะ ‘ไม่ร้ ู’ ถึงสาเหตุที่อยูเ่ บื ้องหลังคาพูดเย็นชา ทาให้ เรื่ องราว...มันวุน่ วายกว่าที่ควรจะเป็ น “ฉันไปทาอะไรให้ พี่!” อัน นาตะโกนออกมาเสี ย งดัง แขกในงานต่า งหัน มามองทัง้ สองด้ ว ย อารมณ์ที่หลากหลาย ทังตกใจ ้ ประหลาดใจ และสงสัย ว่าราชินีของพวกเขาเป็ นอะไรไป...
29
30
For the First…and the Last Time
“พอได้ แล้ วอันนา...” เอลซ่ากอดแขนตัวเองแน่น เธอคงกลัว ว่าตนเองจะเผลอแช่แข็งใครหรื อ อะไรต่อมิอะไรเนื่องจากมือข้ างหนึง่ ไร้ ซงึ่ ถุงมืออย่างที่ควรจะเป็ น “ทาไม...ทาไมพี่ต้องไล่ฉนั ทาไมพี่ไม่เคยหันมาคุยกันดีๆ!” อันนาเริ่ มขึ ้นเสียงดัง ตอนนีเ้ ธอไม่ยอมที่จะเป็ นเด็กว่าง่ายอีกแล้ ว เธอ อยากรู้ เธอคาใจ เธอสงสัย และเธอจะไม่ทน “ทาไมพี่ต้องหนีจากทุกๆ สิง่ พี่ ‘กลัว’ อะไรกันแน่!” ‘มีอะไรก็ให้ บอกมาตรงๆ’ ข้ าคิดว่านัน่ น่าจะเป็ นสิง่ ที่สาวน้ อยช่างฝั นกาลังคิด ข้ าเองก็อยากอธิบายแทน อยากเป็ นตัวกลาง ยืนอยู่ระหว่างทังสองแล้ ้ ว เล่าถึงเรื่ องราวในวันนัน้ วันที่เป็ นจุดเริ่ มต้ นของทุกๆ สิง่ แต่ข้าทาไม่ได้ ... และมันก็สายเกินไปซะแล้ ว “พอ...พี่บอกว่าพอได้ แล้ ว!” เอลซ่าหันกลับไปตวาด แต่ด้วยอารมณ์ที่ไม่ คงที่แน่นอนว่าสิง่ ที่เกิดขึ ้นย่อมไม่ใช่เรื่ องดี เธอใช้ พลังต่อหน้ าคนทังงาน... ้ น ้าแข็งที่พ่งุ ออกจากฝ่ ามือ ความแหลมคมที่เข้ าใกล้ อีกนิดคงได้ เกิดการ นองเลือด อันนาถอยห่างด้ วยสีหน้ าหวาดกลัว แขกในงานหันมามอง ‘ราชินี’ ของ พวกเขา และในสายตาทุกคู.่ ..มีความกลัวซ่อนอยู่ “พี่เอลซ่า...” และนัน่ คือสิง่ ที่เอลซ่าไม่อยากเห็น เธอ...ไม่อยากเป็ นแม่มดร้ ายที่ใครต่อใครหวาดผวา
DarkPhoenix
เอลซ่าหน้ าซีด ผิวที่ขาวอยูแ่ ล้ วบัดนี ้แทบไม่เหลือเลือดฝาดบนใบหน้ า เธอ รี บออกไปจากห้ องจัดงานเลี ้ยงเพื่อหนีออกนอกปราสาท เมื่อเปิ ดประตูวงั ออกมา บริ เวณลานหน้ าปราสาทเต็มไปด้ วยเหล่าชาวบ้ านที่รอคอยการปรากฏตัวของราชินี ของพวกเขา ร่างบางรี บวิ่งฝ่ าออกไป เธอไม่อยากทาร้ ายใคร... และข้ ารู้ดีที่สดุ “เอลซ่า การหนีมนั ไม่ช่วยอะไรหรอกนะ!” ข้ าลอยไปขวางหน้ าเธอ ตะโกนออกมาสุดเสียง พยายามตะโกนให้ ดงั เท่าที่ทาได้ เผื่อว่าเสียงของข้ าจะสือ่ ไปถึงสักครัง้ ให้ เธอรับรู้ถึงตัวตน ให้ เอลซ่ารู้...ว่าเธอไม่ได้ อยูค่ นเดียว และข้ าไม่เคยหวาดกลัวในตัวเธอแม้ เพียงสักครัง้ แต่แล้ วเอลซ่าก็วิ่งผ่านตัวข้ าไป ตัวข้ าที่เป็ นเพียงวิญญาณสาหรับเธอ ...ข้ าที่มีคา่ เพียงเท่านัน้ “ถอยไป...ข้ าไม่อยากทาร้ ายพวกท่าน” เอลซ่าพูดด้ วยน ้าเสียงสัน่ ๆ เนื่องจากกลัวเหลือเกินว่าพลังของตัวเองจะ ทาให้ คนอื่นบาดเจ็บ เธอพยายามบอกทหารของราชทูตต่างเมืองให้ ถอยไป เธอไม่ อยากพลังมื ้ อทาร้ ายใครอีก แค่เรื่ องเมื่อ ‘วันนัน’้ ก็มากเกินพอ เธอพลาดทาให้ นา้ พุกลายเป็ นนา้ แข็งรู ปร่ างบิดเบีย้ วแหลมคมน่ากลัว และยังเผลอยิงพลังของเธอใส่ราชทูตพวกนันอี ้ ก ไม่แปลกหากชาวบ้ านเมื่อครู่ จะเริ่ มกันลูกของตัวเองให้ ห่างเพราะเกิด ‘กลัว’ ในตัวราชินีที่ตนเทิดทูนมาตลอด
31
32
For the First…and the Last Time
สีหน้ าเหล่านันท ้ าให้ ข้าแทบบ้ า อยากให้ พวกเขารับรู้ ว่าเอลซ่าไม่ใช่คน แบบนันเลยสั ้ กนิด ไม่เคยเป็ นและไม่มีทางเป็ น เธอไม่มีทางทาร้ ายใคร... อย่างน้ อยก็ ‘ไม่อยาก’ ข้ ารู้ดีที่สดุ “ให้ ตายเหอะ เจ้ าจะทาให้ ข้าเป็ นห่วงไปถึงไหน” หลังจากที่หนีออกมาจากเมืองข้ าก็อดทึ่งไม่ได้ กบั ขาเล็กๆ คู่นนที ั ้ ่เดินขึ ้น ภูเขาซึ่งเต็มไปด้ วยหิมะนี ้ได้ โดยไม่ทรุ ดลงไปกองกั บพื ้นเสียก่อน ลองหันกลับไป แล้ วทังเมื ้ องเหลือเพียงเล็กนิดเดียวบ่งบอกว่าเธอเดินมาไกลเอามากๆ และข้ าก็ทาได้ เพียงลอยตามมา เพราะแม้ เวลาจะผ่านไปมากแค่ไหน...เธอก็ยงั คงมองไม่เห็นข้ า ก็เรื่ องปกติละ่ นะ เอลซ่าเริ่ มร้ องเพลง ระบายความอัดอันทั ้ งหมดที ้ ่ผา่ นมา ข้ าล่ะสงสัยจริ งๆ ว่าสองพี่น้องคูน่ ี ้ไปหัดร้ องเพลงกันตังแต่ ้ เมื่อไหร่ เอะอะ อะไรก็ร้องเพลงเพื่อระบายอารมณ์ แต่แบบนี ้อาจจะดีกว่าก็ได้ นะ ให้ เธอได้ ‘เป็ นตัวเอง’ ได้ ทาอย่างที่ใจต้ องการ... และไม่ต้องหลบซ่อนอยูก่ บั ความหวาดกลัวอีกต่อไป ข้ าลงมาเดินข้ างๆ เอลซ่า แอบใช้ พลังของตัวเองทาให้ น ้าแข็งที่เธอเสก ขึ ้นมาเป็ นประกายสวยงามยิ่งขึ ้นกว่าเดิม ข้ าหัวเราะและยิ ้มออกเมื่อ เห็นเธอปั น้ ตุ๊กตาหิมะหน้ าตาตลกๆ นัน่ อีกครัง้ ชื่ออะไรนะ โอลาฟ?
DarkPhoenix
ข้ าวิ่งไปกับเอลซ่าตามบันไดน ้าแข็งเหล่านัน้ บันไดแต่ละขันที ้ ่จะพาเธอให้ พ้ นจากความเจ็บปวดและความโศกเศร้ า ให้ เธอได้ ใช้ พลังของเธออย่างเต็มที่ ปลดปล่อยมันออกมาให้ หมด ใช้ มนั อย่างที่ใจต้ องการ และปราสาทที่พวกเราสร้ างมาด้ วยกัน แม้ เจ้ าจะไม่ร้ ูแต่แค่นี ้ก็เพียงพอ ขอแค่เจ้ าไม่ทาหน้ าเศร้ าเช่นนันอี ้ ก ...แค่นนจริ ั ้ งๆ เอลซ่าเดินกลับเข้ าไปด้ านในหลังจากที่ออกไปที่ระเบียงเพื่อต้ อนรับเช้ า วันใหม่ที่สดใสกว่าเดิม ชุดแต่งกายที่ไม่เหลือเค้ าราชินีผ้ เู งียบขรึ ม อีกต่อไป ผมเปี ย ที่ปลดลงมาคล้ ายปลดปล่อยความอึดอัดทังหลายให้ ้ ออกไป เก็บเกี่ยวเอา ‘อิสระ’ อย่างเต็มที่ สิง่ ที่เธอไม่เคยมี แต่พอถึงจุดๆ หนึ่งเธอก็เสกเก้ าอี ้มานัง่ กลับมาทาหน้ าเศร้ าอีกเช่นเคย เหมือนที่ทาไปเมื่อครู่ เป็ นเพียงการหลอกตัวเอง หลอกว่ามีความสุข หลอกว่าไม่ คิดถึงเรื่ องในอดีตแล้ ว แม้ จะบอกว่า ‘อดีตไม่มีทางหวนคืน’ แต่ข้ารู้ดีวา่ ใจจริ งเอลซ่าก็อยากกลับไปสูส่ ถานที่ที่เธอจากมา เพราะไม่วา่ อย่างไรข้ าไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะตัดสายสัมพันธ์ ของตัวเองที่มี ต่อน้ องของเธอรวมทังปล่ ้ อยผู้คนในเมืองไว้ เช่นนัน้ เอลซ่าที่ข้ารู้จกั ไม่มีทางทาเช่นนันได้ ้ ลง อีกสักพักเธอก็คงพยายามกลับไป ไม่ทางใดก็ทางหนึง่ ...และข้ าก็ทาได้ เพียงเฝ้ ามอง
33
34
For the First…and the Last Time
“ฉันนี่ชกั จะคล้ ายแจ็ค ฟรอสต์ขึ ้นทุกที” จู่ๆ เธอก็พดู ขึ ้นมาด้ วยแววตาเศร้ าๆ ทาเอาข้ าอดพูดตอบออกไปไม่ได้ ถึง จะรู้ ว่าเธอไม่ได้ ยินก็ตาม ก็แหมอุตส่าห์พดู ถึงข้ าเชียวนะเออ ไม่ร้ ู ว่าเธอเคยไปอ่าน เจอในหนังสือเล่มไหน หรื อท่านพ่อของเธอเล่าให้ ฟัง แม้ จะขัดใจนิดๆ ที่เธอทาหน้ าแบบนันตอนพู ้ ดถึงข้ าก็ตาม “แจ็ค ฟรอสต์เป็ นผู้ชาย และข้ าก็ไม่ได้ เหมือนบางคนที่มวั แต่หนีด้วย...” ข้ าพูดด้ วยน ้าเสียงล้ อเลียนก่อนจะพูดเบาลงเมื่อนึกถึงความหลังตอนที่ตวั เองยัง สับสนกับหน้ าที่ผ้ พู ิทกั ษ์ นี่ “ถึงจะเคยพลาดมาบ้ างก็เหอะ” ข้ าเอง...ก็เคย ‘หนี’ มาก่อน “นัน่ ใคร!” เอลซ่าหันกลับมายังที่ที่ข้ายืนอยู่ แววตาที่จ้องมองมาทางนี ้และเสียงที่ ตอบกลับมาทาให้ ข้ารู้สกึ ได้ วา่ นี่ไม่ใช่ความฝั น “เจ้ า...” ...เจ้ ามองเห็นข้ า? และก่อนที่ข้าจะได้ ร้ ู สึกดีใจกับโชคที่นานๆ จะเข้ าข้ างข้ าสักทีก็ร้ ู สึกว่ามี อะไรบางอย่างเสียบท้ องอยู่ แท่ง นา้ แข็งที่ถูกเสกขึน้ มาอย่างไม่ตงใจด้ ั ้ วยความ หวาดกลัวปนตกใจ ข้ ายิ ้มแห้ งๆ มองสีหน้ าของเอลซ่าที่นิ่งอึ ้งไม่แพ้ กนั เธอคงไม่คิด ว่าจะเผลอเสกน ้าแข็งมาเสียบพุงคนที่เพิ่งเจอหน้ ากันแบบนี ้ หน้ าข้ าน่ากลัวขนาดนันเลยเหรอ...เสี ้ ยใจนะเนี่ย “เอ่อ...คนที่เจ้ าพูดถึง...” ไม่ทนั จะมีโอกาสพูดจนจบประโยคข้ าก็โดนซัด ด้ วยน ้าแข็งซ ้าสองจนกระเด็นไปชนผนัง “เฮ้ ย ถึงข้ าจะเป็ นอมตะแต่ก็เจ็บเป็ นนะ!” “ฉะ...ฉันขอโทษ” ใบหน้ านัน่ ทาให้ ข้าต้ องเสียงอ่อนลงมาทันใด นี่มนั โกงกันชัดๆ เล่นทาหน้ าแบบนันแล้ ้ วข้ า...ข้ าจะโกรธเจ้ าลงได้ ยงั ไงกัน ไม่แฟร์ !
DarkPhoenix
ข้ าได้ แต่ทาเสียงฮึดฮัดก่อนจะหันไปสบตาเธอตรงๆ ไม่ร้ ูวา่ อะไรดลบันดาลให้ เธอมาเห็นข้ าเอาในตอนนี ้ ทังที ้ ่ก่อนหน้ านี ้ข้ าเอง เคยเรี ยกร้ องความสนใจไปตังมากกลั ้ บเป็ นได้ เพียงวิญญาณล่องลอยไร้ ตวั ตน “ส่วนที่เจ้ าถามเมื่อกี ้” ข้ าเดินเข้ าไปใกล้ เธอก่อนจะส่งยิ ้มให้ อย่างที่อยาก ทามาโดยตลอด “ข้ า...แจ็ค ฟรอสต์” พลัก่ ! ข้ าโดนเธอซัดพายุหิมะขนาดย่อมใส่จนตัวลอยไปติดผนังอีกรอบ... นี่ใจคอจะไม่ให้ ข้าได้ มีบทเท่ๆ บ้ างเลยรึไง! จบตัวอย่างเนื ้อเรื่ องหลัก ติดตามต่อได้ ในเล่ม
35
36
For the Firstâ&#x20AC;Śand the Last Time
DarkPhoenix
Special Chapter List Special I ‘First Love’ เมื่อ ‘เขา’ ได้ มาเจอกับ ‘เธอ’ และจากที่ต้องการเพียงเฝ้ าดูห่างๆ เป็ น กาลังใจให้ เด็กน้ อยผู้นา่ สงสาร กลับกลายเป็ นว่าเขา ‘จากเธอไปไหนไม่ได้ ’ แทน...
Special II ‘My Duty’ เพราะ ‘เธอ’ มีหน้ าที่ที่ต้องทา และ ‘เขา’ ก็มีอีกหน้ าที่ที่แตกต่าง ทายังไง ถึงจะมาบรรจบที่เส้ นทางเดียวกัน...
Special III ‘Valentine’s & White Day’ เทศกาลแห่งความรักครัง้ แรกของ ‘พวกเขา’ แต่อะไรๆ มันกลับไม่ ‘ง่าย’ อย่างที่ควรจะเป็ น...
Special IV ‘Baby’ แน่นอนว่า ‘เธอ’ ไม่มีทางมีลกู กับ ‘เขา’ ได้ แต่มนั ก็คงไม่ผิดอะไรหากพวก เขาจะมี ‘เด็ก’ สักคนที่ทาให้ ทงคู ั ้ ต่ ้ องสวมมาด ‘คุณพ่อคุณแม่’
37
38
For the First…and the Last Time
Special V ‘Brother and Sister’ ‘พวกเขา’ เป็ นพี่น้องกัน ทุกคนเชื่อมาเช่นนันตลอดมา ้ มีเพียง ‘ไม่กี่คน’ ที่ รู้วา่ มัน ‘ไม่ใช่’ และคนหนึง่ ที่ร้ ูก็คือตัวเขาเอง...
Special VI ‘Distance’ ‘พวกเขา’ ไม่สมควรที่จะสนิทสนมกันเกินไป เพื่อตัว ‘เธอ’ เอง และเพื่อ หัวใจของ ‘เขา’ ด้ วยเช่นกัน...
Special VII ‘Ending’ ‘จุดจบ’ ที่ ‘พวกเขา’ กลัวมาตลอดมาถึงเร็ วกว่าที่คิดจนไม่อาจเตรี ยมตัว และเตรี ยมพร้ อมหัวใจได้ ทนั แล้ วอย่างนี ้ ‘เขา’ จะทาอย่างไรต่อไป...
Enjoy Reading
DarkPhoenix
Special I
39
40
For the First…and the Last Time
Special I “First Love” ย้ อนกลับไปเมื่อหลายปี ก่อน เรื่ องราว...หลังจาก ‘วันนัน’้ เมื่อวานหลังจากที่เกิดเรื่ องขึ ้นข้ าก็ได้ แต่ตามมาที่ปราสาทเงียบๆ หรื อถึง จะเสียงดังยังไงก็คงไม่มีใครได้ ยินอยูด่ ี เพราะตัวตนของข้ า...ไม่ได้ มากพอให้ ใครสนใจ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของข้ า แต่ข้ามัน่ พอที่จะอยู่! ข้ าก็ไม่ร้ ู ว่าตัวเองอยู่ที่นี่แล้ วจะทาอะไรได้ ไหม ช่วยอะไรเด็กน้ อยเจ้ าของ นามเอลซ่าได้ หรื อเปล่า เพราะตอนนี ้ข้ าไม่ร้ ูอะไรทังนั ้ น้ ‘ไม่ร้ ู’ อะไรเลย... บางครัง้ ข้ าก็นึกขาที่ตวั เองเป็ นผู้พิทกั ษ์ แท้ ๆ แต่กลับไม่สามารถช่วยอะไร ใครได้ ในเวลาที่เขาต้ องการ ความสนุกสนาน ความเป็ นกันเองของข้ ามันไม่ได้ มีประโยชน์ในยามนี ้ ในยามที่หิมะและน ้าแข็งสาหรับเธอ...มันคือฝั นร้ าย แล้ วจะให้ ข้าทาอะไรได้ ? วันเวลาที่นี่ผ่านไปแบบที่ข้าเองก็ไม่ร้ ู ตัวนัก ข้ ามองเห็นเจ้ าหญิ งน้ อยอีก คนที่พยายามอย่างมากในการชวนพี่สาวของเธอให้ ออกมาจากห้ อง ออกไปเล่นด้ วยกัน ...ไม่ใช่แบบนี ้ อันนามาชวนเอลซ่าเสมอ ร้ องเพลงด้ วยน ้าเสียงสดใส แม้ ข้าจะสัมผัสได้ ถึงความรู้สกึ เหงาที่แฝงอยูข่ ้ างในก็ตาม
DarkPhoenix
อันนาคิดว่าหากชวนเอลซ่าไปปั น้ ตุ๊กตาหิมะด้ วยกันอาจจะทาให้ ทงสอง ั้ กลับมาสนิทสนมเหมือนเคยได้ สาหรับอันนาคงคิดว่าเพื่อที่เอลซ่าจะได้ กลับมาเป็ น คนเดิม สนิทกันแบบเมื่อก่อน... แต่ไม่ร้ ูเลยว่านัน่ กลับให้ ผลในทางตรงกันข้ าม เพราะสาหรับเอลซ่าแล้ วหิมะและน ้าแข็งเหล่านันท ้ าให้ เธอนึกถึงเรื่ องเมื่อ ‘วันนัน’้ ขึ ้นมาเสมอ ความผิดพลาดที่ไม่มีใครอยากให้ เกิดขึ ้น และมันเกิดขึ ้นไปแล้ ว...ตอนนี ้จึงทาได้ เพียงพยายามป้องกัน ไม่ให้ มนั เกิดขึ ้นมาอีก “เอลซ่า” อันนายืนอยู่หน้ าห้ อง พยายามทาตัวร่ าเริ งเช่นเดิม “ปั น้ ตุ๊กตา หิมะด้ วยกันไหม?” หากแต่ไร้ ซงึ่ เสียงตอบรับ เพราะคนที่อยูข่ ้ างในเอง...ก็กาลังพยายามอย่างยิ่งที่จะห้ ามใจของตัวเอง ต้ องไม่ใจอ่อน “จะเล่นอย่างอื่นก็ได้ ...” อันนายังคงฝื นยิ ้ม หวังว่าประตูตรงหน้ าจะเปิ ด ออกต้ อนรับหรื อมีเสียงตอบรับกลับมาจากอีกฝั่ ง ก็มีเสียงตอบกลับมานะ... “ไปซะ อันนา” แต่ไม่ใช่คาตอบที่นา่ ดีใจสักเท่าไหร่ “ก็ได้ ...” ร่ างเล็กเดินคอตกออกมาซึ่งข้ าก็ไม่แปลกใจสักเท่าไหร่ อยากจะเข้ าไป ปลอบหรื ออธิบายให้ ฟังหรอกนะหากไม่ติดว่าพวกเธอมองไม่เห็นข้ า และข้ าก็ไม่ควรเร่งรัดอะไร จนมันวุน่ กว่าเดิม...
41
42
For the First…and the Last Time
ข้ าออกไปด้ านนอกเพื่อจะเข้ าทางหน้ าต่า ง มันคงไม่ตลกเท่าไหร่ นกั หาก จู่ๆ ประตูจะเปิ ดออกเอง สาหรับทางด้ านหน้ าต่างข้ ายังหาจังหวะที่เอลซ่าหันไป ทางอื่นรี บเข้ ามาได้ สุดท้ ายข้ าก็ทาได้ แค่อยูเ่ ป็ นเพื่อน “เมื่อไหร่ เราจะควบคุมพลังได้ สกั ที...” เอลซ่าพึมพาเบาๆ กับตัวเอง ข้ าที่ แอบนัง่ ฟั งอยูห่ า่ งๆ ก็ได้ แต่ทาหน้ าอ่อนใจ เพราะข้ าก็ไม่ร้ ูเหมือนกัน “ทังๆ ้ ที่ก็อยากเล่นด้ วยกัน...เหมือนเมื่อก่อน” เอลซ่าพูดสิ่งที่ตนเองเก็บ เอาไว้ ภายในมาตลอด เธอไม่เคยพูดเรื่ องเช่นนี ้ต่อหน้ าพ่อกับแม่ของเธอ ไม่เคยบอกว่าตัวเองอยากเจอน้ อง เธอไม่อยากให้ ความเห็นแก่ตวั ของตัวเองต้ องทาร้ ายใคร “เจ้ าไม่นา่ ต้ องมาเจอเรื่ องแบบนี ้เลย ยังเด็กอยูแ่ ท้ ๆ” ข้ าพูดออกไปเพราะรู้ ว่ายังไงซะเธอก็ไม่ได้ ยินอยูแ่ ล้ ว ก็ได้ แต่หวังว่าเธอจะควบคุมมันได้ ในเร็ ววัน เอลซ่าได้ รับถุงมือจากคุณพ่อของเธอ มันมีประสิทธิ ภาพมากกว่าที่คิด อย่างน้ อยๆ เธอก็ไม่เผลอแช่แข็งอะไรต่อมิอะไรมากเหมือนก่อนหน้ านี ้ แต่หากใจเธอยังคงหวาดกลัว... ข้ าว่าคงยากที่จะควบคุมพลังนี ้ได้ อย่างอยูห่ มัด เวลาผ่านไปเอลซ่าอายุสิบสองปี เธอสูงขึ ้น ควบคุมพลังได้ มากกว่าสี่ปีที่ แล้ วพอสมควรจนคุณพ่อคุณแม่ของเธอลองให้ เธอถอดถุงมือออก ลองจับลูกบิด ประตูนนโดยไร้ ั้ ซงึ่ ถุงมือเหมือนทุกที ข้ ายืนลุ้นอยูไ่ ม่หา่ ง มือของเอลซ่าสัน่ นิดๆ ด้ วย ความกลัวก่อนจะสัมผัสลูกบิดประตู และแล้ วสีหน้ าของเธอก็เปลีย่ นไป หวาดกลัว...ยิ่งกว่าเดิม เมื่อลูกบิดประตูกลายเป็ นน ้าแข็ง
DarkPhoenix
“พ่อคะ...หนูกลัว มันรุ นแรงยิ่งกว่าเดิมอีก !” เอลซ่าสวมถุงมือกลับไป เช่นเดิม สีหน้ าหวาดกลัวของเธอทาให้ ข้าเป็ นห่วง และพ่อแม่ของเธอเองก็เช่นกัน “ยิ่งคิดมาจะทาให้ มนั แย่กว่าเดิม ใจเย็นๆ นะลูก” พระราชาพยายามจะเข้ าไปปลอบลูกสาวของตน แต่ก่อนที่จะเข้ าถึงตัว กลับเป็ นเอลซ่าที่ถอยหนี หดแขนตัวเองแนบชิดลาตัวด้ วยความกลัวจะเผลอไปโดน ตัวคนตรงหน้ า “อย่าแตะหนู...หนูไม่อยากทาร้ ายใครอีก” คุณพ่อคุณแม่ของเธอได้ แต่คอยห่วงอยูห่ า่ งๆ เช่นนี ้ต่อไปอีกหกปี เต็ม ไม่มีอะไรเปลีย่ นแปลงไปนัก... เพราะความ ‘เปลีย่ นแปลง’ มันต่อจากนี ้ต่างหาก เมื่อเอลซ่าอายุสิบแปดปี เหตุการณ์ สาคัญที่กระทบกระเทือนจิตใจเธอ มากที่สดุ ในตอนนันคงหนี ้ ไม่พ้นข่าวเรื อล่มที่ทาให้ ครอบครัวของเธอจากไป เหลือกันแค่สองคน ...พี่กบั น้ อง เอลซ่าที่นงั่ ขดอยู่ที่ประตูทาให้ ข้าทาได้ เพียงกาหมัดแน่นจนรู้ สึกเจ็บ แต่ นัน่ เป็ นสิง่ ที่ข้าต้ องการ ข้ าอยากเจ็บปวดแทนเธอ รับเอาความทรมานเหล่านันมาไว้ ้ กับตัวเอง ถ้ าข้ าทาได้ ละ่ นะ ร่างบางนอนหลับไปทังๆ ้ อย่างนัน้ เธอคงเหนื่อยมากจริ งๆ ทังร่้ างกาย...และจิตใจ
43
44
For the First…and the Last Time
หลังจากวันนันเอลซ่ ้ าก็เงียบมากขึ ้น ปกติเธอก็ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาอยู่ แล้ วเพราะไม่ค่อยได้ ออกไปเจอใครนัก แม้ แต่ อนั นาที่เป็ นน้ องแท้ ๆ ยังไม่มีโอกาส ใครกันจะมีสทิ ธิ์ได้ สนิทสนมกับเธอ เธอ...ที่จะขึ ้นเป็ นราชินีในอนาคต ข้ าแทบไม่ได้ ยินเสียงของเธออีกเลย แม้ เวลาที่อยูใ่ นห้ อง ไม่มีใครอื่น เอลซ่าเลือกที่จะเก็บซ่อนความรู้ สึกของเธอไว้ ข้างในเพราะคิดว่านัน่ จะ เป็ นทางออกสาหรับเรื่ องทังหมด ้ แม้ มนั จะมีแต่ทาให้ ทรมานมากขึ ้นก็ตาม เอลซ่ า เข้ า นอนแล้ ว ภายในห้ อ งมี เ พี ย งแสงจัน ทร์ ที่ ล อดเข้ า มาทาง หน้ าต่าง เสียงบุรุษบนดวงจันทร์ ดงั แว่วอยูเ่ นืองๆ เหมือนต้ องการบอกอะไรบางอย่างกับข้ า ข้ านั่งขัดสมาธิ อยู่บนพืน้ ข้ างเตียงของเธอ ใบหน้ ายามหลับใหลที่ผ่อ น คลายกว่ายามเธอตื่นมากนัก ข้ าอยากให้ เธอได้ พกั เช่นนี ้นานๆ ให้ เธออยู่ในความ ฝั นที่มีแต่ความสุข ไม่ต้องเจอเรื่ องร้ ายๆ แม้ ความฝั นของเธอจะไม่มีทางมีข้าอยูก่ ็ตาม ‘เรา’ ไม่ร้ ูจกั กัน ข้ าเฝ้ ามองเธออยู่อย่างนี ้มาตลอดจนบางครัง้ ก็อดแปลกใจไม่ได้ ว่าที่ทา อยูม่ นั เพื่ออะไรกันแน่ หากจะบอกว่าเป็ นความสงสารมันก็ใช่อยู่ ...แต่ไม่ใช่ทงหมด ั้ และนัน่ เป็ นตอนที่ข้าได้ แต่ปิดปาก นัง่ เกร็ งอยูท่ ี่พื ้น หัวใจที่เต้ นถี่ยามรับรู้ ความจริ ง หรื อให้ ถกู คงเป็ นการ ‘เข้ าใจ’ ตัวเองมากขึ ้น ความรู้สกึ ต่อเด็กสาวคนนี ้ ที่ไม่ใช่แค่ความสงสาร...
DarkPhoenix
จบตัวอย่างตอนพิเศษ ติดตามที่เหลือได้ ในเล่ม
45