DarkPhoenix
1
Chapter3.07
2
APTC : Hrey Hephus
ความกลัว ใครๆก็มี แต่จะกลัว
อะไร...
ไม่สาคัญเท่าจะเอาชนะมันยังไง
: Hrey Hephus
DarkPhoenix
Chapter 3.07 บีสต์แมนเม่นแคระไม่ใช่เผ่าที่ว่ากันว่าแข็ งแกร่ งอะไร ไม่มี จุดเด่นด้ านใดเป็ นพิเศษถึงขันได้ ้ รับความสนใจ เรี่ ยวแรงของพวกเขา ไม่ตา่ งจากมนุษย์ธรรมดานัก อายุขยั ก็ยาวนานเท่ามนุษย์ หากไม่ใช่ เพราะหูสตั ว์บนหัวนี ้คงไม่มีใครเชื่อว่าพวกเขาเป็ นบีสต์แมน ลักษณะภายนอกที่ไร้ จุดเด่น พลังที่ส้ ใู ครเขาไม่ได้ หากคน ในเผ่าจะแข็งแกร่ งก็คงเป็ นความพยายามของคนคนนัน้ เอง ไม่ใช่ พลังที่สืบทอดมาทางสายเลือดนี ้ เฮรย์จงึ ต้ องยิ่งพยายาม...เขาไม่อยากสูญเสียใครไปอีก จากวัยเด็กที่ฝึกปรื อฝี มือเพื่อที่จะปกป้องสิ่งที่ตวั เองรักเอาไว้ ทว่าเมื่อเวลาผ่านไป พบเจอคนมากขึ ้น มองเห็นด้ านมืดของสังคม มากขึ ้น จิตใจที่เคยบริ สทุ ธิ์ก็เปลี่ยนเป็ นด้ านชา และไม่คดิ จะไว้ ใจใคร นัยน์ตาสีแดงของเขาเคยถูกเข้ าใจผิดมาไม่ร้ ู กี่ครัง้ ต่อกี่ครัง้ เมื่อรวมกับสายตาที่เย็นชาก็ทาให้ ภาพลักษณ์ยิ่งติดลบเข้ าไปใหญ่ ลูกค้ าที่ผา่ นเข้ ามาในชีวิตก็มองเขาไม่ตา่ งจากปี ศาจ เป็ นปี ศาจที่มาพร้ อมความมากเล่ห์เพทุบาย ‘แกมันไร้ หวั ใจ’ นั่นคือสิ่งที่เขาได้ ยินมามานับครัง้ ไม่ถ้วน แววตาของผู้พูด เต็มไปด้ วยความเจ็บแค้ นที่เจือความหวาดกลัวเอาไว้ อย่างปิ ดไม่มิด
3
4
APTC : Hrey Hephus
เสี ย งกระซิ บ ปริ ศ นาเริ่ ม ดัง ก้ องอยู่ ใ นหัว น า้ เสี ย งที่ แ ปร เปลี่ยนไปแต่ก็ไม่ร้ ูสกึ คุ้นเลยแม้ แต่น้อย คาพูดทังหลายตี ้ กนั อยู่ในหัว ดังซ้ อนกันจนจับใจความไม่ออก แต่เขารู้สกึ ไม่ดีเอาเสียเลย ‘แกมันฆาตกร’ ‘สนุกมากสินะที่ยืนมองคนอื่นตาย’ ‘เฮรย์...’ เขาเบิกตากว้ างเมื่อได้ ยินชื่อของตัวเอง ภาพความทรงจาใน อดีตไหลเข้ ามาในหัวไม่หยุด หลายชีวิตที่จบลงต่อหน้ าเขา แม้ เขาจะ ไม่ใช่คนลงมือสังหารโดยตรง แต่เขาก็เป็ นคน ‘ช่วย’ ให้ คนเหล่านัน้ กลายเป็ นร่างไร้ ชีวิต เป็ นเครื่ องมือให้ คนใช้ ทาร้ ายกัน... เป็ นเครื่ องมือให้ ฆาตกร... ‚เฮรย์...‛ ‚หุบปาก!‛ เฮรย์ตวาดลัน่ งานของเขาหลากหลายก็จริงอยู่ ไม่ใช่มีแต่งานที่เกี่ยวพันกับ ชีวิตเพียงเท่านัน้ แต่ไม่ร้ ู ตงแต่ ั ้ เมื่อไหร่ ที่งานประเภทนี ้มีจานวนมาก ขึ ้นเรื่ อยๆ และย้ อมหัวใจเขาจนด้ านชา ทาให้ โลกของเขาเป็ นสีเทา
DarkPhoenix
เฮรย์หอบหายใจแรง อะไรบางอย่างในตัวเขากาลังบ้ าคลั่ง นัยน์ตาสีแดงทับทิมวาวโรจน์น่ากลัว เส้ นผมที่อ่อนนุ่มในยามปกติ กลับแข็งกร้ าว ฉับพลันเฮรย์ก็ร้ ู สึกเจ็บแปลบไปทังตั ้ วเหมือนมีสายฟ้าแล่น ผ่านกาย เสี ้ยววินาทีนนที ั ้ ่เขารู้สึกว่าร่างกายไม่ ทาตามที่ต้องการ มัน แตกต่างจากคราวก่อนที่เขาไม่สามารถขยับได้ เลยเพราะถูกสะกดไว้ แต่ครัง้ นี ้...มันขยับเอง และเขาห้ ามมันไม่ได้ เส้ นผมที่ แข็ง กร้ าวขึน้ เรื่ อยๆ เป็ นสัญญาณเตือนมาตัง้ แต่ เมื่อครู่ ว่าร่ างกายของเขากาลังจะต่อต้ าน แม้ จิตลึกๆ จะรู้ ว่าไม่ควร ให้ อารมณ์มาควบคุมเพียงเพราะคายุยงเหล่านัน้ แต่กลับห้ ามตัวเองไม่ได้ ... ห้ ามความรู้สึกที่วิ่งพล่านอยู่ในอกนี ้ให้ สงบลงไม่ได้ อีกต่อไป โทสะที่รวมกันเป็ นกลุ่มก้ อนพร้ อมระเบิดออกมาตลอดเวลา บัดนี ้คง ใกล้ เวลานับถอยหลัง ‚เฮรย์...‛ น า้ เสี ย งยี ย วนที่ ดั ง อยู่ ข้ างหู ท าให้ สติ ข องเขาขาดลง สัญชาตญาณที่อยูภ่ ายในตัวกาลังจะเข้ าควบคุมร่างกายแทน ปล่อย ให้ เขาทาอะไรตามที่ ‘ใจ’ ต้ องการ อยากหยุดเสียงเหล่านัน...ก็ ้ จงหยุด
5
6
APTC : Hrey Hephus
ตอนนันเองที ้ ่สายหมอกรอบตัวเริ่ มหมุนเป็ นวงตามกระแส ลมที่ก่อตัวขึ ้นรอบกาย สายของเฮรย์เปลี่ยนเป็ นว่างเปล่า ไม่รับรู้เหตุ และผลใดๆ ทัง้ สิน้ ไม่มัวมาเสียเวลาคิดแล้ วคิดอีกว่าควรวางแผน ยังไง ทาอะไรยังไงให้ วนุ่ วาย เขาจะกลายเป็ นคน ‘ไร้ หวั ใจ’ จริงๆ อย่างที่คนว่า เสียงหัวเราะที่ดงั อยู่รอบๆ กลับทวีความดังขึ ้นทาให้ เฮรย์ยิ่ง คลุ้ มคลั่ ง กว่ า เดิ ม เขาปล่ อ ยมี ด สัน้ ในมื อ ลงกั บ พื น้ มื อ ทัง้ สอง พยายามปิ ดหูไม่รับรู้อะไร แต่เสียงพวกนันก็ ้ ยงั คงดังอยูอ่ ย่างนัน้ ...ไม่มีทีทา่ ว่าจะเบาลง ‚ฉันบอกให้ เงียบไง!‛ เฮรย์ตะโกนลัน่ ที่ผา่ นมาเขาเคยปล่อยผ่านคาพูดเหล่านัน้ ไม่เก็บไว้ ในหัวให้ รกสมอง เคยคิดว่าตัวเองไม่ร้ ูสกึ อะไร ไม่เจ็บปวด...แต่มนั ไม่จริง การที่เขาไม่เคยระบายโทสะเหล่านันออกมากลั ้ บกลายเป็ น ดาบสองคม สัง่ สมจนพอกพูนรอเวลาระเบิดออก เมื่อโดนกระตุ้นสัก หน่อยก็พร้ อมจะหันมาเล่นงานผู้เป็ นนาย อย่างที่เขาว่ากัน...ว่าคนที่โกรธเงียบน่ากลัวกว่าเป็ นไหนๆ
DarkPhoenix
เพราะไม่อาจรู้ ได้ เลยว่าวันที่เขาสติหลุดขึ ้นมาจริ งๆ จะเป็ น อย่า งไร คนที่ เ จ็ บ ปวดอาจไม่ไ ด้ มี แ ค่เ ขาคนเดี ย วหากแต่เ ป็ นคน รอบตัว แล้ วยิ่งเฮรย์...ควบคุมพลังของตัวเองไม่คอ่ ยได้ อีก สายลมที่ตอนนี ้นอกจากจะไม่ฟังคาสัง่ เขายังสร้ างบาดแผล ให้ เขาเองด้ วยซา้ ไป ครัง้ นี ้ต่างจากคราวก่อนที่เขาฝื นใช้ พลังทังๆ ้ ที่ ร่างกายยังไม่พร้ อม ตอนนันเขาแค่ ้ คมุ พลังที่มนั เอ่อล้ นออกมาหลังจากไม่ได้ ใช้ มานานไม่ได้ ความอันตรายก็มีบ้าง เสี่ยงถึงตายไหมก็เสี่ยง แต่ในจุด นันหากเขาหมดสติ ้ ไปทุกอย่างก็จะจบ แต่ยามนี ้...ปกติเขาก็คมุ เวทลมตัวเองไม่ได้ อยู่แล้ ว พอผสม กับโทสะที่ระเบิดออกจนกลายเป็ นความคลุ้มคลัง่ คงไม่ต้องเดาเลย ว่าผลที่ออกมาจะเป็ นอย่างไร เม่นหนุม่ พยายามข่มใจตัวเอง นับหนึ่งถึงสิบแล้ วคิดเรื่ องดีๆ เพื่อหันเหความสนใจของตัวเอง แต่เมื่อเขาย้ อนนึกถึงสิ่งที่ทาให้ เขามี ความสุขกลับรู้สกึ ตลกตัวเอง อยากหัวเราะออกมาดังๆ ‚ทาไมถึงคิดอะไรไม่ออกเลยนะ‛ เฮรย์พึมพากับตัวเอง พอมี เวลาอยูก่ บั ตัวเองแล้ วย้ อนนึกเรื่ องในอดีตขึ ้นมา ถึงแม้ จะเพราะฤทธิ์ จากอาณาเขตสายหมอก แต่มนั ก็ทาให้ เขาได้ ร้ ู ทาให้ เขายิ่งมัน่ ใจ ว่าชีวิตที่ผา่ นมาของเขามันไร้ คา่ สิ ้นดี
7
8
APTC : Hrey Hephus
เขาใช้ เวลาของตัวเองไม่ค้ มุ เลยสักนิด ถึงจะเลื อกทางาน แบบนีแ้ ต่ก็ยังมีเวลาว่างอีกมากที่เขาสามารถนามันไปใช้ ในทางที่ ดีกว่านี ้ อย่างน้ อยก็เปิ ดใจแล้ วมีเพื่อนสักคน มาคิ ดได้ตอนนีม้ นั จะสายเกิ นไปแล้วหรื อเปล่านะ