MIJN LEVEN ALS VRIJWILLIGER | 69 Henk Wolters, 65 jaar, man van Jannie, vader van Chantal en Wietske en trotse opa van 4 kleinkinderen. Henk is in het dagelijks leven werkzaam bij zijn eigen bedrijf: Klus+ Wolters.
verdeeld. Na een korte periode als voorzitter kreeg ik van de andere bestuursleden de opmerking dat iedereen dit ook een veel prettiger manier van besturen vond, dat was toch fijn om te horen. Helaas moest ik in verband met gezondheidsproblemen hier mee stoppen. Een jaar of drie geleden was er de oprichtingsvergadering van het Voorzieningenfonds. Een fonds waar zelfstandige ondernemers elkaar financieel helpen bij arbeidsongeschiktheid. Op die vergadering hadden zich mensen aangemeld voor het dagelijks bestuur. Zowaar voor elke functie een kandidaat. Laat nou de persoon voor de functie van voorzitter door privé omstandigheden niet kunnen aanschuiven bij het bestuur. Je raadt het al. Wie werd er naar voren geschoven? Ik! Voor een periode van twee jaar heb ik die functie op mij genomen. Wat ook een leuk stukje vrijwilligerswerk was, was het nieuw leven inblazen van de Palmpasen optocht. De toenmalige organisatie had er de brui aan gegeven. Samen met collega-ondernemers hebben we dat weer opgepakt. In geheel nieuwe stijl, samen de stok versieren en dan in optocht door Laren met een nieuwe/ wisselende route. En dat allemaal vanuit het Kulturhus. Echter na een paar jaar zijn we gestopt omdat we met ons groepje vrijwilligers niet konden blijven sponsoren terwijl andere instanties helaas niet thuis gaven. Momenteel ben ik weer voorzitter van de stichting Braninkhal. Mede door mijn kennis en ervaring met contracten vond het toenmalig bestuur het verstandig dat ik weer een periode terug kwam. Er stonden allerlei zaken met de gemeente op de rol. Over ongeveer twee maanden draag ik die taak weer over. Daarnaast heb ik nog een functie in de commissie van de Dorpskwis en de Jubileumcommissie van de Ondernemersvereniging. Ik ga nu meer voor de 'kortere' commissies. Als volleybaltrainer begeleid ik nu de heren recreanten in Laren. Waarom ik dit allemaal heb gedaan en nog doe? Ik vond het leuk om te doen. Je komt op plekken en hoort verhalen, die vaak interessant zijn, maar bovenal leerzaam. Zolang je het leuk vindt, ga je gewoon door. Maar er is één gouden regel. Op tijd stoppen. Wanneer je er geen plezier meer in hebt, of geen ideeën meer hebt, moet je stoppen. Waar ik wel eens van baal? Van mensen, die langs de zijlijn staan, zelf niets doen, maar wel commentaar hebben. Die vergeten, dat het vrijwilligers zijn die het doen. Gewoon naast hun baan. Kritiek is heel goed, houd iedereen wakker. Maar het moet op een normale manier gaan. Gewoon in gesprek blijven en samen brainstormen, hoe het wel kan!
