Post 14e jaargang Nr.1 - april 2011 Historisch Genootschap Oud Middelye - Middelie by oudmiddelie

[|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ bâw@`|wwxÄçx

Wx c É á à

14e Jaargang, Nummer 1, April 2011 __________________________________________________________________________________ __ Â W x cÉáà Â verschijnt tweemaal per jaar en wordt gratis onder de leden verspreid.

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

an de voorzitter.

In 1811 werd de Burgerlijke Stand in Nederland ingevoerd en bestaat dus nu 200 jaar. Reden voor het Waterlands Archief om samen met de bibliotheek en de redactie van Dagblad Waterland hier uitvoerig aandacht aan te besteden. Een van de hoogtepunten wordt een grote tentoonstelling rond kraamgebruiken en geboortekaartjes, waarvan een deel met bijbehorend verhaal in de krant zal verschijnen. Alle bijzonderheden hierover zijn te vinden op de agenda van www.waterlandsarchief.nl Napoleon wilde dat alle burgers geregistreerd werden zodat hij een beter inzicht kreeg welke mannen hij voor het leger kon oproepen, maar ook om belasting te kunnen innen. Mede om die reden is ook nadat Napoleon weg was de Burgerlijke Stand hier blijven bestaan. U begrijpt dat we niet werden ingeschreven bijvoorbeeld als Anne van Jan Hein, zoals Anne die getrouwd was met Jan, zoon van Hein in Middelie werd genoemd. Als je geen achternaam had, kon je er een bedenken. Zo had Jan, zoon van Hein zich kunnen laten in schrijven als Jan Heinszoon. Er ontstonden toen namen als Pietersen, Gerritsen en Janssen. Sommige kozen hun beroep als achternaam, andere vonden het maar onzin, en kozen de gekste namen, waar hun kinderen dan wel mee opgescheept werden. Ik herinner me nog van Mevrouw Has-Sijken, dat ze blij was van haar meisjesnaam verlost te zijn nadat ze trouwde met Jan Has. Voor Oud-Middelie zou het ook heel mooi zijn wat van die kaartjes in bezit te krijgen en in de volgende POST te plaatsen.

Ook willen we in oktober een artikel wijden aan postkantoor, postbode in Middelie en verhalen die u hierover nog weet. We hopen op veel reacties.

Inmiddels hebben we de al jaren in Middelie woonachtige Teun Boogaard bereid gevonden ons te helpen met de coördinatie rond ons blad. Welkom Teun. In dit nummer vindt u het eerste deel van de geschiedenis van het oude doktershuis op het Edammerdijkje met herinneringen van de zoon van dokter Martens, Sibrand en het verhaal van Klaas de Boer opgeschreven door Anja Frikkee. We hopen velen van u te mogen verwelkomen op onze algemene ledenvergadering op woensdag 20 april in “het Wapen van Middelie”, waar molenaar Leo Witteman van de Neckermolen ons een presentatie komt geven over zijn beroep en waarschijnlijk dat van een verre voorvader van mij. Gerry van der Wegen-Mulders. E-mail gerryvanderwegen@hotmail.com Tel. 0299 621730

◄●

Inhoud: Voorpagina “De Post”.

pag. - 1-

Van de voorzitter.

(Gerry van der Wegen-Mulders) pag. - 3-

Herinneringen

(Janny Brinkman-Sanders) (M. Kruiskamp)

pag. - 4-

Oude Dokterwoning.

(Siebrand P. Martens)

pag. -5-

Ingezonden brief.

(Klaas Hoekstra)

pag. -12-

Advertenties. Advertenties. Advertenties. Advertenties.

(Redactie) (Redactie) (Redactie) (Redactie)

pag. pag. pag. pag.

C.V. van dokter Martens.

(Siebrand P. Martens)

pag. -17-

-13-14-15-16-

InterviewGesprek met K. de Boer (Anja Frikkee)

pag. -21-

Reactie’s op foto

(Redactie)

pag. -24-

Herinnert u zich deze nog? Gekregen van …. .

(Redactie)

pag. -26-

Colofon.

pag. -28-

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr [|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ Âbâw@`|wwxÄçxÊ ÂWx cÉáàÊ DGwx ]ttÜztÇz? aâÅÅxÜ D? TÑÜ|Ä ECDD @F@

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

erinneringen.

Naar aanleiding van het verzoek in de Post van oktober 2010 herinneringen aan dokter Martens op papier te zetten, ontvingen we een aantal reacties die zoveel mogelijk in de originele vorm overgenomen zijn. De eerste is afkomstig van mevrouw Janny Brinkman-Sanders uit Driehuis. Zij schrijft: Toen ik in 1934 op de wereld kwam, was het dokter Martens die bij mijn geboorte aanwezig was. Hij ontving me niet direct met open armen. Zijn eerste opmerking was: “Jammer!” Mijn ouders, Jacob Sanders en Trijnie Kater, schrokken zich een ongeluk en dachten dat er iets ergs aan de hand was. “Het is weer een meisje”. Er was namelijk al een zusje! Gelukkig maakte het mijn ouders niet uit, bij hen was ik welkom. Dokter Martens was in mijn herinnering een statige, strenge man en wij zagen hem alleen als er iemand ziek was of als we een prik moesten halen. Het was een echte dokterswoning waar je dan naar toe moest. Eerst een stenen stoep van ± vier treden en dan de eerste deur links. In de wachtkamer hingen posters waarvan ik me er twee kan herinneren: “Ziet ge muggen lang van poot, aarzelt niet maar slaat ze dood” en “Beter dan kinine slikken, is het muggen dood te tikken”. Op de lagere school prikte ik een keer tijdens het handwerken met de naald onder de nagel van mijn duim. Dat ging behoorlijk ontsteken! Dokter Martens knipte een stuk van de nagel weg, deed er zalf op met verband en ik kon weer gaan. Toen het niet opknapte, had hij een ander plannetje: hij pakte een tangetje en trok zonder verdoving mijn nagel eraf. Zalf en verband erom en weer naar school. Het was mijn linker duim dus ik kon gewoon schrijven, geen gezeur! U kunt zich voorstellen dat dokter Martens in die tijd niet mijn beste vriend was en de nagel is altijd een afwijkende nagel gebleven.

De volgende brief is geschreven door de heer M. Kruiskamp uit Velp, zoon van Maria Cornelia Scheffener. Zijn overgrootouders, de heer en mevrouw Scheffener (meester Scheffener), hebben in het huis tegenover de dokterswoning gewoond. Hij heeft in de oorlog tijdelijk gelogeerd bij de familie Martens. De heer Kruiskamp vertelt: In 1943 of 1944 ben ik samen met mijn vader op fietsen zonder banden van Heemstede naar Middelie gekomen (± 50 km). Omdat ik flink ondervoed was, mocht ik zeker de eerste tijd in Middelie maar zeer weinig eten, hoewel het al wel veel meer was dan dat ik in Heemstede kreeg. Dokter Martens kon me goed uitleggen waarom dat was. Dagelijks op de fiets van Middelie naar de H.B.S. in Purmerend viel niet mee omdat ik de anderen niet bij kon houden en daardoor uitgeput en vaak te laat op school arriveerde. Dit kwam de resultaten natuurlijk niet ten goede. In het gezin Martens werd ik heel prettig opgenomen en maakte ik veel dingen mee waarvan men in de hongerende steden geen idee had. Bijvoorbeeld pannenkoeken bakken van biest (de dokter kreeg altijd een portie als er bij een patiënt een koe gekalfd had). Ook mocht ik helpen karnen om boter te maken. Van het werk van dokter Martens merkte ik natuurlijk niets. Wel is mij bijgebleven dat, toen ik op een dag alleen met de dokter thuis was, er een patiënte aan de deur kwam met een haaknaald diep in haar hand. Die naald moest door de hand heen gestoken worden en ik mocht met een nijptang de kop van de naald knippen.

Afbeelding van een karnton.

Hoe lang ik in Middelie geweest ben, weet ik niet meer, maar ik herinner me wel dat ik de bevrijding op 5 mei 1945 in Heemstede heb gevierd. Ik ben de familie Martens nog steeds dankbaar voor hun gastvrijheid.

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

e (oude) Dokterswoning te Middelie.

Welke soort “dokters” had Middlie in de 19e eeuw? De vraag is of de personen die in de Raadsverslagen van Middelie als dokters vermeld staan wel dokter (arts, die aan de universiteit gestudeerd heeft) waren. Meestal was op het platteland de “dokter” een Chirurgijn. Er was een groot verschil tussen de geleerde medicus, dus de dokter, die de zieke inwendig behandelde en de barbier-chirurgijn die het beroep van heelmeester uitoefende. Het kappersvak was dus uitgegroeid tot kapper en chirurgijn. In de steden waren wel echte dokters (medici), die praktijk uitoefenden. Alleen het snijden, het "opereren", was het werk van de barbier-chirurgijn. Op het platteland moest de chirurgijn veelal en vooral in tijd van nood zijn geleerde ambtgenoot zo goed en zo kwaad als het ging vervangen. Een barbier was trouwens in de meeste gevallen sneller te bereiken en daarbij ook nog goedkoper.

Net als bij alle ambachten moest men bij het chirurgijngilde een opleiding van een paar jaar volgen. Bij de chirurgijnen duurde dit minimaal 5 tot 6 jaar. De opleiding was heel duur zodat niet iedereen het kon betalen.

De kans om het examen te halen was erg klein. Na 3 jaar werd de leerling knecht bij een meesterchirurgijn en mocht hij verschillende handelingen zelf uitvoeren. Na 6 jaar kreeg hij een leerbrief mee. Met deze leerbrief kon hij examen doen. Dat examen bestond uit 2 delen: een theoretische en een praktisch examen. Bij het theoretische deel moest hij vragen beantwoorden over de werking van het menselijk lichaam of over de verloskunde, als hij of in dit geval ook zij de opleiding tot vroedheer of vroedvrouw volgde. Bij het praktisch examen moest getoond worden dat men de theorie in de praktijk kon uitvoeren, bijvoorbeeld een operatie doen of een baby ter wereld brengen. Men moest bijvoorbeeld brandijzers kunnen gebruiken waarmee bloedende wonden werden dichtgebrand. Na een geslaagd examen werd een diploma uitgereikt. Zo was de grootvader van dokter Martens, ook S.P.B.Martens genaamd, heel- genees- en vroedmeester. Eerst in Surhuisterveen (1842-1847) en daarna in Ferwerd (1847-1888). Hij had eerst het examen van chirurgijn afgelegd en daarna die van vroedmeester. Dat laatste examen werd veelal door vrouwen afgelegd, die zich daarna als vroedvrouw in een dorp of stad vestigden. ▼ 24-11-1840. Siebrand Pieter Brouwer Martens wordt waardig geoordeeld om tot heelmeester ten platten lande in Vriesland bevorderd te worden.

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr Het is aan te nemen dat tot begin 1900 de “dokters” van Middelie chirurgijn en later vroed- en heelmeester waren. Waarschijnlijk was dokter K. ten Have de eerste medicus. In de archieven komen we de volgende namen van “dokters” tegen: G.P. Kuiper P. Schuitemaker G. Drost J.A. Le Coultre P. Lochnaar H. Ernste K. ten Have S.P.B. Martens C. van Luijt G.R. van der Voet W. Schouten P. Blankevoort R. Einhorn K.W.F. Ferket I.H. Souwer

1826 - 1843 1843 - 1876 1877 - 1892 1894 - 1896 1896 - 1897 1900 - 1903 1903 - 1930 1930 - 1948 1948 - 1951 1951 - 1958 1958 - 1960 1960 - 1974 1974 - 1978 1978 - 1993 1993 - heden

Er waren hiaten tussen 1892 – 1894 en 1897 – 1900. In 1892 was G. Drost vrij plotseling aan influenza overleden. Er heerste toen een influenza epidemie.

Het was niet mogelijk direct een opvolger voor hem te vinden. Dokter De Meijere uit Oosthuizen sprong toen bij noodgevallen in. Hij kon Middelie echter niet met zijn sjees bereiken omdat er slechts twee wandelpaden tussen de Jaagweg en Middelie waren: één waar nu de Rijweg ligt en één net voorbij de voormalige Melkfabriek. Hij liet zich in de voorkomende gevallen per roeibootje ophalen. Van dokter Ten Have weten we dat hij ouderwets gekleed was en een bolhoed droeg. Bovendien had hij smetvrees en heel erg bang met een of andere bacterie of virus besmet te raken. Buurman Hooyberg wist te vertellen dat dokter Ten Have het stuur en het zadel van zijn fiets iedere ochtend ontsmette. Hij maakte een pluk watten met een ontsmettingsvloeistof vochtig en daarmee wreef hij over het zadel en stuur van zijn fiets. Hij bezocht zijn patiënten op de fiets en niet meer met paard en wagen. Ook vertelde men dat hij bij de patiënten de deuren met zijn voet open schopte, omdat hij de deurkruk niet wilde aanraken. Men kan zich afvragen hoe hij dan wel zijn patiënten kon onderzoeken.

▼ 29-11-1842. Siebrand Pieter Brouwer Martens wordt waardig geoordeeld om tot vroedmeester ten platten lande in Vriesland bevorderd te worden.

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr Wat aan de bouw vooraf ging. Het is een zekere heer Kelderman geweest,die in zijn functie van wethouder, in opdracht van de gemeente, voor de in 1877 benoemde dokter G. Drost op Axwijck een riante woning had gekocht. Ter financiering van dit pand was de gemeente een lening van fl. 6000.- aangegaan. Deze aankoop was nodig omdat dokter P. Schuitemaker zijn praktijk beëindigde en in het huis, dat zijn eigendom was, bleef wonen. De nieuwe dokter kreeg dus van gemeentewege een dienstwoning aangeboden. Naast het café “De Rustende Jager”. Dat accepteerde hij natuurlijk graag maar verzocht wel er een schuur bij te bouwen om zijn paard en rijtuig in onder te brengen. Hij wilde voor zover dat mogelijk was van dit vervoermiddel gebruik maken.

De drie nog aanwezige bedsteden werden als kastruimte gebruikt. Komende van Edam langs Edammerdijkje was de weg in die tijd voorzien van een sintellaag. De sintels kwamen uit de ketels van het stoomgemaal van de Zeevang aan de weg naar Kwadijk. Ongeveer 100 meter voor de driesprong in Axwijk hield de sintelverharding op en begon een grintweg met een halve meter breed paardenpad van klinkers in het midden. Deze verharding zette zich voort tot het doodlopende einde van de weg, ongeveer 150 meter voorbij de kruising met de spoorlijn van Purmerend naar Oosthuizen. Later is over deze grindlaag en het paardenstraatje een verharding aangebracht, waaronder het paarden-

▲Oude dokterswoning naast de Rustende Jager op Axwijck. (± 1843 - 1912) Het huisje van Klaas Muts waar nu van Ingen woont staat er dan nog niet.

Er bestaat slechts één foto van de noordelijke helft van het oude doktershuis. Het op de foto voorkomende huis met een gepleisterd zijgevel is het toenmalige café “De Rustende Jager” annex kruidenierswinkel dat toen gedreven werd door Jan Klok. Het op de foto ontbrekende deel van het doktershuis bestond uit nog een rechts van de voordeur gelegen kamer. In beide kamers waren twee bedsteden aanwezig. In de tijd van dokter Ten Have ging het blijkbaar niet meer aan om de dokter en zijn gezin in bedsteden te laten slapen en had men tegen de zuidelijke gevel van het huis een slaapkamer gebouwd, die vanuit de woonkamer door de ruimte van een weggebroken bedstede te bereiken was.

straatje nog goed te herkennen was omdat het wegdek daar duidelijk hoger lag. In het voorjaar van 1911 gaan burgemeester J.T de Graaff en de wethouders M. Bark Jz. en J. Tuijn Jz. op verzoek van de dokter, in verband met de slechte toestand van zijn woning, bij hem op bezoek. Zij constateren dat de woning moet worden opgeknapt. Ook vindt er een gesprek plaats tussen B&W met het bestuur van de Witte Kruis afdeling Middelie om een barak te bouwen tussen de dokterswoning en J. Hooijberg., die gezien vanaf de weg daarvan rechts woont. Misschien is het mogelijk om deze beide zaken het volgend jaar tegelijk uit te laten voeren. Dat zou de kosten kunnen verminderen.

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr De Raad bestond toen uit de volgende leden: J. de Groot

1886 – 1913

M. Bark Jzn Wethouder

1891 – 1916 en als 1893 – 1916

P. Hagenhoek Czn Wethouder

1891 – 1919 en als 1913 – 1919

J. Tuin Wethouder

1893 – 1913 en als 1899 – 1913

J. Plas Dzn

1897 – 1913

P. Rozee Jbzn

1899 – 1911

J. Huiberts

1910 – 1927

P. Hagenhoek Szn Wethouder

1911 – 1927 en als 1916 – 1927

Nog in de zomermaanden is er overleg geweest met dokter K. ten Have en architect de heer J. Verweel uit Oosthuizen. Deze had in 1905 in de Beemster aan de Oostdijk bij Oosthuizen de boerderij “De Oranjeappel” in eigen beheer gebouwd. Daar had de dijkgraaf van de Zeevang en tevens burgemeester van Oosthuizen de heer K. Kaaskoper een vooruitstrevend boerenbedrijf.

▲ Advertenties die J. Verweel in de kranten liet zetten.

In dit zelfde jaar gaat de raad in principe akkoord met aansluiting op het elektriciteitsnet en met de toetreding tot het daartoe op te richten naamloze vennootschap. De gemeenteraad is wel gul, want zij besluit ook tot aanschaf van een motorbrandspuit voor fl. 3 000,--. Of dat niet genoeg is: de heer Zinkweg wordt in de plaats van de heer J.D. Scheffener benoemd tot hoofd der school en krijgt een jaarwedde van fl.1.000.- met vrij wonen en tuin. Mej. B.E. Boelhouwer wordt benoemd als onderwijzeres met een jaarwedde van fl. 550,--. En bovendien krijgt op voorstel van B&W de heer Scheffener zo lang als hij leeft een pensioen van fl. 100.- per jaar. De burgemeester, die ook secretaris van de gemeente is, verdient in 1908 fl. 750,-- per jaar. In dit zelfde jaar had de gemeente een schuld van fl. 7000,-- en fl. 1000, á 3,5 pct. en fl. 10.800,-- à 4 pct. Deze geldstroom is in tegenstelling met de regen die er in 1911 valt. Het is zo droog dat de burgemeester een wagon water aanvraagt en dat aan de ca. 750 inwoners van Middelie voor 1 cent per emmer laat verkopen.

Nog in 1911 komt de Heer J. Verweel met het voorstel de oude dokterswoning door een nieuwe woning te vervangen en hij dient zelfs bij B&W een ontwerp in. Op de raadsvergadering van 1 december 1911 om 12.00 uur (dit i.v.m. de melktijden van de boeren) komt de raad bijeen waarin B&W met dit uitgewerkte voorstel komen. De raad gaat met dit voorstel akkoord en besluit een openbare aanbeste▲ De heer Verweel was ook secretaris van het Polderbestuur van “De Zeevang”, zoals uit andere advertenties in ding te houden. De Gemeente kan voor de bouw kranten van die tijd blijkt. van de dokterswoning een lening van fl. 12.000,rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr [|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ Âbâw@`|wwxÄçxÊ ÂWx cÉáàÊ DGwx ]ttÜztÇz? aâÅÅxÜ D? TÑÜ|Ä ECDD @K@

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr aangaan bij de Brandwaarborg Maatschappij, die dan tevens de woning zal verzekeren tegen de volgende voorwaarden: Dat zoveel mogelijk oud materiaal van de gesloopte woning gebruikt zal worden. fl. 12.000,-- van ten hoogste 4% in 1913 en 1914 plus een aflossing van fl. 200,-- per jaar en vanaf 1915 tot en met 1937 een aflossing van tenminste fl. 500,-- per jaar. Dat de rente en aflossing uit de inkomsten van de gemeente zullen worden gevonden. De Brandwaarborg Mij. deelt mede dat zij in beginsel besloten heeft een motorspuit ter waarde van fl. 3000,-- aan te bieden op voorwaarde dat de gemeente voor een bergplaats, het onderhoud en de bediening zorgt. Tevens moet zij bij een eventuele brand in Kwadijk hulp verlenen tot en met het station van de Wed. W. Klok. B&W stellen voor dit aanbod te aanvaarden en te verzoeken geen gecompliceerde brandspuit te kopen en dat zij deze ter plaatse willen beproeven alvorens tot acceptatie over te gaan. Men denkt de spuit in het materialenhuisje van het Witte kruis te kunnen plaatsen dat in de haakse bocht voor de Melkfabriek stond. Dit kan doorgaan want op 26 februari 1913 komt het bestuur van de Afdeling Middelie van de Noordhollandse Vereniging “Het Witte Kruis”, met de heer J. Hooijberg als voorzitter en de heer A. van der Goot (leraar der Doopsgezinde Gemeente) als secretaris, met de gemeente Middelie overeen voor hun rekening een magazijn tot berging van ziekenmateriaal annex een inrichting tot verpleging van lijders aan besmettelijke ziekten naast de geplande dokterswoning te zullen bouwen. Zij verbindt zich gedurende 25 jaar te rekenen vanaf 1 januari 1914 de bijdrage in de kosten van onderhoud en de aflossing van de lening te betalen. Na afloop van deze 25 jaar zal de barak annex magazijn in bezit komen van het Witte Kruis te Middelie. Bij de eerste aanbesteding van de dokterswoning op 15 januari 1912 wordt “het werk” aan geen inschrijver gegund, daar de inschrijvingen fl. 1.800,-- boven de begroting waren. De architect J. Verweel wil het werk wel voor fl. 12.000,- aannemen, maar moet het door anderen laten uitvoeren. Daarna biedt timmerman D.J. Braak uit Oosthuizen aan het werk voor fl. 10.450,-- aan te nemen. B&W moeten nu tussen deze twee kiezen, maar realiseren zich dat bij timmerman Braak ook nog de kosten voor een opzichter komen, want B&W kunnen en willen die taak niet op zich nemen. Uiteindelijk wordt voor de

▲ Witte Kruis barak winter 1940 - 1941 met de zonen Sibrand, Wouter en Hans van dokter Martens.

tweede optie gekozen, maar de heer Braak gaat er niet mee akkoord dat er een opzichter aangesteld word en bovendien heeft hij problemen met de architect. Daarom wordt er opnieuw aanbesteed. Nu is de aannemer Chr. Breg uit Beets bereid de bouw voor fl.11.000,— aan te nemen. Nadat hij een en ander in de Raadsvergadering heeft toegelicht wordt het werk hem gegund. Men zal de heer Haringhuizen uit Broek in Waterland vragen of hij bereid is toezicht op het werk te houden. De heer Verweel dient een rekening in voor de tekening van fl. 235,-en voor overige kosten van fl. 54,70. Op 13 maart 1912 wordt het contract met Christiaan Breg, aannemer te Beets opgemaakt. Er komen enkele veranderingen in het bestek: ● Schuur wordt niet ingericht voor portland bergplaats, etc ● Dikte van de heipalen wordt kleiner. ● Al het beton voor fundering en kelder wordt in metselwerk uitgevoerd. ● Andere stenen voor voor- en rechterzijgevel. ● Het laten vervallen van de kalkproever. ● Post meerwerk gaat van fl. 100,-- naar fl. 50,--. Frederik de Vries en Jan de Vries beiden metselaar te Purmerend, stellen zich borg.

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

▲ Middelie nr. 172: Doktershuis ca. 1930 (met hek op het plattedak).

▼Geluktelegram geslaagd aan Siep.

Aan de Gedeputeerde Staten van Noord-Holland wordt verslag uitgebracht. Daarin staat dat er een complot van aannemers was (behalve de laagste inschrijver), die het werk voor een te hoge prijs wilden aannemen. Dus niets nieuws of liever hier “ouds” onder de zon in de aannemerswereld. Het volgende besluit wordt op 13 maart 1912 door de Gedeputeerde Staten van Noord-Holland goedgekeurd.

Verpakking voor ► Geneesmiddelen S.P.B. Martens. Arts Middelie.

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

▲ Middelie nr. 172: Doktershuis ca. 1930 (aan de achterzijde).

BESLUIT: aan Chr. Breg, timmerman, wonende te Beets, de werkzaamheden voor het amoveren der bestaande en het bouwen van een nieuwe dokterswoning, onder de voorwaarden, vervat in het procesverbaal van publieke aanbesteding, gehouden den 15 Januari 1912, met in acht name der daarin gebrachte wijzigingen, onderhands te gunnen voor de som van fl. 11.000,-. En zal dit besluit, in duplo, aan de goedkeuring van Heren Gedeputeerde Staten worden onderworpen. Gedaan in de openbare vergadering van den Raad der Gemeente Middelie, den 27 Februari 1912.

In het verslag van de vergadering van B en W van Middelie op 25 oktober 1912 staat dat er gesproken wordt over het afwerken van de dokterswoning en dat men besloot de architect aan te schrijven over het hoe en waar en ook timmerman Breg te laten weten dat hij voor die afwerking moest zorgen. Bovendien kreeg Breg de mededeling dat men a.s. woensdag afschouw zou houden. In februari 1913 wordt in de gemeenteraadsvergadering op voorstel van de heer M. Bark Jz. aan P. Rol te Middelie een gratificatie van fl. 10,- verleend voor het keurig afwerken van de tuin bij de woning van de geneesheer en besloten dit uit de onvoorziene uitgaven te betalen. S. P. Martens,

Eindhoven 2011

◄●

De Raad voornoemd, J.T. de Graaf, Voorzitter J.Jzn. Tuijn, Wethouder

Rechts een witte kruis speldje. ►

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

erinneringen aan mijn geboortehuis.

Voor me ligt een foto van het huis waarin ik geboren ben. Nu Edammerdijkje 5, toen Middelie 172. De foto is genomen vanaf de Kroes, zoals het stukje land tegenover ons huis heette. In de winter van 1937 werd ik in de kamer rechtsboven geboren. Een grote slaapkamer met twee balkons. Daar was het potkacheltje hoog opgestookt toen ik in de namiddag van zaterdag 13 februari ter wereld kwam. Eindelijk was het broertje geboren waarop mijn broers vol verwachting hadden gewacht. Laat op die middag kwam zuster Vriesman, de baker die later ook de oudste zoon van meester Heukelom op de wereld hielp komen, mijn broers zeggen, dat ze naar boven mochten gaan om hun nieuwe broertje te bewonderen. Ik weet daar natuurlijk niets meer van. Het grote balkon boven de serre roept herinneringen op van prachtig lenteweer. Dan kreeg mijn Moeder de schoonmaak weer “in haar bol” Zij haalde de lange stokken van de zolder (een onafgebouwd vertrek op de eerste verdieping) en legde die kruislings op de balustrade van het balkon en hing daar dekens over. Zo ontstond er voor mij een doolhof van gangen tussen die dekens, waarin ik mij uren lang kon vermaken. Het rook ook zo heerlijk als de zon op de dekens scheen. Van dat zelfde balkon heb ik onze poes naar beneden gegooid. Foei! Maar men had mij verteld dat poezen altijd op hun pootjes terecht kwamen. Dat laatste wilde ik wel eens uit proberen. Het lukte. Dat ik de poes waarschijnlijk veel pijn bezorgde realiseerde ik mij pas achteraf. Ik zie haar nog met haar poten wijd uitgespreid op het harde grind beneden neerploffen en daarna hard wegrennen.

ze graag als antiek ergens neerzetten. Hans en ik wasten ons bij mijn ouders op de kamer, waar stromend water was. Alleen Opa Martens gebruikte die ouderwetse wastafel als hij kwam logeren. Hij sliep dan in Hans zijn bed. Opa kwam nog al eens in de schoolvakanties logeren. Ik was niet altijd blij met zijn komst, want dat betekende in de tuin werken. In de herfst moest ik van hem bladeren harken en in de zomer onkruid tussen het grind verwijderen. Dan was er geen tijd om te spelen. Opa wilde alles in de tuin perfect in orde hebben. En de tuin was groot! Wout had het leukste kamertje in huis. Het opkamertje aan de achterkant halverwege de trap boven de keuken. Daar was zelfs een vast bed in getimmerd. Hier was oud hout uit het vorige doktershuis voor gebruikt. Dat hout bracht de houtworm in huis en wat erger was in onze meubels. Eigenlijk was deze slaapkamer het dienstbode kamertje. Hoe vaak kroop ik zondag ’s morgens niet bij Wout in bed, omdat hij zulke mooie verhalen kon vertellen. Hoe kon hij het verzinnen? Later kwam ik al die verhalen in leesboekjes tegen! Tussen de grote slaapkamer aan de voorkant en dit opkamertje was de zolder(kamer). Achter de slaapkamer van mijn ouders lag, boven de achterkamer beneden, een slaapkamer, die voor de gasten bestemd was.

De drie ramen linksboven waren van één grote slaapkamer, waar mijn broer Hans en ik sliepen. De afstand van het lichtknopje naast de gangdeur naar mijn bed was enorm. Hoe vaak keek ik niet eerst onder de bedden en achter de gordijnen voordat ik in het donker op de tast mijn weg naar mijn bed zocht. De rechte afstand werd door de tafel, waaraan ik deze herinneringen zit te schrijven, gebarricadeerd. Hoe vaak ben ik daar in donker niet tegenaan gebotst. Hans en ik sliepen in prachtig houten bedden met veel versieringen en knoppen. In de kamer was geen vaste wastafel, maar wel een speciale wastafel met lampetkan en alles wat er bij hoort. Prachtige bruine bloemen stonden er op. Nu zouden we ▲ Opa Martens voor de serre. rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr [|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ Âbâw@`|wwxÄçxÊ ÂWx cÉáàÊ DGwx ]ttÜztÇz? aâÅÅxÜ D? TÑÜ|Ä ECDD @ DE @

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr Op de foto zien we ook een serre. Daar speelden wij vaak als het er warm genoeg was en de zon er zo fijn binnen scheen. We hadden er een kast met speelgoed staan. Toen Opa er eens zat op een mooie zondagmiddag, gekleed in zijn deftige jacquet zoals hij elke zondag deed, rende ik enthousiast van uit de tuin naar hem toe maar botste daarbij tegen de openstaande serredeur. Dat kwam hard aan: tand door mijn tong. En bloeden! De tong kon niet verbonden worden en dat betekende dagen lang pap eten. Op de foto van mijn Opa Martens voor de serre is goed te zien dat de grond rond het doktershuis met de jaren flink was ingeklonken. Oorspronkelijk waren alle stoeptreden gelijk van hoogte. Niet lang na deze foto uit de dertiger jaren is er op verzoek van mijn vader een stoeptrede bij gemaakt. Niet alleen bij de serre maar ook bij de voordeur. Oude patiënten konden nauwelijks de stoep meer opkomen. Ik denk dat mijn Opa ook wel moeite had de stoep naast hem op te komen. Opa was toen ca 67 jaar oud en een verstokte pijproker, zoals op de foto te zien is. Zijn zoon was in dit opzicht een goede navolger. Toen wij in 1948 Middelie verlieten was het weer nodig om er een trede bij te maken. Ik herinner mij dat mijn vader de tuin enkele keren heeft laten ophogen met bagger uit de sloten, maar dat heeft niet veel geholpen. Wij vonden trouwens nog al eens afgebroken witte pijpenkoppen in de tuin en een enkele keer zelfs een oud muntstuk. Eens tijdens een onweersbui ging ik in de serre kijken en op dat moment sloeg ergens vlakbij de bliksem in. Overal licht om me heen en een enorme klap. Ik schrok vreselijk. De houten schuifdeur naar de serre werd in de oorlog op een “geheime” manier vergrendeld, want bij meester De Ridder in Kwadijk was via de serre ingebroken. Vader liet timmerman IJs Bark een gat bij de plint door de houten omlijsting boren tot in de schuifdeur bij gesloten toestand. In dat gat werd een lange spijker gestoken en de deur kon van de andere kant niet geopend worden. Ook van binnen uit was dit “slot” nauwelijks te vinden.

ningen. Daar mochten de gasten zitten. Meestal iemand die de rekening kwam betalen. Een welkome gast en ook een aangename afwisseling in het gezinslleven. Vooral als een goede verteller, zoals bijvoorbeeld Cor Sanders langs kwam of bakker De Ruijter of de kolenboer,vrachtrijder en caféhouder Gerrit Wakker, die hadden altijd wel iets te vertellen. De tafels stonden midden in de kamers. Dat was toen de gewoonte. Tafels met pluche tafelkleden met “banen” er over waar je met je speelgoedautootje langs ging of waarover het muisje kroop, zoals Wout mij wijsmaakte, als hij ’s nachts mijn melktandje kwam halen dat daar op een schoteltje had neergelegd. Het muisje liet dan een dubbeltje achter (Doet hij het daar nu nog voor?). Nu nog heb ik al die tandjes. Mijn Moeder had ze zuinig bewaard. Vader was soms sadistisch. Als ik zo heerlijk met mijn tong met een losse tand speelde wilde hij die tand er uit drukken. We hebben wel eens op de keukenvloer liggen rollen. Hij kreeg zijn zin, want door mijn stijf gesloten lippen heen drukte hij de tand er uit. Wat vond ik dat gemeen! De beide woonkamers zou ik zo weer in de toenmalige toestand kunnen inrichten als we de meubels nog zouden hebben. Op de kachel stond altijd een keteltje met water, waaruit stoom kwam. Vooral als ik in de winter ziek was en mijn bedje in de warme woonkamer stond omdat het boven zo koud was, lag ik uren lang te luisteren naar het zingen van dat keteltje. Soms ook naar het zachte snurken van Vader die wel eens in zijn stoel bij de warme kachel in slaap viel als hij op de motor en later, in de oorlog, op zijn fiets de praktijk in was geweest. Toen ik 7 jaar werd mocht ik de gehele 1ste klas uitnodigen voor een poppenkastvoorstelling, die Moeder met (school)juffrouw De Ridder verzorgde. De poppenkast stond tussen de schuifdeuren geklemd. Het meeste succes had Vader, die met de clown speelde. Aan het eind van zijn voorstelling kwam hij zelf met verwarde haren te voorschijn. Met die verjaardag in de honger winter van 1944 waren de kinderen wat blij met de limonade en de koekjes die Moeder nog wist te versieren. Voor mij brachten ze een ansichtkaart mee als cadeautje: iets anders was er toen niet, maar ik vond dat al heel mooi.

Achter de erker van het huis bevonden zich de beide woonkamers. In elke kamer een prachtige zwart marmeren schoorsteenmantel met haarden er voor. Links van de voordeur zien we de ramen van de Vader had daar zijn gemakkelijke stokstoel links van spreekkamer. Van 9 – 10 uur ’s morgens kwamen staan en rechts stond een grote rechte stoel met leu- daar de patiënten en moesten wij er uit de buurt rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr [|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ Âbâw@`|wwxÄçxÊ ÂWx cÉáàÊ DGwx ]ttÜztÇz? aâÅÅxÜ D? TÑÜ|Ä ECDD @ DF @

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr .

blijven. Rechts in de hoek bij het raam stond een cilinderbureau dat van Opa Martens geweest was. Links een boekenkast, die Worp de meubelmaker van het dorp had gemaakt. Tussen bureau en schoorsteenmantel aan de buitenmuur stond een stoel waarop de patiënten mochten plaats nemen. Boven hun hoofd hing een plaat met letters voor oogmetingen. De bovenste letter was een grote E. Op de schoorsteenmantel was een molentje met twee reageerbuisjes geklemd. Als je hard draaide kwamen die buisjes in horizontale stand. Hiermee werd, naar ik meen, bepaald of iemand suiker in de urine had. Middenin de kamer stond de onderzoektafel met een wit laken er op. Verder nog enkele kastjes met instrumenten. Het rook altijd een beetje naar lysol. Op sinterklaasavond brandde er altijd licht in de spreekkamer, terwijl Vader dan steevast naar een patiënt werd geroepen! Het gekke was dat St. Nicolaas altijd kwam als Vader net weg was. Nog gekker was dat St. Nicolaas Vaders schoenen droeg! Diezelfde St. Nicolaas werd eens heel boos, toen hij Hans vroeg hoe het spel heette dat hij had gekregen. “Kijk Uit, Sinterklaas”, zei Hans nog wel heel netjes met twee woorden. Maar St. Nicolaas vond dat zeer brutaal. Laat het spel nu “Kijk Uit” heten……. Achter de spreekkamer lag de ongezellige en kale wachtkamer zonder kachel en met alleen maar ongemakkelijke stoelen langs de kant. Nu kennen wij nog de rijmen, die daar hingen uit ons hoofd: “Ziet gij muggen lang van poot, aarzelt niet en slaat ze dood” of “Beter dan kinine slikken is het muggen dood te tikken”. In de dertiger jaren heerste er nog malaria in de veenpolders van Waterland. Dan volgde de apotheek, waar vader en moeder staande aan een hoge werkbank met marmeren blad de medicijnen klaarmaakten. De poeders werden meestal op de grote tafel in de huiskamer gevouwen. Een werkje waarbij wij als kinderen mochten helpen. Heel hoog stond een fles met…… drop. Een enkele keer kregen we er een van. Later leerde ik zelf zwartop-wit te maken. Zoete drankjes vonden we ook lekker; ik meen siripus readex dat de keel smeerde. Ook hing er heel hoog een vergifkastje dat met een sleutel gesloten werd.

leum stellen. Vlak voor de oorlog werd de keuken verbouwd met een hoger aanrecht met onderkastjes in wit en blauwe kleuren. Er kwam een elektrisch fornuis. In de oorlog diende de keuken als huiskamer waar we om de tafel zaten met een fietslampje als verlichting. Tenminste als de windrichting mee zat zodat de windmolen met fietsdynamo draaide. De keuken was het kleinste vertrek in huis dat verwarmd kon worden met een vuurduvel. Dit was noodzakelijk omdat er haast geen brandstof meer was. Achter de grote voordeur bevond zich een vestibule, waar Vaders fiets op een houten standaard stond. Onze fietsen moesten we altijd helemaal achter het huis in de schuur zetten! De vestibule ging over in een brede gang met een granieten vloer. Daar konden we heerlijk knikkeren. We wisten precies alle kuiltjes te zitten. Als er kermis was in de derde week van Mei dan hoorde ik vanuit mijn bed de bel van de draaimolen en heel vaag de muziek van het draaiorgel. Maar ik moest slapen! Ik hing dan stiekem op de vensterbank van het raam voor het hor, want er zaten veel muggen, naar de geluiden van de kermis te luisteren, soms overstemd door het gekwaak van de kikkers die in het Rijper poldertje als gekken te keer gingen. Het wemelde er van. Eens ging ik met een rieten mandje kikkerdril voor mijn aquarium halen en kwam met een goed gevuld mandje thuis. Het dril liep tussen het vlechtwerk van het mandje door op de grond. Ik moest van Moeder subiet het mandje in de sloot achter ons huis legen en mocht slechts een klein beetje houden. Als er geen kermis was en de kikkers niet kwaakten hoorde je ’s avonds in bed alleen het lossen van de melkbussen bij de melkfabriek op ongeveer een kilometer afstand. Verder was het meestal dood stil in het dorp. Misschien een enkele hond die blafte of een koe die loeide. Ik kende tot Wout zijn verbazing bijna elke hond van het dorp bij naam en riep ze daarmee aan. Mijn ouders hadden mij immers geleerd iedereen netjes goedendag te zeggen, waarom dan de honden niet? Nu vijf en zestig jaar later staat dit huis nog op Axwijk en wonen er voor mij vreemde mensen. Van de vier platanen, die voor het huis stonden zijn er twee in de honger winter opgestookt. Zouden de andere twee er nog staan? Misschien dat ik gauw eens ga kijken.

Tenslotte bevond de keuken zich daar weer achter; gedeeltelijk uitgebouwd met plat dak. Ik herinner me nog de koperen waterpomp, die het regenwater uit de put achter het huis oppompte met een hardstenen bak daaronder. Men kookte toen nog op petroSiebrand Martens, Eindhoven ◄● rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr [|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ Âbâw@`|wwxÄçxÊ ÂWx cÉáàÊ DGwx ]ttÜztÇz? aâÅÅxÜ D? TÑÜ|Ä ECDD @ DG @

MEDEDELINGEN

ADVERTENTIE

APOLLO DUMPSTORE

MR A.P. BAKKER

Camping en Outdoor artikelen.

Notaris

Zeevangsdijkje 4, 1471 EA Kwadijk Telefoon 0299-621371 Fax 0299-621552

Raadhuisstraat 8, 1474 HE Oosthuizen Telefoon 0299-401351 Fax 0299-403654 E-mail: notaris@bakker.oosthuizen.knb.nl

AUTOMOBIELBEDRIJF H.J. LANGE Gespecialiseerd in Volvo

VROOM FUNDERINGSTECHNIEKEN

Onderhoud, verkoop en inkoop van nieuwe en gebruikte auto's,

Toonaangevend en innovatief.

Middelie 119-120, 1472 GV Middelie Telefoon 0299-621318 Fax 0299-621671 E-mail: info@hjlange.nl Internet: www.hjlange.nl

Sluisweg 1, 1474 HL Oosthuizen Telefoon 0299-409500 Fax 0299- 409555 E-mail: info@vroom.nl Internet: www.vroom.nl

HAVIK BV BOUW- EN HANDELSONDERNEMING

HIER KAN UW ADVERTENTIE STAAN

Hout- en plaatmaterialenhandel Fortweg 3, 1471 EB Middelie Telefoon 0299-621617 Fax 0299-621581 E-mail: chiel.mhavik.nl Internet: www.mhavik.nl

Heeft u interesse, om hier een advertentie te plaatsen en ons daarmee te steunen? Neem contact op met het bestuur.

DRUKKERIJ VAN DER MOLEN B.V.

CATTERY VEUGER

Handels- en Familiedrukwerk.

Brits Korthaar / British Shorthair

Specialist in het drukken van etiketten op rollen.

Brits Korthaar kittens in diverse kleuren.

Ambachtsweg 6, 1474 HW Oosthuizen Telefoon 0299-402720 Fax 0299-402360 E-mail: vdmolen@xs4all.nl Internet: www.drukkerijvandermolen.nl

Monique en Ron Batenburg - Veuger It Ald HÃ´f 4, 8822 WP Arum Telefoon 0517-850797 Fax 0847-451435 Internet: www.catteryveuger.nl

ADVERTENTIE

BERGHROOS

HET WAPEN VAN MIDDELIE

Bloemen en planten.

hotel-café-feest-evenement-bijeenkomsttraining

Wormerplein 116, 1442 CE Purmerend Telefoon 0299-421983

Brink 1, 1472 GB Middelie Telefoon 0299-621376 Fax 0299-623530 E-mail: info@hetwapenvanmiddelie.nl Internet: www.hetwapenvanmiddelie.nl

R. BIBO BOUWBEDRIJF

FIRMA LAAN

Uw wiel- en bandenservice in de landbouw Voor al uw timmerwerk en ver- en nieuwbouw. Robert Laan mobiel 06 – 536 251 28 Middelie 23, 1472 GP Middelie Telefoon 0299-621524

Molenweg 2, 1473 BG Warder Telefoon 0299 - 373219 Fax 0299 - 371716 E-mail: wslaan@xs4all.nl

AMICA ADVOCATUUR Advocatenkantoor ook voor Zeevang

ONDERLINGE VERZEKERINGSMAATSCHAPPIJ “ZEEVANG”

Je komt eruit met Amica Ondernemers en particulieren.

De Maatschappij met het “bekende gezicht”

Energiestraat 9, 1135 GD, Edam Telefoon: 0299-315454 E-mail: h.kwakman@amica-advocatuur.nl Internet: www.amica-advocatuur.nl

Raadhuisstraat 12, 1474 HG Oosthuizen Telefoon 0299-401578 Fax 0299-401551 E-mail: info@onderlingezeevang.nl Internet: www.onderlingezeevang.nl

ADVERTEREN

HENNEPHOF ZEEVANG Bestratingsbedrijf

Tevens verkoop van oude gebakken bestratingsmaterialen, zand en grond. In ons verenigingsperiodiek? Bezorging mogelijk. Neem daarvoor even contact op met Ron Batenburg, Teun Boogaard of een ander bestuurslid.

Beetsdijkje 3, 1474 HP Oosthuizen Telefoon 0299-403985 Gsm 06-5331 22 38

ADVERTENTIE

NAAMSBEKENDHEID/RECLAME UITINGEN IN ONS VERENIGINGSBLAD “DE POST”.

Zoals eerder al is opgemerkt doen wij ons uiterste best om de doelstelling van onze vereniging zoveel mogelijk te verwezenlijken. Daarbij hoort o.a. het zo goed mogelijk verzorgen van ons verenigingsblad “de Post”. Daarnaast hebben wij nog veel noodzakelijke wensen. Daarom hebben wij besloten om naamsbekendheid/reclame uitingen in ons blad op te nemen; de eerste pagina’s hiervan vindt u in het midden van ons blad. Wij brengen hierbij de bedrijven en organisaties dank voor hun ideële, medewerking. Het is natuurlijk heel goed mogelijk dat er meerdere personen, bedrijven en organisaties zijn die dergelijke uitingen in ons blad willen plaatsen. Dat kan voor het kleine bedrag van € 25,= per jaar. Neem daarvoor even contact op met Teun Boogaard of een ander bestuurslid. Zie ook voor de adressen van onze sponsoren op onze website www.oudmiddelye.nl Het is voor ons een zeer welkome steun in de rug. NOTEER MIJ 0 Als nieuw lid voor € 12,50 per jaar. 0 Als donateur voor €

per jaar.

0 Voor een advertentie € 25,= per jaar. 0 Wijzig mijn adres als onderstaand. 0 Voor

: ____________________________________

Naam

: ____________________________________

Adres

: ____________________________________

Pc/Woonplaats: ____________________________________ E-mail Handtekening:

: ____________________________________

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

rie-Jan Beets

vertelt Pand op de foto is waar ik geboren ben en ik heb daar tot mijn trouwen in 1980 gewoond. Pand was eigendom van mijn ouders.

Mijn ouders zijn daar omstreeks 1950 komen wonen, eerst als huurder, voor een klein prijsje als mijn moeder de taak van depothoudster van het groene kruis op zich nam. Pand is rond 1960-1962 aangekocht door mijn ouders en is de garage bij de woning getrokken. Vrouw op de foto is mijn moeder. Wanneer de foto gemaakt is zou ik niet weten en ik kan het ook niet meer navragen, ouders zijn beiden overleden. Arie-Jan Beets, Oosthuizen

◄●

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

ngezonden brief

van de heer Klaas Hoekstra uit Oldenzaal. Als men ouder wordt, althans zo vergaat het mij, krijgt de opruimwoede soms ruim baan. Men wil bewust of onbewust, wanneer de tijd nadert om ‘het hoofd onder de eiken te leggen’, zo weinig mogelijk rommel achterlaten voor de nabestaanden. Ik ben met 85 jaar gelukkig nog kerngezond, maar het is natuurlijk wel zo dat ik ‘meer stoeten heb gegeten dan waar ik nog recht op heb’ (dat is Twents). Waarde lezer, u zult zich gaan afvragen waar dit naar toegaat, welnu ik zal het u vertellen. Bij de opruiming van wat laden en kasten vond ik een brief uit naar ik meen 1993. De brief was afkomstig van een mevrouw uit Oosthuizen. In die brief waren een paar blaadjes van de ‘Kikkerkoerier’ bijgesloten waarin mijn naam werd genoemd. Wat was nu de oorzaak dat mijn naam als echte Fries in dat dorpsblaadje voorkwam? Dat zat zo: na mijn pensionering kochten mijn vrouw en ik een luxe stacaravan op een camping in Ootmarsum. Ik raakte daar aan de praat met een collega-kampeerder en tijdens dat gesprek bleek dat die persoon uit Middelie kwam, het dorp waar ik als 15 jarige jongen enige jaren bij een familie gewoond had. Het toeval wilde dat zijn vrouw stukjes schreef voor de ‘Kikkerkoerier’, zodoende. Ja, ik heb ongeveer de eerste twee jaar van de oorlog bij het gezin van Klaas Vink en Wol Vink-Blakborn in Middelie gewoond. Het echtpaar had vier dochters, waarvan de oudste mijn leeftijd had. Het was een fantastische familie waarbij ik me helemaal thuis voelde en ik denk nog steeds met veel plezier aan die tijd terug. Ik weet niet meer precies waar zij woonden, maar ik weet wel dat zij hun boerderij later aan Sjoukje Smit, de zangeres, hebben verkocht. Van die leuke tijd wil ik graag een paar herinneringen opschrijven.

ten en werd er in de kroeg onder het genot van een borrel afgerekend. Toen de heren afscheid namen en we van de verkoopplaats wegliepen, werden we geroepen:”Vink, je hebt me lelijk besodemieterd. Het beest heeft een ‘varkensbek’ en is veel minder waard!” Waarop Vink antwoordde: “Dat had je eerder moeten bedenken. Het is een ‘zichtbaar gebrek’ en dat behoef ik bij verkoop niet te melden”. Van heel andere aard was het volgende voorval. Op een gegeven moment kwam ik thuis van het werk op het land en trof mevrouw Vink huilend aan. Haar man was door de Duitsers meegenomen naar Purmerend. Wat doe je dan als enige man in het gezelschap? Juist, je zet je borst vooruit en zegt: “ik haal hem wel op”. Ik spande ‘de Zwarte’ voor de wagen en reed het dorp uit richting Purmerend. Halverwege besefte ik wat ik aan de hand haalde en kreeg het behoorlijk benauwd. Maar als je A zegt, moet je ook B zeggen. Ik had echter alle geluk van de wereld, want toen ik Purmerend inreed, kwam ik Vink tegen. Hij was inmiddels weer vrijgelaten door de Duitsers en op weg naar huis. Toen we in Middelie kwamen werden we onthaald als echte helden. Vink zei tegen mij: “Zeg maar niets en geniet er van”. Allemaal herinneringen die passen in het boek dat ik over mijn leven aan het schrijven ben. Hopelijk heb ik u niet teveel vermoeid, in ieder geval heb ik er van genoten om het op papier te zetten. De hartelijke groeten uit Oldenzaal. Klaas Hoekstra, uit Oldenzaal

◄●

◄ v.l.n.r. Gerrit Hoekstra, Bets Vink - Laan en Klaas Hoekstra uit Oldenzaal. ▼ Milly, Jeanette en Corine Swaab en Willy Vink Pietdochter en Dini Vink Teundochter met op de achtergrond de stolp van Hagenhoek en het huisje van schoenmaker Wijker.

Op een gegeven moment zei de heer Vink tegen mij: “Klaas, we moeten morgen naar de veemarkt in Purmerend. Ik heb een pink met een ‘varkensbek’ en die moeten we aan de man zien te brengen”. (varkensbek = korte onderkaak waardoor het dier niet goed kan grazen). Als ik een koper krijg, ga jij bij de kop van het dier staan en knijp je haar in het vel zodat ze wild met de kop gaat schudden”. Zo gezegd, zo gedaan en al spoedig werd de koop geslorrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr [|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ Âbâw@`|wwxÄçxÊ ÂWx cÉáàÊ DGwx ]ttÜztÇz? aâÅÅxÜ D? TÑÜ|Ä ECDD @ EC @

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

uriculum Vitae Dokter S.P.B.Martens

Sibrand Pieter Brouwer Martens werd op 24 augustus 1897 te Alblasserdam (Zuid-Holland) geboren. Overleed te Hoorn op 26 oktober 1984. Was arts en trouwde op 12 juni 1930 te Rotterdam in de St. Lauwrenskerk met Johanna Wilhelmina Frederika Harten geboren op 13 januari 1909 te Soekaboemi (Sukabumi) op Java (Nederlands Indië), overleden op 16 juli 1986 te Edam.

Daar ontmoette hij Joke Harten: een knappe verpleegster. Om te trouwen en een gezin te kunnen stichten vestigde Siep zich in 1930 in Middelie, waar hij tevens als “Armendokter” in dienst kwam van de gemeenten Middelie en Kwadijk.

In Alblasserdam doorliep Siep de Lagere School waar zijn vader M. Martens onderwijzer was. Het gezin Martens verhuisde in 1911 naar Schiedam waar vader Martens directeur van de Rijks Normaalschool werd. Hier doorliep Siep de HBS en daarna ging hij in Leiden medicijnen studeren en legde op 1 oktober 1926 het artsexamen af. Hij maakte dus de 1e Wereld oorlog als middelbare schooljongen mee. Daarna volgde de militaire dienst: officier van gezondheid. Vervolgens nam Siep enkele praktijken waar o.a. in Dedemsvaart en in Kethel, een dorpje onder de rook van Schiedam, en verbond zich daarna aan het Bergweg Ziekenhuis in Rotterdam.

Siep wordt m.i.v. 15 Mei 1930 tot gemeentegeneesheer benoemd en als tijdelijk schoolarts. ◄Bergweg Ziekenhuis R’dam. ▼Siep & Joke ▼Siep Martens als soldaat . getrouwd: 12 juni 1930

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr De eerste jaren deed dokter Martens zijn visites op de fiets, daarna op de motor. In de 2e wereldoorlog noodgedwongen weer op de fiets. In 1948 kocht hij zijn eerste auto: een Fort Angela.

Dat dokter Martens ook actief was in het dorpsleven blijkt o.a. uit advertenties in oude kranten. Direct na zijn komst in Middelie zat hij al in een commissie, samen met Burgemeester Drost en Meester Zinkweg om de prijzen te bepalen voor de deelnemers in allerlei categorieën aan een optocht ter gelegenheid van Koninginnedag (toen op 30 Augustus), die van het Noordeinde tot aan de Kalkovens aan het Edammerdijkje gehouden werd.

▲ De 1e dokterauto. Dokter Martens achter het stuur en zijn vrouw achter in. Zoon Wout staat achter het raam en jongste zoon Sieb voor de auto.

Naast zijn werk als arts gaf dokter Martens EHBO cursussen. Hij was al die jaren lid van de kerkenraad der Doopsgezinde Gemeente in Middelie-Axwijck en tijdens de 2e Wereldoorlog actief in het verzet en deed mee aan de artsenstaking. Er waren in Middelie de nodige onderduikers waaronder enkele joden, waarvan iemand overleed, die niet aangegeven kon worden. Als arts was hij hiervan volledig op de hoogte en verleende zijn medewerking. Zelf nam hij tijdens de Hongerwinter twee ondervoede kinderen in huis.

Dat dokter Martens gewaardeerd werd blijkt uit de verschillende advertenties, die patiënten uit dankbaarheid voor zijn goede behandeling in de krant zetten, hoewel dokter Martens dat tegen de regels van de artsenethiek vond ingaan en dit daarom niet zò kon waarderen als de patiënten het bedoelden.

▼ Programma van de feesten t.g.v. Koninginnedag 1930.

▼ Bedankbetuigingen aan dokter Martens.

▲ Prijswinnaar 5-9-1930 (Foto & ontwikkelen: S.P.B. Martens)

Ook met minder prettige gebeurtenissen werd dokter Martens geconfronteerd, zoals een slager die zich verwondt of nog erger: verdrinking en later in Oosthuizen als er weer iemand of een auto met inzittenden onder de trein kwam met dodelijke afloop. rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr [|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ Âbâw@`|wwxÄçxÊ ÂWx cÉáàÊ DGwx ]ttÜztÇz? aâÅÅxÜ D? TÑÜ|Ä ECDD @ EE @

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

▲ Slager verwondt zijn hand.

▲ Verdrinking van het zoontje van IJ.Feentra. In 1947 nam dokter Martens de praktijk van dokter Voorzanger over in Oosthuizen, Hobrede, Etersheim, Schardam, Beets, Warder en een klein gedeelte van de Beemster. Deze praktijk was beduidend groter dan die in Middelie en Kwadijk. Een hoger inkomen was noodzakelijk om de studies van zijn 3 zonen te kunnen bekostigen. Het afscheid nemen van Middelie viel dokter Martens en vooral zijn vrouw zwaar. Tijdens de feestelijke afscheidsbijeenkomst in Café Molenaar werd dokter Martens een bureau aangeboden voor zijn spreekkamer in Oosthuizen.

Ook in Oosthuizen gaf dokter Martens EHBOcursussen. Tot ver na zijn “pensionering”. Samen met één of meer cursisten was hij vaak aanwezig bij sportevenementen. Zoals bij de dag van de gymnastiekvereniging Olympia op het voetbalveld van Oosthuizen. Verder deed dokter Martens ook de nodige sportkeuringen, keuringen voor (levens-) verzekering maatschappijen en controles. De uitstapjes van de Ouden van Dagen begeleidde hij. Bovendien was hijj jarenlang secretaris van de Artsenkring Purmerend. Door ziekte was dokter Martens gedwongen om in oktober 1961 afscheid van zijn patiënten te nemen, na 17 jaar in Middelie had hij 13 jaar in Oosthuizen praktijk gevoerd. Totaal 30 jaar arts in de Zeevang!! De Kolfbaan van Kaan puilde uit toen de patiënten tijdens een bijeenkomst afscheid van hun dokter namen. 700 patiënten hadden een bijdrage gegeven voor een afscheidscadeau: een Televisietoestel. Ds Kwantes stelde dat de plagerijen van dokter Martens beslist hoorden bij de medicijnen die hij verstrekte. Burgemeester C. Kooiman was speciaal uit Weesp gekomen (hij was n.l. burgemeester van Kwadijk, Middelie en Warder geweest) om dokter Martens namens het gemeentebestuur van Warder te bedanken.

▼EHBO-post op voetbalveld Oosthuizen, 1953. Links dokter Martens.

Zijn cilinderbureau was te groot voor de spreekkamer in Oosthuizen. Bij de verhuizing bleek het nieuwe bureau er niet naar binnen te kunnen. De timmerman heeft het onderstel er af moeten zagen en kon dat gelukkig weer zonder enige schade aanbrengen. Dokter Van Luyt volgde hem op in Middelie. rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr [|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ Âbâw@`|wwxÄçxÊ ÂWx cÉáàÊ DGwx ]ttÜztÇz? aâÅÅxÜ D? TÑÜ|Ä ECDD @ EF @

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr In al die jaren dat hij arts was heeft dokter Martens heel wat kinderen op de wereld ”gezet”. Achterin zijn agenda stonden ze allemaal genoteerd en hij was wat blij als het een lange lijst was, want dat betekende extra inkomen. Daarvoor werd hij dikwijls midden in de nacht uit bed geroepen en soms moest hij met de kraamvrouw achterin zijn auto met spoed naar een ziekenhuis rijden omdat er complicaties waren. Daarvoor lag er een zeiltje in de auto om het vocht bij het eventueel breken van de vliezen op te vangen, zodat de zitting niet nat werd.

Toen dokter Martens in 1986 in het ziekenhuis in Hoorn overleed heeft een broeder hem afgelegd. Later kreeg zijn vrouw een brief van de moeder van deze jongeman. Zij schreef dat haar zoon het laatste kind was dat dokter Martens “gehaald” had en dat hij speciaal in het ziekenhuis gevraagd had of hij zijn dokter mocht afleggen. Nog steeds krijgen zijn zoons smakelijke verhalen over hun vader te horen. Zoals over zijn plagerijen, zijn gezegden, zijn koude handen bij onderzoek, enz. Ook nu nog leeft hij bij veel oud patiënten in gedachten en verhalen voort. Siebrand Martens, Eindhoven 2011

◄●

◄ Doker Martens met gezin bij het afscheid in Oosthuizen.

► Burgmeester C. Kooiman sprak dokter Martens toe.

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

nterview met Klaas de Boer.

Het leek me wel leuk om eens een gesprek met Klaas te houden over zijn herinneringen aan Middelie. Klaas heeft in zijn jeugd vele uren in Middelie doorgebracht, is erg geïnteresseerd in alles wat met het verleden te maken heeft en wat zeker niet onbelangrijk is: Hij is een gezellige prater. Op naar Alkmaar; de huidige woonplaats van Klaas. Klaas is geboren aan het Edammerdijkje (in het huis van de familie Prevoo nu vh. Het .huis Pieter de Haan zie Post okt. 2005 8e jaargang nr. 2) op 20 mei 1949. Hij heeft daar 5 jaar gewoond. Toen verhuisde de familie De Boer naar Oosthuizen. Vader De Boer werkte bij de firma Koster in Oosthuizen. In die tijd werden de huizen aan het Bredehoff gebouwd en enkele huizen werden beschikbaar gesteld voor personeel van deze firma. Hij kon in het begin helemaal niet wennen in Oosthuizen. Dat was misschien wel de voornaamste reden van zijn vele logeerpartijen bij zijn opa en oma die recht tegenover café Ossebaar woonden. (toen nr. 155) Ook zijn bezoek aan de kleuterschool in Oosthuizen droeg niet echt bij aan het gewenningsproces…….. Die kleuterschool was toen tijdelijk gehuisvest in het café. (nu café Seevanck) Klaas zag tijdens één van zijn eerste bezoeken dat de juf een luik onder het toneel opende en daar een “stoute” jongen in stopte. Het luik werd daarna weer zorgvuldig afgesloten. Klaas besloot ter plekke: “Dit nooit”. In de gauwigheid had hij ook nog gezien, dat de juf erge grote handen en dikke vingers had. Hij is nooit meer geweest……

Ze hadden ook geen koeboot of paard. Alles was handwerk en indien nodig werd een koeboot geleend of gehuurd. Ze hadden zelfs land bij de Jaagweg (aan de Warder-kant) Dat land werd meestal gehooid. Wel hadden ze een ijzeren jol. Als die niet in gebruik was, mocht Klaas daarmee de polder in om o.a. te vissen. En altijd zei grootmoeder: ”Denk om de riemen”. (ze mochten absoluut niet breken) En hij moest natuurlijk voor melkenstijd weer terug zijn. Klaas genoot altijd van deze tochtjes. Als vogelliefhebber was het voorjaar favoriet. Opa ging op dinsdag naar de markt, maar verder kwamen ze nergens. Eens per jaar echter gingen ze mee met de verrassingstocht van de fa. Oorbeek uit Edam. Klaas mocht dan ook mee. Hij kan zich nog tochtjes naar de Efteling en Westerbouwing (bij Arnhem) herinneren. Bij één van de logeerpartijen kreeg Klaas klompen. Mooie rode met een plaatje van een Volendammer meisje en jongen erop. Die werden gekocht bij Aafie Bijl. Die mevrouw had een glazen oog. Klaas kan zich nog herinneren hoe ze met haar goede oog in de klompen tuurde om de goede maat te vinden. En dan mocht je passen. Met het touwtje er nog tussen……….. Ook moest Klaas af en toe kachelhout brengen bij Aafie Franke. Die had het niet breed. Ze had vroeger een koekhakstal op de kermis gehad en leefde nu van verstel- en naaiwerk.

Opa Willem de Boer en opoe Aafje de BoerPotgieβer hadden een huis met daarachter een zwart geteerde schuur. Ze hadden een stuk of zeven koeien, wat schapen en kippen. Die eieren verkocht ze aan de buren. Als er een eierklant kwam, vroeg ze aan haar man: ”Willem kijk eens in de krant. Wat doen de eieren?” (Marktbericht uit de krant met prijzen van de eieren) Op die manier verkocht ze ze altijd tegen een actuele prijs. Ze hadden geen eigen land. Al het land werd gehuurd; o.a. van de kerk.

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr Klaas vertelde: “We woonden al in Oosthuizen. Toen kwam Aafie vragen of mijn moeder nog verstelwerk had. Dat had ze niet. Maar Aafie wilde wel graag wat verdienen. Dus mijn moeder zei, dat ze dan wel mocht stofzuigen. Maar dát deed ze niet. Met elektriciteit wilde ze niks te maken hebben. Daar was ze bang van. Ze kookte ook altijd op petroleumstellen. Later had ze een transistorradio, want daar stond geen stroom op.” De oudere broer van Klaas liep ’s avonds eens met zijn vriend Mart Laan door Axwijk. Ze zagen daar mevr. Vennik in het schemerdonker in de tuin staan. Ze keek zoekend rond, waarop de jongens vroegen: ”Mevrouw Vennik, zoekt u iets?” Toen antwoordde ze: “Ik wacht op Manus (haar man), die doet een plasje.” De jongens hebben daar later heel hard om gelachen. “Die doet een plasje” was nou niet de meest gebruikte term voor die bezigheid.

Mevrouw Vennik was in hun ogen echter nogal deftig en dat verklaarde een heleboel. Langzamerhand begon Klaas zijn draai in Oosthuizen te vinden. Hij kreeg steeds meer vrienden en de logeerpartijen werden minder talrijk. Zijn opoe en opa hebben nog heel lang in het huisje gewoond. Later verzakte het huis helemaal. Dat kwam door de ingegraven waterleiding vlak langs de voorgevel van het huis. Opa zei: ”Het huis is net een broedse kip, het zakt helemaal uit elkaar.” Daarna woonden ze nog een tijdje aan de Gruttostraat en toen nog in huize Avondzon in Purmerend. Ze zijn heel oud geworden; allebei in de 90. Ze zijn in Middelie begraven. Ik bedank Klaas voor zijn mooie verhalen en zijn gastvrijheid. Anja Frikkee

◄●

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

▲ Het huisje van Aafje Bijl aan het Zijvend. Deze foto is genomen achter uit de tuin van Piet en Dieuwertje Vink-Kramer , Edammerdijkje 1.

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

eacties op de foto’s.

De schoolfoto gepubliceerd in “De Post” heeft diverse reacties opgeleverd. En wisten daarmee veel namen te achterhalen maar helaas nog niet allemaal.

1. Piet Laan "van Witte Marten" 2. Jan Plas 3. meester Zinkweg 4. Alie Sijken 5. mevr. Zinkweg 6. Fem Plas 7. Lien Zinkweg (oudste dr) 8. Trien Plas (kleine) 9. Malet Klok (Maretje) 10. Jan Reijer Plas 11. Ge Slot

12. Aagje Huiberts 13. Jannie Vink 14.Chauffeur 15. Marie Laan ? 16. Griet Hooijberg 17. Jan Vroom 18. Chauffeur 19. Henk Hooijberg 20. Jan de Ruiter 21. Wim Tromp 22. Jaap Bark 23. juff. Geling

24. juff. van Tinteren 25. Bets Klumpenaar 26. Grietje Sijken 27. Eef Hetjes 28. Marie Zinkweg (jongste dr) 29. Alie Slagt 30. Kees Huiberts 31. Maartje Rol ? 32. Lies Beunder 33. Gon Laan 34. Bets Groenhart 35. Heine van de Hudding

36. Piet Slagt 37. D. Tromp 38. Jan Steenman 39. Piet de Haan 40. Jan de Jong 41. P. Vink. Malet (Maretje) de Reus-Klok gaf ons voor het oktobernummer al veel namen bij deze foto. In de krant lazen wij het bericht dat zij op 6 december 2010 is overleden.*

Bovenstaande foto kregen wij van Jan de Reus, Avenhorn voorzien van een aantal namen weet u de ontbrekende namen? Mijn moeder is Maretje Klok (roepnaam Malet ze kon in het begin de “R” slecht uitspreken en die naam is zo gebleven) geb. 25-6-1918 Middelie, dochter van Pieter Klok en Neeltje Plas, en woonde in Midwoud.* In dit nummer de ontbrekende namen ons toegezonden door Grietje Haan-Sijken, Alie Slagt en Marietje Zinkweg. Grietje woont in Oosthuizen en schreef ons "Wij drie vriendinnen zijn allemaal 91 jaar en wilt u noteren dat het niet Alie Slagter moet zijn maar Slagt. rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr [|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ Âbâw@`|wwxÄçxÊ ÂWx cÉáàÊ DGwx ]ttÜztÇz? aâÅÅxÜ D? TÑÜ|Ä ECDD @ EK @

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

eacties op de foto’s.

De schoolfoto gepubliceerd in “De Post” heeft diverse reacties opgeleverd. En wisten daarmee veel namen te achterhalen maar helaas nog niet allemaal.

1. juf. Bohlander 2. Piet Steenman 3. JaapVennik 4. Piet/Chris Klok 5. Piet Vink Corn. 6. Jaap Steenman 7. Cor Steenman

8. juff. Wildschut/Bakker? 9. Annie Klumpenaar 10. Lies Molenaar 11. Geertje Blakborn 12. Dina Beunder 13. Geertje/Annie Rol 14. Meester Drost

15. Engel Rol 16. Bram Klumpenaar 17.Cor Vink/Dirk Beunder? 18. Arie Blakborn 19. Johan Vennik 20. Arie Molenaar 21. Jan Klok

22. Maretje Klok 23. Teuntje Wakker 24. Trijntje Rol 26. Tjitske Schaafsma 27. Rieka Wakker 28. Immetje Wakker 29. Geertje Schaafsma

De ontbrekende namen zijn ons toegezonden door mevrouw Vink-Laan,

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

erinnert u zich deze nog?

Wij hebben opnieuw een klassenfoto uit ons archief en zouden graag de namen willen weten van de afgebeelde kinderen en onderwijzer. Stuur, geef of e-mail uw reactie door aan een van de bestuursleden.

ekregen van ……..

De vereniging “Oud Middelye” heeft de afgelopen tijd weer een aantal oude foto’s, materialen en (gebruiks-)voorwerpen mogen ontvangen van diverse mensen. Wij danken de schenkers van deze, voor ons waardevolle artikelen, dan ook met recht hartelijk.

De heer H. de Vos, Purmerend Diverse losse nummers van historische tijdschriften o.a. Beets, Quadijck, Oosthuizen. Alle jaargangen “de Post” Broederzak, avondtasje en kinderkleding oud. Statuten Gemeente Belangen Zeevang. Een aantal portretfoto’s van oud-Middelieërs.

Mevrouw M. Zinkweg De Zeevang en het water door Chr. Lenstra

Mevrouw K. Korevaar-Laan Diverse notariële akten met perceelsnamen in de Zeevang

Arie-Jan Beets, Oosthuizen foto's barak naast doktershuis.

Oud-Quadijck 3 dozen dia's

Colofon:

[|áàÉÜ|áv{ ZxÇÉÉàáv{tÑ bâw@ bâw@`|wwxÄçx Bestuur: Gerry van der Wegen - Mulders – Voorzitter E-mail: gerryvanderwegen@hotmail.com Gé Koster - Wakker – Vicevoorzitter E-mail: ceesengekoster@zonnet.nl Jack Dekker – Penningmeester E-mail: jackdekker@quicknet.nl Eric van den Hudding – Secretaris E-mail: ericvandenhudding@hetnet.nl Overige Bestuursleden: Dieuwke de Boer - Muts E-mail: deboermuts@quicknet.nl Teun Boogaard E-mail: t.boogaardsr@quicknet.nl Anja Frikkee E-mail: a.g.frikkee@quicknet.nl Contactadres: Gerry van der Wegen - Mulders Edammerdijkje 26, 1472 GD Middelie Telefoon 0299-62 17 30 E-mail: gerryvanderwegen@hotmail.com Website van het Historisch Genootschap “Oud - Middelye” http://www.oudmiddelye.nl Betalingen aan het Historisch Genootschap “Oud - Middelye” kunnen worden overgemaakt op de rekening van de vereniging bij de Rabobank met nummer 367 32 55 78 Drukwerkverzorging: Lay-out & Coördinatie van het blad “de Post” - Webmaster Ron Batenburg It Ald Hôf 4, 8822 WP Arum Telefoon 0517-85 07 97 Telefax 087-784 18 49 E-mail: rw.batenburg@gmail.com Uitvoering drukwerk Copy-Power vof Dorpsstraat 84, 1713 HK Obdam

Prijs voor losse nummers “de Post” € 6,50