Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός Δ' τρίμηνο 2017

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ o

Αιτωλός

Ἀρ. τεύχ. 111 • Δ΄ Τρίμηνο 2017

Περιοδικό Ὀρθοδόξου Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς

297

«ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Ἔτος ΚΗ΄-Ἀρ.τεύχ.111 Ὀκτώβριος - Δεκέμβριος 2017 Τιμή τεύχους: 1,50 εὐρώ Τό περιοδικό ΑΠΟΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΔΩΡΕΑΝ

Περιεχόμενα

Διεύθυνση: Ἱεραποστολικός Σύνδεσμος «Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός» Ὁδός Λαγκαδᾶ 190, Τ.Κ. 564 36 Σταυρούπολη Θεσσαλονίκη - Greece Ἀναγν. Σωματεῖο. Ἀπόφ. Πρωτοδ. Θεσ/νίκης, Ἀρ. 684/1990, Κωδικός 2406

299 308 316

Καρποφορεῖ τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κατάνγκα. Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον κάποιων ξεχασμένων ἀδελφῶν μας

Ἐκδότης: Τά μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου

318

Εἶμαι Χριστιανός Ὀρθόδοξος καί χίλια βάσανα νά ὑποφέρω δέν μέ πειράζει...

322 324

Τοῦ ἔσφιξα μόνο τό χέρι, χωρίς νά τοῦ ὑποσχεθῶ τίποτα...

Ἀσλανίδης Δημήτριος Πρόεδρος

326

Μέριμνα ἀγάπης γιά τούς ἀδελφούς μας στό Γκουνούνγκ Γκενταγκάν τῆς Ἰάβας

Στή διακονία τῆς Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς

Κοντά στά παιδιά τοῦ Dolisie – 10 χρόνια προσφορᾶς τοῦ Ὀρθόδοξου Ὀρφανοτροφείου

Μπορεῖτε νά καταθέτετε τή βοήθειά σας σέ ἕναν ἀπό τούς παρακάτω τραπεζικούς λογαριασμούς καί νά μᾶς ἐνημερώνετε τηλεφωνικά, γιά νά μήν μπαίνετε στή διαδικασία ἀποστολῆς τοῦ καταθετηρίου τῆς Τραπέζης. Ἄμεσα θά σᾶς ἀποστέλλουμε τήν ἀπόδειξη τοῦ Ἱ. Συνδέσμου.

1. ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 235/296004-49 ΙΒΑΝ: GR9401102350000023529600449 SWIFT (BIC): ETHNGRAA

2. ALPHA BANK 479-002101-029168 ΙΒΑΝ: GR3401404790479002101029168

3. ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 5231-013724-415 ΙΒΑΝ: GR5001722310005231013724415

Ὁ διαδικτυακός μας τόπος εἶναι:

www.ierapostolos.gr 298 Τό e-mail μας εἶναι: iersyn@iersyn.gr

Κατσαρός Κων/νος Ἀντιπρόεδρος Παπαναστασίου Ἰωάν. Γεν. Γραμματέας Κωνσταντινίδης Δημ. Ταμίας Μπαρέκας Βασίλειος Α΄ Μέλος Ἰωαννίδης Κλεόβουλος B΄ Μέλος Δημούδης Ἀριστείδης Γ΄ Μέλος

Ὧρες Γραφείου: 8.30 π.μ. - 8.00 μ.μ. Τηλέφωνα ἐπικοινωνίας:

2310 606920, 602602 FAX 2310 606920 Στοιχειοθεσία, ἐνθέσεις, ἀποχρωματισμοί, ἐκτύπωση, βιβλιοδεσία: I & C Ἀνώνυμη Φαρμακευτική & Ἐκτυπωτική Ἑταιρεία CHROMOTYP τηλ. 2310 951620

Καρποφορεῖ τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κατάνγκα

Ἀ

δελφοί μου, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ Ἐκκλησία μας συνεχίζει τό ἔργο της ἀνά τούς αἰῶνες. Ἡ πίστη μας εἶναι ζωντανή καί γίνονται καί θαύματα. Πόσοι ἄνθρωποι ἔρχονται πολλές φορές καί μᾶς ὁμολογοῦν διάφορα ὄμορφα περιστατικά! Εἶναι τεράστιο τό ποιμαντικό ἔργο. Στό φετινό Σεμινάριο ζήτησα ἀπό τούς Ἱερεῖς νά μοῦ δώσουν τό σύνολο τῶν βαπτίσεων πού τελέσαμε καί μοῦ ἔφεραν μία λίστα μέ τίς Ἐνορίες πού ἔγιναν βαπτίσεις. Μέχρι τόν Ἰούλιο εἶχαν γίνει 945 βαπτίσεις. Πιστεύω ὅτι ἄλλες τόσες θά γίνουν μέχρι τόν Δεκέμβριο. Μόνο στό Κολουέζι βαπτίζουμε κάθε χρόνο περισσότερα ἀπό 350 ἄτομα. Ἀναφέρει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας: «Σύ εἶσαι δοῦλος μου, ἐγώ σέ ἐξέλεξα καί οὔτε σέ ἐγκατέλειψα, οὔτε θά σέ ἐγκαταλείψω ποτέ» (Ἡσ. 41,9). Δηλαδή, θέλει νά πεῖ ὅτι πραγματικά, ἐάν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη, ὁ Θεός δέν θά μᾶς ἀφήσει. Θά μᾶς στηρίξει σέ κάθε προσπάθεια, σέ κάθε ἀγώνα τόν ὁποῖο κάνουμε. Χαίρομαι πραγματικά, ὅταν βλέπω τούς Ἱερεῖς μας ν’ ἀγωνίζονται. Εἶναι ἥρωες.

299

Ἱερατική σύνα

ξη στό Κολο

υέζι

Ἐνδιαφερόμαστε γι Σπουδάζουμε κάποια παιδιά πού πηγαίνουν στή Θεολογική Σχολή τῆς Κινσάσα καί θέλουμε νά τά χειροτονήσουμε. Γι’ αὐτά τά παιδιά ἔχω μεγάλη μέριμνα. Ὅταν πρωτοπῆγα στό Κολουέζι, ἀντικαθιστώντας τόν μακαριστό παπα-Κοσμᾶ, βρῆκα δέκα Ἱερεῖς καί σήμερα εἶναι ὀγδόντα τρεῖς. Τότε εἴχαμε τριάντα ἐννέα Ἐνορίες καί τώρα εἶναι ἑκατόν ἑξήντα πέντε. Γιά φανταστεῖτε, νά θέλεις νά πᾶς σέ ὅλες αὐτές τίς Ἐνορίες. Θέλεις δύο χρόνια καί δέν προφταίνεις νά τίς δεῖς ὅλες. Αὐτόν τόν καιρό ἔχουμε στά σκαριά νά χειροτονήσουμε περίπου πέντε Ἱερεῖς. Ἔχουμε τό πρόβλημα τό οἰκονομικό. Δέν εἶναι ἁπλά νά χειροτονήσεις ἕναν νέο, χρειάζεται νά ζήσει καί τήν οἰκογένειά του. Θά πρέπει νά τόν ἀποκαταστήσουμε, νά τοῦ δώσουμε σπίτι, νά τοῦ ἐξασφαλίσουμε τά τοῦ ζῆν. Βασιζόμενοι ὅμως στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅλα αὐτά γίνονται πραγματικότητα. Προσπαθοῦμε νά μήν κάνουμε ὅπως παλιά. Τώρα φροντίζουμε γιά τήν πνευματική κατάρτιση τῶν Ἐνοριῶν. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπαιτήσεις, ἀναζητοῦν τήν ἀλήθεια. Οἱ αἱρέσεις πραγματικά ταλαιπωροῦν τόν κόσμο. Κάθε ἑκατό μέτρα ξεφυτρώνει καί μία “ἐκκλησία”. Ὅμως δέν εἶναι “ἐκκλησίες”, σύλλογοι εἶναι. Φωνάζουν μέρα νύχτα γιά νά προσελκύσουν ὀπαδούς. Κάνουν μεγάλο κακό. Φέτος, λοιπόν, τόν Δεκαπενταύγουστο, σκέφτηκα: Οἱ Προτεστάντες ἀσχημονοῦν ἔναντι τῆς Παναγίας μας. Ἐμεῖς τί πρέπει νά κάνουμε; Κάλεσα καί ὅλους τούς Ἱερεῖς ἀπό τά κοντινά χωριά νά ἔρθουν νά συλλειτουργήσουμε καί νά λιτανεύσουμε τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας. Εἶχαν ἔρθει περίπου 2.000 ἄνθρωποι. Τότε κάναμε καί μία χειροτονία. Ἐνισχύονται οἱ πιστοί μας βλέποντας ὅλα αὐτά.

300

ιά τά παιδιά μας καί τούς νέους.

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, λοιπόν, γίνεται ἔργο. Γίνονται γάμοι καί παντρεύουμε τά παιδιά μας. Αὐτόν τόν καιρό παντρέψαμε πάρα πολλά ζευγάρια. Ἔκανα μάλιστα καί μία ἐκστρατεία, διότι ἔβλεπα ὅτι σέ αὐτό τό θέμα τοῦ γάμου ὑστερούσαμε, καθώς ἔχουν κι αὐτοί τά δικά τους ἔθιμα. Ὁ ἄνδρας πρέπει νά δώσει πολλά χρήματα στόν πεθερό του. Ἐξαγοράζει, τρόπον τινά, τή γυναίκα του. Διαφορετικά ὁ πατέρας της μπορεῖ νά τήν πάρει ὁποιαδήποτε στιγμή πίσω, ἀκόμη κι ἄν ἔχει παιδιά. Ἔτσι λοιπόν τούς βοηθᾶμε οἰκονομικά. Ὅταν ὅμως ἔχεις νά κάνεις δέκα γάμους καί σοῦ ζητᾶνε ἄλλος 1.000 δολάρια, ἄλλος 2.000 δολάρια, δέν μπορεῖς νά τά βρεῖς καί νά τά δώσεις. Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ ὅμως ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού βοηθοῦν σ’ αὐτές τίς ἔκτακτες περιστάσεις. Μεταξύ τους τώρα ψάχνουν

Καλλιέργεια καλαμποκιοῦ σέ ἕν α ἀπό τά ἀγροκτήμ ατα τῆς Ἱεραποστολῆ ς

νά βροῦν τούς κουμπάρους. Καί βλέπω ὅτι αὐτοί πού διακρίνονται στήν πνευματική ζωή, αὐτούς ἐπιλέγουν νά τούς στεφανώσουν ἀπό μόνοι τους. Εἶναι ὁ πνευματικός δεσμός πού τούς κάνει νά μποροῦν νά διακρίνουν. Καί ὅλα αὐτά ὑποχρεώνουν κι ἐμένα νά τούς ἀγαπῶ περισσότερο, νά τούς φροντίζω περισσότερο. Μέ συγκινοῦν κάποιοι Ἱερεῖς μας, οἱ ὁποῖοι κάνουν εὐλογημένο ἔργο. Βοηθοῦν τούς ἀνθρώπους πραγματικά. Ἐδῶ στήν Ἑλλάδα ἔχουμε μία παράδοση, ἔχουμε Ἱερεῖς, ἔχουμε Ἐκκλησίες, ἔχουμε Μοναστήρια, ἔχουμε, ἔχουμε… Στήν Ἀφρική εἶναι πολύ διαφορετικά τά πράγματα. Γι’ αὐτό, ὅταν βλέπω Ἱερεῖς νά ἀγωνίζονται, τούς ἐνισχύω. Τούς ἐπιβραβεύω καί τούς προβάλλω. Καί πολλές φορές τούς γράφω νά μοῦ φέρουν αὐτά τά διάφορα περιστατικά, τά ὁποῖα μοῦ 301

ἐξιστοροῦν. Μέ παίρνουν τηλέφωνο καί μοῦ τά λένε. Αὐτή τή στιγμή κτίζονται τέσσερεις Ἱεροί Ναοί. Εἶπα κάπου σέ ἕναν Σύλλογο: «Βοηθῆστε κι ἐσεῖς. Ἔχω δεκαέξι Ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν σέ λασποκαλύβες». Εἶναι πολύ δύσκολο νά λειτουργεῖ ἕνας παπάς σέ λασποκαλύβα, διότι τήν περίοδο τῆς ξηρασίας εἶναι ὁ δυνατός ἀέρας, εἶναι ἡ σκόνη, εἶναι ἡ φωτιά... Οἱ φωτιές ἐκεῖ εἶναι μαρτύριο. Γι’ αὐτό προσπαθοῦμε νά κάνουμε Ἐκκλησίες μικρές, ταπεινές. Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τά καταφέρνουμε. Θά ἀναφερθῶ στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Παρακαλοῦσα καί ἔλεγα: «Θεέ μου, βοήθησέ με νά ἀνεγείρουμε τρεῖς Ναούς καί νά βρεθοῦν δωρητές». Μετά τό Πάσχα, λοιπόν, ἦρθα στήν Ἑλλάδα. Μόλις ἔφθασα, μέ παίρνει τηλέφωνο ἕνας Ἱερέας καί μέ ρωτάει: «Πάτερ, μπορεῖς νά κτίσεις μία Ἐκκλησία;» Τοῦ λέω: «Ναί». Μία ἐνορίτισσά του, προσέφερε ἕνα χρηματικό ποσό γιά νά κτισθεῖ Ἱ. Ναός στό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ὁ Ναός τώρα ἔχει τελειώσει. Μόλις πάω, θά κάνω τά ἐγκαίνιά του. Μάλιστα κάναμε καί ὡραῖο πρεσβυτέριο καθώς καί ἕνα τριθέσιο σχολεῖο. Πῆγα σ’ ἕνα Μοναστήρι καί καθώς μιλοῦσα μέ τήν Ἡγουμένη, λέει σέ μία μοναχή: «Φωνάξτε τήν τάδε ἀδελφή καί νά φέρει αὐτό πού τῆς εἶπα». Ἔρχεται ἡ ἀδελφή, λοιπόν, μέ ἕναν φάκελο στά χέρια. Μοῦ λέει ἡ Ἡγουμένη: «Μπορεῖτε νά κτίσετε μία Ἐκκλησία φέτος στό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Βασιλείου»; Τῆς λέω: «Εὐχαρίστως μποροῦμε». Τή θεμελιώσαμε καί ἤδη ἀνεγείρεται καί ἡ δεύτερη Ἐκκλησία. Ἔρχομαι στή Θεσσαλονίκη. Μέ παίρνει τηλέφωνο κάποιος κύριος καί μοῦ λέει: «Μπορεῖτε νά κτίσετε μία Ἐκκλησία»; Τοῦ ἀπαντῶ: «Ἄν δέν μπορέσουμε φέτος, τοῦ χρόνου τόν Ἀπρίλιο, πού θά τελειώσουν οἱ βροχές, θά ξεκινήσουμε». Μέ κάλεσε καί μοῦ ἔδωσε ἕναν φάκελο μέ χρήματα γιά τήν Ἐκκλησία. Παρακάλεσα τόν Θεό νά μᾶς βοηθήσει καί ἡ ἀγάπη του δέν μᾶς ἄφησε. Ἔλεγα μετά, χαριτολογώντας μόνος μου: «Δέν ζητοῦσα ἀπό τόν Θεό πέντε Ναούς κι εἶπα τρεῖς»; Ὁ Θεός βλέπει τή δική μας προαίρεση καί φωτίζει τούς ἀνθρώπους. Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἔχουμε δύο Μοναστήρια, ἕνα ἀνδρικό καί ἕνα γυναικεῖο. Ὅταν ἔγινα Ἐπίσκοπος, ὁ π. Γεώργιος Κουγιουμτζόγλου μοῦ εἶπε: «Ποιός εἶναι ὁ στόχος σας, τώρα πού γίνατε Ἐπίσκοπος; Ποιό θά εἶναι τό πρῶτο σας ἔργο; Τί θέλετε νά κάνετε»; Μέ ἔφερε σέ πολύ δύσκολη θέση. Λέω: «Νά κάνω σωστούς Ἱερεῖς καί οἱ σωστοί Ἱερεῖς θά βγοῦν μέσα ἀπό σωστές οἰκογένειες». Μοῦ λέει: «Μόνο αὐτό»; «Ἕνα δεύτερο», λέω. «Νά ἐπιδιώξω νά κάνουμε Μοναστήρια». Τότε, λοιπόν, ὁ π. Γεώργιος μέ τίς προσπάθειές του ἀνέλαβε τό ἔργο ὁ ἴδιος ἀπό ἐδῶ ἀπό τήν Ἑλλάδα καί κτίστηκε ἡ Ἱερά Μονή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Τό Μοναστήρι λειτουργεῖ ἐδῶ καί δύο χρόνια. Χρειάζεται πολύς ἀγώνας, πολλή προσπάθεια. Εἴχαμε δύο δόκιμους μοναχούς ἀλλά... Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Ἡγούμενος, ὁ π. Βαρνάβας, χρειάζεται νά κάνει ὑπομονή μέ τούς πέντε δόκιμους μοναχούς πού ἦρθαν μετά τό Πάσχα. Θά πρέπει νά τούς προσεγγίσουμε, νά μάθουμε τίς συνήθειές τους καί νά τούς βοηθήσουμε νά προσαρμοστοῦν στό μοναχικό περιβάλλον. Ὄχι βέβαια νά 302

συμβιβαστοῦμε μέ τίς συνήθειές τους, ἀλλά μέ τήν εὐλογία καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ ἀγάπη νά μπορέσουμε νά τούς τραβήξουμε στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ὁ μακαριστός μας Γέροντας, πατήρ Γεώργιος Καψάνης, μᾶς εἶχε παιδέψει πάρα πολύ μέ τό θέμα τῆς ἱδρύσεως Ἱερᾶς Μονῆς στό Κολουέζι. Ἔλεγε: «Ἄν δέν δῶ σημεῖα ἀπό τόν Θεό, ὅτι εἶναι θέλημα Θεοῦ νά κατέβει κάτω ὁ πατήρ Βαρνάβας, γιά νά γίνει ἕνα σωστό ἔργο, δέν σᾶς ὑπόσχομαι τίποτα». Αὐτό τό ἔλεγε δύο, τρία χρόνια. Τόν παρακαλούσαμε τρία χρόνια. Στό τέλος τοῦ εἶπε: «Νά πᾶς. Ἔχεις τήν εὐχή μου». Βλέπουμε τώρα τό ἔργο νά καρποφορεῖ. Τό Μοναστήρι δέν εἶναι μακριά ἀπό τήν πόλη. Καί νά δεῖτε, ἀδερφοί μου, τί κόσμο νέο τραβάει πού πάει γιά ἐξομολόγηση, πόσοι ἄνθρωποι πηγαίνουν καί βρίσκουν παρηγοριά κοντά στόν π. Βαρνάβα. Αὐτό ἔχει μεγάλη ἀπήχηση μέσα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἔχει μεγάλη εὐλογία γιά τή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Κάναμε τόν πρῶτο μοναχό καί τοῦ δώσαμε τό ὄνομα Γεώργιος εἰς μνήμην τοῦ μακαριστοῦ μας Γέροντα π. Γεωργίου. Τώρα ἑτοιμάζουμε ἄλλους δύο. Τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή ὁ Ἅγιος Καθηγούμενος σκέφτεται, ἐάν ὅλα πᾶνε καλά, νά τούς κάνουμε κι αὐτούς μοναχούς. Ἔχουμε καί τό γυναικεῖο Μοναστήρι, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, πού εἶναι μέσα στήν πόλη. Κι αὐτό σκεφτόμαστε νά φύγει σιγά-σιγά μέσα ἀπό τήν πόλη. Βέβαια ἔχει μοναχικό πρόγραμμα μέρα νύχτα. Ἀλλά θά εἶναι καλό νά βρεθεῖ κι αὐτό κάπου στήν ἐρημιά, γιά νά μπορέσουν καλύτερα οἱ μοναχές νά ἀσκοῦν τά καθήκοντά τους. Εὔχεσθε. Εἶναι πέντε μοναχές καί ἄλλες δύο δόκιμες. Πολλές φορές λέω: «Γιατί οἱ Καθολικοί νά γίνονται μοναχοί ἤ μοναχές κι ἐμεῖς νά μήν μποροῦμε νά γίνουμε»; Ἐδῶ κάποτε πρέπει νά γίνει καί Ἐπίσκοπος Κονγκολέζος ἤ ἀκόμα καί Πατριάρχης. Τό χαίρονται ὅταν τούς τό λέω. Θά εἶναι εὐλογία γιά τόν τόπο τους. Τό φιλανθρωπικό ἔργο, ἡ φιλοξενία καί τά σεμινάρια συνεχίζονται. Κάθε Ἰούλιο ἔχουμε τά Σεμινάρια Ἱερέων γιά 25-30 ἡμέρες. Κι ἔτσι ὅλα αὐτά χρειάζονται μία προεργασία καί κάποια ἔξοδα πού καλύπτονται ἀπό τίς φάρμες, τίς ὁποῖες ἔχουμε καί καλλιεργοῦμε. Αὐτά τά ὀφείλουμε στόν παπα-Κοσμᾶ, ὁ ὁποῖος ἔκανε τήν πρώτη φάρμα. Καί στή συνέχεια ἔγινε ἡ δεύτερη ἐπί τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου κυροῦ Τιμοθέου. Τά δύο ἀγροκτήματα, πού καλλιεργοῦμε, εἶναι πολύτιμη πηγή κηπευτικῶν καί μέσω αὐτῶν μποροῦμε νά διεξάγουμε ἀπρόσκοπτα τό φιλαθρωπικό μας ἔργο. Κάθε δεκαπέντε μέρες πηγαίνουμε στούς φυλακισμένους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν πολλές ἀνάγκες, ἰδιαίτερα ὅταν ἀποφυλακίζονται. Τούς δίνουμε τά εἰσιτήριά τους, τούς δίνουμε κάτι νά ἔχουν νά φᾶνε καί πολλά ἄλλα. Μέ τήν εὐλογία καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἔχουμε ὀγδόντα τέσσερα (84) Σχολεῖα μέ ἑξακόσιους τριάντα τρεῖς (633) δασκάλους καί καθηγητές καί τριάντα χιλιάδες (30.000) μαθητές, οἱ ὁποῖοι βέβαια δέν εἶναι ὅλοι Ὀρθόδοξοι, ἀλλά γίνεται μία προσπάθεια νά διδάσκονται τά θρησκευτικά, ἐνῶ ἐδῶ στήν πατρίδα μας θέλουν νά τά ἐξοβελίσουν ἀπό τά σχολεῖα καθώς καί κάθε ἄλλη λατρευτική κίνηση. Ἐμεῖς ἐνδιαφερόμαστε γιά τά παιδιά μας καί τούς νέους. Τή Μεγάλη Σαρακοστή, στίς Προηγιασμένες, στούς Χαιρετισμούς καί σέ ἄλλες ἐκδηλώσεις γεμίζουν τίς αἴθουσες.

303

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ

304

ΣΤΟ ΚΟΛΟΥΕΖΙ

305

Ὁ νεόδμητος Ἱ. Ναός τῆς Ἁγ. Κυριακῆς στό Λουΐλου

Ἡ Ἱ. Μονή Ἁγίων Ἀπ

οστόλων στήν Τσάμ

πουλα

Ἔχουμε τό μεγάλο Νοσοκομεῖο «Ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καί Δαμιανός», τό ὁποῖο βοηθήσατε κι ἐσεῖς νά κτιστεῖ. Βέβαια μᾶς ταλαιπώρησε μέχρι νά τελειώσει, ἀλλά φέτος πού ἦρθε ὁ Πατριάρχης ἀπό τίς 11 μέχρι τίς 18 Φεβρουαρίου, ἐγκαινίασε καί τήν καινούργια πτέρυγα. Ἦταν πραγματικά ἔνδοξες οἱ μέρες ἐκεῖνες. Χιλιάδες κόσμος παρίστατο στίς διάφορες ἐκδηλώσεις πού κάναμε. Τό ἀποκορύφωμα ἦταν ὅταν κάναμε τά ἐγκαίνια τοῦ Νοσοκομείου μας. Ὑπουργοί, πολιτικοί καί ἐκκλησιαστικοί παράγοντες, ὁ κόσμος πολύς. Πραγματικά ἦταν μία πολύ ὡραία παρουσία.

306

Ἀγροτικές ἐρ γασίες στό ἀγρόκτη μα

Λιτ

ίου Ἰωάννου τοῦ ανεία στόν Ἱ. Ναό Ἁγ

Ἀδερφοί μου, θέλω νά εὐχαριστήσω τόν Ἱεραποστολικό σας Σύνδεσμο, ὅλους τούς εὐεργέτες καί δωρητές γιά τή βοήθεια καί τή στήριξη πού παρέχετε στήν Ἱερά Μητρόπολη Κατάνγκας. Ἔχετε μεγάλη εὐλογία, διότι ὅταν βοηθᾶτε, βοηθᾶτε τόν ἴδιο τόν Χριστό. Ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἰω-

Χρυσοστόμου στό Κα

μπούτζι

άννης ὁ Χρυσόστομος: Αὐτός πού δανείζει, δανείζει στόν ἴδιο τόν Θεό. Μᾶλλον κάνει στόχο γιά πνευματική ἐργασία στόν Οὐρανό. Εὔχεσθε, ἀδελφοί μου. Νά εἶστε καλά. Ὁ Θεός νά σᾶς εὐλογεῖ. † Ὁ Κατάνγκας Μελέτιος

ιδευτηρίων ό Γυμνάσιο τῶν Ἐκπα Πρωινή προσευχή στ 307 «Φῶς Χριστοῦ»

ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Ἀγαπητοί ἀδελφοί, πρίν ἀπό λίγα χρόνια ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαδαγασκάρης κ. Ἰγνάτιος εἶχε ζητήσει ἀπό τόν μακαριστό Γέροντά μας, τόν π. Γεώργιο, νά βοηθήσουμε τήν Ἱ. Μητρόπολη στό θέμα τῆς ἐκμάθησης τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς.

Ὁ Ἱ. Ναός Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος πού ἀνεγέρθηκε ἀπό τόν Ἱεραποστολικό Σύνδεσμο.

Π

ράγματι, τό 2016, ἡ Ἱερά Μονή μας, λαμβάνοντας δεύτερο γράμμα ἀπό τόν Μητροπολίτη καί μέ νέο Ἡγούμενο τόν π. Χριστοφόρο, μοῦ παρεῖχε τήν εὐλογία καί ἀξιώθηκα νά μεταβῶ στή Μαδαγασκάρη γιά πρώτη φορά. Ἐργαστήκαμε συνολικά ἕξι μῆνες εἰσάγοντας τή βυζαντινή μουσική, τόσο ὡς θεωρία καί πράξη ὅσο καί ἀπό πλευρᾶς συγγραφῆς καί συνθέσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν κειμένων, στή γλώσσα μαλαγκάσι. Ἀκούγοντας γιά πρώτη φορά τήν ντόπια ψαλμωδία προβληματίστηκα. Ἦταν δραματική, δέν εἶχε οὔτε ἦθος οὔτε ὕφος οὔτε τονικό μέτρο οὔτε τίποτε. Ἦταν μία ντόπια δική τους μουσική, ὅπως τήν εἶχαν μάθει ἐξ ἀκοῆς ἴσως ἀπό παλαιοτέρους.

308

Ὑπαίθρια κατήχηση στή Ρουάντα Ἀρχίσαμε, λοιπόν, νά γράφουμε τή Θεία Λειτουργία στή γλώσσα μαλαγκάσι καί νά τή συνθέτουμε μέ τή βυζαντινή μουσική. Ἔτσι, μέσα σέ τεσσερεισήμισι μῆνες, γράφηκαν 1.400 σελίδες ἐκκλησιαστικῶν κειμένων στή γλώσσα μαλαγκάσι καί μέ αὐτά ἐκδόθηκαν δέκα βιβλία ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς. Δύο τόΝαός χο μοι εἶναι μόνο τό Μουσικό Ἀναστασιματάριο, ρτοκαλύ βα στό πού μέχρι σήμερα δέν εἶχε μεταφραστεῖ. Μέ τή Τουλεάρ τῆς Μαδαγα σκάρης βοήθεια ἑνός ντόπιου Ἱερέως συνθέσαμε καί φτιάξαμε μία μικρή Ὀκτώηχο μέ τίς ἀκολουθίες τοῦ κάθε ἤχου μόνο γιά τά Σαββατοκύρια- ἔπειτα τίς μελοποιήσαμε. κα. Στή συνέχεια ἀσχοληθήκαμε μέ τή σύνθεΤαυτόχρονα, μεταφράση τοῦ βιβλίου τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, τό σαμε καί μελοποιήσαμε ἀπό ὁποῖο ἔχει μεταφραστεῖ στή γλώσσα μαλα- τό Πεντηκοστάριο μόνο τίς γκάσι. Τό βιβλίο αὐτό τελείωσε καί ἀριθμεῖ 190 ἀκολουθίες τοῦ Σαββατοκύσελίδες. Κατόπιν, μέ τόν π. Ἀνδριανό καί τόν ριακου, ἀπό μία ἀγγλική μεπ. Ἰωάννη μεταφράσαμε ὅλες τίς Καταβασίες, τάφραση. Στή συνέχεια, ἀπό πού δέν ὑπῆρχαν μεταφρασμένες. Τίς μετα- τή Θεία Λειτουργία γράψαμε φράσαμε ἀπό τά γαλλικά στά μαλαγκάσι καί ὅλα τά Χερουβικά σέ ὅλους τούς ἤχους, τά Λειτουργικά καί ὅλα τά μαθήματα τοῦ Ὄρθρου καί τοῦ Ἑσπερινοῦ, τά Ἐξαποστειλάρια, τά Θεοτοκία καί ὅλα τά Ἀπολυτίκια τῶν Ἁγίων. Εἶχα δεκαεπτά παιδιά, σπουδαστές τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς διετοῦς φοιτήσεως, καί, ὅταν παραδόθηὉ μοναχός π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης μέ τόν π. Ἀθανάσιο στό νησί τοῦ Μαυρίκιου

309

Κατήχηση στή Ρουάντα

καν τά πρῶτα μαθήματα ἀσκήσεων βυζαντινῆς μουσικῆς, ἀπελπίστηκα, καθώς, ἀπό τούς δεκαεπτά πού ἔρχονταν στά μαθήματα, ἔμειναν μόνο οἱ ἑπτά. Κι ἀπό τούς ἑπτά, οἱ ὁποῖοι εἶχαν μία ἀρκετά καλή πρόοδο, δύο μόνο εἶχαν ἄριστη πρόοδο. Στούς τρεῖς μῆνες ἔληξε ἡ τρίμηνη βίζα πού εἶχα καί προκειμένου νά παραμείνω στή Μαδαγασκάρη περισσότερο, ἔπρεπε νά ἀνανεώσω τή βίζα. Ἔτσι χρειάστηκε νά βγῶ ἀπό τή χώρα καί νά μεταβῶ στή γειτονική χώρα, τή Δημοκρατία τοῦ Μαυρικίου, ἡ ὁποία ὑπάγεται ἐκκλησιαστικά στήν Ἱ. Μητρόπολη Μαδαγασκάρης. Πῆγα, λοιπόν, στά μέσα Μαΐου τοῦ 2016 καί ἔμεινα δεκατρεῖς ἡμέρες. Τό μικρό κράτος Μαυρίκιος εἶναι νησί νοτιοδυτικά τοῦ Ἰνδικοῦ Ὠκεανοῦ καί ἔχει περίπου δύο ἑκατομμύρια κατοίκους. Ὑπάρχει μικρό ποίμνιο Ὀρθοδόξων καί ἕνας Ἱερέας, ὁ π. Ἀθανάσιος, πρώην Ἐλβετός πάστορας, ὁ ὁποῖος κατηχήθηκε, βαπτίστηκε καί ἔγινε κληρηκός. Ἐκεῖ ὑπάρχει ὁ Ἱερός Ναός Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ὁ ὁποῖος ἀνεγέρθηκε μέ χρήματα τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου ἐπί ἀρχιερατείας τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Νεκταρίου. Θαύμασα τόν ἀξιαγάπητο λευίτη

310

Τό ἐκκλησίασμα σέ Ἱ.

τοῦ Χριστοῦ πατέρα Ἀθανάσιο. Εἶναι περίπου 50 ἐτῶν καί ἔχει 5 παιδάκια. Εἶναι εὐλαβέστατος, διατηρεῖ τά γένια καί πάντοτε κυκλοφορεῖ μέ τό ζωστικό του. Μόλις τόν πλησιάζει κάποιος ντόπιος γιά νά ζητήσει τήν εὐλογία του, αὐτός τούς εὐλογεῖ μέ τόν σταυρό. Θά πρέπει νά πῶ ὅτι ἐκεῖ ἐπικρατεῖ ὁ Ἰνδουϊσμός καί περίπου τό 75% τοῦ πληθυσμοῦ εἶναι Ἰνδουϊστές καί πολυθεϊστές πού πιστεύουν στά εἴδωλα. Πολλοί ντόπιοι τοῦ λένε: «Πάτερ, βγαίνει μία δύναμη ἀπό πάνω σας. Μᾶς ἀλλοιώνει, μᾶς κάνει καλύτερους». Ἄνθρωποι ἀσθενεῖς πᾶνε καί τόν παρακαλᾶνε νά τούς εὐλογήσει, νά τούς σταυρώσει καί πράγματι γίνονται καλά. Ὁ κόσμος ἀναρωτιέται γιατί ἀπό αὐτόν τόν Ἱερέα παίρνουν δύναμη! Ὁ π. Ἀθανάσιος κατέβηκε στόν Μαυρίκιο ὡς τουρίστας καί τοῦ ἄρεσε τόσο πολύ πού δέν ἐπέστρεψε στήν πατρίδα του. Ἀσχολεῖτο ἀρχικά μέ διάφορα ἐπαγγέλματα ὡς ἠθοποιός καί σκηνοθέτης. Ὅταν γνώρισε τήν Ὀρθοδοξία, τά ἐγκατέλειψε ὅλα, μαζί καί τίς γυναῖκες του. Κράτησε μόνο τά παιδιά του γιά νά τά μεγαλώσει καί κάνει μία καθαρή ζωή. Τελεῖ τίς ἀκολουθίες ἀνελλιπῶς. Στόν Μαυ-

Ναό τοῦ Μπουρούντι

Καθημερινή σκηνή στήν ἀγορά τῆς Ρουάντα

ρίκιο δροῦν σήμερα πολλοί Καθολικοί Ἐπίσκοποι καί Προτεστάντες μέ πολλές «ἐκκλησίες». Ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη νά σταλεῖ ἕνας Ἐπίσκοπος ἀπό τό Πατριαρχεῖο, καθώς ὑπάρχει λαός πού ἀναζητάει τήν Ὀρθοδοξία. Μετά τή Νότιο Ἀφρική μετέβην προσκεκλημένος στό Σύδνεϋ τῆς Αὐστραλίας, ὅπου ἔμεινα πενήντα τρεῖς ἡμέρες. Ἐπισκέφθηκα κάποιες Ἐνορίες καί μίλησα σέ διάφορες συνάξεις γιά θέματα τῆς Ἱεραποστολῆς. Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ συγκεντρώθηκαν ἀρκετά χρήματα, μέ τά ὁποῖα ιά τοῦ Μπου δ ι α ξεκινήσαμε τήν ἀνέγερση δύο Ἱερῶν Ναῶν. Ὁ π ρού τά ντι σ ἕνας Ἱ. Ναός, πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ἀθαά ντ νασίου, χτίστηκε στό Ἀνατολικό Κονγκό Κο στήν κωμόπολη Φίζι, πού ἔχει περίπου 12.000 κατοίκους. Παλαιότερα στή Φίζι εἶχαν γίνει βαπτίσεις καί οἱ πιστοί μας δέν εἶχαν Ναό. Ἡ πόλη βρίσκεται ἀριστερά τῆς λίμνης Ταγκανίκα καί ὅλη ἡ περιοχή ὑπάγεται στήν Ἱ. Μητρόπολη Κεντρώας Ἀφρικῆς. Ὁ δεύτερος Ἱερός Ναός ἀνεγέρθηκε στό Λουμπουμπάσι τοῦ Κονγκό πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. Τό 2006 γιά πρώτη φορά μετέβην στήν πόλη Οὐβίρα στό Μπουρούντι ξεκινώντας ἱεραποστολικό ἔργο. Χτίσαμε τότε ἕνα μεγάλο Ἱεραποστολικό Κέντρο, τό ὁποῖο σήμερα διευθύνει ὁ π. Δημήτριος. Λειτουργοῦν ἕνα διθέσιο Νηπιαγωγεῖο, ἕνα ἑξατάξιο Δημοτικό Σχολεῖο καί ἕνα τριθέσιο Γυμνάσιο, συνολικά κοντά στά 500 παιδιά. Γίνονται κατηχήσεις καί βαπτίσεις καί γενικά πάει καλά αὐτό τό Κέντρο. Στό Ἀνατολικό Κονγκό ἔχουμε ἀρκετές Ἐνορίες. Ἔχουν ἀνεγερθεῖ μέχρι στιγμῆς πέντε Ἱεροί Ναοί καί ὑπάρχουν ἄλλοι δώδεκα Ναοί χορτοκαλύβες.

311

Στούς μαχόμενους Ὀρθοδόξους Ἱεραποστόλους μας, Στούς νεοφωτίστους ἀδελφούς μας ὅπου γῆς, Σέ ὅλους τούς συνεργάτες καί φίλους τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου, εὐχόμαστε ὁ τεχθείς Βασιλεύς νά γεννηθεῖ καί μέσα μας, χαρίζοντας φωτισμό, δύναμη, εὐλογία καί ἕνα χαρούμενο,

ἐλπιδοφόρο

2018

Τά παιδιά ὅλου τ οῦ

312

κό σ μ ο υ

εἶναι παιδιά τ οῦ

Θ

εοῦ.

313

Μέ τά παιδιά τῶ Ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος κ. Ἰννοκέντιος μέ τόν π. Δαμασκηνό στό Μπουρούντι Σέ λίγες μέρες μεταβαίνω καί πάλι στό Μπουρούντι, γιά νά μεταφέρω ἐκκλησιαστικά σκεύη, ἱερατικές στολές καί ἄλλα πράγματα. Στή γειτονική χώρα, τή Ρουάντα, ἡ Ὀρθοδοξία μέ θαυμαστό τρόπο γίνεται ἀποδεκτή ἀπό τούς ἰθαγενεῖς πληθυσμούς. Πέρυσι ἀσπάσθηκαν τήν Ὀρθόδοξη πίστη πέντε πρώην Προτεστάντες πάστορες. Αὐτοί, ὄντες Πεντηκοστιανοί, μετονόμασαν τίς κοινότητές τους Ὀρθόδοξες Προτεσταντικές Κοινότητες καί ἡ κίνηση αὐτή τούς ἔβαλε στόν λογισμό νά γνωρίσουν μόνοι τους ποιά σχέση ἔχουν μέ τήν ἀρχέγονη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Γνωρίστηκαν μέ τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Ρουάντας καί Μπουρούντι κ. Ἰννοκέντιο, ὁ ὁποῖος κατάγεται ἀπό τήν Οὐγκάντα, καί ἀφοῦ τούς κατήχησε καί τούς βάπτισε, τούς ἔκανε καί Ἱερεῖς. Αὐτοί κατήχησαν στήν Ὀρθοδοξία τά ποίμνιά τους καί ἔτσι ἔχουμε περίπου 2.000 Ὀρθοδόξους Ρουαντέζους πιστούς. Τόν Φεβρουάριο, στήν πόλη Κινγκάλι, σέ αὐτά τά νεόφυτα ποίμνια ἔκανα γιά δέκα μέρες συνάξεις καί ὁμιλίες. Οἱ Ἱερεῖς ἐπιτελοῦν 314

τά καθήκοντά τους σέ Ναούς χορτοκαλύβες. Ὑπάρχει μόνο μία Ἐκκλησία πού ἔχει κτιστεῖ, ἀλλά δέν ἔχει οὔτε παράθυρα οὔτε πόρτες οὔτε δάπεδα. Εἶναι ἡμιτελής καί πρέπει νά τελειώσει. Θά τήν ἀφιερώσουν πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Τριάδος. Οἱ ἄνθρωποι τῆς Ρουάντα εἶναι διαφορετικοί ἀπό τούς ἄλλους γειτονικούς λαούς. Ἐγώ προσωπικά ἔμεινα ἐνθουσιασμένος, διότι ἔρχονταν στά μαθήματα, παρότι ἐργάζονταν ὅλη τήν ἡμέρα. Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἰννοκέντιος ζητᾶ νά μεταβῶ καί πάλι στή Ρουάντα καί νά μείνω ἐκεῖ ὅσο θέλει ὁ Θεός γιά τρεῖς μεγάλους σοβαρούς λόγους. Νά κάνουμε κατηχήσεις στόν λαό πού θέλει νά ἔρθει στήν Ὀρθοδοξία, νά μεταφράσουμε ἐκκλησιαστικά βιβλία ἀπό τά γαλλικά ἤ τά σουαχίλι στή δική τους γλώσσα, πού λέγεται κινιαρουάντα, καί νά μελοποιήσουμε μέ τή βυζαντινή μουσική αὐτά πού θά μεταφράσουμε, γιά νά τά ψάλλουμε.

ῶν σχολείων μας στή Ρουάντα

Μετά τό Μπουρούντι θά ταξιδεύσω γιά τό Κολουέζι, ὅπου θά μείνω ἑπτά μῆνες, μέχρι τό Πάσχα τοῦ 2018. Ἐκεῖ, στό Μοναστήρι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, θά ἀσχοληθοῦμε μέ τή βυζαντινή μουσική καί τή διδασκαλία της στούς δέκα δόκιμους μοναχούς. Θά ἀνεγείρουμε ἕνα Παρεκκλήσι πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ σέ ἕνα ἀνώγειο, στό ὁποῖο ἤδη ἔχει πέσει ἡ τσιμεντένια πλάκα, καί θά κτίσουμε μία μεγάλη ὑπόγεια ἀποθήκη γιά τή συντήρηση τῶν κηπουρικῶν προϊόντων τῆς Μονῆς. Στό Μοναστήρι, πλήν τοῦ Ἡγουμένου, ζοῦν σήμερα ἕνας μοναχός καί δέκα δόκιμοι, πού διέρχονται τήν πρώτη περίοδο τῆς δοκιμασίας τους. Ὅσοι εἶναι θέλημα Θεοῦ θά μείνουν καί ὅσοι δέν εἶναι θέλημα Θεοῦ θά φύγουν. Δέν τούς

ἀπαγορεύουμε νά ἔρθουν νά δοκιμαστοῦν. Γιά νά βοηθήσουμε τούς δοκίμους, μετέφρασα ἀπό τά ἑλληνικά στά σουαχίλι τριάντα βιβλία πού ἀναφέρονται στήν ὑπακοή, στόν μοναχικό βίο, στούς Ὁσίους κ.λπ. Οἱ ἀκολουθίες στό Μοναστήρι τελοῦνται στά σουαχίλι, στά γαλλικά καί λίγο στά ἑλληνικά. Μεταφράσαμε τά Μηναῖα ἀπό τά ἑλληνικά στά σουαχίλι καί πλέον τελοῦν τίς ἀκολουθίες στήν τοπική τους διάλεκτο. Εὔχομαι νά ζοῦμε ἐν μετανοίᾳ καί Ἁγίῳ Πνεύματι καί ὁ Θεός νά φωτίζει τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας νά λέγουμε τά δέοντα, τά ἀπαραίτητα πού ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος. Ἔτσι μεταλαμπαδεύεται ἡ Ὀρθοδοξία καί οἱ ἄνθρωποι ἀφομοιώνουν τό κήρυγμα μέσα ἀπό τήν ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ δέν πᾶμε νά γίνουμε ἱεροκήρυκες, ἀλλά νά τούς ποῦμε αὐτό πού ζοῦμε μέσα στήν καρδιά μας, γιά νά γίνουν κι αὐτοί μέτοχοι τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Μόνο ἔτσι μπορεῖ νά σταθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία. π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 315

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΚΑΠΟΙΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ…

Ε

ἶναι γνωστό ὅτι στίς χῶρες τῆς Μαύρης Ἀφρικῆς ὑπάρχουν πολλές ἀρχαῖες ἀρρώστιες. Μέσα σέ αὐτές ξεχωρίζει καί ἡ νόσος τοῦ Hansen ἤ, ὅπως εἶναι γνωστή, ἡ λέπρα. Καί, ὄπως ὁ κόσμος τῆς Ἀφρικῆς βγαίνει μέ ἀργούς ρυθμούς μέσα ἀπό μιά πρωτόγονη κατάσταση στή σύγχρονη ἐποχή καί κουβαλάει μαζί του καί ὅλες τίς προλήψεις γι’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τίς ἀρρώστιες, ἔτσι οἱ πάσχοντες ἀντιμετωπίζονται μέ κοινωνικό ἀποκλεισμό, ἀποστροφή, καχυποψία καί ἡ παρουσία τους συνδέεται μέ κάθε εἴδους πρόληψη καί δεισιδαιμονία πού μπορεῖ κάποιος νά φανταστεῖ. Καί ἄν ὑπολογίσετε ὅτι κάθε φυλή δίνει δική της ἑρμηνεία γιά τήν ἀρρώστια αὐτή, καταλαβαίνετε τόν κυκεώνα τῶν ἀντιλήψεων καί τῶν δεισιδαιμονιῶν. Λίγους μῆνες μετά τήν ἄφιξή μου στό Καμερούν ἔλαβα μερικά γράμματα ἀπό κάποιους λεπρούς καί ἔτσι ξεκίνησε ἡ σχέση μου μαζί τους. Ζητοῦσαν κάποια βοήθεια σέ βασικά εἴδη πρώτης ἀνάγκης. Ἔτσι ἔκανα μία πρώτη ἐπίσκεψη στό κέντρο διαβιώσεώς τους. Οἱ συνθῆκες εἶναι κάτι παραπάνω ἀπό ἄθλιες, καθώς οἱ κρατικοί ὑπάλληλοι ἀδιαφοροῦν καί φοβοῦνται νά πλησιάσουν καί νά βοηθήσουν τούς πάσχοντες. Ἡ λέπρα σέ προχωρημένα στάδια ἀτροφεῖ διάφορα μέλη τοῦ σώματος, τά ὁποῖα μαραίνονται καί πέφτουν ἀπό τό σῶμα τους. Ἔτσι βλέπεις ἀνθρώπους νά τούς λείπουν δάχτυλα, νά τούς λείπουν τμήματα ἀπό τά ἄνω καί κάτω ἄκρα καί μερικές φορές ἡ μύτη ἤ τά αὐτιά. Στήν προσπάθειά τους νά ἐξυπηρετηθοῦν ἔχουν ἀναλάβει διάφορες εὐθῦνες. Οἱ ἀρτιμελεῖς προσπαθοῦν νά βοηθήσουν τούς ἀκρωτηριασμένους σέ κάθε καθημερινή τους ἀνάγκη. Αὐτοί πού ἔχουν ἀκόμα δάχτυλα 316

ταΐζουν ὅσους δέν ἔχουν καί γράφουν γιά αὐτούς. Οἱ πλέον ἐπιτήδειοι προσπαθοῦν νά τροποποιήσουν τά πρόσθετα μέλη τῶν ἀκρωτηριασμένων, τά ὁποῖα εἶναι χοντρικά κατασκευασμένα ἀπό ξῦλο, ὅπως ἦταν στήν πατρίδα μας πρίν καί κατά τόν Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο. Προσπαθοῦν, ἐπίσης, νά ἐπισκευάσουν τά καροτσάκια τους, τά ὁποῖα βέβαια δέν εἶναι κατασκευασμένα γιά περιοχές μέ ἀνύπαρκτους ἤ κατεστραμμένους δρόμους. Μά τό μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον ἔχουν ὅταν προσπαθοῦν νά ἐπινοήσουν καί νά φτιάξουν προσθῆκες ἀπό λάστιχα καί σαμπρέλες σέ ὅσους δέν ἔχουν χέρια, γιά νά μποροῦν μέ κάποιον τρόπο μέ ὅ,τι τούς ἀπέμεινε νά σπρώξουν ἤ νά κινήσουν τίς ρόδες τοῦ καροτσιοῦ τους. Συνήθως μέ ἔπιανε ἕνας κόμπος στόν λαιμό, ὅταν ἦταν νά τούς μιλήσω, καί μοῦ φαινόταν ὅτι τά λόγια παρηγοριᾶς πού προσπαθοῦσα νά τούς πῶ, ἦταν βαριά καί δέν μποροῦσαν νά ἐλαφρύνουν τόν πόνο τους.

γύρω μας εἶναι ἕτοιμος νά ἀλλάξει τή ζωή του καί νά γίνει πιό δίκαιος, ἀκόμα καί μετά ἀπό ἕνα θαῦμα».

Κάποια φορά ὅμως, συζητῶντας μέ μιά ἀντιπροσωπεία τριῶν λεπρῶν, πού μοῦ εἶχαν ζητήσει νά τούς ἐνισχύσω οἰκονομικά νά δημιουργήσουν ἕναν μικρό χῶρο, γιά νά τρέφουν πουλερικά καί κουνέλια, πού θά μποροῦσαν κάπως νά βελτιώσουν τίς οἰκονομικές τους ἀνάγκες, συνέβη τό ἑξῆς: Ἀφοῦ τελειώσαμε τή συζήτηση, μέ εὐχαρίστησαν καί ὁ ἕνας μοῦ εἶπε πρίν φύγει: «Μήν αἰσθάνεσθε ἄσχημα γιά

τήν κατάστασή μας. Τά θαύματα τά κάνει ὁ Θεός, ὅταν οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἕτοιμοι νά ἀλλάξουν τή ζωή τους μετά τό θαῦμα. Ἴσως οὔτε ἐμεῖς ἀλλά οὔτε ὁ κόσμος

Ἔμεινα ἄφωνος, γιατί ἦταν σάν νά εἶχε διαβάσει κάποιες ἀπό τίς ἐνδόμυχες σκέψεις μου καί νά μοῦ ἀπαντοῦσε. Τρία χρόνια σχεδόν μετά, αὐτός καί ἕνας ἄλλος ἐκοιμήθησαν κοντά-κοντά… Πιστεύω ὅτι αὐτά τά λόγια τοῦ λεπροῦ θά ἔπρεπε νά τά χαράξουμε στόν τάφο του. Μά ἐπειδή ὁ τάφος του εἶναι χωρίς μάρμαρα παρά μόνο μέ τό κοκκινόχωμα τῆς ἀφρικανικῆς γῆς, σᾶς τά ἀναφέρω γιά νά τά χαράξετε στίς καρδιές σας σάν ἕνα μικρό καί μέγα μνημόσυνο στόν πόνο αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων… † Ὁ Καμερούν Γρηγόριος

317

ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑ ΒΑΣΑΝΑ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ... Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἔχουμε λαμπρά παραδείγματα Χριστιανῶν στήν Ἱεραποστολή μας πού πραγματικά εἶναι ἄξια πρός μίμηση καί ἔχουν νά μᾶς διδάξουν πολλά. Ὑπάρχουν νεοφώτιστοι στό Μαλάουϊ, ἐκτός ἀπό τούς Ἱερεῖς μας, πού μέ τή συμπεριφορά τους πραγματικά μᾶς ἔχουν τραβήξει τήν προσοχή καί μᾶς ἔχουν συγκινήσει.

Ὁ νεοφώτιστος Μηνᾶς 318

Ὁ Ἱ. Ναός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στό Μπλαντάιρ

Ἕ

νας ἀπό αὐτούς εἶναι καί ὁ Μηνᾶς. Ὅταν τόν γνωρίσαμε πρίν ἀπό ἕξι χρόνια, δέν ἦταν ἀνάπηρος. Περπατοῦσε κανονικά, παρόλο πού μᾶς ἔλεγε συχνά ὅτι πονοῦσε πολύ στά πόδια. Οἱ γιατροί δέν μποροῦσαν νά βροῦν τί ἔχει. Ὁ πόνος δυνάμωνε, παράλληλα ὅμως αὔξανε καί ἡ ὑπομονή τοῦ Μηνᾶ. Ὥσπου ἦρθε ἐκείνη ἡ εὐλογημένη ὥρα, ἡ σημαντικότερη τῆς ζωῆς του, πού βαπτίστηκε στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Ἡ χαρά του ἦταν μεγάλη. Ἀπό τή μία οἱ πόνοι στά πόδια, ἀπό τήν ἄλλη ἡ χαρά τῆς ψυχῆς. Εἶχε ἐσωτερική χαρά, πού δέν μποροῦσε νά τήν ἐξωτερικεύσει. Ἄρχισε μία συνειδητή χριστιανική ζωή. Ἐρχόταν ἀνελλιπῶς στή Θεία Λειτουργία, τήν ὁποία παρακολουθοῦσε μέ μεγάλη προσήλωση καί λαχτάρα. Μετά ἀπό λίγο διάστημα, ὅμως, ἡ ὑγεία του ἐπιδεινώθηκε καί δέν μποροῦσε νά σηκωθεῖ οὔτε κατά τήν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου. Τά πόδια του δέν τόν «ἄκουγαν» πλέον καί στενοχωριόταν. Ὁ Μηνᾶς ἔμεινε τελείως ἀνάπηρος. Ἀποκούμπι του ἕνα μεταχειρισμένο παλιό ἀναπηρικό καροτσάκι. Αὐτό εἶναι τό κάθισμά του καί ἡ ξεκούρασή του. Παρακολουθούσαμε τήν ἐξέλιξή του μέ λύπη, ἐνῶ ἐκεῖνος ἔδινε κουράγιο σέ μᾶς. Ἔλεγε μέ αὐτοπεποίθηση: «Δέν πειράζει, ἀρκεῖ πού ἔχω τήν ἀληθινή πίστη. Εἶμαι Χριστιανός Ὀρθόδοξος καί χίλια βάσανα νά ὑποφέρω δέν μέ πειράζει. Τώρα ἔχω τόν Χριστό καί τήν Ὀρθοδοξία». Πῶς λοιπόν νά μήν θαυμάσουμε τέτοιον ἄνθρωπο; Ἡ πίστη του φλογερή. Δέν λύγισε

319

οὔτε στούς πόνους οὔτε στήν ἀναπηρία. Τά δέχτηκε ὅλα μέ δοξολογία. Εἶχε ἀκούσει μία φορά νά λέμε τά λόγια τοῦ Ρώσου παπα-Τύχωνα, τοῦ Πνευματικοῦ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτη, καί μᾶς ἔλεγε: «Τό Κύριε ἐλέησον κάνει 100 δραχμές, τό Δόξα σοι ὁ Θεός 1.000 δραχμές». Ἤξερε ὅτι ἡ δοξολογία, εἰδικά ὅταν ἀντιμετωπίζουμε πειρασμούς, ἔχει ἀμέτρητη ἀξία. Ὁ Μηνᾶς δέν μπορεῖ πιά νά ἐργαστεῖ. Γυρίζει στούς δρόμους καί ζητιανεύει. Τό καροτσάκι του εἶναι σέ ἄθλια κατάσταση, ἕτοιμο νά διαλυθεῖ. Τόν λυπᾶται ἡ ψυχή μας καί πρέπει νά τοῦ ἀγοράσουμε σύντομα καινούργιο. Κατά καιρούς ἔρχεται στήν Ἱεραποστολή καί τοῦ δίνουμε λίγα τρόφιμα. Παρόλο πού εἶναι ἐπικίνδυνο, πηγαίνει τίς Κυριακές στή Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ναό τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ δρόμος εἶναι δύσβατος καί ὅμως αὐτός ἐπιμένει. Τό ἔχει δέσει μέ κάτι σχοινιά, μέ τήν ἐλπίδα νά ἀντέξει λίγο ἀκόμα… Ὁ Μηνᾶς ἀποτελεῖ παράδειγμα γιά μᾶς. Στή δύσκολη ζωή πού κάνει, δέν τό βάζει κάτω. Ἔχει τήν ἐλπίδα του στόν Θεό. Τόν εὐχαριστεῖ τό κάθε τί. Κρατάει τήν πίστη του ζεστή. Ἀγωνίζεται θέτοντας τόν ἑαυτό του σέ κίνδυνο, προκειμένου νά λειτουργηθεῖ. Τίς Κυριακές χαιρόμαστε πού ἔχουμε ἕναν τέτοιον Ὀρθόδοξο ἀνάμεσά μας. Καμιά φορά, ἄν ἔχουμε θλίψεις καί δοκιμασίες, τόν φέρνουμε στή μνήμη μας, τόν βλέπουμε μπροστά μας νά μᾶς δίνει κουράγιο καθισμένος στό ἀναπηρικό του καροτσάκι πού τρίζει κάθε τόσο. Ἀλήθεια, ἀδελφοί μου, πόσο ἀναπολόγητοι καί ἀδικαιολόγητοι εἴμαστε, ὅταν ἐμεῖς πού ζοῦμε κο320

ντά σέ Ἐκκλησίες, τίς ἀγνοοῦμε καί δέν ἐκκλησιαζόμαστε, ἀρνούμενοι τήν πνευματική ζωή. Τέτοιοι ἄνθρωποι σάν τόν Μηνᾶ θά μᾶς κρίνουν στή Δευτέρα Παρουσία καί τότε θά αἰσθανθοῦμε ντροπή, πού δέν προσπαθήσαμε περισσότερο γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας καί δέν ἀγαπήσαμε τόν Χριστό ἀπό καρδίας. Σάν τόν Μηνᾶ ὑπάρχουν κι ἄλλοι ἀνάπηροι στό Μαλάουι. Ὅταν τά οἰκονομικά μας τό ἐπιτρέψουν, θά φροντίσουμε καί γιά τήν ἀγορά ἀναπηρικῶν ἁμαξιδίων. Δόξα σοι ὁ Θεός, ἔχουμε καί στηριζόμεθα στά γερά μας πόδια, ἐνῶ αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ζοῦν καί πεθαίνουν πάνω στά καροτσάκια τους. Ὁ Θεός ἄς εὐλογήσει καί αὐτή μας τήν προσπάθεια. Ἀναφερθήκαμε στόν εὐλογημένο Μηνᾶ πρός δόξαν Κυρίου ἀλλά καί πρός παρηγοριά καί ἐνδυνάμωση τῆς πίστης τῶν Ἑλλήνων ἀδελφῶν μας, ἰδιαίτερα τό διάστημα αὐτό πού ἡ Πατρίδα, ἡ Πίστη καί ἡ Ἐκκλησία μας πολεμοῦνται ἀπό παντοῦ. Ὁ Κύριος εἶναι κοντά καί κάνει αἰσθητή τήν παρουσία του στίς καρδιές πού τόν ποθοῦν καί τόν ἀναζητοῦν, τόν ἐμπιστεύονται καί τόν καλοῦν στή ζωή τους. Ὁ Κύριος εἶναι κοντά καί στή γλυκιά μας Ἑλλάδα, πού μοιάζει τόσο ἀνυπεράσπιστη καί ἀδικημένη μπροστά στή λεηλασία καί τήν ἁρπαγή ὅλου τοῦ ὑλικοῦ καί πνευματικοῦ της πλούτου. Χρέος ὅλων μας εἶναι, τόσο γιά μᾶς τούς ἴδιους ὅσο καί πρός τούς προγόνους ἀλλά καί στούς ἀπογόνους μας, νά ἀντισταθοῦμε γενναῖα σ’ αὐτήν τήν καταστροφή πού συντελεῖται, μέ ὅπλο τήν Ὀρθόδοξη πίστη πού κάνει θαύματα! Τήν πίστη πού παράγει καρπούς

Οἱ Ἱερεῖς μας κοντά στούς πάσχοντες

μετανοίας, ὑπακοῆς, θυσίας καί τήν ἔμπονη προσευχή. Ἔμπονη καί θερμή προσευχή γιά ὅλους καί γιά ὅλα. Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός μας, ὅλα θά τά οἰκονομήσει.

Αὐτόν τόν τρόπο ζωῆς ἄς ἀκολουθήσουμε, αὐτόν πού βιώνουν μερικοί ἀπό τούς νεοφωτίστους ἰθαγενεῖς ἀδελφούς μας. π. Ἑρμόλαος Ἰατροῦ

Οὐράνιε Πατέρα, καί αὐτά τά Χριστούγεννα δῶσε νά μή λείψει τό χαμόγελο ἀπό τά χείλη τῶν παιδιῶν ὅλης τῆς γῆς.

321

Ἁγιασμός τῆς νέας πτέρυγας τοῦ Ὀρφανοτροφείου Θηλέων

ΤΟΥ ΕΣΦΙΞΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΧΕΡΙ,

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΩ ΤΙΠΟΤΑ... Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μέλη καί φίλοι τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου,

Β

αδίζοντας πρός τό ἐσωτερικό τῆς Τανζανίας, φτάνουμε στό τεράστιο ὀροπέδιο τοῦ Ρίφτ Βάλλεϋ, ὅπου βρίσκεται ἡ περιοχή τῆς Ἰρίγκα, πού θεωρεῖται κατά γενική παραδοχή ἡ πτωχότερη καί δυσκολότερη περιοχή τῆς Τανζανίας. Ἕξι μέ ὀκτώ μῆνες τόν χρόνο ὑπάρχει παντελής ξηρασία, μέ τούς δυνατούς ἀνέμους νά δέρνουν τά γυμνά δένδρα καί νά στεγνώνουν τό ἤδη κατάξερο τοπίο. Καί σάν νά μήν ἔφτανε αὐτό, σ’ αὐτή τή δύσκολη ἀπό πολλές ἀπόψεις περιοχή, οἱ ἄνθρωποι ὑποφέρουν καί τελικά ὑποκύπτουν, ἐξαιτίας διαφόρων ἀσθενειῶν, ὅπως τό Ἔητζ, τή φυματίωση, τήν ἐλονοσία, τή χολέρα, τόν τύφο κ.λπ., μέ ἀποτέλεσμα νά αὐξάνει ταχύτατα καί ὁ ἀριθμός τῶν ὀρφανῶν παιδιῶν. Ἤδη στό Ἱεραποστολικό μας Κέντρο στό Κινταμάλι, 60 χιλιόμετρα δυτικότερα ἀπό τήν 322

πόλη τῆς Ἰρίγκα, λειτουργεῖ ἕνα Ὀρφανοτροφεῖο Θηλέων, ὅπου φιλοξενοῦνται ὀρφανά κορίτσια, ἡλικίας ἀπό 6 ἕως 17 ἐτῶν, ὑπό τή μητρική φροντίδα ἀδελφῶν μοναζουσῶν Ρουμάνων ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Μολδαβίας καί δύο μοναζουσῶν Τανζανῶν. Τά κοριτσάκια αὐτά μεγαλώνουν σέ ὄμορφο καί περιποι-

ημένο περιβάλλον, συνεχίζοντας τή φοίτηση στά σχολεῖα τους, ἀλλά καί μέ πνευματικές νουθεσίες ἀπό τίς ἀδελφές Μοναχές. Ταυτόχρονα στίς ἐλεύθερες ὧρες τους μαθαίνουν νά ράβουν σέ ραπτομηχανές καί νά καλλιεργοῦν τή γῆ, ὥστε ἀργότερα νά ἔχουν καί κάποια πρακτικά ἐφόδια στή ζωή τους. Τά λειτουργικά ἔξοδα τοῦ Ὀρφανοτροφείου μας, ἐκτός ἀπό τή σίτιση καί ἔνδυση τῶν κοριτσιῶν, περιλαμβάνουν ἐπίσης τήν ὑποχρεωτική πληρωμή γιά τό δικαίωμα συμμετοχῆς στίς κρατικές σχολικές ἐξετάσεις, διότι ἡ παιδεία σέ ὅλες τίς βαθμίδες δέν εἶναι δωρεάν, ἀλλά καί τήν ὑγειονομική περίθαλψη, ἡ ὁποία ἐπίσης δέν εἶναι δωρεάν.

Στό χωριό Σασαμάμπο, ὅπου πρόσφατα ἀνοίξαμε μιά γεώτρηση γιά νά ἔχουν πρόσβαση σέ πόσιμο νερό τέσσερεις χιλιάδες ἄνθρωποι, μᾶς πλησίασε ὁ Πρόεδρος τοῦ χωριοῦ καί μᾶς ζήτησε νά χτίσουμε ἄλλο ἕνα Ὀρφανοτροφεῖο στήν περιοχή τους, διότι λόγῳ τῆς ἔλλειψης μαιευτικῆς Κλινικῆς κατά τή διάρκεια τοῦ τοκετοῦ, λόγῳ ἐπιπλοκῶν, πολλές μητέρες πεθαίνουν ἀφήνοντας ὀρφανά τά παιδάκια τους. Αὐτή τή στιγμή ὑπάρχουν μόνο στό Σασαμάμπο ἄνω τῶν εἴκοσι ὀρφανῶν παιδιῶν. Μέ συγκίνηση τοῦ ἔσφιξα μόνο τό χέρι, χωρίς νά τοῦ ὑποσχεθῶ τίποτα, διότι δέν εἶναι ἔντιμο νά τάζεις κάτι, ἄν δέν εἶσαι σίγουρος ὅτι μπορεῖς νά ἀνταποκριθεῖς. Μέσῳ αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου, κάνουμε ἰδιαίτερη ἔκκληση στήν ἀγάπη σας, καί σᾶς παρακαλοῦμε νά συνδράμετε σ’ αὐτή μας τήν προσπάθεια, διότι οἱ ἀνάγκες τῆς λειτουργίας τοῦ Ὀρφανοτροφείου μας εἶναι μεγάλες, καί μετά Θεόν οἱ ἐλπίδες μας εἶναι στραμμένες σέ σᾶς τούς ἀδελφούς μας, πού παρά τήν οἰκονομική κρίση στηρίζετε ὅλες τίς Ἱεραποστολές ὅπου γῆς. Καί ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος: «Θρησκεία καθαρά καί ἀμίαντος παρά τῷ Θεῷ καί πατρί αὕτη ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανούς καί χήρας ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν» (Ἰακ.

1,27). Ἄς μήν καταντήσουμε τήν πίστη μας θεωρία, ἀλλά νά τήν ἀποδεικνύουμε μέ ἔργα ἀγάπης. Εὐχηθεῖτε, ἀδελφοί μου, οἱ καμπάνες τῆς Ὀρθοδοξίας μας νά ἠχοῦν σέ κάθε μεριά τῆς Ἀφρικῆς καί νά τρέχει ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀμήν! Μέ ἀγάπη Χριστοῦ † Ὁ Ἀρούσας Ἀγαθόνικος 323

ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ DOLISIE 10 χρόνια προσφορᾶς τοῦ Ὀρθόδοξου Ὀρφανοτροφείου

Σ

τίς 16 Σεπτεμβρίου 2017, ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Μπραζαβίλ καί Γκαμπόν κ. Παντελεήμων μετέβη στήν πόλη τοῦ Dolisie, προκειμένου νά ἐπισκεφθεῖ τά περιθαλπόμενα παιδιά στό Ὀρφανοτροφεῖο «Ἅγιος Εὐστάθιος» τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων ἐπί τῇ συμπληρώσει δέκα ἐτῶν ἀπό τῶν ἐγκαινίων τοῦ προτύπου αὐτοῦ χώρου ἀγάπης ἀπό τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς κ.κ. Θεόδωρο Β΄ (20 Σεπτεμβρίου 2007).

324

Ἡ ἐπίσκεψη ἄρχισε μέ τήν προσφορά δώρων στά παιδιά (γραφική ὕλη γιά τή νέα σχολική χρονιά, καινούργια ροῦχα καί παπούτσια, παιχνίδια καί μπάλες, μεγάλη ποσότητα δημητριακῶν γιά τό πρόγευμα) καί ἀκολούθησε ἐκτενής ἐπικοινωνία τοῦ Ἐπισκόπου μαζί τους. Στή συνέχεια, ὁ Θεοφιλέστατος εἶχε πολύωρη συνεργασία μέ τόν δραστήριο διευθυντή τοῦ Ὀρφανοτροφείου, π. Παῦλο Diafouka,Ἐφημέριο τοῦ Ἱ. Ἐνοριακοῦ Ναοῦ Ἁγίας Εἰρήνης Dolisie, στό πλαίσιο τῆς ὁποίας ἐπιθεώρησε καί τά ἀνακατασκευαζόμενα λουτρά τοῦ ἱδρύματος. Τό ἀπόγευμα τελέστηκε ὁ Μ. Ἑσπερινός, μετά τό πέρας τοῦ ὁποίου ὁ Ἐπίσκοπος μίλησε ἀναλυτικά στούς πιστούς γιά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τήν πνευματική προετοιμασία τῶν προσερχομένων σέ Αὐτό. Τέλος, προσέφερε νέα μπλουζάκια καί καπέλα στά μικρά παιδιά τοῦ Ὀρφανοτροφείου, σύμφωνα μέ τά χρώματα τῆς σημαίας τοῦ Κονγκό-Μπραζαβίλ (πράσινο, κίτρινο, κόκκινο), τά ὁποῖα φέρουν τό ἔμβλημα τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί τήν ὀνομασία τοῦ ἱδρύματος, ὥστε νά φορεθοῦν

τήν ἑπομένη, 17η Σεπτεμβρίου, κατά τίς προγραμματιζόμενες πρός τιμήν του ἐκδηλώσεις. Τήν 17η Σεπτεμβρίου 2017, ὁ Θεοφιλέστατος κ. Παντελεήμων τέλεσε τή Θεία Λειτουργία στόν Ι. Ἐνοριακό Ναό Ἁγίας Εἰρήνης. Στήν εὐχαριστιακή σύναξη μετεῖχαν ὁ π. Μάξιμος Oumba, Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς Ἱ. Ἐπισκοπῆς, ὁ π. Σέργιος Mabelemo, Ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ἐνοριακοῦ Ναοῦ Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου Μπραζαβίλ καί μέλος τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Συμβουλίου καί ὁ οἰκεῖος Ἐφημέριος π. Παῦλος Diafouka, Διευθυντής τοῦ Ὀρφανοτροφείου καί μέλος τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Συμβουλίου, ἐνῶ τούς λειτουργικούς ὕμνους ἀπέδωσαν ἄριστα οἱ χορωδίες τῶν Ἐνοριῶν Ἁγίας Φωτεινῆς Pointe-Noire, Ἀναστάσεως Κυρίου Μπραζαβίλ, Ἁγ. Εἰρήνης τοῦ Dolisie καί ἡ νεόφυτη χορωδία τῶν παιδιῶν τοῦ Ὀρφανοτροφείου. Ἐκ τῆς Ἱ. Ἐπισκοπῆς

325

ΜΕΡΙΜΝΑ AΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ AΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΓΚΟΥΝΟΥΝΓΚ ΓΚΕΝΤΑΓΚAΝ ΤΗΣ IΑΒΑΣ

Μ

εγάλη χαρά δώσαμε μέ τή βοήθεια σέ τρόφιμα, πού μοιράσαμε σέ ὀγδόντα πτωχές οἰκογένειες στήν Ἐνορία τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στό ΓκουνούΝγκ Γκενταγκάν. Μόλις λάβαμε τό ποσό τῶν τριῶν χιλιάδων εὐρώ (3.000 €) πού μᾶς ἀποστείλατε καί ἀφοῦ καλύψαμε κάποιες βασικές λειτουργικές μας ἀνάγκες, ἀμέσως προμηθευτήκαμε τρόφιμα (400 κιλά ρύζι, 80 λίτρα λάδι, 40 κιλά μακαρόνια καί 80 κιλά ζάχαρη), τά ὁποῖα καί διανείμαμε στό προαύλιο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Γιά τή διανομή τῶν τροφίμων παίρνουμε πάντα ἄδεια ἀπό τόν Δήμαρχο τῆς πόλης μας, ὁ ὁποῖος πάντοτε μᾶς παραχωρεῖ ὑπαλλήλους γιά τήν ὁμαλή διανομή.

326

Ἐκεῖνο πού συγκινεῖ ἰδιαίτερα καί ἐμένα, ἀλλά καί τό μικρό μας ποίμνιο, εἶναι ὅτι δέν μᾶς λησμονεῖτε καί στέλνετε κατά διαστήματα χρήματα γιά τούς πτωχούς ἀδελφούς μας. Δόξα σοι ὁ Θεός, πού μέ τή φιλανθρωπία μποροῦμε καί προσεγγίζουμε ψυχές. Δέν κάνουμε προσηλυτισμό, διότι ἐδῶ στήν Ἰάβα ἀπαγορεύεται. Ἀφήνουμε τούς ἀνθρώπους ἐλεύθερα καί ὅποτε αὐτοί θελήσουν νά ἀγαπήσουν τόν Χριστό. Μακάρι νά μπορέσετε νά μᾶς βοηθήσετε μέχρι τά Χριστούγεννα, ὥστε

νά δώσουμε καί στίς ὑπόλοιπες οἰκογένειες γιά τίς ὁποῖες δέν ἔφτασαν τά τρόφιμα, ἀλλά καί στούς πιστούς τῆς καινούριας Ἐνορίας μας πού φέρει τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, στήν πόλη Σουραμπάγια. Ἀγαπητέ μου Πρόεδρε κ. Δημήτρη, μαζί μέ τά μέλη καί τούς φίλους τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου, ἀπό τή μακρινή Ἰάβα σᾶς εὐχαριστοῦμε γιά μία ἀκόμη φορά. Μέ ἀγάπη Χριστοῦ π. Τιμόθεος Τζόκο 327

328