Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego

1. Odszkodowanie z tytułu kosztów opieki sprawowanej nieodpłatnie przez osoby bliskie.

Sąd Najwyższy w dniu 22 lipca 2020 roku, w sprawie o sygn. akt: III CZP 31/19, w uchwale 7 sędziów wskazał, że poszkodowany, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, może domagać się, na podstawie art. 444 § 1 k.c., odszkodowania z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad nim nieodpłatnie przez osoby bliskie. Uchwała stanowiła odpowiedź na pytanie zadane przez Rzecznika Finansowego. z całą pewnością jest przełomowa. Dotąd bowiem, biorąc pod uwagę rozumienie pojęcia szkody, zawarte w szczególności w art. 361 k.c., uznawano, że skoro nie poniesiono kosztów (gdyż opieka sprawowana przez osobę bliską była bezpłatna) to nie ma możliwości skutecznie żądać odszkodowania dla poszkodowanego, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Czekamy na pisemne uzasadnienie.

2. Wpływ zmiany umowy na termin przedawnienia roszczenia.

Sąd Najwyższy w dniu 11 września 2020 roku, w sprawie o sygn. akt: III CZP 88/19, w uchwale 3 sędziów stwierdził, że jeżeli wskutek odroczenia terminu spełnienia świadczenia roszczenie przestało być wymagalne, jego przedawnienie rozpoczyna ponownie bieg dopiero z upływem nowego terminu. Zdaniem Sądu Najwyższego, skoro strony, w ramach swobody kontraktowej umów, mogą modyfikować umowę oraz termin wymagalności roszczenia, a pośrednio w tym zakresie także i termin przedawnienia, to nie ma przeszkód, aby mogły ją zmodyfikować również po nadejściu terminu wymagalności roszczenia. w opisanej sytuacji wierzyciel nie będzie mógł skutecznie dochodzić roszczenia do czasu, aż nie nadejdzie ten nowy, ustalony przez strony, termin wymagalności.

3. Opłata sądowa od zażalenia na postanowienie w przedmiocie sprostowania albo odmowy sprostowania orzeczenia.

Sąd Najwyższy w dniu 11 września 2020 roku, w sprawie o sygn. akt: III CZP 86/19, w uchwale 3 sędziów przesądził, że od zażalenia na postanowienie w przedmiocie sprostowania albo odmowy sprostowania orzeczenia pobiera się opłatę określoną

w art. 19 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 13 ustawy z dnia 28.07.2005 roku o kosztach sądowych w sprawach

cywilnych (t.j.: Dz.U. z 2020 r., poz. 755, ze zm.). Tym samym Sąd ten nie zgodził się z innym stanowiskiem, które głosi, iż zażalenia takie podlegają opłacie podstawowej w kwocie 30 zł, wynikającej z art. 14 ust. 1 powyższej ustawy.

4. Kredyty frankowe- treść żądania pozwu.

Sąd Najwyższy w dniu 15 września 2020 roku, w sprawie o sygn. akt: III CZP 87/19, w uchwale 3 sędziów wskazał, że żądanie uznania postanowienia wzorca umowy za niewiążące konsumenta (art. 385 (1) k.c.) nie jest tożsame ani nie zawiera się w żądaniu ustalenia nieważności umowy (art. 58 k.c.). Wydając tę uchwałę, SN rozstrzygnął przedstawione przez Sąd Apelacyjny zagadnienie prawne, które brzmiało: Czy w sprawie między konsumentem a Bankiem o ustalenie nieważności w całości — umowy kredytu hipotecznego formalnie zawartego w walucie obcej (CHF) a wypłaconego i spłacanego w walucie polskiej, Sąd w ramach postępowania apelacyjnego — w sytuacji ustalenia, że część postanowień umowy stanowi niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 385 (1) k.c. może w świetle art. 321 § 1 k.p.c. orzec, iż tylko określone postanowienia umowy (a nie cała umowa) są bezskuteczne lub nieważne? Uchwała niniejsza stanowi istotną wskazówkę dotyczącą konstruowania żądań pozwu, szczególnie przez profesjonalnych pełnomocników.

Adw. Agnieszka Kapała-Sokalska