M
uurvast zit de agenda van Guy Verhofstadt. Tot er dan toch een gaatje opduikt. Die ochtend bij Guy Verhofstadt mochten we onze vragen afvuren op de man die het land leidde van 1999 tot 2008, maar die vandaag op het eerste zicht vooral boeken schrijft. Op amper een half jaar tijd verschenen twee titels van zijn hand: na ‘A new Age of Empires’ ligt nu ook ‘De Weg uit de Crisis’ in de rekken. Zopas is ook de Chinese vertaling van dat laatste boek verschenen. De auteur is het werk net persoonlijk gaan voorstellen in China, en komt quasi rechtstreeks van de nachtvlucht uit Beijing. De ex-premier is zichtbaar vermoeid. Toch zal de vermoeid heid hem niet beletten om ons snedig en soms oprecht verontwaardigd van repliek te dienen. Guy Verhofstadt (56) zit voor deze ontmoeting niet strak in het pak. Past dat bij het eerder vroege uur op de dag en de luttele uren slaap? Of eerder bij de nieuwe en meer nonchalante look die de ex-premier zich de jongste tijd aanmeet. Sommigen spreken over zijn imago van de artiest-intellectueel. Het antwoord komen we niet te weten. Verhofstadt is er de man niet naar om zijn privéleven op straat te gooien.
42
Heilig vuur Visionair of utopist, de meningen over de publieke figuur Guy Verhofstadt zijn verdeeld. Iedereen is het er wel over eens dat Verhofstadt gedreven is. En een raspoliticus. “Of ik nu fiets, een boek schrijf of aan politiek doe, iets half doen kan ik niet”, zegt hij daar zelf over. Verhofstadt heeft de voorbije maanden dan ook elke nacht tot twee, drie uur zitten schrijven. Waar komt het heilig vuur vandaan dat hem drijft? GUY VERHOFSTADT: “Of het een heilig vuur is, weet ik niet. Maar ik kan nu eenmaal niet stilzitten. Ik heb de neiging om te spreken en te schrijven over mijn ideeën om anderen ervan te overtuigen. Noem het mijn natuurlijke staat van zijn. Schrijven doe ik enorm graag en het is voor mij een manier om aan politiek te doen. Het is een bijzonder intense en intensieve bezigheid, maar ze brengt me tegelijkertijd rust. Een boek biedt trouwens de nodige ruimte om een complexe materie als de financiële crisis te behandelen.” U bent net terug uit China, waar de vertaling van uw boek ‘De Verenigde Staten van Europa’ in primeur ging. Waarom zijn de Chinezen in godsnaam geïnteresseerd in uw boek? GUY VERHOFSTADT: “Ik heb over mijn boek gedebatteerd met een groep Chinese studenten die een managementopleiding volgen. Ik heb ook de eer gehad een lezing te mogen geven aan de Bei Da Universiteit. Dat is de meest prestigieuze onderwijs instelling van het land. In het buitenland heeft ze op het vlak van Europees Recht een uitstekende reputatie.” “Het was interessant om vast te stellen dat die Chinese studenten de Europese eenmaking en de steeds sterker wordende Unie toejuichen. Zij zien daar een voordeel in voor heel de wereld.
Door de snel stijgende welvaart in China is Europa letterlijk meer bereikbaar geworden voor hen. De Chinezen kenden al langer de bonte mengeling van Europese landen en de rijke Europese cultuur. Maar de constructie van de Europese Unie zet ons ook als economische grootmacht op de kaart. En dat fascineert hen duidelijk.” Die economische grootmacht zit nu wel in de hoek waar de klappen vallen. Of biedt de crisis ook kansen? GUY VERHOFSTADT: “We mogen de crisis niet zien als een manier om ons economisch weefstel te ‘zuiveren’. Dat zou een fatale vergissing zijn. Die vergissing heeft men al in de jaren ’30 gemaakt en we mogen ze niet herhalen. Kansen? Deze crisis is wel een kans om de omslag te maken naar de niet-fossiele economie. Zo kunnen we de CO2-uitstoot terugdringen en energie-onafhankelijk worden van Rusland en het MiddenOosten. We zitten nog zwaar onder ons potentieel wat wind- en zonne-energie betreft en deze crisis kan inderdaad de impuls zijn om versneld onze achterstand in te halen.”