viermaandelijks:
sept – december 2024
twintigste jaargang nr. 73
Afgiftekantoor: 2400 Mol 1, P 602688
Afz.: “Ons Huis”, Bresserdijk 4, 2400 Mol
“Betaalbare en kwalitatieve huisvesting is een fundamenteel recht dat bijdraagt aan de waardigheid en het welzijn van mensen.”
EN NU … ?
Na de recente lokale verkiezingen richten we onze aandacht op wat de toekomst ons zal brengen.
Tijdens de bekommernissendagen van Ons Huis en op de Fakkeltocht hebben we geluisterd naar de stem van onze bezoekers, die hun zorgen en hun wensen met ons deelden.
Eén van de belangrijke onderwerpen die naar voren kwamen, was de uitbreiding van de toepassing van de UiTPAS. Deze pas biedt niet alleen toegang tot culturele en sportieve
activiteiten, maar speelt ook een cruciale rol in het bevorderen van sociale contacten. Onze bezoekers benadrukten het belang van een bredere toepassing van deze pas om meer mensen te bereiken en te ondersteunen.
Daarnaast werd de uitbreiding van de niet - conventionering bij de dokters besproken. Dit onderwerp raakt direct aan de toegankelijkheid van gezondheidszorg voor iedereen, ongeacht de financiële toestand. Het is van groot belang dat we blijven streven naar een systeem waarin iedereen de zorg kan krijgen die hij of zij nodig heeft.
Tot slot uitten onze bezoekers hun zorgen over de kwaliteit van hun woning. Betaalbare en kwalitatieve huisvesting is een fundamenteel recht dat bijdraagt aan de waardigheid en het welzijn van mensen. We moeten blijven werken aan oplossingen die ervoor zorgen dat iedereen toegang heeft tot een veilige en comfortabele woning. Veel vragen worden hierbij gesteld over het klimaatvriendelijk maken van de woningen. Hoe zal dit verlopen? Wie zal hiervan de kosten dragen? Hierover zal waakzaam toegezien worden dat de bezoekers van Ons Huis niet in de kou komen te staan!
We hopen dat deze uitgave van ons Krantje u inspireert en aanzet tot nadenken over hoe we samen kunnen bouwen aan een rechtvaardige en inclusieve samenleving. Met onderlinge steun en een stevige betrokkenheid kan dit lukken.
Marc
DE 6 CRITERIA VOOR VERENIGINGEN
WAAR ARMEN HET WOORD NEMEN
Verenigingen waar armen het woord nemen, werken volgens 6 criteria, die vanuit de verenigingen (en de mensen in armoede) tot stand zijn gekomen. De 6 criteria gelden ook als criterium om erkend te worden door de Vlaamse overheid.
1. Armen verenigingen zich
Op 27/11 spoorden we met een 6-tal mensen richting Brussel voor de Forumdag van het Netwerk tegen Armoede, met als thema ‘Inkomen & schulden’.
2. Armen het woord geven
Op 17 september gingen Sven en Petra naar Brussel voor de overlegdag van het Netwerk tegen Armoede. Het was een pittige dag. Samen met andere verenigingen dachten we na over armoedebestrijding in de toekomst en het volgende meerjarenplan tegen armoede.
3. Werken aan maatschappelijke emancipatie
In oktober liep Xomara stage in Ons Huis. Xomara volgt de opleiding sociaal werk bij de Thomas More Hogeschool in avondonderwijs. Ze was een aangename stagiaire.
4. Werken aan maatschappelijke structuren
Op 27 juni ging Petra naar het sociaal huis. Ze bekeek samen met de medewerkers van het OCMW op welke zaken Molse burgers recht hebben en hoe we deze automatisch kunnen toekennen.
Op 1 juli en 4 september kwamen we samen met het Fakkeltocht comité. We kozen ook dit jaar weer voor het thema verkiezingen.
Op 30 september gingen Leo en Petra naar Spaak groot in Geel. We hadden het daar over de Fakkeltochten en over het memorandum dat we begin 2025 aan de nieuwe lokale besturen in de Kempen gaan voorstellen.
Op 7 oktober gingen Marc en Petra naar het dagelijks bestuur armoedebeleid. Op de agenda stond de stand van zaken van het automatisch toekennen van rechten, de Fakkeltocht tegen armoede en de initiatieven die de verschillende armoedeverenigingen nemen tijdens de eindejaarsperiode.
Op 17 oktober ging onze jaarlijkse Fakkeltocht tegen armoede door. Er waren heel wat mensen aanwezig. Bedankt voor jullie massale opkomst. De speech en getuigenissen vinden jullie verder in het krantje.
5. Dialoog en vorming
Manuela en Sven volgden een vorming bij De Link. De Link is een organisatie die ervaringsdeskundigen opleidt. Tijdens een viertal dagen werden Sven en Manuela versterkt om te spreken en te getuigen voor groepen. Vanuit de andere SPAAK verenigingen namen ook mensen deel.
Op 1 oktober gingen we met een kleine delegatie naar het Getouw voor de lezing Rouwen in Vertrouwen, van Uus Knops.
In de week van 21 oktober kwamen 17 klassen van de Rozenbergschool op bezoek. Ze leerden zo de werking van Ons Huis kennen. Tijdens de herfstvakantie gaan ze aan de slag met verschillende projecten om geld te verzamelen. Met dit geld kunnen verschillende armoedeverengingen in Mol en Balen een sinterklaascadeautje kopen voor de kinderen.
In 2024 namen verschillende bezoekers en vrijwilligers deel aan de vorming van Ieder stem telt. Deze werd gegeven door Lien van Ligo.
De lessen van Lien waren zeer toegankelijk. Daar ik geen TV kijk en me niet echt bezig hou met de politiek, wist ik ook niet hoe te stemmen en hoe het allemaal werkte…
Ik heb de lessen gevolgd. Het was heel boeiend, zeer leerrijk. De lessen waren ook heel goed uitgelegd, zeker een dikke pluim!
Marie Jeanne
… Dat heb ik allemaal bij deze cursus laagdrempelig kunnen leren met steeds goede uitleg. Lien heeft dat heel goed gedaan! Akke
6. Armen blijven zoeken
Op 24 september kwamen de mama’s en baby’s van Moedertaal op bezoek. Het was een gezellige drukte. Ondertussen zijn uit deze groep twee mama’s gestart met Engelse les. Welkom Akberet & Selam!
SPEECH EN GETUIGENISSEN FAKKELTOCHT
Werelddag van verzet tegen armoede en uitsluiting. Speech 17 oktober 2024
“Welkom allemaal op onze jaarlijkse fakkeltocht tegen armoede. Een organisatie van Vierdewereldwerking Ons Huis samen met de lokale besturen Baldemore en verschillende partnerorganisaties uit het middenveld.
Deze samenwerking loopt jaar in jaar uit als een geoliede machine en hartverwarmend hoe iedereen elk jaar opnieuw weer zijn steentje bijdraagt.
Ook heel fijn dat we jaar in jaar op jullie, sympathisanten mogen rekenen. Samen sluiten we armoede uit
Dit jaar valt de Werelddag van verzet tegen armoede samen met de dag tegen kanker die elk jaar op de 3e donderdag van oktober valt.
En zoals we weten : Arm maakt ziek en ziek maakt arm.
Zo zijn we vandaag ook solidair met iedereen die geconfronteerd wordt met deze verschrikkelijke ziekte van ver of dichtbij.
Jullie hebben bij het binnenkomen allemaal een geel lintje gekregen van de sympathieke dames van Kom Op Tegen Kanker Mol. Dit mogen jullie opspelden en ook bewaren om volgend jaar opnieuw te dragen op de derde donderdag van oktober.
Want kanker draag je niet alleen…
Ook wil ik nog even reclame maken voor de film Rabot, georganiseerd door onze vrienden van RAAK (het vroegere KWB).
Rabot is een documentaire die een eerlijk ontroerend portret brengt van kwetsbare, kansarme mensen. Het is een vertelling over liefde, eenzaamheid en armoede.
Deze film kan je bekijken op vrijdag 25 oktober in het Getouw in Mol om 19.30 uur
Er zal ook een nabespreking zijn door Welzijnszorg Antwerpen en nadien kan je ook nog gezellig napraten met een drankje.
De fakkeltocht staat dit jaar hier in Mol opnieuw in het teken van de verkiezingen.
Verkiezingen? Petra, die zijn toch al achter de rug? Inderdaad.
Zondag 13 oktober trokken we voor de laatste keer dit jaar naar de stembus om de kandidaten te verkiezen voor de gemeenteraad en voor de provincieraad.
Onze eisen schoven we vorig jaar met de fakkeltocht reeds uitgebreid naar voor in de hoop dat deze zo opgepikt werden door de verschillende lokale politieke partijen.
Op de fakkeltocht vorig jaar bespraken we reeds 4 thema’s en de daaraan gekoppelde beleidsvoorstellen in het lang en in het breed. Deze thema’s zijn: wonen, gezondheidszorg, inkomen en vrije tijd.
Ondertussen zijn de stemmen geteld in alle gemeenten, worden er coalities gevormd en komt het échte werk eraan.
Met SPAAK, Samen Paraat Tegen Armoede in de Kempen het samenwerkingsverband van de 4 verenigingen waar armen het woord nemen in de Kempen maakten we een memorandum.
Met dit memorandum gaan we begin 2025 in gesprek met de nieuwe lokale besturen in het arrondissement ism Welzijnszorg Kempen.
Geen ellenlange lijst met opsommingen en aanbevelingen. Maar 4 concrete speerpunten waarvan we hopen dat er lokaal en regionaal oor naar is.
Vanavond willen we vooral de stem van de mensen in armoede aan bod laten komen. Want deze stem is volgens ons veel sterker, veel belangrijker dan alle nota’s en memoranda die ooit bij elkaar zijn geschreven.En ook vanavond, net als elk jaar, staan hier dan ook 4 moedige mensen.
Dank je wel!
Bjorn, Walter, Ilse, Yolanda
De stem van mensen in armoede wordt helaas nog te weinig gehoord.
Wie beter dan mensen in armoede zelf kunnen oplossingen aanbrengen die écht werken? Lokale besturen nemen vaak beslissingen die invloed hebben op het dagelijks leven van mensen in armoede, zonder hen (vooraf) te raadplegen.
Daarom nemen ze vanavond het woord als raadgever voor het lokaal (armoede)beleid. Ze trekken de burgemeesterssjerp aan en geven aanbevelingen voor als zij het voor het zeggen zouden hebben.
Steden en gemeenten krijgen meer en meer verantwoordelijkheid over het armoedebeleid. Ze staan dichtbij hun inwoners en dat heeft zo zijn voordelen. De lokale besturen hebben een aantal hefbomen in handen in de strijd tegen armoede. Maar vaak is er nog onvoldoende kennis over armoedebestrijding of worden de nodige budgetten hier niet voor vrijgemaakt.
De echte hefbomen liggen vaak bovenlokaal, maar met een sterk flankerend armoedebeleid kunnen lokale besturen het leven van mensen wel gevoelig verbeteren. Denk aan alle aanvullende maatregelen die steden en gemeenten kunnen nemen om de levensomstandigheden van mensen in armoede te verbeteren. Dat kan op heel wat beleidsdomeinen gebeuren: werk, gezondheid, wonen…”
Er wordt vooral OVER mensen in armoede gesproken , zonder met hen in gesprek te gaan. Daarom zijn instrumenten zoals de armoedetoets belangrijk. Op die manier breng je ook de ervaringskennis en de stem van mensen in een kwetsbare positie in de beleidscyclus.
Dus beste verkozenen en sympathisanten allemaal…
Als ik burgemeester ben…
Luister ik naar de stem van mensen in armoede voor een sterk armoedebeleid.
En dat gaan we dan ook doen vanavond.
De eerste getuigenis wordt gebracht door Bjorn uit Dessel.
Getuigenis Bjorn uit Dessel
Als ik burgemeester ben… Dan zorg ik er voor dat mensen met een chronische ziekte een voldoende hoog inkomen hebben om hun medische kosten te betalen.
Hoe ben ik in de armoede terecht gekomen?
Thuis moest ik al vroeg werken in de boekbinderij van mijn ouders. Ik had al snel last van erge pijn in mijn polsen en gewrichten. Als ik daar thuis over klaagde, moest ik naar de dokter voor een cortisonespuit en moest ik verder werken.
Om deze pijnen te verminderen begon ik al op vroege leeftijd te gebruiken, zo kon ik blijven werken. Op mijn 28ste ging de zaak van mijn vader failliet en stond ik op straat zonder iets, terwijl ook mijn geld in deze zaak zat. Dat was de eerste keer dat ik aan de grond zat. Ik ben toen in opname gegaan in de psychiatrie van Boechout omdat ik gebeurtenissen uit mijn jeugd een plaats wou geven en mijn gebruik wou aanpakken. Tijdens deze opname werd ik erg ziek, ik lag 4 dagen met 42 graden koorts en belandde net op tijd op spoed met een erg zware longontsteking. Ik herstelde van deze longontsteking, maar tijdens deze onderzoeken ontdekten de dokters dat ik de ziekte van Sjögren heb.
Een auto-immuunziekte waarbij mijn afweersysteem zich deels tegen mijn eigen lichaam richt. Hierdoor ontstaan er ontstekingen in mijn lichaam. Dit verklaarde wel mijn reumatische pijnen, vermoeidheid en gewrichtsklachten. Ik werd daardoor op invaliditeit gezet.
Ik woonde op dat moment bij mijn grootmoeder in een caravan in de tuin. Mijn invaliditeitsuitkering bedroeg daarom zo’n 400 euro. Dat was niet genoeg om deftig eten te kunnen kopen en een menswaardig leven te kunnen leiden. Aangezien ik nog dromen had, besloot ik om toch te gaan werken. Ondanks de vele pijnen.
Ik legde mijn ziekte uit aan mijn werkgever, maar na 1 jaar werd ik ontslagen omdat ik teveel ‘losse dagen’ afwezig was.
Ik probeerde me altijd na 1 dag rust te herpakken om toch opnieuw te gaan werken in plaats van een week afwezig te zijn wegens ziekte. Op mijn volgende werk, werkte ik in een volcontinue systeem, ik werkte 1 week 5 dagen van telkens
12 uur en de andere week 2 dagen van 12 uur met dag- en nachtshiften. Ik gebruikte opnieuw meer en meer om dit werk vol te houden.
Mijn grootmoeder kwam helaas te overlijden. Aangezien ik een goed inkomen had, kreeg ik een lening om deze woning over te kopen. Een lening voor 25 jaar bovenop mijn autolening, want een auto had ik nodig voor mijn vervoer naar het werk. Achteraf gezien betaalde ik veel te veel voor dit huis, want het huis is aan grote renovatiewerken toe, die ik niet kan betalen. Ondertussen ontving ik ook een rekening van 10 000 euro door een foute berekening bij de belastingen.
Daar gingen al mijn spaargelden. Mijn gezondheid ging nog achteruit, dokters stelden ook vast dat ik een lekkende hartklep heb en ik werd verscheidene keren geopereerd. Door mijn afwezigheden op het werk, kreeg ik ook daar geen verlenging meer waardoor ik opnieuw op een ziekte-uitkering terugviel.
Aangezien opnieuw gaan werken geen optie meer is, deed ik vorig jaar een aanvraag bij FOD, want op financieel vlak kan ik amper rondkomen met de lopende leningen, hoge energieprijzen en vaste kosten. Ik werd bij een arts uitgenodigd in Weelde. Hier reed ik met veel moeite naartoe in mijn niet gekeurde en onverzekerde wagen. Op basis van een gesprek waarin mij 10 vragen werden gesteld, kreeg ik onlangs het bericht dat ik 2 punten kreeg toegekend. 1 van deze vragen was: ‘Welk TV programma kijk jij?’. Ik snap niet welke invloed dit antwoord op mijn punten kan hebben. De fout die ik hierin misschien heb gemaakt is dat ik me op dat moment waarschijnlijk beter heb voorgedaan dan ik in werkelijkheid ben, maar dit is dan mijn laatste trots. Toegeven dat je veel zaken in het dagdagelijkse leven niet meer kan, is niet zo simpel als man van nog maar 41 jaar. Poetshulp of gezinshulp zou me echt verderhelpen, maar kan ik niet betalen.
Ik zal een nieuwe aanvraag indienen bij FOD, maar dit zal opnieuw 6 tot 12 maanden duren vooraleer ik hiervan iets weet, wat toch wel frustrerend is als je elke dag met honger moet gaan slapen.
Getuigenis van Walter uit Balen
Als ik burgemeester ben… Krijgt iedereen een menswaardig inkomen.
Omwille van mijn gezondheid, ben ik in armoede geraakt. Mijn gezondheid ging achteruit. Omdat ik een eigen inkomen ontving, had ik niet de moed om bij het OCMW aan te kloppen voor hulp. Ik dacht dat ik geen recht zou hebben op iets van ondersteuning. Na een tijd besloot ik om in collectieve schuldenregeling (CSR) te gaan voor een periode van 7 jaar. In het begin kreeg ik wekelijks €50. Na twee jaar, kreeg ik €70. Het was een moeilijke en erbarmelijke toestand. Na afloop van de collectieve schuldenregeling (CSR) werd ik door de rechtbank schuldenvrij verklaard. Vrij snel na de afloop van de CSR kreeg ik bericht van de belastingen. Mijn schuldbemiddelaar was nooit op hun schrijven ingegaan waardoor ik een nieuwe schuld had opgebouwd en opnieuw een afbetalingsplan moest aanvragen. Ik kwam meteen terug in armoede. Ten einde raad, klopte ik toch aan bij het OCMW. Hier werden alle mogelijkheden piekfijn uitgelegd en werd ik goed ondersteund.
Eén van de ondersteuningen die ik heb mogen ervaren is het toekennen van REMI. Ik had hier zelf nog nooit van gehoord. Het heeft me geholpen om normaal te leven. Na het betalen van al mijn rekeningen, was er niet veel meer over om menswaardig te leven. REMI heeft daar verandering in gebracht en gaf me moed om door te gaan.
Mijn boodschap vandaag: aarzel niet om naar het OCMW te gaan om je situatie te bespreken. REMI (Referentiebudget Menswaardig Inkomen) heeft mij geholpen.
Getuigenis Ilse uit Retie
Als ik burgemeester zou zijn… Dan zou ik armoede op de eerste plaats zetten. Iedereen heeft het recht op een menswaardig leven.
Getuigenis Yolanda uit Mol
Als ik burgemeester ben… Zorg ik voor betaalbare vrije tijd.
Hierbij denk ik onder andere aan “op vakantie gaan”, want: IEDEREEN VERDIENT HET OM OP VAKANTIE TE KUNNEN GAAN.
Ook mensen in armoede of met een beperking.
Spijtig genoeg weten weinig mensen dat er heel wat mogelijkheden zijn met het netwerk Iedereen verdient vakantie en het Rap op Stap kantoor in hun gemeente.
Ik heb de weg hiernaartoe gelukkig wel gevonden.En dit heeft in mijn leven al mooie momenten opgeleverd.
Mijn eerste ervaring zal ongeveer in 2010 geweest zijn. We zaten toen onder collectieve schuldenregeling en met 2 kinderen van 5 en 9 zijn zomervakanties altijd een uitdaging.
We konden via deze dienst toch eens een dierenpark bezoeken en zelfs goedkoper naar het zilvermeer. Dit was toen en zeer aangename hulp.
We willen toch allemaal een gelukkig kind.
Want wat zijn de vragen van een leerkracht vaak in het begin van een schooljaar? Wat heb jij in de vakantie gedaan? Daar wordt er door de maatschappij al druk gelegd dat iedereen op vakantie moet gaan. Het is voor geen enkel kind leuk dat het dan moet vertellen; ik heb niets gedaan.
Is dit dan niet van groot belang dat dit recht voor het welzijn van onze kinderen blijft bestaan?
In 2014 is mijn leven drastisch veranderd. Na een echtscheiding heb ik mijn huidige partner leren kennen. Nu waren we een gezin met 4 kinderen. Ik zat nog met schulden en mijn partner was al ruim 8 jaar een alleenstaande papa, dus hadden we beiden geen extra spaargeld.
Vakanties waren nu zeker een uitdaging.
We konden toen gaan aankloppen bij het Rap op stapkantoor in Mol.
We spaarden heel het jaar door zodat we de zomer toch konden vullen met allerlei activiteiten o.a. de zandsculpturen aan zee of een andere uitstap uit de vele mogelijkheden.
In 2018 kregen we te horen dat man door een spierziekte zijn verdere leven aan een rolstoel gekluisterd is. Ons inkomen veranderde hierdoor en we dachten “nu is het gedaan om op vakantie te gaan”. Niets was minder waar, we werden goed begeleid door dit het Rap op stap-kantoor en zagen terug veel mogelijkheden.
Zelfs toen we in 2021 trouwden - ja ja midden in de coronatijd - klopten we aan bij het kantoor en zo zijn we zelfs een paar dagen op mini huwelijksreis kunnen gaan.
We verbleven in een prachtige B&B in Damme. Het was geweldig, rustig en we werden zo verwend door de uitbaatster.
Voor ons geen lange vluchten nee, België geeft ons ook mooie plaatsen. Je moet ze alleen leren ontdekken ook als rolstoelgebruiker of als het even financieel minder gaat.
Vandaag zijn we een rijker gezin.
Niet dat we meer geld hebben, maar rijker in ervaringen en massa’s herinneringen. Elk jaar kijken we er naar uit om samen met de kinderen en kleinkinderen op vakantie te gaan. We boeken via “iedereen verdient vakantie” in het Rap op stap-kantoor een hoeve, waar we met zijn alle mooie herinneringen kunnen maken.
Zeg nu zelf wat heeft een mens nog meer nodig?
Ik zal dit kantoor de rest van mijn leven dankbaar blijven en kijk al naar uit naar de volgende vakantie.
Nu jij nog!!!
JANUARI
Digi
Kerstvakantie
LEGENDE
Naailes
maandag elke 14 dagen van 10.30 - 13.30 u en 13.30 - 16.30u
Christine 0495 20 36 83
Ria 0496 06 99 89
Socio-Emotionele
Begeleiding (SEB) van jongeren
Enkel op afspraak
François 0484 48 63 33
Engelse les donderdag elke 14 dagen van 13.30 - 15.30 u
Denise 014 58 77 71 0498 81 19 80
Franse les donderdag elke 14 dagen van 13.30 - 15.30 u
Denise 014 58 77 71 0498 81 19 80
Vrijwilligersvergadering start 19 uur
Open werkgroep en de kring
woensdag van 9.30 - 12 u
Petra 014 32 04 83 0473 85 48 12
22/01 Open werkgroep over E-box, my minfin, my healthcare om 19 uur
28/01 Nieuwjaarsetentje
08/02 Winterwarm met SPAAK op de Hoge Rielen
24/03 Open Werkgroep over slapen i.s.m. CM om 19 uur
Computerles
dinsdag van 14 - 16 u
Rob 0487 51 74 13
Krokusvakantie
Hobbyclub maandag elke 14 dagen van 13 - 15.30 u
Mia 014 58 04 20 0494 16 02 82
Grit 014 58 07 98 0494 15 03 64
Paasmaandag GEEN naailes
Koken van 18 - 20 u
1e donderdag Yolanda
2e dinsdag Lea
3e dinsdag Carla
Yolanda 0494 29 76 64
Lea 0474 59 06 76
Carla 0499 22 02 18
Winkeltje: kleding+speelgoed woensdag van 9.30 - 12 u Tijdens schoolvakanties en feestdagen is Ons Huis en het winkeltje gesloten.
‘ONS
HUIS SPRAK ME AAN, OOK DOOR MIJN EIGEN GESCHIEDENIS’
Al twaalf jaar is Denise Bens een vast gezicht bij Ons Huis. Ze geeft er taallessen, en ondertussen biedt ze een luisterend oor aan wie het nodig heeft. We spraken haar in juni in haar huis in Mol, waar ze samen met haar man Jan woont. Het is een rustige plek, waar Denise ons hartelijk verwelkomt. Wat opvalt is de tuin vol leven: insecten zoemen rond de vlinderstruik, in de serre hangen aardbeien te groeien en Denise toont haar oogst rijpe stekelbessen.
Wat een prachtige tuin, Denise.
“Ja, dat is mijn werk,” lacht Denise. “Ik ben graag buiten. Dit voorjaar was somber door de regen, dat maakte me wel ongelukkig. Je kan niks doen, hè. Maar nu groeit alles gelukkig goed.”
Wat doe je precies bij Ons Huis?
“Ik geef Franse en Engelse les op donderdagmiddag. Tijdens de lessen draait het vooral om praten en proberen. Schrijven hoeft niet voor mij. Ik werk liever met prentjes, zoals van boerderijdieren. Soms lees ik ook een sprookje voor, want als mensen het verhaal al een beetje kennen, helpt dat om de taal beter te begrijpen.”
Dus jij zorgt ervoor dat de bezoekers van Ons Huis een mondje Frans spreken?
“Sommige mensen volgen mijn lessen al twaalf jaar. Ze kunnen nu bijvoorbeeld op vakantie vragen om ‘une chambre pour deux personnes’. Maar anderen komen vooral voor de gezelligheid, en dat is ook prima.”
“Ik herinner me nog dat er in het begin, na het overlijden van vader, anoniem enveloppen met geld bij ons onder de deur werden gestoken.”
Soms lopen de lessen wat uit, en dat vind ik niet erg. Het betekent dat mensen willen praten, dat ze iets kwijt moeten. Dat is voor mij een beetje ‘de geest’ van Ons Huis: er zijn voor de mensen, als een luisterend oor.”
Hoe kwam je terecht bij Ons Huis?
“Toen ik in Mol kwam wonen, was mijn overbuurvrouw vrijwilligster bij het Rode Kruis, en ik ben daar ook bij gegaan. Via een vriendin, vrijwilligster bij het Rode Kruis, leerde ik Grit kennen, die bij Ons Huis betrokken was, en ze vroeg me of dat iets voor mij zou zijn. Het sprak me meteen aan, vooral door mijn eigen geschiedenis.”
“Dus ik ben langs geweest bij Gust - die toen voorzitter wasen ben gestart. Ondertussen ben ik twaalf jaar vrijwilliger bij Ons Huis.”
Je hebt een bijzonder verleden, Denise. Vertel eens?
“Armoede was nooit ver weg in mijn jeugd. Mijn moeder werd op haar 22ste oorlogsweduwe met één kind. Daarna ontmoette ze mijn vader en mijn oudere zus, ik en een broertje kwamen erbij. Toen overleed mijn vader op 36-jarige leeftijd plots aan een hartaderbreuk. Plots was het gedaan. Daar zat mijn moeder dan, met vier kleine kinderen.”
“Dat is voor mij een beetje ‘de geest’ van Ons Huis: er zijn voor de mensen, als een luisterend oor.”
“Mijn moeder was een naaister. Dus ze begon te naaien voor iedereen. Ik herinner me nog dat er in het begin, na het overlijden van vader, anoniem enveloppen met geld bij ons onder de deur werden gestoken om ons te helpen. Dat was in het begin van de jaren vijftig. We kwamen juist uit de oorlog. Er was toen nog geen sprake van sociale zekerheid.”
“Later hertrouwde mijn moeder met onze buurman, een heel wijze man. Hij las veel en wist over alles iets te vertellen. In zijn vrije tijd was hij bibliothecaris. Hij kwam elke week thuis met boeken. Die las hij eerst zelf, en dan moesten wij ze lezen. Mijn stiefvader betekende veel voor ons, hij heeft ons leren leren.”
“Thuis hadden we het niet ruim. En mijn stiefvader was ook niet de gemakkelijkste mens. Maar dankzij hem konden we verder studeren. Zo ging ik uiteindelijk talen studeren in Antwerpen.”
Het had ook anders kunnen lopen.
“Zeker. Voor hetzelfde geld was mijn moeder alleen gebleven en hadden we in armoede kunnen vervallen. We hadden geluk, maar niet iedereen heeft dat. Daarom voel ik me een beetje verwant aan de mensen bij Ons Huis, die vaak tegenslagen hebben gekend. Want je moet niet veel tegenslag hebben in het leven, om diep te vallen.”
“Ook later, na mijn scheiding had het verkeerd kunnen lopen met mijn kinderen.”
Hoe bedoel je?
“Ik was 27 jaar getrouwd met een bakker uit Brussel, maar hij had een drankprobleem. Alles wat we jarenlang samen
hadden opgebouwd, smolt als sneeuw voor de zon… Hij is uiteindelijk vroeg gestorven.”
En dan ben je van Brussel in Mol terechtgekomen.
“Na mijn scheiding stelde een vriendin me voor aan haar schoonbroer Jan, die ook gescheiden was en in Mol woonde. We maakten een afspraakje, en het is blijven duren. Zes jaar later zijn we getrouwd.”
“In 2000 trok ik bij Jan in. Ik ben toen bij Sunparks aan de slag gegaan, hier verderop. Ik werkte bij de helpdesk: mensen inchecken en uitchecken - Duitsers, Fransen en Franstalige Belgen - wat ook weer met taal te maken had. Ik vond het erg gezellig, want je bent elke dag in vakantiesfeer. Twaalf jaar heb ik er gewerkt, tot aan mijn pensioen.”
Je hebt warme herinneringen aan vroeger.
“Wanneer je ouder wordt, besef je dat de toekomst niet meer eindeloos is. Het is dan plezierig om af en toe terug te kijken naar de mooie momenten uit het verleden. De slechte
herinneringen, die zwakken af. Maar het is belangrijk om altijd vooruitzicht te hebben op iets beters. Want zolang je vastzit in een moeilijke situatie, is het zwaar.”
“Wij hadden vroeger een hechte familie. Als kind mocht ik op zondag een cent ophalen bij de moemoe van mijn oudste zus. En wanneer ‘mijn’ grootvader op zijn motor langskwam, bracht hij vaak iets extra’s mee voor onze jongste zus, zoals een zak snoep. We waren misschien niet allemaal directe familie, maar we zorgden voor elkaar. Zulke hechte familiebanden bestaan tegenwoordig niet meer, net zoals de sociale controle die er toen was. Want dat doet veel, denk ik, om niet verloren te lopen in het leven.”
Heb je een speciale wens voor Ons Huis?
“Er zijn nog steeds veel mensen, vooral jongeren, die de weg naar Ons Huis niet vinden. Dat vind ik jammer, want de problemen verdwijnen niet vanzelf. Het zou mooi zijn als ook jongere mensen meer betrokken zouden raken, want zoals men zegt: je hebt een heel dorp nodig om een kind op te voeden. Dat is tegenwoordig soms moeilijk te vinden.”
19/11/2024
“De Partij van de Mensen die Niet Gaan Kiezen kan niet meer over het hoofd worden gezien.”
Geachte heer De Wever, beste Bart,
Ik ben trots dat mijn partij als grote overwinnaar uit de verkiezingen van het voorbije weekend is gekomen. Het is ongezien dat een partij die voor het eerst aan de verkiezingen deelneemt met de klap meer dan een derde van de stemmen binnen rijft. Overal in Vlaanderen zijn we de grootste of de op een na grootste. Het is duidelijk dat de Partij van de Mensen die Niet Gaan Kiezen voortaan niet meer over het hoofd kan worden gezien.
Het is dan ook onontkoombaar dat wij mee rond de tafel zullen zitten om een nieuwe federale regering op poten te zetten. Ik wil u bij deze onze delegatie voorstellen. Naast ondergetekende, u welbekend, zou zij bestaan uit:
• Marie-Rose (72 jaar) woont in een dorp waar geen bushaltes, geen bankautomaten, geen winkels en geen dokters meer zijn.
• Debby (36 jaar) is alleenstaande moeder met drie kinderen die niet echt gemakkelijk te noemen zijn. Daardoor vindt zij geen gepast werk en komt zij niet in aanmerking voor een sociale woning.
• Florejan (34 jaar) verloor zijn beide benen. Het persoonsvolgend budget waar hij gezien zijn handicap recht op heeft, wordt vanwege een ‘middelentekort’ niet uitbetaald.
• Frits (64 jaar) kan niet uit de voeten met computers en wordt zot van eindeloze wachtmuziekjes bij telefooncentrales. Daardoor zijn er een paar dingen misgelopen bij zijn ziekenfonds, zijn aanvraag voor een nieuwe identiteitskaart en zijn tramabonnement.
• Anita (56 jaar) heeft longkanker en vindt het lastig dat ze het raam van haar slaapkamer niet kan openzetten vanwege de voortdurend voorbij denderende vrachtwagens die onze economie doen draaien, maar die haar pijnlijke hoestbuien bezorgen.
• Louise (18 jaar) zit voorlopig thuis. Vanwege pesterijen heeft ze haar school moeten verlaten en er is in de stad waar ze woont geen enkele andere school waar ze terechtkan.
Ook Jean-Pierre, Dieumerci, Fatima, Willy en Dialo kwamen graag meepraten, maar we dachten dat zo’n groep onderhandelaars best niet te groot is.
We gaan ervan uit dat onze delegatieleden, teneinde de vergaderingen te kunnen bijwonen, kunnen worden opgehaald (eventueel met een belbus van De Lijn, maar we zouden het op prijs stellen indien u of uw secretaresse dat kan regelen, want ons lukt het niet om de belbus aan de lijn te krijgen).
Uiteraard zullen wij constructief meewerken om zo spoedig mogelijk een regering te vormen die van ons landje de hemel op aarde zal maken. We gaan ervan uit dat we drie à vier ministersposten kunnen opeisen. U zult begrijpen dat het altijd mogelijk is dat een van ons zijn ministerspost in de steek zal moeten laten als zich een opportuniteit voordoet (zoals het voorzitterschap van de Partij van de Mensen Die niet Gaan Kiezen).
Wij kijken uit naar datumvoorstellen voor de vergaderingen en verblijven inmiddels met de meeste Hoogachting,
Frederik De Meester, ook gekend als Dikke Freddy.
Woordvoerder ad interim van de Partij van de Mensen die Niet Gaan Kiezen.
Brieven van Dikke Freddy is een column van schrijver Erik Vlaminck. Thuisbasis van de column is het webplatform Sociaal.net
HOBBYCLUB
Tijdens de hobbyclub van november maakten onze bezoekers deze schattige mannen.
Met een keukenschort van deze topchef gaat het koken eens zo snel volgens Leo.
FIJNE FEESTDAGEN!
Wij wensen vanuit Ons Huis iedereen een zo gezellig mogelijke Kerst en een spetterend 2025!
BEDANKJES
Bedankt aan alle partners van de Fakkeltocht tegen armoede. Het is altijd heel fijn om met jullie samen te werken.
Bedankt aan alle sponsors van de kerstpakketten: Lions Mol Geel, Ladies’ Circle Mol, Humanistisch verbond, Mona, Butterfly.
DUURZAME HELD
Suuuuuuper trots op onze duurzame held Lea ��
Dank je wel Lea voor je jarenlang engagement voor mensen in armoede bij Ons Huis, maar ook voor jouw harde werk voor mensen met een beperking bij Vzw Stijn: De Witte Mol.
�� Samen maken we de wereld een klein beetje mooier!
SINTERKLAAS
Bedankt aan de leerlingen en leerkrachten van de Rozenbergschool voor de Sinterklaasactie. Door hen kunnen we de kinderen van Ons Huis een nieuw Sinterklaascadeau geven. Bedankt ook aan Ladies Circle voor de sponsoring van het snoepgoed!
Als je dood gaat
Zal er altijd iemand zijn
Die je niet vergeet
Voor die ene persoon
Zit je diep in zijn hart
Jij bent er niet meer
Jij hebt geen pijn
Wij herdenken jou
In foto’s en leuke dingen
We zullen je nooit vergeten.
Liam
Dit tekstje maakte Liam naar aanleiding van de opening van Het Troostpaadje in Mol-Wezel
WILT U EEN GIFT DOEN?
Dat kan op rekeningnummer: BE97 8939 4407 0349 van het Netwerk tegen Armoede met vermelding van ‘projectnummer 206’. Voor giften vanaf 40 euro wordt er een fiscaal attest opgemaakt. Gelieve, indien je een fiscaal attest wenst te ontvangen, in de mededeling van je overschrijving niet alleen het projectnummer van de vereniging te vermelden, maar ook je nationaal nummer. Voorbeeld mededeling: “Project 206 – Ons Huis – NN 780423 235 66”.
Rechtstreekse giften voor Ons Huis, zonder fiscaal attest, kunnen gestort worden op BE16 1030 3442 5974.
COLOFON
Redactie Anne, Marie Jeanne, Björn, Ilse, Yolanda, Walter, Nicky, Marc en Petra Foto’s NTA, Petra
Drukkerij xod Drukkerij, Balen
Papier Cyclus Print
Letter Tisa Sans Pro, Arno Pro
Oplage 180 stuks
Vormgeving Geertrui Storms, naar een ontwerp van Chloë Janssens
Interview Isabelle Vanhoutte
Fotografie Charlotte Struyf
Contactgegevens
ons huis; Bresserdijk 4, 2400 Mol vierdewereldwerking-mol@skynet.be 014/32 04 83 of 0473/ 85 48 12 www.onshuismol.be
Met steun van:
