DE 6 CRITERIA VOOR VERENIGINGEN
WAAR ARMEN HET WOORD NEMEN
Verenigingen waar armen het woord nemen, werken volgens 6 criteria, die vanuit de verenigingen (en de mensen in armoede) tot stand zijn gekomen. De 6 criteria gelden ook als criterium om erkend te worden door de Vlaamse overheid.
1. Armen verenigingen zich
Op 3 april gingen we naar het toneel in Millegem, De Madammen van de Macadam. De mensen van Ons Huis hebben er weer keihard van genoten.
De laatste Open Werkgroep van het werkjaar ging door op verplaatsing. We brachten een bezoek aan de Baobar in Mol. De mensen van Ons Huis beginnen al aardig de weg te kennen naar de Baobar en vinden het gezellig en heerlijk vertoeven daar.
Interview Radio Mol
2. Armen het woord geven
Op 21 mei gingen Manuela en Marc naar de jaarlijkse uitreiking van de cheques van de Lions Mol-Geel in Laakdal. Manuela vertelde daar over wat zij doet in Ons Huis en wat Ons Huis voor haar betekent. Manuela mocht nadien vele complimentjes ontvangen van de heren (zie verder in dit krantje).
Op 27 mei hadden we onze jaarlijkse bekommernissendag. Deze keer niet in Postel, maar in Dessel bij Tabloo. We namen het memorandum dat we voorstelden op 17 oktober 2023 terug onder de loep. Hier kwamen nog heel wat aanvullingen op. In de namiddag kwam Lien van LIGO ons wegwijs maken door de verkiezingen. Op welke niveau’s moeten we stemmen op 9 juni en 13 oktober? We stonden ook stil bij waar de verschillende partijen voor staan. En Lien vertelde ook hoe het stemmen er praktisch aan toegaat.
En omdat we niet alles op één dag konden bespreken, planden we een extra bekommernissendag in op 6 augustus.
In Mol Ginderbuiten werd een werkgroep opgericht waarin burgers voornamelijk willen werken rond armoede en eenzaamheid. Ze hebben een eerste project "buitenbabbel" gelanceerd op vrijdag 7 juni.
Het werd een wandeling/ ontmoetingsmoment met praatcafé in en rond het PC van Ginderbuiten. Ze wilden van de gelegenheid gebruik maken om een aantal verenigingen en organisaties in de kijker te zetten. En zo ook "Ons Huis".
Radio Mol kwam live uitzenden.
3. Werken aan maatschappelijke emancipatie
Op 10 april kwamen twee medewerkers van Digipunt kennis maken met de werking van Ons Huis. We bekeken samen de noden en behoeften van de bezoekers van Ons Huis op digitaal vlak. In Mol zijn er twee digipunten: in de bib en in het lokaal dienstencentrum.
4. Werken aan maatschappelijke structuren
Op 6 juni namen Leo en Petra deel aan SPAAK Groot. We bekeken samen met de andere verenigingen hoe we ons memorandum van de Kempen verder willen aanpakken en vorm geven.
5. Dialoog en vorming
Op 17 april ging Petra uitleg geven over de werking van Ons Huis in de dekenij van Mol Centrum voor de kinderen van het WAHJO project. Dit zijn de kinderen die dit jaar of volgend jaar hun vormsel gaan doen. Ze zetten zich de komende maanden in, in verschillende sociale projecten in Mol.
Zie link youtube: https://youtu.be/fek6wTsTbpE
Op 18 april kwam Sofie Bloemen van de gemeente Mol ons nogmaals wegwijs maken in het UiTPAS-verhaal. We volgen
dit thema van nabij op want de Vlaamse Overheid wil de kortingstarieven aanpassen.
Op 7 mei kwam een groepje van LIGO, anderstalige nieuwkomers, kennis maken met de werking van Ons Huis. Ze waren met een zevental deelnemers.
Op 13 mei stonden Marina, Christine en Petra de dames van Vrouw en Maatschappij te woord. We gaven uitleg over armoede en de werking van Ons Huis.
Op 30 mei kwam Jolein van het PNAT nogmaals naar Ons Huis om uitleg te geven over palliatieve zorgen en vroegtijdige zorgplanning. Het was super boeiend en Jolijn legde dit moeilijke thema heel helder uit!
6. Armen blijven zoeken
Op 7 juni gaf Petra een interview op Radio Mol over de werking van Ons Huis.
In augustus hadden Mia en Petra weer verschillende kennismakingsgesprekken met Elke en Leentje
BEKOMMERNISSENDAG(EN)
Op maandag 27 mei vond onze jaarlijkse bekommernissendag plaats In Tabloo. Aanvankelijk was het de bedoeling om die dag samen na te denken over 4 thema’s uit de 24 speerpunten van het Netwerk Tegen Armoede. Over de eerste twee thema’s wonen, inkomen en schulden viel er heel wat te zeggen. Daardoor kwamen we in tijdsnood om de twee andere thema’s gezondheid en vrije tijd nog te behandelen.
Vervolgens werd er een tweede bekommernissendag georganiseerd op dinsdag 6 augustus op dezelfde mooie locatie. We werden hartelijk ontvangen met koffie en thee en heerlijke zelf gebakken wafels van Marina. Vooraleer we van start gingen kwam Marina met de boodschap dat ze tijdens haar Lourdes reis samen met nog andere mensen van Ons Huis een grote kaars van 6 kg heeft laten branden In Lourdes, dit voor alle mensen die in armoede leven.
De beide dagen werd er hard gewerkt rond de vier thema’s. Bij het thema gezondheid kwam de patiëntenstop bij de tandartsen en de gevolgen daarvan uitvoerig ter sprake. Bij het thema vrije tijd ging het vooral over de uitpas en het verschil in mogelijkheden met de vrijetijdscheques van vroeger.
Al onze bevindingen worden door Petra en haar collega’s van SPAAK (Samen Paraat tegen Armoede in de Kempen) verwerkt in een memorandum dat aan onze lokale politici zal bezorgd worden.
Beide dagen werden afgesloten met lekker eten in Tabloo.
Lieve mensen van Ons Huis,
Allereerst wil ik jullie bedanken om mij mee te nemen naar de bekommernissendag. Het was mijn eerste keer, maar zeker en vast niet de laatste keer. Ik plan normaal nooit iets op voorhand omdat mijn gezondheid het niet toelaat. Ook wil ik de mensen van de lekkere sandwiches bedanken.
Het was een enorm leuke dag die ik niet snel zal vergeten.
Bedankt lieve mensen van Ons Huis.
Groetjes, Anneke
Aan de mensen van Ons Huis,
Op 6 augustus gingen we terug voor de 2e keer naar de bekommernissendag.
Het was weer heel interessant. Ik was blij om er toch weer bij te zijn.
Ook al kostte het me veel energie, ik heb ervan genoten.
Nogmaals bedankt aan Petra en aan alle mensen die eraan gewerkt hebben.
Het was ook fijn om elkaar nog eens te zien en samen te komen. Ook de zon was van de partij!
Een dag om nooit te vergeten. Anneke
BEZOEK AAN HET VLAAMS EN EUROPEES PARLEMENT IN BRUSSEL OP 28 JUNI
2024 is een heus verkiezingsjaar.
In juni stemden we voor het Vlaams, Federaal en het Europees parlement.
In oktober trekken we opnieuw naar de stembus voor de gemeenteraad en de provincieraad.
Velen vinden politiekers zakkenvullers of mensen met veel praatjes en weinig daden. Maar is dat wel zo?
Om iets te kunnen veranderen in het leven van mensen in armoede is het belangrijk om te luisteren naar de stem van mensen in armoede maar ook te kijken welke partijen effectief rekening houden met mensen in armoede.
Daarom werkten we samen met LIGO om onze bezoekers wegwijs te maken in de politieke wereld.
Wat is een democratie? Wat is een regering? Hoeveel parlementen heeft België?
Waar vind je de partijprogramma’s van de verschillende politieke partijen? Wat is een rechtse partij? Wat is een linkse partij?
Wat is het verschil tussen stemrecht en stemplicht? En hoe kan je (geldig) stemmen?
Naar aanleiding van deze lessen brachten we dan ook een bezoek aan het Vlaams Parlement en aan het bezoekerscentrum van het Europees Parlement.
Bezoek aan het parlement
Op 28 juni gingen we naar het Vlaams Parlement.
Gelukkig mocht ik van Petra de rolstoel meenemen. Nog dank je wel hiervoor!
Het was heel interessant deze voormiddag. Ook de uitleg die we kregen.
In de middag kregen we een broodje en dan op weg naar het Europees Parlement. We vonden het jammer dat we het parlement zelf niet in mochten. Nadien keerden we terug naar huis met de bus.
Het was voor mij een vermoeiende dag maar ook wel heel leuk! M i m
Trotse Manuela naast Onton Kakese van Lions Mol-Geel
Mijn komst in Ons Huis.
Ik kwam verlegen en wat angstig de eerste keer in Ons Huis aan. Ik dacht eerst dat het ging om financiële armoede. Ik had toch mijn twijfels. Ik werd met open armen ontvangen en kon mijn verhaal in vertrouwen doen.
Ik vertelde mijn zorgen en problemen. Aan vertrouwenspersoon en vrijwilliger Mia. Ik voelde mij daar wel goed bij dat ik kon praten.
Ons Huis heeft mij de weg laten zien hoe ik zonder zorgen door kan gaan.
Door de jaren heen werd in de Kring over activiteiten gesproken. Er werden verschillende activiteiten genoemd zoals, knutselen, koken, computerlessen, leren lezen en schrijven, naailessen, vreemde talen….
Ik ben ingestapt met kooklessen.
Er werd verteld in onze Kringvergadering dat er binnen Ons Huis computerles ging starten. Natuurlijk schreef ik me hiervoor in en was hiermee super blij! Ik had al bij LIGO, het vroegere Centrum voor Basiseducatie, lessen gevolgd maar wilde toch weer mee doen.
Na enkele lessen kregen we in de Kring te horen dat onze lesgeefster stopte. Onze voorzitter moest op zoek naar een andere lesgever.
Ik heb toen lang nagedacht en besloten mij kandidaat te stellen om de lessen te geven. Ik mag trots zeggen dat ik de eerste ben die zelf de stap durfde te zetten om Ons Huis te mogen helpen.
Wat betekent Ons Huis voor mij?
Ik kom bij Ons Huis onder de mensen en ik sluit mij niet meer op thuis.
Als ik in Ons Huis kom, kan ik met mensen praten die hetzelfde meemaken als ik. Hier wordt niet naar je uiterlijk gekeken. Want iedereen weet dat je komt omdat je het moeilijk hebt.
Ook voor onze kinderen en kleinkinderen wordt veel gedaan. Zoals, Sinterklaas, kerstpakketten voor het gezin. Zo kan je met de feestdagen ook een beetje genieten.
Ook krijgen we steun van andere organisaties en verenigingen hierbij.
Ook daarom een dikke dank je wel aan de Lions Mol Geel voor de gift!
Als Ons Huis er niet was, zat ik nu in een hoekje en wist ik niet wat er buiten in de wereld allemaal gebeurde.
Mal
“IK HEB GELEERD OM MIJN PLAN TE TREKKEN. IK GEEF NIET OP.”
Als je binnenkomt in het huis van Inge, kom je een klein beetje terecht in een Duitse kerstmarkt. Sneeuwpoppen, hertjes, de kerstman: overal in het huis zie je ze schitteren. Het zijn de ‘diamond paintings’ die Inge zelf maakte. Dat is een soort schilderen met kleine, glimmende steentjes.
Inge komt vaak bij Ons Huis. Ze woont samen met haar man Vic en hun hondje Prutske in een knus appartement in Balen. Met een zacht Duits accent en sprankelende ogen vertelt Inge haar bijzondere verhaal.
Inge, hoe ben je begonnen met diamond painting?
“Ik begon ermee tijdens corona. Ons Huis was toen gesloten en ik kreeg ook kanker. Er mocht bijna niemand op bezoek komen, dus ik had veel tijd. Aan de grootste diamond painting werkte ik drie maanden. Ondertussen is de kanker gelukkig weg, maar ik maak nog steeds graag diamond paintings, vooral ’s avonds in de winter.”
Lees verder op p. 14
LEGENDE
Naailes
maandag elke 14 dagen van 10.30 - 13.30 u en 13.30 - 16.30u
Christine 0495 20 36 83
Ria 0496 06 99 89
Petra 014 32 04 83 0473 85 48 12 SEPTEMBER
Socio-Emotionele
Begeleiding (SEB) van jongeren
Enkel op afspraak
François 0484 48 63 33
Engelse les donderdag elke 14 dagen van 13.30 - 15.30 u
Denise 014 58 77 71 0498 81 19 80
Franse les donderdag elke 14 dagen van 13.30 - 15.30 u
Denise 014 58 77 71 0498 81 19 80
Vrijwilligersvergadering start 19 uur
Open werkgroep en de kring
woensdag van 9.30 - 12 u
17/10 Fakkeltocht tegen armoede
11/11 Wapenstilstandsdag: geen Hobbyclub
19/12 Kerstpakketten
Computerles
dinsdag van 14 - 16 u
Rob 0487 51 74 13
Hobbyclub maandag elke 14 dagen van 13 - 15.30 u
Mia 014 58 04 20 0494 16 02 82
Grit 014 58 07 98 0494 15 03 64
Koken van 18 - 20 u
1e donderdag Yolanda
2e dinsdag Lea
3e dinsdag Carla
Yolanda 0494 29 76 64
Lea 0474 59 06 76
Carla 0499 22 02 18
Kerstvakantie
Winkeltje: kleding+speelgoed woensdag van 9.30 - 12 u
Tijdens schoolvakanties en feestdagen is Ons Huis en het winkeltje gesloten.
“Kerst is heilig voor mij. Ik hou van de sfeer en gezelligheid. Zo lang ik kan, ga ik elk jaar naar de kerstmarkten in Keulen en Düsseldorf, met de bus vanuit Mol. Soms komt mijn kleindochter mee.”
Waarom maak je vooral kerstafbeeldingen?
“Je zou onze voortuin eens moeten zien met kerst. Er staat dan een grote boog, een kerstboom en veel lichtjes. Soms stoppen auto’s om te kijken. Ik vind dat plezant.”
Hoe lang kom je al bij Ons Huis?
“Al meer dan twintig jaar. Mijn zus Manuela nam me ooit mee. Het was gezellig en ik ben blijven komen. Het is er nog steeds gezellig.” (lacht)
Wat doe je bij Ons Huis?
“Ik heb er een hele hoop mensen leren kennen. De groep hangt veilig, goed aaneen. Bij Ons Huis kan je een rustig babbeltje slaan, je bent eens weg thuis. Je kan een kop koffie drinken. Het is er gezellig. Ik heb ook veel cursussen gevolgd.”
Inge laat een mooie tas en een broek zien die ze zelf heeft gemaakt tijdens de naailessen bij Ons Huis.
Je volgde ook computerles bij Ons Huis. Dat is niet vanzelfsprekend, want je hebt nooit leren lezen.
“Dat klopt. Als er een berichtje binnenkomt op de telefoon, moet ik altijd aan andere mensen vragen wat er staat. Ik ben enkel naar school geweest toen we nog in Duitsland woonden.
Daarna niet meer, mijn zussen en mijn broer wel. Hoe dat komt, vertel ik liever niet.”
“Maar ik trek mijn plan, eenvoudige woorden lukken ondertussen wel. Ik geef niet op. Drie jaar geleden haalde ik zelfs mijn rijbewijs. Ik ben meteen naar Duitsland gereden.” (lacht)
Wauw, dat is echt straf.
“Soms krijg ik hulp van anderen, en daar ben ik heel dankbaar voor. Mijn zoon gaf me een tweedehands computer, maar ik wist niet hoe die werkte. Dat zei ik tegen mijn buurman. Hij
zei: ‘Ik zal het je leren.’ Dus ging ik elke dag naar hem toe, tot ik het kon. Ondertussen is mijn computer een god voor mij. Ik amuseer me ermee. Ik bekijk foto’s, speel spelletjes en bezoek Facebook.”
“Mijn kleindochter heeft me geleerd hoe een gsm werkt. Als ik nu een kaartje wil schrijven, spreek ik de tekst in via de microfoon van mijn gsm. De tekst die op mijn gsm verschijnt, schrijf ik dan mooi over.”
“Bij Ons Huis kan je een rustig babbeltje slaan, je bent eens weg thuis.”
Het afgelopen jaar werkten we in Ons Huis rond het thema ‘rouw en verlies’. Lien van LIGO begeleidde een praatgroep. En op de Open Werkgroep nodigden we verschillende sprekers uit.
2/07/2024
Joke Gevers
Bron: sociaal.net
Beeld: Jovis Alloor
DOCHTER OVER VERLIES VAN VADER MET DEMENTIE: ‘ZELFBESCHIKKING IS DE ENIGE WAARDIGE PISTE’
Moet euthanasie ook kunnen bij mensen met dementie die niet langer wilsbekwaam zijn? Sociaal werker Joke Gevers vindt dat deze mogelijkheid er moet zijn en pleit voor een open debat. Zij deelt haar ervaring bij het overlijden van haar vader: “Ik heb schrik gekregen van het sterven.”
Lieve papa,
Onlangs was het mijn verjaardag. Een moment waarop ik extra besef hoezeer ik je mis. Het bracht me terug naar onze laatste wandeling. Je vertelde me dat je me zo zou missen als je er niet meer zou zijn. Ik wuifde dat weg, zeggend dat je nog lang bij ons zou blijven en dat je me dus helemaal niet hoefde te missen. Helaas liep het anders.
‘Het heeft ons veel pijn gedaan om je zo te zien wegkwijnen.’
De eerste jaren met je diagnose van alzheimer heb ik weinig gemerkt van je ziekte. Mama en jij hebben dat wellicht anders beleefd. Maar ik ben heel dankbaar voor de tijd die we in deze periode samen hebben doorgebracht, al was corona geen fijn intermezzo. We hebben samen nog verschillende uitstappen gemaakt en fijne gesprekken gehad.
Op dat moment was ik absoluut niet klaar om afscheid van je te nemen. In deze fase van je ziekte leek je me, zoals dat gaat bij papa’s, nog steeds onoverwinnelijk.
Je had het gehad
Maar je laatste levensjaar, en zeker de laatste maanden van je leven, werd duidelijk dat je het wel had gehad. Het heeft ons veel pijn gedaan om je zo te zien wegkwijnen.
Tijdens je heldere momenten was je zo ongelukkig. Het verdriet dat uit je ogen sprak, zal me nooit meer los laten. In die periode liet je wel eens vallen dat je beter het leven had gelaten bij die hartaanval, op reis in Griekenland. Of je begon
tijdens een gesprek plots over de dood, iets waar we als gezin niet goed mee wisten om te gaan.
Pijlsnel achteruit
En dan, bij een bezoek van de huisarts aan het woonzorgcentrum, bleek dat je veel was afgevallen. Dit was de aanleiding voor een overleg met de huisarts en verpleegkundigen. We besloten bepaalde medicatie af te bouwen in overeenstemming met je negatieve wilsverklaring.
Hierdoor ging je pijlsnel achteruit. Bleek dat de vermoedelijke kanker die naast de alzheimer in je lichaam huisde, veel heftiger te keer ging dan de dokters en wij hadden ingeschat. In minder dan twee dagen zakte je zo weg dat we kozen om palliatieve sedatie op te starten. Zo heb je ons verlaten.
‘Dat palliatieve sedatie bij jou niet goed is verlopen, is helaas een understatement.’
Dat palliatieve sedatie bij jou niet goed is verlopen, is helaas een understatement. Doordat het ineens zo snel is gegaan, zijn we des te meer tot inzicht
Beeld: T Leish
gekomen hoe moeilijk die laatste periode voor jou moet zijn geweest. Alzheimer had de bovenhand, waardoor je elke dag van meer zaken afscheid moest nemen. Je kon ook geen taal meer geven aan dit verlies.
Terugkijkend op je laatste levensjaar, ben ik opgelucht dat je met mama en de dokter wel beperkte gesprekken hebt gehad over je sterven, dat je negatieve wilsverklaring er was en dat je binnen de beperkte mogelijkheden die je had, hebt aangegeven wat je wel en niet wilde. Dit hebben we gerespecteerd en daar sta ik voor de volle 100 procent achter.
Te vroeg afscheid
Met de huidige wetgeving had je, naar mijn gevoel, veel te vroeg afscheid moeten nemen van het leven. Want euthanasie bij dementie kan enkel bij wilsbekwaamheid. Je moet die beslissing en de uitvoering ervan nemen in een vroeg stadium van je ziekte, voordat je wilsonbekwaam wordt. Die keuze heb je niet gemaakt. Je kwam als wilsonbekwaam persoon vast te zitten in de wachtkamer van de dood.
Helaas zitten talloze mensen daarin vast. Wat als jij de mogelijkheid had om er via euthanasie uit te geraken? Zou je die keuze gemaakt hebben? Zou je als wilsbekwaam persoon hebben vastgelegd hoe ver de ziekte mocht gaan?
Meer bespreekbaar maken
Ik ben ervan overtuigd dat als deze keuze er was geweest, dit op het moment van je diagnose en in de loop van je ziekteproces het levenseinde meer bespreekbaar had gemaakt. Niet alleen met de artsen of mama, maar ook met ons, je dochters.
‘Euthanasie had ons ruimte gegeven om gepland afscheid te nemen.’
Als je de keuze zou hebben gemaakt voor euthanasie, had dit ons ruimte gegeven om gepland afscheid te nemen. Dan hadden we een moment gehad om naartoe te leven en had je kunnen vermijden dat je zaken moest dragen die je niet wenste te dragen.
Als je die keuze niet zou maken, hadden we de keuzemogelijkheid wel besproken. Dan zou ik weten dat het écht jouw eigen keuze was. Het zou me meer vrede geven met je sterven, met je palliatieve sedatie.
Hypocriet
Nu blijf ik na je dood met verschillende onbeantwoorde vragen achter. Onze wetgever laat euthanasie bij dementie met een vooraf vastgelegde wilsverklaring niet toe. “Maar je mag jezelf wel uithongeren. Ik vind dat hypocriet”, vatte oncoloog Wim Distelmans dat raak samen.
Anderen zien dat anders en plaatsen vraagtekens bij de uitbreiding van euthanasie naar mensen die omwille van dementie wilsonbekwaam zijn. Zo wordt aangehaald dat het in dit scenario voor de omgeving en artsen niet eenvoudig zou zijn om in te schatten wanneer het moment is aangebroken zoals omschreven in de wilsverklaring. Uiteraard, maar dat speelt toch ook bij palliatieve sedatie? Geloof me vrij dat deze keuze geen pretje was.
Bovendien zat je met een polypathologie, zoals bij vele mensen met dementie. Je hebt vermoedelijk erg afgezien van je kanker. Had dit zonder je alzheimer een grond kunnen zijn voor euthanasie?
Zelfbeschikking
Vrijheid en zelfbeschikking bij het sterven, is in een humane samenleving de enige waardige piste. En uiteraard gaat deze keuzemogelijkheid gepaard met het optimaliseren van zorgplanning, palliatieve zorg, psychosociale ondersteuning en kwaliteit van de ouderenzorg.
Absurd om in de loop van jouw ziekteproces vast te stellen dat dit laatste niet altijd het geval was, en ik schrijf dit met alle respect voor het zorgpersoneel dat binnen ondergefinancierde kaders zo zijn best heeft gedaan voor jou. Ook als hulpverlener en opbouwwerker werd ik zelf helaas te vaak geconfronteerd met de moeilijkheid om mensen toegang te geven tot de juiste zorg. Ondanks de best bedoelde doorverwijzing, is het toch vaak wachten. Iets wat mama en jij ook vaak hebben ervaren.
Wat behoedt ons voor een gelijkaardig scenario?
Papa, ik heb geen schrik van de dood. Maar ik heb wel schrik gekregen van het sterven. Het sterven van de ander en van mezelf. Want wat behoedt ons voor een gelijkaardig scenario als dat van jou? Ik hoop dat, als het moment daar is voor mij, ik een weloverwogen en doordachte keuze kan maken.
‘We mogen mensen die lijden onder wilsonbekwaamheid niet langer in de steek laten.’
Het doet me zoveel pijn dat jij en vele anderen geen keuze hadden in de enige zekerheid die we hebben. Als jij de keuze had gehad voor euthanasie en je zou deze hebben genomen, had dit me veel verdriet gedaan. Het zou als gezin geen gemakkelijke keuze zijn geweest om over te gaan tot actie.
Maar ik zou achter die keuze staan en je dan zeggen dat ik je ook heel hard ga missen. Want ik mis je, elke dag!
Daarom mijn lieve paps, houd ik graag een pleidooi. Laten we de moeilijke gesprekken aangaan en bespreekbaar maken hoe we willen sterven en daarin een keuze bieden. We mogen mensen die lijden onder wilsonbekwaamheid niet langer in de steek laten. Uiteraard met de nodige zorgvuldigheid en zorgzaamheid. We zijn het jou en alle anderen die lijden onder deze vreselijke ziekte meer dan verschuldigd.
Beeld: Patrick Fore
AFSCHEID FRANS VAN DEURSEN
We namen deze zomer afscheid van Pastoor Frans Van Deursen. Frans zette zich tijdens zijn leven in voor mensen in armoede in Mol.
Zo stond hij mee aan de wieg van Vierdewereldwerking Ons Huis in 1983.
Pastoor Frans Van Deursen werkte met giften om minderbedeelden te steunen. De Nederlandse Ali Tjoonk werkte ondersteunend om mensen meer zelfredzaam te maken.
Ze bundelden hun krachten en zetten een samenwerking op. Zo ontstonden de organisaties Actie MIN (en later ook MIN Mol) en Vierdewereldwerking Ons Huis.
We gedenken Frans als iemand met een groot hart voor mensen in armoede.
WISTJE DATJES
Last van vliegen en muggen in huis? Laurierblaadjes in water koken en je bent ervan verlost. Neem een kookpot, doe er water in, voeg enkele laurierblaadjes toe, zet op een laag vuur en laat zachtjes koken. Als het enkele minuten gekookt heeft, giet je het over in kommetjes en deze plaats je op verschillende plaatsen in je huis.
Wist je dat Xomara in het najaar stage komt doen in Ons Huis? Xomara volgt de opleiding maatschappelijk werk. Veel succes Xomara!
Christine en Marina kregen de kans om deze zomer mee te gaan naar Lourdes.
Ze brandden een kaars voor alle mensen van Ons Huis.
Kennen jullie de 3e dame die bij op de foto staat?
Dat is Chris Geysmans.
Ze was vroeger OCMW voorzitster in Mol en ook lange tijd lid van de Algemene vergadering van Ons Huis.
BEDANKJES
Be k . aandetoneelploegMensen vanMillegemenaanGrit, onzevrijwilligster,voor deuitnodigingvoorjullie generalerepetitievan deMadammenvande Macadam.
Bedankt aan de dames van Vrouw en Maatschappij voor de mooie lentepakketjes. We deelden deze uit tijdens onze bekommernissendag. De bezoekers van Ons Huis waren hier heel erg blij mee.
Bedankt aan de Lions Mol-Geel voor de mooie cheque en de warme ontvangst in De Vesten
Ze waren zóóóó lekker dat we snel moesten zijn om er een foto van te nemen ;-)
Bedankt Marina voor de lekkere wafels die je bakte voor de bekommernissendag.
Bedankt aan Miek, Lea en Marie-Jeanne voor het smeren van de lekkere sandwiches voor de bekommernissendag.
k . aan de dames van Lions Atomiq voor de mooie cheque. Deze gaan wij zeker goed spenderen in de strijd tegen armoede.
Onze laatste kookles hebben we afgesloten met een aperitiefje in het zonnetje op de binnenkoer van Ons Huis. Na een dik uur zijn we dan toch aan het koken geraakt : tjap tjoy met kippendijreepjes, roomijs met aardbeien als dessert en ooo ja, een toef slagroom erop! Het was een gezellige afsluiter van een boeiend werkjaar!
