ZIMOWE DRZEWA LEONA WYCZÓŁKOWSKIEGO

Z MUZEALNEJ KOLEKCJI

ZIMOWE DRZEWA LEONA WYCZÓŁKOWSKIEGO

Ośrodek Kultury Leśnej w Gołuchowie posiada w zbiorach bogatą kolekcję dzieł plastycznych inspirowanych tematyką leśną. Znajdują się wśród niej dwie grafiki Leona Wyczółkowskiego, które można oglądać na wystawie stałej Muzeum Leśnictwa.

Obydwie prezentowane w Oficynie prace artysty to studia drzew. Obydwie też charakteryzuje mistrzostwo w opanowaniu warsztatu graficznego, które, bazując na skromnych środkach wyrazu, kreuje niesamowity klimat.

Pierwsza grafika – Ośnieżone świerki – jest przede wszystkim skupiona na fakturze pni. Szorstkiej korze przeciwstawiona została miękkość padającego na nią śniegu. To zestawienie jest bardzo graficzne i zarazem syntetyczne. Bez zbędnych ozdobników artysta ukazuje specyfikę przyrody w zimowej aurze. Druga praca ujmuje zimowy motyw w nieco inny sposób: ośnieżone gałęzie świerkowe tworzą swego rodzaju mozaikę, w której biel i czerń są podstawowym środkiem wyrazu.

Obie prace Wyczółkowskiego wykonane są w technice litografii. Jest to technika graficzna zaliczana do druku płaskiego. Matrycę stanowi w niej kamień litograficzny, na który artysta nanosi rysunek kredką litograficzną lub tuszem litograficznym. Po jego wykonaniu powierzchnia

Bez tytułu [Pnie dwóch świerków], litografia, 27 × 33 cm, 1924 (fot. R. Sorek)

matrycy jest zakwaszana słabym roztworem kwasu azotowego i gumy arabskiej. Następnie rysunek pokrywa się farbą drukarską, a odbitki uzyskuje, przykładając zwilżony papier do matrycy i odbijając na specjalnej prasie litograficznej.

Leon Wyczółkowski, znany malarz, grafik i rysownik okresu Młodej Polski, wiódł bardzo bogate życie artystyczno-wystawiennicze, popularyzując polską sztukę na całym świecie. Zasłynął z malarskich i graficznych interpretacji rodzimej przyrody i krajobrazu.

Urodził się 11 kwietnia 1852 roku w Hucie Miastowskiej koło Siedlec. Edukację artystyczną rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Antoniego Kamińskiego, Rafała Hadziewicza i Wojciecha Gersona. Naukę kontynuował w akademii monachijskiej u Aleksandra Wagnera oraz w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni Jana Matejki. W 1878 roku odbył podróż do Paryża. Po okresie zamieszkiwania we Lwowie osiadł w Warszawie, gdzie prowadził lekcje w prywatnej szkole malarstwa. W 1895 roku powrócił do Krakowa i podjął pracę w macierzystej uczelni, a od 1934 roku był profesorem grafiki w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Zmarł 27 grudnia 1936 roku. Zgodnie ze swą ostatnią wolą został pochowany na cmentarzu we Wtelnie, w pobliżu ukochanego Gościeradza.