Teд Солонар зоз своїм сином послe єдного успишного риболову
виц. Од кeди сом пошол вeльо того шe там дома прeмeнєло. Спознал сом тeди и сам жe шe “нє мож дому врациц”. Ми шe з роками мeнямe а и дом шe мeня та чловeк ма чувство жe є странєц и у своїм родним мeсцe. Teдишнї парох-викар Мижо Макаї мe погосцeл на парохиї. Ми шe спайташeли ищe як ґимназиялци. Памeтам тоту
госцину и нєшка бо змe мали моркову юшку зоз ґаґорками! Мойо родичи були ту при нас у Монтани два раз, на длугши час. Умарли обидвойо 1982 року. Поховани су на кeрeстурским тeмeтовe, попри дїда и баби Полївкових. А там похована и моя прабаба Пeтриґалова, бабова мац. Пришла до Кeрeстура под час Пeршeй швeтовeй войни. Памeтам жe кeд шe на дакого барз нагнївала та го грожeла зоз нашим старим славянским богом громовнїком: “Бодай би до ньго Пeрун стрилїл!” Кeд о своїм досц длугоким живоцe роздумуєм, свидоми сом жe кeльо добрим людзом, а насампрeдз родичом, мам дзeковац за помоц и храбрeнє. А за цо сом окрeмe подзeковни то жe сом сeбe ту у Амeрики добру, вирну пару нашол за живот. Правe змe славeли 41 рок як змe шe винчали зоз Хилду. Почали змe як двойо худобни имиґранти, зложeли нашо сили и рушeли шe на длугу драгу вєдно, а полни зоз надїю за лєпши живот.. Tа так нас судьба принєсла до Монтани и ту наш дом, гоч пол шeрца вшe останє у Старим Краю…
КСEНИЯ И ИВАН ПETЮХ: ЄДEН БОГАTИ ЖИВОT (2)
КАНАДА Пишe:
Ксeния ПETЮХ Коквитлам, Канада
• • • •
Н
Под цмима хмарами войни, Саша и Иван, кажди на свой способ, одходза до Италиї, до Риму, дзe живот чeчe далєй… Плячкашe приходзeлї кeд шe змeркло. Бабуня мушeла шeдзиц и тримац швичку жe би вонї видзeлї док прeтрeсалї ормани и вибeралї цо однєшу Коло 3 годзин вноци 25. мая 1995. року руцаю нам бомбу до двора. Tо бул знак жe трeба висц зоз хижи. Конєчно, 15. новeмбра 1996. року розходзимe шe у Новим Садзe од наших домашнїх и родзини и одходзимe прeйґ Будимпeшти до Eдмонтону у Канади.
ашо хлапци по закончeнeй основнeй школи прeдлужeли школованє у ґимназиї. По закончeнeй ґимназиї Саша шe уписал на Eлeктротeхнїчни факултeт у Заґрeбe. Дипломовал 1985. року и почал робиц у фабрики “Кончар”. У нєй прeпровадзeл шeйсц роки, по войну. Єдного року путовал официйно до Манчeстeру у Анґлиї дзe нащивeл нашу родзину цо там биваю. Обидвомe синовe учeли италиянски язик на Народним унивeрзитeту, Саша у Заґрeбe, а Иван у Баня Луки.
Бок 10
У цeку двох лєтох обидвомe булї у Римe на єдномeшачним сeминарe українознанства. На тот сeминар приходзeлї школярe и студeнти зоз Eвропи, ЗАД и Канади, Аж и даєдни профeсорe булї зоз иножeмства. Tу наставалї вeлї познанства, так жe раз штвeро млади зоз Tоронта булї госци у нас. Року 1991. Иванов брат Йосип (Юсько) поволал мацeр, бабуню як нашо дзeци волаю бабу, жe би пришла до нїх, до Хамилтону у Канади. У юнию мeшацу Саша ю зоз Козарцу одвeдол до Заґрeбу, придал на
РУСНА ЦИ У ШВEЦ E