Αγαπημένες φίλες μέλη της Λέσχης «Νεφέλη», Η Λέσχη μας ξεκίνησε διστακτικά στις αρχές του 2018 και κατά τον Ιούνιο άρχισαν οι πρώτες μας συναντήσεις με μεγάλη συμμετοχή γιατί πιστεύω υπήρχε η επιθυμία απ’ όλες μας να ξανανταμώσουμε με τις κοπέλες που περάσαμε τα νεανικά μας χρόνια και να πούμε τα νέα μας.
Να βρεθούμε με τη χαρά που μας δίνει η επαφή με αγαπημένες φίλες που μεγαλώσαμε μαζί τα παιδιά μας και μεγαλώσαμε κι’ εμείς.
Επίσης, στις συγκεντρώσεις που ακολούθησαν, γνωρίσαμε και νέες φίλες που είχαμε και με αυτές κοινή πορεία μέσα στα χρόνια, ακολουθώντας τους συζύγους μας στις τοποθετήσεις τους. Στις διάφορες συγκεντρώσεις της Λέσχης μας, συνεργαστήκαμε, ψυχαγωγηθήκαμε και κάναμε ενδιαφέρουσες επισκέψεις σε Μουσεία και Πολιτιστικά Κέντρα. Διοργανώσαμε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις, κοπή της πίτας της Λέσχης μας, ακόμα και γενέθλια της «Νεφέλης». Προσωπικά αισθάνομαι πολύ όμορφα όταν στις συναντήσεις μας αυτές βρίσκομαι με φίλες που ζήσαμε μαζί τα νεανικά μας χρόνια αλλά και με τις νέες που έχω κάνει στο διάστημα που υπάρχει η Λέσχη μας. Ευχή μας είναι να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον και πολλών άλλων Κυριών ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε μια μεγάλη Λέσχη με έντονη και δημιουργική δραστηριότητα. Εύχομαι να συνεχίσουμε την πορεία μας, να ανταλλάσσουμε προτάσεις, ιδέες, συμβουλές, ακόμα και υποδείξεις που θα βοηθήσουν στη βελτίωση της Λέσχης μας ώστε να ικανοποιεί όλα τα Μέλη μας. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τον «Σύνδεσμο Αποφοίτων Σχολής Ικάρων» για την υποστήριξη του από την αρχή, σε αυτή μας τη προσπάθεια και την αμέριστη συμπαράστασή του στη μέχρι τώρα πορεία μας. Εύχομαι σε όλα τα Μέλη μας να έχουν προσωπική και οικογενειακή Υγεία και Ευτυχία. Να είμαστε καλά και να πορευόμαστε μαζί στη Νέα Χρονιά που έρχεται!! Φιλικότατα, Ντενίζ Γιάνναρου Αγαπητές Νεφέλες, Ως μέλος για πρώτη φορά στη Συντονιστική
στα μέλη σας. Η χρονιά
ενώ
την πανδημία, αλλά και τις πολεμικές συρράξεις
να ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Δυστυχώς σήμερα εμφανίζονται απειλητικά στον ορίζοντα ζητήματα που η χώρα μας, αλλά και η Ευρώπη τα θεωρούσε λυμένα, όπως πείνα , ενεργειακή φτώχεια,, υγεία, ασφάλεια, πόλεμος . Τα παραπάνω γεγονότα δεν είναι δυνατόν να αφήσουν τον Σύνδεσμο μας αλλά και το club κυριών Νεφέλη, αδιάφορο. Η έγκαιρη και εύστοχη φιλανθρωπική σας δράση για τον πληγωμένο Ουκρανικό λαό ανέδειξε τις Νεφέλες στην πρωτοπορία. Μόνο εύγε σας αρμόζουν και σας συγχαίρω για την ευγενή πρωτοβουλία σας. Όπως γνωρίζετε και παρά τις αντιξοότητες, η χρονιά που διανύουμε ήταν μία άκρως εποικοδομητική και για τον Σύνδεσμο Αποφοίτων Σχολής Ικάρων. Ενδεικτικά σας υπενθυμίζω τις τρεις σπουδαίες εκδηλώσεις που είχαν μεγάλη επιτυχία και η συμβολή σας ήταν καθοριστική. • Εκδήλωση για 90 χρόνια της Σχολής Ικάρων στην Λάρισα υπό την αιγίδα του Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας • Εκδήλωση για
-
περι
εκείνη την περίοδο ήταν δύο: Το Στρατιωτικό Αεροπορικό Σώμα που διέθετε 70 αεροσκάφη και η Ναυτική Αεροπορική Υπηρεσία με 50 αεροσκάφη, αντίστοιχα. Στο σύνολο τους 120 αεροσκάφη. Την άνοιξη του 1919, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ανάμεσά τους και η Στρατιωτική και Ναυτική Αεροπορία, αποβιβάστηκαν στη Σμύρνη. Κύριες αποστολές της Αεροπορίας, στην πρώτη φάση της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ήταν αναγνώριση, φωτογράφιση και βομβαρδισμός οχυρωματικών έργων
Μέχρι τον Ιούνιο του 1920, το Μικρασιατικό μέτωπο βρισκόταν σε αδράνεια. Στη συνέχεια άρχισε να αναζωπυρώνεται λόγω της έξαρσης του Κεμαλικού κινήματος. Στις 9 Ιουνίου ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού, στις οποίες έλαβε μέρος ο Αεροπορικός Τομέας Σμύρνης με τη Β΄ και Γ΄ Μοίρα αεροπλάνων και η Ναυτική Αεροπορική Μοίρα Σμύρνης. Στις 10 Αυγούστου 1920, υπογράφηκε η Συνθήκη των Σεβρών, σύμφωνα με την οποία θα παραχωρούνταν στην Ελλά-
Επειδή οι επιχειρήσεις δεν απέφεραν το απαιτούμενο αποτέλεσμα η κυβέρνηση διέταξε την επανάληψή τους. Μετά τις επιτυχίες του ελληνικού στρατού, ο εχθρός, στις 4 Ιουλίου, άρχισε γενική υποχώρηση όπου καταδιώχθηκε από τον Ελληνικό Στρατό στην ενδοχώρα, προς την Κιουτάχεια, Αφιόν Καραχισάρ και Άγκυρα. Ζωτικής σημασίας αναφορά πρέπει να γίνει στη συνεισφορά της Αεροπορίας που με τις αεροφωτογραφίες που τράβηξε αναγνωρίστηκε ολόκληρη η εχθρική παράταξη σε βάθος 60-70 χιλιομέτρων και πλάτος άνω των 150. Την 1η Αυγούστου 1921, άρχισε η Ελληνική προέλαση προς τον Σαγγάριο και την Άγκυρα. Το τελευταίο τετράμηνο του 1921, η Αεροπορία εξακολουθούσε να υποστηρίζει τις κινήσεις στρατιωτικών τμημάτων με συνεχείς εξόδους.
29/6/1921: Βομβαρδισμός Αφιόν Καραχισάρ. Ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης μετά από βομβαρδισμό της Ναυτικής Αεροπορίας
Το 1922 βρήκε την Ελληνική Κυβέρνηση σε οικονομικό και στρατιωτικό αδιέξοδο. Η κατάσταση αυτή οδήγησε στη συχνή εναλλαγή κυβερνήσεων. Την αστάθεια αυτή εκμεταλλεύτηκε ο Μουσταφά Κεμάλ που προετοίμαζε την αντεπίθεσή του αθόρυβα και την εξαπέλυσε στις 13 Αυγούστου 1922. Η Στρατιωτική και η Ναυτική Αεροπορία συνέχισαν την πραγματοποίηση αναγνωρίσεων, καταδιώξεων εχθρικών αεροσκαφών και βομβαρδισμό θέσεων των εχθρικών οχυρών. Η 15η Αυγούστου βρήκε τα Ελληνικά στρατεύματα να υποχωρούν συνεχώς έχοντας χάσει κάθε συνοχή. Στις 19 Αυγούστου το Ουσάκ εγκαταλείφθηκε οριστικά, ενώ πραγματοποιήθηκαν οι τελευταίες αναγνωριστικές αποστολές με σκοπό την καθοδήγηση αποκομμένων πεζοπόρων τμημάτων. Οι αεροπορικές αποστολές συνεχίστηκαν από το αεροδρόμιο Καζαμίρ με σκοπό τη ρίψη οδηγιών στα υποχωρούντα Ελληνικά τμήματα. Οι αεροπόροι κατέβαλαν στις κρίσιμες εκείνες στιγμές μεγάλες προσπάθειες για να περισώσουν ό,τι μπορούσαν. Οι εντυπώσεις από την αναγνώριση στις 24 Αυγούστου ήταν τραγικές. Η Μικρά Ασία είχε παραδοθεί στις φλόγες. Τα πάντα είχαν χαθεί … Η Αεροπορία δεν εξυπηρετούσε κανέναν πλέον σκοπό στη Μικρά
μετά την πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας; Πώς διατηρήθηκε, όχι μόνον η γλώσσα, αλλά και η ελληνική παιδεία, μέσα στους τέσσερις αιώνες οθωμανικής κυριαρχίας; Τι γνωρίζουμε για τους χιλιάδες ανώνυμους ιερωμένους και δάσκαλους και για τους μαθητές τους που μάθαιναν τα «κολλυβογράμματα»; Τι είναι άραγε τα «μαθηματάρια»; Σε ποιες περιοχές άνθησαν μεγάλα πνευματικά κέντρα όπου έδρασαν σπουδαίες μορφές της εκπαίδευσης; Και πώς, τελικά, η παιδεία έθρεψε την ιδέα του αγώνα για την ελευθερία;
Πολύτιμα τεκμήρια από το Ιστορικό & Παλαιογραφικό Αρχείο του ΜΙΕΤ - ΕΛΙΑ και σπάνια βιβλία από τη Γεννάδειο, την Εθνική Βιβλιοθήκη, το Μουσείο Μπενάκη, το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο και την Ωνάσειο Βιβλιοθήκη, πλαισιωμένα από πρωτότυπες διαδραστικές εφαρμογές, φωτίζουν αυτή την ουσιαστική, αλλά ελάχιστα γνωστή όψη της ελληνικής παιδείας πριν την Επανάσταση του 1821. Η έκθεση «Πώς μάθαιναν οι Έλληνες γράμματα από την Άλωση μέχρι την Επανάσταση» (1453-1821)» ταξιδεύει τους επισκέπτες στα χρόνια που η παιδεία δεν ήταν υποχρέωση αλλά αγώνας και κατάκτηση. Μας καλεί να μάθουμε ανάγνωση συλλαβίζοντας γνωστές προσευχές· να
να ανακαλύψουν ένα εμβληματικό κτήριο της Αθήνας, στο οποίο φιλοξενείται η έκθεση: το ιστορικό ανακαινισμένο κτήριο του πρώτου Χρηματιστηρίου, το οποίο ο Χαρίλαος Τρικούπης ενέταξε στο πρόγραμμα της ανασυγκρότησης του νεότερου Ελληνικού Κράτους. 5.000 επισκέπτες, πάνω από 100 οργανωμένες ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα, πολυάριθμα
Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου (τουρκικά: Prinkipo Rum Yetimhanesi, επίσης γνωστό ως Prinkipo Palace ή Büyükada Greek Orphanage) είναι ιστορικό ξύλινο κτίριο 20.000 τετραγωνικών μέτρων στην Πρίγκηπο, ένα από τα εννέα Πριγκηπόννησα στα ανοικτά της Κωνσταντινούπολης, στην Τουρκία, στη θάλασσα του Μαρμαρά. Θεωρείται το μεγαλύτερο ξύλινο κτίριο στην Ευρώπη και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο. Χρησίμευσε ως ορφανοτροφείο από το 1903 έως το 1964
Ιστορία Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε το 1898 από τον Γαλλο-οθωμανό αρχιτέκτονα Αλεξάντερ Βαλόρι ως πολυτελές ξενοδοχείο και καζίνο, με την ονομασία Prinkipo Palace, για την Compagnie Internationale des Wagons-Lits, την ευρωπαϊκή εταιρεία επιβατικών τρένων που διαχειριζόταν το Οριάν Εξπρές. Ωστόσο, πουλήθηκε το 1903, όταν ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ δεν εξέδωσε άδεια για τη λειτουργία του, και στη συνέχεια αγοράστηκε από τη σύζυγο ενός επιφανούς Έλληνα τραπεζίτη, την Ελένη Ζαρίφη, η οποία το δώρισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, το οποίο το λειτούργησε ως ορφανοτροφείο. Στις 21 Απριλίου 1964, κατά τη διάρκεια της αυξημένης έντασης του Κυπριακού ζητήματος και των διώξεων κατά του τοπικού ελληνικού πληθυσμού από τις κρατικές αρχές, το ορφανοτροφείο έκλεισε βίαια από τη Γενική Διεύθυνση Ιδρυμάτων (Vakif Genel Mudurlugu). Το 1997, το ακίνητο κατασχέθηκε από το τουρκικό κράτος. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του, το ορφανοτροφείο έχει καλύψει τις ανάγκες 5.800 ορφανών παιδιών.
Κτίριο Το κτίριο θεωρείται το μεγαλύτερο ξύλινο κτίριο στην Ευρώπη και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο (ο βουδιστικός ναός Tōdai-ji είναι ο μεγαλύτερος). Το ορφανοτροφείο αποτελείται από 206 δωμάτια, κουζίνα, βιβλιοθήκη, δημοτικό σχολείο και εργαστήρια επαγγελματικής κατάρτισης. Βρίσκεται στην κορυφή του Isa Tepesi, ενός βουνού ύψους 206 μέτρων στο νησί Πρίγκηπος.
Η Δέσποινα Αχλαδιώτου (Καστελλόριζο Μεγίστης, 1890 - Ρόδος, 13 Μαΐου 1982), που είναι ευρέως γνωστή ως Κυρά της Ρω, ήταν Ελληνίδα ηρωική μορφή της Αντίστασης κατά την περίοδο της κατοχής. Επί 40 χρόνια, από το 1943 ως το θάνατό της, ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη δύση του ήλιου. Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το 1924. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας. Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη στο Καστελλόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη, και η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.
Ιστορία
Το 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου. Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με «δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά», όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Άγγλους στη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, για πρώτη φορά Ελληνικό αντιτορπιλικό, το «Παύλος Κουντουριώτης», κατέπλευσε στο Καστελόριζο, όπου βομβαρδίστηκε μέχρι τις 19 Νοεμβρίου 1943 από Γερμανικά στούκας. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πάλι να φύγουν με
Αθηνά Μακρατζάκη Ψυχολόγος -Ψυχοθεραπεύτρια Γνωσιακή -Συμπεριφοριστική θεραπεία Iστοσελίδα: https://www.makratzaki.gr/ Σελίδα facebook: Makratzaki.gr Η «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» (“A Christmas Carol”) του Καρόλου Ντίκενς είναι μια άκρως θεραπευτική διήγηση της ιστορίας του Εμπενίζερ Σκρουτζ, ενός φιλάργυρου ηλικιωμένου, ο οποίος δεν αισθάνεται συμπόνια για κανέναν άνθρωπο. Την παραμονή κάποιων Χριστουγέννων, ο Σκρουτζ δέχεται την επίσκεψη τριών φαντασμάτων τα οποία θα είναι η μόνη ευκαιρία του να αλλάξει. Τα τρία φαντάσματα των Χριστουγέννων παρουσιάζονται στον Σκρουτζ διαδοχικά κατά τη διάρκεια της νύχτας. Το πρώτο, ευγενικό και γεμάτο φώς (ως συμβολική μορφή γνώσης) συνδέει τον Σκρουτζ με το παρελθόν του. Αρχίζουμε να τον βλέπουμε μέσα από μια πιο συμπονετική σκοπιά: ένα μοναχικό παιδί χωρίς μητέρα και διωγμένο από τον μνησίκακο πατέρα του, που τελικά καθίσταται ένας άνθρωπος που επιδιώκει μόνο τον πλούτο και είναι ανίκανος να αγαπήσει. Ο Σκρουτζ κατακλύζεται πρώτη φορά με ανθρώπινα συναισθήματα. Το δεύτερο πνεύμα, μοιάζει με έναν χαρούμενο επιβλητικό γίγαντα που καλεί τον Σκρουτζ να περιπλανηθούν πάνω από τους δρόμους του Λονδίνου και να παρατηρήσουν τους άλλους ανθρώπους. Για πρώτη φορά ο Σκρουτζ έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα του ανθρώπινου πόνου που αγνοούσε τόσο καιρό, και συνειδητοποιεί τη σκληρότητα με την οποία έχει αντιμετωπίσει άλλα άτομα. Ο συναισθηματικά κινητοποιημένος πια Σκρουτζ, έρχεται σε επαφή με το τρίτο πνεύμα: τρομακτικό, χωρίς πρόσωπο, υπενθυμίζει στον Σκρουτζ τη θνητότητά του και τον συνδέει με το μέλλον μέσα από μια υπαρξιακή σκοπιά. Την επόμενη ημέρα, ο Σκρουτζ ξυπνά αλλαγμένος, μεταμορφωμένος, δίνοντας στον πρότερο εαυτό του τη θέση του ευγενικού, καλοσυνάτου και συμπονετικού ανθρώπου που μετατρέπεται στο μεγαλύτερο ευεργέτη της πόλης του. Ο «Σκρουτζ» μέσα στον κάθε άνθρωπο: Μπορώ να αλλάξω;
Η ιστορία του Εμπενίζερ Σκρουτζ, θυμίζει την πορεία κάθε ανθρώπου προς την αλλαγή, τη «μεταμόρφωση». Η πρώτη προσπάθεια της θεραπευτικής αλλαγής, ξεκινά μέσα από την παρατήρηση του εαυτού. Παρατήρηση του πώς χτίστηκαν οι αντιλήψεις και η συμπεριφορά μας. Παρατήρηση του παρελθόντος, μαζί με μια δόση συμπόνοιας για τα όσα βιώσαμε, βοηθητικά και μη. Αφού έχουμε παρατηρήσει τον εαυτό μας, είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε καλύτερα τι μας δυσκολεύει στο εδώ και τώρα αλλά και να στραφούμε στους άλλους ανθρώπους, να αναπτύξουμε δεξιότητες, να μετακινηθούμε από τις απόλυτες στάσεις και πεποιθήσεις μας. Το παρόν, όπως και στην ιστορία του Σκρουτζ, μας φέρνει αντιμέτωπους με την ευθύνη του εαυτού και των πράξεών μας, η οποία δεν αναμένεται να είναι πάντα μια ευχάριστη και ανώδυνη εμπειρία. Όμως είναι απαραίτητη, για να υπάρξει η μετακίνηση και η αλλαγή. Από την παρατήρηση, τη συνειδητοποίηση και την αυτοσυμπόνοια, περνάμε στην υπαρξιακή αναζήτηση και την αφύπνιση. Στην ιστορία του Σκρουτζ, η σκληρή υπενθύμιση της θνητότητάς του γίνεται αφορμή για να υπάρξει η αλλαγή και μεταμόρφωση. Η θέαση του μέλλοντος και η συνειδητοποίηση της αναμενόμενης πορείας των πραγμάτων εάν δεν υπάρξει καμία αλλαγή, μπορεί να αποτελέσει ένα κίνητρο για την πολυπόθητη αλλαγή. Πώς φαντάζομαι ότι θα είμαι εγώ/ η σχέση μου με τους άλλους/ η ζωή μου συνολικά εάν συνεχίζω να σκέφτομαι και να συμπεριφέρομαι με τον ίδιο τρόπο; H αλλαγή και η στιγμή της αφύπνισης για κάθε άνθρωπο, σχετίζεται με πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες. Είναι μια πορεία που γεννά πολλά και πρωτόγνωρα συναισθήματα και διαπιστώσεις. Η επαφή με τα δικά μας «πνεύματα των Χριστουγέννων» σε συνδυασμό με την προσωπική μας ψυχοθεραπεία, μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε και να αλλάξουμε «τις σκιές» και να δούμε τον εαυτό μας, τους άλλους ανθρώπους και συνολικά τον κόσμο μέσα από μια διαφορετική σκοπιά. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Κάποιες έρευνες σε ανθρώπους έχουν συνδέσει την κατανάλωση τσάι με μειωμένη πιθανότητα καρκίνου. Τόσο το μαύρο, όσο και το πράσινο τσάι περιέχει κατεχίνες, αλλά θα λάβετε περισσότερα αντιοξειδωτικά από το πράσινο τσάι, οπότε σκεφτείτε να προσθέσετε μια με δύο κούπες ημερησίως στην αντικαρκινική σας δίαιτα. Προϊόντα ολικής άλεσης Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Έρευνας για τον καρκίνο, τα προϊόντα ολικής άλεσης περιλαμβάνουν πολλά στοιχεία που μπορεί να μειώσουν την πιθανότητα καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων φυτικών ινών και αντιοξειδωτικών. Μια μεγάλη έρευνα που περιέλαβε σχεδόν μισό εκατομμύριο ανθρώπων, βρήκε ότι η κατανάλωση προϊόντων ολικής άλεσης μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο του καρκίνου του παχέος εντέρου, κάνοντας τα μια από τις καλύτερες τροφές για την αντιμετώπιση του καρκίνου. Το πλιγούρι βρώμης, το κριθάρι, το καστανό ρύζι, το ψωμί και τα μακαρόνια ολικής άλεσης είναι παραδείγματα τέτοιων τροφών. Κουρκουμάς Αυτό το πορτοκαλί μπαχαρικό, διάσημο στην ινδική κουζίνα, περιέχει ένα συστατικό που λέγεται κουρκουμίνη που μπορεί να είναι χρήσιμη στη μείωση του κίνδυνου του καρκίνου. Σύμφωνα με την Αμερικανική αντικαρκινική κοινότητα, η κουρκουμίνη μπορεί να μειώσει την ανάπτυξη σε κάποια είδη καρκινικών κυττάρων σε εργαστηριακές δοκιμές και να μειώσει την εξάπλωση καρκίνου ή να μικρύνει όγκους σε κάποια ζώα. Τον κουρκουμά μπορείτε να τον βρείτε εύκολα στα καταστήματα και μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε σε μια ποικιλία συνταγών. Πράσινα φυλλώδη λαχανικά Τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά όπως το σπανάκι και το μαρούλι είναι καλές πηγές των αντιοξειδωτικών Β-καροτίνη και λουτεΐνη. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο έρευνας για τον καρκίνο, κάποιες εργαστηριακές δοκιμές έχουν δείξει ότι τα χημικά σε αυτές τις τροφές μπορεί να μειώσουν σε μέγεθος κάποια είδη καρκινικών κυττάρων.
ολοκληρώθηκε το 1929)
εσωτερικό διάκοσμο, τις ξυλόγλυπτες
ανέθεσε στον λαϊκό τεχνίτη Νικόλαο Θωμόπουλο. Η Αθηναία Αγγελική Χατζημιχάλη (1895-1965) είναι η πρώτη Ελληνίδα λαογράφος που έδωσε έμφαση στη λαϊκή μας τέχνη και στην καταγραφή της καθημερινότητας των ανθρώπων της υπαίθρου. Επισκεπτόταν η ίδια χωριά και οικισμούς να ερευνήσει επιτόπου τα ήθη, τις παραδόσεις, τα σκεύη, τα χειροτεχνήματά τους. Το καλλιτεχνικό της ταλέντο τη βοήθησε στην αισθητική εκτίμηση των λαϊκών δημιουργημάτων ιδιαίτερα τα κεντήματα, τα υφαντά, τα ξυλόγλυπτα. Είχε μεγάλη συγγραφική δραστηριότητα αποτέλεσμα των επισκέψεων σε όλη την ελληνική ύπαιθρο (Ήπειρο, Τρίκερι, Ικαρία, Κυκλάδες, Τσακωνιά, …). Εξαιρετικές οι εκδόσεις για την ελληνική φορεσιά του Μουσείου Μπενάκη που
κόσμου, άρχισα μέρα με τη μέρα να ανεβαίνω ψυχολογικά. Αυτή η επαφή ήταν θείο δώρο για μένα». Η σχεδία, όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του κόσμου, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου, αλλά αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές: άστεγους, άνεργους και γενικώς ανθρώπους που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (4,00 ευρώ), το 67,5% (δηλαδή τα 2,70€) αφορούν απευθείας τον ίδιο τον πωλητή (ποσό που περιλαμβάνει το απευθείας έσοδο, 1,50€, για τον άνθρωπο - διανομέα, 0,65€ παρακράτηση φόρου και χαρτόσημο (20%+3,6%) και 0,56€ ΕΦΚΑ (26,95%) Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε στις 27 Φεβρουαρίου 2013 στην Αθήνα, και από τότε κυκλοφορεί την τελευταία Τετάρτη κάθε μήνα στην Αθήνα, αλλά και στη Θεσσαλονίκη από τον Ιανουάριο του 2014
Δρώμενα
Στις 7 Φεβρουαρίου του 2015 δεκατέσσερις γνωστοί Έλληνες καλλιτέχνες, όπως η Ελευθερία Αρβανιτάκη και ο Φοίβος Δεληβοριάς, φόρεσαν το χαρακτηριστικό κόκκινο γιλέκο πωλητή της σχεδίας και έγιναν πωλητές για μία ώρα σε πλατείες και πολυσύχναστα σημεία της Αθήνας. Η δράση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Διεθνούς Εβδομάδας Πωλητών Περιοδικών Δρόμου (International Vendor Week). Από τις 28 Απριλίου έως και τις 10 Μαΐου 2015 πραγματοποιήθηκε έκθεση φωτογραφίας με ογδόντα συνολικά εικόνες της Αθήνας που ανακάλυψαν
συνεχόμενη χρονιά μουσική συναυλία στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων
Γκάζι Περιηγήσεις Από το Σεπτέμβριο του 2014 η «Σχεδία» ξεκίνησε την κοινωνική πρωτοβουλία «Αόρατες Διαδρομές» στα πρότυπα αντίστοιχων περιηγήσεων που διοργανώνονται από περιοδικά δρόμου του εξωτερικού (Αμβούργο, Ζυρίχη, Βασιλεία κ.α.). Οι οδηγοί των περιηγήσεων είναι νυν και πρώην άστεγοι και μέσω της βιωματικής αφήγησης γίνεται η σύνδεση της διαδρομής με τη ζωή στο δρόμο. Στόχος της πρωτοβουλίας είναι η ενεργοποίηση του οδηγού και η ευαισθητοποίηση του κοινού μέσα από τις μαρτυρίες των οδηγών και τη γνωριμία τους με μια άλλη οπτική της πόλης και των ανθρώπων της. Οι περιηγήσεις ξεκινούν από τα γραφεία του περιοδικού στο Μεταξουργείο και η διαδρομή περιλαμβάνει κοινωνικές δομές όπως ξενώνες αστέγων, κέντρα απεξάρτησης, κέντρα ημέρας, συσσίτια κ.α Ένας καφές σε περιμένει! Για πελάτες σε αναμονή έχουμε ακούσει. Για επιβάτες σε αναμονή επίσης. Αλλά για καφέ σε αναμονή; Κι, όμως, υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Μάλιστα, το τελευταίο χρονικό διάστημα αυτός «ο καφές που… περιμένει» κατακτά πολλές χώρες του κόσμου ως μια πράξη αγάπης και αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους μας που δεν έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν ακόμα κι αυτή την τόσο ταπεινή και απλή συνήθεια: Μια γουλιά καφέ! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ο «καφές που περιμένει» («suspended coffee» είναι ο όρος στα αγγλικά και «caffé sospeso» στα ιταλικά) είναι ένας καφές που προπληρώνεται από κάποιον πελάτη ενός καφενείου
Το μέλι! Το προϊόν που λατρεύουν μεγάλοι και παιδιά. Από τα πλέον υγιεινά και εύγευστα εδέσματα όλες τις ώρες της ημέρας. Σε πολλές περιπτώσεις, χρησιμοποιείται κό όταν συνδυάζεται με διάφορα αφεψήματα, υλικό για εξαιρετικά γλυκά. Οι περισσότεροι, κάποια φορά, ίσως τσιμπηθήκαμε από μια μέλισσα και πονέσαμε. Ναι, γιατί αυτό το τόσο χρήσιμο “κοινωνικό” έντομο, αμύνεται όταν απειλείται, χρησιμοποιεί το κεντρί του, αν και γνωρίζει ότι η φύση το «τιμωρεί» αμέσως και πεθαίνει. Είναι τόσο θαυμαστός ο κόσμος των μελισσών και πραγματικά μας κινεί το ενδιαφέρον να τον γνωρίσουμε όσο είναι δυνατόν καλύτερα. Οι μέλισσες εμφανίστηκαν στη γη πριν 80 εκατομμύρια χρόνια και σήμερα αριθμούν πάνω από 20.000 είδη. Το ελάχιστο μέγεθος τους είναι 2 χιλιοστά και το μέγιστο φθάνει τα 39 χιλιοστά. Η μέλισσα ζει σε πολυάριθμες κοινωνίες, τα μελίσσια. Το κάθε μελίσσι περιλαμβάνει περίπου 40.000 ή και περισσότερα άτομα στις αρχές του καλοκαιριού. Διακρίνονται σε τρεις διαφοροποιημένες τάξεις οι οποίες είναι οι εργάτριες που αποτελούν το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού, οι κηφήνες και η βασίλισσα η οποία είναι η μόνη σεξουαλικά ενεργή μέλισσα γένους θηλυκού. Οι μέλισσες περνούν το περισσότερο μέρος της ζωής τους σε δραστηριότητες μέσα στη φωλιά τους και μόνο ένα μικρό μέρος των ενεργειών τους λαμβάνει χώρα στο εξωτερικό περιβάλλον, όπου τις βλέπουμε και εμείς. Ας γνωρίσουμε την βασίλισσα της οποίας ο πρωταρχικός σκοπός είναι η αναπαραγωγή. Πετάει έξω από την κυψέλη της μία ή δύο φορές στη ζωή της. Η μία είναι για να γονιμοποιηθεί (με πολλούς κηφήνες) και η άλλη για να σμηνουργήσει. Το ζευγάρωμα γίνεται τις πρώτες ημέρες της ζωής της με τους κηφήνες, στον αέρα και αποθηκεύει το σπέρμα τους σε ειδική περιοχή του σώματος της. Εκεί μπορεί να γεννά τα αυγά της (200.000 ετησίως) για το υπόλοιπο της ζωής της (3-5 χρόνια). Ο δεύτερος σκοπός της βασίλισσας είναι «ηγεμονικός». Οργανώνει και παρακινεί τις εργάτριες της κυψέλης της να ολοκληρώσουν τις βαριές εργασίες τους. Η βασίλισσα είναι το πιο μεγαλόσωμο άτομο του μελισσιού. Έχει λαμπερά χρώματα και μακριά κοιλιά. Έτσι ξεχωρίζει από τις μικρόσωμες εργάτριες και τους κακοφτιαγμένους κηφήνες. Δεν έχει όργανα για συλλογή γύρης ούτε κηρογόνους αδένες για παραγωγή κεριού, όπως η εργάτρια. Το κεντρί της το χρησιμοποιεί για να σκοτώσει τις αδελφές της βασίλισσες και σχεδόν ποτέ εναντίον του ανθρώπου. Αυτό το οργανωτικό έντομο, είναι το μοναδικό τέλειο θηλυκό του μελισσιού, η μοναδική βασίλισσα του και η μητέρα όλου του πληθυσμού του. Δεν συλλέγει τροφή, δεν ασχολείται με άλλες εργασίες. Κύρια αποστολή της είναι η ωοτοκία σε ορισμένες εποχές του χρόνου και η διοίκηση της κυψέλης. Είναι δε, ανίκανη να φροντίσει τον εαυτό της. Ακόμη και τα αυγά της τα αφήνει σε άδεια κελιά που υπάρχουν μέσα στις κερήθρες των κυψελών, όπου είναι γεμάτα από μέλι και νέκταρ για τη διατροφή των νυμφών. Εκεί, τα φροντίζουν οι εργάτριες. Από τα γονιμοποιημένα αυγά γίνονται εργάτριες ή βασίλισσες και από τα αγονιμοποίητα γίνονται οι κηφήνες. Τα αυγά ανοίγουν μετά από λίγες ημέρες και τη νεαρή νύμφη που προκύπτει, την ταΐζουν με το νέκταρ που μαζεύουν οι ενήλικες μέλισσες των 16-17 ημερών. Μετά από 3 ημέρες αλλάζουν τη διατροφή της
σκοτώνει τις άλλες, που βρίσκονται υπό ανάπτυξη και αρχίζει τη «βασιλεία» της ελεύθερη από άλλες διαδόχους! Η παλιά «εξοχοτάτη» αφήνει την κυψέλη, μαζί με μια ομάδα πιστές εργάτριες. Ο μελισσοκόμος μπορεί σχετικά εύκολα να εντοπίσει τη βασίλισσα. Εκτός από το μέγεθος, το χρώμα και το σχήμα της, οι εργάτριες συχνά την περικυκλώνουν σε μικρή απόσταση, δείχνοντας σεβασμό και επιτρέποντας την να περπατήσει χωρίς προβλήματα στο χώρο! Επίσης, το πανέξυπνο αυτό έντομο, «ενοχλείται»
Οι εργάτριες της κυψέλης, είναι πραγματικές άοκνες εργάτριες Η οργάνωση της κοινωνίας των μελισσών, όπως διαβάζουμε, είναι πολύ ανεπτυγμένη σε σημείο να μας εκπλήσσει. Ναι, είναι θαυμαστός ο κόσμος τους! Ο διαχωρισμός της εργασίας των εργατριών εξαρτάται από την ηλικία τους. Τις πρώτες ημέρες της ζωής τους, τις περνούν καθαρίζοντας τα κελιά όπου μεγάλωσαν ούτως ώστε η βασίλισσα να μπορεί να αφήσει ξανά τα αυγά της εκεί. Μετά τις πρώτες τρεις ημέρες η εργασία τους είναι να τρέφουν τις ηλικιωμένες νύμφες. Αφού περάσουν άλλες τρείς ημέρες, τότε το αντικείμενο της φροντίδας τους είναι οι νεαρότερες νύμφες τις οποίες ταΐζουν με μέλι, γύρη και βασιλικό πολτό. Ήρθε τώρα ο καιρός που τα εργατικά αυτά έντομα βγαίνουν στον ελεύθερο αέρα και κάνουν τις πρώτες αναγνωριστικές πτήσεις. Στην ηλικία των 10 ημερών, αρχίζουν να ασχολούνται με τα οικιακά. Παίρνουν το νέκταρ που φέρνουν οι απ’ έξω μέλισσες και το αποθηκεύουν. Τα θηλυκά αυτά έντομα είναι προικισμένα με όργανα ικανά να μεταφέρουν νέκταρ, νερό και γύρη, όπως επίσης διαθέτουν αδένες που παράγουν βασιλικό πολτό και κερί. Μετατρέπουν το νέκταρ σε μέλι «μασώντας» το και μέσω ενζύμων που εκκρίνουν, εμείς απολαμβάνουμε το σπουδαίο αυτό τρόφιμο Επίσης κατασκευάζουν νέα κελιά και βοηθούν τις νέες συντρόφισσες τους να πετάξουν έξω. Την 20η ημέρα γίνονται φύλακες του «σπιτιού» τους και είναι έτοιμες να επιτεθούν σε κάθε ξένο εισβολέα της εστίας τους. Αν μπορούσαμε να παρατηρήσουμε, θα βλέπαμε 20-30 μέλισσες έξω από την κυψέλη που ελέγχουν κάθε άλλη μέλισσα που μπαίνει. Μέσα στα καθήκοντα τους επίσης είναι να ρυθμίζουν τη θερμοκρασία της κυψέλης με τα φτερά τους. Το τελευταίο τους καθήκον μέχρι να πεθάνουν είναι να πετούν στη εξοχή για συλλογή γύρης. Κάποιες από αυτές, έχουν ρόλο της «εξερευνήτριας», δηλαδή, έχουν αποστολή να ανακαλύψουν καινούρια λουλούδια στην άνθηση τους. Τότε γυρίζουν και χορεύουν επάνω στις κερήθρες. Με αυτό το χορό ανακοινώνουν στις άλλες την κατεύθυνση, την απόσταση και το είδος της τροφής που έχουν βρει. Πρώτοι οι ‘Έλληνες και ειδικά ο Αριστοτέλης ανακάλυψαν αλλά δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν τη συμπεριφορά και το νόημα αυτού του χορού. Όμως, μετά από μελέτες πολλών ετών και μέσα στο 20ο αιώνα ο Γερμανός Karl von Frisch ισχυρίζεται ότι αποκωδικοποίησε αυτή τη συμπεριφορά της πληροφόρησης των μελισσών μεταξύ τους. Υπάρχουν δύο είδη χορών. Ο κυκλικός. Χορεύουν κυκλικά, όταν έχουν εντοπίσει τροφή σε λιγότερο από 25 μέτρα περίπου από την κυψέλη, χωρίς όμως να δείχνουν την κατεύθυνση. Όταν η απόσταση είναι μεγαλύτερη από 25 μέτρα τότε ο κύκλος γίνεται μισοφέγγαρο. Αν πάλι η απόσταση είναι πάνω από 100 μέτρα, τότε έχουμε το χορό της κοιλιάς που έχει σχήμα 8. Αυτός λοιπόν δείχνει την απόσταση, το είδος της τροφής και την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν. Το είδος της τροφής που βρέθηκε το αναγνωρίζουν
Χριστούγεννα στη Σουηδία ''God JUL'' Οι γιορτές στην Σουηδία αρχίζουν στις 13 Δεκεμβρίου με την ημέρα της Lucia, που σύμφωνα με τον θρύλο, είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου και άρα άνθρωποι και ζώα χρειάζονται περισσότερη τροφή. Στο σπίτι, η Lucia (Βασίλισσα του Φωτός) βρίσκει την έκφρασή της στο πρόσωπο της μεγαλύτερης κόρης της οικογένειας. Φοράει ένα μακρύ άσπρο φόρεμα και ένα στέμμα με κεριά στα μαλλιά της. Ξυπνάει τους γονείς της, τραγουδώντας το παραδοσιακό ιταλικό τραγούδι “Santa Lucia” και τους πάει καφέ, κουλουράκια και κάποτε glogg (ζεστό κρασί με μπαχαρικά). Επίσης διοργανώνονται εκλογές για την επιλογή της Lucia που θα ηγηθεί στην μεγάλη παρέλαση στη Στοκχόλμη. Το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, ήρθε στην Σουηδία από την Γερμανία, ήδη, από τα 1700, αλλά γενικεύτηκε σε όλη την χώρα τον τελευταίο αιώνα. Πάντως, σήμερα σε όλα τα νοικοκυριά στολίζεται δέντρο. Το αποκορύφωμα των εορτασμών είναι και στην Σουηδία, η παραμονή των Χριστουγέννων. Το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι απαρτίζουν παραδοσιακά πιάτα όπως χοιρομέρι, ζελέ από γουρουνοπόδαρα, lutfisk (λιαστός μπακαλιάρος) και χυλός ρυζιού. Επίσης, ενδιαφέρον είναι
Η Βarbie είναι κούκλα μόδας που κατασκευάστηκε από την αμερικανική εταιρεία παιχνιδιών, Mattel και ξεκίνησε να παράγεται το Μάρτιο του 1959. Η Αμερικανίδα επιχειρηματίας Ρουθ Χάντλερ χρησιμοποίησε τη γερμανική κούκλα Bild Lilli ως πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία της Barbie.
Δημιουργία
Η Ρουθ Χάντλερ παρακολουθούσε την κόρη της, Μπάρμπαρα, να παίζει με τις χάρτινες κούκλες της και παρατήρησε ότι της άρεσε να τους δίνει ρόλους ενηλίκων. Την εποχή εκείνη, οι περισσότερες κούκλες για παιδιά ήταν αναπαραστάσεις βρεφών. Συνειδητοποιώντας ότι ίσως υπάρχει ένα κενό στην αγορά, η Χάντλερ πρότεινε στον άντρα της, Έλιοτ (συνιδρυτή της εταιρείας Mattel), την ιδέα της ενήλικης κούκλας. Αυτός δεν ενθουσιάστηκε με την ιδέα, όπως και οι διευθυντές της εταιρείας. Η Χάντλερ, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ευρώπη το 1956 μαζί με τα παιδιά της Μπάρμπαρα και Κένεθ, βρήκε τυχαία μια γερμανική κούκλα - παιχνίδι, που ονομαζόταν Bild Lilli. Η κούκλα αυτή είχε ακριβώς τις αναλογίες που είχε η Χάντλερ στο μυαλό της για την ιδέα της ενήλικης κούκλας. Η Bild Lilli βασιζόταν σε ένα δημοφιλή χαρακτήρα που εμφανιζόταν σε ένα comic strip του Ράινχαρντ Μπόιτιν, για την εφημερίδα Bild-Zeitung Η Lilli πουλήθηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το 1955 και παρ’ όλο που αρχικά είχε βγει στην αγορά μόνο για ενήλικες, έγινε δημοφιλής στα παιδιά, στα οποία άρεσε να την ντύνουν με σύνολα που πωλούνταν ξεχωριστά.
Πρώτες κούκλες Μετά την επιστροφή της στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Χάντλερ, επαναδιατύπωσε το σχεδιασμό της κούκλας (με τη βοήθεια του μηχανικού Τζακ Ράιαν) και στην κούκλα δόθηκε το όνομα "Barbie" από την κόρη της Ρουθ, Μπάρμπαρα. Η κούκλα έκανε το ντεμπούτο της στο American International Toy Fair, στη Νέα Υόρκη, στις 9 Μαρτίου του 1959. Η ημερομηνία αυτή χρησιμοποιείται επίσημα ως τα γενέθλια της διάσημης κούκλας. Η εταιρεία Mattel απέκτησε τα δικαιώματα της Bild Lilli το 1964 και σταμάτησε την παραγωγή της. Η πρώτη κούκλα Barbie φορούσε ένα μαύρο και άσπρο ριγέ μαγιώ και τα μαλλιά της ήταν αλογοουρά. Ήταν διαθέσιμη είτε με ξανθά είτε με μαύρα μαλλιά. Τα ρούχα της ήταν σχεδιασμένα από τον σχεδιαστή μόδας Σάρλοτ Τζόνσον, της εταιρείας Mattel. Οι πρώτες κούκλες Barbie είχαν κατασκευαστεί στην Ιαπωνία, με τα ρούχα τους ραμμένα στο
εβαπορέ.
ΥΛΙΚΑ
• 2 παντζάρια
• 2 πατάτες
• 2 καρότα
• 2 φλ. αρακά, κατεψυγμένο
• 1 κρεμμύδι κόκκινο, ψιλοκομμένο
• 6 μικρά αγγουράκια τουρσί, ψιλοκομμένα 2 κ.σ. ελαιόλαδο
• 2 κ.σ. μηλόξυδο, αλάτι κατά βούληση, πιπέρι, κατά βούληση
• ½ κ.γ. σκόρδο, σε σκόνη
• 1 φύλλο μαρούλι, κομμένο σε μικρά τρυφερά κομμάτια
ΕΚΤΕΛΕΣΗ Αρχικά, σε μία κατσαρόλα με νερό που βράζει, ρίχνουμε τα παντζάρια και τα αφήνουμε να βράσουν για 20 λεπτά. Στη συνέχεια αφαιρούμε τα παντζάρια από την κατσαρόλα με τρυπητή κουτάλα, τα ξεφλουδίζουμε, τα κόβουμε σε κυβάκια και τα αφήνουμε στην άκρη. Έπειτα ξεφλουδίζουμε και κόβουμε σε κυβάκια τις πατάτες και τα καρότα, τα ρίχνουμε σε αλατισμένο νερό που βράζει, μέχρι να μαλακώσουν. Δε θέλουμε να λιώσουν τα λαχανικά, αλλά να κρατάνε. 5 λεπτά πριν αποσύρουμε την κατσαρόλα με τα λαχανικά από τη φωτιά, προσθέτουμε το προβρασμένο παντζάρι και αρακά. Επόμενη κίνηση είναι να σουρώσουμε τα λαχανικά και τα αφήσουμε στην άκρη να κρυώσουν. Σε ένα μικρό μπολ βάζουμε το ελαιόλαδο, το μηλόξυδο, αλάτι και πιπέρι και χτυπάμε ελαφρά με σύρμα. Σε ένα μπολ ρίχνουμε τα βρασμένα λαχανικά, το κρεμμύδι, τα αγγουράκια τουρσί και περιχύνουμε τη σαλάτα με τη βινεγκρέτ. Δοκιμάζουμε το αλατοπίπερο και προσθέτουμε περισσότερο, αν χρειάζεται. Μετά πασπαλίζουμε
• Τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό Μονίμων Αξιωματικών Αεροπορίας Ο.Σ.ΜΟ.Σ.Α. « Ο ΙΚΑΡΟΣ», για την οικονομική στήριξη για την έκδοση της εφημερίδας μας • Τo Fresh Belgian Chocolates “Leonidas” Κολωνακίου, του Αντιπτέραρχου Ιωάννη Ιωαννίδη, για τον εμπλουτισμό της γιορτινής μας ατμόσφαιρας με την προσφορά του σε προϊόντα “Leonidas” • Την κα Έλια Βλάχου, Αρχαιολόγο – Μουσειολόγο, Επικεφαλής Προγραμμάτων Ανάπτυξης και Προβολής του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, για το άρθρο που μας εμπιστεύτηκε σχετικά με την έκθεση που επισκεφτήκαμε με τις Νεφέλες «Πώς μάθαιναν οι Έλληνες γράμματα από την Άλωση μέχρι την Επανάσταση» (14531821)» • Την κα Σοφία Πελοποννησίου, για την εξαίρετη ξενάγηση μας στην έκθεση του ΜΙΕΤ • Τις κυρίες Ντενίζ Γιάνναρου και Έφη Παπαπροκοπίου για την προσφορά των δώρων τους (γούρια 2023) ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ
• Γεώργιο Γερούλη
• Δημήτριο Γιάνναρο
• Καρανίκα Εμμανουήλ
• Έλια Βλάχου
• Σοφία Πελοποννησίου
• Ευαγγελία Τσουμάκη
• Αθηνά Μακρατζάκη
• Κάλλια Γιαννιτσοπούλου
• Δανάη Παναρετάκη
• Βασιλική Βούρη
• Λίνα Μπασαρά
• Αλίκη Κόρακα
• Έφη Παπαπροκοπίου
Επιμέλεια έκδοσης
Αλίκη Οικονόμου Κόρακα
