nederlands auschwitz comité
maart
secr. voorlopig: v. Walbeeckstraat 9hs, amsterdam-w., postgiro 2 9 3 0 87 bankrek.: amsterdamsche bank nr 1 0 6 5 4 0 , bijk.: van baerlestraat amsterdam z.
Voor volken en groepen, die onder de fascistische gesel hebben geleden, bestaat slechts één 'vergoeding': vernietiging van dat fascisme. W i e wegens welke andere en hoe ook geheten vergoeding de nazi-heren maar wil laten begaan, brengt Haman-Hitler weer tot leven.
Hamansoren Twintig jaar nadat schoksgewijs en toch beetje bij beetje de ware aard en omvang van — en daarmee de omvangrijke schuld a a n de nazi-misdaden zichtbaar werden, heeft de strijd om de bestraffing daarvan zijn hoogtepunt bereikt. D i e strijd is tweeledig. I n B o n n is a a n de orde de verjaring, voor deze waarlijk 'nie dagewesen' misdaden ondenkbaar en ontoelaatbaar. D a a r n a a s t staat de praktijk der bestraffing. Niet-verjaring betekent berechting. M a a r a a n die berechting zelf schort kennelijk ook heel wat. Voor ons Nederlandse, slachtoffers en meelevenden, was het „ v o n n i s " van Rajakowitsch in W e n e n een klap in het gezicht. Zelfs zonder verjaring in Oostenrijk. I n Frankfort konden K r u mey en Hunsche, naaste en actieve medewerkers van E i c h m a n n , het gebouw waar zich ook het Auschwitzproces afspeelt, elk als vrij man verlaten. Vrijgesproken zijn ook de 'verpleegsters' die duizenden geesteszieken vermoordden: nu zijn zij waarlijk „genadezusters", toen h u n cynische bijnaam. D e zg. rechtsgrond? Zij moordden niet uit eigen beweging! Neen, niet elk van de Referente en overige nazi-klerken, niet alle kampbeulen en artsen met dodende injectiespuit hebben die satanische vormen van h u n bedrijf zelf uitgedacht. Is daarmee moord geen moord meer, maar voorgoed straffeloos? D e nazizusters hadden zich, net als de S S - e r s , zelf gemeld voor h u n activiteiten. Zij zijn en blijven wat zij zo gretig wilden worden: massale modelmoordenaars. V a n h u n opdrachtgevers, de bazen van B u n a in Monowitz, van Siemens in Bobrek, voorportalen en leveranciers der gaskamers, hoort men ontstellend weinig, althans voor de justitie. M a a r daar horen juist allereerst de Hitler-generaals, die n u atoombommen- en -mijnen wensen te hanteren, en de klacht van Puttens gemeenteraad onbeantwoord laten en de verwoester van Rotterdam, die militaire en n a a r hij hoopt, binnenkort nog verwoestender oppermacht verkreeg. In-
1965
plaats van een 'Bundesgericht'.
sommatie
voor
een
W i l de Bondsregering dan niets goedm a k e n ? O ja, een 'vergoeding', voor het verwijderen van een kampnummer, voor het uitwissen van het spoor, het uitsnijden van het bewijs van de misdaad. W i j hebben het gesignaleerd als de opperste brutaliteit van de m i s dadigers, bedreven door hun vrienden. Alleen om hun schande vast te nagelen hebben wij dat schandaal gepubliceerd. D e regering in Bonn wil, in eigen land en elders, nog wel eens met één hand een douceurtje toesteken, en speculeert dat de 'begunstigde' wel niet zo erg op de andere hand zal letten . . . of een oogje dicht doet. Maar geen enkele schadeloosstelling of transactie kan iets goed maken, zolang de nazichefs, zelfs na opheffing der verjaring en het uitzitten van hun gemiddelde tien-minuten-per-moord weer vrij opnieuw en erger kunnen gaan organiseren. Of helpers en leeilingen instrueren. Zonder dat hun naam bij een proces ook maar mag worden genoemd, zoals de e x - I G - F a r b e n h e r e n verkregen — of afdwongen. D e slapheid der Nederlandse regering liet toe, dat de vervolgden in ons land met een aalmoes werden afgescheept. M a a r als het in h u n kraam te pas komt, hebben de hoogmogenden van West-Duitsland wel een luxueus snoepje over voor wie niet lastig is. I n deze dagen wordt het Poeriemfeest gevierd. D a a r b i j hoort een luchtig, smakelijk gebak. Het heet H a m a n s oren. Zo bespot men de fielt, die eens de kinderen Israëls wilden uitroeien. Zij gaven die n a a m aan de snoeperij, nadat de perfide Haman verslagen en onschadelijk gemaakt was. D a n kan men vrolijk Hamansoren verorberen. M a a r wie een versnapering aanpakt, of erger nog, in de waan, dat men zijn gezondheid bevordert, afbedelt van de levende moordenaar, vol nieuwe plannen en moordtuig, dat slikt slechts rattenkruid.
Verantwoording Nog nooit is enige oproep van ons comité op zulk een schaal beantwoord als die tegen de verjaring. E n dat wil wel iets zeggen, met ruim 3 2 0 0 personen bij de twintigste herdenking! Tienduizend handtekeningen — of nog meer, want wij konden niet iedereen een lijst toesturen; en een groot aantal brieven, vaak zo ontroerend, dat men ze nauwelijks durft afdrukken. J o n g e meisjes, A.O.W.-ers meldden zich zelf bij ons secretariaat, soms om wel honderd handtekeningen te brengen, om nieuwe lijsten te halen. Al de start op de D a m en in de K a l verstraat, waar leden van ons comité met sterren en borden lijsten ter tekening voorhielden en opwekten voor de bijeenkomst in K r a s (verslag elders in dit n u m m e r ) , was raak. D e mensen stonden in de rij, Amsterdammers en bezoekers uit de provincie, Duitsers en Israëliërs, Amerikaanse en R u s s i s c h e zeelui, toeristen uit aller heren landen hebben getekend. D e lijsten vlogen weg op de vergaderingen en kwamen volgetekend terug, ze werden graag ontvangen en voldeden duidelijk aan een behoefte. E e n gymnasiumleraar uit Dordrecht zamelde de namen van zijn collega's in, een leerling die der docenten a a n het Maimonides-lyseum, dr. Sierksma die van zijn vrouw, zoon en Leidse studenten. S o m s zijn, blijkens de brieven, die n a men in één uur verzameld, soms door een zieke of van een ziekbed telefonisch georganiseerd! „ W a t zal er gebeuren, als deze mensen weer vrij komen, als ze naar de plaats van de m i s daad mogen terugkeren . . . D a t mag niet . . . "
Vervolg op pag.
2