tu
Natuurpunt Middenkust
Natuurinrichtingsproject Schuddebeurze
Onderaan links ’t bosje van den iengelsman, bovenaan links de windturbines van Gabriël en centraal in het midden de duinvallei van Schuddebeurze. Het winterwater is al danig opgedroogd. - Johan en Henk Broidioi
Het NatuurInrichtingsProject (NIP) Schuddebeurze had in 2016 een trage start. In afwachting van het echte startschot, de handtekening van de minister, liepen er jarenlang studierondes. De planten, de bodem, de ondergrond, de kriebelbeestjes, de … noem maar op. Allemaal nuttig en zelfs onontbeerlijk, maar er raakte geen schop in de grond. Uiteindelijk, in 2019 kon er écht van start gegaan worden. En het moet gezegd worden: nu gaat het vooruit. de (gebiedsvreemde) grond afgegraven en afgevoerd. Daar ging een niveauverlaging tot omtrent één meter mee gepaard: een echte duinvallei werd geboren! Er waren wat problemen die opgelost of omzeild moesten worden, zoals de cyclische verontreiniging van de Schuddebeurzebeek door het riolerings-overstort even stroomopwaarts, de vrijwaring van de groeiplaats van het Europees beschermde plantje kruipend moerasscherm en straks de te verwachten massale opslag van wilgen die we even massaal gaan moeten wieden als we de duinvallei willen openhouden. Witte waterranonkel: Heukels’ Flora omschrijft: “in ondiep, voedselarm water of op ’s zomers droogvallende plaatsen, soms tijdelijk in verse greppels en poelen”. Hopelijk is het in onze duinvallei permanent. - Johan Broidioi
In een eerste fase sloten we de bunkerwerken af om verder vandalisme te voorkomen, we plaatsten een metalen uitkijkplatform bovenop de commandobunker, met afdichting van insijpelingen, eentje ingericht als vleermuisbunker …. In een tweede fase werd een voormalige hoeve gesloopt, die gedeeltelijk herbouwd was tot woning. Later werd op die plek een poel aangelegd. Meestal gebeurt het omgekeerde. De derde fase ging wel heel ver: aan weerszijden van de Schuddebeurzebeek werd de opgevoer-
Afgelopen wintermaanden schrok (niet alleen) het waterwild zich een hoedje toen ze al dat water zagen. Naast snaterende en gakkende eenden en ganzen als wilde eend, slobeend, bergeend, Canadese gans die als eerste opdoken, profiteerden ook wadende wulpen en korzelige kieviten (als Delphine Lecompte meeleest, merken we het straks wel in haar cursiefjes). Ondertussen drogen in dit recorddroge voorjaar de plassen op en duiken de eerste pioniers van het plantenleven op. En al een eerste verrassing: witte waterranonkel! Een soort die totnogtoe onbekend was aan de kust. Er zijn slechts twee vindplaatsen in de zandstreek en alle andere vondsten in de
stille kempen: (zeer) zeldzaam volgens de flora’s. Het is een soort die dikwijls opduikt na verse graafwerken en we kunnen niet ontkennen dat dat hier ook het geval was. Waterranonkels zijn over het algemeen pioniersoorten en daar doet die witte de reputatie van het geslacht alle eer aan. Als milieu worden vennen en voedselarme plassen vermeld, en hopelijk kunnen we dat zo houden. Want we moeten ons danig weren om de waanzin van de nitraatverspreiders te stoppen. De volgende fase is volop in voorbereiding. Deze fase spitst zich toe op het heischrale grasland. Verwijderen van struweel, vellen van populieren en esdoorns die het tegengestelde vegetatiebeeld van verbossing veroorzaken. Plaggen en terugdringen van nitraatkwekers als brem en gaspeldoorn, afgraven van glibberige sliblagen en opgedroogde slibdroesem, hele storten en halve stortrestanten, herstellen van afrasteringen. En de drastische ombouw van het voormalige opslag(?) terrein halverwege het Bamburgstraateindje tot een prachtig poeltje + aangepaste omgevingswerken. Johan Broidioi
De Spille 2022-3
49
