Tussen de boekenrijke muren van de bibliotheek van SintGillis ontmoet Erien Withouck (EW), publiekswerker aldaar, de twee leesambassadeurs Bas Van den Hout (BVdH) en Tarik ‘Abu Ruman (Father of the Pomegranate)’ Haru (TH). Beiden houden van kunst en schrijven. Samen reflecteren ze over woorden: schrijven als kunst, schrijven over kunst, en het maken van kunst over geschreven woorden. Tarik is geboren in Willebroek, maar woont al sinds 2014 in Brussel. Momenteel heeft hij een pauze genomen van zijn professionele carrière om gezinswetenschappen te studeren aan hogeschool Odisee. Daarnaast onderzoekt hij taal als tool, om jezelf en de buitenwereld te leren kennen.
Bas is oorspronkelijk van Nederland, maar trok in 2017 naar Brussel om zijn master Vrije Kunsten aan LUCA School of Arts te behalen. Hij is al een tijdje afgestudeerd, maar is blijven plakken in Brussel, waar hij als beeldend kunstenaar de Brusselse kunstscene kaapt vanuit zijn atelier op de Anspachlaan.
INTERVI EW
“Je doet iets, en je geeft het aan de wereld, en dan wordt het iets universeels.” “Ja, dat is iets heel speciaals: iets doorgeven voorbij tijd en ruimte.” BVdH — Ik voel me hier op mijn plek. Het is een interessante stad. In tegenstelling tot Nederland, waar alles vrij georganiseerd is, heeft Brussel iets chaotisch. Je loopt constant tegen ‘kartelrandjes’ aan, en dat vind ik mooi. Het voelt op een gewone dag soms alsof je in het buitenland loopt, je kan gewoon anoniem zijn. TH — Ik ben in Vlaanderen geboren, maar mijn hele familie woont in Brussel. Ik kan volledig volgen: we kunnen ons hier echt anoniem voelen. Het is een beetje village, maar ook city. Het heeft de voordelen van beide: klein en groot. BVdH — Ja, ik dacht in het begin dat Brussel een metropool was, maar als je er dan eenmaal woont, dan kom je erachter dat het helemaal niet zo gigantisch is. Het is heel gek opgebouwd. Soms kom je ergens
1 STAD, 19 B OEKE N
3
