museumbulletin > triomf van de moederliefde
triomf van de moederliefde
focus op de ocmw-verzameling in het sint-janshospitaal
Editie VII van de reeks dossiertentoonstellingen rond OCMW-collecties neemt een onverwachte wending. Het Sint-Janshospitaal nodigt zichzelf uit als eregast en tovert een schilderij tevoorschijn uit de eigen verzameling, dat tot op heden zelden aan het publiek werd getoond. Dit doek deelt de eregastpositie met een kunstwerk in bruikleen uit het Musée des Beaux-Arts van Doornik. De twee schilderijen treden drie maanden lang met elkaar in dialoog, van 15 december 2017 tot 19 maart 2018, en vertellen een tijdloos verhaal van onbaatzuchtige moederliefde. Door SIBYLLA GOEGEBUER
capsuletentoonstelling Jacob van Oost de Oude (toegeschreven aan), Moeder en Kind, circa 1640, olieverf op doek, H 85 x B 71 cm, Sint-Janshospitaal Brugge Foto: ©Dominique Provost, 2017
14
Projecten in het Sint-Janshospitaal duiden het rijkgeschakeerde zorgverhaal. Het jaarlijkse initiatief rond OCMW-collecties maakt deel uit van het structurele samenwerkingsproject OCMWcollecties Vlaanderen & Henegouwen. Het benadrukt telkens één aspect van de tijdsoverschrijdende bekommernis vanwege de zorgactoren van het Sint-Janshospitaal voor de medemens. De minipresentatie heet ook capsuletentoonstelling. Eén verhaal, één thema, één kunstenaar of een kunstenaarsfamilie worden in een opstelling in klein, compact en mobiel formaat aan het publiek onthuld. Editie VII doet niet anders. Twee taferelen, het schilderij Moeder en Kind (circa 1640) toegeschreven aan Jacob van Oost de Oude (1601-1671), uit de collectie van het Sint-Janshospitaal, en het doek Heilige Maagd met Kind en heilige Johannes (1668) van Jacob van Oost de Jonge (1639-1713), uit het Musée des Beaux-Arts te Doornik, vertellen een
bijzonder caritatief verhaal.
caritas: allegorie van de onbaatzuchtige moederliefde Op beide taferelen verschijnen Maria, baby Jezus en de kleuter Johannes die op volwassen leeftijd de doper van Christus wordt. De kunstenaars hebben het tafereel bewust beperkt gehouden, zowel qua afmetingen als qua decorum en emotionele uitdrukkingen. De drie protagonisten dirigeren een schouwspel dat de onvoorwaardelijke moederliefde etaleert. Het ogenschijnlijk onopvallende decor en een kleurengamma dat door rode, blauwe en witte tonen wordt overheerst, maken van het geheel een sereen tafereel. De barokke pathos, bijna noodzakelijk voor schilderijen met een caritasthematiek in de context van de Contrareformatie, ontbreekt. Werd opzettelijk gekozen – door de opdrachtgevers of kunstenaars - voor een rus-