WATERSPORT MOERVAART MAGAZINE April 2023

Van Houteghem Charles

De Witte Jurgen

Cappaert Jo

Zetel / Redactieadres: LEEWEG 4 9270 LAARNE

e-mail: watersport.moervaart@proximus.be

Blog: watersportmoervaartnieuws.blogspot.com

Ondernemingsnr. 0424. 080. 436

RPR Gent afdeling Dendermonde

WERKTEN MEE AAN DIT BLAD:

INHOUD

April 2023

Watersport Moervaart vzw of de uitgever zijn niet verantwoordelijk voor onjuiste, onvolledige of ontbrekende vermeldingen.

Niets uit dit Watersport Moervaart magazine mag overgenomen worden zonder schriftelijke toestemming van de auteur.

Blz 2 Inhoud + weetjes

Blz 3 Voorwoord

Blz 5 VOOR U gelezen of gehoord

Blz 8 What’s in a name

Blz 9 Met de Mira-Ceti naar Berlijn

Blz 14 Mag ik u kussen?

Blz 17 Éditiond du Breil

Blz 18 Yester verlegt zijn grenzen /3

Blz 23 Ankeren - Deel 2

Blz 26 Fête du Canal

Blz 27 Hemelvaart - toertocht

Blz 28 Op bezoek bij KLORON

ZONDAG 7 MEI

VLAAMSE HAVENDAG

Tal van activiteiten in Gent, Antwerpen en Zeebrugge

Als het lente is, dan zal er op de meeste bootjes in eerste instantie vooral gepoetst en geklust worden Ander beddengoed, olie checken, hier en daar een likje verf, vers drinkwater wordt gebunkerd, bergen proviand worden in kasten gestouwd, marifoons ge-updated

En die fluitende vogeltjes, die zijn er wel maar worden straal genegeerd, wat zeg ik, ze worden vervloekt, want ze sch””ten ons pas geboende dek vol en trachten nesten te bouwen op de zwemplatforms waar ze in mei hun ei willen neerpoten En daar slagen enkele exemplaren jaar na jaar wonderwel in, meestal telkens weer op boten van dezelfde ongelukkigen Het moet gezegd, al doen we dat niet graag, dat enkele eigenaars van die zwemplatforms niet zo nauw kijken Sommige van die scheepjes hebben het laatste jaar niet van de streling van een zwabber kunnen genieten

Het wordt dus de hoogste tijd om eens de mouwen op te stropen, slecht onderhouden vaartuigen horen niet thuis op ons deeltje van de Moervaart Zonder rancune vragen we eens een kleine inspanning aan zij die zich ongetwijfeld aangesproken voelen AUB!

Intussen zijn we reeds in de 4de maand van het jaar We kenden dit voorjaar, buiten af en toe een flinke windvlaag en een kortstondige zeer hoge waterstand, een vruchtbare

Algemene Vergadering met het recordaantal van 123 aanwezigen

Er werden door onze toervaart-Jo enkele mooie vaartochtjes uitgewerkt voor het nakende vaarseizoen Verder in dit clubblad vind je daar meer informatie over en binnenkort krijg je in uw mailbox een uitnodiging als herinnering

Als het lente is, dan kan het feest beginnen

Zonnestralen schijnen weldadig het kajuitraam binnen

Vogeltjes fluiten, er waait een verfrissende wind

Als de lente komt voelt een toervaarder zich weer een beetje kind Dan gaat z ’ n hart wat harder pompen, het bloed iets sneller stromen Koning winter bleef lang genoeg, laat de bloemetjes nu maar komen Vaarplannen worden gesmeed, de jaarlijkse grote kuis staat reeds lang geprogrammeerd, De boot wordt bij tijd en wijle een huis, De varensgast z ’ n thuis

Als het lente is komt alle leven weer op gang

Dat al dat moois mag blijven duren, een vaarseizoen lang Als het lente is

Buiten onze eigen vaartochten is er dit voorjaar de VPF toervaartreünie in Brugge Coupure Het inschrijvingsformulier hiervoor vind je in Kanaal 77 van april (die je normaal al in de bus kreeg) Wens je hieraan deel te nemen? Dan raden we aan om niet af te wachten en zo vlug mogelijk in te schrijven Ondanks de forse afmetingen van de Coupure-kom is het aantal ligplaatsen er niet oneindig, wie te laat inschrijft zal allicht geen ligplaats meer kunnen bemachtigen want Brugge is een geliefde afmeerplaats

Uw VPF lidkaart is geld waard! Deze zit in de bruine enveloppe bij Kanaal 77 en het Vademecum! Hou dit in de gaten.

Verder is er nog een bijeenkomst in Roubaix ter gelegenheid van het 150 jarig bestaan van het kanaal Ook hierover wat info in dit blad

Vergeet niet om tijdig uw vaarvergunning voor de Vlaamse waterwegen te verlengen, ook als je niet van plan bent om te gaan varen dien je de vaarbelastingen te voldoen Inderdaad weer “iets” duurder dan vorig jaar, maar wat had je gedacht Wacht niet op een bericht van de Waterweg want die komt er enkel als je het hebt aangevinkt bij uw vorige gift Op Visuris kan je met uw account inloggen en nakijken wanneer je ten laatste moet betalen en indien het zover is, uw bijdrage ook vereffenen Fietsend Vlaanderen zal u dankbaar zijn voor weer een nieuw stukje fietssnelweg dat kan aangelegd worden op een of ander jaagpad Al dromen we dat jouw centen voor één keer worden aangewend voor het broodnodige onderhoud van bruggen en sluizen Al weet Borsato wel beter!

Prettig voorjaar gewenst

Het Watersport Moervaart Team

Als het lente is, dan bloeit er wat vanbinnen Als het lente is, dan bloeit er wat vanbinnen

Algemene vergadering 2023. Een beknopte samenvatting:

Op 18 februari 2023 vond onze 42ste algemene vergadering plaats. Het bestuur dankt de zeer talrijke aanwezigen.

- Er werd voorafgaande een oproep gericht naar nieuwe kandidaat bestuursleden. Spijtig genoeg heeft niemand zich hiervoor gemeld.

- Nieuwe ligplaatshouders worden door secretaris Marc voorgesteld.

- De vernieuwde statuten, waarvan de actieve leden vooraf een exemplaar kregen, worden goedgekeurd.

- Schatbewaarder Armand brengt het financieel verslag 2022.

Onze clubkas blijft het goed doen, het jaar wordt opnieuw met een positief saldo afgesloten.

Bedragen horen niet thuis in het clubblad maar werden meegedeeld op de Algemene Vergadering. Het kasboek wordt voorgelegd aan de vergadering en door 2 leden als goed bevonden.

- Gezien de positieve resultaten zullen voor 2024, behoudens onvoorziene omstandigheden, onze lage prijzen voor lid- en liggelden kunnen aangehouden worden. Lidgelden zijn sinds de jaren ’90 onaangepast, De ligplaatsprijs werd voor het laatst licht bijgesteld in 2010. In deze tijden van hoge inflatie waar alles fors stijgt mogen we daar best fier op zijn. Indien een verhoging zich alsnog zou opdringen wordt dit tijdig aan de leden bekend gemaakt.

- Toervaartorganisator Jo brengt een voorstelling van de komende voorjaarstoervaarten.

- De aanwezigen krijgen de mogelijkheid om vragen te stellen of opmerkingen op het beleid te geven. Reacties blijven uit.

- Het bestuur krijgt ontheffing voor boekjaar 2022.

- Een uitgebreid (officieel) verslag of de boeken van de vereniging kunnen steeds, na afspraak, door de actieve leden ingekeken worden.

Uw bestuur: Armand, Jurgen, Jo, Charles, Marc & Jef

ONS LEDENBESTAND

Naar gewoonte blijven alle ligplaatsen in onze haven volzet. Met regelmaat komen nieuwe aanvragen binnen maar er wordt niet met wachtlijsten gewerkt. Indien er een plekje vrij komt wordt een boot, passend in afmeting, aangenomen, dit na kennismaking met de eigenaars. Zo werken we al jaren en dat loopt prima.

Waar mogelijk trachten we lege plaatsen van zij die op het droge overwinteren, of vaste liggers die voor lange tijd op reis zijn, tijdelijk in te vullen. Een week voor je terug uw ligplaats wenst in te nemen geef je best een seintje (tel. met de havenmeester of via mail watersport.moervaart@proximus.be). Dan kan uw steiger tijdig vrij gemaakt worden.

Ons ledenaantal stijgt jaar op jaar. Momenteel zijn we met 115 waarvan 32 met boot in Wachtebeke.

98 van onze leden zijn via WM ingeschreven bij de VPF.

Het is belangrijk dat adresveranderingen steeds doorgegeven worden zodat we tijdig de verzendlijsten voor het clubblad en Kanaal 77 kunnen aanpassen.

Heb je een nieuw mailadres, geef dit ook door aub (uw gegevens worden enkel intern gebruikt en worden goed afgeschermd).

VEILIGHEID IN ONZE HAVEN

UW ELEKTRICITEITSREKENING

WE HEBBEN WAARSCHIJNLIJK GOED NIEUWS! Hetmagookaleens.

In het recente verleden hebben we onze leden gewaarschuwd om met het verbruik aan boord omzichtig om te springen. Vooral naar de langverblijvers toe, die zonder meer de grootverbruikers zijn in de haven, leek ons dat heel belangrijk zodat ze geen onwaarschijnlijk hoge rekening zouden krijgen.

Gezien onze maandelijkse voorafbetalingen aan ENGIE in november 2022 in één ademstoot met 54% naar hogere regionen opklom zagen we ons verplicht om ook onze tarief van 0.5 naar 0.7€/kWh op te trekken, weliswaar met de belofte om dit in het oog te houden en de prijs bij te stellen als dat kon. Gezien de prijzen zich internationaal leken te stabiliseren en belofte schuld maakt kan er misschien wel iets gedaan worden, ook al zien we dat nu nog niet aan de ENGIE-factuur Secretaris Marc nam onlangs de individuele tellerstanden op en ging aan het rekenen. Op de april-bestuursvergadering volgt enig overleg en wordt beslist of we het risico kunnen nemen om ondanks de weer aantrekkende inflatie en brandstofprijzen de prijs per kWh kunnen laten zakken met 5 of 10 cent. Pas daarna volgt uw rekening, dit aan het aangepaste tarief.

We mogen in Wachtebeke niet klagen over diefstal, inbraak of vandalisme. Havenmeesters en sociale controle doen hun werk. En we willen het graag zo houden. Maar dat kan enkel als ieder zijn steentje bijdraagt. ‘Geen buit, geen dief’ is een bekende kwoot, maar als er wel buit aan boord is (bv TV, verrekijker, PC, kledij, buitenboordmotor, benzine, de schipperse of zelfs gewoon wat drank…) zorg er voor dat het uit het zicht onttrokken word. Berg het weg, drink het zelf uit (! niet de naft) of sluit de gordijnen mooi af. En zorg voor goed hang- en sluitwerk.

Kontroleer ook eens de kwaliteit van uw landvasten, die touwen gaan niet eeuwig mee. Ga je voor langer dan enkele dagen weg, verwittig de havenmeester, die zal uw elektriciteit af zetten zodat misbruik niet mogelijk is.

VOOR U GELEZEN OF GEHOORD!

PROEFPROJECT IN GENT

Energie uit de thermos

De bouw van de oorspronkelijke elektriciteitscentrale HAM, trouwens de eerste in Gent, werd reeds in 1904 opgestart. Het eerste Gentse openbaar netwerk voorzag niet alleen bedrijven en de tram van elektriciteit maar voor het eerst kwam stroom bij particulieren binnen in huis, niet onmiddellijk bij iedereen, maar het was een begin.

De huidige centrale, gelegen aan het Handelsdok in Gent, werd gebouwd vanaf 1924. Dit is vandaag de oudste nog werkende centrale in België. Een deel ervan is museum en wordt als concertzaal gebruikt, dat zal imposant zijn. Zeker eens een clubbezoek waard als de mogelijkheid zich voordoet.

Maar we wijken af.

13 met kolen gestookte ketels zorgden voor de stoom die de turbines moesten aandrijven. Sinds 1958 levert de centrale niet alleen elektriciteit maar ook warmte aan de Gentenaar. Via een ondergronds netwerk van buizen wordt warm water (restwarmte van de stoom) vanuit de centrale tot bij, vooral, openbare gebouwen in de stad gepompt, waar de warmte gebruikt wordt om het de ambtenaar gezellig te maken. Dat warmtenet zorgt voor een veel hoger rendement en is vandaag nog steeds in gebruik. Zo’n 23 kilometer aan leidingen voorzien onder meer de UGent, het ziekenhuis AZ Sint-Lucas, verschillende sociale wooncomplexen, het Van Eyck zwembad en het gerechtsgebouw van warmte.

We leven in een wereld vol ontwikkelingen op het vlak van energie. In de Gentse haven zijn er nog bedrijven die met hun restwarmte, welke vroeger in het kanaal of in de lucht terecht kwam, geen blijf weten.

In 2024 zou een proefproject starten waar de restwarmte deels kan gerecupereerd worden zonder aanleg van extra pijpleidingen. Daarvoor geschikte binnenschepen, voorzien van grote thermosflessen, tappen het hete water (tot wel 95°C) af bij de bedrijven, varen het naar het handelsdok en pompen het vervolgens in de warmwaterbuffer, oude olietanks die aangepast werden om het hete water te stockeren. Van daaruit gaat het door de bestaande buizen.

Of dit het einde betekent voor de oude centrale (die tegenwoordig op gas werkt) is ons nog niet bekend. Een gelijkaardig project zou ook in Antwerpen opgestart worden.

Om de thermos-schepen vlot uit de haven tot aan de centrale in het Handelsdok te laten varen moet het ontwerp van de nieuw te bouwen fiets- en voetgangersbrug aan de Oude Dokken wel worden aangepast, dus die zal allicht nog even op zich laten wachten.

FIETSBRUG ANTWERPEN Zonder wachten!

In het april-clubblad 2021 beschreven we reeds de mogelijke bouw van een fietsbrug over de Schelde in Antwerpen. Ondanks de felle protesten van o.a. schippers, loodsen en bedrijven in de omgeving komt die brug er. En allicht veel vlugger dan we voor mogelijk houden. Er wordt geopperd dat die er tegen 2027 zou moeten liggen.

Kostenplaatje?

Een goeie 252 miljoen. Jawel euro, geen franken, dat is (naar ‘t schijnt) voor oude mensen!

Opslagtank Pijpleidingen

Verbruiker Thermosschip

Centrale HAM

EuRIS Een verrijking tijdens je reis.

We kennen intussen het RIS (River Information Services) en het aanbod naar de scheep- en pleziervaart toe. En wie in het verleden met enige aandacht het clubblad doornam zal het al opgevallen zijn dat we niet helemaal in de wolken zijn over hun aanbod. Vooral omdat het zich beperkt binnen de Vlaamse grenzen terwijl heel veel waterlopen geen grenzen kennen.

Wie de zomervakantie buiten Vlaanderen doorbracht moest voor scheepvaartinformatie en stremmingen op zoek op buitenlandse sites. Heel populair en accuraat was, en is nog steeds, NOS Teletekstpagina’s 721 en 722 waarop heel veel is te vinden over de waterwegen in Europa.

Maar nu is er een opmerkelijke verandering in het aanbod. Om die reden geven we even wat aandacht aan EuRIS. Deze overkoepeling van informatie over de waterwegen binnen Europa is echt wel een flinke stap vooruit. Op 1 site vind je er alle mogelijke info over de waterwegen, en veel van de info die je er kan lezen is in het Nederlands – of in een taal naar uw keuze.

EuRIS geeft u eenvoudig toegang tot alle informatie die u nodig heeft op de belangrijkste Europese waterwegen.

EuRIS presenteert alle waterweg- en verkeersgerelateerde informatie van dertien Europese landen op handige kaarten of in tabellen, met:

- Een realtime verkeersbeeld (vlg AIS).

- Positie-informatie van geautoriseerde vaartuigen.

- Scheepvaartberichten

- Actuele waterstanden, afvoeren, doorvaarthoogte van bruggen, waterdiepte…

- Informatie over de vaarwegen, bruggen, sluizen, ligplaatsen, terminals.

- De actuele bedieningstijden van sluizen en bruggen.

- Een Route- en Reisplanner.

- Reisduur en verwachte aankomsttijden.

- en nog veel meer!

EuRIS brengt alle relevante informatie samen op één plek!

De website wordt constant bijgewerkt en uitgebreid om nog meer informatie samen te brengen op 1 site. Je kan het gratis gebruiken door simpelweg een account aan te maken (inloggen op je bestaande RIS account zou logisch zijn, maar dat kan niet).

Daarna inloggen, eenmalig de afmetingen van uw vaartuig ingeven en de speeltijd kan beginnen. Stremmingen, waterstanden, vaarroutes uitstippelen, het kan allemaal. Uiteraard mits enige oefening.

Ben je onderweg in binnen- of buitenland, je blijft met EuRIS, zo je dit wenst en indien je over mobiel internet beschikt, altijd op de hoogte van mogelijke stremmingen.

Ik zou zeggen, probeer het vooraf eens uit, oefening baart kunst.

EURIS Googelen en je komt er automatisch op terecht.

DOORVAART ANTWERPEN Oeioei iai

Vanuit de havendienst van de Port of Antwerp/Bruges werd een persbericht verstuurd met betrekking tot de doorvaart van de haven voor pleziervaartuigen in konvooi. Voor een groep pleziervaartuigen is namelijk een uitzondering toegestaan; niet alle vaartuigen van de groep dienen AIS te hebben. Enkel mits het volgen van onderstaande procedure kan het doorvaren van de haven voor pleziervaartuigen zonder AIS-installatie in konvooi worden toegestaan:

• Het eerste en laatste vaartuig van het konvooi dient verplicht over een correct werkende AIS te beschikken.

• Minstens 1 week op voorhand lijst met alle schepen in het konvooi met opgave FD-nummer en welke vaartuigen niet beschikken over AIS via mail bezorgen aan: toelatingen.hkd@portofantwerpbruges.com

• Marifoonverplichting blijft strikt gelden, alsook de overige voorwaarden voor pleziervaart.

• VHF-melding bij het in- en uitvaren van de haven voor registratie van de reis van alle vaartuigen dient te gebeuren door 1 gezagvoerder in de vloot.

• VHF-melding bij VTS (sector) en passage bruggen kan door de gezagvoerder van het eerste vaartuig gebeuren voor het gehele konvooi. Uitluisteren en antwoorden dient per schip te gebeuren.

• De doorvaart van het konvooi kan enkel worden toegelaten bij daglicht.

Er wordt streng gehandhaafd op de marifoonverplichting en deelname aan het VTS-verkeer op de verschillende VHFkanalen.

Toch is een doorvaart komende jaren echt niet aan te raden:

De Oosterweelverbinding zorgt voor hinder. (In een volgende druk van de Dikke Van Dale zal het allicht als synoniem voor ‘hinder’ vermeld staan).

En die hinder is er niet enkel voor het wegverkeer. Door langdurige werkzaamheden in, onder en op het Albertkanaal voor de aanleg van 4 tunnelkokers onder het kanaal zal het verkeer op de waterweg er via VTS (Vessel Trafic Service of met andere woorden via het haven- radar en marifoonsysteem) geregeld worden. Er komt een alternerende doorvaart, afwisselend op- en afvaart. Dit zou zijn vanaf het vijfde havendok (Noordkasteelbrug) tot aan het dokje in Merksem (ongeveer een 4tal km). Het wordt er allicht wachten tot je opgeroepen wordt en in konvooi mag doorvaren. Dit als klein garnaaltje tussen de vele grote mannen. Het wordt er bij momenten zeker druk en aanschuiven. AIS zou nu ook voor de doorvaart aan die werken verplicht worden voor alle vaartuigen. Het Havenbedrijf verwacht de nodige voorbereidingen af te ronden in het voorjaar zodat de VTS operationeel is tegen de zomer van 2023.

Het enige alternatief voor pleziervaart zonder AIS is de Kattendijksluis… als die niet defect is.

Antwerpen de komende jaren mijden als de pest is de boodschap, maar dat wisten we al.

Tenzij je wit poeier nodig hebt, dan schijnt het THE PLACE TO BE!

Waterwegenvergunning Prijsindexering

De waterwegenvergunning is sinds enkele jaren gekoppeld aan de index. Wat betreft de prijzen voor de Vlaamse waterwegenvergunning (en de clubretributie) betreft is dat geen goed nieuws. Deze zullen met pakweg 10% stijgen.

Of de dienstverlening 10% zal verbeteren is nog maar de vraag.

De Vlaamse Waterweg deed een voorafkondiging dat elk vaartuig vanaf 2.5m zou moeten een vaarvergunning hebben, uitgenomen bijbootjes. Die regel loopt vertraging op en zal allicht een jaar uitgesteld worden. De papierwinkel is niet klaar!

Dus blijft de verplichting voorlopig gelden vanaf 6 m en/of sneller varen dan 20 km/uur.

Wie niet beschikt over een geldige waterwegenvergunning riskeert vanaf 2023 een zware boete (naar verluid €300) + alsnog de aankoop van de vergunning. Maar misschien staat dit ook nog niet op papier…

Trek het je niet aan – die mannen met hun dikke boten hebben geld genoeg!

Marifoon Herschikken kanalen

Met regelmaat horen we dat het aanpassen van sommige merken en types VHF toestellen nog niet lukt. Of de toestellen zouden te oud zijn, of de constructeurs geven hun gegevens niet vrij, of ze zijn er nog niet klaar voor. We gingen zelf ook eens luisteren en die berichten kloppen deels. Echter, laat u niet te vlug afschepen. Sommige oude toestellen (vb SAILOR), waarvan oorspronkelijk beweerd werd dat ze niet konden aangepast worden, kunnen wel degelijk voldoen aan de nieuwe BIPT wensen. Al hangt er soms wel een loodzwaar prijskaartje aan vast.

Het is in dat geval inderdaad het overwegen waard om een nieuw toestel aan te schaffen.

Maar pas op!

We ondervinden dat sommige malafide leveranciers doen alsof hun neus bloed. Ze verkopen nog hun voorraad onaangepaste toestellen en beweren dat bepaalde merken nog niet klaar zijn voor de aanpassingen. Ze doen evenwel geen moeite om er achteraan te zitten.

Maar lang niet alle verkopers zijn van slechte wil. In tegendeel, de meesten hebben het goed voor. Op de website www.vhfmarifoon.be vind je heel wat relevante informatie met de merken die er klaar voor zijn.

Er is nog geen reden tot paniek, er is al zeker tijd tot eind 2023 om de aanpassingen uit te laten voeren.

Doornik, Pont des Trous Inhuldiging op 15 april

Le Pont des Trous, één van de laatste drie middeleeuwse militaire rivierbruggen ter wereld, staat weer recht. Ze werd oorspronkelijk gebouwd op het einde van de 13de eeuw, ze maakte deel uit van de tweede stadswal van Doornik die 18 poorten telde. Ze overspant de Schelde, enorme ophaalhekkens konden de doorgang versperren. Na zware oorlogsschade volgde een herbouw met een grotere doorvaartopening. Deze voldeed niet meer aan de huidige en toekomstige eisen van de scheepvaart. De brug werd in 2019 gesloopt en nog eens herbouwd met weer een groter doorvaartgat, maar, gelukkig, wel weer in de oude stijl.

Promotie voor de watersport

Kies uw Watersportdag in de maand Mei

De watersportdag, ooit door het voormalige BLOSO in het leven geroepen, is al heel lang een jaarlijkse zekerheid. Op die ene dag werd overal in het land, zowel op zee als op elke plas die naam waardig, bij heel veel clubs aan watersportinitiatie gedaan. Je kon steeds wel ergens zwemmen, roeien, skiën, duiken, vallen en weer opstaan.

Was het ook weer door corona of kwam er enige slijtage op de formule, de watersportdag had het de laatste jaren een beetje moeilijker en kwam minder in het nieuws. Een spijtige zaak, want zonder nieuw bloed, vooral jong bloed, komen er op termijn hiaten in de opvolging.

Gelukkig wordt er, in een samenwerking tussen Watersport Vlaanderen, de verschillende watersportfederaties, clubs en de FOD Mobiliteit, inspanningen geleverd om opnieuw wat leven in de watersportdag te blazen. Reeds voor de tweede keer is het de hele maand mei watersportdag.

Watersportclubs kunnen in alle vrijheid kiezen welke watersporten ze u aanbieden en wanneer ze dit doen. Het is de bedoeling dat dit gratis of tegen een kleine vergoeding gebeurt.

Ook aan Watersport Moervaart werd gevraagd om de mogelijkheden van een initiatie te overwegen. Er werden binnen het bestuur enkele mogelijkheden overwogen. We besloten om dit even terzijde te laten en de kat dit jaar uit de boom te kijken. Wie voorstellen heeft voor een volgende editie is zeer welkom. Spanjeveer doet wel een inspanning op zondag 7 mei.

Meer info op de VPF website, rubriek ‘Samen op het water’.

What’s in a name? What’s in a name?

Tekst: Jo Cappaert

Aangespoord door het wondermooie verhaal in ons vorige magazine over de Kirke dat zich afspeelt in de Griekse mythologie, een mythe die ons nog maar eens op het hart druk dat de vrouw het sterke geslacht is, wil ik ook mijn verhaal doen over de naam op onze boot Een verhaal, waarschijnlijk al meermaals verteld tussen pot en pint of bij een steigeraperitief, maar dat is ook bij pot en pint. Een simpel vertellingske, waar gebeurt, dat zich afspeelt dichter bij huis, in de WestVlaamse fonetica of grammatica (een groot verschil met Griekse epossen hé, maar allicht ook niet altijd te verstaan)

Bij ons speelt er geen wondermooie dochter van een zonnegod in de hoofdrol maar een liefelijk West-Vlaams koppel, de vorige eigenaars van onze Yester. Ze zijn bij onze ontmoeting al enigszins op leeftijd, Godi telde 87 lentes, Fernand 83 winters. Het varen ging hen niet zo goed meer af en zo kwam de boot te koop. Tussen kopen en verkopen in lagen heel wat ontmoetingen: bezichtigen, varen, bieden en afbieden. Op één van die dagen kwam het ontstaan van de naam ter sprake. Op mijn vraag of die verwees naar de naam van één of meer kinderen, zoals zo vaak het geval is, kwam eigenlijk eerst het trieste verhaal van hun enig kind die op twintig jarige leeftijd het leven liet in een auto ongeval. En hoe ondraaglijk zwaar zo een verlies ook weegt, toch voelde ik dat het een opluchting voor hen was dat hun zoon nog eens ter sprake kwam. Want deels doordat de jongen een waterrat was en graag aan de waterkant vertoefde is de boot er gekomen. Hoe dicht liggen verdriet, hoop, liefde, hobby, leven en dood bij elkaar. Bij dit schrijven word ik er opnieuw stil van. Maar de naamvorming had verder niets met hun zoon te maken.

De Yester

Als uitlaatklep voor hun drukke professionele bezigheden zouden ze een boot kopen. Na veel opzoekertjes-werk kwamen ze in Noord-Nederland bij een tweemotorig 12 m lange Heckkruiser uit, bouwjaar ’74, die, na een ter-plaatsecontrole, voldeed aan hun verwachtingen. Een probleem was echter dat ze geen enkele vaarervaring hadden. En hun aankoop, nog zonder gepersonaliseerde naam, moest die lange tocht en de Westerschelde-oversteek maken. Dus werd beroep gedaan op een vriend-schipper. De vriend-schipper en kersverse eigenaar Fernand zouden samen de klus klaren en werden afgezet aan de boot. De vrouw des huizes keerde alleen terug met de auto en zou hen enkele dagen later opwachten aan de pier bij de sluis van Terneuzen.

Wachten tot sint-juttemis

Uren heeft Godi er vruchteloos zitten wachten. Telkens er een jachtje in zicht kwam veerde ze recht met de West-Vlaamse gevleugelde woorden " ie est er !" Maar ocharm, ”ie was ter nog nie”, de vooraf uitgerekende aankomsttijd werd schromelijk overschreden.

Vandaag zouden we constant met de gsm in contact staan met elkaar maar toen was mobiel bellen enkel mogelijk voor Amerikaanse TV-detectives en enkele bevoorrechten, en het had een koffer-vullende beperking. Dat hebbeding heb ik voor het eerst gezien bij onze paardenmeester (veearts) die in zijn autokoffer een ontvangststation had staan die het tel-signaal doorzond van-en-naar een draagbaar telefoontoestel, zo lomp dat het in geen enkele broekzak paste, maar het werkte en hij was wel altijd bereikbaar.

Dit is een fait divers en doet verder helemaal niets ter zake

En eindelijk arriveerde boot met bemanning daar toch aan de horizon, “ie est er”, het was een feit. Ze had het zo dikwijls gezegd die middag dat ze bij de naamvorming niet lang moesten zoeken. De uitroep werd cryptisch omschreven en de boot werd Yester gedoopt.

En omdat we geen kwade geesten over ons af willen roepen, maar vooral door de schoonheid van het verhaal en het feit dat West-Vlaams nu eenmaal door iedereen begrepen wordt, hebben we de naam behouden.

Yester heeft ons al heel veel gegeven. Werk? O jawel. Maar vooral eindeloos veel plezier en vrijheid!

Met de Mira-Ceti naar BERLIJN Met de Mira-Ceti naar BERLIJN 1mei 2022

Een dag om in te kaderen Voor velen het eerste vaarweekend van het nieuwe seizoen, voor Peter en mijzelf onze pensioendatum Maar d’r is geen tijd om in een zwart gat te vallen, we maken ons klaar om met onze varende woonboot, de Mira-Ceti, een Vennekes van 23m x 5m, naar Berlijn te reizen Niet in een rechte lijn maar met enige omwegen Graag willen we jullie laten meegenieten van deze 2500 km lange tocht, in ons geval netjes verspreid over 5 maanden, maar weet dat het veel korter kan

Om mijn schrijfknobbel niet te gaan overbelasten ga ik door het stukje Nederland met de grove borstel Niet om onze noorderburen te plagen want dat geweldige vaarland verdient beter, maar het verslag moet nu eenmaal leesbaar blijven!

Het is niet de gedroomde start zoals we die voor ogen hadden, al op dag 2 hebben we een zelftest gedaan. Het resultaat? Twee streepjes.

Bij een zwangerschapstest is dat goed nieuws, maar dit was een Covidtest, m.a.w. de jonggepensioneerden mogen hun eerste vrije dagen in quarantaine doorbrengen. Gelukkig dobberen we op dat ogenblik rond op het Veerse Meer. Hier zijn in deze tijd van het jaar genoeg eenzame eilandjes voorhanden… om uit te zieken. En de Quarantaine duurt, ondanks het woord, geen 40 dagen meer, stel u voor!

Eens terug op krachten kan ons avontuur echt beginnen. We zijn er klaar voor en huppelen van stad naar dorp en omgekeerd. Soms met een doel, de meeste keren vinden we er gewoon een geschikte overnachtingsplaats. We zetten er enkele op een rijtje:



Bruinisse

Daar hebben we een afspraak met vakmensen, we gaan er reclame voor maken, niet alleen omdat ze een staaltje van hun kunnen hebben getoond, vooral ook omdat vader en zoon zo een prachtige naam hebben: Geluk. Ze hebben onze teaken zitbank buiten vernieuwd. Mooi gedaan!

 Die immer mooie Vecht

Deze kronkelende waterweg langs gezellige dorpjes, pittoreske ophaalbrugjes, villa’s, kastelen, mooie aanlegplaatsen, is één van onze favorieten (behalve in het weekend, dan is het te druk). Misschien omdat dit de eerste rivier is die we ooit hebben bevaren, we hebben er zelfs, ongewild, onze Belgische vlag aan de watergoden geofferd, maar dat is een ander verhaal.

 Op Urk

Dit vissersdorpje zijn we al een aantal keer voorbij gevaren. Nu, met de zeeën aan tijd, willen we het toch eens bezoeken. Je bent hier niet in Urk, maar volgens de inwoners OP Urk. Tot 1938 was dit een eilandje in de Zuiderzee, en je waant je nog steeds op een eiland. Het is een heel gesloten diepgelovige gemeenschap met een heel eigen dialect en zelfs een eigen volkslied. Dit dorpje met zijn vuurtoren, vissershavens, en een vissersmonument waarbij je toch even stil wordt als je al de namen van mannen en kinderen ziet die niet meer terugkeerden van de zee. Urk is zeker een bezoekje waard.

Tekst & foto’s Conny Maas (ms Mira-Ceti)

Grappige anekdote, er ligt nog een Gents schip afgemeerd aan de kade. Peter heeft de man in het verleden al ontmoet, maar zijn vrouw komt hem ook niet onbekend voor. Het zal niet zijn, het is zijn bloedeigen nichtje die voor zijn neus staat. Ze hadden elkaar in meer dan 40 jaar niet meer gezien. Het werd een aangename, hernieuwde kennismaking. Ook zij hebben als eindbestemming Berlijn. Ze kunnen zelfs, met hun bijna honderdjarige klipperaak, in de historische haven hartje Berlijn aanmeren.

Friesland



Dit jaar mogen we een geel Marrekritevlagje in de mast hijsen. De Friese wateren zijn een plezier om op te vertoeven. Er is voor elk wat wils, ontelbare gratis Marrekrite aanlegplaatsen, marina’s, rustige en minder rustige eilandjes. Vissers en vogelaars kunnen er ook hun hartje ophalen. Je kan hier wel maanden vertoeven zonder een moment verveling, maar na enkele weken zijn we toch iets te nieuwsgierig naar de Duitse hoofdstad. We varen via Groningen naar onze laatste Nederlandse tussenstop, de jachthaven van Delfzijl.

 Dortmund-Ems-Kanal

En dan is het tijd om via de Eemsmonding naar Haren/Ems te varen. Gezien de lengte en breedte van onze boot is dit allicht de beste optie om in Duitsland te geraken, maar het blijkt geen aanrader. Je vaart namelijk door een chocoladebruine modderbrij die je zonder schrobber en zeep niet weg krijgt. Het enige voordeel is dat het wel lekker vooruit gaat, met de stroom mee halen we gemakkelijk snelheden van 18 km/u terwijl onze kruissnelheid normaal 10 km/u is.

Zo komen we met onze modderschuit bij de eerste Duitse sluis (Schleuse Herbrum). Is dat even een aparte ervaring! Jullie kennen ze wel, de misverstanden tussen schipper en dekknecht in een sluis. Wij hebben er normaal gezien geen last van, Peter en ik hebben duidelijke gebaren om aan te geven waar hij moet stoppen, dat hij dichter of verder naar de kant moet, enzovoort. Je raadt het al, deze keer is er sprake van een slecht mimespel tussen ons, en dat heeft zijn reden.

We varen de sluis binnen en ik zie geen enkele bolder om vast te maken, tja daar hebben we geen teken voor. Ik doe wat armbewegingen, die lijken verdacht veel op het ‘hier stoppen’ sein. Zo gaat de kapitein een paar keer in de remmen voor niets, letterlijk niets: geen bolders om vast te maken.

Over de stress dat dit bij de dekknecht teweeg brengt gaan we niet uitbreiden. Het beroepsschip voor ons ziet het probleem en wijst op den duur een bolder aan die eenzaam langs bakboordzijde staat opgesteld. Hij raad ons aan dat de schipper bij zijn stuurwiel blijft om het schip aan de kant te houden met wat schroefwater, zoals ze dat in de beroepsvaart nog al eens doen.

Op deze manier schutten we in nog een paar sluizen op het Dortmund-Eems kanaal.

Voor kleinere plezierjachten zijn er de ladders waarop je een lijntje kan zetten, die zijn gelukkig wel nog in goede staat! Voor mensen met haast is dit geen goed kanaal, er zijn een tiental sluizen en een geladen vrachtschip vaart er, nu de stroming er niet meer is, aan een slakkengangetje van 6 à 7 Km/uur of nog minder en je kan er niet voorbij, of moet bij een volgende sluis toch wachten!

Mittellandkanal

Het Mittellandkanaal is een verademing. Dit 325 kilometer lange vaarwater met slechts drie, weliswaar indrukwekkende, sluizen schrikt veel mensen af. Ze vrezen dat dit saaie lange dagen rechtdoor tuffen is. Dat van rechtdoor klopt helemaal, maar er valt wel van alles te zien en te beleven als je er de tijd voor neemt.

Als je van België naar het zuiden van Frankrijk rijdt via de autostrade is de saaiheid jouw reisgenoot, maar als je de moeite neemt om af en toe de afrit te nemen, dan kom je in kleurrijke dorpjes, zie je nog petanque spelers onder platanen, kun je genieten van du vin, du pain et du Boursin of een Pastis. Dit is net zo op het Mittellandkanaal, neen, hier geen petanque of zo. Maar als je regelmatig een dagje blijft liggen en de omgeving verkent kom je best leuke plaatsjes tegen. Als je weinig tijd maakt/neemt/hebt, dan is het lang en saai.

Ibbenbüren



Onze eerste stopplaats, een oude zij-arm. Hier valt niets te beleven, maar als je houdt van zwemmen in een heerlijk blauw watertje, dan ben je hier aan het juiste adres…

 Bad Essen

Een kuuroord, maar vooral voor herstellende patiënten. Een gezellig stadje met vakwerkhuisjes en stemmige terrasjes. Voor wandelaars ook een interessante plek, want het stadje ligt vlak aan het Teutoburgerwoud waar tal van wandelroutes vertrekken.

Minden



Met zijn aquaducten of kanaalbruggen over de Weser en de befaamde schachtschleuse.

Delfzijl

MINDEN 2

Het blijft speciaal om met uw schip boven een andere rivier te varen, in dit geval de eveneens bevaarbare Weser. Hier heb je er twee broederlijk naast elkaar, een oude (anno 1914) en een nieuwe die sinds 1989 in gebruik is. De oude is sinds dan ook op pensioen. Als je naar de Weser moet, mag je door de schachtsluis van Minden een verdieping zakken, een van de mooiste sluizen die we al gezien hebben. Wij doen het niet in de lift maar vinden het geluk door een ligplaats te bemachtigen waar we zicht hebben op beide kunstwerken.

EINS ZWEI POLIZEI!

Maar ons geluk is van korte duur, we zijn nochtans verwittigd dat de waterpolitie van Minden dag en nacht waakt. We liggen namelijk op een plaats voor pleziervaart, wat we wel zijn, maar niet voor de Duitse wetgeving. Een plezierjacht kan in Duitsland maximum 20 meter zijn. Zo hebben we onze eerste en enige boete ontvangen. Normaal gezien moeten we 350 euro uit ons spaarvarken schudden, maar omdat ze niet goed weten wat ze met onze noch-mossel-noch-vissersschuit moeten beginnen, krijgen we een waarschuwing van 50 euro aan ons been. Valt al bij al nog mee voor ‘a room with a view’.

 Hannover

Hannover is een uit de kluiten gewassen havenstad met een centrum dat zeker een bezoek waard is. Als je niet al te veel tijd hebt, kun je de “Roter Faden” volgen (deze rode lijn is effectief op de weg geschilderd). Een 4 kilometer lange route loopt langs alle hoogtepunten van de stad. Vooral het stadhuis kan ons bekoren. We moeten een eindje fietsen om aan de lijn (letterlijk en figuurlijk) te geraken.

Op een bepaald moment worden we tegengehouden door 2 vrouwelijke agenten omdat we, zoals nog verschillende vrolijke fietsers voor en achter ons, in de verkeerde richting op het fietspad rijden. Ons van geen kwaad bewust, of zoals ze in Duitsland zeggen “ wir haben es nicht gewusst”, leggen we uit dat we pas zijn aangekomen en er aan de overkant geen fietspad te zien is. En dat we uit al de verkeerstekens voor fietsers amper wijs geraken. Volkomen terecht wijst ze ons erop dat we ook als buitenlander de verkeersregels moeten kennen. Ze haalt haar gsm boven (lap, vandaag geen etentje op een leuk terrasje voor ons), maar het is om de betekenis van alle verkeersborden uit te leggen. We vinden dit leuk!

En ondertussen haar collega maar alle andere overtreders op de bon zetten.

 Peine/Sofiëntal

Van Sofiëntal zijn we met onze fiets naar Peine gereden. Geen moeite of pijn om er te geraken. We hebben er eens goed gegeten, enfin je moet hier in Duitsland fan zijn van worst of schnitzel.

En we hebben er geshopt. Jammer, we kunnen niet meer meenemen dan onze fietstassen aankunnen. En gelukkig hebben we niets breekbaar mee, want Peter heeft besloten om langs gravelpaden terug te keren. Mooi fietsen, jawel, maar je bent toch blij dat nog alles op de juiste plek zit als je van het zadel stapt.

 Braunschweig

Het is warm, heel warm. De hitte bezorgt ons slapeloze nachten. Dus besluiten we om een aircovoor-de-arme-mensen ofte ventilator te kopen. Hiervoor moeten we een eindje fietsen naar Braunschweig, langs een erg drukke baan. Maar onze inspanningen worden dubbel en dik beloond. In een elektroketen, waar er in België ook ‘ik ben toch niet gek’ veel van te vinden zijn, kopen we onze nieuwe logé voor in de slaapkamer. Het past net op de bagagedrager. Daarna trekken we het oude stadsgedeelte in…

WAT EEN AANRADER!

Het winkelcentrum Schloss Arkaden is alleen al voor de architectuur een bezoek waard (vind ik een goede uitvlucht om manlief te overtuigen om mee te gaan shoppen). Als je van kleur houdt, kan je het happy Rizzi House bezoeken. En verder zijn er nog een pak mooie gebouwen, stemmige terrasjes…

BRAUNSCHWEIG HAPPY

Nog een anekdote over het warm weer. Peter wil een vliegenraam maken om extra verluchting/koelte te krijgen. In Nederland hebben ze doe-het-zelf zaken met de naam Praxis. Een meevaller, we zien dat ze in een onooglijk dorpje ook een Praxis hebben. Ons fietsje gepakt en weg zijn we. In een mooie villawijk hebben we uiteindelijk ontdekt dat ons Duits nogal rudimentair is! Praxis is Duits voor praktijk, we zijn bij een kinesist beland!

Rühen



Kilometer 256 op het Mittellandkanaal. Dit plaatsje vermelden we omdat dit de vroegere grens is tussen het voormalige Oost- en West Duitsland. En omdat dit één van de weinige plaatsjes is waar er naast de ligplaatsen zich een restaurantje bevindt, dat ook. De waardin, een vinnige matrone (Grieks-Italiaanse roots) is met momenten grappig. Peter bestelt een fles rode wijn en ze vraagt welke hij wenst, de goede of de niet-zo-goede (jammer dat ik de mimiek erbij niet kan tonen), tja dan kan je bijna niet anders dan de goede kiezen, nietwaar? Als je er wil eten, best reserveren, want het is altijd druk bezet door varend en niet-varend volk, waarschijnlijk ook omdat het één van de betere eetgelegenheden is in deze streek.



Wolfsburg

Niet onze favoriete stad, om verschillende redenen, maar laten we het houden dat deze stad geen echte ziel heeft. Het is een vrij nieuwe en drukke plaats, met als belangrijkste werkgever de Volkswagenfabriek. Wel vermelden dat een van onze beste voetballers er ooit tegen een bal gesjot heeft. Zou Kevin De Bruyne met een Kevertje rijden?

 Calvörde

Je waant je hier in een ander tijdperk, in een filmdecor voor een Daensfilm. Op het moment dat wij er zijn is er een dorpsfeest aan de gang. Je hebt hier nog majorettes en dé attractie voor de kleintjes is kalfjes strelen. Ideaal, geen kans dat de attractie hapert en dat je uren vastzit in een gondel. En de bestrating, de hoofdstraat heeft kasseien, maar de zijwegen zijn nog echte wegels of grintpaden. Ze hebben hier nog niet gehoord van Mc Adam. Maar laat je niet in slaap wiegen, ze hebben hier trage wegen maar snelle wagens. We zijn getuige van een achtervolging in ware filmstijl. Blijkbaar heeft er een dame te diep in het glas gekeken tijdens de kermis, maar er is geen ontkomen aan de politie.



Burg

De ligplaats vinden we niet de mooiste die we aangedaan hebben, ze ligt een eindje van de stad en is een verzamelplaats voor graffiti (en misschien andere) spuiters. Niet dat we er last van hebben, want onze buur heeft een hond die heel goed waakt. En om meteen te bewijzen dat een eerste indruk niet altijd correct is, deze zelfde buurman vaart op een boot die best een verfof minstens een poetsbeurt kan gebruiken.

Maar hij meert aan, pakt zijn grijpstok en begint al het vuil dat aan de kade ligt op te rapen en in de vuilbak te smijten. Nadien fietst hij naar de overkant en zit dan met een verrekijker naar zijn en/of onze boot te kijken of om… sluikstorters in de gaten te houden????

We zijn er op een hete zondag en er is werkelijk geen kat op straat, en ze zijn ook niet te vinden in een restaurant of café (alles gesloten). Wat er wel in overvloed is, zijn torens in alle vormen en formaten.

Na al die dagen ‘kanaalvaren’ komen we uiteindelijk op de Plauersee, een der meren rond Berlijn. Instant vakantiegevoel. We hebben een opblaasbaar werkponton (2m x 1,6m), het ponton is opgeblazen maar heel zeker niet om te werken. Dit wordt enkele dagen ons kleine luilekkereilandje, onze plaats om te aperitieven, om te zwemmen, om te zonnen, om 100% te genieten (gelukkig is de buurman met zijn ‘feldstecher’ er niet meer bij).

Het is een plekje om nog even van de natuur te genieten vooraleer we ons aan het drukke stadsleven gaan wagen.

 Potsdam

We zijn er bijna, maar van andere pleziervaarders hebben we begrepen dat we best in Potsdam aanmeren en Berlijn van daaruit bezoeken per trein. En dat is een meevaller, we kunnen voor 9 euro een (crisis)ticket kopen dat een maand geldig is voor alle openbare vervoer in gans Duitsland. Van het station Potsdam Charlottenhof tot Berlijn is het een klein half uur treinen.

Dit station brengt me tot iets wat ons opgevallen is in Duitsland: Afval. Of beter het gebrek aan afval. Er is amper een papiertje of lege drankfles te vinden op straat. Het feit dat op petflessen en drankblikjes ook statiegeld staat zal er wel iets mee te maken hebben, maar sowieso heeft iedereen de discipline om zijn afval in een vuilbak te deponeren. Behalve in het treinstation Charlottenhof, ze hadden ons verwittigd over de verloederde staat, dit is blijkbaar de enige plek in Duitsland waar er vuil en afval terug te vinden is. Potsdam is een perfecte uitvalsbasis en niet in het minst omdat deze stad zelf veel te bieden heeft. Met de fiets kan je hier Sanssouci bezoeken, een enorm groot park met kastelen, een orangerie, tuinen, kunstgalerijen, …. Of winkelstraten afdweilen, er is zelfs een Ikea, jawel.

SANSSOUCI

We blijven hier een dag of twintig liggen vlakbij een warenhuis, restaurants en de kapper. Mijn haar moet dringend gekortwiekt worden. De term ‘kapper’ is hier zeker op zijn plaats, na 10 minuten sta ik terug buiten, mijn grijze manen letterlijk ‘gekapt’. Dat wordt voor de volgende coiffeur een uitdaging om er opnieuw een beetje model in te krijgen. Met mijn Oostblokcoupe komen we Peters nicht en haar man opnieuw tegen, die zijn ons blijkbaar aan de voormalige Oostblokgrens stilletjes voorbijgevaren. Verder komen er ook nog vrienden en familie langs. Dit gegeven en het mooie weer verzachten zeker de kleine teleurstelling dat we niet in Berlijn zelf kunnen liggen.

 Berlijn

Maar Berlijn is ons einddoel, dus we besluiten om sowieso door de hoofdstad te varen. We kiezen er voor om dit zo vroeg mogelijk te doen voor de rondvaartboten hun motoren aanzwengelen, zodat we in alle rust kunnen varen en de tijd hebben om veilig rondom ons te kijken. Hou er wel rekening mee als je naar Berlijn vaart, dat je de doorvaart enkel mag doen als je een vaarbewijs hebt

Echt en oprecht, we genieten van deze vaartrip door de stad, vooral omdat we eerst al enkele keren alles vanop de wal hadden verkend en nu veel herkenningspunten hebben. We weten niet waar eerst kijken. Een tochtje om in te kaderen.

We kunnen nog uren vertellen over onze reis, maar we hopen dat we je hier toch een beetje zin hebben doen krijgen om deze prachtige tocht zelf te ondernemen. Uiteindelijk hebben we het mooiste deel, de meren boven Berlijn, door onze lengte niet bezocht, maar ze moeten meer en veel meer dan de moeite waard zijn. Misschien lezen we daar ooit een verslag van in het clubblad.

Nautische groetjes, Peter & Conny M/S Mira-Ceti

PS: Over deze (en onze andere reizen) bestaat er een blog, daar staat meer info in zoals reistijden, ligplaatsen, bezienswaardigheden. Als je zoekt bij Google en je typt Mira-Ceti blogspot in, kom je ons zeker tegen.

BERLIJN: OBERBAUMBRUCKE

BERLIJN: BERLINER DOM

Afdeling Snit & Naad

Deel 1: De Mousse

Sorry voor de titel, maar we hebben toch al je aandacht?

Het is niet dat ik even mijn stoutste verwachtingen wil invullen, het is al helemaal niet wat je zou kunnen denken. Maar we gaan straks wel even ‘naaien’. Maar dat is helemaal niet mijn specialiteit. En daarom ben ik even met m’n probleem bij mijn vrienden Nelly & Didier te rade gegaan. Didier ken ik al heel lang, van toen hij professioneel metser was. Zijn passie was bootje varen en als verantwoordelijke voor feestelijkheden bij DYC kon hij al eens feesten gelijk de beesten als de gelegenheid zich voordeed. Na pensionering kwam er meer vrije tijd, dat was het geschikte moment om een grotere boot aan te kopen. Als notoir handige Harry mocht er wel wat werk aan zijn, zolang de basis en de techniek maar OK waren. Het lodderig oog viel op de AQUA CARA, een oud bekende die er de laatste jaren, in Nieuwpoort, wat onverzorgd bij lag.

De boot kreeg een beurt en werd technisch weer top gezet. De Aqua Cara zag er op het eerste zicht weer spik en span uit. Maar er zijn zaken die je met poetsen nooit weer als nieuw krijgt en die toch heel belangrijk zijn om een fris geheel te krijgen. We hebben het dan over het interieur, je weet wel, zaken als gordijnen, kussens en zetels, de matrassen...

Om die zaken allemaal te laten vernieuwen ben je een smak geld kwijt, en dit zelf doen zonder enige naaiervaring???

Niet eenvoudig.

Maar dan ken je Didier nog niet!

Didier was getriggerd en ging aan zelfscholing doen. Zocht info, scrolde door You Tube en kocht schaar, draad en een “occasie” naaimachine, een vooroorlogse ADLER schoenmakers stikmachine die hij eerst nog restaureerde. Nelly blij! Didier was stil en nuttig bezig! Het moeilijkste moest nog komen, de juiste producten vinden voor elke toepassing. Hij vond die en wil zijn ervaringen graag broederlijk delen.

Kussenvulling

Zit, lig en slaap je goed op je boot (of camper)? Of neem je genoegen met iets minder. Een eerste gegeven is dat de vulling in de kussens vrijwel altijd een mousse is. En een mousse heeft een gemiddelde levensduur van 8 jaar. Daarna is de spanning er allicht uit. Gedurende de jaren vermindert de veerkracht, de stevigheid van de celstructuur neemt af (jawel, we hebben het over kussens). In de winterperiode zal de mousse vocht opnemen, niet zelden is er slechte verluchting onder de matras (een fundamentele fout die ten gronde moet aangepakt worden). Tijdens de vakantie transpireer je al een keer meer op die matras. Er kunnen muffe geurtjes de kop opsteken. Het resultaat, onfrisse kussens of matrassen die niet meer mooi strak, licht bol gespannen staan.

Technische uitleg: Didier Taelman (my Aqua Cara)

Opgetekend door Luc Pattyn (my Chaveli)

Je zakt door of zit letterlijk op de plank van de bank (heeft niks met uw spaarrekening te maken). En dan stel je de vraag: Wat gaan we doen? Moeten we nieuwe kussens kopen of zijn de bestaande te renoveren?

Als de mousse op is moet je niet gaan renoveren, zeker niet als het een matras betreft. Een nieuwe overtrek op een versleten kussen ziet er fris uit maar de zit- en ligkwaliteit zal er niet op vooruit gaan. Dan moet alles nieuw.

Doorzakkende matras = doorgezakte rug

Ben je een ‘handige Didier’ of heb je twee linkerhanden. Om het even, keuzes moeten gemaakt worden. Met de info die we proberen te brengen ben je al gewapend om naar een kussenmaker te gaan, of je kan zelf aan de slag.

Soorten mousse

Hoe hard of zacht is voor jou comfortabel? Dat verschilt van persoon tot persoon en, om eens oneerbiedig te zijn, ook van je gewicht. Een mousse voor de zitbank of voor een matras zal niet dezelfde zijn.

Je vind heel veel info op het internet terug, maar hierbij volgende waarschuwing: Mousse is ook een term in de dessertenwereld (vb. chocomousse), lekker, maar dat soort is niet geschikt als kussenvulling!

Schuimrubber is in feite de juiste verzamelnaam voor de zogezegde ‘comfortschuimen’. Daaronder vind je diverse types: polyether, koudschuim en traagschuim met verschillende hardheden en veerkracht. Die eigenschap wordt aangeduid met SG, wat staat voor Soortelijk Gewicht. Deze waarde geeft de dichtheid van het materiaal aan. Hoe hoger de SG-waarde, hoe zwaarder en harder de mousse met meer veerkracht en hoe duurzamer ze theoretisch is. Op je pc-screen kan je die niet uitproberen. Eens gaan proefzitten op diverse hardheden is nuttig. Kan dat niet, met onderstaande uitleg kom je al ergens.

Polyether- of PE-schuim wordt alleen nog gebruikt in de goedkoopste matrassen. De kwaliteit van PE-schuim is niet slecht, maar het voelt minder comfortabel en soepel aan.

Polyether met een SG-waarde van 30 is een lichte matras, maar kwalitatief minder goed dan polyether met een SGwaarde van 40.

Voor zitkussens bij de dinette is het materiaal nog te overwegen.

Koudschuim, ook bekend als High Resilience-schuim of HRschuim, is een van de meest gebruikte schuimsoorten in matrassen en kussens. Koudschuim is een PU schuim met een hoge dichtheid en soortelijk gewicht (SG). Hoe hoger de waarde, hoe hoger de dichtheid en hoe steviger het schuim. Een groot voordeel is dat het van nature gemakkelijk ventileert. Een pluspunt voor zweters en op zwoele zomernachten. Qua comfort is koudschuim geschikter dan polyether.

Waar polyether snel stug aanvoelt als rugkussen, voelt koudschuim juist veerkrachtig aan. Door de goede vochtregulatie wordt het veel toegepast bij buitenkussens.

SG 45: veerkrachtig, ideaal voor zitkussens (binnen en buiten)

SG 45 soft: beter geschikt voor matrassen

Traagschuim of memory foam (ook uit de PU-familie) doet er na een indruk lang over om zijn vorm terug te krijgen. Het schuim kan zich perfect aanpassen aan de vorm van je lichaam waardoor je in een traagschuim-matras nauwelijks drukpunten voelt, allicht een prima keuze voor mensen met rug- of andere lichamelijke klachten. En zeg nu zelf, welke doorleefde toervaarder met wat jaren op de teller heeft er eens nooit hier of daar een pijntje, koppijn buiten beschouwing gelaten!

Traagschuim wordt veel toegepast in ziekenhuizen om doorligging te voorkomen, dat zegt op zich al veel. Het is evenwel niet de goedkoopste oplossing voor een matras.

Gradatie traagschuim SG 50 is de meest voorkomende keuze

Voor matrassen is een toplaag met traagschuim een prima keuze!

OPMERKING: Bij kant en klaar matrassen heb je meestal een samenstelling van verschillende soorten schuimrubber die op elkaar zijn gelijmd. Laat u goed inlichten. Soms wordt beweerd dat je een traagschuim matras wordt aangeboden terwijl het maar een laagje is van bv. 2cm dik. Dat hoeft niet te betekenen dat het een slechte matras is, de meeste matrassen die je koopt bestaan trouwens uit lagen.

In veel gevallen wordt niet over het soort schuim gesproken maar staat een typerende merknaam van het betreffende schuim garant voor de kwaliteit. Bv Pantera, Bultex…

Dikte van een kussen & ergonomie van de zetel

Het schuimrubber naar uw keuze is standaard verkrijgbaar in verschillende diktes. Om de prijs binnen de perken te houden hou je best een van die diktes aan. Welke dikte voor uw toepassing past hangt af van de situatie. Bij vervanging van een bestaand kussenstel is het misschien aan te raden om de oude dikte aan te houden.

Afhankelijk of het een eethoek (bv. dinette), een buitenzitbank of een salonzetel is worden andere diktes aanbevolen. Een zitplaats of stoel vraagt een dikte tussen 4 tot 6 cm. Een zetel of bankstel in de kuip, bedoeld om te relaxen (lees om onderuit te liggen), begint bij 6 cm en kan tot wel 20 cm dik worden.

Bij het vernieuwen van een zithoek hou je best rekening met de zithoogte. Het is namelijk aangenaam als je een gemakkelijke houding kan aannemen waarbij de voeten steeds de grond raken. Slimme mensen hebben daar boeken over volgeschreven en houden rekening met alle comfortabele lengtes en hoeken waar een volwaardige fauteuil moet aan voldoen en waar de echte zetelmakers zeker rekening mee houden. De gemiddelde jachtbouwer daarentegen heeft van die zaken blijkbaar niet de juiste kaas gegeten. Zij moeten uiteraard toveren met de beschikbare ruimte. Op de januaribeurs in Düsseldorf hebben we de zetels op menig nieuwbouwjacht uitgetest. Niet één zat echt comfortabel. Een te recht rugkussen, te korte zit, te weinig steun in de lendenen, geen beenruimte, het was altijd wel iets wat niet goed was. En wit, heel veel wit. Zeer mooi hoor, daar niet van, maar probeer dat maar eens maagdelijk te houden! Zeker als er een bootjesklusser aan boord woont wordt dat, zelfs met de hulp van Dasty, een quasi onmogelijke opdracht.

Om de juiste vorm en afmetingen te bepalen knip je die uit in dik papier of karton. Dat model kan je, na controle op de bank, op het schuimrubber overtekenen of kleven om het kussen in de juiste vorm uit te snijden.

Waarmee moet je een mousse snijden?

De mousse kan je op maat laten maken of je kan ze relatief gemakkelijk zelf in vorm zagen. Professionelen hebben er de machines voor, wij moeten ons behelpen met huis- tuin- en keukenmiddeltjes. Schuim heeft de neiging om snel uit te brokkelen bij het snijden. Daarom moet het gereedschap dat u gebruikt om de schuimrubber te snijden zo scherp mogelijk zijn. Een lang vlijmscherp mes is prima, maar een elektrisch vleesmes doet het nog beter. Je kan er gemakkelijk een vooraf met viltstift getekende vorm mee volgen. Als je dat mooi vraagt aan de keukenprinses des huizes zal je allicht wel het elektrisch vleesmes, waarmee pas de rosbief in schellekes werd getrancheerd, eens mogen lenen. Wat daar tegenover staat… daar zal dit clubblad zich wijselijk niet mee moeien!

Om de vorm van een kussen nog mooier en comfortabeler te maken kan je er voorgevormde delen op kleven. Die delen kan je standaard kopen en met spuitlijm plakken.

Er is lijm die geschikt is tot 50°C en tot 100°C. De temperatuur kan onder de bimini of in volle zon hoog oplopen. De gepaste lijmspraybussen zijn te koop bij elke mousse-verkoper.

Vind je in de bestaande zitbank-constructie geen gepaste ergonomie, dan kan je mousse laten snijden in een iets comfortabeler hoek. Door de lengte van de snede is dit moeilijk zelf proper te doen.

Afwerking van de mousse met een Tricot kous

Na vorige stappen heb je misschien wel de goeie vorm en kwaliteit van de kussens, maar daarmee is de kous nog niet af. Voor we gaan bekleden worden ze best in een hoes gestopt. Schuimrubber is van nature steeg. Door het geheel in een rekbare kous te stoppen wordt het opperlak gladder en krijg je het veel gemakkelijker in de bekleding geschoven.

Een tricot kous van 45cm breed kan met gemak worden opgerekt tot zo’n 100cm. Automatisch zullen de scherpe hoekjes hierbij licht gaan ronden. Maar het grote voordeel van de kous is dat de bekleding achteraf niet gaat kleven aan de mousse en steeds weer gemakkelijk strak komt te staan. Voor de prijs moet je het zeker niet laten, het kost amper €2 per lm. Om de uiteinden van de kous weg te werken kan een insnijding gemaakt worden op de 2 koppen van het kussen waarin je de kous proper wegwerkt.

Let wel op, als uw kussen 1.5m lang is volstaat een tricotkous van 1.5m niet. Door het openrekken wordt de lengte merkelijk korter. Bestel ruim voldoende, tot wel 2 keer de theoretische lengte en snij pas op maat na het instoppen. Eens daarmee klaar kunnen de kussens uitgetest worden. Leg ze op hun plaats en ga er uitvoerig op zitten/liggen/stoeien? voor de hoezen gemaakt worden. Indien gewenst zijn er nu nog aanpassingen mogelijk.

Ook al ga je misschien niet zelf aan de slag, met de verstrekte info kan je allicht beter gewapend bij een kussenmaker aanbellen

En nu gaan we naaien, uitvoerig!

Het is te zeggen, Didier zal ons uitleggen hoe we “HET” kunnen doen

Maar op het beetje plaats dat op dit blad nog rest krijgt hij het niet gedaan Dat wordt ‘stof’ voor het volgende clubblad Ik kijk er alvast naar uit, u ook?

Luc Pattyn / Didier Taelman

Vaarkaarten voor Frankrijk

ÉDITIONS DU BREIL

Zijn we ouderwets als we over papieren vaarkaarten spreken? Met het aanbod aan elektronische versies waarop je via AIS uw eigen boot kan projecteren, reizen kan plannen, uw snelheid over de grond ziet, andere boten in uw vaarwater kan spotten nog voor ze daadwerkelijk in uw zichtveld komen en nog zoveel meer.

Misschien… het is me wat, die digitalisering. Maar laat mij maar wegdromen bij een verkreukelde kaart, een kaart waarop ik bij een vorige doortocht een ligplaats heb gemarkeerd, een kruisje waar we een bakker vonden, of gewoon een opmerking dat het er onrustig was. Zelfs in overvloedig zonlicht is een kaart nog te lezen, al dan niet met een loepe. Dat kan je van een scherm niet altijd verwachten. Wat mij betreft zijn ze nog onmisbaar.

Het aanbod wordt beperkt.

Welke vaarkaarten lijken interessant?

Voor Nederland en België zullen dit allicht de kaarten van de ANWB zijn. Vroeger had je de atlas van De Rouck. Een heel degelijk kaartenboek in 2 delen met alle waterwegen tussen Rotterdam en Reims in detail. Maar De Rouck had geen antwoord op de komst van de GPS en is in 2015 ter ziele gegaan. Jammer!

Wat Frankrijk betreft zijn er enkele mogelijkheden. Eigenlijk moeten we ook hier in het verleden spreken, er waren verschillende mogelijkheden. Heel bekend zijn NAVICARTE en FLUVIACARTE. Die bestaan uit verschillende kaartenmappen in boekvorm per district, soms per rivier. Maar Fluviacarte ging vorig jaar ook failliet en die van Navicarte zijn niet allemaal meer beschikbaar en zullen in de toekomst mogelijks ook niet meer herdrukt worden.

Dit brengt ons tot bij de vaarkaarten Éditions du Breil Misschien nog minder bekend dan voornoemde kaarten die vroeger de standaard waren, maar up to date en modern. Al meer dan 20 jaar publiceert Éditions du Breil een verzameling gidsen en kaarten over de Franse waterwegen. Deze werken zijn vooral bedoeld voor watersporters maar dienen ook voor fietsers en wandelaars die de waterwegen willen verkennen.

De gidsen zijn in kleur en bevatten elk ongeveer honderd pagina's, teksten en kaarten. Ze zijn meertalig (jammer genoeg geen NL). De teksten in het Frans, Engels en Duits zijn gerangschikt in drie kolommen.

Elke gids is tot in detail en wordt gemiddeld om de twee jaar vernieuwd. Voor drukke waterwegen zijn updates nog regelmatiger.

Deze waterwegenkaarten tonen de sluislocaties, contactgegevens, alles betreft de afmeerplaatsen en het profiel van elke vaarweg.

Tekst: Jef Beernaert

Het complete gamma bestaat uit 20 mappen die het volledige binnenvaartnetwerk van Frankrijk beschrijven. De nummers op bovenstaande kaart verwijzen naar de lijst.

DE GIDSEN TOT NU TOE

N°1: Bretagne

N°2: Loire Nivernais

N°3: Bourgogne France-Compté

N°4: Elzas Lotharingen

N°5: De Lot

N°6: De Charente

N°7: Canal du Midi

N°8: De Samber

N°9: Cnl du Rhône au Rhin

N°10: Pays de la Loire

N°11: Bourgogne Nivernais

N°12: Aquitanië

N°14: Sèvre Niortaise

N°16: Gironde-éstuarium

N°17: De Maas

N°18: De Rhône

N°19: De Marne

N°20: Picardië

N°21: De Seine

N°22: De Rijn

Het mooie in deze vaarkaarten is dat ze niet stoppen aan de grens. Zo loopt de Maas bv. door tot in Maastricht en de Samber tot aan zijn monding in Namen, met inbegrip van het Centrumkanaal, Nimy-Blaton-Péronnes en het kanaal BrusselCharleroi.

Naast de kaarten is er wat toeristische info over de omgeving met enkele bezienswaardigheden en af en toe een streepje geschiedenis er bij. En ze zijn zeer betaalbaar!

Meer info vind je op: https://editionsdubreil.com/

Yester verlegt zijn grenzen Deel 3

Als we eventjes terugblikken, dan lagen we in het januarinummer van dit verhaal te wachten op bediening in het sluisje van Port de l’Arsenal, de bekendste jachthaven in Parijs Het is bloedheet, de warmste dag van 2022 en dat kan tellen. Met 42°C breekt Parijs het record en is meteen het warmste gebied in Frankrijk Het wachten duurt lang maar gelukkig liggen we onder een brugje in wat schaduw Er zijn technische problemen en de havenmeester is een beetje gestresseerd want hij staat er alleen voor Ergens hebben we wel geluk, we reserveerden niet vooraf maar krijgen toch een plekje toegewezen, niet op een van de vrije plaatsen, maar dubbel tegen vaste liggers langs de kant van het havenkantoor. Bij het afmeren krijgen we hulp van onze buur-voor-één-dag, een nogal zeer schaars geklede jongedame. Tja, ’t is warm… en we zijn in Parijs!

Wandelingetje maken?

Een uurtje later zijn we ingeschreven en kunnen we de drukkende warmte van ons afspoelen in de douche. We spreken af met Eartha en Jef om pas na het avondeten, om 19u, te vertrekken voor een wandeling door historisch Parijs. Onze hoop dat tegen dan de temperatuur wat gedaald zal zijn naar een draaglijk niveau is ijdel. De straatstenen en de Parijse muren lijken de hitte te hebben opgezwolgen. Maar we zetten door, kopen onderweg water, jawel water! En vullen onze flesjes bij aan stadskraantjes telkens we daartoe de mogelijkheid hebben. Het wordt een lange water verslindende wandeling dwars door het centrum, langs het Hôtel de Ville naar het Louvre en de Tuilerien.

Van hieruit beleven we een prachtig, door de hitte zinderend, zicht op ‘de historische as’ die van het Louvre via de ChampsElysées naar de Arc de Triomphe loopt en zijn weg vervolgt heel ver weg tot aan de moderne wolkenkrabberwijk La Défense, waar La Grande Arche, het grote vierkant, het sluitstuk vormt.

Over Place de la Concorde trekken we langs die ChampsElysées richting Arc de Triomphe. Alles wordt hier in gereedheid gebracht voor de aankomst van de Tour de France. Honderden dranghekkens staan in gereedheid, wegomleggingen zijn reeds een feit. Tribunes en podia worden opgesteld en ontnemen ons het zicht. We verliezen er het noorden bij. We zijn de weg kwijt en zoeken die op een intussen verkreukeld onduidelijk toeristisch kaartje waarvan we niet weten wat nu echt de bovenkant is.

Valavond: Place de la Concorde met links de Obelisk

Het is inmiddels donker, als het in Parijs al ooit donker wordt. Per toeval komen we in een omgeving van heel dure winkels. Jammer – ze zijn reeds dicht! Op elke hoek van de straat zien we hier zwaar bewapende politiepatrouilles. Hopelijk zien ze in ons geen terroristen. Jef kan het niet laten en vraagt die mannen, op gevaar van lijf en leden, waarom ze hier de wacht lopen. Blijkbaar woont een zekere Macron hier om de hoek. Dat verklaart een en ander. En wij in de overtuiging dat het voor de sjakossenwinkel was!

Intussen hebben we weer dorst gekregen, en het water komt ons de oren en alle andere denkbare openingen uit. Maar terrasjes vinden we niet in deze omgeving. O Jawel, we passeren hotels met hun gevels vol gouden sterren, waar witgehandschoeide chauffeurs bij hoogglans-limousines heel geduldig hun vracht opwachten. Maar we vrezen dat we in die etablissementjes vestimentair niet welkom zijn: korte broeken boven sandalen waarvan de zolen intussen afhangen, in bezwete t-shirts en met onze vervaarlijke Chiwawa… in zijn karreke!

Maar wie lang zoekt, die vindt het geschikt tafeltje voor 4 + Chiwawa op een pleintje dicht bij het centrum. Het frisse pintje, een half literke, is geen lang leven beschoren, we voelen het lopen tot in onze tenen.

Visite!

Rond middernacht vinden we de boot terug. Het plein naast de haven zit nog vol met groepjes allerhande. Enkele bewakers met ‘grote’ honden lopen af en aan. Onze enigszins uit de hand gelopen wandeling was de inspanning en de pijnlijke voeten waard. We hebben genoten maar zijn er ons van bewust dat we nog niets hebben gezien van deze overweldigende stad. Na nog een slaapwelleke op het Tikoyo-terras begeven we ons naar de bedstee voor de broodnodige rust.

Die wordt om kwart voor vier abrupt onderbroken door ongewenst bezoek. Er is enorm veel gerommel op ons achterdek net boven ons hoofd. Gelukkig zijn we vlug wakker geworden want we hadden alles open laten staan in de veronderstelling dat we veilig lagen in een bewaakte haven en dan nog eens op de tweede rij. Bij nader inzicht is er niets verdwenen, maar ze hebben evenmin de afwas gedaan.

Oud ijzer

Het is 10 uur wanneer we dinsdagmorgen, na die onrustige nacht, uit bed kruipen. We slaan water in en nemen een douche. Her en der zien we in het gras nog feestvierders hun roes uitslapen, dikke ratten zijn driftig op zoek naar restjes. Na rijp beraad beslissen we hier niet nog een nacht te blijven. Het blijft overdreven warm en de veiligheid in de haven laat duidelijk te wensen over.

Samen gaan we in het havenkantoor het dure verblijf afrekenen. Na opnieuw lang wachten op de havenkapitein doen we hem ons nachtelijk verhaal en krijgen te horen dat ze er weinig aan kunnen doen daar de stad beslist heeft dat de haven niet mag afgesloten worden en bijgevolg gemeengoed is. We hebben het gemerkt, er is leven tot in de vroege uurtjes. Een Nederlander, die nota bene aan de zogenaamde veilige kant ligt, kreeg ook bezoek, hier wel met braak. Désolée monsieur, désolée!

We spreken met de havenmeester af om straks door de sluis te gaan. Patience svp, de sluis doet het niet en moet manueel bediend worden, en ik sta er alleen voor.

Om twaalf uur openen de sluisdeuren en zitten we terug op de Seine waar we, aan het alternerend verkeer bij Île de la Cité, tot één uur moeten wachten op groen licht. In tussentijd varen we nog een stukje verkennend in de opvaart. Voor een tweede keer in even zoveel dagen varen we door Parijs. Het blijft indruk maken. De bruggen, de historische gebouwen, het drukke verkeer op en langs het water, de passage langs de verschillende eilandjes op de Seine.

We komen bij het sluizencomplex Suresnes waar we zonder vertraging samen met enkele beroepsvaartuigen binnenlopen in één van de oude sluizen. We zakken traag maar gestaag en daarna gebeurt niks meer. Na lang wachten gaat 1 deur open, de tweede lijkt vastgeroest en komt niet in beweging. WD40 zullen ze niet kennen zeker? Een voor ons liggend binnenschip waagt zich door de krappe opening, vanuit ons uitzichtpunt kan dat niet, toch lukt het hem. Het tweede schip neemt het risico niet, maar wij zijn slank genoeg en varen wel uit. Om 17u15 liggen we afgemeerd aan de halte fluvial in Rueil-Malmaison. Het is zwoel drukkend weer, is er verandering op komst? Er zit niets anders op dan wat verfrissing zoeken door een plons in het verbazingwekkend helder Seinewater te nemen en “en passant” de bootromp een beetje te kuisen. Na het avondeten doen we nog een rustig samenzijn op de boot.

Enkele welkome drupjes op die hete plaat

Wanneer we woensdag wakker worden zitten we in verkoelend regenweer. Wat een verademing, eindelijk terug een draaglijke temperatuur.

Pont Alexandre III

Één van de 37 Seinebruggen in Parijs

Ik wil met jou wel dansen

Maar m’n voeten doen zo’n zeer

Als we om 10uur de trossen lossen laten we dat gedrup al achter ons. Na een wachttijd van een uur aan de sluis van Bougival, er moesten 2 schepen omhoog en 5 naar beneden, stomen we om 13u45 al weer de l’Oise op. Na een vlotte vaart komen we bij de steiger van Isle Adam waar we afspraak hebben met ons nichtje. Het is nu net opnieuw aan het regenen gegaan, een fikse bui en de steiger ligt vol. De Cleo uit Brugge Flandria en een flink uit de kluiten gewassen Nederlandse boot. We vragen om langszij te komen. Bij de Cleo geen probleem, toch bedankt aan Marleen en Lieven om ons te helpen aanmeren. Eartha en Jef hebben minder geluk, zij moeten het klaren tegen een hoog jacht waar de bolders moeilijk te bereiken zijn en waar de bemanning, nochtans 5 forse mannen, hen de rug toekeert. Ze kunnen er zonder kapriolen niet van boord. Wij daarentegen worden om 19u afgehaald door de familie en doen een leuk restaurantje, eten als toetje een fantastische Dame Blanche en brengen een blitzbezoekje bij hen thuis.

Sorry Eartha en Jef maar we maken dat morgen goed door een kaas- en wijnavond te organiseren.

De Nederlanders, die intussen bijdraaien en de Cleo varen donderdagvoormiddag af, wij blijven nog een dagje hier bivakkeren. We kunnen ons nu tegen de steiger aanschurken. Jef en Eartha zijn bevrijdt en kunnen aan wal. Isle Adam heeft wel wat te bieden. Een leuk centrum met alle nodige winkels zijn op loopafstand en er is zelfs een station en een spiksplinternieuwe jachthaven. Van hieruit zou je gemakkelijk Parijs kunnen bezoeken, het is amper drie kwartier sporen.

Het wordt een rustige dag met een aperitiefje op de Tikoyo, een wandeling in de stad, inkopen doen en als afsluiter de beloofde kaas/wijnavond op de steiger in de lommer van de boot, want de wereld is intussen weer aan het opwarmen. Ja, meer moet dat niet zijn.

Vrijdagmorgen verlaten we l’Isle-Adam. Af en toe kruisen we een binnenschip, meestal schepen die we reeds leeg zagen passeren en al weer geladen hetzelfde traject herhalen. En af en toe een eenzame pleziervaarder, maar het is overwegend kalm.

Een 40 km verder leggen we aan in Pont-Sainte-Maxence. Hier zijn geen bolders te bespeuren, dus maken we gebruik van de aanwezige bomen en enkele piketten om ons te verankeren. Terwijl de vrouwkes inkopen doen voor de geplande BBQ breekt er een hels warmteonweer los. Toch komen ze redelijk droog thuis. ’s Avonds genieten we, ondanks af en toe een spatje, van onze BBQ.

Isle Adam

wijn- en kaasavond op de steiger

Elke gevaren meter is er een dichter bij huis

Zaterdagmorgen, na het verplichte technisch kwartiertje vertier op de Yester, we hebben het hier wel degelijk over onderhoud aan motor &Co, zijn we gereed voor een volgende vaartocht. Het laatste stuk van de l’Oise wordt opgepeuzeld. Op de middag stoppen we kort in Compiégne omdat Yesterke dorst heeft. Dat wordt een dure traktatie van €400 voor 194 liter zwart goud. Maar ik ben nu toch zeker dat we tot thuis geraken. Niet dat we naar huis willen, want we hebben het hier goed, maar onze vakantiedagen raken stilaan op. We hebben nog een goede week.

Het is doef warm maar het blijft droog. Onze vlotte vaart wordt aan de samenvloeiing met de Aisne getemperd door een binnenschipper die vlak voor onze neus het Canal lateral à l’Oise komt opgedraaid en zich dan voortbeweegt aan een slakkengangetje van een 7km per uur. Toch liggen we tegen 16u30 afgemeerd in het leuke haventje van Pont l’Eveque, waar we nog juist twee plekjes vinden tussen de vaste liggers in. Na een verfrissend pintje springen Jef en ik de fiets op om de streek te verkennen en vooral, om een eethuisje te vinden, want we hebben iets te vieren. Op een paar honderd meter van de ligplek vinden we de enige eetgelegenheid in de wijde omgeving, we bezochten 3 dorpjes. Daar gaan mogelijks om 19u de deuren open. Laat ons hopen want nu is er nog geen leven te bespeuren. Het ziet er een ord brasserie uit. Achter het bemokkeld glas van een ui vinden we een opgekruld onleesbaar menu.

Maar met veel zwier, en een klein hartje, beloven w vrouwtjes dat ze geen eten moeten klaarmaken vandaa Op hoop van zegen, want we hebben geen plan B!

We zijn dan ook aangenaam verrast wanneer we ’s avo geleid worden naar een sfeervol ingerichte binnentu gezelligheid gesproken. Als er dan ook nog eens een overheerlijk menu liefdevol op tafel gebracht wordt we een huwelijksverjaardag van Eartha en Jef om noo vergeten.

Nog nagenietend van gisteravond verlaten we om 9u d haven en begeven ons voor het eerst op Canal du Nor hebben er al veel over gehoord, positief en negatie benieuwd. We komen, raar maar waar, onmiddellijk in een heel andere omgeving met achter de oevers uitgestrekte landerijen, eindeloze graanvelden, hier en daar huisjes rond een kerkje. Na een paar uurtjes varen gaat mijn hartslag toch wat in een hoger cadans. Deze keer niet door een bevallige bruggendraaister of een schaarsgeklede buurvrouw. In de verte zien we het gat van onze eerste ondergrondse doortocht ooit. De 1km lange tunnel de Panneterie. Spannend!

Alhoewel redelijk duister verloopt alles vlot.

Het is een lekker weertje met een verfrissend briesje. Het varen vlot goed met alleen aan l’ecluse 15 in Langue Voisin een oponthoud van een half uurtje. Om 17u zijn we aan de haven van Péronne. Die ligt vol, ’t is te zeggen, achteraan is 1 plekje vrij.

Maar door aanslibbing vaart de Tikoyo zich daar bijna muurvast, een halve toer draaien kan niet, rustig achteruit de haven verlaten, met een tiental op drama beluste supporters op de afgemeerde jachtjes, is de enige oplossing. Die lege plek is onbereikbaar, zij wisten dat wel, maar zeggen niets. Dan maar aan de kade op het kanaal proberen aanleggen. Daar staan de bolders op spitsenmaat zeer ver uit elkaar. Met wat improvisatie en piketten lukt het toch om ons veilig vast te leggen. Tegen etenstijd halen we frites/hamburger af op de camping die we lekker opsmullen en doorspoelen op ons tijdelijk terras in de schaduw van een boom op de kade. We maken plannen voor morgen. Dat wordt toch wel een speciale dag, de laatste die we samen doorbrengen. Die begint met ontbijt-boterkoeken halen in de plaatselijke Lidl. Na een overheerlijk middagmaal en korte siësta bestijgen we onze stalen rossen voor een bezoek aan het centrum van Péronne. Dat heeft, door zijn rijke geschiedenis, heel wat bezienswaardigheden. Zoals de oude middeleeuwse burcht met het Muséum Historial over de Groote Oorlog, de oude vesting met de Porte de Bretagne, winkels en terrasjes. Het is echter nog te vroeg daarvoor en we besluiten om nog een eindje de Somme af te fietsen om te zien hoe het daar met de algengroei gesteld is en om bediening voor de Tikoyo te regelen voor morgen. En ze zijn daar wel degelijk aan het maaien met een

onze laatste

Péronne, Porte de Bretagne

Cnl du Nord, souterrain de Panneterie

en leed gedeeld te hebben ieder onze eigen weg. Enfin, leed was er eigenlijk niet!

Het is zover. Dinsdag 26 juli na een innige afscheidsknuffel gooien we de trossen los en al snel wuiven we de Tikoyo uit wanneer die de afslag richting Somme neemt en wij groen licht krijgen om sluis 12 binnen te varen. Het is rustig met effe een verhoogd adrenaline gehalte bij het naderen van de 4km lange tunnel van Ruyaulcourt, maar deze is echt veel ruimer en lichter dan vorige en bijgevolg een leuke ervaring. In sluis 7 wordt ons lot verbonden aan de Emilienne, een binnenschip waar we de rest van de dag geschut mee zullen worden. Bij het uitvaren krijg ik mijn SB motor niet gestart, de al een tijdje ziekelijke batterij heeft de geest gegeven. Dan maar overgeschakeld op de BB motor. Om 16u meren we af aan een steigertje juist onder sluis 2 in Marquion. Dochter en kleinkinders op terugweg van hun reis in Spanje zijn in de buurt en komen een nachtje kamperen. We trakteren onszelf op Frietjes van de frituur en maken er een gezellige avond van.

Woensdag, na ontbijt en vertrek van ons bezoek, zijn we om 9u30 terug in beweging richting Belgenland. Met een half uurtje vertraging aan sluis 1 Palluel zitten we om 11u15 al op Canal de la Sensée richting de Leie. Er is weinig of geen scheepvaart en het nemen van de sluizen verloopt vlot. Om 15u begeven we ons op het Canal de Lens en vinden daar een mooie halte nautique aan de kant van een park. Het wordt een mooie wandeling naar de plaatselijke Aldi om nog wat inkopen te doen en daarna te genieten aan boord van de stilte der natuur.

Het vertrek donderdagmorgen verloopt wat stroef, we zitten aan de grond wat resulteerde in een fikse zandopwelling bij het vertrek. Na een kwartiertje produceert de Yester toch wat veel stoom, we gaan aan de kant om het zand uit de wierpotten te verwijderen. Het probleem is opgelost. Aan écluse de Don is het even uitkijken. Een binnenschipper maakt zich druk omdat een zeilboot te traag binnenkomt. Bij het uitvaren blokkeert hij zelf de boel door te zwaaien en dan traag een heel eind verder achteruit te varen. En zo belanden we in het leuke haventje van Wambrechies. Voor 15,65euro krijgen we van een vriendelijke havenmeester de beschikking over een ligplaats, elektriek, water en douche. We halen onze fietsen van boord voor een fietstocht naar Roubaix.

Daar we ons een beetje misrekend hebben in de afstand van onze fietstocht zoeken we op de terugweg een restaurant op om ons van de nodige brandstof te voorzien. Om 21u zijn we terug aan boord voor het slaapmutske.

Op vrijdag maken we de oversteek, adieu ‘La douce France’. We zitten op de Leie die ons tot in Gent gaat brengen. Alle sluizen worden vlot genomen tot we in StBaafs-Vijve de melding krijgen dat er niet versast wordt wegens watertekort. Bij nazicht op Visuris is deze stremming pas gemeld om 12u15. Is dit het vooruitziend beleid van de waterweg? Geef de pleziervaart toch de kans om te plannen en niet te stranden aan een kaai waar niets te beleven valt. Maar we hebben geluk, er zijn twee jachten die omhoog komen en we mogen dan toch mee naar beneden. We gaan de kaaimuur in Deinze nog bereiken. Maar ook dit wordt een tegenvaller. Aangekomen aan de Tolpoortbrug draait die niet boven de 25°C Google temperatuur. De vraag aan de bruggenwachtster of we later op de avond nog een draai krijgen wordt bitsig beantwoord met ‘ik heb geen glazen bol’. We hebben dan omgekeerd en aangelegd bij Deinze Yachtclub waar er gelukkig nog een plaatsje vrij was. Raar, ik was een reisverhaal aan het schrijven en deze laatste alinea’s lijken meer op een klachtenboek. Maar ook dat mag gezegd worden.

Zaterdag na ontbijt, douche en een hartelijke babbel met Didier, verplaatsen we ons naar de kademuur vóór de temperatuur boven de 25 graden stijgt. De vriendelijke bediening van de Tolpoortbrug staat in schril contrast met gisteren. Om 12u30 verlaten we Deinze en beginnen aan de u wel bekende Oude Leie. Rust, rust, rust… We hebben ook nog het geluk om in het zog van de wondermooie Barge te komen en zo stevenen we af naar Gent Lindenlei. Het is er druk maar de havenmeester wijst toch een plaatsje aan. Een avond Lindenlei is altijd genieten hé.

Het is nu zondagmorgen, the last day, of the day before, ‘t is zoals je het bekijkt We gaan vandaag naar ons knusse nestje Onze voorkeur gaat steeds uit om door Gent te varen en dus neem ik contact op met centrale Gent om te weten of er geen stremmingen zijn Hoe vlot het kan gaan, zowel de Brusselsepoortsluis als Bataviabrug staan voor ons klaar Spoorwegbrug geen probleem Zo zijn we al snel op de Moervaart in onze vertrouwde haven Een onverwacht familiebezoek aan boord met bijhorende drink is het laatste wapenfeit van onze lange vakantie Een fantastische, verrijkende, rustgevende ja hoeveel superlatieven kan ik nog gebruiken om te zeggen We hebben onze grenzen verlegd.

Hilde en Jo

Canal de Lens

Prettig terugzien

ANKEREN

Tekst: Jef Beernaert Stroomrichting

Voor anker gaan?

Het klinkt eenvoudig, je werpt het anker overboord en de boot ligt

Om het op zijn Vlaams te zeggen: ‘Ja m ’ n ratje!’

Wil je het goed en veilig doen, dan komt er nog wel iets meer bij kijken, er zijn enkele zaken waar je best rekening mee kan houden

En het is aan te raden om toch steeds een anker uitzetklaar te hebben voor het geval dat Motorpech, een voorwerp in de schroef, verstopte wierfilter met een heetlopende motor tot gevolg, haperende stuurinrichting of gewoon de lokroep om ergens in het heldere water, op een mooie afgelegen plas, in uwen puren af te koelen Als je dan nog alles moet regelen, dan komt het misschien niet goed Welke voorbereidingen kan je nemen en waarop let je best als je moet of wenst voor anker te gaan

De uitrusting aan boord

Er zijn verschillende installatiemogelijkheden. De eenvoudigste vorm is een werpanker aan een ankerlijn die gewoonweg kan uitgezet worden en uiteraard met de hand dient terug opgehaald te worden. Daar is helemaal niets mis mee en misschien wel de vlugste methode in geval van nood. Zorg er wel voor dat de lijn lang genoeg is en zeker indien je op stromend water zit (bv. op de Schelde) die lijn reeds vast staat op een bolder voor je het uitzet, of je bent het kwijt voor je het weet. Werp het niet zomaar met een knossel touw in het water maar laat het zakken terwijl je de lijn afwikkelt zodat die niet verward geraakt. Op die manier zal je ook voelen als het anker begint te bijten. Vier dan nog enkele scheepslengtes en verhaal indien nodig de knoop op de bolder. De boot zal zich in de stroming nestelen, dus pas op als de stroomrichting verandert. Indien er geen stroming staat zal de windrichting bepalen hoe de boot zich t.o.v. het anker gaat leggen.

Een tweede mogelijkheid is met een ankerlier. Die bestaan in allerlei afmetingen en vormen, manueel of elektrisch. Op zich is het werkingsprincipe van de twee gelijk. Bij de elektrische kan je, al dan niet vanaf de stuurstand, met een druk op de knop het anker laten zakken of lichten. Zet indien mogelijk iemand als uitkijk. Die kan teken doen als het anker bijt of als er iets mis loopt.

Bij een manueel systeem sta je voor de bediening al bij de winch. Je hebt uiteraard de bedieningshefboom nodig, een stuk buis waarmee de lier wordt bediend, maar waar heb ik die gelegd? Hou die steeds op de zelfde goed bereikbare plaats opgeborgen zodat je niet hoeft te zoeken!

Het wordt aangeraden om zeker steeds voor het vaarseizoen begint (nu dus) het systeem te testen en te smeren. Die dingen staan in weer en wind en worden maar zelden gebruikt. Een door corrosie vastgelopen lagerbus, een slecht elektrisch contact, vervuiling door rottende bladeren. Noem maar op. Als je dat pas merkt tijdens een noodgeval, sla vlug drie kruiskes, al betwijfel ik sterk dat daarmee de lier zal hersteld zijn!

Handbediende lier Met hefboom (ankerstopper)

Bij gebruik van een ankerlier zal het anker meestal aan een ketting zijn bevestigd. Dat kan een hele lange zijn of een voorloper van een vijftal meter die aan een lang touw is bevestigd. Zorg in beide gevallen dat het steeds in de kettingkluis stevig vast is gemaakt aan de scheepsromp. De kans is anders niet denkbeeldig dat je plots de staart van het touw of de ketting ziet verdwijnen door het kluisgat om met een vernederend plonsje piepje duik te spelen. En dan? Weer 3 kruiskes?

Hoe je die vastmaakt is van boot tot boot verschillend, bij ons ligt die vast ‘verankerd’ rond de inox buisdoorvoer van de ankerkluis.

Paraplu anker Werpklaar met lijn

Een anker gepast voor uw vaartuig

Welk anker is het meest geschikt? Dat is een moeilijke. Het anker moet enerzijds aangepast zijn aan lengte en tonnage van de boot, anderzijds is de ankergrond mee bepalend voor de vorm om een goede grip te krijgen. We gaan er van uit dat de le van dit blad zich in hoofdzaak op binnenwateren bevinden, maar indien u zich met regelmaat op groot water of op zee begeeft ben je altijd beter af met groter en zwaarder anker. Grofweg kunnen ankers worden ingedeeld in twee groepen: gewichtsankers en lichtgewichtsankers. Gewichtsankers zijn betrouw houden door het gewicht van anker en ketting een boot al op zijn plaats. Ze graven zich goed in en zijn niet heel gevoelig voor het soort ondergrond. De lichtgewicht ankers moeten het hebben van hun uitstekende ingraafkwaliteit.

We bomen hierop wat verder en bekijken enkele populaire soorten met hun specifieke toepassingsgebied.

1. Het stokanker

Je zou het bijna het oeranker kunnen noemen want dergelijke ankers werden reeds in de oudheid gebruikt. Al wordt het op moderne jachten niet meer toegepast, we zijn zedelijk verplicht het te benoemen. Trouwens, je ziet ze nog frequent op de bruine vloot, op platbodems en historische scheepjes of replica’s. In heel veel havensteden vind je grote loodzware exemplaren, afkomstig van de windjammers van weleer, liggen in het straatbeeld bij parken als versiering en als symbool van het nautische verleden.

Het anker heeft twee gebogen armen met aan elk een driehoekige plaat, deze worden vloeien of handen genoemd. Om zeker te zijn dat altijd een van de vloeien zich zou ingraven is bovenaan een stok dwars op de armen geplaatst. Is het ene uiteinde van deze stok gebogen, wat niet steeds het geval is, dan spreken we van een admiraliteitsanker. De plooi in de stok is eigenlijk een handgreep. De stok kon verschoven worden en werd met een spie vastgezet. Zo kon het gemakkelijker geborgen worden. Door de dwarse stok past het niet in een ankerkluis, het moest of aan dek, of hangend boven water aan een ankerrust, een soort davids of kraanbalk, opgeborgen worden.

Danforth anker

In tegenstelling tot het stokanker is dit een lichtgewicht. Door zijn vorm graaft het zich perfect in en houd goed beet, zelfs in slib, zand en mergelgrond. Ze kunnen zeer gemakkelijk opgeborgen worden, de rechte schacht past perfect in een kluisgat, de scharnierende vloeien kunnen, liefst met een donut- stootkussen er tussen, tot tegen de romp of een inox beschermplaat getrokken worden. Ze bestaan uit gegalvaniseerd plaatijzer, geanodiseerd aluminium of, voor op die jachtjes die het nooit gebruiken, uit duur hoogglans gepolijst roestvrij staal.

Je komt ze op menig pleziervaartuig tegen, wegens het geringe gewicht niet zelden ook als tweede anker om manueel uit te zetten.

3. Poolanker en klipanker

Beiden universele ankers, goed voor zowat alle ondergrond. Poolankers zijn zwaar uitgevoerd uit gelast plaatijzer, klipankers zijn heel vaak uit gietijzer. Op oudere jachtjes maar vooral in de binnenvaart veel in zwang.

4. Paraplu-anker

Een speciaal geval. Je hebt een centrale schacht waaraan 4 scharnierende armen hangen. Dicht geplooid worden de armen door een ring bij elkaar gehouden, opengeklapt houdt diezelfde ring de armen open. Het anker neemt zeer weinig plaats in en is hierdoor ideaal om mee te nemen op kleinere vaartuigen zoals een sloep of zodiac. Maar ook handig om als hekanker bij te zetten om te beletten dat de boot constant wegdraait in de wind.

5. Ploegschaaranker

Zie je vrij vaak op de neus van snelvaarders liggen. Ze graven zich vlot in maar breken gemakkelijk uit. Ze zijn prima voor de koffiepauze maar niet bij iets ruwer werk.

Er bestaan heel veel verschillende ankers, te veel om ze allemaal op te noemen, maar samengevat, ankeren in losse grond, bv. rul zand of slib, vereist een anker met grote vloeien die meer grip krijgen, op harde ondergrond ben je beter met een zwaarder exemplaar.

De afmetingen en het gewicht van de boot zijn voor een basisanker doorslaggevend.

Voor anker gaan

Ankerplaats

Als je mag kiezen, zoek dan een goed ankerplekje uit. Deze ligt buiten de vaargeul en biedt beschutting tegen wind en klotsende golfslag, is niet al te diep en heeft een losse bodemstructuur. Hou de windrichting in de gaten zodat je niet aan lagerwal komt. Het is sowieso rustiger aan hogerwal, uit de wind, geen geklots.

De meeste binnenwateren zijn ondiep en hebben een losse ondergrond waarin je gemakkelijk kan ankeren. Maar bv. de grintgaten in Nederland, waar voor anker gaan heerlijk is, zijn evenwel plaatselijk diep, tot wel 30 m, en hebben niet steeds een losse ondergrond. Daar is het een beetje zoeken naar minder diepe delen.

Zorg voor voldoende zwaairuimte ten opzichte van het land en andere boten die er misschien al voor anker liggen.

Ankerketting of ankerlijn?

We kunnen er niet onderuit, een ketting is steeds beter dan een lijn. Het gewicht van de ketting zorgt er voor dat het anker zich dieper ingraaft. Bij een werpanker ligt dit moeilijker omdat het ankergewicht op spierkracht moet bovengehaald worden, maar een voorloper van enkele meter lang is al voldoende om zijn werk te doen.

Zorg ervoor dat de ankerlijn niet te kort is. Als je te weinig touw of ketting steekt komt het niet horizontaal op de bodem, dan graaft het anker zich niet in de grond.

Wanneer het anker niet houdt en over de bodem sleept, spreek je van een krabbend anker. Hoe meer ketting er uitstaat, hoe beter het anker zich in de bodem ingraaft. Bij rustig weer raden we een lengte aan van viermaal de waterdiepte. Bij veel wind en golfslag is het raadzaam om een lengte van vijf à zes keer de waterdiepte aan te houden. Het is handig om de ankerketting om de 5 meter te markeren door bv. een schakel rood te schilderen, zo kan je tellen hoeveel er uitstaat. Afhankelijk van uw vaargebied kan je bepalen hoeveel ankerlijn je moet in de kluis hebben. Vaar je regelmatig op de Schelde, zorg dan voor minstens 60 m lijn.

Hoe ga je voor anker?

Eens je de geschikte ankerplaats hebt gevonden en eventueel op uw dieptemeter hebt gekeken hoeveel lijn je zou moeten steken, kan je de voorbereiding afwerken.

Leg je ankergerei klaar (kettingstopper, ankerboei, ankerbol). Vaar langzaam tegen de stroming in (of indien er geen stroming staat tegen de wind in) naar de ankerplek en laat de boot stilvallen.

Het anker mag nu geleidelijk naar de bodem zakken. De boot zal door wind of stroming achteruit beginnen lopen. Tel de meters en zet voldoende lengte uit tot de lijn begint door te hangen (niet meer strak staat). De boot komt stil te liggen. Zet de lijn vast. Geef een dot gas achteruit, zo trekt het anker zich steviger vast en het is meteen een test of de grip goed is. Roep met enige overtuigingskracht naar je partner dat de aperitieftijd nabij is.

Vlug-Vlug! Hijs nog de zwarte ankerbol (of een zwarte puts) in de mast, of indien die niet goed zichtbaar is bv. op een vlaggenstok waar vroeger de blokvlag of de Geus werd gevoerd. Zo zien anderen dat het aperitief klaar staat je voor anker ligt.

Persoonlijk monteer ik, in het geval we voor langer dan enkele uren blijven, als extra merkteken een oranje boei, met een lijntje verbonden aan de ketting waar die onder water verdwijnt. Ontsteek bij valavond uw ankerlicht (rondom schijnend wit licht) en geniet!

Terug losbreken.

Een anker breekt uit als er min of meer recht naar boven aan getrokken wordt. Je hoeft daarvoor helemaal niet tot vlak boven het anker te varen want als je niet goed oplet is er kans dat je met het onderwaterschip over de ketting schuurt. Ik weet zelfs een geval waarbij de ketting in de schroef terecht kwam en de motor van zijn fundatie werd getrokken. Haal de ketting gewoon in met de ankerlier, of bij een werpanker manueel maar zorg er wel voor dat de motor reeds is opgestart voor het geval dat je moet bijsturen. De boot verplaatst zich automatisch zover tot het anker los komt.

Er zal allicht wat drab en smurrie aan de ketting en het anker hangen. Je kan het afspoelen met enkele putsen water, of tijdens het ophalen met de dekwaspomp afspuiten.

Vergeet niet om, voor je verder vaart, de ketting te blokkeren zodat het anker niet ongewild weer in het water komt tijdens je tocht.

150jaarCanaldeRoubaix 24&25juni FêteduCanal

Tekst Jef Beernaert

Op 24 en 25 juni 2023 staan er feestelijkheden gepland in Roubaix. Het kanaal kende een geschiedenis van vallen en opstaan maar lijkt de hefboom om de ooit zo desolate omgeving rond Roubaix en Tourcoing op te waarderen. Jaar na jaar gaat het er op vooruit. Ook in 2023 staan heel wat zaken op de planning. Om de 150ste verjaardag van het kanaal te vieren zal er een feest gegeven worden aan het kanaal. Pleziervaarders worden uitgenodigd en wij hopen er, bij leven en welzijn, ook met enkele scheepjes aanwezig te zijn. Jammer genoeg was het programma bij het ter perse gaan van dit clubblad nog niet gekend. Maar we sturen dit per mail door naar onze leden zodra het ons bereikt. Het is steeds fijn om samen met anderen de tocht erheen te ondernemen. Eventueel kan je de data reeds noteren in uw agenda. We varen allicht af vanuit Wachtebeke op 22 juni. Maar laat die feesten niet de hoofdzaak zijn om het kanaal te bevaren, eerder een leuk extraatje. De doortocht is echt wel de moeite en Roubaix heeft enkele pareltjes uit het verleden in huis.

De geschiedenis van het kanaal in ‘t kort

De bekende bouwmeester van Louis XIV, Sébastien Vauban, bekend om zijn indrukwekkende verdedigingswerken die hij overal in het toenmalige Franse Rijk liet bouwen, zou in 1699 de mogelijkheid opperen om een verbinding te maken tussen de Deûle en de Schelde. Toch is het wachten tot de Maire de Roubaix, onder druk van de plaatselijke industriëlen en handelaren, in 1813 officieel aandringt naar de realisatie van het project. De industriële revolutie is in volle opgang. De regio heeft een ongekende industriële groei. Vooral de grote textiel- en linnenfabrieken in Tourcoing en Roubaix hebben een dringende behoefte aan water, steenkool en transportmogelijkheden. De beheersing van het water en de ontwikkeling van een waterweg op een heuvelrug tussen Scheldevallei en Leiedal vormen een grote uitdaging

In 1831 wordt een eerste gedeelte aangelegd. De Marque, een riviertje dat reeds sinds de middeleeuwen met kleine platbodems bevaren werd, wordt gekanaliseerd van de Deûle tot de gemeente Croix.

De kunstwerken worden gemaakt op Freycinet – afmeting. 12 jaar later, na veel problemen en talrijke wijzigingen van het traject, worden het gedeelte tussen Roubaix en de Belgische grens in Leers-Nord en het Spierekanaal tot aan de Scheldemonding ingewijd. Een eerste schip komt via de Schelde aan in Roubaix.

De Belgische koning Leopold I eist dat tussen Roubaix en de Belgische grens geen sluizen worden gebouwd. Daardoor ligt bij de grens op Belgisch grondgebied een sluis, in geval er een conflict ontstaat tussen beide landen kan door de sluis te openen het eerste Franse kanaalpand leeglopen.

Vervolgens ondervind het project veel vertragingen als gevolg van de complexiteit bij de constructie van een tunnel in Roubaix. Uiteindelijk wordt gekozen voor een ander traject zonder tunnel, maar met twee sluizentrappen van elk vijf sluizen, één naar boven, één terug bergaf. In 1877, zo’n 46 jaar na de start van de werken, vaart een eerste schip het volledige traject van de Deûle naar de Schelde. In 1893 wordt Tourcoing nog op het waterwegennet aangesloten en is het kanaal compleet.

Decennia lang wordt het druk bevaren. Ook tijdens WO1 wordt het door den Duits veel gebruikt voor allerhande transport richting front. Tijdens hun terugtocht worden bruggen opgeblazen en sluizen vernield. In de jaren ’20 wordt het een eerste maal in ere hersteld.

In ‘44 worden opnieuw zware beschadigingen aan de kunstwerken aangebracht, deze keer zijn het verzetslui die de klus klaren. In 1948 is het kanaal reeds opnieuw in gebruik. De chemische industrie en textielnijverheid draaien opnieuw op volle kracht.

Vanaf 1955 gaat het bergaf. Drie dagen voor een doorvaart met een te klein schip blijkt niet meer rendabel, het transport via de spoorweg en vooral het wegtransport zijn moordende concurrenten.

Er wordt een studie uitgevoerd om het kanaal nog aan te passen naar ‘grand gabarit’, maar het project wordt afgevoerd.

De regio komt in de jaren ’70 in een neerwaartse spiraal terecht. Wol en textielfabrieken sluiten, in 1985 wordt het kanaal gesloten voor alle scheepvaartverkeer.

De niet meer onderhouden sluizen vervallen, alles vergroeit stilaan met de natuur. Oevers kalven af, het kanaal slibt dicht. Het sterk vervuilde water stinkt en krioelt van ongedierte. Er ontstaat een plan om het kanaal te delgen en er bovenop een ringweg te leggen.

Wanneer stedenbouwkundig architect Christian Devillers het voortouw neemt en met zijn ‘kanaalproject’ laat zien wat Roubaix wint aan uitstraling met een mooi kanaal in de buurt groeit het idee om het kanaal opnieuw bevaarbaar te maken. In 2002 beginnen de eerste herstellingswerkzaamheden. Sluizen en bruggen worden vernieuwd. Jaagpaden worden heraangelegd, oevers versterkt, vervuild slib afgevoerd. In 2011 wordt het voor pleziervaart opengesteld. De verpauperde omgeving krijgt stilaan een beter imago. Oude vervallen site’s worden gesloopt. De renovatie van de omgeving blijft onverminderd gestaag doorgaan.

In 2019 was er een memorabele VPF Toervaart reünie, straks is er opnieuw feest aan de Halte Fluvial de ‘l Union. 2019 evenaren wordt moeilijk, maar we zijn benieuwd. Wie vaart met ons mee?

In navolging van de geslaagde extra lange toertochten van vorige jaren (overbrugging

tussen Hemelvaart en Pinksteren) gaan we dit jaar opnieuw een iets langere clubuitstap maken We varen in aanloop van de VPF Toervaartreünie in Brugge Coupure het mooie rondje Westhoek Deelnemers die op maandag na het Hemelvaartweekend aan werk- of andere verplichtingen moeten voldoen kunnen mee tot Brugge om daarna op eigen tempo terug te varen naar de thuishaven

Het voorlopige programma in een notendop:

Donderdag 18 mei: Afvaart om 8u30 in Wachtebeke, bestemming Brugge Flandria We worden om 18u30 verwacht in Bistro Flandria voor een maaltijd

Vrijdag 19 mei: Vertrek om 8u30, opening Kathelijnebrug om 9u voor de doorvaart van Brugge Bestemming is Nieuwpoort – Westhoek Marina (aankomst omstreeks 14u) Ook in Nieuwpoort voorzien we een democratisch avondmaal bij Neptunus

Zaterdag 20 mei: Vrije voormiddag in Nieuwpoort HW Nieuwpoort Ganzepoot om 14u28 Afhankelijk van het aantal deelnemers en in samenspraak met de sluisbedieners namiddagafvaart door de Graven- en Veurnesluis naar jachthaven Veurne

Zondag 21 mei: Rustdag in Veurne We voorzien geen maaltijden Een gezamenlijke wandel- of fietstocht is mogelijk Wie deelnam aan de VVW Toervaart reünie kan op zaterdag of zondag aansluiten (graag doorgeven aa Jo aub)

Maandag 22 mei: Via de Lovaart naar Fintele waar we afmeren aan de prachtige steiger Aperitief time!

Dinsdag 23 mei: Extra dag Fintele Wandel- of fietstocht Of een bijbotentochtje richting Roesbrugge (vlg groepsafspraak) Afhankelijk van de weersomstandigheden organiseren we een BBQ of we schakelen Deliveroo in

Woensdag 24 mei: Op naar Portus Dixmuda met een vrije middag Diksmuide

Donderdag 25 mei: In de voormiddag varen we richting Nieuwpoort – Oudenburg – Brugge (naar keuze)

Vrijdag 26 mei: Aanloop Brugge Coupure waar ’ s avonds de VPF Toervaartreünie begint (Pinksteren)

Maandag 29 mei: Terugvaart naar Wachtebeke, timing vlg afspraak

Dit is een voorlopige planning. Een uitnodiging met meer details volgt later per mail. Op onze toertochten blijft ieder vrij in zijn doen of laten, alles mag – niets moet!

Deelname is gratis. Haven- en restaurantgelden individueel te betalen.

Voor deelname aan het VPF weekend in Brugge vind je een inschrijvingsformulier in Kanaal 77.

meer info : Jo Cappaert 0496 656 968 of mail cappaertjoris@gmail.com

OPENING VAARSEIZOEN

Met WATERSPORT MOERVAARTvzw

WEEKEND

Za 29, Zo 30 april en Ma 1 Mei Op bezoek bij

Programma:

Zaterdag 29 april

- Om 8u30 afvaart in Wachtebeke. We varen over Evergem, aansluiting deelnemers mogelijk op de Ringvaart omstreeks 11 uur.

- Aankomst bij Kloron voorzien omstreeks 17u30 (afhankelijk van oponthoud bij de sluizen).

- Zaterdagavond om 18u30: Afspraak in de kantine van Kloron. Openingsdrink u aangeboden door Watersport Moervaart. Gevolgd door een spaghettiavond. €12 pp (deelname niet verplicht).

Zondag 30 april

- Vrije voormiddag.

- Gezamenlijk middagmaal in BISTRO (Korte wandeling, ongeveer 800 m).

Aperitief: Glaasje CAVA

SOEP van de Chef

Hoofdgerecht keuze uit VARKENSHAASJE of PARELHOEN of VISPANNETJE

Dessert keuze uit DAME BLANCHE of CHOCOMOUSSE

Prijs € 30 pp (deelname niet verplicht)

Maandag 1 mei

- Terugvaart naar Wachtebeke omstreeks 8u30, dit volgens afspraak in de groep.

INSCHRIJVEN KAN TOT UITERLIJK 23 april

bij Jo Cappaert op gsm 0496 656 968 of mail cappaertjoris@gmail.com

Met opgave van het aantal spaghetti’s en uw menukeuze bij Bistro Royal volgens bovenstaand aanbod. Ligplaatsen en restaurant worden voor u gereserveerd en kunnen ter plaatse betaald worden.

Deelname aan de WM Toervaarten is zoals steeds GRATIS Er volgt nog een herinnering per mail.