Interview met een Belgische geneeskundestudent Leon Verhoeven
In dit interview ben ik in gesprek gegaan met masterstudent Anne-Sophie, over het leven van een geneeskundestudent in België. Zij studeert in Gent en daarnaast is zij voorzitter van de studentenvereniging Chimes Gent, een vereniging met sterke interesse voor chirurgie. Zij was zo attent om in haar drukke schema een uur vrij te maken om geïnterviewd te worden via Zoom. Zou jij jijzelf allereerst even kort willen introduceren? ‘Mijn naam is Anne-Sophie Bamelis, ik zit in het 6de en dus laatste jaar van geneeskunde aan de universiteit Gent.’ Jouw studentenvereniging is gericht op chirurgie, heb jij zelf ook aspiraties om chirurg te worden? Zo ja, wat voor chirurg zou je willen worden? ‘Jazeker, aan het begin van het zesde jaar kun je je kandidatuur opstellen, dat is als het ware een sollicitatie voor je latere specialisatie. Ik heb mij opgegeven voor neurochirurgie en algemene heelkunde.’ Hele cliché vraag, maar wilde jij vroeger al dokter worden? ‘Eigenlijk niet, ik was vroeger vooral geïnteresseerd in wiskunde en wetenschap. Mijn interesse voor geneeskunde ontwikkelde zich pas in de laatste twee jaar van de middelbare school. Ik heb voor geneeskunde gekozen om dat ik graag zowel de elementen van wetenschappelijk onderzoek en sociaal contact in mijn studie wilde hebben.’ In Nederland kun je na het afronden van je basisopleiding specialiseren, hoe werkt dat in België? ‘In het laatste half jaar van de basisopleiding dien je een kandidatuur in, waarmee je dus, zoals ik al zei, kan solliciteren voor assistent in een vakgebied. Na de basisopleiding gaan de meeste mensen meteen aan de slag als assistent, dit kun je 4,5 à 6 jaar lang doen en hopelijk kun je daarna dan aan de slag als specialist.’
Wat zijn jouw hobby’s buiten je opleiding en vereniging? ‘Ik speel in mijn vrije tijd graag tennis en padel en spreek ik af met vrienden en familie. Het is natuurlijk belangrijk om toch nog een soort van een leven te hebben naast de studie.’ Hoe verliep de selectie voor geneeskunde? ‘Iedereen in Vlaanderen die geneeskunde wil gaan studeren maakt op dezelfde dag een toelatingstoets, in mijn jaar deden er ongeveer 5.000 mensen mee. In de ochtend wordt wetenschappelijke kennis getoetst en in de middag communicatieve vaardigheden en begrijpend lezen. De score van de totale toelatingstoets wordt teruggeleid tot 40 punten, om te slagen moet je 22 van de 40 punten gehaald hebben. Als je geslaagd bent kun je bij elke universiteit in Vlaanderen starten met de opleiding, ze mogen je onder geen voorwaarde weigeren. Sinds twee jaar is dit volgens mij wel veranderd, daarbij slagen alleen de deelnemers tot een bepaald rangnummer.’ Zou je een kort beeld kunnen schetsen van hoe de opleiding in elkaar zit in Gent? ‘De opleiding duurt zoals ik al zei zes jaar, waarvan de eerste vierenhalf jaar op theorie gericht is en de laatste anderhalf jaar eigenlijk alleen maar uit stages bestaat. De eerste twee jaar bouwt voort op de kennis van de middelbare school (bètavaardigheden) en behandelt voornamelijk de fysiologie van het lichaam en de tweeënhalf jaar daarna gaat vooral over ziekteleer. In de eerste viereneenhalf jaar zijn er sporadisch practica, zoals bijvoorbeeld een huisartsstage van een week.’
5
