Lava 3

RENÉ CUPERUS / IUSY / EUTHANASIE magazine van de Jonge Socialisten in de PvdA / jaargang 13 — editie 3

1 lava­—3

voorwoord

inhoud

artikelen

iusy-beschouwing JS’ers Fatihya Abdi, Bart van Bruggen en Martijn Otten blikken terug op het IUSY-zomerkamp en wegen de

voors en tegens tegen elkaar af.

interview rené cuperus

P olitiek-ideoloog René Cuperus, medewerker van de Wiardi B eckman Stichting, over carrièrisme binnen de PvdA en de rol van de Jonge Socialisten in de PvdA binnen de moederpartij.

dichtbundel bart ypma P ostuum is afgelopen zomer de dichtbundel ‘Optimistig’

van Bart Ypma verschenen.

Anne de Rooij, hoofdredacteur

ZELFKRITIEK

In een interview in deze editie van Lava (pagina 6-8) spreekt René Cuperus zich kritisch uit over het effect van de Jonge Socialisten in de PvdA op de moederpartij. Inhoudelijk kan het echt wat beter, stelt de partijideoloog.

betoog arne mosselman JS-lid Arne Mosselman legt uit waarom we een grote

vuist moeten vormen.

euthanasie-betoog Lava-redacteuren nemen de standpuntbepaling van het JS-Congres onder de loep en constateren dat het inhoudelijk

wat sterker kan.

We moeten, op congressen en daarbuiten, meer in debat gaan met elkaar als we qua inhoud willen voorlopen op de PvdA. Naast het kritisch kijken naar de moederpartij, zullen we ook onze eigen activiteiten onder de loep moeten nemen.

Waarom zitten we bijvoorbeeld bij de internationale jongerenorganisatie IUSY (pagina 4-5)? Is het omdat we zoveel gemeen hebben met de lidorganisaties, of omdat we het zomerkamp gewoon leuk vinden?

Kortom, laten we hier en op andere podia ruimte blijven creëren om kritisch naar onze inhoud en activiteiten te kijken. Opdat we niet meer getypeerd worden als een inteeltbeweginkje.

rubrieken

Laten we nou eens inderdaad de hand in eigen boezem steken. Onze standpuntbepaling is niet altijd even effectief. We dienen moties over allerhande onderwerpen in, maar die worden er tijdens het congres doorheen gejast alsof het hamerstukken zijn. Daarom zitten we nu bijvoorbeeld met een standpunt over euthanasie opgescheept dat echt wat beter had gekund. Daar is echter inhoudelijke verdieping voor nodig, waartoe we in deze Lava dan ook een poging hebben gewaagd in een artikel over de zelfgekozen dood (pagina 12-13).

4 6 9 10 12

voorwoord 2 colofon 2 politweets 3 over de schutting 3 het betoog 14 marijn 14 uit de bestuurskamer 15 gezocht / gevonden 15 de wissel 16

colofon

hoofdredactie:

redactie:

eindredactie:

fotografie:

ontwerp:

bladmanagement: met medewerking van:

druk:

uitgever:

anne de rooij wouter booij, willem hutten, pascal van kraaij, martijn otten, afke severijn, marijn sikken, harm steijn, sebastiaan van der vliet jochem rietjens, anne de rooij marjolein van pagee | marjoleinvanpagee.nl merijn dietvorst | vorstontwerp.nl jochem rietjens fatihya abdi, bart van bruggen, jan hamming, arne mosselman, familie ypma, lars kersten (fotografie) controlmedia | controlmedia.eu jonge socialisten in de pvda | js.nl

Lava is een uitgave van de Jonge Socialisten in de PvdA (JS) en verschijnt 4 keer per jaar. Voor tips en suggesties is de hoofdredactie te bereiken via lava@js.nl. De volgende editie verschijnt eind december. Meer informatie over de JS is te vinden op js.nl. alle rechten voorbehouden © Jonge Socialisten in de PvdA oktober 2011

2 lava—3

politweets

Een chronologisch overzicht van de meest opvallende politieke twitter-berichten van de afgelopen maanden. @jspvda: De Jonge Socialisten in de PvdA is geschokt door wat er gebeurd op het jongerenkamp van de #AUF. Onze gedachten zijn bij hun. Sterkte.

7:16 PM Jul 22nd Een van de vele steunbetuigingen richting de Noorse zusterorganisatie AUF na het drama in Utøya. @thijskleinpaste: Ik zou wel liefdevol lid van de Jonge Socialisten willen worden.

Kan dat zomaar eigenlijk? #durftevragen 12:55 PM Aug 30th Zelfs voor een jongen die zichzelf ‘liberaal tot het gaatje’ noemt lonkt de JS. Van harte welkom, Thijs!

@klapster: Aleid Wolfsen heeft buikpijn.

Maar ja, hij hoeft niet te verhuizen.

12:09 PM Aug 31 De Utrechtse burgemeester Aleid Wolfsen ontvangt weinig lof over zijn aanpak met het weggepeste homostel uit de wijk Leidse Rijn

@Bas_Taart: Ik denk dat je in kamp Kunduz intussen niet eens meer keiharde garanties krijgt op een stofzuiger.

11:59 AM Sep 12th Ook volgens Bas hoeven we op de garanties van Hans Hillen niet meer te rekenen.

@MalikaChtatou: Mensen die proooo Israel zijn of proooo Palestina. Bleh ga ik een filtertje voor aanmaken. Ik ben proooooooo mens.

9:38 AM Sep 1st En dankzij deze opmerking zijn wij helemaal proooo Malika.

Over de schutting

Wouter Booij neemt een kijkje bij andere politieke jongerenorganisaties, waarbij hij zijn bevindingen op eigengereide wijze beschrijft.

CREATIEF MET BORRELS...

“Het overschot aan borrels bij de politieke jongerenorganisaties (PJO’s) is het synoniem van gebrek aan idealisme.” Eerder gooide uw stukjesschrijver deze stelling al op Facebook. Maar iets anders valt op: dat de PJO’s weinig hebben met politiek blijkt, maar ALLEMEMACHIES wat zijn ze creatief in het maken van namen voor borrels! Een nieuwe leden borrel, een welkomstborrel, een politieke borrel, een opwarmborrel, een vergroeningsborrel (uiteraard van die Groene Jonkies), een liberale borrel (vier keer per week bij zowel de Jonge Democraten als de JOVD), een wijnproeverij (verkapte omschrijving van borrel) en ga zo maar door. We kunnen weinig leren van de Koreanen (lees = ROOD in SP) aan onzer verre linkerzijde, maar één ding toch wel: ZIJ DOEN TENMINSTE WAT (ook al doen ze het altijd verkeerd).

KIJK UIT! ROZE VARKENTJES OP DE VELUWE! Of het ligt aan het budget of aan de absolute leegheid die we gewend zijn van PINK! (jongeren van de Partij voor de Dieren) weet ik niet, maar WAT ZIJN JULLIE IN ‘S-HEMELSNAAM AAN HET DOEN!?! Onze roze varkentjes zijn net terug van een…eeeh…werkbezoek (of zoiets) aan de Veluwe! Of all places, de Veluwe! Praten met lokale SGP-jeugd? Nee! Dieren bekijken!

Op hun site: “Herten, een ree, een wild zwijn met jongen, een hazelworm, padden. Oftewel, we hadden veel geluk afgelopen zaterdag op de Veluwe. Dankzij Harry Voss (what’s in a name, red.), die de Veluwe als zijn broekzak kent.” Harry Voss!

Natuurlijk! Laten we met Harry Voss lekker dieren kijken in het midden van het land. En het was me een succes hoor. Een heuze HAZELWORM gezien! Dan kan je net zo goed meteen

naar het CDA-pand in Den Haag gaan! Maakt niet uit varkentjes, veel plezier hoor! En nu snel weer apen en orka’s redden, in het kader van Internationale Solidariteit! SUPERDOEWIE!

JACKY STEVENS; DE TREKPOP VAN HERO EN GEERT Het is mij toch een bak. Uw stukjesschrijver is weer eens gaan kijken op de sociale media. Heeft even de tweets door gelezen van Jacky Stevens, het meisje dat met Hero Brinkman werkt aan een PVV-jongerendag. HAHAHAHAAHHAHAHA. Grapje zeker! In mei twittert ze dat de PVV-jongerendag plaatsvindt in juni. In juni twittert ze tientallen keren dat de PVV-jongerendag toch écht doorgaat, maar… HIJ IS ER VERDORIE NOG STEEDS NIET GEWEEST! Om medelijden van te krijgen. Los van wat je van de PVV vindt, het is toch wel sneu dat onze Jacky haar jongerendag niet krijgt. En het is misschien nog wel sneuer dat ze dat zelf niet doorheeft! En daarom, namens mijzelf, een motiverende klop op schouder voor Jacky. Maak je los en begin zelf wat!

RESPECT VOOR ALLE PJO’S! De zomer stond voor ons uiteraard in het teken van de aanslagen in Noorwegen. Alle cynische stukjes die hierboven door uw stukjesschrijver zijn geschreven, nemen niet weg dat het belangrijk is om dit gezegd te hebben: R-E-S-P-E-C-T. Respect voor alle politieke jongerenorganisaties die ons en vooral onze zusterorganisatie AUF in Noorwegen een hart onder de riem hebben gestoken. Samen strijden de PJO’s voor een betrokken wereld, ook in de toekomst. De steunbetuigingen vanuit de verschillende PJO’s waren hartverwarmend en dan is er maar één woord op zijn plek: respect!

3 lava­—3

Het IUSYdilemma Tekst: Fatihya Abdi, Bart van Bruggen, Martijn Otten fotografie: Marjolein van Pagee collage: Wouter Booij, Bart van Bruggen

Deze zomer was de JS present bij het tweejaarlijkse World Festival van IUSY. Fatihya Abdi, Bart van Bruggen en Martijn Otten waren erbij. Zij blikken terug op de laatste editie in Oostenrijk en vragen zich af of de jongerenbeweging van de PvdA bij IUSY thuishoort.

Het is misschien niet iedereen opgevallen de afgelopen jaren, maar de JS is lid van een internationale koepelorganisatie: de International Union of Socialist Youth (IUSY). Iedere twee jaar organiseert IUSY een zomerkamp waar een hoop socialisten en een handjevol sociaal-democraten bijeen komen.

En of je het er nou mee eens bent of niet, actie voeren kunnen ze.

Twee campagnes waren zeer manifest in Oostenrijk: Tax the Rich! en No means No!. De eerste slogan spreekt voor zich. De tweede hoorde bij een campagne tegen seksisme: het hele kamp stond vol borden als Fuck you means No en Sexism Free Area. Het IUSYkamp klinkt in het begin als een links, socialistisch propagandafestival. Het is veel meer dan dat: het is een internationaal kamp waar verschillende (linkse) meningen voorbij komen. Van Marxisten tot New Labour-sympathisanten, iedereen heeft dezelfde gedrevenheid en interesse. Je leert veel van anderen, over elkaars land, maar ook wat diegene motiveert om zich actief bezig te houden met politiek.

Op zich is dat interessant; alleen al omdat er tussen onze jongerenvereniging en vele andere lidorganisaties grote verschillen bestaan, zowel inhoudelijk als qua stijl. Een aantal organisageïnspireerd ties is wat linkser dan wij. Zo bestaat binnen de Oostenrijkse JS de STAMOKAP-beweging, die ons op het kamp verblijdde met Ondanks alle verschillen en vooroordelen, zijn we in zekere zin boodschappen als 1999 Belgrade, 2011 Tripoli, Fuck Off NATO en EU ook geïnspireerd geraakt door het IUSY-festival. Op het kamp = Neoliberalism & Imperialism. De gemiddelde JS’er loopt hier niet hoor je andere meningen en argumenten voorbij komen, van echt warm voor. jongeren uit de Palestijnse gebieden of Zuid-Korea. Door dit kamp krijg je de mogelijkheid om verder te kijken dan je gewend Karl Marx-strand bent. En dat inspireert. Je wordt er weer aan herinnerd waarom je ooit lid bent geworden van een politieke jongerenorganisatie Ook interessant zijn de namen van illustere ideologische ziels- en waarom je bewust de keuze voor de PvdA hebt gemaakt. Dus verwanten uit het verleden die delen van het kamp in Weißen- neem je naast alle mooie herinneringen en contacten ook een bach am Attersee droegen. Zo was er het ‘Karl Marx-strand’ en beetje inspiratie mee naar huis. En je kent nu de Internationale het ‘Josip Tito-dorp’. Maar, eerlijk is eerlijk, ook Nelson Mandela uit je hoofd dus playbacken hoeft niet meer op JS-Congressen. en Aung San Suu Kyi hadden hun eigen plekje.

Bovendien hou je er wereldwijd wat slaapadresjes aan over!

Verder zijn extreme uitingen van anti-fascisme in sommige lidorganisaties dieper geworteld dan bij ons. In gematigde vorm is dat positief, maar soms is het wat doorgeslagen. Toch kan de JS van het activisme nog wat leren: de actiebereidheid van vele ‘kameraden’ is prijzenswaardig en de verbroedering is enorm. Je merkt dat de geschiedenis van een land sterke invloed heeft op de ontwikkeling van een partij en dus haar jongerenorganisatie.

Hierdoor kun je soms verklaren waarom bepaalde organisaties in onze ogen zo radicaal links zijn. Vanzelfsprekend zorgt dit wel eens voor felle discussies.

Er zijn zowel grote verschillen als overeenkomsten tussen de vele partijen die lid zijn van de IUSY. Je kunt niet verwachten dat alle partijen exact hetzelfde denken en sommige verschillen leiden tot interessante discussies en wellicht tot vooruitgang. Er moet echter ook wel een degelijke basis van overeenkomst zijn, zo worden partijen die de grondbeginselen van IUSY ondermijnen eruit gegooid. Natuurlijk blijven er in IUSY, net als in de Socialist International (de internationale koepelorganisatie van de PvdA), altijd ‘rotte appels’, maar dat is haast niet uit te bannen.

4 lava—1

De JS loopt niet warm voor de woordkeuze van de Oostenrijkse zustervereniging.

Ondanks de verschillen die er zijn, was de herdenking bij de openingsceremonie, voor de verschrikkelijke aanslag op onze Noorse zusterorganisatie (enkele dagen voor de start van het IUSY-festival), indrukwekkend. Er werd gezongen en verschillende sprekers hielden een speech. Een indrukwekkende minuut stilte volgde, waarna gezamenlijk kaarsen werden aangestoken.

Zelden was het gevoel van verbondenheid zo groot. Dat was, ondanks het grote verdriet om onze Noorse kameraden, toch erg positief. Zoals vaker gezegd is onze beweging eerder versterkt dan verzwakt na de aanslag.

Als je niet bang bent voor enkele verschillen, dan kunnen we nog veel leren van en veel samenwerken met andere partijen. De sociaal-democratie is niet iets nationaals, maar moet op internationale schaal worden bevochten en in veel landen moet nog veel meer gebeuren dan in Nederland om dat ideaal te bereiken.

Dit neemt natuurlijk niet weg dat we wel hard mogen optreden tegen al te radicale partijen en de soms overheersende bureaucratie binnen de organisatie. Maar wij kunnen zelf ook veel opsteken van wat er in andere landen gebeurt en het zomerkamp is natuurlijk niet het enige wat IUSY organiseert. Er zijn internationale congressen, vergaderingen en seminars waar JS’ers naar toe kunnen. Bovendien is het vrij eenvoudig om via IUSY en de activiteiten die onder de IUSY-vlag plaatsvinden contacten te onderhouden met buitenlandse afdelingen.

Luisteren naar speeches

Chillen in tentjes

dilemma Op dit moment is IUSY dan ook het beste platform voor onze internationale solidariteit, maar we staan ook binnen IUSY voor uitdagingen. Zowel inhoudelijk als qua vorm zijn er naast overeenkomsten grote verschillen. De vraag die nu voorligt is of we ons gaan inspannen die verschillen te verkleinen, wat erg lastig kan zijn in zo’n bureaucratische organisatie, of dat we minder aandacht aan IUSY gaan besteden, wat in het licht van internationale solidariteit weer onwenselijk kan zijn. Een lastig dilemma dus, niet zomaar te beantwoorden is. ◄

5 lava­—3

V.l.n.r. Fatihya, Martijn en Bart over IUSY.

Politiek-ideoloog René Cuperus over de sociaal-democratie in Nederland

‘Jongeren hebben te veel respect voor experts’

6 lava—3

Tekst: Harm Steijn fotografie: Marjolein van Pagee

René Cuperus werkt bij het wetenschappelijk bureau voor de sociaal-democratie, de Wiardi Beckman Stichting (WBS), en staat binnen de PvdA bekend als een rebelse partij-ideoloog. Zijn uitgesproken kritiek op de Europese Unie en op het functioneren van de eigen partij maakt hemniet altijd even geliefd bij het PvdA-establishment. Cuperus houdt zich bezig met het ‘Amsterdam Proces’ waarbij het doel is de Europese sociaal-democatie een nieuw leven in te blazen. Hoog tijd voor een gesprek met deze kritische PvdA’er.

schappelijk bureau zou het idioot zijn om dat te zeggen. Wij mogen juist bij de WBS dingen schrijven die onleesbaar zijn voor de gewone man, maar voor onze politici geldt dat niet. Die moeten, bijvoorbeeld over die heel ingewikkelde eurocrisis verhalen houden waar mensen vertrouwen in kunnen stellen. Want vooral daar draait het om, om vertrouwen tussen hoog- en laagopgeleiden, en daar is nogal wat misgegaan in de afgelopen decennia.

Is het zijn van een wetenschapper en politicus dan onverenigbaar?

Pim Fortuyn was een goed voorbeeld van een hoogopgeleide dandyprofessor die toch het vertrouwen wist te winnen voor zijn analyses en opvattingen, tot in de moeilijkste wijken van Rotterdam aan toe. Juist ook door mensen niet steeds naar de mond te praten. Het grote gevaar is dat de hele politiek bepaald wordt door de academische kromspraak van de ambtelijke beleidsnota’s, en zich zo totaal vervreemdt van mensen. De PvdA vooral moet daar steeds interne tegenkrachten voor ontwikkelen, omdat onze partij stijf staat van zijn bestuurlijke habitus en heel veel politici heeft, die beter ambtenaar hadden kunnen blijven dan politicus te worden in deze uiterst complexe en ontvlambare tijden. Tegen het populisme hebben we geen beleid nodig, maar politiek.

U heeft zich vaak uitgesproken tegen de academisering van de PvdA. Nu zijn veel JS’ers hoogopgeleid. Hoe kijkt u daar tegen aan?

Kijk, het gaat er om dat de PvdA van oudsher een brede volkspartij is, en dat ze ook nog eens zegt op te komen voor de ‘’onderkant’’ van de samenleving. Dat geeft spanning als in de partij alleen nog maar hoogopgeleiden het voor het zeggen krijgen, die uit eigen ervaring die onderkant niet goed meer kennen. Voor een deel is die academisering het succesverhaal van de sociaal-democratie in Nederland. Veel kinderen en kleinkinderen van de vroegere arbeiders zijn nu hoogopgeleid geworden. Dat is prachtig. Alleen hoop je dat die kleinkinderen mededogen houden met de mensen die het slechter getroffen hebben, en daar twijfel ik nog wel eens aan in onze hard geworden, Geeft de JS volgens u tegenwicht tegen individualistische samenleving. de bestuurlijke habitus van de PvdA? De JS moet daar trouwens ook wel Zijn academici binnen een partij per voor oppassen. Ik heb op zich grote definitie verkeerd? U ben overigens zelf sympathie voor de JS, kan het altijd ook onderdeel van de academisering. goed met de JS-bestuurders vinden, Er is natuurlijk helemaal niks mis al komen en gaan de JS-voorzitters met academici of hogere opleidin- sneller dan ik van onderbroek wisgen. Als medewerker van een weten- sel , maar ik ben wel kritisch op

‘Tegen het populisme hebben we geen beleid nodig, maar politiek’

7 lava­—3

het effect van de JS op de PvdA. In campagnetijd vind ik de JS geweldig met creatieve ideeën, maar op inhoudelijk vlak valt me dat altijd erg tegen. Af en toe met een kritisch persberichtje stunten, is echt niet genoeg. De JS is me vaak iets te veel een inteeltbeweginkje, en in plaats van een nieuwere politieke cultuur voor te leven aan de zusterpartij, loopt de JS eerder achter op de PvdA. Alleen al de naam Jonge Socialisten.

Die heeft toch een cool- factor van min 100 op hedendaagse jongeren?

U zei “ontvlambare tijden’’. Wat bedoelt u daarmee?

Er is een harde scheidslijn in de samenleving aan het ontstaan tussen, simpel gezegd, de winnaars en verliezers van de globalisering. Die scheidslijn loopt dwars door de sociaal-democratie heen. Je voelt een groeiende tegenstelling tussen hoger opgeleiden en lager opgeleiden, tussen meer kosmopolitisch ingestelden en meer nationaal georiënteerden, mensen die de globale toekomst met open armen ontvangen, en mensen die daar weinig goeds van verwachten. Heel bot gesteld, gaat het om de tegenstelling tussen meer D66 en Groenlinks-achtigen en de wat meer SP-achtigen. Als brede volkspartij hebben we altijd een soort paraplu-identiteit gehad om alles bij elkaar te kunnen houden. Dat wordt echter steeds lastiger.

Doordat partijen nauwelijks meer een vaste aanhang hebben, en ze dus erg afhankelijk worden van scherp concurrerende verkiezingscampagnes in onze ruige mediacratie.

Wat zou het verhaal van de PvdA moeten hierbij moeten moeten zijn?

Als je de tijdsgeest echt wil beïnvloeden dan moet je veel meer durven.

Meer risico willen nemen. Er staat

nogal iets op het spel: naar mijn idee wordt Europa door tal van oorzaken bedreigd door een sluipende Amerikanisering. Dan denk ik aan een enorme ongelijkheid, criminaliteit, macht van het geld, etc, het einde van de verzorgingsstaat. Dat af te wenden, is de opdracht van de sociaal-progressieve beweging in Europa. Daar ligt een grote taak voor de jongeren, maar ik bemerk bij jongeren te veel apathie en te veel respect voor experts. Dan hoor ik ze zeggen: “Ach, ik ga er allang vanuit dat wanneer ik met pensioen ga alles al op is. Dan is de verzorgingsstaat toch al weg”. Dat is een heel raar fenomeen, een raar soort gebrek aan strijdlust.

Ook binnen de partij zijn jongeren mij iets te conformistisch daarin, soms ook uit carrière-redenen.

Is het carrièrisme groot binnen de partij?

Ja, ik vind politieke partijen, zoals de PvdA, te veel baantjesmachines geworden. De ideologische bagage van veel mensen gaat zo diep als een jampotbodem. ‘’Ik ben een beetje sociaal, en ik ben een beetje internationaal’’ en daarom ben ik PvdA-politicus. Tja. Maar ergerlijker, vooral voor mensen die de PvdA als kaviaarsocialisten willen wegzetten, is een soort van in idealisme verpakt carrièrisme. Ik doe aan politiek omdat dat goed is voor de wereld. Bijvoorbeeld een jong Statenlid – dat zag ik laatst in een interview voorbij komen - die dan net doet of een statenlidmaatschap in Flevoland goed is voor Afrika (terwijl zo iemand het duidelijk voor de eigen CV doet). Daar krijg ik bijna kotsneigingen van en dat is precies wat de mensen ook steeds meer tegen de borst stuit. Dat soort pseudoidealistisch carrièrisme is nog erger dan het botte carrièrisme in het bedrijfsleven. Leugenachtig idealisme van links zoals Wilders dat noemt en daar kan ik me in sommige gevallen helaas wel iets bij voorstellen. Daar maak je je als partij ook heel kwetsbaar mee. Het soort mensen dat businessclass naar de sloppenwijken in Nairobi vliegt om daar derde wereldwerk te gaan doen. Ik ben voor praktisch idealisme. Minder moreel geklets en wat realistischer. Daar kom je veel verder mee.

Ik kan me voorstellen dat u met dergelijke uitspraken niet populair wordt binnen de partij. Is er wel ruimte voor u en uw mening?

Sinds wanneer moet een medewerker van de PvdA-denktank populair

zijn? Maar het blijft natuurlijk als WBS’er een lastige balanceer-act.

Kritiek was vroeger heel gezond toen de partij zelf nog organisatorisch en ideologisch heel sterk was. Maar de PvdA is nu een stuk zwakker, zodat ze daar minder tegen opgewassen is. De partij heeft zelfs al eens een kritisch Kamerlid, Paul Kalma, na de verkiezingen uit de fractie gezet. Die houding is dus voor WBS ook wel lastig en hetzelfde geldt voor de JS. Juist een bestuurderspartij als de PvdA moet voortdurend scherp gehouden worden door clubs als de JS en de WBS, maar dan moet men ook wel op programmatische zaken aanspreekbaar zijn. Dat is bij een groot aantal politici niet sterk het geval. Die zijn deel geworden van het ambtelijk beleidscircus, en staan met hun rug naar politiek en programma. Dat moet dus anders, wil je opgewassen zijn tegen de ruige uitdaging van het populisme. Als WBS hopen we met het Van Waardeproject die omslag van technocratisch beleid naar meer geprofileerde politiek te forceren, als het even kan ook met een knipoog naar onze progressieve partners in crime, de SP en GroenLinks.

Laatste vraag. U gaat de fractiedagen van de SP bezoeken als inleider. Bent u daarmee ook een soort verkenner?

Nou ja, ik ben achter de schermen misschien een beetje aan het duwen. Als een soort van inlichtingenofficier. Mijn bezwaar is dat er in de PvdA veel te weinig over de SP wordt gesproken. Dat is een rare blinde vlek. We leven in de ontkenning dat de aloude PvdA inmiddels opgesplitst is in twee delen, SP en PvdA. Wat is daarop ons antwoord?

Kijk, je kunt zeggen dat het kut gaat met de sociaaldemocratie in Nederland, maar tel de SP en de PvdA bij elkaar op en je bent zo’n beetje de grootste politieke beweging van Nederland. We kunnen elkaar in de put praten. Maar de andere helft van de PvdA zit toevallig gewoon in een andere partij.

Laten we daar eens wat creatiever mee omgaan. Is dit iets voor de JS om het voortouw mee te nemen?

Dit artikel is een samenvatting van een langer interview. De volledige versie is te vinden op js.nl. ◄

8 lava—3

‘Pseudoidealistisch carrièrisme is nog erger dan het botte carrièrisme in het bedrijfsleven’

dichtbundel Bart Ypma postuum uitgegeven

Razend schaaft onbegrip wonden alom verzachtend heelt de liefde alleen al daarom

‘OPTIMISTIG’ In juni 2008 zou Bart Ypma het Ecosy-zomerkamp in Avignon bezoeken. Hij is daar nooit aangekomen; Bart verongelukte in Parijs.

Afgelopen zomer is postuum zijn dichtbundel Optimistig verschenen. De JS’ers die Bart gekend hebben weten dat hij een vrolijke, creatieve en bevlogen Jonge Socialist was. Veel van zijn karaktertrekken zullen zij terugzien in zijn gedichten: vrolijke, verrassende, diepe, raadselachtige gedachten.

Ongewapende vredesmissies schieten pas echt op.

In ruim 110 gedichten zette hij zijn gedachten neer.

Meestal kort, soms wat langer. Spelend met taal, spelend met gedachten, zoekend naar het betere in de mens. De gedichten verrassen en doen je een beetje dromen.

Bart schrijft niet meer, maar het is verrassend hoeveel wijsheid hij al zo jong verzameld en vastgelegd heeft in songs en gedichten. Zijn gedachten brengen een glimlach en houden ons een spiegel voor.

Bart leefde voor de muziek en de taal. Deed de Rockacademie en Music Management in Tilburg. Zijn artiestennaam was ‘Optimistig’, want hij was ‘optimistisch en een tikkie mysterieus’. Hij was actief en bekend bij de Jonge Socialisten, net als zijn zus Loes Ypma.

Voor het Ecosycongres in 2007 maakte Bart een cd met twee Engelstalige nummers: L’Ecosy (our future for Europe) over de opdracht van Ecosy en Perspectify over respect en de Europese verkiezingen die er toen aankwamen.

Tik je op Youtube Bart Ypma in, dan tref je een optreden aan tijdens een Ecosy-bijeenkomst in Warschau, waar Bart L’Ecosy ten gehore brengt. Na de plenaire debatten was de zaal weliswaar duf, maar nadat hij Anders Fogh Rasmussen (oud-premier van Denemarken en thans secretaris-generaal van de Navo) in beweging kreeg, kwam de hele zaal in beweging.

Uit Optimistig blijkt hoe Bart de wereld een beetje mooier wilde maken. Bart was een bevlogen Jonge Socialist die je bijblijf. Zijn beeld zal bij de JS’ers die hem gekend hebben altijd blijven hangen.

Familie Ypma Dichtbundel ‘Optimistig’ is te bestellen via boekscout.nl en kost €15,95.

9 lava­—1

EEN GROTE

VUIST VORMEN

tekst Arne Mosselman

“VN: Snelle dood voor 750.000 uitgehongerde Somaliërs” kopt het ANP op maandagochtend 5 september. Een paar weken terug ontving Den Haag haar 500.000e inwoner, en dat dan keer anderhalf.

Ze-ven-hon-derd-vijf-tig-dui-zend. “All that is necessary for the triumph of evil is that good men do nothing,” zei de conservatief Edmund Burke ooit.

Ondanks onze rijkdom om die monden te voeden, ondanks onze legermacht om de barbaarse machthebbers weg te jagen, ondanks dat dreigen 750.000 mensen te sterven. Slaan we de krant een bladzijde verder open en maken ons druk over, ja waarover eigenlijk, over waar iedereen zich ook druk over maakt. Wat dat precies is, dat zien we morgen wel weer. We, the ‘good men’, doen niets.

“Er zit nu eenmaal een rechts kabinet dat liever 130 op de snelweg invoert,” hoor je dan. Maar zo werkt het niet, het is veel te simpel om die ‘we’ af te schuiven op de huidige regering. Alsof dit land miljoenen passievelingen kent, wiens geweten slechts gesust wordt doordat zij nu eenmaal niet aan de knoppen draaien in Den Haag.

Nee, die ‘we’ verwijst naar een veel grotere groep mensen die hooguit nog de energie hebben 1 keer op de Retweet knop te drukken bij het lezen van zo’n bericht. Ook ikzelf, moet ik eerlijk bekennen. Misschien apathisch door het immer staren naar steeds groter wordende hongerbuikjes in bushaltes, de talloze rapporten over torenhoge beloningen en de moedeloosheid dat een bijdrage van 50, 100, 150 -hoeveel kan je uiteindelijk missen- niet eens een druppel op die bloedrode alles verstikkende plaat is.

tien volle voetbalstadions Toen ik die 750.000 bijna dode mensen voor me probeerde te zien, en me realiseerde dat ‘tien volle voetbalstadions’ ver buiten mijn verbeelding lag, klonken opeens de moralistische oproepen van vroeger door. De foldertjes van grootvader met namen die bij hem massacollectes 10 lava—3

uit verre verledens oproepen en bij mij al snel onder stapels andere papieren verdwenen. De Afrikadag, 1 mei vieringen in bejaardentehuizen, voor ons versteende instituties, verdreven naar de marges van de sociaal-democratie waar Kok, Bos en Cohen nog slechts plichtsgetrouw hun gezicht kwamen laten zien.

Met het inruilen van de begeesterde fleurige blousen van Pronk voor de krijtstrepen van Koenders werd niet alleen een broodnodige programmatische verandering bewerkstelligd, maar ook definitief een tijdperk afgesloten waarin ontwikkelingshulp behalve een noodzakelijke kostenpost als een collectieve verantwoordelijkheid gevoeld werd, die de gezamenlijke strijd tegen onrecht hier en daar verbond.

loofwaardig uit te kunnen leggen. Want dit geldt niet alleen voor ontwikkelingshulp, maar net zo goed voor een nieuw pensioenakkoord of veiligheid op straat.

Ja, de wereld is veranderd. En oude vakbonden functioneren niet meer. Maar de noodzaak voor collectieve actie is nog net zo groot en de PvdA zou moeten investeren om die beweging opnieuw op te bouwen. Bij dit kabinet valt niet veel te behalen, waarom maak je niet vijftien volksvertegenwoordigers vrij om full time te gaan werken aan zo’n beweging? GroenLinks redt het ook prima met een kleinere fractie en die mensen kunnen in het hele land organisaties op gaan bouwen, massa creëren om echt verschil te maken.

Want het is onzin dat vandaag de dag op nieuwe manieren niet nieuwe bewegingen op te zetten zijn. Dat het kan bewees de Haagse Malika Chtatou een paar weken. Een dag nadat vijfhonderd collectebussen waren gestolen riep zij op om te gaan collecteren. Vijf dagen later lag er vijfduizend euro, na regelingen met de politie, het KWF maar vooral door de hulp van tal van mensen om haar heen die spontaan meededen en gezamenlijk die dag organiseerden. Het wekte eigenlijk geen verbazing meer dat de politieke partijen geen idee hadden hoe ze hier mee om moesten gaan, een week niet Na een leeg blog kwam ik op haar twitteraccount, waar van zich lieten horen en pas op de dag van de collecte ik de volgende tweet aantrof: “Zo naar @JSDenHaag hun gezicht even kwamen laten zien. voor een debat over ontwikkelingssamenwerking. Erg veel zin in!” Een debat over ontwikkelingssamenwereen grote vuist vormen king voor een groepje jonge PvdA’ers op de dag dat bekend werd gemaakt dat 750.000 mensen dreigen te De PvdA moet alles op alles zetten om dit soort sociale sterven. Het was even zoeken of Sjoera überhaubt iets bewegingen van de grond te krijgen, te verbinden en te van de situatie in Somalië en Ethiopië vond, maar op 30 bundelen om uiteindelijk een grote vuist te vormen. augustus was er dan een bericht over geplaatst: “CDA Om de o zo nodige verandering in dit land te brengen, wil Nederlandse bijdrage aan noodhulp voor #hoornmeer draagkracht voor moeilijke wetsvoorstellen te Afrika verhogen. Graag. Motie indienen @KGFerrier?” bewerkstelligen, maar bovenal er nu voor te zorgen dat die 750.000 mensen in Afrika niet omkomen van de Een vinnig tweetje naar het CDA is alles wat we blijkhonger. Want aan een twittersneer hebben ze daar hebaar moeten verwachten van de volksvertegenwoordilemaal niets. ◄ ger met de post ontwikkelingssamenwerking in de zak. Terwijl ik dit schrijf is het prinsjesdag, misschien draagt ze nog wel een hoedje met een statement. Als we geluk hebben. Ook PvdA.nl bracht niet veel soelaas, een blog daterend van 14 juli uit Brussel en een mailtje van Cohen en Ploumen om aan 555 te doneren waren de laatste signalen uit het ooit zo grote linkse kamp.

Terug naar die 5 september en de noodkreet van de Verenigde Naties. Op google.nl vond ik dat Sjoera Dikkers het verantwoordelijke PvdA-kamerlid was, en daar van de huidige regering niet echt actie in de hoorn van Afrika te verwachten is leek mevrouw Dikkers me de aangewezen persoon om oppositie in beweging te krijgen. Om met man en macht te proberen iets te bereiken. Zij het via lobby in Den Haag, Brussel of gewoon een volksbeweging die geld voor 555 inzamelt.

‘Een vinnig tweetje naar het CDA is alles wat we blijkbaar moeten verwachten van de volksvertegenwoordiger met de post ontwikkelingssamenwerking in de zak’

diep gedragen beweging Een paar weken terug kreeg ik ‘Rules voor Radicals’ van Saul Alinsky in handen, de community organizing bijbel uit 1971 waar ook Obama mee groot is gebracht.

Kern is: voor sociale verandering is een grote, diep gedragen beweging nodig. Een die mensen mobiliseert om verandering te brengen, met als laatste fase politiek verschil. Wetten komen voort uit collectieve actie, de PvdA hoort het Haagse verlengstuk van een grote groep mensen uit alle lagen van de bevolking te zijn die verandering pusht.

En politici van de PvdA dienen dat aan te voeren. Vanaf de grond die beweging op te bouwen, mensen te verzamelen en samen een machtsblok te vormen. Omdat je alleen dan invloed hebt, maar ook om mogelijke compromissen ge11 lava­—3

van het sterven

De kwaliteit Tekst Anne de Rooij, Af ke Severijn, Marijn Sikken

12 lava—1

zichtloos psychisch lijden euthanasie aanvragen, de potentiële zelfmoordenaars zogezegd. Dit kunnen mensen zijn met chronische depressies, schizofrenie, borderline of andere ziektebeelden. Maar hoe controleer je of een aanvraag in zo’n geval niet uit een vlaag van verstandsverbijstering of acute (en dus wellicht tijdelijke) wanhoop komt? Wanneer is zo iemand uitbehandeld? Petra de Jong: “Denk bijvoorbeeld aan iemand die al dertig jaar depressief is, al honderd keer elektroshocks heeft gehad, alle soorten medicatie heeft gehad.

Je kunt dan bedenken dat je daar het prediHet euthanasievraagstuk is op te delen in caat uitbehandeld op kan plakken. Maar drie doelgroepen. De eerste groep is tevens dat is dus aan de professionaliteit van de degene waar je als patiënt het ‘veiligst’ zit, arts om te bepalen of dat zo is.” dus de meeste kans hebt op groen licht. Het gaat hier om euthanasie op grond van (aanLaatstewilpil toonbaar) uitzichtloos lichamelijk lijden, zoals mensen die kanker, aids of ALS hebIn de discussie over een waardig levensben. Vaak zijn deze mensen al uitbehaneinde komt de Laatstewilpil, ook wel bedeld vóór ze met hun euthanasieaanvraag kend als de pil van Drion, aan het licht. komen. Dat betekent dat ze zonder euthaDeze pil is op dit moment nog niet benasie ook op korte termijn komen te overschikbaar in Nederland. De Jong: “Vanuit lijden. Euthanasie zal slechts de weg daar de overheid gebeurt het nogal eens dat naartoe kunnen verlichten of verkorten. middelen, waarmee je een waardige dood Toch is hier nog heel wat de winnen, aldus kunt bereiken, uit de handel worden gePetra de Jong , directeur van de NVVE (Nenomen, omdat het betreffende middel doderlandse Vereniging voor een Vrijwillige delijk kan zijn.” Er zijn veel dingen die Levenseinde): “Soms gaat het ook bij de spreken voor een invoering van deze pil, klassieke euthanasiegevallen niet goed. hoewel je uit moet kijken dat mensen te Bijvoorbeeld bij iemand met uitgezaaide gauw naar deze pil grijpen. prostaatkanker die een euthanasieverzoek indient, waarbij de arts zegt ‘je lijdt nog Hoe zou de invoering van de Laatstewilpil niet genoeg, want ik heb je gisteren nog dan in zijn werk moeten gaan? De NVVE zien wandelen’. Daarvan hebben we gezegd pleit voor een middenweg, waar patiënten dat het blijkbaar in de algemene praktijk lid kunnen worden van een coöperatieve nog lang niet goed gaat.” vereniging waar je samen met de andere leden de pil zelf fabriceert. Dan zou je dus De tweede doelgroep is mede dankzij inije eigen middel kunnen krijgen. Er zijn tiatiefgroep Uit Vrije Wil enorm actueel. ook al voorbeelden van plekken waarmeHet gaat hier om 70+ers die ‘klaar’ zijn met dicatie op recept wordt verstrekt die je op het leven. De mensen uit deze groep zijn een zelfgekozen tijdstip kunt innemen. ‘op’ en willen niet meer, maar lijden bij“In Oregon krijgen patiënten die een tervoorbeeld (nog) niet aan levensbedreigenminale aandoening hebben een recept de ziekten. Denk aan de oude vrouw die van hun arts waarmee ze een middel kunnaast je oma in de verzorgingsflat woont. nen krijgen dat dodelijk is. Dat kunnen ze Haar vrienden en kennissen zijn overlethuis dan bewaren en op een zelf gekozen den of dement, familie heeft amper tijd moment innemen. Het blijkt dat daar voor haar en ze ziet te slecht om mee te nooit misbruik of ongelukken mee hebdoen aan de klaverjasavonden. Van haar ben plaatsgevonden,” stelt De Jong. hoeft het niet meer zo. Is haar lijden genoeg om over te gaan tot de ultieme ingreep? De Jong: “Laatst hoorde ik een verhulp bij zelfdoding haal over een verzorgingstehuis waar twee mannen een einde aan hun leven Een ander ethisch dilemma bij euthanasie maakten door zich te overgieten met een is artikel 294 van het Wetboek van Strafbrandbare vloeistof en zich toen in brand recht: Hulp bij zelfdoding is strafbaar, tenhebben gestoken. Als je dat hoort denk je: zij het om uitvoering door een arts volgens hoe wanhopig moet iemand zijn om aan de zorgvuldigheidscriteria gaat. Dit betezo’n einde te komen.” kent dus dat hulp bij zelfdoding strafbaar is als het ‘lijden’ niet voortkomt uit een meDan is er nog de laatste en zeker niet onbe- disch classificeerbare aandoening als bijlangrijke doelgroep, waar helaas nog altijd voorbeeld een ziekte. Maar ook als het door weinig over gepraat wordt. We hebben het een leek wordt gedaan. hier over de mensen die op grond van uit‘Het is goed dat euthanasie mogelijk is in Nederland,’ is wat de meeste Nederlanders denken. Na de invoering van de euthanasiewet op 1 april 2002 is de discussie over euthanasie in de luwte terechtgekomen. En hoewel er op het laatste JS-Congres een motie is aangenomen over euthanasie, blijft er in die motie nog heel veel onbesproken. Wat vinden we eigenlijk van sterven ‘uit vrije wil’?

En is de JS voor een ‘Laatstewilpil’? Hoe zit het met de hulp bij zelfdoding? Genoeg onduidelijkheden om nog eens naar het euthanasievraagstuk te kijken.

13 lava­—3

Wilsverklaring Maar het is nog steeds moeilijk onder artsen om ‘groen licht’ voor euthanasie te geven als iemand niet zelf zijn wil kan uiten, mede door de ethische kwesties die constant aan het licht worden gesteld. “In artikel 2 lid 2 van de euthanasiewet is de schriftelijke wilsverklaring verankerd.

Als het schriftelijk is vastgelegd, mag de arts ook tot uitvoering overgaan. Maar er zijn amper artsen die dat wetsartikel kennen. Ik ben zelf ook arts en was ik SCENarts (onafhankelijke arts van Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland, red.) en heb dit nooit gedoceerd gekregen.

Dus dat is nog wel iets waar we heel veel aandacht voor proberen te krijgen. Dat die schriftelijke wilsverklaring dus echt een status heeft en in de wet verankerd ligt,” vertelt de Jong.

levenseindekliniek De NVVE denkt dat er een grote vraag is naar een alternatieve oplossing, als een levenseindekliniek. De Jong: “Bij zo’n kliniek moet je niet aan een gebouw denken, maar ook aan ambulante teams, zoals artsen met verpleegkundigen die mensen thuis bezoeken om te screenen of die mensen binnen de zorgvuldigheidscriteria van de wet passen. Als dit zo is, kan euthanasie uitgevoerd worden en als mensen dat thuis willen doen kan dit thuis gebeuren. Alleen voor mensen waarbij dat thuis niet kan, moet de kliniek de uitkomst bieden. We denken dat daar acht bedden voor nodig zijn en we schatten dat er ongeveer duizend mensen per jaar gebruik zullen gaan maken van de diensten van de leeftijdskliniek.”

Dit lijkt vergelijkbaar met hospices, maar die leveren niet dezelfde zorg als de levenseindekliniek. “Het opname criterium bij hospices is dat je een terminale en ongeneeslijke ziekte moet hebben met een maximale levensverwachting van drie maanden.

En dat geldt bijvoorbeeld niet voor mensen met beginnende dementie, chronische ziekten of een psychiatrische aandoening.

Voor die mensen is de levenseindekliniek nodig.” Naar alle verwachting wordt volgend jaar de levenseindekliniek geopend.

Wat ons betreft zou er binnen de JS een discussie moeten plaatsvinden over dit complexe thema rondom de vraagstukken van de Laatstewilpil, het artikel dat hulp bij zelfdoding strafbaar stelt en over initiatieven als de levenseindekliniek. Want je kunt niet zomaar standpunten opnemen in het politiek programma zonder enige voorkennis en afweging. Wellicht stof voor een discussie komend Najaarscongres? ◄

het betoog

marijn

beperk kritiek tot de inhoud!

IETS ZEGGEN OM IETS TE ZEGGEN

In een poging de PvdA scherp te houden, pleiten jonge socialisten tegen manieren, gewoontes, meningen en stellingnamen die de moederpartij hanteert.

In haar column beschrijft Marijn Sikken haar gedachtekronkels.

Sinds de Partij van de Arbeid in de oppositie terecht is gekomen, komt een van de slechtste eigenschappen van een aantal ‘prominenten’ weer bovendrijven: het openlijk afvallen van de koers dan wel de leider van de partij. Marcel van Dam, Michiel van Hulten, die beide vrijwel hun hele carrière aan de PvdA te danken hebben, en de anonieme critici in HP/De Tijd zijn hier de bekendste voorbeelden van.

Afgelopen Voorjaarscongres stemde ik voor de motie over euthanasie, omdat ik vind dat euthanasie een legale optie moet zijn voor diegenen waarvoor het leven ondraaglijk is geworden. Maar toen ik de motie later teruglas, miste ik iets. Waar andere standpunten en moties pagina’s breed werden uitgesmeerd, kwam euthanasie er een beetje karig van af; er stond vooral in dat we voor zijn.

Het is geen nieuw verschijnsel. Ook voor het aantreden van Cohen stonden er geregeld artikelen in de krant waarin de kwaliteiten van PvdA-politici in twijfel werden getrokken. Het gaat hier dus duidelijk om een cultuurprobleem, waarin PvdA’ers het normaal lijken te vinden om via de media de eigen partij aan te vallen.

Alleen is er bij een onderwerp als euthanasie, waarin zoveel verschillende kanten moeten worden belicht, geen simpel voor of tegen zijn. Als we ons standpunt wel zo formuleren, laat de JS mijns inziens een steek vallen, lijkt het net alsof we iets zeggen puur om het zeggen. Maar het gaat hier wel om een recht waar iedere Nederlander zich vroeg of laat mee bezighoudt.

Helemaal onbegrijpelijk is het niet. Het is voor ons allemaal vervelend als de partij er slecht voor staat en dat brengt altijd frustraties met zich mee. Maar het via de media bekritiseren van de partijleider lost helemaal niets op, het werkt juist averechts.

Als ik voor euthanasie ben, wil ik dat kunnen verantwoorden. Ik wil uit kunnen leggen waarom ik voor ben en niet tegen (of andersom); wáár ik precies voor of tegen ben. Die openheid en verantwoording zou voor elk standpunt en elke mening, binnen en buiten de JS, moeten gelden. Precies die verantwoording miste ik.

Geen enkele kiezer wordt hier mee gewonnen, het jaagt vooral kiezers weg die zich niet aangetrokken voelen tot een partij die hierdoor geen eenheid uitstraalt. Het leidt bovendien de aandacht af van de onderwerpen die werkelijk media-aandacht verdienen: de belachelijke bezuinigingen van het kabinet op de sociale zekerheid, ontwikkelingssamenwerking en de kunst- en cultuursector.

Dit gemis is geen persoonlijke aanval op degenen achter de motie. Euthanasie is hier het lijdend voorwerp. Bovendien is de motie een prima begin, een opzet. Laten we het verhaal nu rond maken. Laten we nog eens om de tafel zitten, erover praten. Zoals René Cuperus al zegt, valt er aan inhoud nog wat te winnen.

Laten we dat advies aannemen. We kunnen de JS er alleen maar mee verrijken.

Dat zou iemand als oud-voorzitter Van Hulten als geen ander moeten weten. Het lijkt daarom alsof hij vooral geniet van de media-aandacht die zijn kritiek met zich meebrengt, dan dat hij hiermee werkelijk denkt de partij te dienen.

Is kritiek op de partij is dan altijd verkeerd? Natuurlijk niet, zolang zij zich maar beperkt tot de inhoudelijke koers van de partij en op een constructieve manier geuit wordt. Die kritiek moet juist gestimuleerd worden, zodat het inhoudelijke debat in de partij altijd gevoerd wordt. De PvdA is juist een partij waarin dat op een goede manier kan gebeuren. Daarvoor moeten wel alle PvdA’ers hun ego aan de kant durven te zetten, en zich als een man achter de leider te scharen.

Willem Hutten 14 lava—1

uit de bestuurskamer Nieuwtjes, mededelingen, oproepen, weetjes en/of meningen uit bestuurlijke hoek.

meteen aan de bak!

Een nieuw Landelijk Bestuur betrok in juni de bestuurskamer (ook wel vissenkom genoemd) aan de Amsterdamse Herengracht. Dat betekent wennen voor iedereen en kijken wat we allemaal gaan doen in het komend jaar.

Kortom het bestuursjaar is goed op gang gekomen, wat ook zeker nodig is nu het Tweede Kamer-reces is afgelopen en allerlei domme/slechte plannen wachten op een reactie en een alternatief van onze kant en die van de PvdA. De twitterverplichting die het Congres de voorzitter heeft opgelegd zal daar vast bij helpen!

Het is echter niet zo dat je even de tijd heb om alles rustig op je in te laten werken. Gelijk in de eerste weken moest Rick Jonker, voorzitter Landelijk Bestuur Jonge Socialisten actie ondernomen worden tegen het pensioenakkoord, in de PvdA welke de solidariteit tussen generaties op het spel zet.

Daarnaast bij de VARA uitleggen dat Job Cohen onze man is en dat we samen met hem de sociaal-democratie weer goed op de kaart kunnen zetten. En ondertussen een jaarplan maken wat de Adviesraad kan doorstaan.

foto: Lars Kersten

GEZOCHT / GEVONDEN GEZOCHT

Zogenaamde partijprominenten die zich in populaire blaadjes en krantjes positief uit willen laten over Job Cohen. Dat is weer eens wat anders dan het populaire partijleider-bashen, zoals met enige regelmaat te lezen in HP/De Tijd en de Volkskrant. Kritiek leveren mag ook, maar dan met naam en toenaam en betere teksten dan: ‘We hebben een non-leider in huis’.

GEVONDEN

Na de afschuwelijke gebeurtenissen op het Noorse eiland Utøya rezen veel stemmen op, soms woedend, soms verslagen, vaak machteloos. Tussen al die stemmen sprak een wel heel bijzondere; die van overlevende Ivar Ostebo. Hij schreef in zijn open brief aan Breivik: ‘U hebt de wereld verenigd, ons wakker geschud en harder aan één zeel laten trekken.’ Hij heeft gelijk. We hebben veel verloren, maar wellicht een gevoel van vastberadenheid hervonden.

15 lava­—3

de wissel

PvdA-prominenten krijgen carte blanche om te zeggen wat zij willen zeggen.

SCHADUWKABINET

De tijd is rijp voor een schaduwkabinet, dat heb ik al meerdere keren gesteld. Onder leiding van Pvda-collega Lodewijk Asscher. Naar goed voorbeeld van Joop den Uyl (een van mijn persoonlijke helden), die in 1971 ook een dergelijk kabinet installeerde.

De onlangs gepresenteerde Miljoenennota laat namelijk zien dat het kabinet Rutte de economische crisis niet onder controle heeft. De werkloosheid stijgt, de economie stokt. De rekening van de gigantische bezuinigingsmaatregelen wordt gepresenteerd aan zorgbehoevende ouderen, gehandicapten en eenouder- en grote gezinnen.

Als wethouder merk ik de gevolgen van de miljoenenbezuinigingen dagelijks in de praktijk. Om mensen aan het werk te krijgen ben ik, in lijn met de opvattingen van het rijk, met werkgevers in de regio een werkgeversakkoord aan het opstellen. Kern van die overeenkomst: mensen snel aan het werk door ervaring op de werkvloer, korte lijnen, directe verbinding met het bedrijfsleven. Dat is de enige oplossing voor het probleem van de krapte van de arbeidsmarkt in de toekomst. Een ingrijpende verandering, die we graag vorm willen geven.

Tenminste, als het rijk ook bereid is met óns mee te denken. Het korten op de toch al krappe uitkeringsbudgetten getuigt daar niet bepaald van.

De presentatie van de Miljoenennota valt betekenisvol samen met de verkiezingsuitslag in Denemarken. Die uitslag laat ons zien dat een gedoogkabinet uiteindelijk geen kans van slagen heeft. Denemarken laat ons zien dat in tijden van economische crisis mensen het meeste vertrouwen hebben in sociaal-democratische waarden. Samen, in plaats van ‘ieder voor zich’. Zodat we kunnen werken aan een samenleving waarin we met elkaar de problemen echt kunnen aanpakken, waarin we met eerlijke oplossingen komen, waarin iedereen meedoet, zoals Job Cohen betoogt. Tot die tijd zal het schaduwkabinet van Asscher grotere ellende voorkomen en vooral met goede alternatieven komen.

Jan Hamming, wethouder (PvdA) arbeidsmarktbeleid Tilburg

René Cuperus bij het standbeeld ‘Gevangene voor het Vuurpeloton’ in voormalig concentratiekamp Amersfoort; de ideoloog is gids in dit kamp, waar Wiardi Beckman verbleef voordat hij uiteindelijk in concentratiekamp Dachau aan vlektyfus overleed.

16 lava—3