Golflengte 2020-2021 nr 156

GOLFLENGTE GOLFLENGTE

Tweede trimester – Schooljaar 2020-2021 – 44ste jaargang – Nummer 156

OVERZICHT Edito ....................................................................................................................................... 4 Namens de directie.............................................................................. 6 Op rustige SIJO-mijmeringen...................................... 8 SIJOrama

..............................................................................................................

12

In de media........................................................................................................ 37 De nieuwe gezichten ................................................................... 38 Wij wuiven uit ............................................................................................ 47

2

SIJO.be-or-not.be

…+… ............................................................................................................................... 56 Leerkracht(en) in de kijker........................................... 58 De (nabije) toekomst................................................................. 60 Kook° ............................................................................................................................... 63 Familieberichten .................................................................................. 64 Wat komt ............................................................................................................... 65

3

E DITO 155… 156 Dit is de cover van het eerste nummer (nummer 155) van de 44ste jaargang van Golflengte. Omwille van de coronaproblematiek – die het schoolse leven reeds maanden behoorlijk over hoop heeft gegooid – is nummer 155 echter niet kunnen verschijnen.

De rubrieken “De nieuwe gezichten” en “Wij wuiven uit…” zijn twee items die voorzien waren voor het nummer 155, maar in dit nummer nu hun plaats krijgen.

Jullie lezen nu niet het nummer 1330 of 1231, zoals ons oud-collega Martin schrijft in zijn bijdrage “OP RUSTIGE SIJOGRIS-MIJMERINGEN…”, maar het nummer 156.

Veel lees- en kijkplezier!

Golflengte 155 gaat dus niet de mediageschiedenis maar de SIJO-historiek in als een blanco nummer.

Dat is m.a.w. een primeur want er moest nog nooit een nummer geannuleerd worden. Maar eerlijk… wij hadden ons die primeur liever niet eigen hoeven maken.

Voor wie verzot is op unieke papieren versies én daarvan een verzameling aanlegt, kan de cover van nummer 155 uitprinten, gevolgd door een 55-tal blanco pagina’s én de afsluitende pagina.

55 pagina’s is de gemiddelde hoeveelheid van de verschenen nummers tijdens de voorbije twee schooljaren.

Wij hebben nummer 156 een zo gevarieerd mogelijke invulling proberen te geven. Gezien de huidige omstandigheden was dit niet zo eenvoudig.

Buiten het lesgeven kunnen/mogen wij geen fysieke activiteiten organiseren én deze digitaal laten verlopen, is eveneens geen sinecure.

En toch zijn wij ervan overtuigd dat het een veelbehagend nummer is geworden én dat iedereen er zijn gading in zal vinden.

4

5

NAMENS DE DIRECTIE Corona heeft niet alleen ons normale functioneren beknopt, corona heeft ons leven compleet ontregeld.

Sinds half maart vorig schooljaar beheerst en beteugelt COVID 19 ons leven.

Niet enkel het dagdagelijkse leven in de ‘grote’ maatschappij wordt erdoor bepaald, ook het dagdagelijkse leven in de ‘kleine’ maatschappij van de school wordt door corona gedomineerd en gestuurd.

We hebben de pauzeknop moeten indrukken voor wat betreft onze sociale contacten en moeten daardoor ons leven even gedeeltelijk on hold plaatsen.

Onszelf sociaal contacteren, houdt nu een risico in en we weten nog niet voor hoelang.

GLASHELDERE WAZIGHEID: DE GROTE BOODSCHAP EN HET KLEINE GEMAK… Waar wij tot aan de herfstvakantie (van dit schooljaar) nog eerder het gebruikelijke gangbare mochten organiseren (zij het binnen het nieuwe normaal, als wij dit zo mogen omschrijven) moesten wij na de herfstvakantie vanaf maandag 16 november overschakelen op halftijds onderwijs. Voor wie leerling is in de tweede en de derde graad werd het afwisselend één dag fysiek les op school en één dag online les thuis. Wie les volgt in de eerste graad mocht verder voltijds naar school komen.

De media etaleerde dat het onderwijs heruitgevonden werd, maar het was niet zomaar een ‘her uitvinden’.

Binnen de regelgeving van dit nieuwe normaal wordt heel veel gevraagd van onze leerlingen, de ouders en het personeel. Het werd (en is dit nog steeds) een hele opgave om met z’n allen samen alles draaiende te houden. Het is echter fijn vast te stellen dat eenieder immens zijn/haar uiterste best deed/doet om de regels op te volgen én zich bovendien daarnaast ook steeds blijvend flexibel opstelt wanneer er aanpassingen werden doorgevoerd. Zo werd de week voor de krokusvakantie een afkoelingsweek en kreeg iedereen online afstandsonderwijs.

Dankjewel hiervoor aan ieder van jullie: leerlingen, ouders en collega’s.

Wat wij vernemen en lezen is niet steeds glashelder, doch eerder wazig, maar we moeten er vertrouwen blijven in hebben dat op deze wijze de kansen aan het

6

virus worden ontnomen om zich verder te verspreiden in de scholen.

Het is niet zomaar dat het een klein gemak is om die grote boodschap blijvend realiteit te geven.

Er wordt aan iedereen veel gevraagd, maar aan onze jongeren wordt een groot offer gevraagd: het vervallen van de zo gegeerde sociale contacten met vrienden en vriendinnen, de ontspannende activiteiten in de (sport-, jeugd- en culturele) vereniging, het onder elkaar zijn op festivals, enz.

Wij zijn bezorgd over het welbevinden van onze leerlingen.

Wie vragen heeft omtrent zijn/haar welbevinden mag niet nalaten om contact op te nemen met onze leerlingenbegeleiding. Zij zijn er om je te helpen, je te ondersteunen en je te begeleiden wanneer je het even niet ziet zitten… wanneer het even niet goed gaat.

DE 100 DAGEN WERDEN “DE 50 DAGEN” Het onbegrijpelijke onbegrip – dat een deel van ons (nog steeds) heeft voor de maatregelen – zorgt voor de nodige begrijpelijke frustratie bij het andere deel van de bevolking.

En ook al leeft het coronanegationisme heel duidelijk, onze aversie voor regels en uniformiteit moet – willen of niet – reeds sinds vorig schooljaar plaats maken voor onze individuele vrijheid. Wij zijn hierbij evenzo willen of niet de chroniqueurs van onze tijd… wij schrijven de kroniek van dit moment.

Alle niet-les-activiteiten (zoals ééndaagse en meerdaagse uitstappen) hebben wij – net zoals vorig schooljaar – moeten annuleren. Waar het echter mogelijk was, vonden de activiteiten online plaats zoals o.a. de SID-in-beurs, de jobbeurs Auxilios, de studiekeuzeinfomomenten en de opendeur op de beide SIJO-campussen. Maar wanneer jullie deze bijdrage lezen, zullen de maatregelen wellicht reeds van enige versoepeling kunnen genieten én zullen (buitenschoolse) activiteiten weer toegelaten zijn.

Hopelijk mogen wij in het derde trimester opnieuw met z’n allen fysiek naar school.

Voor onze leerlingen van de zesdes en de zevendes – die hun afstudeerjaar volgen – stond ‘hun’ feest op de

agenda voor vrijdag 05.03.2021 , maar de 100 dagen krijgen tijdens het derde trimester – in overleg met de andere scholen in Menen – als de “50 dagen” op vrijdag 21.05.2021 een alternatieve invulling.

Voor wat zal mogen of niet zal mogen – wat uitstappen betreft – is dit op heden nog steeds niet duidelijk. Het effect van de vaccinatie zal hierin wellicht een bijzondere duidende rol bepalen.

Hopelijk brengt het prikje de nodige verademing en rust en evenzo de uitwijkmogelijkheid om te leren leven met het virus. Op die manier kunnen er in het derde trimester dan misschien terug een aantal niet lesgeboden activiteiten georganiseerd worden. Ook al zal dit dan eerder met mondjesmaat zijn, toch zullen wij tevreden zijn want niet alles kan immers ‘online’ verlopen.

Het zijn zes statements die zeker in deze periode voor eenieder van ons heel veel (kunnen) betekenen.

Het is zoals de quote zegt: “In de zwaarste stormen worden wij het meest op de proef gesteld. En als deze voorbij zijn, weet je hoe sterk je was.”

Jean-Luc Deprez en Pieter Jan Veldeman

GEEF, DEEL EN ONTVANG LIEFDE! Door de strenge maatregelen werd niet enkel het dagdagelijkse lesgeven overhoopgegooid, ook de werking daarnaast.

Het is zeker niet bedoeld als een triviale uitdrukking, maar waar de stenen als synoniem kunnen staan voor de kennis binnen een school staat de mortel – die de stenen samenhoudt – voor de intermenselijke coherentie binnen het leven op een school.

Verschillende werkgroepen en organen ondersteunen deze receptuur. Hun werking werd echter ook reeds maanden op ‘on hold’ geplaatst. Wij denken hierbij bv. aan de ouderraad en de schoolraad.

Het is ontzettend jammer en het stemt ons triest dat wij reeds maanden – door de omstandigheden – geen beroep kunnen doen op het enthousiasme van deze groep ouders. Zij hebben zich geëngageerd om – samen met ons – SIJO verder te helpen uitbouwen tot een hartelijke school voor een boeiende toekomst.

Dit niet kunnen waarmaken is bijzonder sneu.

Laten wij toch vooral – ondanks alles – de toekomst positief tegemoetzien én vooral lief blijven voor elkaar: lief voor onze naasten, want liefde is de meest helende kracht in de wereld.

Geef liefde. Deel liefde. Ontvang liefde.

“Ik hou van je. Ik ben trots op je. Het spijt me. Ik vergeef je. Ik hoor je. Je kunt het.”

7

OP RUSTIGE SIJO-MIJMERINGEN… IS HET NU NUMMER 1330 OF 1231?

Wanneer we de geschiedenis van de grote Vlaamse kranten en tijdschriften bekijken dan is het vaak moeilijk te zeggen welk nummer de krant die van de band rolt, écht draagt.

Bijna altijd is er wel een dag geweest waarop geen of maar een halve krant gemaakt werd. Of de krant maakte een doorstart onder een andere naam.

De oorzaak is dan vaak de oorlog. Of zoals in het geval van De Morgen toen de elektriciteit het in de drukkerij liet afweten, waarna de journalisten beslisten om de krant met de hand te schrijven. Directeur Deprez heeft nog een exemplaar van die krant van woensdag 10.12.1986 in zijn bezit.

Kijk op https://www.demorgen.be/nieuws/scroll-nudoor-de-40-meest-iconische-voorpagina-s-van-demorgen~b9d95564/

Door de strijd (oorlog zeggen sommigen) tegen corona sneuvelde het decembernummer van 2020.

Begrijpelijk want leerkrachten hebben wel wat anders te doen dan belangeloos artikels voor Golflengte te schrijven wanneer Ona Cor en Vid Co aan de deur staan.

Zelfs de eeuwenoude traditie om leerkrachten die met pensioen gaan uitgebreid en met alle collega's uit te zwaaien, sneuvelde.

Hopelijk krijgen Martine Malfait, Veerle Debacker en Hilde Lesage in juni of augustus een daverend afscheid. Zonder mondkapje want dat was bij mij het geval maar echt gezellig is dat niet.

Martin Seynhaeve – oud-leraar SIJO

En jawel, Voortaan staat Golflengte ook in dat rijtje.

LIEVE MENSEN VAN SINT-JORIS Mijn kleinzoon Kobus zit nu ook in Sain Jorz. De school waar ik ook zat. Ik heb er nog les gekregen van Mietje Kestelyn. Frans.

Maar ik hoorde op de opendeurdag dat ze vorig jaar nog vrijwilligerswerk deed om een Iraakse leerling te helpen met zijn Nederlands. Applaus voor Mietje!

Welnu. Ik pakte onlangs mijne vélo. Ja dat Frans zit er nog in hé.

En ik ging nen keer kijken naar onze Kobus in Sint-Joris.

Ik dacht voor dat er weer een lockdown komt. Met Weyts weet je nooit, hé.

Het was wel gemakkelijk om binnen te geraken. Er was nog geen poort.

8

Ik dacht: Zo kunnen Vid Co en Ona Cor wel zonder moeite naar binnen in Sint-Joris. Maar ja dat zijn mijn zaken niet. Er zal zeker een heel speciale smeedijzeren poort komen?

In elk geval Kobus is heel die corona stinkende beu.

En zijn moeder ook.

Al die stinkende maskers die ze moet wassen. Ze hadden in de Franse les over kaas geleerd. Het masker stonk er nog naar. Hij had zeker Bleu d'Auvergne geproefd?

Maar dus. Iedereen is dat beu.

In het begin niet want Kobus zei dat er op de speelplaats een beetje een festivalgevoel hing. De directie had namelijk samen met de werkman Philippe

Bille voor twee partytenten gezorgd.

Maar intussen is die opgewekte sfeer geheel verdwenen, zei hij mij. En ik zag het. Eén van de tenten zag het ook niet meer zitten en was ingezakt. Ik heb er zelfs een foto van genomen.

Maar niet getreurd. Op vrijdag 13 maart kan er een herdenkingsmoment komen voor het begin van de coronacrisis op school. En dan is het ongeveer lente.

Het virus zal dan hopelijk wat minder virulent zijn.

Mooie alliteratie hé.

En zo is er toch wat meer mogelijk tijdens de zomerperiode en zijn we klaar voor het tweede coronaseizoen.

Nee… grapje. Ik hoop van niet.

En dat vanaf september niemand Ona en Vid meer ziet.

Dat was een poging om te rijmen, hé.

Ik heb deze brief geschreven tijdens de poëzieweek.

Vandaar.

Hou jullie taai en zeg nen keer tegen Kobus dat hij wat minder naar de meisjes moet kijken. Hij zit nog maar in het eerste jaar hé.

Pia Uto, grootmoeder van Kobus en de rest moet niet in Golflengte want Kobus zal dat niet graag hebben.

Pia Uto

9

DAG LEZERS VAN GOLFLENGTE Ik ben onlangs iemand tegengekomen die in 5SETA zit. Ik moest wel luisteren hoor, want mevrouw Hilde Lesage is sinds eind december met pensioen. Dat vind ik wel een vreemd gevoel.

Ik zat namelijk ook in Sint-Joris. In de beginjaren, toen de afdeling secretariaat-talen werd opgestart, kreeg ik les van meneer Chris Battaille, die Nederlands en Engels gaf. Mevrouw Hilde Lesage gaf Frans. Duits kregen wij van mevrouw Marie-Jeanne Gailliez en meneer Stefaan Witdouck. Meneer Marc Bossuyt gaf geschiedenis. Met de beginjaren bedoel ik de jaren '80 van de vorige eeuw, nu we het toch over geschiedenis hebben.

Maar je moet toch zeggen dat meneer Battaille en mevrouw Lesage de vader en de moeder waren, die aan de wieg van de afdeling secretariaat-talen stonden.

Door hun vertrek wordt er toch een belangrijke pagina omgeslagen in de Sint-Jorisschool.

10

Door hun inzet, tot de laatste dag, hebben ze toch hun stempel op onze school gedrukt.

Meneer Battaille is al enige jaren met pensioen. Toen kon het nog toen je 58 jaar werd, geloof ik. Maar mevrouw Lesage is nu dus ook op rust, zoals dat zo mooi heet.

Op de pagina van de oud-leerlingen heb ik trouwens gezien dat het vol stond met lofbetuigingen aan haar adres. Kijk gerust eens. Via Google is die pagina snel gevonden.

O f a n d e r s : h t t p s : / / w w w. f a c e b o o k . c o m / groups/19754864199 Marie Ginair – oud-leerlinge SIJO

HALLO! Ik ben Beau Ter Ham en werk in het stadhuis van Menen.

Ik was onlangs heel blij dat ik mocht meewerken aan de Actie van de Stad Menen om de schooldirecties te bedanken tijdens de Dag van de Directeur.

Ik was vooral heel blij dat ik met onze schepen Griet Vanryckegem kon meegaan naar de Sint-Jorisschool, mijn oude school.

Ik herkende ze bijna niet. Niet de schepen maar de speelplaats.

De speelplaats is nogal wat veranderd, zeg.

En ik heb dan maar een foto genomen van de twee directeurs, mijnheer Veldeman en mijnheer Deprez voor op de Facebookpagina van de Stad Menen. Maar misschien ook voor in de schoolkrant.

Succes ermee en de tas is voor soep of koffie hé. Niet voor iets anders :) Beau Ter Ham

1111

SIJORAMA DROMEN KAN JE WAARMAKEN, OOK JEUGDDROMEN! Hallo SIJO-medeleerlingen. Ik ben Mégane Coussaert, studente uit 7 business-support en ik maakte mijn jeugddroom waar. Op 2 januari 2021 richtte ik MégaWebDesign op, een onderneming gespecialiseerd in webdesign en grafisch ontwerp.

Graag deel ik met jullie mijn verhaal. Het verhaal hoe ik zelfstandige werd op 18-jarige leeftijd.

Die eerste stap, zo ver weg en zo onbetrouwbaar…

Me verdiepen in de term ‘student-zelfstandige’ verliep moeizaam. Ik nam contact op met Vives-onderneemt, een organisatie die studenten hulp aanbiedt bij het opstarten van hun eigen onderneming.

De eerste info-sessie schrikte me een beetje af: zoveel diverse informatie waar ik niet bij stilstond. Ik liet het even bezinken en realiseerde me dat het veel werk ging vragen, maar niets onmogelijk was.

Ik zette de eerste stap en plande afspraken met twee verschillende boekhouders. Mijn eerste gesprek verliep afstandelijk en koel. Ik kreeg niet meteen het goede gevoel dat ik verwacht had. Ik wachtte mijn tweede gesprek af… Een boekhouder moet niet enkel iemand zijn die je betaalt voor de uitgevoerde werken, maar iemand die achter je staat en je helpt met raad en daad. In tegenstelling tot het eerste gesprek verliep het tweede gesprek heel vlot en kreeg ik nu wél het gevoel waarop ik mij had gefocust. Mijn eerste vinkje op het lijstje was een feit…

Ik liet het administratieve wat links liggen en begon me te focussen op het creatieve. In een mum van tijd had mijn onderneming een naam, een logo en een offerte- en factuurontwerp. Het begon door te dringen dat mijn onderneming serieus vorm begon te krijgen. Dit was voor mij het signaal dat ik onbewust een beslissing genomen had: ik ga ervoor!

Al snel begon ik aan mijn eigen website, want daar lag druk op… Ik bied websites aan, dus mijn eigen 12

website mocht natuurlijk niets te kort komen (www. megawebdesign.be) . Daar was het dan, nog een extra vinkje op mijn lijstje.

Al snel kwam ik dichter en dichter bij het belangrijkste hokje op het lijstje: onderneming aanvragen bij het sociaal bureau. Ik vulde de vragenlijst in bij het online ondernemingsloket en stond dus op het punt mijn aanvraag in te dienen. Ook dat moest ik even terug laten bezinken. Ik wist, als ik dit nu indien en het verschuldigde bedrag betaal, is het definitief en moet ik er 100% voor gaan.

Ik liet het enkele dagen bezinken, maar het was tijd… tijd om al mijn afgelopen werk definitief te maken en de stap te zetten. Het was bijna officieel, de aanvraag was ingediend en ik verwachtte ieder moment een e-mail met daarin mijn ondernemingsnummer vermeld. Ik was enthousiast, maar het gevoel ‘ik ben 18 jaar en zelfstandig’ leek voor mij nog onbetrouwbaar.

Ik plaatste mijn website online en begon het te delen met vrienden en familie. Daarna werd het ook tijd om het de buitenwereld in te sturen. Er is geen betere manier om dat te doen dan via sociale media.

Er is altijd een groep mensen die je zal aanmoedigen en/of je idee zal steunen, maar daarnaast heb je ook nog steeds een minderheid die niet enthousiast over je idee zal zijn. Het is door dat soort mensen dat ik nog meer drive krijg om verder te gaan. Zo kan je die minderheid tonen wat je waard bent en wat je kunt verwezenlijken zonder hun steun.

Een maand verder is mijn webpagina al reeds 1300 keer bekeken en heb ik al twee projecten mogen verwezenlijken. Ik wil MégaWebDesign de tijd geven om te ontwikkelen en te groeien, voor mij zit hier geen haast bij. Hierdoor krijg ik zelf ook nog de tijd om

elke dag zaken bij te leren en elk project zo zorgvuldig mogelijk af te werken, met voldoende aandacht voor de eisen van de klant. De conclusie van mijn verhaal: wat je droom ook is, niets is onmogelijk.

Mégane Coussaert – 7BS

MÉGAWEBDESIGN Mégane Coussaert

LAUWE +32 498 79 92 56 info@megawebdesign.be

WIL JIJ OOK UW EIGEN WEBSITE?

www.megawebdesign.be

WEBDESIGN MÉGAWEBDESIGN BIEDT KLANTEN EEN UITGEBREIDE REEKS DESIGNDIENSTEN AAN DIE IDEEËN OMZETTEN VAN LOUTER CONCEPT NAAR REALITEIT.

GRAFISCH ONTWERP WIJ BIEDEN U OOK DE DIENST GRAFISCH ONTWERP AAN WAARONDER LOGO'S, BRONCHURES, AFFICHES EN EEN PRACHTIGE HUISSTIJL

DOEL ONS BELANGRIJKSTE DOEL IS OM EEN GEDENKWAARDIGE EN ORIGINELE CONTENT TE CREËREN DIE BEDRIJVEN HELPT OM OP TE VALLEN EN TE GROEIEN.

BEZOEK ONZE FACEBOOK PAGINA VOOR RECENTE UPDATES MégaWebDesign

1313

LEERLINGEN OP DE SPEELPLAATS Overal waar je kijkt, zie je leerlingen wandelen, praten, voetballen, …

Wat gezellig allemaal. Door corona is het nu allemaal wat moeilijker en kan het soms zwaar zijn. Maar we geven niet op want dit staat niet in ons woordenboek!

Samen staan we sterk en verslaan we dat virus! Corona of niet, op de speelplaats is er altijd wel iets te beleven.

Ik ging een kijkje nemen met mijn camera om leuke foto’s te nemen en rond te vragen wat ze aan het doen waren.

14

1515

Ik wil een grote shout-out naar mijn allerbeste vriendin Chayenne Bouckaert (1A2) die de SIJO school top maakt voor mij!

Kyana De Wit (op de foto) – 1A2

Ik (Marissa Tydtgat uit 4VV2 (rechts)) zelf wil ook heel graag mijn allerbeste vriendin (Phoebe Van Mechelen uit 4VV1 (links)) bedanken voor alle jaren vriendschap! Phoebe, corona of niet, wij staan altijd voor elkaar klaar. Dag of nacht, zon of regen, ik ben er altijd voor je! Bedankt voor alle leuke pauzes op school, voor alle slappe lachen die we hebben, voor je eerlijkheid als ik je mening vraag en voor je behulpzaamheid.

Wat er ook gebeurt, we staan voor elkaar altijd klaar!

We hebben humor die niemand anders begrijpt.

Ik hoop (en ben bijna zeker) dat we nog vele jaren vriendschap tegemoet gaan! Best Friends For Life!

Dit is het einde van mijn artikel! Bedankt om het te lezen en hopelijk vindt u de foto’s mooi en heb ik mijn “werk” goed gedaan ;! Veel leesplezier bij het verder lezen van Golflengte en tot de volgende keer!

Marissa Tydgat – 4VV2

16

1717

18

Hello, my name is Chaima Ghazli and I am 18 years old. I have an internship at Heytens Wevelgem.

They are a franchise and sell curtains and all other kinds of window decoration made-tomeasure.

My job includes answering phone calls and e-mails and I handle cash and card transactions but most of the time I serve customers. First I have a sales conversation with the customers and while we are talking I make them an offer on the computer with the customized product.

The requirements for my job are that I have to be fluent in a couple of different languages such as: French, Dutch and English. I also have to be very polite and need basic customer service skills. Last but not least I have to be very accurate so that I don’t make any faults while making up documents.

In general I really like my internship company and where I am now and the tasks I have to do. Everyday I learn new things and so I have already gained a lot of new experience. I hope that I have a nice year and that everything with Covid-19 will end soon.

1919

Ongelooflijk dat we nu bijna een jaar opgescheept zitten met dat virus. Best dat we toen nog geen idee hadden hoe lang onze wereld door Corona op zijn kop zou staan. Ik ga een jaar terug en herinner me dat ik al vrij snel nieuwe activiteiten uitprobeerde. Ik ging wat vaker computerspelletjes spelen, want ik had net een gaming laptop gekregen. Omdat we in die eerste noodgedwongen lockdown veel binnen moesten blijven en niet echt anderen konden gaan opzoeken, behalve de fameuze "knuffel-contacten",

maakte ik

dankbaar gebruik van Facetime om te praten met mijn vrienden en vriendin-nen.

Maar het was voorjaar en ik wou ook naar buiten. Ik besloot elke zondagochtend een rondje te lopen langs de Leieboorden. Mijn fysieke conditie nam toe en de endorfines gaven mijn mentale gezondheid een boost. Bij de typische goede voornemens van het nieuwe jaar 2021 wou ik nog sportiever worden.

Dat resulteerde in een dagelijkse portie van minstens 50 push-ups of meer. Als aanvulling doe ik extra sit-ups en ik wandel, loop of fiets als de lading schoolwerk me dat toelaat. Dat geeft me gelijk de kans om buiten af te spreken met vrienden.

Onlangs startte ik zelfs weer met boksen. In 2020 werden mijn trainingen volledig lamgelegd, maar nu boks ik in beperkte kring met een vaste bokspartner. Bovendien kreeg ik een nieuw skateboard en ook daar zie ik een uitdaging. Skaten is niet gemakkelijk, maar ik ken wel wat mensen die me de kunst van het skateboarden kunnen leren. Ik heb (Corona)tijd ... Over kunst gesproken, al voor de lockdown was ik af en toe in de keuken te vinden. Nu ik wat vaker alleen thuis ben, heb ik de kans om te experimenteren. Enkele familieleden en vrienden spelen dan graag voor proefkonijn.

Er is ook tijd ontstaan voor muziek. Op mijn kamer boven pronkt een nieuwe geluidsinstallatie, verbonden met mijn laptop, tv en PlayStation. Ik luister geboeid naar cd's van mijn vader. Hij heeft lades vol en zijn collectie bevalt me. Ik kocht zelf ook wat cd's en een paar vinylplaten voor de platendraaier beneden. Ik heb mijn oog op dat ding laten vallen. Vinylplaten zijn weer helemaal in en wellicht staat hij binnenkort in mijn "man cave".

Dit nieuwe,

muzikale avontuur deed me Nirvana ontdekken, ondertussen mijn favoriete band.

Mede door de lockdown leer ik nu zelf Nirvana spelen op gitaar : Smells Like Teen Spirit in my room !

Bowie Parmentier – 5 SETA

20

DROMEN KAN JE WAARMAKEN, OOK JEUGDDROMEN! Poëzieweek is het grootste en meest laagdrempelige initiatief voor poëzie in Vlaanderen en Nederland.

Literaire organisaties, scholen, bibliotheken, boekhandels, media, … Iedereen doet mee! Elk jaar staat poëzie centraal tijdens de laatste week van januari.

THEMA: ‘SAMEN’ We leven in tijden van grote verschillen, het eigen gelijk, de een tegen de ander. Tegelijk is er ook samenhorigheid en zijn er verbindende initiatieven van onder uit, wereldwijd. Digitaal of op straat, stil of luidkeels, rond grote thema’s of kleinere, lokale projecten. En dat willen we in de kijker zetten met het thema ‘samen’.We vieren het samen-leven, samen-hangen, samen-zijn, samen-voegen, samenstellen, samen-zitten, samen-werken, samen-lezen en samen-schrijven. Want samen kunnen we veel. Vanuit de eigenheid en het anders zijn van ieder individu.

Niet samensmélten dus, maar bruggen bouwen. Tegen individualisme en voor inclusie.

Zo kondigde poëzieweek de jaarlijkse traditie van de hoogdagen van poëzie aan.

In de lessen Nederlands werd rond poëzie gewerkt.

Zo kregen ze heel wat dichtstijlen achter de kiezen en mochten ze zelf in de pen kruipen. Hieronder vind je heel wat pareltjes van onze leerlingen.

Op school heb ik een stoel.

Ik vind hem irritant.

Ik wil liever staan, dan schuif ik de stoel aan de kant.

Stoel, bedacht door grote mensen om kids te controleren.

Nou, mij mooi niet gezien.

Staand kan ik beter leren.

SCHIJN Als de zon schijnt, is alles fijner.

Als je problemen hebt, zijn ze er nog wel.

Maar ze lijken zo veel kleiner en je vergeet ze lekker snel.

Aya

De pluim is zwaar.

Het bed is licht.

De bal is vierkant.

De deur is rond.

Wit is donker, en donker is wit.

In de winter is het warm.

In de zomer is het koud.

2121

ZOMER Zomer Zomer is Zomer is een Zomer is een warm Zomer is een warm en Zomer is een warm en kleurrijk Zomer is een warm en kleurrijk seizoen.

LIEFDE

Houd nooit op met dromen, zelfs als niemand in je gelooft.

Want de mooiste avonturen, die beginnen in je hoofd.

Vrienden Samen lachen Samen feest vieren wat is het leuk SAMEN

liefde is liefde is hoop liefde is hoop die liefde is hoop die er liefde is hoop die er niet liefde is hoop die er niet is.

Geen Goeie vrienden verdrietig en alleen helemaal afgesloten van de wereld

Vijf vreemden ontmoeten elkaar leven een geweldig leven zijn terug vreemden

DE EERSTE DAG

HOUD AFSTAND Anderhalve meter, dat is beter, wordt gezegd.

Het jeugdjournaal legt uit waarom.

Het voetbal gaat niet door en je feestje wordt verplaatst in de agenda.

Je kunt wel op de grote schommel, maar niemand mag ernaast.

Wat anderhalve meter, dat is beter, wordt gezegd.

Je snapt wel dat het nodig is, maar eigenlijk niet echt.

22

Als ’s morgens het licht door de gordijnen dringt, smelten je laatste dromen.

Er klinken geluiden uit de achtertuinen.

Een buurman stapelt stenen, rammelende kettingen.

Het is vandaag de eerste dag om met iets te beginnen waar niemand aan begon.

SAMEN Samen overleven, samen leven.

Samen knuffelen en samen spelen.

Samen geven maar ook soms dingen of mensen afgeven!

Samen eens uitgaan of gewoonweg alles samen thuis beleven.

Samen eens genieten en eens samen zijn, geniet van het leven want het kan zo voorbij zijn!

Valentijn

14 februari, dag van de Liefde.

Valentijn is een dag van liefde en blijdschap.

Lekker gezellig met elkaar naar een romantische film kijken.

Van elkaar houden. Wegdromen van een toekomst samen.

Laat die iemand zien dat je om die persoon geeft.

Door een leuk compliment te geven, vraag aan die persoon of die iets leuk wilt doen…

Toon aan die iemand dat je er voor haar/ hem bent als die in nood zit, dat die dan op jou kan vertrouwen.

Bouw de liefde op, hou je sterk, laat niemand tussen jullie komen.

Je komt er van zelf wel achter, wat liefde is .

Liefde is iets heel mooi en sterk en onafhankelijk.

Ieder dag , ieder uur , ieder minuut dat je met je geliefde kan doorbrengen, is een teken van liefde.

Zeg tegen je geliefde I LOVE YOU, En dan kan je het onverwachte verwachten.

Hou elkaar warm in de koude, Laat elkaar lachen in donkere dagen.

Tijdens deze situatie hebben we dit meer dan nodig. #LOVE… M’Rini Hunayda – 3VV2

2323

Samen vieren we Valentijn

Valentijn komt eraan en dat

wel van iemand, daarom is Valentijn er ook.

betekent liefdestijd! Na

Hou je geliefde stevig vast en zeg dat je van

een moeilijk coronajaar – en

hem/haar houdt, liefde is te sterk om geen knuf-

twee lockdowns verdienen we

fel te even. Jouw liefde hoeft niet jouw liefje

toch wel een mooie leuke Valentijn!

te zijn, maar het kan ook je beste vriend of

Valentijnsdag is een dag waarop

vriendin zijn. Het kunnen ook familieleden zijn,

geliefden elkaar extra aandacht

zoals je broer of zus of je ouders. Vandaag is de

geven met bijvoorbeeld cadeautjes,

dag dat je ze nog eens extra in de bloemetjes

bloemen of kaarten. Maar we willen

kunt zetten. Je moet altijd weten dat er wel

toch niet dat Covid-19 ons in de

iemand van je houdt. Laat jij de mensen

weg staat. We kunnen nog steeds een

maar eens extra voelen hoeveel je

beetje afstand houden, maar dat wil

van hen houdt. Daarvoor hoeft het geen cadeau

niet zeggen dat onze liefde voor

te zijn (dat mag zeker). We denken toch

elkaar weg zal zijn. Iedereen houdt

dat de liefde krijgen van iemand meer waard is!

Camara Almira – 2A1

24

Camara Almira – 2A1

GA JE BOEKJE TE BUITEN...

Fahrenheit is een alternatief leesbevorderingsproject voor 15-plussers uit tso en bso. De reeks is ontstaan in samenwerking met Stichting lezen.

Klasoverschrijdend, 4KA1 – 4KA2 -4VV2 en 3STW1 gingen de leerlingen in de afkoelingsweek aan de slag met een fahrenheitboekje.

Dit zijn korte maar krachtige verhalen. Na de krokusvakantie kwamen de leerlingen hun boek voorstellen aan de medeleerlingen met een affiche.

Sommigen hadden goed gekozen, anderen hadden spijt van hun keuze.

Maar treuren was niet nodig want ze mochten een tweede boek kiezen en lezen, nu met advies van hun klasgenoten.

2525

Het CurieuzeNeuzenonderzoek is het grootste burgeronderzoek naar droogte en hitte in Vlaanderen.

Al enkele jaren op rij volgen de hitte- en droogterecords elkaar op. Onze zomers worden warmer en droger, en dat beginnen we steeds meer te voelen. Je hebt het vast ook al gemerkt in je tuin: er verschijnen dorre plekken in het gazon, tijdens een hittegolf verliezen de bomen vroegtijdig hun bladeren. Maar ook landbouwers en beheerders van natuurgebieden zien steeds meer de directe gevolgen van hitte en droogte.

CurieuzeNeuzen in de Tuin onderzoekt hoe we beter kunnen omgaan met de effecten van steeds warmere en drogere zomers. Hoe zorgen we ervoor dat onze tuin een verkoelende plek blijft tijdens een hittegolf? Hoe wapenen we onze tuinen, maar ook onze parken, akkers en natuurgebieden, beter tegen de droogte?

Om deze vragen te beantwoorden willen we de hitte en droogte in heel Vlaanderen zeer gedetailleerd in kaart brengen. Dit is een uitdagend wetenschappelijk probleem en vraagt heel veel meetpunten.

Net daarom doet CurieuzeNeuzen een beroep op heel wat burgerwetenschappers.

En ja hoor… Uit de meer dan 51 000 inschrijvingen, werden er 4 400 meetpunten gekozen. Ook SintJorisschool Geluwe werd één van deze gelukkigen. Het ideale graspleintje, de enthousiaste leerlingen en het aanbieden van STEM-wetenschappen op onze school, waren uitstekende troeven om kans te maken.

Met leerlingen uit zowel het 1e als het 2e jaar gaan we in de lessen wetenschappen verder op onderzoek. Ben jij al curieus naar het resultaat? In de volgende golflengte houden we jullie verder op de hoogte.

26

KLEURENDAG Hier begon het allemaal.

Vrijdagochtend 5 februari stond iedereen op.

Iedereen ging in zijn kleerkast gaan zoeken naar zijn eigen kleur, bv: de klas 1G3 had het kleur groen.

Dan was de opdracht dat iedereen kleren ging dragen van het besliste kleur van de eigen klas.

Ik moest in het groen, bv: groene pet, broek, short, t-shirt, enzovoort ...

Op het einde van de dag namen ze een foto van elke klas en de foto met het meeste kleur had gewonnen en de klas 1G3, mijn klas, had gewonnen.

De prijs was fluorstiften. Wil jij ook zo’n actie in jouw school? Ga dan vragen aan de leerlingenraad wat mogelijk is. Ik vond de actie superleuk!

Calvin Clety – 1G3

CHIPS VOOR NIEUWE SPEELBALLEN IN SIJO GELUWE Hallo iedereen, hier met Tristan Declerck.

Zoals jullie weten, trap ik veel ballen over.

De buren hebben nu veel ballen, maar de school niet meer. Dat is niet leuk voor de leerlingen, want zo kunnen ze niet meer voetballen (of volleyballen).

Ook niet leuk voor de school, want zo moeten ze heel de tijd nieuwe ballen kopen.

Dus was ik aan het denken voor een oplossing maar toen kwam Mevrouw Moerkerke met een supertof idee om chips te verkopen. Zo konden we met de

winst nieuwe ballen kopen en waren de leerlingen (en de leerkrachten) blij met chips en de ballen.

Toen mijn vrienden het idee hoorden, wilden er een paar vrienden mee helpen. Ze hadden allerlei ideeën om er voor te zorgen dat de chips goed zouden verkopen. Toen was het vrijdag, de dag dat we chips gingen verkopen. De verkoop ging super goed en we hadden een winst van 35 euro en nu is iedereen blij met de chips en met de ballen.

2727

TWEEDEJAARS GELUWE IN DE PRIJZEN BIJ DFSCHRIJFWEDSTRIJD Dit schooljaar namen de tweedejaars van de Sint – Jorisschool, campus Geluwe, voor de eerste keer deel aan de schrijfwedstrijd van de plaatselijke Davidsfondsafdeling. Het thema van deze editie was ‘Schatten’. De leerlingen waren volledig vrij en mochten zo bijvoorbeeld schrijven over de queeste naar een ongrijpbare schat of over een schat van een persoon.

Het moet gezegd: iedereen deed zijn stinkende best en dat maakte het me niet gemakkelijk om de eerste schifting door te voeren. Ik mocht vijf werkjes nomineren voor de volgende ronde. Uiteindelijk viel de keuze op Leander Berghe (2G1), Youna Deleu (2G4), Rina Govori (2G5), Michelle Muylle (2G8) en Norah Parsy (2G8). Hun teksten werden onverbeterd en anoniem doorgestuurd naar de jury van het Davidsfonds Wervik.

Met gepaste trots vernamen wij in Geluwe dat wij op de 150 deelnames maar liefst twee laureaten hadden.

Leander Berghe behaalde een heel mooie derde plaats en Youna Deleu strandde op een zucht (0.25% verschil!) van de eerste plaats. Een welgemeende proficiat voor de inzet van alle tweedes en zeker voor de vijf afgevaardigden van onze campus.

Hieronder kunnen jullie de twee winnende schrijfsels vinden. Wij vergeven graag de weinige taal- en spellingsfouten.

K. Parmentier – Leerkracht Nederlands tweedejaars

Dokter Chr nos ™ De ontdekking Joseph James Chronos, beterbekend als dokter Chronos of Joe voor de vrienden is een zeer intelligent Brits wetenschapper en ontdekkingsreiziger. Zeker voor zijn leeftijd, hij is nog maar 24 en toch won hij al verschillende Nobelprijzen voor zijn theorieën over de tijd. Op een van zijn ontdekkingsreizen door het Amazoneregenwoud zag hij iets wat alles zou veranderen, maar dat wist hij toen nog niet. In een kamp op een open plek in het regenwoud dat hij als basis gebruikte zag hij op zijn zelf gemaakte apparaten waarmee je tijdsnelheid in bepaalde gebieden kan

28

meten een verstoring op de scanner. Het was laat in de avond want hij had al een hele dag de Amazone verkend, dus besloot hij maar om morgen de plek te onderzoeken. Die avond kon hij bijna geen oog meer dicht doen want hij wilde zo graag vertrekken.

Maar hij moest rusten en het was ’s nachts ook veel te gevaarlijk om door het woud te dwalen. Joe had geen zin om verslonden te worden door een Jaguar of in het water gesleurd te worden door een zwarte kaaiman.

Nee, hier in zijn tent was het veel veiliger. Langzaam viel hij toch in slaap.

Toen hij wakker werd maakte hij zich vlug klaar om te vertrekken hij stelde de locatie van de storing in op zijn gps en hij vertrok. Het vuur dat hij gemaakt had met wat sprokkelhout was al gedoofd. Terwijl hij naar de zwarte resten tuurde dacht hij even na.

Toen wende hij zijn blik af en vertrok. Hij bevond zich een paar kilometer van zijn bestemming maar hij zal toch een vermoeiende reis door de dichtbegroeide jungle moeten maken. Langzaam baande hij zich een weg door de wilde planten. Na wat een eeuwigheid leek was hij er eindelijk. Hij zag niets behalve de overgroeide rotswand voor hem. Het moest hier zijn, hij wist het zeker. Hij haalde het apparaat uit zijn rugzak die hij de ‘tijdsnelheidsmeter’ noemde. Op het apparaat zag hij inderdaad vreemde storingen op deze plek, alsof de tijd hier niet stabiel is. Hij begon te zoeken. Naar wat wist hij niet precies. Hij besloot de lianen, de klimop en de andere begroeiing op en voor de rotswand te verwijderen door het weg te kappen met wat gereedschap die in zijn rugzak zat.

Zo onthulde hij een ronde opening in de rots versperd door een ronde steen. Die was versierd met een symbool dat zo groot was dat het de hele steen vulde.

Hij probeerde de steen te verplaatsen en gebruikte de gleuven die het symbool vormden om grip te krijgen.

Maar de steen rolde niet opzij. Hij bestudeerde de steen wat beter; in de ronde steen stonden 3 grote cirkels. Joe gaf niet op en probeerde de cirkels in te drukken. Hij duwde op de linker cirkel die vervolgens achteruit schoof, dan duwde hij op de bovenste en vervolgens op de rechter cirkel. Toen verscheen er een oranje gloed uit de gleuven en schoof de steen

vanzelf opzij. “Wat is dit voor technologie?”, vroeg Joe zich hardop af. De steen onthulde een spiraaltrap die naar beneden ging. Er ging een fakkel aan de wand, die nam hij en hij stak de fakkel in brand met behulp van wat lucifers die hij mee had. Hij begon af te dalen.

Na een tijdje kwam hij uit op een lange gang. Aan het eind van de gang zag hij een tweede deur. Hij had de fakkel daarvoor niet nodig want dezelfde oranje gloed kwam uit gleuven in de grond en verlichtte de kamer.

“Het kan niet zo gemakkelijk zijn, er moet een twist zijn.”, mompelde Joe. Hij keek naar de vloer die bestond uit grote tegels met nog meer symbolen op.

Dan keek hij om zich heen hij zag een rotsblok in de hoek liggen omringd door nog meer puin.

Die gooide hij op de gedecoreerde tegels. De tegels die door de rots geraakt werden vielen naar beneden waarna het rotsblok volgde. Het licht dat tussen de tegels door kwam rees nu nog helderder op uit het gat in de vloer. ‘’Dat dacht ik al, gelukkig ben ik niet die steen.’’, zei hij droog. Hij keek bestudeerde de symbolen wat beter. Hij herkende iets dat leek op het schrift van de Maya’s, maar hij herkende ook Grieks. Na een tijdje ontcijferen zag hij dat de meeste symbolen ongeveer hetzelfde wilden zeggen ook al zagen ze er anders uit: ‘negatief’. Enkele tegels hadden dan weer verschillende symbolen die het tegenoverstellende wilden zeggen: ‘positief’. Die tegels creëerden een zigzaggend pad tussen de negatieve tegels. Toen zei hij: ‘’Dat moet de weg zijn.’’ Maar om zeker niks te riskeren pakte hij nog een los rotsblok en plaatste die op de eerste positieve tegel. Die viel niet en hij ging er ook op staan. Zo baande hij zich een weg tussen de negatieve tegels en uiteindelijk kwam hij bij de deur. Die was met dezelfde steen als de andere deur versperd maar toen hij de cirkels indrukte van links naar rechts opende die niet.

Even was hij verward, maar dan probeerde hij het van rechts naar links. Nu werkte het wel, de deur schoof opzij.

Hij zat nu in een nieuwe ruimte, maar deze was véél groter. Het was een soort grot. Hij stond voor een brug die de oranje gloed overstak naar een platform in het midden van de grot. Hij keek om zich heen maar er was niets dat een bedreiging vormde in de ruimte. De zijwanden hadden alleen uitgekerfde gezichten met een ronde mond. Hij zette een voet in de kamer maar de tegel waar hij z’n voet plaatste schoof een paar

centimeter naar beneden. Hij hoorde een zoef. Zijn snelle brein vormde die informatie snel om in actie en hij kon net op tijd achteruit springen. Hij voelde een veer langs zijn neus strijken, een pijl had hem op een haar gemist. Hij keek opzij en zag enkele pijlen in de wand zitten en aan de andere kant ook. Hij had geluk gehad. Hij schelde eens luid en begon toen weer helder na te denken. Op het platvorm aan de andere kant zag hij een soort stenen doodkist staan dat rijkversierd was moet symbolen die een oranje gloed gaven. Hij haalde weer zijn ‘tijdsnelheidsmeter’ uit en keek erop. ‘’Daarin moet het zitten.’’, beweerde hij. ‘’Daarin zit hetgeen die de storing veroorzaakt.’’ Maar hoe moest hij de overkant bereiken. Hij probeerde zijn rugzak op de volgende tegel te leggen maar die was niet zwaar genoeg dus de tegel zakte niet in. Hij moest een zwaarder gewicht zien te vinden. Maar er waren geen rotsblokken die zwaarder waren dan zijn rugzak. ‘’Wat nu?’’ Dacht hij. ‘’Lopen zo snel ik kan?

Er zat wel een korte vertraging op…’’ Hij zette zich schrap en telde af: ‘’Drie, twee, één, go!’’ Hij liep zoals hij nog nooit gelopen had. Hij hoorde pijlen achter zich zoeven en gaten in de wanden boren.

Buiten adem kwam hij op het platform aan. Hij keek achterom, honderden pijlen zaten in de zijwanden en een hele boel tegels van de brug waren weggezakt. Hij keek terug voor zich en zag het graf waar hetgeen in zat waarvoor hij dit allemaal gedaan had. Hij schoof de doodkist open en zag de resten van een skelet met een medaillon om z’n nek. Het goudkleurige medaillon had hetzelfde symbool als de twee ronde stenen maar nu uit een soort metaal en met overlappende delen. Het medaillon had ook een oranje gloed die tussen de delen en uit de gleufjes kwam en had een ketting uit hetzelfde soort metaal.

Was het goud? Wat het ook was hij moest het hebben.

Hij nam het medaillon uit het graf tussen de resten vandaan en hij deed het om. Hij voelde ongelooflijke krachten door hem heen vloeien. Plots begon de grot in te storten en de deur dicht schuiven. “Dat was het dan.”, dacht Joe toen hij steenbrokken naar beneden zag vallen. Hij deed zijn ogen dicht en wachtte tot hij verpletterd zou worden. Maar dat gebeurde niet, hij deed zijn ogen terug open en zag honderden stenen zweven in de lucht. Hij keek naar het vuur van de fakkel. Hij kon de fakkel bewegen maar het vuur bleef in dezelfde positie alsof het versteend was.

2929

Het kwam ook bij hem op dat het opeens muisstil was geworden. “Is de tijd getopt?’’, vroeg hij zich af. Hij keek om zich heen, niets leek nog te bewegen behalve hijzelf. Terwijl hij snel naar de uitgang liep, schoof de deur niet verder dicht en hadden de valstrikken geen effect meer op hem: de pijlen werden niet afgevuurd en de negatieve tegels vielen niet naar beneden toen hij er op stond. Hij liep de trap op en dan door de ingang die ook aan het dicht schuiven was. Hij was iemands graftombe binnengedrongen en had zijn magisch medaillon gestolen. Hij kwam terug tot rust en ontspande zich. Toen begon de tijd de weer tikken.

Hij hoorde de tropische vogels weer fluiten en de deur met een harde bons achter zich dicht schuiven.

Leander Berghe – 2G1

De kostbaarste schat van het universum Vandaag bevinden we ons in het jaar 2080. De mens is, omwille van een virus dat uitbrak zo’n 60 jaar geleden, de aarde ontvlucht. Ze vonden een planeet die sterk op de aarde leek en vestigden zich daar. Deze planeet kreeg de naam Proxima b. Ewyn woont samen met haar ouders Lizzy en Jack op deze planeet.

“Ewyn het is tijd om op te staan!” roept Lizzy. Ewyn is nog slaapdronken als ze uit haar bed stapt om richting de badkamer te gaan. Ze stapt in de automatische douche en wordt gewassen, gedroogd en ontsmet.

Daarna gaat ze naar beneden om te ontbijten.

“Waarom moet dat altijd zo lang duren?” vraagt Lizzy aan haar dochter.

“Mam, ik vind opstaan niet leuk. En ik haat die hele procedure die me daarna steeds te wachten staat”, zegt Ewyn.

‘Je vader en ik vinden het ook niet aangenaam, maar je weet waarom we dit moeten doen,’ zegt Lizzy.

“Ja, ja. Omwille van dat domme virus van toen de mens nog op aarde leefde”, antwoordt Ewyn een beetje geërgerd.

30

Ewyn eet vlug haar ontbijt op want binnen 15 minuten start de digitale les.

Na een lange lesdag wil ze even ontspannen. Lezen is voor haar de perfecte ontspanning. Ze is echter geen fan van de e-books die ze nu verplicht moeten lezen.

Geef haar maar een echt boek. Ze besluit om naar de oude bibliotheek te gaan. Daar kun je nog echte boeken lezen. Van die die gedrukt werden, die je kan vastnemen en waar je aan kan ruiken. Het is daar echt zalig vertoeven. Tijdens haar zoektocht naar een goed boek blijft ze haperen met haar voet aan één van de vele boekenkasten. En daardoor valt er een groot boek naar beneden. De kaft van het boek spreekt haar meteen aan. Ze neemt plaats op een verwarmde stoel en begint te lezen. Het boek blijkt geschreven te zijn in het jaar 2019. Vlak voor de pandemie die de mens naar Proxima b heeft gedreven. Als ze bijna aan de helft van het boek is valt er plots iets op de grond.

Het is een soort kaartje. Op de voorzijde staat een mooie tekening van een landschap. Op de achterkant staat een tekening, een naam en een adres. Het is al laat en Ewyn besluit om het boek terug op zijn plaats te zetten. Maar het kaartje neemt ze mee naar huis.

Eens thuis vertelt ze haar vader over wat ze gevonden heeft.

Hij weet haar te vertellen dat het kaartje dat ze vond een ansichtkaart is. Dit is een kaart die mensen op aarde vroeger naar elkaar stuurden met een korte boodschap op. “Je kan het anders eens aan opa Will tonen. Hij zal je vast en zeker meer kunnen vertellen”, zegt papa.

Dat lijkt haar een goed idee. Ewyn gaat naar bed maar kan moeilijk de slaap vatten. Ze moet steeds denken aan haar vondst en wat het zou kunnen betekenen.

De volgende morgen gaat ze bij haar opa langs. Ze toont hem het kaartje dat ze vond. Opa Will weet haar meteen te vertellen dat het landschap op de kaart Gullegem is. Opa woonde vroeger op aarde. Hij groeide op in Gullegem vandaar dat hij er zo zeker van is.

De tekening op de achterkant blijkt een deel van de plattegrond van het dorp Gullegem te zijn. Ongeveer in het midden van de tekening staat een kruisje.

Naast dat kruisje staan de initialen B.M. Maar wat de schrijver van dit kaartje daarmee wou bereiken is

ook voor opa een raadsel. Hij is ondertussen wel even nieuwsgierig als Ewyn en besluit om samen met haar op onderzoek te gaan. Opa en Ewyn trekken samen naar de hobbykamer van opa om te zoeken naar meer informatie. Na uren zoeken vinden ze een hele oude kaart. Ze vegen een dikke laag stof van de kaart en het blijkt een plattegrond van Gullegem uit het jaar 2015 te zijn.

Ze nemen de ansichtkaart erbij en proberen uit te zoeken welk deel van Gullegem er op de achterzijde getekend staat. Ze leggen de tekening naast de plattegrond die ze vonden en ontdekken zo welk deel van Gullegem er op de ansichtkaart getekend is. Het blijkt te gaan om de omgeving van het kerkhof. Ewyn vindt dat toch een beetje eng. Opa vindt dat ze terug naar de Aarde moeten trekken om uit te zoeken wat er op dat kerkhof te vinden is.

“Hoe moeten we ooit op Aarde raken? En wat staat er ons daar allemaal te wachten?” vraagt Ewyn een beetje bang. Zouden ze niet ziek worden daar? Was het virus nog actief op Aarde?

“Wel, Ewyn ik denk dat we daar maar op één manier achter zullen komen. We zullen een ruimtereis moeten maken”, zegt opa. Opa stelt voor om het ruimteschip van een vriend te lenen. Ewyn vraagt verbaasd: “Kun jij wel met zo’n ruimtetuig vliegen?” “Ik zat vroeger bij de luchtmacht van het Belgische leger. Dit zal wel ongeveer hetzelfde zijn”, zegt opa. “Die dingen vliegen trouwens bijna automatisch tegenwoordig. Je stelt de juiste route in en weg ben je”, zegt hij. Opa en Ewyn brengen haar ouders op de hoogte van hun plannen.

Mama en papa zijn wat ongerust, maar laten de twee avonturiers toch vertrekken. De ouders van Ewyn zijn bang dat het virus nog niet weg is op de Aarde.

Daarom moeten Ewyn en opa beloven dat ze steeds hun beschermende pakken zullen dragen.

Na twee lange dagen met veel voorbereiding kunnen ze vertrekken naar Aarde. Meteen na afreis moeten ze al een meteorietenstorm doorstaan. Ewyn denkt dat ze nooit op hun bestemming zullen aankomen.

Opa blijkt een toppiloot te zijn en kan het ruimtetuig veilig door de storm loodsen.

Na een reis van 2 volle dagen bereiken ze eindelijk de planeet Aarde.

Ze kunnen met hun ruimteschip landen in een weide dicht bij het kerkhof van Gullegem. Gullegem ziet er

helemaal niet meer uit zoals opa zich herinnerde.

Alles ziet er verlaten uit. De natuur heeft precies alles overgenomen. Gebouwen zijn volledig verdwenen onder de plantengroei. Ze gaan meteen op onderzoek uit. Ze weten niet of het virus nog aanwezig is op Aarde en trekken dus hun beschermende pakken aan.

Met hun beschermende pakken aan verloopt het lopen wat moeilijk. Het duurt dan ook lang voor ze de ingang van het vervallen kerkhof vinden.

Opa denkt dat ze de namen op de grafstenen moeten vergelijken met de initialen die ze vonden op de ansichtkaart.

Na een halve dag zoeken vinden ze een graf met de naam Buyse Marnix op. De man bleek geboren te zijn op 20 september 1955 en gestorven te zijn op 12 april 2008. Zou het kruisje met de initialen B.M. ernaast iets over dit graf willen zeggen? Opa besluit om niet langer af te wachten en schuift de grafsteen voorzichtig weg. Hij vindt een mooie urne met daarnaast een brief. Hij neemt de brief uit het graf en schuift de grafsteen terug op zijn plaats. “Is dit alles?” vraagt Ewyn enigszins teleurgesteld.

“Ik vrees van wel”, zegt opa. Ze besluiten om de brief te lezen. De brief is geschreven door de dochter van de man. Ze beschrijft wat de man voor haar betekent heeft tijdens zijn leven. Hij was er altijd voor haar.

Voor haar betekende haar vader alles. Ewyn en opa zitten met de tranen in de ogen deze brief te lezen.

Ze hadden verwacht om geld of goud te vinden, maar deze schat heeft een veel grotere waarde. Ewyn beseft opeens ook hoeveel haar familie voor haar betekent.

Ze vliegen terug naar Proxima b. Bij hun thuiskomst staat papa hen op te wachten. “En wat hebben jullie gevonden?” vraagt hij nieuwgierig. “De grootste schat die er bestaat”, antwoordt Ewyn. “Waar is die schat dan?” zegt papa verbaasd, “ik zie niets hoor.” “Je kan hem ook niet vastnemen of zien”, zegt Ewyn. Papa begrijpt er niets meer van. “Wat is er dan zo kostbaar?” vraagt hij. “De liefde die je voelt voor je familie is de grootste schat die er bestaat”, zegt Ewyn trots. Opa pinkt een traantje weg. Hij is fier op zijn kleindochter.

Youna Deleu – 2G4

3131

IS DE VLAAMSE STEMOLYMPIADE IETS VOOR SIJO? ’T ZAL WEL ZIJN! De leerlingen uit het 2e jaar, basisoptie STEMwetenschappen, gingen de uitdaging aan om probleemoplossend te denken als een echte ingenieur.

De digitale voorrondes vonden plaats eind januari.

Het is nog even afwachten op deze resultaten.

Duimen maar dat één, twee of misschien wel alle leerlingen geselecteerd worden voor deze finale!

32

*STRIKE A POSE!* “Dress up as your favourite idol and show me your outfits.”

Nieuwe woordenschat leren in de les Engels leverde in de campus te Geluwe verbluffende resultaten op.

2G1-2-4-5 kwam niet enkel creatief, maar ook nog eens zeer modebewust uit de hoek!

Aaike De Saedeleer – Leerkracht Engels

3333

34

3535

AMNESTY INTERNATIONAL BEDANKT IEDEREEN DIE OPKWAM VOOR MENSENRECHTEN OP DE SCHRIJFZEVRIJDAG! Op vrijdag 29 januari 2021 schreven bijna 100.000 leerlingen brieven en kaartjes voor meer gelijkheid, vrijheid en rechtvaardigheid. Ze schreven onder meer tegen etnisch profileren door de politie. Meer dan 600 scholen in Vlaanderen en Brussel deden mee.

Ondanks corona werd de Schrijf-ze-VRIJdag '21 een absolute recordeditie. Ook in onze school stonden we hier bij stil. 4KA1 en 4KA2 hadden een klasdebat over etnisch profilering. Eerst werd heel duidelijk uitgelegd wat etnisch profileren is.

We werkten met materiaal van Amnesty International, kaartjes en stickers van etnisch profileren, om zo de voorbeelden van Amnesty International te bespreken.

Nadien mochten de leerlingen eigen voorbeelden uit hun leefwereld geven. Het was treffend hoe vaak leerlingen zelf of in hun omgeving hier mee in contact komen.

Telkens keken we naar de verschillende reacties van de klasgroep. Ook keken we wat er als oplossing kon werken. Dit was niet zo simpel.

Discriminatie blijft heel moeilijk op te lossen.

Maar iedereen was het wel eens over wat niet normaal is: discriminatie op basis van afkomst, huidskleur, seksuele geaardheid, geloofsovertuiging echt niet kan.

Leerlingen schreven op een kaart wat ze zeker willen veranderen: gelijke behandeling voor iedereen, vrijheid van meningsuiting maar dit mag niet anderen discrimineren, vrijheid van geloofsovertuiging, aanvaarden dat mensen met een donkere huidskleur hier ook geboren kunnen zijn en dus niet moeten horen: ga terug naar je eigen land, we eigenlijk ondanks de uiterlijke verschillen toch hetzelfde zijn, mensen steunen die opkomen voor mensenrechten en hen niet tegenwerken,…

Veel leerlingen gaven aan om hier zelf ook het verschil te maken door op te komen tegen discriminatie.

36

I N DE MEDIA…

37

DE NIEUWE GEZICHTEN Annelies Vienne

De vakken die ik hier op school geef zijn voeding - communicatie gezond & wel - zorg & kwaliteit

Dit is mijn hondje, Jake.

Ik ga dagelijks met hem wandelen

Ik woon samen met mijn vriend in Izegem

Dit ben ik Geboren in het jaar 1997

Ik kijk graag naar series op Netflix

Ik heb een voorliefde voor pizza.

Vooral de BBQ van de Pizzahut

Ik ben gek op plantjes en de natuur in de zomer zal je me vaak buiten vinden

Stiekem ben ik verslaafd aan (online) shoppen

38

Ik heb een uitgebreide muzieksmaak van oude klassiekers tot stevige rap Ik zing altijd luidkeels mee onder de douche

Ik heb mijn eigen schoonheidsinstituut in bijberoep Instituut Vienna Ik speel graag spelletjes.

Zowel op de Playstation als in het echt op een klassiek spelbord

Audrey Acke 21 jaar Menen Basisoptie economie & organisatie / boekhouden Informatica / module Office I(C)T ICT-coördinator.

Mijn favorieten Food: Spaghetti Fruit: Appel Serie: Friends Color: Blauw Drink: Ice Tea Season: Lente Dessert: Chocomousse Candy: Napoleon Flower: Rozen

3939

Hélène Salomez

40

4141

leerkracht Nederlands & Frans

paarden

muziek

avontuur

reizen

Hallo Mijn naam is July Gryspeerdt en dit is het eerste jaar dat ik lesgeef op de Sint-Jorisschool.

Ik geef Nederlands in het vierde, vijfde, zesde en zevende jaar. Daarnaast geef ik ook nog Frans in het zesde jaar.

Het leeuwendeel van mijn vrije tijd gaat naar mijn paard en naar fitness. Het was voor mij een vrij evidente keuze om leerkracht te worden, omdat • • •

het een heel gevarieerde job is

je heel veel bijleert van leerlingen

je aan de basis staat van de toekomst van leerlingen en de maatschappij

•

het een passie is en je veel waardering kan krijgen

•

geen dag hetzelfde is

Op naar een coronavrij schooljaar!

42

4343

Handleiding Polaroid L.V. – 1997 Productiejaar: 1997 Productspecificaties: Dit product werd op de markt gebracht voor een doelgroep die zich graag laat meeslepen door de wereld van de verbale en non-verbale kunst. Het is een product voor zij die avontuur zien in de kleinste dingen. Voor zij die de wereld van de psychologie willen doorgronden.

Durf je eigen bloemenveld te scheppen in alle talen. Steek er als een zonnebloem bovenuit. Durf jezelf heruit te vinden.

44

4545

 

  

        

46



  

WIJ WUIVEN UIT VEERLE DE BACKER BOUWDE MEE AAN HET PC LANDSCHAP EN HET INTERNETNETWERK IN SIJO Wij boden ook aan Veerle De Backer onze traditionele Golflengte-vragenlijst – wanneer een collega met pensioen gaat – aan en vroegen haar of zij deze in alle vrijheid even wou doornemen.

Collega Veerle moest nl. in de loop van het schooljaar 20192020, omwille van gezondheidsredenen, definitief afscheid nemen van het actieve onderwijsgebeuren.

Begin dit kalenderjaar werd zij op pensioen gesteld.

Aan de vragenlijst gaf Veerle haar persoonlijke touch.

Wij laten haar aan het woord.

Het was reeds heel vroeg duidelijk dat ‘naar school gaan’ mijn ding was.

Toen ik op goed tweejarige leeftijd mee mocht naar school om mijn broer af te halen, wou ik er zelf blijven. En zo geschiedde: mijn ‘schoolcarrière ’ startte op tweejarige leeftijd in het Heilig Hartinstituut in Harelbeke. Ik ben op deze school gebleven tot mijn tweede jaar van mijn middelbare studies.

Toen ik het middelbaar startte, was het bij ons ook de opstart van het VSO. Van het Vernieuwd Secundair Onderwijs ben ik dus een proefkonijn. Juist dit had een grote invloed op mijn middelbare studiecarrière.

Wie in het eerste jaar startte, kreeg er sowieso Latijn.

Iedereen volgde Latijn. Mocht het VSO er niet geweest zijn, zou ik nooit voor Latijn gekozen hebben.

En wat bleek? Ik was in het eerste jaar een primus voor Latijn. Het was dus logisch dat ik er nog een tweede jaar zou bijdoen.

Naar de ‘grote’ stad…

Wanneer ik mijn derde jaar middelbaar moest aanvatten, verliet ik mijn “hometown” en zocht ik het avontuur op in de ‘grote’ stad Kortrijk, meer bepaald in ’t Fort. Daar heb ik de laatste vier jaar van mijn middelbaar volbracht.

In het vijfde jaar heb ik Latijn vaarwelgezegd en deed Informatica zijn intrede in mijn leven.

Na het middelbaar trok in naar de unief. Eerst twee jaar KULAK en daarna twee jaar KULeuven.

Zo behaalde ik mijn diploma ‘Licentiaat in de informatica’.

En omdat het beroep van leerkracht mij niet onverschillig liet, heb ik tijdens mijn twee jaar Leuven ook maar mijn aggregaat gevolgd.

Na vier jaar unief had ik dan ook het diploma om les te mogen geven.

Eenmaal afgestudeerd, startte ik het tweede deel van mijn schoolcarrière, nu aan de andere kant.

Na wat omzwervingen in verschillende scholen en vakken, zoals wiskunde, informatica en fysica, ben ik uiteindelijk in ’t Sint-Joris beland in (het verre) Menen.

ICT-verantwoordelijke en leerkracht informatica Het eerste jaar ben ik er gestart in de schaduw van meneer Winnock Verbeke die verantwoordelijk was voor de ICT en het vak informatica in boekhouden-informatica. Vanaf mijn tweede jaar heb ik de fakkel overgenomen en werd ik ICT-verantwoordelijke als ook leerkracht informatica in boekhouden-informatica.

Beide taken heb ik met hart en ziel vele jaren uitgevoerd.

47

Ik begeleidde de uitbouw en de groei van het computerlandschap in Sint-Joris, van de invoer van het internet over het opzetten van een groot centraal netwerk tot het instappen in de draadloze wereld van wifi.

Tijdens mijn ‘Sint-Joris-tijd’ werkte ik voor verschillende directies. Ik startte onder directeur mr. Debrouwere en daarna kwamen mr. Witdouck en mevr. Laethem en eindigen doe ik onder mr. Veldeman en mr. Deprez. Door de fusie met de middenschool werkte ik ook voor mr.

Berteloot, mevr. Bostoen en mr. Vergote.

Fysiek en mentaal heel zwaar Ik heb mijn werk altijd met hart en ziel gedaan. Voor mij was het een soort roeping.

Maar mijn gezondheid heeft roet in het eten gegooid.

Rond de eeuwwisseling van de 20ste naar de 21ste eeuw sloop een chronische ziekte mijn leven binnen. In het begin was de evolutie traag, maar de snelheid nam steeds maar toe en de ziekte slokte steeds meer van mijn energie op.

Om dit de compenseren en mijn inzet voor de school en mijn leerlingen op peil te houden, moest ik al mijn sociale activiteiten, die ik naast ‘school’ uitvoerde, laten vallen. Op die manier bleef er alleen de ziekte en de school over.

Toen op een gegeven moment de ziekte de overhand kreeg, zorgde dat er niet alleen voor dat ik het fysiek zwaar kreeg, maar mentaal begon alles ook door te wegen. Ik wilde me 100% blijven inzetten voor mijn leerlingen, maar dat vroeg heel veel van mijn lichaam, met alle gevolgen van dien.

De eerste stap naar het einde was het laten vallen van mijn ICT. Alles wat ik opgebouwd had, moest ik overlaten aan anderen. En, hoewel ik wist dat die personen het goed zouden doen, had ik er heel veel hartzeer van.

Afbouwen van lesopdracht De volgende stap was dan mijn lesuren afbouwen en niet meer fulltime te werken.

Het tweede emotioneel moment voor mij was toen ik 5BI moest afstaan.

Maar blijkbaar waren al die offers niet voldoende.

Half januari 2020 ben ik eronderdoor gegaan. Na ongeveer twintig jaar vechten tegen de wil van mijn lichaam was de energie op. Ik heb uiteindelijk de handdoek in de ring moeten gooien.

Eens de beslissing genomen was, dat ik moest toegeven dat mijn lichaam mijn wil overmeesterd had, kwam de 48

spreekwoordelijke slag van de hamer. Ik ben weggezakt in een diepe put van fysieke en emotionele uitputting. Met vallen en opstaan ben ik er aan het uitkruipen. Maar de weg ligt bezaaid met obstakels: corona en de lockdown, nog een extra diagnose, …

Maar toch hoop ik er nog een tijd het beste van te maken en erin te slagen om niet meer te vechten tegen pijn en onmacht, maar te leren leven met de beperkingen die ik heb én energie te putten uit de mooie kleine dingen om mij heen.

Dankjewel dat ik een deel mocht zijn van de ‘Sint-Joris-familie’.

Het gaat jullie goed!

Veerle

Dankjewel.

Het ga je goed!

Jean-Luc Deprez

VOOR HILDE LESAGE WAREN JONGEREN 40 JAAR ONONDERBROKEN STEEDS EEN BOEIEND PUBLIEK.” Collega Hilde Lesage gaf 40 jaar ononderbroken het Frans door aan de jongeren van SIJO. Op het einde van het eerste trimester ging zij met pensioen.

Wij presenteerden onze collega de SIJO ‘Wij wuiven uit…“-vragenlijst voor.

- Hoe kijkt je terug op je kinder- en jeugdjaren?

Waar liep je lagere school en hoe zag je lagere schoolloopbaan eruit?

Waar en welke middelbare én daaropvolgende hogere studies heb je gevolgd?

Als jongste van een gezin van vijf kinderen kon ik genieten van zorgeloze kinder- en jeugdjaren. Met drie oudere broers en één oudere zus was er altijd leven in de brouwerij. We woonden in Kortrijk waar ik in Pius X de lagere school liep en naar ’t Fort (OLV ter Engelen) trok voor mijn middelbaar onderwijs.

Al gauw werd duidelijk dat ik een uitgesproken voorkeur had voor talen en communicatie.

Op mijn zeventiende trok ik naar Gent waar ik de studies van Tolk Nederlands-Frans-Engels volgde. Dit was voor mij een geknipte opleiding waar ik vandaag nog steeds zou voor gaan.

- Is het steeds de bedoeling geweest om aan de slag te gaan in het onderwijs?

Heb je altijd gedroomd van een carrière in het onderwijs?

Na mijn studies volgde ik sowieso een D-cursus, het didactisch diploma van toen, dat je nodig had om les te mogen geven. Dus de weg naar het onderwijs hield ik open…. Ondertussen werkte ik wel als freelance tolk op officiële gelegenheden en congressen. Ik vond het een fantastische job, vooral als vrijgezel, maar besefte dat de job later moeilijk te combineren zou zijn met een gezin.

- Was de stap naar het onderwijs een heel bewuste keuze of ben je er eerder door omstandigheden ‘ingerold’?

Heb je altijd in het onderwijs gewerkt of ben je nog in andere sectoren actief geweest?

In afwachting van een job in het onderwijs, waar ik vanaf dan wel heel bewust naar op zoek ging, werkte ik een klein jaar als secretaresse in een Kortrijks bouwbedrijf en gaf ondertussen avondlessen Frans aan Hitek in Kortrijk.

Eind augustus 1981 kreeg ik in een gesprek met toenmalig directeur Etienne Debrouwere te horen dat ik in september

12 uren les zou mogen geven in een nieuwe richting, die in de vierdes werd opgestart: secretariaat-talen.

Met ongelooflijk veel enthousiasme mocht ik super gemotiveerde leerlingen de liefde voor de Franse taal en cultuur bijbrengen. Dat was het begin van een ononderbroken loopbaan in het onderwijs.

- Hoe verliep m.a.w. je onderwijsloopbaan?

Na één jaar deeltijds kon ik het volgend schooljaar voltijds lesgeven. Het vijfde jaar secretariaat-talen werd opgericht en ook in de studierichting handel gaf ik Franse correspondentie. Het jaar daarop volgde het zesde jaar SETA. - Ben je - doorheen de jaren– achteraf bekeken tevreden over je beroepskeuze?

Stond je graag voor de klas?

Ik heb heel veel voldoening gehaald uit mijn werk. Ik stond altijd heel enthousiast voor de klas. Ik had het geluk om in een talenrichting Frans te geven en de meeste leerlingen vanaf het vierde jaar te kunnen opvolgen.

Het lesgeven was altijd de rode draad in mijn leven, ook na

4949

zware tegenslagen, voelde ik me geroepen er weer te kunnen staan. Die jonge mensen gaven me steeds positieve energie.

- Welke vakken heb je allemaal gegeven/mogen geven?

Wat gaf je liefst of (misschien) het minst of zelfs helemaal zelfs niet graag?

Volgens mijn diploma mocht ik Nederlands, Frans en Engels geven. Ik gaf hoofdzakelijk en liefst Frans en Zakelijk Frans.

In het begin gaf ik ook af en toe wat Engels.

Ik gaf heel lang geleden ook Frans aan leerlingen van de afdeling glastechnieken; een boeiend publiek met weliswaar wat minder interesse voor taal.

Iets later passeerden ook de leerlingen van het zevende jaar transport de revue.

- Heb je andere opdrachten op je genomen, naast het lesgeven?

Van bij het prille begin stoomde ik mijn leerlingen jaarlijks klaar om deel te nemen aan de talenwedstrijd: Le concours de la Tour Eiffel die later Olyfran is geworden. Als school behaalden we steeds mooie resultaten. Sommige leerlingen werden laureaat en wonnen mooie prijzen.

En… om maar één naam te noemen: Mevrouw Lukic (oudleerlinge van SETA) won ooit een weekend Parijs waar alle laureaten op de Eiffeltoren hun diploma in handen mochten nemen.

- Hoeveel verschillende directies heb je gehad?

Ongelooflijk eigenlijk, maar het waren er vier. Ik werd aangeworven door E. Debrouwere die werd opgevolgd door collega S. Witdouck. Na Stefaan werd collega A. Laethem directeur, samen met L. Vergote en sinds enkele jaren staat P. Veldeman aan het roer. Tijdens zijn eerste jaren was dit ook samen met L. Vergote en nu met J.L. Deprez.

De Sint-Jorisboot is in volle vaart.

- Je hebt het onderwijslandschap – doorheen de jaren – zien evolueren en wijzigen. Welke veranderingen op schoolvlak (zowel algemeen en ter plaatse in SIJO) heb je zo allemaal meegemaakt?

In de loop der jaren is er natuurlijk heel veel veranderd op vlak van klasinrichting, didactische middelen. Denk maar aan de eerste computerklassen, digitale borden, Smartschool enz. Ik kon me meestal vlot aanpassen aan de snelle vernieuwingen.

Wel vond ik het jammer dat onze ‘taalklas’ bij die reorganisatie van lokalen moest verdwijnen.

Van de grootste metamorfose van de school mocht ik nog net getuige zijn: een prachtige ‘Sijo-entrée’ en een 50

aantrekkelijke open recreatieruimte.

Veranderingen kwamen er ook op vlak van leerplannen en eindtermen.

Voor de talen werden de vaardigheden volgens mij te sterk benadrukt zodat de aandacht voor grondige basiskennis stilaan verzwakte. Ik heb nooit gelaten om de Franse werkwoorden en woordenschat er stevig in te blijven drammen en ben altijd blijven geloven in kennis van grammatica en lexicon om van daaruit vaardigheden te trainen.

Zeker leerlingen in sterkere talenrichtingen moeten zo gevormd kunnen worden.

Ik besef heel goed dat dit principe niet in alle richtingen makkelijk toe te passen is.

- Welke tip wil je zeker meegeven aan je jonge startende of nog maar enkele jaren in het werkveld staande collega’s leerkrachten en opvoeders/ondersteunend personeel?

Leerkracht zijn is één van de mooiste beroepen ter wereld, vooral als je het met hart en ziel kan uitoefenen. Bezeten zijn van je vak lijkt me een evidente voorwaarde om jongeren te kunnen boeien en hen kennis en vaardigheden bij te brengen.

De leerkracht is de acteur die de klas in beweging brengt en een goede sfeer creëert in openheid, wederzijds vertrouwen en respect. Communiceren is daarbij essentieel.

Naast leerkracht, ben je ook vaak een vertrouwenspersoon, vervangende ouder, grootouder …. maar daarom geen ‘beste maatje’.

- Kun je ons – uit je lange carrière – een van je mooiste ervaringen/herinneringen meegeven? Wat zal je het sterkst bijblijven?

Welke periode of schooljaar springt er echt uit in je loopbaan en waar je met een overtuigende fierheid op terug kijkt?

Ik kan geen moment of schooljaar noemen. Er zijn heel veel mooie herinneringen die mij zullen bijblijven: toffe 100-dagen, prachtige driedaagse reizen, fijne uitstapjes, proclamaties enz..

Maar ook kleine dingen maakten me blij. Ik was fier toen ik leerlingen van de zesdes hun GIP (Geïntegreerde proef) zag voorstellen voor een professionele jury, die hen na hun voorstelling complimenteerde.

Ik was gelukkig toen leerlingen die hard werkten, beloond werden met mooie resultaten. Het voelde goed toen ik leerlingen die het moeilijk hadden een stapje vooruit kon

helpen of anderen bij hun studiekeuze kon begeleiden.

En wat mij ongelooflijk deugd doet, is de hechte band die ik met talrijke oud-leerlingen blijf behouden. Huwelijken, geboortes of simpelweg een gezellige koffieklets, zalige momenten …

- Wat blijft je het meest bij in ‘het zien evolueren van de jeugd’?

Jongeren heb ik altijd een heel boeiend publiek gevonden, zeker tussen 15 en 18 jaar. Je kan hen zien groeien en bloeien. Ze worden stilaan volwassen en leren keuzes maken.

Vroeger was het natuurlijk veel eenvoudiger. School was hun hoofdbezigheid, daarnaast was er hoogstens sport of jeugdbeweging.

De huidige leefwereld van jongeren is veel complexer geworden en maakt het niet gemakkelijker. Zij leven met sociale media, digitale communicatie, snelheid van informatie en moeten ondertussen op zoek gaan naar hun eigen identiteit.

De pandemie en de maatregelen daaromtrent hebben hen nu ook nog hun fysiek sociaal contact voor een stuk ontnomen. Velen worstelen met eenzaamheid en neerslachtigheid. Laat ons hopen dat het snel beter wordt zodat ze het ‘echte’ leven weer kunnen oppikken.

In de ‘fleur’ van hun bestaan moeten ze ’t leven kunnen ontdekken en ervan genieten …

Ik neem afscheid met een heel dubbel gevoel. Enerzijds ga ik de school, de collega’s en de leerlingen heel hard missen.

Na 40 jaar wordt de rode draad in mijn leven voor goed doorgeknipt… en dat zal vreemd aanvoelen.

Anderzijds besef ik ook dat het moment gekomen is om het wat rustiger aan te doen. De laatste jaren was het leven mij niet zo gunstig gezind en dat vergt zijn tol.

Ik ben niet bang voor het zwarte gat…

De tijd is nu rijp om te genieten van het ‘ont-moeten’ , van mijn dochter en kleinzoon van vier, van familie en vrienden, van wandelen in de natuur, boeken lezen, muziek beluisteren en in post-Coronatijd van reisjes …

Andere plannen maak ik (nog) niet. Ik heb geen grootse verwachtingen meer, want niets is zeker hé in ’t leven. ‘La vie n’est pas toujours rose, mais vaut la peine d’être vécue ...’

Van harte Hilde Dankjewel.

Het ga je goed!

Jean-Luc Deprez

- Tot slot stellen we je nog de klassieke en inderdaad wat versleten vraag over het fameuze ‘zwarte gat’ bij het op pensioen gaan.

Hoe sta je tegenover je afscheid?

5151

MARTINE MALFAIT VERLOOR NOOIT HAAR ENTHOUSIASME EN HET WAS STEEDS DE MOEITE WAARD! Collega Martine nam op het einde van het eerste trimester afscheid van de Sint-Jorisschool. De traditie eerbiedigend boden wij ook onze Golflengte “Wij wuiven uit…” vragenlijst aan.

Martine beantwoordde niet vraag per vraag maar gaf er haar persoonlijke touch aan.

Wij laten haar aan het woord.

“Je staat er nooit echt bij stil en het lijkt altijd zo veraf, maar de tijd om afscheid te nemen, is er nu toch gekomen.

Ik startte in het onderwijs als leerkracht wiskunde in 1979.

Na één schooljaar als BTK-er (Bijzonder Tijdelijk Kader) in Mater Amabilis in Wervik volgde de beroepsschool SintLutgardis in Geluwe.

Wijlen zuster Martina had er toen de leiding van de school.

Vanaf 1980 tot heden zag ik er een zevental nieuwe directies passeren.”

De schoonheid van wiskunde laten ervaren

“Doorheen al die jaren zag ik het onderwijs voortdurend veranderen en zo ook de aanpak van het vak dat je gaf zelf. Waar ik de eerste jaren in de beroepsklassen vooral met de praktische kant van het

vak te maken kreeg, kon ik me later uitleven in de algebra, de meetkunde en het vak Wetenschappelijk Werk. Dit was toen de overstap naar het VSO zich opdrong.

De leerlingen motiveren voor het vak, hen laten inzien hoe wiskunde hen kan helpen in het dagelijkse leven, hen ook de schoonheid ervan laten ervaren, is gedurende al die jaren mijn streven geweest.

Boeiend om mee te maken, was ook het evolueren van de mentaliteit van de jongeren.

Het mag gezegd dat dit niet altijd gemakkelijk is maar zo sta je zelf ook niet stil, leer je bij, probeer je op een respectvolle manier de dialoog aan te gaan en draag je je steentje bij in hun ontwikkeling, zowel op studiegebied als op opvoedkundig vlak.”

Verlies nooit het enthousiasme!

“Het laatste jaar was er wel eentje om niet te vergeten: de nieuwe eindtermen en leerplannen, die een hele ommezwaai in het onderwijsveld met zich meebrachten. Daarbovenop was er het coronavirus met het afstandsonderwijs gedurende de lockdown.

Dit was niet echt mijn ding, maar het maakt het afscheid nemen een stukje gemakkelijker.

Natuurlijk zullen alle mooie momenten, de leuke contacten, de zowel ontroerende, droevige als vrolijke gebeurtenissen me altijd bijblijven. Ik zal ze koesteren.

Verder wil ik alle collega’s nog het volgende meegeven: verlies nooit het enthousiasme en alle redenen waarom je ooit voor dit boeiende beroep koos uit het oog.

Doorheen al die jaren is het voor mij steeds de moeite waard gebleven.”

Het ga jullie goed!

Martine Dankjewel.

Het ga je goed!

Jean-Luc Deprez

52

PHILIPPE DUPON HAD NOG GRAAG WAT LANGER LES BLIJVEN GEVEN, MAAR PANDORA… In de Griekse mythologie speelt de intellectueel Prometheus een sleutelrol. Hij slaagt er als eerste mens in om een vertrouwensrelatie op te bouwen met de goden.

Hij wordt zelfs regelmatig uitgenodigd in het goddelijk optrekje op de Olymposberg.

Maar Prometheus maakt misbruik van dit voorrecht en steelt tijdens een van zijn bezoekjes aan de Olympos gloeiende as om de mensen op aarde zo van vuur te voorzien.

De goden beslissen om alle mensen – die op dat moment nog onsterfelijk zijn - voor deze laffe diefstal te straffen.

Hephaistos, de smid onder de goden smeedt uit water en aarde een vrouw. De goden schenken haar intelligentie, talent en schoonheid en geven haar de naam Pandora (= alle gaven).

Epimetheus, het impulsieve broertje van Prometheus, wordt al bij de eerste ontmoeting met Pandora smoorverliefd en neemt haar tot zijn vrouw. Het gelukkige paar krijgt van de oppergod Zeus een toch wel eigenaardig geschenk: een doos die altijd gesloten moet blijven. Maar Pandora, die haar nieuwsgierigheid niet kan bedwingen, opent gretig de doos.

Zo verspreiden zorgen, rampen, ziekten en zelfs de dood

zich over de aarde. De mensen genieten niet langer van het eeuwig leven, maar ze worden plots heel kwetsbaar en klein.

Dit zijn de inleidende woorden die Katleen Vandewiele (de echtgenote van collega Philippe Dupon) ons overmaakte toen wij haar vroegen een “Wij wuiven uit…“bijdrage te schrijven voor Philippe.

Wegens een ongeval beschikt Philippe namelijk momenteel niet meer over de mogelijkheid om dit zelf te doen. Wegens de ernst van het ongeval, de daaraan verbonden zware revalidatieperiode en de zekerheid dat hij nooit meer voor de klas zal kunnen staan, kon Philippe bij de aanvang van het tweede trimester op ziektepensioen gaan.

In drie minuten tijd werd heel mijn leven op kop gezet Hierna volgend lees je hoe de echtgenote van Philippe zijn eigenheid heeft proberen weer te geven.

Katleen: “Philippe kan het niet meer zeggen, maar met de twinkel in zijn ogen gaf hij mij zijn fiat.“ Wij laten Philippe via Katleen aan het woord.

De mensen genieten niet langer van het eeuwig leven, maar ze worden plots heel kwetsbaar en klein.

Dit laatste heb ik zelf aan den lijve ondervonden. Op 11 april 2018 had ik thuis een ernstig ongeval met een landbouwtractor.

Ondanks een lange en intense revalidatie werd pijn toen een vaste speler in mijn leven. Maar kom, er zijn ergere dingen dan dat en ik bleef de mooie momenten koesteren; optimisme zit nu eenmaal in mijn bloed.

Voltijds lesgeven werd wel lichamelijk te zwaar en ik besloot om te kiezen voor een halftijdse opdracht vanaf begin 2020.

Maar op 20 januari 2020 - ik heette net alle aanwezigen welkom op de nieuwsjaarreceptie van Decanaat Roeselare - kreeg ik totaal onverwacht een hartstilstand.

Ik werd te laat gereanimeerd en in drie minuten tijd werd heel mijn leven op zijn kop gezet. Ik verbleef meer dan een jaar op dienst Revalidatie Neurologie van AZ Delta, waar ik vooral motorisch kleine stapjes vooruitzette. Toen al werd duidelijk dat zelfstandig leven en lesgeven voor

5353

mij nooit meer mogelijk zouden zijn.

Heel onlangs, op 22 februari 2021, vond ik een nieuwe thuis in Ons Erf in Brugge, een zorginstelling voor mensen met een Niet Aangeboren Hersenletsel. Daar krijg ik aangepaste begeleiding en kan ik in het tijdperk na corona samen met mijn gezin, mijn familie en mijn vrienden genieten van een fijne wandeling in een groene en rustige omgeving.

In Tokyo maakte ik in mijn gastgezin kennis met het boeddhisme, een levensfilosofie die me steeds bleef inspireren Zoals mijn inleiding al laat vermoeden, volgde ik in het middelbaar de richting Grieks-Latijn. Ik kreeg toen de liefde voor de boeiende cultuur van de Grieken en Romeinen mee. Het was dan ook geen toeval dat ik tijdens mijn studies aan de universiteit van Gent als een blok viel voor een <charmante > studente klassieke talen, Katleen, met wie ik later trouwde.

Ik had in mijn jeugd heel veel hobby’s, van springmuizen kweken, futuristische maquettes bouwen, paardrijden, zwemmen tot sleutelen aan brommers. Ik was grote fan van de muziek van onder meer The Doors, Bob Dylan, Leonard Cohen, Iggy Pop, Boudewijn De Groot enz. en ik speelde basgitaar in een coverbandje Working Man. Ik kon mij volledig uitleven in de Japanse gevechtsport kendo en ik liet mij opmerken in de Kendoclub van Brugge en Gent. Als jonge gast van 17 jaar werd ik geselecteerd om 10 maand kendostage te lopen in…

Japan. Ik sprak geen letter Japans, kon geen enkel opschrift lezen, maar ik paste me wonderwel aan. In Tokyo maakte ik in mijn gastgezin kennis met het boeddhisme, een levensfilosofie die me steeds bleef inspireren.

Terug in België werd ik twee jaar op rij Belgisch kampioen kendo in mijn gewichtscategorie.

Ik studeerde Japanologie (Chinees en Japans) aan de universiteit van Gent en behaalde zonder haperen mijn diploma. Werk vinden in deze ‘oosterse’ branche was echter niet gemakkelijk. Ik gaf enige tijd avondles Japans aan werknemers van o.a. TVH en ik zette mijn eerste stapjes in de horeca. Ik startte samen met Katleen een eigen zaak op het vliegveld van Moorsele. We moesten er heel hard werken, maar ik maakte er ook kennis met de wereld van het vliegen en het parachutespringen.

Ik behaalde mijn brevet om met een kleine tweezitter (Cessna) te vliegen en ik volgde een cursus parachutespringen. Maar na zeven jaar bleek het wereldje 54

van de horeca toch te eng voor mij.

Het lesgeven beviel mij meteen En dan kwam ik door omstandigheden in het onderwijs terecht. Ik was op zoek naar meer intellectuele uitdaging en ik geraakte niet echt vooruit met mijn diploma Japanologie. Katleen gaf op dat moment les in Instituut Mater Amabilis in Wervik en daar waren ze al eventjes op zoek naar een leerkracht met het diploma godsdienstwetenschappen.

In 1999 hakte ik de knoop door: ik ging godsdienstwetenschappen studeren aan het seminarie van Gent. Tijdens deze opleiding kon ik al als leerkracht aan de slag in Wervik.

Het lesgeven beviel me eigenlijk meteen. Als godsdienstleerkracht heb je natuurlijk ook het privilege om dicht bij de leerlingen te staan en af en toe een inkijk te krijgen in hun eigen leefwereld. Ik was in IMA als ‘groene leerkracht’ ook het aanspreekpunt voor leerlingen met problemen op school of thuis.

Ik zette samen met de leerlingen allerlei acties op de been, Damiaanactie, Broederlijk Delen, de fuiven in het zesde jaar en de vormende dagen.

De collega’s wisten dat ze altijd op mij konden rekenen om de studiereizen mee te begeleiden (o.a. naar Rome, Griekenland, Londen en Parijs) en het werd stilaan een traditie om mij tijdens deze uitstappen in de achterhoede op te stellen (Ook in het Romeinse legioen werden de dapperste soldaten niet alleen vooraan, maar ook achteraan gepositioneerd. ) Ik vond het fijn om te merken dat jongeren ook in deze tijd op zoek zijn naar zingeving in hun leven en nood hebben aan een eigen levensbeschouwing. Ik probeerde hen met mijn eigen levensfilosofie te inspireren: leef bewust, geef jezelf ruimte en tijd om op zoek te gaan naar de echte waarden in het leven en wees content en gelukkig met wat je hebt.

Ik verdiepte me ook zelf in de diverse wereldgodsdiensten en werd vormselcatechist en teamlid van de Pastorale Eenheid Sint-Germanus (Ardooie – Koolskamp – Beveren).

Ik denk met een glimlach terug aan de vele leuke momenten in SIJO In september 2009 startte ik als leerkracht in SintJorisschool met tien lesuren godsdienst in tweede graad

BSO en derde graad TSO. Dit was voor mij wel even aanpassen, want ik kwam voor het eerst in een grote school met verschillende vakcollega’s terecht. Ik denk met een glimlach terug aan de vele leuke momenten in SIJO, de geanimeerde gesprekken met een klas, de vele bezinnende momenten, vakvergaderingen en lange klassenraden ( ), spaghetti-avonden, kerst- en personeelsfeestjes, de bus op de speelplaats, de vormende dagen en de formidabele, memorabele ‘vintenweekends’.

Ik trok zelfs met enkele collega’s met de motor naar Schotland en Zuid-Engeland.

Ik vond het belangrijk om onze laatstejaars zo goed mogelijk te begeleiden bij hun studiekeuze en vergezelde hen op verschillende studie-informatiedagen. Ik meen te mogen zeggen dat ik met iedereen op school prima kon opschieten.

Ik voelde me goed in de Sint-Jorisschool, het voelde als een soort thuiskomen.

Ik wil hierbij ook een bijzondere dank richten aan directeur Jean-Luc voor het begrip en de steun in moeilijkere tijden.

Respecteer jezelf en de mensen om je heen en sta vooral positief en open in het leven!

Beste leerlingen, ik vond het een waar voorrecht om aan jullie les te mogen geven. Ik heb oprecht respect en bewondering voor jullie, jonge mensen, die het in tijden van digitalisering en globalisering toch niet gemakkelijk hebben. Ik kreeg vaak de indruk dat er steeds hogere verwachtingen gesteld worden aan de jeugd. Ik hoop dat mijn lessen godsdienst toch wat houvast konden bieden in jullie soms hectische leven.

Als ik tijdens mijn carrière iets heb geleerd dan is het toch dat onze jongeren ongelooflijk veel in hun mars hebben. Het is onze taak als volwassenen en in het bijzonder als leerkrachten om deze jongeren in zichzelf te laten geloven, hen kennis en vaardigheden mee te geven en hen weerbaar te maken voor de toekomst.

Ik wens jullie vooral veel warmte in jullie leven, maak bewuste keuzes,

respecteer jezelf en de mensen om je heen en sta vooral positief en open in het leven!

Ik keek er echt naar uit om de laatste jaren van mijn carrière halftijds te gaan werken, maar het heeft niet mogen zijn. Ik ben ervan overtuigd dat jullie bij mijn vakcollega’s in goede handen zullen zijn. Ik blijf vanaf de zijlijn supporteren voor jullie allemaal en ik blijf SIJO een warm hart toedragen.

Mijn opvolging is ondertussen verzekerd. Mijn jongste dochter Luka is een onderwijsopleiding gestart en ze heeft gekozen voor de vakken geschiedenis en … godsdienst ( ).

Ik was nog zo graag wat langer les blijven geven, maar Pandora en ‘haar vuile doos’ ( ) hebben er anders over beslist.

Philippe en Katleen P.S. Als er collega’s of leerlingen zijn die nog iets kwijt willen, kan je altijd een berichtje sturen naar K.Vandewiele@ hotmail.be. Ik zal Philippe zeker de groeten doen van jullie.

Dankjewel.

Het ga je goed!

Jean-Luc Deprez

5555

…+…= HET AQRAAD KREEG EEN EIGENTIJDSE OPFRISSING Het opvoedend team van de Sint-Jorisschool, beter gekend als het AQraad, werd in een nieuw fris jasje gestopt. Doordat een externe firma nu de kopiediensten in de scholengemeenschap uitbaat, verdween de functie van het rotariaat en kwam m.a.w. deze lokaalruimte vrij. Hierdoor kon aan het rotariaat een nieuwe invulling worden gegeven en werd gebruik gemaakt om ook het naastliggende bureau van het opvoedend team (het AQraad) een opknapbeurt te geven.

Het bureau van de AQraad-opvoeders was tot voor de ingreep eerder een kale, maar toch wel visueel drukke ruimte. Daarenboven was er een grote nood aan een gespreksruimte. Er is wel het EHBO- en het time-out lokaal, maar dit zijn geen ideale ruimten om op een rustige manier een gesprek te voeren.

Daarom werd het rotariaat omgevormd tot een gespreksruimte. Deze gesprekruimte staat ook ter

beschikking van bv. leerkrachten die er met een leerling een gesprek willen voeren.

In het AQraad zelf (het bureau) werden verschillende opfrissende ingrepen gedaan, zoals: 🍃 de inkom voor de leerlingen die voorzien werd van een mooie quote op de onthaaldesk; 🍃 het bureau dat visueel rustiger is geworden; 🍃 de uitleg waarvoor het “AQraad” staat en waarvan de naam “Het AQraad” komt (zie kader en foto), die op de muur in het Bureau werd geplaatst; 🍃 de grote kasten die vervangen werden door kleinere kasten; 🍃 de ingang die voorzien werd van quotes alsook 🍃 de time-out- en de EHBO-ruimte die werden opgefrist.

Voor waar en wat staat het AQraad? o Accu… een plaats om de ‘batterijen’ op te laden. o Raad… raad geven en helpen waar dit kan. o Een luisterend oor zijn en open staan voor dialoog. o Op een herstelgerichte manier werken, waarbij het in gesprek gaan met de leerlingen en/of leerkrachten primeert. o Het begeleiden van het presidium en de leerlingenraad, waardoor de leerlingen betrokken worden in allerhande activiteiten (uiteraard wanneer corona het toelaat). o Leerlingen kunnen bij er terecht wanneer ze ziek zijn of EHBO-tussenkomst nodig hebben.

Het opvoedend team AQraad Youri Accou, Sofie Dubois, Bart Syx en Marie-France Tallaire

56

5757

L EERKRACHT(EN) IN DE KIJKER WANDERLUST: VOOR EN TIJDENS CORONA Als mensen me vragen wat mijn hobby is, antwoord ik steevast reizen. Ik heb in mijn leven al het geluk gehad heel wat moois te ontdekken en de honger naar meer blijft.

Waarom ik zo een wanderlust heb, is niet zo simpel te verklaren.

In mijn kindertijd reisde ik nooit. Mijn ouders zijn nog steeds geen reizigers, dus ik heb mijn reismicrobe niet van hen geërfd.

Na iedere vakantie hoorde ik wel verhalen van medeleerlingen en werd mijn nieuwsgierigheid gewekt.

Mijn eerste echte reis was toen ik 16 was. Mijn twee jaar oudere zus vertrok met een vriendin naar Florida met haar beste vriendin. Mijn ma stuurde me mee als tolk. Dat bleek al snel echt nodig te zijn toen we op onze heenvlucht onze aansluitende vlucht, AtlantaOrlando, door een storm gemist hadden en ik in de luchthaven een nieuwe vlucht mocht zoeken voor ons.

Op 18 jarige leeftijd stierf een vriendin aan botkanker.

Ik besefte dat het leven soms verrassend snel vergankelijk kon zijn en dat we geen garantie krijgen op een lang gezond leven. Sinds dat moment werk ik reisdoelen af in een mooi, maar soms vermoeiend, tempo. Gelukkig vond ik in mijn man een ideale reispartner, die openstaat voor al mijn gekke reisideeën.

Ik had als 18 jarige toen een bucketlist gemaakt: Egypte, Niagara falls, Great barrier Reef, Grand Canyon...

Intussen is de werkelijke reislijst een serieuze waslijst geworden. In een normaal jaar, zonder een pandemie, probeer ik een vijftal nieuwe landen aan te stippen per jaar, waarbij de kwantiteit niet primeert boven de kwaliteit. Ik ga ook soms terug naar eerdere reisbestemmingen.

Tot corona de wereld veranderde, lukte dat behoorlijk.

58

Ik annuleerde in april 2020 al snel vijf reizen met pijn in het hart, maar met gezond verstand en zonder risico's.

Corona heeft mij letterlijk op Belgische bodem gehouden en ja, ook in België is er veel moois te ontdekken en kan je genieten. Ik geniet nu tijdelijk van Belgische street art, natuur en steden. De nieuwe populaire Belgische sport, wandelen, beoefen ik steeds vaker.

In het buitenland blijf ik België aanprijzen voor zijn toch wel mooie steden en verrassende cuisine. In heel wat landen die ik bezocht, hadden ze nog niet gehoord van België. Maar spreek over de Rode Duivels en je krijgt al snel lofbetuigingen en vragen ze of ik ze persoonlijk ken.

Wat brengt al dat reizen mee?

Een open geest en grotere zelfkennis. Reizen door heel wat continenten leert je snel flexibel worden, je aanpassen en verschillen aanvaarden. Je overkomt heel wat eigen barrières, zoals lichamelijke.

Zo sprong ik al heel wat oceanen in zonder een sterk zwemmer te zijn. Zo snorkelde ik in de Koraalzee aan de westkust van Australië om het Groot Barrièrerif te zien.

Eind 2019, trok ik naar Skjervoy om daar in de noordpoolcirkel te zwemmen tuss en orka's , een passie die ik ontdekte tijdens mijn eerste reis notabene.

Zo ging ik neer bij El Tatio door hoogteziekte. El Tatio is een geiserveld in het Andesgebergte in Chili op 4200 meter hoogte. Wat cocabladeren hielpen me terug op mijn benen.

Na iedere reis kom ik met plezier terug naar huis, rijker dan ooit tevoren. Rijker aan herinneringen, extra

mensenkennis, begrip voor culturen en geschiedenis, een ruimer zicht op levensbeschouwingen in de wereld, culinaire ontdekkingen, grotere blik op de wereld.

Ik krijg vaak de vraag wat het mooiste plekje is wat ik ooit bezocht. Dan aarzel ik om te antwoorden.

Dat antwoord hangt af van wat je zoekt. Zoek je

geschiedenis, cultuur, natuurwonder, spiritu el e o n t w i k kel i n g , grootsteden,...

Ik heb een paar terugkerende bestemmingen en dit zal waarschijnlijk wel iets verklappen: de Grand Canyon, Jeruzalem, Japan, New York, ...

Wat staat er momenteel nog op mijn bucketlist: mijn geannuleerde droomreis van 2020, een rondreis door acht Afrikaanse landen om natuurpracht te bewonderen. Daarnaast wil ik nog graag zoveel mogelijk landen, mensen en culturen ontdekken.

Mijn eindconclusie is dat ik veel geluk heb gehad tot nu om heel wat prachtplekjes te ontdekken op deze planeet. Ik leer telkens opnieuw hoe mooi de schepping is en vaak toont de lokale bevolking hoe gelijk we zijn ondanks onze verschillen, allemaal zoekend naar geluk in het leven, ingekleurd door eigen levensverhalen.

Maya Verkaemer - leerkracht Engels, Godsdienst, Nederlands

59

D E (NABIJE) TOEKOMST WAT BRENGT VERDERE MODERNISERING SO IN 2021-2022?

Binnen de modernisering van het secundair onderwijs (so) is volgend schooljaar het derde jaar aan de beurt.

Start modernisering so in september 2019

In september 2019 startte – na ettelijke jaren voorbereiding – de modernisering voor die leerlingen die de overstap maakten van de lagere school naar de secundaire school.

In de A-stroom krijgen de leerlingen – naast de 28 lesuren algemene vorming – 4 keuzelesuren, dit via 2 x 2 modules.

In SIJO Geluwe zijn dit: Latijn, Frans-Wiskunde, STEM-labowetenschappen, Ondernemen, Sociale wetenschappen als eerste module, gecombineerd met ofwel Sport, Voedingsatelier, Office IT, Taalatelier, STEM-labowetenschappen, Ondernemen en Sociale wetenschappen. Uitgezonderd voor de module Latijn – waar dit moet – kan er geen tweemaal voor dezelfde module worden gekozen.

In SIJO Menen zijn dit STEM-labowetenschappen, Ondernemen en Sociale wetenschappen in combinatie met Voedingsatelier, Office IT, Taalatelier, STEM-labowetenschappen, Ondernemen en Sociale wetenschappen.

Wie kiest voor de B-stroom krijgt eveneens 28 lesuren algemene vorming en kan als eerste module kiezen voor ofwel Kantoor ofwel Verzorging. Dit kan gecombineerd worden met Voedingsatelier, Office IT, Kantoor of Verzorging. Net zoals in de A-stroom kan je ook hier niet tweemaal kiezen voor dezelfde module.

Vanaf dit schooljaar startte de modernisering ook in het tweede jaar.

In dit tweede jaar krijg je in de A-stroom 25 lesuren algemene vorming en moet dit – naar keuze – aangevuld worden met 5 lesuren basisoptie en 2 lesuren differentiatie.

Voor de basisopties ligt de keuze in: Economie & Organisatie, Maatschappij & Welzijn en STEM 60

Techniek-Wetenschappen. De 2 lesuren differentiatie kunnen ofwel het onderzoeken zijn van een interesseveld of het versterken van de basisvorming.

Wie voor het eerste kiest kan ofwel Voedingsatelier of Sport volgen op de campus Geluwe of Voedingsatelier en ICT op de campus Menen.

Wie gericht op de doorstroom kiest voor het versterken van de basisvorming kan kiezen uit Wiskunde verdieping of Engels verdieping, gecombineerd met Frans verdieping en Wiskunde extra.

Wie gericht op de remediëring kiest voor het versterken van de basisvorming kan kiezen uit Wiskunde verbreding gecombineerd met Frans verbreding.

Bij het versterken van de basisvorming is deze keuzemogelijkheden van toepassing op de beide SIJO-campussen.

Voor wie de B-stroom kiest, volgt naast de 20 lesuren – als basisopties – 5 lesuren Maatschappij & Welzijn én 5 lesuren Economie & Organisatie, dit aangevuld met twee lesuren differentiatie. Door de keuze van de differentie wordt één van de twee basisopties versterkt.

Wat brengt het derde jaar?

Vanaf het derde jaar wordt gesproken van doorstroom domeinoverschrijdende finaliteit, doorstroom domeingebonden finaliteit, doorstroom/ arbeidsgericht en arbeidsmarktgericht.

Alle studiedomeinen krijgen per lesweek 32 lesuren waarvan ± 7 lesuren richtingspecifiek bij een doorstroomgerichte keuze en ± 17 richtingspecifieke lesuren bij een arbeidsmarktgerichte keuze.

Wie in SIJO naar een derde jaar overstapt, kan kiezen tussen drie finaliteiten: doorstroom domeingebonden finaliteit, doorstroom/arbeidsgerichte finaliteit en arbeidsmarktgerichte finaliteit.

Binnen ieder van deze finaliteiten worden een aantal domeinen aangeboden.

Voor de Sint-Jorisschool zijn dit de domeinen

Economie & Organisatie, STEM en Maatschappij & Welzijn.

• In de Doorstroom Domeingebonden f inaliteit kunnen de leerlingen kiezen uit de studierichting sprof ielen Biotechnis che Wetenschappen, Bedrijfswetenschappen en Maatschappij & Welzijn. → Biotechnische Wetenschappen is een theoretische richting met sterke accenten op wetenschappen. → Bedrijfswetenschappen is een theoretische richting met sterke accenten op economie en bedrijfseconomie. → Maatschappij & Welzijnswetenschappen is een theoretische richting met sterke accenten op sociale wetenschappen en filosofie.

Het eerste onderstaande schema geeft een duidelijk overzicht van hoe je je studieloopbaan – binnen de modernisering van het secundair onderwijs – gestart in het eerste jaar en naar het derde jaar toe concreet kunt invullen.

Het tweede schema heeft een overzicht vanaf het 4de t.e.m. het 6de en het 7de jaar.

Succes!

Jean-Luc Deprez

• In het Doorstroom/Arbeidsgerichte finaliteit kan er gekozen worden uit de studierichtingsprofielen Bedrijf & Organisatie en Maatschappij & Welzijn. → Bedrijf & Organisatie is een praktisch/theoretische richting met sterke accenten op bedrijfseconomie. → Maatschappij & Welzijn is een praktisch/ theoretische richting met sterke accenten op sociale wetenschappen en anatomie.

• In het Arbeidsmarktgerichte finaliteit kan gekozen worden uit het studierichtingsprofielen Organisatie & Logistiek en Zorg & Welzijn. → Organisatie & Logistiek is een heel praktijkgerichte opleiding met doorgroeimogelijkheden naar de arbeidsmarkt in administratieve en logistieke beroepen. → Zorg & Welzijn is een heel praktijkgerichte opleiding met doorgroeimogelijkheden naar de arbeidsmarkt in zorgsector.

6161

STUDIERICHTINGEN

J

K E U Z E

A A R

1u Fr en 1u Wis extra

R

Ondernemen

Kantoor Verzorging

Sociale wetenschappen

2B

2A

Moderne talen en wetenschappen

K E U Z E

1B K E U Z E

STEM-labo wetenschappen

2Au Latijn

J

A

K E U Z E

Latijn

2e A

1A

1Au

1e

STEM techniek wetenschappen Economie en organisatie

K E U Z E

STEM techniek wetenschappen

Economie en organisatie

K E U Z E

Economie en organisatie Maatschappij en welzijn

Maatschappij en welzijn

Maatschappij en welzijn

DOORSTROOM

3

Domein overschrijdend

A

Zie aanbod in:

e

J

A

SAM

R

SJC SPWE

DOORSTROOM/ ARBEIDSMARKTGERICHT

Domeingebonden

ARBEIDSMARKTGERICHT

Biotechnische wetenschappen K E U Z E

Bedrijfswetenschappen Maatschappij - en welzijnswetenschappen

K E U Z E

Bedrijf en organisatie Maatschappij en welzijn

K E U Z E

4TSO

4

J

K E U Z E

A R

Zorg en welzijn

4 BSO

Ondernemen en IT (Handel)

e

A

Organisatie en logistiek

K E U Z E

Ondernemen en communicatie (Handel-talen) Techniek wetenschappen

Administratie en retail (Kantoor) Verzorging - voeding

Sociale en technische wetenschappen

5 & 6 TSO

5e &

6e J

A A R

5 & 6 BSO

Accountancy en IT (Boekhouden – informatica) Marketing en ondernemen (Handel) K E U Z E

K E U Z E

Office management en communicatie (Secretariaat – talen) Techniek wetenschappen

Administratie en logistiek (Kantoor) Verzorging

E

Gezondheids– en welzijnswetenschappen

U

Sociale en technische wetenschappen

Z E

7

Specialisatiejaar na kantoor

e

J

A A

K E U Z E

R

62

Business support Logistics

Specialisatiejaar na verzorging K E U Z E

E

E

U

U

Kinderzorg Thuis- en bejaardenzorg / zorgkundige

K OOK° FAMILIERECEPT: AARDAPPELSALADE MET EIEREN EN HAM Mijn naam is Iluna Decoutere. Ik deel graag met jullie een receptje dat bij ons echt een familiegerecht geworden is. We noemen het thuis ‘mengeling’. Het gerechtje wordt vooral op warmere dagen gegeten. Het is gezond en heel lekker. Bij ons thuis is het een traditie geworden, en wie weet nu bij jullie ook?

Wat heb je nodig?

Een kom 1 ei per persoon salade tomaten aardappelen hesp mayonaise peper / zout

Hoe maak je het?

Ps: je mag zelf kiezen als je er iets niet in wil en hoeveel je erin wil.

Stap 1 Schil de aardappelen en spoel ze af. Kook de aardappelen tot ze zacht zijn.

Giet ze af en laat ze afkoelen.

Stap 2 Kook de eitjes hard (8 à 10 min) in kokend water.

Stap 3 Was de salade terwijl de aardappeltjes afkoelen.

Snij de salade in reepjes en doe deze in een kom.

Stap 4 Snij de hesp in reepjes. Voeg dit bij de salade.

Stap 5 Was de tomaten. Snij ze in kleine vierkante stukjes.

Meng ze bij de andere ingrediënten in de kom.

Stap 6 Schrik de gekookte eitjes onder koud water. Pel de eieren. Snij de eieren in kleine partjes. Meng ze bij de andere ingrediënten in de kom.

Stap 7 Snij de aardappelen ook in stukjes en doe ze in de kom.

Stap 8 Doe de mayonaise in de kom. Meng alles goed door elkaar.

Doe ook peper en zout erbij.

En je bent klaar! Opscheppen maar en smakelijk.

Iluna Decoutere – 2B3 63

FAMILIEBERICHTEN OVERLIJDENS 20202021 17 augustus Monique Delva, 84 jaar grootmoeder van de echtgenoot Jolien Bultynck (leerkracht) 19 augustus Thomas Froyman, 20 jaar zoon van Nancy Cobbaert (leerkracht) 9 september Yvette Croquet, 93 jaar grootmoeder van Maya Verkaemer (leerkracht) 7 oktober Luc De Coninck, 60 jaar vader van Sandy De Coninck (leerkracht) 13 oktober Frans Claerhout, 89 jaar grootvader van Evelyne Claerhout (leerkracht) 15 oktober Ivonne Lesschaeve, 94 jaar grootmoeder van Jana Mollen (6SETA) 20 oktober Louisa “Wiske” De Winter, 83 jaar grootmoeder van Wendy Budts (leerkracht)

21 oktober Werner Rodenbach, 83 jaar oud-leerkracht 8 november Joseph Desombere, 89 jaar schoonvader van Peter Vandamme (leerkracht) 20 november Jan Lommers, 83 jaar schoonvader van Griet Van den Broucke (leerkracht) 22 november André Dekein, 92 jaar schoonvader van Yesmi Soenen (leerkracht) 24 november Cecilia Demuynck, 83 jaar grootmoeder van Annelies Vienne (leerkracht) 7 december Marc Lamaire, 64 jaar oud-leerkracht

22 januari Johny Van Autrève, 67 jaar echtgenoot van Maryvonne Vandicke (leerkracht) 13 februari Marie-Thérèse Ostyn, 89 jaar moeder van Hilde Pattyn (leerkracht) en Jean-Luc Deprez (pedagogisch directeur) 23 februari Walther Bille, 93 jaar vader van Philippe Bille (werkman) 28 februari Walter Vermont, 90 jaar vader van Filip Vermont (preventie-adviseur scholengemeenschap) 3 maart Bernice Holvoet, 89 jaar grootmoeder van Kim Nuytens (leerkracht)

6 januari Raymond Breyne, 91 jaar grootvader van Sofie D’Hondt (leerkracht)

GEBOORTES 20202021 2 september Daan, zoontje van Iris Verwee (leerkracht) en Kenny D’hondt 26 oktober Loïc, zoontje van Ellen Tytgat (leerlingenbegeleider) en Wouter Peers 4 februari Olivia, dochtertje van Isabelle Soens (leerkracht) en Claude De Bouvere 18 februari Sarah, dochtertje van Mireille van de Goor (leerkracht) en Dries De Cock 64

WAT KOMT APRIL 2021 Maandag 19 april Klasfoto’s Geen avondstudie (volledige week) Maandag 26 april Info studiekeuze voor eerstejaars Dinsdag 27 april Info studiekeuze voor tweedejaars Donderdag 29 april Info studiekeuze voor vierdejaars

JUNI 2021 Donderdag 10 juni Start proefwerken Vrijdag 25 juni Exodus voor 6de en 7de jaar Dinsdag 29 juni Oudercontacten

JULI  AUGUSTUS 2021 Onthaal open op: Donderdag 1 juli tot en met vrijdag 10 juli van 09.00 – 12.00 uur en 13.00 – 16.30 uur Zaterdag 3 juli van 09.00 – 12.00 uur Zaterdag 10 juli van 09.00 – 12.00 uur Maandag 16 augustus t.e.m. dinsdag 31 augustus van 09.00 – 12.00 uur en 13.00 – 16.30 uur Zaterdag 21 augustus van 09.00 – 12.00 uur

MEI 2021

Zaterdag 28 augustus van 09.00 – 12.00 uur

Maandag 10 mei tot woensdag 12 mei Campus Geluwe: project ‘Welbevinden’ Vrijdag 21 mei 50 dagen Donderdag 19 augustus Herexamens Vrijdag 20 augustus Herexamens

SEPTEMBER 2021 Woensdag 1 september Eerste schooldag

65

Fabiolalaan 2, 8930 Menen Tel. 056 51 36 82 Fax 056 53 14 20

Kloosterstraat 15, 8940 Geluwe Tel. 056 51 47 51 Fax 056 51 47 51

www.sint-jorisschool.be