Golflengte nr 157 by sijo

GOLFLENGTE GOLFLENGTE

Derde trimester – Schooljaar 2020-2021 – 44ste jaargang – Nummer 157

OVERZICHT

SIJO.be-or-not.be

Edito ....................................................................................................................................... 4

Beeldenstormers ................................................................................ 52

Namens de directie.............................................................................. 6

Aan de babbelklap met......................................................... 56

Gaan en komen............................................................................................. 7

Is het even gepermitteerd............................................... 58

Op rustige Sijo-mijmeringen ........................................ 9

Hos ........................................................................................................................................ 59

Attentie ..................................................................................................................... 15

Spo(r)tlights ................................................................................................... 62

SIJOrama .............................................................................................................. 16

Ooggetuige ........................................................................................................ 86

Stu Trends .......................................................................................................... 24

De (nabije) toekomst................................................................. 90

In de media........................................................................................................ 26

Exodus .......................................................................................................................... 91

De nieuwe gezichten ................................................................... 36

Familieberichten ............................................................................. 102

Wij wuiven uit ............................................................................................ 38

Wat komt .......................................................................................................... 103

E DITO

NAMENS DE DIRECTIE

WAT ALS IK MIJN OGEN SLUIT

2020-2021 WAS GEEN BLUNDERBOEK!

Samen met de redactiecollega’s van Golflengte heb ik vele malen deze Edito-rubriek geschreven. Omdat dit mijn laatste bijdrage is, kreeg ik van de collega’s de vrijheid om deze alleen op te nemen.

Het overlegcomité, de adviesraad, de coronacommissaris, de experts, de virologen, de infectiologen, de gezondheidseconomen, de motivatiepsychologen, Celeval, de GEES, de GEMS, de Nationale Veiligheidsraad (NVR), het Federaal Coördinatiecomité (COFECO), Sciensano, Nationaal Crisiscentrum (NCCN), de Risk Assessment Group, de Risk Management Group, de FOD Volksgezondheid, de Evaluatiecel, de Hoge Raad voor de Gezondheid, de Taskforce, enz. enz.

Hierbij heb ik mij laten inspireren door een gedicht dat Mark Verhees maakte op 13.06.2018 en als titel “Als ik mijn ogen sluit” kreeg. Geniet van nummer 157! Jean-Luc Deprez

Als ik mijn ogen sluit luister ik naar ieder geluid muziek komt diep bij me binnen mooie klanken, prachtige zinnen de tijd staat even stil ik denk aan wat ik wil Als ik mijn ogen sluit trek ik er in gedachten op uit naar het moois wat ik heb mogen ervaren herinneringen die ik heb mogen bewaren lieve collega’s en zovele jongeren die ik heb mogen en kunnen waarderen ik zal het bijzondere ervan blijven visualiseren Als ik mijn ogen sluit neem ik een positief besluit denkend aan wat het zal brengen hoe zal ik er mij in mengen hoe ga ik om met deze nieuwe heerlijkheid en geef ik die tot nu onbekende wereld voldoende aardigheid Als ik mijn ogen sluit kom ik bij de Sint-Jorisschool uit bij de vele mooie momenten in mijn leven die me iedere dag opnieuw energie mochten geven om alles wat me zo liefdevol raakte en het SIJO-leven zo prachtig maakte Als ik mijn ogen sluit zeg ik dankjewel het was een mooi geluid. 4

Wie het – na het lezen van bovenstaande – hoort donderen in Keulen is wellicht pas geëmigreerd naar de aarde van een andere planeet. Mondkapjes opzetten, afstand houden, niet eens op een betamelijke wijze een kopje koffie of frisdrank kunnen nuttigen … Het resulteerde in het soms tot het op de toppen van onze tenen lopen. Maar – na twee jaar zien wij eindelijk – zij het niet op een spectaculaire wijze – het einde van de tunnel in zicht komen én terug wat licht opduiken

LATEN WIJ (BLIJVEN) HOPEN Na het volgen van het voorbije strenge coronabeleid zullen wij hopelijk ooit terug onze alledaagse vormen van nabijheid uiteindelijk weer mogen opnemen. Laten wij hopen dat het binnenkort niet zal blijken dat corona ook ons DNA heeft aangetast, want het zou toch een pak saaier worden indien ons voortaan verder allerhande regels worden opgelegd om op een ‘gezonde’ manier ons leven draaiende te houden? Wij hebben met heel veel onmacht moeten vaststellen dat een deel van de jeugdjaren van onze jongeren beknopt en verhinderd werden (en eigenlijk nog steeds worden). Het uitbouwen van hun netwerk werd/wordt twee jaar on hold gezet. Het virus heeft ons allemaal ergens geraakt en heeft er zelfs bij veel mensen diep op ingehakt. Wij zijn – zonder uitzondering – met z’n allen als het

ware in een oorlog terechtgekomen, waarin net geen bommen worden gegooid. Onze leefwereld, zowel binnen als buiten, zat/zit vol met sluipschutters. En inderdaad, ook op school kregen wij een deel van de COVID-taart voorgeschoteld. Om het virusonkruid te doen verdwijnen, was wieden niet voldoende. Het bleek echt nodig om de aarde grondig om te ploegen. Hierbij hebben wij ons niet omgedraaid bij het tegenkomen van een beperking, maar we hebben al het mogelijke gedaan om de beperking zelf om te draaien, ook al leek de golfbewegingen die wij daarbij maakten soms meer op een rootsbaan.

WORK IN PROGRESS EN HEAVY De leerlingen vormen het hart van een school. Iedere jongere die zich inschrijft in een school solliciteert hierbij voor zijn/haar plaatsje in de school en in de klas. Om ervoor te zorgen dat dit op een correcte manier verloopt, speelt de leerkracht en opvoeder hierin een heel belangrijke rol als coach. Wij denken te mogen zeggen dat de leerkrachten en opvoeders dit tijdens het voorbije schooljaar op een voortreffelijke wijze hebben volbracht. Het leven op school is steeds – maar nu zeker – zondermeer “work in progress” geweest. Daartoe hebben de leerlingen zich – in dit toch wel moeilijke schooljaar én al was het parcours niet steeds foutloos – op een fatsoenlijke wijze gemanifesteerd. 2020-2021 is m.a.w. geen blunderboek geweest. De omstandigheden waarin er les moest gegeven en gevolgd worden, waren niet eenvoudig. Het constante switchen van afstandsonderwijs naar fysiek les op school was voor velen lastig en heavy. Soms was het gevoel aanwezig dat het niet echt lukte om het kwaliteitsvol onderwijs te bieden dat onze jongeren verdienen. Wij stelden vast dat eenieder met zijn/ haar kundigheid was begaan en ter harte nam alsook bezorgd was voor het oplopen van leerachterstand. 5

G AAN EN KOMEN Iedereen heeft het beste van zichzelf gegeven om de vooropgestelde (leerplan)doelstellingen te behalen. Wij stelden ook vast dat een aantal leerlingen – binnen de digitale groeisprint, waarvoor zij niet gekozen hebben – dreigden te kapseizen. Als school hebben wij met de ondersteuning waarover wij beschikken geprobeerd hen aan boord te houden. Bij bepaalde momenten primeerde de zelfzorg om het eigen blijven functioneren te koesteren en moest er wat tijd gevraagd worden. Op die manier bleven wij – voor onze jongeren – als hartelijke school verder bouwen voor hun boeiende toekomst.

DANK JE WEL HIERVOOR Opschepperige en zelfingenomen woorden willen wij hier zeker niet gebruiken, maar toch kijken wij met een tevreden gevoel terug op het voorbije schooljaar. Iedereen heeft binnen zijn/haar terrein de werking zo goed als mogelijk proberen te managen. Hoe moeilijk het soms is geweest, alle personeelsleden (leerkrachten, opvoeders, administratief personeel, ondersteunend personeel, coördinerend personeel en collega’s van ondersteuningsnetwerk) hebben de diverse talenten van onze jongeren in een cultuur

van inclusie proberen – iedere dag opnieuw, fysiek en online – vorm te geven. En juist dit is een wezenlijk onderdeel van de missie en de visie van SIJO. Dank je wel daarvoor aan alle betrokken collega’s. Evenzo een bijzonder woord van dank aan de collega’s van de technische dienst en het onderhoud die er iedere dag opnieuw voor zorgde dat de school – in Menen en in Geluwe – telkens een kraaknette verschijning kreeg. Ook voor onze preventiedienst en coördinator was het geen sinecure om het dagdagelijkse reilen en zeilen van de school in overzichtelijke, gestructureerde, rustige en veilige banen te loodsen. Vandaar dat wij hen ook deze speciale dank je wel willen meegeven.

JOLIEN BULTYNCK AANGESTELD ALS NIEUWE ADJUNCT-DIRECTEUR Zoals jullie kunnen lezen in “We wuiven uit…” sluit ik op het einde van de grote vakantie mijn actieve onderwijsloopbaan af in de Sint-Jorisschool en treed ik vanaf 1 september 2021 toe tot het SIJOgris-gezelschap. Op 27 mei stelde de raad van bestuur van de scholengroep “Scholen aan de Leie” Jolien Bultynck aan als mijn opvolger. Jolien zal vanaf 1 september – samen met Pieter Jan Veldeman – het directieteam vormen van SIJO. Ik ben er absoluut van overtuigd dat zij deze nieuwe professionele uitdaging op een heel goede wijze een mooie en waardevolle invulling zal geven én dat ze zo op die manier - samen met Pieter Jan Veldeman - de Sint-Jorisschool verder zal modelleren tot een blijvend innemend pedagogisch project waarbij zij SIJO – als ‘Hartelijke school voor boeiende toekomst’ – zal blijven verder uitbouwen en uitdragen. Ik wens haar daartoe dan ook alle succes toe. Wij vroegen aan Jolien om zichzelf even voor te stellen en haar visie te verduidelijken over wat school maken voor haar betekent en inhoudt.

Hopelijk wordt het komende schooljaar een rustiger schooljaar dan de twee voorbije schooljaren en kunnen/mogen wij vlug alle narigheid vergeten. Geniet (eerst) van dit nummer en (straks) van een welverdiende vakantie. Jean-Luc Deprez en Pieter Jan Veldeman

Jean-Luc Deprez

“De zomervakantie komt eraan. Voor vele leerkrachten, leerlingen en ouders altijd dé vakantie om naar uit te kijken. Voor mij zal het dit jaar net iets anders zijn. Ik neem afscheid van mijn job als leerkracht en wordt jullie nieuwe adjunct-directeur.

meer in het straatbeeld verduidelijken. We zijn reeds vele jaren een hartelijke school waar iedere leerling, ouder en ieder personeelslid zich goed kan, mag en moet voelen. We verblijven tenslotte toch veel uren van de week in de schoolomgeving.

Hallo, mijn naam is Jolien Bultynck. Ik ben een enthousiaste, begripvolle en leergierige dame die graag haar schouders onder deze school zet.

Na een schoolcarrière wensen we elke leerling ook een boeiende toekomst toe. We hopen hen doorheen het parcours in de Sint-Jorisschool beter te leren kennen en hen in een voor hem/haar passende richting te laten slagen.

Na een tijdje les te hebben gegeven in het buitengewoon secundair onderwijs te Gent en mama te worden van een lieve, schattige dochter werd het tijd om wat dichter bij huis te werken. Ik startte vijf schooljaren terug als leerkracht VoedingVerzorging en Natuurwetenschappen in de SintJorisschool. Dit schooljaar gaf ik voornamelijk les in onze kleine campus eerste graad in Geluwe, waar ik al enkele jaren ‘de leerkracht wetenschappen’ ben. Lesgeven doe ik graag, al was ik al een tijdje aan het dromen over een job als directeur. En dromen, die moet je zoveel mogelijk achterna kunnen gaan. Als adjunct-directeur wil ik de schoolvisie ‘een hartelijke school voor een boeiende toekomst’ nog 6

Ik hoop, om samen met iedereen in en rond de SintJorisschool, de toekomstdromen van elke leerling achterna te kunnen gaan. Ik weet dat ik dit niet alleen kan, maar ben ervan overtuigd dat dit SIJOlerarenkorps iedere leerling hierbij ten volle wil helpen. Ik sta hen hiervoor graag met raad en daad bij. Een job waar je graag naartoe gaat, een school waar je je echt thuis mag voelen, een plaats die een deeltje van je leven mag zijn. Dit is waar ik de komende jaren wil voor streven. Mijn levensmotto is al jaar en dag: “carpe diem”, het Latijnse spreekwoord voor pluk de dag.

OP RUSTIGE SIJO-MIJMERINGEN… In september start het 3de jaar ook met een avontuur. Studierichtingen krijgen nieuwe namen, maar geen nieuwe leerkrachten. Het professionalisme van elke leerkracht blijft uiteraard behouden, al zullen de accenten van elk vak binnen een studierichting wat anders liggen. De onderwijsvernieuwing biedt meer vrijheid om per studiedomein specifieker te gaan werken. Ik wil hier dan graag op toezien dat elke studierichting nauwer gaat samenwerken met de bedrijfswereld en samenleving waar de leerlingen later in terecht zullen komen.

Elke dag is een nieuw begin voor een boeiend avontuur. Vergeet wat gisteren is fout gelopen en onthoud de leuke momenten van het verleden. Herinneringen maken je tot wie je bent, toekomstdromen maken je tot wie je wil worden. We willen dan ook elke leerling alle kansen bieden om zich doorheen de puberteit tot een succesvolle volwassene te laten uitgroeien. Dit is hen elke dag kwaliteitsvol onderwijs aanbieden, met een knipoog naar een optimale zelfontplooiing.

Ik ken al heel wat collega’s, de school en schoolomgeving. De Sint-Jorisschool is een aangename school waar iedereen uniek mag zijn. Ik ben er dan ook van overtuigd dat we de school alleen maar nog meer kunnen doen uitblinken in wat we nu reeds te bieden hebben. Ik ben dankbaar voor het vertrouwen en zal me dan ook ten volle inzetten voor een positief schoolklimaat voor iedereen.

AAN DE REDACTIE Eind juni van vorig jaar was ik nogal beschaamd. Mijn zoon, Martin Seynhaeve had voor zijn laatste bijdrage aan Golflengte het halve nummer volgeschreven. Hij ging namelijk met pensioen en dacht dat de mensen geïnteresseerd waren in tien bladzijden over zijn schoolcarrière. Het was zijn broer Kevin die het mij vertelde. En in de tien bladzijden géén enkel woord over zijn zus, Claudy, aan wie hij twee jaar Engels heeft gegeven. Daarbij was ze ook nog enkele jaren lid geweest van de ouderraad.

Mietje kwam nochtans elke week uit Ieper om een jongen te helpen die van Irak kwam en pas op 16-jarige leeftijd in Vlaanderen naar school begon te gaan. Niet gemakkelijk om dan nog Nederlands te leren. Mietje had toch ook wel een woordje van waardering verdiend. Ik was nog blij dat er naar aanleiding van zijn pensioen geen foto van Martin in Golflengte stond. Nu we aan het laatste nummer van het jaar zijn, is het gevaar geweken dat hij toch nog een foto in Golflengte smokkelt. Allé.

Maar… geen woord daarover.

Geniet allen van de verdiende vakantie.

Ik las ook dat hij veel oud-collega's vermeld had. Maar Mietje Kestelyn die elk week naar Sint-Joris kwam om een leerling te helpen. Nee, daarover eveneens 0 (nul) woorden!

Een alliteratie heb ik van mijn zoon geleerd.

Ickny Te Vree

Tot op 1 september! Jolien Bultynck

VAN DE REDACTIE Wij willen zeker niet onaardig doen tegen mevrouw Te Vree, maar hebben – in onze archieven – toch nog een foto gevonden. Na de rechtzetting naar zijn zus Claudy en zijn ex-collega Mietje Kesteleyn toe, mag zijn foto er toch ook wel bij. Zo stond Martin vele schooljaren in de onthaalbrochure voor de nieuwe startende collega’s.

DE KLASSENRAAD WAS ZEER STRENG Preventieadviseur Mieke Verhaeghe en coördinator Nico Vandoorne hebben niet enkel dit schooljaar maar ook het vorige schooljaar hun handen vol gehad met twee leerlingen die maar blijven vervelend doen, nl. Ona Cor en Vid Co.

In elk geval ook een bloemetje en applaus aan alle leerlingen die hun einddiploma behaald hebben en afspraak in de Facebookgroep. Veel succes na de Sint-Jorisperiode! Martin Seynhaeve, SIJOgris-collega

Ona en Vid zijn twee nieuwe leerlingen sinds half maart vorig schooljaar, die op de klassenraad van eind juni 2020 niet enkel een C-attest maar tevens ook een B-attest kregen.

(*) Je zult zien: Heimwee naar de Sint-Jorisschool komt vroeger dan verwacht. (**) Jij hé, niet je lief.

Nog nooit was een klassenraad zo streng geweest én dan nog voor twee leerlingen. Dat was echter ook nodig want zowel Cor als Vid wilde niemand écht meer teruggezien in september 2021.

LEZERSBRIEF MAMA W. WINDY (5A3)

En toch…

Beste directie Je mag het me niet kwalijk nemen, maar op 4 mei ben ik snel even binnengesprongen op school. Mijn zoon had van zijn leerkracht Frans (meneer Foré of mevrouw Grégoire) geleerd: "En avril ne te découvre pas d’un fil, en mai fais ce qu’il te plaît".

Sytze Vliegen

EINDELIJK ! Eindelijk het allerlaatste nummer van Golflengte. Verlost van Sint-Joris. Eind juni was dat vroeger een gedachte van veel zesdejaars. (*) Het was bovendien ook bijna onmogelijk om nog Golflengte te blijven lezen. Tenzij je een jongere broer of zus had… of een lief dat nog in Sint-Joris zat… of in de wachtzaal bij de dokter… (**) Of... Nee... Golfengte was na je zesde jaar verleden tijd. Maar ook dat is verleden tijd. Want sinds vorig schooljaar verschijnt Golflengte digitaal. En zodoende kan heel de wereld het nu lezen. De beste manier om als oud-leerling de link naar de digitale schoolkrant te pakken te krijgen, is door lid te worden van de Facebookgroep van de oudleerlingen van de Sint-Jorisschool. Zie volgende link:

https://www.facebook.com/ groups/19754864199 En ook via Google is die groep snel gevonden. Intussen zijn er al meer dan 2.000 oud-leerlingen en zelfs oud-leerkrachten lid. Zo kun je SIJO blijven volgen en zie je Philippe Bille nog eens aan het werk, hoe de werken evolueren of welke leerkrachten er in de bloemetjes worden gezet omdat ze met pensioen gaan.

Dat wil zeggen dat je in mei mag aantrekken wat je wil, want heel koud zal het nooit meer zijn. Zodoende was hij zonder trui en jas naar school vertrokken. Maar ik dacht: "Die spreuk is van voor Corona, hé. Allé zeg, dat ventje zal het koud hebben." De ijsheiligen zijn nog niet gepasseerd en door corona zullen alle vensters open worden gezet. Voor een goede ventilatie, hé. Dat moet niet gemakkelijk zijn voor de preventieadviseur. Mevrouw Verhaeghe zeker? Ja, ik ken haar, want mijn oudste dochter zat ook bij haar.

Je moet weten dat mijn moeder elk jaar een trui breit voor de dikke truiendag. Op den duur liggen al onze kasten vol. Ja, als je drie kinderen hebt en er elk jaar een dikke trui bij krijgt, liggen de kasten vol. En ze gooien dat niet graag weg, hé, want het is van hun mémé. Ziezo. Nu weten jullie waarom ik er was op 4 mei. En ik heb ook een foto genomen van de ramen. Want ja, die komen ook niet vaak in Golflengte, hé. Bedankt voor het lezen. En nog een fijne dag gewenst. De mama van Werenfried Windy - 5A3

Als je als preventieadviseur alles perfect in orde wil hebben, dan slaap je nooit zeker? Mevrouw Verhaeghe is wel een beetje zo, hé. Het moet in orde zijn. En terecht. Maar dus, ik fietste naar school en zag inderdaad dat er heel veel ramen open stonden. Bill Gates zou nogal content zijn met al die Windows. Ik heb dus aan mijn zoon Werenfried, maar wij noemen hem thuis Fredje, een dikke trui gegeven en een K-Way. 1111

IN MEMORIAM LIONEL HEYRICK (20.12.1944-19.03.2021) “Lionel: je was er één uit de duizend …” We waren niet close. Wel vrienden, kameraden zeg maar. Ik ken jou en jouw Marie-José al jaren, eigenlijk al vanaf de tijd dat ik in de Sint-Jorisschool les gaf. Tussen 1986 en 1992 was je secretaris van de ouderraad van het toenmalige Technisch Instituut Sint-Joris. Je zonen Johan (Glastechnieken) en Eddy (techniek-wetenschappen en sociaal-technisch) studeerden er en je was onmiddellijk kandidaat om samen met Marie-José lid te worden van die ouderraad. En niet zomaar lid: je werd zeer gedreven. Als vertegenwoordiger van de leerkrachten had ik onmiddellijk door dat jij een fantastische secretaris zou worden. Vreemd genoeg klikte het tussen ons: ik kende je niet maar ik waardeerde en bewonderde je inzet, je pogingen om inspraak van de ouders te

betrachten en de beslissingen ter discussie voor te leggen. Je zat niet verlegen om een nieuw idee, een nieuw voorstel, steeds ten dienste van de school en de leerlingen. Zelden – nooit eigenlijk – heb ik je kwaad of opvliegend gezien. Wel vaak kordaat en dat volstond. Je was er altijd voor iedereen, Lionel. Ik heb je het meest en het best ervaren naar aanleiding van schoolfeesten en optredens die ik om de twee jaar met zoveel mogelijk leerlingen organiseerde. “Zeg maar waar ik kan helpen, zeg maar wat ik moet doen”, was steevast je reactie en samen met MarieJosé heb je heel veel gedaan. Je was niet te beroerd om te sleuren, te timmeren, te schilderen, belichting te helpen plaatsen … Optredens waren toen immers nog in de sporthal van de school waar een heus

podium in elkaar werd getimmerd. Je vertrok nooit voor het in jouw ogen perfect was en dan nog ging je op afstand staan kijken en kon je een bedenking vaak niet laten: “Misschien had dit wat meer naar links moeten staan en die kleur … is die niet …?” Lionel, dat zijn zoveel mooie herinneringen die ik aan jou heb. Ik kon blind op jou en Marie-José (die vaak mee stikte aan gordijnen en kleren en zo …) rekenen. Je was gelukkig, Lionel, als enkele van jouw ideeën in die schoolfeesten konden gerealiseerd worden. En … zonder morren aanvaardde je ook een opmerking en/ of een kritische noot. Mag ik er één spektakel uitpikken dat nog altijd nazindert bij mij? Het CC De Steiger (toen heette het nog ’t Ghelandt) was nog jonge realiteit en voor de eerste keer waagde ik me met een team aan een volwaardig toneelstuk op de planken van het nagenoeg nieuwe podium. De Wijze Kater werd in 1990 een weergaloos succes. Meer dan 40 leerlingen (onder meer ook jouw zoon Eddy) stonden op het podium in een decor waaraan jij en een zeer actieve ouderraad urenlang – vaak tot laat in de nacht – in de kelders van het CC mee getimmerd hebben. En er waren ook de missieavonden, de uitstappen met de ouderraad, kaartavonden, opendeurdagen … Nooit was je er niet bij of je moest een heel ernstig excuus gehad hebben. Een broodje smeren, een pintje tappen, een sausje opwarmen, een stoel en een tafel verplaatsen, de boel opkuisen …

Nee Lionel, dat is niet te veel lof. Ook Marie-José moet ik hier zeker in betrekken. Jullie waren een droomkoppel, een koppel uit de duizend. Vreemd, Lionel, dat zoveel zaken me uit die tijd zijn bijgebleven. Dat ze zo diep in mijn hersenen zijn ingeprent! Dat betekent toch wat. Ik moest ze hier eens neerschrijven. Na deze schoolmomenten, toen je zonen er niet meer studeerden, verdween je logischerwijze van het toneel van Sint-Joris, maar ik kwam je telkens opnieuw weer tegen op een of andere parochie-activiteit en steeds weer vertoonde je dezelfde onverdroten inzet. Je deed zoveel voor je medemens, Lionel. Nee, je was niet onvervangbaar, niemand is dat, maar vaak was je toch wel onmisbaar! Lionel, de laatste jaren zijn we elkaar wat uit het oog verloren maar telkens we elkaar ontmoetten kwamen heel veel herinneringen naar boven. Je was zo gedreven, zo begaan met alles en iedereen en uiteindelijk werd je geveld; Je kon niet meer. Ik hoop dat je niet te veel geleden hebt. Nooit vergeet ik jou. Steeds zal er iets van jou in mij blijven hangen. Je was een uitzonderlijk man. Lionel, neem nu maar een welverdiende rust. Je blijft bij ons. Chris Battaille, SIJOgris-collega

1313

A TTENTIE DE GIP: WAT IS DAT JUIST?

VACATURE Deze bijdrage is bestemd voor de jonge leerkrachten. Bij het schrijven van deze tekst, was er een vacature voor een directiefunctie in de Sint-Jorisschool. Misschien zegt je dat wel iets, maar ben je nu nog wat te jong? Welnu, oefen al een beetje door mee te werken met de schoolkrant Golflengte om op termijn hoofdredacteur te worden. Neem nu Jean-Luc Deprez. Hij schopte het tot pedagogisch directeur, maar begon ooit als creatief directeur van Golflengte. En wat leerde hij daar allemaal dat hem later van pas kwam als directeur? • Werken met een deadline. Drie keer per jaar moet het nummer van de schoolkrant klaar zijn. Zonder planning lukt dat niet. Plannen dus. Je moet aan het begin van het trimester afspreken wie wat zal doen. • Een klein zwart boekje kan daarbij helpen. Door de pandemie was het voor Jean-Luc wel moeilijker om zoals vroeger vaak in de lerarenkamer te zijn. Jammer, want door er vaak te zijn, hou je de vinger aan de pols en kun je bijsturen waar nodig. En door alles op te schrijven, vergeet je ook niets. • Je leert bovendien ook omgaan met leerkrachten die beloven van iets te schrijven, maar het "vergeten". • Het is dan een vaardigheid om er met zachte dwang en zonder de stem te verheffen voor te zorgen dat ze toch doen wat je wil. • Een boodschap brengen, is één zaak, maar die op een aantrekkelijke en artistiek verantwoorde manier brengen is een andere. Want saaie boodschappen, daar heeft niemand iets aan. Welnu, geen betere plaats dan Golflengte om dat te leren. Want zonder een portie creativiteit leest niemand

je schoolkrant. Een bewijs van zijn talent? Bekijk maar eens alle covers van Golflengte van de laatste 20 jaar. Allemaal van zijn hand. • Dank u wel zeggen. Dat kon directeur Deprez als geen ander. Welnu... de schoolkrant is daarvoor de ideale plek. Elk trimester krijg je de kans om wie belangeloos aan de schoolkrant meewerkte te bedanken. Op onze beurt nu een welgemeende dank u wel voor de veeeeele uren die Jean-Luc spendeerde om Golflengte tussen pakweg 2001 en 2020 op een fantastische manier vorm te geven. En veel succes aan de nieuwe ploeg die het voortaan zonder de dagelijkse aanwezigheid van Jean-Luc zal moeten stellen. Martin Seynhaeve, SIJOgris-collega

Als je in het begin van je zesde jaar de uitleg over de GIP (de geïntegreerde proef) te horen krijgt, ben je even overweldigd. Al die verantwoordelijkheid wordt opeens op je afgeschoven – de stage, de presentaties, de opdrachten -, maar eigenlijk is het helemaal niet nodig om er nerveus voor te worden. Je kan rekenen op de steun van alle betrokken leerkrachten als er iets stroef loopt, als je problemen hebt, als je niet weet wat te doen, enz. Ook mag je niet vergeten dat je vrienden in hetzelfde schuitje zitten, dus is het zeker niet verkeerd om elkaar hulp te vragen en te helpen. Wat de GIP eigenlijk inhoudt, is vrij simpel. Ik heb mijn zesde jaar gedaan in de richting 6SETA en voor ons was het eindwerk eigenlijk redelijk vanzelfsprekend. We kregen taken voor de vakken Secretariaat, Nederlands, Frans, Engels en Duits. Dit varieerde van het geven van presentaties over je stagebedrijf voor je taalvakken tot het maken van een website voor Secretariaat. Eigenlijk is je GIP het totaalpakket van alles wat je geleerd hebt in het middelbaar, over de volledige zes jaar.

Wij zijn Axelle Vantomme en Sarah Decock van 6 boekhouden-informatica (BI). Net als al de voorgaande zesdejaars was het ook onze beurt om onze GIP te maken. De GIP is een geïntegreerde proef waar je je kennis en vaardigheden bundelt tot een eindwerk. Het was een uitdagend werk waar veel tijd in gestoken werd. Maar alles is uiteindelijk goed uitgedraaid. De website was toch wel het leukste om te maken, want daar konden we onze creativiteit de vrije loop laten gaan.

De gedachte dat je eindwerk iets totaal nieuws is, vol met dingen die je eerder nog niet zag, mag je dus snel vergeten. Het kan natuurlijk wel eens gebeuren dat bij het maken van een opdracht je iets niet weet betreffend leerstof, maar daarvoor zijn er leerkrachten. Het eindwerk is helemaal niet iets dat je op je eentje moet doen, dat wordt ook helemaal niet verwacht van jou. Tijdens het schooljaar door krijg je vaak tijd in de klas om aan je GIP te werken. Dit doen de leerkrachten zodat het makkelijker zou zijn om hen vragen te stellen als iets niet lukt. De meeste tijd zal je waarschijnlijk spenderen aan het vak Secretariaat, aangezien daar de grootste én meeste opdrachten zitten. Als ik een tip mag geven aan iedereen die dit leest en later nog een GIP zal moeten maken, is het dat je helemaal niet nerveus moet worden bij de gedachte aan je eindwerk en dat er altijd mensen rondom je zijn die je zullen steunen als het wat moeilijker wordt. Ieuwke Tanghe - 6 SETA

Verder is de samenwerking relatief vlot verlopen en was het toch wel een leuke ervaring met een eindwerk waar we trots op mogen zijn. Ik wens de volgende jaren alvast heel veel succes toe. Groetjes

Axelle Vantomme en Sarah Deconck - 6BI

SIJORAMA 2DE GRAAD KANTOOR OP BEDRIJFSBEZOEK IN KRUIDVAT Dankzij de versoepelingen van de coronamaatregelen werden bedrijfsbezoeken terug haalbaar. Met de eigen klasbubbel gingen de kantoorklassen van de tweede graad op bezoek naar de drogisterij Kruidvat. Daar kregen de leerlingen de kans om eens mee te draaien als een echte professional.

assortiment. Samen moesten we alles aanvullen en goed kijken of de producten juist stonden. Wanneer we dat hadden gedaan, kregen we een grote kar met nog producten die we ook moesten aanvullen. We moesten dan alle afval, karton en plastiek weggooien en dan mochten we vertrekken.

Kitty van 4KA2 maakte volgend kort verslag op: Wanneer we aankwamen, kreeg iedereen uitleg over wat we allemaal moesten doen. Daarna werden alle taken verdeeld en kreeg iedereen zijn eigen

Kitty Sabbe - 4KA2

BIG “ENGLISH” CHALLENGE

Vorig jaar was er geen Big Challenge door de lockdown, maar in 2021 konden we terug de grote uitdaging aangaan.

Iedere leerling die meedoet aan de wedstrijd krijgt hiervan een diploma en ook de winnaars worden beloond met prijzen.

De Big Challenge is een Engelse taaltest waarbij leerlingen van alle leeftijden en alle richtingen hun Engelse taalkennis en vaardigheden kunnen testen. De leerlingen krijgen een link via smartschool een beginnen aan de test online. De leerkrachten bepalen vooraf het taalniveau en dan worden de leerlingen uitgedaagd om al hun skills aan het werk te zetten.

Om de olympische gedachte te eren: deelnemen is belangrijker dan winnen.

1717

FAREN BRACHT IN TRAILER THEATER OP SCHOOL

GILWE, WAAR KLEINE GELUKSKES GROOTS ERVAREN WORDEN!

Gefascineerd door de mythische liefde tussen Orpheus en Eurydice schreef Ellis Meeusen 'Faren', een intrigerend verhaal over reizen en sterfelijkheid, over licht in het duister, over omkijken en tegelijkertijd vooruit reiken.

Tradities zijn er om in ere gehouden te worden...

Als Andreas niet met fiets en al het huis dat ik bewaakte als een burcht was binnengestormd, had ik hem er misschien wel nooit ingelaten uit schaamte of uit voorzichtigheid, maar hij was er en hij mocht blijven. Ik wou dat hij bleef.

Een jonge vrouw rijdt met haar lief naar het zuiden van Frankrijk, een rit die ze vroeger jaarlijks met haar gezin maakte. Herinnering en heden lopen door elkaar, terwijl ze de weg zoekt in een donkere nacht.

'Faren' ontstond vanuit een fascinatie voor de mythische liefde tussen Orpheus en Eurydice, maar vertelt een nieuw verhaal. Een verhaal over reizen en sterfelijkheid. Over licht in het duister. Over omkijken en tegelijkertijd vooruit reiken. En over waar naartoe, als je niet meer voor- of achteruit kan. “Ellis Meeusen heeft met Faren een intrigerend en emotioneel overweldigend toneelstuk geschreven, meer dan alleen een indrukwekkende masterproef. De poëtische kracht van haar vertelstem zal hopelijk nog in veel nieuwe stukken te beluisteren zijn." (Theaterkrant)

Virussen neigen overal roet in het eten te gooien. Maar dan is dat toch buiten de krachtige inzet en vindingrijkheid van de werkgroep 'projectweek Geluwe' gerekend! Niets houdt ons tegen! We besloten dit jaar voor geluk te gaan, verspreid over drie volledige projectdagen: geluk voor onszelf, geluk in de klasgroep, en geluk verspreiden in Geluwe en ook wel wat daarbuiten. Enkele getuigenissen:

Deze voorstelling werd aan de leerlingen van het 6de en 7de gebracht in de laadruimte van een grote vrachtwagen. De trailer (lengte 18m x breedte 2,60m x hoogte 4,20m) kreeg drie weken een plaats op de speelplaats van de school.

Dit jaar was het thema van de projectweek geluk. De eerste dag gingen we op zoek naar ons eigen geluk. We vulden bundeltjes in over geluk en kregen uitleg over hoe je veilig kan omgaan met Instagram. Er waren ook verschillende soorten workshops: bootcamp, meditatie, lachtherapie …

Normaal gezien had 'Faren' reeds in november 2020 moeten spelen. Het coronavirus en de daaruit voortvloeiende lockdown stak daar een stokje voor maar met de nodige creativiteit kon er toch genoten worden van deze voorstelling.

Ik koos voor de workshop van het hondenasiel. We kregen uitleg over wat ze doen in zo’n asiel en hoe de dieren er terecht komen. We deden een korte wandeling met de honden en zagen ook een paar katten en ratten die ze er verzorgen. Eens terug op school moesten we onmiddellijk naar een grasveld fietsen. Daar schreven we een speech ter gelegenheid van onze 100ste verjaardag.

De tweede dag brak aan en we gingen op zoek naar het geluk van de volledige school. We zochten liedjes die bij de andere leerlingen pasten en schreven complimentjes naar elkaar. We maakten ook een blotevoetenparcours. Tijdens de pauze mochten we allemaal het parcours afleggen. We maakten samen soep en cakes. Als middagmaal kregen we een broodje aangeboden van school. Na de middag vulden we allemaal een soort lijst in die ging over wat je graag doet, eet … Wanneer iedereen dit had ingevuld, vergeleken we elkaars antwoorden. En om de dag te eindigen mochten we per klas kiezen wat we nog zouden doen. Mijn klas deed vlaggenroof en het was heel leuk. De laatste dag mochten we mensen buiten de school gelukkig maken. We werden verdeeld in groepen en kregen uitleg over wat we moesten doen. We mochten plantjes rondbrengen, een

boom versieren, de bushaltes kleurrijker maken, flyers uitdelen … Sommige leerlingen toonden hun talenten aan de mensen. De projectweek was enorm leuk! Het was een welgekomen adempauze in een rare tijd. Even niet denken aan studeren of Corona. Youna Deleu - 2G4

Op dag 2 hebben we echt leuke dingen gedaan. In de voormiddag hadden we eerst een klasmoment en hebben we geluk door de klas gebracht. We hebben voor iedereen van de klas een complimentje geschreven. We hadden uiteindelijk elk een zakje vol complimentjes, hartverwarmend! Na het klasmoment hebben we buiten een deel van het blotevoeten-parcours verder gemaakt. Toen we daarmee klaar waren, zijn we de balletjes gaan rollen voor in de groentesoep te doen. In de middag hebben we een belegd broodje gekregen van school en de soep die we hadden gemaakt. Samen met de klas gewoon rustig picknicken in het zonnetje: heerlijk, net als de soep. Toen was het tijd om het volledige blotevoetenparcours uit te proberen. Dat was echt leuk om te doen! In de laatste speeltijd hebben we een browniecupcake gekregen die de eerstejaars hadden gemaakt. Euhm, die waren nogal… verrassend bij momenten. De ene hadden wat weg van een moelleux, de andere waren keigoed (keihard). Maar met liefde gemaakt! De laatste 70 minuten hebben we met de klasgroep (2G1-2-4-5) vlaggenroof gespeeld. Dat was echt leuk en grappig en ook zoals meneer Parmentier zei : ‘Ik heb jullie nog nooit zo actief bezig gezien.’ Rina Govori - 2G5

>>>

1919

Woensdag 12 mei, de leukste dag van mijn leven! In de ochtend gaven leerkrachten uitleg van wat er die dag te doen was: onze opdracht was MENSEN IN GELUWE GELUKKIG MAKEN. We werden in groepjes verdeeld. Ieder groepje kreeg een missie. Er werden bijna 200 plantjes verdeeld; aan ruitenwissers en aan fietsen werden 300 kaartjes met positieve boodschappen gehangen; de bushokjes werden met raamstiften van vrolijke tekeningen voorzien; enkele bomen in het gemeentepark kregen massa’s kleurrijke veren; er kwamen enkele grote krijttekeningen op openbare plaatsen; en een groep leerlingen ging een verrassingsoptreden doen bij Ter Beke en Triamant. Ik behoorde tot de groep die ging optreden. Dat was zo een toffe opdracht. Mijn groep bestond uit mezelf en vijf andere leerlingen. Ik en een andere leerling deden een dansje, de andere twee leerlingen speelden een stuk muziek van Harry Potter met de tuba en trombone. Tenslotte waren er nog twee meisjes die een liedje zongen.

Na deze opdracht kwamen we terug en was de speelplaats veranderd in een heel vrolijke receptieruimte. Met chips, een drankje en het bekijken van de foto’s van de afgelopen dagen, werd het een echt topfeestje. Het was een super toffe week! We hadden er allemaal zo’n deugd van! Ik ging zo gelukkig naar huis! Calvin Clety - 1G3

Dat het resultaat overweldigend was, kon je lezen in de getuigenissen! Doffe ogen gingen fonkelen, gelatenheid transformeerde in onmeetbaar enthousiasme, de snelheid van virusverspreiding werd overtroffen door muterend geluk. Dat geluk verspreiden gelukkig maakt, stelden we met veel warmte vast. Teambuilding van de bovenste plank, zowel voor leerkrachten als voor leerlingen! Dikke merci aan iedereen! De werkgroep Projectweek

De mensen waren blij om een klein optredentje te zien vanuit hun raam of ze kwamen ook gewoon naar buiten . Ook het zorgpersoneel reageerde enthousiast! Er werd gezongen en gedanst. Het applaus was formidabel!

2121

INITIATIE IJSHOCKEY IN MODULE SPORT Door corona hadden we nog niet echt de mogelijkheid om met de module sport nieuwe sporten te beoefenen. In het derde trimester kregen we groen licht om extra-murosactiviteiten te organiseren. Onze leerkracht is er onmiddellijk in gevlogen en zo kregen we de kans om een initiatieles ijshockey te volgen in 'Ijsbaan De Piste' te Kortrijk.

Iedereen is veel gevallen maar als sporter mag je nooit opgeven en moet je blijven proberen.

We kregen heel veel oefeningen: leren draaien, leren stoppen,...

We kijken uit naar de volgende activiteit 'padel' eind deze maand.

Dit is de basis om ijshockey te kunnen spelen.

KOEKJES BAKKEN IN DIFFERENTIATIE MODULE VOEDINGSATELIER

Het was een leuke ervaring. We hebben allemaal iets nieuws bijgeleerd en er is een hechte groepsband ontstaan. Deze les heeft iedereen geïnspireerd.

Lentel Verschaeve - 1G3

2323

STU TRENDS "IEDEREEN KAN JE KRIJGEN” De school werd ingekleurd door verscheidene slogans die allen dezelfde verwonderde vraag wilden laten opborrelen: “Huh, wat is dat nu weer?” De vakgroep sociale media paste hier het shockeffect toe om leerlingen te verleiden tot het aanschouwen en lezen van de affiches en zo hun wijsheden over te brengen.

De mensen achter het masker Elk jaar engageren leerkrachten zich in een bepaalde werkgroep die buiten hun schoolse vakken valt. Een van die enthousiaste werkgroepen is deze van de ‘sociale media’. Binnen deze werkgroep worden ideeën uitgewisseld over hoe leerlingen kunnen leren omgaan met sociale media opdat het een positieve en veilige plek blijft. Dit jaar behoorden leerkrachten Audrey Acke, Laurie Delaby en Lisa Vandeputte tot de drie musketiers die hun visie aan de man brachten.

Gooi het over een andere boeg De voorgaande jaren werd de boodschap verpakt in de vorm van een filmpje dat de leerlingen onder ogen kregen. De musketiers zagen het hier als hun missie om meer in te spelen op de leefwereld en nieuwsgierigheidsprikkels van de leerlingen. Hoe kan je écht tot hen doordringen zonder vingertikkend de mediawijsheid op te dringen? Door de wijsheid niet naar de leerlingen te brengen, maar door de leerlingen naar de wijsheid te lokken. De school voorzien van alternatieve affiches moest deze taak volbrengen.

Toegepaste lokroep Met het vingertje wuiven, imponeert de jongeren doorgaans weinig. Hoe zorg je er als leerkracht dan voor dat ze met een open houding tegenover de wijze woorden staan? Het antwoord: Geef hen goesting om met het onderwerp aan de slag te gaan, beïnvloed met andere woorden hun gedrag en hun open houding. De werkgroep stuurde de leerlingen 24

in die richting door hen visueel te prikkelen. De affiches hadden een karakteriserend shockeffect dat de ogen van vele leerlingen aan de affiches lijmden. Ofwel de afbeelding ofwel de hoofdtitel was de doorslaggevende factor om het volledige plaatje te bekijken.

Een tweede aanpassing was het positief benaderen van de communicatievormen. Ze verbinden ons met elkaar, zeker in de tijden waarin we nu leven. Daarnaast wilden de drie vrouwen meegeven dat de media verre van moordlustige dictatoren hoeven te zijn. Laat het net samenhorigheid, betrokkenheid en medeleven uitspreken. Dergelijke zaken werden heel expliciet aangemoedigd.

Sociale media zijn soms touwtrekspelen met aan de ene zijde de gevaren en aan de andere de idyllische aspecten. Het vinden van de juiste manier om deze skills te trainen, gaat vaak niet zonder slag of stoot. Het vraagt veel zelfreflectie en bijsturing, maar met de juiste breinkrakers geraken we er wel. Lisa Vandeputte

Het uiteindelijke streefpunt van deze hele actie was leerlingen aanzetten tot zelfreflectie, het meenemen van het opgedane beeld naar huis. De aanstootgevende slogans blijven goed in het hoofd dwalen. Tijdens een vluchtige duik in het bad van de sociale media kunnen zelf-reflecterende vragen gesteld worden over de besproken thema’s op de affiches. “Wat als oude mannen naar mijn foto’s kijken en hier opgewonden van worden? Dat is het laatste wat ik wil.” “Is iedereen op sociale media wel zo gelukkig als ze zich voordoen? En zijn alle foto’s naturel?” “Had ik beter moeten nadenken vooraleer ik een foto van mezelf in onthullende bikini postte?” “…?” De lijst van opborrelende vragen is eindeloos.

Verder kijken dan je neus lang is Voorbije jaren werden hoofdzakelijk de negatieve aspecten van sociale media aangekaart. Ook dit wilde de werkgroep anders zien. Sociale media werd gekaderd in het hier en nu. Hierbij werden ook taboes niet uit de weg gegaan. Zo werd er ruimte gemaakt voor de mentale gezondheid van onze jongeren. De gevolgen van Covid-19 vormden voor velen een lijdensweg. Het was dus van groot belang om ook hierop in te spelen. Dergelijke affiches werden telkens voorzien van een medium dat hierbij van dienst kon zijn, zoals de zelfmoordlijn. Ook genderstereotypen werden opgeborgen. De idee dat een jongen altijd sterk moet zijn en geen emoties mag tonen en ervaren, kreeg voor altijd een dikke laag stof op een zolder zoals het een antiek stuk vergaat.

IN DE MEDIA…

2929

3131

3333

3535

DE NIEUWE GEZICHTEN JEROEN VANRYCKEGHEM: “JIST WERKN, TON LEUTE!” In het vorige nummer van Golflengte werden de nieuwe SIJO-collega’s voorgesteld. Eén collega ontbrak hierbij nl. Jeroen Vanryckeghem, die vanaf de start van dit schooljaar onze nieuwe ICTcoördinator is. Met de bedoeling dat onze nieuwe ICT-collega zou terugblikken op zijn eerste SIJO-jaar geven wij hem in dit nummer het geschreven woord.

Het is het ongelooflijk wat je nu allemaal met een smartphone kan doen en uitspoken.

“Welkom op deze voorstelling! Ga gerust zitten bij het lezen van dit relaas en maak het gezellig!

Ok, waar was ik? Talen... computer... Ze zochten dus bij Microsoft mensen die talen konden om support te geven voor hun klanten. Met mijn passie en talenkennis kon ik daar dus aan de slag, in GrootBijgaarden ….

Op vraag van de redactie van Golflengte bij monde van Jean-Luc Deprez, mij al jaaaaaren bekend als Depke (dit kan geen kwaad meer, gezien hij ons jammer genoeg, wegens de leeftijd op de laatste dag van de grote vakantie zal verlaten), mocht ik een beschrijving van mezelf neerpennen (id est, typen, want een pen als ICT’er is zooo oldschool). So here I go. Ik mag daarvoor maximum twee A4-tjes volschrijven. Ik ben Jeroen Vanryckeghem, geboren op 29 oktober 1972, gehuwd met Eline Caen en trotse vader van twee dochtertjes, Rune en Flo (9 en 8 jaar). Lager onderwijs genoot ik in Moorslede. Mijn vader, Marc Vanryckeghem, was daar toen het opperhoofd en ook ik mocht af en toe genieten van zijn streng, maar rechtvaardig regime, een waarde die ik tot nu toe nog altijd respecteer: “jist werkn, ton leute”. Hij kon met bordenwissers gooien naar iemand in de klas en in de speeltijd gewoon met diezelfde leerling meespelen. Soit... Daarna kon ik mijn broek gaan slijten in het KSRO, Klein Seminarie Roeselare.... jawel, de voorbereiding op het Groot Seminarie om “paster” te worden.... In het KSRO volgde ik Latijn-Wetenschappen, met vooral een passie voor Latijn en talen. 18 jaar geworden, en nu? OK, voor mij lag het voor de hand: conservatorium !!! Gitaar spelen voor de rest van mijn leven! Sinds mijn 7 jaar speel ik akoestische gitaar en daar droomde ik ook geleidelijk aan van: beroepsmuzikant worden! 36

pa had 1 van de eerste Atari’s in de streek, zo’n “computer” waar je niets mee kan aanvangen: 16kb intern geheugen en that’s it! Wou je iets doen op zo’n ding, dan moest je eerst 500 lijntjes BASIC-code typen, om een rekenmachine te kunnen gebruiken! 16kb... harde schijf??? USB??? Nee, bestond allemaal nog niet! Maar... zo’n toestellen hebben wel de eerste mens op de maan kunnen zetten! Stel je voor!

Na mijn studies in Gent, bleef ik, zoals vele WestVlamingen, in de hoofdstad van West-Vlaanderen wonen, maar de afstand Gent -> Groot-Bijgaarden begon te wegen.... Die mentale stress werd nog erger toen het callcenter naar Diegem verhuisde. En toen ging ik verder... Beroepsmuzikant??!?? Joag wi, jist een beroep!!! (mijn ouders aan het woord...) Beroepsmuzikant, da’s s**, drugs en rock’n’roll!! YES!!! But no.... toch maar naar mijn ouders geluisterd.

Verder naar Shanks, een afvalverwerkingsbedrijf, waar ze een IT-er zochten. Shanks, een bedrijf met toen een 25-tal vestigingen over gans België. Samen met vier collega’s deed ik daar de support gedurende 17 jaar.

Mijn sterkste vakken in de middelbare school waren talen en daarom ging ik maar naar het PHVT in Gent: de Provinciale Hogeschool voor Vertalers en Tolken.

Waarom dan er vertrokken? Het was een komen-engaan van CEO’s, CFO’s, UFO’s.... kortom... het bos door de bomen niet meer zien..... waardoor ik in een burnout van bijna anderhalf jaar beland was...

Met een hoop muzikale frustraties in het achterhoofd, studeerde ik af aan de PHVT als licentiaat vertaler Frans-Duits, optie Japans. En dan nu é?...

En toen kwam er een opportuniteit bij gemeente Zonnebeke, next step in my carreer (grrr... weeral geen muziek....).

Net afgestudeerd, werd ik opgebeld door een callcenter in Groot-Bijgaarden, waar ze een afdeling hadden van Microsoft. Ze zochten mensen die Frans en Duits praatten om support te geven voor klanten van MSN (Microsoft Network, een eigen internetnetwerk van Microsoft).

In Zonnebeke stond ik in voor het netwerkbeheer van o.a. het museum, de bib, de lagere school, het gemeentehuis, etc.... Passendale, Geluveld, Beselare.... Een heel boeiende job waar ik massa’s kennis opgedaan heb dankzij mijn ICT-verantwoordelijke! We hebben daar prachtige projecten gerealiseerd: toegangscontrole, camerabewaking, livestream van prins Charles zijn bezoek etc...

Wat ik hierboven nog niet vermeld had, is dat ik via mijn pa, altijd al een passie voor pc’s had: mijn

En dan kwam er opnieuw een kleine burn-out. Eén week voor de algemene lockdown in maart 2020... alle scholen dicht... Mijn vrouw moest blijven werken in de zorgsector en ik zat opgescheept met één burn-out en twee dochtertjes. Ik stoot waarschijnlijk velen voor de borst als ik zeg “Dit deed mijn ogen open gaan!”: een leuke tijd beleefd met mijn twee dochtertjes! ‘s Morgens, als een “echte” leraar, streng maar rechtvaardig, helpen met hun huiswerk om dan in de namiddag te spelen: “jist werkn, ton leute”!!! En toen.... Toen kwam er een vacature bij Scholengroep a/d Leie! Geen moment getwijfeld: solliciteren, met succes! Waarom die switch? Nee, niet omdat ik al die jaren dacht van “’t onderwijs, al die congé zeg!!”, maar omdat mijn ogen open gingen: investeren in mijn kindjes, kennis overdragen, mensen zien bijleren... Zo van “jist werkn, ton leute”: de bel die rinkelt, YES, bijgeleerd, nu ontspannen!! OK, ‘k ben bijna aan mijn opgelegde twee A4-tjes. Depke is toch ‘soms’ wel streng é, maar wel steeds rechtvaardig. Wat ik in het afgelopen jaar gezien, bijgeleerd en ervaren heb in de scholengroep... Ik ben, denk ik, in een heel moeilijke periode ingestapt bij jullie: ik heb 90% van de collega’s (of meer) nog nooit zonder mondmasker gezien, geen tijd gehad voor een babbel, webcams hier, webcams daar, netwerkproblemen (y’all know.... opgelost!) Heeft ICT het hard te verduren gehad? Ja! Ik stam uit de tijd waar het enige probleem een gebrek aan krijtjes was. Nu zijn we afhankelijk van kabeltjes, niet altijd zelf te beheren... Maar soit, we doen ons best!! Alvast veel creatieve ideetjes in het achterhoofd om “Let’s make SIJO great!” Voor zover mijn mening telt: ik zie af van mijn vroegere gedachte “ol dien congé in ‘t onderwijs” en zou pleiten voor een nieuw woordje in de Dikke Van Dale: veerkracht i.p.v. leerkracht!!” Jeroen Vanryckeghem 3737

WIJ WUIVEN UIT HILDE PATTYN GAAT VOOR DE TWEEDE MAAL OP PENSIOEN Hilde Pattyn zegt eind juni het actieve onderwijsleven vaarwel en neemt afscheid van onze school. De Sint-Jorisschool wordt zeker niet vergeten want in de plaats komt SIJOgris. Wij vroegen aan Hilde onze “We wuiven uit…”vragenlijst te beantwoorden. In haar antwoorden werden enkele vragen samen genomen. En inderdaad (zoals de titel aangeeft)… Hilde Pattyn gaat voor de tweede maal met pensioen. In haar antwoorden wordt duidelijk hoe dit komt.

Idesbald Roeselare gevestigd zijn. De tweede cyclus van drie jaren middelbaar onderwijs heb in Roeselare gevolgd. Dit was in het Technisch Instituut H. Elisabeth, nu VISO en vroeger in de volksmond de Grauwzusters genoemd. Ik volgde er de richting sociaal technische wetenschappen. In mijn middelbare schoolperiode was het secundair onderwijs opgesplitst in twee graden: de lagere graad met drie jaren en de hogere graad met drie jaren. Daarna trok ik naar het Sint-Jozefsinstituut te Tielt waar ik het regentaat huishoudkunde heb gevolgd en er eind juni 1977 afstudeerde. Is het steeds de bedoeling geweest om aan de slag te gaan in het onderwijs? Heb je altijd gedroomd van een carrière in het onderwijs? Was de stap naar het onderwijs een heel bewuste keuze of ben je er – door omstandigheden ‘in gerold’? Heb je altijd in het onderwijs gewerkt of ben je nog in andere sectoren actief geweest? Hoe verliep m.a.w. je onderwijsloopbaan? Heb je nog in andere scholen buiten in SIJO lesgegeven? Heb je ook andere opdrachten op je genomen, naast het lesgeven?

Hoe kijkt je terug op je kinderen jeugdjaren? Waar liep je lagere school en hoe zag je lagere schoolloopbaan eruit? Waar en welke middelbare én daaropvolgende hogere studies heb je gevolgd? Mijn kinderjaren heb ik doorgebracht in het dorpje Slypskapelle (Moorslede). Daar heb ik mijn lagere school doorlopen. Mijn eerste drie jaren middelbaar onderwijs kon ik verder volgen in Moorslede nl. in Onze Lieve Vrouw ten Bunderen, waar nu de lagere school De Bunderboog en een campus van Sint38

In mijn 6de jaar heb ik even getwijfeld of ik voor het onderwijs zou kiezen of de opleiding van laborant. Wetenschappen was ook mijn ding. Het werd uiteindelijk het onderwijs, wat ik mij zeker niet heb beklaagd. Ik kon op 1 september 1977 voor 14 dagen starten in O. L. V. Ten Bunderen, waar ik mijn eerste drie jaar secundair onderwijs heb gevolgd. In de derde week van september kon ik met een halve opdracht studiemeester-opvoeder aan de slag in het Instituut Mariënburg te Wervik. Omdat het, toen ik afstudeerde, heel moeilijk was om een plaats te verkrijgen in een school heb ik mijn

halve opdracht studiemeester-opvoeder verschillende jaren gecombineerd met avondonderwijs. Ik gaf er kooklessen. Ik heb het overgrote gedeelte van mijn loopbaan les gegeven in Wervik. Vanaf het scholjaar 202152016 (dus mijn laatste 6 schooljaren) werd de SintJorisschool toegevoegd aan mijn opdracht. Na mijn start in Mariënberg kon ik na enkele schooljaren mijn lesopdracht uitbreiden in de Broederschool Maristen en Mater Amabilis, beiden in Wervik. Het overgrote gedeelte van mijn loopbaan heb ik dus les gegeven in de drie scholen in Wervik en sluit ik mijn loopbaan af in SIJO. Ik heb dus m.a.w. mijn ganse loopbaan les gegeven in dezelfde scholengemeenschap. Het secundair onderwijs in Mariënburg is ondertussen verdwenen en de Broeders Maristen en Mater Amabilis zijn reeds enkele jaren één school geworden, onder de naam Sint-Jozefscollege. Ben je - door de jaren heen – achteraf bekeken tevreden over je beroepskeuze? Stond je graag voor de klas? Welke vakken heb je allemaal gegeven/mogen geven? Wat gaf je liefst of (misschien) het minst of zelfs helemaal zelfs niet graag? Ik heb steeds heel graag les gegeven en altijd graag mijn jongeren omgegaan. In het bijzonder hebben vooral de praktijklessen mij blijvend aangesproken. Jongeren een bepaalde handeling aanleren vind ik nog altijd boeiend, vooral als ik merk dat de leerlingen hieruit voldoening halen. Aanvankelijk waren dit de kooklessen. Met de komst van het vak techniek (bij de start technologische opvoeding genoemd), dat als nieuw algemeen vak vanaf het schooljaar 1983-1984 in de lessentabel verscheen, werd dit het aanleren van nieuwe handelingen. zoals boren, zagen, solderen…. Ook in dit vak mocht ik vaststellen dat praktijkhandelingen de leerlingen voldoening gaf.

Herinner je je nog je eerste werkdag in je eerste schooljaar en hoe deze is verlopen? Kun je deze of je eerste schooljaar nog even omschrijven? Mijn eerste werkdag was in Moorslede, in de school waar ik mijn eerste drie jaren middelbaar onderwijs heb gevolgd. Ik kreeg er een korte interim opdracht van 14 dagen, waarbij ik mij nog heel goed herinner dat dit heel onwennig aanvoelde. In de school waar ik mijn eerste middelbare schooljaren volgde, voelde ik mij precies terug leerling. Deze korte periode was een leerrijke periode en hier heb ik wel besloten om volop te blijven kiezen voor het onderwijs. Half september 1977 startte ik in Wervik als studiemeester-opvoeder en combineerde ik dit met kooklessen in het avondonderwijs. Enkele jaren later kon ik fulltime opdracht huishoudkunde opnemen, waarna ook techniek aan mijn lesopdracht werd toegevoegd.. Welke andere vrije engagementen heb je opgenomen in de Sint-Jorisschool, naast je verschillende lesopdrachten? Toen ik eind juni 2017 mijn lesopdracht in het Sint-Jozefscollege doorgaf en dus op pensioen ging, wou ik het onderwijs niet direct volledig vaarwel zeggen. In de regelgeving van de overheid bestaat de mogelijkheid om nog enkele uren actief te blijven wanneer je op pensioen bent. Ik heb die mogelijkheid aangegrepen en kreeg in SIJO het aanbod om een helpende taak op te nemen tijdens de lessen in de eerste graad B-stroom. Ik kon de collega’s die dit wensten extra ondersteuning bieden tijdens hun lessen. Dit kunnen meehelpen in klassen die begeleiding en ondersteuning nodig hebben, is een opdracht die mij zeer veel voldoening heeft gegeven. Als vlinderleerkracht werd een nieuwe job geboren. De laatste vier jaar van mijn loopbaan heb ik m.a.w. in de verschillende B-klassen gevlinderd. Andere taken die hierbij hoorden waren: de begeleide avondstudie (BAS), waar dit mogelijk was het meehelpen aan verschillende al dan niet lesgebonden 39

projecten, bijspringen tijdens opendeurdagen en – avonden alsook rondleidingen geven aan 6de leerjaar. Tijdens de laatste twee schooljaren heb ik ook meegeholpen met de preventiedienst om de school coronaproof in orde te brengen en te houden. Vandaar dat ik nu pas volledig met pensioen ga. Hoeveel verschillende directies heb je gehad? Tijdens de 40 jaren onderwijs heb ik in Wervik acht verschillende directies gekend, zijnde:

Daarnaast is er doorheen de voorbije 40 jaar ook heel wat meer administratief werk bijgekomen, aanvankelijk eerst op papier en daarna digitaal. Les geven is dan ook door de jaren heen niet meer enkel ‘voor de klas’ staan maar werd in een veel ruimere context geplaatst. Welke tip wil je zeker meegeven aan je jonge startende of nog maar enkele jaren in het werkveld staande collega’s leerkrachten en opvoeders/ondersteunend personeel?

Roland Ghesquière in Mariënburg, Broeder Louis in de Broederschool Maristen, Jozef Vandekerckhove in Mater Amabilis, Hendrik Priem in de Broeders Maristen, Lieven Vandekerckhove in Mater Amabilis, Marc Depuydt in de Btoederschool Maristen, Steve Cottry in Mater Amabilis en Katrien Descamps in het Sint-Jozefscollege.

• Blijf leerkracht in de klas, in een activiteit buiten de les kan het losser.

Tijdens mijn zes schooljaren en 4 vlinderjaren in SIJO heb ik vier verschillende directies gekend:

• Streng en consequent maar rechtvaardig zijn, wordt uiteindelijk door iedereen gewaardeerd.

Annemie Laethem, Luc Vergote, Pieter Jan Veldeman en Jean-Luc Deprez Je hebt het onderwijslandschap – door de jaren heen – zien evolueren en wijzigen. Welke veranderingen op schoolvlak (zowel algemeen en ter plaatse in SIJO) heb je zo allemaal meegemaakt? Welke was voor jou de grootste en/of de meest ingrijpende evolutie binnen het onderwijslandschap en hoe heb je die ervaren ? Tijdens de 40 jaar is er enorm veel veranderd in het onderwijslandschap. Vooral het gebruik van de PC is voor mij een van de meest ingrijpende evoluties geweest. Het online lesgeven was voor mij niet meer weggelegd daar ik de laatste vier schooljaren enkel nog meehielp als “vlinderleerkracht” en/of bijsprong waar dit nodig bleek. Daarbij heeft corona er ook voor gezorgd dat wij het gebruik van de computer niet meer kunnen wegdenken en negeren bij het ‘onderwijs geven’. Zo zijn klassenraden, oudercontacten en personeelsvergaderingen houden via video-overleg eveneens daar een gevolg van.

• Zorg dat de leerlingen graag naar je lessen en naar jou komen, ook al is jouw vak niet echt hun ding.

• Blijf steeds bereid om te luisteren naar hun vragen en verhalen. Sta open voor hun suggesties.

Kun je ons – uit je lange carrière – een van je mooiste ervaringen/herinneringen meegeven? Wat zal je het sterkst bijblijven? Welke periode of schooljaar springt er echt uit in je loopbaan en waar je met een overtuigende fierheid op terug kijkt? Een van de mooiste ervaringen is de les “pannenkoeken bakken”. Ieder jaar waren er leerlingen die wat stress hadden omdat dit bij hen thuis nooit lukte. Ik beloofde altijd dat iedereen na de les pannenkoeken zou kunnen bakken. Ik gaf de uitleg steeds stap voor stap zodat dit zeker ging lukken. En altijd werd er niet vergeten dat de laatste pannenkoek steeds in de lucht gooiend moest gebeuren. De voldoening op alle gezichten van de vele leerlingen die ik heb zien voorbij gaan, zijn nog altijd één van de mooiste blijvende herinneringen. Ook zijn er waarschijnlijk zaken waar je liefst niet meer op terug kijkt? Ik stop enkel de mooie herinneringen in mijn rugzak.

Wat blijft je het meest bij in ‘het zien evolueren van de jongeren’? Heb je nog een boodschap voor onze jeugd… voor onze toekomst? Het is wellicht een cliché antwoord want naast het gebruik van de gsm, smartphone,…. is het mondiger worden van de jongeren zeker sterk toegenomen. Het gebruik van de sociale media is niet meer weg te denken en heeft zeker zijn voordelen, zolang wij maar fysiek sociaal contact blijven behouden. De huidige coronaperiode heeft overduidelijk aangetoond dat wij dit niet mogen verwaarlozen. Mondig zijn is een mooie sociale vaardigheid zolang dit maar op een beleefde manier verloopt.. Hoe zou de ideale school er volgens jou mogen uitzien? De ideale school ken ik niet. Moet dit wel? Belangrijk is dat iedereen zich goed in zijn of haar vel voelt op school én bij moeilijke momenten weet waar naartoe te gaan. Ik ben er van overtuigd dat SIJO hierin heel goed slaagt. Hoe kijk je en sta je t.o.v. de aan gang zijnde onderwijsvernieuwing? Net zoals de maatschappij verandert en evolueert, is dit ook zo binnen het onderwijs. Of je nu pro of contra bent, is de onderwijsvernieuwing daar een gevolg van. Dit mag echter niet betekenen dat alles van vroeger niet meer goed is. Belangrijke waarden blijven, zij het soms met een andere aanpak. Net zoals dit het geval is met de steeds verder blijvende evoluerende technologie moeten ook soms vernieuwingen aangeleerd worden.

worden genoemd), de vorderingsplannen, het opmaken en het nazien van taken – toetsen en examens, het bijhouden van punten- en attitudelijsten, het geven van feedback, de oudercontacten, het houden van vakvergaderingen en het opmaken van de bijhorende verslagen, het volgen van bijscholingen, de contacten met de collega’s en de jongeren, enz., enz.? En… heb je misschien grootse (toekomst) plannen? Daar het afscheid voor mij geleidelijk over vier schooljaren is verlopen, heb ik voldoende de tijd gekregen om andere activiteiten in te plannen. De belangrijkste verandering is zeker dat alles veel rustiger gebeurt. Hollen van her naar der is nu niet meer het geval. Sinds die periode is aangebroken kan ik nu wel bv. meer genieten van de tuin te onderhouden. Van fietsen, wandelen, een terrasje meepikken en eens gaan shoppen heb ik steeds kunnen genieten. En indien tijd over, zal ik mij zeker engageren in vrijwilligerswerk. Daarnaast zullen we de bezoeken aan de zee niet meer enkel moeten beperken tot in de weekends, zullen we nu en dan hopelijk ook een coronavrij reisje kunnen maken en zal het soigneren van de familie, met kleinzoon Mauro voorop, ook meer ruimte krijgen. Dankjewel. Het ga je goed!

Jean-Luc Deprez

Tot slot stellen we je nog de klassieke en inderdaad wat versleten vraag over het fameuze ‘zwarte gat’ bij het op pensioen gaan. Hoe sta je tegenover je afscheid? Was het een moeilijke beslissing om het actieve arbeidsleven vaarwel te zeggen? Zal je je kunnen ‘bezig houden’ zonder die lesvoorbereidingen, de leerplannen of gevalideerde doelen (zoals deze tegenwoordig

4141

JEAN-LUC DEPREZ: “DE ONOMKEERBAARHEID DER DINGEN IS AANGEBROKEN” Ik heb tijdens menige schooljaren – als redactielid van dit schooltijdschrift – de vraag gesteld aan collega’s die met pensioen gingen om de vragenlijst “We wuiven uit…” te willen beantwoorden en even stil te staan bij wat voorbij is.

Mijn lagere schoolperiode doorliep ik – in de ‘knechtenschool - bij twee ‘meesters’ in twee graadklassen, waar in onze kleine dorpsschool het eerste, tweede en derde leerjaar alsook het vierde, vijfde en zesde leerjaar samen les hadden. De kleuterschool volgden wij bij de zusters.

Het was steeds bijzonder fijn te zien hoe iedere – ondertussen – SIJO-gris-collega aan “We wuiven uit…” zijn/haar eigen inkleuring gaf.

Samen met de meisjes van de meisjesschool vormden wij een unieke groep met drie tweelingen in een klas bestande uit 12 leerlingen.

Nu is de onomkeerbaarheid der dingen ook voor mij aangebroken. Het schooljaar 2020-2021 is mijn laatste SIJO-schooljaar. Eind augustus 2021 neemt mijn leven een nieuwe wending. Ik vervoeg mij bij de SIJOgris-collega’s en stap m.a.w. de pensioenwereld binnen.

Ik heb nog de periode gekend waar wij in het eerste leerjaar het schrijven van de eerste letters en cijfers werden aangeleerd met een lei op een griffel. Vanaf het tweede leerjaar mochten wij overschakelen op de pen met inktpot, die in onze lessenaar werd verwerkt.

Dag allen

De “We wuiven uit…”-vragenlijst heb ik met een toegewijde, gedetailleerde consciëntieusheid ter harte genomen. Hierna lezend volgen – als een open boek – mijn in de spiegel kijkende onderwijsmemoires. Ik wil mij reeds vooraf pardonneren want het is een lang verhaal geworden. Ik had zeker ook niet de intentie om de uitgebreidheid van de “Wij wuiven uit…” van SIJOgris-collega te overtreffen. Maar… het is mijn laatste én ik ga het niet hebben over corona. Zeker OK mocht deze inleiding er reeds te veel aan zijn en je het niet wil lezen. Hoe kijkt je terug op je kinderen jeugdjaren? Waar liep je lagere school en hoe zag je lagere schoolloopbaan eruit? Waar en welke middelbare én daaropvolgende hogere studies heb je gevolgd?

In de eerste graad secundair onderwijs werd dit kunstzaadje gepland door de PO-leerkrachten wijlen Geert Vanallemeersch en wijlen Paul Deweerdt en vooral in de derde graad door de leerkrachten geschiedenis en Nederlands. Ik zou voor de eerste keer in 15 jaar niet meer samen

En… dat wij de donkerblauwe inkt ook voor andere zaken gebruikten dan om mee te schrijven, vraagt wellicht geen verdere uitleg. Je kon daar nl. fantastische ‘spatfiguren’ mee maken.

Ik heb in het zeer landelijke Slypskapelle (dorpje met 900 inwoners) mogen genieten van een zeer onbezonnen jeugd, samen met mijn tweelingbroer en mijn 4 jaar jongere broer. Ik deed op school wat er van mij verwacht was, maar was er daarnaast ook steeds bij wanneer er kattenkwaad werd uitgehaald. Alhoewel ik geen onruststoker was, liet ik geen gelegenheden links liggen om ‘nu en dan’ eens naast de lijntjes te lopen.

Ook al is het zolang geleden, toch kijk ik met een ongelooflijke voldoening terug op mijn secundaire schoolperiode. Wij heb er les gekregen van enkele fantastische leerkrachten die – door de jaren – het vlammetje hebben aangewakkerd om uiteindelijk in

beeldende kunsten met het daaraan verbonden pedagogisch diploma, wat toen regentaat heette, en daarna kijken wat nog kon gevolgd worden. Dit heb ik dan ook vijf jaar gecombineerd met de opleiding tekenen, schilderen en grafiek via avonden weekendonderwijs. Tijdens de week was dit in Sint-Lucas en tijdens het weekend eerst twee jaar in de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Roeselare (figuur schilderen) en daarna drie jaar in de Academie voor Beeld te Menen (tekenen en grafiek). Uiteindelijk beviel het geven van stagelessen mij heel erg waardoor ik resoluut koos voor een loopbaan in het onderwijs. Aanvankelijk was het dus geen vooropgezette keuze maar wel een eerder uitgestelde bewuste keuze.

in een klasgroep zitten met mijn tweelingbroer. En toch trokken wij samen naar Sint-Lucas Gent, die nu de LUCA School of Arts wordt genoemd. Ik koos ervoor om beeldende kunsten te studeren, mijn broer architectuur.

Mijn middelbare school volgde ik in Roeselare, waar ik – samen met mijn tweelingbroer – in juni 1974 mijn secundair diploma behaalde in de studierichting Industriële Wetenschappen. Ik herinner mij nog levendig dat in het 5de jaar IW de eerste rekenmachines hun intrede deden en dat wij als eerste groep deze mochten gebruiken. Deze hadden toen de grootte én de dikte van de huidige kleine SIJO-agenda.

juni 1974 te kiezen voor kunstonderwijs.

Is het steeds de bedoeling geweest om aan de slag te gaan in het onderwijs? Heb je altijd gedroomd van een carrière in het onderwijs? Was de stap naar het onderwijs een heel bewuste keuze of ben je er – door omstandigheden ‘in gerold’? Heb je altijd in het onderwijs gewerkt of ben je nog in andere sectoren actief geweest? Hoe verliep m.a.w. je onderwijsloopbaan? Heb je nog in andere scholen buiten in SIJO lesgegeven?

Ik begon mijn onderwijsloopbaan te Wervik bij de Broeders Maristen waar ik 6 lesuren PO mochten geven en enige maanden later mocht combineren met een halftijdse opdracht studiemeesteropvoeder. Twee schooljaren later trok ik naar de Neuro-Psychiatrische Kliniek (heet nu Centrum voor Psychiatrie en Psychotherapie) te Pittem om er voor 18 maanden mijn burgerdienst af te werken. Als gewetensbezwaarde (zoals dit toen werd genoemd) verving dit mijn legerdienst. Ik gaf er creatieve therapie en maakt er kennis met een totaal nieuwe maar bijzonder boeiende wereld. Ik heb er ook even aan gedacht om mijn burgerdienst uit te werken in Nederlands Indië maar besliste uiteindelijk te gaan voor Pittem. Na deze op menselijk vlak zeer verrijkende periode trok ik naar Kortrijk om er aan de Ipsoc creatieve expressietechnieken te geven aan de studenten maatschappelijk werk, orthopedagogie en assistent psychologie.

Wanneer ik terugblik op mijn onderwijsloopbaan stel ik vast dat deze een heel gevarieerde invulling heeft gehad. Ik probeer even te schetsen.

Ipsoc was een Vlaamse katholieke sociale hogeschool en staat voor het Instituut voor Psychosociale Opleiding. Bij de hervorming van het hoger onderwijs in Vlaanderen werd Ipsoc een onderdeel van de Katholieke Hogeschool Zuidwest-Vlaanderen dat in 2013 de Katholieke Hogeschool Vives werd.

Initieel had ik de intentie om schilderkunst te volgen, maar mijn ouders vonden dit absoluut geen goed idee. Dit was voor hen pur sang de stap zetten naar een onzeker kunstenaarsleven. Het compromis werd

Ik gaf er twee schooljaren expressietechnieken aan de studenten maatschappelijke vorming, en assistenten in de psychologie. Ondertussen volgde ik een opleiding creatieve beelden dansexpressie en mime 4343

in avonden weekendonderwijs. Ik combineerde die opdracht met de opdracht leerkracht PO bij ‘de frères’ in Wervik. Door toedoen van de besparende hervormingen in het hoger onderwijs – door wijlen minister Daniël Coens (vader van de huidige CD&V-voorzitter Joachim Coens) – moest ik na twee schooljaren terug afscheid nemen van de Ipsoc.

de vakken beeldende vorming, expressietechnieken, esthetica en kunstgeschiedenis. Ik was er ook enkele jaren jurylid bij het afnemen van de theoretische examens van aannemer glaswerken. Vanaf 1 september 1997 kreeg mijn onderwijs-

Daarna volgden deelopdrachten PO en studiemeesteropvoeder in het Instituut Maria Onbevlekt te Wevelgem (het huidige Sint-Pauluscollege) en in het VTI-Sint-Lucas.

- Welke vakken heb je allemaal gegeven/mogen geven? Wat gaf je liefst of (misschien) het minst of zelfs helemaal zelfs niet graag?

Toen ik bij de start van het schooljaar 1987-1988 de loopbaan – schooljaar na schooljaar – ook meer en meer een andere wending. Het nieuwe decreet van het CLB stelde nl. dat de eerste lijnhulp in de scholen zelf moest worden opgenomen i.p.v. door het CLB. Zo kwamen er ieder schooljaar meer uren vrij om deze taak te kunnen opnemen en kreeg de schoolinterne leerlingen begeleiding zijn invulling. Waar dit voor mij startte met aanvankelijk een 4-tal uren groeide dit voor mij uiteindelijk uit tot een fulltime opdracht. kans kreeg om les te gaan geven in de Kunstacademie te Tielt nam ik dit deze opdracht 6 schooljaren op.

Mijn loopbaan nam zijn laatste afslag toen ik vanaf 1 september 2017 adjunct-directeur werd.

Ondertussen had ik vanaf 1 september 1988 mijn PO-uren ingeruild voor een deeltijdse opdracht in de afdeling Glastechnieken in het toenmalige Technisch Instituut Sint-Joris, dat het schooljaar daarvoor was opgestart. Ik gaf er in deze afdeling beeldende vorming, tekenen en volumetechnieken.

Ben je - doorheen de jaren – achteraf bekeken tevreden over je beroepskeuze? Stond je graag voor de klas?

De daarop volgende schooljaren werden ingevuld met deelopdrachten PO en wetenschappelijk tekenen in de Sint-Jorismiddenschool, het Technisch Instituut Sint-Joris en in het Sint-Aloysiuscollege. Tussendoor verhuisde ik geregeld even naar Brussel om er examen af te nemen in de Centrale Examencommissie voor 44

Die herinneringen zijn eerder vaag. Ik weet wel dat ik dolgelukkig was dat ik – in een periode van grote werkloosheid voor leerkrachten – een job van 6 lesuren had gevonden in Wervik en met mijn lichtgrijsblauwe Citroën Dyane naar de school van de broeders Maristen pufte. Het was ook de periode van de lange haren.

Op 1 oktober 1985 kon ik PO-uren opnemen in de Sint-Jorismiddelschool, dit zowel in Menen als in Geluwe.

tot op het einde van het schooljaar 2002-2003. De toenmalige raad van beheer was nl. de mening toegedaan om deze unieke TSO-studierichting haar verdere bestaan te ontnemen.

schooljaar en hoe deze is verlopen? Kun je deze of je eerste schooljaar nog even omschrijven?

Al wou ik (toen ik 18 jaar was) volop de kunstwereld exploreren, ik kijk heel tevreden en voldaan terug op de 44 voorbije onderwijsjaren. Het is een heel geschakeerd heterogeen parcours geworden. Ik stond steeds met veel enthousiasme voor de klas, maar deed evenzo heel graag mijn job als leerlingen begeleider en tot slot ook de periode als adjunct-directeur. Wanneer ik achterom kijk op wat voorbij is, mag ik toch wel besluiten dat ik op 17.02.1984 de juiste keuze heb gemaakt. Herinner je je nog je eerste werkdag in je eerste

Dit waren PO (plastische opvoeding), beeldende vorming, tekenen, wetenschappelijk tekenen en glasvolumetechnieken. Ik heb al deze vakken steeds op een kleurrijke en persoonlijke wijze proberen in te vullen, zeker de beeldende vormingsvakken. Een appel moest voor mij niet links groen en rechts rood zijn. Hij mocht zeker ook paars en geel zijn, als de appel maar een authentieke uitstraling had. Ik heb in mijn beginjaren ook één schooljaar twee lesuren dactylo moeten geven, wat niet echt mijn ding was. Ook techniek (toen nog technologische opvoeding genoemd) heb ik gegeven als een a.i.opdracht bij een zwangerschapsverlof. Heb je ook andere opdrachten op je genomen, naast het lesgeven? Vanaf het moment dat ik afgestudeerd was in SintLucas Gent, nam ik met mijn eigen beeldend werk deel aan tentoonstellingen en wedstrijden. Het tentoonstellen in eigen land en in het buitenland liep behoorlijk goed. Ik mocht er ook – van de toenmalige Belgische museumdirecteurs en pleitbezorgers voor de hedendaagse kunst Willy Van den Bussche, Jan Hoet en Flor Bex – enkele prijzen ontvangen. Omdat de combinatie les geven en exposeren met eigen werk op een bepaald moment wat boven het hoofd aan het groeien was, moest ik een keuze maken. Toen ik op vrijdag 17 februari 1984 de opening had van een individuele tentoonstelling in Hasselt en mijn vrouw in de materniteit verbleef met onze juist geboren zoon was de keuze eigenlijk snel gemaakt.

Het werd het onderwijs. Daarbij koos ik ook het zekere voor het onzekere. Wanneer je op de trein zit en je kijkt door het raam, kan je niet terzelfdertijd door een ander raam kijken. Je moet in je leven m.a.w. keuzes maken, hopende dat je niet de verkeerde trein hebt genomen. Eigen beeldend werk maken en het exposeren is wel gebleven maar dan eerder als hobby. Welke andere vrije engagementen heb je opgenomen in de Sint-Jorisschool, naast je verschillende lesopdrachten? Ik ben sinds lang (heel lang) vooral nauw betrokken geweest bij het brainstormen en de opmaak van het SIJO-schooltijdschrift Golflengte. Nadat dit eerst gebeurde onder de vleugels van SIJOgris-collega en Golflengte-stichter Chris Battaille, verzorgde ik later – samen met SIJOgris-collega Martin Seynhaeve en collega Joke Engels – voor de opmaak van het schooltijdschrift. Hierbij kregen wij vele jaren de technische ondersteuning SIJOgris-collega’s Ingrid Waignein en zuster Trees. De huidige redactieploeg (met collega’s Ines Ferret, Maya Verkaemer, Lise Defever, Lisa Vandeputte en July Gryspeerdt) bieden mij de garantie dat het verhaal van Golflengte nog lang niet geschreven is. Ik mag dus alles met een gerust gevoel in hun handen geven. Daarnaast ben ik ook – sinds de start van het schooljaar 2006-2007 – mentor geweest voor de startende collega’s. Samen met collega Veronique Vander Donckt volgde ik daarvoor de postgraduaatopleiding van mentor. Hoeveel verschillende directies heb je gehad? Ik ben in de Sint-Jorismiddenschool Menen gestart bij zuster Patrick en in Geluwe bij zuster Martina. In Menen volgde Jozef Berteloot en daarna Rita Bostoen. Toen was ik enkel nog verbonden aan het Technisch Instituut Sint-Joris, dat later – samen met de Sint-Jorismiddenschool – werd omgevormd tot aanvankelijk de Sint-Jorisscholen en uiteindelijk de Sint-Jorisschool. In het T.I. St.-Joris heb ik Etienne Debrouwer gehad als directeur. Daarna volgden in de Sint-Jorisscho(o) ol(en): Stefaan Witdouck, Luc Vergote, Annemie Laethem en Pieter Jan Veldeman. 4545

Bij de Broeders Maristen Wervik was dit broeder Louis, in IMO Wevelgem Roland Ghesquière, VTI St.Lucas Robert Vancompernolle, in SAM Rita Verstraete en Eric Vanhee en in de Kunstacademie Tielt Werner Lagae.

Claes, Luc Van den Bossche, Eddy Baldewijns, (Pierre Chevalier,) Marleen Vanderpoorter, Pascal Smets, Hilde Crevits en Ben Weyts als onderwijsministers of staatsecretarissen gekend. Maar toegegeven dat niet iedereen zo gedreven was om veranderingen door te voeren. Het waren dus niet allemaal VSO- en moderniseringsfanatici. De opkomst van de pc en de daaruit vloeiende ontwikkeling van de digitale wereld is voor het onderwijs een zegen geweest. Waar wij vroeger onze cursussen moesten uittikken op stencils en daarna op de nodige exemplaren door de stencilmachine moesten jagen, verloopt dit nu allemaal veel efficiënter.

Maar de komst van de computer heeft (volgens mij) ook een keerzijde, nl. deze van de administratie. Dit luik is nl. de laatste decennia – op een soms overwoekerende wijze – het onderwijswerkveld binnen geslopen. Waar dit vroeger niet het geval was, moet er nu van alles een neerslag zijn. Dit kan uiteraard soms handig zijn om op terug te vallen maar het is soms toch wel een beetje in overdrive. Toen 20 jaar geleden in de Sint-Jorisschool – als eerste lijnsopvang van de leerlingen – de interne leerlingenbegeleiding (ILB) werd opgestart, heeft er toen waarschijnlijk niemand bij stilgestaan dat ILB zou uitgroeien tot zo’n sterk ingevulde en omkaderde dienst zoals wij deze nu kennen. Ook de komst van het herstelgericht werken op school (HoS) bracht in SIJO heel wat nieuwe inzichten rond verbondenheid, opnemen van verantwoordelijkheden en communiceren met elkaar. Het contact tussen leerling leerkracht, tussen leerlingen onderling, tussen leerkrachten onderling maar ook tussen ouders en school kregen hierdoor zeer waardevolle nieuwe inzichten . Als je kan terugkijken op het gegeven dat ondertussen reeds 82 van de 120 personeelsleden een ‘herstelgericht wekende’ tweedaagse opleiding hebben gevolgd, mag dit zeker als perspectief biedend omschreven worden. Herstelgericht werken op school – gekaderd binnen de filosofie van de geweldloze communicatie – is een zeer grote stap vooruit in de wijze van omgaan met elkaar.

Je hebt het onderwijslandschap – doorheen de jaren – zien evolueren en wijzigen. Welke veranderingen op schoolvlak (zowel algemeen en ter plaatse in SIJO) heb je zo allemaal meegemaakt? Ik ben een kind dat als tiener en jongere opgroeide in de periode van de flower power en die de opkomst van ‘de nieuwe muziek’, de hertekening van de kunstwereld en het theater heeft mogen ontdekken. Maar ik heb als jongvolwassenen ook de anti autoritaire opvoeding zien opkomen, terug onderuit gaan en ingenomen standpunten zien weder roepen worden. Het onderwijs heeft – in mijn 44 jaar – een behoorlijk een evolutie ondergaan en veranderingen meegemaakt. Iedere nieuwe beleidsverantwoordelijke wou/wil zichzelf in de onderwijshistoriek beitelen waardoor – om de zoveel jaren – ieder van hen nieuwe ideeën implementeerde. Zo heb ik Herman De Croo, Jef Ramaekers, Willy Callewaert, Jan Lenssens, Theo Kelchtermans, Hugo Weckx, Daniël Coens, Willy

Welke was voor jou de grootste en/of de meest ingrijpende evolutie binnen het onderwijslandschap en hoe heb je die ervaren ? Maar de grootste wijzigingen zijn voor mij toch het VSO (Vernieuwd Secundair Onderwijs) geweest, samen met de daarna komende Eenheidsstructuur én de huidige in uitloop zijnde Modernisering. Door de komst van het internet is het gedaan met zoeken tot je het nodige gevonden hebt in de encyclopedie. Het bladeren en bladeren… kopiëren en kopiëren… uitknippen en uitknippen… opkleven en opkleven… om dan uiteindelijk opnieuw alles te moeten kopiëren, behoort gelukkig tot het onderwijsmuseum.

Het VSO is (vind ik toch) een miskleun van jewelste geweest. De talenten van de jongeren exploreren én hen in contact brengen met een zo breed mogelijk studiekeuzespectrum is een bijzonder nobele gedachte, maar dit mag (volgens mijn zeer bescheiden mening) niet ten koste gebeuren van het onderwijsniveau dat uiteindelijk behaald moet worden.

Alhoewel ik mij als persoon altijd zeer open en positief gericht opstel naar nieuwe ideeën toe en t.o.v. geplande vernieuwingen kan de reeds twee schooljaren lopende onderwijsvernieuwing mij niet bekoren. Ik hoop dan ook echt dat het huidige onderwijslandschap geen tweede VSO-parcours inslaat en men de actuele aan het uitrollen zijnde modernisering om die reden binnen enkele jaren moet inbinden en herzien. De modernisering heeft absoluut zeker waardevolle insteken maar ook hier moet er voldoende alertheid blijven dat het ‘leerniveau’ niet onderuit wordt gehaald. Jongeren tijdens hun eerste graad laten kiezen – en daarbij voldoende deuren open laten om die keuzes na ieder schooljaar bij te sturen – mag geen spielerei worden. Het moet immers gezegd worden dat wij de laatste jaren het shoppingsgedrag in/naar studierichtingen behoorlijk zien stijgen. Onderwijs is geen winkel waar je ‘om de zoveel tijd’ iets nieuws uit probeert. Welke tip wil je zeker meegeven aan je jonge startende of nog maar enkele jaren in het werkveld staande collega’s leerkrachten en opvoeders/ondersteunend personeel? De laatste jaren worden de klassen bevolkt door jongeren met heel diverse achtergronden, waardoor het voor de collega’s geen eenvoudige opdracht is om deze verschillende eigenheden met soms sterk gefixeerde ideeën op een harmonische wijze met elkaar te laten omgaan. Steeds vooropstellend dat discussies escaleren tot impasses wanneer eerlijke communicatie eindigt, heb ik recent met heel veel verwachtingen het boek “Zonder wrijving geen glans – Identiteit en waarden op school” gelezen. Het boek maakt deze situaties zichtbaar, zoekt naar juiste uitwegen en biedt voorstellen aan van hoe je als leerkracht en opvoeder kunt omgaan met de verschillende achtergronden van de jongeren. Er wordt ook bekeken in welke situaties een conflict juist nuttig kan zijn om klasdialogen aan te gaan. In klas ontstaan er vaak spanningen over culturele, etnische en levensbeschouwelijke waarden. Ouders vragen aan de school om rekening te houden met bepaalde omgangsvormen en leerlingen verzetten 4747

zich tegen bepaalde aan levensvisies gekoppelde leerinhouden. Ik kan mij ten volle vinden in de stelling dat “Zonder wrijving geen glans” meegeeft, nl. dat je steeds je eigen werkwijze moet blijven bevragen en steeds alternatieven moet bekijken en een kans geven. Het boek is een aanraden voor wie met jongeren omgaat. Ook al klinkt dit misschien zo, ik wil zeker niet met een profetische eigendunk deze vraag een antwoord geven. “Blijf positief gericht vooruit kijken. Blijf jezelf in vraag stellen, niet voortdurend maar zo nu en dan even. Blijf jezelf vernieuwen en indien nodig heruitvinden. Twijfel mag je zeker niet als een privilege aanzien die je voor jezelf moet houden. Verplicht jezelf ook niet om over alles een mening te moeten hebben. Probeer abstractie te maken van geschilpunten, want die zijn nu eenmaal een wezenlijk onderdeel binnen een samenwerking.

van en het terug kijken op deze 15 schooljaren stemt mij welgevallen, hoe pijnlijk het afscheid van deze unieke studierichting ook was. Ik heb er met de collega’s (Joke Demeyere, Roos Taelman, Annie Schouteten en Jan Cattebeke) én met de leerlingen – die vanuit alle windhoeken van het Vlaamse land kwamen – fantastische fijne jaren meegemaakt. Dit zijn zaken die ik voor het leven dankbaar meedraag. Tevens kijk ik ook met een gulle voldaanheid terug op mijn 20 SIJO-jaren als leerlingenbegeleider. Ik heb samen met Kaat Desmet en wijlen Luc Beyens de wieg van deze dienst mogen opzetten. Met Rita Bostoen en Monique Demets heb ik ILB Leefzorg verder mogen vorm geven en uitbouwen. Van externen mogen vernemen dat SIJO een ‘schoolvoorbeeld’ is in het begeleiden van jongeren – qua leefzorg als leerzorg – bezorgt je een veelbeduidende erkenning van de schoolinhoudelijke evolutie waartoe ILB heeft bijgedragen.

En vooral… laat je niet ontmoedigen door tegenslagen, maar blijf verbindend functioneren hoe moeilijk dit ook soms kan zijn. Alles wat tegenvalt, biedt immers nieuwe perspectieven en/of opportuniteiten.

Het uitwisselen van ideeën met de collega’s leerlingenbegeleiders van de andere scholen van de scholengemeenschap zorgden daarbij ook steeds voor nieuwe energie.

Focus je niet op wat je niet hebt maar op wat je wel in je levenspad tegenkomt. Daarbij moet je soms ook in het leven staan met de aandachtvermogen van een goudvis, zijnde vlug deleten.

Ik kijk ook met een heel warme appreciatie en een bijzonder gevoel van verbinding terug op de ‘Herstel op School’-weg dat onze school tijdens de 4 laatste schooljaren heeft afgelegd. Dat ik deze weg – samen met het HoS-kernteam (Kaat Desmet, Greet Segher, Kristien Moerkerke, Stephanie Lukic, Sofie Dubois,

Blijf openstaan voor wat op je pas komt en laat je niet vastroesten.

Sharon Vanhaegenberg, Myriam Vandenbulcke, Youri Accou en Daan Heye) – heb mogen plaveien en vorm geven, heeft mij ontzettend veel voldoening en geneugte gegeven.

worden zolang ‘het mondig zijn’ niet gaat aanleunen bij een negatief ingestelde assertiviteit.

De ‘plus één’ behoud ik voor de laatste vier schooljaren, waar ik de organisatie van het school maken vanuit een nieuw en ruimer perspectief heb mogen ontdekken. Met collega-directeur Pieter Jan Veldeman heb ik steeds op een heel transparante en vertrouwelijke manier kunnen en mogen samen werken. Het is een korte maar pittige en verrijkende periode geweest.

Mondig zijn maar daarbij je verantwoordelijkheid opnemen, moeten wij met z’n allen aanmoedigen. Wanneer dit echter het pad van de verbale ongeremdheid, onbeschaamdheid tot brutaliteit gaat bewandelen én in sommige gevallen zelf verheerlijken, moet hiertegen een krachtige halt geroepen worden. Daden worden nl. dikwijls gezaaid door de voorafgaande woorden.

Wellicht heb je ook memorabele en onvergetelijke momenten meegemaakt, waarvan je nu zegt: dit zou nu toch niet meer kunnen of mogelijk zijn?

Al zijn assertief, arrogant en agressief drie woorden met heel wat gemeenschappelijke letters, hun inhoudelijke lading is niet dezelfde. Het is heel jammer en droevig te moeten vaststellen dat dit voor sommige jongeren wel zo is, maar dat ook volwassenen deze communicatiestijl ook durven te etaleren is bijzonder spijtig.

Ik kan mij niet direct herinneren dat ik tijdens mijn onderwijsloopbaan echt zalige zottigheden of geniale gekheden hebt uitgehaald. Deze zitten eerder in het archief van mijn studentenperiode, in zowel mijn lagere schoolperiode in de dorpsschool, mijn middelbare studies in Roeselare en mijn hogere studies in Gent. Ik heb reeds dikwijls gezegd dat ik niet zal moeten terugkeren. Misschien is dit niet relevant maar ik wil dit toch even meegeven. Tijdens de eerste jaren toen ik voor de klas stond mochten wij nog roken in de klas tijdens het les gaven. Dat was niet in de tijd dat de dieren spraken maar 40 jaren terug in de tijd. En… o ja: ik heb mij daar ook aan gezondigd.

En… beuzelpraat, prietpraat, smalltalk moet ook soms eens toegelaten worden.”

Ook zijn er waarschijnlijk zaken waar je liefst niet meer op terug kijkt?

Kun je ons – uit je lange carrière – een van je mooiste ervaringen/herinneringen meegeven? Wat zal je het sterkst bijblijven?

Dit is een vraag die de meeste op pensioen gaande collega’s liever niet wensen op te antwoorden. Het klopt dat je inderdaad het positieve verhaal van je loopbaan moet koesteren, maar sta mij toe toch te vermelden dat ik niet graag terugkijk op het opdoeken van Glastechnieken. Het is nl. een verwonding die na 18 schooljaren niet geneest.

Welke periode of schooljaar springt er echt uit in je loopbaan en waar je met een overtuigende fierheid op terug kijkt? Uit mijn voorbije SIJO-jaren zullen er heel wat mooie herinneringen blijven hangen. Alhoewel ik wellicht in herhaling val, plaats ik er drie plus één voorop. Ondanks het afschaffen van de studierichting Glastechnieken kijk ik met een ferme voldoening terug op deze periode. Het mogen helpen uitbouwen 48

- Wat blijft je het meest bij in ‘het zien evolueren van de jongeren’? Stellen dat de jongeren heel wat mondiger zijn geworden, is een open deur intrappen. Maar deze evolutie mag niet in een negatief daglicht geplaatst

Dat jongeren kritischer en mondiger zijn geworden, kunnen wij enkel maar toejuichen.

Het valt wel op dat het aanvaarden van een opmerking soms o zo moeilijk verloopt. Het zich direct met het nodige verbaal verweer willen manifesteren of de stekels van de geldingsdrang uitstallen, primeert (bij sommige jongeren) toch wel vaak i.p.v. het inzien en het aanvaarden van een begane misstap of fout. Het positieve in de mens vooropstellen, heb ik altijd voorgenomen en doe ik nog steeds maar toch maak ik mij zorgen maak over de vernielzucht die wij de laatste tijd in school vaststellen bij onze jongeren. Ik vel geen oordeel maar het verontrust mij en zit mij bijzonder dwars. Waar wij vroeger konden spreken van kattenkwaad uithalen, is dit nu vernielen geworden. De dagdagelijkse vaststelling van welke menselijke puinhoop de sociale media kan veroorzaken, kwelt bij mij eveneens. Dit is niet OK. Heb je nog een boodschap voor onze jeugd… voor onze toekomst? Wees op een respectvolle manier jezelf. Handel steeds met een openvizier, niet vanuit dogma’s. Op de dag van de directeur (31.01.2021) publiceerde de huisdichter van De Morgen (Stijn De Paepe) met “Geknipt” onderstaand stukje poëzie. >>>> 4949

Het is volgens mij – wanneer je de woorden met enige dichterlijke vrijheid bekijkt – ook een heel toepasselijke boodschap naar onze jongeren toe.

Dat je er bent. Dat je er staat. Dat je benieuwd bent hoe het gaat. Dat je betrokken, onverschrokken en alert bent. Dat je práát. Dat je het regelt. Als het moet. Dat je gelooft in wat je doet. Dat je vertrouwen niet verflauwt al loopt het even minder goed. Dat je je geeft. Voluit. Volop. Dat wijst er onmiskenbaar op dat je uit ’t juiste hout gesneden én geknipt bent voor de job.

Een weet dat wanneer je school lopen eens als een spel wil aanzien dat je dan toch kiest voor een ‘game serious’. Hoe zou de ideale school er volgens jou mogen uitzien? Een groot filosoof zei ooit: “Elk nadeel heb zijn voordeel.” Ideaal is mijns inziens hier niet aan de orde. Hoe kijkt je en sta t.o.v. de aan gang zijnde onderwijsvernieuwing? Ik ben ongelooflijk nieuwsgierig hoe deze verder zal uitgerold worden en dan heel specifiek in onze scholengemeenschap. Ik zal dit alles ‘vanop afstand’ toch proberen ‘vanop de voet’ te volgen. - Tot slot stellen we je nog de klassieke en inderdaad wat versleten vraag over het fameuze ‘zwarte gat’ bij het op pensioen gaan. Hoe sta je tegenover je afscheid? Was het een moeilijke beslissing om het actieve arbeidsleven vaarwel te zeggen? Zal je je kunnen ‘bezig houden’ zonder die lesvoorbereidingen, de leerplannen of gevalideerde doelen (zoals deze tegenwoordig

snel knock out. Ook een tafelspringer ben ik nooit geweest. Dit zit niet in mijn genen, wat echter niet wil zeggen dat ik heb er mij niet voor behoed heb om een meubelstuk van de organisatie te zijn. Mocht ik daarbij in mijn handelen iemand gebruuskeerd hebben… aan diegenen: aanzie het als een schuiver mijnentwege en draag het zeker niet mee. Afsluitend wil ik Kamal Kharmach citeren: “Je bent enkel het product van het vertrouwen dat andere mensen in je hebben.” Het ga jullie allen verder bijzonder goed! Ik blijf jullie allen in mijn hart dragen. Jean-Luc Deprez

Er staat reeds heel wat op mijn lijstje ‘to do’, zij het dan vooral zaken die de laatste tijd wat zijn blijven liggen. Stil zitten wordt het dus zeker niet. Daarnaast zal ik de kunstwereld terug wat intenser proberen te beleven en zal het eigen beeldend werk ook terug wat meer actie krijgen. Maar naast de actuele beeldende kunst boeit het brede spectrum van de muziek mij ook heel sterk en ben ik gepassioneerd door slagwerk. Dat opnieuw – naast het dirigeren – wat actiever gaan beoefenen, staat eveneens op het lijstje. Onze plaatselijke harmonie draag ik eveneens een heel warm hart toe en probeer ik ook samen met een groep enthousiaste mensen in ons klein dorp levendig te houden. Samen met mijn echtgenote Hilde hebben wij aan ’t zèètje in Oostende reeds enkele jaren zowat onze tweede thuis gevonden. De kust zal dan ook een vast gegeven blijven in ons leven. Maar dat er meer is dan Oostende willen wij samen ook verder ontdekken. Gaan klussen bij mijn zoon Mattijs en schoondochter Gwendolyn staat op hun ‘to do’-lijstje. En… met mijn kleinzoon Mauro samen onze interesses delen, staat op mijn lijstje ook reeds aangeduid. Tot slot… Ik ben nooit de persoon geweest om te willen scoren. Ik heb voor mezelf altijd alert geweest om niet te boksen boven mijn gewicht want dan ben je heel 5151

BEELDENSTORM(ERS) BEELD(T)ENISSEN IN SIJO

5353

5555

A AN DE BABBELKLAP MET... ... AMINA AMIN (6VZ2) KIEST VOOR KINDERZORG EN TEKENT IN OPDRACHT Je kan je goed uitdrukken in het Nederlands, Amina, maar welke taal is eigenlijk jouw moedertaal? Mijn moedertaal is Russisch want mijn mama is Russische en ook mijn papa spreekt Russisch. Voor mijn papa is Russisch wel zijn tweede taal, want zijn moedertaal is Farsi, een ander woord voor Perzisch, de taal die in Iran, Afghanistan en Tadzjikistan gesproken wordt. Ik heb ondertussen Nederlands geleerd, geen gemakkelijke taal, maar het lukt. Ik heb mezelf ook Engels geleerd. Wat is voor jou het land waar jij je meest thuis voelt? Met mijn geboorteland Afghanistan heb ik geen band meer. Religie is voor mij ook niet belangrijk. In Rusland ben ik nog nooit geweest, ik wil er wel nog naar toe want mijn oma woont daar. Ik heb haar nog nooit gezien. In België voel ik me goed, maar toch voel ik me niet helemaal Belg. Hoe ben je in de richting Verzorging in Sint-Joris terecht gekomen? Wij zijn in België aangekomen toen ik ongeveer tien jaar was. We hebben eerst in Sint-Truiden, daarna in Ichtegem en in Oostkamp gewoond en toen zijn we naar Menen gekomen. Ik heb mijn lagere school afgemaakt in de VLAM in de Barakken en daarna hebben mijn ouders de richting Verzorging gekozen omdat ik graag omga met kinderen. Deze richting past inderdaad bij mij, ik ga volgend jaar al naar 7 Kinderzorg. Waarmee vul jij je vrije tijd? Welke hobby’s heb je? Ik heb veel gegamed, met Russische spelers, maar daar heb ik nu minder tijd voor. Naaien doe ik ook graag, maar daar heb ik nog weinig tijd voor.

mijn herinnering heb ik altijd al getekend, van kleins af aan. Toen ik in België toekwam, zat ik vaak te tekenen in de les als ik niet goed begreep waarover het ging en me verveelde. Nu lukt dat natuurlijk niet meer in de les .

Voor mijn GIP moest ik mijn groeiproces creatief voorstellen: ik heb mijzelf getekend op mijn stages bij ouderen in het woonzorgcentrum en bij jonge kinderen in het kinderdagverblijf:

Als kind tekende ik met potloden, zocht prentjes en tekende die dan na, maar in het 3e middelbaar kreeg ik een iPad en ben dan daarop gaan tekenen. Sindsdien teken ik digitaal, met twee schermen en op mijn pc heb ik een goed tekenprogramma. Ik ga altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen. Ik vind het fijn alles zelf uit te zoeken tot ik het onder de knie heb. Momenteel ben ik bezig met videomontages en het maken van 3D-modellen van mijn tekeningen. Ik heb altijd getekend als ontspanning, maar ondertussen doe ik het ook als vakantiejob. In plaats van tv te kijken, teken ik, zelfs ’s nachts want dan kan ik ongestoord werken. Wat teken je en in welke stijl? Ik kan heel realistisch tekenen, maar dat kost veel tijd en ik wil of kan niet altijd zo lang bezig zijn met één tekening. O n d er tu s s en h eb ik mijn eigen stijl ontwikkeld en die is best te vergelijken met die van Japanse strips, manga.

Ondertussen teken ik ook in opdracht en tegen betaling. Ik krijg mijn opdrachten via Instagram. Eerst spreken we een prijs af, afhankelijk van hoeveel uur ik nodig heb voor de tekening. We leggen een deadline vast en ik laat me vooraf betalen. Zo tekende ik al covers voor verhalen van mensen uit China en de VS. Ik verdien daar een mooie zakcent mee en beschouw dat als mijn vakantiejob. Ik hoef er zelfs de deur niet voor uit! Hoe zie jij jouw toekomst, Amina? Misschien ga ik later een eigen kinderdagverblijf starten, samen met een vriendin. Het zou ook kunnen dat ik van tekenen mijn beroep maak of dat ik teken in bijberoep terwijl ik overdag in een kinderdagverblijf werk. Dat weet ik allemaal nog niet. Ik zie wel wat er op mijn weg komt… Karin Vuylsteke - klastitularis 6VZ2

Tekenen is mijn grootste passie! Ik ben enig kind en in 56

IS HET EVEN GEPERMITTEERD?

HOS

ZO MOEDER… ZO DOCHTER

HOE WORDEN CONFLICTEN AANGEPAKT? op een schoolsere manier. Ondertussen, in datzelfde jaar, leerde ik ook mevrouw Lesage kennen, die eerder ook al mijn mama’s titularis was geweest. Mijn mama was heel blij dat ik haar liefde voor de Franse taal nog een aantal jaren zou mogen smaken, vooraleer ze met welverdiend pensioen ging.

Zelfde school, 26 jaar later… Op 30 juni 1995 wandelde mijn mama de SintJorisschool uit, met een diploma van 6 SecretariaatTalen op zak. Ze hoopte toen al ooit te mogen terugkeren als leerkracht, maar had geen vermoeden dat ook ik in haar voetsporen zou treden. Ik leerde de Sint-Jorisschool kennen op 1 september 2017, in het 3e jaar Handel-Talen, mevrouw Cappelier werd mijn titularis en was niet enkel meer de collega waarmee mijn mama ooit een avontuurlijk kayak-uitje mee beleefde. Mevrouw Faes, oud-leerkracht van mijn mama, werd opeens mijn leerkracht godsdienst, in plaats van iemand die op bezoek kwam voor een koffietje en die ik gewoon was aan te spreken bij haar voornaam. Mevrouw Helewaut, leerkracht Duits, en mevrouw Allegaert, leerkracht Bedrijfseconomie en ex-leerkracht boekhouden van mijn mama, waren de volgende leerkrachten die ik moest gaan leren kennen 58

26 jaar na mijn mama, begon ook ik aan de derde graad Secretariaat-Talen. Deze 2 jaren waren voor mij een echt leerproces als jongvolwassene. Was het even schrikken, toen op een maandagvoormiddag mijn mama vooraan in de klas stond, als mijn nieuwe leerkracht godsdienst. Ik heb nooit het gevoel gehad dat er een ‘leerkracht’ voor de klas stond, dit was echt mijn mama. In maart 2020 leerden mijn ma en ik van de ene dag op de andere een heel andere manier van lesgeven kennen. Lockdown, afstandsonderwijs, online opdrachten, leuk was anders. Ik heb dus bijna m’n volledige zesde middelbaar in Coronaomstandigheden moeten afleggen: geen driedaagse (naar Duitsland ), geen bedrijfsbezoeken, geen daguitstappen, een alternatieve sportdag,… Een echte band met mijn leerkrachten was dus heel moeilijk op te bouwen. In de derde graad kreeg ik onder andere ook les van meneer Vandamme, maar ik evenaarde nooit het resultaat dat mijn mama voor zijn vak behaalde (dit dicteerde ze zelf!). Daarnaast vond zij het ook jammer dat de lessen platentektoniek bij mevrouw Naessens me minder interesseerden dan haar vroeger. 26 jaar nadat mijn mama proefkonijn was voor de allereerste GIP, mocht ik deze ook maken. Een heuse onderneming in Corona-tijden. Vanaf volgend schooljaar zal mevrouw Lukic nooit meer “MAMA!” horen roepen in de gang. Ik treed niet volledig in haar voetsporen, maar hoop psychologe te worden. Maar zeg nooit nooit… Ieuwke Tanghe - 6SETA en Stéphanie Lukic

Een voorbeeld van hoe binnen Herstel op School gewerkt wordt… Er waren op een bepaald moment veel meningsverschillen in de klasgroep 1G1-2, waardoor sommigen zich niet goed voelden in de klasgroep. Enerzijds was er een groep rustige leerlingen, die zich ergerden aan de drukte, aan grove opmerkingen en aan het storen van de lessen. Anderzijds was ook een groep zeer aanwezige leerlingen, waarbij hun humor soms hard was alsook het elkaar heel vaak afleiden tijdens de lessen. Het maakte dat niemand zich echt goed voelde, waardoor er na verloop van tijd verdeeldheid en ongenoegen heerste. Er volgde een eerste HoS-gericht klasgesprek.. We gaven punten voor hoe we ons voelden binnen de klasgroep en overlegden over wat voor ieder van ons belangrijk is om ons goed te voelen op school en in onze klasgroep. Deze punten werden in de klas opgehangen zodat we er regelmatig aan herinnerd werden.

HERSTEL OP SCHOOL Wat hebben we nodig om ons goed te voelen in de klas ?

Na enkele weken hadden we een tweede klasgesprek. We zeiden aan elkaar hoe we ons voelden in de klas en merkten dat aan ons welbevinden al een opvallend hogere score werd gegeven. Maar… het kon nog beter. Door samen met elkaar te evalueren over het waarom we ons beter voelden, merkten we dat we eigenlijk nog steeds allemaal onszelf waren, zij het iedereen anders, maar dat we nu meer rekening met elkaar hielden. Toen hielden we een complimentenbombardement. Iedereen gaf aan iedereen een welgemeend compliment. Soms werden we verrast, soms waren we verbaasd. Maar wat deed dat deugd! We merkten dat iedereen wel iets waardeerde in ons. En we merkten ook dat wij bij iedereen iets positiefs konden zeggen. We weten dat onze klas niet perfect is. We weten dat het nog vaak moeilijk zal lopen, dat we ruzie zullen maken, dat we het niet altijd met elkaar eens zullen zijn, maar we weten eveneens dat we onze problemen samen moeten aanpakken. Door met onze klasgroep te praten leren we naar oplossingen zoeken én leren we goed met elkaar om te gaan. We leren elkaar aanvaarden zoals we zijn. Aaron, Lore, Drieke en Kristien

• Stilte bij sommige momenten • Humor als het past • Luisteren naar elkaar • Fouten maken zonder uitgelachen te worden • Aanvaard worden zoals je bent • Iedereen respecteren • Elkaar niet kwetsen • Erbij horen 59

NA AFSLUITEN DRIEJARIG OPSTARTTRAJECT WORDT WERKING HoS VERDER GEZET Op woensdagnamiddag 21 oktober vorig jaar hield het kernteam HoS (Herstel op School) haar eindevaluatie van het voorbije driejarig opstarttraject “Herstelgericht werken op school”. Dit gebeurde samen met de twee Mechelse scholen die in september 2017 samen met de Sint-Jorisschool – als pilootscholen in Vlaanderen – met dit traject van start gingen. Wij namen het voornemen om een nieuwe hoofdstuk te schrijven in hoe de Sint-Jorisschool op een verbindende manier onderwijs aanbiedt. Het werd een nieuw maar bijzonder mooi en buitengewoon SIJO-avontuur. Iedere school kreeg – voor de periode van de drie schooljaren – een teamleider. Voor de Sint-Jorisschool werd dit Daan Heye, verbonden aan Ligand. Ook werd in elke school een kernteam “Herstel op School” samengesteld. Dit team blijft ook – na het afsluiten van het traject – verder werken. Voor SIJO bestaat het HoS-team uit: Youri Accou, Jean-Luc Deprez, Kaat Desmet, Sofie Dubois, Daan Heye, Stéphanie Lukic, Kristien Moerkerke, Greet Segher, Myriam Vandenbulcke en Sharon Vanhaegenberg. Gedurende dit traject moest iedere betrokken school telkens twee tussentijdse evaluaties houden bij zowel het personeel, de leerlingen en de ouders. Telkens werd op basis van deze tussentijdse evaluaties bijgestuurd waar dit nodig bleek te zijn. Nele Cox van VIVES coördineerde de verschillende tussentijdse evaluaties en maakte ook het eindrapport op. Tijdens het tweede trimester ontvingen wij hiervan de neerslag. Deze willen wij op een

Tijdens het eerste jaar van het traject kreeg de onderzoeksdienst van VIVES 72% medewerking aan hun tussentijdse bevragingen. Tijdens het tweede schooljaar was dit 67% en tijdens het afsluitende schooljaar 2019-2020 was dit 63%. Het algemene schoolbeleid behaalt een score van 90% inzake tevredenheid en welbevinden. Over hoe er met regels en conflicten wordt omgegaan, is 76% van oordeel dat dit op een duidelijke en correcte wijze gebeurt. De duidelijkheid van de regels en de afspraken scoort 100%. Het gezamenlijk aanpakken van conflicten behaalt slechts een score van 34%, wat betekent dat dit nog zeker een werkpunt is naar de toekomst toe. Wanneer er afspraken en/of regels overtreden worden, behalen we een cijfer van 100% wanneer het gaat over het kunnen/mogen uitleggen van het waarom er iets is fout gelopen. 76% zegt dat zij de kans krijgen om gemaakte fouten recht te zetten. Op de vraag hoe de visie rond Herstel op School samen gedeeld wordt, zien wij een score van 90% tijdens het eerste trajectjaar, 88% tijdens het tweede en 86% tijdens het derde schooljaar.

Een beperkte groep leerkrachten kan zich dus niet ten volle achter de visie plaatsen. De mening dat HoS gelijk staat met straffeloosheid kon doorheen de drie schooljaren wel duidelijk bijgestuurd worden.

De eindevaluatie sluit af met te vermelden dat er in de Sint-Jorisschool een heel duidelijke stijging vast te stellen is in de uitstraling van de betrokkenheid van de leerkrachten en opvoeders naar de leerlingen toe, wanneer je 1 september 2017 vergelijkt met 30 juni 2020. Dit duidt aan dat intermenselijke schoolrelaties heel belangrijk zijn. Door toedoen van het herstelgericht werken op school wordt er vooral in de eerste graad een manifeste stijging van de zorg én de rust vastgesteld.

gebundelde wijze (d.i. de verenigde feedback van de drie partijen) even met jullie delen.

40% van de leerkrachten geeft hierbij aan dat zij van mening zijn dat jongeren niet over voldoende vaardigheden beschikken om correct om te gaan met de HoS-visie.

Sinds SIJO aan de slag is gegaan met het herstelgericht werken op school wordt vastgesteld dat 89% van de jongeren misschien wel iets te ongegeneerd, vrijmoedig of vrijpostig omgaan met leerkrachten en ondersteunend personeel. Bij de start van het traject scoorde deze bevinding 73%.

De uitstraling, zorg en rust zorgen ervoor dat dat er een hogere leermotivatie alsook leerprestatie aanwezig is bij de jongeren.

De bevindingen van de leerlingen over de uitstraling van de leerkrachten wanneer zij voor de klas staan, kreeg een positieve evaluatie. Bij de start van het traject vonden de leerlingen dat 80% van de leerkrachten dit op een uitnodigende en verbindende wijze deden. Bij het afsluiten van het traject was dit 87%. Bij het graag voor de klas staan was de score bij de leerkrachten bij de start van het traject 83% en bij het afsluiten 88% Leerkrachten en ondersteunend personeel zijn van mening dat 60% van de jongeren op een betrokken manier hun lessen volgen en individueel vormende inbreng waarderen.

Wanneer wij een kanttekening mogen maken bij deze cijfers dan moeten wij toch vermelden dat het laatste schooljaar van dit driejarig traject het eerste coronaschooljaar was. Dit betekent dat wij bepaalde scores toch wel met enige verdenking van ‘fout gestuurd te zijn geweest’, moeten bekijken. Los van deze kanttekening zal SIJO blijven verder investeren in een gedeelde visie rond HoS. Hierbij zullen de accenten blijvend gelegd worden in het overtuigen (van zowel leerkrachten, opvoeders, leerlingen als ouders) dat je het gedrag van zowel volwassenen als jongeren – op een positief gerichte wijze – kunt omvormen door herstelgericht te werken. Een verbindende interactie met elkaar is hierin een essentiële factor om te kunnen slagen. Jean-Luc Deprez

Leerlingen denken dat slechts 25% van de leerkrachten en ondersteunend personeel weten wat er in hun leven als jongere gebeurt. Daartegenover zegt wel dat 70% van de jongeren van mening zijn dat leerkrachten en opvoeders geïnteresseerd zijn in wie ze zijn. Er zijn ook 22% van de leerlingen die vinden dat er op school gesanctioneerd wordt wanneer je je mening zegt. Bij de start van het traject kwam 71% van de leerlingen graag naar school terwijl dit bij het afsluiten ervan 80% waren. Aansluitend zeiden bij de start 73% van de leerlingen dat zij zich thuis voelen in SIJO en 80% bij het afsluiten.

6161

SPO(R)TLIGHTS SPORTDAG WERD CORONAPROOF VOORAL EEN ZALIG LEUKE ONTSPANNING Voor de coronaperiode hadden wij traditioneel onze sportdag in september. Ideaal om elkaar beter te leren kennen en om de klassfeer een boost te geven. Door de pandemie kon dit niet doorgaan in het eerste trimester. Met de positieve evolutie kwam de mogelijkheid om in het derde trimester een aangepaste sportdag te organiseren in de eigen klasbubbel. Het resultaat mocht er zijn. De sportleerkrachten zorgden voor een veilige maar vooral heel leuke, afwisselende dag. De grote klassen werden in kleinere groepjes ingedeeld en de kleinere klassen konden als 1 groep op pad

gaan. De ene groep startte met de teambuilding en de andere met de escape room. Bij de escaperoom mocht je op pad met een koffer en een tablet. Door goed samen te werken kon je de mensheid (in Menen) redden. Met heel wat leuke doordenkertjes op het programma zochten we door Menen telkens naar de volgende opdracht, maar zeker ook naar het antwoord.

Lunchen kon ofwel op school of in het park in klasverband.

Een pluim voor de organisatie

Voor de teambuilding mochten we op de zonnige dagen gebruik maken van de atletiekpiste van Menen. Daar hadden de leerkrachten al alles klaargelegd voor een paar uur amusement in de vorm van spelletjes: mount everest, K2, Kangchenjunga, Lhotse, Makalu, Cho Oyu, Dhaulagiri,… Vooraf kregen de begeleiders alle uitleg om dan zelf hun groep goed te kunnen begeleiden. De leerlingen hadden alvast een superdag.

Maar volgend zijn heel wat foto’s van verschillende klassen. Bedankt om massaal de leerlingen te fotograferen tijdens een ontspannende dag.

Hierbij plaats ik eerst foto’s van mijn eigen klas, 3KA1.

Maya Verkaemer

D e gro ep en ond erling vo el d en zeker het competitiviteit naar boven borrelen.

6363

1A3

2A2 & 2A3

6565

6VZ1

6GWW

6767

6VZ1

4VV1

6969

5KA

5TW

7171

1B2

7373

6KA

5STW2

7575

5VZ1

3VV1

7777

2A4

7979

3TW

8181

3HA

4STW2

8383

8585

OOGGETUIGE DE MAKE OVER VAN DE SPEELPLAATS IN 20 BEELDEN Het heeft voor heel wat ongemakken gezorgd maar de ‘make over’ van de speelplaats mag getoond worden. Wanneer het resultaat mag gezien worden, zijn de ongemakken vlug vergeten. Met 20 foto’s blikken wij in deze bijdrage nog even terug op de ongemakkelijke periode. Deze “Ooggetuige” biedt een kort beeldoverzicht aan van hoe de werken aan de SIJO-speelplaats evolueerden. Ook al ontbreekt enkel nog de groene invulling (die er binnenkort wel komt), het resultaat mag er zijn. Jean-Luc Deprez

8989

D E (NABIJE) TOEKOMST

EXODUS

VAN HET 6DE LEERJAAR NAAR DE SECUNDAIRE SCHOOL

WAT NA 6DE EN 7DE JAAR?

Al veel over gehoord, soms al eens over gedroomd, zeker en vast al over gefantaseerd, maar hoe het er echt aan toegaat op een middelbare school, dat wist ik niet.

OOK DIT JAAR NEMEN WE AFSCHEID VAN HEEL WAT LAATSTEJAARS.

Binnen enkele weken rond ik, als alles goed gaat natuurlijk, mijn lagere schoolcarrière af. Het moment is aangebroken om verschillende scholen te bezoeken, kennis te maken met de aangeboden modules en al eens een leerkracht in het echt te spreken. M e e ster w o rdt b inn enko r t m en e er, m i jn schoolbankkastje wordt vervangen door een kluisje en de bel zal ik voortaan ieder uur horen weerklinken. Spannend, vind ik. Wat nog meer spannend is, wordt de zoektocht naar ‘mijn’ nieuwe school. Mijn vrienden en vriendinnen zullen binnenkort uitzwermen naar andere gemeentes of kiezen voor de grote stad en we zullen elkaar wellicht een pak minder zien. Ik probeer mijn keuze niet te laten afhangen van hen. Mijn ouders geven mij wel bepaalde richtingen aan, maar ik krijg de eindbeslissing, ik kies mijn middelbare school. Vanavond gaan we op bezoek naar Sijo Geluwe. Deze school ligt op mijn pad, richting lagere school. Ik kom er dagelijks enkele keren langs, maar binnenin

kwam ik nog nooit. Drie enthousiaste leerkrachten, mevrouwen noemen ze hier, wachten ons op. Ze zijn allen erg hartelijk, ze kennen mijn ouders, misschien is het dat? Misschien zijn ze enthousiast omdat er een potentiële nieuwe leerling 1Au voor de deur staat. Wanneer ik mijn persoonlijke interesses verduidelijk, voedingsatelier en stem-labowetenschappen, kiezen ze de leerkracht uit die daarover het meeste weet en krijg ik samen met m’n ouders een rondleiding doorheen het gebouw. Naast de leskeukens, de muziek -, ICT- en techniekklas ben ik onder de indruk van de wetenschapsklas. Ik vind het echt cool hoe ze hier proefjes uitvoeren en dingen mogen onderzoeken. De leerkracht vertelt ons dat de leerlingen van het 1ste en 2de over de middag allemaal samen eten en samen spelen of sporten. Dat is echt plezant zeg. Ook het Wifi-free zithoekje op de speelplaats spreekt me erg aan. Er zijn eigen microgolfovens voorzien voor de leerlingen. Ik zie mezelf al m’n warme chocolademelk verwarmen, heerlijk. Mevrouw vertelt ons verder ook dat iedereen elkaar hier echt goed kent, ook is er een goede band tussen de leerlingen en de leerkrachten. Dat is voor mij een grote troef. Dit bezoek vond ik echt heel verhelderend en ik denk dat mijn keuze niet meer zo moeilijk is… Fallon Ovaere – dochter van Ines Ferret

Wij polsten – via “Wat is je studiekeuze voor volgend jaar?” en “Wat is je droomjob?” even naar hun toekomstplannen maar vroegen hen ook om een heel korte terugblik te geven op het voorbije jaar of hun voorbije SIJO-loopbaan, dit door een antwoord te geven op: “Welke beste SIJO-herinnering heb je?” en “Hoe was het om af te studeren in coronatijd?”.

6 Boekhouden informatica (6BI) Naam

Sarah Decock

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Financie- en

Administratie

Pizza voor 50 dagen

Lastig

Boekhouder

Mijn favoriete herinnering

Afstuderen tijdens

is de sportdag van het 5de

coronatijd was een ervaring

jaar. Deze dag was gevuld

met ups en downs. Onze

met allerlei toffe activiteiten,

leerkrachten deden steeds

maar het beste moment

hun best om ons bij te staan,

van de dag was toch op

toch was dit voor iedereen

de bootjes in de zee. Na

een moeilijk jaar.

Verzekeringswezen of HR Axelle Vantomme

Accountancy-Fiscaliteit

verschillende opdrachten op de boot die we samen deden met onze favoriete leerkrachten, moesten we terug keren naar het strand. Net voor het strand kreeg mijn beste vriendin per ongeluk een peddel tegen haar hoofd en moest naar de dokter. We lachen hier nog steeds mee.

9191

Naam

Simon Gheysen

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Accountancy-Fiscaliteit

Accountant

Lastig met de data die

Naam

Lucinda Esprit

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Toegepaste psychologie

Psycholoog in de

Onze 50 dagen!!!

Echt heel erg slecht. We

van de GIP constant

hebben de meeste leuke

veranderden +

dingen niet kunnen doen,

afstandslessen waren soms

wat echt heel jammer en

onduidelijk waar we de taak

teleurstellend is.

moesten indienen. Phoebe Devlieger Tristan Teirlinck

gevangenis

Margot

Nog niet beslist

Gynaecoloog

Salembier

De lach momentjes in de

Het was apart en we hebben

klas.

veel moeten missen maar we probeerden er toch een

Digital Arts and

leuke tijd van te maken.

Entertainment in Howest Kortrijk

Marielou

Middelbaar onderwijs

Amber

Onderofficier

Planckaert

biologie en LO

Vandamme

Koninklijke School voor Onderofficieren

Chirurg

Wanneer we op de

Niet leuk, we hebben

sportdagen het schooljaar

niet veel kunnen doen en

konden beginnen met een

hebben niet echt een goed

leuke klassfeer!

afsluit. Gelukkig hebben we onze 50 dagen nog gehad!

Sint-Truiden Mathies

6 Gezond- en welzijnswetenschappen (6GWW) Naam

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Ajay Gurung

Toegepaste informatica

Geen idee

Sportdag en 50 dagen

Saai

Chloé Jezewski

Psychologie, heel

Rechter/advocaat

50-dagen

Moeilijk

Verpleegkundige

50 dagen

Moeilijk, we konden minder

misschien rechten Elke Acx

Nog niet beslist

doen in ons laatste jaar. Ellen Bettens

Nog niet beslist

Psycholoog

50-dagen

We waren veel meer beperkt. Het is een aparte beleving geweest.

Estelle Dupont

Rechten

Advocaat

50-dagen

Saai

Evy

Weet ik nog niet

Geen idee :)

Super sad

Educatieve bachelor:

Leerkracht lager

De tijd met vrienden en de

Slecht en teleurstellend

lager onderwijs

onderwijs

stages.

Ergotherapie of

Schoenenverkoper

50dagen

NIET leuk

Demeulemeester Florine Desmet Guillaume Naets

Geen idee

Geen

Slecht, helemaal slecht

Sportdagen

Speciaal

Michele

Secundair geschiedenis

Leerkracht

Parijs

Tjah, a la corona e. Der is

vandenbulcke

en biologie

Michelle

Psychologie of logopedie

Hubrecht

Logopedie en audiologie Gust Vanhie

Geen idee

Niet direct

Stom

Kim Callewaert

Vroedkunde

Zelfstandige

50 dagen week

Moe ilijk, heel moeilijk.

Mathijs Vercaemer

niets plezants aan. Te veel mooie

Vanrobaeys

Heel triest en goed pijnlijk.

herinneringen!! Jammer van Corona Alle 1ste schooldagen

Osama Hasaine

Opleiding binnen het

Geen, ik ga in

Merimi

leger: legerdienst

legerdienst om

Reinhard

Geen idee.

Astronaut

Engeland 2-daagse

DAE: Digital Arts and

Digital animator

Parijs

Niet leuk Moeilijk, maar toch het

erover te denken. Vandenbulcke Stef Parmentier

Entertainment Tibo D’haene

Geen idee

Politieker

50-dagen

Zoë Vermote

Psychologie

Klinisch

Uitstap naar Arras

beste van gemaakt. Een moeilijke uitdaging.

psycholoog

vroedvrouw

9393

6 Handel (6HA) Naam

Laura Cael

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Bestuurskunde en publiek

Parijs in het derde jaar

Vreemd

management Amély Gonce

Maxime Van

Naam

Jason Bauters

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Nog niets beslist

Zelfstandig zijn

Stressfactor en 50 (30) dagen

Heel moeilijk

(3HATA) PR-manager

Marketing

Antwerpen en Rijsel met

en dagreis naar Parijs. Anders

Overnemen van

Foute dag in het eerste

Heel raar, vooral omdat we

Mevr. Allegaert en Mevr.

familiebedrijf met

middelbaar en alle

elkaar zo weinig zagen.

Grègoire.

mijn vriend.

momenten met mijn vorige

Maar ook een opluchting

klas, 6BI, en natuurlijk ook

om op mijn eigen tempo te

met mijn huidige klas.

kunnen werken.

In de security

De 100 dagen van dit jaar.

Het was super slecht..

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Bachelor Psychologie

Psychologe /

De trip naar Canterbury met

Moeilijk, maar wel heel

UGent

Psychiater

mvr. Vansteenbrugge.

leerrijk.

Lager onderwijs

Maagspecialist

30 dagen

Zeer lastig en moeilijk. Mijn

50 dagen

Trees Pille

Werken

Anders

Meenen Janne Gheysen

Toegepaste psychologie

Psychologe

Antwerpen met mevr.

Anders en raar

Zenn Saerens

7 Logistiek

Allegaert en Rijsel met mevr.

6 Secretariaat talen (6SETA)

Grégoire. Elias Desmet

Marketing

Wijnboer

Studiereis naar Berlijn

Ongelooflijk

Laura Cael

Bestuurskunde en publiek

Geen idee

Parijs in 3HT

Vreemd

Naam

management (UGent) Léon Decoopman

Politieke wetenschappen

Geen idee

50-dagen

Vreemd

Luka Deserranno

Informatica

Informaticus

50 dagen

Lastig

Mathieu

Digital Design and

Grafisch

Excursie naar Antwerpen

Heel vermoeiend

Spanhove

Development (Devine)

Ontwerper

Ieuwke Tanghe Rhode Kesteloot

punten waren soms minder

Howest Kortrijk Marten Dehaene

Milieu- en

goed door de online-lessen.. management

Laatste schooldag

Goed

Jana Mollen

duurzaamheidsCanyang Chen

Digital art &

President USA

50-dagen

De vriendschappen die

Het is vaak moeilijk geweest,

werken

opgebouwd werden.

maar toch kwam het tot een goed einde..

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Cloé Lecocq

7 kantoor BS

Noah Soen

Examencommissie

Zelfstandige

Vrienden leren kennen

Niet makkelijk

Matheus Rian

7de Business Support

Manager worden

Schoolreis in Parijs in het

Heel slecht, veel

ergens in een

2de middelbaar.

leerachterstanden.

Bibliotheek-

Momenten in klas en op de

De corona maakte mijn

medewerker

speelplaats. Ik vond het zeer

schoolcarrière iets moeilijker

leuk toen ik bezig was met

jammer genoeg, door het

mijn gsm tijdens de pauze

afstandsonderwijs.

Speciaal en uitdagend..

Freelancer

De daguitstap naar

/ Grafisch

Canterbury met de klas en

ontwerper

mevr. Vansteenbrugge.

Entrepreneurship maar

Eigen bedrijf -->

30-dagen

Zeer moeilijk en lastig.

ben nog niet 100% zeker

soort van tearoom

Justine

Nog niet beslist, maar

Eigen

30-dagen en sportdag in het

Lastig door de GIP en

Boussemart

graag immobiliën

immobiliënkantoor 5de jaar.

moeilijk om alles bij te

hebben

volgen door online lessen.

Jessy Kiala

Cleo Durnez

6 Kantoor (6KA)

Lima Da Silva

In een bedrijf

Business and Languages Speciaal

Entertainment

Naam

Office management

Sanaë El Achraki

Grafisch Ontwerp

bedrijf Benjamin

7 Logistiek

Provoost

op de speelplaats. Sarah Coppens

Nog niets beslist

Bij het OCMW werken

Stressfactor, 50-dagen

Ingewikkelder dan het normaal zou zijn

9595

6 Sociale en technische wetenschappen (6STW) Naam

Amber

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Verpleegkunde

Verpleegster

Niet leuk want we hebben bijna niks kunnen doen met

Anneessens

de klas samen. Lotte Godderis

Nog niet beslist

Lara Verstegen

Nog niets beslist

Vince Lefebvre

Onbeslist

Louise Druelle

Kleuteronderwijs

Shanandra

Business administration

Dupuis

management

Mariën

Integrale veiligheid

Naam

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Chayenne Castro

Nog geen idee

Ook nog geen idee

Drie daagse

Emma Bernaert

Kleuteronderwijs

Kleuterjuf

beperkingen door corona,

Journalist

amper iets kunnen doen met de klas ...

Ski-instructrice

Politie inspecteur

3-daagse

Moeilijk

50-dagen

Heel raar, de meeste leuke

De 50 dagen

Kyan De Bosscher

Bachelor Kleuter

Kleuterleider. (Al

Een spreekbeurt die

Blij een nieuw hoofdstuk te

onderwijs.

zéér lang)

ik mocht doen in de

kunnen starten.

dingen vallen weg. Toch

schoolbus. (+ hetgeen ik

vind ik het op een of andere

vertelde echt uitproberen).

manier ook tof, want het

Chayenne Castro

Nog geen idee

Ook nog geen idee

Drie daagse

jaar is voorbij gevlogen.

Lucca Vanhoutte

Ergotherapie spreekt me

Professionele

Het surfen op de sportdag

Ik vind het jammer dat het

wel aan.

danseres

in het 5de middelbaar + de

op deze 'beperkte' manier

50 dagen!!.

is moeten verlopen, maar we hebben er allemaal het

Het kon erger afgelopen zijn.

beste van gemaakt. Mijn

Vercruysse Elias Maetens

Lager onderwijs

Leerkracht lager

De leuke klasactiviteiten

laatste jaar in SIJO blijft hoe

Heel raar

dan ook memorabel en

onderwijs /

onvergetelijk!

LO-leerkracht Robin de Tand

Groenmanagement

Bedrijfsleider

Schoolreizen

Minder leuk maar de school heeft zijn best gedaan

Amber

Verpleegkunde

Verpleegster

Anneessens

maken. Verpleegkunde

Nauwelaerts

Verpleegkundige

50-dagen week

de klas samen. Sara Flament

Orthopedagogie

Weet ik niet

Het was zeker minder tof en wat jammer dat we veel

Raar, ik had het liever anders

dingen hebben moeten

gezien.

op de pediatrie of

missen die het laatste jaar zo

spoeddienst Hayley Depuydt Beau Maes

Niet leuk want we hebben bijna niks kunnen doen met

om het toch wat toffer te Britt

Niet leuk, heel veel

tof maakten. Op het gebied

Matroos bij de Belgische

Officier bij de

De reis naar Parijs

marine

Belgische marine

HBO5 verpleegkundige

Mijn droomjob

De dag dat we naar

Tijdens coronatijd is het

is om kinderen/

Parijs zijn gegaan. Het

toch wel anders om af te

volwassenen te

was een toffe dag waar

studeren, het voelt niet

verzorgen met een

we veel hebben gezien

hetzelfde aan. Je moest

beperking.

van Parijs. Waar we ook

veel meer zelfstandig gaan

leuke opdrachten hebben

doornemen. Je zit alleen

uitgevoerd.

voor je computer en je kan

van studeren was het in het begin wat zoeken maar je wende er wel aan na het einde toe. Eve Mahieu

Toegepaste psychologie

Matisse De Loof

Criminologie

50 dagenweek CEO van Amazon

50 dagen

in vorige jaren. Ik vond het een moeilijk jaar en dan nog eens alle uitstappen die niet

eens niet gaan praten met

konden doorgaan.

elkaar zoals je doet tijdens de lessen. Maar toch ben ik

Ik denk minder leuk dan

Sam den Drijver

Schoonheids-specialiste

Schoonheids-

blij dat ik mijn zesde jaar kan

specialiste &

afsluiten met voltijds naar

veearts

Laatste jaar

Niet leuk

school te mogen komen.

9797

6 Techniek wetenschappen (6TW) Naam

Dubois Riet

6 Verzorging 2 (6VZ2)

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Leraren opleiding

Leerkracht

Raar

secundair met

Naam

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Amina Amin

7 Kinderzorg

Digitale tekenaar

Walibi

Goed, ik studeer graag thuis.

Caro Denorme

7 Kinderzorg

Werken in

50 dagen

Alles is anders dan normale

onderwijsvakken biologie

kinderdagverblijf

jaren de 100 dagen zijn

en wiskunde Siebrecht

Biomedische

Bekaert

laboratorium-technologie

anders die zijn nu de 50 Laborant

Een dubbel gevoel. Enerzijds

dagen geworden. Het blijft

blij dat ik mijn middelbare

leuk maar toch heel anders.

schoolcarrière heb kunnen

Onze 3 daagse hebben we

afsluiten, langs de andere

ook niet gehad wat heel

kant jammer dat het op deze

jammer is.

manier moest gebeuren. Tomas Callens

Biomedische

Laborant

Vrienden

Chiara Costeur

7 Thuis en bejaardenzorg

Verpleegkundige

30 dagen

Jammer

Niet leuk, maar we hebben het goed genoeg kunnen

laboratorium-technologie

oplossen met de 30 dagen. Jammer genoeg hebben we nooit een 3daagse kunnen

6 Verzorging 1 (6VZ1) Naam

Kelly d’Ennetières

meemaken.

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

7 Kinderzorg

Kleuterjuffrouw

De 50 dagen

Femke Feryn

7 Kinderzorg

Kelly Sabbe

7 Kinderzorg

Thaïs Accou

HBO5

Vroedvrouw

De klas

Triestig

Britney Van

7 Kinderzorg

Dierenarts

De klas

Vreselijk en triestig

7 Kinderzorg

Pediatrie

50 dagen

Lastig en moeilijk

7 Kinderzorg

Begeleider bij

50-dagen

Triest

Kinderverzorgster

Walibi met de klas

in een eigen crèche

Moeilijk door alle omstandigheden.

Naar Brugge met de klas.

Kiana Derycke

7 Thuis en bejaardenzorg

Leerkracht

leuk. Naar Brugge met de klas &

Ik vond dit vrij tot zeer

de 30 dagen.

normaal, ondertussen was ik het al gewoon om halftijds naar school te komen.

Hecke Chloe

Natuurlijk is het wel spijtig dat we zoveel moesten

Mullebrouck Shakira Mahieu

missen. mensen met

Lepoivre Alicia

7 Kinderzorg

beperkingen Indra Minne

7 Kinderzorg

Werken in een

7 Kinderzorg

Werken op

50-dagen

Rachel Billiet

Graduaat verpleegkunde

Spoed

7 Thuis en bejaardenzorg

Loena

Deeltijds

50 dagen

thuisverpleegster

Niet tof alles is anders dan de jaren ervoor.

50 dagen

Moeilijk, bijna niks gedaan, geen drie daagse.

50 dagen

Moeilijk

Stress factor

Jammer dat het niet anders

jammer ook met onze 100

kon.

dagen dit was heel anders.

Ook de online lessen waren

Margot Laleman

7 Thuis en Bejaardenzorg

Narinthip Pimsai

HBO5

Rania Assadi

Anouck Devos

7 Kinderzorg / 7 Thuis en

Susan Vardanyan

7 Kinderzorg

Bejaardenzorg

Vandamme Nora

7 Kinderzorg

Zelfstanding

Demoersman

verpleegkundige Verpleegster

uitstappen meer & de 100 anders.

Lien Moonen Moeilijk

neonatologie 7 Thuis en Bejaarden-zorg

lastig, we deden geen

Walibi & Brugge Moeilijk en triets

de afdeling Mieke Hoornaert

Daguitstap naar Antwerpen,

(30) dagen verliep helemaal Stressfactor en 50 dagen

chreche Yenka Devos

Ik vond de online lessen

Thuisverpleegster

Parijs

Moeilijk, ik vond het heel

heel vermoeiend. Kleuterjuf

Mevrouw Gemmerich

Vreemd

9999

7 Business Support (7BS) Naam

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

J'Leeta Debecker

Nog niet beslist

Dierenarts

Moet nog komen.

Speciaal

Yazid Azzouzi

Business Management

Eigen sportzaak en

Parijs

Niet gemakkelijk

geven aan mensen. Mégane

Full time werken,

Hoofdfunctie

Teambuildingsweekend

Ik had het graag anders

Coussaert

Zelfstandig in bijberoep

administratie,

Durbuy

gezien, maar kan er toch ten

(MégaWebDesign),

boekhouding,

Avondschool (creative

personeel

volle van genieten.

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Make-up artist

Make-up

100 dagen

Anders

100 dagen

Niet zo tof.

100 dagen

Niet zo tof. We hebben geen

Naam

Largo Vandevoorde

digital design) Sociaal werk

Pauline Dewaele

Wat is je studiekeuze

7 Thuis & Bejaardenzorg (7TBZ)

personal training

Mira Ouhamma

Naam

Gevangen helpen

Onze 2-daagse teambuilding

Een ervaring die lang zal

integreren naar de

naar Durbuy.

naverteld kunnen worden.

Schooluitstappen

Makkelijk

Zoë Forrez

leerkracht Graduaat orthopedagogie Jonger die zich in een problematische

maatschappij Zahina Belkhir

Arabistiek en islamkunde

Een job waar je creatief bezig kan

Bachelor Secundair

Leerkracht of

Onderwijs: Islam en

jongerenhulp

bevinden helpen. Zoë Maes

zijn. Chaima Ghazli

omgeving

Sportdag 2019-2020

Graduaat orthopedagogie Animatrice in een wzc.

Easy peasy lemon squeezy..

normaal wel zouden moeten doen.

Engels

Tim Malfait

HBO5 Verpleegkundige

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Brouckaert

Integrale veiligheid

Veiligheidsagent

Mjn klas en de 100 dagen.

Moeilijk maar als je wil lukt

sector Werken

Ik vond het een beetje irritant omdat het toch wel

? ?

het.

of hoger in deze Niels Vanpoucke

100 dagen van vorig jaar.

anders is. Chadia Ode Callewaert

Lynn Lenez

Verpleegkundige in een rusthuis

7 Logistiek (7LOG) Naam

dingen kunnen doen die we

Aan alle heel veel succes toegewenst!

Logistieke job

Yazid Azzouzi

Anders

Wat is je studiekeuze

Wat is je

Welke beste SIJO-

Hoe was het om af te

volgend jaar?

droomjob

herinneringen heb je?

studeren in coronatijd?

Joyce Daelman

Opvoeder/begeleider

Eigen creche/...

100 dagen

Niet zo tof

Dounia Baihi

Ik twijfel tussen

100 dagen

Niet tof

100 dagen

Anders

7 Kinderzorg (7KZ) Naam

voltijds gaan werken of afstandsonderwijs sociaal werk en parttime werken. Lara Spriet

Werken

Kinderverzorgster in kinderdagverblijf

100

101 101

FAMILIEBERICHTEN

WAT KOMT PERMANENTIE JULI 2021

OVERLIJDENS 2020-2021 24 maart Cecile Fournier, 89 jaar moeder van Kaat Desmet (leerkracht) en grootmoeder van Ellen Desmet (leerkracht)

8 april Jonas De Praetere, 26 jaar (oud-leerling Handel) echtgenoot van Nina Zawadzki (oud-leerling Secretariaat Talen) schoonbroer van Alina Zawadzki (4HT)

TRIMESTER I

Onthaal is open:

4 juni Alice Verbeke, 97 jaar grootmoeder van Els Muys (leerkracht)

17 juni Mariette Boutry, 94 jaar Overgrootmoeder van Audrey Acke (leerkracht)

donderdag 1 juli t.e.m. vrijdag 9 juli van 09.00 tot 12.00 uur en van 1300 tot 16.30 uur zaterdag 3 juli van 09.00 tot 12.00 uur zaterdag 10 juli 09.00 tot 12.00 uur

PERMANENTIE AUGUSTUS 2021 Onthaal is open:

13 juni Gilbert Staelens, 84 jaar vader van partner Krista Reynaert (leerkracht)

18 juni Noëlla Vanhee, 92 jaar Grootmoeder van Goele Dehuysser (onthaal-secretariaat)

maandag 16 augustus t.e.m. dinsdag 31 augustus van 09.00 tot 12.00 uur en van 1300 tot 16.30 uur zaterdag 21 augustus van 09.00 tot 12.00 uur zaterdag 28 augustus van 09.00 tot 12.00 uur

SEPTEMBER 2021 Woensdag 1 september Eerste schooldag Donderdag 2 september Schoolfotografie Vrijdag 10 september Sportdag – Menen/Geluwe (Avond voordien is er geen avondstudie) Maandag 13 september

GROTE VAKANTIE School gesloten van zondag 11 juli t.e.m. zondag 15 augustus

Eerste avondstudie Maandag 20 september GIP/stage-avond Maandag 27 september 1 maand SIJO campussen Geluwe en Menen Woensdag 29 september t.e.m. vrijdag 1 oktober

"Woorden kunnen een steun zijn, maar het is de tijd die het verdriet verzacht.

1B aan zee

Daarom voor nu heel veel sterkte en voor de toekomst rust en kracht."

OKTOBER 2021 Maandag 11 oktober

AUGUSTUS 2021 Maandag 16 augustus Einde administratieve sluiting Donderdag 19 augustus Uitgestelde proeven

GEBOORTES 2020-2021 21 april Rune, zoontje van Sarah Doornaert (leerkracht) en Herk Vlieghe

25 mei Agnes, dochtertje van Aaike De Saedeleer (leerkracht) en Harry Callens

Vrijdag 20 augustus Uitgestelde proeven Zaterdag 21 augustus SCHOOL OPEN Maandag 23 augustus Deliberaties Dinsdag 24 augustus Deliberatie Donderdag 26 augustus Boekendag + passen stagekledij Zaterdag 28 augustus SCHOOL OPEN Maandag 30 augustus Ontvangst nieuwe leerlingen eerste jaar

102

Ouderraad I campus Menen Dinsdag 12 oktober Ouderraad I campus Geluwe Donderdag 14 oktober Schoolraad Dinsdag 19 oktober Challenge Day 5des Donderdag 21 oktober Infovond verder studeren Woensdag 27 tot vrijdag 29 oktober Zeeklassen Geluwe Woensdag 27 oktober Klassenraden Herfst Donderdag 28 oktober Oudercontacten Zaterdag 30 oktober t.e.m. zondag 7 november HERFSTVAKANTIE

103

NOVEMBER 2021 Donderdag 11 november Vrijaf WAPENSTILSTAND Vrijdag 12 november BRUGDAG Woensdag 17 t.e.m. vrijdag 19 november Me, myself and I 3des

TRIMESTER II JANUARI 2022 Maandag 17 januari Eerste avondstudie Donderdag 27 januari Challenge Day 4des Maandag 31 januari Pedagogische studiedag

APRIL 2022

JUNI 2022

Zaterdag 3 t.e.m. maandag 18 april

Maandag 6 juni

PAASVAKANTIE Maandag 19 april Schoolfotografie (klasfoto) Dinsdag 20 april Studiekeuzemoment campus Geluwe Woensdag 21, maandag 25 en dinsdag 26 april Inhaalproeven (tijdens uren avondstudie en inhaalstudie)

DECEMBER 2021 Woensdag 1 december Start sperperiode Woensdag 8 december Start proefwerkenperiode Maandag 20 december Einde proefwerkenperiode Maandag 20 december Einde proefwerkenperiode Dinsdag 21 t.e.m. donderdag 23 december

Woensdag 21 april

FEBRUARI 2022 Dinsdag 15 februari Jobbeurs Auxilios Woensdag 23 februari Klassenraden Krokus Vrijdag 25 februari Rapport

Oudercontacten studiekeuze Dinsdag 22 april Open school campus Geluwe Dinsdag 26 april Infoavond studiekeuze 1 campus Menen Woensdag 27 t.e.m. vrijdag 29 april Driedaagse reizen

KROKUSVAKANTIE

Laatste dag trimester Zaterdag 25 december t.e.m. zondag 9 januari KERST- EN NIEUWJAARSVAKANTIE Vrijdag 7 januari 2020 OPEN in KERSTvakantie

Bedanking ouderraad Dinsdag 14 juni Start proefwerkenperiode Donderdag 23 juni Laatste examendag Vrijdag 24 juni Deliberaties Dinsdag 28 juni EXODUS Donderdag 30 juni Oudercontacten

Vrijdag 1 juli Start grote vakantie

MAART 2022

Zaterdag 2 juli

Woensdag 9 maart

SCHOOL OPEN

Ontdekkingstocht campus Menen

Zaterdag 9 juli

Woensdag 9 maart

SCHOOL OPEN

Infoavond campus Geluwe

Maandag 11 juli

Maandag 14 maart Start sperperiode Maandag 21 maart Start proefwerkenperiode Dinsdag 29 maart Einde proefwerkenperiode Woensdag 30 en donderdag 31 maart Klassenraden

Start administratief verlof

TRIMESTER III MEI 2022

AUGUSTUS 2022

Vrijdag 6 mei

Maandag 16 augustus

Openschool campus Menen Woensdag 18 mei GIP-dag Vrijdag 20 mei Excursie Parijs Woensdag 25 mei Rapport Donderdag 26 mei O.L.H.-Hemelvaart Vrijdag 27 mei BRUGDAG Dinsdag 31 mei Bedanking stagebedrijven

104

Vrijdag 10 juni

JULI 2022

Donderdag 23 december

Vrijdag 24 december

Start sperperiode

Zaterdag 26 februari t.e.m. zondag 6 maart

Klassenraden

Oudercontacten

Pinkstermaandag Dinsdag 7 juni

Administratieve opening Donderdag 19 en vrijdag 20 augustus Herexamens Zaterdag 21 augustus SCHOOL OPEN Woensdag 24 augustus Deliberaties Zaterdag 27 augustus Boekendag Maandag 29 augustus SCHOOL OPEN Dinsdag 31 augustus Ontvangst nieuwe leerlingen 1ste jaar

105 105

Fabiolalaan 2, 8930 Menen Tel. 056 51 36 82 Fax 056 53 14 20

Kloosterstraat 15, 8940 Geluwe Tel. 056 51 47 51 Fax 056 51 47 51