eilanden en het Italiaanse Rimini. In 1979 keerde hij definitief terug naar België en nam opnieuw contact met zijn SAS-strijdmakkers. Hij nam deel aan de vele bijeenkomsten en vergaderingen en herdenkingen.
“Als een monument kon vertellen …” Vooraf Toen in 1988 bekend werd dat 1 Para de traditie van de herdenkingen in Peer en Meeuwen (SAS Lt. Freddy Limbosch en SAS Sgt. Jean Melsens) niet kon verderzetten werd SAS Jaak Daemen door de SAS Senior Club (SAS Kolonel Eddy Blondeel en zijn strijdmakkers), gevraagd om de fakkel over te nemen. Sindsdien werd SAS Jaak Daemen (hierna Jaak genoemd) de drijvende kracht achter de coördinatie van beide herdenkingen. Vanaf 1992 zal zijn goede vriend, Kolonel SBH b.d. André Wolfs, hem bij zijn taak bijstaan.
1979 Hij vertelde mij: “Wat de herdenkingen betreft… die zijn er altijd al geweest in de een of andere vorm.” Op de agenda van de SASveteranen, later SAS Senior club (*), stond in de jaren 80 elk jaar de herdenking Hotton-Bure op de agenda, alsook 21 juli in Brussel en de viering op 11 november. Dat was het. De herdenking Hotton-Bure gold als het herdenkingsmoment van alle gesneuvelde SAS-strijdmakkers. Het was echter een wens van Kolonel Blondeel om voor elk van zijn gesneuvelde SAS-mannen een jaarlijkse herdenking te organiseren op de plek waar ze sneuvelden. Hij vond dat ze blijvend recht hadden op een jaarlijkse herdenking en op ons respect.
Het verhaal van de monumenten van SAS Lt. F. Limbosch en SAS Sgt. J. Melsens
(*) SAS Senior Club: dit is altijd een feitelijke vereniging geweest met als voorzitter Kolonel Blondeel. Het doel van de vereniging was om de ‘anciens’ bij elkaar te brengen, herinneringen te bewaken, gesneuvelde strijdmakkers te herdenken. Om de leden te informeren bestond er een informatieblad: vanaf juli 1946 tot april 1950 is dat Who dares Wins, vervolgens Flash News, Para 40-45 vanaf 1981 en SAS Veterans News vanaf januari 1988. Jaak zal samen met SAS Paul Marquet van SAS Veterans News de eindredactie verzorgen tot het laatste nummer in 2008.
Sinds 2003 vergezel ik, Marc Daemen, mijn vader, steevast als zijn vaste chauffeur, naar diverse herdenkingen en activiteiten. Ik kreeg de kans om vele uren met vader te praten over zijn rijke SAS-verleden. Het intrigeerde me hoe hij betrokken werd bij de organisatie van diverse herdenkingen en waarom hij dat zovele jaren is blijven doen. 1948 Vader trouwde op 25 mei 1948 met zijn jeugdliefde Lucie Diels. Hij verliet het SASkader in 1949 en vertrok met zijn gezin, als militair, voor het ministerie van Koloniën naar Belgisch-Congo. Hij zou daar helpen bij de uitbouw van het kader van de ‘Force Publique’. Na een 20-jarige loopbaan in Belgisch-Congo en Burundi ging hij met pensioen. Eenmaal terug in België bouwde hij een tweede loopbaan uit. Eerst als verzekeringsagent en later werkte hij als area manager voor Sunair op de Canarische
Bijlage 1 SAS VETERANS NEWS 1994 Nr. 4 pagina 4
Tijdens diverse vergaderingen groeide dit plan. Een inventaris werd opgemaakt van SAS graven en monumenten. Kolonel Blondeel vroeg onder andere aan Jaak om mee zijn schouders te zetten bij de organisatie van zulke herdenkingen. En zo geschiedde want Kolonel Blondeel kreeg het grootste respect van zijn mannen. Bijlage 2 Para 40-45 Nr. 27 2/1987 pagina 38
5
